Skip to main content

Full text of "Ioannis Zonarae Annales"

See other formats 


Google 


This is a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project 
to make the world's books discoverable online. 

It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover. 


Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the 
publisher to a library and finally to you. 


Usage guidelines 
Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the 


public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying. 


We also ask that you: 


Ἔ Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individual 
personal, non-commercial purposes. 


and we request that you use these files for 


Ὁ Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine 
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 


Ἢ Maintain attribution The Google "watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 


* Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 


About Google Book Search 


Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web 
a[nttp: //books . google. con/] 


LIBRARY 


OF THE 


UNIVERSITY OF CALIFORNIA. 


Jcession.— 89308 Class .. 189 EN 
$9 


ν.4 7 


' | .conmPus 
SCRIPTORUM HISTORIAE - 
| BYZANTINARK 


EDITIO EMENDATIOR ET COPIOSIOR, 
| CONSILIO ἊΝ 
B. G. NIEBUHRII C. F. 

| INSTITUT A; 
AUCTORITATE 

AGADEMIAE LITTERARUM REGIAE 

* — BORUSSICAE 


CONTINUATA.. 


wu 
P M 


W 
* Nds 
"e. 


IOANNES ZONARAS. 
TOMUS I. | * 


BONNAE 
, IMPENSIS ED. WEBERI 
MDCCCXLI. 


à 


IOANNIS ZONARAE 


N N A L E S 


EX RECENSIONE 


MAURICII PINDERI. 


TOMUS I. 


|» BONNAE 
IMPENSIS ED. WEBERI 
MDCCCXLI. 


"AG 


PRAEFATIO  . 
MAURICII PINDERI. - 


loannis Zonarse Annales editi sunt primum ab Hierongmo 
Wolfio Basilene anno 1557 iomis tribus (W), deinde ἃ 
Ducangio Parisiis anno 1686 duobus voluminibus (P). 
codices horum uterque habuit quinos, sed plerosque non 
integros. Wolfus e codicibus pauca enotavit, Ducangius 
suos eliam rarius inspexit. 

Nos libris manuscriptis quattuor usi sumus , uno Pari- 
siensi antea nondum excusso, tribus Wolfianis. 

À codex est Parisiensis Regius 1715, bombycinus, 
forma maxima, folis 474 versuum fere 81. scriptus 
anno C. 1289: ἐτελειώϑη τὸ παρὸν βιβλέον διὰ χειρὸς 
ἐμοῦ τοῦ ἁμαρτωλοῦ τάχα καὶ μοναχοῦ μωκίον τοῦ 
ταράνη, μηνὶ ἀπριλλίῳ πεντεκαιδεκάτῃ, ἡμέρᾳ e, ἰνδ. β΄, 
Érovg οψυζ' δόξα σοι ἁγία τριὰς πάντων ἕνεκα. 
cum exemplari Ducangiano summa accuratione comparavit 
F. Haasius. — Eo libro vix recenüores sunt duo qui 
sequuntur. 

B codex Vindobonensis 16, membranaceus, forma 
maxima, folis 478. — a2 

— 3308 


| | . C 


wv — ' PRAEFATIO MAURICII PINDERI. 


C codex Monacensis 324, bombycinus, forma ma- 
xima, folis 553. hi ambo integros. et ipsi habent 
Annales: adhibiti sunt ἃ nobis ad Praefationem et eos 
libros quibus res Bomanae ἃ gentis primordiis usque ad 
Constantinum Magnum enarrantur. 

D codex Monacensis 93, chartaceus, forma maxima, 
foliis 546 versuum 30, inscriptus τοῦ ζώνψαρᾶ χρονικὴ 
διήγησις ἀρχομένη ἀπὸ τῆς βασιλείας τοῦ μεγάλου κων- 
σταντίνου.  Zonaram folio 240 excipit Nicetas Choniata. 
xol ταύτην τὴν βίβλον ἐμμανουῆλος ὁμβαιβενὶς ὁ ἐκ 
μονεμβασίας ἐξέγραψε μετὰ τὴν παράδοσιν τῆς ἑαυτοῦ 
πατρίδος. 

Wolfii interpretationem ubi necesse visum est correxi, 
annotationes supervacaneas reccidi, singula historiae capita 
quibus ex auctoribus transseripta sint indicavi. qua de 
re docile nuper commentatus est Guil. Ad. Schmidtius. 

fSeribebam Berolini a. 1841. 


DUCANGII PRAEFATIO. 


INemo est tum ex nostris tum etiam exteris 1), qui Tlegiam 
scriptorum Byzantinorum editionem velut eximium Gallícae 
magnificentiae monimentum non suspiciat. et merito sane ac 
iure optimo, cum, praeterquam quod historiam minus hactenus 
notam et quae tot rerum eventis verietur, Ronianique imperii 
aniverso paene orbi olim dominantis causas inclinationis atque 
ruinae ob oculos proponat, typis illa tam elegantibus chartarum- 
que magnitudine adornata exit in publicum, ut quandam prae se 
ferat maiestatem, et quotquot litteras amant ad sui lectionem 
quodammodo sollicitet et alliciat. at cum tot inter Regio isto 
apparatu insignes, Ioannis Zonarae Annales graece semel mi- 
nusque nitide impressos ac in praesens rariores plerique ex 
eruditis desiderari monuissent, vir illustrissimus Mancuro px 
Lovvors, Regi ab intimis consiliis et secretis, cuius curae ae- 
dificia Regia, artes, ipsaque typographia Regia permissa sunt, 
in idem etiam consilium conspirante illustrissimo fratre Ancurx- 
riscoro Rrwrmsr ac primo Franciae pari, pro innato non vul- 
gari erga litteras affectu ut auctor Regia editione dignissimus 
ederetur optimum factum videri sibi significavit, hacce mihi 
deinde demandata provincia, qua doctiores alios longe melius 
defoncturos licet minime dubitem, manum statim admovi, 
codices veteres quantum per tempus licuit collegi et contuli, 
notasque adieci: quod qualecunque est, aequi bonique consul- 
turos benignos lectores confido. 

Enimvero ut de hisce qui nunc prodeunt Annalibus ac de 
eorum auctore Zonara quaedam praemittamus, hos praesertim 


1) Mart. Hankius in praefat, ad lib. de script. Byzant. . 


r 


vin DUCANGII 


commendat scriptoris eruditio, quae non ex iis modo colligi 
potest, sed etiam ex aliis quam plurimis operibus, quorun 
indicem huicce praefationi subiicimus; in quibus neque rerum 
cognitionem neque acre vel solidum iudicium ut nec pietatem 
quispiam desideret. quin etiam si natalium splendor gestique 
in imperatorum palatiis magistratus existimationem aliquam 
scriptori conciliare possunt, quod nemo forte in dubium revo- 
caverit, de illo praecipue qui de rebus politicis, in quibus ver- 
satus est, scribere aggreditur, eo sane celebrari poterit et ipse 
Zonaras. quem caeteroquin ab illo Zonara, qui sub Constan- 
tino Porphyrogenito Leonis Sapientis filio in aula vixit !), 
genus duxisse suadet omnino nominis similitudo. quippe in 
Ioannis et Manuelis Comneni, quibus imperantibus vixit, pa- 
latio, magni vigiliarum drungarii seu, ut Latini efferebant, 
vigilum praefecti ac primi a secretis gestae dignitates, inter 

illustriores semper habitae, magno fuisse apud imperatores loco 
'" $atisarguunt. atque ex eo, ni fallor, a Theodoro Balsamone 3) 
et a Matthaeo Blastare?) ὑπερφυής indigitari solet, quod essent 
inter senatorias praecipuae, cum hocce epitheto senatum ac ipsos 
senatores donari solitos constet, uti alibi observamus *): quo 
quidem et nobilitas generis et magistratuum splendor exprimitur, 
cum, ut ait Gregorius Nazianzenus 5), μέγιστον εἷς εὐγενείας 
ἀπόδειξιν συγκλήτου μετουσία habeatur. 

Verum abdicatis. postea palatinis curis, quo sibi in primis 
vacaret animaeque saluti consuleret, monachum induit, relicta- 
que urbe imperii primaria in insulam remotiorem secessit; quod 
ipsemet in praefatione ad Annales testatur: quo loco in iis ut 
par erat conscribendis librorum defectum causatur, αὐτὸς ὑπερό-- 
proc ὧν καὶ πόρρω ToU ἄστεως ἐν νησῖδι ἐνδιαιτώμενος. — quae 
vero fuerit insulula ista tanto ab urbe spatio disparata, non 
promptum est assequi; sed vel inde saltem licet conijcere, 
venire in dubium quod tradit Andreas Thevetus, scriptor cae- 
teroquin in aliis haud certae fidei, sua aetate visum adhuc in 


1) Anonym. Combefis. in Porphyrogen. n. 8. 
) ad Com'36 Apost. rphyroge 


2) ad 

3) Lit. E cap. "t 

&) in Gloss. med. graeci. 
$ Orat. 18 in 8. yprian. 


PRAEFATIO. IX 


quodam Montis Sáncti (ita Athos liodie appellatur) mona- 
sterio Zonarae epitaphium hisce verbis conceptum ENT.44E 
ZONAPAZ KEIT.AI, nisi sub vitae extrema eo dicatur con- 
cessisse 1). t s : 

Utcunque de hac re sit, vix aliquot in asceterio annos 
exegerat, cum eum convenere amici 3) hortatique sunt ut soli- 
tarium istud otium in negotium aliquod conferret, quod et rem. 
publicam iuvaret et aeternae vitae preeminma sibi conciliaretz 
quod quidem maxiine assequi liceret si historiam conscriberet 
'quae et resecaret supervecanea et res rhernoratu digniores nullo. 
verborum ambitu: in: compendium quoddam contraheret. eos 
enim qui in hocce scriptionis genere operas hactenus collocas- . 
sent, rerum quas enarrant seriem fere semper interrumpere in- 
utilibus παρεκβάσεσιε Seu excessibus, vel etiam descriptionibus 
aut contionibus, aique adeo iniempestivis et quae annalibus 


— — — — 


1) gr Thevetus (1a Cosmographie universelle , Paris 1575 fol., 
Π 811 a) haec habet EIZ TO IAPON MNHMEION O ΣΟΦΟΣ 
ZONAPAZ ΚΕΙ͂ΤΑΙ. idem Thevetus (Ponrtraits et vies des hommes 
illustres, Paris 1584 fol., 1 26 b et 27 a) " ... toutesfois les Grecz 
du mont Áthos m'ont dit que ce fut en un rocher qui peut avoir de 
tour (compris les escueilz qui l'environnent) quelque lieue, le plus 
iuaccessible lieu que j'aye veu en toute la mer Egée et Archipelaque, 
et de present appellé par les Grecz Caloier d'Andros, autrement dict. 
le bon vieillard, les T'urcs le nomment Cáhyra, les Hebrieux ou Juifs du 
pays luy donnent le nom de Charchas, auquel y a encores aujourd'huy 
un fort beau monastere de Grecz. ... Zonare doncq ayant demeuré 
cdnq ans en ce lieu ., Callineus son Patriarche .. luy commanda se 
retirer au mont Áthos, .. oà ayant demeuré treize ans, finit ses jours 
aagé de quatre- vingtz huict ans sept moys, et fut depuis honorablement 
enterré en l'un des monasteres nommé sainct Helie dudict mont, la 
sepukure duquel se voit encore de present, couverte d'une pierre jaspée 
contre laquelle sont escritz ces mots en Grec, et la plus part si effacez 
quà rand Pe les peut on lire.. ΕἸΣ TO ΠΑΡΟΝ MNHMEION 
ΟΟΣ ΖΩΝΑΡΑΣ KEITAI." insula igitur illa, in qua se de- 
entem fibris carere auctor queritur (libro 9 extr.), si Theveto fides 
abenda, Gyaros esset, nobilium virorum famosa exsiliis (cf, Crameri 
Anecd. Paris. I 179). eo Ioannem Zonaram secessisse ne dubitarem 
quidem, si constaret ea in insula fuisse monasterium S. Glyceriae: 
nam librorum in titulis Zonaras appellatur μοναχὸς τῆς μονῆρ τῆς ἁγέίαρ 
Γισκερίας ( Lambeci fmnent de bibl. Caos. tib. vin £a ed. 2) 
et μοναχὺς ἐκ τῆς σεβασμέας μονῆς τῆς ἁγίας Γλυκερέας (I. Zonarae 
in Canones apost. et concil comment. p. 1049 ed, Paris. 1618, cod. 
Paris, Reg. 1321). caeterum Lemnos insula, quo S. Glyceriae reliquiae 
ab Heraclea 'Thraciae translatae erant, singulari huius martyris cultu 
celebris fuit. in monte Atho monasterium ei dicatum fuisse nusquam 
proditur. ] 
2) praef. n. 1. [p. 4 v. 8.] 


X JDUCANGII 


parum conveniant de religione: disputationibus, dum fidei my 
steria exponunt vel haereses confutare aggrediuntur, argumentis 
e sacra scriptura vel e sanctis patribus petitis. — quibus quidem 
ex chronologis aliquot suggillabant qui ea tempestate in ompium 
mahibus versabamtur, auctorem. forte Chronici quod Alexan- 
drinum vocant, Georgium Syncellum, Georgium Hamartolum, 
Georgium Cedrenum, aliosque quorum scripta eiusmodi super- 
vacaneis excursibus passim scatent, 
: Verum tametsi duas res languorem afferre animis, otium 
et solitudinem, quod aiebat Tullius, persuasum haberet, et 
apud Christianos, ac monachos in primis, pravas illas seu cogi- 
tationes (λογιαμούς ascetici vocant) seu cupiditates, quae men- 
tem a negotiis vacuam invadere solent et in peccata fere semper 
demergunt, avocare unicam posse occupationem, aegre tamen 
cessit amicorum hortetibus, cum rem esse cerneret quae libro- 
rum, quibus carebat, copiam postularet. at vellicare ii non 
prius destiterunt quam improbitate stimulendi ad suscipiendum 
opus impulissent. victus igitur familiarium flagitationibus, et 
supra allatis adductus rationibus, ad Annales conscribendos se 
accinxit, cum in hoc secessu agens, ubi ad condendam histo- 
riam necessarii libri non suppeterent, si non ommia dicenda 
complecteretur , veniam a benigno lectore se impetraturum facile 
sibi persuaderet. in qua caeteroquin conscribenda ita est ver- 
satus, ut praecipua et quae alicuius viderentur momenti non 
omiserit, "eaque in epitomen coegerit tanta elegantia, solus ut 
videatur assecutus quod contra rerum naturam est, brevitas ut 
obscura non esset;" quod de Pontio Paulino, qui tres Suetonii 
libros de Regibus in compendium redegeret, dixit Ausonius ἢ). 
quidam enim sunt, ut aiebat Focas Grammaticus, qui late co- 
pioseque scripserunt, ita ut superflua interdum ubertate narra- 
tionis memoria legentium confundatur: elii dum brevitati stu- 
dent, admodum diffusam coartasse materiam, ut sterili com- 
pendio nihil ad integram scientiam lectoribus conferant, neque 
tamen sibi ipsi satisfecit omnino, cum quibus ad operis quod in 
manus sumpserat absolutionem necesse erat codicibus persaepe 
careret, quos cum saepius quaesisset, reperire non potuerat, 


1) Epist. 7. (19.] 


PRAEFATIO. x 


sea temporum iniuria essent amissi, seu negligentius ab iis in- 
quisiti quibus id negotii dederat 1), dum ipse extorris et procul 
ab urbe in parva insula vitam ageret: ex quo factum agnoscit. 
ut consulum et dictatorum historia minus sit absoluta. — neque 
porro mirari debere subdit lectorem, si in iis quos conscripsit. 
Annalibus scriptionis character ubique sibi similis non occurrat, 
cum aliter fieri vix queat, ut qui historiam e variis scriptoribus 
weluti stipem colligit, illorum et dictione et compositione in 
multis non utatur. quod ita tamen confecit, ut si aliquid de 
suo interiecerit, id illius stilo quem sequebatur auctoris quan- 
tum fieri potuit accommodaverit, ne scriptionis ratio a sese 
ubique dissidere videretur: cum interim alia longe quam caeteri 
qui res chronologicas hactenus tractaverant, Annales suos con- 
scriberet, res nempe quasi de suo componens et narrans, et 
quod laude. dignum est eaque summa, non alienorum furtis 
plausum captans, neque tractatus integros exscribens, ut de 
ipso Zonara scribit Leo Allatius 3). 

Non defuere tamen qui censorio quodam iudicio ut minus 
diligentem, maxime ubi de rebus Romanis agit, vellicarint 
atque adeo perstrinxerint. "omnia" inquit horum alter ?) 
"ante Constantinum inepte et parum diligenter ( de rebus Latinis 
loquor) explicavit." sed quam sano ille iudicio haec effutierit 
vel inde patet, quod a paulo aequioribus iudicibus, iisque 
pereruditis, quibusvis chronologicis scriptis Annalium Zonarae 
pars illa quae res Latinas pertractat longe anteponatur. nam 
cum in recensendis Romanorum gestis ex Dione praesertim, 
quem minime truncatum ut hodie editus est sed integrum lege- 
rat, aliisque scriptoribus qui periere temporum iniurie, hanc 
historiae partem compegerit, nova fere semper et ab aliis in- 
dicta commemorat: ita ut multis in locis de verbo ad verbum 
Dionem exscripsisse dicatur a Guillebno Xylandro, Fulvio 
Ursino, Friderico Sylburgio et Henrico Valesio, istius scri- 
ptoris eruditis interpretibus, quibus solenne est ex Zonara aut 
ipsum Dionem emendare aut Romanos scriptores alios illu- 


3 — lib. 9 n. 91. 
org. 
3) apud Allat. de error. magn. viror. in dicendo p. 126. 


f£ 


xiu . DUCANGII : 


strare: unde Theodorus. Marcilius 1). Zonaram:et. Xiphiliaum 

Dionis subdigas vocat. ' et certe ita. de Zionara sensisse constat . 

eundem Allatiam, "qui" ait ille "licet in bistoria post.Constan- 
tinum: Magnum ieiunior sit, et nóbnisi obvia quaeque percur- 
rerit, in his vero quae ante Constantinum. ad mundi exordia , 
diligentius et copiosius versatur." non miram: igitur si ab 
Alexandro Brassicano in praefatione, δὲ Salvianum. sincerae, 
fidei historicus, et ἃ .Cásaubono 3) diratur vir. eraditissimus.. 
Cedreni codici manuscripto schedam adseripsisse dicitur Wol-. 
fius, in qua observabat tractare idem ergumentum quod. Zo- . 
naras, sed habere a Zonara niulta de industria praetermissa, 

brevitatis forte stadio, sed certe non praetermittenda, . ita ut. 
optione sibi data ab initio Cedrenum Zonerae praetulisset, 

qui, inquit Xylander?), a quo haec ex Wolfio referuntur, 
ad ea respexit praecipue, quae aliunde quam ex eo repeti non 
possunt, cum duo priores Zonarae tomi longe alioquin. sint 
meliores ac laude digniores, quam ea quae ad Constantinum. 
usque Magnum Cedrenus collegit, scribit praeterea idem 
Wolfius *) Zonaram alias prolixiorem videri, ut in ludaica 
historia, alias breviorem, ut in exterarum gentium rebus gestis. . 
in quo quidem si qua culpa commissa est, excusationem habere : 
videri hanc, quod ipae non ex suo ingenio deprompsit ea quae: 
scripsit, sed ex variis auctoribus collecta in certum ordinem 
redegit: qui auctores inter se dissimillimi sunt, quod autem 
non omnia persecutus est, non tam negligentia quam de indu- 
stria fecisse. 

Verum, licet in iis quae post Constantinum Magnum 
scripsit obvia quaeque percurrere Zonaram dicat Allatius, longe 
aliter tamen sensisse videtur exacti vir iudicii Henricus V alesius, 
qui non modo auctorem sat diligentem haud semel indigitat, 
sed et in iis praesertim quae eiusdem Constantini familiam 
spectant, accuratiorem quam in caeteris, neque aliis obvia 
dicere observat). et sane quanquam in recensendis Cpolita- 


1) in not. ad Sueton. 

2) ad Hist. Aug. p. 202, 2 ed. 
8) in praefat. ad ὃ en. 

4) in praefat. 

δ) in not. ad lib. 18 Ammiani. 


PRAEFATIO. xim 


norum imperatorum gestis, fueioribus forte editis commentariis 
versati sint Theophanes Cedrenus Scylitzes et aliquot alii, con- 
siat id Zonarae in primis comsilium foisse, ut non pleniorem 
quemadmodum ii historiam, sed contractiorem atque adeo com- 
pendium conscriberet, in quo singularia quaeque et quae in re 
historica praecipui viderentur ponderis perstringeret. ex quibus 
facile dilmitur quod ait Gerardus Vossius, tum in eo maiprem 
curam et industriam desiderari, tum etiam. maxime mirandum 
esse, virum usque àadeo experientem in sui temporis praesertim 
rebus pleraque perfunctorie tantum dicere, cum multa magnaque 
iis temporibus gesta sunt, orientali orbe cum occidentali quasi 
concurrente: adeo ut pauca sint quibus Alexii vitam perstrin- 
xerit. : id, inquam, haud aegre refellitur ex auctoris ipsius 
Annalium lemmate, vel ex ipsius praefatione, in qua non bisto- 
riam sed historiae compendium scribere se profitetur; ita ut si 
, prolixiori sui temporis res fuisset persecutus narrátione, primum 
scriptoris officium minime observasse diceretur: cum, ut ait 
Plinius alter, titulum suum legere debeat, atque identidem in- 
terrogare se quid coeperit scribere, scireque si materiae immo- 
ratur non esse longum, longissimum si aliquid arcessit atque 
attrahit. atque ex hacce virorum eruditorum varia de Zonarae. 
Annalibus sententia patet quam infausta sit eorum sors qui ali- 
quid scribere aggrediuntur, cum quibusvis ac fere iniquis homi- 
num iudiciis et censurae ingenii foetus exponunt. . 

Caeterum in Annalium decursu occasionem interdum captat 
Zonaras Graecorum suae aetatis mores vellicandi, veluti cum 
virorum ecclesiasticorum simoniem carpit, comatos et cincin-: 
natos palatinos perstringit !), et imperatores, quod abdicato 
patrio vestitu barbaricum amplecterentur 3). denique in ipsos 
adhuc Augustos ac eorum in rebus administrandis publicis tyran- 
nidem gravius invehitur. nam ut Valentis mathematici 8) de 
urbis Cpolitanae duratione editum sub Constantino Magno nata- 
licium thema quodammodo tueatur, ne omnino falsum putetur, 
quam annos 696 duraturam praedixerat, iam olim cum scri- 
bebat Zonaras elapsos, subdit aut falsam existimandam V alentis 


3) lib. 7 sect. 17. 
2) lib. 10 sect. 28. 
9) lib. 18 sect. 3, 


χιν DUCANGII 


praedictionem, aut annos illos intelligendos esse quibus inati- 
tuta rei publicae ac status conservabantur, dum suus honor erat 
senatui, dum cives sub legitima imperii potestate florebant, 
non autem cum manifesta vigebat tyrannis dominorum publica 
sibi pro privatis vendicantium et ad suas voluptates conferen- 
tium, easque parum honestas, cum publica quibusvis donarent, 
nec pastorum instar subditos tractarent, nec lana supervacua 
detonsa, sed praedonum more oves mactando, ad medullas 
ipsas exsugerent, | ! 

Chronici titulum huicce Zonarae historiae adscripsimus 
quemadmodum Wolfius. nam et ita laudatur a Michaele Glyca 
in Annalibus 1) ὃ Ζωναρᾶς ἐν τῷ χρονικῷ συντόγματι, et in 
altero e codicibus Regiis, in quo secunda duntaxat pars conti- 
netur, haec verba in fronte leguntur τὸ παρὸν βιβλίον xoovo- 
yodgoc ὀνομάζεται. — verum in codice Viennensi, quo usus est 
Wolfius, alia habetur epigraphe, hisce videlicet vocibus con- 
cepta ᾿Επιτομὴ ἱστοριῶν συλλεγεῖσα καὶ συγγραφεῖσα παρὰ ToU 
σοφωτάτου μοναχοῦ τοῦ Ζωναρᾶ τοῦ γεγονότος μεγάλου δρουγ-- 
γαρίου τῆς βίγλας καὶ πρωτοασηκρῆτις 9). et sane compen- 
dium historiae scribere se profitetur ipse Zonaras, ἐμοὶ δ᾽ ἐπε- 
τομὴν ἱστορίας πεποιημένῳ οὐκ ἐπέοικε τὴν πραγματείαν ϑέαϑαι 
πολύστιχον οἷο. 8) 

Universum vero opus duas in partes distribuit: ac in 
prori quidem historiae quam vulgo sanctam vocant ex sacris 
libris et ex Iosephi Arcbaeologia compendium complexus, tum 
res Graecorum veterum tangit, ac Romanorum deinde ad ea 
usque tempora historiam perducit, quibus res publica in unius 
administrationem seu monarcbiam delapsa est. alteram autem 
a triumviretu orditur, ac recensitis singulorum imperatorum 
gestis usque ad Alexii Comneni exitum persequitur, id est ad 
saeculum quo ipse vixit undecimum, — non solum enim Ioannis 
Comneni imperatoris Alexii filii meminit , sed et Manuele Ioannis 
filio imperante vixisse infra docemus, caeterum haec Ánnalium 


1) p. 286. [p. 530 16 ed. Bonn.] . 
3? Fia wolbus Zon. t, I p. 224; sed ex eodem codice Vindobo- 


nensi (B) annotatum invenio Ἰωάννου pro τοῦ σοφωτάεον, et paulo 


ost δρογγαρίου. 
, 8) 1. 3 acit, 36. [I p. 808 6 ed, Bonn.] 


PRAEFATIO. XV 


Zonparae partitio non ex ipsa modo praefatione percipitur, sed 
praesertim ex. verbis quibus pars prior clauditur 1), atque adeo 
ex alterius inscriptione, quae. in scriptis codicibus haec verba 
praefert 2doy5 τῆς περὶ τῶν αὐτοχρατόρων ἱστορίας. quibus 
quidem vocibus in altero ex Regiis istae, charactere licet paulo 
recentiori, praefiguntur "Jorogíag Ζωναρᾶ τόμος δεύτερος xal 
τελευταῖος. sed praesertim alter ex Regiis, qui secundam dun- 
taxat partem Annalium Zonarae complectitur, in primis con- 
textus lineis hanc partitionem prorsus adstruit, in quo scriptor 
ita banc orditur ἘΣ ἀρχῆς uiv οὖν, ὡς dv τῇ προτέρᾳ βίβλῳ μοι 
προϊσεόρηται, βασιλεῦσιν 3; τῶν Ῥωμαίων ete. — ubi codex alius 
Regius et Colberteus praeter editionem Wolfianam haec tantum 
habent ἜΣ ἀρχῆς μὲν οὖν, ὡς ἱστόρηται, etc. — sed et in eius- 
dem codicis Regii initio haec leguntur Ἔν προτέρᾳ βίβλῳ περιέ- - 
xu τὰ "Efgaixà xol τὰ περὶ Ρωμαίων ὕπάτων, τῷ δὲ τὰς τῶν 
αὐτοχρατόρων ἱστορίας. quin etiam Wolfianos codices hanc 
Ánnalium Zonarae partitionem praetulisse arguit quod in fronte 
Zonaraei codicis a se Cpoli empti praefixit Ioannes Dern- 
schwamus, et ex eo descripsit in sua praefatione Wolfius. 
ex quibus abunde colligitur hosce Annales in duos duntaxat 
tomos a Zonara fuisse dispertitos, non vero in tres, ut illos 
divisit idem Wolfius: quorum prior de rebus Iudaicis ab initio 
mundi usque ad Hierosolymitanum excidium, alter historiam 
Romanám ab urbe condita usque ad Constantinum Magnum 
breviter complectitur, in qua tum Dionem, ut diximus, tum 
etiam Eutropii interpretem Paeanium, quem ad verbum saepe- 
numero exscribit, ut observatum a Scaligero 3), praesertim 
sequitur 9), tertius denique imperatorum res gestas a Con- 
stantino Magno usque ad obitum Alexii Comneni tractat. 
falsum tamen constat Dernschwamum, cum dixit priorem 
Annalium Zonaree partem in Hierosolymorum excidinm de- 
sinere. — 

Licet porro Wol&i divisio tolerari quodammodo possit, 
ui quae sacram historiam a Romanae rei publicae, rursum 
paganorum ἃ Christianorum imperatorum historia distinguat, 


2) in not, ad Euseb. p. 941 zs 2 edit. 


2 lib. 9 sect. ult. 
[Immo nusquam Paeanium Z ODATAS exscripsit, ] 


XVI DUCANGII 


cum ipsius Zonarae divisioni contraria sit, satius duximus ex 
virorum eruditorum consilio universum hoc Aunalium opus in 
libros 18 partiri, libros vero in sectiones, 

sumere ne lector juge paveret opus. 
nam ut 

intervalla viae fessis praestare videtur 

: qui notat inscriptus milia crebra lapis !), 
ita librorum divisiones a continua lectionis assiduitate lectoris 
animum relaxant, cum habet ubi longo quasi itinere defatigatus 
consistat; praesertim etiam cum nihil auctori detrahant nec 
scriptionis seriem: abrumpant. adde quod id pertitionis genus 
ad locos ex scriptoribus laudatos statim reperiendos multum 
conducat: unde inductum. illud fere ab eruditioribus in quibus- 
vis exemplaribus ,. quae continua serie absque libris vel absque 
capitibus describuntur. quod quidem ita in Zonara confecimus, 
ut alteram partem WWolfianam a 7, tertiam vero a 13 libro, ut 
partem Annalium alteram secundum auctoris receptam divisio- 
nem a libro 10 auspicemur. 

Iam vero quid Wolfium impulerit αἱ ad Zonarae Annales 
in Latinam linguam convertendos sese accinxerit, pluribus de- 
clarat ipse in Praefatione, quam nostrae hic subiicimus, atque 
etiam in alia ad Nicephori Gregorae Historiam a se pariter Latio 
donatam, quam, ut et Zonarae, Antonio Fuggero nobili Ger- 
mano dicavit, in qua postrema sic loquitur "fateor equidem 
ad Zonaram convertendum praemiis a te propositis, eoque 
tempore peropportunis, initio excitatum me fuisse potius quam 
meapte voluntate accessisse: non tam laborum et molestiarum 
fugà, quibus ita tum quoque assueveram ut ignavo otio nihil 
mihi esset molestius, quam privatis meis etudiis, si quid da- 
retur otii, fruendi, et diuturnam quasi sitim variae lectionis 
restinguendi cupiditate." — cum vero de Fuggerorum nobilium 
insigni liberalitate ac munificentia in eruendis ab interitu bonis 
libris idem fere praedicet Guillelmus Xylander, praemiisque 
illectos ab iis suae aetatis viros eruditos testetur qui Graecos 
scriptores Latina toga donarent necdum editos, vel inde patet 
quantas debeat gratias res litteraria viris principibus, qui pro- 


1) Rutilius Numat, lib. $.— . 


PRAEFATIO. XVII 


positis subinde coronis publicam utilitatem sibi iuvandam pro- 
ponunt, et Musis non semper opulentis, immo persaepe in- 
opibus, manum ultro porrigunt. neque enim fateri dedignatur 
ipsemet Wolfius, quidquid hactenus ediderat, id vel publica 
utilitate vel temporibus suis adductum fecisse, nec tam famam 
captasse quam famem vitasse. sed et Xylander!) "me" in- 
quit, "ne quid dissimulem, paupertas, ut ille ait, impulit audax 
ut libros facerem." quem quidem dicentem audivisse scribit 
loannes Leunclavius 3), lucubrationem Dioniam et alias non 
a fama sed fame sibi pariter extortas ac praecipitatas fuisse. 
neque nostrorum saeculorum istaec est duntaxat querela, cum 
legamus 3) Plautum propter annosae difficultatem ad molas 
manuarias pistorem se locasse, ibique quoties ab opere va- 
casset, scribere fabulas solitum et vendere: quomodo etiam 
Pacuvium Brundusinum tragoediarum scriptorem Romae pictu- 
ram exercuisse ac fabulas vendidisse ferunt. sed et Lactantium, 
virum omnium suo tempore eruditissimum, adeo in hac vita 
peuperem fuisse, ut plerumque etiam necessariis indiguerit, 
scribit Eusebius. infausta omnino litteratorum condicio, qui 
ne panem emendicent, libros conficere coguntur. debengus 
igitur illustribus Fuggeris, quod illorum cura et sumptibus ip 
publicum prodierint Ioannis Zonarae , Georgii Cedreni, Nicetae 
Acominati et Nicephori Gregorae historiae, et quod rerum 
Byzanünarum hisce editionibus gustum primi quodammodo 
inspirarint litterarum studiosis. sed non minus obstricta erit 
erudita posteritas Regum nostrorum munificentiae, qui non 
hactenus modo publicatos imperatorum Cpolitanorum historiae 
Scriptores, sed et novos ac e manuscriptis codicibus ex Regia 
ac locupleti prorsus bibliotheca depromptos magnifico adeo 
alque splendido apparatu edi quotidie volunt, viris doctis ut 
in idem consilium una conspirent, suaque conferant studia, 
Begia preemiorum mercede invitatis ac illectis. 

Enimvero ut Wolfius in vertendis Zonarae Ánnalibus 
versatus faerit, quaeque observarit quotve codicibus scriptis 


1) in praef. ad Cedr. 
2) in praefat. ad Dionem. 
3) Euseb, in chr, lib. 1, 


Zonarme Annales. b 


XVIII DUCANGII 


in iisdem edendis usus fuerit, pluribus in praedicta ad eosdem 
Annales praefatione exponit; et ut in opere Latine Graeceque 
exscribendo adiutorem sibi adsciverit Hieremiam Martium, 
praeclarae tum indolis adolescentem, medicum deinde physi- - 
cum Áugustanum. quem quidem ea de re verba facientem 
praestat audire in praefatione ad Nonum medicum, quem 
Argentorati is primus edidit anno 1568. — "cum itaque" inquit 
"non parvi interesse viderem ut quis quamprimum optimis ute- 
retur praeceptoribus, nec ob.rei familiaris angustiam alio con- 
ferre me, quod unice optabam, possem, commode sane cecidit 
ut eo ipso tempore Cpoli Augustam afferrentur Annales Ioannis 
Zonarae et Nicetae Choniatae historia, sumptibus magnifici et 
generosi viri et studiosorum omnium Maecenatis Antonii Fuggeri. 
quos cum prudentissimus vir, in iudicium adhibitis doctissimis 
hominibus, praecipue vero Ludovico Carino, cui et tribuebat 
multum et quo uno omnium maxime delectabatur, dignos existi- 
maret ut in publicum exirent, tum ob rerum quas tractabant 
amplitudinem, tum ob historiae seriem longissimam a condito 
mundo usque eleganti ordine deductam, sollicite (ut fuit pro- - 
pagandae posteritatis studiosissimus) de conversione cogitare, 
et quem ei muneri praeficere posset, anxie deliberare secum 
coepit, et tandem de multis unum eumque omni liberali doctrina 
politissimum virum, et in lingua utraque singularem prope, 
Hieronymum Wolfium, scholae et urbis vestrae ornamentum, 
non exigua praemii spe proposita elegit, quem laborem hoc 
libentius suscepit, quo iuvandae posteritatis studiosior et Fug- 
geranae familiae laudis propagandae avidior fuit. sed cum ob 
afflictum valetudinem, a qua fere nunquam ob assiduum in lit- 
teris studium, ut ego quidem existimo, liber est, solus et ver- 
sioni et scriptioni vacare non posset, me sibi, accedente aucto- 
ritate et consilio loannis Baptistae Heintzelii, viri et rerum 
tractandarum usu eximii et mei amantissimi, a cuias praedi- 
catione invitus digredior, socium laborum adiunxit, meaque 
opera in exscribendo Zonara et Choniate Graece et Latine ultra 
integrum annum usus est, eamque non prorsus improbavit. 
qui vel ob hoc minus gravis mihi esse debuit, quod et triennii 
sumptus Ántonius Fuggerus, eo exacto, pollicitus est, et libera- 
lissime etiam praestitit, et ego tantum utilitatis ex doctrine et 


domestica consuetudine Wolfii cepi, ut eius laboris nunquam 
me paenitere debeat." hactenus ille. 

Caeterum non una est in mss codicibus Zonarae Annalium 
descripüionis ratio, seu rerum in iis pertractatarum spectentur 
argumenta, quae in quibusdam ex iis in marginibus, seu qui 
interdum, cum nova inchoatur materia, in ipso contextu tituli 
apponuntur. ac certe quoad notas istas marginales, non sem- 
per etiam eaedem in omnibus exemplaribus in quibus habentur, 
nec simili dictione exaratae, in quibusdam praeterea interdum 
plures ac crebriores quam in aliis, in quibusdam per intervalla 
longiuscula breviores occurrunt, in aliis denique ac antiquiori- 
bus codicibus nullae fere semper habentur. — scribit Leo Allatius 
in Diatriba de Georgiis ubi de Cedreno agit), exstare in biblio- 
theca Sfortiana codicem ingentem Georgii Scylitzae nomen 
praeferentem, licet unicos duntaxat Zonarae Ánnales contineat. 
sed et inter codices Palatinos Romam advectos se vidisse eius- 
dem Zonarae historiam principio mulam, a monarchia Roma- 
norum incipientem, in qua, etsi notis ab historia diversis, 
praefixum est Γεωργίου τοῦ “Σχυλέτζη. quae quidem differt, 
inquit, ab edito Zonara, quod in capita divisa ubique summa- 
ria capitum exhibeat, "an summarum" subdit idem Allatius 
"auctor Scylitzes iste? an propterea vel fraude sua vel exscri- 
ptorum oscitantia historiae auctor comminiscitur" seu fingitur? 
unde prorsus licet coniicere haecce rerum argumenta non esse 
ipsius Zonarae, tum ex eo etiam quod diversis saepe concepta 
verbis legantur, tum quod, ut attigi, varie marginibus codicum, 
alibi scilicet rarius, alibi singulis ferme periodis appingantur. 
quod quam inutile sit vel ex eo patet, quod longe satius est 
quae in contextu breviter descripta habentur legere, quam in 
argumentis, cum totidem fere semper verbis constent. ea 
qualiacunque sunt et cuiusmodi in suis codicibus invenerat 
Hieronymus Wolfius in interiorem editionis suae marginem seu 
ad Graecam columnam edi curavit, et cum non tanti viderentur, 
eorum: omisit interpretationem, notis aliis brevioribus Latinis 
ad alteram columnam pariter adscriptis, quae subinde de rerum 
argumentis lectorem admonerent. harum plerasque in hac Regia 


1) [immo, ubi de Soylitza agit, c. 27.] 


xXx DUCANGII 


edi curavimus, aliis certis ex causis reiectis, tum etiam ne, 
si crebrioribus eiusmodi argumentis fuscarentur libri margines, 
editionis prorsus Regiae venustas ac maiestas commacularetur. 
atque id quidem causae fuit, ut Graeca ista argumenta in inte- 
riores margines reiicere, quod fecerat Wolfius, visum non 
fuerit, tum quod illae in editionibus Regiis vulgo hasce notas 
hactenus non admiserint, tum etiam quod eo sunt inutiles, 
quod eppositae Latinae idem prorsus efficiant. ne tamen 
Graecis argumentis fraudare lectorem videamur, ea rursum hic 
recudimus, aliquot in locis ex mss codicibus auctiora, eaque 
secundum librorum et sectionum numeros digesta, ita ut refum 
& Zonara in Annalibus descriptarum elenchi seu summarii vicem 
praestare possint. ' 

Quid porro postremae buic ac Regiae prorsus Ioannis 
"Zonarae Annalium editioni accesserit, lectorem interest edo- 
cere. Graeca contulimus, maxime in locis qui dubietatem 
quandam praeferebant, cum quatluor codicibus Regiis et uno 
Colberteo. Regiorum duo !) integros Annales complectuntur, 
praeterquam quod horum alter 3) duobus foliis initio mutilus 
est: tertius?) secundam Annalium partem: quartus *) demum, 
isque recentiori descriptus manu, eosdem Annales ab imperio 
Diocletiani ad Alexium continet. codex Colberteus 5) sat bonae 
nolae, paucis etiam paginis initio mutilus, desinit in huiusce 
editionis sectionem 34 libri 12, in Maximini scilicet et Licinii 
imperium. varias ex hisce codicibus excerptas lectiones in 
Notas subinde rettulimus, nonnullis quae extra controversiam 
videbantur in contextum ipsum immissis. Hieronymi Wolfii 
versionem Latinam interdum et rarius emendavimus, maxime 
iis locis ubi auctoris mentem non omnino erat asseculus, quos 
in Notis fere semper indicamus; sed praesertim in ea parte ubi 
res Byzantinae pertractantur quaedam potissimum immutavimus, 


1) [11 saec, XIII, et 1716, saec. XV.] 
1716. 
3) 1768, saec. ΧΥΓῚ 
4 1718, saec. XVI. 

δ nunc Regius 1717, saec, XIII. — praeter hos Zonarae codices 
Parisiis sunt duo alii, alter Coislinianus 137, saec. XIV, alter paulo 
post Zonaram a Ducangio editum Parisios advectus, Regius 1715, quo 


nos usi sumus. ] 


PRAEFATIO. xxi 


ubi palatinas aut ecclesiasticas dignitates minus consentanee 
reddidisse videbatur. Annalibus denique Ánnotationes nostras 
subiecimus, una cum Disceptatione de Hebdomo et aliquot ad- 
ditamentis ad nostram Cpolim Christianam, de quibus omnibus 
initio cuiusque lucubrationis lectorem monemus. 

Breve denique Chronicon, levioris forte licet momenti, 
Koannis Zonarae Annalibus subiicimus, quod temporum ab 
Adamo ad Alexium Comnenum, quae ille persequitur, summa- 
rium quoddam contineat, cuiusmodi nonnulla alia habentur in 
codicibus manuscriptis bibliothecae Regiae, quae tamen in 
anporum characterismis non omnino ubique cum eo quod edi- 
mus conveniunt, exscriptorum, ut existimo, polius incuria, 
quam eorum a quibus sunt confecta. ut tamen caeteris istud 
praeferrem, fecit viri in chronologicis ut et in caeteris disci- 
plinis versatissimi Dionysii Petavii auctoritas, a quo primum 
editum est cum Nicephori Patriarchae Cpolitani Breviario histo- 
rico: quod cum in Regia editione eiusdem scriptoris omissum 
fuerit, hic rursum proponere visum est, tum maxime, ut atti- 
gimus, quod eosdem quos Zonaras annos complectatur, a 
znundo scilicet condito usque ad eundem Alexium. 

Sed priusquam huic praefationi finis imponatur, praestat, 
quod supra sumus polliciti, aliorum Zonarae operum, quorum 
memoria ad nos pervenit, indicem subiicere, ut vel inde, quam 
singularis fuerit viri eruditio ac pietas, lector assequatur. atque 
ut ab editis sumatur initium, occurrit in primis Commentarius 
in canones apostolorum et conciliorum !) et in epistolas cano- 
micas 2), cuius (itulus ita concipitur in codicibus mss Regiis 
ἘἘΣξήγησις τῶν ἱερῶν καὶ ϑείων κανόνων τῶν τε ἁγίων καὶ σεπτῶν 
ἀποστόλων xal τῶν ἱερῶν οἰχουμενικῶν συνόδων, ἀλλὰ μὴν καὶ 
τῶν λοιπῶν ἁγίων πατέρων, πονηϑεῖσα Ἰωάννῃ μοναχῷ τῷ Ζω- 
»apá τῷ γεγονότι μεγάλῳ δρουγγαρίῳ τῆς βίγλας, καὶ πρωτοα- 

σηχρῆτις. in istius porro operis praefatione illud se aggressum 
ait non sponte sed alterius persuasu, Manuelis forte Comneni 
imp., ut infra dicemus: μή τις δέ μοι καταγνοίη προπέτειαν" 
οὐ γὰρ ἀφ᾽ ἑαυτοῦ τῷ πονήματι ἐγχειρῶ, ἀλλὰ παραχληϑ εὶς 


1) [ed. Paris. 1618 fol. et in Beveregii Pandectis Canonum.] 
2) I3: ad calcem Gregorii Thaumaturgi, Paris. 1621 fol. et in 
Beveregü Pandectis Canonum. ] 


xxi EE DUCANGII 


ὑπέκυψα xa) τῷ πόνῳ δέδωκα ἐμαυτὸν ἵνα μὴ δι᾽ ἀνηκοΐαν 
καταχριϑῶ. 

““όγος πρὸς τοὺς τὴν φυσικὴν τῆς γονῆς ἐχροὴν μίασμα 
ἡγουμένους. editus habetur in Iure Graeco-Rom. [tom. I 
p. 951—861 et in Enimundi Bonefidi lure orientali P. II 
p. 216 — 237.] 

ἸΙωάννου μοναχοῦ τοῦ Ζωναρᾶ, ix προσώπου τῶν ἄρχιε- 
ρέων, περὶ τοῦ μὴ δεῖν δύο δισεξαδέλφους τὴν αὐτὴν ἀγαγέσϑαι 
πρὸς γάμον 1). edit. a v. c. Ioanne Baptista Cotelerio tom. II 
[p. 883] Monumentorum eccl. Gr. 

Laudatur a Petro Lambecio lib. III de Bibl, Caesarea 
pag. 39 eiusdem Zonarae et Nicetae Thessalonicensis Expositio 
canonum apastasimorum S. loannis Damasceni, hoc titulo 
Ἰωάννου ἀσκητοῦ τοῦ Ζωναρᾶ γεγονότος μεγάλου δρουγγαρίου 
τῆς βίγλης καὶ πρωτασεκρῆτις ἐξήγησις τῶν ἀναστασίμων κανό-- 
γων τῶν τοῦ Δαμασχηνοῦ, cuius initium hisce verbis concipitur 
"End κανόνων ἑρμηνεία ἐστὶ τὸ παρὸν σύνταγμα, χρὴ xal περὶ 
αὐτὸ τὸ ὄνομα τοῦ κανόνος, καὶ τὴν τοῦ εἱρμοῦ καὶ τῆς δῆς 
κλῆσιν, ἔτι δὲ καὶ τοῦ τροπαρίου (ἐκ τούτων γὰρ ἀπαρτίζεται ὃ 
κανών) φιλοσοφῆσαι ἡμᾶς. posterioris vero expositionis titu- 
lus est hic αὕτη jj ἐξήγησις τῶν ἀναστασίμων κανόνων toU 
πρώτου xal τοῦ δευτέρου, ἄχρι τῆς ς᾽ φδῆς, γέγονε παρὰ ἱερω- 
τάτου μητροπολέτου Θεσσαλογίχης χυρίου Νικήτα ἐξ αὐτοῦ τοῦ 
Ζωναρᾶ etc. laudatur pariter Zonaras in canones anastasimos 
Damasceni ab Allatio in Syntagmate de Georgiorum scriptis 
pag. 417 , ex quibus quaedam fragmenta edidit Iacobus Gretzerus 
sub initium libri V de Sancta cruce: et in Octateuchum eiusdem 
Ioannis Damasceni Expositio pulcherrima, ab eodem Allatio in 
Symmicüs pag. 453, 

Servatur in bibl. Reg. ᾿Ιωάννου μοναχοῦ xal πρωτασηκρῆτις 
τοῦ Ζωναρᾶ κανὼν εἷς τὴν ὑπεραγίαν ϑεοτόχον, οὗ ἡ ἀκροστιχὶς 
YZTATOZ HXOZ YSTATON ILAEKFEI MEAOZ. [ed. in 
Jo. Bapt. Cotelerii Ecclesiae Graecae monum. tom. III p. 465 — 
472.] huic subduntur Νικηφόρου πατρικίου xol ἀνϑυπάτου 
ἹΜιτυληναίου στίχοε καταβάσιοι ιβ' εἷς τὴν ποσότητα τῶν ifl 
μηνῶν. μὴν Σεπτεύριος etc, 


4 
΄ 


1) ex cod. Reg. 2038. 


PRAEFATIO. XXIII 


Quattuor praeterea Zonarae laudantur opuscula a Leone. 


Allatio in Diatriba de Symeonibus, scilicet 

“10γος εἷς τὴν σταυροπροσκύνησιν, hoc initio "Hotzó μέ τις 
πρόβλημα τῶν ἐκ πνεύματος. ἐπεὶ δὲ καὶ σωφρονῶν. 

Βίος τοῦ ἁγίου Σιλβέστρου, hoc initio Οἱ μὲν σεπτοὶ καὶ 
ϑεόπται ἀπόστολοι. — proinde alia est vita eiusdem S. Silvestri 
edita a Combefisio, cuius initium aliter concipitur. 

“Ὑπόμνημα tg τὴν ὑπαπαντὴν τοῦ σωτῆρος, hoc initio 
Πάλιν τοῖς εὐσεβέσι πανήγυρις, καὶ πάλιν μυστήριον ἕτερον. 
denique 


Εἰς τὸν “Ἱεροσυλύμων Σωφρόνιον, hoc initio Οἱ τοῖς 9«loig. 


καὶ μαχαρίοις πατράσι συγγράφοντες τὰ ἐγκώμια. 

Laudatur etiam ἃ Lambecio lib. V de Bibl. Caesar. p. 150 
opusculum aliud Zonarae, hoctitulo Περὶ τῆς κοιμήσεως τῆς 
ὑπεραγίας ϑεοτόκου, ex τῆς ἐπιστολῆς ᾿Ιωάννου τοῦ Z«wvagá , Ὅτε 
xal δίκαιοι πολλάκις, ἡνίκα τῶνδε μεϑίστανται, ὀπτασίας. ἁγίων 


τεϑέανται καὶ ϑείων ὕμνων ἐν οὐρανοῖς αὐτήχοοι γίνονται etc. 
sed haec epistola est ex iis quae sub nomine etiam Glycae: 


circumferuntur; de quibus mox agemus. 
Scribit idem Lambecius lib. IV servari in eadem bibl. 
Caesarea anonymi cuiusdam auctoris Paraphrases 33 in totidem 


S. Gregorii Nazianzeni carmina, de quorum auctore nondum 


liquet, inquit idem Lambecius, nisi sint Nicetae Davidis 
Paphlagonis, quem Zfaóvfgov scilicet episcopum nominatum 
ait David Hoeschelius !), cuius Commentarius in S. Gregorii 
Nazianzeni Tetrasticha et Monosticba latine versa edita sunt ab 
Hercule, Phaello Imolae an. 1588, vel potius Ioannis Zonarae, 
qui non solum S. Gregorii Nazianzeni Tetrasticha, verum etiam 
alia non pauca partim eiusdem partim diversi generis monu- 
menta antiqua commentariis atque paraphrasibus suis illustravit. 
vide p. 39 et 247 eiusdem lib. IV 3), 


1) in Bibl, August. p. 46. » ς : 

2) [Zonarae Prooemium Commentarii in S. Gregorii Nazienzeni 
Tetrasticha editum est in libro inscripto NIKHTA 6140ZO90T 
TOT ΚΑΙ 4dABI4 EPMHNEIA ΕΙΣ TA TETPAZTIXA TOT 
MEDTA4A4OT IIATPOZ ΤΓΡΗΓΟΡΙΟΥ TOT NAZIAN ZHN OT. 
TOT 4TTOT EPMHNEIA ΕΙΣ TA μονόστιχα. Τοῦ αὐτοῦ εἰς 
τὰ ἐπιγράμματα τὰ εἰς τὸν μέγαν Βασίλειον παραφρφασις. IQANNOV 
TOT ΓΕΩΘΜΕΤΡΟΥ͂Τ ἐπιγράμματα. Venet. ap. Franc. Zanetum 
1563. 4, folio 3 recto. commentarium autem ipsum non Nicetae Davidis 


- 


as 


Xxiv DUCANGII 


Laudatur praeterea eiusdem Zonarae Lexicon, de quo ita 
Iosephus Scaliger in epistola ad Isaeacum Casaubonum, quae 
est 48 inter Scaligerianas editas "ego quoque videor mihi non 
inutiliter Zonarae Lexicon tractare, quod est in libris soceri tui" 
(Henrici Stephani) "si per te et affinem tuum Paulum Stepha- 
num eius usura brevis mihi contingat," [ed. ab 7. 7f. Δ. Tiu- 
manno Lips. 1808 2 vol. 4, sed de auctere valde dubito.] 

. Meminit denique loannes Pontanus, in praefatione ad 
historiam Ioannis Cantacuzeni, poematum loannis Zonarae de 


. Processione spiritus sancti, quae a Genebrardo in Latinam lin- 


guam conversa esse observat, ea cum in omnibus fere biblio- 


thecis exacta satis adhibita diligentia conquisierim, nec reperi 


nec ubi et in quo Genebrardi volumine edita sint ab huiusce 
urbis viris doctis rescire potui 1), sic porro Pontanus "^Zona- 
ram fuisse schismaticum testari possunt eius poemata aculea- 
tissima de processione sancti spiritus, et alia adversus Latinos 
composita, quae Genebrardus dum converteret, se criminationes 
illas omisisse narrat." quae quidem ipsissima Pontani verba 
exscripsit Allatius in Creygtonum 3). 

Enimvero praeter supra laudata Ioannis Zonarae opera 
circumferuntur passim in bibliothecis Epistolae dogmaticae, 
continentes obscuriorum sacrae Scripturae locorum explicatio- 
nem, numero sex et quinquaginta, quarum seriem et argumenta 
descripsit Petrus Lambecius ?); quas quidem Ioanni Zonarae 
quidanr codices, alii Michaeli Glycae adscribunt, adeo ut hac- 
tenus incertum maneat utrius sint: tametsi in eam videatur con- 
cedere sententiam Leo Allatius *) ut Glycae potius illas tribuat 
quem Zonarae, ubi ita scribit "haec et alia Michael Glycas, 
epistola satis prolixa ad Ioannicium monachum etc. huius 
etiam epistolam de hac eadem re se legisse scribit Casaubonus 


— — 


esse sed Zonarae, nu exposuit Ernestus Dronkius (De Niceta 
Davide. Confl. 1839. 4). Nicetae interpretationem Zonaras videtur 
amplificasse, ut facile utrique libellus tribueretur. Zonarae prooemium 
cum '"f'etrastichorum explicatione habere fertur oodex Regius Parisiensis 
222 , em XV ineuntis, emptus paulo post Zonaram a Ducangio 
editum. 


1) [v. Fabricii Biblioth. gr. tom. X (1721) p. 346 v. T.] 


) p. 846. 
3) fib. 4 de Bibl. Caesar. 
4) contra Creygton. p. 544. 


Ó 


L 


PRAEFATIO. XXv 


exercit, in Baronium 16 n. 49, sed sub nomine Zonarae editam, 
quam Glycae esse codices antiqui repraesentant,  cuiusnam 
vero sint illae epistolae, quae sub nomine Glycae et Zonarae 
nomine in mss prostant, alius erit disserendilocus." ^ utinam 
viri doctissimi et in re veterum libraria peritissimi exstaret - 
super hac difficultate dissertatio, quae nos ab bac disquisitione 
levasset. certe Zonarae has adscribit codex Regius, sed recen- 
tior manu scriptus, enno scilicet mundi iuxta Graecos 6996 
(Christi 1488) Ind. 6, hoc titulo ᾿Ἐπιστολαὶ κυροῦ ᾿Ιωάννου 
“ΖΖωναρᾶ xol πρωτοσυγχρίτης καὶ δρουγγαρίου τῆς βίγλης.  con- 
tinet porro hic codex 45 duntaxat epistolas 1), quarum prima 
loanni Sinaitse inscribitur, pertultima, vero, quae est 38 in 
andice Lembeciano, videtur esse Manuell! Comneni imp. 
scripta videlicet, ut praefert inscriptio, τῷ τιμιωτάτῳ μοναχῷ 
κυρίῳ ““λυπίῳ τῷ ἐγκλείστῳ, El χρὴ τὴν μαϑηματικὴν ἐπιστή-- 
μὴν ἀποτρόπαιον ἡγεῖσϑαι παντάπασιν. — initium vero illius est 
Τὰ τῆς μαϑηματικῆς etc. atque in haecce verba desinit 
ἐκ τούτων οὖν πάντων μάνϑανε, ἱερὰ κεφαλή, ὡς εἱμαρμένη μὲν 
καὶ γέννησις παντάπασιν ἀπηγόρευνται 3) τὸν κατ᾽ εἰκόνα καὶ γὰρ 
ϑεοῦ πλασϑέντα λογικὸν αὐτεξούσιον ἄνϑρωπον" οὗ γὰρ φυσικαῖς 
ἀνάγκαις ὑποκεῖσϑαι καταδεξώμεϑα" προγνωστικὴν δέ τινα τοῖς 
ἀνθρώποις ἐνδεδόξασϑαι δύναμιν, καϑὰ καὶ φϑάσας ὦ λόγος 
ὑπέδειξεν » οὐ τοσοῦτον ἀπέοιχε δι᾽ ἣν αἰτίαν εἰρήκαμεν, εἰ καὶ 
παρὰ τῶν ἁγίων πατέρων ἐνασχολεῖσϑαι τούτοις οὐ συγχωρού- 
μεϑα, ὅτι μὴ κατὰ λόγον 8) ὀρϑὸν αὐτοῖς ἀποχρώμεϑα. — istius 
epistolae Antapologeticum sequitur in cod. Heg. et in indice 
Lambeciano, qui hanc Manueli omnino adscribunt, hoc titulo 
“Ανταπολογητικὸν ἐκ μέρους πρὸς τὴν ἐγχειρισϑεῖσαν αὐτῷ γραφὴν 
τοῦ χραταιοῦ καὶ ἁγίου ἡμῶν βασιλέως κυροῦ ἸΪανουὴλ Κομνη- 
νοῦ, τὴν ἀπολυϑεῖσαν πρός τινα μοναχὸν ἐπιμεμψάμενον οὗ 
μικρῶς αὐτοῦ διά γε τὸ τῆς ἀστρολογίας μάϑημα, καὶ φιλονει- 
κοῦσαν τὸ τοιοῦτον συστῆσαε μάϑημα φυσικαῖς καὶ γραφικαῖς 
ἀποδείξεσι. tum vero illus initium bisce. verbis concipitur 


1) οι est hic cod. Regius 3045, manu 'Theodori cuiusdam exaratus ; 
icem triginta duas Zonarae epistolas continere dicit Anicetus 
eta, Catal. mss bibl, Reg. Par. tom. II p. 601. 

dx ορεύεται P.] 


λόγον) δικήλογον P.] 


xxvi DUCANGII 


Τολμῶν ὑπομιμνήσκω τὸ προγεγονὸς. γράμμα τῆς βασιλείας σου 
καὶ dc ἡμῶν ἤδη χεῖρας ἐληλυϑέν. καὶ ἐν πρώτοις μὲν ἄνα- 
γνοὺς καὶ περιεπτυξάμην αὐτῷ καὶ ϑερμῶς κατεφίλησα. τίνος 
ἕνεκεν; ὅτι παναγίᾳ τῷ ὄντι καὶ ἠφεμαίᾳ φωνῇ, κατὰ μίμησιν 
αὐτοῦ τοῦ εἰπόντος Χριστοῦ “μάϑετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶός εἶμε 
καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ," πρὸς αὐτὸν ἐκεῖνον ἐποιήσατο τὴν 
ἀπόκρισιν τὸν 1) ἀπερισκέπτως οὕτω τοῦ ϑεοστεφοῦς καταβοώ- 
μενον χράτους σου. μετὰ δὲ ταῦτα τὸ τοιοῦτον γράμμα ἐθαύ- 
μακα κατά γε τὸ προσὸν αὐτῷ τῶν λέξεων στρυφνὸν καὶ ev- -— 
ουϑμον καὶ τὸ τῶν νοημάτων βαϑὺ καὶ πυκνόν. οἷς δὴ νοήμασι, 
καὶ οὐχ οἷδ᾽ ὅπως, περιπεσών, χειροδοϑῆναι πρὸ τοῦ καταπνι- 
γῆναι τὸ τέλεον eic. alia ex eadem epistola exscribimus in 
Notis ad nostrum Zonaram, ubi de Vectio Valente astronomo, 
qui imperante Constantino Magno vixit, agimus. sub finem 
vero haec subduntur πείϑομαι οὖν καὶ τοῦτο, κράτιστε βασιλεῦ, 
ὡς οὐκ ἂν ὁ μοναχὸς ἐχεῖνος παύσαιτό ποτε χατηγορῶν τοῦ μαϑή- 
ματος, εἴπερ εὐπαράγραπτοίέ εἶσιν ἐπὶ τοσοῦτον oi κατ᾽ αὐτοῦ 
προσφερόμενοε μάρτυρες. δὰ calcem denique codicis Regii. 
describuntur eorum nomiba quorum auctoritatibus usus est epi- 
stolarum scriptor, συγγράφοντες xol συμμάρτυρες τῆς βίβλου 
αὐτοί, Γρηγόριος ὃ ϑεολόγος, ὁ μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος 
Νύσης, ᾿Ιωάννης ὃ Χρυσορρήμων, ὃ μέγας ᾿Αϑανάσιος, ὃ Κύ- 
ριλλος, ὃ μέγας ᾿ΕἘπιφάνιος, “Ἀναστάσιος ὁ Συναΐτης, ᾿Ιωάννης 
ὃ Ζ4αμασκηνός, Γρηγόριος ὃ διάλογος, Ἀνδρέας Κρήτης, Πέτρος 
καὶ Παῦλος oí ἀπόστολοι, Νικηφόρος πατριάρχης, σὺν τούτοις 
καὶ ἸΠωσῆς καὶ 4αβίδ, xal τις ὃ φωτίζων τούτους καὶ μάρτυς 
ἀψευδής, τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον. — ex hisce epistolis aliquot edidit. 
Bonaventura Vulcanius in notis ad S. Cyrillum contra Anthropo- 
morpbitas, ex cod. quem Georgius Douza Cpoli attulerat, recenti 
et parum fida manu, ut ipse testatur, exscripto, qui Ioannis 
Zonarae nomen praeferebat, Zonarae adscribuntur praeterea 
istae epistolae in indice librorum graecorum ex cod. ms Reg. 
2813. verum codices duo Caesarei, quos laudat Lambecius ?), - 
quorum prior 50, alter 56 epistolas continet, Michaelem Glycam 
auctorem praeferunt, hoc lemmate Τοῦ σοφωτάτου xal λογιω-- 
τάτου κυροῦ ΠΠιχαὴλ τοῦ Γλυκᾶ εἰς τὰς ἀπορίας τῆς 9tlag γραφῆς. 
3) {τὸν} τοῦ P. 


ol. 90 v. 


PRAEFATIO. XXVII 


laudantur etiam a Gesnero sub nomine Glycae, ut et ab Hoe- 
schelio ex bibl. Augustana eodem titulo, et a Jacobo Pontano, 
qui priores duas latine edidit. sed-et ad calcem codicis poste- 
rioris Caesarei haec scribuntur τοῦτο βιβλίον ὑπάρχει Miyoj)A 
τοῦ llvxá. promiscue vero hasce epistolas sub nomine Zona- 
rae sive Glycae semper laudat ÁAllátius lib. 2 de consensu utrius- 
que ecclesiae cap. 18 n. 17, lib. 8 cap. 15 n. 8, cap. 16 n. 24, 
cap. 18 n. 8, et contra Creygtonem !). in quibus quidem locis 
quasdam ex iis integras exscripsit, ita ut, cum scribebat, cuius 
essent non omnino ipsi pro indubitato baberetur. id duntaxat 
constat, harum auctorem vixisse sub Manuele Comneno, tum 
ex Antspologetico cuius meminimus, tum ex viris primariis 
aulae Cpolitanae quibus aliquot inscribuntur , atque in iis Ioanne 
Duca magno hetaeriarcha et sebasto, cuius práe caeteris, ut 
alios praeteream, mentio occurrit apud Nicetam 2), et Manuele 
Comneno sebastocratore, qui non alius est ab eo cuius pariter 
meminit Cinnamus 3). 

Quando vero Glycas vixerit, ex illias Histori non prom- 
ptum est assequi: tametsi Zonara posteriorem fuisse, vel certo 
post Zonaram scripsisse, ex eo colligimus quod illius Annales 
non semel laudet ^). unde illo multo esse posteriorem non 
desunt qui coniiciunt. neque perinde ex Annalibus, vel ex 
alis hactenus editis operibus, loannis Zonarae aetatem plane 
deprehendimus, nisi quod post imperium Ioannis Comneni vi- 
tam produxisse ipsemet videatur indicare, atque adeo vixisse 
Manuele imperante, a quo, ut opinor, ipse et Theodorus Bal- 
samon , tum magnae ecclesiae Cpolitanae nomophylex et charto- 
phylax, deinde Antiochenus patriarcha, sunt delecti ut sacros 
canones inspicerent et quae in iis obscuriora occurrerent inter- 
pretarentur, vel quae aliquatenus legibus adversari viderentur 
observarent; quod de se testatur Balsamon in praefatione ad 
expositionem nomocanonis. quod quidem ad ipsum Zonaram 
referri potest, qui suos in canones commentarios non suapte sed 
alierius iussu se conscripsisse prodit, uti supra observavimus, 

1) p.541 644. 
3) in Alexio Man. f. n. 7 9. [P. 313 2 et 818 17 ed. Bonn.] 


8) lib. 5 n, 14 15. [p. 232 3 «288 1l ed. Bonn. 


551 22 ed. Bonn n.] 


xxvmi DUCANGII PRAEFATIO. 


ita tamen ut Zonaras suos emiserit ante Balsamonem, a quo 
non semel et cum elogio is laudatur, ex quibus saltem licet 
colligere, sub Manuele vixisse Zonaram atque adeo ipsum Gly- 
cam, si quidem illius sunt Epistolae de quibus agimus: quod 
certe suadere videtur scriptionis qua in Annalibus utitur ratio, 
ubi sacrae Scripturae potius quam illustrandae bistoriae totus 
incumbit. quin etiam in iis astronomos carpit et illos qui astro- 
rum affectionibus quidquid in terra agitur adscribunt, adeo ut 
τοὺς μὲν πόρνους τοὺς δὲ μοιχοὺς καὶ ἄλλους πάλιν φονέας xal 
ἅρπαγας efficiant 1); quod et ipsum iisdem ferme verbis habe- 
tur in Ántapologetico cujus supra meminimus: licet fateatur, 
ut et auctor Ántapologetici, multa ex siderum affectionibus et 
signis caelestibus id quod futurum sit nos posse coniectare. 
ex quibus non omnino tamen conficitur Michaelem Glycam esse 
auctorem Epistolarum de quibus agimus, cum trivialis et qui- 
busvis obvia sit eiusmodi circa astrorum influxus sententia, 
atque adeo ipsius sit Zonarae, qui in Annalibus ?) deum astra 
condidisse scribit ut terrae ambitus per ea illustraretur et men- 
sura temporis ex eorum circuitibus peteretur, non vero ut una 
cum motu stellarum omnia nostra circumferantur. iam vero 
Manuelem imperatorem astronomiae plus quam par erat operam 
àmpendisse, et astrologorum nugas pro oraculis excepisse, te- 
statur non uno loco Nicetas in illius vita 8). quem quidem 
haud mirum sententiam suam in epistola ad monachum firmasse 
tot sacrae Scripturae et patrum auctoritatibus, cum a Cinnamo *) 
divinis perinde ac humanioribus litteris admodum instructus, et 
bello clarus habitus, Martem et Mercurium una et simul coluisse 
dicatur: ita ut Manueli aptari potuerit quod Calpurnius 5) de 
Carino imperatore cecinit 
utcunque tamen conspeximus ipsum 
longius, ac, nisi me decepit visus, in uno 
et Martis vultus et Apollinis esse putavi. 


2) lib. 1 n. I. 

3) lib. 9 n. 7, lib. 5 n. 3 8, lib. 7 n. 7. (p. 136 10. 199 24. 
3. 286 ed. Bonn. ] 

5 lib. 6 n. 3. [p. 293 16 ed. Bonn.] 

5$) ecl, uit. 


3) Glycas p. 26. [p. 50 19 ed. Bonn.] 


HIERONYMI WOLFII 


IOANNIS ZONARAE ANNALES 
PRAEFATIO, 
AD MAGNIFICUM ET GENEROSUM VIRUM 


D. ANTONIUM FUGGERUM 


KIRCHPERGAE ET WEISSENHORNI DOMINUM, 
CAKESAREAE MAIESTATI A CONSILIIS, zrc. 


Op hoc historiarum Toaxwis ZoxAnaz, viri sua aetate in 
Cpolitano imperio clarissimi, longo iam tempore a multis viris 
doctissimis desideretum, duplici potissimum nomine commen- 
dandum esse videtur, tum propter amplitudinem et varietatem 
rerum quae in eo conlinentur, tum ob brevitatem, hominibus 
vel in re publica vel domesticis negotiis vel studiis gravioribus 
occupalis, vel iis quorum infirmior est memoria, gratam atque 
apüssimam. neque enim cuilibet accommodatum est omnia 
scripta omnium historicorum evolvere, et praecipuas res sum- 
morum imperiorum a mundi exordio, quantum quidem morta- 
litati nostrae concessum est, usque ad hanc aetatem, ignorare 
turpissimum, nam si Cicerone auctore inter homineni et bels 
luam hoc maxime interest, quod haec tantum quantum sensu 
movetur, ad id solum quod adest quodque praesens est se 
accommodat, paululum admodum sentiens praeteritum aut 
futurum, homo autem quoniam rationis est particeps, conse- 
quentia cernit, principia et causas rerum videt, earumque pro- 
gressus et quasi antecessiones non ignorat, similitudines com- 
parat, et rebus praesentibus adiungit atque annectit futuras, 


xxx HIERONYMI WOLFII 


facile totius vitae cursum videt, ad eamque degendam prae- 
parat res necessarias, vix hominis nomine dignus est qui me- 
moria et cogitatione ultra suam aetatem non progreditur, ac 
praescientia rerum futurarum, si qua est, divini.potius esse 
muneris quam humani ingenii creditur: etsi non desunt qui vel 
natura incitati vel arte adiuti vel usu rerum edocti ea praedicunt 
quae multo post futura sunt. quae quidem facultas et latius 
pateret et multo esset illustrior, si tria haec in uno homine 
coniungerentur: praeteritarum autem ignoratio in homine lit- 
teris vel mediocriter imbuto vix ullam habet excusationem. 
neque enim in bac, ut in illa, vel'de rei difficultate vel de 
naturae nostrae imbecillitate queri possumus, sed vel supina 
negligentia vel occupatio supervacanea vel inane voluptatis stu- 
dium culpam omnem susünet. quis enim omnium mortalium 
ita negotiis obruitur quin, si parcus et prudens sit temporis 
pretiosissimi et irreparabilis thesauri dispensator, unam atque 
alteram horam legendo meditandoque abstjue ullo incommodo 
valetudinis et rerum suarum dispendio quotidie possit impen- 
dere? videmus enim quibus nugis, ne quid dicam gravius, 
plerisque tempus pereat, quod longe rectius studio sapientiae 
tribueretur. nec iniuria vir gravissimus Seneca exclamat, 
magnam vitae partem nihil agentibus, maiorem.male agentibus, 
totam aliud agentibus elabi, eoque fieri ut necessaria ignoremus 
quoniam supervacanea didicerimus. supervacanea porro intel- 
ligit immodicum voluptatum honoris potentiae pecuniaeque stu- 
dium, necessaria vero pbilosopbiam, hoc est humanarum divi- 
narumgue rerum cogniüonem: quae si ulli mortalium perfecta 
contingeret, haud dubie omnium oculi atque animi in illum 
unum tanquam deum quendam converlerentur. nunc quia 
nomen inane mulii iaclitant, perpauci vero ita sunt morati ut 
recta ralio postulabat, fit ut res ipsa vulgo non intelligatur, et 
nomen odiosum aeque atque. ridiculum habeatur. idque haud 
scio quam recte. neque enim disciplinae aut viláe genus ob 
hominum inscitiam aut perversitatem iure traducitur: et qui 
tam severe iudicant, ne semetipsos quidem, nisi mentis errore 
afficiantur, probabunt. homines enim sunt ut caeteri, et iis- 
dem affectibus obnoxii: et parum liberale est unum atque alte- 
rum naevuim exagitare dissimulatis virtutibus, quarum in philo- 


4 


PRAEFATIO. ..- xxxi 


sophis non minima est studium inquirendi veri et moderan- 
darum cupiditatum, ut intra naturae praescriptum coherceantur, 
eodemque pro sua virili producendi quam plurimos. postulare 
autem ut ii sese infra omnes infimos homines abiiciant, et in 
extremis sordibus Cynicorum more vivant, immanis est insci- 
tiae atque superbiae. ^ sed ad historiam redeo, quae cum cras- 
sior quaedam philosophia sit, et exemplis potius quam rationi- 
bus vitam civilem ac privatam instituat, non dubium est quin 
magnam habeat utilitatem cum summa &uavitate coniunctam. 
in qua quae praecipue observanda sint, prudenter Livius his 
verbis monet "ad illa mihi pro se quisque acriter intendat ani- 
mum, quae vita, qui mores fuerint, per quos viros quibusque 
artibus domi militiaeque et partum et auctum imperium sit, 
labente deinde paulatim disciplina, velut dissidentes primo 
mores sequatur animo, deinde ut magis magisque lapsi sint, 
tum ire coeperint praecipites, donec ad haec tempora, quibus 
nec vitia nostra nec remedía pati possumus, ventum est. hoc. 
illud est praecipue in cognitione rerum salubre ac frugiferum, 
omnis te exempli documenta in illustri posita monimento in- 
tueri: inde tibi tuaeque rei publicae quod imitere capias, inde 
foedum inceptu, foedum exitu, quod vites." hactenus ille. 
sed et Cicero, praeterquam quod ait "nescire quid antea quam 
natus sis acciderit, id est semper esse puerum," magnis ornat 
laudibus historiam, cum testem temporum, lucem veritalis, 
vitam memoriae, magistram vitae, nuntiam vetustatis appellat. 
quae cum vera esse nob negem (neque enim quorundam fabu- 
losa commenta rem ipsam corrumpere possunt), tamen, si 
maxima ex parte omnium aetatum consilia, acta, eventus aesti- 
memus, quid est aliud bistoria quam ingens quoddam pelagus 
ac potius naufrsgium miserabile humanae stultitiae, improbi- 
tatis et miseriae, et speculum longe illustrius vitae privatae et 
politicae, quam ulla comoedia aut tragoedia? 4086 cogitatio 
in huius operis elucubratione perpetuo sensibus atque animo 
meo obversata est. sive enim sacra sive profana, sive nova 
sive vetera occurrerent, sive Hebraea sive Graeca tractarentur, 
cramben eandem repeü, cantilenam eandem cani videbam: - 
omnia plena erratorum, scelerum, fraudum, mendaciorum, prae- 
stigiarum, aerumnarum, dissensionum, ceedium, excidiorum, 


xxxu BIERONYMI WOLFII 


ut res ipsa abunde doceat, humanum ingenium ab Ipso ortu esse 
depravatum, neque inanem exstitisse divinam exsecrationem, 
cüm ubique sudor vultus, ubique tribuli et spinae, ubique ser- 
pentis insidiae appareant. boni et simplices pauci sunt: et si 
qui sunt, ii alias per imprudentiam in facinus ruunt, alias malis 
exemplis corrumpuntur, alias a maximo improborum et calli- 
dorum numero opprimuntur, et quanquam naturae hominum 
duo insignia munera , facultas rationis et orationis divinitus sunt 
concessa , quibus ad contemplandum et celebrandum huius uni- 
versitatis opificem, et ad tuendam ac iuvandam hominum inter 
ipsos communitatem utendum erat, in nullum fere alium usum 
& plerisque ea converti videmus, nisi ad expeditius fallendum 
et nocendum, et vastitatem efficiendam, δὴ non ita plerum- 
que vivitur, ut quemadmodum ferae in solitudine et silvis, 
pisces in fluminibus et mari, volucres in immensis illis aeris 
spatiis, magna ex parte quasi naturae quadam lege imbecilliores 
opprimunt et devorant, ita etiam in nostro genere callidissimi 
et potentissimi quique imbecillitatem et simplicitatem caete- 
rorum in suam praedam vertunt, aliquando etiam sine fructu, 
quid fructu dico? immo etiam cum periculo et incommodo suo 
aliis nocent; idque cum faciunt, quasi re bene gesta gloriantur. 
interea theologi de iusto dei iudicio, de praemiis piorum, de 
suppliciis improborum concionantur; cum ipsi sese, quasi terri- 
genae illi fratres, acutis exacerbatae linguae pugionibus con- 
fodiant, eundemque morbum in animis auditorum propagent, 
ut haud iniuria dubitari queat an ... sed temperandum est ca- 
.Jamo, ne ipse in idem vitium incidam. philosophi de officiis 
praecipiunt, et ipsi ab officio saepe decedunt: neque fere us- 
quam plus est iniuriae quam ubi iuris plurimum, meque plus 
morborum quam in copia remediorum, nusquam plus pauper- 
tatis quam in summis opibus, nusquam plus dementiae quam 
in summa sapientiae persuasione. quae quidem sapientia con- 
suetudinis inveteratae, acceptaeque a maioribus opinionis, et 
auctoritatis magistrorum fundamentis haud scio quam firmis 
innititur. hinc infinita illa dissidia religionum, doctrinarum, 
morum, institutorum, et propter opinionum (rei levissimae) 
diversitatem capitales inimicitiae, seditiones perniciosae, bella- 
que atrocissima. inter haec alii fremunt, alii gemunt, aliqui 


PRAEFATIO. xxxm 


rident, multi flent, plures indignantur, plerique omnes conque- 
runtur nemo non aliena vitia perspicit et exagitat; sua vero 
serio et constanter emendat fere nemo, aut sane paucissimi: 
in quo exiguo grege utinam et ego meipsum numerare possem. 
sed nescio quo pacto exemplis magis omnes trahimur quam 
disciplina et ratione, xal τὸν ἐπιχώριον, ut Aristophanes ait, 
ἀσχοῦμεν τρόπον. pauci enim ea sunt vel prudentia vel animo- 
rum constantia praediti, ut cum vitiis et erroribus suorum tem- 
porum pugnare possint. ita quasi fato quodam praecipites in 
vitia ruimus, et ex vitiis in calamitates. quae fortasse minus 
multae aut saltem leviores essent, si rectam rationem et reli- 
quos adhuc in natura nostra divinae lucis igniculos in tantis for- 
tunae tenebris tanquam fidelissintos duces sequeremur. quod si 
fieret, non toties fatum fatui et caecam fortunam caeci accusare- 
mus , neque nostros errores et vitia obscuris quibusdam nomini- 
bus velaremus. nulla quidem est in terris vel sapientiae vel vir- 
tutis perfectio, et frustra describitur nobis ille qui apud Horatium 
᾿ uno minor,est love: dives, 
liber, honoratus, pulcher, rex denique regum, 
praecipue sanus, 
aut apud Gellium ἀχώλυτος, ἀνεχβίαστος, ἀπαρεμπόδιστος, ἐλεύ- 
ϑέρος, εὔπορος, εὐδαίμων. — qualis, ut opinor, nemo unquam 
fuit neque futurus est. omnibus enim, quod satiricus perfacete 
addit, non modo pituita, sed flava et atra bilis aliquando mo- 
lesta est. quod utinam minus crebro et ip dictis et in factis 
praestantissimorum virorum cerneretur. alioqui doctrinam di- 
vinarum humanarumque rerum et integriorem et minus contro- 
' versam et multo expeditiorem haberemus, et vita mortalium 
aerumnis longe paucioribus premeretur. sed tantam esse ve- 
cordiam et malitiam, ut quasi de industria miseros et nos ipsos 
et alios esse velimus, id vero est dolendum. — quid enim obstat, 
morbis et morte exceptis (quorum illos intemperantia volupta- 
tum atque libidinum cumulamus, hanc saepe quasi refugientem 
ultro arcessimus), quo minus etiam in terris aliquo modo beati 
simus? cum divina benignitas ad victum et cultum necessaria 
liberaliter omnia suppeditet, modo recte uteremur et humaniter 


conununicaremus. nam pestilentiae quidem et sterilitates et. ' 


terrae motus et siccitates et inundationes, et si qua sunt eius 


Zonargae 4nnales. PE D LE Lx 


* 
᾿ H 


4, i 
τευ νος 07. 7 SN 
A - - - 4 


^ 


δι 
υ 


XXXIV — HIERONYMI WOLFII 


generis alia publica mala, in unius hominis aetatem rarius inci- 
dunt. bella vero nulla naturae necessitate, sed hominum, eo- 
rumque principum et regum, quos virtute et sapientia praestare 
caeteris et cives suos reddere beatos decebat, vel anibitione vel 
aemulatione vel avaritia vel crudelitate exsistunt, et longe maio- 
rem malorum omnium molem secum trahunt quam quae naturae 
nobis necessitas imposuit. ne vero caeteri nos excusatos pute- 
mus, nunquam principes tantos ciere tumultus possent, nisi 
inferiores, iisdem morbis laborantes, illorum cupiditatibus non 
ministros modo sed duces etiam se praeberent: qui-honesti la- 
boris fuga et scelesti otii cupiditate divina hbumanaque iura omnia 
violare non verentur, et horribili furore et plus quam belluina 
immanitate grassantur; cumque ipsi pessimi sint, bona etiam 
aut saltem mediocria ingenia corrumpunt, aut caeteros quietos 
et tranquillos esse non paüiuntur, saevum profecto et horren- 
dum est Martis imperium, qui ferro et igni saevit; sed paulo 
mitior est Mercurii tyrannis, qui falsis rationibus et callidis ver- 
bis miscet omnia, et tela fere suppeditat quae Mars eiaculetur : 
pessimi sane demagogi, ut ab astrologis appellantur, ac potius 
κοσμοχράτορες. nam vis et fraus, iure et veritate oppressis, 
plerumque rerum potiuntur. quod etsi ita in promptu est, ut 
optabile sit esse obscurius, tamen nescio quo modo lectione 
historiarum magis animus commovetur et ad considerandam vi- 
tae humanae sive comicotragoediam sive tragicocomoediam et 
miseriam simul et vanitatem impellitur: quae nos ad aliam vi- 
tam, piis divinitus promissam, maiori studio et ardentioribus 
votis expetendam excitare debebant, et dum hic sumus, etiam 
diligentiores , prudentiores, et moderatiores efficere. nam tra- 
gicos casus, quorum plenae sunt historiae, vel ex superbia et 
ambitione, vel ex negligentia et temerilate, vel ex animi libi- 
dine et iniustitia ortum habuisse fere constat; perpaucos autem, 
dum officio fungerentur, impegisse. cuius rei Zonaras noster 
exempla paene innumera, in postremo tomo praesertim (absque 
quo si esset, posteriorum imperatorum res gestas magna ex parte 
ignoraremus) compendio proponit. in quo etsi alii alia deside- 
rare possunt (quis enim satisfaciat omnibus ?), tamen conatus 
eius egregius atque institutum praeclarum fuit, ceriam quandam 
historiae quasi disciplinam constituendi, et dispersa in plurimis 


. PRAEFATIO. XXXV 


voluminibus membra et partes eius in unum quoddam corpus 
redigendi, ea moderatione adbibita, ut instar lauti magis quam 
copiosi convivatoris optima potius quam plurima apponeret , nec 
convivas cum fastidio dimitteret, sed ita affectos, ut Timotheum 
de Platone dixisse ferunt, cenas eius etiam postridie delectare. 
delegit enim sibi non omnium sed praecipuarum gentium histo- 
rias, neque eas omnes, sed vel praecipuas duntaxat vel eas quae 
ad ecclesiae seriem perspiciendam facere videbantur, consilio 
ijudicioque suo. — quod sive probarit sive non probarit omnibus, 
hoc illi cum multis , illud cum paucissimis scriptoribus, ne dicam 
nullis, commune erit. in bona tamen spe sum, fore plures qui 
avide accepturi et gratis animis hoc opus pellecturi sint, quam 
qui contempturi aut calumniaturi.  morosorum vero el obtrecta- 
torum querelas atque aculeos quis hominum deorumre effugiat? 
quibus, nisi quod ipsi fecerunt, nihil placet: ac ne ipsi quidem 
. sibi ubique satis placent, alioqui non alias aliud probarent atque 
improbarent. non infitior posse videri Zonaram alias prolixio- 
rem, ut in ludaica historia, alias breviorem, ut in exterarum 
gentium rebus gestis. in quo si qua culpa commissa est, excu- 
sationem habere videtur hanc, quod ipse non ex suo ingenio 
deprompsit ea quae scripsit, sed ex variis auctoribus collecla in 
certum ordinem redegit; qui auctores inter se dissimillimi sunt, 
quod autem non omnia persecutus est, fortasse non negligentia 
sed de industria fecit. nam omnium gentium atque urbium res 
gestas describere immensi est negotii atque adeo infiniti, ut ta- 
ceam non semper esse fructuosum. ac parum abest quin dicam, 
id in tanta amplitudine orbis terrarum non magis esse vel utile 
vel necessarium, quam si quis in civitate maxima omnium do- 
morum acta cognoscere studeat, — insignia, rara, exquisita, nos 
aliqua ex perte attingentia ignorare turpe: consectari singula 
curiositatis potius est quam eruditionis. si geogrephis, qui to- 
lius terrae formam tenere se profitentur, multas et magnas orbis 
partes ignorare licuit, cur non idem in historia quoque cum venia 
liceat? | iam quod ad elocutionem attinet, contiones, stratege- 
mala, consilia, eventus, eadem fere ubique recurrunt, nam 
finitimos populos plerumque de finibus dimicare, esse causas vel 
praelextus quosdam bellorum et subitas occasiones, alia atque 
alia consilia, sententias, eventus, quis nescit? 


XXXVI HIERONYMI WOLFII 


occidit miseros crambe repetita magistros 

inquit ille, et alio loco 
quidquid agunt homines, votum, timor, ira, voluptas, 
gaudia, discursus nostri farrago libelli. 

Quae cum ita se habeant, et philosopho auctore singularia 
infinita sint nec ullis scientiae limitibus includi possint , praecipua 
ex iis scire satis est (de hominibus occupatis loquor) et ordi- 
nem temporum ac rerum gestarum animo complecti, quam ad: 
rem non parum adiumenti afferet Zonaras noster, qui ab orbe 
condito auspicatus ad suam usque aetatem, hoc est ad annos 
abhinc amplius 400 processit. in quo, necesse habuit prima 
quasi rerum gestaram cunabula ex litteris sacris, Iosepho atque 
aliis scriptoribus vetustis repetere. — quae nobis, si absque Mose 
fuisset, plane ignotae essent: cui nos ut divinitus edocto religio 
nostra, quamvis adversante philosophia , credere iubet ac cogit. 
utut sit, auctorem eo antiquiorem et certiorem non habemus, 
est enim ludaica historia veluti fundamentum aut principium 
caeterarum omnium: et gentis illius mirum quoddam fatum , ut 
paene totum terrarum orbem pervagata, in summis exterarum 
gentium odiis et adversationibus, tamen opipiones suas mira- 
bili sive pertindcia sive constantia defenderit, atque etiam hodie 
tueatur, et multos in suam sententiam pertraxerit, quale nihil 
in caeteris populis cernitur: quorum historiae, insertis etiam et 
explicatis Danielis et aliorum prophetarum oraculis, obiter attin- 
guntur, ut Áegyptiacae, Ássyriae, Persicae, Macedonicae, Ro- 
manae, quanquam his peculiare volumen dedicavit, quod ego 
in duas partes distinxi, et Christianos imperatores ab ethnicis 
separavi, ut totum opus tripartitum esset. de cuius argumento 
hactenus. — nunc etiam de stylo auctoris nonnihil est dicendum, 
qui cum non unius sit generis et formae, sed pro varietate autto- 
rum, e quibus haec petita sunt, et ipse variet, in ultimo tomo 
praesertim, qua aetate Graeca pariter et Itomana lingua dege- 
neravit, eruditi homines in eo nonnihil desiderabunt.  deside- 
ravi et ipse nonnihil, parsimoniam in primis Demosthenicae 
orationis, quae meo palato longe fuit gratior, et ad converten- 
dum non tantum iucundior sed etiam facilior: utut aliis difficilis 
videatur, et mea tenuitate superior. nam in hoc auctore multae 
sunt aut mihi certe esse videntur περισσολογίαι, quae ut Graecum 


PRAEFATIO. XXXVH 


sermonem $uo quodam genio saepe non infeliciter lascivientem 


deceant, Latinis auribus multo severioribus, nisi multum ego Ὁ 


fallor, permolestae futurae erant. eaque de causa, ubi citra 
sententiae detrimentum fieri potuit, a me alicubi praetermissae 
sunt, idque cum non tam mea sponte, quam monitu doctissi- 
morum virorum, lIoachimi Camerarii et Ludovici Carini , fecerim, 
ane facile viris doctis probaturum confido, — imperitorum autem 
et obtrectatorum iudicia, quae vel nulla vel perversa sunt, con- 
temno, neque facio pluris quam morsum pulicis elephantus In- 
dicus.  Fabris enim fabrilia tractanda sunt, neque temere falces 
in alienam messem immittendae. concessa omnibus est ab 
invidia et imperitia ad aequitatem et eruditionem provocatio. 
idem mihi ius, ubi vel decere vel necessarium esse visum est, 
et in dialogismis ad perpetuam orationem redigendis haud raro 
permisi, ne propria nomina et pronomina quaedam el verbum 
inquit et alia huiusmodi ad fastidium usque inculcanda essent. 
quis enim non malit cum Áristoxeno redire in latomias, «quani 
eandem cuculi cantilenam audire toties? ut enim Graeci vel ob 
complures breves et commodas connexionum particulas ,. vel ob 
participiorum, quae praeteriti temporis significationem habent, 
multitadinem, sive etiam aliis de causis, quas hic persequi lon- 
gum fuerit, a tautologiis et perissologiis minus abhorrent, et 
omnia minulius et curiosius persequuntur, $ic qui apud Latinos 
imitari eadein voluerit, nae is in horrendam et ineptam incidei 
loquacitatem? — qui igitur. interpretem buiusmodi salebras. sine 
ulo sententiae detrimento vitaniem vel:.negligentiae vel inalae 
fidei accusant, suam vel inscitiam et iudicii inopiam vel morbuin 
animi et nulla de causa maledicendi libidinem:produnt. ^ neque 
tamen indulsi mihi nimium. . nai: quod Plato ait, ei' quiim 
disputando respohdeat interrogántis vestigia peraequenda:esee, 
id multo magis faciendum esse alienae linguae interpreti cogitavi, 
quod si is scriptor, quem explicandum suscepetis , recio ilinerie 
praecessit, hoc est si rerum bonitatem cum eleganiia dictienia 
coniunxit, inlerpres et minus laboris et. plus Jaudis capit :, sádí 
illius salebrosa est oratio, et res baud magni nioimenti continet; 
alienae culpae dare poenas etiem interpres cogitur, | mam, iut 
Sopbocles alio.sensu affirmat, malarum rerum pulchra: ess& 
commemoralie non potest, et ordinem ac dispositionem earum 


[ 


XXXVIII HIERONYMI WOLFII 


immutare vix conceditur. ut igitur oratio interpretis Latina et 
pura sit, ipsa tamen compositio horridum quiddam atque aspe- 
rum sonat, membris et partibus eius non multo melius quam 
arena sine calce cohaerentibus. quae vitia qui effugere volunt, 
in aliud gravius plerumque incidunt, ut dum orationi poliendae 
et exornandae impense student, ab auctoris sententiis longe 
aberrent, et gravissimo perfidiae crimine se obstringant. his 
incommodis acute perspectis, summo ingenio et doctrina vir 
Ioannes lovienus Pontanus praeclare scripsit, malle se quem- 
que afferre sua, quam offerre aliena: et quod scripsit) ipse in 
doctrina morum et rerum caelestium explicanda fecit, a pbilo- 
sophis et astrologis petita materia, quam suo arbitrata et collo- 
caret et exornaret. sed tanti viri exemplum ego imitari, prae- 
sertim in hoc scripti genere, et ingenii tenuitate et aliis incom- 
modis impeditus, neque possim neque ausim. — illud mihi satis 
fuit, ut sententias bona fide appenderem, et dictione, quantum 
ipse auctor et orationis meae paupertas pateretur , quam minime 
aspera uterer aut barbara, nec tamen ipse mihi ubique satis- 
feci, et in meae infelicitatis parte numeravi, quod in auctorem 
luculemtiorem non incidissem. non quod hunc reprehendam, 
sed quod vereor ne ab aliis ipse reprehendar, qui nihil nisi flo- 
rem dictionis sequentur, qui profecto in brevitate annalium lo- 
cum non habet, ubertatem Livii quaeris? at orationis divitiae 
cum paupertate reram cohiungentur. diligentiam in minutissi- 
mis quibusque persequendis postulas ?. atqui in immensum volu- 
men excrescet historia, nec iam compendium erit sed dispeu- 
dium aut potius furtum. — nam quem prolixitas volaminum de- 
lectet, is non epitomas sed historias legat, quas si omnes me- 
minit, bene estt sin minus, Zonara tanquam indice et monitore 
utatur; ac cogitet nihil ab omni parte beatum esse, et multipli- 
cem variarum rerum in uno non usque adeo magno volumine 
cognitionem styli incommodis, si. qua sunt, comparet, quae 
ratio me quoque movit ut non conquiescerem prius quam saxum 
hoc, quod toto hoc anno versavi, ad montis cacumen perductum 
tandem aliquando constitisset, ingenti utique labore et multis 
sudoribus, quocunque tandem eventu. nam ut de conversionis 
ipsius aerumnis taceam, quantum difficultatis in ipsa lectione 
fuit.oh characieres elegantissimos illos quidem sed lectu diffi- 


PRAEFATIO. XXXIX 


cillimos propter affectata illa scribendi compendia et τῆς χαλλι- 
γραφίας studium, unde infinita errata oriuntur ex facili notarum 
mutatione: quae cum alicubi non dissimiles sint, vim diversis- 
sumam habent. unde factum ut, quemadmodum Plutarchus 60 
Latina verba ex cognitione rerum aseequutum profitetur, ita ego 
saepe de varietate lectionis ex sensu et constructione divinare 
sim coactus, ratione plane praepostera. nam et verba refum, 
et litterae verborum notae ut essent sunt inventae, — neque ta- 
hac solertia me expedire ubique potuissem, nisi plures mihi 
codices suppeditati fuissent. quorum tres e tua bibliotheca ac- 
cepi, magnis sumptibus Cpoli comparatos opera atque industria 
egregii viri et prudentia longinquis peregrinationibus Ulyssis 
exemplo ac multo rerum usu parta clari, Ioannis Dernschwam, 
qui in fronte vetustissimi illius codicis !) haec verba scripsit: 
"Chronicon Ioannis Zonarae duobus tomis distinctum, quorum 
prior historiam Iudaicam potissimum ab exordio mundi usque ad 
Hierosolymorum excidium, alter imperatorum tam Graecorum 
quam Romanorum res gestas usque ad Alexii Comneni obitum 
complectitur: anno domini 1564 Cpoli in Pera sive Galata 
(quam olim χέρας sive Cornu appellatam putant) 150:ducatis 
Hungaricis emi a magnifico domino Ántonio Cantacuzeno: cuius 
familia, dum res Byzantina stetit, imperatoria fuit, nunc sub 
Turcico dominatu ad privatam condicionem redacta est: ab eo- 
que rogatus sum ut hoc opus aliquando excuderetur, et impressi 
codicis sibi copia fieret ob Zonaram conservetum. praeterea 
secundum Zonarae tomum de imperatoribus conferendi gratia 
ab Alexandro chartophylace triginta ducatis Hungaricis compa- 
ravi alium item Zonarae libellum de rebus imperii et ecclesiae 
ἃ Constantino usque ad Iustinianum imperatorem ex vetusto 
codice transcribendum curavi." hactenus ille. quartum codi- 
cem 2), qui a Constantino Magno incipiebát, omnibus orna-- 
ments amplissimi viri, domini et Maecenatis mei, loannis 
Iacobi Fuggeri bibliotheca inetructissima suppeditavit, denique 
preeter omnem spem et exspectationem meam accessit Vien- 
nensis bibliothecae codex integer 8), benignitate singulari cla- 


1) [inter nestros C.] 
2) | 


3) 2] 


XL HIERONYMI WOLFII 


rissimi viri:et senatoris regii, domini Gasparis a Nydprug εἴς 
ultro suppeditatus: quem totum, adiutore Hieremia Martio, 
praeclarae indolis adolescente (cuius in hoc opere Graece La- 
tineque exscribendo solerti et fideli opera sum usus), contuli, 
et multas nostri codicis lacunas explevi. qui sicubi ambo non 
' salisfecerunt, caeteros quoque tres inspexi, et e variis difficul- 
tatibus me quanto potui studio expedivi: quanto labore, nemo 
aestimabit melius quam qui ipse operis non dissimilis periculum 
fecerit. .si qua, in diversitate illa, momenti alicuius esse vide- 
bantur, ad finem operis adscripsi. manifeste vero praetermissa 
aut depravata non annetavi, cuius enim dementiae fuerit, per- 
sequenda librariorum vel inscitia vel negligentia vel perfidia et. 
mihi et lectoribus facessére negotium? αἱ enim oculus integer 
candidum a nigro facile discernit, sic acuto et exercitato ingenio 
videre non difficile est, quae lectio vera sit, quae praetermissa, 
quae addita ex supervacuo, quae depravata sint, neque lis 
contentus indicem quoque adieci: quod genus operae, quamvis 
lectoribus utilissimum , ut nihil admodum laudis et ingenii habet, 
ita multum temporis et laboris sibi vendicat, praesertim si eum 
indicem per temporis angustias et alias occupationes ita perte- 
xere licuisset uti coeperam. — quid multa? confido me officio 
fidelis et non indiserti interpretis sedulo esse functum; in id 
certe operam dedi. sin aliis aliud videbitur, illud saltem affic- 
mare possum, me quod ecierim 'et potuerim fide optima fecisse 
et diligentia summa ; sicubi vero aut ingenii vires aut eruditionis. 
nervi mihi defuerint, fortunae eam esse culpam, infelicitatem 
meam, quae cum aliis tantum displiceat, mibi etiam plurimum 
nocet. neque tam iniquum ullum esse puto, qui plus a me 
postulet quam praestare queam, ^ ego vero iis, qui vel in hoc 
vel in aliis operibus a me conversis laudem solidam assequentur, 
gratulabor. potius quam invidebo. cum enim, quidquid hactenus. 
edidi, id vel publica utilitate vel temporibus meis adductus fece- 
rim, nec tam famam captarim quam famem vitarum, si eae 
lucubrationes meae illustrioribus aliorum editionibus, quales 
aliqui pollicentur, aliqui etiam minantur, abolitae fuerint, : non 
iniquo animo ferendum erit, meum privatum dedecus (si quod 
tamen infelicis potius quam inhonesti conatus est dedecus) cum 
rei publicae litterariae utilitate coniungi, cui ex animo consultum 


PRAEFATIO. XLI 


esse et volo et volui. vellem equidem id cum laude mea potius 
et gloria fieri (neque enim amorem nostri ab ipsa natura insitum 
plane abiecimus ), sed si fatis aliter visum est, hoc quoque aequi 
bonique faciendum erit. 

Atque haec de auctore et argumenti genere et opera mea: 
nunc ad eam praefationis partem accedendum est, in qua alioqui 
multum sudare solitus, quod verebar ne vel in assentationis 
suspicionem commemorando vel in negligentiae crimen dissi- 
mulando venirem: nunc ut liberiore sim animo, tua modestia 
vel potius magnitudo animi facit, qua id ab ineunte aetate me- 
ditatus esse videris quod apud Ciceronem Scipioni divinitus 
praecipitur, ut alte spectans atque ad caelestem sedem et aeter- 
nam domum contuens, neque sermonibus vulgi dederis te, nec 
in praemiis humanis spern posueris rerum tuarum, sed suis te 
illecebris ipsa virtus traxerit ad verum decus: ut illud Graeci 
poetae de te dici possit 

οὐ γὰρ δοκεῖν ἄριστος ἀλλ᾽ εἶναι θέλεις, 

βαϑεῖαν dloxa διὰ φρενῶν καρπούμενος, 

ἐξ ἧς τὰ κοδνὰ βλαστάνει βουλεύματα. 
quibus versibus id Amphiarao suo tribuit Aeschylus, ut affirmet 
eum virum optimum esse malle quam videri, cuius animus tan- 
quam ager fecundus et probe subactus, conceptis virtutum semi- 
nibus, honestorum consiliorum et quae inde oriuntur actionum 
quandam quasi segetem proferat. quae si per omnem aetatis 
tuae decursum, quem ita moderatus es ut honesta negotia sua- 
vissimo otio semper anteposueris , singulatim explicare studeam, 
opus Iliade prolixius mihi nascetur, et tuae aures satis scio non 
ferent. — quae igitur calamo vel tua voluntas vel mea verecundia 
negat, ea posteritatis sermonibus vel invito te celebrabuntur. 
idem enim est gloriae quod crocodili ingenium: sequentes fugit, 
fugientes sequitur. nihil (ut eloquentiae Romanae parens te- 
statur) de insignibus ad laudem viris obscure nuntiari solet. 
famae nemo unquam imperare potuit. non patitur illa Hesiodi 
dea sibi frenos iniici: loquitur et clamat, ut ab ipsa posteritate 
vox eius audiatur.  praedicabit illa non tantum ornainenta for- 
tunae, ob quae cum vulgo beatus habearis, tu ea umbrae parie- 
(um comparare soles, sed et ingenii magnitudinem et pruden- 
tiam tuam periculosissimis temporibus in re et publica et privata, 


xur ἨΙΕΒΟΝΥΜΙ WOLFII PRAEFATIO. 


animi constantiam et aequabilitatem in utraque fortuna, in am- 
plissimis opibus, quas a maioribus acceptas et feliciter conser- 
vasti et sine cuiusquam iniuria amplificasti et ad bene meren- 
dum de multis contulisti, eam modestiam et debiti eam bonoris 
contemptum, qui vel in infimis hominibus raro invenitur; nec 
tacebit vel benignitatem erga miseros et afflictos, vel liberali- 
tatem erga studiosos et doctos: in quo numero si quis mibi 
locus est, et si inter Luscinios, Carinos, Tonneros, Streitos, 
Siphanos atque alios complures, qui tua munificentia fruuntur, 
numerari mereor (ut aytem merear, tua humanitas potius quam 
mea dignitas facit), et ego nomen meum ex grati animi officio 
profiteri debeo, qui post multas aerumnas tua liberalitate, Vir 
amplissime, tandem hoc consecutus videor, ut ad omnes for- 
tunae casus, qui varii impendent, aliquid parati subsidii ( nisi 
fatalis aliqua calamitas intercesserit) me habere confidam: et 
hic annus, cui tu tanquam salutare quoddam sidus affulsisti, id 
mibi attulerit, quod per omnem aetatem exhausti labores non 
contulerunt. ita res ipsa me docet, nimis verum illud esse 
regii vatis oraculum, qui frustra ante lucem surgi et panem 
comedi doloris, deum autem suis vel dormientibus suppeditare 
omnia confirmat. etsi autem in tanto opere neque dormitare 
neque dormire nimium, ac ne valetudinis quidem semper ratio- 
nem habere licuit (nam alias nunquam tantum volumen tantillo 
spatio temporis absolvissem), tamen, si bi decem menses, 
quibus in hac lucubratione continenter elaboro, cum omni ante- 
acta vita mea comparentur, plane dormientis rete traxisse vi- 
deor, meque insigni beneficio tuo devinctum esse hoc publico 
monimento testor, quod tua munificentia studiosis historiarum 
nunc primum communicatur, faxit deus optimus maximus ut 
neque te sumptuum tantorum neque me laborum paeniteat; 
idemque te cum liberis tuis ornatissimis totaque amplissima 
Fuggerana familia quam diutissime incolumem et florentem 
conservet, Augustae Vindelicorum, ex bibliotheca herili: 
calendis Noremhris, anno a nativitate domini wpLv:i. 


LQ22A4NNOY TOY ΖΩΝΑΡΑ͂ 


XPONIKO N. 


Zomarae 4nnales. 1 ^ 


11224NNOY TOY ZD2NAPAZi: 
| XPONIKO N.v 


II POOIMIO N. 


1. Πρ στόχως ἃ ἄν τις εἴποι ἐπιτωϑάζων pot, μεῖζόν σοι τοῦ À 
ἔργου τὸ πάρεργον. ἔδει γάρ με ὡς ἀληϑῶς πάλαι τῶν πραγμά- 
των ἀφέμενον καὶ τυρβάζεσϑαι ἀποσχόμενον καὶ τοῦ ῦ μέσου μεταγα- 
στεύσαντα καὶ xa9' ἑαυτὸν ἑλόμενον ζῆν ἀειφυγίαν τε ἑαυτοῦ κατα-- 

5 Ψηφισάμενον, οὕτω τὰ xaJ^ ἡμᾶς οἰχονομήσαντος τοῦ ὑπὲρ ἡμᾶς, 
ἐπειδὴ τοὺς δεσμούς μου διέρρηξε τῶν φιλτάτων στερήσας με, οἷς 
olde» ἐκεῖνος λόγοις, ἀλγεινῶς μὲν ἐμοὶ συμφερόντως δ᾽ ὅμως, 
μηδὲν ἕτερον μετιένοι ἢ ὅσα ψυχὴν καταρτίζουσι καὶ χαϑαίρουσι 


4) Sic PW. ἐπιτομὴ ἐσεοοιῶν συλλεγεῖσα καὶ συγγραφοῖσα παρὰ 


—— αχοῦ τ qd τοῦ (τοῦ om mA) γεγονότος μεγάλου 

ου ( — τος δα P) £79 emper egeiem om À) πρωτοα- 
etes AB: Χρονικὸρ τοῦ τιμεῶς κυρίου ἰωέννου τοῦ 
Ζωναρᾶ C. ὃ —— μεεαναστεύσοντα P. 
4 xe) i om C. ἑαυτοῦ] ἑαυτῷ ΤῊΝ 6 "6 ἐπεὶ Α, ἐπεὶ Β, 
ἐπεὶ di C. σεερήσας pa Om A. 7 δ᾽ ópog] à) πάντωρ À, 
δὲ zevróg B. 


IOANNIS ZONARAE 
ANNA L E 8$. 


PRAEFATIO. 
1. Exiacn haud inepte rideri queam ut —— dn rebus magi 


«ue delegi solitariam perpetuo mihi ipsi exilio indicto (idque illius nutu 
arcamoque consilio factum qui supra nos est, ruptis vinculis meis ere- 


4 . IOANNIS. ZONARAE 


ΡΙ 3 τῶν ἐντακέντων αὐτῇ μολυσμάτων διὰ φαυλότητα πράξεων, καὶ 
ἅττα ἐξιλεοῦνται τὸ ϑεῖον ἐφ᾽ οἷς παρώργισται παρ᾽ ἐμοῦ, παρα- 
βεβηκότος τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ τὰ δικαιώματα, καὶ ζητεῖν οὕτω 
συγγνώμην ἐπὶ τοῖς πταίσμασιν. ἐγὼ δ᾽ ἀμελῶς πρὸς τὸ ἔργον 
ἐκ τῆς πρὸς τὰ καλὰ νωϑθρείας διατιϑέμενος, περὶ τὸ πάρεργον ὅ 

ον κατέτεινα τὴν σπουδήν. 

241A" ἵνα τι καὶ ὑπεραπολογήσωμαι ἐμαυτοῦ, oix οἴχοϑεν 
B ὡρμήϑην πρὸς τὸ ἐγχείρημα, ἄνδρες δέ μὲ φίλοι πρὸς τοῦτο. 
παρέϑηξαν, σχολάζοντα βλέποντες καὶ “χρῆσαι λέγοντες “τῇ 
σχολῇ πρὸς ἔργον κοινωφελές, καὶ κείσεταί σοι πρὸς τοῦ ϑεοῦ 10 
κἀκ τούτου ἀνταπόδομα." προσεπῆγον γὰρ ὡς οἱ περὶ τὰς ἷστο-- 
ρίας πονήσαντες καὶ τὰ πάλαι γενόμενα “συγγραψάμενοι, οἱ μὲν 
διεξοδικώτερον τάς τε ἄλλας πράξεις τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν καὶ τὰ 
C στρατηγήματα συγγεγράφασι, παρατάξεις διηγούμενοι καὶ συμ-- 
πλοχὰς στρατευμάτων καὶ στρατοπεδείας καὶ χάρακας καὶ εἴ τι15 
τούτοις ἑπόμενον, πρὸς δὲ τοῖς περιηγήσεις χωρίων καὶ δυσχωρίας 
δδῶν καὶ ὄρη προσάντη καὶ δύσβατα καὶ αὐλώνων στενοχωρίας καὶ 
πόλεων ὀχυρότητας καὶ πυργωμάτων ὕψη μετέωρα καὶ ὡς ἄν τις 
φαίη αἰϑέρια" τοῖς δὲ καὶ πρὸς ἐπίδειξιν συντέϑεινται τὰ συγ- 
Ὁ γράμματα, ἐπιδεικνυμένοις ὅπως εἶχον περὶ τὸ γράφειν δυνάμεως, 30 


1 — B. 7 ' 4 τοῖς om C, ABC 65 νωϑροείας ABC, 
votoíag PW. ὑπεραπολογήσωμαι ὑπεραπολογήσομαι 
PW. 10 κείσεταί AC, κείσηταί PW. —— 
σοί. τι P. πρὸρ τοῦ --- τούτου A, x. τούτου x. τ. ὃ. PW. 
11 προσεπῆδον A. 13 τὰς ἄλλας τὸ A, om C. 17 αὐλῶν B, 
perii € 19 δυνείϑενται B. 20 περὶ τὸ γράφειν 
om C. 24 


. veniebat nisi ea quae animum excolunt et a maculis pravarum actionum 
assuetudine impressis purgant, quaeque numen infestum mihi ob eius 
praecepta violata et desertam iustitiae viam placare queant, itaque de- 
ictorum veniam impetrare. ego vero, quae mea ad recte faciendum 
socordia est, rebus necessariia neglectis in. supervacuis elaboro. 

'Tamen, ut pro mei defensione aliquid afferam , non meapte aucto- 
ritate susceptum hoc opus est, sed hortatu amicorum: qui cum me otium 
agere viderent, id aiebant in negotium aliquod esse conferendum , quod 
et rem publicam iuvaret et ipsum quoque divinum mihi praemium con- 
ciliaret, addebant, eos .dui.histori]js ét rebus olim gestis describendis 
laborassent partim cum alia facta veterum tum strategemata prolixius 

. conseripsisse, atque'acies instructas, exercituum conflictus, castrameta- 
tiones; aggeres excitatos et alia huius generis enarrare, praetereaque 
loca 'et impedita itinera. et montes arduos atque inaccessos, vallium item 
angustins, urbium munitiones et turrjum altitudines immensas propeque 
in'caelum porrectas quasi oculis subiicere; partim scripta su& ad osten- 
tatlonem rettulisse, ut suam scribendi facultatem demonstrarent, eoque 


«n 


ONG CS ΡΨ mU m 


ANNALIUM PRAEFATIO. "b 


καὶ δεὰ τοῦτο δημηγορίας τε μεταξὺ τιϑεῖσι καὶ παρεκβατικώτερον 

ἢ καὶ ῥητορικώτερον κεχρημένοις τῷ λόγῳ" ἐνίοις δὲ καὶ εἰς δια- 
λόγους τὸ φιλότιμον ἐτελεύτησεν, ὥσϑ᾽ ὁπηνίκα περί τινων ἕτερο-: 0 
δοξούντων xal σφαλλομένων περὶ τὰ ὀρθὰ συγγράφωντωι δόγματα, 

5 διαλέξεις ποιεῖσθαι πρὸς ἐχείνους ὡς πρὸς παρόντας, καὶ διελέγ- ῬῚ 8 
χεεν αὐτῶν τὸ καχόδοξον, κἀκ τῆς ἱερᾶς γραφῆς τοὺς ἐλέγχους 
παράγειν, ἢ καὶ Ἰουδαίοις ἀντιλέγειν, καὶ ἐϑελοχακοῦντας δει- 
xvétzy αὐτοὺς εἰ μὴ τὸ 409^ ἡμᾶς μνοτήριον δέχοιντο, καὶ χφήσεσι 
κεχρῆσϑαι προφητικαῖς, καὶ πρὸς Ἕλληνας αὖϑις ἀντικαϑίστα- " 

ἴ0σϑαι, καὶ τὸν ὅϑλον ἐκείνων εἷς μέσον παράγειν, καὶ καταμω- 
κῶσϑαι τῶν μυϑευομένων αὐτοῖς, καὶ τὰς αὐτῶν γραφὰς προφέ- 
θεῖν τῆς κακοδοξίας εἷς ἔλεγχον, ἔστι δ᾽ οὗ γνωμολογεῖν τὸ καὶ Β΄. 
ἠϑικεύεσϑαι. “ταῦτα δ᾽" ἔφασαν “τοῖς πλείρσε τῶν ἀναγίνω- 
σχόὄντων τὼ τῶν ἱστορεῶν ἐκείνων συγγράμματα, ἵνα μὴ λέγωμεν 

B πᾶσιν ἴσως, φορτιχά τε xal παρέλχοντα ἥγηνται, ὅτι τε σχολῆς ἱ 
εἶσε δεόμενα πλείονος, χαὶ 61i, κἂν ταύτης τύχοιεν τῶν ἐπιόντων 
τὰς ἱστορίας τινές, μάταιον ἐκείγοις ἀποβαίνει τὸ. περὶ ταύτας 
πονεῖν, τῶν μαχρῶν διηγημάτων τῶν περὶ παρατάξεων καὶ πόλέ- wr 1 4 
μῶν καὶ τοῦ τῶν στρατιῶν διακόσμου καὶ τῶν λοιπῶν. τῶν ὁμοίων 

30 διαφευγόντων τὴν μνήμην, τῶν δέ γε δημηγοριῶν καὶ τῶν διὸι--: 
λέξεων xol εἰς τὸ ἀνόνητον περωσταμένων τοῖς ἐπιοῦσι τὼ ἧστο-- 2 


1 ze add ἃ. ᾿. 3 διαλόγονς ABC, διωολόγον ΡΨ. 4 συγ- 
γράφονται AC, ét B ut videtur. .. 6 dg πρὸς AB, ὡς PW. 
6 (sodg om A. . 7 ουδαίους B. . 8 χρήσεσι ABC οἱ codi- 
ces Dueangü, ῥήσεσι PW. ex coniectura Wolfii. 11 προσ- 
φέρειν C. 15 ἴσως om AB, "abest ab aliquot mss" Decane. 
17 μάταιος C. 19 στρατιωεῶν ἈΣ ' 20 alterum τῶν om B. 


condones interposuisse ac digressiones, oratorio plane modo; partim 
ambitione quadam desinere in dialogos; ut, cum de aliquibus diversae 
opinionis et a rectis sententiis aberrantibus scribant, cum iis qüast 
praesentibus disputent et pravas eorum persuasiones arguant, probatio- 
nibus e sacra scriptura petitis, aut Fudaeos confutent, ipsorumque pra- 
vitate ac pertinacia fieri contendant quo minus religionis nostrae arcana 
amplectantur, lods prophetarum in medium adductis, atque etiam gen- 
tHibus sese opponere eorumque nugas afferre in medium , ac deliramentis 
fabularum subsannatis scripta ipsorum erroris eo gratia proferre, 
mec non alicubi sententias congerere et de formandis moribus disputare. 
haec aiebant illi si non: omnibus at plerisq ue lectoribus molesta et super- 
vacanea videri, quod et multum otii requirant et, si quibus id suppetat, 
inamis tamen labor sumatur in evolvendis prolixis illis narrationibus prae- 
lierum et bellorum et ordinationis exercituum aliarumque similium rerum 
quae memoria effluere soleant. iam conclonibus et disputationibus in 
bistoria legendis nullum fieri operae pretium. nam quem :ex eo capi 


6. IOANNIS ZONARAE | 
φούμενα. τίνι γὰρ ἔσται τις λυσετέλεια"" ἔλεγον "lx τοῦ γκῷκαι τὶ 
μὲν ὃ δημαγωγὸς ὅδε διειλέχϑη τῷ δήμῳ, τί δὲ τοῖς στρατιώταις 
D ὁ στρατηγός, ἢ τί τοῖς πρέσβεσιν ὃ αὐτοχράτωρ ἐκεῖνος ἔφη τοῖς ἐκ 
Ἡερσῶν, ἢ ἄλλος τοῖς ἐκ Κελτῶν ἢ Σκυϑῶν ἢ τοῖς ἐξ «Αἰγύπτου 

. τυχὸν ἢ τοῖς ἐκ Δακῶν τε καὶ Τριβαλλῶν, τί δ᾽ ἕτερος τῇ συγ- 6 

᾿ Κλήτῳ βουλῇ 3j τῇ πληϑύϊ τῇ δημότιδι δημηγορῶν προσωμίλησε;" 
τοὺς μὲν οὖν τοιαῦτα ἔλεγον τὰ τῶν ἱστοριῶν ἐκδεδωχέναι συγ» 
γράμματα, πεπλατυσμένα δηλαδὴ καὶ πρὸς τὸ φιλαοτιμάτερον 

P I 4 ἀποχλίνοντα, τοὺς δὲ ἀντιϑέτως ἐκείνοις διατεθῆναι περὶ τὴν τῶν 
ἱστοριῶν συγγραφήν, βροαχυρρημοσύνῃ χρησαμένους, κἀντεῦϑεν 10 
περὶ τὼ. καίρια ζημιοῦντας τοὺς περὶ τὰ σφῶν ἐσπουδακότας συγ- 

. γράμματα, ὅτε καὶ αὐτὰς τὰς καιριωτέρας τῶν πράξεων τῶν 
ἱστορουμένων παραλελοδιότας ἀνδρῶν, ἐνίας μόώτοι xol ἐξυμνεῖ-- 
σϑαι δικαίας, βράχιστα δέ τινα περὶ ἐχείνων εἰπόντας, καὶ ταῦτα 

B μήτε τὸ ἦϑος ἐκείγων ἢ τὴν φύσιν παραδηλοῦντα καὶ τὴν ngoal- 16 
geo, μήϑ᾽ ὕπως τῶν βασιλευσάντων ἕκαστὸς τῆς βασιλείας 
κράτησε, μήϑ᾽ ὅστις ἦν πρὸ ταύτης, μήτ᾽ ἐχ τίνων ἐγένετο. 

“τινὰ δὲ τῶν συγγραμμάτων τούτων καὶ ἀφελεστέρᾳ λίαν ἐχδεδό- 
σϑαι προσετίϑουν τῇ φράσει, συντεϑεῖσϑαί τὸ αὐτὰ σολοικότερον 
xal ἰδιωτικαῖς λέξεσιν ἐχφέρεσϑαι ἢ καὶ βαρβάροις ἐνίοτε, ὥστε 

C ἐνεεῦϑεν ἀηδῶς τοὺς λόγοις ὡμιληκότας πρὸς αὐτὰ διατίϑεύθαι, 


τίς ΒΒ  250»5]óh C. διωιλέχθησ. 8β ἣ τοῖς 
seien τὸ ἔφη ὁ αὖτ. ἐκεῖνος τοῖς ix. B. πρέσβευσιν C. 
: «xd ] à i» B. τριβαλῶν ABC, 8 μον B. 
ὃ —— ibis B. B | eds ο om C —— — B. 15 μήτε 
τὸ] μήε᾽ AC. — 91 "ra καὶ ἰδιωτι- 


fructuin si quis sciat quid vel concionator ud vel dux a 
, δὶ 4 qui ap — 


dixerit, quid iem ümperator alius legatis o- 
rum aut Scytbarum aut Aegyptiorum forsan Dacerumve aut Triballarum . 
responderit, quae verba apud patres —— art pepulun 


fecerit? scripta igitur huiusmodi asserebant latins evagari et δὰ ambi- 
tionem inclinare: alios porro seziptores contrario laborare. vitio, qui 
dum brevitatem affscthrent, rerum necessariarum cognitione fraudarent 
, praeteritis aliquando aut saltem breviter perstrictis praesten- 
Gum virorum rebus gestis, quae vel divinis celebrari laudibus mereantur, 
nec declararent qui meres, quae » ingenia, quae oonsilia diorum fuerin 
Bec quo pacto quisque itus regno, qui fuerit ante i 
partum, quibus rts — bant, scriptorum iliorum quaedam 
nimium imormata esse dictione, . . compoaitione aspera, verbisque plebeiis 
&c nonnunquam barbaris oenstare: unde fieret ut homines erudi 
eomm. ] abhorrerent, - Ma ili dicsadi, ei scrip Matndoormm, 


ANNALIUM PRARFATIO, E η 


sousUs& λέγοντες καὶ οὕτω τῶν ἱστορικῶν συγγραμμάτων ὡς εἴρη- 
var καϑαπτόμενοι, πολλάκις μὲ παρέϑηγον τὰς βίβλους ἀνὰ χεῖρας 
λαβεῖν, καὶ παρεάσαντα τὰ πολλά, ὧν τὰ μὲν τῇ μνήμῃ προσιζά-. 
vu διὰ τὸ πλῆθος ἀποπεφύχασε, τὰ δ᾽ εἷς οὐδὲν τελευκῶσιν ὄνή- 
ὅσιμον, τὴ» δέ γε πέπλατυσμένην ἐπιτεμόντα διήγησιν, σύντομον 
ἱστορίαν» ἐκδοδωχέναι, συνοπτικῷς διδάσκουσαν τοὺς ἐπιόντας τὸ D 
σύγγραμμα τὰ χᾳιρεῴτερα τῶν πεπρμγμένων ἢ καὶ ἄλλως συμβε- 
βηκότων τοῖς περὶ ὧν 1j συγγραφὴ διαλέγεται. ΝΕ | 
"Extivot μὲν οὖν πρὸς τοιοῦτόν ue παρεκίνουν ἀποδύσασθαι . 
Ἰοπόνημα καὶ τοιοῦδε ovyyodupatroc ἕψασθαι" (2) ἐγὼ δὲ τὸ μὲν 
ἀγωμένος τὴν γνώμην ὧν {εἰρήσεται γὰρ τἀληθές.) καὶ ῥῳστώνῃ. 
συζῶν, τὸ δὲ καὶ ἀσχολέας συνορῶν τὸ πρᾶγμα. δεόμενον καὶ ῬΊ 5 
βίβλων πολλῶν, ὥχνουν xal ἀνεδυύμην πρὸς τὴν ἐγχείρησιν. οἱ 
δέ με. νύττοντες οὖχ. ἀνέεσαν, xal ποτε πρὸς τοὔργον τῇ τῶν . — 
I5 νυγμῶν συνεχείᾳ διεγηγέθκασιν. εἰ yàp κοιλαίνειν τὸ τῆς πέτρας 
σκληρὸν καὶ ἀπόκροτον ῥανίδος ἐνδελέχεια δόναται,, μᾶλλον ἂν. 
δυγήσετωε λύγος ἐνδελεχὴς τὰ ὦτα ϑυροκοπῶν γνώμης διεγεῖραε" 
ῥᾳστώκην καὶ ἀνειμένην προαίρεσιν. εἶτά uos xal ὡς οὐδὲ πρὰς B 
ψυχικὴν ὠφέλειαν ἀχερδὴς ὃ πόνος ἔσται καὶ 4j περὶ τὴν συγγρα-" 
3093» ἀσχολία, ἐλήλυϑε κατὰ νοῦν. ἠρεμοῦντε γὰρ τῷ vot nüAAoy : " 
εἴωϑε τῆς πονηρίας ἐπιπνέειν τὰ πνεύματα, ἐγθδυμήσξεών τε φαύ-"" 
λων καὶ λογισμῶν ἄλλοτε ἄλλων ἐπεγείρειν κλυδώνια, καὶ xoza- 


4 με] μὲν C. 6 διήγησιν ἐπιτέμνοσια C. — 90b om C, 
11 ἀνειμένως A. ᾿ τῇ γνώμῃ C. 14 δέ] δέγο ΘΟ. 921 εἴωθεν 
isw τῆς πον. B. «λύόδωνα C. ᾿ 


ad hunc modum traducendis, saepe me cohortati sunt ut libris in manus 
sumptis tam ea praetermitterem quae ob prolixitatem memoria non ca- 
peret, quam quae utilitatis nihil haberent, οἱ longa narratione in com- 
ium redacta brevem historiam ederem, quae facta et res memoratu 
igni quam paucissimis complecteretur et lectoribus velut ob oculos 


HK ili quidem: huiusmodi laboris capiendi et talis operis consczi-. 
bendi auctores mihi fuere: (2) ego vero cum et remisso essem animo 
(dicum enim quod. res est) otioque deditus, et.rem esse cernerem 
magnae occupationis, quaeque librorum copiam postularet, dubitabam et 
ab ee conatu abhorrebam. verum illi me vellicare non prius destiterunt 
quam improbitate stimulandi ad. suscipiendum opus tandem perpulissent. 
nim si aquae gutta subinde cadendo solidam saxi duritiem cavat, quanto 
magia oratio erebro aures feriens animi torporem et quietis studium ex- 
cmüt? deinde in mentem mihi venit, laborem illum et historiae scri- 
bendae occupationem aliquid utilitatis et lucri etiam animo eese allaturam. 
nam flatus magis e solent menti quiescenti, malarum- 

480 tationum et rationum alias alios excitare fluctus, e conti- 


8 , -IOANNIS ZONARAE 


Bamiliey αὑτὸν τῇ συνεχείᾳ τῶν προσβολῶν, καὶ ἢ πρὸς ἁμαρτίας" 
C ἐξολισϑαίνειν ποιεῖν, εἰ καὶ μὴ πράξεσιν ἀλλά γε συγκαταϑέσεσιν, 
᾿ἢ τέωρ ζάλην αὐτῷ πολλὴν ἐπικυμαίγειν καὶ τάραχον... εἰ δέ τισιν 
ὃ. νοῦς ἐνησχόληται, διαφεύγειν 'πέφυχεν ὡς ἐπίπαν: τὰς ἐκ τῶν 
πολλῶν λογιρμῶν τρικυμίας καὶ τῶν πονηρῶν ἐνθυμήσεων. ἃιά 165. 
“πσίνυν τὴν ἔχ τῶν φίλων παράϑηξιν καὶ διὰ τὴν τῶν Qvnaga ἢ. 
p καὶ ματαίων λογισμῶν ἀποσόβησιν προσήγαγον ἑαυτὸν τῷ σπου-. 
δάσματι. MM T 
Οὕτω μὲν οὖν μοι ἐπιβαλεῖν ἐγένετο τῷ παρόντεσυγγράμματι. 
εἰ δὲ μὴ δηῤιριβωμένην τὴν περὶ ἑκάστου τῶν ἀναγραφομένων iavo- 10 
lov. ποιήσομαι, ᾿ νέμειν μοι συγγνῴμην αἰτῶ τοὺς ἐντευξομένους 
εν ἡμῦτῇ" οὔτε γὰρ βίβλων ἴσως μαι εὐπορῆσαι γενήσεξαι ὅσαε μοι 
χφειώδεις εἰσὶ πρὸς τὸ σύγγραμμᾳ ,. παρὼ τῇ ἐσχατιᾷ ταύτῃ. ποιου- 

P I6 μένῳ νυνὶ τὴν διατριβήν, οὔτε πάντες οἱ συγγραφεῖς τῶν ἱστοριῶν 
τὰ αὐτὰ περὶ τῶν αὐτῶν συγγεγράφασιν,. ἀλλ᾽ ἐν πολλοῖς didgu- 15: 
γεῦσιν, εἴ γε μὴ ἐν τοῖς πλείοσιν. el δὲ καὶ ἀκριβοῦσϑαι βουλή-. 
σομαι περὶ ἑκάστου τῶν ἱστορουμένων, καὶ δηλοῦν τί μὲν ὅδε περὶ 
odds λέγει ὃ συγγραφεύς, τί δ᾽ ἕέξερος. περὶ τοῦ. αὐτοῦ, πολύ- 
στιχοὸν ἂν xal αὐτὸς τὴν περὶ ἑκάατον “πραγματείαν ποιήσομαι. 

B διὰ ταῦτά μοι. παρεᾶν δέδοκται τὰ ἐφ᾽ οἷς ἀλλήλοις οὗ περὶ τῶν 30 
αὐτῶν συγγράψαντες ἠναντίωνται, εἰ μή τι τῶν ἄγαν εἴη σπου--. 
δαίων καὶ ὃ παραλιμπανόμενον περὶ τὰ καίρια λυμανεῖταε τῇ συγ-- 
γραφῇ. εἰ δ᾽ ὃ χαραχτὴρ τοῦ λόγου ποικίλλεται καὶ μὴ δι᾽ ὅλου 


; ἢ ἁμαρτίαν ὕπολισϑαένει»ν AB, 195 οὔτε] οὕτω C. ἴσως om A, 


ante βίβλων ponit B. 13 παρὰ om C. 16 καὶ om B. 
18 ὃ συγγραφεύς om C. 19 ποιήσωμαι B. 21 σπου- 
Oeo» A. . 


nenfer invadendo demergere, et aut in peccata impellere (εἰ facto minae, - 
at assensu) aut undarum in ea magnam agitationem ac tumultum com- 
movere, .aninus autem certis negotiis occupatus effugere fere solet - 
multarum cogitationum pravarumque cupiditatum decumanos fluctus. 
igitur tum amicorum cohortationibus, tum. sordidas aut inane curss ex- 
pellendi studio, ad opus hoc suscipiendum sum adductus. 

]ta factum est ut banc provinciam acciperem. quod si minus ex- 
quisite perfectae fuerint operis huius singulae partes, veniam a lectori- 
bus peto. fortassis enim in hoc secessu nunc agenti mihi neque copia 
librorum ad condendam historiam necessaria suppetet, neque scriptores 
omnes iisdem de rebus eadem tradiderunt, ut non in pluribus, saltem ia. 
multis dissentientes. quod si omnia curiose persequi voluero, ac recen- 
sere quid. alius atque alius eadem de re dixerit, mihi etiam prolixum . 
unaquaque de re nascetur opus. quapropter contrarias historicorum 
narrationes praeterire mihi visum est, nisi quid maximi fuerit momenti, 
quo praetermisso ipsa bistoriae integritas labascat, | iam diotionem esse - 


ANNALIUM PRAEFATIO. —— P9 


ὅμοιός ἐστιν ἑαυτῷ, ϑαυμαζέτω μηδεὶς μηϑέ τις τὸν λόγον αἰξιῶτο, 
ἢ τὸν τούτου πατέρα. με. lx πολλῶν. γὰρ βίβλων τὰς ἱστορίας 
ἐρανισάμενος, v γε πολλοῖς ταῖς τῶχ συγγραφέων ἐκείνων χρησαί- Ὁ 
μὴν ἂν συνθήκαις χαὶ φράσεσιν, ἐν ὅσοις δ᾽ ἂν καὶ αὐτὸς παρῳ-' 
5 δήσω ἢ παραφράσω, πρὸς τὸν. ἐκείνων χαραχτῆρα τὴν ἰδέαν τοῦ. 
λόγου μοι ᾿μεϑαρμόσομαε, ἵνα μὴ ἀσύμφωνος αὐτὴ ἑαυτῇ δοκῇ 
ἢ γραφή. ^. | mE 
3. ᾿4λλά μοι πρὸ τῆς ἱστορίας κεφαλαιωδέσέερον ilgioSo 
τίνα τὰ ἱστορηϑησόμενα, ἕν᾽ εἰδοῖεν οἱ τῷ συγγράριματι ἐντευξό- D 
10 μενοι ὡς πολλῶν τε καὶ τούτων ἀναγκαιοτάτων ἱστσρεῶν ἐν εἰδήσει. 
γενήσονται. περιέχεται γοῦν τῇ ἐπιτομῇ ἡ ᾿Ὀχτάτευχος καὶ ὅσα .. 
ἐν ἐχείνῃ ἱστόρηται" καὶ τῶν Βασιλειῶν αἱ βίβλοι ταύτῃ συμπεριέ-- 
χονται, καὶ ἐπ᾽ αὐταῖς τὰ Παραολειπόμενα, “καὶ ὅσα ὃ Ἕβραϊος 
Ἰώσηπος ἀρχαιολογῶν ἢ τῶν παλαιοτέρων εἶπεν ἐπέκεινα, ἢ παρεκ-- 
15 βατικώτερον ἢ καὶ ἀλλοιότερόν τι παρ᾽ ἐκείνους ἱστόρησε" xol τὰ P 17 
τοῦ Ἔσδρα, τά τε τῶν αἰχμαλωσεῶν τῶν ᾿Εβραίων, προτέρας μὲν 
τῆς τῶν δέκα φυλῶν 1. παρὰ τοῦ ᾿Ἀσσυρίου ΣΣαλμάνασὰρ γέγονε 
τὴν Σαμάρειαν ἑλόντος πολιορκίᾳ καὶ τὸ ἔϑνος αἰγμαλωτίσαντος 
καὶ πέραν Εὐφράτου ἀπαγαγόντος καὶ κατοικίσαντος, εἷς δὲ Σα-- 
40 μάρειαν μετοικίσαντος ἔϑνη τινὰ ἃ Xov9atfo: ἐπωνομάζοντο, εἶτα 


4 δ᾽ ἂν καὶ Β, δὲ καὶ AC, δ᾽ dy PW. ὅ 3 ] x«l B. παρα- 


φράσω AB, παρεμφράσω PW. ἐκεῖνον A. 6 pov ABC, 
μου PW. αὐτὴ À, αὐτῇ PW. ὀ0.εἰδοῖδν sic libri omnes. 
11 ot» B. J3 ὁ ABCW, om P.. 14 εἶπεν ABC, τὶς 
εἶπεν PW, ἢ καὶ magexf. A. I5 ἀλλοιότερον A, ἀλλοιώ- 
τερον» PW. τι ABCW , μού τι P. 16 éto& B: infra lib. 4 
cap. 5 est "Efoag. td τε] ταύτης A. 19 ὑπαγαγόντος C. 


εἰς dà Σαμ. μετοικέσαντος om C. 


variam nec per omnia sui similem ne quis miretur neve culpet aut ora- 
tionem. aut me auctorem illius, cum enim historiam e variis scriptoribus . 
veluti stipem colligere necesse habeam, in multis illorum et dictione et 
compositione utendum erit: sicubi tamen ipse de meo aliquid interiecero 
et inseruero, stylus ad illius, quem sequar auctorem, formam accom- 
modabitur, ne scriptura ἃ se«o dissidere videatur. 

8. Enimvero antequam ipsam rem aggrediar, summatim ea com- 
plectenda sunt quae.tractabuntur, ut norint lectores quam multas easque 
Summe necessarias historias sint cognituri. continentur igitur hoc com- 

dio octo primi Bibliorum libri et quae in illis narrantur, Regum 
libri et Paralipomena , quaeque Iosephus Hebraeus in Ántiquitatibus 

aut antiquioribus addidit, aut copiosius aut aliter paullo quam · ab illis 
factum est enarravit; et libri Hadrae, et captivitates Hebraeorum, 
arum prior decem tribuum sub Assyrio Salmanassare contigit, qui 


lam ge ue obsidione cepit, eaque ultra Euphratem abducta 
gentes quabdam  Demarism transtulit. qui Chuthaei cogaominabantgr, 


.᾿. . 3DANIMB: ZONARAE ' 


καὶλ᾿τῆς παρὰ τοῦ Ναβουχοδονόσορ ἐπενηνεγμένης τῇ Ἰερουσαλήμ, 
B κἀλ ὡς ἔρημος ἢ πόλες ἐγένετο καὶ ὃ καὸς ἐγεπέπρηστο καὶ τὸ ἔϑνος. 
᾿ ἅπαν ἐδηνδραπόδιστο" καὶ ὡς. μετὰ ἐνιαυτοὺς ἑβδομήκοντα κανὰ' 
τὰς προρρήσεις τῶν. προφητῶν .ἐκκεχώρηται τῷ λαῷ iré Ἀύρου 
τοῦ τὴν “Ασσυρίων βασιλείαν καϑῃῤηκότος. ἐπανὲλϑεῖν εἰς ἽἹερου- 5 
σαλὴμ καὶ τὴν πόλιν. ἀνεγεῖραι καὶ ἀνακαινίσαι τὸ ἱερόν" -τίς τε ἦν 
ὃ Κῦρος, καὶ ὅπως τὴν ᾿Μσσυρίων βασιλείαν χᾳτέλυσε, καὶ τίνες 
' C ues? “ἐκεῖνον. ἑῆς βασιλείας ἐκράτησαν" καὶ ὅπως καὶ παρὸ τένων 
ἢ τῆς πόλεως ἐνωυλύϑη οἰκοϑομή,, κὰκ τίνος αὖϑις ἡ ταύτης Regu 
ρήϑη ἀνέγερσις" καὶ περὶ «fase τοῦ προφήτου, καὶ ὅπως ἔχφινε 10 
τὰ τοῦ Ναβουχοδονόσορ δνείρατα καὶ τοῦ Βαλτάσαρ τὴν ὅρασιν. 
, δε εἶδεν ὃ βάρβαρος ἐκεῖνος τῆς χειρὸς τὸν ἀστράγαλον γράφοντα. 
ἐν τῷ obo ,. καὶ περί τενων τῶν τοῦ προφήτου δράσεων, ἃ πάντα 
D μετὰ συντεὶμημένης ἱσεόρηται ἐξηγήσεως" καὶ περὶ. τῶν τριῶν 
παίδων καὶ τῶν εἰς αὐτοὺς ἢ δι᾽ αὐτῶν γεγονότων ὑπὸ ϑεοῦ ἔξαι- 15 
σέω»" περί τε τῆς ᾿᾿Εσϑὴρ καὶ ὅπως τὸ τῶν “Ἑβραίων γένος πανω-- 
λεϑρίας αὅτη ἐρρύσατο" καὶ περὶ Ἰουδὴϑ. ἣ τὸν Ὀλοφέῤνην xaza- . 
W I 4 σοφισαμένη ἀνεῖλε καὶ τὴν αὐτοῦ στρατιὰν παρέδωκεν εἰς ἀπώ-. 
λειῶ»" καὶ περὶ Τωβίτ, καὶ ὅπως ἀορασίᾳ. πληγεὶς καὶ ἐξ εὐπορίας - 
P I 8 εἰς: ἀκριβῆ πενίαν συνελαϑεὶς αὖϑις 04 ἀγαϑοεργέαν ϑεοῦ προνοίᾳ 30. 
τεξύχηκε τοῦ ὁρᾶν καὶ πλούτου δαψίλειαν ἔλαβεν. ἀλλὰ καὶ τὰ 


δ τὴν BC, τὴν τῶν PW. ἐπανελθεῖν À, ἀνελθεῖν PW. 

y ABC, τὴν τῶν PW. 9 συνεχωρήϑη B. 16 τῆς] 
τὴν À. 17 ἱουδὴθ ABC, Iovólo PW, quae infra lib. 3 cap; 12 
IovógO. — | 19 sofire A: cf. lib. ὃ cap. 13. tertium καὶ om A. 
ἀπορίας AG: .. 90 δι᾽ ἀγαϑοεργίαν om B. 21 ἔλαβεν 


altera sub Nabuthodonosore, captis Hierosolymis, urbe deserta et 
templo incenso, totaque gente in servitutem abdncta; utque post.amnos 
septuaginta secundum oracula prophetarum ἃ Cyro, Babylonico regno 
everso, populo Hieresolyma redire concessum sit et urbem instaurare . 
et renovare templum; quis fuerit Cyrus, ut regnum Assyriorum ever- 
ierit, qui post eum id. regnum tenuerint, quemadmodum et a quibas 
urbis aedificatio prohibita fuerit, a quo rursus eius instauratio con- 
cessa. agetur etiam de Daniele propheta, ut Nabuchodonosoris somnia 
exposuerit et Baltasaris visionem, cum barbarus ille articulum manus 
scribentem vidit in pariete, et de quibusdam prophetae visionibus, quae. 
omnia brevi enarratione adiecta recensentur; de tribus item pueris, et 
miracális vel in eos vel per eos divinitus editis; de Esthere, ut a gente 
Hebraeorum internecionem averterit; de Iuditha , quae Holofernem fraude 
sustulit et eius exercitum ad interitum dedit; deque Tobia, ut is cae- 
Citate percussus et ex prosperitate ad extremam egestatem redacta, . 
ob beneficentiam suam dei providentia visum receperit opumque affinen- 


ANNALIUM PRINEATIO. | n 


τοῦ Moxedévoc ᾿δληξάνδρου ἐνταῦθα συντέερμηνται, ——* 
τῆς ἱστορίας ἀναγκαίως ἐχεένου διά τε ἄλλα καὶ ὅτι τῇ ᾿ 
μετὰ τὴν ἐν Ἰσσῷ τοῦ. Δαρείου προτέραν ἧτταν ἐπιδεδήμηνα xal 
τὸν ἀρχιερέα διαφερόντως ἐτίμησε, καὶ ὅπως τὴν Περσῶν καεέ- 
ϑλυσε βασιλείαν. καὶ ὑφ᾽ ἑαυεὸν ἐποιήσστο, xal ὅσον ἐβασῶεύαε B 
χρόνον, xal ὡς εἷς τέσσαρας ἀρχὸς ἡ ἐκεέμου βὰσιλείαι ϑιιγάντος 
βιεμέρεστο» , xeu eo. τοῖς Ἰουδαίοις ἐξ ᾿Αντιόχου γέγονε τοῦ *"Bna- 
φανοῦς, τῶν ““λεβάνδρον ῥιαδόχων "ἑκὸς ἀπογόνου τυγχάρονταρ" ᾿ 
xal ὡς οἱ “Τσυμωναῖοι τούτῳ ἀντέστησαν καὶ τῆς ἐξ αὐτοῦ αὐτοῦ τυῤὰν- 
ξο»ίδρος τοὺς δβοιϑνεῖς ἐλυτρώσαντο, xal τίνες οὗτοι, καὶ ὅπως τῶν | 
ὁμοφύλων xol ἐπὶ πόσον προέατησαν" καὶ ὡς μιτὼ τὴν ἐκ. τῆς 
αἰχμαλωαίας τῆς ὑπ᾽ »Ἡσσυρίων εἷς τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπανέλευσι» C 
. οὐκ ἦν τὸ τῶν Ἰουδαίων ἔϑνος βασιλευόμεναν, ἀλλ᾽ ὑπὸ Tin 
ἀρχιερέων —— καὶ ὅτι οἷ τῶν εἰρημένων “Ασαμωναέων ἀπό-. 
15 γάνοι τὴν ἀρχιερατικὴν κιμὴν περικείμενοι καὶ τὰ τοῦ ἔϑνουσ dóv-. 
ες ψόνεες καὶ διάδημα ἑαυταῖς περιέϑεντο" καὶ ὅπως “Ὑρκανοῦ "καὶ 
“Τριστοβούλου τῶν ἀδελφῶν διενεχϑέντων περὶ τῆς Ἰουβαϊπῆς βασι- 
λείας ὃ ἸΠάγνος. Πομπήϊος στρατηγῶν τότε 'Ξωμαίων, - διαιτῆσαι D 
μετακληϑεὶς τοῖς ὁμαίμοσι, τήν τε πόλεκ εἷλε τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ 
1031à ἔθνος τοῖς “ξωμαίοιρ' ὑπέταξε" καὶ ὅκωο' Εἰρώδης ὃ. mins Qon 
: φδδὸς μετὰ ταῦτα τῆς τῶν Ἰουδωίων βασιλείας ἐκράτησε, καὶ τίς ἦν. 


1 ἐνταδθα)] ἐν τ B. 2 efe om ^ udxvov AB. 

e 4j iie pee: αψόντης rs ἐκείνου. Davirzos 3 ἐκείνου 
7 ἐξ dvv. roig tovd. A. . περιφανοῦρ C. 
x isbdebqos] ἐκείνου A AB. 10 duorórel AB, “ὁμογενεῖς PW. 
11 πόσοις C. « ἐκ 12 τῆς ὑπ᾽] ἐπὶ C. 14 οἵ 
ον ΑΕ C 17 — 19 εἷλε τῆς] εενΑ. 50 ὁ 


dem. praeterea res Alexandri Macedonis hic' perstrigguntar, cuius. 
mentio facienda fuit cum ob alia, πᾶν quod post priorem Darii cladem. 
ad iswum acceptem Hierosolyma "profectus sunmum pontifici honorem 
habui; ut Persarum regnum eversum occuparit, emdin regnarit, ut 
imperium ab eius obitm jm regna quettnar fuerit divisum; quae Jadaei 
ab Ántiecho Epiphane, une ex posteritate eucceseo rum Alexandri, per- 
pess sintj ut- onaei illi restitexint c populares suos ab ilius ty-- 
rannide —— qui ili sint, quomod o et quandiu populo praefue- 
ret, ut tum ab Assyria captivitate Iudaica gens non regibus. 
sed us ἐδώ ut Ásamonaeerum quos diximus posteri summi 
sacerdotii honore prned ἃς genti suse inperentes diadema etiam 
ompeius Magnus. Romanorum imperator ad με μα 


ut deiude Herodes Antipatri filius reguo Im rum potias eit. quie ills 


^^ 


f — IOANNIS ZONABAE 


οὗτος καὶ 894» κατήγετο καὶ ὅσα κατ᾽ οἶχον ἐκείνῳ συμβέβηκε καὶ 
μέχρε τίνος οἱ ἐξ ἐχείνου τῆς βασιλείας ἐκράτησαν" κἀκ τίνος τρό-- 
που καὶ ἐξότου .-ἡγεμόνες ἐκ Ῥώμης εἷς Ἰουδαίαν ἐστέλλοντο" xei 
P 19 ὅσα περὶ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὃ Ἰώσηπος συνεγρά- 

woo, ἀλλὰ μέντοι καὶ περὶ τοῦ βαπτιστοῦ Ἰωάννου“ καὶ διὰ τένας δ 
αἰτίας τοῦ τοῖς “Ρωμαίοις ὑπείκειν Ἰουδαῖοι ἀπέσξησαν, καὶ ὅπως. 
τὸ ἔϑνος. αὐτῶν ἐπολεμήϑη παρὰ Ῥωμαίων, xdi παρὰ τίνος 7] 
Ἱερουσαλὴμ καὶ ὅπως ἐξεπορϑήϑη τὴν τελευταίάν καὶ μὴ σχοῦσαν 
ἀνάκλησιν πόρϑησι.. — ^ | ^. MEE TN 

B  ..4 Ῥωμαίων δὲ καὶ τῆς “Ῥώμης μνησϑείσης τῆς ἱστορίας, 10 
ἀναγχαῖόν μοι ἐνομίσϑη καὶ περὶ τούτων συγγράψασθαι, καὶ 
᾿παραδοῦναι πόϑεν c0 τῶν “Ῥωμαίων ἔϑνος xàx τίνος ἔσχηκε τὴν 
ἀρχήν, καὶ παρὰ τίνων ἢ τῆς Ἰταλίας χώρα πρώην κατῴκιστο" 
ὅϑεν τε προήχϑη Ῥωμύλος εἷς φῶς ὃ τῆς Ῥώμης γενόμενος οἰκιστής, 
καὶ ὅπως ἀγῃρέϑη ῬῬῶμος 0 ἀδελφὸς αὐτοῦ, εἶτα κἀκεῖνος ἐγένετο ΚΑ 

C ἀφανής" καὶ ὅπως πρῶτον ἡ πόλις αὕτη ἐβασιλεόϑη, καὶ ἔϑεσιν 
ὅζοις καὶ νομίμοις ἐχρήσατο". καὶ ὡς εἷς τυραννίδα τὴν βασιλείαν. 
6 Σρούπερβος Ταρχύνιος μεταγαγὼν καϑηρέϑη καὶ. ὅσους πολέ: 
μοὺς καὶ οἵους ἡ Ρώμη dià τὴν ἐκείνου καϑαέρεσιν ἤνεγκε" καὶ ὡς͵ 
εἷς ἀριστοχρατίαν, εἶτα καὶ δημοκρατίαν μετηνέχϑη “Βωμαίοις τὰ Str 
πράγματα, ὑπάτων. καὶ δικτατόρων, εἶτα καὶ δημάρχων τὴν. κῶν. 


e 


1 18 ἐξ add AS C ἣν» βασιλείαν B, — 4 ἡμῶν Ἰησοῦ oin B. 
^ 6 ὑπέδτηφξαν A. ^| TT adr» om B. 11 po, om A. 13 καὶ 
τίνος ἔσχε καὶ τὴν C. 14 οἰκιστὴν ΑΒΟΥ͂Ν οἰκισεὴρ P. 


49. καὶ om C. :* 16 καὶ οἵοις ἔθεσι καὶ Ψνομίμοις B. 
ἔϑνεσιν Α. 20 ἀριστοκρατίαν εἰ δημοκρατίαν Α, ---ατείαν PW, 
.“--ὅτην C. 21 δικτατόρων et p. 18 2 δικεατορέα) infra 
p. 938 494 535 et passim o. 


fuerit, unde oriundus, quantae clades eius domesticae, quousque posteri 
illius regnum tenuerint; quomodo quaque de causa praesides in Iudaeam: 
sint missi; et quae de servatore nostro lesu Christo Iosephus scripserit 
deque loanne Baptista; qua de causa Iudaei a Romano imperio desci-: 
verint, ut gens eorum bello a Romanis petita sit, 8 quo et quomodo 
Hierosolyma postremum excisa nec amplius instaurata sint. | 
4. Facta autem Romanorum et Romae mentione necessarium mihi 
visum est de his etiam scribere, et tradére unde populus Romanus et 
a quo originem duxerit, qui olim Italiae regionem coluerint, unde Ro- 
mulus in lucem prodierit Romae conditor, ut interfectus sit Remus frater 
eius, ac post ille etiam inter mortales esse desierit; ut illa urbs prin- 
cipio regibus paruerit, quibus sit usa moribus et institutis; ut Tarqu 
nius Superbus regno in tyrannidem mutato pulsus sit, quot et qualia 
bella Roma ob illius expulstonem sustinuerit; ut res Romana primum ab 
optimatibus, post etiun a populo administrata fuerit, summa rerum in 


ANNALIUM PRAEFATIO. - 18 


κοινῶν ποιουμένων διοίκησιν" xal τίς μὲν ἢ ὑκατεία τὸ παλαιὸν ἦν, D 
τίς δὲ ἡ διχτατορία, τί δ᾽ ἦν τὸ ἔργον τῶν τιμητῶν, καὶ πόσας 
ὥριστο χρόνος ἑκάστῃ τῶν ἀρχῶν τουτωνέ"͵ καὶ οἷος ἐγένετο παρ᾽ 
ἐκείνοις ὃ ϑρίαμβος, καὶ ὅϑεν παρήχϑη τοῦτο τὸ ὄνομα" καὶ ὅσα 

ὅ ἐν τοῖς καιροῖς τῶν ὑπάτων ἐγένοντο, εἰ καὶ μὴ πάντα, ἐνδείᾳ 
βίβλων τῶν ταῦτα διηγουμένων" καὶ ὅπως ὕστερον ἐκ τούτων εἰς 
μοναρχίαν ἢ ἀρχὴ τοῖς Ῥωμαίοις μετέπεσε" καὶ ὡς πρῶτος ταύτης, P 1 10 
εἶ καὶ μὴ καϑαρῶς,, ὃ Γάϊος Ἰούλιος Καῖσαρ μετεποιήσατο, εἶτα W 15 
ἐπὶ βήματος ἀναιρεθέντος αὐτοῦ παρὰ τῶν τῆς ἐλευϑερίας ἐξεχο--: 

10 μένων, ὃ «Αὔγουστος 'Oxzáfliog Καῖσαρ, ἀδελφιδοῦς ὧν τοῦ ἄνῃ- 
ρημένου Καίσαρος καὶ εἰσποιηϑεὶς ἐχείνῳ, τοὺς φονεῖς τοῦ ϑετοῦ 
μετῆλϑε πατρός, ἔχων καὶ τὸν Ἀντώνιον τοῦ ἔργου αὐτῷ συναιρό- 
μεγον, μετέπειτα δὲ κἀκείνῳ διενεχϑείς, καὶ νικήσας ναυμαχίᾳ B 
περὶ τὸ ᾿ἄχτιον, εἶτα καὶ εἰς ᾿4“λεξάνδρειαν σὺν τῇ Ἀλεοπάτρᾳ 

15 φυγόντα ἐπικαταλαβών, εἷς τοῦτο περιέστησεν ἀνάγχης τὸν ἄνδρα 
ὡς καὶ διαχειρίσασϑαε ἑαυτόν" ὅση τε φϑορὰ τῶν “Ῥωμαίων ἐν 
τοῖς ἐμφυλίοις τούτοις πολέμοις ἐγένετο, πρότερον μὲν πρὸς Βρὸδ-᾿ 
To» xal Κάσσιον xai τοὺς ἄλλους ἀναιρέτας τοῦ Καίσαρος τοῦ. 
Ὀχταβίου καὶ τοῦ "Ἀντωνίου ἀντιχαϑισταμένων, εἶτα καὶ πρὸς C 

20 ἀλλήλους μαχεσαμένων αὐτῶν" καὶ ὡς ἐζωγρήϑη μὲν ἡ Κλεοπάτρα 
5 τῆς Alyönrov βασίισσα, οὖσα τῶν Πτολεμαίων ἀπόγονος, 


8 ἑκάστου B. ὀ ἐγίνετο B. 5 τῶν óx. ἐγ. ἐγένοντο τῶν 
ὑπκατειῶν Α, ἐγένετο τῶν ὑπάτων C. 6 ἐκ om C. T ταύ- 
τῆς AB, ταῦτα PW. 9 παρὰ] περὶ A. 12 καὶ τὸν ἄντ. 


ἔχων Β. 15 καταλαβὼν AC. . 16 καὶ om AB. 17 τούτοιρ 
πολ, AB, πολ. τούτοις PW. 90 ὡς om C. 


consules et dictatores, mox etiam in tribunos plebis translata; quid 
olim fuerit consulatus, quid dictatura, quod censorum munus, quantum 
temporis cuique hornm magistratuum praefinitum; qualis apud illos 
triumphus, unde nomen hoc deductum ; quae temporibus consulum gesta 
fuerint, quamvis non omnia ob librorum penuriam quibus illa tradita 
sunt persequemur; ut tandem Romanum imperium in unius potestatem 
ceciderit; ut C. Iulius Caesar mutationis huius primus auctor, etsi non 
universae, fuerit; ut eo ab his qui libertatem tuebantur in curia inter- 
fecto Octavius Caesar Augustus, interfectl Caesaris ex sorore nepos ab 
eoque adoptatus, interfectores patris ultus fuerit, adiutore Antonio, 

em deinde orto dissidio navali praelio ad Áctium superatum et fuga 

exandriam cum Cleopatra elapsum nactus ad manus sibi ipsi afferendas 
compulerit; quantae Romanorum in civilibus istis bellis strages sint edi- 
tae, Octavio et Antonio primum Cassium et Brutum caeterosque Caesaris. 
percussores persequentibus, deinde inter sese bellum gerentibus; ut 
Cleopatra Aegypti regina ex gente Ptolemaeorum viva in potestatem 


^ 


(^ 


— : o p 
e 


ο ἀρεῖλε δὲ δαυτὴν κἀκείνη, ὡς εἰκάσϑη, ἀσπίδος δήγματι" καὶ ὅτι 
οὕτω μετ᾽ ἐπινγικίων λαμπρῶν εἷς τὴν Ῥώμην ἐπἀνελϑὼν ὃ 'Oxzá- 
βιος τῆς αὐταρχίας ἀγτεποιήσατο καὶ εἷς ἀκριβῆ μοναρχίαν τὴν 
τῶν Ῥωμαίων ἡγεμονίαν μεκήνεγχε". καὶ τίνες μετ᾽ αὐτὸν ἐμονάρ--: 

D χησαν, καὶ ὅπως ἕκαστος τῆς ἀρχῆς ἐπέβη; καὶ ὅπως καὶ ὅσον ὅ 
ἦρξε, καὶ οἵῳ τέλεε τῆς ζωῆς συνέκυρσε" καὶ τίνες ἐπὶ τούτων - 
μετὰ τοὺς σεπτοὺς ἀποστόλους τοὺς ϑρόϑους ἐκόσμησαν τῶν τεσ- 
σάρων μεγάλων ἐκκλησιῶν, τῆς Ῥώμης λέγω καὶ τῇς ᾿Αλεξανδρείας 
“ἐντιοχείας ve xal τῆς Ἱερουσαλήμ, καὶ ὅσοι τοότων μαρτυρικοῦ 
τέλους κατηξιώϑησαν" ὅπως τε μᾶλλον τῶν ἄλλων κατὰ Χριστα- 10 

PII»»G» ἐξελύττησαν Ζ)᾽ιοκλητιανὸς καὶ Β]αξιμιανὸς ὁ “Ἐρκούλιος, καὶ 
ὡς τὴν ἀρχὴν ἀποϑέμενοε ἑτέρους ἀνθ᾽ ἑαυτῶν ἐχειροτόνησαν 
Καίσαρας, ὧν εἷς ἦν Κωνστάντιος ὃ Χλωρὸς ὃ τοῦ μεγάλον Κων-. 
σταντένου πατήρ, τῆς ἀρχῆς τῶν Γαλλιῶν καὶ τῆς Βρεττανίας 
ἀπονεμηϑείσης αὐτῷ" καὶ ὡς ϑνήσχων ἐκεῖνος τὸν πρωτόξοχον 15. 

. υἱὸν ἑαυτοῦ," τοῦτον δὴ τὸν ἰσαπόστολον Κωνσταντῖνον, τῆς ol- 

B B κείας ἀρχῆς διάδοχον ἐποιήσατο" καὶ ὧς μονάρχης οὗτος κατέστη, 

τοὺς λοιποὺς καταγωνισάμενος, ὀφϑέντος αὐτῷ τοῦ σταυρικοῦ ση- 
μείου δι᾽ ἀστέρων ἐν τῷ οὐρανῷ" καὶ ὡς προσεληλύϑει Χριστῷ 

καὶ τὴν πίστιν ἐπλάτυνε, παρρησίαν δοὺς τῷ κηρύγματι, καὶ ὅπως 30 

ἐν τῷ Βυζαντίῳ πόλιν ἑαυτῷ ἐπώνυμον φχοδόμησε, Νέαν Ῥώμην 

A 

i ee P adds io e Walieh Mile P5 v, 4, ὅσον ΑΒΟ, 
κύρησε AB. 13 3$ t εἷς ἐβ, 


victoris venerit et so ipsa, ut coniectura fnit, morsu aspidis serpentis 
sustulerit; ut hoc modo viotoriis illustris Octavius Romam ingressus im- 
perium uni sibi usurparit, principatu Romanorum plane in monarchiam 
commutato; qui ei successerint in imperio, ut quisque impérium susce- 
perit, ut et quamdiu imperarit, quem vitae exitum habuerit; qui sub 

post sanctos apostolos quattnor magnarum ecclesiarum thronos orna- 
rint, Romanas inquam, Alexandrinae, Ántiochenae et Hierosolymitanae; 


iani et Meximiani Herculii insignis prae caeteris rabies in Christianos 
exstiterit; ut lidem abdieato imperio alios suo loco Caesares surrogarint, 

orum unus fuit Constantius Chlorus, Magni Constantini pater, cui 
— et Britanniae imperinm fuerat attributum; ut hic moriens 
primogenitum sunm Constantinum, pietate apostolis conferendum, 
suecessorem .designaverit; ut hic unus rerum sit potitus subactis cae- 
terís, cum signum crucis per stellas in caelo formatum ei apparuisset; 
αἰ ad Christum se contülerit fidemque propagarit, evangelii libere prae- 
dicandi potestate data; ut Byzantii urbem sibi cognominem aedificarit, 


€. - 


ANNALIUM PRAXFATISG. 060 1ὅ 


ὀνομάσας αὐτήν, καὶ τὴν βασιλείαν ἐκ τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης C 
εἷς ταύτην μετήνεγκε" xal τίνες μέτ᾽ ἐκεῖνον ἐν αὐδῇ ἐβασίλευσαν, 
καὶ οἷος ἕκαστος ἦν τοὺς τρόπους ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ σέβας, καὶ 
ὅσον ἐκράτησε τῆς ἀρχῆς, καὶ ὅπως μεϊήλλαξε τὴν ζωήν" vivéc τὸ 

5 τῆς ἐν Κωνσταντεινουπόλει προέστησαν ἐκκλησίας, καὶ ἐφ᾽ ὅσον 
ἕχαστος, καὶ τίνες αὐτῶν τοῦ ὀρϑοῦ. ἀντείχοντο δόγμριξος, τέγες .-— 
δὲ γεγόνασιν ἑτερόδοξοι, καὶ ὅπως τῶν τῇδε μετελήλυϑεν ἕκαστος" D 
παὶ ἐπὶ τένων ᾿αὐτοχρατόρων καὶ παξρειρχῶν καὶ κατὰ. τίνων αἱ 
σύροδοι συγχεχρότηνται.. οὕτω τε κατιὼν 0 λόγος μέχρι τῶν 

0 χαϑ᾽ ἡμᾶς γεγονότων αὐτοχρατόρων, περαίνει τὴν συγγραφήν, 
πολλῶν ἐν τῷ μέσῳ καὶ ἀποκρύφων ἄλλων μεμνημέχος ἱστορεῶν. 
&gxrlov δέ μοι τῆς συγγραφῆς ἀρχὴν ταύτης ποιουμένῳ τὴν P I 18 
ἄρρητον πρώτην ἀρχὴν τὴν τῶν ὅλων αἰτίαν τὴν ἄναρχόν τε καὶ 
ἄχρονον, xal τῶν ὕπ᾽ ἐχείνης παραχϑέντων ix τοῦ μὴ ὄντος dic 


15 ὑπόστασιν xal οὐσίωσιν τὴν παραγωγὴν καὶ τὴν γένεσιν. 

[Ἦν οὖν ἀεὶ τὸ͵ ϑεῖον, ὑπὲρ αἰτίαν πᾶσαν καὶ δύναμεν 
ἰχλάμπον ἀχρόνως, καὶ τῷ κάλλει τῆς οἰκείας. δόξης τε καὶ λαμ- 
πρότητος ἀϊδίως κινούμενον , καὶ dvágyog μήτ᾽ ἔκ τινος ἄλλου W 16 
προῦποστὰν πρότερον οὐσιώματος, μήϑ᾽ ὕστερον. αὐτομάτως B 

40 γενόμενον ἐξ. οὐχ ὄντων καὶ εἰς σὐμπλήρωσιν τῆς ἑαυτοῦ δόξης 


,  ωνσταντίνου πόλει 

δόγω. ἀνε, PW. καὶ ABCW , om P. 
10 αὐτοκρατόρων γεγονότων B. 12 ἀρκτέον) hinc 
apud Ducangium, non item in libris mss. ..ὄ 

om AB. 15 τὸ παραγ. Α. 16 [ἦν οὖν ΐ 
ἐνθυμήσεως οἵα et codices Ducangli: uncis inchigir 


Novae Romae nomine indito, atque imperium ex vetóte Roma in hanc 
transtulerit; qui post eum ibi ; quibus quisque fuerit morib 
pietate, tenuerit rium, ut e vita discesserit; qui 
—2 esiae praefuerint,, et et quamdin quisque; ui ex illis rectam 
sententiam tenuerint, qui ab ea ad alias opiniones defecerint, ut - 
mo ex hac vita migrarit ; sub quibus imperatoribus:et e 
| contra quos concilia fuerint congregata. sic usque ad noatri | tempori 
| Imperatores descendens oratio consummat historiam, multarum in 
ecculterum rerum fácta mentione. sumendum autem mihi est μαῖδο o o 
ris exordium ab ineffabili primo principio, causa rerum omnium, p 
dipil et temporis rte, οἱ ab iis quae ab illo ex nihilo producta sunt 
wt essent atqne s t, naturamque et ortum suum ab illo con- 
secuta, 


4 ὅσον AC, ἐφ᾽ ὅσον PW; cf. ἐν v. 6. 6 κωφσταντινοῦ: ᾿ 


[ Fuit igitur deus sem er omnem causam et potentium 
effalgens sine tempore, cum majestate suae gloriae ac splendoris aeter- 
sum moveretur, et sine principio neque ex alia quapiam re prius nata 
ertus, meque post ultro ex lis quae non fuerant factus aut paullatim ad 


à6 ἸΘΑΝΝῚΒ ZONARAR ANNALIUM PRAEFATIO. 


2 ἐπὶ μικρὸν nooióv, ἀλλ᾽. ὃν dd xol διαμένον, ὡς ἔγνω μόνον 
ὑπερφυῶς τὸ τὰ. βάϑη τῆς ϑεότητος πάντα διερευνῶν πανάγιον 
πνεῦμα xal τούτρις συναϊδίως ἐπεγερυφῶν καὶ συναγαλλιώμενον. 
ἐπεὶ δὲ di! ἄχραν ἀγαθότητα καὶ πέλαγος ἐλέους καὶ οἰκτιρμὸν ' 
᾿ἄφατον τὸν δρατὸν Tovrovl κόσμον εἰδοποιῆσαε προείλετο, κἂν.-- ὃ 
P I 14 τοῦϑεν ἐς μέσον παραγαγεῖν τὸν δεύτερον μὲν τῷ ποιήματι, πρῶ-- 
vov δὲ καὶ ἐξαίσιον τῷ χαρίσματι κόσμον, ὅσῳ καὶ κατ᾽ εἰκόνα 
ϑεοῦ πεπλαστούργηται, φημὶ δὴ τὸν ἄνϑρωπον, οἷά τινι. χρησά-- 
μενον ἀρίστῃ πρὸς τὴν δημιουργίαν ὁδὐῷ, τὰς ἀύὔλους πρότερον 
δυνάμεις καὶ οὐρανίους ταξιάρχας ὑὕφίστησιν, ἐννοῆσαν ἅπαξα- 10 
σιλῶς, προβεβηκυίας θᾶττον ἢ λόγος εἷς ἔργον τῆς ἐνθυμήσεως.] 


᾿ ὃ συναγαλλώμενον PW. S, χρησάμενορ PW: sic p. 26 v. 21 
libri omnes τὸ θεῖον ... περιγράψαρ. 


suae gloriae complementum progressus; sed semper est et permanet, id 

uod supra nsturam solus novit sacrosanctus ille spiritus, gui omnes 
divinitatis recessus perscrutatur atque in iis exsultans perpetua suavitate 
una perfruitur, Rostenquam autem ex summa bonitate et immensa mise- 
ricordia et ineffabili benignitate adspectabilem hunc mundum formare 
instituisset, atque exinde in medium producere mundum, ut opere se- 
cundum, ita gretia primum et admirabilem , ut qui ad dei sit imaginem 
eonformatus, hominem inquam, viam δὰ opificiun ingressus optimam, 
omnis ex materia concretionis expertes potestates et caelestes centu- 
riones prius condidit, solo mentis conceptu, cogitatione illa dicto citius 
in opus progressa. ] ' 


LIBER PRIMUS.. 


1, Θιός ἔστι μὲν ἀνενδέὴς φύσις; αὐτὴ ἑαυτῇ αὐτάρκης 
tlc δόξαν καὶ εἷς κατάληψιν, οὔτε τῆς παρ᾽ ἑτέρων δεομένη δόξης 
οὔϑ᾽ ἑτέρῳ καταληπτή" εἶ μή τις φαίη καταληπτὸν εἶναι τὸ ἄπει- 


qo αὐτῆς καὶ ib ἀκατάληπτον. ϑεὸν δὲ λέγων πατέρα φημὶ καὶ Β΄. 


5vtày καὶ τὸ πγεῦμα τὸ ἅγιον, ἃ ἢ ϑεότης κατὰ τὸν μέγαν πατέρα 
τὸν ϑεολόγον Γρηγόριον. οὕτω δ᾽ ἔχον τὸ ϑεῖον πρῶτον μὲν τὰς 
ἀγγελιχὰς οὐσιοῖ δυνάμεις καὶ οὐρανίους λειτουργούς τε καὶ ὕμνῳ- 
δοὺς τῆς: ἄγω λαμπρότητος, οὐχ ὡς τούτων δεόμενον, ἀλλ᾽ ἵνα 
μὴ τῇ ἑαυτοῦ μόνον ϑεωρίᾳ κινοῖτο, χεϑῇ δὲ καὶ δδεύσῃ τὸ dya- 
10 ϑόν,. xai 7j εὐεργεσία χωρήσῃ πρὸς πλείονας ( τοῦτο γὰρ τῆς ἄκρας 


ἦν ἀγαϑότητος )" εἶτα καὶ τόνδε τὸν κόσμον ὑφίστησι τὸν ὑλικὸν. 
καὶ δρώμενον. καὶ ἐν ἀρχῇ μὲν ἐποίησε τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. 


τῆς δὲ γῆς ἀορασίᾳ καλυπτομένης ἐπεὶ καὶ σχότος ἦν καὶ ὕδωρ 


αὐτῇ ἐπεπόλαζε, τὸ φῶς παρήγαγεν ὃ ϑεός. καὶ διεχώρισε τὸ C 


16 φῶς καὶ τὸ oxózog, καὶ τὸ μὲν φῶς ἡμέραν ἐκάλεσε, τὸ δὲ σκό- 


1 post Θεός PW add δ᾽, om ABC. A inscriptionem habet 
ἀρχὴ τοῦ πρώτου βιβλίου ἀρχομένου ἀπ᾿ ἀρχῆς τῆς κοσμοποιέαρ. 
7 οὐσιοῖ δον. x. οὐρ. λειτουργούς A, οὐρανίους δυνάμεις λειτουρ- 
γούς PW. 9 χεϑῇ ABC, χυϑῇ PW. 18 τῆς γῆς 0à A. 
15 alterum go add Α. 


FowTms. Cap. 1. losephi. Antiquit. Iud. 1 1. Gencsis 1. quae- 
dem sunt ipsius Z. 


1. Deus est natura nullius egens rei, seipsa contenta ad gloriam 
et pereeptionem , quae nec alienam gloriam desiderat nec ab alio percipi 
potest: nisi quis illud percipi dicat, quod neque natura neque immen- 
sitas eius percipi queat. cum autem deum dico, patrem dico et filium 
et spiritum sanctum, quae est deitas auctore magno patre Gregorio 

go. deus hac natura praeditus primum angelicas potestates creat, 
caelestes ministros et celebratores divinae maiestatis: non quod iis in- 
digeat, sed ne rui duntaxat contemplatione moveatur, sed diffundatur 
et progrediatur bonum, et beneficentia latius pateat: hoc enim summae 
bonitatis fuit. deinde mundum etiam hunc adspectabilem, quique con- 
stat ex materia, condidit. et imitio quidem caelum fecit et terram. 
cam autem terra lateret (nam tenebrae erant οἱ aqua superficiem eius 
occupabat), lucem produxit deus, lucemque ac tenebras separavit, et 

Zonarae Annales. 2 


[ 


18 IOANMNIS ZONARAE 


τος νύχτα ὠνόμασεν" οὗ τῇ ἀρχῇ ἑσπέραν, πρωΐ δὲ τῇ πρώτῃ 
gusce τῆς ἡμέρας ὄνομα EQero. καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο 
πρωΐ ἡμέρα μία. | 
Olóa uiv οὖν ἐν τῇ «“ἀεπτῇ Devious γεγραμμένον ὡς ἐν 

τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ καὶ αἱ οὐράνιαι δυνάμεις πρὸ τῶν ἄλλων ὅ 
ὑπέστησαν παρὰ τοῦ τῶν ὅλων δημιουργοῦ, ἀλλ᾽ ὅτι μὴ ταῖς 
παρὰ τῶν ϑείων πατέρων ἐγχεχριμέναις βίβλοις τῆς Ἑβραϊκῆς 
σοφίας καὶ 5 «Αεπτὴ αὕτη συνηρίϑμηται Γένεσις, οὐδέν τι τῶν 
D ἐν ἐκείνῃ γεγραμμένων λογίζομαε" βέβαιον, οὐδὲ τῷ λόγῳ σαοντί- 
ϑέμαι. ᾿ | .10 

. Εἶτα τὸ στερέωμα ὑπεστήσατο, ἐν μέσῳ τῶν ὑδάτων διω- 
πείνας αὐτό, ὥστε τὰ μὲν ἄνω αὐτοῦ ἐγναποληφϑῆναι, τὰ δὲ κάτω 
περικεχύσϑαι τῇ γῇ. στερέωμα δ᾽ ἐχλήϑη ὅτε στεγαγὸν τὸ σῶμα 
τούτου, καὶ οὗ λεπτὴν οὐδ᾽ ἀραιὰν τὴν φύσιν ἔχει κατὰ τὰ ὕδατα, 
ἐξ ὧν τὴν σύστασιν ἔσχηκεν" ὃ καὶ οὐρανὸς ὠνομάσϑη. ταῦτα δ 
ἐν τῇ δευτέρᾳ ἡμέρᾳ ἐγένετο. ἂν δὲ τῇ τρίτῃ τὸ ὕδωρ τῆς γῆς 
᾿ ἅπαν καλύπτον τὸ πρόσωπον ἐκέλευσεν ὃ ϑεὸς συναχϑῆναι, καὶ 
ὀφϑῆναι τὴν ξηράν. καὶ ὃ λύγος ἔργον ἐγένετο, xol κοιλότητες 
βαϑεῖαι γενόμενα: τὰ ὕδατα εἰσεδέξαντος. καὶ τὴν μὲν γῆν ξηρὰν 
χατωνόμασε, ϑαλάσσας δὲ τὰ τῶν ὑδάτων συστήματα. κατὰ 30 


1 τὴν ἀρχὴν A. alterum τεῦ om Α, 4 Δεκτῇ Γενἐσει } 
I. A. Fabricii Cod, preudepigr. Vet. Test. 1 851 ed. 2. 5 οὔὐρά- 
vio. À. 6 παρὰ τῷ — δημιουργῷ Α. ταῖς --- 7 ἐγκεκριμ- 
μβέναις βίβλοις A, ταῖς (sic) — ἐγκεκριμένοις βιβλίοις PW. Du- 
cangii codices ἐγκεκριμένοις, B ἐγκεκρυμμένοι. [ΒΖὼῴἐναπολει- 
φϑῆναι A, ἐγκαταλειῳφϑῆναι B. 13 δ᾽ A, δὺ PW. 16 τὸ 
post 68e addit, post καλύπτον om A. 


ilem diem, has noctem appellavit, eisque initio vesperi, primo 
diei, fuori mane nomen fecit. sic ex mane et vespere dies unus 
exstitit. 

Equidem scio in Parva Genesi scriptum, primo die caelestes 
etiam potestates ante caetera eb universitatis opifice esse conditas, sed 
quoniam Parva ista Genesis a divinis patribus non relata est in appro- 
batos Hebraicae sapientiae libros, .nihil quod in ea scriptum eet satis 
firmum iudico, neque isti rationi assentior. 

., Postea firmamentum coastituit et in medio aquarum extendit, ut 
aliae supra id repositae mnt, aliae infra terrae circumfusae, firmamen- 
tun autem appellatum est eo quod corpus eius est solidum, nec aqua- 
rum instar tenui et rara natura praeditum , e quibus ortum habet: quod 
idem et caelum mominatur. tertio die iussit deus aquam, quae univer- 
sam terrae faciem obtegebsat, in unum oongregari locum, et apparere 
aridam, mox, quod dictum erat, fectum est; profundaeque oavitates 
dehiscentes aquas exceperunt. aoc tercam nominavit aridam, aquarum 


ANNALIUM 11... 19 


ταύτην δὲ τὴν ἡμέραν φυτά τε γῆθεν ἀνοδόθη καὶ cnípumza. P I 15 
ἔδει γὰρ ἄχοσμον οὖσαν τὴν γῆν ποσμηϑῆναι ταῖς πόαες καὶ τοῖς 
μυρέοις βλαστήμασε καὶ τοῖς ἄγϑεσι καὶ τοῖς παντοίοις. καρποῖς 
xal τῶν δένδρων ταῖς χάρισιν. ὦ δὲ τετάρτη ἡμέρα τὴν τῶν W I 1 
ὁ φωστήρων ἔσχηκε γένεσιν, 7/Mou ve καὶ σελήνης καὶ τῶν λοιπῶν 
ἀστέρων. xul τούτοις τὸν οὐρανὸν ὃ δημιουργὸς κατηγλάϊσε, 
καὶ τὸ κατὰ τὴν πρώτην ἡμέραν παραχϑὲν φῶς τοῖς φωστῆρσι 
τούτοις ἐφέϑετο, κινήσεις "αὐτοῖς ἐπετολάς τε καὶ δρόμους καὶ 
καταδύσεις διατυπώσας, ἵνα τε φωτίζοιτο δι᾽ αὐτῶν τὸ περίγειον, 
Ἰθχαὶ ὃ χρόνος ἀπαριϑμσῖτο ταῖς τούτων περιόδοις, καὶ σημεῖα 
παρέχοιντο δι᾽ αὐτῶν τοῖς εὐθύτατα ταῖς αὐτῶν προσέχουσι qaó- B 
σεσι καὶ μὴ περιεργότερον καταστοχαζρμένοις αὐτῶν) ἢ ὡς ἂν 
εἴποι τις ἀκριβούμενος τὸν λόγον, ἀβέλτερον καὶ τῇ χινήσει τῶν 
οὐρανίων ἅπαντα ϑοξάζουσι συμπεριφέρεσϑαι τὰ ἡμέτερα. τῇ 
15 πέμπτῃ δ᾽ αὖϑις τῶν ἡμερῶν ϑεοῦ κελεύσαντος ἀνῆχε τὰ ὕδατα 
ἑρπετὰ ψυχῶν ζωσῶν καὶ πετεινά" ὧν τὰ μὲν ἐμφιλοχωροῦσι τοῖς 
ὕδασε καὶ τούτοις ἐννήχονται, τὰ πετεινὰ δὲ τὸν ἀέρα τέμνουσιν 


l καὶ σπέρματα, ἔδει γὰφ] "ita mss" Duocaxge. , ὧρ ἐντεῦϑεν áva- 
2 κοσμηϑεῖσαν C.  παραχϑὲν 
Α cum altero cod. Wolf. et Colberteo, ὀφϑὲν PN, . 9 &iaszv-- 


quartas dies lumimmm ortum habuit, solis, lunae ac reliquarum stella- 
rum. e his opifex rerum caelum exornavit, et lucem prime die 
creatam bis luminibus imposuit, atque eis motus, exortus, cursus et 
eecasus praeformavit, w& terrae ambitus per ea illustraretur, et mensura 
temperis e eircuitibus eorum peteretur, praeberentque signa iis qui ex- 
ortus eorum rectissime .observareat, nen .sutem curiose spectarent nec, 
Wt vere ac recte dici queat, inepte una cum motu siderum omnia nostra 

i putarent, die quinto aquae reptilia viventium animarum et 
volgeres produxerunt: quorum illa in aquis cum voluptate innatant, bae 
arem secant sublimesque per illum qmedammodo repunt. sexto die 


20 IOANNIS ZONARAE 


ψυχὴν ζῶσαν, τετράποδα καὶ ϑηρία. καὶ ἑρπετὰ ἐξαγαγεῖν ἢ γῆ 


προσετέτακτο, καὶ κατὰ và ϑεῖον ἐξῆκτο σύμπαντα πρόσταγμα. 
ψυχῆς δὲ ζώσης ἐξαγωγὴν 5j γραφὴ περιέχει ποιήσασϑαι κέλευ- 
σϑῆναι τὴν γῆν, ἵν᾽ οὕτω τῆς τοῦ ἀνθρώπου ψυχῆς ἐμφήνῃ 
πρὸς αὐτὴν τὸ διάφορον. ἧ μὲν γὰρ τῶν ἄλλων ζώων γῆϑεν ὃ 
δξέφυ κατὰ τὸ κέλευσμα, καὶ γεηρὰ οὖσα εἰκότως ἂν λογίζοιτο 
καὶ φϑαρτή, ἐπεὶ καὶ ἀλλαχοῦ φησιν 4 γραφή “ψυχὴ παντὸς 
κτήνους τὸ αἷμα αὐτοῦ", τὸ δ᾽ αἷμα πάντως φϑειρόμενον" 
(2) τὴν δὲ τοῦ ἀνθρώπου ψυχὴν οὐχ ἡ γῆ ἀνῆχεν, ἀλλὰ τὸ 
ϑεῖον αὐτὴν τῷ ᾿Αδὰμ ἐνῆκεν ἐμφύσημα" διὸ καὶ χρῆμά τε ϑεῖον 10 
εἶναι πιστεύεται καὶ ἀϑάνατον. D - 

Ἢ δ᾽ ἕκτη τῶν ἡμερῶν καὶ τὸν ἄνθρωπον ἔσχηκε χειρὶ 
διαπεπλασμένον ϑεοῦ. προῦποστήσας γὰρ Ó ἀριστοτέχνης τὰ 
σύμπαντα, καὶ παραγαγὼν τὸν κόσμον ἐν τάξει τε καὶ ῥυϑμῷ 
(διὸ καὶ κόσμος ὠνόμασταε), καὶ ὡς ἐν ὑποδοχῇ βασιλέως ὥσπερ 15 
βασίλεια προετοιμάσας, αὐτὸν οὕτω παράγει τὸν ἄνϑρωπον οἷά 
τινα βααιλέα τῶν ἐπὶ γῆς βασιλευόμενον ἄνωθεν, οὐ προστάγματι 
καὶ τοῦτον ὑποστησάμενος, ἀλλὰ χερσὶν αὐτὸν διαπλάσας, καὶ 
δημιουργίαν αὐτοῦ οὐχ ὁμοίαν τοῖς ἄλλοις πεποιηκώς, παρηλλα- 
γμένην δὲ καὶ ἀσύγκριτον. τἄλλα μὲν γὰρ πάντα παρήχϑησαν 20 


1 καὶ ἑρπετὰ καὶ θηρία A LXX. 8 ἡ γραφὴ zx. x. κελευ- 
σϑῆναιἢἾ "ita cod. Colbert." DucaxG., προσαγορεύει κελευσθῆναι 
alter cod. Wolfii. 5 αὐτὴν] αὐτὸ A. ἡ μὲν — foo 
' (id τοὶ τοῦτο καὶ ζῶον alter cod. Wolfii. 7 παντὸς κτήνους 
xaong σαρκὸς Levit. 17 11 et 14, 10 ἑνῆκεν] ἀνῆκεν A. 


/" FowrEs. Cap. 9. losephi Ant. 1 1. Genesis 2 εἰ 8. quaedam 
sunt ipsius Z. ΕΣ 


quadrupedis, feras et reptili& viventis animae terra edere iussa est: 
atque omnia ex divino mandato prodierunt. viventis porro animae pro- 
ductionem terrae esse imperatam scriptura dicit, ut ea ratione humani 
animi discrimen ab illa declararet. nam aliarum animantium anime e 
terra exstitit ex mandato, qua de causa recte terrestris et mortalis ha- 
betur, cum. alibi etiam scriptura dicat omnis iumenti animam esse san- 
guinem, qui utique corrumpitur: ( 2) hominis autem animam non terra 
edidit, sed deus eam Adamo inspiravit, quamobrem divinum esse quid- 
dam et immertale perhibetur. : 
Sextus .dies hominem etiam habmit manu dei formatum. . nam cum 
optimus artifex oniversa iam condidisset, et mundum ordine et ratiohe 
ffecisset (unde κόσμος dicitur), et tanquam ad regem excipiendum re- 
&jam quandam instruxisset, tum demum producit hominem, quasi rerum 
terrenerum regem superne gubernandum, eumque non item mandato oon- 
ditum, sed manibus suis informatum, ut peculiare suum opas, non simile 
caeteris, sod diversum et incomparabile. mam caetera quidem emnia 


ΠΑΝΝΆΙΖΌΝ I 5.. 21 


uuri, ὃ δὲ καὶ αὐτουργίας ἠξίωται. χοῦν γὰρ λαβὼν ἀπὸ τῆς 
ηἧς ὃ ϑεός, ἡ βίβλος φησὶ τῆς Γινέσεως, τὸν ἄνθρωπον ἔπλασε, P I 16 
καὶ ἐνεφύσησεν αὐτῷ ψυχὴν ζῶσαν, δι᾽ ἣν καὶ κατ᾽ εἰκόνα ϑεοῦ 
λέίγεταε γενέσϑαι ὃ ἄνϑρωπος. τῶν γὰρ τῇ ϑείᾳ φύσει οὐσιωδῶς 
ὀπροσόντων τινὰ ἐν τῇ τοῦ ἀνθρώπου ψυχῇ εἰκονίζονται, οὐ φύσει 
αὐτῇ ἐνόντα ἀλλὰ χάριτι. φύσει μὸν γὰρ τὸ ϑεῖο» ἀόρατον καὶ 
ἀϑάνατον, ἀκατάληπτόν τε καὶ ἄφϑαρτον". ταῦεα δὲ καὶ τῇ ψυχῇ 
πρόσεισι κατὰ χάριν, οὐ xarà φύσιν. οὔτε γὰρ. ἦ φύσις αὐτῆς 
καὶ 7j οὐσία καταληπτὴ οὔτε μὴν δρατή, καὶ ἄφϑαρτος δέ ἐστι 
lx) ἀϑάνατος. καὶ ἕτερα δὲ τῆς ϑείας φύσεως χαραχτηριστικὰ 
κατὰ χάριν ἐν τῇ ψυχῇ τεϑεώρηντωι. dde δὲ τὸν πλασϑῶτα B 
ὠνόμασε (σημαίνει δὲ τοῦτο πυρρὸν κατὸ τὴν “Εθραϊδὰ διάλεκτον, 
ὥς qao Ἰώσηπος) ὅτι ἐκ πυρρᾶς γῆς διεπέπλαστυ" τοιαύτη γὰρ 
ἢ παρϑένος γῆ. οὕτω δ᾽ ἐν ἕξ ἡμέραις τὸν κόσμον παραγαγών, 
15i» τῇ ἑβδόμῃ κατέπαυσε" διὸ καὶ τοῖς Ἕβραίοις 5j ἑβδόμη τῶν W 1 8 
ἡμερῶν ἄπρακτος εἶναε νενόμισται, ὅϑεν καὶ σάββατον κόιληται" 
τὸ δὲ σάββατον 7) τῶν “Ἑβραίων. γλῶττα λέγει ἀνάπαυσιν. | 
Ἔϑειτο δὲ τὸν ᾿Αδὰμ ὃ ϑεὸς ἐν τῷ παρρμδείσῳ ὃν αὐτὸς 
χατεφύτευσεν, ἔνϑα τὸ ξύλον ἦν τῆς ζωῆς καὶ τὸ ξύλον τῆς γνώ-- 
φύσιως, ἢ κατὰ τὸν Ἰώσηπον, τῆς φρονήσεως. καὶ ἐνετείλατο 
αὐτῷ τῶν μὲν λοιπῶν ἀπολαύειν, ἀπέχεσθαι δὲ τοῦ ξύλου τῆς C 


3 λέγεται θεοῦ A. 8 αὐτῆς] ταύτης À. 9 δ᾽ ἐστὶ A, 
11 i»] παρὰ A. 15 τοῦτον Α. 18 διαπέπλαστο Α. 
18 δὲ add A. 21 ἀπολαύειν A et aler cod. Wolf., μετέ- 


κεν PW. 


verbo sunt producta, hunc vero deus opera suarum manuum cst digna- 
tus. sumpto enim de terra pulvere deus (inquit liber Geneseos) ho- 
minem formavit, et inspiravit el animam viventem, ob quam etiam ad 
imaginem dei homo factus esse dicitur. nam rerum quarundam, quae 
nsturae divinae vere insunt, imagines in hominis animo relucent, cum 
quidem in eo insint non natura sed, gratia. deus enim natura est inad- 
spectabilis et immortalis, idemque incomprehensibilis et interitus expers. 
eadem haec animo etiam insunt per gratiam, non per natmram. neque 
enim natura eius vel comprehensibilis est vel adspectabilis, praetereaque 
ab interitu. et morte est immunis. atque etiam alia, quibus natura di- 
vina describitur, in animo per gratiam cernuntur. appellavit autem eum 
quem finxerat Ádamum, quod auctore Iosepho lingua Hebraica rufum 
sonat, quod e rubra terra formatus esset: talis enim est pura terra. 
sic m sex diebus condito, septimo quievit: eaque de causa He- 
braeorum lege dies septimus, quod sabbatum hinc appellant ( sabbatum 
porro eorum lingua idem quod requies), feriatus est. - 

Collocavit deus hominem in paradiso quem ipse conseverat, ubi 
fait arbor vitae et arbor cognitionis, seu, ut Iosephus ait, sapientiae; 
eique mandavit ut reliquis frueretur, arbore cognitionis abstineret; ac 


22 | IOANNIS ZONARAE 


γνώσεως, ϑάνατον δὲ προεῖπε τὸ τῆς παραβάσεως ἐπιτίμιον. 
ἄρδεται δὲ ποταμῷ ὃ παράδεισος, καὶ πρόεισιν ἐκεῖϑεν δ: ποτα-- 
μὸς οὗτος εἷς. τέσσαρά μεριζόμενος. xal Φεισὼν μὲν ὄνομα τῷ 
πρώτῳ" πληϑὺν δὲ τοῦτο δηλοῖ" τοῖς δ᾽ Ἕλλησι Γάγγης οὗτος 
ὠνόμασται, τὴν Ἰνδικὴν διϊὼν καὶ ἐκδιδοὺς εἷς τὸ πέλαγος. ὃ 
Pao» δὲ καλεῖσαι ὃ. δεύτερος" σημαίνει δὲ ἡ κλῆσις τὸν ἀπὸ τῆς 
ἀνατολῆς ἐκδιδόμεγον,. ὃν Νεῖλον Ἰώσηπος λέγει προσαγορεύειν 
τοὺς Ἕλληνας. ὃ δ᾽ inl τούτῳ Τίγρις ἐστίν, ὃν καὶ 4:γλὰϑ 
D καλεῖσϑαί φησιν. ὁ αὐτός, καὶ τὸ μετὰ στενότητος 050 ἐμφαίνε- 
σϑαι τῷ ὀνόματι. ὁ δὲ λοιπὸς Εὐφράτης ἐσεὶν ἤτοι Φορά, ἢ 10 
ἄνϑος ἢ. σκέδασμός. καὶ ἄμφω δὲ οὗτοι εἷς τὴν Ἐρυϑρὰν dlo- 
βάλλουσι ϑάλασααν. παρίστησι δὲ τῷ 240p. ὃ ϑεὸς πάντα τὰ 
ζῶα" ὃ δὲ ἑκάστῳ γένει. αὐτῶν ὀνόματα τίϑησι. κτίζει τε τὴν 
γυναῖκα 6 ϑεός, μίαν τῶν πλευρῶν λαβὼν ὑπνώττοντος τοῦ 
du, καὶ προσήγαγεν αὐτὴν αὐτῷ. - ὃ δὲ ἐξ ἑαυτοῦ γενομένην 15 
ταύτην ἐγνώρισε καὶ γυναῖκα ὠνόμασε" τοῖς γὰρ “Ἑβραίοις Ἐῤέα 
καλεῖται. ἦ γυνή, κἀκείνη. Eva ὠνόμαστο. ἦν μὲν οὖν ἀμφοῖν 
ἐν τῷ παραδείσῳ μακαρία διαγωγή, γυμνοῖς οὖσι τῇ ἁπλότητι, 
1 δὲ προεῖπε) δ᾽ εἶναι προσεῖτ A. — . 3 φεισὼν Α, Φεισῶν 
PW. ^ 4 πρώτῳ] iv) Α cum alt. cod. Wolf. et Genes, 3 11. 
5 dud» — 14 καὶ ὥμφω. ΑΒΡ cum Regio utzoque et Colberteo: 
Wolfius ex uno C διξὼν χώραν, καὶ πᾶσαν τὴν γῆν κυκλῶν εὐιλάτ, 
τῷ δὲ δευτέρῳ ποταμῷ γεὼν τοὔνομα" δηλοῖ δὲ τοῦτο «010. 
νείλος δ᾽ οὗτος τοῖς ἕλλησι κέκληται. οὗτορ ἐστὶν Ó κυκλῶν πᾶσαν 


τὴν γὴν αἰϑιοπίαν. ὃ δέ γε τρίτος τίγρης ἑπονομαζέται, zovz' 
ἐστὶν ἠχῶν. ὁ δὲ λοιπὸς εὐφράτης ἐστὶν, —8 φορὼ, 4j ovy κένη- 


σις. καὶ ἄμφω.  ἀναδιδόμενον Iosephus. ὥσηπος B 
8 τούτῳ ΑΒ, τοῦτο P. τίγρης AW. γλὰϑ A. 12 κάντα 
om A. 13 ὁ δὲ] 8$ A. ὄνομα A. 16 γυναϊχα] 
"ita Beg." Ducaxeivs, γύναιον alter codex Wolfii, Εὐέα et 
mox E?«] eje Α. 0. 


mortem fore poenam interdicti violati denuntiavit. irrigatur autem flu- 
vio paradisus, qui inde egrediens quadrifariam dividitur. ac primo flu- 
vio nomen est Phison, quod multitudinem significat: Graecis Ganges 
est, qui per Indiam fluit atque in mare evolvitur. alter Geon vocatur, 
quod vocabulum declarat eum qui ab oriente exit: eum Iosepbus Nilum 
& Graecis appellari ait, qui sequitur Tigris est, quem Diglathum & 

pellari idem auctor affirmat, eoque vocabulo celeritatem cum angustiis 
sigaificari, -qui restat Euphrates est sive Phora: declarat autem ea vox 
aut florem aut dissipationem. hi ambo in Erythraeeum mare exeunt. 
deus porro animantes omnes ante Adamum statuit, ut is unicuique generi 
nomen inderet. praeterea mulierem condit, costa sumpta ab Adamo dor- 
miente, et eam adducit ill. is vero ex se factam agnovit ac mulierem 
nominavit: nam Evam Hebraei mulierem vocant, quo illa nomine fuerat 
appellata. atque ambo vijam in paradiso beatam agebant, nudi skapli- 


ANNALIUM 1 2. 28 


xal ζωῇ τῇ ἀτέχνῳ.: φϑονοῦνται δὲ παρὰ τοῦ ὄφεως, ἢ μᾶλλον P Y 17 
παρὰ τοῦ νοητοῦ δράχοντος. καὶ πρόσεισιν ὃ ὄφις τῇ γυναικί, 
καὶ συμβουλεύεε γεύσασθαι: τοῦ φυτοῦ τῆς φρονήσεως. ὅμο- 
φωνεῖν δὲ τότε φησὶν ὃ Ἰώσηπος τὰ ζῶα ἅπαντα. ἡ δὲ πείϑε- 
ὅται, καὶ ἡδυνθεῖσα τῇ βρώσει πείϑει καὶ τὸν ἄνδρα τοῦ καρποῦ 
μετασχεῖν. καὶ ἔγνωσαν γυμνοὺς ἑαυτούς, καὶ ἐχ φύλλων συκῆς 
ἐποίησαν ἑαυτοῖς περιζώματα, ἐχρύπτοντό τε διὰ τὴν γύμνωσιν 
ἀπὸ τοῦ ϑεοῦ ὃ ᾿δάμ τε καὶ 7 γυνή." καὶ ὃ ϑεὸς τὴν αἰτίαν 
ἠρώτα, καὶ ó ᾿4δὰμι τὴν γύμνωσιν προεβάλλετο καὶ τὸ αἰτίαμα 
Ἰοπροσῆπτε τῇ γυναικί" 4j δ᾽ ἐξηπατῆσϑαι παρὰ τοῦ ὄφεως ἔλεγεν. 
ὁ δὲ ϑεὸς τῷ ὄφει καταρασάμενος πρότερον, ποδῶν τε αὐτὸν B 
. στερήσας καὶ τὴν φωνὴν ἀφελόμενος, κατὰ τὸν Ἰώσηπον, καὶ 
ἱλυσπᾶσϑαι κατὰ γῆς ἐπιτάξας, καὶ πολέμιον ἀποφήνας τῷ σπέρ-- 
μάτι τῶν ἀπατηϑέντων, πρὸς τὴν γυναῖκα τρέπεται, καὶ τῷ ἀνδρὶ 
15 αὐτὴν ὑποχείριον τίϑησι» καὶ ταῖς ἐν τῷ τίχτειν ὠδῖσιν ἐπιτιμᾷ. 
εἶτα καὶ τὸν 400p ὑπάγει ἐπιτιμίῳ" τὸ δ᾽ ἦν 4j πρὸς τὴν γῆν ἐξ 
ἧς ἐλήφϑη ἀποστροφή, καὶ τὸ ἐν ἱδρῶτι τὸν ἄρτον ἐσϑίειν, καὶ 
τὸ τὴν γῆν ἀκάνϑας καὶ τριβόλους ἀνατέλλειν αὐτῷ. καὶ μετοι- 
χίζεε αὐτοὺς ἐκ τοῦ παραδείσου, δερμάτινα αὐτοῖς περιϑεὶς ἐνδύ-- 
ÜSóuara, ἴσως τὴν παχυτέραν σάρκα καὶ ϑνητὴν καὶ ἀντέτυπον. 
ἐγτεῦϑεν ἡμῖν ἢ μοχϑηρὰ καὶ ἐπώδυνος ζωὴ gal τὸ πρὸς κακίαν 
εὐόλισϑυν. | ' 


4 ὁ om À. , 7 5δαυτοὺς ἐποίησαν A. 13 τῷ σπέρματι Α 
et alter codex Wolfii, τὸ σπέρμα PW. 19 αὐτοῖς ἐνδύματα 
περιϑεμένους Α, αὐτοὺς ἐνδύματα περνθόμενορ alter codex Wolfii. 
41 £o?) καὶ ἐπώδυνος À. | 


citate, et vita fraudis experte, hanc invidet eis serpens, vel draco 
ῥώμην imtellectualis. accedit serpens, fit auctor muHeri gustandi de ar- 

sapientiae. eandem autem tum fuisse vocem Iosephus tradit omniam 
animantium, illa paret, esuque delectata marito etiam persuadet ut fru- 
ctus esset particeps. mox nuditate sua agnita e ficulnis foliis cingula 
sibi fecere, seque & conspectu dei subducunt Adamus et mulier. cuius rei 
causam deo ontante, Adamus nuditatem excusat, et culpam in mu- 
lierem transfert; haec vero a serpente se deceptam queritur. deus autem 
serpentem prive exsecratus, privatum pedibus ademptaque voce (ut ait 
losephus) humi volutari iussum, hostem eorum declarat quos decepisset : 
atque δὰ mulierem conversus, marito eam reddit obnoxiam, et partus 
doloribus mulctat. deinde viro etiam poenam irrogat huiusmodi, ut et 
in terram, unde sumptus esset, reverteretur, et in sudore pane suo 
vesceretur, et terra spinas et tribulos ei gigneret. itaque paradiso 
elicit pelliceis indumentis amictos, per quae crassior caro fortassis et 
mortalis ac refractaria intelligitur. hi c laboriosa nobis et plena dolo- 
rum vita exstitit et ad vitia propensio. 


24 . IOANNIS ZONARAE 


C 9. Πίνονται τοίνυν παῖδες αὐτοῖς, ὧν Κάϊν uiv ὃ πρότερος 
ἦν (κτῆσιν σημαίνει τὸ ὄνομα, ὅτι ἐκτήσαντο ἄνϑρωπον), "Α4βελ 
δ᾽ ὁ δεύτερος" δηλοῖ δὲ πένϑος ἡ κλῆσις" ἔσεσθαι γὰρ αὐτοῖς 
πένϑος ἔμελλε δι᾽ αὖτόν. xal ὃ μὲν Ἄβελ νομεὺς ἦν ποιμνίου 
xal ἀρετῆς ἐπεμέλετο, ὃ δὲ Κάϊν ἐγεώργει τὴν γῆν πονηρότατος ὦν. 5 
δόξαν δὲ αὐτοῖς ἀπαρχὰς ἐκ τῶν ἰδίων πόνων προσαγαγεῖν τῷ 
ϑεῷ, ὃ μὲν Ἄ4βελ τὰ χρείττω τῶν πρωτοτόχων τῶν ϑρεμμάτων 
προσήνεγκε, Κάϊν δὲ τὰ τυχόντα προσηγηόχει τῶν τῆς γῆς καρ- 
πῶν. καὶ προσέσχεν ὃ ϑεὸς τοῖς τοῦ .4βελ δώρως, τῇ δὲ τοῦ 

ὟΙ ὃ Κάϊν οὐ. προσέσχᾳ προσαγωγῇ. ὃ δὲ φϑονήσας ἐπὶ τῇ προτι- 10 
μήσει κχτείνεε αὐτόν, καὶ ἐπάρατος γίνεται τῷ ϑεῷ, καὶ στένειν 
καὶ τρέμειν καταδεδίχασται. ἐχβληϑεὶς δὲ ἀπὸ προσώπου τοῦ 
ϑεοῦ, ἐν γῇ Ναῖδ ῴχησεν, ἔϑα καὶ παῖδας ἐγείνατο. οὗτος 
μέτρα τε xoi στάϑμια. ἐπενόησε καὶ πρῶτος ὅρους ἐπήξατο γῆς, 
πονηρίας καϑηγητὴς χρηματίσας. καὶ πόλεν εἰς ὄνομα τοῦ] δ 
πρωτρτόχου υἱοῦ αὐτοῦ ᾿Ενὼς φκοδόμησεν. υἱὸς δὲ τοῦ ᾿Εγὼς 
Γαϊδάδ, υἱὸς δὲ τούτου ἸΠαουιαήλ, τοῦ δὲ Ἰαϑουσάλα, οὗ 
«ἀμεχ υἱός. οὗτος δύο γυγαῖκας ἑαυτῷ συναρμόσας, "4δὰν καὶ 
Σελάν, παῖδας ἐξ ἀμφοῖν ἔσχεν ἑβδομήκοντα καὶ ἑπτά" ὧν 


1 πρῶτος À. 11 αὐτὸν] τὸν ἀδελφὸν A. . 15 χρηματίσας 

παϑηγητής A, καϑηγητὴς χρηματισϑείς PW. 16 Ἐνώχ LXX, 

“Δνῶχος losephus. 17 Ded] Taedage Iosephus. mox παῖς 
cod, 


pro υἱὸς À. . ουϊαὴλ Α, Μαϊὴλ L Alex. (vulgo 
, Μαλελεὴλ), ἸΜαρούηλος losephus, Meis PW. 18 συναρ- 
μόσας — Σελάν συνοικίσας o? ἀδὰ σελᾶ ὠνομάζοντο Α. 
19. Σελλὰν secundum LXX et Iosephum. ᾿ 


Fomrms. Cap. 3. losephi Ant. 1 2. Genesis 4 ct 5. 


3. Liberos suscipiunt, quorum prior Cainus (acquisitionem hoc 
significat, quod hominem acquisissent), posterior Ábelus (luctum notat 
vocabulum, nam propter egm in luctu futuri erant) appellatus est. et 
Abelus quidem erat opilio, virtutisque studiosus; Cainus autem terram 
colebat, homo improbissimus, porro cum eis visum esset primitias labo- 
rum suorum offerre deo, Ábelus praestantior ex primogenitis gregis 
offert, Caino sine delectu de terrae fructibus offerente. cum autem 
deus Ábeli munera, Caini oblatione repudiata, acceptasset, is illum sibi 
praelatum aegre ferens occidit; et diris obligatus a deo ad gemitum et 
tremorem condemnatur, et a conspectu dei eiectus in terra Naid habi- 
tat, ibique liberos procreat. hic mensuras et pondera excogitavit, et 
primus agros limitibus distinxit, nequitiae princeps. atque urbem de 
nomine primogeniti sui Enossi condidit. Enossi fihus fuit Gaidad, qui 
Mahuiaélem genuit: Mahuiael Mathusalem: quo natus Lamechus, e dnua- 
bus uxoribus, Ada et Sela, filios suscepit TT ; quorum Ioabel armenta- 


ANNALIUM I 8. ᾿ 25 


Ἰωαβὲλ μὲν κτηνοτρόφος ἦν καὶ προβατείαν ἠγάπησεν, Ἰουβὰλ P I 18 
δὲ μουσικὴν ἐπενόησε καὶ κιϑάραν ἐμηχανήσατο καὶ ψαλτήριον, 
Θόῤελ δὲ γεγονὼς ἐκ Σελᾶς σιδηρεὺς ἣν ἤτοι ἐργάτης σιδήρου τε 
xal χαλχοῦ-. 

5 Τῷ δὲ 24düp μετὰ ϑάνατοὐ "MfeX διακοσίων τριάχοντα 
γεγονῦτι ἐτῶν ἕτερος ἐγεννήϑη υἱὸς ὃν. ἐκάλεσε 2599. τέϑνηκε 
δὲ ὁ Αδὰμ ἔτη ζήσας ἐννακόσια καὶ τριάκοντα. — 539. δὲ yevó- 
pero; ἐτῶν πέντε καὶ διακοσίων ἐγέννησε τὸν ᾿Ενώς, ὃς πρῶτος 
ἤλπισιν ἐπικαλεῖσθαι τὸ ὄνομα κυρίου τοῦ ϑεοῦ, τόν τε ϑεὸν 

Ἰοπροσαγορεῦσαι τὸν χύριον. δώδεκα δὲ καὶ “ἐννακόσια ἔτη τὰ 
πάντα ζήσας Σήϑ᾽, καὶ υἱοὺς καὶ ϑυγατέρας λιπών, ἐξέλιπεν. 

ὃς ἀβετὴν μετήεε καὶ μιμητὰς τοὺς ἀπογόνους κατέλεεψεν" of B 
σοφίαν τὴν περὶ τὰ αὐράνια κατεφόησαν, καὶ στήλαις δυσί, τῇ 
μὲν ἐκ λϑου τῇ δ᾽ ἐκ πλίνϑου ὀπτῆς πεποιημέναις, τὰ εὑρημένα 

Ἰδἐνέγραψαν, Tra καὶ τοῖς μετέπειτα σώζωνται" ἔσεσϑαι γὰρ ἄφα- 
γυμὸν τοῦ παντὸς ᾿᾿δὰμ προειρήκεε ἐκ πυρός τὲ καὶ ὕδατος. 
ἐξ ᾿Εγὼς δὲ ἐτέχϑη Καϊνᾶν ἄλλοι τε viol xal ϑυγατέρες, καὶ 
ἀκέϑανεν ἔτη ζήσας πέντε xu ἐννακόσια. ἐκ δὲ Καϊνᾶν ἐξέφυ 

Μαλελεὴλ καὶ ἕτεροε παῖδες, καὶ τέϑνηκε ζήσας ἀριϑμὸν ἐτῶν 

40 ἐγνακοσίων xal δέχα. παῖς δὲ ἸΠαλελεὴλ ὁ Ἰάρεδ, καὶ ἕτεροι, 
ὃς χατέλυσε τὴν ζωὴν ἐπ᾽ ἔτεσιν ὀχταχοσίοις καὶ πέντε πρὸς ἐνε- 


1 Ἰωβὴλ LXX, ᾿Ιῴβηλος Iosephus. post «προβατείαν add 
alter cod. Wolfii νέμειν, quod om Iosephus. * 8 ἤτοι add A. 
8 ἐτῶν om À. 89 τόν τε] τοῦτέστι ^ et alter cod, Wolfianas. 
Syncellus τοῦτ᾽ ἔστι προσαγορεύεσθαι ὀνόματι 9509. 10 ξήσας 
$ty τὰ πάντα À. 14 — 28 A. ὀπτῆς om Α. 16 προει- 
ρήκει Add» Α. 17 ante Καϊνᾶν PW add ὁ, om Α. 17 et 18 
Καϊνᾶν A LXX, Χα,νὰν PW. . 19 et 20 MasieyA A LXX, 
MasejPW. : . 


rius fuit ac rem pecuariam coluit, Iubal musicam excogitavit et citha- 
ram ac psalterium composuit, 'Thobel Sela natus fabeg fuit, ferro et 
aere tractando occupatus. . 
Adamo post Abeli interitum annos nato 230 alius natus est filius, 
quem Sethnm appellavit. obiit Adamus cum annos vixisset 930. — Sethus 
annos natus genuit Enossum, qui primus ausus est invocare nomen 
domini dei et deum appellare dominum. Sethus cum annos 912 exple- 
visset, defecit, filis et filiabgs relictis. hic virtutem coluit, idemque 
studium posteris suis tradidit: qui dootrinam rerum caelestium a se in- 
ventam duabus columnis, alteri lapideae, alteri ex latere coctili, inscri- 
pserunt, ut posteris conservaretur: Adamus enim praedixerat universi- 
tatem rerum et igni et aqua perituram. Enosso natus est Cainan alii- 
que filii et filiae, mortuus est cum vixisset annos 906.  Cainano orti 
sant Maleleel aliique liberi. obiit cum vixisset annos 910,  Maleleelis 
flius fuit Iared, et alii: vita excessit anno aetatis 895. lared pater 


26 | IOANNIS ZONABAE 


: ψήχοντα. Ἶάρεδ δὲ πατὴρ τοῦ Ἐνὼχ καὶ παίδων ἐπὶ τούτῳ ἕτέ- 
C Qu , καὶ τέϑνηκε βιώσας ἔτη ἐνγαχόσια καὶ ἑξήχοντα πρὸς δυσίν. 
υἱὸς δὲ τοῦ ᾿Ενὼχ ᾿ϊαϑουσάλα καὶ ἕτεροι... εὐηρέστησε δὲ Ἐνὼχ 
τῷ κυρίῳ, καὶ μετετέϑη καὶ οὐχ εὑρίσκετο, ἐτῶν γεγονὼς τρια. 
κοσίων ἑξήχοντα καὶ πέντεΞς παῖς δὲ τοῦ Ἀαϑουσάλα “ἀμεχδ 
καὶ ἕτεροι, xol ϑνήσκει ζήσας ἔτη ἐννακόσια δξήκοντα καὶ ἐννέα. 
Νῶε δ᾽ ἐτέχϑη τῷ ΑἸάμεχ, καὶ τέϑνηκε «““άμεχ ἑπτακόσια ζήσας 
ἔτη καὶ πεντήχοντα πρὸς τοῖς τρισί, (4) τῷ δὲ Νῶε τρεῖς sre 
ψονῖο παῖδες,. “Σὴμ Χὰμ Ἰάφιϑ. 

Ἰδόντες δὲ oi υἱοὶ τοῦ ϑεοῦ τὰς ϑυγατέρας τι τῶν ἀνθρώπων, 40 
ἔλαβον ἑαυτοῖς γυναῖκας. υἱοὺς δὲ τοῦ ϑεοῦ φησιν ἢ γραφὴ 
D τοὺς ἀπογόνους τοῦ 239: ὡς ἀρετὴν μετιόντας, καϑὸ καὶ υἱοὺς 
ὑψίστου τοὺς ἐναρέτους παλεῖ" ϑυγατέρας δὲ τῶν ἀνθρώπων φησὶ 
τὰς ix τῶν τοῦ Κάϊν ἀπογόνων καταγομένας. ὃ δὲ “Ἰώσηπος 
ἀγγέλους λέγει τὰς ϑυγατέρας τῶν ἀνθρώπων λαβεῖν, οὕτω καλέ- 15 
σας οἶμαι αὐτοὺς ὡς εὐαρεστοῦντας ϑεῷ καὶ τὴν ἐκείνων πολι-- 
τείαν ἐπιηδείοντος, πληϑυνϑέντες δὲ oí ἄνϑρωπσι πρὸς χαχίαν 
ἀπέκλιναν" οἷς καὶ. παῖδες. ἐγένοντο ὑβρισταὶ καὶ ἀτόσϑαλοι διὰ 
τὴν ἐν τῇ δυνάμει πεποίϑησιν. οἷς τὸ ϑεῖον προσώχϑισε καὶ τὸ 
μακρόβιον ὑπετέμετο, ἑκατὸν καὶ εἴκοσιν ἔτεσι τὴν τῶν ἀνθρώπων 90 
περιγράψας Gi 


9 ἔτη iv».], ἐνιαυτοὺς ἐννακοσίουρ Α. 8 τῷ κῦρ ie | ἐνὼχ A. 

. 9 xal om Α. τοῖς om À. 11 αὐτοῖς A. ἐκείνων] 
ἐκεῖσε alter cod, Wolfii, 11 δ᾽ of A. 20 ὑπετέμετο 
ὑπερέθετο À, 21 περιγράψαρ)] cf. p. 16 v. 8 τὸ 9o» . 
χρησάμενος. 


FowrEs. Cap. 4. losephi Ant. 1 8, Genesis 6— 9. 


Henochi, et praeter hunc aliorum, defunctus est cum vixisset annos 962. 
Henochi filius éoit Mathusala, et alii. acceptus autem fuit Henochus 
domine , et translatus est nec repertus, annos natus 365. Mathusalae 

filius Lamechus fuit, et alii. moritur anno aetatis 969,  Lamecho natus 
est Noe, Lamechus vero mortuus est expletis. annis 753. (4) Noae 
tres nati sunt filii, Semus Chamus 1o phetus. 

Fili porro dei, comspectis filiabus hominum, eas uxores duxerunt. 
vocat autem dei filios scriptura Sethi posteros ob studium et cultum 
virtutis, quo pacto etiam filios altissimi vocat eos qui sunt virtute prae- 
diti: hominum vero filias nominat oriendas ex Caini posteritate. Iooe 
phus autem ait, angelos accepisse filias hominum, eb sic (opinor) vo- 
catos, qued placerent deo, ilorumque vitae rationem aemularentur. 
multiplicati homines ad improbitatem deflexerunt, ac liberos genuere im- 
jurios et ex fiducia virium temerarios: quibus deus offensus etiam lon- 
gaevitatem sustulit, vita hominum centum viginti annis circuunscripta. 


ANNALIUM I 4. - 27 


Νῶε δὲ εὗρε χάριν ἐναντίον τοῦ ϑεοῦ. διὸ xal εἷς ϑάλασ- P I 19 
σαν τῆς ἠπείρου μεταβληϑείσης δι᾿ ἐπομβρίας πολυημέρου τε καὶ 
σφοδρᾶς, πᾶν μὲν τὸ ἀνθρώπινον φϑείρεται γένος, Νῶε δὲ μόνος W I 10 
σώζεταε προμηϑείᾳ ϑεοῦ ξυλίνῃ λάρνακι, ἣν τετράγωνον κατε- 

boxesact, μῆχος μὲν ἔχουσαν πηχέων τριακοσίων, τὸ δὲ πλάτος 
πεντήχοντα, καὶ τὸ βάϑος τριάχογτα, ἐν jj αὐτός τε καὶ oi 
παῖδες σὺν αὐτῷ ἐμβέβηκεν καὶ ἡ μήτηρ καὶ oi γυναῖκες αὐτῶν, 
σπέρματά τε παντοῖα ἐνθέμενος καὶ ζῶα ὁμοίως ἐκ γένους παντὸς 
πρὸς διατήρησιν τῶν γενῶν αὐτῶν, ἀνὰ δύο μὲν τὰ μὴ. καϑαρά, 

Ἰυἑπτὰ δ᾽ ἐξ ἑκάστου γένους τῶν καϑαρῶν. δέκατος δ᾽ ἦν ὃ Νῶε, 
ix τοῦ 2400. ἀριϑμούμενος, καὶ μετὰ χιλιάδα διπλῆν ἐτῶν πρὸς 
διαχοσίοις τεσσαράχοντα καὶ δύο μέχϑι καὶ αὐτοῦ τοῦ κατακλυσμοῦ. Β 
ἀνοιγέντων δὲ τῶν καταρακτῶν τοῦ οὐρανοῦ ἡμέρας τεσσαράκοντα 
καὶ νύχτας, τὸ ὕδωρ ἐπὶ πήχεις πεντεκαίδεκα ὀρῶν ὑψηλότερον 

δ γέγονε, λήξαντος δέ γε τοῦ ὑετοῦ καὶ τοῦ ὕδατος ἐλαττουμένου 
μεϑ᾽ ἡμέρας ἑκατὸν καὶ πεντήκοντα, 3j; λάρναξ ὄρεε τινὶ τῆς 24o- 
μενίας προσώκειλε κατὰ τὸν μῆνα τὸν ἕβδομον. ὅτε καὶ ἀνοίξας 


1 dà AW, om P. 8 τὸ om A. 7 σὺν αὐτῷ om Α. 
8 ὁμοίως om A. 9 τὼ μὴ καϑαρά Α et alter cod. Wolfii, 
τῶν μὴ καθαρῶν PW. 10 ἑκάστου) ἀμφοῖν alter cod. Wolfii. 
ἦν] αὖ Α. ll καὶ μετὰ --- 15 γέγονε] καὶ μετὰ χιλέουρ ἔξα- 
xocíovg πεντήχοντα καὶ Ἐξ ἐνιαυτοῦς ὁ κατακλυσμὸς τῇ "i τῆς 
γῆς B) ἑπενήνεκτο ἐφ᾽ ἡμέρας (ἡμέραις B) τεσσαράκοντα λαύρου 
(λαβοοῦ B) καταχευμένου τῆς γῆς ὑετοῦ ὧρ ὑπερβῆναι τὸ ὕδωρ 

| πεντεκαίδεκα (πέντε καὶ δέκα B) πήχεις τὰ τῶν ὁρῶν ὑψη- 
λότερα ΑΒ. de numeris 2242 et 1656, quorum alterum ex LXX, 
alterum ex Hebraeis libris dedit Kusebius (Chron. T. 1 p. 131 sq. 
ed. ÀAucher), cf. Syncell p. 156 sq. ed. Bonn. ex annis quibus 
Zonaras p. 25 Sethum et Enossum genitos dixit, apparet eum Grae- 
corum rationem sequi: Hebraei enim singulos patriarchas centenis.fere 
annis prius natos perhibent, unde minor numerus (1656) conficitur. 
ab utrisque discrepat Iosephus, qui 2656 annos numerat, hinc non 
corrigendus. 15 ἐλαττονούμενου A. 11 prius τὸν om A. 


Noe vero gratiosus fuit apud deum. itaque continente in mare 
vehemens et diuturnum commutata, omne quidem humanum genus in- 
terit, Noe vero solus divina providentia arca lignea conservatur, quam 
quadrangulam fabrefecit, longitudine cubitorum 300, latitudine 50, aiti- 
tudine 30, eam conscendit ipse cum filiis eorumque matre et uxoribus, 
seminibus variis impositis, et animalibus cuinsque generis, ad genera 
eorum conservanda, binis immundorum, et septenis mundorum, Noe ab 
Adamo decimms numerstur, annis 2242 elapsis usque' ad diluvium, 
apertis autem caeli cataractis ad dies 40 totidemque noctes, aqua quin- 
decim cubitis montium altssimorum cacumina superavit, cum pluvia 
desiisset, et aqua post dies 150 mingeretur, arca ad quendam Armeniae 
montem septimo mense applicuit, Noe vero corvum per fenestram emi- 


28 . IOANNIS .ZONARAE 


ó Νῶε μεϑέησι κόρακα" ὃ δὲ οὐχ ἐπανῆλθε. καὶ ue9?. ἡμέρας 
ἀφῆκε περιστεράν, 7| πάλιν ὑπέστρεψεν. ἑπτὰ δὲ διελϑουσῶν 

. ἡμερῶν αὖϑις ἀφῆκεν αὐτήν, ἡ δὲ κάρφος ἐλαίας φέρουσα ὕπε- 
γνόστησε. κἀντεῦϑεν ἔγνω ἐκλελοιπέναι τὸ ὕδωρ ἀπὸ τῆς γῆς: 
καὶ ἐξῆλθον Νῶε καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ σὺν ταῖς 5 

C αὐτῶν γυναιξὶ καὶ τὰ ζῶα ὅσα ἣν uer? αὐτῶν ἐν τῇ κιβωτῷ, καὶ 
ἔϑυσε τῷ ϑεῷ. ᾿Αποβατήριον δὲ τὸν τόπον καλεῖσθαι τοῖς “4ρ-- 
μενίοις φησὶν ὃ Ἰώσηπος, καὶ λείψανα δείκνυσϑαι τῆς λάρνακος 
ἐκεῖ. μεμνῆσθαι δὲ καὶ τοῦ κατακλυσμοῦ καὶ τῆς κιβωτοῦ λέγει 
καὶ πολλοὺς τῶν τὰς βαρβαρικὰς ἱστορίας συγγραψαμέγων, τὸν 10 
Χαλδαῖόν τε Βηρωσόν, καὶ [Ἰερώνυμον τὸν ΑΑϊγύπτιον ὃς τὴν 
ἀρχαιολογίαν τὴν (Φοινιχιχὴν συνεγράψατο, καὶ τὸν ἀπὸ Δαμα- 
σχοῦ ἸΠνασέαν. ὃ δὲ ϑεὸς μηκέτι ἐπαγαγεῖν εἶπε τοιουτονὶ πάϑος 

 *f γῇ. ἐνετείλατο δὲ πρὸς βρῶσιν κεχρῆσθαι τοῖς ζώοις, πλὴν 
κρέας ἐν αἵματι ψυχῆς μὴ ἐσθϑέειν, καὶ φόνου ἀγϑρώπων ἀπέχε- 15 
σϑαι. σημεῖον δὲ τοῦ μηκέτε κατακλύσαι τὴν γῆν ἐν ὄμβρῳ τὸ 

Ὁ τόξον ἔϑετο τὸ ἐν τῇ νεφέλῃ, τὴν ἶριν διὰ τοῦ τόξου δηλῶν. 
Νῶε δὲ μετὰ τὸν κατακλυσμὸν βιώσας ἔτη τριαχόσια καὶ πεντή- 
κοντα ϑνήσκει ἐνιαυτῶν γεγονὼς ἐννακοσίων καὶ πεντήκοντα. 


1 ἡωέφαν A. 5 ἐξῆλθε A. 7 καλεῖσθα; τὸν τόπον τῆς 
"Δρμηνίας A. 9 prius καὶ om À. 10 καὶ om A. 13 got- 
ψικὴν À. ἀπὸ] ἐκ Α et alter cod. Wolfii, post Ζαμασκοῦ 
Nicolai nomen excidit, sut scribae errore aut Zonarae ipsius. sic 
enim est apud Iosephum Antiq. 1 3 6 καὶ Myac£ag 43. καὶ ἄλλοι 
«λείους, καὶ Νικόλαος δὲ d “αμασκηνόρ. Mnaseas est Pata- 
ranus ille vel Patrensis qui Ptolemaei Physconis aetate Periegesin 
scripsit. 13 εἶπε — γῇ} τοιοῦτον πάϑος τῇ γῇ ἐπηγγείλατο Α. 
11 τὸ om À. 18 τριακόσια] διακόσια A, male. 19 καὶ 
om . ἣν 


sit, qui non reversus est. post dies aliquot emisit columbam: ea rediit. 
septem diebus elapsis eadem rursus emissa festucam olivae rettulit: unde 
intellexit aquam defecisse in terra, itaque Noe et uxor eius et filii cum 
suis uxoribus sunt egressi, et animalia quae cum eis in arca fuerant, 
&o sacriicarunt deo. locum eum Exscensum vocari ab Armeniis tradit 
Iosephus, et arcae reliquias ibi monstrari, ac mentionem facere diluvii 
et arcae multos barbaricae historiae scriptores, ut Berosum Chaldaeum, 
et Aegyptium Hieronymum qui Phoenicias antiquitates scripserit, et 
Mnaseam Damascenum. deus autem se non amplius talem cladem terrae 
immissurum dixit, et vesci iussit animantibus: carnem tamen in sanguine 
animae vetuit edere et caede hominum abstinere iussit, signum non 
periturae aqua terrae, ut in diluvio factum, arcum in nube posuit, iri- 
dem per arcum intelligendo. Noe post diluvium vixit annos 350, mori- 
tur natus annos 930. 


ANNALIUM I5. . 29 


Εἴρηται δέ γε περὶ τῆς πολυοτίας τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων 
ταῦτα τῷ Ἰωσήπῳ. “μηδεὶς οὖν πρὸς τὸν νῦν βίον καὶ τὴν βρα- 
χύτητα τῶν ἐτῶν. ψευδῆ νομιζέτω τὰ περὶ τῶν. παλαιῶν ἱστορού- 
μένα. οἱ μένθγὰρ ϑεοφιλεῖς ὄντες καὶ ὑπ᾽ αὐτοῦ τοῦ ϑεοῦ γενό- 

ϑμενοε, καὶ διὰ τὸ τὰς τροφὰς ἐπιτηδειοτέρας πρὸς πλείονα χρόνον 
εἶναι, εἰχότως ἔζων πλῆϑος ἐτῶν τοσούτων, ἔπειτα καὶ διὰ τὴν 
εὐχρηστίαν ὧν ἐπενόουν, ἀστρονομίας τε καὶ γεωμετρίας, ἅπερ 
οὐκ ἦν ἀσφαλῶς αὐτοὺς κατανοῆσαί τε καὶ εἰπεῖν, μὴ ζήσαντας 
ἑξακοσίους ἐγιαυτούς" διὰ τοσούτων γὰρ πληροῦται 0 μέγας ῬῚ ἪὋ 
10biap sóc." 

5. Οἱ δὲ τοῦ Νῶε παῖδες, Σὴμ Χὰμ καὶ Ἰάφεϑ', ἐκ τῶν 
ὀρῶν εἰς τὴν πεδιάδα κατῴχησαν. Νῶε δὲ φυτεύσας ἀμπελῶνα 
ἔπιεν ἐκ τοῦ οἴνου καὶ ἐμεϑύσϑη καὶ ἐγυμνώϑη. Χὰμ δὲ τὴν 
γύμνωσιν τοῦ πατρὸς ἰδὼν τοῖς συγγόνοις ἀνήγγειλεν οἷον ἐπεγ-- 

Ιϑγελῶν τῷ πατρί. οἱ δὲ κατὰ νώτου ϑέμενοι τὸ ἱμάτιον τὴν πα-- 
τρικὴν ἐκάλυψαν γύμνωσιν, ὀπισϑοφανῶς ἰόντες καὶ μὴ προσβλέ- 
ψαντες τῷ πατρί, διὸ xal ἀνανήψας ὃ Νῶε τοὺς μὲν εὐχαῖς 
ἠμείψατο, τῷ δὲ Χὰμ κατηράσατο. τὸ δὲ πεδίον ὃ κατῴχουν 
οἱ viol Νῶε κέκληται Σεναάρ. πολλῶν δὲ γενομένων ἑκάστῳ B 


1ys0m A. — post τῶν À add τότε. 2 ᾿Ιωσήπῳ] Antiq. 1 8 9, 
paucis muta 


ὃ περ}}] παρὰ A: losephns περὶ. 6 τὰς tQo- 
φὰς —. εἶναι À cum altero cod. Wolfi et Iosepho, ταῖς τρο- 
φαῖς ἐπιτηδειοτέραις κεχρῆσθαι πρὸς πλείονα χρόνον PW, 

αὐτοὺς ἀσφαλῶρ Α. 11 τοῦ οἱ καὶ om A. 12 τὰς 
πεδιάδας Α. 14 ἰδὼν τοῦ πατρὸς Α. 18 πέδον τὸ 


κατῴκουν οἵοὶ A, 
| 
Fowmvms. Cap. 5. losephi Ant. 1 4— 6. Genesis 10 et 11. 


. lesephus de multitudine annorum iliius aetatis hominum sic nit. 
ne quis c vitam annorumque paucitatem intuens falsa existimet ea 
de veteribus memorantur. nam illos, cum deo cari essent et ab 
pe deo orti, ac cibis etiam ad diuturnitatem aptioribus uterentur, 
mon mirum fuit tantum temporis spatium vivere, altera longaevitatis 
causa fuit utilitas rerum ab eis excogitatarum , ut astronomiae et geo- 
metriae: quae deprehendi ab eis certo et explicari haud potuissent, ni 
600 annes vixissent, quanto spatio magnus annus completur." 
5. Noae vero filii, Semus Chamus et Iaphetus, cum sedes suas 
e montibus im planitiem transtnlissent, Noe plantata vinea epotoque vino 
inebriatus nudatur. ibi Chamus nuditate patris visa rem veluti per de- 
risum fratribus nuntiat. verum illi, veste in tergum reiecta, retrorsum 
accesserunt, et nuditatem eius aversis oculis contexerunt. qua de causa 
Noe discussa ebrietate illos votis remuneratur, Chamum detestatur. 
campus quem incoluere Noae filii Senaar vocatur. quorum cuique mul- 


80 IOANNIS ZONARAE 


Ἧ [11 παίδων καὶ εἷς γενεὰς προελθόντων ἐπληθύνθησαν οἱ τούτων 
ἀπόγονοι. Νεβρὼδ δέ τις ὃ τοῦ Χὰμ υἱωνός, ὃς πρῶτος ὥφϑη 
γίγας ἐπὶ τῆς γῆς, τολμηρὸς καὶ κατὰ χεῖρα γενναιότερος τῶν 
ἄλλων ϑηάρχων, εἷς τυραννίδα τὰ πράγματα περιέστησε, καὶ 
πύργον οἰκοδομεῖν αὐτοῖς ὑπέϑετο ἐξ ὀπτῆς πλίνϑου καὶ ἀσφάλτου δ 
δεδομημένον. οὕτω δὲ μεμηνότας ὁρῶν αὐτοὺς ὃ ϑεός, ἕτερο- 
γλώσσους εἰργάσατο καὶ ἀσυνέτους τῶν παρ᾽ ἀλλήλων φωνῶν διὰ 
τοῦ τῶν γλωσσῶν μερισμοῦ. ὃ δὲ τόπος ἐν ᾧ τὸν πύργον ᾧχο- 
ϑόμουν νῦν Βαβυλὼν καλεῖται διὰ τὴν σύγχυσιν τὴν περὶ τὴν 
διάλεκτον Ἑβραῖοε μὲν γὰρ βαβὲλ καλοῦσι τὴν σύγχυσιν. 10 

C σχίδνανται δὲ λοιπὸν ὑπὸ τῆς ἀλλογλωσσίας, ὥς πᾶσαν. ἤπειρον 
καὶ νῆσον πληρωθῆναε αὐτῶν.. 

Σχεδασθϑέγτων δὲ τῶν ἀπογόνων τοῦ Νῶε, ἐξ ἐκείνων τὰ 
ἔϑνη συνέστησάν τε xal ὠνομάσϑησαν. ἑπτὰ γοῦν ὃ Ἰάφεϑ 
υἱοὺς ἐγέννησεν, οὗ ἀπὸ τοῦ Ταύρου καὶ ᾿“μάνου τῶν ὀρῶν 15 
προῆλθον, ἐπὶ μὲν τῆς “Ἰσίας ἄχρι ποταμοῦ Τανάϊδος, ἐπὶ δὲ 
τῆς Εὐρώπης ἕως Γαδείρων" ὧν τοῖς ὀνόμασι καὶ ἔϑνη ἐπεχλή-- 
ϑησαν, Γομαρεῖς μὲν ἀπὸ Γάμερ, οἱ νῦν Γαλάται λεγόμενοι" 


1 παρελθόνταν alter eod, Wolf. ' ,ω οὕτου Α. A 9 ὃ om Α. 
(yag ὥφϑη Α. γενναῖος τι ἄ, κατάρχων Α. δ καὶ 
Zogálrov À cum losepho et LXX , om PW. T 6 οὕτω δὴ — 10 
τὴν διάλεκτον À; eadem fere codex Wolfianus (cf. annot.) et 
Iosephus; '4il' à Θεὸς τὰς τούτων βουλὰς διεσκέδασεν εὐφυῶς, 
ἀσυνέτους τῶν παρ’ ἀλλήλων φωνῶν διὰ τοῦ τῶν γλωσσῶν μερι- 
σμοῦ τούτους ἀποφηνάμενος. To δὲ πεδέον ἐκεῖνο νῦν Βαβυλὼν 
καλεῖται διὰ τὴν περὶ διάλεκτον σύγχυσιν PW. 10 μὲν om A. 
11 δὲ om A, δὴ τὸ Iosephus. 14 υἱοὺς ὁ ἰώφεϑΑ. — 15 τοῦ 
om À. dpovo? A. 16 μέχρι alter cod. Wolfii, 18 γομ- 


βαρεὶς p. d. γάμβερ A. 


tis liberis natis et in familias propagatis, multiplicati sunt eorum posteri. 
Nemrodus Chami nepos, qui primus in. terris visus est, homo au- 
dax et robore manuum praestans caeteris, tyrannicum imperium insti- 
tuit, eisque turris ex coctis lateribus et asphalto condendae auetor fuit. 
sic ilos insanientes deus conspicatus effecit ut diversis linguis loque- 
rentur et ob sermonum diversitatem alii alios nom íntelligerent, locus 
awtem in quo turrim aedificaverunt, nunc Babylon vocatur ob sermo- 
num confusionem: nam babel Hebraeis est confusio, ob eam 
diversitatem ita fuere dispersi, ut omnem continentem omnesque insulas 
complerent. | - 
Ex illis None posteris Ka dissipatis gentes conditae et cognomi. 
matae sunt, Inphetus quidem septem genuit filios, qui ἃ montibus Tauro 
et Amano progressi sunt in Asia usque ad Tansim fluvium, in Europa 
jue ad Gades: quoram coguomina gentibas sunt indita. Gemares 
a Gamer, nunc Galatac dicuntur. Magogos suos. posteros nemi- 


" ANNALIUM I. ὅ, 81 


Meyeyac δὲ τοὺς ἐξ αὐτοῦ ὠνόμασεν ὃ δαγώγ, XuíSui δὲ νῦν 
χαλοῦνται. ἐχ δὲ Ἰωβὰν Ἴωνες καὶ πάντες Ἕλληνες ἐπεκλό- 
ϑησαν, ἐκ lMaóat δὲ ἹΜαδαῖοι, οὗ ado: προσαγορεύονται yi». 
θοβὲλ Θοβήλους τοὺς ἔξ αὐτοῦ ἐπωνόμασεν" οὗτοι δ᾽ εἰσὶν D 
Pljgosg. ὃ ὁέ γε Moy τοῦ γένους κατῆρξε τῶν lMeoymvün* 
Καππαδόκαι δ᾽ οὗτοι νομίζονται, Θειρᾶς δὲ Θείρας τοὺς ἔξ : 
αὐτοῦ προσηγόρευσεν, οὗ Θρᾷκες μετωνομάσθησαν ὕστερον. ἐκ 
δὲ τῶν ἐκγόνων Ἰάφεϑ “Ἀσχανάξωι μὲν αἱ κληϑέντες Ρηγῆνες ἐξ 
“4σχανὰξ προήχϑησαν, 'Ῥιφαϑαῖοε δέ (οὕτω πρὶν τοὺς Παφλα- 
ἰ)γόνας ἐχάλουν) ix Ῥιφὰϑ' τὸ γένος ἕλκειν πιστεύονται" καὶ Θορ- 
᾿γαμαῖοε τὰν Θοργαμᾶν. πρόγονον ἑαντοῖς ἐπιγράφουσιν, o Φρύγες 
μετεκλήϑησαν ὕστερον. Ἐλισὰν δὲ ᾿Αλισαίων ἀρχηγέεης ἐγένεξο, 
οἵπερ εἰσὶν «]ολεῖς. - καὶ Θαρσεὺς δὲ τῶν Θαρσέων ἐγένετο πρό-- 
yovoc* τὸ γὰρ πάλαι Θαρσεῖς ἐκαλοῦντο οἱ Κίλικες" ὅϑεν καὶ 4 
Dré» παρ᾽ αὐτοῖς πόλεων ἀξιολογωτέρα Ταρσὸς χαλεῖται, τοῦ ῬῚ 21 
ϑῆτα μεταβληϑέντος εἰς ταῦ. οὕτως γὰρ τῷ Ἰωσήπῳ γέγραπται. 
περὶ τῆς Ταρσοῦ. ἕτεροι δὲ τὸν Περσέα φαὰὶν τῇ τῶν Κιλίκων 
χώρᾳ ἐπιδημήσαντα καὶ πόλιν βουληθέντα κείσαι καὶ τὸν τόπον 
τῆς πόλεως τοῖς οἰκοδόμοις δεικνύοντα τῷ ταρσῷ τοῦ ποδὸς 
δυπατάξαε τὴν γῆν, κἀντεῦϑεν ἐπικληθῆναι Kk πόλιν Ταρσόν. 
Χίϑιμα δὲ τὴν νῆσον συνῴκισεν ὅ Χιϑίμ" ἡ Κύπρος αὕτη ἐστί,. 


4 — δὲ ϑεβήλους Mut 6 δ᾽ ad ϑειρᾶρ ὃ δὲ A, 

ἄφϑο ἄφθε ἀχανάξαι * xA. ᾧ. ἐξ ἀχανὰξ A. 

—8* A 10 iai dA À. 11 τὸν δοργαμᾶ Α. 

cari À: utrumque Iosephi y coc codice 18 δὲ add A. 

AT ρημάτισε À. t "A. γὰρ add A. 
17 Περσέα ] ταρσέα A. 


nsvit Magog: nunc Scythae vocantur, ab Ioban lones et omnes Graec 
omen habent. a Madei Madaei, hoc est Medi, nunc vocantur. 

bel Thobelos ἃ se cognominavit: Iberes hi sunt. Mosoch auctor 
fut Meschenorum, qui nusc Cappadoces habentur. Theiras ἃ se nomi- 
navit Theiros, qui mutato post nomine 'T'hraces dicti sunt. ab Iapheti 
pee hi orti sunt, Aschanaxes, Regenes dicti, ab Aschanaxo; 
hipha i (sic olim Faphl agones vocabant) genus ducere a Riphatho 
creduntur. Thorgamaei —— auctorem iactant, post mutato no- 
mine Phryges appellati. Klisan Alisaeorum princeps exstitit, qui sunt 
Áeolenses : '"Tharseus Tharsenaium (sic enim olim Cilices vocabantur ) j 
unde praecipua urbs eorum Tarsus dicitur, facta unius litterae muta- 
tione: sic enim Iosephus de T'arso scribit. alii diount Perseum £n Cili- 
ciam profectum ac de condenda urbe cogitantem , dum fabris locum ur- 
bis demonstraret, planta pedis (saQcgi) terram percussisse, atque inde 
urbem cognominatam. Chethimam insulam Chothim incoluit: haec Cy- 


88 IOANNIS ZONARAE 


παρ᾽ Ἑλλήνων οὕτω κληθεῖσα διὰ τὴν παρ᾽ αὐτοῖς Sev τὴν 
“Ἀφροδίτην, ἣν Κύπριν προσαγορεύουσιν. 2 
I Οἱ δέ γε παῖδες τοῦ Χὰμ τὴν ἀπὸ Συρίας xal Mudvev καὶ 
«Διβάνον τῶν δρῶν γῆν κατέσχον, καὶ ὅσα πρὸς ϑάλασσαν αὐτῶν 
B ἐτέτραπτο μέχρις ὠκεανοῦ κατειλήφασι. καὶ προήλθοσαν ἐκ μὲν ὅ 
. Χοῦς “Χουσαῖοι" ΑἸϊϑίοπες οὗτοι εἰσί, — €Miopgiu δὲ ἹΜεσραίων 
προπάτωρ ἐγένετο" οὕτω δὲ καλοῦνται «Αϊγόπειοι, καὶ 5 τῆς 
«Διγύπτου χώρα ἸΜεσρὴν ὀνομάζετῳι. (obs δὲ τὴν «Ἰἰβύην 
κατῴκισε, καὶ (Φούτους τοὺς τῆς χώρας ἐκάλεσε, Φούτην δὲ τὴν 
χώραν αὐτήν. μετεβλήθη δ᾽ ἡ κλῆσις αὐτῆς μετέπειτα εἷς Ai- 10 
βύην ἐκ Aiſuoc υἱοῦ Meooqu. “Χαναὰν δὲ τὴν κληθεῖσαν ὕστε- 
gov Ἰουδαίαν συνοικίσας “Χαναναίαν αὐτὴν προσηγόρευσε καὶ 
Xavavalovg. τοὺς ἔξ αὐτῆς. οἱ δὲ ἹΜεσρὲμ παῖδες τὴν ἀπὸ 
Γάζης ἕως «Αϊγύπεου κατέσχον γῆν. μόνου δὲ Φιλιστιεὶμ τὴν 
᾿ ἐπωνυμίαν διεφύλαξεν 5 ἐκείνου μερίς, ἣν Παλαιστίνην Ἕλληνες 15 
C ὠνομάκασιν. Σιδώνιος δὲ παῖς πρωτότοκος Χαναὰν ἐν (Φοινίκῃ 
πόλιν ἀνέστησε, Σιδῶνα καλέσας αὐτήν. ᾿“μαϑεὶ δὲ ᾿μάϑην 
W 112 ἔχτισε πόλιν, ἣν Moxidóvig ἀφ᾽ ἑνὸς τῶν Πτολεμαίων Ἐπιφα- 
γοῦς λεγομένου "Enigdyeiay μετωνύμασαν. | 


ἃ ἣν A, γὰρ PW. . 8 dpavoó À. 4 αὐτοῖς Α, αὐτῆς Iose- 


bus. 6 μεστραέων À. 7 of αἰγύπτιοι À. B μεστρὴν À. 
ὃ κατῴκησε Α. τοὺς om Α. 10 αὐτῆς] τῆς χώρας codex 
Colberteus οἱ Wolfianus alter. 1l λίβυος A Iosephus, vog 


PW. 19 συνοικήσας A. 16 ὠνομάκασιν À, ὠνομάκασι PW. 
πρωτότοκος παῖς Α. 17 ἀμαϑὶ A. 18 Μακεδόνες — μετω- 
x «ccv À cum libris ms Ducangii, et altero pos codice; Maexe- 

eg κατῴκισαν, τὴν πόλιν Πτολεμαῖος ᾿ ανὴς λεγόμενος 
᾿Επιφάνειαν μετωνόμασε PW: Iosephus Μακεδόνες δ᾽ αὐτὴν "Eni 
φάνειαν ἀφ᾽ ἑνὸς τῶν ἀπογόνων (sic) ἐπωνόμασαν. 


prus est, quam Graeci a dea su& Cypride, hoc est Vonere deno- 
minant. | | 

Chami liber Syriam et Amanum ac Libanum montes tenuere, et 
uidquid terrae illius mare spectat usque ad Oceanum occuparunt. a 

huso Chusaei sunt orti, hoc est Aethiopes, Mesrem Mesraeorum ( sic 
Aegyptii vocantur, et terrà Aegypti Mesren) conditor exstitit, Phut 
Libyam incoluit, et regionis incolas Phutos nominavit, ipsamque rego 
nem Phutam. post appellatio eius in Libyam est mutata a Liby filio 
Mesremi. Chanaan Chananseam, post Iudaeam vocatam, incoluit, no- 
mine a se indito: populus Chananaei dictns. Mesremi liberi terram quae 
est ἃ Gaza Aegyptum usque tenuerunt. verum solius Philistiim nomen 
pars illius retinuit, quam Graeci Palaestinam dixerunt. Sidonius primo- 
genitus Chanaanis filius urbem a se in Phoenicia conditam Sidonem ap- 
pellavit, Amathes urbem Amatham condidit; quam Macedones ἃ Ptole- 
ma&eo Epiphané Epiphaniam nominaverunt, 


ANNALIUM. 1 6. " 838 


Σὴμ δὲ τῷ υἱῷ Nüe πέντε τίκτονται παῖδες, οὗ τὴν μέχρις 
ὑχιανοῦ τοῦ κατ᾽. Ἰγδίαν οἰχοῦσιν ᾿Ασίαν, ἀπ᾿ Εὐφράτου dgkd- - 
μένοι. Ἐλὰμ, μὲν oiv Ἔλυμοίους. Περσῶν ὄντας ἀρχηγέτας κατέ- 
kae», σοὺρ δὲ NÍvov. οἰκίζει, πόλιν xal τρὺς ὑπ᾽ αὐτὸν 2ocov- 

S plevc ὠνόμασε, καὶ ψ ρφαξὰδ “Χαλδαίων προπάτωρ ἦν, 4gàp δὲ 
τοὺς Σύρρυς χληϑέντας, ὕστερον, Ἡραμαίους. ἐξ ἑᾳυτοῦ προσηγό- 
θεῦσεν, ὁ δὲ “«Ἰφὼδ «Ἰούδους πρφήγαγεν.,. οὐ “υδοὶ μετέπειτα D 
προσερρήϑησαν. . vy δὲ υἱῶν ρὰμ τεσσάρων ὕντων» ὃ μὲν τὴν 
Τραχωνῖτιν olx καὶ τὴν dapaaxóv (μέση. δ᾽ 2a11 Παλαιστίνης 

lx Κοίλης Συρίας), ὁ δὰ "Mauerlax , Βακτριᾳνρὺς δὲ ὃ ἕτερος. 

τοῦ Ἀρφαξὰδ δὲ υἱὸς“ Καϊνᾶν, παῖς Καϊνᾶν. ἃ Σαλά, οὗτος δὲ 
πατὴρ "Efao. Ἕβερ δ᾽. ἔτεκε τὸν Φᾳλέγ, οὕτω χληϑένταᾳ διὰ 
τὸν τῆς γῆς μερισμόν" ὅτε γὰρ 7; διαίρεσις γέγονε τῶν τόχε áv- 
ϑρώπρν, καὶ 0 τῆς γῆς μερισμὸς τότε ἐτέχϑη" φάλεκ γὼρ “Εβραῖοι 

Ἰδτὸν μεριφμὸν ὀνομάζουριν.. Ἑβραίων δὲ τὸ ἔϑνος ἐκ τοῦ "Efto 
ἀρχῆθεν ἐκλήϑη. . ταῦ. Φαλὲγν δὲ υἱὸς ὃ Ῥαγαῦ, ὃ δὲ Ῥαγαῦ P D 923 
᾿ πατὴρ: τοῦ Σερούχ, οὗτος. δ᾽ ἔτεκε τὸν Ναχώρ, ἐκ Ναχὼρ δὲ , 

Θάρρα προῆλϑε, Θάρρα δὲ πατὴρ βραάμ, | 
6. Tol δὲ τῶν “Ἑβραίων yéyovg προπάτωρ καὶ πατριάρχης 

δοτῶν αὐτοῦ πατριῶν ὃ μέγας οὗτος γέγογεν “Ἀβραάμ, ὃς ΣΧΧαλδαῖος 


ἃ ἰδίων A. 4 wivoy A, Νῖνον PW. 5 ante 4gdp PW 


add δι, om, A, ὁ λοὺδ db A, προησήγαγιν A. 
8 ἀβραὰμ A. 10 ὅτερος] losephus addit ησᾶς δὲ ησα- 
ψαέους. ll καϊνᾶν Α, Χαϊνῶν PW, bis. σαλᾶὰ A. 
12 galix A. 15 'Efoaíos] ἐβραῖοι A. 16 φαλὲκ A. 


υἱὸς A, ὃ υἱὸς PW. — — (Gayeo A LXX, 'Ῥαγὰβ PW, bís. 
Foxrss. Cap. 6. losephi 4mt. 1 7— 18. Genesis 15 — 925. 


Semo Nonae filio quinque nati filii, sumpto ab Euphrate initio, 
ÀÁsiam usque, ad Indicum Oceanum incoluerunt. Elam Elymaeos Persa- 
run imaiores reliquit; Ásur urbem Ninum condidit, . et populum suum 
Assyrios vocavit; Arphaxad Chaldaeorum fuit auctor; Aram eos qui 
post Syri nominati sunt, Aramaeos a se vocavit; Lud Ludos dixit, qui 
post Lydi sunt appellati. cum autem Arami quattuor essent filii," alius 
rachonitidem et Damascum condit quae inter Palaestinam et Coele- 
syriam interiacet, alius Armenios, alius DBactrianos. Arphaxadi filius 
fuit Cainan, Cainanis Sala. is Eberis pater. Eber Phalecum genuit, 
ob terrae divisionem sic appellatum: nam cum illius temporis homines 
dividerentur, etiam terrae facta est partitio, Hebraei autem partitionem 
Phalec dicunt. quae gens ab Ebere auctore suo nomen habet, Phaleci 
filins fuit Ragau, Ragau autem pater Seruchi. is Nachorum genuit, 
Nachorus 'Tharam, 'Thara Abrahamum. | τος 
6. Gentis porro Hebraeorum auctor et patriarcha suae nationis 
magnus iste Abrahamus exstitit, genere Chaldaeus, ἃ Noe. decimus, annis 
Zonarae Annales. | 3 | 


$4 IOANNIB AONARAE 


μὲν ἦν τὸ γένος, δέκατος dx Nds γενόμενος, διακοσίων ἐτῶν 
καὶ ἐνενήκοντα πρὸς δυσὶ διεληλυϑότων ἔξ ὅτου τὴν γῆν ὅπασαν 
6 ϑεὸς ἐπομβρίᾳ κατέκλυσεν, οὗτος προγόνων ὧν ἀσεβῶν, πρῶ- 
Toc ἔγνω ϑεὸν ἕνα τὸν τῶν ὅλων δημιουργόν, ἐκ τῶν ποιημάτων 
καταλαβὼν τὸν ποιητήν, καὶ τούτῳ μόνῳ τὴν τιμὴν ἀπονέμειν δ 
B δεῖν ἔλεγε. στασιασάντων δὲ διὰ ταῦτά πρὸς αὐτὸν τῶν Χαλ- 
δαίων μετῴκησεν ἐχεῖϑεν, 'τοῦ γνωσθέντος αὐτῷ κελεύσει ϑεοῦ, 
xal τὴκ Χαναναίαν ἔσχηκε γῆν. λιμοῦ δὲ τὴν ΣΧαναναίαν πιέ- 
ζοντος μεταναστεύει εἷς Αϊγυπτον. καὶ ϑαυμασϑεὶς 2n) συνέσει, 
τὴν ἀριϑμητικὴν τοῖς «Αϊγυπτίοις καὶ τὰ περὶ ἀστρονομέδις, ἄμω-10 
ϑῶς τούτων ἔχουσι, παῤαδίδωσιν. ἐκ "Χαλδαίων γὰρ λέγεκαι 
φοιτῆσαι ταῦτα πρὸς ilyerirov κἀκεῖθεν πρὸς Ἕλληνως.  doov- 
plv δ᾽ ἐπελϑόντων τοῖς “Σοδομίταις, οἷς συνῴκει καὶ «Τὼτ ἀδεν- 
φύπαις ὧν ᾿Ἡβραὰμ τῆς Σάρρας τε ἀδελφός, καὶ πολλῶν μὲν 
πεσόντων Σοδομιτῶν, αἰχμαλωτισϑέντων δὲ τῶν λοιπῶν, καὶ 1δ 
“Ἰὼτ “τοῖς Σοδομίταις συνῃχμαλώτευτο. ὃ μαϑὼν ““βϑρὰὰμ σὸν 
Ο τριακοσίοις ὄχτὼ καὶ δέκα οἰκέταις αὐτοῦ καὶ φίλοις τρισὶ κατε- 
δίωξεν ὀπίσω τῶν Moovoluv, καὶ τούς τε Σοδομίτας ἔσωσε καὶ 
τὸν “ώτ. ἐπανιόνϊι δ᾽ dx τῆς διώξεως ὃ τῆς Σόλυμα. πόλεως 
βασιλεὺς αὐτὸν ὑποδέχεται, κεκλημένος Ἠδελχισεδέχ (σημαίνει δὲ 30 
τοῦτο μεϑαρμοζόμενον εἷς τὴν “Ελλήνων διάλεκτον βασιλεὺς δί- 
καιος)}" Σόλυμα γὰρ ἦν ὄνομα τότε τῇ πόλει Ἱερουσαλήμ" οὕτως 


4 τὸν. om Α. 7 τοῦ] τούτον» A. 1 rio] à) A. 

12. κἀκεῖθεν εἰς Ἐλλ. Α οἱ alter cod. Wolf, 13 δ΄ om A. 

σοδομέταις À, Σωδυμέταις PW. 15 αἰχααλωτευϑέντων alter 

ox. Welt. 17 ὀκεωκαίδεοκα A. 19 ἑπανιόνει libri omnes. 
om Α. 


2902 elapsis ex quo deus terram universam undis demerserat, hic impiis 
ortus maioribus, primus cognovit deum unum, rerum universitatis opi- 
ficem, auctore ex operibus deprehenso, cui soli tribuendum honorem 
" asserebat. qua de re controversia inter eum et Chaldaeos orta, demi- 
grávit illinc, auctore quem cognoverat deo, et Chananaeam tenuit, 
quam cum fames premeret, ablit in Aegyptum, ibique ob sapientiam 
&dmirationi habitus, arithmeticam et astronomiam rudibus tum artium 
illarum Aegyptiis tradidit: quae quidem a Chaldaeis in Aégyptum atque 
inde in Graeciam transisse jerbiventar. Assyriis autem Sodomitas ag- 
gressis, apud quos Lotuà fratris Abrahami filius οἱ Sarae frater habi- 
tabat, ac multis Sodomitarum interfectis caeterisque captis, Lotus etiam 
inter caeteros capitur. quo Abrahamus intellecto cum 318 vernis et 
tribus amicis Assyrios perseqtitur, Lotum ac Bodomitas liberat. rever- 
tentem ab hostium persecutione urbis Solymae rex nomine Melchisedecus 
(qui Graecis regem fustum significat) excipit, Bolyma vero twm dice- 


ANNALIUM 1 6. | 85 


ἐρχαία λίαν 7j πόλις, xal χρόνῳ τὰ πρεσβεῖα κληρωσαμένη κατὰ 
πασῶν. τῆς ἀρετῆς δὲ τὸν Ἀβραὰμ ἀποδεξάμενας ὁ ϑεὸς ἄμοι- 
βὴν ὑπὲρ αὐτῆς ἐπηγγείλατο" τοῦ δὲ φαμέγον ἄχαρι πᾶν αὐτῷ 
δοχεῖν εὐεργέτημα, μὴ ἔχοντι τὸν τοῦτο διαδεξόμενον (ἦν γὰρ 
δἔτι γονῆς ἀμοιρῶν γνηαίας, ὅτι τὴν μήτραν ἥ Σάρρα πεπήρωτο), D 
ὃ ϑεὸς καὶ παῖδα δώσειν αὐτῷ καϑυπέσχετο, καὶ ἐξ ἐκείνου μέγα 
προελϑεῖν ἔϑνος, τοῖς ἄστρασι τὴν ἀριϑμὸν ἐξισούμενον" καὶ 
περιεμηϑῆναι τὰ αἰδοῖα αὐξὸν καὶ τοὺς ὕπ᾽ αὐτὸν ἐκέλευσεν ἄρ-- 
θενας, ἵν᾽ εἴη τὸ γένος αὐτοῦ τοῖς ἄλλοις ἔϑνεσιν ἀγεπίμικτον" 
0 καὶ περεεεμήϑησα. ὁὃ ΝΕ 
Γίνεται τοίνυν τῷ ᾿Ἰβραὰμ παῖς ἑκατὸν γεγονότι ἐγιαυτῶν 
ἐκ τῆς Σόρρας, ὃν ὃ ϑεὸς Ἰσαὰκ καλέααι προσέταξε" δηλοῖ δὲ 
τὸ ὄγομα γέλωτα" ἢ ὅτε μειδίαμα τῇ Σάρρᾳ ἐγένετο, τέξεσϑαμ W T 13 
αὐτὴν τοῦ ϑεοῦ χρημαείσαντος, διὰ τὸ τῆς ὑποσχέσεως δύσελπι, 
15 παρήλεκε οὔσῃ καὶ μὴ προσδοκούσῃ τεκεῖν ( ἐνενήκοντα γὰρ ἐτῶν. 
τὸν 7σαὰκ τεκοῦσα ἐδύγχαγεν), ἢ ὅτε γέλωτος ὑπόδεσις τοῖς γο- P I 53 
νεῦσε τὸ παιδίον ἐγένετο, ϑυμηδίας δηλαδὴ καὶ χαρᾶς. τεχϑέντα 
δὲ τὸν παῖδα τοῦτον κατὰ τὴν ὀγδόην ἡμέραν ἦ πατὴρ περιέτεμεν" 
ὅϑεν οὕτω καὶ τοῖς Ἰουδαίοις νενόμισται περετέμνεσϑαι. "Ἄραβες 
30 δὲ μετὰ τρισκαιδέκατον. ἕτος τοὺς παῖδας περιτέμνειν εἰώϑασιν, 
ὅτε καὶ Ἰσμαὴλ ὃ προπάτωρ αὐτῶν ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ περιετέτ-- 
μητο᾽ τρισκαίδεκα γὰρ ἣν ἐτῶν ὅτε τῷ ᾿Αβραὰμ ὃ ϑεὸς ἐπέταξε 


1 λίαν] ἦν A. — 8 ἐπηγγείλατο A, ἐπηγγέλλετο PW. 4 δια- 
—— A. 8 prius αὐτὸν καὶ αὐτὸν Α. 16 προσ- 
δϑοκούση Α, προσδοκώσης PW. 19 νενόμισεαι A, δνοενόμιστο 
PW. ἄρφραβες A. | 


batur urbs Hierusalem. deo vetusta illa est atque omnes antiquitate 
superat, deus approbata virtute Abrahami remunerationem illi pollicetur, 
fle autem dicente, quodvis sibi beneficium ieuave fore, qui haerede 
careret era enim germanam sobelem susceperat, Barae vulva 
obstrueta), deus etiam filum ei se daturum promifit, & quo magnus 
pepulus esset pro us, stelüs numero par; eumque una cum suis 
i sexus pudenda circumcidere iussit, ne genus eins cüm aliis gea- 
tibus confunderetur: itaque circumciduntur. 
iam centenario nascitur e Bara filius, dei iussu Issacus 
appellatus, quod risum significat: sive quod Sara dato oraculo de pert 
suo riserat, quod ob effoetam aetatem promissioni fidem habere difficile, 
meque ulla spes prolis erat (nonagenaria enim Isaacum peperit), slve 
quod puer risus ocoasio fnerit parentibus, hoc est,. alacritatis et laetitiae. 
ectavo post nativitatem. die peer circumciditur: qui mos etiam ἃ ludaeis 
ebservatur. Arabes vero. post amnum .decimum tertium circumcidere 
pueros solent, quod Ismael gentis conditor rirca eam fuerit aetatem eir- 
camcieme: nam quo éempore circumcisionem Abrahamo mamdarat dans, 


86 IOANNIS ZONARAE 


τὴν περιτομήν.. σημαίνει δὲ ' τὸ ὄνομα τοῦτο. ϑεύχλητον, ὡς τοῦ 
ϑιεοῦ τῆς ἱκεσίας ἀβῥαὰμ ἀκούσαντος καὶ παῖδα δόντος. αὐτῷ. 
ἐγείνατο δὲ τοῦτον ἐκ παιδίσκης ἣν ἢ “Σάρρα αὐτῷ συγκατέκλινεν. 

B ἰδίας yàp ἀμοιροῦσα τότε γονῆς, οἰκείᾳ παιδίσκῃ Ἄγαρ ὀνομα- 
σϑείσῃ, “Αἰγυπτία τὸ γένος, μεγῆναι τὸν ἄνδρα ἠτήσατο, καὶ ὅ 
τεκούσης ἐκείνης τὸν Ἰσμαήλ, φκειώσατο τὸ παιδίον 7; Σάρρα. 
τεκοῦσα δέ γε τὸν Ἰσαάκ, τῆς “4γαρ σὺν τῷ υἱῷ φυγὴν διὰ ζηλο-- 
τυπίαν κατεψηφίσατο. . ἁἀδρυνϑέντος δὲ τοῦ "oaóx, ἢ. ἀνδρω- 
ϑέντος κατὰ τὸν “Ἑβραῖον Ἰώσηπον (εἴκοσι γὰρ καὶ πέντε ἐνιαυ-- 
τῶν φησιν εἶναε τὸν Ισαὰκ τότε), πεῖραν ὃ ϑεὸς ἐπάγει τῷ 10 
ἩἩβραάμ, καὶ καλέσας αὐτὸν ϑῦμα προσαγαγεῖν κελεύει τὸν 
υἱόν, καὶ εἷς ἕν τῶν ὀρέων ἀπαγαγόντα τὸν μονογενῆ τὸν ἀγα- 

εὐ πητὸν ὁλοκαυτῶσαι. καὶ οὐχ ἀντεῖπεν ὃ Ἀβραάμ, ἀλλὰ. τὸν 
παῖδα προσειληφὼς καὶ εἷς τὸ ἐπιταχϑὲν αὐτῷ ὅρος ἀναγαγών, 

C τὸν ϑεῖον αὐτῷ κοινοῦται χρησμόν, καὶ γενναίως οἴσειν τὴν καϑιέ- 15 
goo: παραινεῖ, κελεύοντος τοῦ ϑεοῦ. ὃ δὲ πείϑεται καὶ ἑκὼν 
ἑαυτὸν παρέχει πρὸς χαϑιέρωσιν, μὴ. δίκαιον εἶναε φήσας ϑεοῦ 
καὶ πατρὸς ἀντιτείνειν ϑελήματι. οὕτω ταῦτα τῷ Ἰωσήπῳ ἵστί- 
ovo, εἶτα φείσασϑαε τοῦ υἱοῦ κελεύεται Ἀβραάμ, καὶ κριὸς 
αὐτομάτως slg ὁλοκαύτωσιν ἀντιδίδοται. μετὰ ταῦτα ϑνήσκει 20 
μὲν Σάρρα ird» οὖσα ἕκατον εἴνοσι πρὸς ἑπτά, ὃ δ᾽ ᾿“βραὰμ 


i ϑεόκλυτον Α. 9 εἰσακούσαντος Α. 8 ἡ om A. 4 dvo- 


 paopívg A. 7 48 om A. διὰ] xarà A. B8 ἀδρυν- 
ϑέντος — κατὰ] ἀνδρωϑέντορ δὲ ἰσαὰκ κατὰ A. 10 ante 
vóce in erpungit Α. 1l κελεύδι προσαγαγεῖν A. 14 αὐτῷ A, 
αὐτοῦ PW, 17 φήσας εἶναι A. — 2L οὔσα om A. 


tredecim annorum fuerat. significat antem Ismaelis nomen divinitus vo- 
catum : quippe quod deus Abrahamum supplicis voti compotem reddi- 
disset, filio. genuit autem hunc ex ancilla, cum qua eum Sara 
' rem habere iusserat. nam quia tum ex sese nihil parere poterat, 8 ma- 
rito petiit ut cum ancilla domestica, Aegyptia genere, cui nomen Agar 
erat, concumberet: e qua natum Ismaelem pro filio sibi vendicavit. 
post tamen Isaacum genitum, Agarem cum filio ex aemulatione relegavit. 
cum adolevisset Isaacus, aut, ut losephus Hebraeus tradit, vir factus 
esset (nàm Isaacum tum viginti quinque annorum fuisse ait), deus peri- 
culum facit Abrahami, et filium immolare jubet atque in monte quodam 
adolere unigenitum illum et dilect&m. non refragatar Abrabamus, sed 
fllio assumpto et in designatum a deo montem abducto communicat ora- 
culum, hortatus ut, quoniam deus ita iussisset, consecrationem fortiter 
ferret. paret ille et ultro se offert victimam: neque enim aequum esse 
dei et patris voluntati adversari. sic ista Iosephus refert, deinde filio 
parcere iubetur Abrahamus, .et aries ultro. ad incensum substituitur. 
post haeo Sara moritur annos nata 137:. Abrahamus aliam uxorem ducit 


ANNALIUM 1 1. 87 


ἑτέραν ἠγάγετο κεκλημένην Χετοῦραν, ἐξ ἧς υἱεῖς αὐτῷ φέόονται 2. 
τῷ Ἰσαὰκ δὲ περὶ τεσσαραχοστὸν ἔτος γεγονότε μνηστεύεται ὃ πα- 
τὴρ Ῥεβέχκαν ἐκ Μεσοποταμίας, ϑυγατέρα Βαϑουὴλ υἱοῦ Ναχὼρ D 
ἀδελφοῦ ᾿“βραάμ. ἔπειτα τελευτᾷ μὲν ἔτη ζήσας ἑκατὸν ἐβδο- 

δ μήχοντα καὶ πέντε" γήμας δὲ τὴν Ῥιβέχχαν ὁ Ἰσαὰκ διδύμους 
παῖδας ἐκ ταύτης γεννᾷ. ὧν τῷ μὲν πρεσβυτέρῳ xa9? ὅλου τοῦ 
σώματος δασεῖα ἐφύετο ϑρίξ, ὅθεν καὶ Ἡσαῦ ἐκλήϑη διὰ τὴν 
τρίχωσιν" τῷ νεωτέρῳ δὲ 7j χεὶρ εἴχετο τῆς πτέρνης τοῦ ἀδελφοῦ, 
τῆς μητρικῆς προεκϑορόντος γαστρός, διὸ. xal Ἰακὼβ. ὠνομάσθη" 

10 πεερνιστὴν δὲ τὸ ἄνομα xa9^ Ἑβραίους δηλ, ^| ᾿. 
T. Γηράσας ἐπὶ τούτοις C Ἰσαὰκ καὶ τὰς ὄψεις πεπήρωται. 
καὶ τὸν "Hoa? προσχαλεσάμενος ( προτετέμητο γὰρ ἐκείνῳ. διὰ τὰ 
πρωτοτόκια) xal ϑηρῶσαι χελεύεε καὶ ἑτοιμάσαι δεῖπνον αὐτῷ, P I 34 
" fva φαγών" φησίν “εὐλογήσω σε πρὸ τοῦ uc ἀποθανεῖν." — xal 
15'Hoa? uiv ἔξήει πρὸς ϑήραν, ἥ δὲ Ῥεβέκκα φιλοῦσα μᾶλλαν τὸν 
Ἰακώβ, xal τοῦτον καλέσασα, εἶπεν ἃ ὃ πατὴρ ἐπέταξε τῷ Ἡσαῦ, 
καὶ σπεῦσαι παρεκελεύσατο πρὸς τὸ. ποίμκιον καὶ δύο χομίσαε 
ἁπαλοὺς ἐρίφους αὐτῇ, ὡς ἂν ἐκ τούτων. ἐδέσματα ἑτοιμάσῃ τῷ 

: γέροντι οἷα φιλεῖν ἐχεῖνον ἐπίστατωι, καὶ φαγὼν εὐλογήσῃ αὐτόν, 

40 ὃ δὲ ποιεῖ κατὰ τὰς μητρικὰς ἐντολάς. ἤδη δὲ παρεσκευασμένων 
τῶν ἐδεσμάτων, τοὺς βραχίονας τοῦ παιδὸς περιελίσσει ταῖς. 


1 χεττούραν Α. 4 ἑβδομηκονταεπτὰ A. 6 ἐκ ταύτης 
παῖδας À. καϑόλου PW. 8 δὲ νεωτέρῳ À. : 9 »xooex- 
ϑορῶντος À. ... 10 xa9' ffoaíovg-W , xu9' ἐβραίου A, κατ 
Ἐβοαίους P. ἑ 11 γηρὰ A. ὁ om Α, 12 προσκαλεῖται" 
προσέχειτο γὰρ Α. 14 ἕνα φησὶ φὰἀγὼν A. 19 εὐλογήσει Α. 


Fowrus. Cap. T. losephi Ant. 1 18 et 19. Genesis 27 — 90. 


Cheturàm nomine, e qua fili sex ei nascuntur. Isaaco annos circiter 
40 nato Rebeccam filiam Bathnelis, fratre Abrahami Nachoro nati, in 
Mesopotamia despondet. deinde moritur, cum vixisset annos 176. 
Isaacus Rebecca ducta gemellos ex ea procreat: quorum natu maior ob 
hirtos corpore pilos Esau vocatus; minor plantam maioris, qui prior ex 
utero materno exsilierat, manu retinet, ob id Iacobus appellatus, quod 
Hebraeis supplantatorem notat. - ' 

Ἴ. Post senio confectus Isaacus atque orbatus oculis vocat Esaum 
(is enim ob aetatem praerogativam praeferebatur alteri), venatum ab- 
legat ut cenam sibi pararet, "quo" inquit "ante obitum meum tibi bene 
precer." Esaus venatum proficiscitur. Rebecca Jacobi amantior, ilh 
arcessito, quid peter Esso iussisset, dick: mandat u& e grege dues 
teneros hoedos afferat, quo ex iis edulia. conficeret seni, quibus eum 
delectari sciebat; iisque comesis, ipsi beme precaretur ille. paret ma- 
ternis iussis Iacobus. paratis iam edulis, brachia filii pellibus hoedo- 


f^. 


88 IOANNIS ZONARAE 


τῶν ἐρίφων δοραῖς, xal δίδωσι τὸ δεῖπνον ἀπαγαγεῖν τῷ notol. 

B Ἰσαὰκ δὲ τῇ φωνῇ τὸν Ἰακὼβ εἶναι τὸν προσιόντα. αἰσθόμενος, 
ἔγγιστα προσκαλεῖται αὐτὸν καὶ τῶν χειρῶν ἐπαφᾶται. ^ τοῦ ϑεοῦ 
δὲ πάντως τὸν Ἡσαῦ εὐλογίας ἀνάξιον κρίναντος, ἔδοξεν ᾿Ισαὰκ - 

W 114 τὸν πρωτότοκον αὐτῷ παρεστάναι υἱόν (ἠπάτητο δὲ τάχα διὰ τὸ ὅ 
 βαϑὺ τῆς τριχός), καὶ φαγὼν εὐλόγησε τὸν Ἰακώβ... ἐπανῆλϑε 
δὲ καὶ Ἡσαῦ καὶ εἰσήγαγε δεῖπνον τῷ πατρὶ καὶ ἤτει τὴν εὐλογίαν. 
ὃ δὲ ἔγνω τὸ σόφισμα καί “ζλϑών" ἔφη “ὃ ἀδελφός σου ἔλαβε 
τὴν εὐλογίαν cov." τοῦ δὲ ὀὁλοφυρομένου καὶ ἀξιοῦντος εὐλογη- 
ϑῆναι, μηδὲ γὰρ μίαν εἶναι παρ᾽ αὐτῷ εὐλογέαν, παρακληϑεὶς 10 

C Ἰσαὰκ ὥρμησε μὲν εὐλογῆσαι, ὅτε δὲ μὴ τῷ ἐνηχοῦντι ἐκεῖνον 
ἐδόχει ϑείῳ πνεύματε εὐλογίας τυχεῖν τὸν Ησαῦ, ἐπεὶ μηδ᾽ ἄξιος 
jv αὐτῆς, εἰς ἀρὰν ἀντ᾽ εὐλογίας ἐτυποῦτο τῷ Ἰσαὰκ 5j φωνή. 
δυσμενῶς εἶχε διὰ ταῦτα πρὸς τὸν ἀδελφὸν ὃ "Hoab. ὁ δὲ τὸν 
ἀδελφὸν δεδοικώς, συμβουλῇ τῆς μητρὸς εἰς ἈΠεσοποταμίαν ἀπέρ- 15 
ζεται. ἀπιὼν δὲ ἀξιοῦται καϑ᾽ ὕπνους τοῦ ἀδομένου. ϑεάμαεος 
τῆς κλίμακος, ἧς τῶν ἄκρων τὸ μὲν τῇ γῇ τὸ δὲ τῷ οὐρανῷ 
γεροσερήρειστο, καὶ μυεῖται τὰ μέλλοντα ἐκ τοῦ κρεέττοτος, καὶ 
τὸν τόπον ἐν ᾧ τὸ ὅραμα εἶδε Βαιϑὴλ προσηγόρευσε" δηλοῖ. δὲ 
ϑείαν ἑστίαν xa9? Ἕλληνας. καταντήσας δὲ εἷς Χαρρὰν κατήχϑη 30 

D πρὸς “άβαν τὸν τῆς μητρὸς τῆς Ῥιβέχκας ὁμαίμονα, καὶ ξενίας 
παρ᾽ ἐχείνῳ τετύχηχε καὶ τὴν ἐπιμέλειαν τῶν ποιμνίων πιστεύεται. 

8 τοῦ δὲ θεοῦ A, ^ 4. εὐλογίας οπι A, - 9 δ᾽ A. [18 ἔτο- 
πούτω αὐτῷ τῷ ἰσαὰκ᾽ Α. | 19 βεϑὴλ A. 20 z«od» A, 
Χαρρὰν LXX losephus, Kojódw PW. 22 ἐχείνου À. 


deceptus, ciboque sumpto bene precatus est Iacobo. redit et Esaus, 
—2 comprecationem postulat, agnoscit ille 


: ANNALIUM 1 7. . 80 


Ko δὲ τῷ. «ἀ(άβαν ϑαγατέρες ἐτύγχαγον,. ὧν d μὲν πρεσβυτέρα 
«dila ἡ. δ᾽ ἑτέρα Ῥαχὴλ ἐπεχέκληντο. , εἷς ἢ ἔρωτα οὖν τῆς νεῳ-. 
| πέρας ἠρέϑιστο Ἰακὼβ ἀστείας οὔφης. τὸ εἶδος. παρὰ. τὴν ἀδελφήν, 
καὶ προσάγει λόγφυς τῷ «Ἴᾷάβαν περὶ: esie, , ὃ δὲ δμολογεῖ xexey- 
5yvijga: τῷ 7αχὼβ τὴν Ῥαχὴλ εἰ ἐπὶ ἔτη ns. δοολεύσες αὐτῷ. 
κατανεύει πρὸς τοῦτο ὃ ἐραστής, παρέρχεται ὁ καιρός, ἑτοιμάζᾳ 
τοὺς γάμους ὃ πενϑερός" γυκεὸς δὲ τὴν προαβυκέραν τῶν ϑυγα- 
τέρων. σννευνάζεε τῷ Ἰακώβ. ΄. γνοὺς Ai. pe^, ἡμέρᾳν. ὡς ξξηπά-. 
pps, üdeduy ἐπενεκάλει. τῷ πενθερῷ, δ᾽ δὲ καὶ Tiv. Pagi 
loads. ἐπηγγέλλετο, μερὶ, δουλείαν ἑτέραις. —R  φείϑεξαι por 5 
αὖϑες, ὁρυλεῦσαι ἦ Ἰακώβ, δουλούμενος ἢ fes καὶ ues ἑτέραν 
ἐπεαξείαν xal τῇ 'Βαχὴλ σρνευνάζεξρῃ..,. m ἮΝ 
. Τῇ μὲν οὖν 4diía παῖδες ἦσαι ἐξ Tas. P PI d "Posi 
xai τὸν πρωτόχοκον. ὅτι κατ᾽ ἔλεον αὐτῇ, γένφιξρ τοῦ ϑεαῦ" 
16 ἐδάκρμεξρ. γὰρ. ἐρωμένης τῆς΄ ἀδελφῆς τῷ «ἀγδρί, καὶ πιροσρδόχᾳ 
μᾶλλον. ἐντιμσκέρα γενήσεσθαν. εἰ αχφίη κατὰ γαρτρόρ»... τὸν, δεῴ- 
wey δὲ “Συμεὼν. δνομάζει" δηλοῖ δὲ τοῦτο ἐπήκοον τὸν. 358p 
qeíaDo: αὐτῇ, καὶ ἐπὶ τούτῳ γεννᾶται, "divi? κοινωνίας -τοῦ-- 
γομα σημαίνει βεβαιωτήν. μεϑ᾽ ὃν Ἰαύδαρ αὐτῇ ἀποτίκτεται" B 
SP eiyequilac. ἢ xMjaic: δηλωτιχή. τῇ δὲ Pays παιδίον oix ἦν, 
καὶ δαδοικυῖα μὴ δι᾿ ἀτεκνίαν παρευδοκιμηϑῇ " δέεται τοῦ ἀνδρὸς 


4 ἐπι o k. οὖν] δὲ A. 4 δ᾽ A. 9 ἐπ ἰαδεῖ A. 
10 οἷν on Α, 13 ῥουβεὴμ A À ubique Er. 
iv τῇ μήτρα A. — 18 δ αὶ | τουτῳ AW, iz τοῦτο e. 189 αὐτῷ. 
21 παρευδοκιμηϑήναι Α | 


LÁ 
à 


δείξειν, Labani porro duae erant filiae: natu maiori Lise, minori Ra- 
chelis nomen erat. lacobus amore iunioris corripitur, quae sororem 
forma superabat ; et Labanem de ea alloquitur. is desponsurum. se illam 
ei pollicetur, si septem sibi annos inserviat. annuit: amator, tempus 
elabitur, nuptias apparat socer : ex noctu filiam natu majorem lacobo 
in thalamum adducit, qui mane impostura cognita, cum socero de in- 
iuria expostulat. ille autem Rachelem etiam ei post alterius septennii 
servitutem pollicetur. eam condicionem Iacobus amore subactus denuo 
accipit; et alteris septem annis elapsis, Bachelis etiam matrimonio 
potitur. 
Lia iam e lacebo liberos habebat, ex quibus primogenitum Ru- 
benem appellavit, quod ex divina misericordia 1s.sibi contigisset: aegre 
ferebat enim awmorem mariti erga sororem, sperabatque se noratiorem 
fore sí uterum ferret. secundum Symeonem appellat, quod vota ipsius 
exaudisset deus. post hunc Levis nascitur, qui coniunctionis confirma- 
onem significat. hunc Iudas sequitur, quod nomen gratiarum actio- 
nem somat. Rachel, quia liberos non habebat, verita ne minus gratiosa 


40 - JOANNIS ZONARAE 


τῇ ϑεραπαίνῃ αὐτῆς συτελϑεῖν.". ὃ δὲ sid πείθεται καὶ τῇ Βάλλᾳ 
ὀννέρχεξαι," xol “παιδίον "ΖΞ: Ἰακὼβ 7: Βάλλα γεννᾷ, καὶ Zw 
ἐχλήϑη ὃ παῖς" ϑεόκριτον εἴποιεν “Ἑλληνές. . κὰκ τῆς αὐτῆς αὖϑες ^ 
ἐΐχτεταε Νεφϑαλείμ, εὐμηχάνηφος, οἷον διὰ τὸ ἀντιτέχνάαασϑιμ 
ἀρδο τὴν ἐὐτεκνίαν τῆς ἀδελφῆς, : ζηλοῖ. ἐπὶ τούτοις Atiu,s 
xad παρακατακλίνει. χἀχεΐγη τῷ Ἰακὼβ' Ζελφὰν' τὴν Ἰδίαν ϑερά- 
vituyiy;  τυϊδν;" 84^ καὶ αὕτη ἐγείνατο. Γώδ᾽ τυχαῖον. ἄν τις καλέσῃ 
Ο΄ αὐτόν. : κἀδ' nl τούτῳ vinti καὶ ἕτερον, οὗτος δ᾽ 3/6 Idinrjo" 
λέγοιχο δὲ μακαριστῆς, ὡς εὐχλείως τῇ tela διὰ τὴν πολυτεκνίμν 
ΕΣ καὶ ἱμακαρίσμοῦ γένδμενος αἴτιος: τῇ aieo δὲ SPovfiu τοῦ υἱοῦ 10 
Ῥανδραγόρου: μῆλα "Χομίσαντος, ἤνει Ῥαχὴλ μεταδοῖναι' τούτων 
αὐτῇ, καὶ ἀμοιβὴν προυτίϑει. τῇ ἀδελφῇ τὸ. κατ᾽ ἐχείνην τὴν 
ψόκεα λέόερὰν' τοῦ Toast" ἢ yàp νὺξ ἐκείνη. τῇ Ραχὴλ, hoooxt- 
'χλήρωτο.. "καὶ συνευνάζεται διὰ τοῦτο τῇ Adela ὃ Ἰακώβ, καὶ 
τίκτει πιξδὰς ἔτι δόο᾽ τὸ, γύναιον, τὸν ᾿Ισάχαρ «(τὸν ἐκὶ μεσϑοῦ δὲ 16 
γεγονότα σημαίνεε 4à ὄνομα) καὶ Ζαβουλών ( δηλοῖ δὲ τὸν ἤνεχυ- 
φασμένον ebvoli τῇ πρὸς αὐτήν). καὶ ϑυγατέρα κληϑεῖσαν. Zim». 
γίνεται δὲ καὶ τῇ Ῥαχὴλ υἱὸς Ἰωσήφ" τὸ 0* ὄνομα προσϑήκην 


W I 15 τρὸς γενησομένου δηλοῖ," - : ΝΞ 
. 08. CEty μὲν οὖν εἴκοσιν. ἐποέμαινε τῷ πενϑερῷ. Ἰακὼβ ΜῸ 
εἴτα ὑποχωρῆσαι ϑέλων οὐ συγχεχώρητο... ὅϑεν κρύφα μετὰ τῶν 


ἐς αὶ παιδίομ] παῖδα A, 5 τοῦ ἀδελφοῦ. 1 αὕτη ἃ, αὐτὴ PW. 

καλέσει À. 8 ἐπὶ τοῦτο À. ἀσήρ A. 9 καὶ μακαρισμοῦ 

,, διὰ τὴν πολυτοκνίαν À, — 15 δύο Α, δύω PW. 50 εἴκοσιν A, 
' εἴκοσι PW. 21 συγκεχώρηται À. ὅϑεν xal κρύφα À. 


FomTEs, Cap. 8. losephi 4nt. 1 19--- 3.  Genceis 8] --- 85. 


esset, maritum orat ut cum ancilla sua congrederetur. ille obtemperat; 
ex eoque lácobi cum Balla (id ením ancillae nomen erat) congressu 
Dan nascitur: divinum iudicium boc vocabulum significat. . rursus eadem 
Nephthalim parit, hoc est astutum: quod hoc astu foecunditati sororis se 
opposuisset. Lia aemulatione incitata Zelpham ancillam suam et ipsa 
Jacobo despondet, quae Gadum peperit: fortuitus vocari queat. alum 
post hunc Asserem parit, quem prosperum interpreteris licet, quod Lia 
ob liberorum multitudinem celebris et beata per illum partum habenda 
esset. cum autem Ruben Liae filius mandragorae mala attulisset, Ra- 
chel partem sibi dari petiit, concesso Liae nocte ílla, quae sibi debe- 
batur, mariti concubitu: e quo muliercula Isacharem suscipit, quod 
nomen mercede genitum significat ; et alterum filium Zabulonem, hoc 
est, pignas benevolentiae erga se; ac filiam Dinam. nascitur et Racheli 
filius Iosephus: id nomen accessionem rei alicuius futurae notat. 

8. Sic annis viginti Iacobus soceri opilio fnit; et cum disces- 
'*"urus esset, non situs est, itaque clam cum uxoribus, ancillis et.liberis 


ANNALIUM I 8. : 41 
γυναικῶν σὺν ταῖς ϑεραπαινίσι καὶ τοῖς παισὶν ἀπεδίδρασκεν, xoà —- 
τὴν κτῆσιν. προσεπαγόμενος καὶ τῶν βοσκημάτων ἅπερ αὐτῷ. τοῦ 
. αἀἰιριμαίνειν μισϑὸς προσνενέμηντος. “Ραχὴλ δὲ καὶ τὰ εἴδωλα τοῦ 
πατρὸς ἐπεφέφετο,, οὐχ ὡς τιμῶσα ἂλλ᾽ ἵν᾽ ἔχοι. ταῦτα κατα- 
δ φυγὴν εἰ ἐπιδιώβας οὐτοὺς ὃ πατὴρ καταλάβοι. τοῦ δὲ “άβαν 
x«9' ἑβδόμην ἡμέραν καταλαβόντος, κατ᾿ ὄναρ ἐπέταξεν αὑτῷ " 
δ᾽ ϑεὸς σπείσασϑαι τῷ Ἰακώβ. μεϑ᾽ ἡμέραν. δὲ λόγοι ἀμφοῖν 
γένονται, καὶ τοῦ Ἰακὼβ μηδὲν. ἀδικεῖν ἀποδείξιοντος, περὶ τῶν P I 26 
πατρῴων ϑεῶν ἐπενεχάλει ὃ “άβαν αὐτῷ. ὃ δὲ μηδὲν περὶ αὖ--: 
Ἰθτῶν συνειδὼς ἐρευνᾶν παρεχώρει. καὶ γίνεται ἦ ἔρευνα. ἦ Pa- 
χὴλ δὲ τὰ εἴϑωλα τῇ ἀστράβῃ τῆς φερούσης αὐτὴν καμήλου ἐγτί- 
ϑησι, καὶ αὐτὴ ἐπεκάϑητο φάσχουσα τὴν τῶν ἐμμήνων QUotm 
αὐτῇ ἐνοχλεῖν. ὃ δὲ “άβαν μὴ ἄν ποτε τὴν ϑυγατέρα μετὰ 
τοιούτου πάϑους τοῖς ϑεοῖς αὐτοῦ προσελϑεῖν οἷηϑείς, παρῆλϑεν 
15 αὑτήν. καὶ ὃ μὲν ἀνέζευξεν, ὃ δὲ Ἰακὼβ τὸν ἀδελφὸν δεδιώς, 
προπέμπει δηλῶν αὐτῷ τὴν ἐπάνοδον, καὶ δῶρα στέλλει αὐτῷ, 
γυχτὸς δ᾽ ἐπιγενομένης φαντάσματι συντυχὼν διεπάλαιε καὶ ἐδόχεε 
πρατεῖν. αἰσθόμενος δὲ ἄγγελον εἶναι ϑεοῦ, εἰπεῖν αὐτῷ παρε- B 
κάλει, τίνα μοῖραν ἔδεε». δ' δὲ τὸ κρατῆσαι ϑείου ἀγγέλου μεγώ- 
30 λῶν ἀγαθῶν σημεῖον ἡγεῖσϑαε δεῖν ἔλεγε, καὶ Ἰσραὴλ αὐτὸν καλεῖ- 
σθαι ἐκέλευεν. . τοῦτο δὲ οὗ μὲν ἄλλοι νοῦς δρῶν ϑεὸν ἑρμὴ- 
νεύουσιν, Ἰώσηπος δὲ τὸν ἀνεισεάντα. ϑείῳ ἀγγέλῳ σημαίνειν 


- 


ὃ προσενέμηντο A. 4 ἔχη A. 10 καὶ γ. ἡ ἔρευνα] 
καὶ ὃς ἠρεύνα A, καὶ ὡς ἡ ἔρευνα γίνεται alter codex Wolfii. 
12 αὐτὴ] αὐτῇ Α. J8 ἄμποτε alter codex Ῥγοἰδ. ^ 15 δὲ] 
δ᾽ A, — 20 ἔλεγε δεῖν A. | | 


fugam capit, abductis una bonis suis et pecudibus quas pastionis mer- 
cede nactus fuerat. Rachel etiam simülacra patris abstulit: non quod 
illa veneraretur, sed ut ad ea confugere posset si ἃ patre persequente 
deprehensa esset. cum autem Laban eos die septimo consecutus esset, 
somnio divinitus monetur ut reconcilietur Iacobo. postridie verbis utrin- 
e factis, etsi Iacobus demonstrarat nullam a se ortam fuisse iniuriam, 
ban tamen de patriis diis eum accusabat, qui eius re] nescius, inqui- 
sionem illi permittit. inquirit ille, sed Rachel simulacris sellae cameli 
m vehebatur subiectis insidens, menstruorum fluxu laborare se ait. 
ben, qui filiam ad deos suos eo malo conflictantem nunquam accessu- 
ram persuasum haberet, ea praeterita domum revertitur. lacobus vero 
metuens, suum reditum illi, muneribus praemissis, denuntiat. 

nocte superveniente cum s sibi decertare victoriaque potiri visus, 
cum angelum esse dei animadvertisset, orat ut sibi diceret quo fato 
usurus esset. ile victoriam dívini angeli magnorum bonorum fignum 
habendam esse asserit, et Israelem vocari iubet. quam vocem alii men- 
tem quae deum videat interpretantur, losephus eum qui divino angelo 


48 IQANNIS ;:ZONABAE 


φησίν, Ἰακὼβ. dà τὸν τύπον καλεῖ Φανουήλ, τρυτέσες ϑεοῦ 
πρόσωπον. γενομένου δ᾽ ἐν τῇ πάλῃ τῇ πρὸς τὸν ἄγγελον ἀλγῴ- 
ματος αὐτῷ περὶ τὸ νεῦρον τὸ πλατύ, ἐκεῖνός τε τὴν τούτον ^ 
βρῶσιν. ἀπεύιατο, καὶ δι᾽ ἐχεῖνον καὶ τῷ ἐκείνου. yéye« παγεὶ - 
ἀπηγόρευταρς. ὑπαντήσαντος δὲ τῷ ἀδελφῷ τοῦ Hoc, συνέ- ὅ 
C fico» ἀλλήλοις καὶ. ἠσπάσαντο. εἶτα ὁ μὲν Ἡσαῦ ἀπὰλλόγη, 
| axo δ᾽ ἀφίκετο πρὸς τὰ Σίκιμα. τῶν δὲ Σικιμιτῶν ἑορτὴν 
ι ἀγόντων, ἦ ϑυγάτηρ αὐτοῦ Φεῖνα εἰς τὴν πόλιν παρῇῆλϑε. τὰ 
τῆς ἑαρτῆς ἱστορήσουχα, ϑεασάμενος οὖν αὐτὴν Συχὲμ 9 τοῦ 
φῆς πόλεως βασιλέως υἱός, φϑείρει δι᾿ ἁρπαγῆς. ἔπειζαι ὁ 100-10 
ταῦ πατὴρ ἐῤέετο τηῦ ᾿Ιαχὼβ συζιώξαι τὴν demar τῷ Συχέμ" 
ὃ δὲ οὐ κατένευσε. “Συμεὼν δὲ καὶ deyl τῆς κόρης ὁμομήξρεω 
ἀδελφοί, διὰ τὴν ἑορτὴν εὐωχφιμένων τῶν ἂν τῇ πόλει καὶ xugg- 
βαρούμτων, νύχτωρ παρελϑόνεες πᾶν ἄρσεν ἡβηδὸν ἀνωροῦσε 
καὶ τὸν βασιλέα καὶ τὸν υἱὸν αἀτηῦ.. ταῦκά φησιν ὃ Ἰώσηπος. 16 
D πιϑανώτερον. δὲ περὶ ταύεων ἥ βίβλος ἑφκορεῖ τῆς. Γενέσεῳς. 
λέγει γὰρ ὅτι Ἐμμὸρ τοῦ πατρὸς Συχὲμ ἀξιοῦντος αυζευχϑῆνοιε 
τὴν dtivàv τῷ υἱῷ αὐτοῦ, Συμεὼν καὶ “«“ενὶ εἶξαν ὡς “εἰ περι- 
φμηϑεῖεν oi ἐν τῇ πόλει ἄρρενες πάντες, δώσομεν τὴν ἀδελφὴν 
ἡμῶν τῷ υἱῷ σοῦ", καὶ ὅτε καεεδέξαγχο τὸν λόγον καὶ περεέ- 30 
«μήϑησαν ἅπαγεες, κακὰ δὲ τὴν ἐκ τῆς περιτομῆς τρίτην ἡμέραν 
προγηρῶς τῶν περιτμηϑέντων διακειμένων καὶ ὀδυνωμένων. διὰ τὴν 
φλεγμονήν, ἐπέθεντο αὐτοῖς καὶ ἀνεῖλον ἅπαντας, ἀγνοοῦντος 


8 αὐτῷ om A. δ ἀπηγόρφευσεν A. ᾿ τοῦ om À. 18 
om À. 15óon A 19 of ἐν om A. 22 πονήρως À. 


- restiteri£ significare tradit, Iacobus locum illum Phanuel, hoc est, dei 
faciem vocat. et quia in lucta cum angelo poplitis dolore affectus fuerat, 
cum ipse illius esu abstinuit, tum omnis eius posteritas ab eo ut illicito 
abhorret. frater Esaus obviam illi progressus, salute dicta acceptaque 
recedit. lacobus Sicima pervenit. Sicimitis autem festum celebrantibus, 
flia eius Dina spectandae festivitatis gratia urbem ingreditur. quam 
conspectam Sychemus regius adolescens rapit, raptam stuprat, rex ado- 
lescentis pater Iacobum orat ut Dinam Sychemo despondeat. re non 
impetrata Symeon et Levis uterini puellae fratres, civibus ob festivi- 
tatem convivantibus atque inebriatis, urbem noctu ingressi, mares pror- . 
sus omnes ipsumque regem oum filio trucidant. haec losephus tradit: 
sed liber Geneseos probabilius his de rebus disserit. cum, inquit, Em- 
mor Sychemi pater Dinam filio uxorem peteret, Symeonem et Levim 
dixisse, si mares urbis omnes circumciderentur, se 6lio eius sororem 
suam desponsuros. qua accepta condicione circumcisos esse omnes, ac 
die inde tertio, cum ex cruciatu ardoris male haberent, ab illia truci- 


 ΑΝΝΑΌΜΙ9. 48 


nj Ἰακώβ. ᾧ χαλεπαίνοντει διὰ ταῦτα ϑαρροῖν ἐκέλευσεν ὃ ϑεός. P 137. 
ἀϑὼν δὲ ἐν Βαιϑὴλ ὁ Ἰακώβ, ὅπον τὸν ὄνειρον ἐϑεάσατο, ἔθυσεν, 
καὶ προϊὼν τὴν Pay) ἐκ τοχετοῦ θανοῦσαν ἐν Ἔφρατᾶ ϑάκτει. 
καὶ τὸ ἐξ αὐτῆς παιδίον Βενιαμὶν ἐκάλεόε, διὰ τὴν ἐπ᾿ αὐτῷ 
ὀγενομένην τῇ μητρὶ ἀδύνην. ἐλθὼν δ᾽ εἷς Χεβρὼν πόλιν τῶν 
Χαναναίων., κατέλαβε τὸν. πατέρα αὐτοῦ ᾿ἸΙσαὰκ ἔνι ζῶντα, $ δὲ 
Ῥιβέχκα ἔφϑη θανεῖν, θνήσκει δὲ μετὰ βραχὸ xol ὃ ᾿Ισαάκ, W 1 16 
καὶ θάπτεται σὺν τῇ γυναικὶ παρὰ τῷ γονικῷ μνημείῳ, βιώσας 
ἔτη πέντε καὶ ὀγδοήκοντα πρὸς τοῖς ἑχατόν " Ὁ E 
Ὁ 9. Ἡσαῦ δὲ Sox: τῆς "lóovpalag, καλέσας τὴν χώῤαν 
ἐφ᾽ ἑαυτοῦ. ᾿Εδὼμ γὰρ. ἐκεῖνος ἐκέκλητο, ὅτι ἀπὸ ϑήρας ποτὲ Β΄ 
λιμώττων ἐπανελϑών, καὶ τὸν ἀδελφὸν εὑρὼν φαχῆν. ἔτοιρά- ΄ 
σαντα ἑαυτῷ πρὸς τροφήν, ἠξίου. δοῦναι αὐτῷ" ὃ δὲ ἀποδόσϑαι. 
αὐτῷ τὸ πρεσβεῖον ἠνάγκασεν ἀντὶ τῆς φακῆς. καὶ παραχωρεῖ 
ἰδτούτου 3^ ὅρκων αὐτῷ διὰ τὸν λιμόν" ὅϑεν ᾿Εδὼμ ἐπεκλήϑη, 
διὰ τὴν ξανϑότητα τῆς φακῆς" σφόδρα γὰρ ἦν τὴν χροίων τοιαύτη. 
Ἐδὼμ δὲ παρ᾽ ᾿Εβραίυις τὸ ἐρυϑρὸν ὀνομάζεται. .. . 
᾿χακὼβ δὲ τὸν ἐκ τῆς “Ραχὴλ ᾿Ιωσὴφ διά τε τὴν τοῦ προσώ»- 
που εὐφυΐαν καὶ τὴν τῆς ψυχῆς ἀρετὴν πλέον τῶν ἄλλων παίδων 
"ἠγάπα. ἥ τε γοῦν τοῦ πατρὸς στοργὴ καὶ οἱ ὄνειροι oig ἐϑεά» 


I 


1 ἐκέλευσε θαρφρεῖν A. 2 ὁ om Α. 8 Ode: iv ἐφραϑᾶ A. 
4 ἐπ᾽ αὐτὸ À. 5 χεμβρὼν A. 8 παρὰ] ἐν A. 9 πρὸς] 
eov À. 12 φακὸν ᾿ φακὴν PW. 14 τὸ πρεσβεῖον αὐτῷ À. 
15 ὄρκου A. αὐτῷ add À et Iosephus. 16 χροιὰν À. 


FoxTrEs. Cap. 9. losephi “πὶ. 3 1—5. Genesis 25 εἰ 36 — 40. 


dates, lacobo ignorante. quem facinus illud graviter ferentem bono 

sRimo deus esse jubet. inde Baethelem proféctus Iacobus, ubi somnium 

viderat, rem divinam facit, ac progressus Rachelem ex partu mortuam 

sepeliti, puero ob matris ex eo dolorem Beniamine appellate. 

profectus patrem lsaacum adbuc viventem invenit: sed Re- 

becca iam obierat. nec multo post etiam Isaacus moriur, et una cum 
Wwrore in patrio monumento se , expletis vitae annis 185. | 

9. .Esaus autem Idumaeae imperabat, regioni a se dato nomine, 

| Edom enim vocatus faerat, quod aliquando famelicus a venatu reversus, 

| cem a fratre petiisset ut lentem, quam ille sibi coxerat, daret, iure- 

| iurando adactus aetatis praerogativam illi concessit, ex eo cognomi- 

natus est, Eom, ob rufom ἃ lentis colorem: Edom enim Hebraeis 

rufum signi&cat. — | ME 

. lacobus Josephum ob vultus elegantiam et ingenii dexteritatem 

prae caeteris diligebat, itaque et patria cariéas et somnia, quae vi- 


48 JOANNIS ZONARAE 


z^ gáso de φϑόνον αὐτοῦ τοὺς ἀδελφοὺς κεκινήκασι. τῶν δὲ ὄνεε- 
ράτων τὸ μὲν ἦν τοιοῦτον. ἐν ὥρᾳ ϑέρους ἐδόχει μετὰ τῶν ἀδελ- 

C gir ϑερίζων δράγματα δεσμεῖν καὶ τιϑέγαι, καὶ τὰ μὲν. αὐτοῦ 
ἠρεμεῖν, τὰ δὲ τῶν ἀδελφῶν προστρέχοντα προσχυνεῖν τοῖς αὐτοῦ, 
τὸ. δέ. τὸν ἥλιον xal τὴν. σελήνην καὶ τοὺς λοιποὺς τῶν ἀστέρων 6 
προσκυνεῖν ἐδόκεε. αὐτῷ., «ταύτας τὰς ἄψεις τῷ πατρὶ διηγού- 

! .. μένος, παρόντων καὶ τῶν συγγόνων,. τὴν δήλωσιν ζήτει. μαϑεῖν. 
ὃ δὲ εὐδαιμονέαν χατήγγείλε τῷ naidl, καὶ καιρὸν ἥξειν καϑ᾽ ὃν 
ὑπὸ τῶν γονέων καὶ τῶν. ἀδελφῶν τιμηϑήσεται καὶ -προὺχυνη- 
ϑήσεται. ταῦτα τοὺς: ἀδελφοὺς ἐλάπησε τοῦ ᾿Ιωσήφ, xii ὑπε- 0 

[o βλέποντο τὸ μειράχεον... «νεμόντων δὲ τὰ ποέμινια τῶν παίδων τοῦ 
"laxo ἐνιΣικέμοις, 0 nari) πέμπει τὸν ᾿Ιωσὴφ ἐκείνους ἐπίσχε- 

D '᾿ψόμενον.. ΐ ιδὲ τοῦτον. ἰδόντες ὥρμησαν ἀνελεῖν. Ῥουβὶμ δὲ 
συνεβούλευε μὴ αὐτόχειρας. γενέσθαι τοῦ ἀδελφοῦ, ἀλλ᾽ elg τὸν 
παρακείμενον λάχκον ῥἔψαι αὐτόν, ἵνα ἀποθάνῃ ἐχεῖ, καὶ οὕτω 15 
ψετρεώτερον. ἔσοιτο τὸ. κακόν. συναινεσάντων. δὲ τῷ λόγῳ τῶν 
γεανίσχων, λαβὼν ὃ Ῥουβὶμ τὸ μειράκιον, ἠρέμα καϑίμησεν εἷς 
τὸν :Adxxey. .' ᾽Ιούδας δὲ ἐμπόρους ἰδὼν ἄραβας, συνεβούλευσε 
τοῖς ἀδελφοῖς τὸν ᾿Ιωσὴφ 'ἀπεμπολῆσαι αὐτοῖς.. καὶ δόδαν τοῦτο, 
τοῖς ἐμπόροις αὐτὸν ἀποδίδονται μνῶν εἴκοσι, ἐτῶν ἑπτακαίδεκα 28 
γεγονότα. “Ῥουβὶμ δὲ νύχτωρ ἐπὶ τὸν λάκκον ἐλϑών, ἵν᾽ ἐξενέγκῃ 
τὸν ᾿Ιωσὴφ καὶ σώσῃ τοὺς ἀδελφοὺς λαϑών, καὶ μὴ εὑρὼν αὐτόν, 


1 δ᾽ Α. 5 τῶν ἀστέρων] ἀστέρας À. 10 τοῦ ἑωσὴφ ἐλύ- 
xnos À. 156 ἕν᾽ ἀποθάνη Α, ἕνα ἀποθάνει V. 16 ἔσοιται, 
litteris ταν ab eadem manu deletis, A. 19 τοῦτο] οὕτω A. 


20 εἴκοσιν A. 22 καὶ μὴ εὑρὼν] ἐπεὶ μὴ εὗρεν A. 


derat, fratrum invidiam illi conciliarunt. somnia huiusmodi fuerunt. 
unum, tempore messis cum fratribus metens manipulos sibi ligare et 
componere, ac suos immotos stare, quos fraterni accurrentea adorarent: 
alterum, & sole et luna ac reliquis stellis adorari sibi videbatur. has 
visiones fratribus etiam praesentibus patri referens, quid sibi vellent, 
scire cupiebat, at ille felicitatem nato denuntiabat, ac fore tempus quo 
et & parentibus. et δ fratribus coleretur et adoraretur. haec fratres 
aegre ferre, et torve adolescentulum intueri. post haec pater losephum 
ad filios, greges Sicimis pascentes, visum mittit. quo conspecto ad eum 
perimendum sunt concitati, sed Ruben monebat ne fraterno sanguine 
manus pollerent, sed in proximum puteum coniectum emori sinerent: 
sic levius fore facinus. quo consilio adolescentibus probato, puerum 
sensim in puteum demisit, ludas vero, Arabicis mercatoribus visis, 
auctor fit fratribus vendendi illis Iosephi. assentiuntur, eumque viginti 
minis vendunt, annos natum septemdecim. . Ruben noctu. ad'puteum 
accedit ut, Iosephum inde.ereptum clam fratribus conservaret. quo-non 


. ANNALIUM: 1:9... 45 


injü» ἡτεῶτο᾽ τοὺς ἀδελφούς. τῶν δὲ τὸ πραχϑὲν φράσάνεων P Y 28 


παύεται τοῦ πέρϑους. τὸν δὲ: χιτωνίσχον τοῦ μειραχίου αὐμωτὶ 
τρύγου μολύναντες ἦχον πρὸς τὸν. πατέῤα xal: οἴκον., τὸν μὲν 
Ἰωσὴφ μήτ᾽ ἰδεῖν μήϑ᾽ ὅπως ὀιέφϑαρται γνῶναι, χιτῶγα δὰ 
ὁτοῦτον εὑρεῖν ἡμαγμένον καὶ διερρωγότα. — "Inu δὲ ἐπὶ τῷ uai 
ραχίῳ πενθῶν ἐχαϑέζετο καὶ σάχκχον ἐνδύσας. : τὸν ᾿Ιωσὴφ δὲ ἐκ 
τῶν ἱμπόρων ὠνήσατο Πετεφρὴς ἀνὴρ Αϊγύπτιος ἐπὶ τῶν βαρι- 


Mec Φαραὼ μαγείρων, καὶ εἶχεν αὐτὸν ἐν τιμῇ.. τῆς δὲ τοῦ -. 

δισκύτου γυναικὸς διά τε «εὐμορφίαν καὶ τὴν αὐτοῦ. δεξιότητα ᾿ 
10 ἐρωτικῶς διατεϑείσης καὶ λόγους περὶ μέξεως npocayayotage, 

παρίπεμπε τὴν ἀξίωσιν. ἢ δὲ δεινῶς πολιορχουμένη τῷ ἔρωτι, B 


δευτίραν ἐπῆγε πεῖραν, καὶ τὸ πείϑειν ἀπογνοῦσα βιάζεσθαι 
ἤϑιλεν. ὡς δὲ καὶ τὸ ἱμάτιον ὃ νεανίσκος καταλιπὼν ἐξεπήδησε, 
χκαϑῆστο κατηφὴς καὶ συγκεχυμένη. ἐλϑόντι δὲ τἀνδρὶ κατηγόρει 
15700 ᾿Ιωσήφ, καὶ τὸ ἱμάτιον ἐπεδείκνυεν, ὡς 0t? ἐπεχείρει βιά- 
ἄσσϑαε καταλιπόντος αὐτό. Πετεφρὴς δὲ εἷς τὴν τῶν κακούργων 
εἰρχτὴν ἐμβάλλει τὸν ᾿Ιωσήφ, ἂν ἦ καὶ ὃ οἰνοχόος: τοῦ Φαραὼ 
κατ᾽ ὀργὴν ἐνεκέκλειστο, καὶ ὃ ἀρχισιτοποιός. . οἷς συνήϑης γενό-- 


μενος ἠξιοῦτο φράσαι αὐτοῖς τῶν ἐνυπνίων τὴν δήλωσιν. ὃ μὲν ὙΥῚ 1Ἰ 


40γὰρ οἰνοχόος ἄμπελον δρᾶν ἔδοξεν ἐξ. ἧς τρία ἐφύοντο κλήματα C 


ὧν ἀπῃώρηντο μεγάλοι καὶ πέπειροι βότρυες, τούτους δ᾽ ἀπο- 
ϑλίβειν dg φιάλην καὶ προσάγειν τῷ Φαραώ, κἀχεῖνον λαβεῖν 


5 διερρηγμένον Α. 6 καὶ om Α. ΦὄἜὄνδὺς A. 7 πεντε- 
φοὴς À ubique. ὠ  [Ἵ[ἔζ{ἧ{ὅπροσαγούσης παρέπεμπτο A. 13 κατα- 
λιπὼν ὃ νεανίσκος Α. 14 κατηγορεῖ Ἀ.. 17 τοῦ add A. 
21 πέπειροι Α, πέκυροι PW. 


invento lugens fratres criminatur: sed re ex illis cognita lugere desinit 
1 tunica. adolescentis hircino sanguine pollata ad patrem veniunt, di. 
centes se Iosephum nec vidisse nec quomodo interiisset scire; sed tuni- 
eam i riisse cruentatam et laceratam. . lacobus sacco indutus 
losephum luget. at illum a mercatoribus emit Petephres homo Aegyptius, 
Pharaonis regis coquis praefectus, et honorifice tractat. herilis autem 
uxor, et forma et. dexteritate eius in amorem illecta, verbis ad eum de 
congressu factis repulsam fert; ac nihilo tamen secius cupiditatis ardore 
subacta, speque persuadendi deiecta, vim parat. ut autem adolescens 
veste relicta exsilit, illa tristis οἱ perturbata sedet; maritoque reverso 
losephum accusat, demonstrans vestem quam ille violaturus dominam 
reliquisset, Petephres Iosephum in carcerem maleficorug coniici iubet, 
quo et pincerna Pharaonis per iracundiam coniectus fuerat, et magister 
pistorum: qui inita cum eo familiaritate, petebant somnia sibi ab eo sua 

&ri. pincerna vitem sibi videre visus fuerat, unde tres palmites 
enascerentur, de quibus magnae et maturae uvae dependerent, quas in 
phialam exprimeret, eamque Pharaoni offerret, qui e acceptaret. 


F^ 


ὯΔ) IOANNIS ZONARAE 


. τ προσηνῶς. ἀγαθὰ γοῦν σημαίνειν αὐτῷ τὸν ὄνειρον ζξηγεῖτο ὃ 
Ἰωσήφ. ἐν yàp. τρισὴν ἡμέραις ταῖς προσαγούσωες slc τὸ πρότερον 
ἀποκατασταϑήσεσϑαι διακόνημα. καὶ ἠξίου μεμνῆσϑαι. αὐτοῦ 
εὐπραγήσαντα. ὃ -δὲ ἀρχισεχοποιὸς τρία κανᾶ ἐδόκει φέρειν ἐπὶ 
τῆς κεφάλῆς, δύο μὲν ἄρτων πλήρη τὸ d' ἕτερον ὄψου καὶ ποι- 6 
κίλων βρωμάτων, τὰ δὲ διαρπαγῆναι ὑπὸ πτηνῶν καϑεπταμένων. 
ἔφη δὲ καὶ τούτῳ ὃ ᾿Ιωσὴφ τὰ τρία κανᾶ τριῶν ἡμερῶν εἶναι 

D σημαντικά, καὶ ἐν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ μέλλειν αὐτὸν κρεμασϑέντα 
σαρκόφάμοις ἔσεσθάε βορὰν πετεινοῖς. γέγονε δ᾽ ἐπ᾿ ἀμφοῖν ὡς 
Ιωσὴφ ἐξηγήσατο. | | | 

|. 10. Εἶτα τῷ. Φαραὼ 6 ϑεὸς ὄψεις ἐνυπνίων ἐπιπέμπεε 
διττάς, καὶ τὰς δηλώσεις ἀμφοῖν. ὃ δὲ τῶν μὲν ὄψεων ἐμιμνή- 
σχετό, τῶν δ᾽ ἐξηγήσεων ἐπελάϑετος. συγκαλεῖ τοίνυν τοὺς τῶν 

C «Δγυπτίων σοφούς, καὶ ἀπαγγέλλει αὐτοῖς τὰ ἐνύπνια, καὶ τὴν 
δήλωσιν ἀπαιτεῖς ἀπορούγτων δ᾽ ἐχείνων ὀργίζεται. 6 δ᾽ οἶνο- 1δ 
χόος, εἰ καὶ μὴ πρότερον, ἀλλὰ τότε πρὸς μνήμην ἧκε τοῦ Ἰωσήφ, 

P 1 29 xal διδάσχει περὶ ἐκείνου τὸν (ϑαραώ,. ἄγεται τοίνυν αὐτίκα. 
ὃ δέ φησι “νεανία, φράσαι μοι τὴν κρίσιν τῶν. ὀνειράτων ὥνπερ 
τεϑέαμαι. ἔδοξα βόας εὐτραφεῖς ἑπτὰ προϊόντας τοῦ ποταμοῦ 
πρὸς τὸ ἕλος χωρεῖν" ἑτέρους δ᾽ ἑπτὰ ἰσχνοὸς καὶ τετηγμένους 80 


1 οὖν αὐτῷ σημαίνειν A. ἃ προ ὅσα Α. 3 ἀκοκατα- 
στήσεσθαι *A , ποκατασταθήσεται εὐπραγήσας A. 


7 τοῦτο À, 11 φαραῷ Α. 13 συγκαλεῖται Α. 15 ὠργέ- 
ξετο Α. 18 φησι — μοι} φράσον μοὲ φησὶ vacía A. 
ὀνειράτων] ἐνυπνίων Α. 2 


FomTEs. Cap. 10. losephi 4ni. 3 5 et 6, Genesis 41— 45. 


Josephus bonam somnii esse significationem asserebat: nam intra triduum 
pristinam ei functionem restitutum iri: petebatque ut is, rebus suis se- 
cundis, sui recordaretur., pistorum autem magister visus sibi fnerat tria 
canistra in capite ferre, duo plena panibus, tertium obsonio e£ variis 
eibis refertum, quee ἃ devolantibus alitibus diriperentur. dixit auteth 
huic etiam loseplius, tria canistra significare triduum, ac die tertio 
suspensum eum carnivoris alitibus fore cibum. utrique acddere quae 
Iosephus praedixerat. 
10. Post haec deus Pharaoni bina visa in somnis offert, eorum- 
enarrstiones, at ille visa quidem meminerat, enarrationum autem 


.ANNALIUM I 10. . 4 


Mud τοῦ ἕλους ἐξιλϑόντας συναντῆσαι τούτοις, καὶ βρωϑῆναι 
πορὰ τῶν ϑευτέρων τοὺς — xc πίονας. xal μένειν ἔτ᾽ od-- 
τοὺς. ὁμοίως ἰσχνούς. | αὖϑις δ᾽ δρῶ στάχυας ἑπτὰ ἐκᾳύνεας 
Ge μιᾶς ϑαλεροὺς. καὶ —— τῷ βάρει τῷ τοῦ καρποῦ, 
ὑπλησίον δ᾽ αὐτῶν ᾿σαρίϑμοιυς ἐδόκουν δρᾶν ordyeac- ἀδραγεῖς 
ὑπὸ ἀδροσίας καὶ πρὸς ὅρασιν ἀηδεῖς, οὗ καὶ ἀνήλισκον τοὺς 
εὐκάρπους τε καὶ ὡραίους. ὃ δ᾽ ᾿Ιωσήφ “κἂν διιτά". φησιν 
“ὦ βασιλεῦ, εἰσὶ τὰ ἐνύπνια, ἀλλὰ μέαν ἔχουσε τῶν μελλόντων B 
τὴν δήλωσιν.. di τε γὰρ βόες, ζῷον ἐπ᾽ ἀρόερῳ πονοῦν, ὑπὸ 
Ἰοτῶν χειρόνων κατεσϑιόμενοι, καὶ οἱ ϑάλλοντες στάχυες ὑπὸ τῶν. 
ἐδρανῶν δαπανώμενοι, λιμὸν ἐπὶ τοσαῦτα ἔτη τῇ χώρᾳ cov 
καταγγέλλουσιν ἐν ᾿σαρίϑμοις. ἐνιαυτοῖς εὐθηνηϑείσῃ πρότερον 
τοῖς καρποῖςν ὥς τὴν. τούτων εὐφορίαν ἀναλωθῆναι ὑπὸ τῶν 
ἔχμτα, εἰ δὲ σὺ ταμιεύσεις τὰ τῆς προτέρας εὐδαιμονίας εἷς 
Ιδτοὺς τῆς ἀφορίας ἐνιαυτούς, ϑήσεις τοῖς «ἀϊγυπτίοις ἀνεπαίσϑητον 
τὸ δυστόχημα." Φαραὼ δὲ τὴν τοῦ ᾿Ιωσὴφ ἐχπλαγεὶς σοφίαν 
διά τε τὴν ἐξήγησιν καὶ τὴν συμβουλήν “αὐτὸς ὃ τούτων" ἔφη 
agre τε xal σύμβουλος καὶ οἰχονόμος ἔσῃ τῶν βουλευϑέντων." 
καὶ παρέσχεν αὐτῷ τὴν ἐξουσίαν αὐτοῦ, ὥστε σφραγῖδι. χρῆσϑαι ο 
7j Φαραὼ καὶ πορφύραν ἐνδύεσθαι καὶ ἐλαύνειν ἐφ᾽ ἅρματος. 
ἣν dó τότε τριάκοντα γεγονὼς ἐτῶν ᾿Ιωσήφ. προσηγόρευε δὲ 
* ὃ Φαραὼ Ῥοϑομφάνηχον" σημαίνει δὲ τὸ ὄνομα κρυπτῶν 


4 τῇ εἰναι em Δ. B τὰ ἐνύκνια εἰσὶν A. 22 φοδομφάρυγον 

προοσηγόρεουσ ομφάνηζον 
A et "duo codices Regii οἱ Colberteus", φονδομφάνητον Pax 
Josepho, τοϑομφάνηχον W: Coptice φονϑῶν φανηκ Genes, 41 45. 


temmes et fame confecti, atquo pinguibus illis devoratis aeque tenues 
manerent, rursus vidi spicas septem ex uno vegeto calamo enatas, 
granorum inclinatas; ac prope illas totidem videre videbar πρὶν 

cas tenues et ob equallorem ads foedas, quae et ipsae foecu 
et pelchras consumerent." nd haec losephus "etsi, o rex", inquita 

"somnia bima sunt, eadem tamen est utriusque in fütnrom nificatio 
nam et boves, animal arendo exerceri solitum , a deterioribus evorati, 
& spicae florentes a tenuibus absumptae, tot annorum famem tuae regioni 

portenduht, ctum quidem totidem annis proventus annonae uberrimus a 

posterioribus sit abewmendus. tu vero, si priorem copiam in sterilitatis 
annos weporueris , sensum istius calamitatis Aegyptiis adimes," — Pharao 
Iosephi entia obstupefactus tum eb somniorum coniecturam tum pro- 
pter cons "t" inquit "ipse, rerum istarum coniéctor et suasor, 
λόοπι dem consiliorum administrator eris." itaque potestatem suam in 
eum confert, ut et sigillo Pharaonis uteretur, et perpuram gestaret, 
et curru veheretwr, accidit hoc Iosepho 30 annos nato , quem Pharao 
, hoo est occultorum interpretem, vocabat; eique 


4. IOANNIS ZONARAE 


iógéirív. αυζεύγνυσε. δὲ αὐτῷ καὶ. γυναῖκα. Maryi9: χεκλημιένην; 
τὴν ϑυγατέῤα. τοῦ ἐν. “λίου πόλει ἱερέων πρωτεύοντὸς. ἐξ ἧς: 
᾿ αὐτῷ γίνονται παῖδες πρὸ τοῦ λιβοῦ, ὧν ὃ πρεσβύτερος ἦν. Mac. 
νασσῆς" ἐπίληθον δὲ δηλοῖ, ὅτι λήϑην tigasó τῶν ἀευχημάτων". 
᾿Εφραῖμ. δὲ ὁ νεώτερος" ἀποδιδοὰς. δὲ τοῦτο. σημαίνει, διὰ τὰ 5. 
Ὁ ἀποδοϑῆνωι αὐτῷ τὴν τῶν προγόνων ἐλευϑερίαν. ἐνεεῦϑεν ἧκεν. 
ὃ τῆς ἐνδείας. καιρόςοι᾽ οὗ μόνης δὲ, τῆς «ἀἰγύπεου κατεμράτησέν, 
ὃ λιμός, ἀλλὰ καὶ τῆς, χώρας καϑ' ἣν παρῴκει ὃ ᾿Ιακώβ. πέμπεε 
τοίνυν τοὺς υἱοὺς εἷς “ἶγυπέρν σῖτον ὠνησομένους, μόνον παρ. 
ἑαυτῷ κατασχὼν τὸν Βενιαμὶν. ὥς νεώτατον. οἱ μὲν οὖν προσῆλ» 10 
Sov τῷ ᾿Ιωσήφ. ὃ δὲ μὴ γνωὰϑεὶς ἐπέγνω. τοὺς ἀδελφούς, καὶ. 
W 118 χατασχάπους ἔλεγεν ἥχειν αὐτούς. οἱ δὲ ὅθεν τε ἥκοιεν ἔλεγον;: 
καὶ ὡς ἑνὸς εἶεν πατρὸς ἔξει ζῶντος, καὶ ὡς ἕτερος νεώτερος ἀδελ-- 
φὸς ἔστι παρὰ τῷ πατρί. πληροφορίαν δ᾽ ἔλεγεν ᾿Ιωδὴφ δοῦναε. 
αὐτῷ ἀληϑείας, εἰ τὸν νεώτερον ἀδελφὰν κομίσουσι πρὸς αὐτόν. 15 
P I 30 δίδωσιν ὁὖν σῖτον αὐτοῖς, καὶ τὸ ἀργύριον τῷ ἑκάστου. σάκκῳ; 
ἐνθέμενος λάϑρα" κατέσχὲ δὲ τὸν Συμεὼν τῆς, ἐπανόδου ἐσόμενον. 
ὅμηρον. ἐπανῆλθον. πρὸς τὸν ᾿Ιακὼβ ot υἱοὶ τὸν σῖτον xoui-' 
᾿ζοῦτες, κἀλ τὰ συμβάντα ἀπήγγειλαν, καὶ λύπην αὐτῷ ἡ τοῦ 
Συμεὼν ἐποίεε κατάσχεσις, δοῦναί τε τὸν Βενιαμὲν ἀπαχϑῆναι 20 
εἷς “ἴγυπτον o) κατένευσεν. ἤδη δὲ τοῦ aízóv δαπανηϑέντος, 
ἐπεὶ μὴ ἄλλως ἐξῆν. αὐτοῖς εἰς “Δἴγυπεον ἀπελϑεῖν εἰ μὴ καὶ τὸν 


1 ξεούγνυσι A, 2v) om À. 71πεκράτῃηκενα. ϑδκατώκει A. 
9 ὠνησομένους À , ὠνησαμένουςω P. [10 νεώτερον A. — 16 δίδωσι 
σῖτον À. 17 λάθρα dvOiusvog A. — 19 καὶ ante λύπην om Α. 
40 τὸ om Δ. . 2] κατένευεν A. 


wxorem Ásenetham nomine, Heliopolitani ponti&eis filiam, despondet: 
e qua ante famem liberos suscipit —— aai maiorem Manassem ab 
oblivione vocat, quod calamitatum oblitus esset; minorem Ephrsimum 
a retributione, quod maiorum suorum libertas sibi restituta esset, ad- 
ventat interea penuriae tempus: neque Aegyptum duntaxat invadit femes, 
sed eam quoque regionem in qua Jacobus inquilinum agebat. mittit igitur 
filios in Aegyptum ad emendum frumentum, solo Beniamine apud se re- 
tento, ut natu minimo. accedunt illi Iosephum: qui non agnitus agnoscit. 
fratres, et exploratum venisse illos ait. illi et unde venerint, et se uno 
patre natos esse adhuc superstite, et alium fratrem natu minimum esse 
apud patrem dicunt. losephus tum demum se fidem illis habiturum dicit, 
si fratrem minimum ad se &dduxissent. dat eis frumentum ; argentoque 
sacco cuiusque clam imposito, Symeonem reditus illorum vadem retinet. 
redeunt ad Iacobum filii frumentum afferentes et quid sibi accidisset nun- 
tantes, ille retentum esse Symeonem «egre fert, Beniaminem in Aegy- 
ptum perduci se passurum negat. frumento autem iam consumpto, cum 
eis alia condicione reverti in Aegyptam non liceret nisi Beniamine etiam 


ANNALIUM I 10, 49 


Βριαμὶν "συνεπάχοιντο, ὑπείκων ἀνάγκῃ δίδωαιν αὐτὸν ὃ πατήρ; 
χαὶ τὴν τοῦ σίτου τιμὴν διπλασίονα, xel τῷ ᾿Ιωσὴφ δωρεάς. 


ὡς δ᾽ ἦλϑον εἰς “ἴγυπτον προσήγαγον τὰ δῶρα αὐτῷ. ὃ δὲ τὸν B 


Βενιαμὶν ἰδὼν καὶ συνϑρυπτόμενος, ἵνα μὴ δακρύων καταφανὴς 
ὀγίοο», μετέστῃ. εἶτα ἐπὶ δεῖπνον παραλαμιβάνει «τοὺς. ἀδελ- 
φούς, xai διπλασίοσι μοίραις. ἐδεξιοῦτο τὸν Βενιαμίν, καὶ τὸν 
τοῦ σίτου ταμίαν δοῦναι σῖτον αὐτοῖς χελεύει xol τὴκ τιμὴν ἐπε 
ϑῶαι τοῖς σάκκοις, εἰς dà τὸ τοῦ Βενιαμὶν φορτίον xal σχύφον 
ἀργύρεον ἐμβαλεῖν. τούτων δὲ γεχογότῳν. ἀπήεσαν οἱ ἀδελφοὶ 


Ἰολαβόντες xal τὸν Σμμεών.. περικυκλαῦαι δὲ ἀπιόντας. αὐτοὺς. 


ἱππεῖς ἐπεγχαλοῦγτες τὴν τοῦ σκύφου. κλοπήκ; καὶ ἐρευνῶγτες 
εὗρον τὸν σχύφον παρὰ τῷ ᾿φορτίῳ Βενιαμίν. οἱ μὲν οὖν ἱππεῖς 


2* 


ἦγον πρὸς τὸν ᾿Ιωσὴφ. τὸν Βενιαμίν, oi δὲ ἀδελφοὶ αὐτοῦ τὰς C 


στύόλας διαρρήξαχτες ἴχλαιον καὶ συνείποντη. ᾿Ιωσὴφ δὲ τούτους 
16 ὀνειδίσας ὡς ἀχαρίστους, . ἠλευϑέρον μὲν τοὺς λοιπούς, μόνῃ 
δ᾽ ἠρκεῖτο: τῇ τοῦ Βενιαμὶν κατοχῇ. τοὺς δὲ ἀπορία συνεῖχεν. 
᾿Ιούδας δὲ διαλεχϑεὶς xal, πολλὰ πρὸς ἔλεον δημηγορήσας ἐπα-- 
γωγά, εἷς ἔλεγχον ἤγαγε τοῦ πάϑους τὸν ᾿Ιωρήφ. ὃ δὲ μηκέτι 
δυνάμενος ὑποχρίνεαϑαι τὴν ὀργήν; γνωρίζει τοῖς ἀδελφοῖς ἕαυ-- 


J μ Σ᾽ ὦ έ . : ^ “ 
3070», καὶ χάριν. αὐτοῖς ὡμολόγει ὡς συναιτίοις γενομένοις τῶν τῷ 


ϑεῷ βεβουλευμένων περὶ αὐτοῦ. “ἄπιτε ovr" φησι “καὶ ταῦτα 


δηλώσατε τῷ πατρί, αὐτόν τε καὶ πᾶσαν τὴν συγγέψειαν ἄνα- 
λαβόντες ἐνταυϑοῖ μετοικίζεσϑε" ἔτε γὰρ. ἐπὶ πενταετίαν ἔσται 


1 προσεπάγοιντο A. io. xol om À. . 19 qvotíp Α΄ cum 
Josepho, φόρτῳ PW. 18 ἀδελφοὶ db A. — 20 ὡς c. yevo- 
μένοις om Α. ; 


adducto, victus necessitate pater concedit; et duplex frumenti pretium 
ὃς losepho munera addit, nt in Aegyptum venere, Iosepho munera offe- 
rut: qui Beniamine viso miseratione commotus ad lacrimas dissimulandas 
secedit, deinde fratribus ad cenam adhibitis, duplis Beniaminem portio- 
Bibus appositis honorat; et quaestorem frumentum illis dare jubet, et pre- 
tium in saccos imponere, et in Beniaminis sarcinam scyphum argenteum 
conicere. his factis discedunt fratres, recepto Symeone, 608 abeuntes 
circumdant equites, obiicientes furtum scyphi: quem inquisitione facta in 
jaminis sarcina reperiunt. Beniaminem equites ad Iosephum abducunt, 
quem fratres scissis vestibus plorantesque sequebantur. losephus insecta- 
tus eos ut ingratos, missos facit, solius Beniaminis retentione contentus. 
caeteri attoniti adstant: ludas vero causam agere exorsus, cum multa ad 
commiserationem apta dixisset, affectum losephi ita commovit ut nec iram 
diutius simulare posset, et se fratribus agnoscendum praeberet, et gra- 
tiam eis haberet, ut qui consiMiorum dei de se ex parte fuissent adiu- 
tores. "abite ergo" inquit "et haec significate patri, ipsoque et omni eius 
cognatione assumpta huc commigratote: nam fames adhuc quinquennium 
Zonarae Annales. á 


f^ 


90 IOANNIS ZONARAE 


λιιός." ταῦτα εἰπὼν περιβάλλει τοὺς ἀδελφοὺς καὶ δωρεαῖς 
δεξιοῦται. MEN | | 
^ * 14 Kol oi μὲν ἀπῆλθον" ὃ δὲ "Ἰακὼβ μαϑὼν τὰ περὲ 
᾿Ιωσήφ, ὥρμησεν εὐθὺς πρὸς αὐτόν, πᾶσαν τὴν συγγένειαν αὐτοῦ 
ἐπαγόμενος" ἦσαν δὲ ἑβδομήκοντα πέντε. ἤδη δὲ τῆς “«ἀἰγύπτου ὃ 
πλησίον ὄντι αὐτῷ προσυπαντᾷ ᾿Ιζωσήφ. ὃ δ᾽ 650 χαρᾶς μιχροῦ 
δεῖν ἐξέλιπε. παραγεγονότα δὲ τὸν "Tax καὶ τοὺς utv^- αὐτοῦ 
εἰς Δἴψνπιον ἀκούσας ὃ Φαραώ, χαίρων ἦν, xol παραγενόμενον 
τὸν ᾿Ιακὼβ. πρὸς. αὐτὸν ἠσπάδατο. χαὶ μαϑὼν ποιμένας εἶναε 
P I 31 τοὺς μετ᾽ αὐτοῦ, συνεχώρησεν αὐτοῖς τὴν ἐν "HAMov πόλει κατοί- 10 
κησιν. τοῦ δὲ λιμοῦ ἐπιϊεινομένου, χρημάτων τοῖς “Ϊϊγυπτίοις 
ἀπεδίδου τὸν σῖτον ὃ ᾿ζωσήφ. τούτων δ᾽ ἐπιλειπόντων, τῶν 
βοσκημάτων ὠνοῦντο  αὗτόν, εἶτα καὶ τῆς γῆς παρεχώρουν ἵνα 
τῤαφεῖεν. οὕτω δὲ τοῦ Φαραὼ πάσης περιουσίας κυρίού ymo- 
μένου πλὴν τῶν ἱερέων (τούτοις γὰρ ἔμενεν ἢ χώρα αὐτῶν), óc 15 
ἤδη ἐλώφησεν ὃ λιμός, συλλέγων τοὺς «ἀϊγυπτίους ὃ ᾿Ιωσὴφ ἕκα- 
στον εἷς τὴν πόλιν αὐτοῦ, τήν τὲ γῆν αὐτοῖς ἐχαρίζετο καὶ φιλερ-- 
γεῖν παρεκάλει, τὴν πέμπτην τῶν καρπῶν τελοῦντας τῷ Φαραα,. 
᾿Ιαχὼβ δὲ ἑπτακαίδεκα ἔτη ἂν “ἢγύπτῳ διαγαγὼν νοσήσας ἔξέ- 
Β λιπε, προειπὼν πῶς μέλλοιεν οἱ ἐκ τῆς γενεᾶς αὐτοῦ τὴν Χανα- 30 
valay οἴχεῖν. καἀὶ τοῖς μὲν ἄλλοις τῶν υἱῶν κτῆσιν ἀγαϑῶν ἐπευ- 


1 ταῦτ᾽ Α. ὃ δ᾽ Α. 4 πᾶσαν τ. συγγένειαν) πάνταρ 
τοὺς μετ᾽ Α. 8 sig] πρὸς Α. ὁ om Α. 9 ἠσπάσατο A, 
, ἄσπάσατο PW. 19 ἐκιλιπόντων A. 15 dg) καὶ A. 


16 ὁ ante Ἰωσὴφ om A. 
Fomems. Cap. ll. loeephi dnt. 2 7 et 8. — Genesis 46 — 50. 


duratura est." haec locutus fratwés amplectitar muneribusque prose- 
r. | | 
un 11. Atque illi quidem abetnt: Iacobus autem losephi rebus co- 
£nitis statim ad eum properat cum omm sua cognatione, qui omnes 75 
erant. cum vero iam prope Aegyptum venisset, obviam ei losephus pro- 
greditur. at ille prae gaudio pene animo linquitur. Pharao audito Iacobi 
cum snis in Aegyptum adventu gaudet, eumque secum congressum salutat ; 
et quia illins domesticos opiliones esse cognorat, sedes eis Heliopoli asai- 
gnat. fame porro crescente Iosephus pecunia frumentum vendit Aegyptiis: 
ea exhausta pecoribus id emunt. denique agris etiam cedunt, ut haberent 
unde viverent. sic Pharaone omnibus copiis potito (agris sacerdotum ex- 
ceptis, qui sols possessoribus manebant) ut iam fames remiserat, Iosephus 
Aegyptios in urbes quosque suas convocat, terram eis donat et operi in- 
tentos esse iubet, ut quintas frugum Pharaoni penderent. Iacobus annis 
17 in Aegypto transactis ex valetudine moritur, cum praedixisset ante ut 
sui posteri in Chananaea habitaturi essent: ac caeteris quidem filiis fausta 


* 


Σάμενος, τοῦ ᾿Ιωσὴφ δ᾽ ἐγχώμιον διεξελϑὼν ὅτι μὴ μνησικακήσειε 

τοῖς ἀδελφοῖς, προσέταξε τοῖς υἱοῖς ἵνα τοὺς παῖδας τοῦ Ioa?) W I 19 
"Egootj καὶ ἸΠανασσῆ συναριϑμήσωσιν ἑαυτοῖς, συνδιαιρούμενοι 
τούτοις τὴν Χαναναίαν. εὐλογηθῆναι δὲ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ "Ina? - 

6 παραστήσας τῷ Ἰακώβ, τὸν μὲν πρεσβύτερον κατὰ τὴν δεξιὰν 
ἔστησε χεῖρα, τὸν δὲ νεώτερον κατὰ τὴν λαιάν. ὃ δὲ τὰς χεῖρας 
ἐναλλὰξ ταῖς τῶν παίδων κεφαλαῖς ἐπιϑέμενος, τὴν μὲν δεξιὰν 
τῷ νεωτέρῳ ἀπένειμε, τῷ πρεσβυτέρῳ δὲ τὴν εὐώνυμον. καὶ 
τοῦ ᾿Ιωσὴφ μὴ οὕτω χρῆναι τὴν ἐπίϑεσιν ποιήσασθαι τῶν χειρῶν C 

10 φήσαντος τῷ πατρί, ixcivoc ἀλλοιῶσαι τὸν τῶν χειρῶν οὐκ ἐπείσϑη 
σχηματισμόν. οὗ γάρ, ὡς ὑπείληφεν ᾿Ιωσήφ, οὐκ ἤδει ὃ ἐποίει, E 
τῷ βαϑεῖ τοῦ γήρως βλαβεὶς τὴν διάνοιαν, ἀλλ᾽ ὡς προφήτης 
τὰ μέλλοντα ὑπῃνίττετο, καὶ τὸν σωτήριον ἐτύπου σταυρόν, καὶ 
τὸν νέον λαὸν τὸν ἐξ ἐϑνῶν δηλαδὴ δεξεὸν ἐδήλου λογισϑήσεσϑαοε 


1579 ϑεῷ καὶ τοῦ πρεσβυτέρου προτιμηϑήσεσθαι, φημὶ δῆτα τοῦ 
᾿Ιουδαϊχοδ. τελευτᾷ δὲ "Ἰακὼβ βίωσας ἔτη τρεῶν δέοντα ἑκατὸν 
xal πεντήχοντα. "Ιωσὴφ δὲ τοῦ Φαραὼ συγχωρήσαντος ἄπεισιν 
εἰς Χειβρῶνα καὶ ϑάπτει τὸν πατέρα πολυτελῶς. τῶν δὲ ἀδελφῶν 
δεδιότων συνυποστρέφειν αὐτῷ, ἵνα μὴ μνησικακήσας ἀνταποδοίη D 

30 αὐτοῖς, πείϑει μηδὲν ὑφορᾶσϑαι. τελευτᾷ δὲ καὶ οὗτος, ἔτη 
βιώσας ἑκατὰν δέκα, ἐντειλάμενος, ὅτε μεταναστεύσουσι τῆς «4]- 
γύπτου οἱ ἐκ τοῦ γένους αὐτοῦ, ἐκκομίσαι καὶ τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ καὶ 
εἰς τὴν “Χαναναίαν ἀπαγαγεῖν. 


1 ἐξελθὼν Α. μνησιπακήσηΑ. 3 μαναυσσῆν A. — 7 OfpevogA. 
9 τῶν χειρῶν ποιήσασθαι Α. 19 τοῦ γήρως τῷ βαϑεῖ A. 
14 λογέξεσϑαι Α. 18 χευρῶνα Α. 41 ὅτε À, ὅει PW. 
μεταναστεύσωσι À. 


comprecatus, et Iosephi laudibus praedicatis quod fraternae iniuriae oblitus 
esset, mandat filiis ut Iosephi liberes Eiphraimum et Manassem in suum 
numerum referrent et in Chananaeae terrae portionem admitterent. Iose- 
phus filiis suis ad Iacobum adductis ut eis bene precaretur, maiorem ad 
dextram statuit, iuniorem ad laevam. at ille manibus decussatim puero- 
rum capitibus impositis dextram iunieri admovet, sinistram maiori. ob 
quod factum ἃ Iosepho reprehensus collocationem manuum matare noluit : 
neque enim (ut losephus putabat) per errorem ia fecerat, hebescente 
eb senium ingenio, sed vatis instar futmros eventus per ambages denun- 
tiabat, et salutarem crucem informabat, ac recentem populum, e genti- 
bus conflatum scilicet, dextrum a deo iudicatum iri signi&cabat, antiquiori, 
Iudaico nimirum, praeferendum. obiit Iacobus annos natus 147. Iose- 
phus issu Pharaonis Chebronem proficiscitur , patremque magno sumptu 
sepelit; et fratribus dubitantibus an cum eo reverterentur ( verebantur 
enim ne veterem iniuriam ulcisceretur) scrupulum illum eximit. eti 

etiam moritur, expletis annis 110, cum mandasset ut populares sui ex Ae- 
£ypto remigraturi sua -etiam ossa in Chananaeun terram secum asportarent. 


53 IOANNIS ZONARAE 


12. «Αἰγύπτιοι ᾿δὲ ἀκμάζοντας τοὺς ᾿Ισραηλίτας δρῶντες 
καὶ τοῦ ᾿Ιωσὴφ ἐπιλελησμένοι ταλαιπωρίας ποικίλας κατ᾿ αὐτῶν 
ἐπενόουν. τόν τε γὰρ ποταμὸν εἰς διώρυχας πλείστας κατατεμεῖν 
αὐτοῖς ἐπέταξαν, καὶ οἰκοδομῆσαι τείχη ταῖς πόλεσι καὶ χώματα 

ΡῚ 82 ἀνεγεῖραε, ἵνα δι᾽ αὐτῶν ὃ ποταμὸς λιμνάζειν ἀνείργοιτο, καὶ δ 
ἀνιστᾶν πυραμίδας, καὶ τούτοις τοὺς “Ἑβραίους ἐξέτρυχον. 
χρόνον μὲν οὖν συχνὸν ἐπ᾽ αὐταῖς διήνυσαν ταῖς καχώσεσιν. 
εἶτα τῶν ἱερογραμματέων τις ἀγγέλλει τῷ Φαραώ, τεχϑήσεσθαί 
τινα κατ᾽ ἐχεῖγον τὸν καιρὸν τοῖς ᾿Ισραηλίταις, ὃς τραφεὶς ant 
γώσει μὲν τοὺς “Αἰγυπτίους, αὐξήσει δὲ τοὺς ὁμογενεῖς. δείσας 10 
οὖν ὃ Φαῤαὼ κελεύει πᾶν ἄρσεν γεννώμενον τοῖς Ἑβραίοις ῥιπτοῦν-- 
τας εἷς τὸν ποταμὸν διαφϑείρειν, τοὺς δὲ μὴ οὕτω ποιοῦντας τῶν 
παίδων τοχεῖς παγγενῆ ἀναιρεῖσθαι, καὶ τοὺς τοχετοὺς δὲ τῶν 
"Eftoaltv γυναικῶν τὰς “ἰγυπτίας μαίας παραφυλάττειν. 

B . Kai οἱ μὲν ἦσαν ἐν τούτοις" ἀνὴρ δέ τις τῶν εὖ γεγονότων 18 
πρὸς ταῦτα δεέκειτο χαλεπῶς (ἐχυοφόρει γὰρ ἥ τούτου γυνή) καὶ 
ἐδέετο τοῦ ϑεοῦ" μὴ ἀπογινώσκειν δὲ xaJ? ὕπνους προσέταξεν 
αὐτῷ ὃ ϑεός. ““ὅ τε yàg παῖς, ὃν εἶπον «Αἠγύπτιοι, σός" ἔλεγεν 
ἔσται, καὶ σωθϑήσεταε xol τραφήσεταε λαϑὼν τοὺς ἐπιβου-- 
λεύοντας, καὶ λύσει μὲν τῆς παρ᾽ «Αἰγυπτίοις δουλείας τοὺς ὅμο-- 30 
φύλους, μνήμης δὲ αἰωνίου τεύξεται. ὃ δὲ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἱερά-. 
3 διώρυγας A. , 5 ἀπείργοιτο A. S 8 ἀναγγέλλει A. 11 ὁ 


om Α. 16 ἡ τούτου] αὐτῷ ἡ A. 17 προσέτασσεν A. 
18 εἶπον) ὑφορῶνται A. | 


FowrEs. Cap. 12. losephi 4nt. ἃ 9—11. Exodi 1 οἱ 2. 


12. Aegyptii, quia florere videbant Israelitas, obliti Iosephi, 
varias in eos aerumnas excogitant. nam et Nilum in plurimas fossas deri- 
vare eos iusserunt, et urbes circumdare moenibus, et aggeres excitare, 
per quos Nili exundationes cohercerentur, et pyramides exstruere. huius- 
modi igitur rebus Hebraeos excruciabant. ac longo illi tempore istas ae- 
rumnas tolerarant, cum quidam ex sacerdotibus Pharaoni nuntiat fore ut 
circa id tempus quidam Israelitis nasceretur qui, si adolevisset, et Aegy- 
Dior depressurus et populares suos evecturus esset, qua re perterritus 

harao omnes masculos qui Hebraeis nascerentur in flumen proiectos ne- 
cari iubet: quod quicunque parentum negligerent, cum omni familia peri- 
turos: et partus Hebraearum mulierum ab Aegyptiis obstetricibus obser- 
vari iubet. 

Atque illi quidem in his erant: quidam autem vir nobilis ob edictum 
istud angebatur (nam uxor eius ferebat uterum) ac precatus deum in 
somnis monetur ne desperet: "nam et puer" inquit deus, "quem dixerunt 
Aegyptii, tuus erit, et manebit incolumis, et ignorantibus insidiatoribus 
educabitur; ac popularibus suis ex Aegyptiaca servitute ereptis aeterna 
memoria celebrabitur. frater item «eius cum suis posteris sacerdos meus 


ANNALIUM I 12. 93 


σεταί μοι σὺν τοῖς ἐχγόνοις διαπαντός." τίκτει τοίνυν αὐτῷ ἡ 
γυνὴ παιδίον ἄρρεν λαϑοῦσα τοὺς φύλακας, καὶ τρέφεται παρὰ 
τῶν τεχόντων τὸ βρέφος ἐπὶ μῆνας τρεῖς. δεδοικότες δὲ ἐπὶ τῷ 
ϑεῷ τὴν αὐτοῦ σωτηρίαν πεποίηνται, καὶ πλέγμα τε μηχανησά- C 
5 μένοι ἀσφάλτῳ τε περιχρίσαντες ἐντιϑέασι τὸ βρέφος“καὶ ἀφιᾶσε — 
κατὰ τοῦ ποταμοῦ. ἡ δὲ τοῦ παιδίου ἀδελφὴ ἸΠαριάμμη παρε- 
τήρει τὸ γενησόμενον. παίζουσα δὲ παρὰ ταῖς ὄχϑαις τοῦ ποτα- 
μοῦ Θέρμουϑις ἢ ϑυγάτηρ Φαραὼ δρᾷ τὸ πλέγμα καὶ στείλασα 
κομίζεται τοῦτος. ἰδοῦσα δὲ τὸ παιδίον ἠγάπησεν αὐτὸ καὶ διὰ 
10 κάλλος καὶ διὰ μέγεϑος.. καὶ παράγονται γυναῖκες «ἰγύπτιαι 
ϑηλάσουσαι αὐτό" τὸ δὲ ϑηλὴν αὐτῶν οὐ προσίετο. ἡ δὲ α- W 1920 
ριάμμη ὡς τάχα παρατυγχάνουσα “βασίλισσα εἶπεν, “εἰ “Εβραὶς 
κληϑείη γυνή, ἴσως προσήσεται ϑηλὴν τὸ βρέφος δμογενοῦς.ἢ 
3) δέ “χάλεσον᾽" ἔφη. καὶ παρήγαγε τὴν μητέρα, καὶ 5 Of,- D 
15 μουϑὶις τὴν τοῦ παιδὸς τροφὴν ἔμρμισθϑον αὐτῇ ἀνατίϑησι, καὶ 
ἐχ τοῦ συμβεβηκότος ὀνομάζει αὐτό. τὸ γὰρ ὕδωρ μῶς καλοῦσιν 
Αἰγύπτιοι, ὑσῆς δὲ τοὺς ἐξ ὕδατος σωζομένους" ἄμφω γοῦν συν- 
ϑεῖσα τὰ ῥήματα εἷς κλῆσιν αὐτοῖς τοῦ βρέφους ἐχρήσατο. ἦν 
δ᾽ ἐξ Ἡβραὰμ ἕβδομος Movonc* ἩἩΜμαρὰμ μὲν γὰρ αὐτὸς ἦν 
ΔΟπαῖς, Καὰϑ' δὲ τῷ Ἡμαρὰμ ὃ πατήρ, ὃ δὲ τοῦ Atul, καὶ τοῦ. 
᾿Ἰαχὼβ 0 Jev[, ᾿Ιακὼβ δὲ ἐτέχϑη τῷ ᾿Ισαάκ, ᾿Ισαὰκ δ᾽ ἐξέφυ 
τοῦ Lífoudu. τριετεῖ δὲ τῷ παιδὶ γεγονότι, καὶ τὸ τῆς ἡλικίας 
ἀνάστημω καὶ τὸ τῆς μορφῆς ἀστεῖον ἔκ ϑειοτέρας ἐπέπρεπε ῬῚ 88 


1 ἡ om Α. ἃ ἑαυτοῦ Α. 6 παιδὸρ Α. 9 ἠγάπησε 
τοῦτο Α. 13 προσοίσεται Α. 16 μὼς Α. 17 τοὺς 
σωϑέντας ἐξ ὕδατος À. 19 Μωυσῆς] modo sic modo Moos 


W. 22 τοῦ] τῷ A. 


semper erit." uxor clam custodibus puerum marem ei parit, quem tres 
menses parentes alunt. sed metu tandem subacti salutem eius deo com- 
mittunt; atque in fiscellam bitumine illitam impositum infantem in fluvium 
demittunt, Mariamme pueri sorore observante quid de eo futurum esset. 
interea "Thermuthis filia Pharaonis ad ripam lusitans fiscellam videt, tolli 
iubet, puerumque visum ob pulchritudinem et magnitudinem diligit. addu- 
cuntur Aegyptiae mulieres lactaturae puerum; at ille mammam Áegyptiam 
aversatur, tum Mariamme, quasi fortuito intervenisset, "regina" inquit, 
"si Hebraea mulier vocetur, fortassis admittet mammam infans." illa vo- 
cari iubet: adducitur pueri mater, cui 'Thermuthis alimoniam eius mer- 
cede locat, nomine ex eventu indito. mam aquam mos vocant Aegyptii, 
kysecs eos qui ex aqua eripiuntur. ambobus igitur his verbis compositis ad 
infantis nomen illa usa est. Moses ab Abrahamo septimus numeratur. 
nam Amarami filius fuit, Caathus Amarami pater, ille Levis, Levis Iacobi, 
lacobus Isaaci filius, patre nati Abrahamo. Mosem tres annos natum et 
staturae proceritas et formae elegantia beneficio quodam numinis decora- 


$4 IOANNIS ZONARAE 


χάριτος, ἣ dà σύνεσις πολὺ κρείττων τῆς ἡλεχίας ἐφύετο. ἢ 
Θέρμουϑις οὖν γνησίας ἀμοιροῦσα γονῆς υἱοτεϑεῖταε αὐτὸν καὶ 
χομίζει πρὸς τὸν πατέρα, ὃ. δὲ τὸν παῖδα προστερνισάμενος ἐπι- 
τίϑησιν αὐτῷ κατὰ φιλοφρόνησιν τὸ διάδημα. καὶ ὃ παῖς αὐτὸ 
κατὰ νηπιότητα δῆϑεν ῥιπτεῖ χατὰ γῆς καὶ ἐπέβαινε τοῖς ποσέν. 5 
ὅπερ ὃ ἱερογραμματεὺς ϑεασάμενος ὃς ἐκ τῶν “Εβραίων γενέσϑαι 
τινὰ τὸν τὴν «Αϊγυπτίων ἀρχὴν ταπεινώσοντα προεῖπεν, ἀναχραγών 
“οὗτος εἶπεν “ἐκεῖνος ὃ παῖς, ὃν ἀνελὼν τοῖς «Αἰγυπτίοις τὸ δέος 
περίελε." ἔφϑη δ᾽ αὐτὸν ἡ Θέρμουϑις ἐξαρπάσασα, καὶ τὸν 
B Φαραὼ δὲ νωϑρὸν πρὸς τὸν φόνον διέϑηκεν ὃ ϑεός. 19 
Παρελϑὼν δὲ εἷς ἡλικίαν ὃ ἸΠωνοῆς ἐκ τοιαύτης λαβῆς οἷος 
τὴν ἀρετὴν ἦν φανερὸς τοῖς «Δϊγυπτίοις ἐγένετο. πρόσοιχοι ὄντες 
τῇ Αἰγύπτῳ Δἰϑίοπες ἐσίνοντο τὴν χώραν αὐτῶν, oi δ᾽ “41γύ-- 
πτιοε στρατεύουσιν ἐπ᾿ αὐτούς" καὶ ἡττήθησαν, αΑϊθίοπες δὲ 
καταφρονήσαντες αὐτῶν τὴν ἅπασαν κατέτρεχον «ἀἴγυπτον. κατὰ 15 
δὲ ϑεῖον χρησμὸν αἰτεῖ τὴν ϑυγατέρα τὸν ωυσῆν Φαραὼ ἤδη 
ἀνδρωϑέντα κατ᾽ “4ἰϑιόπων στρατηγὸν αὐτῷ γενησόμενον. ἦ δὲ 
δίδωσιν, ὀρκώσασα τὸν πατέρα μηδὲν διαϑεῖναι αὐτὸν κακόν. 
ἸΜωυσῆς δὲ τὸν πόλεμον πιστευϑεὶς οὐ διὰ συνήϑους ὁδοῦ ἄγεε 
ἐπὶ τοὺς πολεμίους τὴν στρατιάν, ἀλλὰ δι᾽ ἀστιβήτου ἐκ πλή-- 30 
C ϑοὺυς ἑρπετῶν ἰοβόλων" ἔνϑα καὶ τὴν σύνεσιν αὐτοῦ ἐπεδείξατο. 
πλέγματα γὰρ ποιήσας καὶ ταῦτα πληρώσας ἴβεων {πολλὰς δὲ 
ταύτας τρέφει καὶ χειροήϑεις ἡ «Αἴγυπτος) κατὰ τὴν ὁδὸν ἐκείνην 


8 περιστορνισάμενος À. 15 κατέτρυχον A. 17 κατ᾽] κατὰ 
τῶν αὐτῷ] αὐτὸν Α. 18 αὐτὸν διαθεῖναι A. 


bant: ingenium porro supra captum aetatis in eo elucebat. "Thermuthis 
itaque orba liberis eum adoptat, ad patrem affert, is puerum complectitur 
et diadema per blanditias ei imponit: quod puer, ut fert illius aetatis sim- 
Dlieitas humi abiicit, pedibus insistens, quo is sacerdos qui ex gente 
ebraeorum oriturum esse dixerat qui Aegypti regnum depressurus esset, 
conspecto, exclamans "hic" inquit "ille puer est: hoc interfecto Aegyptios 
metu libera." sed 'Thermuthis puero erepto antevertit, et Pharaonem 
deus segniorem ad caedem reddiderat. 
etate progressus Moses qna virtute esset tali occasione Aegyptiis 
innotuit. Aethiopes Aegypto finitimi regionem populantur. Aegyptii 
bello contra eos moto et succumbunt et contemptui sunt hostibus ita ut 
universam Áegyptum incursarent. Pharao ex oraculo Mosem iam virum 
fhctum a filia dacem petit. concedit illa, sed iureiurando patrem adigit 
ne quid illi noceat, Moses belli summa sibi credita non solita via exerci- 
tum ducit contra hostes, sed per loca ob venenatarum bestiarum multitu- 
dinem invia; ibique prudentiam suam demonstrat. nam fiscellis ibides, 
quarum multas easque cicures Aegyptus alit, inclusas contra Aethiopes 


ANNALIUM I 13. ὅδ 


ἐχόμιζεν" αἱ δὲ fac τοῖς ἰοβόλοις τούτοις πολέμιοι" xol ταύταις 
προηγουμέναις τῆς στρατιᾶς προμάχοις κατὰ τῶν ἰοβόλων ἐχρή- 
cute καὶ μηδὲν προγνοῦσιν ἔπεισι τοῖς «4ἰϑίοψι, καὶ τούτους 
ψικᾷ καὶ πόλεις αὐτῷν αἱρεῖ, οἱ δὲ συνελαϑέντες εἷς Σαβὰν πόλιν 
5 βασίλειον οὖσαν «Αἰϑιηπίας, ἣν ὕστερον Καμβύσης Megom ὠνό- 
quoc διὰ τὴν ὅμῴγυμον ἀδελφήν, ἐπρλιορχοῦντο" ἦγ δὲ 7) πόλις 
Óvexológygroc. Θάρβις δὲ τοῦ «ἰϑιόπων κρατοῦντος ϑυγάτηρ 
εἰς ἔρωτα ᾧλισϑε ἸΠωνυσέως καὶ διαπέμπεται πρὸς αὐτὸν περὶ D 
γάμου, ὃ δὲ xaséveyey εἶ παραδοίη τὴν πόλιν αὐτῷ. φϑάγει τὸ 
0 ἔργον τοὺς Aóyovc, xul ἸΠωυσῆς ἐτέλει τοὺς γάμρυς, καὶ τοὺς 
Alyvmiiouc ἀπήγαγεν εἷς τὴν ἑαυτῶν. oi δ᾽ ἐμίσουν αὐτὸν καὶ 
σωζόμενοι, καὶ ἠρέϑιζον τὸν Φαραὼ κατ᾿ αὐτοῦ, ὃ δὲ xa] τοῖς 
ἑερογραμματεῦσι πειϑόμενος καὶ διὰ τὸν φόνον τοῦ “4]γυπτίου 
τοῦ τὸν ᾿Ββραῖον μαστίζοντος, ὡς τῇ βίβλῳ περιείληπται τῆς 
Bé Γινέσεως (εἰ καὶ κρῦτο παρέδραμεν ὃ ᾿Ιώσηπος), inco τῇ 
ἀναιρέσεε τοῦ ἈΠωνσέως. ὃ δὲ καὶ τῶγ ὁδῷν φυλαττομένων λα- 


ϑὼν ὑπέξεισι διὰ τῆς ἐρήμου, καὶ εἷς πόλιν ἄπεισι DMadidu, xol P I 34 


ξενίζεται παρὰ τῷ τῆς πόλεως ἱερεῖ, ὃς διώγυμος ὧν "PayoviA 

ἐχαλεῖτο καὶ ᾿Ιοϑόρ. ὃ δὲ τὴν ϑυγατέρα αὐτοῦ Σεπφώραν τῷ 
Ὁ Μωυσῇ πρὸς γάμον ἐκδίδωσιν xal ποιμένα ποιεῖται τῶν ἑαυτοῦ 

ϑρεμμάτων- | mE 


4 αἴρεῖ] δὲ ofx ὁλέγαρ A. Σαβὰν ἂν alter 
codex τ δ "Tapis Το, Reg. et Collect. (oed 
7 θάρβις A Iosephus, edoBns PW. 15. καὶ εἰ A. 
συνέθετο A, ut Madwip ) Μαδιηνήν Iosephus. 18 06] 


óg καὶ A, 


portat: sun£ autem ibides serpentibus infestae. quibus propuguatricibus 
centra venenatas bestias usus, et Aethiopes. nec opinantes aggressus, 
vincit atque urbes eorum capit. qui in urbem Aethiopiae regiam Saban 
(post ἃ Cambyse ex nomine sororis Meroe dicta est) compulsi obsideptur, 
etsi urbs illa haberetur inexpugnabilis. verum 'Tharbis principis Aethio- 
pum filia, capta amore Mosis, internuntios ad eum mittit de coniugio. 
Mle annuit &i urbem aibi traderet. fit hoc dicto citins: Moses nuptias 
celebrat, Aegyptios reducit domum. at illi et oderant illum, quan- 
conservati, et Pharaonem contra eum instipabant. qni ei sacer- 

as obtemperans, οἱ caede Aegyptii qui Hebraeum flagellarat irri- 
tatas (ut in libro Geneseos continetur, etsi Iosephus hoc praeteriit ), 
vitae Mosis insidiatur. tamen ile, quamvis viae custodirentur, .clam 
per desertum aufugit in urbem Madiam, ac sacerdotis eius loci ho- 
apitio utitur: qui nomine duplici praeditus et Raguel οἱ lothor voca- 
batur. is filiam suam Sephoram Mosi uxorem despondet, et curam 

mandat, 


gregum 


56. IOANNIS ZONARAE 


13. Νέμων δ᾽ ἐπὶ τὸ Σίναιον ὅρος ὃ ἸΠωυδῆς τοῦ" περὶ 

W I21 τὴν βάτον ἀξιοῦταε δράματος, ἣν ἔφλεγε πῦρ, οὐ μέντοι κατέ-. 
καιεν. ^ εἶτα καὶ φωνῆς ἐκεῖθεν ἀχόύει ἢ μὴ προβαίνειν ἐϑπέταττεν,. 
ἅτε ϑείου τοῦ τόπον τυγχάνοντος, καὶ τὰ ἐσόμενα προηγόρευε, 

καὶ ἀπιέναι αὐτῷ ἔϊς «Αἴγυπτον ἐκέλευε, τρὺς ὁμογενεῖς. τῆς ἐκεῖ 5 
καχώσεως ἀπαλλάξοντε καὶ ἔξάξοντι αὐτοὺς τῆς «Αἰγύπτου, ϑυ-- 
B σίας vt εἷς ἐκεῖνον τὸν τόπον ποιεῖν ἐνετέλλετο... ταῦτα éx τοῦ 
πυρὸς ϑεοχλυτεῖται ὃ Πωυσῆς. ὃ δ᾽ ἠπόρει πῶς ἢ τοὺς οἰχείους 
πείσειεν ἢ βιάσαιτο Φαραὼ ἐπιτρέψαι τὴν ἔξοδον. καὶ δ' ϑεὸς 

ῥᾷστα ταῦτα ϑήσειν ἐπηγγέλλετο αὐτῷ, καὶ εἰς πίστιν τὴν βακτη-- 10 
ρίαν εἷς τὴν γῆν ἀφεῖναι κελεύεται, καὶ ἀφέντος δράκων ἐγένετο, 
εἶτ᾽ ἐπιλαβομένου πάλιν βάκτρον ἦν. καὶ καϑεῖναι τὴν δεξιὰν 
elg τὸν κόλπον προσταχϑείς, λευκὴν ὁμοίαν τιτάνῳ τὴν χρόαν 
ἐξήνεγχεν, εἶτα εἰς τὸ πρότερον εἶδος ἀποκατέστη. καὶ τοῦ πλη- 

. σέον ὕδατος λαβεῖν κελευσϑ εὶς καὶ καταχέαι τῆς γῆς, ὁρᾷ τὸ χεϑὲν 15 
C αἱματῶδες. ϑαρρεῖν οὖν ἐπὶ τούτοις παρεκελεύετο καὶ μηκέτε 
μέλλειν. παραλαβὼν οὖν τὴν γυναῖκα καὶ τοὺς παῖδας τοὺς ἔξ 
αὐτῆς, Γηρσών, ὃ σημαίνει ὅτι "εἰς τὴν ξένην, καὶ ᾿Ελεάζαρ, 
δηλοῖ δὲ ὡς συμμάχῳ χρήσαιτο τῷ πατρῴῳ ϑεῷ, ὥρμησεν εἰς 

“Ἄἴγυπτον. πλησίάσαντι δὲ ὃ ἀδελφὸς ὑπήντησεν “Ταρών. πᾶρα- 20 
γίνονται οὖν ἄμφω πρὸς Φαραώ, καὶ τὰ ix ϑεοῦ προστεταγμένα 


6 ἐξαγαγόντι A.  Tse om A. ἐἀἐδνετέλλετο A , ἐντέλλεται PW. 
10 αὐτῷ ἐπηγγέλλέτο À. 14 εἶτα καὶ εἰς A. 15 χεθὲν A, 
χυϑὲν PW. 18 γηρσὸν A. | 


Fowrms. Cap. 18. losephi 4nt. ἃ 12—14. Exodi 3—13. 


13. Cum antem ad Sinaeum montem pasceret, cernit miraculum 

illud rubi, qui cum arderet, non cremabatur. deinde vocem etiam inde 

audit, quae progredi vetaret quod locus ille divinus esset, et futura prae- 

diceret, et abire in Aegyptum iuberet, ut populares suos ex illis aerumnis 

eriperet: quos cum eduxisset ex Aegypto, sacra in loco illo faceret. haec 

Mosi divinitus e flamma significantur. caeterum is dubitabat quo pacto 

vel popularibus suis persuaderet vel a Pharaone extorqueret exitum, cum 

deus ea se facillime redditurum pollicetur: in cnius rei fidem baculum humi 

proũceret; quo facto. is serpens exstitit, receptus in baculum redit. ma- 
num item in sinum abdere iussus protalit instar calcis candidam, quae mox 

et ipsa pristinum colorem recipit. rursus e propinquo aquam effundere 

jussus cruentim videt, bis portentis confirmatus rem citra cunctationem 
iubetur aggredi. assumiptis igitur uxore et ex ea susceptis liberis, Ger- 

sone, quod nomen siguificat adventum in peregrinam terram, et Eleazaro 

(4 divino auxilio sumpta est appellatio); in Áegyptum proficiscitur. ad 

limites progresso frater Aaron occurrit. ambo Pharaonem adeunt, et dei 


ANNALIUM I 18. $81 


εἰπόντες ἠξίουν μὴ ἀντιπράττειν τῇ ϑείᾳ βουλῇ. χλευάσαντος 
δ᾽ ἐχείνρου, ἔργῳ τὰ σημεῖα ἐδείκνυον, xal ἦ ῥάβδος ὄφις διφεῖσα 
ἐγένετο. τὸ δ᾽ αὐτὸ xal τῶν .«4ΠἸγυπιτίων ἐπαοιδῶν πεποιηκότων 
καὶ τὰς σφετέρας βακτηρίας. μεταβαλόντων εἷς δράχοντας, Mov- D 
σῆς τὴν βαχτηρίαν αὖϑις ῥιπτεῖ κατὰ γῆς, καὶ dc ὄφιν μετα- 
βληϑεῖσα τὰς τῶν «Αἰγυπτίων βακτηρίας, oi δράκοντες ἐδόχουν, 
κατήσθιεν" εἶτα εἷς τὸ ἑαυτῆς σχῆμα μεταπεσοῦσαν αὐτὴν κομί- 
ζεται. σκχληρυνομένοὺυ δὲ Φαραώ, εἷς αἷμα τὰ ὕδατα μεταβέ- ' 
βληται. εἶτα βάτραχοι πᾶσαν τὴν γῆν «Αϊγύπτου ἐχάλυψαν. 
10 ἐπὶ τούτοις σκνῖπες ἐκ τῆς γῆς ἀνεδόϑησαν. τὰ μὲν οὖν ἄλλα 
τεράστια καὶ oi ἐπαοιδοὶ Φαραὼ ἐδόκουν ποιεῖν, σκνῖπας δὲ qay-. ' 
τάσαι οὐχ ἠδυνήϑησαν. εἶπον oiv πρὸς Φαραὼ ὅτι ϑάχτυλος - 
ϑεοῦ τοῦτό ἐστιν" ὃ δ᾽ ἔτι ἀνένδοτος ἦν. καὶ ἐγένετο κυνόμυια, 
καὶ μετὰ ταῦτα φϑορὰ τῶν κτηνῶν. ἔπειτα τοῦ Ἰυσέως καμι- ῬῚ 86 
Ἰϑνιαίαν αἰϑάλην τοῦ ἀέρος κατασκεδάσαντος, ἕλκη καὶ φλυχτίδες 
ἔν re τοῖς χτήνεσι καὶ d» τοῖς ἀνθρώποις ἀνέζεσαν, καὶ αὖϑις 
χάλαζα ὕσϑη, καὶ μετ᾽ αὐτὴν ἐπῆλϑεν ἀκρίς, καὶ ἐπὶ ταύταις 
σχότος τοὺς “4Ἰἰγυπτίους ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας ἐχάλυψε, τελευταῖον 
δ᾽ ἐπήνεκτο τούτοις 7j τῶν πρωτοτόχων ἀπώλεια. ^ σχληρυνομένου 
40yàp Φαραὼ ἐκέλευσεν ὃ ϑεὸς ἩΖωυσῇ ϑυσίαν παρασκευάσαι εἷς 
τὴν τεσσαρεσχαιδεκάτην τοῦ μηνὸς ὃς παρὰ μὲν Ἑβραίοις Νισὰν - 
καλεῖται, παρ᾽ «Αἰγυπτίοις δὲ Φαρμουϑί, παρὰ ακεδόσι δὲ 
Ἐανϑιχός, καὶ παρ᾽ Ἕλλησιν ““πρίλλιος. ἐνστάσης δὲ τῆς B 


7 κατήσϑιεν κατέφαγε A. 8 μετέβέβλητο A. 14 μετὰ 
ταῦτα ἐπὶ ταύτῃ Α. 


mandatis expositis monent ne divino consilio adversetur. illo verba eorum 
deridente, miracula edunt. baculns proiectus fit serpens. quod incanta- 
toribus Aegyptiorum imitatis, versis illorum etiam baculis in serpentes, 
rürsus Moses suum baculum hurni proiicit; qui in serpentem mutatus bacu- 
los Aegyptiorum, qui serpentium speciem habebant, devorat, deinde in 
suam formam reversum recipit. Pharaone vero se offirmante, aquae in 
cruorem mutantur, deinde ranae omnem terram Aegypti occupant, postea 
pediculi e terra seatnriunt, ac caetera quidem miracula etiam Pharaonis 
praestigiatores videbantur imitari, pediculorum autem spectrum quia effin- 
gere non poterant, Pharaoni dicebant illad digitum dei esse. verum cum 
is nihil cederet, ingruerunt muscae, et perierunt pecudes. deinde cum 
Moses fuligine caminorum aerem opplevisset, alcera et postulae tam in 
hominibus quam pecudibus efferbuerunt. rursus grando deplurtt, quam 
secutae sunt locustae, post quas tenebrae Aegyptios tres dies operuerunt. 
denique haec omnia primogenitorum consecutus; est interitus, nam 
cum occallnisset. Pharao , Yussit deus Mosem sacrificium in diem mensis 14 
apparáre, qui mensis ab Hebraeis Nisan, ab Aegyptiis Pharmuthi, apud 
Macedones Xanthieus appellatur,'Latíneé Aprilis dicitar. quae dies 14 


58 IOANNIS ZONARAE 


τεσσαρεσκαιδεκάτης ἅπαντες ἔϑυον καὶ τῷ τοῦ ϑύματος outs 
τὰς φλιὰς τῶν οἰκιῶν ἔχριαν, καὶ δειπνήσαντες τῶν κρεῶν τὰ. 
περιττεύσαντα ἔκαησαν. ὅϑεν ἔκτοτε ἑορτὴν ἄγουσιν “Ἑβραῖοι 
κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον καὶ ϑύουσι, πάσχα τὴν ἑρρτὴν καλοῦγτες. 
τὸ δὲ πάσχα ἄλλοι μὲν διάβασιν σημαίνειν φασίν, ᾿Ιώσηπος δὲϑ 
ὑπερβασίαν, ὅτε κατ᾽ ἐχείγην τὴν νύχτα τοὺς «Ἑβραίους ὃ ϑεὸς 
ὑπερβὰς «Αἰγυπτίοις ἐνέσκηψε τὴν τῶν πρωτοτόχων φϑοράνγ. 
ὅϑεν συνελθόντες «Αἰγύπτιοι ἐδέοντο τοῦ (Φαραὼ ἀπολύειν εοὺς 
᾿Ββραίους" ὃ δὲ ἀπιέναι προσέταξεν. οἱ ῥ᾽ ἐξήεσων, ἦν δὲ τὸ 
τῶν μετανισταμένων πλῆϑος τὸ στρατεύσιμον ἡλικίαν ἔχον μόνον 10 
C μυριάδες ἑξήκοντα. ἐξῆλθον δὲ μηνὸς Ἐανθικοῦ πέμπτῃ καὶ 
W 122 δεκάτῃ κατὰ σελήνην, μετὰ ἔζη τετρακόσια τριάκοντα τοῦ τὸν 
βραὰμ εἷς Χαγαγᾳίαν ἐλϑεῖν" ἐκ δὲ τῆς ᾿Ιανὼβ elg “γζυπτον 
᾿παροικίας μετὰ ἐνιαυτοὺς διακοσίους χαὶ πεντεκαίδεκα. ἦν δὲ 
ἸΠωυσῇ τότε ζῳῆς ἔτος ὀγδοηκοστόν, ᾿ἀαρὼν δὲ τρισὶν ὑπερεῖχε. 15 
συνεπήγοντο δὲ καὶ τὰ ὀστᾶ τοῦ ᾿Ιωσήφ, πληροῦντες τὴν ἐντολὴν 
τοῦ ἀνδρός. 

14. Οἱ μὲν οὖν ἀπήεσαν, «Αἰγύπτιοι δὲ μετεμέλοντο καὶ 
λαβόντες ὅπλα ἐδίωκον, ἑξακόρια ῥ᾽ ἦσαν αὐταῖς ἅρματα, in- 
πεῖς τε πεντακισμύριοι, καὶ μυριάδες εἴκρσι ὁπλιτῶν. — "Efgolovc 30 

Ὁ δ᾽ εἰς ἀπόγνωσιν ἦγον ἐν στενῷ ytyovóva τὰ πράγματα, καὶ 
λέϑοις βάλλειν τὸν ἸηΠῳυσῆν ἔμελλον. ὃ δὲ παρεχάλει αὐτῷ ἔπε- 


3 περιττὰ A. 8 τοῦ om A, 11 post μυριάδερ À add δ᾽. 
|. 16 τό se τῇρ ζωῆς A. - 


Foxrns. Cop. 14. lowphi 4nt. 2 15—9 3. Exodi 14—17. 


cum adesset, saerificant omnes et victimarum sanguine limina aedium inun- 
unt, cenaque peracta reliquias comburunt. unde ex illo tempore festum 
ebraei celebrant circa id tempus et sacrificant: quod festum Pascha vo- 
cant. id alii transitum interpretantur, losephus praeteritionem, quod 
deus nocte illa Hebraeis praeteritis Aegyptios interitu primogenitorum 
afülixerit. qua de causa congressi Áegyptii Pharaonem orant ut dimittat 
Hebraeos. iubet ille, discedunt Hebraei: quorum fuere (militaris dun- 
taxat aetatis) sexcenta milia. egressi sunt mense Xanthico die 15 oriente 
luna, annis 430 postquam Abrahamus in Chananaeam pervenerat, post 
Iacobi in Aegyptum migrationem annis 215, Mose tum annos 80 nato, 
quem, Aaron triennio superabat: avehentes etiam ossa losephi secum, 
quemadmodum ille mandarat. | 
, Ak Bic illi proficiscebantur: at Aegyptii acti poenitentia correptis 
armis eos persequebantur, curribus sexcentis, equiübus quiuquagies mile, 
et ducentis milibns peditum. ,, Hebraei in angustias redacti aestaare, xix 
ἃ lapidatione Mosis sibi temperare: ille hortari ut se sequerentur, ad 


Li 


ANNALIUM I 14. 99 
σθαι, καὶ ἦγεν αὐτοὺς ἐπὶ ϑάλασσαν, xol στὰς παρ᾽ αὐτῇ xal 


τὸν θεὸν ἐπιβοησάμενας τύπτεε τῇ βακτηρίᾳ τὴν ϑάλασσαν" 3 
δὲ ἀνεχόπῃ καὶ γυμνὴν ἀφῆκε τοῖς “Ἑβραίοις τὴν γῆν, κἀχεῖνοι 
διέβαινον σπεύδοντες. ὁρῶντες δὲ ταῦτα «Αϊγύπτιοι, καὶ αὐτοὶ 
δ προτάξαντες τὴν ἵππον ἐδίωχον. ἤδη. δ᾽ ἐπὶ τὴν ἀντιπέραν γῆν 

τῶν Ἑβραίων διασωθέντων ἐπιχεῖται τοῖς «ἀϊγυπτίοις 4j ϑάλασσα, ! 

τοῦ Μωυσέως τῇ ῥάβδῳ ἐπιστρεπεικῶς αὖϑις τὸ ὕδωρ πατά-. 

ξαγτὸος καὶ τὰ τούτου ἑνώσαντος κύματα. ἀπώλοντο οὖν οἱ «41-- 

γύπτιοι ἐν τοῖς ὕδασι ξύμπαντες. καὶ οἱ μὲν “Ἑβραῖοι ἐν ὕμνοις P I 86 
10 ἦσαν καὶ ἔχαιρον, ἸΠωυσῇ δὲ δὴ πεποίηται πρὸς θεὸν ἐν ἕξα- 
μέτρῳ τόνῳ συντεϑειμένη, ὥς φησιν ὃ ᾿Ιώσηπος. τὰ δ᾽ ὅπλα 
τῶν «Αϊγυπετίων σὺν τοῖς σώμασιν αὐτῶν ἐκβρασϑέντα τῆς 9α- 
λάσσης ὑπὸ zo) πνεύματος λαβόντες “Ἑβραῖοι, τούτοις ὧπλί- 
σϑῆσαν. xul ἦγεν αὐτοὺς 6 Ivo eig τὸ ὅρος Σινῶ, ϑύσων 
15 ἐκεῖ τὰ σῶστρα, ὡς αὐτῷ ἐνετέταλτο. ἀγομένους δ᾽ ἐκεῖ ἡ τῶν 
τροφῶν ἐλύπει σπάνις καὶ ἡ τοῦ ὕδατος ἔνδεια. καὶ οὕτως ἔχον- 
τες εἷς τόπον ἀφικνοῦνται ἐν ᾧ φρέαρ ἦν οὗ τὸ ὕδωρ διὰ πικρίαν 

ἄποτον. καὶ τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἡ μὲν τῆς Ἐξόδου βίβλος B 

ἹΜιρρὰν ὀνομάζει, ὃ δ᾽ ᾿Ιώσηπος Mg αὐτὸν κληϑῆναι παρὰ 
10 τῶν "Ef pais» συγγράφεται, μὰρ τὸ πικρὸν λέγων τοὺς “Ἑβραίους 
χαυλεῖν, καὶ τοῦ δημαγωγοῦ κατεγόγγυζον, ὁ δὲ τοῦ ϑεοῦ πρό- 


ἃ τὴν ϑάλασσαν τῇ βακτηρίᾳ A. 4 ἔβαινον Α. 5 prius ' 
τὴν Α, τὸν PW. 7 ἐπιστρεπτικῶς "ita Reg. et Colbert." 
Ducawcius. ἵν’ ἐπιστρέψῃ codex alter Wolfi, αἱ videtur. 

8 xvpava] τμήματα A. 9 ἐν τοῖς ὕδασιν αἰγύπτιοι ξύμπ. Α. 
11 ὁ om Α. ᾿Ιώσηπ og, Antia. 2 16 4. 15 ἐκεῖ) αὐτῷ A. 
19 μερρὰν A, Μερρᾶν LXX, Μαιῤῥὰν PW. 19 et 20 μὰν A: 
μὰρ et μὰν losephi codices, Antiq. à 1 1. 


Bare ducere, ibi in littore stans deo invocato mare baculo percutit: illud e 
didluditgr, ut nuda Hebraeis tellus appareret: festinanter itaque trans- 
eut quod videntes Aegyptii, equite in fronte collocato persequuntur. 
lm autem Hebraeis in oppositum littus citra noxam egressis, Aegyptios 
aqua a Mose virga percussa ut in suum locum regrederetur, fluctibus 
ceuntibus mare obruit, itaque Aegyptii universi in undis perierunt, He- 
braei vero laudibus deum laeti concelebrant. Moses etiam canticum deo 
fadt versibus senariis, Iosepho auctore. arma Aegyptüorum cum corpo- 
ribus eorum a vento in littus eiecta capiunt sibique accommodant. Moses 
eos in montem Sina ducit, ad exsolvenda vota deo ob salutem adeptam, 
ut in mandatis acceperat. dum eo ducuntur, et cibariorum penuria et 
aquae inopia laborant. sic affecti in locum perveniunt ubi puteus erat 
cuius aqua ob amaritiem poteri non poterat (quem locum iber Éxodi 
Merran nominat, losephus ab Hebraeis Mar vooatum fujsse tradit: sio 
enim amarum dici lingna eorum), et qentra ducem Íremunt. is deum 


Y 


60 το IOANNIS ZONARAE 


τερον. δέεηϑεὶς ξύλον λαβὼν εἷς τὸ φρέαρ ἐνέβαλε καὶ τὸ ὕδωρ 
ἐγλύχανεν. ὃ δὲ ᾿Ιώσηπος ἔοικε μὴ πιστεύων ὡς ϑαύματι τῇ 
γλυχάνσει τοῦ ὕδατος, ἀλλὰ φυσικῶς αὐτὸ γλυκανϑῆναι δοξάζων. 
λέγει γὰρ ὅτι τὸ ξύλον ὃ ἸΠωυσῆς εἷς τὸ ὕδωρ βαλὼν ἐξὰντλεῖν 
τὸ φρέαρ ἐκέλευε, καὶ oi μὲν ἐπόνουν, τὸ δ᾽ ὑπὸ τῶν συνεχῶν 5 
πληγῶν γεγυμνασμένον καὶ κεκαϑαρμένον ἤδη πότιμον ἦν. τὴν 

C δὲ τῶν τροφῶν ἔνδειαν ἰάσατο, τοῦ ϑεοῦ δεηϑείς, δι᾿ ὀρτύγων. 
ἐφίπταται γὰρ τῇ τῶν “Ἑβραίων παρεμβολῇ πλῆϑος ὀρτύγων otc 

᾿ συλλαβόντες ἤσϑιον. καὶ ἐπὶ τούτοις τὸ μάννα σεν αὐτοῖς ὃ 
ϑεός, μέλιτι μὲν τὴν ἡδονὴν ἐμφερές, τὸ δὲ μέγεθος κοριάνδρου 10 
σπέρματι ὅμοιον, μάννα δὲ παρ᾽ ἐκείνων χληϑὲν cx; ἀπορούντων 
τέ ἂν εἴη αὐτό" τὸ γὰρ μὰν καὶ ἐπερώτησιν δηλοῖ Χατὰ τὴν 2xel- 
vov διάλεκτον. οὕτω καὶ ταῦτα ᾿Ιώσηπος. ἐνετέταλτο δὲ ἀσσά-- 
ρωνα ἐκ τούτου ἕκαστον συλλέγειν (ὃ δὲ ἀσσάρων μέτρον ἐστίν), 

D εἰ δέ τις πλέον συνέλεξεν, εἷς τὴν αὔριον ἄβροτον ἦν, ὑπό τεῖϑ 
σκωλήκων καὶ πικρίας διεφϑαρμένον. τοῦτο δὲ φχονόμητο ἵνα 
μὴ τῶν ἐρρωμένων πολὺ συναγόντων ἐπιλείπῃ τοῖς ἀσϑενέσι. τῇ 
δὲ τροφῇ ταύτῃ τεσσαράκοντα ἐχρήσαντο ἔτεσιν, ἐφ᾽ ὅσον ἦσαν 
ἂν τῇ ἐρήμῳ. αὖϑις οὖν εἰς ἄνυδρον ἦλθον τόπον καλούμενον 
“Ῥαφιδίν, καὶ διψῶντες κατὰ Ἰἤωυσέως κεχένηντος ὃ δὲ τοῦ 30 
ϑεοῦ δεηϑεὶς κελεύεταε ῥάβδῳ τὴν πέτραν πλῆξαι, καὶ πλήττει, 


4 γὰρ οπι Α. 5 φρέαρ] ὕδωρ Α. 6 γυμνάμενον (rec. 
man. ἀνιώμενον) καὶ καϑθαιρόμενον À. 8 ἐφέπταντο Α. 
ἃς συλλαμβάνοντες À. 12 τέ τοῦτο ἂν εἴη À. 14 ἕκαστον 
ἐκ τούτου καϑεκάστην συλλέγειν A: εἰς ἑκάστην ἡμέραν Iosephus. 


comprecatus prius, ligno quodam in puteum coniecto aquam dulcem reddit. 
Iosephus non credere videtur aquae saporem miraculo mutatum, sed natu- 
raliter id accidisse: ait enim Mosem ligno in aquam coniecto exhauriri 
aquam iussisse, ac dum illi intenti essent operi, aquam continentibus 
ictibus exercitatam et expurgatam potabilem tandem esse factam. ciba- 
riorum item penuriae occurrit, deo invocato, per coturnices, quarum 
ingens multitudo in castra Hebraeorum delata et capta famem sedat. 
deinde mannam pluit eis deus, dulcedine melli parem, magnitudine grano 
coriandri similem. est autem manna ab eis appellata, cnm dubitarent 
quid rei esset: man enim lingua illa interrogationis quoque nota est. sic 
losephus. haec tradit. iussus autem erat quilibet assaronem (mensurae 
id genus est) ex eo colligere: quo si qnis plus collegisset, postridie non 
erat esui, et vermibus et amaritudine corruptum. d eo consilio factum, 
ne ubi robusti'multum coacervassent, infirmi egerent. hoc victu annos 
quadraginta sunt usi, donec e deserto excesserunt. denuo in locum aqua- 
fum eXpertem progressi, nomine Raphidin, siti contra Mosem exstimn- 
lantur. is precatus deum, iubétur baculo percutere petram: quo facto 


ANNALIUM T 15. | 81 


ἧς αὐτίκα ὕδωρ ἐξεβλύσϑη nol τε καὶ διαυγέστατον. οἱ δὲ 
ὙΜμαληχῖταε xarà τῶν Ἑβραίων ἐχώρουν, τοὺς περιοίκονξ ovu- 
μάχους προσχαλεσάμενοι. ἸΠωυσῆς δὲ τὸ μάχιμον τοῦ λαοῦ τῶν 1 53 
Guy ἀποδιελών, καὶ ᾿Ιησοῦν τὸν τοῦ Νανῇ ἐπιστήσας αὐτοῖς, 
$ μέρος δέ τι τῆς στρατιᾶς καταλιπὼν εἷς τὴν τοῦ ὕδατος φυλαχήν, P 131 
αὐτὸς μὲν ἀνεχώρει πρὸς τὸ ὄρος, Imoo0 δ᾽ ἐνετέλλετο πεποι-: 
ϑύαι ϑεῷ καὶ τὸ στράτευμα κατὰ τῶν ἐναντίων ἐξάγειν. ἤδη 
οὖν ὁ πόλεμος συνερρήγνυτο" καὶ μέχρε μὲν ἸΠωναῆς τὰς χεῖρας 
εἶχεν ὑψοῦ, τοὺς ᾿Αμαληκίτας οἱ "Effgaior κακῶς. διετίϑεντο, 6oá- 
10χις δὲ τὰς χεῖρας καϑέει ὁ Ἰωυσῆς τῇ ἀνατάσει. τούτων πανού- 
Μενὸος, καταπογηϑῆναι τοὺς “Ἑβραίους συνέβαινεν... ἐχατέρωθεν 
οὖν τὸν ἀδελφὸν αρὼν καὶ Ὧρ τὸν ἄνδρα τῆς ἀδελφῆς ἸΠαριὰμ 
στήσας ἀνέχειν τὰς χεῖρας αὐτοῦ ἐνετείλατος καὶ οὕτω τοὺς 
Zualgxlrac νιχῶντες “Εβραῖοι πάντας ἀπώλεσαν ἄν, εἰ μὴ νὺξ 
19 ἐπέσχεν αὐτούς. «Ἑβραίων δὲ τέϑνηκεν οὐδὲ εἷς. | 
15. Ἐχεῖθεν ἀπήεσαν εἰς τὸ πρόσω, xal ἐν τριμήνῳ μετὰ B 
τὴν ἐξ Aiyonrov ἐξέλευσιν παρῆσαν ἐπὶ τὸ ὄρος Σινᾶ, καὶ ἔϑυσε 
Μωυσῆς ἐκεῖ τῷ ϑεῷ. ὅπου καὶ “Ῥαγονὴλ ὃ πενϑερὸς αὐτοῦ 
ἀπήντησεν αὐτῷ, ϑεασάμενος δὲ τὸν γαμβρὸν ἐν ὄχλῳ πραγμά- 
20:0» ὄντα, πάντων ἐπ᾿ αὐτὸν βαδιζόντων, συνεβούλευε τὴν μὲν 
τῶν δικῶν ζήτησιν ἑτέροις ἐπιτρέπειν, αὐτὸν δὲ τῶν μειζόνων 
προνοεῖν πραγμάτων καὶ τῆς τοῦ λαοῦ σωτηρίας" καὶ κατὰ μυ- 


2 ἀμαλικέται A ubique. 11 καταπονηθϑῆναι] ἡττᾶσϑαι τότε A. 
12 xal] καὶ τὸν A. 16 τὸ] τὰ A. 19 yepfoó»] γαμβρὸν 
αὐτοῦ Α. 21 δικῶν] ἰδικὼν A. 


FowrEs. Cap. 15 et-16. Josephi 4nt. 8 8 ---13.. Exodi 18 sq. 
Leviticus. Numer. 1— 9. 


aquae limpidissimae copia erumpit. inde Amalechitae, finitimis etiam in 
surilium evocatis, contra Hebraeos procedunt. Moses bellicosis a reli- 
qua turba segregatis, et Jesu Navis filio duce creato, ac parte exercitus 
ad aquarum custodiam relicta, ipse montem conscendit, lesuque mandat 
Bt deo fretus contra hostes educat copias. conserta iam pugna, quoad 
Moses manus sursum tenebat, Hebraei Amalechitas male tractabant; cum 
remisisset, extensione illa fatigatus, iidem succumbebant. itaque Aaroni 
fratri et Ori Mariammes marito mandat ut utrinque adstantes manus sibi 
fuleirent. sic Hebraei victores Amalechitas internecione delevissent, nisi 
nox praelium diremisset, nullo esuis caeso, . 

18. Ex eo loco progressi trimestri post exitum ex Áegypto spatio 
δὰ Sina montem perveniunt. ibi Moses rem divinam facit: et a Raguele 
socero aditur. qui cum generum negotiis obrutum yideret, omnibus eum 
adeuntibus, suadet ut iuris dicundi provinciam aliis mandet, ipse maiorum 
rerum cura suscepta saluti populi consulat, et praefectos designet qui 


62 IOANNIS ZONARAE 


olovc ἄρχοντας ἀποδεικνύειν, εἶτα κατὰ χιλίους, καὶ κατὰ nevra- 

ποσίους ἑτέρους ἐφιστᾶν, καὶ ἐπὶ τούτοις ἑκατοντάρχους καὶ πεν-- 

— € τηκοντάρχους ποιεῖν, καὶ ἐν τριάχοντα καὶ εἴχοσι καὶ δέχα ἐφι- 
στᾶν τοὺς διαχοσμήσοντας. ταῦτα τοῦ Ῥαγουὴλ συμβουλεύ.- 
σαντος, ωυσῆς κατὰ τὴν ἐκείνου ὑποϑήχην ποιεῖ, εἶτα πλη-ὅ 
σίον μετασκηνῶσαι τοῦ ὄρους Σινᾶ τῷ λαῷ ἐντειλάμενος, αὐτὸς 
εἷς τὸ ὅρος ἄνήει" καὶ ὃ λαὸς μετεσχήνωδεν, ἀγνεύων τήν τε 
ἄλλην ἁγνείαν καὶ ἀπὸ γυναικὸς συνουσίας τρίτην ἡμέραν. κατὰ 
δέ γε τὴν τρίτην ἕωϑεν νεφέλη περιεκύχλου τὸ τῶν “Ἑβραίων 
στρατόπεδον, ἀστραπαί τε ἦσαν φοβεραὶ καὶ πνευμάτων σφο-Ἰὺ 
δρύότης, ἃ τοὺς “βραίους ἐδείμαινε ταῖς σχηναῖς προσμένοντας. 
ἐπιφαίνεταε δὲ ὃ ἹΠωνοῆς ἔμπλεως ϑάρσους, καὶ ὀφϑεὶς ἀπαλ- 
Aárret τοῦ δέους αὐτοὺς xol μηνύει σφίσιν ἃ ó ϑεὸς ἐνετείλατο 
καὶ ὅσα φυλάξουσε νόμεμα, καὶ προσάγει τὸν λαὸν ἅμα γυναιξὶ 

D καὶ τέκνοις ὡς ἀκούσαιεν τοῦ ϑεοῦ. καὶ ἤκουον φωνῆς ὄψόϑεν 16 
γινομένης. εἶτ᾽ αὖϑες ἄνεισιν εἷς τὸ ὅρος" καὶ χρονίσαντος ἐκεῖ 
δ λαὸς ἠϑροίσϑη "πρὸς ἩΜαρὼν λέγων “ποίησον ἡμῖν ϑεούς" 6 
γὰρ Ἰπωυσῆς οὖχκ οἴδαμεν τί γέγονεν." Magd» δὲ βιαζόμενος 
προσενεγκεῖν αὐτῷ ἐπέταξεν ἕκαστον τὰ ἐνώτια τὰ χρυσᾶ καὶ τὸν 
κόσμον ὃν ai γυναῖκες καὶ αἱ ϑυγατέρες αὐτῶν περιέκεινεο. οἷ δὲ 50 
προσήγαγον, καὶ ἐξ αὐτῶν μόσχον ἐποίησαν χωνευτὸν καὶ ἔϑυσαν 
αὐτῷ. ἸΠωυσῆς δὲ καταβαίνων ἀπὸ τοῦ ὄρους καὶ τὰς δύο πλά- 
xac τοῦ μαρτυρίου ἐν ταῖς χερσὶ φέρων λιϑίνους καταγεγραμμένας 
ἐπ᾿ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν, ὡς ἤγγισε τῇ παρεμβολῇ, δρᾷ τὸν 

l κατὰ πεντ, ἑτέρους] πεντ. ἕτερον À. 8.ἐν om ἃ. ὅ ὑπο- 


ϑήκην ἐκείου A. 9. σε οὐ A. [3 ὅοπι A. 19 αὐεῷ om A. 
“οοσέταξεν Α. 21 εἴ δι᾽ Α. 94 μερῶν] μετρῶν καὶ Α. 


decies milenis, qui milenis, qui quingenis, centenis, quinquagenis, 
tricenis item, vicenis et denis praesmt. Raguelis monitis paret Moses. 
mox populum prope Sina castra locare iubet, ipse montem adscendit. 
popnlus iussa exsequitur, cum aliis rebus immundis, tum congressn mulie- 
rum triduum abstinens. die tertio nubes Hebraeorum castra circumdat 
cam fulguribus terribilibus et impetu ventorum: quibus Hebraei perterriti 
intra tabernacula se continent. deinde Moses procedit, fiducia plenus, 
suoque conspectu popularibus metum adimit: quae mandarit deus exponit, 
et quae eis tnstituta sint tenenda: producit populum cum uxoribus et libe- 
ris ad audiendum deum, audiunt ili vocem ex alto demissam, ille rursus 
montem conscendit: in quo cum diutius moraretur, populus ad Áaronem 
confluens "facito" inquit "nobis deos: nam quid Mosi acciderit ignoramus." 
Aaron vi subactus aureas inaures et mundum muliebrem uxoruin et filiarum 
eos afferre iubet. afferunt illa, et vitulum aureum inde conflant, eique 
immolant. Moses de monte descendens et duas testimonii tabulas manibus 
ferens lapideas et utrimque scriptas, ut castris appropinquans vitalum 


4 


ANNALIUM I 15. 88 


μόσχον, καὶ δργισϑεὶς τὰς πλάχας συνέτρεψε, xal: λαβὼν τὸν 
μόσχον κατέκαυσε καὶ ἐλέπτυνε καὶ βαλὼν εἷς ὕδωρ ἐπότισε τὸν P I 38 
laiv.: καὶ ἐνετείλατο τοῖς υἱοῖς Atul, καὶ διῆλθον διὰ τῆς 
παριμβολῆς καὶ ἀπέχτειναν πολλούς, ὡς εἷς τρισχιλίους τοὺς 
b πισότας ἀριϑμηϑῆναι. ὑπέστρεψε δὲ Movotjc πρὸς τὸ ὅρος 
λίγων “κύριε, ἡμάρτηκεν ὃ λαός σου, καὶ νῦν εἰ μὲν ἀφίης - 
αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν, ἄφες,» el δὲ μή, κἀμὲ ἐξάλειψον ἐχ τῆς 
βίδλον σου. καὶ εἶπεν αὐτῷ κύριος “κατάβηϑι, δύήγησον τὸν 
λαὸν τοῦτον εἷς τὸν τύπον ὃν εἶπόν ow" καὶ ἐνεφάνισε κύριος 
1076 Ἡιυσῇ αἰτήσαντι ἰδεῖν αὐτὸν τὰ ὀπίσϑια αὐτοῦ. καὶ κατέβη 
πρὸς τὸν λοὸν αὖϑις δύο πλάκας ἐπιφερόμενος τοὺς δέχα λόγους 
γηραμμένους ἐχούσας, καὶ ἡ ὄψις τοῦ προσώπου αὐτοῦ ὑπῆρχε B 
διδοξασμένη, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀτενίσαι αὐτῷ 6 λαός, καὶ περιέ- ὙΠ 24 
Seo κάλυμμα περὶ τὴν ὄψιν αὐτοῦ, καὶ οὕτως ὡμίλει αὐτοῖ. — 
16 χαὶ ἀπήγγειλεν αὐτοῖς ἃ ἐνετείλατο ὃ ϑεὸς περί τε ϑυσιῶν καὶ ^ * 
χκαϑαρσίων, καὶ ζώων ἀκαθάρτων τε καὶ καϑαρῶν, ὥστε τῶν — 
μὲν ἀπέχεσθαι τοῖς δὲ Ἐρέφεσϑαι, tol ve μίξεων ἀϑέσμων, καὶ 
thuc οὗ ἱερεῖς εἷς γάμον ἀγάγονται, καὶ οἵας οἵ ἀρχεερεῖς, καὶ 
περὶ σαββάτου καὶ τοῦ ἑβδόμου ἐνιαυτοῦ καὶ τοῦ πεντηκοστοῦ ὃν 
Ὁ ἰωβηλαῖον καλοῦσι" καὶ ὅτι ἐπέταξεν ὃ ϑεὸς σκηνὴν γενέσθαι εἷς 
ἣν ἂν παραγίνοιτο συνεπαγομένην αὐτοῖς μεταβαένουσι, καὶ μέτρα C 
τῆς σκηνῆς ἔδειξεν αὐτῷ καὶ σχῆμα xa9^ ὃ ἂν κατασχευασϑ εἴη. 
ὁ δὲ λαὸς χαίροντες ἐπὶ τούτοις προσῆγον χρυσόν τε καὶ ἄργυρον 


ἃ ixónt) A. 4 dg καὶ εἰς A. 6 σου om A. 9 εἰς τὸν 
τόπον om Α. ἀνεφάνισε Α. 14 περὶ] ixi A. 16 «e 
om A. 18 prius οἱ om A. 21 μέτρα) μέχρι A. 


ridet, iratus tabulas confringit, vitulum comminutum comburit, scobe in 
&quam coniecta potat populum. Levitis mandat ut per castra grassentur : 
ἃ quibus tribus cirriter milibus hominum occisis, in montem revertitur, 
Óicens "domine, populus peccavit: quod peccatum si eis condonas, bene 
e&t; sin minus, me quoque e libro tuo deleto." iubet deus Mosem de- 
Kendere ac populum in locum designatum perdacere: eique corispectum 
tius petenti posterfora sue conspictenda praebet. sic rursus ad populum 
llle it, duas tabulas afferens, quibus decem illi sermones inscripti 
erant. caeterum facies eius ita fulgebat, ut eam populus intueri nequiret: 
eaque de causa velat eam, atque ita cum lis colloquens, mandata dei de 
sacrificiis, de lustrationibus, de animalibus mundis et immundis, quorum 
his abstinerent illis alerentur, de coitu illicito, de matrimoniis sacer- 
detum et pontificum, de sabbato, de anno septimo et quinquagesimo, 
quem jubilaeum vocant, exponit. iubet porro deus tabernaculum fieri, 
is quod descenderet, quodque cum eis discedentibus transferretur : dimen- 
siones et figuram eius Mosi demonstrat, secundum quas id fabricandum 


04 JOANNIS: ZONABAE 


xài λέθους τιμίους καὶ χαλκὸν καὶ ξύλα καὶ volync αἰγείας καὶ 
δέρματα κριῶν καὶ λίψον καὶ ἔρια. ἀρχιτέκτονας δ᾽ ἐφίστησε 
τῆς σκηνῆς τόν τε τῆς ἀδελφῆς αὐτοῦ τῆς Magi υἱὸν τὰν 
Βεσελεὴλ xal φὸν 'ἢλιφάτζ, . (16) ἤδη δὲ τῆς σκηνῆς εἰργασμέ-- 

γῆς ἔστησε ταὐτὴν ὃ ἸΠωυσῆς. εἴργαστο δὲ καὶ 5 χιβωτὸς ix5 
D D ξύλων ἀσήπτων, ἃ πανταχόϑεν χρυσίον περιεκάλυατεν, 7j τὰς 
δύο πλάκας ἐνέϑεντο' QV τοὺς δέκα λόγοψς εἶχρν ἐγγεγραμμένουρ. 
|J ὧν ὃ μὲν πρῶτος ἕνα ϑεὸν εἶναί φησὶ καὶ τοῦτον μόνον σέβεσϑαε 
δεῖν, ὃ ἁεύτερος δὲ. μηδενὸς εἰκόνα ζώου ποιεῖν. μηδὲ προσκυνεῖν, 

ὃ τρίτος ἐπὶ μηδενὶ υματαΐῳ 10v. ϑεὸν ὀμνύναι, ὃ τέταρτας τὰς 10 
ἑβδομάδας “παρατηρεῖν. ἀναπανομέγους ἐξ toyov παντός, ὃ, πέμ- 
s πτὸς γονεῖς τιμᾶν, ὃ ἕκτος φόμου ἀπέχεσϑαι, ὃ ἕβδομος μὴ μοι- 
;, χεύριν "δ. ὄγδοος μὴ κλέπτει. ὃ Evyazoc μὴ ψευδομαρτυρεῖν, ὃ. 
δέχατος . μηδενὸς ἀλλοτρίου ἐπιϑυμεῖν. ταύτην οὖν τὴν κιβωτὸν 

*^— εἰσάγουσιν, εἰς τὸ ἄδυτοχ, ἐν δὲ τῷ ναῷ τιϑέασι τράπεζαν, καὶ 1 
P I 39 ἐπὲ ταύτῳς ἄρτους ἀζύμους. δώδεκα καὶ λυχνίαν χαυσῆν καὶ ϑυμια- 
τήριον ξύλινον ἐντός, ἔξωθεν δὲ χρυσίῳ περικεκαλεμμένον. — xol 
πρὸ τῆς σκηνῆς βωμὸν ἱδρύσατο ξύλινον χαλκαῖς λεπίσι περιελη- 
λαμένον, οὗ. ἄντικρυς φιάλαι καὶ "κρατῆρες σὺν ϑυΐσχοις ἐτέϑεντο, 

καὶ ἄλλα σκεύη, ἃ πρὸς ἱερουργίαν ἡτοίμαστο, χρύσεα. πάτα. 20 
γίνονται δὲ καὶ τοῖς ἱερεῦσι στολαί, ἀλλὰ μέντοι xal. τῷ ἀρχιερεῖ. 
ἀρχιερέα δὲ 6 ϑεὸς τὸν 2dapóy ἐψηφίσατο... συναϑροίσας δὲ τὸ 


» 


- 


5 ὃ om Α. xal om A. 7 γεγραμμένους A. 8 πρῶτος 
μὲν Α. μόνον om Α. 16 ταύτῃ Α. 17 κεκαλυμμένον Α. 


esset. popnlas iis rebus laetus aurum argentum gemmaé aes ligna; pilos 
caprinos, pelles arietum, linum et lanas confert. operi tabernaculi con- 
ficiendi praeficitur Beseleel, Mariae sororis Mosis filius, et Eliphatus. 
(16) tabernaculum iam confectum Moses erigit. arcam etiam fabrefecit 
e lignis non putrescentibus, circumcirca inauratis; in eaque duas tabulas, 
quibus decalogus continebatur, condit. cuius primum praeceptum unum 
esse deum affirmat eumque solum colendum, alterum nullius animantis 
imaginem faciendam et adorandam esse, tertium per dei nomen ob nullam 
rem inanem esse iurandum, quartum diem septimum observandum atque 
.* . δὼ ilo omni opere abstinendum, quintum parentes honorandos, sextum 
caede abstinendum, septimum non adulterandum, octavum non furan- 
dum, nonum non dicendum esse falsum testimonium, decimum nihil alie- 
num concupiscendum esse. arcam hanc in adyta collocant, in aede men- 
sam statuunt, et in ea panes non fermentatos duodecim: candelabrum 
item aureum, et aram suffitoriam intrinsecus ligneam, foris auro incru- 
statam. ante tabernaculum aram- posuit ligneam, laminis ferreis circum- 
tectam, in qua phialae et crateres cum acerris collocabantur, aliaque vasa 
quae ad sacrificia parata erant, ex auro omnia. parantur et sacerdotibus 
&c pontifici etiam stolae, pontificem autem Áaronem renuntiarat deus. 


ANNALIUM I 16. | 85- 


πλῆϑος ὃ Ῥωυσῆς “ἄνδρες ἔφη, “τὸ μὲν ἔργον τετέλεσται, 
τῆς δὲ τοῦ ἑερᾶσϑαι σιμῆς ὃ ϑεὸς τὸν ἱαρὼν ἀξιοῖ." προσέταξε 
δὲ Mevofc εἰσφέρειν ἕκαστον σίκλου τὸ ἥμισυ, Vy^ εἷς τὰς περὶ. 
τὴν σχηνὴν χρείας εἴη ἀνάλωμα. ,0 δὲ σίκλος “Εβραίων ἐστὶ Β΄, 
5»ójucua Zfrrxüg δεχόμενον δραχμὰς τέσσαρας. τὸ δὲ πλῆϑος 
τῶν εἰσφερόντων ἣν μυριάδες ἑξήκοντα xal πεντακισχίλιοι πεντα- 
χύσιοι πεντήχοντα. τὴν δ᾽ εἰσφορὰν ἐποιοῦντο τῶν ἐλευϑέρων 
οἱ τὸν εἰκοστὸν ὑπερβάντες ἐνιαυτὸν ἄχρι πεντηκοστοῦ. ἐποιήϑη . . 
δὲ ἢ σκηνὴ μησὶν ἑπτά. ἔδειξε δὲ ὃ ϑεὸς κατὰ γνώμην αὐτῦ . 
1070 ἔργον γενόμενον, παρουσιάσας iv τῇ σκηνῇ. οὕτω δὲ τὴν 
παρουσίαν ἐδήλωσεν. ἀχλὺς ὑπὲρ τὴν σχηνὴν μόνην ἐγένετο, 
οὔτε βωϑεία καὶ συμπεπιλημένη καὶ νέφεσιν ἐμφερής, οὔτε πάνυ C, 
λεπτή τε καὶ ἀραιά, ὡς δι᾽ αὐτῆς δ χνεῖσϑαι τὴν ὅρασιν" ἡδεῖα. 
δὲ ἀπ᾿ αὐτῆς ἔρρει δρόσος. ἸΗωνσῆς δὲ ἔϑυσεν ἐν τῷ τῆς Oxy- " 
l»i αἰϑρίῳ ἐφ᾽ ἡμέρας ἑπτά, τῇ δὲ ὀγδόῃ ἑορτὴν brjovie τῷ — 
λαῷ καὶ ϑύειν ἐπέταξεν. οἷ. δὲ ἀλλήλοις ἡμιλλῶντο. ἐπικει-, 
μίνων δὲ τῶν ἱερῶν τῷ βωμῷ πῦρ ἀνήφϑη αὐτόματον καὶ πάντα 
τὰ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ ἐδαπάνησεν. οἱ δὲ πρεσβύτεροε τῶν τεσσάρων. 
υἱῶν ᾿Δαρών, Nod καὶ ᾿4βιού, παρὰ τὰ διατεταγμένα ϑύσαντες W I 25 
δ) χατεχαύϑησαν τὰ στέρνα τε καὶ τὰ πρόσωπα, πυρὸς ἐξαφϑέντος 
- αὐτομάτου καὶ φλέξαντος αὐτούς" ὧν τὰ σώματα ἔξω τῆς παρεμ-- D 
folc χομισϑέντα ἐτάφησαν. τὴν δὲ φυλὴν τοῦ «“ευὶ τῶν ἄλλων 


8 ἰρᾶσθαι Α. 4 γόμισμα 3fo. ἐστὶν A. 9 ἔδειξεν ὁ A. 
14 ? εν} ἔδυ A. μόρα ibe 5 


tm Moses populo convocato "viri" inquit, "opus absolutum est, sacri- 

fandi autem honore Aaronem dignatur deus." deinde conferre singulos 

inbet sicli semissem ad tabernaculi ministeria sustentanda. est autem 

sidus Hebraici nomismatis genus, quod quattuor drachmas Atticas valet. 

merus eorum qui conferebant fuit sexcentorum quinque milium quingen- 

temm et quinquaginta, cum ex ingenuis ii duntaxat conferrent qui vigesi- 

Bün annum eXxcessissent usque ad quinquagesimum. confectum est taber- 

maculum mensibus septem. ostendit antem deus descensu in tabernaculum : 
50, id opus ex animi sui sententia confectum esse, praesentiam porro 

s«m ita declaravit, vapor soli tabernaculo incumbebat, neque densus et. 
imolutus ac nubibus similis, neque omnino tenuis et rarus ut penetraret. 
Visus, sed suavis inde ros destillabat. Moses diebus septem in taberna- 
culo sub dio sacrificat; octavo festum indicit populo, et sacris operari 
iubet. at illi certare inter sese liberalitate, victimis iam arae impositis, 
mu sponte sua ortus omnja quae in illa erant consumit. post quattuor 

iorum Áaronis natu grandiores, Nadabus et Abius, sacris non rite factis 
pectora et facies igni ultro exorto adusti: cadavera eorum extra castra. 
elata et sepulta. dehinc Moses.tribum Leviticam ab aliis secretam lustrat ;- 

Zonarae /nnales. 9 


66 IOANNIS ZONARAE 


διακρίψας ἥγνισε, καὶ παρέδωχεν αὑτοῖς τὴν σχηνὴν xol xà σχεύη 
τὰ ἑερά, ἵνα ὡς ὑφηγώντω ot ἱερεῖς, ὑπηρεξῶσιν αὖτοί, μετὰ 
ταῦτα ἀριϑμῆσαι διέγνω τὸν λαόν» καὶ εὑρέϑησαν τῶν ὅπλα φέ- 
piv δυναμένων μυριάδες ἑξήκοντα καὶ τρισχίλιοε πρὸς ἕξᾳχοσίοις 
καὶ πεντήκοντα. οὗτοι δ᾽ ἦσαν οἱ τὸν εἰκοστὸν ὑπερβάντες ἔνιαυ-- 5 
τὸν καὶ ἄχρι τοῦ πεντηχοστοῦ. ἐφϑακότεςς ἀνεὶ δὲ τῆς “«Δευιτικῆς 
φυλῆς τοῖς φυλάρχοις κατέλεξαν τοὺς παῖδας τοῦ ᾿Ιωσήφ, τὸν 
«ἸΠανάσσῆν καὶ τὸν ᾿Εφραΐίμ, κατὰ τὴν διαταγὴν τοῦ προπάτορος 
P 140 ᾿Ιαχώβ. οἱ dé ye “Ζευῖταε δεσμύῤιοι καὶ τρισχίλιοι ἀρ,ιϑμηϑέντες 
εὑρέϑησαν πρὸς ὀκτακοσίοις καὶ ὀγδοήκοντα. ΝΣ 10 
17. Εἶτα στασιάζει. τὸ πλῆϑος τὸν ᾿ωνσῆν αἰτιώμενον 
, ὅτε γῆς ἀγαϑῆς αὐτοὺς ἀπούξήσας ἐν ἐρήμῳ πλανᾶσθαι πεποίηκεν. 
ἀναγαγὼν δὲ αὐτοὺς ἐκεῖθεν εἷς τὴν καλουμένην Φάραγγα, πλη- 
. σίον οὖσαν τῆς “Χαναναίων γῆς, ἐξ ἑκάστης φυλῆς. vo λαβὼν. 
|. λατασχοπήσοντας ἔσζειλε τήν τε δύναμεν τῶν Χαναναίων καὶ τῆς 15 
^ γῆς τὴν ποιότητα. οἱ δὲ τεσσαράκοντα ἡμέραις διελϑόντες τὴν 
γῆν ὑπενόστησαν, καὶ καρποὺς ἐκ τῆς γῆς ἐκείνης κομίζοντες, 
καὶ τὴν μὲν χώραν ἐπήνουν ὡς ἀγαϑήν, τὸ δὲ πλῆϑος ἐφόβουν 
B ὡς οὔσης &nógov τῆς αὐτῆς κατασχέσεως δέά τε ποταμῶν μεγέϑη 
καὶ ὀρῶν δυσχωρίας καὶ πόλεων ὀχυρότητας, τὸ δὲ πλῆϑος πά- 30 
λιν δι᾽ ὀργῆς εἶχὲ τὸν ἸΠωυσῆν, καὶ ἐνενόουν καταλεῦσαι αὐτόν 
τε καὶ τὸν 2daguv, καὶ ὑποστρέψωε εἰς “ἴγυπτον. μόνοι δὲ 


4 ὑφηγοῦνται Α. 8 διέγνωκε . 18 αὐεοὺς ἀγαθῆς Α. 
18 OMM A. 16 πιότητα ei cod. Wolf. 21 εἶχον A. 

FowTEs. Cap. 17. losephi 4nt. ὃ 18 —4 4. Numer. 10 — 18 
(et. Leviticus). n 


eisque tabernaculum et sacra vasa tradit, ut sacerdotibus ad praescriptum 
eorum zinistrarent. his peractis numerare populum instituit: inventique 
sunt qui arma ferre possent, 603650, qui annum vigesimum excesserant et 
quinguegesimum nondum attigerant. pro tribu autem Levitica losephi 
ios Ephraimum et Manassem tribunis substituit, secundum mandatum 
progenitoris Iacobi. Levitarum porro numerus inventus est 23880. | 
l7. Post haec populus seditionem Mosi movet, conquerens se e 

bona terra in desertis oberrare coactos ab eo, itaque ex eo loco in terram 
606 ducit quae Pharan dicebatur, Chananaeae terrae propinquam: et sin- 
gulos ex qualibet tribu delectos mittit exploratum vires Chananaeorum et 
agri qualitatem, bi quadraginta diebus regione ragrate revertuntur, 
Íructus etiam ex ea secum afferentes: ac terrae quidem onitatem laudant, 
sed populo metum iniiciunt quasi obtineri nequeat, tum ob fluminum 
magnitudinem, tum ob ardua iuga montium, tum ob urbes munitissimas. 
c nuntio rursus irritantur animi popularium contra Mosem, adeo ut de 
eo et Aarone lapidibus obruendo, deque reditu in Aegyptum cogitarent. 


ANNALIUM I 17. 61 


Té$» κατασκόπων ᾿Ἰησοῦς ὃ τοῦ Nav καὶ Χαλὲβ παρεϑάρρυναν. 
τὸν λαόν, μηδὲν δυσχερὲς ἀπαντήσειν αὐτοῖς ἀπισχυριζόμενοι. 
Ἀζωυσῆς δὲ καὶ ᾿Δαρὼν ἱκέτενον τὸν ϑεὸν ὅπως τῆς ἀπονοίας 
παύσῃ τὸ πλῆθος. παρῆν δὲ 3 νεφέλη dv τῇ σχηνῇ καὶ ἐσήμαινε 
57h» ἐπιφάνειαν τοῦ ϑεοῦ. καὶ Ἰϊωνσῆς ϑαρσήφας διειλέχϑη τῷ, 
πλήϑει, καὶ ὀργισθῆναι ἔφησε τὸν θεόν, μὴ ἀπολεῖν μέντοι πάν-- C 
τὰς μηδὲ τὸ γένος ἐξαφανίσειν, τὴν δὲ Χαναναίαν μὴ παρέξειν 
αὐτοῖς, ἐᾶσαι δ᾽ ἐπὶ τῆς ἐρήμου ἐπ᾽ ἔτη τεσσαράχοντᾳ, παισὶ; 
δὲ τοῖς ἐξ αὐτῶν παρέξειν τὴν γῆν. ταῦτα τοῦ IMowoéeg εἰπόν-. 
Mog ἐν λύπῃ τὸ πλῆϑος ἐγένετο. εἶτα συμμῖξαι τοῖς Χανα- 
γαίοες ἤϑελον, καὶ ταῦτα κωλύοντος τοῦ ϑεοῦ" xal πρροβαλόνγτες. 
ἡττήϑησαν, καὶ οἱ μὲν. ἔπεσον οἱ δὲ εἷς τὴν παρεμβολὴν evust- Ὁ 
φεύγασι,. | | a | 
Στάσις δὲ τὸ πλῆϑος κατέλαβεν ἐξ αἰτίας τριαύτης. . Κορὲ 
Ἰοτῆς «ἀενιτικῆς τυγχάνων φυλῆς, καὶ γένει καὶ πλούτῳ περιφανέ- 
στατος καὶ ὃμιλεῖν πιϑανώτατος, φϑόνον ἔσχε πρὸς βὲωυσῆν καὶ Ὁ 
τοῦ ἀνδρὸς χατεβόα ὡς τυραννίδε χρωμένου. “τίνι. γὰρ λόχῳ" 
ἔλεγεν " “αρὼν καὶ τοῖς αὐτοῦ υἱέσι τὴν ἱερωσύνην προσένειμεν; 
εἰ μὲν ὡς ἐκ τῆς «Δευιτικῆς φυλῆς, ἐγὼ ταύτης τυχεῖν δικαιό- 
90r:goc , γένους μὲν ὁμοίως ἔχων, πλούτῳ, δὲ καὶ ἡλικίᾳ διάφορος. 
τὸ δὲ ἑτέρᾳ φυλῇ προσκληρωθῆναι δέον αὐτήν, προτιμηϑήσεται 
3 τοῦ Ῥουβὶμ διὰ πρεσβυγένειαν, καὶ λήψονται ταύτην ood» 
. τεκαὶ fuo." ταῦτα ἐκεῖνος μὲν κακοήϑως ἔλεγεν, ἦσαν δὲ 


8 ἐρημίας A. 9 ἐξ om A. 51 προσχυρωθῆναι A. 


Yerum Iesus Navis filius et Chalebus soli exploratorum confirmant populum, 
Palas difficultates pertimescendas esse asseverantes. Moses qnoqne et 
Aaron deprecantur deum ut desperationem illam vulgi sedaret. iam nubes 
ia tabernaculo aderat, dei praesentiam declarans, cum. Moses animo re- 
funpto populum alloquitur, ac deum iratum esse ait; non tamen perdi- 
farum omnes neque totam gentem deleturum, sed. nec Chananaeam terram 
traditurum ipsis, quibus per annos quadraginta commorandum esset in 
éuerto, sed liberis eorum, his a Mose dictis moerere populus: deinde 
Clananaeos invadere velle, quamvis vetante deo. factaque impressione 
. vincuntur, aliis caesis, alijs in castra trepide se recipientibus. 

Inde orta est populi seditio, huinsmodi ex causa. Core Leviticae, 
tribus homo, genere et opibus maxime conspicuus, aurae popularis. ca- 
ptandae insignis artifez, invidet Mosi; et contra eum vociferatur ut 
tyrannum. "nam qua" inquit "xatione Aaroni eiusque filiis sacerdotium 
attribuit? si ob tribum Leviticam, ego sum illo honore dignior, qnippe 
et genere illi et opibus atque aetate superior; sin alteri tribui debetur 
id manus, Rubenia ob aetatis praerogativam primas feret, ao. Datban et 
Abiron illo potientur." haec mali ' o ieebaf ile, cum et viros principes 


68 IOANNIS ZONARAE 


P 141 αὐτῷ συντεταγμένοι ἄνδρες τῶν πρώτων διακόσιοι xal πεντήκοντα, 
ἀνηρέϑιστο δὲ καὶ τὸ πλῆϑος. ὃ᾽ δὲ ἸΠωυσῆς εἰς μέσον στὰς: 
εἶπεν “ἐμοί, ὦ Κορέ, καὶ σὺ καὶ τῶν σοι συντεταγμένων ἕκαστος 

W 1.96 τιμῆς ἄξιοι δοκεῖτε, ὃ δὲ ϑεὸς τὴν ἱερωσύνην τῷ apo ἐψηφί- 
σατο, καὶ νῦν αὐτὸς αὖϑις κρινεῖ ὃν ἱερᾶσϑαι βούλεται. ἕωϑεν 5 
οὖν, ὅσοι τῆς ἱερωσύνης ἀντιποιεῖσϑε, πάριτε, ἕχαστος κομίζων 
ϑυμιατήριον οἴκοϑεν καὶ πῦρ καὶ ϑυμίαμα" σὺν ὑμῖν δ᾽ ὁμοίως 
παρίτω καὶ ᾿Δαρών. καὶ ϑυμιώντων ὑμῶν ἐνώπιον τοῦ. λαοῦ, 
οὗπερ ἂν τὴν ϑυσίαν ἡδίω χρινεῖ. 6 ϑεός, οὗτος “ἔσεται ὑμῖν. 

B ἱερεύς." ἐπήνησε ταῦτα τὸ πλῆϑος, καὶ τῇ ἐπιούσῃ συνῆλθον 
εἷς ἐχκλησίαν. ἸΠωυσῆς δὲ πέμψας "πρὸς ᾿Αβειρὼν καὶ 4αϑὰν 
ἐνετέλλετο ἥκειν" οἵ δὲ μὴ πεισϑέντες καὶ χατὰ Ἰωυσέως ἠπεί--: 
λησαν. ἤωυσῆς δὲ ἀχολουϑεῖν αὐτῷ τοὺς προβούλους κελεύσας" 
ἀπήει πρὸς τὰς ἐκείνων σχηνάς, καὶ πλησίον γενόμενος τὰς χεῖρας 

ἀνέσχεν εἷς οὐρανὸν καὶ μέγα ἐβόησεν “ἐπεὶ κακουργεῖν ὑποπτεύο-- 15 
μαι, δέσχοτα, αὐτὸς ἐλϑὲ δικαστὴς καὶ παράστησον ὅτε οὐδὲν' 
αὐτομάτως ἀλλὰ πάντα σῇ διοικεῖται προνοίᾳ. καὶ εἰ σοῦ κελεύ-- 
avrog δίϑωχα τὴν ἱερωσύνην τῷ ““αρών, χάνοι περὶ 4αϑάν τε 
καὶ fugi» καὶ τὴν αὐτῶν γενεὰν ἐφ᾽ ἣν ἑστήκασι γῇ“ εἰ δ᾽ 

C ἀληϑεύοιεν xoi? ἐμοῦ, οἷς ἐπηρασάμην αὐτοῖς ἐγὼ περιπέσοιμι. 20 
᾿ς ταῦτα εἶπε δακρύων. καὶ σείεται μὲν ἄϑρόον ἣ γῆ, σκληροῦ δὲ 
δαγέντος ἤχου συνίζησε περὶ τὸς ἐχείνων σχηνὰς καὶ αὐτούς τε 


2 εἰς om A. 9 ἔσται Α. 11 εἰς] εἰς τὴν A Iosephus. 
b om A. δαϑὰν καὶ ἀβειρὼν A. 19 καὶ om A. 
19 γῆν A. 


ducentos et quinquaginta instructos haberet, et plebs concitata easet. 
at Moses in medium progreseus "ego" inquit, "Core, ette et eorum qui 
ἃ te stant quemlibet honore dignos iudico, verum deus Áaroni sacerdotium 
assignavit; idemque nunc denuo declarabit a quo sacra sibi velit fieri. 
mane igitur, qui de sacerdotio contenditis, prodite, thuribulo quisque 
domo secum allato et igne suffituque. : una vobiscum etiam Aaron prodeat. 
tum vobis in populi conspectu odoramenta incendentibus, cuius victimam 
suaviorem iudicarit deus, is vobis pontifex erit."  collaudat haec populus: 
postridie in concionem frequentes conveniunt, Moses Abironem et Datha- 
nem arcessi iubet. non parent illi, minas insuper contra Mosem adii- 
ciente& tum ille primoribus se sequi iussis ad tabernaculum illorum abit: 

rope quod cum venisset, manibus in caelum sublatis magna voce exclamat 

quoniam, domine, doli mali suspectus habeor, tu ipse venito iudex, ac 
demonstra nihil fortuito geri, sed tua providentia gubernari qmnia: quod 
si tuo iussu pontificatum Áaroni dedi, tellus cui Dathan et Abiron cum sua 
progenie insistunt, dehiscat; sin vera sunt quae contra me dicunt, quae 
eis sum imprecatns, ea in caput meum redundent." haec ubi lacrimans 
dixisset, tellus repente concussa cum ingenti fragore iuxta illorum taber- 


ANNALIUM I 17. 69 


Ael τὴ αὐτῶν εἰς τὸ χάσμα κατήνεγκε, καὶ οὕτως αὖϑις συνῆλθε 
πὸ διεστώς. ἐπὶ τούτοις ἔφριξε μὲν ὃ λαός, Movotjg δὲ καλεῖ 
τοὺς περὶ ἱερωσύνης ἁμιλλωμένους. καὶ συνελϑόντες πεντήχοντα 
“αὶ διακόσιοι ἀνᾶρες τῷν ἐπισήμων καὶ Ἀαρὼν καὶ Κορὲ πρὸ τῆς 
8 σχηνῆς ἐπὶ τοῖς ϑυμιιτηρίοις καϑήγιζον ἃ ἐκόμιζον. ^ ἐξέλαμψε 
δὲ πῦρ πολύ, oloy ἂν ϑεοῖ κελεύσαντος ἀναφϑείη, ὑφ᾽ οὗ οἵ τε 
διαχύσιοι xal πεντήχοντα xai Κορὲ διεφϑάρησαν, ὡς μηδὲ τὰ D 
σώματα αὐτῶν εὑρεδϑῆναι" μόνος δὲ ᾿Δαρὼν εὑρέϑη ἀλώβητος. 
Ἰωυσῆς δὲ τὰ ϑυμιατήρια τῶν ἀνδρῶν ἐχείνων περὶ τὸν χάλ-- 
30xeo» ἐκέλευσε κἀταϑέσϑαι βωμόν, ἵν᾽ ὑπόμνησις ὦσι τῶν γεγ9- — 
ψότων καὶ τοῖς μετέπειτα. ἐχχλῃσιάσας δὲ πάλιν προεῖπε τοῖς 
«φυλάρχοις ἥκειν τὰ τῶν φυλῶν ὀνόματα βακτηρίαις ἐπιγεγραμμένᾳ 
-xopitorsac , ἐκείνῳ τῆς ἱερωσύνης ἐσομζης οὗπερ ἂν τῇ βακτηρίᾳ 
δημεῖον γένητοι ix ϑεοῦ, κομίζουαιν οὖν οἵ τε ἄλλοι καὶ Magur, 
(15 ἐπιγράψας τῇ βακτηρία «Φευίτην.. ἃς i» τῇ σχηνῇ τοῦ ϑεοῦ 
κατέϑετο ]ωυσῆς. . τῇ δ᾽ ἐπιούσῃ προεχόμισε ταύτας. καὶ «d 
μὲν ἄλλαι οἷαί περ ἐτύγχανον ἔμενον, ἡ, δὲ Magn ἐβλάστησε P 142. 
πλάδους τε καὶ καρπούς. τὸν δὲ καρπὸν 7j μὲν τοῦ “«Ἰευικτικοῦ 
βίβλος κάρνα λέγει, ἀμόγδαλα δὲ ὃ Ἰώσηπος. ἐξεπλάγησαν οὖν 
πάντες, τρὶς. τὸν Ἰαρὼν χειροτογήσαϑτος τοῦ OiqU.. ἐπεὶ δὲ 
30Mguoy xal στρατείας ἥ τῶν «“ευιτῶν, ἀφεῖτο φυλή, ἵνα μὴ διὰ 


9 καθηγίαζον À losephus. 7 xal post διακ. om ἃ. τὰ om A. 
10 ἐκελεύσατο A. 11 πάλιν προεῖπε εἶπε A. 15 rectius 


Asvitiw: sic Iosephus, 16 προεκόμισε À losephus, ποοεκόμισαν - 
Ww. 18 A4evitixot] immo Numer. 17 8. 9 ὁ om A. 
Ἰώσηπος] Antiq. 4 4 23. 21 λευιτμιῶν À. 


mculum dehiscens cum et ipsos et eornm omnia deglutisset, iterum exple- 
4s est hiatus. his factis populus stupet: Moses eos qui sacerdotium 
übi vendicabant vocat. conveniunt viri ilinstres ducenti quinqnnginta. 
Aaron et Core ante tabernaculum cum acerris suis ea; quae ipsi attulerant 
fiunt. tum ingens flamma emicat, qualis videlicet iubente deo incen- 
datur; qua illi ducenti quinquaginta una cum (Core ita couflagrarant ut nec 
eada vera eorum irentur: solus Aaron incolumis invenitur. Moses 
thuribula ilorum virorum circa aeneam aram reponi iubet in rei gestae 
monimentum ad posteros; ac denuo habita concione edicit £ribunis ut 
Bomina tribuum baculis inscripta afferant: nam illius fore sacerdotium in 
«uius baculo signum edidisset deus. afferunt igitur tum alii suos baculos, 
tum Aarom quoque sonum, Levita inscripto. eos in tabernacnlo dei repo- 
suit Moses, postridie protulit: ac caeteri quidem, quales fuerant tales 
manserant, Aaronis autem baculus et ramos et fructus germinarat: quos 
fructus Levitici liber nuces, losephus amygdalas fuisse dicit, obstupue- 
runt igitur omnes, Aarone ter divinitus electo. iam quia Levitica tribus 
bellorum et expeditionum immunis erat, ne ob rerum necessariarum penu- 


10 IOANNIS ZONARARE 


ἀπορίαν τῶν ἀναγκαίων ἀμελοῖεν τῆξ λειτουργίας τοῦ ἑεροῦ, duc 
Aevt ἹΜουοῆς τὴν Xavavala» κτησαμένους τοὺς “Εβῥαίους ὀκτὼ 
καὶ “τεσσαράκοντα πόλεις κατανεῖμαι τοῖς “Δευίταις xol γῆν πρὸ 
αὐτῶν, καὶ δεκάτην τῶν ἐπετείων καρπῶν αὐτοῖς τε wul τοῖς 
ἱερεῦσι τελεῖν" καὶ ἄλλα δὲ πλεῖστα τούτοις χορηγεῖν τὸν λαὸν δ 
διετάξατο, ὧν τὸ καϑ'᾽ ἕκαστον ὃ ζητῶν τὴν τοῦ Jdeviraxot 
B βίβλον ἀναπτύξας εὑρήσει. 
18. Ταῦτα δὲ διατάξας ῬἸωυσῆς ἐπὶ τὴν Ἰδουμαίαν ἦλθε 
μετὰ τῆς στρατιᾶς καὶ ἠξίου παρελϑεῖν δὲ αὐτῆς. τῆς χώρας 
δ᾽ ὃ βασιλεὺς μετὰ στρατιᾶς ἐνόπλου προὔπήντα τῷ Μωυσῇ. τὸ 
καὶ ὃς διὰ τῆς ἐρήμου ἐχώρει, μὴ ἄρχειν μάχης συμβουλεύοντος 
τοῦ θεοῦ. τότε καὶ Παριάμμη τέϑνηχε τοῦ Ἰωυσέως 4j σύχ- 
γόνος, μετὰ τεσσαρακοστὸν ἔτος τῆς ἐξ ““Ἰγύπτου ἐξόδου. τὸν 
W 1217 δὲ λαὸν ἀπῆγε διὰ τῆς ἐρήμου καὶ τῆς oaflac* ἔνϑα καὶ Μαρὼν 
ἐτελεύτησεν. εἷς ὅρος ἀναβὰς ὑψηλὸν καὶ τὴν ἀρχιερατικὴν στολὴν 15 
παραδοὺς τῷ υἱῷ Ἐλεάζαρ, τοῦ πλήϑους δρῶντος, ἔτη βιοὺς 
' * ἠκατὸν πρὸς εἴκοσι καὶ τρισίν. ἐλθὼν δὲ ἸΠωυοῆς ἐπὶ τὴν Ἰωα.- 
C' βιτῶν καὶ “Ἡμορραίων χώρων τῷ στρατῷ δίοδον ἤτει. Σηὼν δὲ 
τῆς χώρας ὃ βασιλεὺς διαβαίνειν τοὺς "Efpolovc ἐκώλυε, καὶ τοῦ 
ϑεοῦ νίκην σημήναντος ἐρομένῳ τῷ Μωυσῇ, τὸς πανοπλίάς ἀνα-- 30 
λαβόντες Ἕβραϊοι πρὸς μιίάχην ἐχώρουν. τρέπονται δ᾽ adsíxu οὗ 


ὅ χορηγεῖν τούτοις A. 10 προυπκήντα pet td ἐνόπλου στρατιᾶς Α. 
—* — A. 15 —** ἀνελθὼν A. 20 ent. νέκην À. 
,  vdg] τῆς À | 


—88 Cop. 18. fowphi Ant. 4 4 ($5) — 10. Νωπιον, 


fiam, sacrotum curam abiicerent, iubet Moses Hebraeis ut Chananaea 
terra. parta oppida 48 Levitis assignerent, et agros ante ca, et decimas 
annuarum frugum tum ipsis tum sacerdotibus penderent: aliaque plurima 
eis a populo tribuenda constituit, quae qui singulatim scire desiderat, in 
libro qui Leviticus inscribitur inveniet. 


" "His rebus ordinatis Moses cum exercitu ad Idumneam accedit, 
ες petene at rex illius terrae cum armatis copiis occurrit. Moses 
itaque pe esertum pergit, monitus a deo ne pugnam auspicaretar. eo 


tempore etiam Mariamme moritar, Mosis soror, qua anno post 
exitum ex Aegypto. ulo ductu Mosis per desertum et Arabiam pro- 
ficiscente, A&ron etiam — alto monte eonscenso, et pontificalibus vesti- 
bus Kleazaro filio traditis in populi conspectu, anno aetatis 123. Moses 
ad9Moabitarum et Amorraeorum regionem progressus petebat ut traducere 
liceret exercitum, sed loci illius rex Seon transitu d δ ohibebat. 
cum autem Mosi interroganti victoriae signa dedisset H i armis 
sumptis in praelium vadunt. statim in fugam vertantur Amorraei et omnes 


- ANNALIUM. I 18. 71 


“μορραῖοι aal ἅπαντες διεφθάρησαν, πέπετωχε δὲ καὶ Σηὼν ὃ 
αὐτῶν βασιλεύς. καὶ τὰς πόλεις εἶλον καὶ τὴν γῆν ἐκείνων 
zuübüefor. ἐπιτέϑεται δὲ τοῖς ᾿Ιαραηλέταις καὶ Ὧν ὁ τῆς Γαλα- 
ric. καὶ τῆς. Καυλανέτιδος. βαφιλεὸς σύμμαχος ἐλϑὼν τῷ Σηὼν 
δἤδη ἀπολωλότι. « αὗτός τε οὖν ϑνήσκει κατὰ τὴν wáygr, καὶ ὃ 
στρατὸς αὐτοῦ διαφϑείρεξαι, καὶ. αἱ πόλεις ἑάλωσαν, καὶ oi ἐγοι- 
χοῦγιες ἀπώλοντο. — ' mE DEM 
᾿βἈχεῖθεν δὲ Μωυσῆς τὴν δύναμιν xatà τὸ μέγα πεδίον ἄγεε D 
καὶ στρατοπεδεύέε εριχοῦντος ἔναντι. πάλες δ᾽ ἐστὶν εὐδαίμων 
᾿Ιδαύτῃη, φόίένικάς «6 φέρουσα καὶ βάλσαμον νεμομένη. Βαλὰκ δὲ 
U τῶν ἸἸϊωαβιεῶν βασιλεὺς μετακαλεῖται τὸν μάντει Βαλαὰμ 
ὅπως ἐπ᾿ ὀλέϑρῳ τῶν Ἰσραηλισῶν. ἀρὰς ποιίσῇ παραγενόμενος. 
xul ὃ μὲν ἀπῇει, κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν ἀγγέλου. ϑείου προαβαλόντος 
αὐτῷ 3 ὄνος ἦ 0 Βαλαὰμ ἐπωχεῖτὸ συνεῖσα τοῦ ϑείου. πνεύματος 
150) προέβαινεν. οὐδὲ ταῖς πληγαῖς ἐνεδίδου, «φωνήσασα δ᾽ ἀνϑρω- 
xoc κατὰ ϑείαν βούλησιν, ἄδικον ἐκάλεε τὸν: δεσπότην πληγὰς P Y 43 
αὑτῇ ἐπιφέροντα καὶ μὴ συνιέντα ὅτι ἐκ ϑεοῦ οἷς ἔσπευσεν ὕπηρε-- 
si» εἴργεται. ταραττομένου δ᾽ αὐτοῦ διὰ τὴν ἀνθρωπένην φο- 
iy, ἐπιφανεὶς ὁ ἄγγελος αὐτὸς τὴν ὁδὸν ἔλεγε κωλώειν τῷ κτήνει" 
βουλόμενον δ᾽ ἀναστρέφειν, χωρεῖν προσωτέρω παρώρμησεν, καὶ 
ὃ ἂν ix ϑερῦ ἐμπνευσϑεΐη τοῦτο λέγειν. καὶ ὃ μὲν ἥχει πρὸς τὸν 
Βαλάκ, καὶ εἷς ὄρος ἀχϑείς, ἑπτά τε ταύρους ὁλοχανυτώσας καὶ 
τοσούτους χριούς, ὡς εἶδε τροπὴν σημαινομένην, οὗ μόνον οὐ 
κατηύξατο τῶν "Eflguluv, ἀλλ᾽ ἐπιϑειάσας αὐτούς τε xal τὸ γένος 


1 ἀμμορραῖοι et infra d ᾿οφαέων et ἀμμορέειν Α. 2 βασ. a$- 
τῶν Α. 4 καὶ v5] καὶ A. 6 σερατηγὸς ΔΑ. 116 βαυλὴν Α. 


interemnt, rege etiam. occiso .et captis urbibus ac provincia eocupeta. 
Ogus item Galaditicge et Gaulanitidis rex, qui Seoni iam interfecto sup- 
petas veniebat, lsraelitas aggreditur. sed et ipse in praelio cadit et 
exezcítus eius deletur, captis nrbibus.et incolis interfectis. 
Inde Meses copias ià megnam planitiem. ducit et castra com 
Hierichumtem locat, urbem .beatam ác palmarnm et balsami feracem. 
' Balacus autem Meabitarum rex Balaamum vatem arcessit mt Ieraelitas 
diris devoveret. sed iter ingresso divinus angelus occurrit, quo asina, 
σαὶ Balaamus insMjebat, animadverso.non progrediebatur neque cedebat 
verberibus, sed dei mutu voce humana edita expostulabat cum domino, 
& quo vapulabat , quod non intelligeret divinitus ea prohiberi ad quae pro- 
péraret. voce illa perterrito etiam angelus apparet ac se ait iumento iter 
imterdudere. reverti volentem ut pergat hertatur, et quicquid ei divi- 
nitus inspiretur dicat, ac venit ille quidem ad Balacum, et in montem 
perductus, septem tauris totidemque arietibus immolatis, cum ie e 
Signifiéari videret, non inodo mala mon imprecatus est Israelitis, et 


72 IOANNIS ZONARAE 


B ἅπαν αὐτῶν εὐλόγησε xol ἐξύμνησε. τοῦ δὲ Βαλὰκ δυσχεραί- 
γοντὸς ἐπὶ τούτοις ἔφη 0: Βαλαὰμ “οὐκ ἐφ᾽ ἡμῖν περὶ τῶν τοιού- 
τῶν σιγᾶν ἢ λέγεεν ἐστὶν ὦ βασιλεῦ, ἀλλ᾽ ὅτε ἡμᾶς τὸ τοῦ ϑεοῦ 
᾿λάβῃ πνεῦμα, ἃς ἐκεῖνο βούλεται. φωνὰς ἀφίησε δὴ ἡμῶν. ἐμοὶ 
'δὲ χαρίζεσϑαε βουλομένῳ σοι βωμὸν αὖϑις ἑτοιμαστέὸν καὶ 94-5 
ματα." «ϑύει τοίνυν καὶ πάλεν, καὶ πεσὼν ἐπὶ στόμα προῦὔλεγεν 
ὅσα τε βασιλεῦσιν ἔσται πάϑη καὶ ὅσα ταῖς πόλεσι. Βαλὰκ δὲ 
ἀτίμως ἀποπέμπει τὸν Βαλαάμ. εἶτα τὰς παρϑένους ἐπιπέμπει 
᾿ τοῖς Ἰσραηλίταις κατὰ συμβουλὴν Βαλαάμ, αἷς οἱ τῶν “Ἑβραίων 
᾿ γέοι ἁλίσκονται καὶ ταύταις συνήεσαν; Oc διὰ παντὸς ἤδη τοῦ 10 
Ο᾽ σερατοῦ τὴν παρανομίαν χωρεῖν, ἔρωτε τῶν "αδιανιετίδων yvyoa- 
“κῶν ϑεοῖς αὐτῶν τῶν Ἔβραίων ϑυόντων καὶ ἀσυνήϑων γευομένων 
-τροφῶν, Ἰἤωυσῆς δὲ εἷς ἐχκχλησίῳν ἀγαγὼν τὸν λαόν, οὐκ ἄξια 
εϑρᾶν ἑαυτῶν οὐδὲ τῶν πατέρων τοὺς νέους ἔλεγε, καὶ ἐπειρᾶτο 
«τούτους ἐπανουϑοῦγ.. Ζαμβρὴς δὲ φύλαρχος ὧν. φυλῆς τῆς 16 
“ΠΣ Σμμεωνέτιδος; καὶ Ἰαδιανέτιδε συνοιχῶν xal περιμανῶς ἐκείνης 
-ἐρῶν, Ἰωυσέως κατηναιδεύσατο, xal μὴ ἂν nort τὴν γυναῖκα 
-καταλιπεῖν διωμόσαξο. ὃ (Φινεὲς δὲ τοῦ ἀρχιερέως ὧν παῖς 
"Ἐλεάζαρ περιαλγήσας oUx ἀνῆχε παίων τῇ ῥομφαίᾳ τὴν Μαδια- 
Ww L28 νῖτιν καὶ τὸν Ζαμβρὴν ἕως καὶ ἄμφω ἀπέκτεινεν. ὃν καὶ ἄλλοι 30 
Ὁ γέοι οἷς ἀρετῆς ἔμελε μιμησάμενοι. ἀνήρουν τῶν νέων τοὺς ἐπὶ 
ALLEE δὲ o4 20g NIS UN IN s ΝΣ or» oC : ἢ 
1 üvogsoQdvasrog A. — 3 à om À. 9 κατὰ τὴνα. A. [10 νέοι 
A Iosephus, παῖδες PW. ἡλίσκοντο À. διαπαντὸς PW. 


11 μαδιανιτέδων A, ΜΜαδιανιτὼν PW. 12 ᾿Εβραίων] νέων A. 
14 τῶν om A. 


: ipsos et omne genus eorum faustis ominibus et divinis landibus prosecutus. 
ac graviter illa ferente Balaco "non penes nos" inquit "est, o rex,. ista 
. vel loqui vel tacere; sed cum divinus spiritus nos oocuparit, quas ipse vult 
per nos voces edit, sed quia tibi gratum facere cupio, denuo instruendae 
efunt ara et victimae," rursus igitur sacrificat, et in faciem prolapsus 
clades regibus et urbibus imminentes vaticinatur. qua de causa Balacus 
''eüum sine honore dimittit, idemque post de Baleami censilio virgines in 
Israelitarum castra mittit, a quibus Hebraeorum iuvenes ad coitum allicie- 
bantur, ut id facinus totum exercitum pervagaretur, amore Madianiti- 
carum mulierum diis earum Hebraeis sacrificantibus et cibos insolitos com- 
edentibus. Moses populo ad concionem vocato dicebat adolescentes neque 
ge negue patribus suis digna facere, eosque corrigere satagebat. caete- 
: rum Zambres Simeoniae tribus princeps, qui Madianiticam mulierem sibi 
' nuptam insano amore deperibat, impudenter sese Mosi opposuit, neque 
unquam deserturum iureiurando affirmavit. Phinees autem pontificis 
Eleazari filius doloris acerbitate victus non prius et Madianitidem et Zam- 
brem gladio verberare destitit, quam utrumque occidisset. hunc alii iu- 
venes studiosi virtuüs imitati, perimebant adolescentes qui contra leges 


-. ANNALIUM I 10. 48 


γυναιξὶν. ἀλλοφύλοις παρανομήσαντας. . ἀπόλλυνται οὖν ἄνδρες 
οὐχ ἐλάττους μυρίων καὶ τετρακισχιλέων. ἐνεεῦϑεν παροξυνϑ εὶς 
Ἡωνοῆς κατὰ τῶν Ἀαδιανιτῶν ἐξέπεμψε σερατιάν, στρατάρχην 
αὐτῆς ἀποδείξας τὰν (Φινεές:. καὶ μάχης συστάσης οἷ τε βασιλεῖς 
δαὐτῶν πίπτουσιν, ὄντες πέντε, καὶ πλῆϑος ἄγαν πολύ, ei δὲ 
Ἑβραῖοι. τὴν χώραν αὐτῶν. διηρπάζασι, καὶ τοὺς οἴκήτορας σὺν 
ευναιξὶ διαφϑείρανεες μόνας τὰς παρϑένους. κατέλιπον εἷς τρισμυ-- 


φίας καὶ δισχιλίας ἀριϑμουμένας, ἃς τοῖς ἱερεῦσέ τε καὶ “ ευίταις ῬῚ 44 


4 LJ 


ad τῷ λαῷ διένειμιε lMevoüc γηραιὸς d τυγχάνων διό- 
Ἰθοόοχον ἑαυτοῦ χατέστηδε τὸν τοῦ Nosij. Ἰησοῦν, , "πλεύσαντορ «οὔ 
ϑεοῦ. Vua | 
19. ΑἹ φυλαὶ δὲ. Γάδ. τε ταὶ "Posi m P τοῦ Ma- 
γυσσῆ 5 ἡμίσεια ἐδέοντο. ἸΠωυσέως τὴν τῶν Αμορραίων γῆν 
προσχληρῶσαε αὐτοῖς. ὃ δὲ δειλοὺς αὐτοὺς ἀπεκάλει καὶ μὴ 
Ιόϑίλοντας τῆς πρὸς “Χαναναίους μάχης κοινωνῆσαι τοῖς ὁμοφύλοις. 
éntÀoyoiiyro δ᾽ ἐχεῖνοι μὴ τοῦτο εἶναι, ἀλλὰ πλήϑει' βησκημάτων 
εὐθηνουμένους βούλεσθαε ταῦτα παρὰ. τῇ. χώρμ. καταλιπεῖν, 


ἐγαϑῇ τυγχανούσῃ πρὸς τετραπόδων τροφήν, ἵν᾽ εἶεν οὐτοὶ mole 


τοὺς ἀγῶνας Toig ὁμογενέσε. συναπαΐρονφεξ. εὔζωνοι. . ἐπήνεσε B 
Ὅταῦτα Τωυσῆς xal - eem s αὐτοῖς. ᾿προσιαλήρωσεν ἐ ἐπὶ 
τοιαύταις συνϑήναι, ; (ire, 


- 


4 αὐγοῖς A " prins τοῦ om A, 15 ὁ πρὸς μανιζαίουρ, A. 


(à enu Α, συνεπαίφοντες PW: Ksephus: συναπεῖναι 
sic ). 


Foxths. . 19. — Ant, 4 7— 6 1. Numer. 82. εἰ 86. 
Deuteron. 1—44. Torue 1 —3. 


patrias alienigenis mulieribus : se. contaminarant, ita: viri quatinerdocim 
alibus hand pauciores perierunt. ea re Moses irritatus'centra Madjanitas 
ererdtum mittit, Phinege mandato imperio. praelio commrisso reges eo- 
rum cadunt numero quinque, et multitudo ingens, Hebraei regionem 
erum diripiunt, civibus una c&m uxoribus occisis, solis virginibus par- 
eintes , quae fuere ad triginta dno milia; quas Moses*sacerdotibus , Levitis 
et populo distribuit. et quia iam senio confeetus erat, successorem sibi 
designat Iesum Navis filium. 

19. Cum tribus Gadia, Rubenia et Manasseae semissis Mosem 
orarent ut. Amerraeorum terram ipsis attribueret, atque ille ignaviam eis 
opprobraret, ut qui belli Chanmanaei societatem cum popularibus detrecta- 
rent, illi se defendentes aliam afferebant causam, quod pecora, quorum 
s abundarent, in ea regione relicturi essent, apta rei pecuariae, ut 

jum certamina expeditius adiutarent, collaudavit ea Moses 
2 iis condicionibus Amoritidem eis attribuit. 


f 


y 


74 IOANNIS ZONARAE 


 "Teswnuázog. δέ $:woc ἐκ τῆς Maroon: φυλῆς ἐπὶ ϑυγατράσι 
μόναις. -ἐριαεηϑεὶς ἸΠωυσῆς τίνος ὃ ἐχεένου κλῆρος ἔσοιτο, ἀλε- 
xpivazo ᾿ εἰ μὲν Tue τῶν. φυλετῶν. συροιπήσουσιν ai: παρϑένοι, 
-μεχὰ.. τοῦ. χλήφου πρὸς ἐκείνους. χωρλέτωδαν" «εἰ δὲ μνηστεύοιντό 
Sida» ἔξ ἑτέρας φυλῆς, τὸν ἡλῆροκ δάτωσαν. ἦν τῇ πατρῴᾳ φυλῇ," 5 
ι“4αὶ' οὕτω μένειν ἑκάστου κλῆρον ἐν ταῖς φυλαῖς διετάξατο. 
00 "Hs δὲ τεσσαράκοντα διεληλυϑότων ἐξῶν ἐξότου τῆς .4ϊγό- 
οἰ Ὅ πεὸν οἱ Ἰσραηλῖται ἐξιληλύϑασι, τριάκοντα ἐνδέουσῶν. ἡμερῶν, 
-ἀϑροίσας τὸν. λαὸν Μωυσῆς ἑχατὸν εἴκοσιν. ἐκιαυϊῶν γεγονὼς τὸ 
, οἰκεῖον αὐτοῖς. κατήγγείλε. τέλος:. «καὶ σιολλὰ hapuiéoag, καὶ νό- 10 
μους δοὺς ἐν βίβλοις καὶ τῆς σφετέρας πολιτείας διάταξιν, καὶ 
-σϊῥατεῦσαι κἀτὰ τῶν “Ἀμαλομιιτῶν ἐντείλάβμενος, mig τῆς φυλα- 
δῆς πὲ τῶν νόμων. ὅρκον ἀὴμεήσας αὐτούς, καὶ τὸν δημαγωγὸν 
"aded παραϑήξας ἐπὶ τοὺς Χαναναίους στρατεῦσαι, “ἰδού 
“φησιν, “πρὸς σοὺς ἡμεξέρους ἄπειμιε προγόνους" τήνδε uoi γὰρ 15 
9» ἡμέραν' τῆς «πρὸς ἐκείνους ᾿ἀφίδεῴς ὥρίσεν. διϑεός." τὸ δὲ 
πλῆθος ἐδάχρυε, καὶ ἦν 0 ϑρῆνος αὐτῶν ἀπαράκλητος καὶ τοσοῦ- 
D.£og ὡς καὶ αὐτὸν ὡυσῆν ἐκνιχηϑῆναι τῷ πιάϑ i καὶ προενεγκεῖν 
εἰ δάβῤβρύα. . πορευομέχῳ, δ᾽ ὅπου. ἔμελλεν . ἀφανὴς ἔσεσθαι ἕποντο 
ἱσέάντρς κοπτόμεναι.΄. δ᾽ δὲ aóUg pil πόρρών» τῇ. χειρὶ κατασείων, 30 
μένειν ἐκέλευε, μόνη δ᾽ 7) γερουσία προέπεριϊτεν "αὐτὸν καὶ κὖ 
ἀρχιερεὺς Ἐλεάζαρ καὶ ὃ στρατηγὸς Ἰησοῦς, ἕως ἐπὶ τὸ ὄρος ἦλϑε 
ραν τῆς A 8 ἐθοίσας Ae 


alter codex Wolfii, νικηϑῆναι codex Colberteus: Iosephus ἐνικήθη. 
D. Swesnapu» À., 19 ποφρυομένου A. 20 sace σείων À, 


Cum autem quidam Manasseae tribus, solis relictis filiabus, deces- 

sisset, interrogatus cuius esset illius portio, respondit, si quibus tribu- 

Bum mapsisseüt virgines, ut una ctum portione ad illos £ramsirent ;: sin. ali- 

quibüs alterius tribus desponderentur, portionem in patria tribu relim- 
^queremt. sic cuiusque bona in sua tribu esse retinenda constituit. 

n Iain .atthin inta amis, demptis Cripinta diebus, elopsis ex 
quo Israelitae Aegypto excesserant, Moses nmnos 120 wafus populo sibi 
mortem instare deshntiat; mukisque praeceptis datis, legibus item et pei 

publicae forme descriptie, et mandata contra Amalechitas expeditione 
&c iureiurando exacto de servandis legibus, nec non lesu imperatore ad 

"Ohananaeos bello petendos incitato, "ecce" inquit "ego δὰ maiores nostros 
abeo: nam hunc mihi diem migrationis ad illos deus praefinivit." his 
auditis populus in lacrimas et fletum erupit Hiconsolabilem, ac tantum, ut 
affectus ille Mosi etiam vel invito lacrimas excuteret. abeuntem eem in 
locuni, abi inter mortales esse desineret, prosequebsmtur ommes pian- 
gentes. at ille, manu caeteros ulterius progredi vetans, senatoribus tan- 
tum et Eleazaro pontifice et Iesu imperatore comitantibus, dosec venit ad . 


ANNALIUM I 19, 75 


Ναβαῦ,, ἐπὶ κορυφὴν Φιυογά, ἢ ἔστι κατὰ πρόσωπον Ἱεριχώ" 
8v Bub αὐτῷ κύριος τὴν γῆν ἣν ἔμελλον κληρονομῆσαι τᾶ 
iol Ἰσραήλ N εἰπὼν. αὐτῷ “ἴδε ταύτην τοῖς ὀφθαλμοῖς σου, dc 
αὐτὴν. δ᾽. οὐκ εἰσελεύσῃ." ἐπὶ δὲ τὸ ὄρος τοῦτο λϑὼν ὑψηλὸν 
δινγχάνον, τὴν μὲν γερουσίαν ἀπέπεμψε, τὸν δ᾽ Ἐλεάζαρ καὶ 


Ἰησοῦν ἐπήγετο. καὶ προσομιλῶν αὐτοῖς νέφους ἀϑρόον περιλα.- P I 46 


βίντος αὐτὸν ἐγένετο ἀφανής. γεγράφασι "δ᾽. αδιὸν ἐν ταῖς ἱεραῖς 
βίβλοις τεθνεῶτα, ἵνα μὴ διὰ ὑπερβολὴν τῆς περὶ αὐτὸν ἀρετῆς 
τολμήσωδί τινες εἰκεῖν ὡς ἀποτεϑέωτοι. ἐβίωσε δὲ τὴν ὅλην᾽ 
Ἰοζωὴν ἐνιαυτοὺς ἑκατὸν εἴκοσι, ὧν ἦρξε τὸ τρίτον. μέρος ἑνὸς 


λείποντος μηνός. - “καὶ ἐπένϑησαν αὐτὸν ἐφ᾽ ἡμέρας τριάκοντα. W I 49 


ταῦτα μέν φησιν ὃ Ἰώσηπος, 5j δὲ voU “ευτερονορμίου βίβλος 
πρὸς τῷ τέλει οὕτω περιέχει πρὸς ῥῆμα “καὶ ἐγελεύτησε ωοσῆς 
οἰκέτης κυρίου * καὶ οὐχ. οἶδεν οὐδεὶς τὴν τελευτὴν αὐτοῦ ἕως τῆς 

Ἰδἡμέρας ταύτης. 
"Hóg δὲ τοῦ πένθους λελωφηκότος πέμπει: "n ἐς 


Ἱιριχοῦντα δ΄ Ἰησοῦς, μετακαλεσάμενος δὲ" τοὺς. φυλάρχους τῆς Β 


v6 Ῥουβὶμ φυλῆς καὶ τῆς Γὰδ καὶ τῆς Βανασσῆ, ὑπεμέίμνησκεν 
αὐτοὺς τῶν πρὸς Mowofj» συνθηκῶν. τῶν δὲ ἑπομένων πεντάκις 
μυρίοις ὁπλέτωις ἐπὶ τὸν Ἰορδάνην. προσῇει, ei δὲ πεμφϑέντες 


1 Nofe? A LXX, Ναβᾶν PW: μον ἐνὶ Bon. τῷ ᾿Αβαρεῖ 

ires 9. P. d À LXX, φασγᾶ ied codex Wolfii et 
Colbertens, Φασενᾶ Fw. 2 ὁ κύριος À. 7 γέγραφε 
Iosephus. 8 δι᾽ A. 10 λείσεοντος ἑνὸς A. 11 ἐπὶ 
ἡμέραις A. n ὁ om A. ᾿Ιώσηπορ Antiq. 4. τῷ 49, 
Δευτερονομέου] 3& 5 et "6, ubi vulgo ὁ ᾿οἰκέφης .. εἶδεν .. 
ταφὴν, «od. Álex. οἰκέτης .. οἶδὲν .. τελευτὴν. 19 xoóg 
τὸν Α. 


Ihetitem Nabeu et ec&cumen Phasga, quod est in: entepectt Hierichuntis, 
Wde ei deminus terra, cutus haeredititenri adituri éateht Israelitae, mon⸗ 
iata dizit "oculis tuis istum intuere, 'sed'ingressurus non es." δὰ mon- 
ἴδει hünc progressus, qui quidem altus est, senatu dimisso, Eleazarum 
&dnn et lesunr sechm adducit; atque cüm els eollocutüs denmsaque nube 
dreumdatus evanuit, scribitur autem in sacris libris tdeo mortuus, ne eb 
ercellentem virtutem  audaciores aliqui deum esse fuctum perhiberetit, 
fumma aetatis eius fuers anni certum et viginti: quorum trie&tem, 80 
mense finus, in imperio fuit. defunctum luxerunt dies triginta. haec 
Iosephras tradit: sed Deuteromomii Hber sic ad verbum liabet "et oblit 
Moses, famulus domimi, neque in hurc diem quisquam obitum eius 


Sopito iam luctu Iesus exploratores Hiericliuntem mittit, et Godine, 
Rubeniue ac Mannssene tribus principes arcessitos pacti: eum Mose initi 
admonet. qui eum quinquaginta milibus armatorum eum ad lerdüném 


r^ 


(76 IOANNIS ZONARAE 


"κατάσκοποι εἰς “Ἱεριχὼ παραγενόμενοι. τὴν πόλιν. πασαν χατενόη-- 

οσαᾶκ, γνωσθέντες. δὲ τῷ βασιλεῖ τῆς χώρας μηνύονται" ὃ δ᾽ εὐθὺς 

, αὐτοὺς συλληφϑῆναι ἐκέλευσεν. ὡς δὲ. ἔγνω τὴν ἔφοδον τῶν 

«ζητούντων τοὺς “ἄνδρας ἡ «γυνὴ παρ᾽ ἢ ᾿προσπεφεύγασι,. Ῥαὰβ 

'καλουμένη, τοὺς μὲν χατέμρυψε λίνου. αὐτοῖς ἀγκαλέδᾳς. ἐπεϑε: 9 

24001 υμόψη,, τοῖς dà ζητοῦσιν ἔλεγεν ὡς οἱ ἀγνῶχες ἄνδρες ἐχεῖνοι πρὸὴν 

, évdi τὸν ἥλιον. παρ᾿ αὐτῇ δειπνήσαντες ἀπηλλάγησαν. . οἱ δ᾽ 

ο οὕτως αὐτοὺς πελϑούσης τῆς γυναικὸς ὥρμησαν ἄλλος ἀλλαχοῦ 

C. τοὺς ἄνδρας, διώκοντες. .ἢ' δὲ “Ῥαὰβ χωρεῖν ἐκέλευσεν ἐπὶ τὰ 
. δ ρεῖα τοὺς ἄνδρας καὶ μεμνῆσθαι αὐτῆς καὶ ἀμοιβὴν ἐκτῖσαι τῆς 10 

^q Cf Ὡ Χανακαίων. χιῤρας᾽ ἐπικρατήσαντάς, ^ οἱ δὲ. καὶ χάριν ἔχειν ὧμο-- 

. Aóyovr , καὶ ἡνίτα. ἂν ἡ πόλις ἁλίσκηται τὴν κτῆαίν ἐε' καὶ τοὺς 

, οἰκείους εἰς τὸ χαταγιόγιον. ἐγχαϑεῖρξαε αὐτῇ ἐνερέλλοντο, ἀπιμω- 

. poet δὲ καὶ φοιικίδα πρὸ τῶν ϑυρῶν, ἵν᾽ εἴη γνώριμες ἢ οἰκία 
καὶ διαφυλαχϑῇ. καὶ οἱ μὲν πρὸς τοὺς οἰκείους ἐσώϑησαν. καὶ ἃ 15 

. ἔπρᾳξαν ἐδήλαυν, τοῦ Ιόρδάναυ. δὲ πολλοῦ Qéortoc,. ὀδέω τοὺς 

“ Ἑβραίους ὃ Ἰησοῦς in^ αὐτοῦ διεβίβασε. προήεσαν μὲν Ὀὲ ἱερεῖς 

D τὴν κιβωτὰν. αἴροντες, εἶτα, οὗ “ἀευΐται κομίζοντες τὴν. ὑχηγήν, 

 &novro δὲ "τούτοις͵ ὃ “λαός. ὡς δὲ τοῖς ἱερεῦσι πρώτοις ἐῤιβᾶσιν 
«ἀνεχόπη τὸ ῥεῦμα τοῦ ποταμοῦ, πάντες ϑαρρούντως ἐπεραιοῦντο. 30 

ἔστησαν δ᾽ ἐν μέσῳ οἱ ἱερεῖς ἕως οὗ διαβαίη τὸ πλῆϑος" εἶτα 

κἀκεῖνοι ἐξήεσαν ἔλεύϑερον ἀφέντες τὸ ῥεῦμα χωρεῖν. ᾿ καὶ πρὸ 


1 ἱεριχοῦντα A. 1 καὶ om A. *' 19 ἁλίσκεται κτῆσιν καὶ Α. 
18 καὶ ἀπαιωρῆσαι δὲ φοινικέδι Ἀ. 17 διεβίβαξε A. 20 ϑαρ- 
tD OC Qobvwig A. 42 post ῥεῦμα A add τοῦ ποταμῦδ. . 


sequuntur. caeterum exploratores Hierichuntem missi, urbe tota perla- 
, strata, cogniti et regi indicati statim comprehendi iubentur, ea re mulier 
pomine Raab, ad quam confugerant, intellecta, homines occultat sub lini 
. fascicnlis, et inquisitoribus dicit viros illos ignotos ante soliá occasum apud 
ι 88 cenatos discessisse, illi eic a muliere elusi alius alio dilabuntur, per- 
secuturi eos. tum Raab domum se recipere iubet viros, beneficii sui 
-anemores, ac terra Chananaea potitos referre gratiam. illi et gratias 
, agunt, eamque πρὶ urbs capta esset ut res suas et necessarios in diver- 
sorio concluderet, suspenso pro foribus purpurae panno, monent, quo 
nosceretur domus et conservaretur. itaque ad suos incolumes reversi quid 
gessissent renuntiant. cum autem Iordanis intumuisset , sic lesus Hebraeos 
per eum traduxit. praecedebant sacerdotes arcam ferentes , deinde Levitae 
tabernaculum gestantes: hos populus sequebatur. ut autem sacerdotibus 
primis ingressis impetus fluminis statim interrumpitur, omnes audacter 
Wwaiecere, stantibus in- medio sacerdotibus donec populus transisset ; ac 
tum demum ipsi etiam sunt egressi, cursu fluminis in integrum restituto. 


ANNALIUM 1 90. . 77 
δίχα σταδίων τῆς Ἱεριχοῦντος στρατοπεδεύοντα. (830). Boióy: 
δ᾽ lx τῶν λίϑων ὃ Ἰησοῦς ἱδρυσάμενος οὗς ἕκαστος τῶν φυλάρ.. 
χὼν χατ᾽ ἐντολὴν αὐτοῦ ἐκ τοῦ βυϑοῦ τοῦ Ἰορδάνου ἀνείλετο, 
ἔϑυιν ἐπ᾿ αὐτοῦ καὶ τὴν ἑορτὴν τοῦ πάσχα ἑώρταζε.. τότε 0^ 
δαὐτοὺς καὶ τὸ μάννα ἐπιλελοίπει, χρησαμένους. αὐτῷ. ἐπὶ τεῦσα-" 


/ 


θάχοντα ἔτη" ἤδη γὰρ εὐπόρουν ix τῆς χώρας πάντων ὥνπερ Ῥ I 46 


ἐδέοντο. τῇ δὲ πρώτῃ τῆς ἑορτῆς ἡμέρᾳ τῇ πολιορκίᾳ τῆς Ὥερι-- 
χοῦντος ὃ Ἰησοῦς ἐπεχείρησεν, οὕτω ταύτην διατιϑέμενος. τὴν' 
κιβωτὸν οὗ ἱερεῖς φέροντες περιώδευον τὸ τεῖχος, ἑπτὰ σαλπί- 
Lorie; χέρασι, καὶ 1j γερουσία παρείπετο" el9^ ὑπενόστουν εἷς τὸ 
σιρατόπεδον. καὶ τοῦτο ἐπὶ ἕξ ἐποίουν ἡμέρας. τῇ δὲ ἑβδόμῃ 
τὸ αὐτὰ ποιησάντων καὶ περιελϑόντων ἑπτάκις, τὸ τεῖχος κατέ- 
πεσε, καὶ ὃ λαὸς εἰσελϑὼν πάντας ἔχτειναν καὶ τὴν πόλιν ἐνέ- 


πρῆσαν. τὴν δὲ "Puàf μόνην σὺν τοῖς olxeloig ἔσωσαν οἱ κατά- ᾿. 


Ἰόσχοποι, φοινικίδα πρὸ τῆς οἴχίας ἀπαιωρήσασαν. καὶ Ἰησοῦς 
ἀγροὺς αὐτῇ ἐδωρήσατο καὶ ἦγε διὰ τιμῆς. κατὰ δὲ τῶν ἐγεί- 


Qv αὖϑις βουληθϑησομένων τὴν πόλιν ἀρὰς ἔϑετο, στερηϑῆναι B 


μὲν τοῦ πρώτου παιδὸς τὸν ϑεμελίους βαλλόμενον, τὸν τελειώ-- 


omia δὲ ζημιωθῆναι τὸν νεώτατον. πολὺ δὲ πλῆϑος ἐκ τῆς W 1 30 


δὐπόλεως ἀϑροίζεται ἀργύρου τε. καὶ χρυσοῦ, καὶ ἅπαν ἀνετέϑη 
τῷ ϑεῷ ὧς τῶν κατωρϑωμένων ἐσόμενον ἀπαρχήν" ἀπείρητο γὰρ 
πᾶσιν ix τούτου τι σφετερίσααϑαι. "“Ἄχαρ δέ τις ἐκ τῆς Ἰούδα 

1 καὶ βωμὸν ἐκ Α. 18 τὸν τοὺς Osu. A. 20 ὠνετέθειτο 


τῷ Α. 22 ἄχαρο À LXX, '4xagog losephus, Ἄχωρ ΡΥ, hic 
et infra, 


FowrEs. Cap. 20. losephi 4nt. ὅ 1. Josue 4— 11. 


lodane superato castra decem stadiis ab Hierichnnte locant. (30: Tesus 


in ara ex lapidibus, quos ipsius iussu quilibet tribunus ex alveo Iordanis: 
Sutulerat, immolat, et festum Paschatis celebrat. eodemque tempore 
manna eos defecit, quo per annos quadraginta fuerant usi. iam enim ex 


agris omnia quibus opus erat suppetebant. obsidionem Hierichuntis Iesus. 


primo die festivitatis est auspicatus, re sic instructa. sacerdotes arcam 


gestantes moenia circumibant, septem cornua inflantes:. senatus pone 
sequebatur: post in castra redibant. idque sex diebus cum fecissent ac 
die septimo repetiissent; et septies circumissent, murus concidit, populus 


ingressus omnes occidit et urbem incendit. solam Raabem cum suis, signo 


illo pro foribus conspecto, exploratores conservarunt; lesus etiam agro 


denavit et honorifice tractavit. si qui vero urbem instauraturi essent, eos 


diris huiusmodi est detestatus, ut qui fundamenta iaceret, primogenitum 
amitteret, qui perficeret, natu minimum filium. magna auri et argenti 
copia ex manubiis urbis coacta deo universa consecratur, primitiae rei 
beae gestae; et omnibus interdicitur ne quid inde sibi usurpent. sed 


78 IOANNIS ZONARAE 


φυλῆς ὑφάσματι χρμαοῦφεῖ περιτυχὼν καὶ μάζῃ χρυσοῦ ἑλχούσῃ 
σίχλους διακοσίους, ἰδιώσατο ταῦτα κατορύξας ἐκ τῇ σκηνῇ. 
Μεκὰ ταῦτα πολέμον συστώντος τρέπονται οἱ “Εβραῖοι καὶ πίπτου-- 
C σιν αὐτῶν ἄνδρες ἿΣ καὶ τριάκοντα. τοῦτο σφόδρα τὸ πλῆϑος 
ἐλύπησε. καὶ Tnooquſg ἐπὶ στόμα πεσὼν ἐδέετο τοῦ ϑεοῦ. χρη-ὃ 

᾿μακισϑεὶς δὲ κλοπὴν γενέσθαι. τῶν καϑιερωϑέντων χρημάτων, 
πλήρῳ τὴν κρίσιν ἐπέτρεψεν. ἐπὶ δὲ τὸν ᾿άχαρ τοῦ κλήρου πε- 
σόντος ὁμολογεῖ τὴν κλοπὴν ἐκεῖνος καὶ παράγεε τὰ φώρια. καὶ 
. 6 μὰν. λίϑοις ἀναιρεῖται σὺν τοῖς αὐτοῦ, Ἰησοῦς δὲ πολιορκεῖ τὴν 

Noly καὶ ταύζτην αἱρεῖ, Ὁ ὁ 10 
Γαβαῳνῖται δὲ καὶ οὗ ἐκείνοις περίοικοι Xayavalo:; προσή-. 
 κόμξες, φοβηϑέντες Uc Toig Ἱεριχουντίοις καὶ τοῖς περὶ Ναῖν τὰ 
ὅμοια πείσονται, πρῳβείαν ἀποστέλλουσι πρὸς τὸν Ἰησοῦν, πορ- 

D φωτάτω, λέγοντες κατοικεῖν μηδὲ. κατὰ γένος κοινωγεῖν Χαναναίοις, 
καὶ σπονδὰς πρὸς αὐτοὺς ϑέσϑαι ζητοῦντες τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ 1δ 
συνθϑήχας quilug. Ἰησοῦς οὖν φιλίων πρὸς αὐτοὺς ἐπριήσατο, 
γνοὺς δ᾽ ἔπειτα τούτους τοῦ γένους ὄντας τῶν Χαναναίων, τῆς 
ἀπάτης αὐτοῖς ἐνεκάλει, οἱ δὲ ἐξ ἀνάγκης ἔφασαν ταῦτο πρᾶξαι, 
δεδιότες τὸν. ὄλεθφον.. καὶ Ἰησοῦς ἵνα μὴ παραβαίη τὸν ὅρκον 
δημοσίους αὐτοὺς ἀποδείμκυσεν. οὕτως "Ioonnog* ἡ. δὲ βίβλος 30 
τοῦ ᾿Ιησοῦ περιέχει ὅτι, κακέστησεν αὐτοὺς ξυλοκόποις. καὶ vópo- 
φύρους πάσῃ τῇ συναγωγῇ καὶ τῷ ϑυσιαστηρίῳ τοῦ ϑεοῦ. ἐπι- 


ὃ καϑιερωμένων Α. 10 Notv] Γαὶ LXX, "δῖναν Iosephus, 
12 dg] μὴ A. 13 στέλλουσι A. 14 κατὼ γένος A, κατὰ 
γένους codices Wolfii, γένους PW. 17 τῶν χαν. ὄντας Α. 


90 αὐτοῖς À. ᾿Ιώσηπος) Antiq. 5 1 16. 21 ᾿Ιησοῦ] 9 97. 


Achar quidam Iudaicae tribus. textum quoddam ex auro et auri massam 
quae siclos ducentos pendebat nactus, retinet inque tabernaculo suo de- 

' fodit. post orto bello in fugam vertuntur Hebrael, triginta sex ex eis 
interfectis, eam cladem populus aegerrime tulit. lesus iu faciem pro- 
lapsus deprecatur deum: et oraculo edoctus sacrilegium esse faotum, iudi- 
cium.sorü committit, quae cum in. Acharem incidisset, fatetur ille facinus, 
res surreptas profert, ipse cum suis lapidatur. lesus Naim obsidione 
capit. 

P Gaeterum Gabaonitae eo ue finitimi, cum ad Chananaeos per- 
tinerent, veriti ne itidem ut Hierichuntij et Naitae tractarentur, legatos 
ad Iesum mittunt, se longissime inde habitare dicentes, neque genere cum 
Chananaeis coniunctos, foedus inire cnm Israelitis et iungere amicitiam 
cupere. lesus postulatis eorum annuit, post, ubi eos Chananaeae gentis . 
esse intellexit, cum eis ob dolum. expostulat. illi. necessitatem excusant 
atque excidii metum, tum lesus, ne datam fidem violaret, publicos servos. 
ena facit, sic Iosephus: sed liber Iesu ait eos lixa& et calones totius syna- 


᾿ : ANNALIUM I 91. T9 


ϑιμένου δὲ τοῖς Γαβᾳωνέταις τοῦ βασιλέως τῶν ᾿"Ϊεροσολύμων διὰ 
τὰς πρὸς Ἑβραίους σπονδάς, ὃ Ἰησοῦς αὐτοῖς συμμαχεῖ καὶ τ, 
za τοὺς ἐναντίους καὶ τραπέντας ἐδίωκεν. ᾿ ὅτε καὶ οὐρανόϑεν P 1 417 
χάλαζά τε τῆς συνήϑους μείζων καὶ κεραυνοὶ τοῖς πολεμίοις ἐπέ- .". 
52v, καὶ. 3; ἡμέρα ηὔξητο, τὸν δρόμον τοῦ ἡλίου στήσαντος 
τοῦ ϑιοῦ ἐντεύξει τοῦ Ἰησοῦ, ἵνα μὴ νυχτὸς ἐπελϑούσης διαφύ- 
quo οἱ πολέμιοι. καταλαμβάνονται δὲ καὶ οἱ βασιλεῖς ἕν τινι 
σπηλαίῳ κρυπτόμενοι, καὶ κτείνονται πάντες. ᾿]ησοῦς δὲ ἐπανήεε 
πάλιν τῆς Χαναναίας ἐπὶ τὴν ὀρεινήν, καὶ πολὺν φόνον τῶν ἐν. 
10 αὐτῇ ἐργασάμενος. καὶ λείαν λαβὼν εἷς τὸ ἐν Γαλγάλοις 598 
στρατόπεδον. ἐχλήϑη δ᾽, ὃ «τόπος τοῦ στρατοπέδου Γάλγαλα, 
ὡς ἤδη ξαυτοὺς ἐλευϑέρους τῶν «ἢγυπτίων καὶ τῆς κατὰ τὴν B 
ἔρημον ταλαιπωρίας γνόντων͵ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν" γάλγαλα γὰρ τὴν 
ἐλευϑερίαν “Εβραῖοι καλοῦσι. στρατεύουσι δ᾽ ἐπ᾽ αὐτοὺς οἱ περὶ 
15. Δίβανον Χαναναῖοι καὶ οἱ ἐν τοῖς πεδενοῖς; Ἰαλαιστηνοῖς ovu- 
μαχούμενοι. ἦν δ᾽ ὃ στρατὸς ἐχείνων ὁπλιτῶν μυριάδες τριά-- 
xwia, μύριοι δ᾽ ἱππεῖς xol τρισμύρια ἅρματα. νίκην δὲ τοῦ 
ϑιοῦ ἐπαγγειλαμένου καρτερὰ μάχη γίνεται, ὡς πᾶν τὸ στράτευμα 
τῶν ἐχϑρῶν πλὴν ὀλέγων διαφϑαρῆναι καὶ τοὺς βασιλεῖς δὲ πεσεῖν. 
9$ 21. Troc δὲ πέμπτον ἤδη παρεληλύϑει καὶ Χαναναίων C 
wx οὐδεὶς ὑπολέλειπτος. ᾿Ιησοῦς δὲ ἱστῷ τὴν σχηνὴν κατὰ 
τὴν fiot. " ἰδ μεμμίδεν A. 9 ik pde — 
losephus. 21 οὐκέτι om Α, οὐκέτ᾽ Tosephus. ὑπελείπετο À. 
FowmTEs. Cap.21. losephi 4nt. ὅ 1et2. Iosue 12 sq. Iudicum 1. 


pne et divini altaris esse factos, Gabaonitas ἃ rege Hierosolymorum ob 
us cum Israelitis initum bello petitos Iesus defendit, hostes in fugam 
ertit, fugientes persequitur. qüo praelio et grando solito maior et ful- 

mine caelitus in hostes irruerunt; et dies facta longior, cursum solis ad 

lesu preces sistente deo, ne superventu noctis hostes elaberentur. reges 

eüam in quodam specu delitescentes deprehensi occiduntur omnes. his 

rebus gestis Iesus in Chananaeae montana regreditur, ibique magna caede 

edita et opima praeda parta, in Galgalia castra sese recipit. quibus ex eo 

Bomen erat factum, quod Israelitae se et servitute Aegyptiacn et aerumnis 
deserd liberatos esse cognoscerent: nam galgala Hebraeis libertatem 
significat. cum autem Chananaei Libanum montem accolentes et qui in 
campestribus habitabant, Palaestinis in auxilium adscitis, bellum eis in- 
ferrent, atque in exercitu haberent armatorum trecenta milia, equitum 
decem milia et milia curruum triginta, deo victoriam [sraelitis pollicito 
praelium atrox committitur: quo hostes universi paucis exceptis perierunt, 
regibus etitm caesis, 
21. Annus tum quintus exierat, neque Chananaeorum quisquam 

erat reliquus: cum lesus tabernaculum in oppido Seloiho collocat, donec 


rc 


80 IOANNIS ZONARAE 


πόλεν Σηλώμ, Pec Ὀϊκοδὸμῆφαι ἀὐτοῖς ναὸν γένηται. συναγαγὼν. 

δὲ τὸν λαὰν εἰς Σηλώμ, τὰς ἑαλωχυίας τῶν πόλεων ἀπηφίϑμει, 

^oi gal ὅσαι τῶν ἐναντίων. διεφϑάρησαν. στρατιαί, καὶ. ὡς τριάκοντα 
ὟΤ 181 πρὸς ἑνὶ βασιλεῖ αὐτῶν ἀπεκτάνϑησαν. τὰς δὲ περιλειφϑείσας 
ἔτε πόλεις. πολυχρονίου δεῖσϑαι πολιορκίας δε᾽ ὀχυρότητα ἔλεγε, 5 

καὶ ἠξίον τοὺς ἐκ. τῆς περαίας τοῦ ᾿Ἰορδάνου συνεξορμήσαντας 

αὐτοῖς ἀπολύειν ἤδη πρὸς τὰ οἰκεῖα. καὶ προσκαλεσάμενος τοὺς 

ἐκ τῶν δύο φυλῶν. καὶ τῆς ἡμισείας, πεντακισμυρίους ὄντας, 

D πρὸς τὰς χληρουχίας αὑτῶν ἐπέτρεπεν ἀπελϑεῖν. οἱ δὲ διαβάντες 
τὸν ᾿Ιορδάνην, βωμὸν ἐπὶ τῇ ὄχϑῃ ἱδρύονται. ὃ ϑόρυβον τῷ!0 
πλήϑει τῶν ᾿Ισραηλιτῶν ἐνεποίησε. πέμπουσιν οὖν ἐπ᾽ αὐτοὺς 

. δέκα τῶν. ἐντίμων καὶ Φινεές, αἰτιώμενοι περὶ τοῦ βωμοῦ. οἵ δὲ 
μὴ. κατὰ νεωτερισμὸν ἀναστῆσαι τὸν βωμὸν ἔλεγον, slg δὲ τεκμή-- 
ριον τοῖς ἑξῆς τῆς πρὸς ὑμῶς οἰκειότητος" ἕνα γὰρ ϑεὸν γινώ- 

- σκεῖν τὸν σύμπασι τοῖς “Ἔβραίοις κοινόν. ταῦτα εἰπόντων (Φινεὲς 15 
καὶ οἱ σὸν αὐτῷ πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν ὑπενόστησαν. ᾿Ιησοῦς δὲ 
χληροδοτήσας τῷ πλήϑει τὰς χώρας, ἐν Σικίμοις διῆγεν. ὑπέρ- 
γήρως δὲ γεγονὼς καὶ ϑνήσκειν ἤδη μέλλων παρὰίνεσιν ἐποιήσατο 

P I 48 πρὸς τὸ πλῆϑος, καὶ ἐτελεύτησε βιοὺς ἔτη ἑκατὸν δέκα, ὧν σὺν 
ἸΠωυσεῖ διέτρεψε τεσσαράκοντα, μετὰ δὲ τὴν ἐχείνου τελευτὴν 30 

ὁ τῶν τα πόλεις Ac ΤΡ τ ὃ ὅσον PW. Bugs 

πρὸς ἑνὶ βασιλεῖ A cmm Iosepho et LXX, zgidxovra βασι- 

Aug PW. δ ἰσχυρότητα A. 10 τῷ] καὶ τῷ Α. 

16 εἰπόντες Α. 11 πληροδότας v. x. τῆς χώρας A. 


20 Μωυσεῖ p. 70 v. 10 et 30 Μωυσῇ. διέπρεψε À, συν- 
διέτριψε Iosephus. 


templum aedificandi daretur occasio. ac populi universi concilio indicto, 

tas urbes enumerat, caesosque hostium exercitus, et ut 31 eorum 
reges interfecti essent. urbes autem quae superessent munitissimas diu-. 
turnam postulare obsidionem asserebat, et transiordaninorum auxilia iam 
domnm remittende censebat. duabus igitur tribubus et semissi, quarum 
viri erant quinquagies mile, ad sua redeundi potestatem facit, illi lordane 
superato aram in ripa constituunt. qua de causa tumultu inter Israelitas 
excitato, decem honoratos viros una cum Phinee legatos mittunt, de ara 
exstructa expostulantes, illi non rerum novandarum studio se aram fecisse 
respondent, sed ut monimento esset posteris necessitudinis eius quae sibi 
cum ilis intercederet: unum enim sese deum agnoscere omnibus Hebraeis 
communem. his auditis Phinees cum suis ad lesum revertitur, is pro- 
vincia sorte inter populum distributa Sicimis degebat: ac senio confectus 
et iamiam moriturus, populo officii admonito, obit, cum annos vixisset 
centum et decem, quorum cum Mose versatus fuerat quadraginta, et post 


ANNALIUM I 21. 81 


᾿ σιρατηγῶν πέντε καὶ εἰκόσι. ϑενήσκει δὲ καὶ ὅ ἀρχιερεὺς Ἐλεάζαρ; 
Φινεὲς τῷ υἱῷ τὴν ἀρχιερωσύνην λιπών. | 
Μετὰ δὲ ταῦτα Χαναναῖοι ἐλπίσαντες περιγενέσϑαι τοῦ τῶν 
Ἑβραίων γένους, ϑανόντος ᾿Ιησοῦ, κατ᾽ αὐτῶν ἐπεσεράτευσαν, 
δτῷ βασιλεῖ “Αδωνιβεζὲκ τὴν ἡγεμονίαν πιστεύσαντες. δηλοῖ δὲ EN 
τὸ ὄνομα κύριος Beléx* ἀδωνὶ γὰρ "Efgaiarl κύριος λέγεται. 
συμμίξασαε δὲ τοῖς Χαναναίοις ai δύω φυλαί, ἢ τοῦ ᾿Ιούδα καὶ 
ἢ τοῦ Συμεών, τρέπονται αὐτοὺς καὶ τὸν ᾿Αδωνιβεζὲκ αἱροῦσι καὶ B 
ἀχρωτῃριάζουσειν.. εἷλον δὲ καὶ πόλεις πολλὰς καὶ τῶν “Ἰεροσο- 
Ἰολύμων τὴν κάτω 'πόλιν, καὶ τοὺς ἐνοικοῦντας ἀπέκξειναν. τῆς 
δ᾽ ἄνω δυσχερὴς ἦν 7) πολιορχία, φύσει τε τοῦ χωρίου καὶ τειχῶν 
ὀχυρότητι. ἑλόντες δὲ καὶ τὴν Χεβρὼν ἅπαντας διεχρήσαντο, 
xut ἔδωκαν αὐτὴν τῷ “Χάλεβ εἰς κλῆρον καϑὼς ἸΪωυσῆς ἐνετεί- 
Aer. καὶ τοῖς τοῦ ᾿Ιοϑὸρ ἀπογόνοις ἀγχιστεῦσιν οὖσι Π]ωυσέως 
155i» προσεκλήρωσαν, ὅτε τὴν πατρίδα καταλιπόντες συνείποντο ἐν 
τῇ ἐρήμῳ τῷ τῶν “Ἑβραίων Aag. αἱ δὲ ἐξ ᾿Ιούδα καὶ Συμεὼν 
φυλαὶ μεγάλως εὐδαιμονήσασαι τὰ ὅπλα χατέϑεντος τὰ Βαίϑηλα ΄ 
ye πολιορχοῦσα ἡ φυλὴ τοῦ ᾿Εφραΐμ. οὐδὲν ἤνυε. συλλαβόντες 
δέ τινα τῶν τῆς πόλεως, πίστεις παρέσχαν αὐτῷ παραδόντα τὴν C 
πατρίδα σώσειν καὶ αὐτὸν καὶ τοὺς συγγενεῖς. καὶ ὃ μὲν οὕτως 
προδοὺς σώζεται μετὰ τῶν οἰκείων, οἱ δὲ κτείναντες τοὺς οἰκοῦν- 
τας εἶχον τὴν πόλιν. Βενιαμῖταε δέ, τῆς “Ἰεροσολύμων πόλεως 
λαχούσης αὐτοῖς, φόρους toig κατοίχοις ἐπέϑεντο, ζῆν συγχω- 


ἃ «zv doz. τῷ υἱῶ . ὃ 8b om A. - 6 prius κύριον A. 
12 διεχειαίσαντο Á. . 18 γε om A. 19 παραδιδόντι À. 


tiu obitum exercitum duxerat quinque et viginti. moritur et Eléazarus 
pontifex, filio Phinei sacerdotio relicto. 

: Post obitum.lesu Chananaei, gentis Hebraeae superandae spe con- 
cepta, bellum faciunt, Adonibezeco imperatore creato, quod nomen 
Hebraeis Bezeci dominum sonat. cum his duae tribus, Iudaica et Sy- 
meonia, congressae in fugam vertunt hostes, Adonibezecum captum 
malant. multa item. oppida cepere, et inferiorem Hierosolymorum 
urbem, habitatoribus occisis. verum superioris difficilis erat, obsidio, 
iam situ quam moenibus permunitae, Chebronem etiam captam civibus 
interfectis Chalebo in sortem dederunt, ut mandarat Moses. lothoris 
quoque posteris, Mosis affinibus, agros assignarunt, quod is patria 
relicta populum Hebraeorum in deserto secutus esset. at ludaica et 
Symeonia tribus, magnam adeptae felicitatem , arma posuerunt. Ephrai- 
mitae vero Baethelis obsidione frustra tentata, cum civem eius urbis cepis- 
sent, incolumitatem illi et cognatis eius promittunt, si urbem proderet. 
is urbe prodita conservatur: illi civibus occisis urbem occupant, Benia- 
mitae, quibus Hierosolymorum urbs obvenezat, tributo ineeite incolis 


Zonarae Annales. 
RN 


$82 IOANNIS ZONARAE 


ρήσαντες παρὰ τὴν ϑείαν διαταγήν. . ὁμυίως ve ἐποίουν καὶ oi 
ἄλλαι φυλαί. 2 
22. "Hóa δ᾽ εὐθηνουμένους τοὺς ἐξ ᾿Ισραὴλ δεέφϑειρεν s 
τρυφή, καὶ τοὺς ϑείους νόμους. παρέβαινον καὶ πρὸς τὸ πονεῖν 
διέχειντο ἀηδῶς, καὶ ἡ ἀριστοχρατία ἔξέλιπε, καὶ 7) γερουσία οὐκ 6 
Ὁ ἀπεδείκνυτο. ὅϑεν στάσις αὐτοὺς καταλαμβάνει δεινὴ ἐξ αἰτίας 
τοιαύτης. ἀνὴρ «4ευίτης τὴν σύζυγον ἐπαγόμενος ἐκ Βηϑλεὲμ 
οὖσαν οἴκαδε ἀπήει. ἤδη δ᾽ ὀψίας οὔσης ἐπιξενοῦται παρὰ 
πρεσβύτῃ τινὲ ἐν Γαβαὼ πόλει φυλῆς τῆς Βενιαμίτιδος. νεανίαι 
δὲ Γαβαωνῖταί τινες "τὸ γύναιον ϑεασάμενοε ἧκον. ἀπαιτοῦντες 10 
αὖτό" τοῦ δὲ πρεσβύτον μὴ διδόντος ἀποκτείνειν ἠπείλουν. ὃ δὲ 
τῆς ἑαυτοῦ ϑυγατρὸς αὐτοῖς παρεχώρεε ἵνα μή τι βίαιον ὑποσταῖεν 
oi ἐπιξενωϑέντες αὐτῷ. ἁρπάσαντες δ᾽ ἐχεῖνοι τὸ γύναιον ἀπηλ- 
λάγησαν, καὶ δι᾽ ὅλης τῆς νυκτὸς ἐμφορηϑέντες αὑτῆς ἀφῆκαν 
W 132 ἀρχομένης ἡμέρας. ἢ δὲ τῇ τε νυχτερινῇ ταλαιπωρίᾳ xal τῇ 1δ 
P I 49 πρὸς τὸν ἄνδρα αἰσχόνῃ καὶ τῇ λύπῃ καταβληϑεῖσα διαπεφώνηκε. 
καὶ ὃ ταύτης ἀνὴρ εἰς μέρη δώδεκα διελὼν τὴν ϑανοῦσαν διέπεμψε 
μέρος εἷς ἑκάστην φυλήν, τό τε πάϑος διδάξας οἰὐτοὺς καὶ τοὺς 
alowc τῆς συμφορᾶς. πέμπουσιν οὖν πρὸς τὴν Γαβαὼ τοὺς 
παρανομήσαντας ἐξαιτούμενοι" οἱ δὲ οὐκ ἐξέδοσαν. αἷ φυλαὶ δ᾽ 90 
ἐπεστράτευον ἐπ᾿ αὐτούς, «αὐ δὶς συμβαλόντες τοῖς Βενιαμέταις 


1 τὰς ϑειας διαταγάς A. τε] δ᾽ A. 4 παρέβαινον 
φόμους A. —— 5 ἡ ἀριστοκρατία] ὃ τριστοκράτης C. B ἐπαν- 
ἤει À: Iosephus ἀπιέναι. 19 παρ. αὐτοῖς Α. 18 διϑά- 


exoy ἃ. 90 ἐξέδωκαν A. 21 τοῖς Βενιαμίταις om A. 
FowrRs. Cap. 22. losephi 4ni. 5 2—4. Iudicum 19— 21 et 3. 


contra divinum mandatum pepereerunt, idem etiam aliae tribes semt 
mitatae. 

22. Israelitas rebus secundis iem florentes luxurie corrupit, ut et 
divinas leges violarent et ad laborem segnes essent.  desierat etiam opti- 
matium magistratus, neque amplius senatus legebatur. itaque atrox se- 
ditio inter eos oritur, tali de camsa. Levita quidam coniugem Bethlee- 
miticun domum abducturus apud senem quendam Gabaone, Beniamiticae 

. tribus oprido , vesperi divertitur. ibi quidam adolescentes Gabaonitae, 
eum mulierculam vidissent, adsnnt eam ffazitemtes: seni recusanti necem 
minitantur, ille filiam snam eis potius effert, modo hospites a vi et iniuria 
tueatur. verum illi nen nisi rapta muliercala discedunt, eamque per 
totam noctem pro libidine sua subagitatem diluculo dimittunt. δέ illa et 
noctmrna aerumna et pudore mariti οἵ dolore oppressa exhalat animam. 
tum marites, mertua im duodecim partes secta, ad singulas tribus tnam 
portionem mittit, et calamitate et auctoribus illius expositis. Fsraelitae 

tur Gabaonem mittunt qui sceleris auctores ad supplicium exposcant. 
non dedentibus bellum inferunt; ac bis acie congressi a Beniamitis in 


e 


2 


ANNALIUM I 22. 83 


ἡπῶντωι ob" TogazAtiai.— εἶτα διὰ Φινεὲς τοῦ ἀρχιερέως δέονται 
τοῦ ϑιοῦ, καὶ οὕτω συμβαλόντες τοῖς Βενιαμίϊαις ἐκράτησαν, 
ὡς πάντας πλὴν ἑξακοσίων πεσεῖν, 6i πρὸς τὰ πλησίον ὅρη κατέλ B 
φύγον. oi δὲ ᾿Ισραηλῖται ἐγέπρῥησάν τε τὴν Γαβαὼ καὶ τὰς 
δ γυναῖκας καὶ τοὺς παῖδας πάντας . διεχειρίσαντὸ, καὶ ἐπὶ ταῖς 
ἄλλαις δὲ πόλεσιν αὐτῶν δρῶσι τὰ ὅμοια, καὶ "Ιαβεὶς δὲ Γαλαα- 
ὀξτιδος πόλεως, ὅτε μὴ συνεμάχησεν αὐτοῖς, φονεύουσι τοὺς 
κατοίκους σὺν τέχνοις καὶ γυναιξί, πλὴν τἐτραποσίων παρϑένὼ», 
ἄς τοῖς περισωϑεῖοι τῶν Βενιαμειῶν παρέσχον ἵνα συνεύνους 
Ἰοσχοῖεν αὐτάς, τῆς συμφορᾶς αὐτοὺς κατοικτείραψέες. - ἐσκόπουν 
δ᾽ ὅπως καὶ οἱ λοιποὶ διακόσιοι γυναικῶν εὐπὸρήσωδσιν" Boxovc 
γὰρ ἔϑεντο πρώην διὰ τὸ τόλμημα, μηδένα δώσειν ϑυγατέρα C 
πρὸς γάμον Βενιαμίτῃ. δαὶ σκοποῦσιν ἔδοξεν αὐτοὺς μὲν μὴ 
διδόναι διὰ τὸν ὄρχον, τοῖς δὲ Βενιαμίταις ξξεῖναε παρϑένους 
15 ἁρπάζουσι συνοικίζειν ἑάυτοῖς, αὐτῶν pz) κωλυόντων μήτε προ- 
τρεπομένων. καὶ τοῖς μὲν οὕτως ἔδοξε πέρὶ τούτων, οἱ δὲ Βενια. 
μξται εἷς ἔργον τὰ δόξαντα. ἤγαγον. | 
Ἤδη δὲ πρὸ μακροῦ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν παυσαμένων τοῦ 
μάχεοϑαι , 'κατεφρόνησαν οὗ Χαναναῖοι αὐτῶν y xal πόλεις ἀφεί- 
e020vr0 ἐξ αὐτῶν. οἱ δὲ τῆς τοῦ Δὰν φυλῆς εἷς τὸ ὅρος χατέ- ὦ 
φῦ7ο» κἀχεῖϑεν εἷς τὴν μεσόγειον μετῳχήχασι. τοὺς δὲ " Iagas. 
λέεας μεταλαβόντας τῶν παρὰ τοῖς “Χαναναίοις ἐϑῶν καὶ τῆς D 


1 οἵ οι A - 5 πάντας om Α. 8 σὺν γυναιξὶ καὶ παισί Α. 
18 βενιαμέτην A. ὀ ὀ ὀ18 μικροῦ A. 20 4ὰν]) δαϑὰν A. 


fugam vertuntur. tandem per Phineem sacerdotem deprecantur dewrma, et 
sic aggressi Beniamitas ita caedunt ut tantum sexcenti ex eis superessent ἡ 
$ in vicinos montes diffngerunt. Israelitae Gàbaonem incendaánt, mu 
eres et pueros ones perinunt: ídem in caeteris etiam urbibus factuní, 
quim et Iabis Galaditicae urbis incólas cum uxoribus et liberis occidunt ob 
recusatam belli fllius sócietátem, quadringentis virginibus exceptis, quaé 
Benfamitarüni feliquis praebuerunt ut coniuges haberent, miserti oal- 
mütatis eorush; suscepta etiam cogitatione quemadmiodám reliquit ducerit 
comiugibus potirentur. pridem enim, iureiurando interposíto, facinóri$ 
Hlims odio sanYerant ne quis filism Beniamitae uxorem desponderet. 48 - 
de re deliberantibus visum, non quidem dandas ilis, ob iushmandur, 
sed concedendum ut ipsi raperent virgines quas sibi thalamo sociarent, 
ipsis neque prohibentibus neque inéitantibus, hoc décreto facto Benia- 
mãtas rem exsecdti sunt. — 
Cur autem Israelitae longo iam tempore bellícae rei studium inter« 
misissent, contempserunt éos Chananaei, quibusdsm urbibus ademptis. 
Dania tribus in montet confugit, atque inde in rhediterranea sedes transtulst, 
Ievaelitis, coi et Chananacorum instituta usirparent et suain rei publicae 


Qm 


84 IOANNIS ZONARAE 


σφετέρας πολιτείας καταφρονήσαντας δι᾽ ὀργῆς τὸ 9tiov πεποίητο. 
στρατεύξε τοίνυν ἐπ᾽ αὐτοὺς ὃ τῶν ““σσυρίων βασιλεὺς Xovcapg- 
: σαϑαὶμ. καὶ. φόρους βαρεῖς ἐπιτάσσει αὐτοῖς, οἷς ἐπὶ ὀκτὼ ἐνιαυ- 
τοὺς ἐπιέζοντο. εἶτα δραστήριός τις ἀνὴρ ἐκ τῆς ᾿Ιούδα φυλῆς 
Γοϑονιὴλ᾽ κεχλημένος, βραχεῖς. τινας προπσεταιρισάμενος, κατὰ δ 
ϑεῖον' χρησμὸν τὴν παρ᾽ αὐτοῖς τῶν “Ισσυρίων διαφϑ ton φρουράν. 
συνηγμένων δὲ μετὰ ταῦτα πλειόνων, μάχῃ votc «Ἀσσυρίους νική-- 
σας ἀπώσατο, καὶ ἄρχειν ἡρέϑη. διὰ τοῦτο τοῦ πλήϑους κρίνειν 
P I 60 ze τὸν λαόν... ὃς. ἐπὶ πεντήκοντα ἔτη τὴν ἀρχὴν ἀνύσας μετήλλαξε 
τὴν ζωήν. ἄναρχοι δὲ ὄντες. οἵ ᾿Ισραηλῖται καὶ τοῦ ϑείου κατα- 10 
φρονοῦντες παρὰ τοῦ τῶν ἸΠωαβετῶν βασιλέως: «Αϊγλὼμ αὐτοὺς 
. ὑποτάξαντος ἐτησίας εἰσφορὰς ἐπετάχϑησαν. ὃς ἐν “Ἱεριχοῦντι 
βασίλεια δομησάμενος ἐπὶ ἐνιαυτοὺς ὀχτωχαίδεχα πολυειδῶς ἐκά- 
κου αὐτούς. νεανίας δέ τις Βεριαμίτης 2409: τοὔνομα ( Ἰώσηπος 
δὲ Ἰούδαν τρῦτον καλεῖσθαι" λέγει), τολμητίας καὶ ῥωμαλέος, 15 
συνήϑης γίνεται τῷ :Αϊγλώμ, καὶ συνεχῶς παρ᾽ αὐτὸν ἐφοίτα 
ϑωπεύων τὸν ἄνδρα xal ὑπερχόμενος. οὗτος σὺν δυσὶν οἰκέταις 
ποτὲ δῶρα κομίζων. τῷ «Αϊἰγλὼμ ξιφίδιον. ἔφερεν ἀφανῶς: καὶ 
τῆς ἡμέρας ἤδη μεσούσης. καὶ τῶν ᾿φυλάκων πρὸς ἑαυτοὺς. ἀπελη-- 
B λυϑότων μεμονωμένον εὑρὼν αὐτόν, εἴσεισιν ὡς. συνήϑης, καὶ 90 
μόνον ἀπολαβὼν αὐτόν, ὡς d? τι μυστικώτερον. προσομιλήσων 


Ld 
΄- 


2 χουσαρσαϑαῖμ LXX, χουσαρσαϑὲμ A, χουσααραϑαΐμ alter codex 
Wolfii, χουσπασαϑαὶμ (χουσαασαϑθαὶμ ἕ ) Colberteus, Ζουγαργαθαῖμ 
ἀπ 


PW: losephus τοῦ Χουσάρϑου. ὃ. ἐνιαυτοῖς Α, 

σαντο À. 'ἠρέϑθηλκ. 1Ἱ]14 ἀὼδ LXX, ἀβὼδ A et alter 
codex Wolfii, τοὔνομα om ἃ. 15 Ios. Ant. 5 4 2 ᾿Ηούδης 
et Toss. τοῦτον λέγει καλεῖσθαι τοὔνομα À, 21 αὐτόν 
on À. | 


formam aspernarentur, numen infensum exstitit, itaque Chusarsathaimus 
Assyriorum rex bellum eis infert. et gravia tributa imperat, quibus octo 
annos premuntur; donec vir quidam strenuus ludaicae tribus nomine 
Gothoniel, oraculo monitus, paucis sociis comparatis Assyriorum apud 
se praesidium caedit, ac pluribus deinde confluentibus Assyrios praelio 
victos amovet. re bene gesta imperium et iudicandi potestas a populo ei 
decernitur. qui cum magistratu.ad annos quinquaginta functus vitam cum 
morte commutasset, Israelitae sine magistratu, sine metu numinis viventes, 
ab Eglone Moabitarum rege subacti; annua tributa pensitarunt. is Hieri- 
chunte aedificata regia, dum per annos decem et octo variis illos malis 
exagitat, adolescens quidam Beniamiticae tribus, nomine Aothus, quem 
Iudam vocatum Iosephus asserit, homo confidens et robustus, se in 
Eglonis familiaritatem insinuat, aujam eius frequentans et blanditiis homi- 
nem sibi devinciens. hic aliquando cum, dnobus famulis Egloni munera 
ferens, clam sicas gestat: cumque iam meridies esset, satellitibus ad sua 
digressis, uactus eum solum, pro familiaritate ingreditur, seductumque, 


- ANNALIUM 1 938. 89 


αὐτῷ, πλήττει καιρίως τῷ ξιφιδίῳ xal ἀναιρεῖ. ἀπελϑὼν δὲ 

πρὸς τοὺς “]εριχουντίους πείϑεε τῆς ἐλευϑερίας ἀντιποιεῖσθαι. 

καὶ oi μὲν ὠπλίζοντο, oí δὲ περὶ τὸν «Αϊγλὼμ γνεχρὸν αὐτὸν 
εὑρόντες εἰς φυγὴν τρέπονται καὶ διωκόμενοι διαφϑείρονται. 

$xai οὕτως Ἑβραῖοι τῆς τῶν Ἰ]Πωαβιτῶν δουλείας ἐλευϑεροῦνται, W 1 83 
τῷ δὲ 1499 ἢ τοῦ πλήϑους ἀρχὴ ἐγκεχείριστος ὃς ἐπ᾽ ἔτεσιν 
ὀγδοήκοντα τοῦ λαοῦ ἡγησάμενος τὸν βίον κατέλυσε. μετὰ δὲ 
τοῦτον ἸΪεγὰρ υἱὸς 4ινὰχ ἄρξας ἐν τῷ πρώτῳ τῆς ἀρχῆς ἐνιαυτῷ 
τετελεύτηκε, πατάξας τῶν ἀλλοφύλων πολλούς. - 

Ι. 238. Τοῦ δὲ λαοῦ τῶν Ἑβραίων τοὺς ϑείους παραβαίνοντος C 
γόμους ὠργίζετο ὃ ϑεός. καὶ Σισάρας ὃ τοῦ ᾿Ιαβεὶν βασιλέως 
τῶν Χαναναίων ἀρχιστράτηγος ἐπελϑὼν αὐτοῖς ἐκάκωσέ τε σφό- 
ὅρα καὶ φόροις ὑπέβαλε" καὶ εἶχον οὕτως ἐπὶ ἐνιαυτοὺς εἴκοσι. 
Διθώρα δέ τις προφῆτις (δηλοῖ δὲ τὸ ὄνομα μέλισσαν) ὑπὲρ 

Ιϑτοῦ λαοῦ ἱκέτευσεν τὸν ϑεόν. καὶ ὃ ϑεὸς ἐπένευσε, καὶ στρατη- 
y αἱρεῖσϑαι κελεύει Bagüx* ἀστραπὴν δὲ τοῦτο σημαίνει 
κατὰ τὴν ἙἭ,βραίων διάλεκτον. ἦν δ᾽ ἐκ τῆς Νεφϑαλίδος φυλῆς 
ὁ ἀνήρ. καὶ 7j 4εβώρα τὸν Βαρὰκ προετρέψατο κατὰ τῶν πολε- 
μίων ἰέναι μετὰ νέων μυρίων, τοῦτο κελεύοντος τοῦ ϑεηῦ. ὃ δὲ 

Ὡχἀκείνην ἀπήτει συστρατηγεῖν. πείϑεται ἢ γυνή, καὶ μάχης σὺν 
τοῖς μυρίοις συρραγείσης αὐτοῖς πρὸς τὸν Σισάραν, ὄμβρος κατα- Ὁ 


6 ἀβὼδ A. 8 ὁ υἱὸς A. 11 ᾿Ιαβεὶν οἱ ᾿Ιαβὶν LXX, 
ἹἸαβίνου losephus, ᾿Ιαβεὶμ PW. cf. p. 86 v. 9. ασιλεὺς 
alter codex Wolfii. 12 τεῆς χαναὰν A. 14 δεβώρα A, 
4devoioa PW , ubique. 15 íxér. ὑπὲρ v. 4. A. 18 τῷ βαρὰκ 
προετρέπετο A. 21 σισάρα Α. 


ἘΌΝΤΕΒ. Cap.23. losephi 4nt. ὅ 5—71. Iudicum 4— 12. 


üt arcani dicturus aliquid, ictu opportuno illato tyrannum perimit. di- 

sus Hierichuntiis auctor fit vindicandae libertatis. hi arma capiunt. 
ertonii satellites, rege invento mortuo in fugam versi, a persequentibus 
dvibus occiduntur. sic Israelitae ex Moabitica servitute liberantur. Aothus 
suffragio populi princeps creatus, cum annos octoginta praefuisset , moritur. 
post ἔμπης Megar Dinachi filius, multis barbarorum caesis, anno primo 
imperii it. 

p a3. Israelitis autem ob violatas divinas leges irato deo, Sisaras 
labis Chananaeorum regis dux eos aggressus graviter afilixit et tributarios 
effecit: in quo statu annos viginti permanserunt." tum Debera fatidica 
mulier (apem nomen significat) exorato deo Baracum virum ex Nephthalia 
tribu, illius iussu, ducem creat: fulgur Hebraeis id nomen significat. 
hortatur ut decem milibus virorum, quemadmodum deus iusserit, assump 
hostes invadat: ipsa petente illo una proficiscitur, imperii particeps. 
praelio cum decem illis milibus adversus Sisaram commisso magnus imber 


t 


86 IOANNIS ZONARAE — , 


χεῖται πολὺς xol χάλαζα καταρρήγνυται. ταῦτα δὲ κατὰ πρόσωπον 
τῶκ πρλεμίῳν ὑπὸ τοῦ ἀνέμου ἠλαύνετο, καὶ ταῖς ὄψεσιν ἐπεσχό-- 
«ovv αὐτῶν, κἀντεῦϑεν ἐνέχλιναν εἰς φυγήν. φεύγων δὲ καὶ 
Σισάρας πρός τιψα γυναῖκα κατέφυγε καταχρύψαε αὐτὸν ἀξιῶν. 
'lajÀ ὠνόμαστο ἧ γυνή. ἡ δὲ δέχετμι αὐτὸν καὶ δίδωσι γάλα ϑ 
πιεῖν, καὶ ὃς πιὼν ὕπνωσεν, κοιμωμέψῳ δ᾽ αὐτῷ ἐπέϑετο "Tarja, 
καὶ ἦλον διὰ τοῦ κροτάφου αὐτοῦ ἐλάσασα τῷ ἐδάφει προσεπατ- 
τλευσε, xal τοῖς περὶ τὸν Βαρὰκ νεχρὸν τὸν πολέμιον δείκνυσι. 
στρατεύσας δὲ καὶ ἐπὶ ᾿Ιαβεὶν βασιλέα Χαναὰν ἃ Βαράκ, αὐτόν 
ΡΙ61 τε ἔχτειγε xol τὴν πόλιν κατέσκαψε. καὶ στρατηγήσας in^ ἔτη 10 
τριάχοντα τελευτᾷ, καὶ “εβώρας κατὰ τὸν αὐτὸν ϑανούσης καιρόν. 
εἶτα ἸΠαδιανῖται σὺν ᾿Ἀμαληκίταις καὶ ἄραψι μάχῃ τοὺς ᾿Ισραῃ- 
λίτας ἐτρέψαντο. καὶ ἐπὶ ἔτη ἑπτὼ ἐπιτιϑεμένων αὐτοῖς λιμὸς 
ἦν καὶ σπάνις τῶν ἀναγκαίων » καὶ ἐδέοντο ταῦ ϑεοῦ. Γεδεὼν 
dé φυλῆς ὧν ἸΠανασαῇ δράγματα σταχύων εἰς τὸν ληγὸν ἔκοπτε 15 
πρύφα, xal ὁρᾷ τινα ἐν εἴδει νεανίσχου παρεατῶτα αὐτῷ καὶ 
καλοῦντα αὐτὸν φίλον τῷ ϑεῷ καὶ εὐδαίμονα. ὃ δ᾽ εἰρωνευό-- 
μένος τεχμήριον ἔλεγεν εἶναι αὐτοῦ τῆς εὐδαιμογίας τὸ κεχρῆσϑαςε 
τῷ ληνῷ ἀντὶ ἅλωνος. καὶ ὃ νεανίας ϑαρᾳρεῖν καὶ σπεύδειν αὐτῷ 
B παρεκελεύετο ὑπὲρ ἐλευϑερίας τῶν φυλετῶν. Γιδεὼν δὲ ἱκέχτευας 30 
τὸν φαινόμενον μὴ μεταναστῆναι ἐκεῖθεν, καὶ εἰσελϑὼν ἐχόμιας 
ϑυσίαν. καὶ ὃ ἄγγελος ϑεῖναι αὐτὴν παρὰ τὴν πέτραν ἐκέλευσε" 
9 ἠλαύνετο... ἐπεαχότουψ) sic libri. — 1 αὐτοῦ] ἐκείνου A. 
9 ἰαβὶν A, ᾿ἸἸαβεὶς PW. 10 ἐπὶ A. 11 δεβώρα A. 
19 σὺν toig ἀμαλικίταις A. 15 τὸν) τὴν A. 17 καλοῦντα A, 


καλοῦντος PW. 18 ἔλ. εἶναι αὐτῷ τεκμ. τῆς εὐδ., A. 
21 μεταστῆναι Α. . 


delabitur et grando erumpit, quae a vento in hostium faciem acta adspe- 
ctum illis eripiunt; itaque in fagam inclinant: in qua Sisaras etiam ad 
mulierem quandam Iaelem nomine confugit ut ab ea occultaretur. illa ex- 
dpit hominem et lac bibendum praebet: quo epoto Iael sopitum aggressa 
caput eius clavis humi affigit, et Baraco mortuum hostem ostendit, qui 
armis contra Jabim Chananaeorum regem conversis, et ipsum ocoidit et 
urbem solo aequat. moritur cum annos triginta imperasset, Debora etiam 
oirca idem tempus defuncta, post Madianitae cum Arabibus et Amalechitis 
Israelitas praelio fundunt fugantque. quorum incursionibus per septem 
annos fatigati, atque ad egestatem et famem redacti, divinam opem im- 
plorant. erat tum quidam tribus Manasseae vir Gedeon, qui manipulos 
apicarum in torculgri secans quendam adolescentis habitu sibi aasistentem 
ydet: à quo eum ut deo carus et beatus praedicaretur, ille irridens 

hoc scilicet" inquit "signum est beatitatis meae, quod torculari pro 
axe& utor." adolescens eum bono animo esse iubet ac propere vindicandae 
popularia libertatis curam suscipere. (Gedeon eum qni apparuerat orat 
Qe discederet, atque ingressus viotimam affert, eam angelus iuxta rupog 


ANNALIUM 1 28. 81 


καὶ τῇ ῥάβδῳ ψαύσας τῆς πέτρας πῦρ ἀνῆψεν αὐτόματον καὶ 
τὴν ϑυσίαν κατέχαυσεν. εἶτα ἤτησε τὸν ϑεὸν Γεδεὼν ἐπὶ τὸν 
πόκον γενέσϑαι δρόσον, καὶ ἐγένετο" καὶ αὖϑις δρόσον ἤτησεν 
ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν γενέσϑαι, ἐπὶ τὸν πόχον δὲ ξηρασίαν, καὶ 
δγέγονεν οὕτως. πείϑεται οὖν ὃ Γεδεὼν καὶ σὺν μυρίοις κατὰ 
τῶν ἐναντίων ὡπλίζετο. εἶτα ἐντολῇ τοῦ ϑεοῦ ἄγει πάντας κατὰ 
μεσημβρίαν ἐπὶ τὸν ποταμόν, καὶ τοὺς μὲν λάψαντας ἐν τῷ 
πίνειν καὶ μετὰ σπουδῆς ὡς περιφόβους πιόντας (τριακόσιοι δὲ C 
ἦσαν οὗτοι) ἔχων μεϑ᾽ ἑαυτοῦ ἀπἤει πρὸς τὸν πόλεμον, τοὶς δὲ 
Ἰλοιποὺς καταλέλοιπεν. νυχτὸς δὲ ἕνα τῶν στρατιωτῶν προσλα-- 
βόμενος ἀπῆλϑεν εἷς τὸ τῶν ἐναντίων στρατόπεδον. καὶ ἀκούει 
ἐγός τενὸος τῶν πολεμίων τῷ συσχηνοῦντι διηγουμένου ὡς ἔδοξεν 
ὑρᾶν xa9' ὕπνους μάζαν χριϑίνην διὰ τοῦ στρατοπέδου κυλιο-- 
μέγην, ἢ τὴν τοῦ βασιλέως σχηνὴν κατέβαλε καὶ τὰς τοῦ στρα- 
Ἰότεύματος" ὃ δὲ τοῦ στρατοῦ δηλοῦν ὄλεθρον τὸ ἐνύπνιον ἔχρινεν, 
ἀπεικάζων μάζῃ χριϑίνῃ τὸν Γεδεὼν καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ, διὰ τὴν 
ὀμγότητα xal τὸ ἀσϑενές. τούτων ἀχούσας ὃ Γιδεὼν ἀνεϑάρ-- 
σῆσε. καὶ ὑποστρέψας ἐν ἰοῖς ὅπλοις εἶναι τοῖς ἑαυτοῦ ἐνετεί- D 
λατο, καὶ εἷς τρεῖς ἑκατοστύας τὴν στρατιὰν διελὼν ἀμφορέα W I 84 
δυχενὸν κομίζειν ἕχαστον καὶ λαμπάδα ἡμμένην xol κριοῦ κέρας 
ἰχέλευσε, κατὰ τετάρτην τε φυλακὴν τῆς νυκτὸς ἐξῆγεν αὐτοὺς 
κατὰ τῶν ἐναντίων. καὶ ἤδη πλησίον ὄντες αὐτῶν ἐσάλπισαν 
μὲν τοῖς κέρασε, τοὺς δ᾽ ἀμφορέας κατέαξαν, καὶ μετὰ τῶν 


1 γεδεὼν τὸν ϑεὸν Α. 8 περιφό ovg À ier altero cod, 
olf. et codd. Ducangii, περιφόρους μετὰ φόβου Iosepbus. 
16 ἔκρινεν) ἔλεγεν A. ᾽ , 


poni iubet: quam cum baculo tetigisset, ignis ultro exortus victimam 
combussit. deinde petit a deo Gedeon ut ros in vellus descendet, et de- 
scendit, rursus petit ut rore tellus madescat, vellus siccum maneat ; ita- 
que factum est. paret itaque Gedeon et decem milia virorum contra hostes 
armat, eosque iussu dei sub meridiem ad flumen ducit: et qui lambendo 
ac festinanter velut timidi biberant (hi trecenti erant), eos relictis oae- 
teris contra hostem ducit. noctu, uno milite secum assumpte, castra ho- 
stium ingressus audit quendam suo contubernali narrantem, se vidisse in 
somnis panem hordeaceum qui per castra volutaretur et regis atqae exer- 
citus tabernacula deliceret. alter somnium id exercitus interitum porten- 
dere coniicit, Gedeonem cum suis ob paucitatem et imbecillitatem pani 
hordeaceo comparans, his Gedeon auditis animum recipi, et in castra 
reversus suos in armis esse, exercituque in tres ceaturias diviso, amphe- 
ram vacuam singulos cum face ardente et arietino corna ferre iubet. circa 
vigiliam noctis quartam educit eos contra hostes: quibus cwm appropin- 
quassent, et cornibus cecinerunt et amphoras coníregerunt et clamore 


88 IOANNIS. ZONARAE 


λαμπάδων ὥρμησαν ἀλαλάξαντες. ταῦτα δὲ τοῖς πολεμίοις πτοίαν 
ἐνέβαλον, καὶ οἵ μὲν ὑπὸ τῶν ἐναντίων ἐκτείνοντο, οἱ δέ γε 
P I δ8 πλείους ὑπ᾽ ἀλλήλων, οὔσης νυχτός, διεφϑάρησαν, καὶ σχεδὸν 
ἅπαντες ὥλοντο, καὶ δύο τῶν βασιλέων αὐτῶν ᾿Ὡρήβ τε xal Ζήβ. 
οἱ δὲ περιλειφϑέντες τῶν ἡγεμόνων καὶ τοῦ στρατεύματος φεύ-- 5 
γοντες καταλαμβάνονται παρὰ Γεδεὼν καὶ τῶν μετ᾽ αὐτοῦ, καὶ 
πεπτώχκασιν ἅπαντες. ἔσχηκε δὲ τὴν ἀρχὴν Γεδεὼν ἐν τεσσα- 
ράκοντα ἔτεσι, καὶ ἐτελεύτησε γηραιός, καταλιπὼν ἐκ διαφύρων 
γυναικῶν γνησίους υἱοὺς ἑβδομήχοντα, ἕνα δ᾽ ἐκ παλλαχῆς .“4βι- 
μέλεχ καλούμενον. : ὃς τοὺς ἀδελφοὺς κτείνας ἅπαντας ἄνευ ἑνὸς 10 
ῬΙωαϑάνου φυγόντος, τετυράννηκεν. ὃ δὲ λαὸς ἐπαναστάντες 
κατὰ τοῦ “Αβιμέλεχ ἐξελαύνουσιν αὐτὸν τῆς πόλεως τῶν Σικίμων. 
ὃ δὲ συνεργούμενος ὑφ᾽ ἑνὸς τῶν Σικιμιτῶν, δόλῳ τὴν πόλιν 
Β αἱρεῖ καὶ τοὺς Σικιμίτας ἡβηδὸν ἀναιρεῖ, τὴν πόλιν δὲ χατα- 
σκάπτει. ἤλαυνε δ᾽ ἐπὶ Θήβας ἑτέραν πόλιν καὶ εἷλεν αὐτὴν ἐξ 16 
ἐπιδρομῆς. τὸ δὲ πλῆϑος εἰς ἕνα πύργον μέγαν συνέδραμεν ὄντα 
ἐν μέσῳ τῆς πόλεως. πλησιάσαντα. δὲ ταῖς πύλαις τούτου τὸν 
᾿Αβιμέλες ϑραύσματι μύλου γύναιον ἄνωθεν κατὰ τῆς κεφαλῆς 
ἔβαλε καὶ ἀπέχτεινε. τὴν δὲ τῶν “Ἑβραίων ἡγεμονίαν ᾿Ἰαεὶρ 
ἐμπεπίστευτο 3x τῆς. Mavaoog τυγχάνων φυλῆς" δύο δὲ καὶ 90 
εἴκοσι οὗτος ἐνιαυτοὺς ἰϑύνας τὴν ἀρχὴν ἐτελεύτησεν. Luua- 
ψῖταε δὲ σὺν Παλαιστηνοῖς εἰσέπειτα τὴν. χώραν. διήρπαζον. 
ληϊζομένων δὲ τὴν Γαλαδηνὴν τῶν “Ἀμμανιτῶν, ἡγεμόνα τὸν 


T ὃ γεδεὼν Α. 11 Ἰωάϑαμ LXX, ᾿Ιωαϑάμου Iosephus, 
ἑωνάϑαν AÀ. 16 ϑήκας Α. 16 μέγαν συνέδραμον A, 
μόγις συνέδραμεν PW: μέγαν probatur ex Iosepho et LXX. 
18 μύλης A. 22 δὲ add A, 


sublato cum facibus irruerunt, haec horrorem hostibus incussere: et dum 
alii ab hoste caeduntur, alii, et quidem longe plures, quippe noctu, a suis 
trucidantur, fere omnes sunt deleti, cum duobus regibus Orebo et Zebo. 
reliquiae ducum atque exercitus fugientes a Gedeoniis comprehensi omnes 
€eciderunt. tenuit imperium Gedeon annos quadraginta, et senex obiit, 
filiis legitimis e pluribus uxoribus septuaginta relictis, et uno e concubina, 
Abimelecho: qui fratribus omnibus, uno Ioathane fuga elapso, trucidatis, 
tyrannidem occupavit. Sicimitae mota seditione Ábimelechum urbe pellunt. 
1s unius civis opera adiutus urbem dolo captam omnibus puberibus occisis . 
solo aequat. aliam item urbem 'Thebas primo impetu capit. multitudo 
urbana in unam turrem maguam in urbe media sitam confugit: cuius portis 
Abimelechum imminentem muliercula molae fragmine in caput deiecto oc- 
cidit. Hebraeorum principatus Iniro ex Manassea tribu post hunc creditur, 
quo ille annos duo et viginti functus obit. tum Ammanitae cum Palaestinis 
regionem diripiunt. cum autem Ámmanitae Galaditicam vastarent, incolae 


. ANNALIUM I 24. 89 


"Tages e οἱ ἐπιχώριοε ἕλοντο. ὃς συμμῖξαι μέλλων τοῖς πολε- 

μίοαςς εὐχὴν ἐποιήσατο, d νικήσειεν, πᾶν ὃ πρῶτον αὐτῷ συναν- C 
τήσεε ἐπανιόντε τοῦτο᾽ ἑερουργήσειν. καὶ συμβαλὼν νικᾷ" ἀνα- 
στρέφοντε δ᾽ ὑπήντησεν αὐτῷ τὸ ϑυγάτριον μονογενὲς ὃν αὐτῷ 
δχαὶ £r παρϑενευόμενον. ὃ δ᾽ ἀνῴμωξεν, ἵνα δὲ μὴ ψεύσηται 
τὴν ὑπόσχεσιν, ἔϑυσε τὴν παῖδα καὶ δὁλοκαύτωσε. τῶν δὲ τῆς 
Ἐφραΐμ φυλῆς ὀργιζομένων αὐτῷ ὅτι μὴ συμπαρέλαβεν αὐτοὺς 
ἐπὶ τὸν xarà τῶν ᾿Μμμανιτῶν πόλεμον, ἐπεὶ μὴ ἔπειϑεν αὐτοὺς 
y. ^ παραπούμενος, πολλοὺς ἀνεῖλε μαχεσαμένους αὐτῷ. ξ δὲ τὴν 
1θἡγεμονίαν ἀνύσας ἐνιαυτοὺς κατέλυσε τὴν ζωήν. παραλαμβάνει 
δὲ τὴν ἀρχὴν Ldutoà ἐκ τῆς ᾿Ιούδα τυγχάνων φυλῆς, καὶ ἐπὶ 
χρόνον ἑπταετῆ κρίνας τὸν ᾿Ισραὴλ τετελεύτηκε. καὶ μετ᾽ ἐκεῖνον 

“αβδὼν τῆς Ἔφραϊμ προελϑὼν φυλῆς ἡγεμὼν ἀπεδείχϑη, καὶ D 

τέϑγηκε γηραιὸς ἄρξας ἔτη ὀκτώ. 

1 24, Εἶτα Παλαιστηνοὶ κρατοῦσι τῶν ᾿Ισραηλιτῶν καὶ ὕπο--: 
φύρους ἔσχον αὐτοὺς ἐπὶ ἐνιαυτοὺς τεσσαράκοντα. τότε δὲ γεννη- 
ϑεὲς ὁ Σαμψών (ἰσχύος δὲ ἡ κλῆσις σημαντική) τοῖς Παλαιστη- 
γοῖς ἐπετίϑετος. ἡ δ᾽ εἷς τὸν βίον αὐτοῦ πρόοδος τοιαΐτῃ ἐγένετο. 
Μανωὲ τῆς φυλῆς ὑπάρχων τοῦ 4v συνῴκει γυναίῳ στειρεύοντι 

Vxal ἥτει τὸν ϑεὸν παῖδα δοϑῆναι αὐτοῖς. ὥφϑη γοῦν ποτε μόνῃ 


4 νικήσει Α. δ ψεύσηται À, ψεύσεται PW. 11 Acca ] 
᾿Αβαισσὰν (Ἐσεβὼν cod. Alex.) LXX, ᾿ἀψάνηρ losephus. post 
Ámesan excidit Ejon, per decennium iudicis munere functus. 
13 4800» LXX (Λαβδὼμ cod. Alex.) et Iosephus. 20 ἤτοι, 
corr, ἤτει, À, ἤτουν PW: losephus ἐκέξευεν. 


FowrEs. Cap. 24. loeephi Ant. 5 8. Iudicum 13— 16. 


lephtham ducem eligunt: qui cum hostibus congressurus vovet, si victoria 
potiretur, quicquid redeunti sibi primum occurrisset, id se immolaturum 
ee, commisso praelio vincit. revertenti unica filiola occurrit, virgo 

| adhuc. suspirat ile; sed ne fidem falleret, immolat puellam et, cremat. 
cum autem Ephraimitae illi irascerentur quod ad Ammanitici belli socie- 
fatem non arcessiti essent, neque ullam eius excusationem acciperent, 
pugna inita multos eorum caedit; et sex annos principatu administrato 
moritur. ei succedit Ámesas ex tribu Iudaica, qui septem annis admini- 
strato imperio decedit. post illum Labdon ex tribu Ephraimitica dux crea- 
tus moritur senex octavo magistratus anno. 

i 24. Deinde Palaestini subactos Israelitas per annos quadraginta 
tributarios habuerunt. quo tempore natus Sampson (robur hoc no- 
men significat) illos infestavit: cuius quidem ortus huiusmodi exstitit. 
Manoes Daniae tribus vir mulierem sterilem in matrimonio cum baberet, 
sobolem orst deum. semel mulieri soli adolescens magnus et pulcher 


90 IOANNIS ZONARAE 


οὔσῃ τῇ γυναικὶ νεανίας μέγας τε καὶ καλός, τόκον παιδὸς αὐτῇ 
P I 539 εὐαγγελιζόμενος, καὶ μὴ πιεῖν οἶνον ἢ μέϑυσμα αὐτῇ ἐνετείλατο, 
μηδὲ τὴν χύμην ἀποθϑρίξαι τὴν τοῦ παιδός" Ναζιραῖον γὰρ ἔλεγεν 
εἶναι τῷ κυρίῳ τὸν παῖδα, ἅγιον δηλαδή, καὶ τὸν ᾿Ισραὴλ σωϑή- 
σεσϑαι δι᾽ αὐτοῦ ἐκ τῆς τῶν ἀλλοφύλων χειρός. ἡ δὲ τῷ ἀνδρὶ ὃ 
κατήγγειλε ταῦτα. καὶ ὃς ἀφϑῆναι καὶ αὐτῷ τὸν φανέντα τῇ 
γυναικὶ ἐδέετο τοῦ ϑεοῦ. αὖϑις οὖν ἧκε πρὸς τὴν γυναῖκα ὃ 
W 1.86 ἄγγελος" ἀπῆν δὲ αὖϑις ὃ ἸΠανωέ" καὶ ἡ γυνὴ προσμεῖναι αὐτὸν 
παρεκάλει τὴν τοῦ ἀνδρὸς παρουσίαν. ἐλϑὼν δὲ Maro? ἠρώτα 
τὸν ἄγγελον τί ἄν ταῦ παιδὸς χεννηθϑέντος ποιήσειαν. ὃ δέϊ0 
"οἶνον" ἔφη “οὗ πίεται οὐδὲ μέϑυσμα, καὶ ἀκάϑαρτόν τε οὐ 
φάγεται καὶ τὴν κόμην o0 ξυρηϑήσεται." καὶ ὃ Mavot τὸ 
ὄνομα τοῦ ὅμιλοῦντος αὐτῷ ἐζήτει μαϑεῖν, ὃ δὲ ϑαυμαστὸν εἶναι 
B τοῦτο εἰπὼν ἀπεσιώπησεν αὐτός. ὃ ἸΠανωὲ δὲ ἔριφον ἐνεγχὼν 
ἔϑυσε καὶ ἄρτους προσήνεγχεν. ὃ δὲ ϑεῖναι τὰ χρέα καὶ τοὺς 19 
ἄρτους ἐπὶ τὴν πέτραν προσέταξεν, τεϑέντων δὲ τῇ ῥάβδῳ αὐτοῦ 
ἅπτεται τούτων, καὶ πῦρ ἐξαφϑὲν ἐχεῖϑεν κατέκαυσεν αὐτά, καὶ 
alg τὸν οὐρανὸν διὰ τῆς φλογὸς ἀνήει ὃ ἄγγελος, δρώντων τοῦ 
Muvuè καὶ τῆς αὐτοῦ γυναικός. τίκτεται οὖν αὐτοῖς μετὰ ταῦτα 
ὗ παῖς καὶ Σαμψὼν ὀνομάζεται, ἡδρύνετό τε καὶ πνεῦμα xvolov 90 


συνεπορεύετο αὐτῷ. ἰδὼν δὲ ἐν Θαμνᾷ πόλει τῶν Ἰδαλαιστηνῶν 
4 αὐτῷ A. — B ναζιραῖον ydo A, Ναζοραῖον δὲ PW. — 4 εἶναι 
om À. 6 x«lanteavcó om Α. 7 ju] 5108 A. 8 «015 A, 
αὐτῆς PW. «ιαρεκάλει αὐτὸν Α. 14 αὐτὸ om A. ὃ δὲ 
μανωὲ Α. 18 τὸν om A. 21 παλαιστηνῶν et sic ubique Α, 
Παλαισεινῶν et in sequentibus Παλαισεινοὶ Παλαιστινοῖρ llxlaw- 


apparet, partum filii nuntians; eique mandat ne vinum aut quicquam 
quod inebriaret biberet, neve comam tonderet pueri: eum enim Nasa- 
raeum, hoc est sanctum fore domino, et Israelem per eum e potestate 
alienigenarum eripiendum esse. mulier domum reverso marito haec 
nuntiat. tum ille, ut idem sibi quoque appareret, orat deum. 
absente iterum Manoe denuo redit ad mulierem: illa orat ut mariti ad- 
ventum exspectet. reversus Manoes rogat, nato puero quid faciendusm 
esset. at ile "vinum" inquit "non bibet neque aliud quicquam quod 
inebriet, neque ulla re immunda vescetur, neque eomam radet." tum 
Manoes nomen eius.quicum colloquebatur sciscitans, non aliud responsum 
&ccipit nisi, id esse admirabile: et haedum immolat ac panes affert, 
ille carnes et es in petra collocari iubet. quo facto, baculo quem 
rebat ferit: ignis inde ortus illa consumit, in eaque flamma, vidente 
anoe et uxore, angelus in caelum adscendit. post haec nascitur 
Bampeon , — ac spiritus domini fertur saper eo, cum autem 
Thamoae ( Palaestinorum id oppidum est) puellam vidisset, amore captus, 


ANNALIUM 1 24. 91 


χύρην τῶν ἀλλοφύλων, ἐρᾷ τῆς παιδός. παραιτουμένων δὲ τῶν 
γονέων αὐτοῦ τὸν γώμον τῆς ἀλλοφύλου, ἐκνικᾷ γῆμαι αὐτήν. 
συχνάζων δὲ πρὸς τοὺς τῆς κόρης γονεῖς συναντᾷ λέοντι, καὶ C 
μή τι φέρων εἰς ἄμυναν ταῖς χερσὶ τὸ ϑηρίον συνέτριψε, καὶ 
ϑἐκχλένας τῆς δδοῦ ἔρριψε πρὸς 1ü ὑλῶδες αὐτό, — xol μεϑ᾽ ἡμέρας 
αὖϑις πρὸς τὴν μνηστὴν πορευόμενος σμῆνος μελισσῶν ἐν τῷ 
στύματε πννηγμένην τοῦ λέοντος εὕρηκε. καὶ λαβὼν ἐκεῖϑεν 
μέλιτος κηρίον ἔφαγε καὶ τῷ πατρὶ καὶ τῇ μητρὶ ἀπεχόμεσενγ. 
ἀπελϑὼν δ᾽ εἷς τοὺς ἀλλοφύλους πρόβλημα τοῖς αὐτῷ συνεστιω-- 
μένοις ἐν τοῖς γάμοις τριάκοντα νεανίσχοις προτίϑησι" καὶ εἰ 
εὕροιεν ἐφ᾽ ἡμέρας ἑπτὰ τὴν λύσιν, δοῦναι συνέϑετο σινδόνα 
καὶ στολὴν ἑκάστῳ αὐτῶν, εἰ δὲ μὴ λῦσαι δυνηθεῖεν τὸ πρό- 
βλημα, αὐτῷ δοϑῆναι παρ᾽ ἑχάστου στολὴν καὶ ὀθόνην ἀπήτησε: 
συνϑεμένων δὲ καὶ τῶν veavíoxaum προεβάλετο τὸ ἐρώτημα εἰπών D 
Ὁ ἔσϑοντος ἐξῆλθε βρῶσις, καὶ ἀπὸ ἰσχυροῦ yAvxi." οἱ δὲ 
μὴ δυνάμενοι νοῆσαι τὸ πρόβλημα, τὴν κόρην ἱχέτευσαν μυϑεῖν 
παρὰ τοῦ ἀνδρὸς καὶ ἀπαγγεῖλαι αὐτοῖς. ὃ Σαμψὼν δέ, παρα- 
χαλούσης αὐτὸν τῆς κόρης εἰπεῖν αὐτῇ τὸ τοῦ προβλήματος νόημα, 
τὸ μὲν πρῶτον ἀντεῖχε, δαχρυούσης δ᾽ ἐκείνης Aims τὸ πᾶν" 
3»: δὲ τοῖς νεανίσχοις ἀπήγγειλε. καὶ κατὰ τὴν ἑβδόμην ἡμέραν 
εἶπον ἐκεῖνοι τῷ Σαμψών “τί γλυχύτερον μέλιτος, ἢ τέ λέοντος 
ἰσχυρότερον," ὠργίσϑη οὖν ὃ Σαμψών, καὶ τοῖς μὲν νεανίσκοις 
ἔδωχεν ἃ ὑπέσχετο, τὸν δὲ γάμον ἀπείπατο. καὶ ἔδωκεν ἑτέρῳ P I 54 


4 


ὃ πρὸς — γονεῖς À, xoóg 26 κόρης τοὺς γονεῖς PW. 5 ἡμέ- 
ραν À. 14 xal om A. προεβάλλετο A. 20 τὴν add A. 


eai parentibus alienigenae comiugium reeusantibus, tamen improbitate 
orandi impetrat. dum autem pnellae parentes frequenter adit, in leonem 
hcidit; et quia non alia ad defensionem arma suppetebant, manibus bel- 
luam conficit, et a via deflectens in saltum abiicit. post dies aliquot 
Rerum ad sponsam proficiscens examen a in ere leonis reperit, et 
ipse de favo comedit, οἱ patri ac matri affert. reversus ad alienigenas, 
triginta adolescentibus inter nuptiales epulas quaestionem proponit 
cnius solutionem intra dies septem si invenissent, cuique sindonem et 
stolam daturum pollicetar; sin minus, tantumdem a singulis illorum 
stpulatur. ^ assensis adolescentibus quaestionem proponit hoc modo 
"de comedente exiit cibus et de forti dulcedo." ili quaestionem non 
intelligentes, puellum orant ut eam ex marito cognitam sibi renuntiaret. 
erat illa: Sampson refragatur initio; tandem victus sponsae lacrimis rem 
aperit: illa prodit adolescentibus. qui die septima Sampsoni dicunt 
"quid est melle dulcius? quid leone fortius?" Sampson igitur iratus 

olescentibus quidem dat quae premiserat, sed nuptam abdicat. quam 


F^ 


92 IOANNIS ZONARAE 


τὸ γύναιον ὃ πατήρ. παροξυνϑεὶς δὲ ὃ Σαμψὼν διὰ τοῦτο, καὶ 
συλλαβὼν τριακοσίας ἀλώπεχας, λαμπάδας ἡμμένας ταῖς οὐραῖς 
ἐκείνων προσέδησε καὶ ταῖς τῶν Παλαιστηνῶν ἐπαφῆκεν ἀρούραις, 
ϑέρους ἐνισταμένου, καὶ οὕτω τὰ σφῶν κατέκαυσε λήϊα καὶ τὰς 
ἀμπέλους. Παλαιστηνοὶ δ᾽ ἀντὶ τούτων τὴν γενομένην αὐτοῦ 5 
γυναῖκα καὶ τοὺς αὐτῇ προσήκοντας ἐνέπρησαν καὶ κατέκαυσαν. 
Σαμψὼν δὲ πολλοὺς ἀποχτείνας τῶν ἀλλοφύλων ἐν πέτρᾳ ἐκά:-- 
ϑισεν, οἱ δὲ κατὰ τῶν "Ισραηλιτῶν ἐξεστράτευσαν λέγοντες 
“εἰ βούλεσϑε ἀναίτιοι εἶναι, δότε ἡμῖν τὸν Σαμψὼν ὑποχείριον." 
καὶ ἀπῆλθον ἐπὶ τὴν πέτραν ὁπλῖται τρισχίλιοι. καταβὰς δὲ 10 

B Σαμψὼν ἑκὼν τοῖς φυλέταις παρέδωχεν ἑαυτόν, κἀκεῖνοι δεδε-- 
μένον παρέδοσαν τοῖς Παλαιστηνοῖς.. ὃ δὲ διαρρήξας τὰ δεσμὰ 
καὶ ὄνου σιαγόνα ἐχεῖ που ἐρριμμένην ἁρπάσας χιλίους τῶν ἀλλο-- 

' φύλων ἀπέκτεινεν ἐν αὐτῇ, τοὺς δὲ ἄλλους ἐτρέψατο. ὅϑεν 
Σιαγὼν ἐξ ἐκείνου ὃ τόπος ἐκλήϑη. εἶτα ἐδέψησεν ὡς ἐκχλείπειν 15 
ἀπὸ τῆς δίψης, καὶ ἔκλαυσε δεόμενος τοῦ ϑεοῦ. ὃ δὲ ϑεὸς 
πηγὴν ὕδατος ἀνῆκεν ἀπὸ τοῦ ῥήγματος ὃ τὴν σιαγόνα ῥέψας 
κατὰ γῆς πεποίηκεν ὃ Σαμψών. καὶ ἀπῆλϑεν εἰς Γάζαν. ἐνή-- 
δρευσαν δὲ αὐτὸν oi Γαζαῖοε, καὶ ἵνα μὴ λάϑῃ αὐτοὺς ἐξιών, 
τὰς πύλας τῆς πόλεως ἔκλεισαν. ὃ δὲ περὶ μέσας νύχτας ἄνα-- 30 
στὰς τάς Tt πύλας xal τὰς φλιὰς αὐτῶν xol τὰς παραστάδας 

wI ac ἐπωμισάμενος εἷς τὴν τοῦ ὄρους ἀνήνεγκε χορυφὴν κακεῖσε κατέ- 
Otro. ἐρασϑεὶς δ᾽ ἑταίρας Παλαιστηνῆς “]αλιδᾶς καλουμένης, 


1 


2 τριάκοντα À. 12 παρέδωκαν A. 19 αὐτῷ οἵ A. 
23 ἑτέρας A. δαλιδὰς A. 


& patre alteri desponsam aegre ferens, trecentas vulpes capit, eas faci- 
bus ardentibus caudis illarum alligatis in Palaestinorum arva immittit, 
segetem iam fere adultam et vineas incendit: pro quo facto Palaestni 
uxorem dudum eius cum cognatis in ignem coniectam concremarunt. 
Sempson vero multis alienigenarum interfectis in rupe consedit. illi 
expeditione suscepta Israelitis edicunt, si insontes haberi velint, ut 
Sampsonem dedant. accessere ad rupem armati ter mile. Sampson 
descendit, ultro se popularibus offert, qui eum Palaestinis vinctum tra- 
dunt. at ille abruptis vinculis, et asini maxilla temere illic iacente 
arrepta, mile alienigenas ea perimit, reliquos fugat: unde locus ille 
Maxilla dicitur. cum autem prae siti deficiens deum cum ploratu obte- 
staretur, aqua e fissura terrae, quam proiecta maxilla fecerat, scaturiit. 
potu refectus Gazam adit: ubi cum Gazaei portis clausis cavere vellent 
ne elaberetur, ille sub mediam noctem surgit, portam, limina et postes 
in humeris sublsta et in montis perlata verticem deponit. post haec 
Sampson Palaestinam. nieretriculam deperit, nomine Dalidam. cum ea 


ANNALIUM 1 23. 98 


συνῆν αὐτῇ. καὶ οἱ προύχοντες τῶν ἀλλοφύλων πολλὰ τῇ γυναικὶ 
ἐπηγγείλαντο εἶ μάϑῃ παρὰ τοῦ Σαμψὼν τί τὸ αἴτιον αὐτῷ τῆς 
δυνάμεως καὶ ἀπαγγείλῃ αὐτοῖς. — 5| δὲ ποικίλως μετῇει τὸν. ἄνδρα 
ζητοῦσα γνῶναι. ὅϑεν αὐτῷ ἡ τοσαύτη ἰσχύς ,᾽. ἐκεῖνος δὲ ἄλλοτε 
5 ἄλλας πλαττόμενος αἰτίας τῇ γυναικὶ ἔλεγε. - xal 5 γυνὴ nio 
μένη τῶν λόγων ἀπάτας αὐτοὺς εὕρισκεν. ἐγχειμένης δὲ. καὶ 
δεομένης ϑερμότερον, τὸ χρύφιον αὐτῇ ἀνεχάλυψε, κατ᾽ ἐντολὴν ᾿ 
εἰπὼν τοῦ ϑεοῦ τὴν κόμην τρέφειν, ἐντειλαμένου μὴ κείρειν αὐτήν, ': 
καὶ ἐν ταύτῃ προσεῖναι αὐτῷ τὴν ἰσχύν. ^ xeígte τὴν κόμην κοιμω- 
10 μένου αὐτοῦ ἡ γυνὴ καὶ παραδίδωσε τοῖς ἐναντίοις. avrà» ἀσθενῆ. D 
ἐχκόπτουσιν ἐκεῖνοι τὰ ὄμματα τοῦ ἀνδρός, καὶ ὁ πρὶν φοβερὸς 
εἷς παίγνιον κατέστη αὐτοῖς. προϊόντας δὲ τοῦ καιροῦ ηὔξετο 
αὖϑις 5 κόμη αὐτῷ καὶ 7 ἰσχὺς ἐπανήρχετο. πότου δὲ τοῖς 
ἸΠαλαιστηνοῖς ὄντος, καὶ τῶν ἀρχόντων καὶ μεγιστάνων εὐωχου-- 
15 μένων ὁμοῦ ἐν οἴκῳ κίοσιν ἀνεχομένῳ, ἤχϑη καὶ ὃ Σαμψὼν 
παιχϑησόμενος, καὶ παιδάριον ἐχειραγώγει αὐτόν. συνήχϑη δὲ 
παρὰ τὸν οἶκον πλῆϑος ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν ὡσεὶ τρισχιλίων 
?»' ὁρῷεν τὸν Σαμψὼν παροινούμενον. ὃ δὲ παιζόμενός τε καὶ - i 
ῥαπιζόμενος λέγει τῷ χειραγωγοῦντε αὖτόν "indyayl us παρὰ 
90 τοὺς χίονας ὡς ἂν αὐτοῖς ἐπιστηριχϑῶ δεόμενος ἀναπαύσαὐϑαι.᾽" ῬΊ δῦ 
δραξάμενος δὲ τῶν δύο κιόνων ἐπικατέσεισεν ἑαυτῷ τὸν οἶκον, 
xul αὐτός ve^ καὶ ob ἐν τῷ “οἴκῳ πάντες ἀπώλοντο. καὶ 


- 


2 μάϑοι Α: 8 ἀπαγγεῖλαι A. | 9 προσεῖναι À. προσῆναι PW. 
10 καὶ om Α. 17 τρισχέλιοι A. 19 ἐπάγαγέ us πρὸς A, 
ἀπάγαγέ us παρὰ PW. 


proceres alienigenarum agunt, multa polliciti si tantarum virium causam 
e Sampsone cognitam sibi renuntiasset.: illa mnlüifariam' aggressa virum 
ut id eliceret, ἃ Sampsone aliud atque aliud dicente, cum rei periculum 
faceret, eluditur, sed cum illa instaret oraretque vehementius, arcanum 
tandem prodit, se dei iussu comani alere, qui interdixerit ne eam radat, 
in eaque repositum esse robur suum. mulier dormienü comam radit, 
imbecillem hostibus tradit: illi oculos ei effodiunt. ita ille prius formi- 
dabilis ludibrio habetur. progressu temporis coma illa renascitur vires- 
que redeunt, cum autem Pajaestini potarent, eorumque proceres et 
magnates convivarentur in domo quae columnis fulciebatur, etiam 
Sampson a puero ad illudendum adducitur. ad illam domum multitudo 
virorum et mulierum circiter trium milium confluit, ut ludibria Sampsonis 
spectet. qui cum dicteriis incesseretur et alapis caederetur, puerum 
ucem iubet se ad columnas adducere, "ut defessus" inquit "eis in- 
nitar et quiescam." tum duabus columnis convulsis aedifidum de- ' 
iecit, cuius ruina et ipse et omnes qni in eo erant sunt oppresei. et 


94 IOANNIS ZONARAE 


τῷ μὲν τοιοῦτον τέλος ἐγένετο, ἐπὶ ἔτη εἴκοσι κρίναντι τὸν τῶν 

“Ἑβραίων λαόν. — ! 
25. Οὐκέτε δὲ κριταὶ ἦγον τὸν ᾿Ισραήλ, ἀλλ᾽ ὃ ἀρχιερεὺς 

Ἠλεὶ προέστη αὐτῶν" ἐφ᾽ οὗ λιμὸς γέγονε, καί τις ἀνὴρ dx 
Βηϑλεὲμ ᾿4βιμέλεχ καλούμενος σὺν τῇ γυναικὶ καὶ δύο υἱοῖς διὰ ὃ 
τὸκ λεμὸν εἷς τὴν Πωαβῖτιν. μεταναστεύει. ἄγεται οὖν τοῖς υἱοῖς 
γαμετὰς ἸΠωαβίτιδας. ἐν δέκα μέντοι ἐνιαυτοῖς ὃ τε “Μβιμέλεχ 

B καὶ’ οἱ παῖδες αὐτοῦ τεϑτνήχασι, καὶ κατελείφϑησαν. χῆραι 7 τε 
Neeul» ἡ συνοικοῦσὰ τῷ ““βιμέλεχ καὶ oi γυναῖκες ἄμφω τῶν 
παίδων αὐτοῦ, 'OpQó τὸ καὶ Ῥούϑ. 7 Νοεμὶν δὲ εἰς τὴν πα- 10 
τρίδα ὑπέστρεψε, τῶν δέ γε νυμφῶν αὐτῆς ἡ μὲν Ὀρφὰ παρα-- 
πληϑεῖσα πωρὰ τῆς πενθερᾶς ἔμεινε παρὰ ωαβίταις, ἡ δὲ Ῥοὺϑ 
σὺν τῇ Νοεμὴν ἀπελήλυϑει καὶ ἤδη παραγενομένας elg Βηϑλεὲμ 
Σενίζει Βοόζ, VffiuéAey ὧν συγγενής. . προσαγορευομένη δὲ παρὰ 
τῶν πολιτῶν ἐξ ὀνόματος ἢ γυνή “μή μὲ Νοεμίν᾽" ἔλεγεν “ἀλλὰ 15 
ἸΠάρων καλεῖτε᾽ (Νοεμὶν δὲ εὐτυχίαν δηλοῖ, άρα δὲ ὀδύνην 
καὶ πικρασμύν)" “πλήρης γὰρ πορευθεῖσα xev) ὑπενόστησα. ἢ 

C ἀμήτου δὲ ὄντος ἔξήει κατὰ γνώμην τῆς πενϑερᾶς καλαμησομέγη 
3 Ῥοὺϑ εἰς τὸν ἀγρὸν τοῦ Βοόζ. ὃ δὲ τὴν κόρην ἰδὼν καὶ μα- 
ϑὼν τίς ἐστιν, θερίζειν ὃ δύναιτο καὶ ἔχειν ἐπέτρεψεν, ἄριστόν τε 30 


1 τῷ μὲν τοιοῦτον τέλος AW , τὸ μὲν τοιοῦτον P. ἐπὶ εἴκοσιν 
. ἔτη κρένονει A. 5 ᾿Αβιμέλεχ)] ᾿Ελιμέλεχ LXX et Iosephus. 
τῇ om A, δύω PW. 1l ὑπέστρεψε Α, ὑπέστρεφε PW. 
12 prius παρὰ add A. ἡ δὶ — Νοεμὲὶν om A. 16 prius 
δὲ] γὰρ A. μόφα Α, Mdoa» PW. 18 ὅμητοῦ PW. 
20 δύναται À. 

FowTrEs. Cap. 25. losephi 4nt. 5 9 et 10. RHuth 1—4. 
Regum 1 1—3. 


banc. exitum ille habuit, cum Israeliico populo per annos viginti ius 
ixisset. 

25. Post Sampsenem non amplius iudices populo praefüerunt, 
sed Elius pontifex. sub quo fame ingravescente, vir quidam Bethlee- 
míáticus, Ábimelechus nomine, cum uxore et duobas filiis in Moabitidem 
transmigrat, ibi filiis Moabiticas uxores despondet, et intra deoem ennos 
una cum filiis moritur, relicta vidua uxere Noemide duabusque nuribus 
Orpha et Rutha, Noemis patriam repetit: Orpha nuruum altera monitu 
socrus apud Moabitas manet, Rutha eum: Noemide preficiectur, Beth- 
leemae Boozns Abimelechi cognatus eas hospitio excipit. ἰδὲ mulier a 
civibus sno compellata nomine "ne me" inquit "Noemia sed Maram 
appellate" (signifieat autem Noemis felicitatem, Mara dolorem et acer- 
bitatem ): "nam cum plena discesserim, vacua sum reversa," tempore 
meseis Rutha de soerüs sententia ad spicegium in Boozi agrum egre- 
disur, ille agnita puella permitüt nt quod posset méteret et auferret, 


1 


ANNALIUM I 25. 05 


παρέχειν αὐτῇ τῷ ἀγροχόμῳ ἐπέταξεν. ἡ δὲ xal ἄλφιτα παρ᾽ 
αὐτοῦ λαβοῦσα τῇ πενϑερᾷ συνετήρησε, καὶ ἀπῆλθεν ὄψὲ κομί- 
ζουσα καὶ τὰς κριϑὰς ἃς συνέλεξε, xal τὰ παρὰ τοῦ Βοὸζ αὐτῇ 
διηγήσατο. καὶ αὖϑις ' ἀπκήει σὺν ταῖς ϑεραπαινίσι Βοόζ. ἢ 
5 Noruly δὲ συγχατακλίνειν αὐτῷ τὴν Poó9 ἐβουλεύσατο, καὶ 
πέμπει τὴν νύμφην 9no9euéyn παρὰ τοῖς ποσὶ τοῦ ἀνδρὸς ὑπνῴώτ- 
τοντος ἐν τῇ ἅλωνι πεσοῦσαν ὑπνῶσαι. καὶ 7j μὲν οὕτω πεποίη-- 
xe», αἰσϑύμενος δ᾽ ὃ Βοὸζ περὶ μέσην νύχτα ἤρετο τίς ἔστι. Ὁ 
καὶ μαϑὼν τότε μὲν ἡσύχασεν, ἕωθεν δ᾽ ἐξεγείρας τὴν Ῥοὺϑ 
10 πορεύεσϑαι πρὸς τὴν πενθερὰν ἐνετείλατο" “αὐτὸς δ᾽" εἶπε “τὸν 
ἐγγύτερον ἐμοῦ ἀγχιστεύοντά σοι ἐρήσομαι, καὶ εἰ μὲν ἐκεῖνος 
ἀγαγέσθαι σε βούλεται, ἀπελεύσῃ πρὸς τὸν ἄνδρα, παραιτου- 
μένου δὲ νομίμως συνοικήσεις ἐμοί, ἀπῆλϑεν οὖν ἢ γυνὴ καὶ 
δεδήλωκε πάντα τῇ Νοεμίν. ὃ δέ γε Βοὸξ παρὰ τῇ γερου-- W 1 51 
16 σίᾳ τήν τε Ῥοὺθ καὶ τὸν συγγενῆ συνεκάλεσε καὶ εἶπεν αὐτῷ 
^ Miley τοῦ συγγενοῦς ἡμῶν καὶ τῶν παίδων αὐτοῦ κατέχεις 
κλῆρον; συνθεμένου δ᾽ ἔχειν ἐκείνου κατὰ τοὺς νόμους δι᾽ ἀγχι- 
στείαν, “οὐκοῦν οὐκ ἐξ ἡμισείας" ἔφη “τῶν νόμων μεμνῆσϑαι P I δ6 
δεῖν, ἐπὶ πᾶσι δὲ ποιεῖν κατ᾽ αὐτούς. λοιπὸν καὶ τὸ τοῦ 
20 ϊαλλὼν γύναιον υἱοῦ Ldfüufity γῆμαί σὲ χρή, ἵνα ἀναστήσῃς 
σπέρμα τῷ συγγενεῖ." ὃ δὲ παρῃτήσατο, καὶ τοῦ κλήρου καὶ . 
τῆς γοναιχὸς παραχωρήσας αὐτῷ. κατὰ γοῦν τὸν νόμον ἐνώπιον 


10 δ᾽ εἶπε A, δὲ PW. — 16 ἡμῶν Α, ὑμῶν PW. 18 oéx A, 
PW. τῶν νόμων μεμν. δεῖν μεμνῆσϑαι τῶν νόμων δεῖν 
ὁ βοὸξ Α. 19 δεῖ Iosephus. 20 ἀναστήση À. 


ac prandium ei praeberi jubet ἃ villico. illa de cibo etiam, quem acce- 
t, aliquid socrui conservat; et vesperi hordeum, qued collegerat, 
Omum ferens, ut ἃ Boozo tractata esset refert; ac cum Booszi ancillis 
demuo egreditur. ibi Noemis consilimm despondendae Boozo Rutbae capit, 
sc nurum ablegat, monitam ut ad pedes Boosi in area dormientis pro- 
cumbeas somnum caperet. obtemperat illa. quod Boozus cum sub me- 
diam noctem sensisset, quae esset rogat: re cognita tum quidem quiescit, 
mame autem excitatam Rutham ad socrum ire iubet, et "ipse" inquit 
imerrogabo eum qui est tibi sanguine propior: qui si te ducere voluerit, 
ad illum te cenferes; sin recusarit, legitima ntihi coniunx eris," abit 
mulier, Noemidi exponit omnia. Boozus Rutham οὐ cognatum eius ad 
senatam arcessit, eiqme dicit "Abimelechi cognati nostri et filiorum eius 
haereditatem tenes?"  affrmante illo, tenere se ob propinquitatem ex 
lge, "nen M di inquit "ex semisse observandae sunt leges, sed in 
 emníbus rebus iliis obtemperandum. restat igitur ut Mallonis Abimelechi 
fli uxorem ducas, et cognato semen excites." recusat ille ac Booto 
tam haereditate quam muliere cedit, Rutha, ut lege iubebatur, solo 


96 IOANNIS ZONARAE 


τῆς γερουσίας ἡ "Pov9: ὑπελύσατο τὸ ὑπόδημα τοῦ ἀνδρὸς ἐκείνου 
καὶ ἔπτυσεν αὐτοῦ εἷς τὸ πρόσωπον. καὶ οὕτως αὐτὴν ἠγάγετο 
6 Βοόξ, καὶ ἔτεκεν. ἐξ αὐτῆς τὸν "Offqd- ἑλληνιστὶ δ᾽ ἑομηνεύεταε 
δουλεύων, ἐξ ᾿Ωβὴδ δὲ γίνεται "Ἰεσσαί, καὶ ἐκ τούτου 4αβίδ, 
ὃς và» ἐξ "Ισραὴλ ἐβασίλευσε καὶ τοῖς ἑαυτοῦ παισὶ κατέλιπε τὴν 5 
B ἀῤχὴν ἐπὶ εἴκοσι γενεὰς πρὸς μιᾷ διαρκέσασαν. 
HAd δὲ τοῦ ἀρχιερέως, ὡς ἤδη ἱστόρηται, τὸν λαὸν ἄγον-- 
: τος, οἱ δύο υἱοὶ αὐτρῇ "Og καὶ Φινεὲς ὑπῆρχον λοιμοί, παρα- 
νομοῦντες ἐν ἅπασι, καὶ παρομνοῦντὸος τοῦ πατρὸς αὐτοῖς μὴ 
ἐπιστρεφόμενοι. ὁ 02- ϑεὸς ὀργισϑεὶς διὰ τὰς ἐχείνων παρανο-- 10 
μίας, διὰ τοῦ Σαμονὴλ ἔτι παιδὸς ὄντος δεδήλωκε τῷ ᾿Ηλεὶ ἅπερ 
αὐτός τε καὶ oi παῖδες καὶ ὃ οἶκος αὐτοῦ πείσονται. “Σαμουὴλ 
δὲ "EAxavü «Δευίτου ἀνδρὸς. ἐτύγχανε παῖς" ᾧ συνῴκουν διτταὶ 
γαμεταί, ὧν τῇ μὲν "Ἄννα τῇ δὲ Φενάννα ἦν τὰ ὀνόματα. καὶ 
τῇ μὲν παῖδες ἦσαν. ἐξ Ἐλκανᾶ, ἡ δὲ ἄννα ἠμοίρει γονῆς. ἀφικο-- 15 
C μένου δὲ τοῦ ἀνδρὸς μετὰ τῶν γυναικῶν ἀμφοῖν εἰς Σηλὼμ καὶ 
ϑύσαντος, ἐπεὶ καιρὸς ἦν εὐωχίας καὶ τῇ Φενάννᾳ οἱ παῖδες αὖ-- 
τῆς συνεκάϑηντο, ὅτι 7) “Ἄννα μεμόνωτο, ἑαυτὴν ἀπεκλαίετο, καὶ 
εἷς τὴν σχηνὴν τοῦ ϑεοῦ δραμοῦσα ἐδέετο τοῦ κυρίου γονὴν αὐτῇ 
παρασχεῖν, εὐξαμένη καϑιερώσειν ϑεῷ τὸ πρωτότοκον. χρονε- 30 
ζούσης δὲ ἐν ταῖς εὐχαῖς, πρὸ τῆς σκηνῆς ᾿Ηλεὶ καϑεζόμενος ὡς 
μεθύουσαν αὐτὴν ἐλογίσατό τε καὶ ἀπεπέμπετο. ἢ δέ “οὐκ οἶνον" 


1 τὸ A, καὶ τὸ PW. 8 αὐτῆς] αὐτοῦ A. 6 πρὸρ τῇ μιᾶ 
διαρκέσασι Α. 8 ὀφνεὶ A. post Φινεὲς A add vfol. 
14 gevvdva Α hic et infra. 16 σηλὼμ A LXX, Σηλὼν PW. 
18 ὅτι δὲ ἡ A. 


viri illius .calceo in faciem eius exspuit, itaque Boozo nubit; οἱ filiolum 
ei parit Obedum: servientem id nomen significat. Obedo nascitur 
Iessaeus, eoque David, qui regnum leraelitarum obtinuit et filiis suis 
imperium: reliquit ad genus primum et vicesimum propagatum. 

Elio autem, qui, ut diximus, populum gubernabat, duo fuere filii, 
homines nefarii et omni genere scelerum cooperti, Ophnis et Phinees; 
néque paternis monitis quicquam movebantur. horum iniquitati iratus 
deus per Samuelem puerum adhuc Elio significat clades ipsi liberisque 
et domui eius imminentes. erat autem Samuel viri Levitae Elcanae 
filius, qui duas habebat uxores, Ánnam et Phenannam: quarum haec 
liberos ex Elcana susceperat, Ánna non pepererat. viro Silonem cum 
uxoribus profecto, cum peractis sacris convivii tempus adesset, ac 
Phenannae liberi assiderent, Anna orbitatem suam deplorat, et propere 
tabernaculum domini ingressa deum orat ut liberos sibi det, primo- 
genitum se deo consecraturam vwovet, dum precibus immoratur, Elius 
pro tabernaculo sedens, ebriam ratus, eam discedere iubet. at illa 


ANNALIUM I 26. 97 


ἔφη “πέπωκα οὐδὲ μέϑυσμα, κύριε, ἀλλὰ κατώδυνος οὖσα δι᾽ 
ἀπαιδίαν ἐκτέτηχα." καὶ ὃ ἱερεύς “πορεύου εἶπεν αὐτῇ, “καὶ 
δῴη σοι τὸ αἴτημα ὃ Jug." ὑποστρέψασα δὲ σὺν τῷ ἀνδρὶ 
οἴκαδε, συλλαμβάνει καὶ τίκτει τὸν Σαμουήλ" ϑεαίτητον &y τις 
5 εἴποι. ἁδρυνϑέντος δὲ τοῦ παιδὸς προσάγει αὐτὸν τῷ ᾿Ηλεὶ κατὰ D 
τὴν εὐχὴν αὐτῆς τῷ ϑεῷ τραφησόμενον, κόμην τε τρέφοντα καὶ 
ἂν τῷ ἱερῷ διαιτώμενον καὶ ὅδατι κεχρημένον elg πόσιν. ἤδη δὲ 
δωδεκαέτης γενόμενος προεφήτευσε. καί ποτε κοιμώμενον αὐτὸν 
ἐξ ὀνόματος ἐχώλεσεν ὃ ϑεός. ὅ' δὲ τῷ ἀρχιερεῖ προσελήλυϑεν 
10 ὡς ὑπ᾽ ἐχείνον τάχα καλούμενος. καὶ τοῦτο τρισσάκις ἐγένετο. 
"Hid δὲ συνεὶς ϑεόϑεν εἶναι τὴν κλῆσιν, ἔφη τῷ Σαμουήλ 
"d ἔτι χληϑῇ, εἰπέ, ἰδοὺ ἐγὼ κύριε," οὕτω δὲ ποιήσαντος τοῦ 
παιδός, ἔφη αὐτῷ ὃ καλῶν συμφορὰν ἔσεσθαι τοῖς ᾿Ισραηλέταις ᾿ 
βαρείαν, καὶ τοὺς ᾿Ηλεὶ παῖδας ἅμα τεϑνήξεσθαι καὶ τὴν ἱερω- ῬῚ 51 
15 σύνην εἷς τὸν οἶχον τοῦ Ἐλεάζαρ μεταπεσεῖν. οὐκ ἤϑελε δὲ τοὺς 
λόγους ὃ Σαμουὴλ ἐχφῆναι τῷ ἱερεῖ, ὅρκοις δ᾽ ἐχβιασϑεὶς ἀπήγο- 
get πάντα καϑάπερ ἀκήκοεν. .— | | 
26. ἸἘἘντεῦϑεν Παλαιστηνοὶ xarà τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐκστρα- 
τεύουσι, καὶ ἦσαν τῇ μάχῃ ἐπικρατέστεροι. ὃ δὲ λαὸς κομισϑῆ- 
30 ναι τὴν κιβωτὸν αἰτοῦσιν εἷς ἀρωγήν. πεμφϑείσης δ᾽ ἐκεῖσε τῆς 
κιβωτοῦ σὺν τοῖς υἱοῖς τοῦ Ἤλεί, συγκεκρότητο μάχη. καὶ ἣτ- 
τήντο oi Ἑβραῖοι, ἔπεσον δὲ ὡσεὶ τρισμύριοι, καὶ οἱ τοῦ ἄρχειε-- 


1 δι᾽] διὰ τὴν Α, S εἴπκηλ. 6 crijſ om A, 12 κληϑρὶς A. 
15 τοῦ om A. 16 ὁ om A. 


FoxTEs. Cap.96. losephi 4nt. 5 11. 6 Let 2. Regum1 4— 7. 


e vinum" inquit "bibi, dominé, neque aliud quicquam qued ine- 
briet; sed dolore orbitatis contabesco." tum sacerdos "abi" inquit, 
"ac deus te voti compotem reddat." domum reversa cum marito, con- 
cipit οἱ Samuelem parit, quem Deoptatum possis dicere. puerum iam 
qrendiusculum ex voto ad Elium ducit, deo educandum, alentem comam, 
in aede vitam degentem et aquae potu utentem. is duodecim natus 
annos vaticinatar. οἵ quodam tempore dormiens nominatim a deo voca- 
tus, ad pontificem accedit, quas| ab eo vocatus esset: idque ter con- 
tigit. tum Elius intelligens divinam esse vocationem, Samuelem iubet, 
si iterum vocetur, dicere "en adsum, domine." cum ita fecisset puer, 
sit ei is qui vocarat, magnam oladem Isseelitis imminere, Elii fios una 
perituros, et sacerdotium in Eleazari familiam transiturum. ea verba 
cum sacerdoti. Samuel referre nollet, tandem iureiurando adactus omnia 
quemadmodum audierat recenset. 

26. Dehinc Palaestini bellum Israelitis inferentes agna superiores 
evadunt. populus arcam subsidio ferri postulat, missa illa cum Klii filiis, 
redintegratur praelium. funduntur Hebraei, ad triginta milia cadunt; 

Zonarae 4nnales. 7 


98 IOANNIS ZONARAE 


Qíec viol, καὶ 7) κιβωτὸς ἐλήφϑη τοῖς πολεμίοις, ᾿Ηλεῖ δὲ 6 
ἀρχιερεὺς ἐφ᾽ ὑψηλοῦ χαϑῆστο. δίφρον, καὶ μαϑὼν τὰ τῆς μάχης 
καὶ τὴν σφαγὴν τῶν υἱῶν καὶ τὴν αἰχμαλωσίαν τῆς κιβωτοῦ, 
περιαλγήσας ἐξέπεσε τοῦ ϑρόνου καὶ τέϑνηκεν, ἐνενηκοντούτης 
γενόμενος, τεσσαράκοντα δὲ τούτων ἐγιαντοὺς τοῦ ᾿Ισραὴλ ἤγη- 5 
σάμενος. οἱ δὲ ἀλλόφυλοι εἰς ἄζωτον πόλιν ἀπαγαγόντες τὴν 
κιβωτὸν τῷ “4αγών (οὕτω γὰρ τὸν ἑαυτῶν ἐχάλουν ϑεόν) ἀνέ- 
ϑέντο. ἕωϑεν δὲ elg τὸν οἶχον Ζαγὼν εἰσελϑόντες εὗρον κείμενον 
τὸ ξόανον ἐνώπιον τῆς κιβωτοῦ ἐπὶ γῆς. καὶ ἀναστήσαντες αὐτὸ 
ἐπὶ τῆς προτέρας ἔστησαν βάσεως. ὧς δὲ συχνάκις εὗρον τοῦτο 10 
γινόμενον, καὶ πολλάκις τὸ εἴδωλον ἀνορϑώσαντες τοσαυτάχις 
κείμενον κατελάμβανον ἐν σχήματι προσκυνοῦντος τὴν κιβωτόν, 
C ἐϑαμβοῦντο καὶ διηπόρουν. ἔπειτα δ᾽ ἐνέσκηψε τῇ τῶν “ἀζωτίων 
πόλει καὶ τῇ χώρᾳ φϑορά. νόσος μὲν τοῖς ἀνθρώποις περὶ τὰς 
ἕδρας ἦν, ἣν δυσεντερίαν φησὶν ὃ ᾿Ιώσηπος, καὶ ἔϑνησχον συχνοὶ 15 
ἐξ αὐτῆς" μύες δὲ τῆς γῆς ἀναδοϑέντες τὴν χώραν ἅπασαν ixt- 
ράϊζον. ὀψὲ δὲ συνῆκαν τὴν κιβωτὸν αἰτίαν αὐτοῖς εἶναι τῶν 
πωϑῶν οἱ “Αζώτιοι, xal πέμπουσιν αὐτὴν εἰς “σχάλωνα" καὶ 
ἔπασχον κἀχεῖνοε τὰ ὅμοια. καὶ οὕτω πέντε τῶν Παλαιστηνῶν 
ἀμείβει πόλεις 45 κιβωτός, καὶ πάσαις εἰς κάχωσιν γέγονεν. 90 
συνῆλθον οὖν οἱ τῶν κακουμένων πέντε πόλεων ἄρχοντες, Γήτης 
καὶ “«ἀκκαρὼν “σχάλωνός τε καὶ Γάζης καὶ χἐζώτου, καὶ οἱ μὲν 


Ww 138 


9 ἐπὶ τῆς γῆς Α. 10 τοῦτο συχνάκις εὗρον κείμενον À. - 
18 ——, A. 16 om A. T — 91 καλουμένων A. 
Γήτης] γάττης A, lYrrgg Josephus, I$0 LXX et Zonaras infra. 


inter quos et filii pontificis; arca item in hostium potestatem venit. 
Elius pontifex, qui in sublimi sella sederet, strage exercitus et caede 
filiorum arcaeque captivitate cognita, prae moerore de sella delapsus 
woritur, annos nonaginta natus, cum quadraginta populo praefuisset. 
alienigenae arcam in urbem Azotum perlatam Dagoni (sic deum suum 
appellabant) consecrant. mane in Dagonis aedem ingressi simulacrum 
ante arcam humi proiectum repererunt, idque sublatum in suam basim 
restituunt. ut autem hoc saepius factum deprehendunt, et statuam quo- 
ties erexissent toties ante arcam adorantis «pecie proiectam reperissent, 
Obstupescunt, dubitantes quid rei esset. ex hoc Azotiorum urbem et 
agrum lues invadit: nam et homines ciroa sedem laborare ( dysenteriam 
fuisse ait Iosephus) et mori complures cives, et mures e terra exorti 

m omnem vastare, sero demum arcam sibi malorum esse causam 
Azotii intelligentes Ascalonem mittunt: iis etiam eadem accidunt. sic 
quinque Palaestinorum urbes arca pervagata omnibus calamitosa exstitit. 
taque magistratus quinque urbium iis malis conflictantium congressi, 
videlicet Getae Accaronis Ascalonis Gazae et Axoti, aliis aliud de arca 


ANNALIUM I 20. 99 


ἄλλα περὶ τῆς κιβωτοῦ οἱ δ᾽ ἕτερα συνεβούλευον. καὶ τέλος D 
ἔδοξε πᾶσιν ἔδρας πέντε χρυσᾶς καὶ μύας τοσούτους χρυσοῦς 
ποιῆσαι καὶ ϑέσϑαι ἐπὶ τῆς κιβωτοῦ, ἅμαξάν τε καινουργῆσαι 
καὶ βύας πρωτοτοχούσας τῇ ἁμάξῃ ὑπαγαγεῖν, τοὺς δὲ μόσχους 
5 αὐτῶν κατασχεῖν, καὶ ἐπιϑεῖναι τῇ ἁμάξῃ τὴν κιβωτόν, τὰς βόας 
δ᾽ ἀπαγαγόντας ἐπὶ τριόδου καταλιπεῖν, ἵν᾽ ἐπ᾽ αὐταῖς εἴη ἀπιέ- 
ναι χαϑ᾽ ἣν δρμήσουσι" καὶ εἰ μὲν εὐθὺ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν ἀπε- 
λεύσονται, διὰ τὴν κιβωτὸν οἴεσθαι σφίσιν ἐπάγεσϑαι τὰ κακά, 
καὶ μὴ κωλύειν τὴν εἷς ἐχεένους πορείαν, εἰ δ᾽ ἄλλοσέ πη ἀπίοιεν, 
10 ἐπιστρέψαι αὖϑις τὰς βόας τε καὶ τὴν ἅμαξαν καὶ τὰ ἐπ᾿ αὐτῆς. ῬῚ 68 
ἐπιτελέσαντες τοίνυν τὰ δόξαντα ἀφῆκαν τὰς βόας, μήκοθεν énó- 
μενοι καὶ αὐτοὶ ἵν᾽ ὁρῷεν τὸ ἐκβησόμενον. αἱ δὲ κατ᾿ εὐθὺ τῶν 
Ἑβραίων ἀπήεσαν καὶ o) πρότερον ἔστησαν πρὶν εἰς μέγα πεδίον 
ἂν Βεϑεσαμοῖς κατηντήχασιν. ὡς δ᾽ εἶδον οἱ τῆς κώμης ἐχείνης 
15 ἄνδρες τὴν κιβωτόν, ὡρμήκασιν ἐπ᾿ αὐτήν, καὶ καϑελόντες ἐκ 
τῆς ἁμάξης αὐτήν, ἔϑυσαν τὰς βύας καὶ τοῖς ξύλοις οἷς 7j ἅμαξα 
εἴργαστο αὐτὰς ὡλοκαύτωσαν. ὅπερ ἰδόντες οἱ Παλαιστηνοὶ 
ὕπενόστησαν. τοὺς δ᾽ ἁψαμένους τῆς κιβωτοῦ, μὴ ὄντας ἱερεῖς, 
ὀργισϑεὶς ὃ ϑεὸς ἐϑανάτωσεν. οἷ δέ γε λοιποὶ τῷ κοινῷ τῶν 
50. Εβραίων ἐγνώρισαν τὰ περὶ τῆς κιβωτοῦ" κἀκεῖνοι λαβόντες αὖ- B 
τὴν ἀπάγουσιν εἰς Καριαϑιαρεὶμ καὶ εἰς οἰχίαν “Ἀμιναδὰβ ἐκ τῆς 
“Δευιτικῆς ὄντος φυλῆς κατατίϑενται. καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ ἔτη εἴκοσι, 
παρὰ δὲ τοῖς ἀλλοφύλοις μῆνας τέσσαρας. 
8 ἅμαξαν Α, εἰ εἷς ubique, nisi quo p. 126 v. 9 est ἐφ’ ἅμαξαν. 
5 et 10 et 16 τοὺς βόας À. 14 βαιϑσαμοῖς A. δ᾽] οὖν A. 


19 ὀργισϑεὶς ὁ ϑεὸς om A. 20 ἀνεγνώρισαν Α. 21 ἐμι- 
vyuódu Α hic et p. 126 v. 5. 


censentibus, tandem decrevere omnes, sedes quinque aureas totidemque 
mures item aureos arcae imponere, et novum fabricare currum , et vaccas 
quae primum peperissent currui iungere, sed earum vitulos retinere, ac 
carrui arca imposita boves in trivium abductas relinquere, ut quorsum 
impetus tulerit eant. quae si versus Israelitas abeant, ob arcam mala 
illa se perpeti stataendum, neque prohibendum quo minus illo eant; 
sin alio se converterint, reducendas boves et currum et quae in eo sint, 
his, ut decretum fuerat, peractis, dimisere boves, eminus ipsi sequentes 
ut eventum viderent. at illae recta versus Hebraeos ire, neque subsi- 
stere prius quam in magnum campum Bethsames pervenissent. ut autem 
pagi ilius viri arcam viderunt, accurrunt, de curru tollunt, boves 
immolant, et lignis, e quibus currus confectus erat, cremant, quo 
Palaestini viso retro abierunt. deus autem iis, qui arcam attigerant, 
cum profani essent, iratus necem attulit: reliqui commune Hebraeorum 
de arca recepta certiores reddunt. illi eam Caríathiarim abducunt, et 
in Aminadabi Leviticae tribus hominis aedibus collocant: ubi annis 
viginti mansit, cum apud alienigenas quattuor menses fuisset. 


100 IOANNIS ZONARAE 


Σαμουὴλ δὲ ὃ προφήτης μέγα ἤδη σχὼν ὄνομα καὶ δόξης 
ἤχων ἐπὶ πολύ, συναγαγὼν τὸν λαὸν περὶ ἐλευϑερίας αὐτῷ δεει-- 
λέχϑη Ral ἔπεισε ταύτης ἀντιποιήσασϑαι. ὃ μαϑόντες οἱ Παλαι-- 
στηνοὶ ἀπροσδοκήτως τοῖς “Εβραίοις ἐπίασι, καὶ χατεπτόησαν 
αὐτούς, ὡς τῷ Σαμουὴλ προσδραμεῖν, λέγοντας ἀπεγνῶσϑαι τὴν δ 
σωτηρίαν αὐτοῖς εἰ μὴ αὐτὸς σφίσι τὴν ἐκ τοῦ ϑείου ἐπικουρίαν 
αἰτήσεται. καὶ ὃς ϑαρρεῖν παρεγγυᾷ; καὶ τὸν ϑεὸν ἐπαρῆξαε 

C διαβεβαιοῦται αὐτοῖς, καὶ ϑύσας ἄρνα δέεται τοῦ 9400. — μήπω 
δὲ τὴν ϑυσίαν τῆς ἱερᾶς δαπανησάσης φλογός, προσβάλλουσι 
τοῖς Ἑβραίοις οἱ ἀνετιπόλεμοι, ῥᾷον αὐτῶν χρατήσειν ὡς ἀόπλων 10 

W 139 οἰόμενοι. σεισμῷ δὲ τῆς γῆς κλονηθείσης ὑπὸ ϑεοῦ, καταρρα-- 
γεισῶν τε βροντῶν καὶ ἐξαφϑεισῶν ἀστραπῶν, εἰς δειλίαν ἐνέ- 
πεσὸν οἱ πολέμεοε καὶ ἐτράπησαν dg φυγήν. κατεδίωξε δὲ Σα- 
μουὴλ καὶ τὸ πλῆϑος ὀπίσω αὐτῶν καὶ πολλοὺς διεφϑάρκασι, 
καὶ οὐχέτε μετὰ τὴν πληγὴν ταύτην ἐπὶ τοὺς ᾿Ισραηλίτας ἐστρά- 15 
τευσαν, ἀλλὰ καὶ τὴν χώραν ἥνπερ ἀφείλοντο ἐπανεσώσατο αὖϑις 

D τοῖς Ἑβραίοις ὃ Σαμουήλ. ἔκχρινε δὲ τὸν λαὸν καὶ ἦρχεν αὐτοῦ. 

| 27. Ἤδη δὲ γεγηρακὼς τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ τὴν τοῦ λαοῦ 
προστασίαν xal τὸ δικάζειν διένειμεν. ὄνομα τῷ πρεσβυτέρῳ 
᾿Ιωήλ, τῷ νεωτέρῳ δὲ ᾿Αβιά. οὗ οὐκ ἐπορεύϑησαν ἐν ταῖς ὁδοῖς 30 
τοῦ πατρὸς αὐτῶν, ἀλλ᾽ ἐκκλίναντες δώρων τὸ δίκαιον ngotdi- 
δοσαν καὶ λήμμασι τὰς κρίσεις ἐδίκαζον. ὃ δὲ λαὸς διὰ ταῦτα 


8 δέεται A, ἐδέετο PW. 11 ὑπὸ τοῦ 9. A. 17 αὐτοῦ Α, 
αὐτῆς PW. 41 δώρων AW, δῶρον P. 


Fowrzs. Cap. 97. losephi Ant. 6 3—5. Regum 1 8—11. 


Αἱ Samuel propheta iam celebris et magna praeditus auctoritate, 
populo cenvocato, de vindicanda libertate disserit ac persuadet. quo 
alaestini cognito, inopinata aggressione Israelitas perterrefaciunt. qui 
δά Samuelem confugientes, de salute sua esse actum aiunt, nisi ipse 
numinis opem exorarit. ille bonis animis esse iubet, et dei auxilium 
pollicetur, agnoque inmolato deum orat. nondum flamma victimam 
consumpserat, cum hostes impetum in Hebraeos faciunt, facilius eos 
inermes superari posse rati. sed et terra divinitus concussa et toni- 
tribus erumpentibus et fulguribus emicantibus perterriti in fu ver- 
tuntur. fugientibus Samuel cum populo instat ac multos caedit. post 
eam cladem non amplius Israelitas invasere, sed et terram quam Hebraeis 
ademerant Samuel recepit. ita is populo ius dicebat et imperabat. 

. 21. Verum iam senex populi gubernandi munus ac iuris dicundi 
provinciam filiis distribuit, quorum meiori Ioelis, minori Ábiae nomen 
erat. qui morem patris non secuti, ad largitionum corruptelas deflexe- 
runt, et ius atque aequum venale habuerunt, haec populus aegre ferens 


ANNALIUM I 27. 101 


πρὸς Σαμουὴλ ἀϑροισθϑείς “ἐπεὶ μὴ οἷός τε o)". ἔφησαν “προε- 
στάναι ἡμῶν διὰ γῆρας, ποίησον ἡμῖν βασιλέα ὃς καὶ τοῦ. ἔϑνους 
ἡγήσεται καὶ τοῖς ἐναντίοις ἀντιστρατεύσεται. "5 λυπουμένου δ᾽ 
ἐπὶ τούτοις τοῦ Σαμουὴλ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὃ ϑεός “οὐ σὲ ἐξου-- 
δϑενήκασιν ὃ λαός, ἀλλ᾽ ἐμέ. ἄκουσον τοίνυν αὐτῶν, καὶ ὃν 
ἀναδείξω σοι εἰς βασιλέα χρῖσον αὐτοῖς." συναϑροίσας δὲ τοὺς P 159 
Ἑβραίους 0 Σαμουὴλ κατέϑετο χειροτονήσειν αὐτοῖς βασιλέα, 
μεταμελήσειν δὲ προέφη αὐτοῖς καὶ αἰτεῖσϑαε μέλλειν παρὰ ϑεοῦ 
τῶν βασιλέων ἀπαλλαγήν. οἱ δὲ ἐνέκειντο βασιλέα ζητοῦντες, 
10 χαὶ ἠξίουν αὐτὸν μὴ φροντίζειν τῶν ἐσομένων. ὃ δὲ προφήτης 
“ἄπιτε viv". εἶπεν, “ὅταν δὲ μάϑω τίνα δίδωσιν ὑμῖν ὃ ϑεὸς 
βασιλέα, μεταπέμψομαι ὑμᾶς." 
““νὴρ δέ τις Βενιαμέτης ( Kic ὄνομα τῷ ἀνδρί) ὄνους. ἀπο- 
λέσας, τὸν υἱὸν ὃς ἦν αὐτῷ μέγας τε καὶ ὡραῖος, κεκλημένος 
15 Σαούλ, εἷς ἀναζήτησιν τῶν ὄνων σὺν ἑνὶ τῶν δούλων ἀπέστειλε». B 
ὃ δὲ περιελϑὼν καὶ ζητήσας καὶ μὴ εὑρών, εἰς ΧΔρμαϑαῖμ πρὸς 
τὸν Σαμουὴλ παραγέγονεν ἐρωτήσων περὶ τῶν ὄνων. . δηλοῖ τοί- 
vvv τῷ Σαμουὴλ ὃ ϑεὸς τοῦτον εἶναι ὃν. βούλεται. βασιλεῦσαι 109: 
λαοῦ τῶν Ἑβραίων. ἐρωτηϑεὶς οὖν περὶ τῶν ὄνων ὃ Σαμουὴλ 
40 σεσῶσϑαι εἶπεν αὐτάς, καὶ ξενίσας τὸν Σαοὺλ προέπεμψεν ἕωϑεν. 
καὶ ἔξω τοῦ ἄστεος σὺν αὐτῷ πορευϑείς, μόνον τε ἰδίᾳ τὸν νεανίαν 
ἀπολαβών, ἔλαιον καταχέεε τῆς αὐτοῦ κεφαλῆς. καὶ φιλήσας 


1 οἷός «s εἶ ἔφασαν σὺ προεστάναι A. 5 ὃν ἂν A. 
6 χρέσον αὐτὸν A. 8 παρὰ 9. μέλλειν Α. 11 $piv " 
losephus, ἡμῖν PW. J3 wig A, Kei; PW. 14 κεκλη- 
μένος] καλεσάμενορ A. 16 ἀρμαϑὲμ Α. 91 νεανίσκον A. 


ad Samuelem confluit οἱ "quoniam tu" inquit "per aetatem nobis prae- 
esse non potes, regem creato, qui et gentem gubernet et adversarios 
DOStros oppugnet." ea re cum Samuel tristaretur, dicit ei deus — non 
te pro nihilo abuit populus, sed me: quem vero tibi monstraro, eum 
regem ungito." Hebraeis igitur convocatis Samuel proponit se electu- 
rum eis esse regem, praedicens fore ut poeniteret eos, ac liberationem 
a regibus deum oraturos. illi instant regem flagitantes, de rebus futuris 
securum esse iubent. tum Samuel "abite nunc" inquit: "ubi cognovero 
quem vobis regem dens dederit, arcessam vos." . 
Accidit autem ut Beniamita quidam, nomine Cis, Saulem filium, 
hominem statura et forma excellenti, cum servo ad asinarum quas ami- 
serat inquisitionem mitteret. quas ille cum passim quaesivisset nec in- 
venisset, Bamuelem de nasinabus interrogaturus Ármathaim venit. ibi 
deus Samueli revelat, eum esse quem populo Hebraeorum imperare velit. 
de asinabus igitur rogatus, incolumes esse respondet ; et BSaulem hospitio 
exceptum mane prosequitur. urbem egressus cum adolescentem sedu- 
xisset, oleo caput eius perfundit, ac deosculatus "unxit te deus" inquit, - 
/ 


τινι . 
4 . 
^. 


7c. 
Tom 


102 IOANNIS ZONARAE 


αὐτόν “᾿χέχρικέ δὲ κύριος ἄῤχοντα᾽" ἔφη “ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ 
C ᾿Ισραήλ, καὶ ἔστω σημεῖον τοῦ χρίσματος τὸ συναντῆσαί cot περὲ 
τὸν τάφον Ῥαχὴλ ἄνδρας δύο τὴν εὕρεσιν τῶν ὄνων εὐαγγελεζο-- 
μένους σοι." καὶ ἄλλα δὲ σημεῖα τοῦ ἀληϑεύειν᾽ εἶπεν αὐτῷ, 
καὶ ὅτε προφητεύασει ἐν Γαβαϑὰ γεγονὼς μετὰ τῶν ἐκεῖ προφητῶν, 6 
καὶ ἥξειν εἰς Γάλγαλα αὐτῷ ἐνετείλατο ἡνίκα μεταπεμφϑῇ παρ᾽ 
αὐτοῦ. συνήϑροισε δ᾽ ἔπειτα τὸν λαὸν καὶ κλήρους βαλεῖν exé— 
λευσε τὰς φυλάς, ἵν᾽ ἀναδειχϑείη ἐκ ποίας ὃ βασιλεύσων ἔσεται. 
ἔπεσεν οὖν ὃ κλῆρος εἰς τὴν Βενιαμέτιδα, εἶτα εἰς τὴν πατριὰν 
Ἰ ατταρίί κατ᾽ ἄνδρα δὲ τῆς πατριᾶς κληρωθϑείσης, εἷς τὸν 10 
Σαοὺλ ὃ χλῆρος ἐξέπεσεν. ὡς δὲ ζητούμενος οὐκ ἦν, μυεῖται Ó 
Σαμουὴλ παρὰ τοῦ ϑεοῦ ὅπου ἐκέχρυπτο, καὶ ἀχϑέντα ἔστησε. 
D μέσον. κἀὶ ἦν ὑπερωμίας καὶ πάντων ὑπερέχων κατὰ τὴν ἦλι- 
κίαν τοῦ σώματος. ᾿ καὶ πρὸς τὸ πλῆϑος ἔφησεν 0. προφήτης 
“τοῦτον ἔχρισεν ὑμῖν elg βασιλέα ὃ κύριος, ᾧ οὐκ ἔστιν ὅμοιος ἐν 15 
πᾶσιν ὑμῖν." 0 δὲ λαὸς ἐπευφήμησε καὶ εἶπεν “ζήτω ὃ βασι-- 
λεὺς." οὕτω. δὲ τῷ Σαοὺλ βασιλεύσαντι πολλοὲ μὲν προσεῖχον 
ὡς βασιλεῖ καὶ κατὰ τὸ προσῆκον ἐτίμων αὐτόν, πολλοὶ δὲ κατε- 
φρόνουν τε καὶ ἐχλεύαζον. | 
ἹΜΠετὰ δὲ μῆνα Náac ὃ τῶν ᾿μμανιτῶν βασιλεὺς στρατεύεε90 
ἐπὶ "Ἰαβεὶς Γαλαάδ, μὴ ἄλλως λέγων φείσασϑαι τῶν ἀνδρῶν el 
Ὗ 140 μὴ δῶσιν αὐτῷ τὸν ἑχάστου ἐξελεῖν δεξιὸν ὀφϑαλμόν. οἱ δὲ 


δ γαβαϑὰ A. 7 ἐκέλευσε βαλεῖν A. 10 ματταρέ A, 
ἹΜατταρεὶ LXX , Marolg Iosephus, Βατταρί PW. 11 ἔπεσεν A. 
20 ἀμανιτῶν A. 22 δώσειν À. ὀφϑ. δεξ. A. 


uem populi sni; cuius unctionis illud tibi signum erit, quod circa 
Rachelis sepulcrum duo tibi viri occurrent, asinas repertas gratulaturi, ἢ 
adiicit et alia signa confirmandae veritatis ergo, atque inter caetera, 
ubi Gabatham venerit, cum illius loci prophetis vaticinaturum. mandat 
etiam, cum ἃ se arcessatur, ut Galgala veniat, post, coacto populo, 
sortem mittere tribus iussit, ut constaret culus futurus esset rex. 
cecidit autem sors in Beniamiticam, deinde in gentem Mattarim: quae 
cum viritim sortiretur, Sauli sors obvenit. quaeritur ille, nec invenitur. 
Samuel, divinitus monstratis eius latebris, adductum in medio statuit. 
erat autem procerae staturae et humeris eminebat supra omnes. tum 
&d populum propheta "hunc" inquit "regem vobis unxit dominus, cuius 
inter vos omnes non est similis." populus gratulabundus acclamat 
"vivat rex," Saulem ita regno potitum multi observabant ut regem et 
ut par erat honorabant, multi etiam spernebant et irridebant. 

Post mensem Naas Ammanitarum rex laben Galaditicae obsidet, 
non alia condicione se viris parcere velle dicens, nisi dextrum oculum 
Sibi quisque eruendum traderet. illi septem dierum inducias petunt: 


ANNALIUM I 37. . 108 


ἀνοχὴν ἐζήτησαν ἑπτὰ ἡμερῶν" καὶ λαβόντες πέμπουσιν. ἀγγέλους 
εἰς Γαβαά. καὶ ἀκούσαντες οἱ ἐχεῖ τοὺς λόγους τοῦ »μμανέτου P 1 60 
ἐϑρήνησαν" ὃ δὲ Σαοὺλ ἐϑυμώϑη σφόδρα, καὶ λαβὼν δύο βόας 
ἐμέλισεν αὐτοὺς 'καὶ ἀπέστειλεν εἷς πᾶν ὅριον ᾿Ισραήλ, ἀπειλῶν 
ὁοϑτω ϑήσειν τοὺς μὴ xarà τῶν ““μμανιτῶν συνεχστρατεύσοντας 
αὐτῷ. συνδραριόντος δὲ τοῦ λαοῦ ἠρίϑμησεν αὐτοὺς καὶ εὗρε 
μυριάδας ἑβδομήχοντα. καὶ ἔφήλατο πνεῦμα κυρίου ἐπὶ Σαούλ, 
καὶ προεφήτευσεν. εἰπὼν ὡς αὔριον ἔσται τοῖς ἀνδράσιν "Ἰαβεὶς 
σωτηρία. καὶ ἀναστὰς ἐπορεύϑη αὐτός τε χαὶ ὃ λαὸς δι᾽ ὅλης 
Ἰοτῆς νυχτός, καὶ περὶ τὴν πρωϊνὴν φυλακὴν ἐπῆλϑε τοῖς 4upavi- 
ταις, τριχῇ τὸ στράτευμα διελών. καὶ κυχλωσάμενος αὐτούς, B 
πολλοὺς μὲν ἀπέκτεινε καὶ αὐτὸν τὸν βασιλέα Νάας, τοὺς δὲ 
περισωϑέντας ἐτρέψατο εἷς φυγήν" καὶ εἷς τὴν χώραν αὐτῶν 
ἐμβαλὼν καὶ πλείστην λείαν λαβὼν λαμπρῶς ἐπανέζευξεν: οὐκχέξι 
156 γοῦν ἠδόξει παρά τισιν, ἀλλ᾽ ἐπ᾽ ἀνδρείᾳ διαβεβόητο καὶ τετίὰ 
μητο καὶ τοῖς πρώην αὐτὸν χλευάζουσι. συναγαγὼν δὲ αὖϑις ὃ 
Σαμουὴλ τὸν λαὸν δὶς ἀναγορεύει τὰν Σαοὺλ βασιλέα, χρίσας τῷ 
ἐλαίῳ καὶ πάλιν ajróv. μετέπεσεν οὖν ἡ τῶν Ἑβραίων πολέτεία 
εἰς βασιλείαν ἐξ ἀριστοχρατίας" ἐπὶ γὰρ Ἰωυσέως καὶ ᾿Ϊησοῦ 
40 ἀριστοχρατούμενοι ἦσαν, εἶτα ἐπ᾽ ἔτη δέχα καὶ ὀχτὼ ἄναρχοι 


διετέλεσαν, εἰσέπειτα δ᾽ ἤρχϑησαν ὑπὸ τῶν καλουμένων κριτῶν, C 
τῷ ἀρίστῳ δικάζειν περὶ τῶν ὅλων καὶ οἰκονομεῖν ἐπιτρέποντες. 


2 γαβαὰ A LXX, Ταλαὰδ PW. B συνεχστρατεύσοντας À, 
-- σανταρ PW. 10 πρωϊνὴν A LXX , πρώτην PW. 12 μὲν 
om Α. 13 εἰς φ. dvo. A. 14 λαμπρὸς A. 19 ἄριστο- 
κρατίαρ À, ---τείας PW. 22 περὶ τ. 6. δικάζειν A. 


iis impetratis nuntios in urbem Gabaa mittunt. auditis Ammanitae verbis 
populus Inget: Saul vero ingenti ira percitus duos boves membratim 
concisos in omnes fines Israelitarum mittit, comminatus eodem modo se 
tractaturum eos qui ad propulsandos Ammanitas non adessent. concursu 
populi facto, numeroque inito, inventa sunt virorum septingenta milia: 
et Saul numine afflatus praedicit Iabinos postridie fore salvos. totamque 
noctem cum exercitu profectus, circa vigiliam matutinam ad Ámmanitas 

rvenit: ac trifariam divisis copiis hostes circumdat, multos caedit, 
psumque regem Naam: reliquos fundit, et impressione in eorum regio- 
nem facta, opimaque praeda parta, illustris domum revertitur. neque 
iam contemptui habetur, sed ob fortitudinem celebratur et honoratur ab 
iis etiam ἃ quibus dudum subsannatus fuerat. itaque Samuel rursus 
con to populo Sanlem denuo regem proclamat, iterum inunctum oleo. 
sic Hebraeorum res publica ex optimatium imperio in regnum est mutata: 
nam sub Mose et Iesu parebant optimatibus; post per annos octodecim 
magistratu caruerunt; deinde sub iis fuere qui iudices vocabantur, iudi- 
corum et rerum omnium summa uni ex optimis permissa. 


ΡΊΘΙ 


104 IOANNIS ZONARAE 


. 98. ToS dà Σαμουὴλ. ἐξορκίσαντος τὸν λαὸν εἰπεῖν. εἴ τι 
ἄδικον εἰργάσατο εἰς αὐτούς, πάντες. δικαίως αὐτὸν. καὶ καλῶς 
προστῆναι τοῦ ἔϑνους ἐβόησαν. ᾿ δ, δὲ αὐτόϊς ἀπεχρίνωτο “ἴστε ὡς 
μεγάλα ἡμαρτήκατε βασιλέα ἑαυτοῖς αἰτησάμενοι, κἀκ τούτου 
παᾳρωργίσατε τὸν ϑεόν. ἔσται δὲ τοῦτο. σημεῖον ὑμῖν τὸ ϑέρους δ 
ἐν ἀκμῇ χειμῶνα γενήσεσϑα,." καὶ κατὰ τὸν τοῦ προφήτου 
λόγον βρονταὶ καὶ ἀστραπαὶ γεγόνασι γ: κατηνέχϑη τε χάλαζὰ, ὡς 
δέος ἐμπεσεῖν τῷ λαῷ καὶ ἱκεξεύειν τὸν Σαμουὴλ. ἱλεώσασϑεωμ τὸν 
ϑεὸν αὐτοῖς ἁμαρτήσασι. 

. Ζῶν δὲ Παλαιστηνῶν τοὺς Ἕβραίους καταστρεφέντων καὶ 10 
τὰ ὅπλα σφῶν ἀφαιρουμένων σιδήρῳ τε κεχρῆσϑαι ἀπαγορευόντων, 
ὃ Σαοὺλ εἰς Γάλγαλα καταβὰς ἐπ᾽ ἐλευϑερίᾳ τὸν λαὸν κατὰ τῶν 
ΠΙαλαιστηνῶν διαναστῆκαιε ἠρέϑιζεν. οἱ δ᾽ ηὐλαβοῦντο διὰ τὸ 
πλῆϑος τῶν ἐναντίων. ὃ δὲ βασιλεὺς τὸν Σαμουὴλ ἐκάλει πρὸς 
ἕαυτόν. καὶ ὃς μα ἡμέρας «E παραγενέσθαι ὑπέσχετο, ϑύσειν 16 
16 τῇ ἑβδόμῃ, ἵ , ἵν᾽, οὕτω τοῖς ἀλλοφύλοις συμμίξωσιν. ὃ δέ γε 
Σαοὺλ ὁρῶν τὰν. » λαὸν ὑπορρέοντα καὶ καταλαμπάνοντα᾽ αὐτόν, 
ἔϑωσεν. ἀκούσας δὲ ἄρτι πρᾳφιόντα τὸν Σαμουὴλ, ἐξῆλϑε συναν- 
τήσων αὐτῷ. ὁ δέ “τί τοῦτο ἐποίησας" ἔφη ^ παραβάς μου τὴν 
ἐντολήν ; ἴσϑι τοίνυν ὡς 09 στήσεταί σου 7j βασιλεία, ἀλλὰ 90 


ζητήσειε χύριος rium “τὰ τὴν nutu αὐτοῦ." καὶ ἄνε- 
E ἐξορκίξζοντος A. 9 πάντος A. 4 μεγάλως Α. 6 τοῦ 
add A. 15.36 om A. 18 deu] ἤδη A. 20 ev5oscat 

À LXX, συσταϑήσεταί PW. - 


Fomzus. Cap. 38. losephi 4nt. 6 5— T. Regum 1 13— 14. 


28. Samuele porro sacramento populum adigente ut, dicerent num 
qua iniuria illos affecisset, exclamarunt omnes eum iuste et bene genti 
praefuisse. tum ille "scitote" inquit " vos rege flagi flagitando graviter deli- 
quisse, eaque re irritasse deum: cuius illud vobis signum erit, quod 
adulta aestate tempestas orietur." nec mora, tonitrua et fulgura , ut 
propheta dixerat, eruperunt, et grando delata est, ut populus perterre- 
factus Samuelem rogaret ut sibi delictorum a deo veniam impetraret. 

Cum autem Palaestini Hebraeos subigerent, armis ademptis et 
usu ferri interdicto, Saul Galgala descendit, populum ut ad vindicandam 
contra Palaestinos libertatem exsurgeret cohortatus. illis vero -multitu- 
dinem hostium reformidantibus, rex Samuelem ad se vocat. is post sex 
dies venturum constituit, ut die septimo re divina facta cum hostibus 
confligant, at Saul cum "videret populum clam abire seque deseri, im- 
molat; et, audito Samuelis accessu, obviam progreditur. ibi vates * quid" 
inquit "istud egisti, violatis praeceptis meis? scito igitur non stabile 
fore regnum tuum, sed quaesiturum esse deum hominem ex animi sui 


ANNALIUM I 28. . 105 
χώρησε Σαμουήλ, Σαοὺλ δὲ xal '"luvdOav» ὃ υἱὸς αὐτοῦ ἦχεν εἰς 
Ταβαὼ σὺν στρατιώταις ἑξακοσίοις. εἰς τρία δὲ διαιρεϑέντες οἷ 
ἀλλόφυλοι τὴν χώραν τῶν ᾿Ισραηλεεῶν ἐληΐζοντο. ᾿ Σαοὺλ δὲ καὶ 
"Ἰωνάϑαν καὶ ᾿Αχιὰ ὃ ἀρχιερεὺς ἀφ᾽ ὕψους δρῶντες τὰ δρώμενα, 

5 καὶ ἀμῦναι δε ὀλιγακδρίαν μὴ σϑένοντες, ἤχϑοντος. ὃ δὲ Ἰωνά-- 
Ou» μηδὲν εἰπὼν τῷ πατρὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ βουνοῦ σὺν μόνῳ 
τῷ.  ὁπλυφόρῳ αὐτοῦ “προσβάλλωμεν" ἔφη “τῇ τῶν ἀλλοφύλων B 
παρεμβολῇ, καὶ εἰ μὲν εἴπωσιν ἡμῖν ἀπόστητε, οὐκ ἀναβησόμεϑα 
πρὸς αὐτούς, εἰ δ᾽ ἀνάβητε πρὸς ἡμᾶς φήσουσι, σύνθημα νίκης 
1Φ τὸν λόγον νομιστέον ἡμῖν." καὶ ὥρμησαν ἐπὶ τὸ τῶν πολεμίων 
στρατόπεδον. καὶ αὐτοῖς οἱ ἀλλόφυλοι “ἀνάβητε"" ἔλεγον “πρὸς 
ἡμᾶς, καὶ γνωριοῦμεν ὑμῖν ῥῆμα." τοῦτο ϑάρσος “ἐνῆκε τῷ 
᾿Ιωνάϑαν" xol ἀποστὰς ἐκεῖθεν, ἑτέρωθεν ἀνερπύσας μετὰ τοῦ 'W Y 41 
ἑπομένου αὐτῷ ἔπεισι τοῖς πολεμίοις ὑπνώττουσι. - καὶ κτείνουσι 
1ὅ μὲν ὡς εἴκοσι, τοῖς δὲ λοσιοῖς δειλίαν ἐνέβαλον" οὗ ϑορυβού- 
μὲνοί τε καὶ φεύγοντες ὑπ᾽ ἀλλήλων διώλλυντος. ἰδὼν δὲ ταρατ- 
τόμενον ὃ Σαοὺλ τὸ τῶν πολεμίων στρατόπεδον, καὶ ἀπόντα τὸν C 
υἱὸν ἅμα τῷ ὁπλοφόρῳ κατανοήσας, προσβάλλει καὶ αὐτὸς τετα- 
ραγμένοις τοῖς ἐναντίοις" καὶ οἱ πρὶν δὲ διὼ φόβον χκρυβέντες 
δ ἀναϑαρσήσαντες τῷ βασιλεῖ προσετίϑεντο. καὶ διώκων τοὺς 
πολεμίους ἐκτέγνυεν. ἐπαρᾶται τοίνυν τοῖς ἑαυτοῦ, εἴ τις ἀπο- 
σχόμενος τοῦ φονεύειν τοὺς ἐχϑρούς, φάγοε εἰ μὴ νὺξ αὐτοὺς 


E γαβαὰ (ut supra) LXX, Γαβαὼν Iosephus. 10 ὁ λόγος A. 
15 ἐνέβαλον A, ἐνέβαλλον PW. 18 ἅμα κατ. τῷ ὅπλ. À. 
δαυτοῦ À, αὐτοῦ PW. 


aententia.“ ita discessit Samuel, Saul vero et Ionathas filius eius cum 
&iXcentis militibus Gabaonem profecti sunt. alienigenae autem oopiis 
tifariam divisis agros leraelitarum populabantur, id Saul, Ionathas et 
Áchia sacerdos ex alto conspicientes, et ob naucitatem ad opem feren- 

impares, animis angebantur. at lonathas, patre inconsulto, cum 
&lo armigero de colle descendens "aggrediamur" inquit "castra hostium: 
qu si nobis dixerint, discedite, non adscendemus ad eos; sin adscendere 
Raserint, ea verba victoriae tessera habenda erunt." itaque ad castra 
hostium fertur. illi "adscendite ad nos" inquiunt: "est enim quod vobis- 
4m colloquamur." ea vox animum auxit Ionathae, atque inde digressus 
Miumde cum suo comite arrepit, hostes dormientes invadit: ac caesis ad 
viginti, caeteris terrorem incutinnt, ut perturbati et fugientes alii ab 
Müs interirent. Saul castra hostium perturbata videns, et filii atque 
amigeri illius absentia cognita, impetum et ipse in hostes perturbatos 
fit, tum qui dudum prae metu se occultarant, receptis animis cum 
rege se coniungunt, hostes persequuntur, caedunt. Saul diras impre- 
"lur suis, si quis ante noctem caede hostium intermissa cibum gustaret. 


106 IOANNIS ZONABRAE 


 maógo. ἐν δὲ τῷ διώκειν κατά τινα δρυμὸν 7490» ἐν ᾧ μελισ- 
σὼν ἦν, καὶ λαβὼν ὃ ᾿Ιωνάϑαν κηρίον μέλιτος ἔφαγεν" οὗ γὰρ 
ἦν ἀκηκοὼς τῆς ἀρᾶς τοῦ πατρός. ἐπελθεῖν δὲ βουληϑεὶς ὃ 
Σαοὺλ τῇ τῶν ἐναντίων παρεμβολῇ, ἠρώτα διὰ τοῦ ἀρχιερέως 
D τὸν ϑεὸν el δίδωσι νίκην. τοῦ δὲ ϑεοῦ μὴ δηλοῦντος, ἐζήτεε ὅ 
τὸ αἴτιον, xal “ὄμνυμι ἔφη “αὐτὸν τὸν ϑεὸν ἀποχτείνειν τὸν 
ἁμαρτόντα, κἂν ᾿Ιωνάϑαν εἴη 0 παῖς ó ἐμός. καὶ κληρωσα- 
μένων ἐπὶ ᾿Ιωνάϑαν ὃ κλῆρος ἔπεσεν. ὃ δὲ περὶ ἁμαρτίας ἄνα:-- 
κρινόμενος οὐδὲν εἶπεν ἑαυτῷ συνειδέναε ἢ ὅτι χϑὲς τὴν ἀρὰν 
ἀγνοήσας ἐν τῷ διώκειν ἐγευσάμην κηρίου. ἀκούσας δὲ ὃ πατὴρ 10 
ἀποκτενεῖν αὐτὸν ὥμοσε. καὶ ὃ λαὸς ἀντώμοσε μὴ περιόψεσθαε 
τὸν αἴτιον τῆς νίκης ἀποθανούμενον, καὶ ξξαρπάσαντες αὐτὸν 
εὐχαῖς τὸν ϑεὸν ἐξιλάσκοντο. διαφϑείρας δὲ ὃ Σαοὺλ ὡσεὶ 
μυριάδας ἕξ τῶν Παλαιστηνῶν ἀνϑυπέστρεψε. χειροῦται δὲ 
P I 62 Muuavírag καὶ Ἰωαβίτας Παλαιστηνούς τε καὶ ᾿Ιδουμαίους καὶ 15 
"Αμαληκίτας καὶ τὸν βασιλέα τῆς Σουβᾶ, καὶ ἐξείλετο τὸν ᾿Ισραὴλ, 
᾿ἐχ χειρὸς τῶν ἀλλοφύλων. (29) ἦσαν δὲ τῷ Σαοὺλ υἱοὶ τρεῖς, 
"Ιωνάϑαν xol'Incovt καὶ ελχισουΐ, xal ϑυγατέρες δύο, ερὸβ 
xai Πϊελχόλ᾽ ἀρχιστρατηγὸν δὲ εἶχε τὸν ᾿4βεννὴρ υἱὸν Νὴρ συγ- 
γενοῦς αὐτοῦ. | | 129 
Ἔφη δὲ Σαμουὴλ τῷ Σαοὺλ κελεύειν αὐτῷ τὸν ϑεὸν πατάξαι 
τὸν “μαλήκ, καὶ κρατήσαντα μηδενὸς φείσασϑαι, μὴ γυναικῶν 
1 ἦλϑον add A. 1 ἁμαρτῶτα Α. 15 μωαβίταρ καὶ ἂμ. 


καὶ παλ. Α. 16 Σουβὰ LXX, Σωβᾶς Iosephus. 18 prius 
καὶ om Α. ἰσουὶ A, Ἰσουεὶ LXX , ᾿Ιεσοῦς Iosephus. 


FoxTEs. Cap. 29. losephi 4nt. 6 7—9. Regum 1 15— 17. 


inter persequendum Ionathas, exsecrationis. paternae ignarus, cum in 
silvam esset ventum in qua apiarium erat, favum comedit, Saul castra 
hostium oppugnatures per sacerdotem oraculum consulit num victoriam 
largiatur deus, sed deo nihil respondente, auctorem offensi numinis 
uaerit et "ipsum deum testor" inquit "me sontem occisurum, etiamsi 
lius meus Ionathas fuerit." sorte ducta Ionathas designatur; qui ro- 
gatus quid deliquisset, se nullius peccati sibi esse conscium ait, nisi 
quod pridie, paternae exsecrationis ignarus, de favo gustasset. eo pater 
audio, se illum occisurum iurat. populus contra et ipse iurat se non 
assurum nt victoriae auctor occidatur; eoque erepto votis deum placat. 
Saul Palaestinorum circiter sexaginta milibus occisis regreditur. Amma- 
nitis, Moabitis, Palaestinis, Idumaeis, Ámalechitis nec non Subae rege 
subactis, Israelitas e manu exterorum eripit, (29) filii Sauli erant tres, 
Ionathas Iesus et Melchisus, ao filiae duae, Meroba et Melchol: impe- 
ratorem habebat Ábenerem, Neris cognati sui filium. 
Dixerat autem Sauli Samuel, iubere deum ut caederet Ama- 
lechum, victoriaque potitus nemini parceret, non mulieribus non infan- 


ANNALIUM I 29. 107 


ειἢ νηπίων μὴ ὑποζυγίων μὴ βοσκημάτων, ἐξαλεῖψαι δὲ τὸ ὄνομα 
αὐτοῦ ἐκ τῆς γῆς. καὶ ὃ Σαοὺλ τῷ ““μαλὴκ συμβαλὼν κατὰ 

κράτος νικᾷ καὶ χτείγει πάντας, χειροῦται δὲ καὶ τὸν βασιλέα τῆς B 
χώρας "Αγαγ ὠνομασμένον, καὶ οὐκ ἀπέκτεινεν, ἀγασϑεὶς αὐτὸν 

5 διὰ κάλλος καὶ μέγεϑος" καὶ τὰ τῶν βουκολίων καὶ ποιμνίων καὶ 

τῶν ἄλλων ἐξαίρετα περιεποιήσατο, ἀμνημονήσας τῆς ϑείας προ-- 
στάξεως. χρηματισϑεὶς δὲ Σαμουὴλ παρὰ τοῦ ϑεοῦ, εἰπόντος 
μεταμεμελῆσϑαι ὅτι ἐβασίλευσε τὸν Σαούλ, συνήντησε τῷ βασιλεῖ. 
ὁ δὲ εὐχαριστεῖν ἔλεγε τῷ ϑεῷ δόντε κράτος αὐτῷ κατὰ τῶν πολε- 
10 μέων, καὶ πάντα δὲ τὰ κεκελευσμένα ποιῆσαι... καὶ ὃ προφήτης 
“βοῆς εἶπεν “ἀκούω ὑποζυγίων καὶ βοσκημάτων ἄλλων. πόϑεν 
ταῦτα;" ΣΣαοὺλ δὲ τὸν λαὸν εἶπεν εἷς ϑυσίαν τετηρηκέναι αὐτὰ 

τῷ ϑεῷ, τοὺς δὲ LMualgxlrag πάντας ἐξαφανισθϑῆναι ἄτερ τοῦ C 
βασιλέως αὐτῶν. πρὸς ταῦτα ὃ Σαμουήλ “ἐπεὶ τὰ κεχελευσμένα 
15σοε ἔφη “πρὸς ϑεοῦ παραβέβηκας, ἴσϑε ὅτε τὴν βασιλείαν 
ἀφαιρεϑήσῃ." ὃ δὲ κατετίϑετο ἁμαρτῆσαι, καὶ ἱλαστήρια ϑῦσαι 
τὸν προφήτην ἱκέτευε. καὶ ὃς ὑπεχώρει, Σαοὺλ δὲ τῆς διπλοΐδος 
ἐπιλαμβάνεται αὐτοῦ καὶ διαρρήσσεε ταύτην βιαζόμενος αὑτὸν 
κατασχεῖν. καὶ ὃ προφήτης “ οὕτως" ἔφη 7 βασιλεία cov διαρ- 
40 ρηχϑήσεται καὶ δοϑήσεται ἀνδρὶ δικαίῳ καὶ ἀγαϑῷ." δεομένου 


5)» α΄. 


ἔτε τοῦ βασιλέως πείϑεται, καὶ ἀχϑῆναι τὸν “4γαγ αἰτεῖ, καὶ 
χτανϑέντος ἐχείγου χελεύσει αὐτοῦ αὐτίκα εἷς Δρμαϑαὴμ ἀποχωρεῖ. 


2 προσβαλὼν A. 8 “μεταμεμελῆσθαι cod, Reg. et Colbert." 
Ducawme., μεταμελῆσθαι Wolfi codices (ut videtur), μεταμελεῖ- ' 
σθαι A , μεταμελῆσαι PW. 9 δ᾽ εὐχαριστεῖν À , δὲ εὐχαριστῆσαι 
PW: Iosephus εὐχαριστῶ. 16 ἴλαστήριον A. 17 ἱκέτευε A, 
ἐκέλευε PW. 19 ἡ fac. σου ἔφη A. 22 ἀρμαϑὲμ ὑποχωρεῖ À. 


übus non iumentis non pecudibus, sed eorum nomen funditus deleret. 
"a Saul cum Amalechitis congressus hostes vincit, caedit omnes; 
Ágagum illius terrae regem jin potestatem redactum admiratione 
frmae et magnitudinis non occidit; armenta etiam, greges caeteraque 
«mia, divini mandati immemor, conservat. proinde Samuel, a deo 
edoctus poenitere eum Saulis creati regis, occurrit regi. is ait se 
Estam habere deo cuius munere vicisset hostes, et ut iussus fuerit, 
iministrasse omnia, tum Samuel "vocem" inquit "audio iumentorum 
et aliarum pecudum: unde ista?" Saul respondet, populum ea in victi- 
Màn asservasse deo: caeterum Amalechitas omnes, rege eorum excepto, 
deletos esse. ad ea Samuel "quoniam" inquit "dei iussis non obtem- 
peres, scito te regnum amissurum. at ille, se peccasse fassus, pro- 
orat ut per sacrificia deum sibi reconciliet, discedit vates: 
qum dum Sau! per vim retinere nititur, vestem eins abrumpit. ibi 
Propheta "sic" inquit "regnum ἃ te abrumpetur ao viro iusto et bono 
dabitur," rege autem ne sic quidem remittente preces paret; et Agago 
adduci occidique iusso, illico aim revertitur. ' 


108 IOANNIS ZONARAE 


D - Kal αὐτῷ ἐντέλλεται ὃ 940g πρὸς "DIwcol ἀπελϑεῖν xal 
χοῖσαι τῷ ἐλαίῳ εἰς βασιλέα ἕνα τῶν ἐκείνου υἱῶν ὃν ἂν δείξῃ 
ὟΤΙ 4 αὐτῷ. καὶ ἀπελϑὼν εἰς Βηϑλεὲμ καὶ ϑύσας κέκληκε τὸν ᾿Ϊεσσαὶ 
καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ. . xal ἰδὼν τὸν πρωτότοχὸν μέγαν τε καὶ 
καλὸν ῴφήϑη ἐπ᾽ αὐτῷ τὸν ϑεὸν εὐδοκεῖν. ὃ δὲ ϑεός “μὴ ἐπι-- ὁ 
βλέψῃς" εἶπεν “ἐπὶ τὴν ὄψιν αὐτοῦ, μηδ᾽ εἰς τὸ τοῦ σώματος 
μέγεθος" ἄνϑρωπος μὲν γὰρ slg πρόσωπον ὄψεται, ὃ δὲ θεὸς εἰς 
καρδίαν." παρελθόντων δὲ καὶ τῶν ἄλλων παίδων τοῦ ᾿Ϊεφσαέ, 
ἐπ᾽ οὐδενὶ εὐδόχησεν ὃ ϑεός. καὶ ᾧτε Σαμουήλ “οὐχ ἐξελέξατο 
κύριος ἐν τούτοις, καὶ εἰ ἔστιν ἔτι λοιπός, παρελϑέτω." καὶ 10 
P I 68 ᾽Ιεσσαί “μικρὸς ἔτι περιλέλειπεαι᾽" ἔφη “ποιμαίνων. κληϑῆναι 
οὖν αὐτὸν ὃ προφήτης ἐκέλευσεν. ὡς δ᾽ ἧχε κληθεὶς ὃ Zlafló, 
παῖς πυρράκης μετὰ κάλλους ὄφϑαλμῶν καὶ τἄλλα καλός, τοῦτον 
εἶναι τὸν χρισϑησόμενον δηλοῖ τῷ Σαμουὴλ ὃ ϑεός. καὶ λαβὼν 
ἐχεῖνος τὸ κέρας τοῦ ἐλαίου ἔχρισεν αὐτὸν ἐν μέσῳ τῶν ἀδελφῶν 15 
αὐτοῦ. καὶ ἀπῇλϑεν εἷς ᾿ἀρμαϑαΐμ. πνεῦμα δὲ ϑεῖον ἐφήλατο. 
ἐπὶ Außiòo, ἐκ δὲ Σαοὺλ ἀπέστη, καὶ πνεῦμα πονηρὸν μετῇει 
αὐτὸν συμπνῖγον καὶ κακοῦν. τὸν ἄνδρα. ἔδοξεν οὖν. παρίστασϑαί 
τινὰ τῷ βασιλεῖ εἰδότα ψάλλειν μετὰ κιννύρας, ἵν᾽ ὅτε προσπέσοι 
αὐτῷ τὸ δαιμόνιον ἐκταράττον, ψάλλῃ ἐν τῇ κιννύρᾳ καὶ κατευ-50 — 
B νάζῃ τὸν τάραχον. μεταπέμπεται τοίνυν ὡς τοιοῦτον τὸν 4αβίδ" 
καὶ ἠγαπήϑη ὃ νεανίας σφόδρα παρὰ τοῦ βασιλέως, καὶ εἰς δπλο- 
φόρον αὐτῷ ἐχρημάτισε. καὶ ἐν τῷ ἐπιέναι τῷ βασιλεῖ τὸ πνεῦμα 


ὅ ἐπ᾽ αὐτὸν A. 10 ἔστιν om A. 11 ἐπιλέλεισται A. 
ποιμαίνων Α, ποιμένων PW, 16 ἀρμαϑαιμ A. 


Ac mandante deo lessaeum accedit, ut unum ex filiis illius oleo 
regem inauguraret, qui sibi monstratus esset. Bethleemam cum ve- 
nisse, re divina facta lessaeum cum filiis arcessit, et cum primo- 
genitum magnum formosumque vidisset, illum deo placere opinetur. 
sed deus "ne" inquit "vultum eius intuere nec proceritatem corporis: 
nam ut homo faciem spectet, animum deus intuetur,"  praetergressis 
igitur lessaei filiis omnibus, nec ullo eorum deo placente, lessaeo dicit 
Samuel "nullum horum elegit deus, sed si quis alius tibi est, is pro- 
deat." tum lessaeus "parvulus adhuc restat, qui oves pascit." eum 
&rcessi propheta iubet. David accitus venit, rufus cum pulchritudine 
oculorum, caetera etiam formosus, eum esse qui ungendus esset, Sa- 
mueli significat deus. itaque sumpta ampulla, oleo eum in medio fra- 
trum inungit; atque Ármathaim redit. spiritus autem divinus in Davidem 
insilit et a Saule recedit, pro quo illum malus spiritus invadit, prae- 
focans et exagitans. visum igitur est regi adiungere hominem cinnyra 
Psallendi peritum, ut d&emonii insultus ac turbatio cantu illo sopiretur. 
arcessitur David, ut idoneus δά eam rem, et a rege magnopere dili- 
«gitur, adeo ut armiger eius appellaretur. quoties igitur spiritus ille 


ANNALIUM I 99. — 1090 


τὸ πονηρὸν κατεπῆδεν αὐτό, καὶ ἀφίστατο, xal εἷς ἑαυτὸν 6 
Σαοὺλ ἐπανήρχετο. 
Οἱ δ᾽ ἀλλόφυλοι κατὰ πῶν ᾿Ισραηλιτῶν ἐπεστράτευσαν, 
ἀντικατέστησαν δὲ αὐτοῖς καὶ οἱ ἐξ ᾿Ισραήλ. καὶ ἐν μεταιχμίῳ 
5 τῶν στρατευμάτων ἀμφοῖν ἀνήρ τις τῶν ἀλλοφύλων στάς, lo- 
λιὰϑ' ἐκείνῳ τὸ ὄνομα, ἀνὴρ δυνατὸς καὶ πάντων ὑπερανεστηκώς 
(πηχέων γὰρ ἕξ καὶ σπιϑαμῆς τὸ ὕψος αὐτῷ, καὶ ὃ ϑώραξ 
αὐτοῦ πεντακισχιλίων σίκλων εἶλκε σταϑμόν, καὶ τὸ δόρυ αὐτοῦ 
ὡς ἀντίον ὑφαινόντων, καὶ 5 λόγχη τοῦ δόρατος σίκλων ἕξακο- C 
10 oio»), οὗτος ἐν “μέσῳ στὰς ἀνεβόησε πρὸς τοὺς υἱοὺς ᾿Ισραήλ 
“χαταβήτω τις ἐξ ὑμῶν καὶ ἀντιστήτω μοι" καὶ ἐὰν πατάξῃ με, 
δουλεύσομεν ὑμῖν, ἐὰν δὲ ἐγὼ καταβαλῶ αὐτόν, ἔσεσϑε ἡμῖν εἷς 
δούλους." καὶ τοῦτο ἐπὶ τεσσαράκοντα ἐποίει ἡμέρας. τοῦ δὲ 
Σαοὺλ τὸν Ζ.αβὶδ πρὸς ᾿Ιεσσαὶ ἀναπέμψαντος, ὃ πατὴρ αὐτὸν 
15 ἔσταλκεν εἷς τὸ στρατύπεδον τοῖς στρατευομένοις τῶν ἀδελφῶν 
κομιοῦντα τὰ ἐπιτήδεια" τρεῖς γὰρ ἦσάν οἱ πρεσβύτεροι τῷ Σαοὺλ 
συνεπόμενοι. ἐλθόντος δὲ τοῦ 4αβὶδ πρὸς τοὺς ἀδελφούς, ὃ 
ἀλλόφυλος Γολιὰϑ πάλιν ὡς ἔϑος αὐτῷ εἷς μονομαχίαν προῦ- 
καλεῖτο xal τοὺς Ἑβραίους ὠνείδιζεν ὅτε μηδεὶς αὐτῷ συμμιξαε D 
0 ϑαρρεῖ. ἀκούσας δὲ τῶν λόγων τούτων ὃ Ζ]αβὶδ ἤγανάκτησε καὶ 
εἶπε πρὸς τοὺς παρόντας “ἐγὼ μονομαχήσω αὐτῷ." ἀνηγγέλη 
τοῦτο τῷ βασιλεῖ, ὃ δὲ παραστάντι αὐτῷ τῷ ofi “οὐ δυνήσῃ" 
1 αὐτό] αὐτοῦ Α. 8 prius αὐτοῦ A, αὐτῷ PW. 11 ésa- 
καταστήτω À. 11 et 19 d» A. 19 δουλεύσομεν À, δουλεύ- 


cope» PW. 18 ἐποίει ἐπὶ v. jp. A. 18 εἰς τὸ στρ. ἔσταλκε A. 
19 αὐτῶν Α. 90 ὁ add Α. 22 δυνήσῃ À, δυνήσει PW. 


ains regem invadebat, carminibus illus abigebatur, et Saul ad se 
ibat. 

Cum autem Palaestini bellum Israelitis intulissent, atque hi in 
Procinctu starent, quidam ex alienigenis stans in medio amborum exer- 
dtum, nomine Golias, vir robustus et magnitudine corporis omnibus 
Wperior, quippe statura sex cubitorum et dodrantis, cuius thorax siclo- 
Tm quinque milia pendebat, hasta instar iugi textorii erat, mucrone 
Sexcentorum siclorum pondere, is igitur in medio stans exclamat ad 
lmwelitas "descendat aliquis vestrum'et mecum congrediatur: qui si me 
percusserit, serviemus vobis; sin ego illum delecero, vos nostri servi 
eitis." idque quadraginta diebus continenter fecit. David autem ἃ 

δὰ patrem lessaeum remissus, subinde in castra missitabatur ad 
&lerendum fratribus militantibus commeatum: nam tres natu maiores 
Balm sequebantur. cum igitur ad fratres venisset, Golias rursus de 
Rore singulare certamen poscebat et Hebraeis exprobrabat neminem 
Mcun congredi audere. iis verbis auditis indignatus David ad eos qu 
Mlerant ait se cum illo pugnaturum. quo nuntiato rex Davidi "non" 


410 IOANNIS ZONARAE 


ἔφη “διὰ μάχης χορῆσαι πρὸς τοῦτον τὸν ἀπερίτμητον" παῖς γὰρ 
σὺ ἔτι." καὶ ὃ 4αεβὶδ ϑαρρεῖν ἔλεγεν ἐπὶ τῷ ϑεῶ, ὃς αὐτὸν 
xarà τῆς ἄρκτου ἐνίσχυσε καὶ κατὰ τοῦ λέοντος ἐπερχομένων τῇ 
eoluyy καὶ ϑρέμματα ἁρπαζόντων, οὖς διῶξαι εἶπε καὶ τὰ μὲν 
ἡρπαγμένα ἐπανασώσασϑαι, πατάξαι δὲ τοὺς ϑῆρας xal ἀνελεῖν. 5 
ΡΙ64 ἐπὶ τούτῳ ἔφη ϑαρρεῖν ὡς καὶ τὸν ἀλλόφυλον πατάξαι δώσει 
αὐτῷ καὶ ἐξελεῖν ὄνειδος ἐξ υἱῶν Ἰσραήλ. ὃ μὲν οὖν εἶπε ταῦτα, 
6 δὲ βασιλεὺς ἐπέτρεψέν οἱ πορεύεσϑαι, καὶ περιέϑετο τὰ οἰκεῖα 
et 2 3 * 3 i2 / 2 » 
ὅπλα αὐτῷ. καὶ ἦσαν ἄχϑος αὐτῷ, καὶ ἀπεδύσατο ταῦτα, ἄρας 
δὲ τὴν βακτηρίαν καὶ πέντε λίϑους ἐν τῷ καδδίῳ ἐνθέμενος καὶ 10 
τὴν σφενδόνην φέρων ἐν τῇ χειρί, πρὸς τὸν ἀλλόφυλον ὥρμησεν. 
ὃ δὲ κατεγέλα αὐτοῦ καὶ ἐπυνθάνετο εἰ πρὸς κύνα τῇ βακτηρίᾳ 
W 143 xal τοῖς λίϑοις πορεύεται. καὶ ὃ Zfoafló καὶ χείρω κυνὸς ἡγεῖ- 
σϑαι αὐτὸν ἀπεκρίνατο. ἐκεῖνος δὲ ὀργισϑείς, καὶ μεγαλαυχήσας 
δώσειν τὰς σάρκας αὐτοῦ τοῖς πετεινοῖς τε καὶ τοῖς ϑηρσίν, ὥρ-- 15 
B μησὲν ἐπ᾿ αὐτόν. ταχύνας δὲ ὃ 4.αβὶδ καὶ λίϑον τῇ σφενδόνῃ 
ἐνθέμενος ἐπὶ μέτωπον ἐπάταξε τὸν πολέμιον. καὶ ἦν ἡ πληγὴ 
κραταιά, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον 6 ἀλλόφυλος. δραμὼν δὲ 
Δαβὶδ καὶ τὴν ἐκείνου ῥομφαίαν σπασάμενος ἀποτέμνει τὴν κεφα-- 
λὴν Γολιὰϑ' καὶ σκυλεύει τὰ ὅπλα αὐτοῦ. τοῦτο τοῖς ἀλλοφύλοις 30 
δειλίαν ἐνέβαλε, καὶ ἔκλιγαν εἷς φυγήν. Σαοὺλ δὲ τὸ οἰκεῖον 
αὐτοῖς ἐπάγει «στράτευμα φεύγουσι" καὶ κτείνεται τῶν Παλαι- 
στηνῶν πλῆϑος πολὺ καὶ πλείονες τραυματίζονται καὶ τὸ στρατό- 
πεδον αὐτῶν διαρπάζεται. τὴν κεφαλὴν δὲ Γολιὰϑ' προσάγει 
Δαβὶδ τῷ Σαούλ, τὴν δὲ ῥομφαίαν τῷ ϑεῷ ἀνατίϑησιν. 25 
inquit "poteris pugnam committere cum isto incircumciso, cum puer 
adhuc sis." tum David se deo fretum esse respondet, qui sibi contra 
ursam vires dedisset et contra leonem qui gregem invasissent et pecudes 
rapuissent: eos se persecutum et rapta recuperasse et percussisse bestias 
atque occidisse, 60 igitur se esse fretum, qui et alienigenam illum sibi 
perimendum sit traditurus, et ignominiam Israeliticae gentis depulsurus. 
atque ille quidem haec dicebat, rex autem ire permittens sua illi arma 
accommodat: quibus David gravatus uti recusat, sed baculo sublhto et 
quinque lapidibus in pera conditis cum funda sua ad alienigenam pro- 
erat. at ille Per derisum interrogat num ad canem cum baculo et 
lapidibus iret. David respondet eum sibi cane deteriorem videri. tum 
ille iratus verbis arrogantibus se carnem eius feris et alitibus daturum 
minitans contra Davidem ruit: qui et ipse celeriter lapide fundae im- 
posito frontem hostis ictu adeo vehementi ferit ut is pronus in faciem 
corrueret. David accurrit, eductoque Goliae gladio caput illi praecidit, 
et spolia eius legit. ea re alienigenae territi in fugam vertuntur. Saul 


immisso fugientibus exercitu suo magnam turbam occidit, plures vulnerat, 
castra diripit. David Goliae caput Sauli offert, gladium deo consecrat. 


ANNALIUM I 80. |^ AH 


' 80. ἸἘπανιούσης δὲ τῆς στρατιᾶς al γυναῖκες συνήντων C 
αὐτοῖς xal χορεύουσαι χιλιάδας ὀλέσαι τὸν Σαοὺλ ἧδον, αἱ δὲ - 
παρϑένοι μυριάδας τὸν “αβὶδ ἀφανίσαι ἀντῇδον. τοῦτο πρὸς 
φϑόνον ἠρέϑισε τὸν Σωούλ, φήσαντα “καὶ τί αὐτῷ ὑστερεῖ πλὴν 
δῆ βασιλεία; καὶ ὑπεβλέπετο τὸν  afld. ἐπιπεσόντος δὲ τῷ 
Zo) πνεύματος πονηροῦ, καὶ τοῦ “αβὶδ κατεπάδοντος ὡς ἔϑος 
αὐτῷ, τὸ δόρυ ἔβαλεν ὃ Σαοὺλ κατ᾽ αὐτοῦ" καὶ δὶς τοῦτο ἐποίησε. 
καὶ ὃ Δαβὶδ ἐξέκλενε" χύριος γὰρ ἣν μετ᾽ αὐτοῦ. δεδιὼς δὲ ad- 
τὸν ὁ βασιλεὺς χιλίαρχον ἐποιήσατο, ἵν᾽ εἷς τοὺς πολεμίους ἀπιὼν 

10 χωδυνεύσῃ.ς ὃ δὲ τῷ ϑεῷ συμμαχούμενος εὐωδοῦτο, καὶ ὃ λαὸς 
ἠγάπα αὐτόν, καὶ ἣ τοῦ βασιλέως ϑυγάτηρ ἹΠελχὸλ ἤρα 4αβίδ. D 
προσηγγέλϑη οὖν ὃ ἔρως τῷ βασιλεῖ, καὶ ὃς εἰς λαβὴν ἐπιβουλῆς 
ἐχρᾶτο τῷ ἔρωτι. ἔφη γὰρ δώσειν αὐτῷ τὸ ϑυγάτριον εἰ ἑκατὸν 
ἀχροβυστίως ἐνέγχοι αὐτῷ, οἱηϑεὶς πεσεῖσϑαι αὐτὸν τοῖς ἀλλο-- 

16 φύλοις μαχόμενον. τοῦτο μαϑὼν ὃ 4 αβὶ ἐπορεύϑη μετὰ τῶν 
ὑπ᾽ αὐτόν, καὶ ἐπάταξεν ἐν τοῖς ἀλλοφύλοις καὶ ἤνεγκεν ἄκρο- 
βιστίας τῷ Σαοὺλ ἑκατόν. ὃ δὲ ᾿Ιώσηπος οὐχ ἑκατὸν ἀκρο- 
βυστίας κομίσαι τὸν ΖΦαβίδ, ἀλλὰ ἑξακοσίας κεφαλὰς ἀλλοφύλων. 

καὶ ζεύγνυσιν αὐτῷ τὴν ἑαυτοῦ ϑυγατέρα ἸΠελχόλ. ὁρῶν δὲ τὸν 
Ὁ Δαβὶδ xal τῷ ϑεῷ συμμαχούμενον καὶ τῷ πλήϑει φιλούμενον, 
ἔτι μᾶλλον ἐδεδίει, καὶ ἐπεβούλευεν αὐτῷ, καὶ κτανεῖν ἐπεχείρει. P 165 


3 αὐτοῖς À, αὐτῷ PW. 8 τὸν] τῷ Α. 4 φόνον Α. 
ὁστερεὶ} λείπεται A: illud losephus. 5 ὑπερεβλέπκετο A. 
Ἶ ἔβαλε κατ᾽ αὐτοῦ ὁ σαοὺλ À. 10 εὐωδοῦτο Α, εὐοδοῦτο PW. 
14 16 et 17 ἀκροβύσταρ A. 14 ἐνέγκη A. 1o μαχούμενον A. 


41 αὐτῷ om A. 
FoxTBs. Cap. 30. losephi 4nt. 6 10 et 11. Regum 1 19. 


30. Redeunti domum exercitui occurrunt mulieres ac saltantes 
Salem mile occidisse canunt; Davidem vero decem milia delevisse 
respndent virgines. ea verba Soulem ad invidiam incitarunt, ut di- 
eret "quid ei praeter regnum deest?" et Davidem suspectum haheret. 
itaque cum malo spiritu corriperetur, eumque David de more excantaret, 
lanceam contra illum mittit: idque iterato factum. sed David praesidio 
dirino septus ictum declinat. deinde rex Davidem metuens tribunum 
Militum creat, ut inter hostes periclitetur. at ille deo adiutore rem 
bene gerit, populo carus; nec non Melchol filia regis illius amore capitur. 
quo Saul nuntiato struendarum insidiarum occasionem arripit, filiam ei 
se daturum pollicens si centum praeputia alienigenarum sibi attulisset, 
fore sperans ut in praelio caderet. eo David intellecto, cum suis mili- 
tibus profectus, caesis hostibus centum Sauli praeputia affert ( Iosephus - 
noB centum praeputia sed sexcenta capita attulisse narrat), itaque Mel- 
chelis coniugio potitur. caeterum Saul, qui eum et divinitus foveri et 
publice carum haberi cerneret, magis etiam formidare, insidiari, moliri 


112 IOANNIS ZONARAE 


: φῷ οὖν υἱῷ ᾿Ιωνάϑαν xal τοῖς πιστοτάτοις τῶν οἰκετῶν τὴν ἀναί- 
κρεσιν αὐτοῦ ἐπιτάσσει. ᾿Ιωνάϑαν. δὲ φιλῶν τὸν 4}αβὶδ δηλοῖ 
| αὐτῷ τὸ ἐπίταγμα. xal φυλάττεσθαι παραινεῖ, καὶ ἐπαγγέλλεται 
'διαλεχϑήσεσϑαι περὶ αὐτοῦ τῷ πατρὶ καὶ τὸ πᾶν ἐκφῆναι. αὐτῷ. 
καὶ μέντοι καὶ διειλέχϑη καὶ μετήνεγκε πρὸς πραότητα" μετα- δ 
᾿βαλὼν γὰρ μηδὲν ἀδικήσειν ὥμοσε τὸν Ζαβὶδ ὃ Σαούλ. ᾿Ἰωνά- 
Ju» δὲ ταῦτα δεδηλωκὼς τῷ 4΄αβίδ, εἰσάγει -πρὸς τὸν βασιλέα 
αὐτόν, καὶ ἦν Gg πρώην αὐτῷ παῤαμένων. τῶν δὲ Παλαι- 
στηνῶν κινηϑέντων καὶ πάλιν καὶ τοῖς Εβραίοις ἐπιόντων, ἄντι-- 
παξόμενος. αὐτοῖς παρὰ Σαοὺλ ὃ Ζ4αβὶδ ἀποστέλλεται, xol μετὰ 10 
B νίκης ἐπάνεισι. τοῖς δ᾽ εὐτυχήμασι τοῦ ἀνδρὸς καὶ ὁ κατ᾽ αὐτοῦ 
φϑόνος συνηύξετο τῷ Σαούλ. καὶ τοῦ πονηροῦ πνεύματος αὖϑις 
ἐπελθόντος αὐτῷ καὶ συμπνίγοντος παρῆν ὃ 4)αβὶδ τὴν κιννύραν 
κρούων καὶ xozenddow αὐτό. ὃ Σαοὺλ δὲ τὸ δόρυ κατέχων ἠκόν-- 
τισὲεν αὐτὸ χατὰ τοῦ Ζαβίδ' 0 δὲ προγνοὺς ἐξέχλενέ τε καὶ ἄνε- 15 
χώρησεν. ἀπέστειλε δὲ Σαοὺλ νυκτὸς φύλακας εἷς τὸν οἶκον 
4Ζαῤίδ, ἵνα μεϑ᾽ “ἡμέραν κτείνῃ αὐτόν. γνοῦσα δὲ τοῦτο Ἡϊελχὸλ 
4 γυνὴ αὐτοῦ, διὰ ϑυρίδος τὸν ἄνδρα κατήγαγε" καὶ ἀπέδρα. 
ἕωθεν δὲ τοῦ Σαοὺλ πέμψαντος ἐπὶ τὸν Δαβίδ, ἡ Μελχὸλ τὴν 
κλίνην ἑτοιμάσασα "Oc τινος ἐν αὐτῇ κειμένου, καὶ τοῖς ἐπιβλή-- 30 
^ μασιν ὑποϑεῖσα ἥπαρ αἰγὸς νεοσφαγοῦς, ὡς ἂν τῇ τούτου κινήσει 
y “1 & τὸ ἐπίβλημα σαλευόμενον δόχησιν παράσχῃ χεῖσϑαι παρὰ τῇ κλένῃ 
τινά, εἰσάγεε τοὺς σταλῶτας καὶ νοσεῖν τὸν ἄνδρα φησίν. — oi δὲ 


9 ἐπιτάττει A. 14 αὐτοῦ Α. 15 ἔκχλινέ τε A. 17 δὲ] 
δὲ καὶ Α, 90 ἐπιβλήμασι περιϑεῖσα Α. 22 παρέχη A. . 


necem. igitur lonathae filio et famulorum fidelissimis caedem eius 
mandat. verum lonathas, qui Davidem amaret, mandatum patris ei 
refert, cavere iubet, cum patre se acturum promittit eique indicaturum 
omnía. facit ita et patris animum ad clementiam traducit, ut mutata 
sententia iuraret se Davidi nullam facturum iniuriam; et Davidem his 
renuntiatis ad regem adducit, ut sicut prius ei praesto esset. cum 
autem Palaestini denuo se moverent et Hebraeos invaderent, David 
contra eos ἃ Saule missus, re bene gesta revertitur. sed quo hic plu- 
ribus successibus utitur, eo graviorem regis invidiam subit. itaque cum 
Sauli, quem malus genius denuo invaserat atque angebat, cum cinnyra 
praesto esset et excantaret, Saul hastam correptam contra eum coniieit : 
at ille praeviso declinatoque ictu discedit, Saul vero satellitibus nocta 
in Davidis aedes missis, mane eum tollere decreverat. quo Melchol 
cognito Davidem per fenestram demissum eripit. mane cum David ab- 
ducendus esset, Melchol ita parato lectulo quasi aliquis in eo iaceret, 
et stragulis corde recens mactatae caprae supposito, cuius motu stra- 
gula agitata opinionem afferrent quasi aliquis in lectulo recumberet, 


ANNALIUM I 31. - 113 


ἀπήγγειλαν τῷ Σαούλ, xal ὃς ἐπὶ τῆς κλίνης αὐτὸν ἀχϑῆναι 
διακελεύεται. ἀπελθόντες δὲ οἱ πεμφϑέντες καὶ τῆς κλίνης ἀρά- 
μένοι τὸ ἐπίβλημα, τὸ τέχνασμα κατενόησαν καὶ τῷ βασιλεῖ 
κατηγγέλχασιν. οὕτω δὲ τὸν ϑάνατον ὃ 4αβὶδ ἐκφυγὼν τῷ 
5 Σαμουὴλ εἰς ᾿ἀρμαϑαῖμ προσελήλυϑε καὶ σὺν ἐκείνῳ διῆγεν dv 
Ναβιὼϑ' εἷς 'Paud. πέμπει τοίνυν κἀκεῖ ὃ Σαοὺλ τοὺς ἄξοντας 
τὸν 4αβίδ, οἱ δ᾽ ἀπελθόντες καὶ προφητῶν ἐχκλησίαν εὑρόντες 


καὶ αὐτοὶ προεφήτευον. τοῦτο μαϑὼν ὃ βασιλεὺς ἑτέρους πέμπει, D 


κἀκείνων σχόντων ὁμοίως ἄλλους ἀπέστειλε, καὶ τῶν τρίτων δὲ 
10 χατόχων γεγονότων τῷ πνεύματι αὐτὸς ἐξώρμησεν ὑπ᾽ ὀργῆς, καὶ 
πλησιάσας προφητεύειν ἤρξατο καὶ αὐτός, ὅτε καὶ τὸ ἀδόμενον 
οἱ ἐχεῖ παρόντες ἐφϑέγξαντο τό “εἰ καὶ Σαοὺλ ἐν προφήταις; 
ἐλϑὼν δὲ ὅπου ἦν Σαμουήλ, ἔκφρων ὥσπερ γενόμενος καὶ τὴν 
ἐσθῆτα περιδυσάμενος γυμνὸς ἔκειτο δι᾿ ὅλης τῆς ἡμέρας καὶ τῆς 
15 γυχτός. | 
91. 'O δὲ Δαβὶδ ἐχεῖϑεν ἀπέδρα καὶ τῷ ᾿Ιωνάϑαν τὴν 


κατ᾿ αὐτοῦ τοῦ πατρὸς μεμήνυκεν ἐπιχείρησιν" ὃ δὲ ἠπίστει. ῬῚ 68 


ἠξίου δὲ αὐτὸν ὃ 4αβὶὃ ἀπόπειραν ποιήσασϑαι τῆς γνώμης τῆς 
πατρικῆς καὶ ταύτην δηλῶσαι αὐτῷ ἔξω προσμενοῦντι τῆς πόλεως. 
προσαγαγὼν οὖν λόγους 6 ᾿Ιωνάϑαν τῷ πατρὶ περὶ τοῦ “Ιαῤίδ, 
καὶ τὴν πατρικὴν προαίρεσιν ἐγνωχὼς δεψῶσαν τὸν ϑάνατον τοῦ 


8 καὶ —* Atta δὴ om A. à /^HM δ᾽ Bing νυκτός τὸ 
* c6, spa et voxtóg relicto ὗ 
EAS que ua m Tore κω, | 


FoxmTus. Cap.31. losephi 4nt. 6 11 —13.  Hegum 1 20—924, 


Rigos introducit, maritum aegrotare dicens: quo Senl nuntiato eum in 
leto afferri iubet. illi sublato lectulo reiectisque operimentis commen- 
&m deprehensum regi nuntiant. sic David vitata morte Ármathaim ad 
elem sese confert et cum 60 Nabiothae Ramae degit. Saul eo 
quoque mittit satellites qui Davidem abducerent: qui cum eo pervenis- 
«nt, invento prophetarum conventu vaticinari et ipsi coeperunt. eo 
cognito rex alios mittit: quibus et ipsis eodem modo affectis iterum 
mitit alios: qui cum et ipsi numine afflati essent, ipse ira percitus 
propere descendit, cumque prope accessisset, itidem vaticinari coepit, 
quo tempore qui ibi erant celebratum illud protalerunt "numquid et 
ul inter prophetas?" cum vero ad Samue 
mente exutisque vestibus totum diem totamque noctem nudus iacuit. 
31. David inde aufugiens lonathae patris contra se conatum 
significat, quod cum ille non crederet, petit ut paterni animi periculum 
faciat et sibi extra urbem manenti nundet. itaque Ionathas Davidis 
apud patrem facta mentione, cum eum illius sitire sanguinem intelle- 
Zonarse Annales. 


em accessisset, alienata 


(^ 


UM" 


114 lOANNIS ZONARAE 


ἀνδρός, ἀπαγγέλλει πάντα. αὐτῷ λάϑρα δι᾽ ἑαυτοῦ, καὶ σώζειν 
προτρέπεται tavróv.. καὶ ὥρχισε. τὸν ““αβὶδ' μεμνῆσϑαι αὐτοῦ, | 
χἂν τύχῃ ϑανὼν ἐνδείξασθαί τε χρηστὸν εἷς τοὺς ἐξ αὐτοῦ. 
ταῦτ᾽ εἰπὼν ᾿Ιωνάϑαν δπέστρεψε, Zdafid δὲ φεύγων εἰς Ναβὰ 
παραγίνεται πρὸς ᾿Αβιμέλεχ τὸν ἀρχερέα. ὃ δὲ πῶς μόκος ἥκει δ 
διεπυνϑάγετο. κἀκεῖνος ἐντετόλϑαι τι αὐτῷ παρὰ τοῦ βασιλέως 
εἶπεν ἀπόρρητον, “καὶ ἵνα μή τις γνῷ περὶ τούτου, μεμόγωμαε" 
ivraü9a δέ μοε συνελθεῖν τοῖς παιδαρίοις ἐπέεαξε." ταῦτα 
εἰπὼν ἄρτους ἤτησε. καὶ Ó ἀρφχεερεὺς. μὴ ἔχειν εἶπεν ἄλλους ἢ 
τοὺς ἁγίους, καί “εἶ ἀπὸ γυναικὸς ἐφυλάξασϑε, λάβετε τούτους 10 
καὶ φάγετε." ὁ δὲ καὶ ῥομφαίαν αὐτῷ δοθῆναι ἐζήτησε. μὴ 
ἔχειν μέντοι ὃ ἀρχιερεὺς ὅπλον ἕτερον ἀπεχρίνατο ἢ τὴν ῥομφαίαν 
τοῦ Γολιάϑ', ἣν αὐτὸς ἀνέϑετο τῷ ϑεῷ. καὶ ταῦτα λαβὼν ὃ 
Δαβὶὸ εἰς T29- ἀπελήλυϑε πρὸς βασιλέα. τῶν ἀλλοφύλων 1Myyotic. 
καὶ γνωσθεὶς ὅστις εἴη καὶ φοβηϑείς, μανίαν ὑπεκρίϑη καὶ ὡς 15 
ἔχφρων ἐπορεύετό τε καὶ ἔπραττεν. οὕτω δ᾽ ἐκ τῶν ἀλλοφύλων 


C διασωθεὶς εἰς τὴν ᾿Ιούδα φυλὴν παραγένεται, καὶ κρύπτεται εἷς 


-J 


τὸ σπήλαιον Ὃδολάμ. ἔνϑα οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ οἱ συγγενεῖς 
προσῆλθον αὐτῷ" εἶτα. καὶ ἄλλοι ἐκεῖ συνερρύησαν, ὡς γενέαϑαε 
πάντας περὶ τετρακοσίους, ἄπεισν' δ᾽ ἐκεῖϑεν' elg τὴν ἸΠωαβῖτεν, 30 
καὶ παρακαλεῖ τὸν βασιλέα ἸΠωὰβ᾽ παροικῆσαι παρ᾽ αὐτῷ τοὺς 
γονεῖς αὐτοῦ ἕως ἂν εἷς τι τέλος ἥξει τὰ κατ᾿ αὐτόν. ὃ δὲ πείέ- 


3 τοὺς] τὸν A. 6 αὐτῷ add K: LXX ὃ βασιεὺς ἐντέταλταί 
μοι ῥῆμα. 8 ἐπκέτασε A. 12 ἢ] εἰ μὴ Α. 14 ἐγχοῦς Α. 
20 eig noaísag A... EE | 


xisset, illi clam ipse omnem rem nuntiat et fuga salutem quaerere iubet ; 
Davidemque iuremragdo sibi obstringit ut sui  recordaretur, et si ipee 
mortuus esset, liberis suis benefaceret. his lonathas dictis revertitur, 
David Nabam ad Abimelechum pontificem se confert. ei miranti cur 
solus iret David "mihi rex" inquit "arcani aliquid mandavit, quod ne 
uis rescisceret, solus adsum: hic autem convenire me famulos meos 
ussit." his dictis panes petiit. sacerdos se non nisi sacros habere 
respondit: verum si a mulieribus puri essent, acciperent atque ederent. 
tum David gladium etiam dari sibi petit: sed' cum sacerdos non alia 
arma nisi Goliae gladium se liabere diceret, quem ipse deo consecrasset, 
eo David accepto Getham ad regem alienigenarum Anchum se confert. 
ibi agnitus, et perterrefactus, insaniam simulans quasi mentis impos et 
incedere et agere omnia. sic ab alienigenis elapsus in tribum Tudaicam 
proficiscitur, et in spelunca Odola delitescit. ubi fratres et cognati eum 
conveniebant, post et ali ad. eum confluebant circiter quadringend. 
inde in Moabitidem abit , regemque orat ut parentibus suis ilic exsulare 
liceret donec àuae res exitum aliquem sortirentur, obsequitur ille, et 


ANNALIUM 1I 81. 11$ 


ϑέται xol προσδέχεται τὸν ᾿Τεσσαὶ xal τὸν οἶχον αὐτοῦ. καὶ ὃ 
Δαβὶδ ἐπορεύϑη εἰς. τὴν γῆν ᾿Ιούδα, τοῦτο Γὰδ τοῦ προφήτου 
κελεύσαντος. ὁ “Σαοὺλ δὲ μαϑὼν ὅτι πλῆϑος ἤϑροισται πρὸς 
Δαβίδ, συγκαλεσάμενος τοὺς φίλους ὠνείδιζεν αὐτοὺς dig ἐκείνῳ 
δηπροστιϑεμένους. δοῦλος δέ τις Σαοὺλ Σύρος τὸ γένος, Δωὴκ 
τοὔνομα, παρατυχὼν ὅτε τοὺς ἄρτους ὃ ἀρχιερεὺς ἔδωκε τῷ D 
Δαβὶδ καὶ τὴν ῥομφαίαν τοῦ' Γολιάϑ, παρεστηκὼς τότε αὐτῷ, 
ἀπήγγειλε τῷ βασιλεῖ ὡς εἶδε τὸν Ζ4΄αβὶδ παραγενόμενον πρὸς 
τὸν ἀρχιερέα καὶ ἐρωτῶντα δι᾽ αὐτοῦ τὸν ϑεὸν καὶ ἐπισιτισμὸν 
Ἰολαβόντα καὶ τὴν ῥομφαίαν, μεταπεμιψάμεκος δὲ τὸν ἀρχιερέα W Y 46 
ὃ βασιλεὺς ἐπενεκάλεε αὐτῷ συνωμοσίαν μετὰ  Zfafld. καὶ 
προσέταξε τοῖς παρεστῶσιν αὐτῷ ὁπλίταις κτεῖναε τὸν ἀρχιερέα 
za) πᾶσαν τὴν γενεὰν αὐτοῦ“ εὐλαβηϑέντων δ᾽ ἐχείνων ἐπενεγκεῖν 
χεῖρα τοῖς τῷ ϑεῷ ἱερωμένοις, τῷ Ζωὴκ ἐπιτρέπει τοὺς φόνους. 
15καὶ ὃς ἀπέχτεινεν ἅπαντας τριαχοσίους ὄντας καὶ πέντε, καὶ τὴν P 167 
πόλιν αὐτῶν ἐπάταξεν, ἡβηδὸν ἅπαντας ἀνελών, οὗ γυναικῶν 
οὗ νηπίων οὐχ ἑτέρας ἡλικίας φεισάμενος. εἷς δὲ μόνος υἱὸς τοῦ , 
ἀρχιερέως διέδρα τὸν ϑάνατον ᾿Αβιάϑαρ καλούμενος, ὃς φυγὼν 
πρὸς Zlafió ἀπήγγειλε τὰ γενόμενα. | J | | 
v Τῶν δὲ ἀλλοφύλων ἐμβεβληκότων εἴς Κεϊλὰ καὶ τὴν χώραν 
ληϊζομένων, ὃ Zfofió κελεύσαντος τοῦ ϑεοῦ ἐπῆλϑεν αὐτοῖς μετὰ 
τῶν τετραχοσίων, καὶ ἐπάταξεν αὐτοὺς καὶ τὴν λείαν ἅπασαν 
ἐκαγήγαγεν. “Σαοὺλ δὲ στέλλει πλῆϑος στρατιωτῶν bt αὐτὸν 


3 εἷς ἐπορεόθη Α. 6 ὄνομα À. 15 παρεστηκόσιν A. 
14 το τὴν ined oonl A. 23 uiris ἐκεῖ A. tem 


laseo cum sus familia suscepto David Gadis prophetae iussu in ter- 
Ttà Indaicam redit. Saul ubi cognovisset Davidem manum fecisse, con- 
vXat amicos, cum eis expostulat quasi cum Davide colludentibus, 
Deg autem Syrus, Saulis servus, qui adfuerat cum pontifex Davidi 
panes et Goliae glàdium dedisset, regi nuntiat ut Da dem ad pontifi- 
cm profechmm viderit, ut pontifex eius nomine deum consnluerit, ut 
C€mmeatum et Goliae glàdium illi dederit. rex pontificem arcessitum 
coniurationis cum Davide initae accusat, et a satellitibus cum omni pro- 
ie occidi iubet. illis caedem virorum deo sacra offerentium reformi- 
dantibus Doego id negotii dat. is iussa regis exsequitur, omnibus . 
interfectis, numero quinque et trecentis: in civitatem eorum quoque 
grassatus, sublatis prorsus omnibus, mullo aetatis aut sexus respectu. 
anus duntaxat pontificis filius Abiathar füga elapsus Davidi nuntiat quid 
accidisset. 
Cum autem alienigenae Ceilam impressione facta praedas ex agro 
agerent, David auctore deo cum quadringentis eos s eaedit, 
omnemque praedam recipit. tum Saul copias militum ad eum occidén- 


C 


116 JOANNIS ZONARAE 


ἀναιρήσοντας. ὃ δὲ ἀπῆλθεν ix Κεῖλὰ εἷς τὴν ἔρημον. καὶ 
B Σαοὺλ οὐχ ἐπαύετο ζητῶν ϑανατῶσαι αὐτόν. ᾿Ιωνάϑαν δὲ fjxt« 
παρὰ τὸν 4αβὶδ καὶ παρεθάρρυνεν αὐτὸν xak παρεκάλει ἐλπίδας 
ἔχειν χρηστάς. ἐπεὶ δὲ “αβὶδ ἐπὶ τὴν πέτραν κατέφυγε τὴν ἐν 
τῇ ἐρήμῳ Mad», καὶ ὃ. Σαοὺλ. ἐπῆλϑε μετὰ πλήϑους πολλοῦ, 5 
ἐκινδύνευε ληφϑῆναε afi, εἰ. μὴ ἄγγελος ἧκε τῷ Σαοὺλ dg 
ἀλλόφυλοι τῇ χώρᾳ ἐπέθεντο" καταλιπὼν γὰρ τὸν Jafid ἐπὶ 
τοὺς πολεμώυς. ἐξώρμησεν. εἶτα ἀπηγγέλη αὐτῷ ὡς ἐν τῇ ἐρήμῳ 
Γαδδὶ αὐλίζεται ὃ 4αβίδ, καὶ τρισχιλίους λαβὼν ἐπορεύετος 
.- ἀπιὼν δὲ ὑπὸ τῆς γαστρὸς ἠνωχλήϑη. καὶ ἦν τε σπήλαιον ἐχεῖ; 10 
ἐν ᾧ “4αβὶδ καὶ οἱ μετ᾽ αὐτοῦ ἐνδότερον κατεχρύπτοντο" τοῦτο 
εἰσέδυ Σαοὺλ εἷς ἀπόπατον. καὶ Auſlo ἠρεϑίζετο παρὰ τῶν 
C μετ᾽ αὐτοῦ χτεῖναε Σαούλ. ὃ δὲ οὐχ ἐπείσϑη, ἀλλὰ τὸ πτερύ- 
χιον τῆς διπλοίδος αὐτοῦ λάϑρα. ἐκτεμὼν ἔλαβε. καὶ ἐξελθόντος 
νι 5 700 βασιλέως προελήλυϑεν ὃ 4αβὶδ καὶ ἐβόησεν ὀπίσω Σαούλ. 16 
καὶ ὃ βασιλεὺς ἀπεῖδε πρὸς τὴν φωνήν. καὶ προσεκύνῃσε Δαβὶδ 
καὶ εἶπε “μὴ πίστευε ταῖς διαβολαῖς. ἰδοὺ παρέδϑωκέ σε κύριος 
elg τὰς χεῖράς μου" ὅτε γὰρ ἐν τῷ σπηλαίῳ τὸ τῆς διπλοῖδος σου 
πτερύγιον ἀπέτεμον, ῥᾷον ἦν μοι καὶ ἀνελεῖν 0e." καὶ ἅμᾳ. τὸ 
τμῆμα αὐτῷ ὑπεδείκνυε καί “δικάσαι κύριος ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ 30 
σοῦ" ἐξεβύησε. καὶ Σαοὺλ πρὸς ταῦτᾳ κατανυγεὶς ἦρε τὴν 
D φωνὴν αὐτοῦ καὶ xAuscag ἔφῃ τῷ afi) “δίκαιος σύ" ἐγὼ μὲν 
γὰρ αἰτιός σοι κακῶν, σὺ δέ μοι ἀνταπέδωχας ἀγαϑά. ὅϑεν 


19 ἐπέτεμον Α Iosephus, ἕξεμον PW. 


dum mittit: sed David relicta Ceila in desertum se confert. Saule au- 
tem ne sic quidem ab eius occidendi consilis discedente, Ionathas ad 
Davidem profectus confirmat hominem et spem bonam habere iubet. 
sed cum David in petram deserti Maanis confugisset, Saule cum magnis 
éopiis aggresso, in periculo captivitatis fuisset, nisi nuntiata hostium 
! in regionem impressione Sanl relicto Davide ad sua tuenda se rece- 
pisset. post haec Sauli nuntiatur Davidem in deserto Gaddi versari. 
assumptis igitur delectorum tribus milibus, inter eundum turbatis inte- 
stinis in speluncam ad requisita naturae secedit, in qua David cum sua 
cohorte latitabat: qui cum a snis ad occidendum Saulem incitare£ur, 
non obsequitur, sed laciniam vestis eius clam praecidit. rege egresso 
et ipse procedit, clamore post eum sublato: ad quem conversum 
adorat et sic infit "noli fidem adhibere, o rex, calumniis. ecce dit 
te dominus in manus meas: nam cum in spelunca vestis tuae laciniam 
raeciderem, multo facilius teipsum occidissem." simulque illam pro- 
ert et "diiudicet inter me et te dens" exclamat. quae cum regis ani- 
mum perculissent, sublata voce cum eiulatu Davidi dicit "tu iustus es: 
nam cum ego male de te sim meritus, tu in me beneficus exstitisti. 


Pal ) 


ANNALIUM I 89, 117 


Ζεείϑομαι ὅτι βασιλέα σὲ "Ἰσραὴλ, τηρεῖ ὃ ϑεός: ϑδὸς δή μοι 
míorec ὡς οὖχ ἐξολοθρεύσεις τὸν οἶχόν μον, ἀλλὰ διατηρήσεις 
πὸ γένος μου." — xal ὦμοσε Δαβὶδ τῷ Σαούλ, καὶ ἀπῆλθον ἀπ᾿ 
εϑὸλλήλων. 

f£» 82. ᾿“πέϑανε db τότε καὶ Σαμουὴλ ὃ προφήτης, ἀνὴρ 

«δίκαιος καὶ χρηστός" ὃς ἦρξε τοῦ ᾿Ισραὴλ. μετὰ τὸν "HAd μόνος 
ga) ἔτη δώδεκα, μετὰ δὲ Σαοὺλ ὀκτωκαίδεκα. καὶ Ζ΄αβὶδ εἷς 
“πὴν ἔρημον ἀπῆλθε αάν. καὶ ἀπέστειλε πρὸς Νάβαλ τὸν 
«ἸΚαρμήλιον πλούσιον ἄνδρα, κείροντα τὰ ποίμνια αὐτοῦ, τοὺς 


L«D σεροσεροῦντας αὑτῷ καὶ ἀξιώσοντας δοῦναι τοῖς μετ᾿ αὐτοῦ καὶ P 1 68 


«xr, καϑὼς ἂν προαιροῖτο, ἀνέπαφα τηρήσασι τὰ ποίμνια καὶ 
“ποὺς ποιριίένας αὐτοῦ. Νάβαλ δὲ σκληρὸς τυγχάνων καὶ ἵταμός, 
εὐπανϑρώπως τοῖς τοῦ 4αβὶδ ἀπεχρίϑη καὶ ἀναιδῶς “τίς ὃ ““αβίδ; 
za) τίς ὃ υἱὸς Itocal;" καὶ δραπέτην καλέσας αὐτόν. ἐπὶ τού-- 
135 zov; ϑυμοῦται 4αβίδ, καὶ ὦμοσεν ἐξολοθρεῦσαι πάντα τὰ τοῦ 
ἸΝάβαλ, καὶ nga πρὸς ἐκεῖνον σὸν τετραχοσίοις ὁπλίταις. ἡ δὲ 
τοῦ Νάβαλ γυνὴ συνετὴ οὖσα καὶ ὡραῖα, μαϑοῦσα ὅπως τε 
““αβὶδ προσεῖπε τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς καὶ ὡς ἀσινῆ τὰ αὐτῶν συνετή- 
Φησε καὶ ὅσα τῷ Zaffló ἀνταπεκρίϑη 6 Νάβαλ βλάσφημια, μηδὲν 


30 χοινωσαμένη τῷ οἴχείῳ ἀνδρί, λαβοῦσα ἐπὶ τῶν ὄνων ξένια παν- δὰ I 46 


"oid τε xal πολλὰ πρὸς τὸν Zfuflld ἐπορεύετο. καὶ συναντήσασα 


2 τηρήσειρ Α. 6 τοῦ] τὸν Α. 8 ἀρὸς τὸν νάβαλ τὸν A. 
13 post ὁ uiid A add εἰπὼν. 15 sd τοῦ νάβαλ πάντα A. 
19 o » ἐπ 9 A. 


ἘΌΝΤΕΒ. Cap.32. loscphi 4nt. 6—13 εἰ 14. Regum 1 25 —31. 


qm credo te ad regnum Israelis asservari ἃ deo. verum dato mihi 
m te domum meam non eversurum sed conservaturum esse genus 
meum," iurat Sauli David, itaque discedunt invicem. | 
32. Sub id tempus Samuel etiam moritur, vir iustus et bonus, 
qi post Elii obitum Israelitis praefuerat annos duodecim solus, cum 
anle octodecim. David in desertum Maanis recedit, et ad Nabalem 
Carmelitam, hominem divitem, qui greges suos tondebat, legatos mittit 
petitum ut sibi et suis quantum ipsi visum esset impertiretur, ob de- 
fensos et greges et pastores eius. Nabal homo asper et ferox Davidicis 
inhumaniter respondet, et impudenter "quis" inquit "est David? quis 
est Tessaei filius?" eumque fugitivum vocat. his contumeliis irritatus 
David se Nabalem cum omnibus sois deleturum iurat, et cum quadrin- 
gentis armatis adversus eum proficiscitur. verum Nabalis uxor, ma- 
trona prudens et formosa, cum rescivisset quemadmodum David maritum 
allocutus esset et bona ipsorum ctustodisset, atque ut iaritus Davidi 
contumeliose respondisset, re cum illo non communicata asinos multis et 
variis muneribus onerat, Davidi obviam proficiscitur. ad quem cum 


Ἂς 
^ 


48 IOANNIS ZONARAE 


τούτῳ προσεκύνησε, ἐδεῖτό τε μὴ μνησιχαχῆσαι τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς" 

΄ εἶναι γὰρ ἐκείνῳ κατὰ τὴν κλῆσιν τὸ φρόνημα ( ἀφροσύνην γὰρ ὃ 
Νάβαλ δηλοῖ)" ἀφεῖναι δὲ τὴν ὀργὴν καὶ τὰ προσαγόμενα δέξα- 
σϑαι. ὃ δὲ καὶ ἐπήνεσε τὴν γυναῖκα, καὶ συγγνώμην νείμας 
ὑπέστρεψεν. ἐπανελθοῦσα δὲ d γυνὴ πρὸς τὸν Νάβαλ τὴν τοῦ ὃ 
Δαβὶδ ἔφοδον ἐχείνῳ μεμήνυχε. καὶ ἃς δείματέ τε καὶ λύπῃ 
κατασχεθεὶς οὗ πλείους τε τῶν δέκα ἐπιβιοὺς ἡμερῶν ἀπέρρῃξε 
τὴν ζωήν. καὶ τοῦτο μαϑὼν ὁ 4αβὶ ἀπέστειλε πρὸς “4βιγαίαν 
μνώμενος αὐτὴν ἑαντῷ. ἡ δὲ οὐκ ἀξίαν εἶπεν équxiv εἶναι πρὸς 

C συνοίκησιν τοιούτῳ ἀνδρί, ὅμως μένξοι ἀπῇλϑε" καὶ ἔλαβεν αὖ- 19 
ξὴν εἷς γυναῖκα “αβίδ. 0. 

'O δὲ Σαοὺλ ἐπεβούλευεν Ui αὐτῷ, καὶ μετὰ τριαχιλέων 
λογάδων στρατοπεδεύεται παρὰ τὸν βουνὸν Ἔχελάτ, ὅπου διέ- 
τριβεν ὃ Δαβὶδ μετὰ τῶν σὺν αὐτῷ ἑξακοσίων ἀνδρῶν. νυχτὸς 
δὲ ἐπορεύϑη afi) οὐτὸς καὶ ᾿Ἀμεσὰ εἷς τὴν παρεμβολὴν τοῦ 1 
Σαούλ, καὶ εἰσῆλθον ὅπου ἦν καϑεύδων Σαούλ. καὶ τοῦ Zdjtod 
ἀνελεῖν ὡρμηχότος αὐτὸν οὐκ εἴασεν ὃ aid, τὸ δόρυ δὲ τοῦ 
βασιλέως καὶ τὸ ἀγγεῖον τοῦ ὕδατος λαβόντες ἐξῆλθον μή τινος 

D αἰσϑομένον, καὶ ταῦτα τοῦ “«ἐβεγνὴρ τοῦ ἄρχοντος τῆς δυνάμεως 
αὐτοῦ καὶ πολλῶν ἑτέρων κύκλῳ κειμένων τοῦ βασιλέως. ἄνελ- 90 
Ju» δὲ ἐπὶ τὸ ἄκρον τοῦ ὄρους “αβὶδ ἐβόησε πρὸς τὸν “(βεννγήρ 
“τί ὅτε οὐ φυλάσσεις τὸν βασιλέα; ἰδοὺ γὰρ εἰσῆλϑόν τινες κτεῖ- 


1:09 A, δὲ PW. Θθμνώμενος A, μνώμενον PW. 111 ὃ δαβὶδ A. 
18 ἐχελά LXX, Σεκελά Ἰοβερῦῃ. [4 ἐξακοσέων À, τετρακοσίων 
PW: ilud LXX et Iosephus. 16 et 16 legendum (sed. 


rvenisset, honore praebito ropst ut jnjuriae maritd sui oblitus, cuius 
—* nomini responderet (Nabal enim vaecordiam significat ), iraque 
deposita ea quae offerrentur acceptaret. ille collaudata muliere dataque 
venia recedit. reversa domum Nabali Davidis hostilem accessum indicat: 
quo audito et. terrore et moerore tanto oppressus est, ut post diem 


ecimum vitam abruperit. quo ito David ad Abigaesm mittit eam- 
que ambit. ila, etsi talis viri coniugio se indignam esse diceret, tames 
ei nubit. 


Interea Saul Davidi nihilominus insidiatur, cum tribus delecto- 

rum milibus iuxta collem Echelam castris positis, quo in loco David 

| cum suis sexcentis viris versabatur. is cum Amesa (Abesa) noctu in 
castra Saulis profectus usque in tentorium regis dormientis penetrat, 
ubi Amesam (Abesam) ad trucidandum regem incitatum inhibet: hasta 
duntaxat et hydria regis ablata discedunt, nemine animadrertente; 
quamvis Abener multique alii circum regem iacerent, itaque montis 
cacumine conscenso Abenerem his verbis inclamat "cur non custodis 
regem? ecce vobis ignaris quidam ingressi sunt ad eum oocidendum. 


ANNALIUM 1 82. 119 


sat αὐτόν, καὶ ὑμεῖς οὐκ ἐγνώκατε. ζήτησον οὖν τὸ δόρυ καὶ 
πὸν φακὸν τοῦ ὕδατος, καὶ εἴσῃ οἷος ὁμῶς παρελήλυϑε κίνδυνος. 
ἐπιγνοὺς δὲ τὴν φωνὴν 4αβὶδ ὃ Σαούλ, καὶ ὡς ἐφείσατο καὶ 
améOuc αὐτοῦ δυνάμενος αὐτὸν ἀνελεῖν, ἁμαρτεῖν εἶχε καὶ μεμα- 
f$ --αιῷῶσϑαι, καὶ ἤδιον θαρρεῖν αὐτὸν xal ἐπιστρέφειν εἷς τὸν οἶκον 
«εὐτοῦ. ὁ δέ “κύριος ἔφη "dd ἑκάστῳ κατὰ τὴν δικαιοσύνην ῬῚ 69 
«εὐτοῦ xal κατὰ σὴν πίστιν αὐτοῦ." καὶ ἀπῆλϑε μὲτὰ τῶν 
«οὐν αὐτῷ ἐξαχοσίων dafió πρὸς ᾿Αγχοὺς τὸν βασιλέα τῆς 179, 
tal διῆγεν ἐκὲῖ τέσσαρας μῆνας. τῶν δὲ ΠΠαλαιστηνῶν ἐπὶ τὸν 
3€" Ἰσραὴλ ἐκστρατεῦσαι βουλομένων, ἔφη πρὸς “]αβὶδ ὁ ᾿Ἡγχούς 
"^ συνεξελεύσῃ μοι εἷς τὸν πόλεμον σὺ xal οἱ μετὰ σοῦ;" κἀκεῖνος 
εὐὐτῷ προϑόμως συμμαχήσειν ὑπέσχετος ἤδη δὲ τῶν ἀλλοφύλων 
᾿ πῇ χώρᾳ προσελασάντων τῶν ᾿Ισριηλιτῶν, ὁ Σαοὺλ τεϑορύβητο 
διαὶ τοῦ ϑεοῦ ἐπυνθάνετο εἰ μαχήσεται... μὴ ἀποχρινομέγου δέ, 
15 ἐγγασερέμυϑον ἐζήτησε καὶ ἐπορεύϑη πρὸς αὐτὴν μεταμφιωισάμενος 
dva μὴ bong εἴη ἐπιγνωσθῇ, καὶ ἧτησεν ἀναχϑῆναι αὐτῷ τοῦ 
Σαμουὴλ τὴν ψυχήν. καὶ ἐπῳδαῖς τισιν ἀναχϑῆναι δοξάσῃ εἶπε B 
“Σαούλ “ϑλίβομαι σφόδρα ὅτι συνήχϑησαν xur' ἐμοῦ αἱ ἀλλό- 
φυλοι καὶ ὃ χύριος ἀφέστηκεν ἀπ᾿ ἐμοῦ." τὸ dà τοῦ Σαμουὴλ 
30 φάντασμα ἀπεκρίϑη ὡς “πεποίηχέ σοι ὃ κύριος ὅσα προμεμήνυκεν 
δι᾿ ἐμοῦ, καὶ ἀφαιρεῖταί σου τὴν βασιλείαν καὶ δίδωσιν αὐτὴν τῷ 


4 οἵση οἷορ A, οἷος εἴση PW. 4 δυνάμενος A, ϑυνάμενον PW. 
8 ch τὸν d χοῦς ἴω τῆς om Α. 13 προϑ. αὐτῷ Α. 
18 προσ. τῇ χώρᾳ Α. 16 et 17 ἀχθῆναι A. 20 ὅσα προ- 
ἤνυκεν alter codex Wolfii, ὦσε ( ὅ σοι ὃ) πρυμεμήνυχε A, σα 
πρός σὲ μεμήννκεν PW. | 


gunere hastam et bydriam regis, ut inteligas quale vos periculum 
efellerit." Saul agnita voce Davidis, qui cum oocidere potuisset, de- 
nuo sibi pepercisset, se peccasse fatetur ac mentis errore affici; Davi- 

e bono animo esse iubet domumque suam reverti. at ille 
"dominus" inquit "quemque pre iustiia et fide sema remuneretur, 
cumque sexcentis suis ad Anchum Gethae regem se confert, atque ibi 
menses quatiaor commoratur, cum autem Palaestini bellum Israchitis 
illaturi essent, Ancbus Davidi eit "numquid et tu cum tuis mecum ad 
belluza ieris?" respondet ille se strenuam operam navaturum. 
hostibus iam lines Israelitarum ingreseis Sanl perturbatus deum consulit 
ntrum pugna ineunda si(: quo non respondente , engastrimythum quaerit, 
et mulierem convenit mutato habitu ne agnosceretur, petitque Samuelis 
sibi manes elici. qui cum evoca quibmsdam carminibus viderentur, 
San] " vehementer" inquit "angor: nam et alienigenae contra me conve- 
nerunt, et deus a me recessit." Semuelis “ρϑείσαπι respondet "fecit ea 
dominus quae per me praedixerat, regnum te auferons idque Davidi 


χ᾽. 


120 :ῤῪῪ΄ 1OANNIS ΖΌΝΑΒΑΕ 


Δαβίδ, καὶ τὸν λαὸν ὑποτάσσει τοῖς πολεμίοις" σὺ δὲ καὶ οἱ 
υἱοί σου αὔριον πεσεῖσϑε." καὶ ἐλυπήϑη σφόδρα τούτων ἀχκού- 
θας Σαοὺλ. καὶ ἀπῆλϑε. καὶ oi ἀλλόφυλοι ἐστρατοπεδιύσαντο, 
καὶ Zfaflió καὶ o6 μετ᾽ αὐτοῦ ἑξακόσιοι ὄπισϑεν. τοῖς δὲ σατρά» 

C mai οὐκ ἤρεσχε συστρατεύεσϑαι αὐτοῖς τὸν 4αβίδ, λέγουσι ὃ 
“μή τι κακὸν ἐργάσηται εἷς ἡμᾶς ἐν τῷ πολέμῳ τοῖς ὁμοφύλοις 
προσϑέμένος, καὶ ἀποστρέφειν αὐτὸν ἠξίουν. καὶ ὃ ᾿Ἡγχοὺς 

. τοῖς σατράπαις πειϑόμενος ἀπελϑεῖν ἐκέλευσε τῷ Δαβίδ. καὶ ὃς 
ἀπῆλϑε μετὰ τῶν σὺν αὐτῷ, καὶ εὗρε τὴν Σικελώγ, ἣν δέδωκεν 

αὐτῷ ““γχοὺς εἷς κατοίκησιν, ἐμπεπυρισμένην, καὶ τὰς γυναῖκας 10 
1 47 ἑαυτοῦ ἀμφοτέρας xol ὅσοι ἦσαν ἐκεῖ αἰχμαλωτισϑέντας παρὰ 
τῶν ᾿“μαληκιτῶν. καὶ ἀνῴμωξεν ἐπὶ τούτῳ Zfoffló καὶ oi μετ᾽ 
αὐτοῦ, καὶ ἠρώτησε τὸν ϑεὸν διὰ τοῦ ἀρχιερέως ᾿Αβιάϑαρ εἶ 
καταδιώξεται ὀπίσω αὐτῶν. ἐπιτρέψαντος δὲ τοῦ ϑεοῦ κατε- 

D δίωξε μετὰ τῶν τετραχοσίων, τοὺς δὲ διαχοσίους ἐπὶ φυλακῇ 16 
τῶν σκευῶν καταλέλοιπε. καὶ εὑρὼν ἐσκεδασμένους αὐτοὺς 
ἐσθίοντάς τε καὶ πίνοντας, xal αἰφνηδὸν αὐτοῖς ἐπιϑέμενος, 
πλὴν τετραχοσίων ἐν δρομάσι πεφευγότων καμήλοις πάγτας 
ἀπέκτεινε καὶ τὴν λείαν ὅπασαν διεσώσατο. ἀναστρέψαντες δὲ 

oi μετὰ “οβὶδ τετρακόσιοι οὐκ ἤϑελον συμμεριστὰς αὐτοῖς καὶ 30 
τοὺς διαχοσίους γενέσϑαι, ἀρκεῖσθαι δ᾽ ἠξίουν. σεσωσμέναις ταῖς 
ἑαυτῶν γυναιξίν. ἄδικον δὲ τὴν γνώμην ταύτην ἔκρινεν ὃ Δαβίδ, 
καὶ ἐπίσης πᾶσι δεῖν μερισϑῆναι τὴν ὠφέλειαν ἀπεφήνατο. ὃ καὶ 

6 ἐργ. πρὸς ἡμᾶς τοῖς ὅὁμοφ. προσθέμενος ἐν τῷ πολόμω A. 


8 ποιθόμονος Α, πειθόμενον PW. 16 διακόνους ἐπὶ φυλα- 
κῆς À. 17 τε om A. 21 διακοσέους} διακόνους A. 


tribuens, et populum hostibus subijciens, tu vero filiique tui cras 
cadetis." his auditis Sanl ingenti moerore affectus discedit, iam castra 
osuerant hostes, et David cum suis sexcentis & tergo eorum stativa 
abebat, verum satrapis gon probabatur ea societas: causabantur enim 
metuendum esse ne qua sibi clades ab eo inferretur, in bello ad popu- 
lares suos se conferente. itaque petunt ut discedat; et Anchus satrapis 
O€bsequens eum abire iubet. discedit igitur cum suis David Sícelagem, 
8b Ancho sibi ad habitandum assignatam. incensam reperit, uxoresque 
-sSuas ambas cum omnibus qui ibi fuerant captas ab Amalechitis. ea clade 
deplorata per Abiatharem sacerdotem deum consulit an persequendi sint 
hostes. deo permittente cum quadringentis persequitur, ducentos ad 
impedimentorum custodiam relinquit: et sparsim comedentes bibentesque 
adeptus et ex improviso aggressus, omnes caedit praeter quadringentos, 
qi cursoribus camelis effugerunt; omnemque praedam recuperat. qua- 
ringenti Davidici reversi manubias cum ducentis partiri recusant, bene 
cum illis actum dicentes quod uxores suas recepissent. verum David 
eam sententiam ut iniustam damnat, et quicquid partum esset ex aequo 


ANNALIUM I 82, 121 


végaoc ἔχτοτε γέγονε, συμμερίζειν κελεύων τοῖς μαχομένοις à: 
λεΐξφυρα κατὰ τὸ ἴσον τοὺς τὰ σχεύη φυλάσσοντας. πολέμου δὲ P-I 10 
σεσφραγέντος τοῖς ᾿Ισραηλίταις καὶ τοῖς Παλαιστηνοῖς, πλεῖστοι 
μεν χτείνονται τῶν Ἑβραίων, καὶ οἱ τρεῖς δὲ παῖδες Σαοὺλ, ἔπε-- 
ὅσων, καὶ αὐτὸς Σαοὺλ ἐτέτρωτο εἷς τὰ ὑποχόνδρια. καὶ γνοὺς 
xexiploc βεβλημένος καὶ οὗ ζησόμενος, εἶπε τῷ ὁπλοφόρῳ αὐτοῦ 
ἐχεχεντῆσαι αὐτόν, ἵνα μὴ ζῶν ἔτι τοῖς πολεμίοις ληφϑῇ. τοῦ δὲ 
βεὴ πειϑομένου ποιῆσαι τὸ κελευόμενον, αὐτὸς ἐπέπεσεν ἐπὶ τὴν 
δομφαίαν αὐτοῦ καὶ ἀπέϑανεν. καὶ ὃ ὅπλοφόρος αὐτοῦ ὧς εἶδε 
10n:góyra τὸν βασιλέα καὶ αὐτὸς ἀπέκτεινεν ἑαυτόν. τῇ δ᾽ ἐπαύ- 
Qo» σχυλεύοντες οἱ ἀλλόφυλοι τοὺς πεσόντας τῶν ᾿Ισραηλιτῶν, 
ἐνέτυχον τοῖς νεχροῖς τοῦ Σαοὺλ καὶ τῶν παίδων αὐτοῦ ἐν τοῖς 
ὄρεσε Γελβουέ, καὶ ἐκτεμόντες τὰς κεφαλὰς αὐτῶν elc τὴν οἰχείαν - 
ἔπεμψαν χώραν, πανταχοῦ ϑεατρίζοντες ταύτας καὶ edayytutó- B 
Ἰόμενοι, καὶ τὰς πανοπλίας αὐτῶν ἀνέϑεντο τοῖς οἰκείοις ϑεοῖς, τὰ 
δὲ σώματα ἀνεσταύρωσαν παρὰ τὸ τεῖχος εϑσὰμ ἣ μετέπειτα 
ἐχλήϑη Σχυϑόπολις. τῶν δὲ τὴν πόλιν ᾿Ιαβεὶς οἰκούντων i» 
Γαλαὰδ μαϑόντων ὅσα συνέπεσον τῷ Σαούλ, ἐξῆλθον oi δυνα- 
τώτατοι, καὶ δι᾽ ὅλης τῆς νυχτὸς συντείγαντες τὴν πορείαν, 
Δ0καϑεῖλον τὰ σώματα Σαοὺλ, καὶ ᾿Ιωνάϑαν, καὶ ἀπαγαγόντες 
εἰς ᾿Ιαβεὶς ἔκαυσαν ταῦτα, καὶ τὰ ὄστᾶ συλλέξαντες ἔϑαψαν. 
ἐβασίλευσε δὲ Σαοὺλ ζῶντος ἔτι τοῦ Σαμουὴλ ὀχτωκαίδεκα ἔτη, 
ἐχείγου δ᾽ ἀποθανόντος δύο καὶ εἴκοσι. MEE 


4 à) om A, 5 ὑποχόνερια A. 7 ληφθῇ A, ληφθῶ PW. 
16 μεθσὰμ (pro βεϑσὰμ) Α, Βαιθσὰμ LXX, Βηϑσὰν Iosephus, 
ἹΜμεϑορὰμ PW. 


iubet dividi. unde ea lex obtinuit ut ad impedimentorum custodiam 
relicti in partem manubiarum veniant cum jis qui pugnavere, praelio 
inter Palaestinos et Israelitas commisso plurimi ex Hebraeis cadunt, et 
tres filii Saulis: qui et ipse letaliter in praecordiis se vulneratum sen- 
tiens, ab armigero se confodi iubet, ne vivus in hostium potestatem 
veniat. quod cum ille recusaret, gladio incumbens moritur. quo armiger 
wiso et ipse necem sibi consciscit. postridie Palaestini dum interfectos 
Esraelitas spoliant, Saulis et liberorum illius cadavera in montibus Gel- 
is reperiunt, ac resecta eorum capita domum mittunt et ubique 
epeciatum proponunt, victoriam sibi gratulantes, armis eorum diis suis 
edicatis. cadavera vero in cruces sustulerunt iuxta moenia Methsamae 
( Bethsamae) , quae postea Scythopolis est appellata. Saulis clade apud 
abinos Galaditas cognita, fortissimi quique, itinere per totam noctem 
continuato, Saulis et Ionathse cadavera sublata Tabim rettulere; iisque 
crematis ossa sepeliverunt. regnavit Saul superstite adhuc Samuele 
annos octodecim, eo defuncto viginti dnos. 


W I 48 


122 IOANNIS ZONARAE 


LIBER SECUNDUS. 
ον ἃ, "Mon δ᾽ ἐπανῆλθε 4αβὶδ ἐκ τῆς τῶν ἀλλοφύλων κοπῆς, 
καί τις ἀνὴρ προσῇλϑεν αὐτῷ ἀπαγγέλλωκ τὴν ἧτταν τῶν Ἰσραη- 
λιτῶν καὶ τὸν ϑάνατον τοῦ Σαοὺλ xal τοῦ Ἰωνάθαν. ἀνακχρενό- 
μένος δὲ εἰ ἀληϑῇ ἀπαγγέλλει, εἶπε καιρίαν πληγῆναι τὸν Σαούλ, 
καὶ μὴ οἷόν xe ὄντα δι᾽ ἀσϑένειαν ἑαυτὸν ἀνελεῖν, παραχαλέσαι 5 


αὐτόν, ἵνα μὴ ζῶν τοῖς πολεμίοις ἁλῷ, ἐπιρρῶσαι αὐτῷ τὴν 


“πληγὴν ἐπιπεσόγεε τῇ ἰδίᾳ ῥομφαίᾳ" xol ποιῆσαι κατὰ τὸ ἐπέ- 
ταγμα, καὶ τὸν βασιλέα διαχειρίσασϑαι. καὶ εἰς. πίστιν τῶν 
λόγων προέξεινε τὸν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ἐκείνου βασίλειον στέφανον 
καὶ τὸν ἐπὶ τοῖς βραχίοσι χρυσόν, καὶ ἐδίδου 4αβίδει ἐϑρήνησεν 10 
οὖν “αβὶδ καὶ οἱ nex? αὐτοῦ τὸν Σαοὺλ καὶ τὸν Ἰωνάϑαν, τὸν 
δὲ τὸν Σωοὺλ ἀνελόντα ἐχόλασεν ὅτι τῷ χριστῷ κυρίου τὴν χεῖρα 
ἐπήνεγκε. καὶ μετὰ ταῦτα τοῦ ϑεοῦ κελεύσαντος εἷς Χιβρὼν 
ἀνέβη, πόλιν Ἰούδα, μετὰ ἀμφοῖν τῶν γυναικῶν αὐτοῦ “αἰχινοὸμ 
καὶ ᾿Α4βιγαίας, καὶ oi ἄνδρες oi μετ᾽ αὐτοῦ πανοικί" ἔνϑα βασε- 15 
λεὺς αἱρεῖεκαι παρὰ τῆς Ἰούδα φυλῆς. εὐλόγησε δὲ Δαβὶδ τοὺς 
ἄνδρας Ἰαβεὶς ὡς ϑάψαντας τοὺς τοῦ “Σαοὺλ καὶ τοῦ Ἰωνάϑαν 
γεκρούς. . | ᾿ 
Ὃ δὲ τοῦ Σαοὺλ ἀρχιστράτηγος ᾿Αβεννὴρ λαβὼν τὸν περί- 


P I 71 λοιπὸν υἱὸν τοῦ κυρίου αὐτοῦ τὸν Ἰεβοσϑέ, βασιλέα ἐπὶ πάντα 20 


τὸν Ἰσραήλ, τοῦ Ἰούδα χωρίς, ἀνηγόρευσεν. ἦν δὲ τεσσαρώ- 
12 τὸν om A. τὴν om À. | 
FowTEs. Cap. l. losephi dnt. 7 1 οἱ ἃ. Regum 2 1—5.. 


l. Davidi recens a caede hostium reverso vir quidam Israelitarum 
stragem οἱ Saulis ac Ionathae interitum nuntiat, rogatus num vera nun- 
Garet, respondet Sanlem letali vulnere accepto cum ipse sese ob imbe- 
cillitatem occidere mon posset, suam opem implorasse ne vivus in ho- 
stium potestatem veniret: juvisse igitur ut, qui gladio proprio iam 
imcmbuisset, eo ictu conficeretur, et sustulisse regem ut mendasset. 
quae ut vera crederentur, regii capitis coronam et armillas aureas 

vidi offert. Sanlem igitar et lonatham David cum suis luget, sed 
hominem illum supplicio afficit qui uncto domini manus attulisset, deinde 
iussu dei Chebronem adscendit, urbem ludaicam, cum utraque uxore 
Áchinoa οὐ Abigaea, eiusque milites cum omni familia: ubi a tribu 
Iudaica rex declaratur. labinos ob sepulti Saulis et Ionathae officium 
collaudat. 

Ábener autem Saulis dux reliquum herilem filium Iebosthem 
totius Israelitici populi, Iudaica tribu excepta, regem renuntiat, tum 


ANNABIUM I.I. 138 


κονξα ἑτῶν ὅτε ἐβασίλευσεν ὃ Ἰιβοσϑέ, καὶ δέο ἔτη τῆς βασιλείας 
ἐχράτησεν, ὃ . δὲ Ἡβεννὴρ δι᾽ ἀργῆς ἐποιεῖεο τὴν τοῦ Ἰούδᾳ 
φυλὴν ὡς βααιλεύσασαν «τὸν Δαβίδ, xo) ὥρμησε κατ᾽ αὐτῆς. 
ἀπήντησε δ᾽ αὐτῷ μετὰ δυνάμεως Ἰωάβ, ὃς ἦν τοῦ 4αβὶὸ ἀρχε- 
δσεράτηγος. καὶ πρῶτον μὲν δώδεκα ἐξ ἑκάσεης ἐμονομόχησαν 
σερατιῶς᾽" πώντων δὲ πεπεωκότων ἐχείνων, καὶ ἄμφω «i στραξειαὶ 
ἀλλήλαις προσέβαλον, καὶ ἡττήθησαν οἱ τοῦ “(βεννήρ. ᾿Αβεσὰ 
δὲ καὶ ᾿Ασαὴλ ἀδελφοὶ Ἰωάβ. ὃ δὲ ᾿᾿σαὴλ ἐπὶ πρδῶν. deé- 
^m. ἀεμνυνόμενος ἐδίωκεν ὄπισϑεν ᾿(βεννήρ. ὃ δὲ ἀναστρέφειν B 
Ἰθπαρήνει" ἐπεὶ δὲ μὴ ἔπειϑε, πλήξας αὐτὰν ἐξόπισϑεν καιρίως 
ἀπέχτεινε. τοῦ τεθνεῶτος δ᾽ οἱ σύγγονοι διὰ τὴν τοῦ. ἀδελφοῦ 
σφαγὴν ὀργιζόμενοι μετέϑεον τὸν 24 evo. ἐχεῖνος δὲ στὸς ἐπὶ 
κορυφῆς ἑνὸς τῶν βουνῶν ἐβόησε πρὸς Ἰωὰβ λέγων “μὴ παρόξυνε 
πρὸς μάχην ἄνδρας ὁμοεθνεῖς" καὶ ᾿(σαὴλ' yàg ἡμάρτηκε μὴ πει- 
10σϑείς uos συμβουλεύοντι ἀναστρέφειν, κἀντεῦϑεν τέερωτεαί τε xoi 
τίϑνηκε." παράχλησιν οὖν τοὺς λόγους τούτους ὃ Ἰωὰβ ἡγησά- 
μενος ἀναχλητικὸν ἠχῆσαι κελεύει τὴν σάλπιγγα καὶ τὴν δίωξις 
ἔστησεν. ἀρχὴν. δὲ ἐξ ἐκείνου. παρ᾽ “Ἔβραίοις ἔλαβεν ὁ ἐριφύλιος 
πόλεμος, καὶ διέμεινεν ἐπὶ πλεῖστον, τῶν μὲν τοῦ afl κρα- 
δθταιουμένων, ἀσϑενούντων δέ γε κῶν τοῦ Σαούλ, | 
᾿Ἐτέχϑησαν δὲ τῷ afi ἐν Χεβρὼν ὄντι ἐκ γυναικῶν δια- C 
φόρων υἱοὶ Yi, ὧν ἦν πρωτότοχος ὃ Μμνών. τοῦ δὲ ᾿Αβενγὴρ 
σεαλλαχῇ μιχϑέγτος Σαούλ, ἠγαγάχεησεν Ἰεβοσϑὲ κατ᾿ αὐτοῦ διὰ 
τὴν παλλαχὴν τοῦ πατρὸς αὐτοῦ. τοῦτο γέγονεν αἴτιον τοῦ 


4 τοῦ om A. 


amnos quadraginta natum; qui biennium imperavit, idemque Abener 
JAudaicae tribui ob Davidem regem creatum infensus bellum infert. cuj 
XKoabus Davidis imperator cum suis copiis occurrit: ac principio duodeni 
uirimque concurrunt; quibus mutus caede sublatis, et exercitibus com- 
«resis, Abenerii snccumbunt, loabi fraíires erant Abesa et Asahel, 
«pyuorum hic pedum celeritate fretus Abemerem persequebatur: monet ille 
mt redeat, non obtemperantem ἃ tergo opportuno ictu illato conficit. 
tum perempti fratres Asahelis oaede irritati infesto cursu Abenerem 

ent, at ille in vertice collis stans Ioabum inclamat "ne inter popu- 
Les pugnam concites: nam et Asahel parum feliciter contemptis meis 
mmonitis eccubuit." loabus his verbis obtemperandum ratus receptui 
cani iubet ac persecutionem inhibet. «exstitit Hebraeis hoc intestini 
i exordium, quod longissimo duravit tempore, cwm Davidicorum 

entur, inorum minuerentur. 

Davidi Chebrone habitanti e diversis uxoribus sex nati sunt filii, 
quoram natu maximus fuit Amnon. Iebosthis porro indignatio propter 
Abeneris cum patris Saulis pellice opnsuetudinem, causam illi praebuit 


vires 


124 IOANNIS ZONARAE 


προσρυῆναι τὸν 1fevvio τῷ Δαβίδ. ὃ δὲ Δαβὶδ στείλας πρὸς 
πὸν Ἰεβοσθὲ τὴν ἰδίαν γυναῖκα ἐζήτει ελχόλ. — 0:02 ἀποσπάσας 
αὐτὴν τοῦ ἀνᾶρός, ᾧ μετὰ τὴν φυγὴν τοῦ Zfafió ἡρμόσατο 
αὐτὴν ὃ Σαούλ, ἀπέστειλε τῷ afl. ᾿Αβεννὴρ δὲ τοῖς γηραιοῖς 
vob πλήϑους τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ τοῖς ταξιάρχαις “διαλεχϑ εὶς ὃ 

Ὁ μεταϑέσϑαι συνήνεσε πρὸς Δαβίδ, τοῦτο καὶ πάντων προϑυμου» 
μένων. τοῦτο. δὲ ποιήσας ἧκε πρὸς τὸν 4Ιαβὶδ ἐνόρκους πίστεις 
ληψόμενος. καὶ δεχϑεὶς ἀσμένως, ἀπήει συναϑροίσων τὸ πλῇ- 

' ϑὸς, ἵνα παρὰ πάντων ἀναρρηϑῇ ὃ 4)αβίδ. ἐλθὼν δὲ πρὸς 
Χεβρὼν Ἰωὰβ καὶ μαϑὼν τὰ περὶ ᾿Αβεννήρ, δείσας μὴ ὑπερέξει 10 
ἐκεῖνος αὐτοῦ, κατεῖπε μὲν πολλὰ τοῦ ἀνδρὸς πρὸς 4αβίδ, μὴ 
σεείϑων δὲ στέλλεε λάϑρα τὸν καλέσοντα τὸν ᾿Αβεννὴρ ὡς ἐκ τοῦ 
“αβίδ" κἀχεῖνος ἀνέστρεψε. — xal ὑπαντήσας αὐτῷ Ἰωάβ, καὶ 
ὥς τε μυστικώτερον αὐτῷ διαλεξόμενος, πόρρω τῶν οἰκείων àna- 
yayd» αὐτὸν κτείνει, ξίφει πατάξας ὑπὸ λαγόνα. ofi δὲ 16 

P I 72 τοῦτο μαϑὼν ἤλγησε σφόδρα καὶ τῷ τὸν ἄνδρα κτείναντε κατη-- 
ράσατο, καὶ ἐϑρήνησε τὸν θανόντα καὶ φιλοτίμως ἐνεταφίασεν. 
Ἰεβοσϑὲ δὲ μετὰ μικρὸν ἐπιβουλευϑεὶς ἐσφάγη κοιμώμενος. καὶ 
οὗ τοῦτον ἀνελόντες, δύο ὄντες, τὴν κεφαλὴν λαβόντες αὐτοῦ τῷ 
Δαβὶδ ἀπεκόμισαν. ὃ δὲ o9 μόνον μὴ κεχαρισμένα πρᾶξαι αὑτῷ 20 

^ φρὺς ἄνδρας ἡγήσατο, ἀλλὰ καὶ ἀναιρεϑῆναι προσέταξε, δέκας 
τοῦ φόνου πραττόμενος. εἶτα πᾶς Ἰσραὴλ πορεύεται πρὸς Δαβίδ, 
καὶ χρίουσιν αὐτὸν εἰς βασιλέα πασῶν τῶν φυλῶν. ἦν δὲ τρια- 


15 αὐτὸν om Α. 40 πράξειν Α. 


ad Davidem deficiendi. David, missis δὰ lebosthem legatis uxorem 
suam Melcholem repetitum, obtinet ut ea sibi a marito, cui viro exsu- 
iahte a Saule. desponsa fuerat, avulsa remitteretur. interim Abener 
«um senioribus populi et centurionibus agit ut ad Davidem se conferrent. 
quo haud gravatim ab omnibus impetrato, ad Davidem fide utritique 
iureiurando firmata profectus, cupideque exceptus, ad convocandum 
opulum abit, ut David ab omnibus rex consalutaretur. loabus autem 
Chebronem profectus, Abeneris defectione cognita, cum viram apud 
Davidem multis criminibus obiectis frustra calumniatus esset, clam no- 
mine Davidis arcessendum curat, reversum et longius a suis, tanquam : 
&rcani quid cum eo acturus, seductum pugione in ilia impacto perimit. 
uae res ingenti moerore Davidem affecit, adeo ut diras ultrices inter- 
ectori imprecaretur, et mortui exsequias magno cum lüctu honorifice 
celebrarét. paulo post lebosthes per insidias dormiens occiditur, eius- 
que caput a duobus, qui facinus id perpetrarant, Davidi affertur. is 
vero adeo gratiam eis non habendam ésse censuit, ut supplicio affici 
iuberet ob caedem domini. deinde omnes Israelitae ad Davidem se con- 
ferunt, eumque regem omniuri tribuam ungunt. " Iudaicae tribus regum 


ANNALIUM II 2. 126 


“πκογταέτης Δαβὶδ ὅτε ἐπὶ τὸν Ἰούδαν ἐβαδίλευσεν , καὶ ἦρξεν. à 
--Ο-ὐχιεβρὼν τῆς τοῦ Ἰούδα μόνης φυλῆς ἐνιαυτοὺς ἑπτά, τριάκοντα . 
«ἰἰὲ καὶ τρεῖς τοῦ παντὸς Toga. Β 

2, Anijos δ᾽ ἐν. Χεβρὼν αὐτὸς καὶ oí μει᾽ αὐτοῦ, καὶ 

Ξασιαραγέγονεν εἷς Ἰεροασόλυμα. κατῴχουν δὲ τότε τὴν πόλιν καὶ 


ππξεαεὴν γῆν ἐχείγην Ἰεβουσαῖοε, ὅϑεν ᾿Ἰεβοῦς. ἐκαλεῖτο 5 πόλις " 
--ἀχαναναίοις δ᾽ ἦσαν κατὰ γένος προσήκοντες. ; of τοὺς 


» 


$ 
-mwul χωλοὺς xal ἄλλως πεπηρωμένους στήσαντὲς ἐπὶ τῶν ἐπάλξεων W I 49 
Fai χλεύῃ, μὴ παραχωρεῖν αὐτοὺς ἔλεγον τῷ ““αβὶὸ τῆς εἰς τὴν 
-móh» εἰσόδου. ὀργισθεὶς δὲ διὰ ταῦτα 4αβ'δ. πολιορκίᾳ τὴν 
Ξακόλιν εἷλε, καὶ τοὺς Ἰεβουσαίους ἐκεῖϑεν ὠσάμενος καὶ dyomodo- 
“Φιιΐσας αὐτὴν tdg ὄνομα οἰκεῖον πόλιν eff ἐπωνόμασεν » ἐπὶ 
βραὰμ Σόλυμα καλουμένην. καὶ. διέτριβεν ἐν. αὐτῇ βασίλεια. 
«ἰομησάμενος. ἐγένοντο δὲ ἔτι παῖδες αὐτῷ ἐκ γυναικῶν —— ειόνων c 


XS ad) παλλακῶν. ᾿ xal οἱ ἀλλόφυλοι. ἐστράτευσαν. κατὰ τοῦ “4αβίδ, 


| 


ὁ δὲ τοῦ ϑεοῦ ἐπινεύσαντος ἔξεισι κατ᾽ αὐτῶν μετὰ τῆς ἑαυτοῦ 
στρατιᾶς καὶ νικᾷ. οἱ δὲ no) πλείους συναϑροισϑέντες πάλιν 
ἐκήεσαν. ἐρομένου δὲ xol αὖϑις τὸν ϑεὸν τοῦ “αβίδ, iv τοῖς 
ἄλσεσι τοῦ Κλαυϑμῶνφς προσέταξεν ὃ ϑεὸς αὐλίζεσθαι σὺν τῇ 
Ἀσειρατεᾷ, καὶ μὴ ἄλλως προσβάλλειν τοῖς ἐναντίρις πρὶν ἂν τὰ 
ἄλση σαλεύεσθαι ἄρξωνται. καὶ οὕτω ποιήσας τρέπει τοὺς πολε- 
μέους, καὶ -ἄχρε τῶν ὁρίων αὐτῶν. διώχω» αὐτοὺς ἔκτεινε. μετὰ 
ταῦτα συνεκάλεσε “αβὶ τοὺς ἱερεῖς xal «Δευέτος καὶ ἅπαντα. κὸν 


422 αὐτῶν om À. 
FowTms. Cap. 4, — Ant. 7 3—5. Regum ἃ 5 —9. 


suscepit. David anno setatis, trigesimo , eique soli Chebrone annos | septem. 
imperavit, genti vero universae tres et triginta.  . 

2. — confirmato Chebrone cum suis Hierosolyma. profici 
scitur. lebusaei tum urbem illam ét terram tenebant, cognati C 
maeis, ἃ quibus ipsa etiam urbs Iebus appellabatur. ii caecis ef claudis 
aliüsque mutilatis ad propugnacula per derisum collocatis, eos aiunt urbis 

Davidem prohibituros. quo ludibrio commotus David urbem Ν 
obsidione capit et Iebusaeis inde pulsis instauret ac de suo nomine 
Davidis urbem. vocat, cum Abrahami temporibus Solyma diceretur; 
constrüctaque regia ibi habitat. liberos e * uribus uxoribus et concu- 
binis suscipit. alienigenas bellum inferentes dei nutu cum suis copiis 
egressus vincit, qui cum exercitu longe maiori reparato denuo adessent, 

David oraculo consulto in lucis Luctus considere iubetur cum exercitu, 
meque prius hostes aggredi quam luci agitari coepissent. paret David, 
hostes fundit et usque ad fines ipsorum caedibus persequitur. post haec 
sacerdotes et Levitas omnemque populum Cariathüarim convocat, arcam- 


126 IOANNIS ZONARAE 


λαὸν εἷς Ἀαριαϑιαρείμ. καὶ ἐπεβίβασαν οἱ ἱερεῖς τὴν κιβωτὸν 
D κορίου ἐφ᾽ ἅμαξαν» καινήν, xasdyovreg αὐτὴν εἰς Ἱεροσόλυμα. 
καὶ ó λαὸς καὶ ὃ βασιλεὺς ἦδον ἔμπροσθεν αὐτῆς πορευόμενοι. 
ἀνατραπῆναι δὲ κινδυνευούσης τῆς κιβωτοῦ, ᾿Οζὰν ὃ υἱὸς τοῦ 
ἡΜμιναδὰβ ἐκτείνας. τὴν χεῖρα κατέσχεν αὐνὴν καὶ ἐπεστήριζε μὴ δ 
Ἀεσεῖρ. ϑνήσκει. οὖν. αὐτίκα, δργισθέντος. τοῦ ϑεοῦ ὅτι ἥψατο 
τῆς κιβωτοῦ, ἐπεὶ μὴ ἱέρωτο" καὶ ἐκλήϑη ὃ τόπος ἐκεῖνος ἐντεῦϑεν 
᾿“δαχοπή. καὶ ηὐλαβήθη “Δαβὶδ εἰσαγωγεῖν εἷς τὴν πόλιν τὴν 
κεβωτόν, κατέθετο δὲ αὐτὴν ih τὸν οἶκον ᾿“βεδδαρὰ «““ευέτου 
ἀνδρός" καὶ ἦν dm τρεῖς. μῆνας, καὶ ἀπήλαυσεν. ὃ οἶκος τοῦ 10 
ἀνδρὸς ἐκείνου πολλῶν ὠγαϑῶν. καὶ ἀκούσας Jafió μετεκό.- 
μισεν ἐπεῖϑεν τὴν κιβωτὸν εἷς τὴν πόλιν τὴν ἑαυτοῦ, ἑπτὰ χορῶν 
P I 73 προαγόντων. καὶ adsóg vip κοννύραν ἔκρουε. καὶ ἐχόρευε παίζων. 
ἰδοῦσα δὲ αὐτὸν ἀρχούμεμον. παὺ σκιρτῶντα 5 γυνὴ αὐτοῦ Μελχὸλ 
ἐμέμψατο αὐτῷ ὡς ἀσχηριονοῦνει" ὃ δὲ οὖχ αἰδεῖσθαι εἶπεν, ἐπεὶ 15 
μὴ ἀσχημοσύνη sabre, γινόμενα εἷς ϑεόν. εἰσήνεγκαν δὲ τὴν 
»ιβωτὸν καὶ κατέϑεντο εἷς τὴν σκηνὴν ἣν ἔπηξεν αὐνῇ ὃ Δαβίδ. 
εἶτα οἶκον δομήσασϑαι Tf κιβωτῷ ἠβουλήόϑη. καὶ ὃ ϑεὸς. τῷ 
προφήτῃ. Νάϑαν ἐντέλλεται εἰπεῖν τῷ 4αβὶδ ὅτε “οὐ σὺ olodo- 
μήσεις μοι οἶκον, ἀλλ᾽ ὃ υἱός σου, ὃς σοῦ ϑανόντος τὴν βασι-- 30 
λείαν cov ϑιαδέξετωι. ταῦτα τοῦ προφήταν τῷ 4αβὶδ᾽ ἀπαγ- 
γείλαντος ἐκεῖνος εἷς εὐχαρισείαν ἐτράπετο. καὶ μετὰ ταῦτα 
ἐπάταξε τοὺς ἀλλοφύλους καὶ κατετροπώσατο αὐτοὺς καὶ τοὺς 
1 of om A. 4 ὁ ζάν À i "Otà (cod. Αἰαχ. dttà) LXX, Ὀξᾶς 


Iosephus. 5 ἀμιναδὰμ À, ut p. 99 v. 21. ἀπεστήριξε Α. 
10 ὀκεῖ τρεῖς μῆνας] ἐπὶ μῆνας τροῖς A. . 


que in currum novum sublatam sacerdotes Hierosolyma advehunt, populo 
et rege cum cantu amteoedentibus. quae cum in periculo esset ne ever- 
teretur, Ozan filius Aminadabi extenta manu eam tenens a lapsu de- 
fendit, iratoque deo, quod homo profanus eam cohtrectasset, statim 
moritur. «unde locus ille Diacopes nomen obtinuit. veritus itaque David 
in urbem introducere arcam, domi Abeddarae Levitae deposuit: apud 
quem tres menses mansit, ac viri illius domus multis bonis affecta est. 
quo David audite eam in urbem suam transfert, septem coetibus prae- 
cedentibus , cinnyrem: ipee pulsans οἱ ludibundus sakans, quem Melchel 
uxor saltantem et exsultantem conspicata, ut indecore se gerentem in- 
crepat. at ipse eius facti non pudere se ait, neque indecora esse illa, 
ut quae sd dei honorem referrentur. sic aream intulerunt et in taber- 
nacuio, quod David in eum usum erexerat, collocarunt.' ogeterüm aedem 
illi exstrueturum Nathan propheta iussu dei deterrens "non tu" inquit 
"aedem mihi construes, sed filius tuus, qui m te mortuo susce- 
pturus est." his David a propheta nuntiatis ad gratiarum actioriem 
conversus est. post alieaigenas eorumque socies caedi fügatque et 


ANNALIUM II 5. 127 


«συμμάχους αὐτῶν, καὶ τὴν. Συρίαν ὑπόφορον ἐποιήσατο, φρουρὰν» B 
-a Δαμασκῷ καταστήσως. καὶ ἐν τῷ ἐπαναζευγνύειν ἐπάταξε 
“τὴν Ἰδουμαίαν, καὶ. ἐγένοντα πάντες Ἰδουμαῖοι δοῦλοι τῷ Zfafiid. 
««ἰνησϑεὶς δὲ ὃ Ζ΄αβὶδ τῶν πρὸς Ἰωνάϑαν τὸν τοῦ Σαοὺλ συν- 
-«ϑηχῶν, ἐζήτησεν & τις ἐκ τοῦ γένους τοῦ Σαοὺλ, ὑπολέλειπται" 
cmm μαϑὼν περιεῖναι τοῦ Ἰωνάϑαν υἱὸν βεβλαμμένον τοὺς πόδας, 
- -“ἤεμφιβοσϑὲ κεκλημένον, μετεκαλέσατο αὐτὸν καὶ ἐχαρίσατο τὴν 
—Nmoj πάππου πᾶσαν ὕπαρξιν τῷ ἀνδρί, καὶ δμοδίαιτον ἑαυτῷ διό- 
ov εἶναι ἐκέλευσε, καὶ τοὺς πατρῴους olxésac αὐτῷ προσαπέρνει- 
^ Qmu»* ὧν ἑνὲ Σιβὰ καλουμένῳ ἐπιτροπεύειν τῶν δεδωρημένων τῷ 
«αὐτοῦ κυρίῳ ἐπέτρεψε καὶ προσάγειν ἐκείνῳ τὴν ἐκεῖθεν ὠφέ- 
“ΦΆειαν. ὃ δὲ Meuguftou92 ἐν Ἱεροσολύμοις ᾧκει καὶ συνειστιᾶτο 
"m βασιλεῖ. — 
8. Κατὰ δὲ τὸν τότε χρόνον τέϑνηκεν ὃ τῶν ᾿Ἀμμανιτῶν 
VE» δΔασιλεὺς φίλος dv τοῦ Δαβίδ, ἐπὶ υἱῷ ird, ὃς. τὴν πατρικὴν 
ἀρχὴν διεδέξατος ἔπεμψεν οὖν πρὸς “Ἀννὼν ὁ 4αβὲδ τοὺς παρη- 
γορήσοντας τὴν ἐπὶ τῷ πατρὶ λύπην αὐτοῦ. καὶ τηρεῖν τὴν φιλίαν 
ἀπαγγελοῦντας καὶ ἐπ᾿ αὐτῷ τὸν Ζ“αβίδ. ὁ δὲ κατασκόπους εἶναι W 1 50 
τοὺς πεμῳφϑέντας ὑπειληφώς, ξυρήσας αὐτῶν παρὰ μέρος τοὺς 
διώγωνας καὶ περιτεμὼν τὰ ἡμίση τῶν ἐπωμίδων αὐτῶν, ἐξαπέ- 
στειλε τοὺς ἄνδρας. οὖὗς οὕτω διαχειμένους ἰδὼν ὃ 4αβὶδ τὸ 
τῆς στρασιᾶς ἀκμιωμιότατον τῷ. ἀρχεσερατήγῳ δοὺς Ἰωὰβ κατὰ | 
τῶν ᾿Αμμανιτῶν ἐξαπέστειλε. χαὶ συμβαλὼν ἐκείνοις ὃ Ἰωὰβ D 


5 alterum τοῦ om A. 9 [xérag A. 15 τοῦ] τῷ A. 
11 αὐτῷ Α. 19 ξυρίσας Α. ᾿ 


FonTsBs. Cap. 3. Josephi Ant. ] 6et 7. Regum 2 10— 12. 


Syriam sibi vectigalem reddit, praesidio Damasci collocato. in reditu 
item lIdumaeos sternit, omnibus in servitutem redactis. deinde recor- 
datus icti cum Ionatha Saulis filio foederis, quaerit num quis ex eius 
familia superstes sit; cognitoque Ionathae filium Memphibosthem nomine 
captum pedibus superesse, arcessit hominem, omnes avitas opes ei donat, 
victu secum communi perpetuo uti iubet, paternis etiam servis ei tra- ! 
ditis. quorum unum Sibam procuratorem facit, ut proventus fundorum, 
mo herus dono acceperat, colligeret. sic Mempliibosthes Hierosolymis 
itat, mensaque regia fruitur, | 

3. Sub id tempus Ammanitarum rex Davidis smicus moritur, 
AÀnnone filio relicto patrii regni successore. ad eum David legatos 
mittit qui luctum eius consolarentur, simulque nuntiarent Davidem ami- 
citiam erga illum quoque conservaturum. at ille exploratores esse lega- 
tos suspicatus, rasis ex parte barbis eorum et semisse palllorum prae- 
secto ittit homines. quos cum sic affectos David videret, Ioabum 
tradita validiesima parte copiarum contra Ammanitas mittit: qui com- 


P I 74 


128 IOANNIS ZONARAE 


| e 
αὐτούς tt καὶ τοὺς συμμάχους Σύρους ἡττᾷ" καὶ τρέπονται εἷς 
φυγήν... οἱ δὲ καὶ πάλιν συμμάχους προσειληφότες πρὸς πόλεμον 
ἤεσων. καὶ ὃ “4αβὶδ σὺν πάσῃ τῇ στρατιᾷ συμβαλὼν αὐτοῖς 
πολλοὺς μὲν ἀνεῖλεν, ὃ δ᾽ ἐξάρχων τῆς τῶν ἐναντίων δυνάμεως 
Σωβὰκ τρωϑεὶς. καιρίως, ἐν τῷ πολέμῳ τέϑνηκεν ἐκ τοῦ τραύ- ὁ 
ματος. οἱ σύμμαχοι δὲ τῶν ᾿μμανιτῶν, Σύροι ὄντες ἐκ Mtao- 
ποταμίας, ἑαυτοὺς πάρέδωκαν τῷ 4αβίδ. αὖϑις δὲ τὸν Ἰωὰβ 
ἐχπέπομφε κατὰ τῶν “μμανιτῶν" ὃς συγχλείαας αὐτοὺς elg τὴν 
τῆς χώρας αὐτῶν. μητρόπολιν ἐπολιόρκει. | 

Δαβὶδ. δὲ ἐν. Ἱεροσολύμωοις. διάγων καὶ ἐκ τῶν βασιλείων 1Q 
ἰδὼν γυναῖκα κατ᾽ οἶχον «λονομένην, Βηρσαβεὲ καλουμένην, 


: ἠράσϑη αὐτῆς. καὶ μεταστειλάμενος τὴν γυναῖχα ἐμίγη αὐτῇ. 


συλλαβοῦσα δὲ τῷ βασιλεῖ τὸ πρᾶγμα ἐδήλωσεν. ὃ δὲ τὸν 
ἀνδρα αὐτῇς ἐκ τῆς πολιρορνέας ἐκάλεσεν, Οὐρίαν ὠνομασμένον, 
καὶ ἐρωτήσας περὶ τῆς στρατιᾶς, καὶ ix τοῦ δείπνου αὐτῷ 15 
πορασχών, εἷς τὸν οἶκαν αὐτοῦ ἐκέλευσεν ἀπελϑεῖν. ὃ. δὲ οὐκ 
ἀπῆλϑε, μὴ δίκομαν. εἶγας φήσας τὸν στρατηγὸν καὶ τοὺς συσερα-- 


. τιώτας ταλαιπωρεῖσϑαι ἐν τῇ παρεμβολῇ, αὐτὸν δὲ μετὰ τῆς 


γυναικὸς συνευνάζεσϑαι. πάλιν δὲ τοῦ βασιλέως προτρεπομένου 
αὐτὸν οἴχαδε ἀπελϑεῖν, καὶ δεξιωσαμένου αὐτὸν προπόσεσιν, ὧς 30 
καὶ εἷς, μέϑην σχεδὸν προαχϑῆναι, ἐκεῖνος πρὸ τῶν ϑυρῶν τῶν 


B βασιλείων κατέδαρϑεν. ἀπέστειλεν οὖν πάλιν εἷς τὸ σερατόπεδον 


τὸν Οὐρίαν ὃ βασιλεύς, γραφὴν αὐτῷ ἐγχειρίᾳας, πρὸς Ἰωὰβ 


1 καὶ tQ. 4. φυγήν om Α. 3 ἴεσαν Α. 14 τῆς πολιορκέας ] 
τοῦ πολέμου À. 21 μέθην] μέσην Α. 38 yg. a. ἐγχειρίσας Α, 
καὶ. γῳ. α. ἐγχειρίζει ΡῪ. 


misso praelio et ipsos et foederatos eorum Syros vincit. illi post fugam 
denuo adscitis sociis bellum redintegrant. tum David cum toto exercitu 
eos adortus multos caedit, Sobacum hostilium legionum ducem graviter 
vulnerat: quo ex illo vulnere mortuo, Syri ex Mesopotamia socii Ámma- 
nitarum deditionem faciunt. David loabum rursus contra Ammanitas 


1 mittit ; qui eos in illius terrae metropolim compulsos obsidet. 


^ 


David Hierosolymis degens, cum e regia mulierem nomine Bersaben 
domi lavantem conspexisset, cum illa arcessita rem habet. quae cum se 
esse gravidam regi indicasset, Uriam (sic enim maritus eius vocabatur ) 
ab obsidione avocat, et de exercitu percontatus, missis de cena ferculis, 
domum ire iubet. verum ille non abit: neque enim decere, cum dux et 
commilitones in castris aerumnas ferant, se cnm uxore concumbere. 
rege iterum hortante ut domum iret, et poculis fere usque ad ebrie- 
tatem urgente, ille pro regiae foribus somnum capit. itaque Uriam in 
castra remittit rex, traditis ad loabum litteris, quibus ille iubebatur 


ANNALIUM II 3. 128 


᾿ἐντελλομένην στῆσαι τὸν Οὐρίαν ἔνϑα τῶν πολεμίων τὸ δυσμα- 
᾿ χώτατον, καὶ ἀποστραφῆναι τοὺς σὺν αὐτῷ, μόνον λιπόντας 
ἐχεῖ, ἵν᾽ οὕτως ἀναιρεϑῇ. καὶ γέγονε κατὰ τὸ τοῦ βασιλέως 
ἐπίταγμα, καὶ ὃ Οὐρίας ἀπέϑανεν. ἡ δὲ γυνὴ αὐτοῦ ἐπένθησεν 
ἐπὶ τῷ ἀνδρί, παυσαμένην δὲ τοῦ πένϑους ὃ Δαβὶδ ἔλαβεν αὐ- 
τὴν εἰς γυναῖκα" καὶ ἔτεκεν αὐτῷ υἱόν. ὃ δὲ ϑεὸς ὠργίσϑη, 


καὶ τὸν Νάϑαν ἔστειλε πρὸς Δαβίδ. ὃ δὲ πρὸς τὸν βασιλέα 


ϑὼν ἔφη “δύο ἦσαν ἄνδρες, ὃ μὲν ἔχων ποίμνια καὶ βουκόλια, 
ὃ δὲ μέαν ἀμνάδα ἐκέκτητο. ξενισϑέντος δέ τινος τῷ πλυυσίῳ, 
losx ἐκ τῶν οἰκείων ἔϑυσεν, ἀλλὰ τὴν μίαν λαβὼν ἀμνάδα τοῦ 
πένητος ἔσφαξε καὶ τὸν φίλον εἱστίασεν." καὶ ὃ Δαβὶδ τὸν 
τοῦτο ποιήσαντα τὴν μὲν ἀμνάδα εἷς τετραπλοῦν ἀποδοῦναι, 
ἐκεῖνον δὲ ϑανεῖν κατεδίχκασε. Νάϑαν δέ “καϑ᾽ ἑαυτοῦ τὴν 
ψῆφον" εἶπεν “ἐξήνεγκας ὦ βασιλεῦ" σὺ γὰρ εἶ ὃ εἰργασμένος 
Ἰϑτουτὶ τὸ ἀνόμημα." καὶ τὴν μοιχείαν αὐτῷ καὶ τὸν φόνον κατέ- 
λιγε, καὶ τὴν διὰ ταῦτα ὀργὴν τοῦ ϑεοῦ, καὶ ὅσα πείσεται προ-- 
χατήγγειλε, ϑανεῖσϑαι δὲ καὶ τὸν υἱὸν τὸν ix τῆς μοιχείας αὐτῷ 
γννηϑέντας. ὃ δὲ Δαβίδ “ἡμάρτηκα τῷ κυρίῳ" περιπαϑῶς 
ἐνεβύησε, καὶ ὃ Νάϑαν παραβιβασϑῆναι αὐτῷ παρὰ τοῦ ϑεοῦ 
3) ἁμάρτημα ἀπεχρίνατος. ἐνόσει μετέπειτα ὃ ἐκ. τῆς Βηρσαβεὲ 


γιννηϑείς. καὶ ἤλγει σφόδρα Δαβίδ, ἐφ᾽ ἡμέραν τε ἑβδόμην D 
ἀπόσιτος ἦν καὶ μελανειμονήσας, καὶ ἐπὶ σάκκου πεσὼν ἐδέετο. 


τοῦ ϑεοῦ ὑπὲρ τῆς ζωῆς τοῦ παιδός. τῇ δὲ ἑβδόμῃ τέϑνηκε ὃ 
μὲν παῖς, αὐτὸς δὲ τοῦτο μαϑὼν ἐξανίσταται xal λουσάμενος 


5 αὐτὴν ἔλαβεν A. | 14 ψῆφον ἤνεγκας βασιλεῦ A.— 


Satuere Uriam qua pugua esset asperrima, deserique ibi solum, reda- 
dis caeteris, ut ita perimeretur. fiunt iussa regis, Urias occiditur, 
ab uxore lugetur; finitoque luctu mulier Davidi nubit ac filium parit. 
9b hoc facinus iratus dens Nathanem ad Davidem mittit, qui cum rege 
eongressus, hunc in modum locutus est. "duo viri fuerunt, quorum 
alter greges et armenta habuit, alter unam duntaxat agnam. cum autem 
hospes quidam ad divitem divertisset, non de suis immolavit, sed pau- 
peris am mactatam amico epulandam apposuit." ibi David eum qui 
id fecerit quadrupli et capitis condemnat. tum Nathan "contra te ipsum 

inquit, "o rex, sententiam tulisti: tu enim id facimus edidisti," eique 
adulterium et caedem commemorat, et iram dei propter illa et clades 
imminentes denuntiat, atque inter caeter& mortem filii ex adulterio 
geniti. David se peccasse deo cum dolore exclamat, Nathan vero deum 
eius peccatum ab illo removisse respondet. post haec natus ex Bersabe 
filius aegrotat: David magno dolore affectus ad septimum diem cibo ab- 
stinet, pullaque veste indutus et in sacco iacens deum pro vita pueri 
deprecatur. septimo die puer moritur: quo ille cognito surgit, lavat, 

Zonarae Annales. 9 


RN 
Í N 


180 IOANNIS ZONARAE 


καὶ μεταμφιασάμενος τῷ ϑεῷ ηὐχαρίστησε καὶ τράπεζαν αὑτῷ 
W 1561 ἑτοιμασϑῆναι ἐκέλευσεν. ὡς δ᾽ ἐθαύμαζον ἐπὶ τοῖς γενομένοις οὗ 
τοῦ βασιλέως ϑεράποντες, ἐχεῖνος “ἔτι μὲν ζῶντος τοῦ παιδός" 
εἶπεν, “ἐλπίζων παρακληϑήσεσθαε τὸν ϑεόν, ἐταπείνουν ἑαυτὸν 
καὶ ἱκέτευον," ἤδη δὲ ϑανόντος εἰς μάτην τὴν λύπην καὶ τὴν 5 
P I 75 περὶ ἐχείνου γίνεσϑαι δέησιν. ἔτι δὲ ἔτεκε Βηρσαβεὲ τῷ “4αβὶδ 
vióv, καὶ ἐχάλεσεν αὐτὸν Σολομῶντα. . 
Ἰωὰβ δὲ πολιορκῶν τοὺς ᾿Αμμανίτας ἕν στενῷ κομιδῇ τὴν 
ἅλωσιν εἶχε τεῆς πόλεως, καὶ δηλοῖ τοῦτο τῷ βασιλεῖ, ὃ δὲ 
 ἀπῆλϑεν ἐκεῖ καὶ τὴν πόλιν παρέλαβε καὶ εἰς διαρπαγὴν τῇ 10 
στρατιᾷ ἀφῆκεν αὐτήν, τὸν δὲ τοῦ βασιλέως αὐτῆς στέφανον 
αὐτὸς λαβὼν ἐφόρει, ἕλκοντα χρυσίου τάλαντον καὶ λίϑον ἔχοντα 
'τῶν πολυτίμων" τὸ δὲ τῆς πόλεως πλῆϑος διέφϑειρεν. οὕτως 
δὲ καὶ ταῖς ἄλλαις πόλεσι πεποίηκε τῶν ᾿Ἀμμανιτῶν». καὶ εἰς 
Ἱερουσαλὴμ ἐπανέζευξεν. | 15 
4, ἮΝν δὲ τῷ Δαβὶδ ϑυγάτηρ Θάμαρ ὠνομασμένη, óuo- 
μήτριος ἀδελφὴ τῷ ᾿4βεσαλώμ" ταύτης ἤρα “Ἀμνὼν ὃ πρωτότοκος 
B υἱὸς τοῦ Δαβίδ, καὶ ἣν ὁ ἔρως πολὺς ὡς καὶ νοσῆσαι τὸν ἐρῶντα. 
ἀφικομένου δὲ τοῦ πατρὸς πρὸς ἐπίσκεψιν αὐτοῦ, ἠξίωσεν αὐτὸν 
παραγενέσϑαι τὴν Θάμαρ εἷς ὑπηρεσίαν αὐτοῦ" ὃ δὲ κατένευσεν. 30 
ἧκεν οὖν ἣ Θάμαρ καὶ ἡτοίμασεν αὐτῷ κολλυρίδας. ὃ δὲ πάντας 
ἐξέπεμψε, μόνην δὲ τὴν ἀδελφὴν ὑπηρετήσασθαι ἠξίου αὐτῷ. 
τῆς δὲ κόρης μόνης περιλεεφϑείσης βιάζεταε αὐτήν, καὶ διακο- 


l ve post ϑεῷ add A. ὃ ἔτι μὲν A, μὲν ἕει PW. 13 διέ- 
ond A Iosephus , διέφθειραν PW. jn 


Fomrus. Cap. 4. losephi fnt. 7 8et 9. Regum 2. 13— 16. 


veste mutata gratias deo agit, et mensam parari sibi iubet. quae regiis 
ministris admitantibus, Desi "vivente" inquit "puero spom habebam 
exorandi dei, meque humilem ac supplicem praebebam; nunc illo mortao 
et moeror et preces pro illo fuerint irrita." sed Bersabe alium Davidi 
. filium parit, quem Salomonem nominavit. 

nterea Ioabus Ámmanitas in extremas obsidionis angustias esse 
redactos regi significat, qui eo profectus urbem capit et. militibus diri- 
pieadam douat; sed coronam regis auream, talenti pondere, gemma 
pretiosa praeditam, ipse gestandam sibi sumit; urbanam multitudinem 
trucidat, aliisque oppidis eodem modo tractatis Hierosolyma r itur. 

4. Habebat autem David filiam Thamarem, uterinam Absalonis 
Sororem. eam primogenitus Davidis filius Amnon vehementer deperibat, 
&deo ut ex amore in morbum incideret. decumbentem pater invisit: 
orat ille ut Thamarem mittat, quo sibi ministret. annuit pater: venit 
puella, placentas ei parat. Amnen omnes discedere iubet, solamque 
sororem sibi ministrare. tum puellam solam nactus vi stuprat; et con- 


p; 


ANNALIUM ἢ 4. ^— 131 


Φήσας αὐτὴν μῖσος αὐτίκα ἔσχεν ἀντίϑετον τοῦ πρὶν ἔρωτος, 
«καὶ ἀπιέναι παραχρῆμα ἐχέλευε, καὶ κελεύει τῷ οἰκέτῃ αὐτὴν 
ἀἰχβαλεῖν. ἐκείνη δὲ διά τε τὴν βίαν καὶ τὴν ὕβριν περιαλγήσασα 
«διαρρήγνυσι τὸν χιτῶνα, καὶ κόνιν καταπασσομένη τῆς κεφαλῆς 
E» ἐπορεύετο ϑρηνοῦσα. ὃ δὲ ἀδελφὸς αὐτῆς ᾿4βεσαλὼμ ἡσυχάσαι 


αιὐτῇ συνεβούλευσεν, ἐμηνία δὲ τῷ "Ἀμνὼν διὰ τὴν ἀδελφήν. C 


ὦ dé βασιλεὺς μαϑὼν τὸ συμβὰν ἤχϑετο μέν, λυπῆσαε δὲ τὸν 
Zduvàv οὐχ ἤϑελεν ὅτι πρωτότοχος ἦν αὐτῷ. διετηρίδος δὲ 
“παρελθούσης κείρειν ἔμελλεν ἄρτι τὰ ἴδια πρόβατα 6 ““βεσαλώμ, 
10 καὶ εἷς πότον τοὺς ἀδελφοὺς συνεκάλεσεν. ἐνετείλατο δὲ τοῖς 
ὡπηρετουμένοις αὐτῷ, προχωροῦντος. τοῦ πότου πατάξαι τὸν 
“Ἀμνὼν καὶ ἀποχτεῖναι. καὶ ἐποίησαν οὕτως οἱ παῖδες “βεσαλώμ. 
δόντες δὲ oi λοιποὶ τοῦ βασιλέως υἱοὶ τὸ γενόμενον ἔφυγον. 
φήμης δὲ προελϑούσης ὡς ἔκτεινε πάντας τοὺς τοῦ βασιλέως υἱοὺς 
τῷ ὁ ““βεσαλώμ, διέρρηξε τὴν ἐσθῆτα αὐτοῦ ὃ 4αβὶδ καὶ ἔπεσεν 
ἐπὶ τὴν γῆν ϑρηνῶν. ἂν τοσούτῳ δ᾽ ἥκασιν oi τοῦ βασιλέως υἱοὶ 


καὶ τὸν φόνον τοῦ Muro» πενθοῦντες ἀπήγγειλαν.  L4ficoldn D 


δὲ ἀπέδρα πρὸς τὸν πάππον τὸν πρὸς μητρός, τὸν βασιλέα τῆς 
T19 , καὶ ἐπὶ τριετίαν ἦν διάγων ἐκεῖ. τῆς ὀργῆς δὲ τῷ χρόνῳ 
50 λωφησάσης καταλλαγῆναι τὸν βασιλέα τῷ ᾿“βεσαλὼμ ὃ Ἰωὰβ 
ἐσοφίσατο. γύναιον γάρ τι παρεσκεύασεν ὡς πενθϑοῦν τῷ βασιλεῖ 
προσελϑεῖν καὶ ἀποδύρεσθαι, ὅτι δύο παίδων ὄντων αὐτῇ, καὶ 


4 καταπασσομένη À, κατασπασαμένη PW. 5 αὐτῆς om Α. 
6 ἐμηνία δὲ μένη ἐμηνίθη δὲ PW. 9 πρόβατα] ποίμνια A. 
5 prius ὁ add A. 16 τὴν add A et Ios. 19 Γὲθ 
pr Τεδοούς , secundum LXX et Iosephum. 20 ἐσοφίσατο 


festim ardens ille amor in par odium convertitur: ac statim illam disce- 
dere et a famulo eiici iubet. illa et raptus et contumeliae dolore tuni- 
cam rumpit et pulvere consperso capite plorans abit. Absalom sororem 
quietam esse iubet, pertinaci contra Amnonem ira aestunns. nam rox 
etsi facinus illud iniquo ferebat animo, filium tamen, quod primogenitus 


esset, contristare nolebat. elapso biennio suas oves tonsurus Absalon . 


fratres ad comissationem convocat, mandato prius ministris dato ut gli- 
scente compotatione Ámnonem trucidarent. parent illi: quo víso reli- 

ui regii fiii fugiunt; ortoque rumore omnes eos ab Absalone caesos, 

avíd vestes suas laceret et humi stratus lamentatur. interea caeteri 
venimmt, Amnonis caedem  moesti nuntiantes. Absalon ad maternum 
avum Gethae regem confugit, et triennium ibi commoratur. regis ira 
spatio temporis paulo remissiore facta, Ioabus Absaloni regem huiusmodi 
commento reconciliare nititur. subornat mulierculam quae Jugubri specie 
fegem adeat, conquerens duos sibi fuisse filios quorum unus alterum 


'a 


.182 | IOANNIS ZONARAE 


ϑατέρου τὸν ἕτερον κτείναντος, oi συγγενεῖς ἀνελεῖν ζητοῦσι τὸν 
περιόντα διὰ τὸν φόνον τοῦ ἀδελφοῦ" καὶ δέεσϑαι τοῦ βασιλέως 
χαρίσασϑαι αὐτῇ τὴν τοῦ παιδὸς σωτηρίαν. ἢ μὲν οὖν προσελ- 
ϑοῦσα τῷ βασιλεῖ περιπαϑῶς εἶπε ταῦτα, ὃ δὲ βασιλεὺς τὴν ζωὴν 
ΡῚ 16 αὐτῇ χαρίσασϑαι τοῦ παιδὸς ἐπηγγείλατο. καὶ ἡ γυνὴ χάριτας 5 
ὡμολόγεε αὐτῷ" “ἵνα δ᾽ ἐχέγγυον εἴη μοι τῶν ὑπεσχημένων᾽" 
εἶπε, “πρῶτος αὐτὸς τῷ οἰχείῳ υἱῷ διαλλάγηθι, καὶ μὴ τῷ 
φόνῳ τοῦ παρὰ γνώμην σου ϑανόντος υἱοῦ προσϑήσεις ἑκούσιον 
frtgov." συνῆκεν ὃ βασιλεὺς σκῆψιν εἶναι τοὺς λόγους τῆς γυ- 
γαιχός, καὶ τούτους σοφισϑῆναι παρ᾽ Ἰωάβ, καὶ κατάγειν αὐτῷ 10 
W 152 ἐπέτρεψε τὸν ᾿4βεσαλώμ. καὶ πορευϑεὶς Ἰωὰβ ἤγαγεν αὐτὸν εἷς 
ἹἽἹερουσαλήμ᾽ εἰς ὄψιν δ᾽ ἐλϑεῖν οὐ συγκεχώρητο τῷ πατρί. 

ἩΠετὰ δὲ ταῦτα κατηλλάγη ὃ βασιλεὺς τῷ “Αβεσαλώμ, καὶ 
καλέσας αὐτὸν συγγνώμην αἰτήσαντι δέδωκε καὶ ἀμνηστίαν τοῦ 
ἁμαρτήματος ἐπηγγείλατο. ἵππους δὲ καὶ ἅρματα προσχτησά- 15 

B μενος ὃ ᾿Αβεσαλὼμ καὶ πολλοὺς ὁπαδούς, xaO" ἐχάστην ἀπῇεε 
πρὸς τὰ βασίλεια, καὶ πρὸς χάριν τοῖς πλήϑεσιν δμιλῶν, εὐνοεῖν 
αὐτῷ πολλοὺς παρεσχεύασεν. ἤδη δὲ τετραετίας παραρρυείσης 
μετὰ τὴν κάϑοδον σκήπτεται ϑυσίας χάριν εἰς Χεβρὼν ἀπελϑ εῖν, 
ὡς εὐχὴν τοῦτο πεποιηκὼς τυγχάνων ἐν τῇ φυγῇ" καὶ ἀφείϑη 30 
πρὸς τοῦ πατρός. ἀπελθὼν δὲ πρὸς πολλοὺς διεπέμψατο, καὶ 
πλεῖστος πρὸς αὐτὸν συνερρύησαν, πρὸς δὲ τοῖς ᾿ἄλλοις καὶ 
᾿Αχιτόφελ ὃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ σύμβουλος, καὶ ὑπὸ πάντων 


8 cov om A. Jl 'Iodf om A. 16 ó om A. dxíg Α. 


occiderit: nunc cognatos superstitem ad caedem quaerere ob parrici- 
dium: orare igitur regem ut salutem filii sibi condonet. illa haec apud 
regem perquam dolenter exponit: rex filii salutem illi se donaturum pol- 
licetur. tum mulier gratias agit, "sed ut pignus" inquit "habeam pro- 
missi tui, tu ipse, o rex, in primis tuo filio reconciliare, neque cum 
caede filii te invito facta voluntariam coniunxeris." animadvertit rex 
commentum esse preces mulieris loabo auctore excogitatum , eique Ábsa- 
lonis reducendi dat potestatem. Toabus igitar eum Hierosolyma reducit, 
ea tamen condicione yt ne in conspectum patris veniret. 

Postea rex Absaloni reconciliatus eum ad se vocat, petentique 
veniam dat et oblivionem iniuriae promittit, restitutus in integrum 
Absalon, equis curribus et multis satellitibus comparatis, regiam quoti- 
die frequeutat, populumque blandis alloquiis deliniens multorum gratiam 
colligit. iam quattuor annis a reditu elapsis, fingit se religionis ergo 
Chebronem  profecturum δὰ exsolvenda vota quae in exsilio fecisset. 
annuit pater. ille digressus passim dimitüt nuntios: plurimi ad illum 
confluunt, ac praeter caeteros Achitophel, patri eius a consilis. ita 


ANNALIUM 1I 4. 133 


᾿“Φδασιλεὺς ἀνερρήϑη. τοῦτο γνοὺς ὃ Zlaffió ἀπῆρε μετὰ τῶν περὶ 
«εὐτὸν ἐξ ἹἹερουσαλήμ" xal οἱ ἑξαχόσιοι ἄνδρες οἱ ἐπὶ Σαοὺλ 
«νυνόντες αὐτῷ αὖϑις αὐτῷ συνεξώρμησαν. ἠγγέλη δὲ καὶ Myi- € 
⁊ όφελ προσρυεὶς τῷ ᾿Αβεσαλώμ" ὃ καὶ τὸν φόβον αὐτῷ μείζονα 
$ 2εαὶ πλείονα τὴν λύπην ἐποέησεν. ἐπεκαλεῖτο δὲ τὸν ϑεόν, xol 
πὴν χρίσιν ἐπὶ πᾶσιν ἐχείγῳ ἐπέτρεπε. Xovol δ᾽ ἑταῖρος ὧν τοῦ 
“«αβίδ, κατὰ γνώμην αὐτοῦ ψευδαυτομολεῖ πρὸς Mficaldg. 
σερόσεισι δὲ τῷ 4εβὶδ ἀπιόντι ὃ δοῦλος τοῦ ἢεμφιβοσϑὲ Σιβά, 
ζεῦγος ἄγων ὅνων φερόντων τὰ ἐπιτήδεια, καὶ τοῦ δεσπότου 
Ἰθχατηγορῶν ὡς μείναντος ἐν [Ἱεροσολύμοις xal προσδοκῶντος αὐτῷ 
τὴν βασιλείαν περιελεύσεσθαι, οἷα τοῦ πλήϑους αἷρησομένου 
αὗτόν. ἠγανάχτησεν ἐπὶ τούτοις Δαβίδ, καὶ πάντα ὅσα τῷ 
Μεμφιβοσϑὲ πρὶν ἐδωρήσατο τῷ Σιβὰ ἐχαρίσατο. εἶτα ἔπεισιν Ὁ 
αὐτῷ κατὰ τὴν 000» Σεμεεί, ἀνὴρ ἐκ τῆς συγγενείας Σαούλ, 
Ἰδχαὶ λέϑους κατὰ τοῦ βασιλέως ἠχόγτιζε καὶ κατηρᾶτο αὐτῷ 
xal] ἄγδρα αἱμάτων ὠνόμαζε xal παράνομον. τῶν δὲ μετὰ 
Ααβὶδ ὁρμώντων ἀνελεῖν τὸν Σεμεεὶ ὃ βασιλεὺς οὔκ ἀφῆκεν, 
εἰπών “κύριος εἶπεν αὐτῷ ταῦτα ποιεῖν, ἄφετε αὖτόν." καὶ 
ἐλθὼν εἷς τὸν Ἰορδάγην ἐκεῖ τοὺς μετ᾽ αὐτοῦ κεκοπιακότας 
20 ἀνέψυξεν, | ' 


3 ἠγγέλθη A. 4 post μείξονα À add σεάσιν. 13 eji A 
qui paulo supra σιβά: eo enim in codice nominum quorundam alias 
indeclinabiliam casus nominativi et accusativi acuta syllaba finiun- 
tur, genitivi et dativi circumflexa; talia sunt ἀβδιού, 71109, xov, 
dex, ϑερσώ p. 89 sq. ed. Paris, aliam legem sequuntur ibidem 
ἀχιά, ἠλά, aliam ξαμβῥρή, 11 τῷ σεμεεῖ Α. | 


rex ab omnibus salutatur. hoc David cognito cum iis quos circum se 
habebat Hierosolymà egreditur, comitantibus etiam sexcentis illis quo- 
rum sub Saule opera usus fuerat: neque ulla res moerorem et metum 
eius is auxit, quam Achitophelis transfüugium. sed deum invocat et 
omnem ΠῚ eventum permittit.. Chusus etiam Davidis amicus de illius 
sententia defectione simulata se ad Absalonem confert, inter profici- 
scendum occurrit Davidi Memphibosthis servus Siba, iugum orum 
agens commeatum ferentium, et herum accusans quod Hierosolymis 
maneret ac regnum populi suffragiis ad se rediturum esse exspectaret. 
ob quae indignatus David omnia quae Memphibosthi prius donarat 
Sibae largitur. post in itinere Semeis eum aggreditur, vir Saulis 
cognatus, lapides iacíans contra regem et exsecrans illum et virum 
sanguinarium atque iniquum vocitans. ad quem perimendnm David 
suos conciatos inhibuit, divinitus illi ea mandata esse asserens, 
aque missum faciendum. δὰ Iordanem profectus ibi suos defatigatos 


184 IOANNIS ZONARAE 
v 
5. tou δὲ παραγενόμενος εἷς Ἱεροσόλυμα, ἐλϑόντι 
πρὸς αὐτὸν τῷ “Χουσὶ ἔφη “ἵνα τί ἑταῖρος ὧν τοῦ πατρός μου 
PIT πρὸς ἐμὲ ἥκεις ἐκεῖνον λιπών; ὃ δέ “τῷ ἐκλελεγμένῳ παρὰ 
ϑιοῦ συνέσομαι᾽" εἶπε, “καὶ συνέψομαι τῷ ἡρετισμένῳ παρὰ 
παντὸς τοῦ λαοῦ." τί δὲ δεῖ πράττειν, τὸν “Ἀχιτόφελ ἤρετο 65 
“Αβεσαλώμ. καὶ ὃς συνεβούλευσε ταῖς τοῦ πατρὸς μίσγεσθαι 
παλλακαῖς, ἵν᾽ οὕτω γνοῖεν πάντες ἄσπονδον εἶναί σοι τὴν ἔχϑραν 
πρὸς τὸν πατέρα σου. καὶ ἐποίησε κατὰ τὴν συμβουλὴν ταύτην 
“4βεσαλώμ. αἰτήσαντος δὲ τοῦ "Ἀχιτόφελ μυρίους ἄνδρας, ὡς 
ἂν αὐτίκα καταδιώξῃ ὄπισϑεν τοῦ βασιλέως Δαβὶδ καὶ τῶν μετ᾿ 10 
αὐτοῦ ἐκλελυμένων ὄντων ὑπὸ τοῦ. κόπου, καὶ τὸν μὲν πατάξῃ 
τοὺς δὲ ἐπιστρέψῃ, ὃ ᾿Αβεσαλὼμ ἠρώτησε τὸν Χουσὶ περὶ τῆς 
Β συμβουλῆς. ὃ δὲ οὐκ ἀγαϑὴν αὐτὴν ἀπεφήνατο, λέγων ὡς 
“οὐχ ἠγνόηταί σοι ἢ τοῦ πατρὸς καὶ τῶν μετ᾽ αὐτοῦ ἀνδρεία καὶ 
ἐμπειρίας. δεῖν δὲ νομίζω ἐκ πάσης τῆς χώρας στρατιὰν συλλε- 15 
ξάμενον. οὕτως αὐτόν σὲ κατὰ τοῦ πατρὸς ὁρμῆσαι καὶ στρατη- 
γῆσαι τὸν πόλεμον, καὶ πάντως νικήσεις, πρὸς βραχεῖς μετὰ 
W I53 πολλῶν συρρηγνύμενος." καὶ εἶπεν 4βεσαλὼμ xol οἱ σὺν αὐτῷ 
“ἀγαϑὴ ἡ βουλὴ Χουσὶ ὑπὲρ τὴν βουλὴν ᾿Αχετόφελ." πάντα δὲ 
ταῦτα Χουσὶ τῷ Σαδὼκ καὶ τῷ ᾿Αβιάϑαρ τοῖς ἱερεῦσι δηλῶσαι 30 
τῷ Zafió ἐνετείλατο. οἱ δὲ ἐστάλκασι πρὸς Δαβὶδ ἄνδρας τοὺς 
γνιυριοῦντας αὐτῷ τὰ γενόμενα. ἀπηγγέλη δὲ τῷ ᾿Αβεσαλὼμ 


5 τὸν] τῷ Α. 6 μιγήσεσθαι Α. 10 καταδιώξει A. 
FowmTEs. Cap. 5. losephi 4nt. Ἴ 9—11. Regum ἃ 16— 19. 


5. Absalon autem ubi Hierosolyma pervenit, Chuso se acce- 
denti "cur" inquit "patre, cui amicus es, deserto me convenist" tum 
ille "divinitus" inquit "electo adero, et eum sequar qui totius populi 
consensu rex est declaratus." deinde quid agendum esset percontanti 
Ábsaloni respondet Achitophel constuprandas esse paternas concubinas, 
"ut omnes" inquit "intelligant irreconciliabiles esse tuas adversus pa- 
trem inimicitias." obtemperat ille consilio. sed cum idem decem milia 
virorum peteret, ut regem Davidem cum suis e vestigio persequeretur 
fatigatione enervatos, et illum quidem tolleret, hos autem reduceret, 
Absalon Chusum rogat quid de eo consilio ipsi videatur. respondet ille, 
ΠΟ esse id bonum: "nec enim ignoras" inquit "patris tui et militum 
eius fortitudinem atque rei militaris usum. ego vero censeo e tota 
provincia colligendum exercitum, et ductu auspiciisque tais patrem 
persequendum: vinces nimirum, cum multis in paucos facto impetu. 
Absalon caeterique his auditis Chusi consilium landant, Achitophelis 
improbato. quae Chusus omnia per Sadocum et Abiatharem sacerdotes 
Davidi nuntiari iubet. mittunt illi viros qui baec regi significent. verum 


ANNALIUM IH ὅ. ——. 135 


περὶ τῶν ἀνδρῶν, xal κατεδίωχεν αὐτούς. ὃ γνόντες ixtivos noo- C 
σφεύγουσιν ἐν οἰχίᾳ τινός, xal εἰς φρέαρ καταδύντες ἐκρύβησάν τε 
καὶ ἔλαϑον, καὶ τῷ zfafló ἐκεῖθεν ἐξελϑόντες τὰ μηνυϑέντα 
ἀπήγγειλαν. ὃ δὲ νυκτὸς σὺν τοῖς μετ᾽ αὐτοῦ διέβη τὸν "Iopdd- 
$vyv.  Zfynógt μέντοι παρευδοκιμηϑ είς, καὶ γνοὺς ὅτι κακὰ συν- 
αντήσεταιτῷ “Αβεσαλώμ, ἀπῆλϑεν εἷς τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ ἀπήγξατο. 
“ριϑμήσας δὲ τοὺς μετ᾽ αὐτοῦ ὃ Δαβὶδ τετρακισχιλίους 

εὗρε. καὶ εἷς τρεῖς διεῖλε μοίρας τὴν στρατιάν, ἑκάστῃ τε ἐπέ-. 
στησε στρατηγόν" αὐτὸς δὲ συνεχστρατεῦσαι παρὰ τῶν φίλων οὐ 
Ἰοσυγκεχώρητο, λεγόντων wc εἰ μεν αὐτοῦ τραπεῖεν, πάσης ἐλπίδος 
ἐκπίπτουσιν, αὐτοῦ δὲ σωζομένου ἔτι σφίσιν ἐλπὶς περιλέλειπται. 

ἔπεμψεν οὖν τὸν λαὸν αὐτοῦ μαχησόμενον, καὶ παρεκάλει φείσα- Ὁ 
σθαι τοῦ ᾿“βεσαλὼμ d νιπήσειαν. μάχης δὲ συρραγείσης κρα- 
τοῦσιν οἷ τοῦ “βίδ, καὶ τὸν ᾿Αβεσαλὼμ ἐδίωκον φεύγοντα. 
156 φερόμενος δ᾽ ἐφ᾽ ἡμιόνου, καὶ dc δρυμὸν εἰσελϑών, δρυΐ ui- 
γάλῃ τῆς τριχὸς αὐτοῦ ἐμπλακείσης (ἔτρεφε γὰρ τὴν κόμην σφό- 
ὅρα πολλήν), ἀπῃώρητο τῆς δρυός" 3j δ᾽ ἡμίονος παρελήλυϑε. 
xaí τις ἀνηρτημένον οὕτω τὸν “Αβεσαλὼμ ϑεασάμενος καταμηνύει 
τῷ Ἰωάβ. ὃ δὲ βέλεσιν αὐτὸν τρισὶ κατὰ τῆς καρδίας βαλὼν 

40 ἐθανάτωσε, καὶ τὸν τὴν νίκην ἀπαγγελοῦντα τῷ βασιλεῖ ἐξαπέ- P I 18 

στειλε. μηνυϑείσης δὲ τῆς νίχης αὐτῷ, εἰ ζῇ ὃ υἱὸς ἐπυνθάνετο" 
ἀκούσας δὲ τεθνάναι αὖτόν, ἀπωδύρετος ἐλθὼν δὲ πρὸς τὸν 
βασιλέα ὁ Ἰωὰβ ἔπεισεν οἷς εἶπε παύσασθαι τοῦ ϑρηνεῖν" παυσά- 


1 κατεδίωκον Α. 8 στρατέαν À, σερατείαν PW. 11 ἐλπὶς] 
αὐτοῖς A. ' 


Absalon cum id rescisset, eos persequitur. &tilli, animadverso periculo, 
domum quaedam ingressi in puteo delitescunt; et deceptis persecntoribus 
rem omnein ad Davidem perferunt, ille noctu lordanem transit. caeterum 
Áchitophel tum alium sib! praelatum aegre ferens , tum cladem Absaloni im- 
mineatem animo praevidens, domum abit ac se suspendit. 

David recensens exercitum quattuer milia virorum invenit, eumque 
trifariam partitur, cuique parti duce praeposito. verum amici eum inter- 
esse pugnae pati noluerunt, quod, si cum illo in fugam verterentur, omni 
spe destituti forent, incolumi vero spem adhuc reliquam habituri essent. 
popalum igitur suum ad pugnam mittit, rogans ut parcerent Ábsaloni si vi- 
dasent. commisso praelio Davidici victores Ábsalonem mula fugientem 
persequuntur: qui nemus ingressus coma, quam densissimam alebat, magnae 
quercui implicita adhaesit, mula subter eum progressa. ita dependeptem 
quidam conspicatus Ioabo rem nuntiat. is vero tribus spicnlis in cor eins 
coniectis eum perimit, et victoriae nuntium ad Davidem mittit. qui audita — 
victoris, num viveret filius percontatur, eiusque interita cognito lamenta- 
tar. sed Joabus regem aggressus suadet ut finito luctu se militum conspectui 


136 IOANNIS ZONARAE - . 


μενός τε καὶ τοῖς στρατιώταις: ἐμφανισϑεὶς ἐπήνεσεν αὐτούς. πάν»- 
τες δ᾽ ὡς πρὶν αὐτῷ ὑπετάγησαν. καὶ ἀπελήλυϑεν εἰς Ἵεροσό- 
λυμα" ἀπιόντι δὲ συνήντησε Σεμεεὶ συγγνώμην αἰτῶν ἐφ᾽ οἷσπερ 
ἡμάρτηκεν. ὃ δὲ κἀκείνῳ τὴν ἁμαρτίαν ὦμοσεν ἀφιέναι καὶ πᾶ- 
σι τοῖς εἷς αὐτὸν πληβιμελήσασιν. ἀπήντησε δὲ καὶ ὃ βῆεμφι- 5 
βοσϑέ. καὶ ὃ βασιλεύς, τί δή ποτε μὴ τῆς φυγῆς αὐτῷ κεχοινώ- 

B γηχὲν, ἤρετο. ὃ δὲ τούτου τὸν Σιβὰ αἰτιώτατον ἔλεγε, μὴ 
ἑτοιμάσαντά οὗ τὰ πρὸς τὴν ἔξοδον" αὐτὸν δὲ τὰς βάσεις ὄντα 
βεβλαμμένον μὴ οἷόν τ εἶναι συνέπεσθαι" τὸν δὲ καὶ προσδια-- 
βαλεῖν αὐτὸν κακούργως καὶ καταψεύσασθϑαι. πρὸς ταῦτα 4 αβὶδ 10 
καὶ συγγνώμην αὐτῷ παρεῖχε καὶ τὰ ἡμίση τῆς ὑποστάσεως αὐτῷ 

᾿ ἀποκαταστῆναι ἐχέλευσε. 

6. ΜΠαραγενομένου δὲ τοῦ βασιλέως εἷς Γάλγαλα, συν- 
ἤχϑη ἐλεῖ πᾶς ὃ λαὸς Ἰσραήλ, αἱϊτιώμενοε τὴν Ἰούδα φυλὴν 
λάϑρα πρὸς αὐτὸν ἐλϑοῦσαν. οἱ δὲ μὴ δεῖν κακίζειν αὐτοὺς 1δ 
ἔλεγον διὰ τοῦτο, οἰκείους ὄντας πρὸς γένος τῷ βασιλεῖ. τῷ δὲ 

C λαῷ σκληρὸς ó λόγος οὗτος ἐφάνη. καί τις ἀνὴρ Βενιαμέτης 
στασιώδης καὶ πονηρός, Σαβεὲ κεκλημένος, “οὐκ ἔστιν ἡμῖν 
μερὶς ἐν Δαβὶδ οὐδὲ κληρονομία ἐν τῷ υἱῷ Ἰεσσαί" ἀνεβόησε, 
καὶ σαλπίσας ἐν κέρατι ἀπέστησε πάντας ἀπὸ Zafió , μόνης τῆς 30 
Ἰούδα φυλῆς παραμεινάσης αὐτῷ. ὃ βασιλεὺς δὲ στρατηγὸν τὸν 
ἡμεσὰ προβαλλόμενος, συλλέξαε στρατιὰν ἐκ τῆς Ἰούδα φυλῆς 

9 ἀπῆλθεν Α. 5 ὁ om A. 7 σιβᾶ A. 14 ὁ λαὸρ om A. 
15 μὴ δεῖν A, μηδὲν PW. 17 ἐφάνη om A. 18 ἔσει peolg 


ἡμῖν A. 22 ἀμεσὰ A, ᾿4βεσὰ PW, hic et infra: illud probatur 
ex Iosepho et LXX. | 


FowTBs. Cap.6. losephi Ant. 7. 11012. Regum 2 19— 21. 


offerret: quo facto, cum eos collaudasset, caeteri omnes ad officium rediere. 
Hierosolyma revertenti obviam fit Semeis, delictorum veniam petens. rex 
et illi se condonare culpam, et omnibus iis a quibus violatus esset, iurat, 
obviam egreditur et Memphibosthes , qui rege expestolante cur fugae socius 
non fuisset, culpam omnem in Bibam transfert, qui sibi ad iter necessaria 
non parasset, cum ipse pedibus laesis sequi non posset; nec his contentum 
adiecisse calumnias et nefaria mendacia. David aocepta hominis excusa- 
tione bonorum semissem ei restitui iubet. 
6. Post haec rege Galgala profecto omnis populus Israeliticus ad 
eum convenit , Iudaicam tribum accusans quod clam ad illum se contuli 
at illi non hoc sibi vitio esse dandum aiunt, quod Ew coniuncti essent 
regi. qui sermo durus visus est populo: et vir quidam factiosus atque im- 
probus nomine Sabeas, ex tribu Beniamitica, exclamat "nobis nulla in 
avide pars est, neque nulla in Iessaei filio haereditas," inflatoque cornu 
omnes ἃ Davide ad sese abstrahit , sola tribu Indaica apud eum permanente. 
rex autem Amesam imperatorem creatum ad colligendas e Iudaica tribu co- 


" ANNALIUM 1I 6. 197 


«ὐξαπίστειλε, xal μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἐπανελϑεῖν. χρονίζοντος dà W 154 
“ποῦ ᾿μισά, τῷ Ἰωὰβ' ἐγκελεύεται τὴν ἐκεῖ παροῦσαν λαβόντα 
«δύναμιν ἐξορμῆσαι κατὰ τοῦ Σαβεέ, “ἵνα μὴ ὑπερτιϑεμένων 
-judv" φησι " μᾶλλον ὃ ἐχϑρὸς παρασκευασϑῇ." καὶ αὐτίκα ὃ 

E» “Ἰωὰβ ἐχώρει πρὸς πόλεμον. ἀπιόντι δὲ μετὰ μεγάλης δυνάμεως Ὁ " 

«συνηντήκεε αὐτῷ 2futgá^ καὶ Ἰωάβ, προσιόντος αὐτῷ τοῦ 
ΞΑμεσά, τὸ ξίφος ὃ περιέζωστο πεποίηκε τοῦ χουλεοῦ ἐκπεσεῖν, καὶ 
“ἦρε τοῦτο ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἀσπάσασϑαι προσεγγίσας τῷ "Mpusad, 
ὦσε. κατὰ τῆς γαστρὸς ἐκείνου τὴν μάχαιραν καὶ ἀπέκτεινε. 
1€» προσλαβόμενος δὲ καὶ τὸν ἐκείνου λαόν, τὸν Σαβεὲ κατεδίωκεν" 
ó δὲ εἰς πόλεν κατέφυγεν ὀχυράν. καὶ ἐπολιόρκει τὴν πόλιν ὃ 
"Iudf, καί τις ἀπὸ τοῦ τείχους “γυνὴ συνετὴ ἐβόησε πρὸς αὐτόν 
“γα “τί καταβαλεῖν ἐϑέλεις μητρόπολιν Ἰσραήλ; ὃ δέ “ διὰ 
τὸν Σαβεέ" ἀπεχρίνατο. ἡ δὲ πρὸς τοὺς πολέτας ἐλϑοῦσα πείϑεε 

LS τεμόντας τὴν χεφαλὴν Σαβεὲ ῥῖψαι εἰς τὸ στρατόπεδον. καὶ ῬῚ 19 
τούτου γεγονότος ὃ ᾿Ἰωὰβ τὴν πολιορχίαν λύσας ἀπῆλϑεν εἷς 
“Ἱερουσαλήμ, καὶ ἀπεδείχϑη πάσης τῆς δυνάμεως ἀρχιστράτηγος. 
Ἐγένετο δὲ μετὰ ταῦτα λιμὸς καὶ ἐπὶ ἔτη τρία ἐπέεζε τὸν 

λαόν. ζητήσαντος δὲ τοῦ βασιλέως περὶ τούτου, δεδήλωκεν Ó 

AD ϑιός, διὰ τοὺς Γαβαωνίτας γίνεσθαι τὸν λιμόν, καὶ δεῖν αὐτοὺς 

ἐκδικίας τυχεῖν ἄνϑ᾽ ὧν ὃ Σαοὺλ ἀπέκτεινεν ἐξ αὐτῶν, μὴ 

τηρήσας τοὺς παρὰ 'lgooó καὶ τῆς γερουσίας γεγονότας ὅρχους 

αὐτοῖς. ExdAtotw οὖν τοὺς Γαβαωνίτας ὃ βασιλεύς, καὶ τέ ἂν 

βυύλοιντο γενέσθαι αὐτοῖς ἐπύϑετο εἷς ἐξίλασμα" oi δὲ ἑπτὰ 


2 ἐχεῖεε À. 8 τὸν dpecd A, 22 παρὰ] περὶ A. 


pías ablegat, ut intra triduum reverteretur. verum illo cessante, Ioabo 
mandat ut cum iis militibus qui δὰ manum essent Sabeam invaderet, "ne" 
inquit "procrastinantibus nobis inimici vires angeantur." statim ad bellum 
vadit loabus: cui cum magnis copiis occurrit Àmesa. quo accedente 
Ioabus, gladio quo accinctus erat de industria e vagina humi proiecto sub- 
e, ad eum salutandum prope ag ; Àmesam ense in ventrem 
defixo occidit; et populo eius assumpto Sabeam persequitur, qui in urbem 
munitam confugerat. eam obsidente Ioabo, cordata uaedam mulier de 
muro clamans "cur" inquit "eversurus es metropolim lsraeliticam ?" "ob 
Sabeam" respondet ille, tum illa civibus persuadet ut Sabeae caput am- 
utatum in castra proiicerent. quo facto Ioabus obsidione soluta Hieroso- 
yma reversus omnium copiarum imperator eligitur, 
Post haec annonae penuria per triennium pressit populum. cuius 
causam requirenti regi respondet deus , ob Gabaonitas factam famem; eis- 
ue satisfaciendum esse pro quibusdam eorum quos Saul contra fidem a 
esu et senatoribus eis datam occidisset. itaque rex Gabaonitas arcessit, 
qua re satisfieri sibi velint rogat: illi septem viros e Saulia familia posta- 


138 IOANNIS ZONARAE 


ἄνδρας ἤτησαν δοθῆναι αὐτοῖς ἐκ τοῦ οἴκου Σαούλ. καὶ ἔδωκεν 

B αὐτοῖς ὃ βασιλεὺς τοὺς ἑπτὰ ἄνδρας ὡς ἤτησαν, τοῦ ἥεμφε- 
βοσϑὲ φεισάμενος" οἱ δὲ λαβόντες τοὺς ἄνδρας ἀπέκτειναν. καὶ 
κατήνεγκεν ὃ ϑεὸς ἐπὶ τὴν γῆν ὑετόν. 

Πολέμου δὲ μετὰ ταῦτα γενομένου πρὸς ἀλλοφύλους 65 
Zaflló μετὰ τῆς οἰκείας στρατιᾶς κατεδίωξε τοὺς πολεμίους. καὶ 
κατάχοπος γεγονὼς παρεῖτο ἐκλυϑείς" καί τις τῶν ἐναντίων οὕτως 
ἔχοντα τὸν βασιλέα ἰδὼν ὥρμησε πατάξαι αὐτόν, ᾿Αβεοὰ δὲ ὃ 
ἀδελφὸς ᾿Ιωὰβ ὑπερασπίσας τοῦ βασιλέως τὸν ἀλλόφυλον ἔκτεενε. 
καὶ διὰ τοῦτο ὥμοσαν οἱ περὶ 4]αβὶδ μηκέτε παραχωρῆσαι αὐτὸν 10 
εἷς πόλεμον ἐξελθεῖν. καὶ πάλιν δὲ τῶν ἀλλοφύλων στρατευσα- 
μένων στείλας ὃ βασιλεὺς σερατὸν ἐπ᾽ αὐτούς, πολλοὺς μὲν κεαν- 
ϑῆναι πεποίηκε, τοὺς δὲ περιλειφϑέντας φυγεῖν. διαλιπόντες δὲ 

C μικρὸν οἱ ἀλλόφυλοι ἐπῆλϑον ἔτι κατὰ τῆς χώρας τῶν ᾿Ισραηλι-- 
τῶν. καὶ ἦν παρ᾽ αὐτοῖς γιγαντιαῖος ἀνήρ, ἕξ δακτύλους ἔχων 15 
b» ἑκατέρᾳ χειρὶ καὶ ὁμοίως ἐν τοῖς ποσίν" ᾧ συμπλωκεὶς ᾽Ἴω-- 
γάϑαν ἀδελφιδοῦς τοῦ zlaflió κατέβαλεν αὐτὸν καὶ ἐσκύλευσε καὶ 
ῥοπὴν πρὸς νίκην τοῖς ὁμοφύλοις παρέσχετο.. οὐκέξει γοῦν προσ-- 
ἔϑεντο οἱ ἀλλόφυλοι τοῖς "Efoalow μαχέσασϑαι, 

7. Εἰρήνης δὲ ἔκτοτε τυχὼν ὃ “1αβὶὃ ὁδὰς συνέϑετο πρὸς 90 
ϑεόν, καὶ ὄργανα κατασκευάσας μετ᾽ αὐτῶν ἐδίδαξε τοὺς “4ευί-- 
τας τοὺς ὕμνους ἄδειν. τοιαῦτα δ᾽ ἦσαν τὰ ὄργανα. ἢ μὲν 


ἃ τοῦ Μεμφ.] τοῦ ἐεβοσϑὲ Α et (ut videtur) Wolfii codices, 
6 κατεϑίωκε ΑΞ. δ τὸν βασιλέα om Α. 10 eig πόλεμον αὐτὸν À. 
16 ὁ ἐωναβὰδ Α. 


FowTBs. Cap.7. los i Ant, 7 ]2—15. Regum ἃ 22—3 2. 


lant. eos dedit rex αἱ petierant, Memphibosthe couservato: quos illi ac- 
ceptos occidunt, ac pinviam demisit deus. | 
| Deinde belle contra barbaros orto, David cum suo exercitu hostes 
persequitur : fatigatus plane viribus destitgiur. quem sic effectum quidam 
eX hostibus conspicatus ad eum occidendum aecurrit. sed Ábesa loabi fra- 
ter defenso rege barbarum interficit. ob id eius satellites iurant, se post- 
hac non passuros eum inire bellum. barbaris denuo arma inferentibus rex 
oppositis suis copiis multos occidit, reliquos in fugam vertit. nec multo 
post iidem resumptis armis incursionem faciunt in agros Israelitarum, addu- 
cto secum giganteae staturae viro, qui senos manunm et pedum digitos ba- 
bebat: quo. lonathas Davidis fratris filius occiso spoliatoque, popularibus 
suis victoriam faciliorem reddidit. ab eo tempore bellum inferre barbari 
nt. .. i ] 

7. Otium igitur nactos David odas composuit, Levitasque instre- 

mentis ad eam rem factis hymnos canere docuit. instrumenta huiusmodi 


nm 


ANNALIUM ἢ 7. 189 


2ειγνύρα δεκάχορδος ἦν καὶ πλήχτρῳ ἐκρούετο" ἡ δὲ ναῦλα δώδεχα 
«p3óyyoug ἔχουσα τοῖς δακτύλοις ἐπλήττετο" κύμβαλά τε ὑπῆρ- D 
Ζζον χάλκεα, μεγάλα τε καὶ πλατέα. ἦν δὲ περὶ τὸν 4αβὶδ καὶ 
«σύστημα γενναίων ἀνδρῶν. οἱ δὲ τούτων ἐπισημότατοι τριάχοντα 
£» ἐξτύγχανον καὶ ἑπτά, οὗ πολλάκις ἠρίστευσαν. καί ποτε ἀλλο- W I 55 
«ρύλων ἐπὶ Βηϑλεὲμ ἐστρατοπεδευχότων 6 βασιλεὺς ἐκ τοῦ ἐν 
“Βηθλεὲμ φρέατος ὕδωρ πιεῖν ἐπεθύμησε. καὶ τρεῖς ἐκ τῶν περὶ 
«εὐτὸν ἀνδρείων δραμόντες καὶ μέσην τὴν τῶν ἐναντίων διελθόντες 
Ζεαρεμβολὴν ὑδρεύσαντο ἐξ ἐκείνου τοῦ φρέατος, xal αὖϑις διὰ 
AO τῶν πολεμίων ἐλθόντες καταπλαγέντων τὸ ϑάρσος αὐτῶν καὶ 
ἠρεμούντων, τῷ βασιλεῖ τὰ ὕδωρ προσχεκομίκασιν. ὃ δέ “ἵλεώς 
quos χύριος" εἶπεν, “οὐ πίομαι τοῦτο, αἵματε τῶν ἀγδρῶν καὶ P I 80 
κινδύνῳ τῶν ψυχῶν αὐτῶν κομισϑέν." οὐκ ἔπιεν οὖν ἀλλ᾽ 
ἔσπεισεν αὐτὸ τῷ ϑεῷ. | 
15 “«“παριϑμῆσαε δὲ τὸν λαὸν ἅπαντα βουληϑεὶς ἐκέλευσε τὸν 
Ἰωὰβ ποιῆσαι τὴν ἀπαρίϑμησιν. τοῦ δὲ μὴ ἐπαινέσαντος τὴν 
. βουλὴν καὶ τὴν πρᾶξιν οὐκ ἀγαθὴν λέγοντος, ὃ βασιλεὲὸς οὐκ 
ἐπείϑετο. καὶ ἀπῆλϑεν ᾿Ιωὰβ καὶ ἠρίϑμησε τὸν λαόν, καὶ ἦν ὃ 
ἀριϑμὸς ᾿Ἰσραὴλ ὀκτακοσίων χιλιάδων ἀνδρῶν δυνάμεως σπωμένων 
30 ῥομφαίαν, καὶ πενταχοσίων χιλιάδων ἀνδρῶν μαχητῶν τῶν ἐξ 
*losóa φυλῆς. εἶχα μετεμέλετο ὃ 4αβὶδ καὶ ὡμολόγεε ἡμαρτη- 
κέναι. Γὰδ δὲ 0 προφήτης κελεύσαντος τοῦ ϑεοῦ ἐπορεύϑη πρὸς B 
τὸν 4 αβὶδ καί φησιν “ ἐκ τριῶν τούτων ἔκλεξαι ὃ πρὸς βουλῆς 


1 ναύδα A. 8 περὶ] παρὼ A. 6 ἐπὶ) ἐν A. 8 διελόντες À. 
10 διδλθόντες A. ϑροάσος A. 12 πέωμαι Α. 15 τὸν] 


τῷ Α. 41 μεμέληται Α. 


fuerunt: cinnyra decem ornata chordis quae plectro, nablum chordarum 
duodecim quod digitis pulsabatur. parata erant et cymbala aerea magna 
lataque. habebat porro circa se coetum virorum fortium , quorum illustris- 
simi triginta et septem rem saepenumero bene gesserant. et cum hostes 
quodam tempore circa Bethleemam castra posuissent , rex e puteo qui circa 
id oppidum erat aquam desideravit. itaque tres ex eius satelliübus per 
media hostinm castra profecti, aquam inde petitam eadem re i via, 
hostibus eorum audacia consternatis et quiescegtibus, regi attulerunt. at 
ille "sic propitius" inquit "sit mihi dens ut aquam hanc non bibam, san- 
guine virorum et periculo animarum eorum allatam," neque bibit sed liba- 
vit deo. | 
Post Ioabo mandat ut populum numeret. is etsi id consilium impro- 
babat et rem minime laudabat, tamen cum regem a sententia dimovere non 
posset, paret ac numerat. invenit Israelitarum octingenta milia bellicoso- 
rum et fortium virorum, et quingenta milia Iudaicae tribus , item bellicoso- 
rum. verum David statim facti poenitens se peccasse confitetur. et Gad 
propheta eum iussu dei aggressus "trium" inquit "tibi rerum optio datur, 


d 


140 JOANNIS ZONARAE 


σοί ἔστι, πότερον αἱρῇ ἐπὶ ἔτη ἑπτὰ λιμὸν ἔσεσθαί σοι κατὰ τὴν 
χώραν, ἢ τρεῖς μῆνας ὑπὸ πολεμίων διώχεσϑαι, ἢ ϑάνατον ἐπὶ 
τρεῖς ἡμέρας ἐνσκῆψαί σου τῷ λαῷ." ὃ δέ “ στενά μοι πάντο- 
Qe" ἔφη, “ ἀλλὰ βέλτιόν μοι εἰς τὰς χεῖρας τοῦ ϑεοῦ ἐμπεσεῖν." 
καὶ ἐπῆλϑε ϑάνατος τῷ λαῷ πρωΐϑεν ἕως ὥρας ἀρίστου, καὶ 6 
ἀπέθανον ἐκ παντὸς τοῦ λαοῦ χιλιάδες ἑβδομήκοντα. καὶ ὃ 
Δαβὶδ ἱκέτευε τὸν ϑεόν. καὶ ὃ ὀλοθρεύων ἄγγελος τῷ λαῷ ἐξ- 
ἕτεινε τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ “Ἱερουσαλήμ. εἶπεν οὖν ὃ βασιλεύς 
“ἐγὼ ἡμάρτηκα κύριε, ὃ ποιμήν, τὰ δὲ ποίμνια ὃ λαὸς οὐχ 
C ἡμάρτοσαν" ἐγώ εἶμε κολάσεως ἄξιος καὶ οὐχ οὗτοι. δυσωπη- 10 
ϑεὶς δὲ τὴν τοῦ βασιλέως κατάνυξιν ὃ ϑεὸς ἔπαυσε τὴν φϑοράν, 
κοὶ διὰ τοῦ προφήτου Γὰδ ἐν τῇ ὅλωνι τοῦ ^leflovcalovr 'Opyü 
ϑυσιαστήριον πήξασθαι ἐχέλευσε καὶ ϑῖσαι ἐχεῖ, καὶ ἐποίησεν 
οὕτως 4αβίδ, ὠνησάμενος τὴν ἅλωνα ἐκ τοῦ Ὀρνᾶ. ὡς δὲ ᾿Ιώ- 
σηπος ἔγραψεν, ἐν ἐκείνῳ τῷ τόπῳ λέγεται ἀγαγεῖν βραὰμ τὸν 15 
᾿Ισαὰκ ὥστε δλοκαυτῶσαι αὐτόν. ἠβούλετο δὲ καὶ ναὸν olxoóo- 
μῆσαι Δαβὶδ ἐκεῖ τῷ ϑεῷ, ἀλλ᾽ ἀπείρχϑη πρὸς τοῦ ϑεοῦ. 
Πρεσβύτης δὲ γενόμενος ὃ Δαβὶδ σφόδρα δύσριγος ὑπὸ τοῦ 
ψήρως ἐτύγχανε. διὸ νεάνιδα ἐξελέξαντο (1Mflicüx ὄνομα αὐτῇ)" 
xal ἦν ἡ κόρη συγκχοιταζομένη τῷ βασιλεῖ καὶ ϑάλπουσα αὐτόν. 50 
D καὶ οὐχ ἔγνω αὐτήν" ἀφροδισιάζειν γὰρ διὰ γῆρας οὐκ ἠδύνατο. 
“δωνίας δὲ τέταρτος d» iv τοῖς τοῦ βασιλέως υἱοῖς, ὡραξος 
πάγυ, δρῶν τὸν πατέρα γεγηρακότα, τῆς βασιλείας ἀντεποιεῖτο, 
2 ante τρεῖς p. PW add ἐπὶ, om A cum Iosepho et LXX. 6 ὁ 


om Á. 7 τὸν λαὸν Α. 13 ἐκέλευσε πήξασθαι Α. 14 ἄλω A. 
17 τοῦ om A. 18 σφόδρα γενόμενος ὃ δαβὶδ᾽ A. 


num malis tu et regio per septennium fame premi, an per tres menses ab 
hostibus urgeri, an mortem per triduum grassari in populo." ibi David 
undique se in angustias redactum esse queritur, sed praestare sibi incidere 
in manus domini. itaque morte nte a diluculo usque prandii tempus, 
ex omni populo septuaginta milia ceciderunt. tum David, cum angelus 
populi interfectór manum super Hierosolyma extendisset, deo in haec verba 
supplicavit "ego pastor, o domine, peccavi; sed populus, grex meus, non 
peccavit: ego poena dignus sum, non isti," hac moestitia regis placatus 
deus luem compescuit, et per Gadem prophetam in Ornae Iebusaei area 
constructa ara , sacra fieri iussit. itaque fecit David, empta ab Orna area, 
quo in loco, ut Iosephus tradit, Isaacam Abrahamus immolaturus fnisse 
perhibetur. David aedem etiam constructurus erat, nisi a deo prohibitus 
uisset, | 

Davidi cum ob senium algore vexaretur, puellam Abisagem adiunxe- 
runt, cuius concubitu foveretur. sed cum ea rem non habuit rex, aetate 
effoetus. Adonias autem quartus eius filius, homo perquam formosus, com- 
motus patris senio regnum sibi vendicat, loabo imperatore et Abiathare 


2^ 


ANNALIUM II 7. 
-—-Jag τοῦ ἀρχιερέως. 


«καὶ “4βιάϑαρ καὶ Ἰωάβ" Σολομῶντα δὲ καὶ τὸν προφήτην Νάϑαν 
C» “αἱ Βαναίαν τὸν ἄρχοντα τῶν σωματοφυλάχων οὗ κέκληκεν. 
«εἶπεν οὖν πρὸς Βηρσαβεὲ Νάϑαν “ἀκήχοας ὅτι ἐβασίλευσεν 240o- 
“νίας;" ἡ δὲ πρὸς τὸν βασιλέα εἰσελϑοῦσα " σὺ ὦμοσας" εἶπε 


“χύριές μου βασιλεῦ, ὡς Σολομὼν ὃ υἱός σου βασιλεύσει μετὰ P T 


“σέ, καὶ ἰδοὺ ἐβασίλευσεν ᾿Αδωνίας, σὺ δὲ ἠγνόησας." 

1Φ λεγούσης Βηρσαβεὲ καὶ ὃ προφήτης Νάϑαν εἰσελϑὼν ἠρώτα τὸν 
βασιλέα εἰ κατὰ γνώμην αὐτοῦ βεβασίλευκεν ᾿Αδωνίας. ὃ δὲ τὸν 
«ϑεὸν ὥμασεν ὡς “᾿ σήμερον βασιλεὺς ἔσται ὃ Σολομών." καὶ xa- 
λέσας τὸν ἀρχιερέα Σαδὼχ καὶ Βαναίαν, κελεύεε συμπαρειληφό- 


τας τὸν προφήτην καὶ τοὺς περὶ τὴν αὐλὴν τὴν βασιλικὴν ὁπλίτας 
lf ἀναθέσθαι τὸν Σολομῶντα ἐπὶ τὴν τοῦ βασιλέως ἡμίονον, καὶ 
«ἀπαγαγόντας ἔξω τῆς πόλεως ἐπὶ τὴν πηγὴν τὴν καλουμένην Σιών, 
“Δοῖσαε τῷ ἁγίῳ ἐλαίῳ, καὶ βασιλέα ἀναγορεῦσαι σαλπίζοντας ἐν 
“ποῖς κέρασι, καὶ διὰ μέσης τῆς πόλεως παραπέμψαι αὐτόν. οὗ 
«δὲ αὐτίκα καϑὼς ἐνετόλϑησαν πεποιήχασι" καὶ διεβοήϑη παντω- 
JP χοῦ ἡ τοῦ Σολομῶντος ἀνάρρησις. ὡς δ᾽ ἐγνώσϑη καὶ τῷ 240w- B 
-ϑία καὶ τοῖς συνευωχουμένοις αὐτῷ, οἱ μὲν ἄλλοι πρὸς ἑαυτοὺς 
«αἰπῆλθον, ““δωνίας δὲ μᾶλλον δεδιὼς τῷ ϑυσιαστηρίῳ προσπέ- 


1 αὐτοῦ Α. 4 σολομὼν Α. 5 βανέαν A. 7 εἶπε om A. 
8 ὡς om Α. 9 ἠγνόηκαρ A. 19 σολομών A, Σολομῶν 
PW hic et infra. καὶ καλέσαρ] καλέσας dà A. 13 βανέαν A. 
16 Γιών losephus et LXX. 


"pontifice s ntibus, itaque semel splendido sacrificio apparato fratres 
-renvocat et ludaicae tribus principes, Abiatharem item et loabum: Salo- 
"CEanonem vero et Nathanem prophetam et Banaeam praefectum satellitum non 
CAnvitat. ait igitur Bersabae Nathan "num audisti regno potitum esse Ádo- 
waiam?" quae ad Daviderh ingressa "tu iurasti^ inquit, "domine mi rex, 
«Balomonem filium tuum in regno tibi successurum: ecce autem Adonias te 
"gaorante regno potitur." haec nondum elocuta muliere Nathan quoque 
heta ingressus rogat num de illius sententia regnum Adonias occuparet. 
-at ille deum testatus " hodie" inquit "rex futurus est Salomon," vocatoque 
Sadoco pontifice et Banaea, propheta quoque adhibito et aulae regiae sa- 
tellitibus, Salomonem in mula regis collocatum, et extra urbem ad fontem 
Sionem perductum , sacro oleo inaugurari et cornibus inflatis regem pro- 
damari perque urbem mediam deduci iubet. hi sine mora parent: Salomo- 
Bis electio passim praedicatur. qua etiam apud Adoniam et convivas eius 
cognita , caeteri suas quisque domos abeunt, Adonias autem maiore - 


aii ÿ 


— 


| 


| 


.141 * 
«συναντιλαμβανομένου αὐτῷ ᾿Ιωὰβ τοῦ ἀρχιστρατήγου xol 45iá- 


καί ποτε ϑυσίαν δαψιλῆ παρασχευασάμενος 
“ποὺς ἀδελφοὺς συνεχάλεσε καὶ τοὺς προέχοντας τῆς Ἰούδα φυλῆς 


ἔτι ταῦτα W I| 


J 


φευγε καὶ πίστεις τῆς σωτηρίας ἥτει παρὰ τοῦ Σολομῶντος. 


[148 IOANNIS ZONARAE 


-— 


D τάλαντα. 


δὲ τῆς μὲν τότε ἁμαρτίας ἀφῆκεν αὐτόν, " εἰ δ᾽ εἰσαῦϑις" ἔφη 


τ καχόν τι ποιῶν εὑρεθῇ, ϑανατωθήσεται." 


Ὁρῶν δὲ “αβὶὸ ἐγγίζοντά oi τὸν ϑάνατον, προσχαλεῖται 
τὸν Σολομῶντα καὶ ἐντέλλεται αὐτῷ φυλάττειν τὰς τοῦ ϑεοῦ 2rro- 5 
λὰς καὶ κατὰ τοὺς νόμους αὐτοῦ πολιτεύεσθαι, “ἵνα τὸ σπέρμα 
ἡμῶν" φησι, " χκαϑὼς ἐπηγγείλατό μοι ὃ χύριος, ἕως τοῦ αἰῶνος 
εἴη ἐπὶ τοῦ ϑρόνου μου." καὶ προστίϑησι μὴ ἐᾶσαι τὸν Ἰωὰβ 


C ἀτιμώρητον, ἀνελόντα τὸν “(βεννὴρ καὶ τὸν “μεσίαν" μηδὲ μέν.-- 
τοι τὸν Σεμεεί, ὃς αὐτῷ κατηράσατο φεύγοντι. καὶ ἄλλα αὐτῷ 10 


ἐντειλάμενος, καὶ ναὸν ἐπισχήψας οἰκοδομῆσαε κυρίῳ, καὶ τὴν 
διαγραφὴν τῆς οἰκοδομῆς τοῦ ναοῦ παρέσχεν αὐτῷ, καὶ πρὸς τὸ 
ἔργον λόγοις διήγειρε καὶ αὐτὸν καὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ τὴν φυλὴν 
ἀοῦ “Δευί, πολλὰ φήσας καταλιπεῖν εἷς τὴν κατασχευὴν τοῦ ναοῦ, 


τάλαντα μὲν χρυσοῦ μύρια, μυριάδας δὲ ταλάντων ἀργόρου δέκα, 15 


σμάραγδόν τε καὶ ἄλλους λίϑους πολυτελεῖς, χαλκὸν δὲ καὶ σίδη-- 
ρον ἀριϑμὸν ὑπερβαίνοντα, καὶ ὕλην ἑτέραν ἄφϑονον" καὶ νῦν 
δὲ προστιϑέναι τοῖς ἤδη συνειλεγμένοις χρυσοῦ καϑαροῦ τρισχίλια 
τάλαντα εἰς τὸ ἄδυτον, καὶ μυρίους στατῆρας, ἀργύρου δὲ μύρια 


. καὶ παρέδωκεν εἷς τοὺς θησαυρούς. μετ᾽ δλέγον δὲ ἐτελεύτησε 


Δαβίδ, βιώσας ἐνιαυτοὺς ἑβδομήκοντα, βασιλεύσας ἐν Χεβρὼν 
μὲν ἔτη ἑπτά, ἐν Ἱερουσαλὴμ δὲ τρία πρὸς τοῖς τριάκοντα, ἀνὴρ 


9 εἰσαῦθις) εἰ καὶ αὖϑιρ A. add A. 7 ἐπηγγείλατό 
ἐνετείλατό ΑΑ. 9 ᾿ἀμεσίαν — supra p. 136 v. 22 WP, 
14 prius τοῦ om A. 22 ὁ —8 A. 23 τοῖς om A. 


sus metu ad aram confugit; et vitam ea conditione ἃ Salomone impetrat ut, 
si denuo in facinore deprehenderetur , capite poenas daret. 

Caeterum David mortem instare sibi videns Salomoneim arceesit : 
mandat ut dei praecepta observet et secundum leges eius vivat, "quo" in- 
quit "semen nostrum, quemadmodum promisit mihi dominus, thronum meum 
aeternum teneat." adiicit ne loabum impunitant dimittat, ob Abeneris et 
Amesiae caedem; neque Semeim, qui fugienti sibi diras imprecatus faerit. 
at praeter alia templum construere iubet domino, descriptione illius exhi- 
bita: ad id opus et ipsum et principes et Leviticam tribum cohortatur, ac 
multa se Ad eam rem necessaria relinquere dicit; videlicet auri decies, 

argenti centies mile talenta, smaragdos aliosque lapides pretiosos , aes et 
ferrum inpumerabile, aliamque materiam copiosam, ac prius collectis se 
adiicere auri puri puti ter mile talenta ad adytum, et decies mile stateres, 
et argenti talenta totidem. ad haec, si cui gemma erat, eam quisque in 
thesauros congerebat. paulo post moritar David, expletis vitae annis se- 
ptusginta, cum regnasset annos Chebrone septem, Hierosolymis tres et tri- 


— — 


xal εἴ τινι δὲ λίϑος ἦν τῶν τιμίων, ἐκόμισεν ἕκαστος 20 


] 
L] 
i 


ν 
f 
ἱ 


ANNALIUM II 8. 143 


πᾶσαν ἀρετὴν κατορϑωκὼς προσήχουσαν βασιλεῖ. ἔϑαψε di 
αὐτὸν ὁ παῖς Σολομὼν ἐν Ἱεροσολύμοις βασιλεκῶς, καὶ πλοῦτον 
ἄφϑονον αὐτῷ συνεχήϑευσεν. 

8, Σολομὼν δὲ ὅτε τὴν βασιλείαν παρέλαβε νεώτατος ἦν, 

JE» δωδέκατον ἔτος ἄγων τῆς ἡλιχίας αὐτοῦ. ὃ μέντοι ᾿ἀδωνίας 
πορευϑεὶς πρὸς Βηρσαβεὲ τὴν μητέρα τοῦ Σολομῶντος ^ οἶδας P I 
εἶπε “τὴν βασιλείαν ἐμοὶ προςήκειν καὶ διὰ πρεσβυγένειαν καὶ διὰ 
τὴν αἵρεσιν τοῦ λαοῦ, μετέβη δὲ πρὸς Σολομῶντα τὸν ἀδελφόν 
μου, καί μοι στερχτέον τὸ γεγονὸς ὡς γνώμῃ ϑεοῦ γεγονός. μίαν 

KR ὧν δ᾽ αἰτῶ αἴτησιν, δοϑῆναί not πρὸς γάμον τὴν τῷ πατρὶ συγχοιμω- 
μένην κόρην τὴν ᾿Αβισάκ, ἐπεὶ μηδ᾽ ἔγνω ταύτην ὁ πατὴρ διὰ γῆ- 
quc, ἀλλ᾽ ἔτι παρϑένος ἐστίν. ἢ δὲ Βηρσαβεὲ κομίσειν τοὺς λό- 
yovc ὑπέσχετο τῷ υἱῷ καὶ καταπράξασθαι τὸν γάμον αὐτῷ σπου- 
δαιότατα. καὶ πορευϑεῖσα πρὸς τὸν υἱόν, δοῦναι τῷ ἀδελφῷ 24do- 

AS» γίᾳ τὴν Αβισὰκ παρεκάλει. ὃ δὲ ὀργισϑεὶς ἐπὶ τῷ λόγῳ ϑαυμάζειν W T 5 
εἶπεν εἰ μὴ καὶ τῆς βασιλείας παραχωρῆσαι ᾿᾿δωνίᾳ ὡς πρεσβυτέρῳ B 
αὐτὸν ἀξιοῖ. καὶ αὐτίκα τῷ ἐπὶ τῶν σωματοφυλάκων Βαναίᾳ κτεῖ- 
ναι τὸν ᾿Αδωνίαν προσέταξε. τῷ δὲ ᾿Αβιάϑαρ εἰς τὴν ἐνεγχαμένην 


),.) 


πορευϑῆναι ἐπέταξε xal διάγειν ἐν τοῖς ἀγροῖς. “᾿ϑανάτου γάρ 
IIO gzo: “ ῥύεταί σε ὁπόσα μου συνέχαμες τῷ πατρί." κχαϑὼς οὖν 
τῷ ᾿Ηλεὶ προείρηκεν δ᾽ ϑεός, ἀφήρητο ἡ τῆς ἱερωσύνης τιμὴ ἐξ 
οἴκου Ἰθάμαρ καὶ πρὸς Σαδὼχ μεταπέπτωπεν, ἐκ τοῦ γένους 


6 πρὸς βηρσαβεὶ πορευθεὶς Α. 13. "alii codices σπουδαιότατον" 
Docaweimus. [6 ἀδωνέας ὡς πρεσβυτέρῳ αὐτῷ. 17 βανέα A. 


Forks. . 8. losephi 4nt. 8 1 εἰ 2. Hegum ἃ 2—4. 
Paralip. 2 uu et 


ginta, vir omnibus rege dignis virtutibus illustris. mortuum Salomon Hie- 
rosolymis regaliter sepelit, magnis opibus cum eo consepultis. 

8. Salomon suscepte regno admodum fuit adolescens, annos duo- 
decim natus. cnius matrem Bersaben Adonias sic alloquitur: "nosti re- 
gnum ad me pertinere, tum ob aetatis praerogativam , tum ex consensu po- 
puli. sed id ad Salomonem fratrem meum transiit: quod aequo mihi ferendum 
est anno , quoniam deoita visum est. unum tamen peto, ut Abisag patris 
mei concubina, quoniam prae senio illam non attigit ac virginem reliquit, 
in matrimonium mihi detur." Bersabe illa se relaturam ad filium et summo 
studio operam daturam pollicetur ut nuptias illi co.ficiat. sed re audita 
rex iratus mirari se ait quod, ut Ádoniae tanquam natu maiori regno cede- 
ret, non postularet: ac statim per Banaeam satellitum praefectum eum oc- 
ddi iube&. Abiatharem quoque in patriam relegat, ut ibi ruri degat: nam 
ei vitam se condonare, ob exantlatos cum patre suo labores. ita sacerdotii 
honos, quemadmodum Klio praedixerat deus, Ithamarine familiae ereptus 
ad Sadocum transiit, e genere Phimeis oriundum. his coguitis Ioabus im- 


ÜüÉ 


πω. 


PE p 


144 IOANNIS ZONARAE ^7 -— 


ὄντα τοῦ (Φινείς, ὃ δὲ στρατηγὸς Ἰωὰβ ταῦτα μαϑὼν καὶ περι- 
δεὴς γεγονὼς τῷ ϑυσιαστηρίῳ προσπέφευγε, καὶ καλούμενος οὐκ 
. ἄν ποτε ἐξελθεῖν εἶπεν, ἀλλ᾽ αὐτοῦ τεϑνήξεσθαι καὶ οὐκ ἄλλοϑι. 
τοῦτο τῷ βασιλεῖ ἀγγελϑὲν πέπεικε στεῖλαι κἀκεῖ τὸν Ἰωὰβ ἀνελεῖν. 
Ο ἐντεῦϑεν Βαναίας μὲν πάσης τῆς δυνάμεως προχεχείριστο στρα-- 5 
τηγός, Σαδὼχ δὲ τῆς ἀρχιερωσύνης ἠξίωτο. τὸν δέ ye Σεμεεὶ 
ὃ βασιλεὺς ἐν [Ἱερουσαλὴμ περιώρισεν ὥστε ταύτης μὴ ἐξιέναι" el 
δ᾽ οὔ, ϑάνατον αὐτῷ τὸ ἐπιτίμιον ἔταξεν. ὃ δὲ μετὰ ἔτη τρία 
δούλων αὐτοῦ φυγόντων ἐπὶ ζήτησιν αὐτῶν ἐξελήλυθε" καὶ τοῦτο 
γνοὺς Σολομὼν ἀναιρεθῆναι τὸν ἄνδρα ἐχέλευσεν. 10 
“Ἄγεται δὲ Σολομὼν εἷς γυναῖχα ϑυγατέρα: Φαραώ. καὶ 
. τὰ τείχη τῶν Ἱεροσολύμων ἐπὶ μεῖζον ἦρε καὶ ὀχυρώτερα κατε- 
σχεύασε.  xa9' ὕπνους δὲ χρηματίσας αὐτῷ ὃ ϑεὸς εἶπεν αὐτῷ 
αἰτῆσαι ὃ βούλοιτο" ὃ δὲ σύνεσιν καὶ φρόνησιν ἤτησε δοϑῆναιε 
αὐτῷ. καὶ ὃ ϑεὸς ἀποδεξάμενος αὐτὸν τῆς αἰτήσεως, καὶ σοφίαν 15 
D δώσειν αὐτῷ καὶ μέγαν νοῦν ἐπηγγείλατο ὡς οὐχ ἑτέρῳ πρὸ αὐτοῦ 
ἢ τινι τῶν μετ᾽ αὐτόν, προσϑεῖναι δὲ καὶ ἅπερ οὐκ ἤτησε, nAoU- 
vo» καὶ νίκην καὶ εὔκλειαν, d φυλάξειε τὰς αὐτοῦ ἐντολὰς καὶ 
τὰ δικαιώματα. 
Mà ταῦτα δύο προσῆλθον αὐτῷ γυναῖκες" ὧν 7 μία 90 
“ βασιλεῦ" ἔφη, “ ἀλλήλαις ἡμεῖς συνῳχοῦμεν καὶ οὐδεὶς ui9^ 
ἡμῶν. ἐτέκομεν δὲ ἄμφω κατὰ τὸν αὐτὸν καιρὸν ἄρρενα. καὶ 
μετὰ μικρὸν αὕτη τῷ αὐτῆς ἐπιπεσοῦσα υἱῷ νεκρὸν διυπνισϑεῖσα 
εὗρεν αὐτόν. καὶ τὸ μὲν τεϑνηκὸς ὑπνούσης ἐμοῦ ὑποτίϑησι ταῖς 
νέας A. 16 οὐχ ὡς A. 


8 ἄλλοθι A, ἄλλοθεν PW. 5 favi 
17 τῶν add A. 18 φυλάξει A. 19 zd add A. ; 


rator perterritus ad aram confugit, unde cum avocaretur, negavit se 
iscessurum , sed ibi et non alibi morlturum. quo rex nuntiato ibi eum in- 
terfici iubet, tum Banaeas totius exercitus imperator designatur, et Sado- 
cus pontificatus dignitatem consequitur. Semeim vero rex Hierosolymis Ι 
exire vetuit, mortem comminatus δἰ secus fecisset: eumque triennio post ἃ 
ad fugitivos servos inquirendos urbem egressum interfici iubet. ] 
Uxorem duxit Salomon Pharaonis filiam. moenia Hierosolymorum ] 
altiora et munitiora fecit. in somnis ἃ deo iussus optare quicquid vellet, - 
intelligentiam et sapientiam petit: qua petitione deus comprobata, eise et | 
sapientiam et mentem praestantem daturum pollicetur, qualem nec ante eum | 
habuisset quisquam nec post habiturus esset; adiecturum porro ea etiam , 
quae non petiisset, opes victoriam gloriam, si mandata suaetiura conservaret. | 
Post haec duae mulieres eum convenere, quarum una "rex" inquit, 
"nos in iisdem aedibus babitavimus, neque quisquam praeterea nobiscum. 
accidit sutem ut utraque masculum eodem tempore pareret. panlo post; 
ista filium suum dormiens oppressit; et experrecta infantem mortuum dinis, 


m -—— 


ANNALIUM Π S. 14ὅ 


«ε:ἰγχάλαις μου, τὸ δὲ ζῶν ἐξ ἐμοῦ ἀφελοῦσα ὡς ἑαυτῆς φχειώσατο. 

zxz«al γνοῦσα τὸ δρᾶμα ζητῶ τὸν παῖδα" ἡ δέ μοι οὐ δίδωσιν; ἣ ΡῚ 83 
-«D' ἑτέρα τὸ ζῶν εἶναι τὸ ἑαυτῆς παιδίον ἀπισχυρίζετο, τῆς δ᾽ 
«ἰντιδίχου τὸ τεϑνηκός" καὶ ἐπὶ τοσοῦτον καχουργίας μὴ προ- 

Cm. “βῆναι διώμνυτο. ἀπορούντων δὲ τῶν περιεστηκότων πῶς ἂν δια- 
Ξιιριϑείη τὸ ἀληϑές, ὃ βασιλεὺς διχῆ τμηϑῆναι τὸ ζῶν παιδίον. 
«πιαχαίρᾳ ἐκέλευσε καὶ ἀνὰ μέρος δοϑῆναι ἑκατέρᾳ τῶν γυναικῶν. * 
πξοῦτο ἢ μὲν ἀληθὴς τοῦ βρέφους μήτηρ βαρέως ἤνεγκε, xal nag- 
“τεῖτο τὴν ψῆφον, καὶ δοϑῆναι ζῶν τὸ παιδίον τῇ ἀντιδίκῳ ἱκέ- 

ID ve» ἡ δὲ ψευδῶς ἑαυτὴν μητέρα τοῦ παιδὸς ὀνομάζουσα καὶ 
4njvt τὴν κρίσιν καὶ ἐπέσπευδε 13v: διαίρεσιν. καὶ ὃ βασιλεὺς 

Φοθῆναι ζῶν τὸ παιδίον προσέταξε τῇ παραιτουμένῃ τὴν ἐκείνου B 
διαίρεσιν, " αὕτη" φήσας “ἡ τούτου μήτηρ ἐστίν, 1j τοῦ παιδὸς 
σφαγῆναι μέλλοντος ὑπερήλγησεν." τοῦτο πᾶς ὃ λαὸς ἀχριβὲς 
XE» χεχμήριον ἔσχηκε τῆς τοῦ βασιλέως φρονήσεως. 
Πάντας δὲ τοὺς πρὶν εἰς σοφίαν xal φρόνησιν ὑπερβέβηκε. 
συνέταξε δὲ τρισχιλίας παραβολὰς καὶ πενταχισχιλίας diddg, καὶ 
ἀπὸ τῆς κέδρου ἕως ὕσσώπου συνεγράψατο, xal περὶ φύσεως 
ζώων τῶν τε πεζῶν κἀὶ ἀερίων καὶ νηκτῶν καὶ τῶν ἰδιωμάτων W I 58 

ΞΕ αὐτῶν ἐξήτασε καὶ ἐφιλοσόφησε, καὶ κατὰ τῶν δαιμόνων ἐξεύρη- 
xtv ἐπῳδὰς elg ἀνθρώπων ὠφέλειαν" καὶ τρόπους κατέλιπεν ἐξορ-- 
κώσεων, αἷς τὰ δαιμόνια ἐδιώχοντο. καὶ ταύτην τὴν ϑεραπείαν C 


* 4 ἐκὶ τοσοῦτον om Α, κακουργέαν À, 5 διευκρινηϑείη A. 
6 τὸ f. x. μαχαίρᾳ] αέρᾳ τὸ καιδίον τὸ ζῶν A. 9 ζὼ ] 
σῶον À. 11 8 À. 16 καὶ φρόνησιν om A. 19 κα 

τῶν νηχετῶν À. 


meis dormientis supponit, viventem ablatum sibi vendicat. quo com- 
mento animadverso puerum repeto: illa negat." altera suum esse viventem 
puerum afürmat, adversariae mortuum, neque eo se improbitatis progres- 
sAm esse iurat. corona circumstantium dubitante quo pacto verum ditudi- 
cari posset, rex puerum gladio in duas secari partes iubet, et utrique mu- 
lieri semissem dari. eam sententiam vera infantis mater graviter ferens 
atque repudians, adversariae puerum viventem tradi orat: quae vero se ma- 
trem eius falso profitebatur, collaudato iudicio dissectionem maturari flagi- 
tt. ibi rex puerum viventem ei tradi iubet quae dissectionem deprecaba- 
fur: eam enim es6e matrem quae pueri caedem tantopere reformidaret. id 
populo evidens argumentum fuit sapientiae regis. 

mnes ille veteres ingenio prudentiaque superabat. similitudines 
ter mile composuit , cantilenas quinquies mile; et a cedro auspicatus usque 
ad hyssopum describendis stirpibus progressus est, naturasque animalium 
terrestrium, aeriorum, aquatiliem, ac proprietates perquisivit et indaga- 
vit. invenit etiam ad utilitatem hominum excantationes num, et ad- 
iurationum rationes reliquit quibus daemonia fugentur. 1o" curationem 


Zonarae Annales. 
e 


146 IOANNIS ZONARAE 


φησὶν ὃ Ἰώσηπος καὶ μέχρις ἐχείνου ἰσχύειν" xal τι διηγεῖται 
τοιοῦτον, τὸν λύγον πιστούμενος. ᾿Ἐλεάζαρ τῶν ὁμοφύλων λέγεε 
κεχκτῆσϑαί τινα δαχτύλιον ἔχοντα ὑπὸ τὴν σφραγῖδα ῥίζαν ἐξ ὧν 
ὑπέδειξε Σολομών. καὶ τοῦτον ταῖς Quoi τοῦ δαιμονῶντος προ- 

σφέρειν, καὶ τῇ ὀσφρήσει διὰ τῶν μυκτήρων τοῦ πάσχοντος ἐξέλ-- 5 
κεσϑαι τὸ δαιμόνιον. εἶτα τοῦ Σολομῶντος μεμνημένον ἐπῳδάς 
. τὲ λέγειν ἐξ ὧν ἐκεῖνος συνέϑετο, xal ἐξορχοῦν τὸ δαιμόνιον 
μηκέτι ἐπανελϑεῖν εἷς τὸν ἄνθρωπον. τοῦτο καὶ Οὐεαπασιανοῦ 
καὶ τῶν υἱῶν ἐκείνου ἐνώπιον λέγει ποιῆσαι τὸν Ἐλεάζαρ" καὶ 

D διδόντα τῆς κατὰ τῶν δαιμόνων ἰσχύος ἀπόδειξιν, τιϑέναι ποτή-- 10 
quo» πλῆρες ὕδατος, καὶ ἐπιτάσσειν τῷ δαίμονε ἐξερχομένῳ τοῦ 
πάσχοντος ἀνατρέψαι αὐτό" καὶ ἀνατρέπεσϑαι τὸ ποτήριον μηδε-- 

γὸς ὁρῶντος τὸν ἀνατρέποντα. 

9, Ἤρξατο δὲ τῆς οἰκοδομῆς τοῦ ναοῦ κατὰ τὸ τέταρτον 

ἔτος τῆς βασιλείας αὐτοῦ, μετὰ ἔτη τῆς ἐξ Αἰγύπτου ὑποχωρή- 19 
σεως τοῦ λαοῦ τετραχύσια τεσσαράχοντα. περὶ δὲ τοῦ μέτρου 
τοῦ ὕψους αὐτοῦ καὶ τοῦ μήκους xal τῆς τούτου κατασκευῆς οὐχ 
᾿ὅμοφωνοῦσιν 3| τε τρίτη τῶν Βασιλειῶν καὶ Ἰώσηπος ἐν τῷ ὀγδόῳ 
λόγῳ τῆς ᾿Αρχαιολογίωας περὶ τοῦ ναοῦ συγγράφόμενος, ἀλλ᾽ ἐν 

P I 84 τοῖς πλείοσε διαφέρονται. ᾧ δὲ τὰ περὶ τῆς διαφορᾶς πρὸς βου- 20 
λῆς ἀκριβώσασϑαι, καὶ περὶ τῶν δύο Χερουβὶμ ἃ χρυσοῦ ποιή- 
σας κατὰ τὸ ἄδυτον ἔστησε, καὶ περὶ τῆς κιβωτοῦ καὶ τῆς χαλκῆς 


lprius καὶ om A. — 9 zo» ἰάΑ. ἀλλοφύλων À. 6 μερμνη- 
μένου A. 16 τῶν μέτρων À. 


ΕΌΝΤΕΒ. Cap. 9. losephi 4nt. 8 3—6. Hegum 3 6— 10. 
Paralip. 2 3 T 9. i 


ad suam usque aetatem durasse Iosephus asserit , et in eius rei fidem huius- 
modi experimentum narrat, Eleazarum quendam popularem suum habuisse 
annulum, sub cuius pala radix esset ex 116 quas indicaverat Salomon, qui 

si naso daemoniaci admoveretur, solo olfactu per nares extraheret daemo- 
nium, deinde Salomonis facta mentione, recitasse illius excantationes, et 
adiurasse daemonium ne in hominem reverteretur. hoc in Vespasiani et 
filiorum eius conspectu fecisse Eleazarum; et ut vim contra daemones insi- 
tam probaret, posuisse poculum aqua plenum, et iussisse daemonio ut 
egressus ex homine id everteret: itaque factum esse, nemine cernente a 
quo everteretur. 

9. Aedificationem templi auspicatüs est quarto anno regni sui, anno 
post exitum populi ex Áegypto quadringentesimo quadragesimo. verum 
spatio altitudine et longitudine formaque eius non consentiunt R liber 
tertius et Iosephus libro Antiquitatum octavo , ubi de templo scribit, sed in 
plerisque discrepant, quam eorum dissensionem et alia, nt de duobus 
Cherubis aureis circa adyta collocatis, de arca, de mari aeneo, de pelvibus, 


4 T) 


ANNALIUM ἢ 9. 147 


Ὁ ἀλάσσης καὶ τῶν λουτήρων, καὶ πηλίκον ἦν τὸ χάλκεον ϑυσια- 
«»πκήρεον, οἷα δ᾽ ἡ τράπεζα ἡ χρυσῆ, καὶ ὅσα σκεύη ἀργύρεά τε 
scexi χρύσεα Σολομὼν ἀνέϑετο τῷ ναῷ, καὶ περὶ τῶν ἄλλων, ἡ 
ποέτη τῶν Βασιλειῶν βίβλος καὶ ἀρχαιολογῶν ὃ Ἰώσηπος ἀρκέ- 
£» σουσι παραστήσασϑαι τὴν ἐφ᾽ ἑκάστῳ ἀκρίβειαν. ἐν ἔτεσι δὲ 
Σγετὰ συντελέσας ὃ βασιλεὺς τόν v& ναὸν καὶ ὅσα περὶ ἐκεῖνον, 
«"υνεχάλεσε τὸν λαὸν εἰς Ἱεροσόλυμα. καὶ ἄραντες τὴν κιβωτὸν 
o& ἱερεῖς καὶ τὴν σχηνὴν ἣν ἐπήξατο ἸΠωυσῆς καὶ τὰ ἐν. ταῖς B 
ϑυσέαις ὑπηρετούμενα σχεύη πρὸς τὸν ναὸν μετεκόμιζον, τοῦ 
10 βασιλέως προάγοντος καὶ τοῦ πλήϑους παντός, καὶ τῶν “Πευιτῶν 
σπενδόντων καὶ ϑυμιώντων. καὶ κατετέϑη ἡ κιβωτὸς dg τὸ 
ἄδυτον μεταξὺ τῶν δύο Χερουβίμ, τὰς δύο λιϑίνας πλάκας 
ἔχουσα ἔνδοϑεν. ἐξελθόντων δ᾽ ἐκ τοῦ ἀδύτου τῶν ἱερέων, 
δόξης κυρίου. ὃ οἶχος ἐμπέπληστο xal νεφέλη τὸν ναὸν ὅλον 
15 χεερεεχέχυτο" ἐξ ἧς ἐπιδημῆσαε τῷ ναῷ τὸν ϑεὸν ἐφαντάζοντο 
σκηνώσωντα ἐν αὐτῷ. ὃ δὲ βασιλεὺς ἡσϑεὶς ἐπὶ τούτοις εὐχαρι-- 
στίαν τε πρὸς τὸν ϑεὸν ἐποιήσατο καὶ τὸν. λαὸν εὐλόγησε καὶ ἱκέ- 
πευσὲν ἐπήχοον γίγεσϑαι τὸ ϑεῖον πᾶσι τοῖς ἐν αὐτῷ εὐχομένοις. 
εἶτα τῷ βωμῷ ϑυσίας προσήγαγε. καὶ ὃ ϑεὸς δεικνὺς ὡς εὖὐ- C 
20 μεενῶς αὐτὰς προσεδέξατο, πῦρ ἐκλάμψαι δι᾽ ἀέρος πεποίηκεν 
ἐπενεχϑῆναί τε τῷ βωμῷ καὶ τὴν ϑυσίαν ἅπασαν καταδαίσασϑαι. 
παῦϑ᾽ ὁ λαὸς ἰδὼν εὐλόγησε τὸν ϑεόν, καὶ ὃ βασιλεὺς ηὐχαρί- 
Arnot, καὶ πολυτελῶς ἑορτάσαντες τὸν σύλλογον διελύσαντο. 
«Dvegoc δὲ γεγονὼς τῷ βασιλεῖ ἐπακοῦσαι τῆς εὐχῆς αὐτοῦ τὸν 
3C» Qu» ἐδήλου, καὶ τὸν ναόν τε συντηρηϑῆναι καὶ αὐτὸν εἷς ἄκρον 


1 λουτήρων Α, λούτρων PW. Ο6 ὁ βασιλεὺς om A. 8 ot 
om Α. 14 ἐπέπληστο A. 18 γενέσθαι A. 


— de toagnitudine altaris aenei, de forma aureae mensae, et quae vasa aurea 
“οἰ argentea templo Salomon dedicarit, qui curiosius cognoscere voluerit, 
Js ea tertio libro Regum et in Iosephi Ántiquitatibus accurate descripta in- 
7wreniet. templo cum omni ornatu annis septem perfecto, populoque a rege 
lerosolyma convocato, sacerdotes arcam et tabernaculum a Mose facta et 
æacra vasa in templum transtulerunt, rege et omni populo praecedente, 
Levitis libantibus et suffientibus, arca, in qua duae lapideae tabulae in- 
«erant, in adytum reposita est inter duos Cherubos. sacerdotibus adytum 
«egressis domus gloria domini repleta est, et nubes toti templo circumfusa ; 
nde coniiciebant deum templum ingressum atque ibi habitaturum esse. 
quibus rebus laetatus rex et deo gratias egit, et populo bene precatus ora- 
vit ut numen omnium eorum qui ibi precarentur vota exaudiret. deinde 
victimas arae admovit: quas deus se benigne accepisse declaravit, igne ex 
aere emisso, quf in aram delatus omnes victimas consumpsit. his visis 
deum landat populus, rex gratias agit; festoque splendide celebrato con- 
veatus dimitütur. his peractis rex somniat deum exaudisse preces, tem- 


| 0C. 


148 IOANNIS ZONARAE 


εὐδαιμονίας ἀναχϑῆναι, xal τῆς χώρας ἄρξειν τοὺς ἐξ αὐτοῦ, εἰ 
αὐτός vt κἀκεῖνοι καὶ ὃ λαὸς τὰ ϑεῖα μὴ παραβαῖεν ἐντάλματα. 
WI659 εἰ δ᾽ οὔ, πρόρριζον ἐκχκόψειν ἠπείλεε τὸ γένος αὐτοῦ, καὶ τὸν 
λαὸν δουλείαις καὶ κακώσεσε μυρίαις ὑποβαλεῖν, καὶ τὸν ναὸν 
D παραδώσειν εἰς ἐμπρησμὸν καὶ διαρπαγήν, καὶ τὴν πόλιν εἷς χα- ὃ 
τασχαφήν τε xal προνομήν. | 
Οὕτω μὲν οὖν τὰ τοῦ ναοῦ τῷ Σολομῶντι τετέλεστο" μετὰ 
δὲ ταῦτα βασίλεια ἑαυτῷ φχοδόμησε πολυτελῆ τε καὶ λαμπρά, 
καὶ τὰ τῶν [Ἱεροσολύμων δὲ τείχη προσεπεσκεύασε, καὶ πόλεις 
ἄλλας προσῳκοδόμησε, καὶ τοὺς ἐν τῷ “Τιβάνῳ ὄρει τῶν Χανα- 10ι 
ναίων ὕφ᾽ ἑαυτὸν ποιησάμενος, μὴ πρὶν ὑποταγέντας, ὑποφό- 
ρους κατέστησε. σοφίσματα δὲ καὶ λόγους αἰνιγματώδεις Χειρὰμ 
ὃ τῶν Τυρίων βασιλεὺς αὐτῷ πέπομφεν, ἀξιῶν σαφηνίσαε αὐτά" 
καὶ πάντα διέλυσε καὶ τὸν νοῦν ἐκείνων δεδήλωχε. μεμνῆσθαι 
τούτων ἱστορεῖ ὃ Ἰώσηπος καὶ συγγραφεῖς ἀρχαίους, τόν τε Ζϊον jm 
P I 85 καὶ πρὸς τούτῳ τὸν ένανδρον. διαβοηϑείσης δὲ πανταχοῦ τῆς 
σοφίας τοῦ Σολομῶντος καὶ τῆς φρονήσεως, βασίλισσά τις Zflyv- 
πτου καὶ AlJióncv σοφίαν φιλοῦσα καὶ ἐχζητοῦσα εἰς Ἱεροσόλυμα 
παραγέγονε. καὶ ὃ βασιλεὺς φιλοτίμως αὐτὴν προσεδέξατο, καὶ 
τὰ σοφίσματα ἃ προετίϑει ἐκείνη ῥᾳδίως ἐπέλυεν, ὡς ἐκπλήτ- 93 
τεσϑαι τὴν βασίλισσαν καὶ πλέον λέγειν τῶν ἠκουσμένων δρᾶν. 
ἐθαύμαζε δὲ καὶ τὰ βασίεια καὶ τῶν δείπνων τὴν πολυτέλειαν 
καὶ τὴν ὑπηρεσίαν πᾶσαν τὴν βασιλικὴν καὶ τὰς ἐν τῷ ναῷ ϑυ- 
lis τ B rom. Ti κῶν Md A et epus, 1 87 


vov À: Iosepho Ζίέος. 18 ζητοῦσα Α. 23 ἅπασαν τὴν 
βασίλειον Α. | 


plum conserratum iri, se ad magnam felicitatem perventurum, et regioni 
suos posteros imperaturos, si nec ipse nec illi nec populus divina praecepta 
violarent: alioqui vero genus eius radicitus exstirpaturum, et servitute po- 
pulum atque aliis infinitis malis oppressurum, et templum ad incendium et 
ireptionem daturum , urbem etiam solo aequandam et spoliandam. 

Bic aedificatione templi perfecta sibi ipsi Salomon aedes 'construit 
sumptuosas et splendidas , Hierosolymorum moenia instaurat, alias urbes 
condit; Chananaeos montis Libani accolas insuetum subire iugum cogit ac 
sibi tributarios reddit. praeterea argutias et griphos a Chiramo T'yriorum 
rege ad se missos dissolvit omnes atque explicat: quorum meminisse vete- 
res historicos Dium et Menandrum Iosephus auctor est. eius igitur doctrina 
et sapientia ubique gentium celebrata, regina quaedam Aegypti et Aethio- 
pum sapientiae studiosa indagatrix Hierosolyma proficiscitur. eam rex 

onorifice excipit, quaestiones ab ea propositas facile solfit, ut regina ob- 
stupescens plura se videre diceret quam audivisset, miratur et regiam et 
cenarum lautitias et omnia ministeria regis et templi sacrificia et imrmolan- 


"ANNALIUM 11 10. 149 


c'e καὶ τῶν ϑυόντων τὸ εὔτακτον. ἐδωρήσατο δὲ τὸν βασιλέα 
2σφουσίῳ καὶ λίϑοις τῶν πολυτίμων καὶ ἀμυϑήτοις ἀρώμασι καὶ 
Ηβειλσάμου ῥίζαις, ὡς ἐξ ἐχείνης ἐν Παλαιστίνῃ φυῆναι τὸ βάλσα- B 
g&ov. καὶ Σολομὼν δὲ πολλοῖς ἀγαϑοῖς τὴν βασίλισσαν ἀντημεί- 
$"frero. καὶ 7 μὲν εἷς τὰ ἑαυτῆς ὑπενόστησεν" (10) ὃ δὲ βασι- 
Δεὺς πάντων τῶν πρὸ αὐτοῦ γενόμενος ἐνδοξότατος xal φρονήσει 
2εααὶ πλούτῳ διενεγχὼν οὐκ ἐνέμεινε τοῖς ϑείοις ϑεσμοῖς, ἀχρασίαν 
δὲ νοσήσας περὶ τὰ ἀφροδίσια καὶ περὶ γυναῖκας ἐχμανεὶς οὐ ταῖς 
διμογενέσιν ἠρκεῖτο, ἀλλὰ καὶ ἀλλοφύλους ἔγημε πλείστας, καὶ 
Ἰὸ χαριξζόμενυς ἐχείναις διὰ τὸν ἔρωτα ἐϑρήσκευε καὶ τοὺς ἐκείνων 
ϑεούς. ἔγημε γὰρ ϑυγατέρας ἀρχόντων διασήμων ἑπταχοσίας C 
δαὶ παλλακὰς τριακοσίας καὶ τὴν ϑυγατέρα τοῦ βασιλέως τῶν 
Ayvntluw. εἶπεν οὖν ὃ κύριος πρὸς Σολομῶντα “ ὅτι οὐχ ἐφύ- 
λαξας ὅσα ἐνετειλάμην σοι, διαρρήξω τὴν βασιλείαν σου καὶ duco 
l5 αὐτὴν τῷ δούλῳ σου. οὗ σὲ δὲ ζῶντα τὴν ἀρχὴν ἀφαιρήσομαε 
διὰ τὸν πατέρα σου, ϑανόντος δέ σου ταῦτα ἐπὶ τῷ υἱῷ σου 
2Ζεοεήσω. καὶ οὐδὲ πᾶσαν ἐξ αὐτοῦ τὴν βασιλείαν ἀφέλομαι, δύο 
δὲ φυλὰς αὐτῷ καταλελοιπὼς καὶ τὴν Ἱερουσαλὴμ διὰ τὸν πάπ- 
7zo» Δαβίδ, τὰς δέκα τῷ δούλῳ δώσω αὐτοῦ." ' 

30 Οὐ συχνὸς καιρὸς διελήλυϑε, καὶ δερ εἷς πόλεμον κατέστη 
cQ Ἰσραήλ. ἦν δὲ ὃ 4δὲρ Ἰδουμαῖος ἐκ βασιλείου σπορᾶς, ὃς 
"mov Ἰωὰβ κατὰ τοὺς χρόνους 4αβὶδ καταστρεψαμένου τὴν Ἰδου-- 

10 ἐθροήσκευε A, ἐϑροήσκευσε PW. 11 γὰρ] δὲ A. 18 πρὸς 


τὸν σολ. Α. 17 ἀφέλομαι libri omnes. 20. πολέμιον À. 


21 ὃ om A, 92 καταστρεψαμένου τὴν ἰδουμαίαν κατὰ τοὺς 
χρόνους δαβὶδ A. 


FowrEs. Cap. 10. losephi 4nt. 8 7ε: 8. Hegum ὃ 11]. 


"lilium ordinem. regem porro donat auro, gemmis pretiosis, ineffabilibus 
m romatibus et balsami radicibus: unde ab eo tempore balsamum in Palae- 
-NmRüina nascitur. Salomon vicissim reginam domum redituram multis bonis 
CEMremuneratur. (10) rex vero cum esset omnium ante se regum illustrissi- 
CWImus , sapientia et opibus praestans, in divinis institutis non permansit; sed 
libidinum intemperantiam prolapsus, insanoque mulierum amore corre- 
"weGs, neque popularibus suis contentus, etiam alienigenas complures duxit : 
uibus ex amore obsequens, deos illarum coluit, nam principum insignium 

lias septingentas matrimonio sibi iunxit, concubinis trecentis adscitis, et 
filiam regis Aegyptiorum. proinde Salomoni dixit dominus "quoniam man- 
«ata mea non observasti, regnum tuum disrumpam et servo tuo dabo.  ne- 
que tamen viventi tibi regnum eripiam, ob patrem tuum, sed te mortuo 
haec filio tuo regnante faciam. neque regnum omne tamen ab illo auferam, 
sed duabus tribubus et Hierosolymis illi relictis, ob avum Davidem, decem 

reliquas servo eius dabo. | | 

Neque multum temporis intercessit, cum Ader Israelitas bello ador- 

tus est. fuit is Idumaeus regii generis, qui Davidis temporibus Idumaea a 


«e Í "a 


180 IOANNIS ZONARAE 


D μαίαν παιδάριον ὧν ἀπέδρα εἷς Miyvnzov, καὶ φιλοφρόνως de- 
χϑεὶς παρὰ Φαραὼ ἠγαπήϑη καὶ τὴν ἀδελφὴν ἔγημε τῆς γυναι- 
-κὸς Φαραώ. οὗτος οὖν ἀνδρωϑεὶς καὶ ϑανόντας μαϑὼν τὸν Ζ4α- 
Bid καὶ τὸν Ἰωάβ, ἐπανελϑεῖν ἐζήτει πρὸς τὴν πατρῴαν ἀρχήν" 
ἀλλ᾽ οὐ παρεχωρεῖτο πρὸς Φαραώ. ἤδη δὲ τῷ “Σολομῶντι τῶν 5 
πραγμάτων. κακῶς ἐχόντων παρεχωρήϑη καὶ 2dóto καὶ εἰς τὴν 
Ἰδουμαίαν ἐπανελήλυϑε. ταύτης δ᾽ ἀσφαλῶς φρουρουμένης εἷς 
τὴν Συρίαν ἀφίκετο, καὶ σύστημά τε σχὼν περὶ αὐτὸν λῃστρικόν, 
ταύτην τε χατέσχε καὶ τὴν τῶν Εβραίων ἐληΐζετο χώραν. 
“Ἱεροβοὰμ δὲ υἱὸς Ναβὰτ παιδάριον ὧν ὑπηρέτει τῷ βασι- 10 
δι [ in Ad. ἰδὼν δὲ Σολομὼν αὐτὸν γενναῖον τὸ φρόνημα, ὅτε τῇ Je- 
ουυσαλὴμ περίβολον φκοδόμει ἐπέστησεν αὐτὸν τῆς οἰκοδομῆς ἐπι- 
μελητήν. - ἀπερχομένῳ δέ που τῷ [Ἰεροβοὰμ συνήντησε προφήτης. 
ó Σηλωνίτης Iii, καὶ ἐκκλίνας αὐτὸν τῆς 6000 διέρρηξε τὸ ἱμά- 
τιον εἷς δώδεκα ῥήγματα καὶ δέδωκεν ἐκείνῳ τὰ δέχα, εἰπὼν ὡς 15. 
“οὕτως διαρρήξει τὴν βασιλείαν -Σολομῶντος ὃ κύριος, καὶ τῷ 
μὲν ἐκείνου υἱῷ δύο καταλείψει φυλὰς διὰ τὸν πάππον, gol δὲ 
τὰς δέκα δώσει καὶ βασιλεύσει σε ἐν αὐταῖς. σὺ δὲ ἀλλὰ τῶν 
νόμων ἀντέχου κυρίου καὶ γένου δίκαιος." τούτοις μέγα φρονή- 

B σας Ἱεροβοὰμ νεωτερίζειν ἐπέἐχείρει. καὶ γνοὺς τὸ πρᾶγμα ὃ βα- 30 
σιλεὺς ἀνελεῖν ἐχήτεε αὐτόν. ὃ δὲ φεύγεε dg “Αἴγυπτον χἀχεῖ 
διῆγεν ἕως Σολομὼν ἐτελεύτησε. τέϑνηχε δὲ ὁ βασιλεὺς ΣΞολο-- 
μών, ὡς μὲν 7 βίβλος τῶν Βασιλειῶν ἱστορεῖ, ζήσας ἐνιαυτοὺς 


| 9 θανόντα Α. 14 τὸ οἰκεῖον ἱμάτιον A. 23 τῶν add A. 


Ioabo subacta puer in Aegyptum aufugerat, et a Pharaone benigne susce- 
tus atque adamatus, sororem regis coniugis uxorem duxerat, isigitur vir 
actus, Davidis et Ioabi obitu coguito, cupidus in patrium regnum redeundi 

ἃ Pharaone retinebatur; donec Salomonis rebus turbatis, affine consen- 

tiente in Ildumaeam reversus est. sed cum ea firmis praesidiis teneretur, 

in Syriam se contulit; et latronum manü comparata cum hanc occupat, tum 

Israelitarum agros populatur. 

leroboamum autem Nabati filium, dum puer inservit regi, Salomen 
generosa eius indole animadversa, cum Hierosolymorum moenia conderet, 
operis structurae praefecerat. qui cum aliquando iter ingressus esset, in- 
cidit in prophetam Achiam Silonitem, is eo de via nonnibil seducto, veste- 
que sua in duodecim lacinias discissa, decem illi dat cum bis verbis "sic 
regnum Salomonis discindet dominus, eiusque filio duas in avi gratiam tri- 
bus relinquet, te autem decem tribuum regem constituet, tu vero fac leges 
domini amplecteris et iustitiam colas." hoc oraculo elatus Ieroboamus no- 
rebus studet, sed rex, cognita re, de illo tollendo cogitat. at ille in- 

Aegrptum fugit, ibique degit usque ad Salomonis obitum. obiit autem is, 

ut liber Regtm narrat, anno aetatis quinquagesimo secundo , cum duodecim 


ANNALIUM II 11. 151 


πεντήχοντα πρὸς δυσί (δωδεχαέτης γὰρ τῆς βασιλείας ἐπιβῆναι 
ἱστόρηται, βασιλεῦσαι δὲ ἔτη τεσσαράχοντα), ὡς δ᾽ ὃ Ἰώσηπος 
συνεγράψατο, τέσσαρας μὲν ἐνιαυτοὺς ἐβίω καὶ ἐνενήκοντα, ὀγδοή- 
xovra δὲ βεβασίλευκεν" εὐτυχῶς μὲν ζήσας καὶ εὐχλεῶς, παρα- 
ὀνομήσας μέντοι περὶ τὸ γῆρας, ὕπ᾽ ἐρώτων οὖκ εὐαγῶν ἀλλο- 
γενέσει πεισϑεὶς γυναιξὶ καὶ τοῖς ἐκείνων ἀκολουϑήσας ϑρησχεύμασι. 
11, Διάδοχον δ᾽ ἔσγε τῆς βασιλείας τὸν υἱὸν "Poftodu. C 
xal ὃ λαὸς συνήχϑη πᾶς πρὸς αὐτόν, καὶ ἱχέτειον ἐλαφρῦναι 
αὐτοῖς τὸν τῆς δουλείας ζυγὸν ὃς παρὰ Σολομῶντος αὐτοῖς ἐπενή- 
10»zxro, καὶ τοῦ πατρὸς φανῆναι χρηστότερον. ὃ δὲ σκέψασϑαι 
εἶπε xal μετὰ τρεῖς ἡμέρας εἰπεῖν. καλέσας οὖν τοὺς γηραιοτέ- 
ρους τῶν πατρῴων ϑεραπόντων, τί ἂν ἀποχριϑείη τῷ λαῷ ἐπυν-- 
ϑάνετο" κἀχεῖνοι διαλεχϑῆναι αὐτοῖς συνεβούλευον ἠπιώτερον μηδ᾽ 
ὑπερηφάνως καὶ ὀγκηρῶς. μετὰ δὲ τὴν γερουσίαν τοῖς μειρακί- 
150xo:g, οἵπερ αὐτῷ συνετρέφοντο, τοῦ σχέμματος κεχοινώνηχε, 
καὶ τὴν τῶν πρεσβυτέρων εἰπὼν συμβουλήν. oi δὲ τραχύτερον D 
αὐτῷ προσομιλῆσαι τῷ λαῷ συνεβούλευσαν, καὶ τοὺς λόγους &va- 
λόγους τῷ τῆς ἀρχῆς ὄγκῳ ποιήσασϑαι καὶ τῷ βασιλικῷ ἀξιώ- 
ματι. καὶ ὃς τούτοις προσέϑετο, καὶ ἐπεὶ τὸ πλῆϑος αὖϑις συν- 
20 εληλύϑει “ d τὸν ζυγὸν ὑμῖν ἐσκλήρυνεν ὃ πατήρ μου" ἔφη, “τοῦ- 
τον αὐτὸς ἐπάξω βαρύτερον" xol εἰ μάστιξιν ἐκεῖνος ἐκέχρητο 


2 βασιλεύσας A. 9 δουλείας] βασιλείας alter codex Wolfii: 
illud Ducangii codices. παρὰ τοῦ coÀ. À. 10 yemorótegov A, 
χοηστότερος PW. 11 κελεύσας A. 12 ἐπυνθάνετο add A. 


Fowrxks. Cap. ll. loecphi 4nt.8 ὃ et 9. Hegum 3 12 et 13. 
Paralip. 3 10. 


annos natus regnnm suscepisse memoretur et id per quadraginta tenuisse, 
Iosephus autem tradit eum annos vixisse quattuor et nonaginta, regnasse 
octoginta, vita usus est felici et gloriosa, nisi in senectnte patrias leges 
violasset, amoribus impulsus illicitis peregrinarum muliercularum, earumque 
sectatus religiones. | 
11. Successorem in regno habuit filium Roboamum. ad quem cum 
opulus conflnxisset, ac supplex petiisset ut patre clementior servitutis 
iugum a Salomone cervicibus suis impositum relaxaret, ille se deliberatu- 
rum ait et post triduum responsurum. consulit itaque seniores ex patriis 
ministris quid respondendum esset: monent, clementer , non superbe et ar- 
roganter alloquendum esse populum. post senatum re cum adolescentibus 
una secum educatis communicata, et consilio seniorum exposito, illi aucto- 
res sunt ut asperius agat cum populo, et pro auctoritate imperii ac regiae 
dignitatis fastigio verba faciat. Roboamus horum sententia comprobata, 
cum populus iterum convenisset, "si pater meus" inquit "durum vobis 
iugum imposuit, id ipse exasperabo: si flagellis ille vos cecidit, ego scor- 


A b x 
N 
- EN 


152 / JOANNIS ZONARAE 


xu9' ὑμῶν, σκορπίοις ὑμᾶς κολάσω αὐτός" καί μου τῆς σμι- 
'κρότητος παχυτέρας τῆς ὄσφύος τοῦ πατρὸς πειραϑήσεσϑε.᾽" 
τούτων τὸ πλῆϑος ἀχοῦσαν “τίς ἡμῖν μερὶς ἐν apio" ἐξεβόη-- 
σαν, καὶ ἀποδυσπετήσαντες ἀπήεσαν. πέμψαντος δὲ Ῥοβοὰμ τῶν 
P I 87 οἰχείων ἕνα διαλεχϑῆναι αὐτοῖς καὶ πραῦναι, ἔχτειναν ὕπ᾽ ὀργῆς τὸν 5 

ἄνδρα λιϑολευστήσαντες. “Ῥοβοὰμ δὲ δείσας εἷς Ἱεροσόλυμα πέ- 
φευγε, παραμεινάσης αὐτῷ͵ τῆς Ἰούδα φυλῆς καὶ σὺν αὐτῇ τῆς 
Βενιαμέτιδος. αἱ δέ γε λοιπαί, ἤδη τοῦ [Ιεροβοὰμ ἐπανελϑόντος 
ix τῆς «Αἰγύπτου μετὰ τελευτὴν Σολομῶντος, καλέσασαι αὐτὸν 
ἕλοντο βασιλέα. “Ροβοὰμι. δὲ ἡτοιμάζετο μαχέσασϑαι τοῖς Ἶσρα-- 10 
ηλίταις περὶ τῆς βασιλείας καὶ τῷ εροβοώμ, ἐκωλύϑη δὲ παρὰ 
τοῦ ϑεοῦ διὰ τοῦ προφήτου Σαμαία. 

Καὶ Ἱεροβοὰμ δείσας μὴ τὸ πλῆϑος εἷς Ἱεροσόλυμα ἀπιὸν 
καὶ τοῖς ἐκεῖ συναναμιγνύμενον ἐπιστραφῇ πρὸς τὸν πρότερον 
αὐτοῦ βασιλέα καὶ καταλείψῃ αὐτόν, δύο δαμάλεις εἰργάσατο ἐχ 15 

B χρυσοῦ, καὶ ἔϑετο τὴν μὲν ἐν Βαιϑήλ, τὴν δ᾽ ἑτέραν ἐν 46». 
καὶ ἐκκλησιάσας τὸ πλῆϑος “πανταχοῦ ὃ ϑεός ἐστιν" εἶπεν, “ὦ 
ἄνδρες, ἀλλ᾽ οὐ μόνον ἐν Ἱεροσολύμοις. ἰδοῦ οὖν δύο δαμάλεις 
πεποίηκα εἰς ὄνομα τοῦ ϑεοῦ, καὶ οὐχέτε ὑμῖν ἀνάγκη πορεύεσθαι 
W 1 61 εἰς Ἱεροσόλυμα. ἀπερχόμενοι δ᾽ εἰς αὐτὰς προσκυνεῖτε καὶ ϑύετε" 50 
καὶ ἱερεῖς γὰρ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀποδείξω." τούτοις ἐξαπατηϑεὶς 
ὃ λαὸς τά τε πάτρια παραβέβηκε καὶ παρώργισε τὸν ϑεόν, ὡς 
καὶ εἷς αἰχμαλωσίαν παραδοϑῆναι τοῖς ἀλλοφύλοις τὸν ᾿Ισραήλ. 


10 περὶ τῆς βασιλείας μαχέσασθαι τοῖς ἰσραηλίταις Α. 13 καὶ 
AW,omP. ἀπιὸν om A. ]ó καταλείψει A. 16 δὰν A. 


plonibus in vos animadvertam: et quod in me parvum est (minimum digi- 
tum) crassius paterna coxa experiemini." his multitudo auditis "quae nobis 
in Davide pars est?" exclamans, rege fastidito discedit, cum autem Ro- 
boamus quendam suorum familiarium misisset qui mollioribus verbis popu- 
lum placaret, eum ira concitati lapidibus peremerunt. quo facto ille per- 
territus Hierosolyma confugit, sola Iudaica et Beniamitica tribu penes se 
retenta: reliquae Ieroboamum, defuncto Salomone ex Áegypto reversum, 
regem crearunt, cuius una cum Israelitis bello invadendi conailia agitan- 
tem Roboamum deus per Samaeam vatem inhibuit, 

Veritas autem Ieroboamus ne multitudo Hierosolyma profecta illo- 
rum hominum commercio ad priorem regem se deserto reverteretur, duos 
vitulos aureos conflatiles facit, alterum Baethele, Dane alterum collocat ; 
advocataque concione "deus" inquit, "viri, ubique est, non Hierosolymis 
duntaxat, ego igitur dei nomine duos vitulos feci, neque posthac vobis 
necesse erit ire Hierosolyma, sed ad hos profecti adorate et sacrificate: nam 
e vestro numero sacerdotes designabo; his populus Israeliticus deceptus, 
patriis institutis violatis, iram numinis in se provocavit, ut alienigenis in 


ANNALIUM II 11. 193 


zmmorjcac δὲ ἱερεῖς ὃ "Ἱεροβοὰμ καὶ ϑυσιαστήριον, ἑώρτασε" xo) 
«(fy αὐτὸς ἐπὶ τὸν βωμὸν καὶ περὶ αὐτὸν oi ἱερεῖς. καὶ ἤδη 
“πεέλλοντι ϑύειν παρέστη προφήτης σταλεὶς ἐχ ϑεοῦ καὶ εἶπε “τάδε C 
ΦΑίγει κύριος. ϑυσιαστήριον, ἐκ Zfaffió ἔσεταί τις ᾿Ιωσίας καλού-- 
S» δείενος, ὃς ϑύσει τοὺς ἱερεῖς σου ἐπὶ σὲ καὶ κατακαύσει τὰ ὀστᾶ 
«αὐτῶν. ἵνα δὲ εἴη δῆλον ὡς οἱ λόγοε μου ἀληϑεύοιεν, ἰδοὺ. ῥα- 
“»ἥσεται τὸ ϑυσιαστήριον, καὶ 4$ ἐπ᾿ αὐτὸ πιότης χεϑήσεται κατὰ 
«»ἧς." καὶ αὐτίκα τό τε ϑυσιαστήριον διερράγη καὶ 5 πιότης 
-τὧν ϑυμάτων ἐχκέχυτο. ἐξέτεινε δὲ τὴν χεῖρα “Ἱεροβοάμ, συσχε- 
C» «.ϑῆναι τὸν προφήτην ἐγχελευόμενος. ἡ δὲ ξηρανθεῖσα ἀκίνητος 
ἔμεινε. δεηϑεὶς γοῦν “Ἰεροβοὰμ τοῦ προφήτου, ἔσχεν αὖϑις τὴν 
1600 κινουμένην καὶ ἐνεργόν. καὶ ἠξίου αὐτὸν συνδειπνῆσαι αὖ-- 
-πῷ. ὃ δὲ οὐ χατένευσε, λέγων παρὰ τοῦ ϑεοῦ κωλυϑῆναι ἄρτον 
φαγεῖν ἢ ὕδωρ πιεῖν ἢ ὑποστρέψαι δι᾽ ἧς ὁδοῦ εἰς τὴν πόλιν ἐλή- Ὁ 
Ξξῳ vj καὶ ἀπήει ἑτέραν τραπόμενος. ψευδοπροφήτης δέ τις ἦν 
ἐν τῇ πόλει ἐκείνῃ, τὸν “Ἰεροβοὰμ ἀπατῶν καὶ πρὸς χάριν αὐτῷ 
ὁμιλῶν. οὗτος μαϑὼν ὅσα ὃ τοῦ ϑεοῦ προφήτης καὶ εἴρηκε καὶ 
πεποίηκε xui ὡς ἄπεισι, κατεδίωξεν ὀπίσω αὐτοῦ, καὶ καταλα- 
βὼν αὐτὸν ἠξίου ἀναστρέψαι καὶ παρ᾽ αὐτῷ ξενισϑῆναι. τοῦ δὲ 
""uK E ἀπαναιγομέγου, ὡς ἀπαγορεύσαντος τοῦ ϑεοῦ, “ἀλλὰ χἀγὼ προ- ᷣ 
φήτης dj" ὃ πονηρὸς ἐκεῖνος εἶπεν ἀνήρ, “καὶ ἥκω κατ᾽ ἔντο-- 
λὴν τοῦ ϑεοῦ ἐπιστρέψων σε τραπέζης uoi κοινωνήσοντα." ἐπί- 


1 ὁ add A. ἑώρτασαν A. 4 ix Δαβὶδ om A. 6 δῆλον 
εἴη A. 7 ἐπ᾿ αὐτῷ LXX, ἐπ᾽ αὐτοῦ Iosephus. χοϑή- 
σεται À, χυθήσεται PW. ΄ 13 post ἄρτον add A cum Iosepho 
ἐν τῇ πόλει ἐκείνῃ, quae om LXX. 


servitutem traderetur. leroboamus autem sacerdotibus creatis araque ex- 
structa festum celebrat: conscensaque ara cum sacerdotibus adstantibus 
iam sacrificaturus esset, propheta a deo missus "haec" inquit "dicit domi- 
nus: heus ara, erit quidam ex David, nomine Iosias, qui sacerdotes tuos 
mpra te immolabit et ossa eorum comburet. ut autem verba mea vera 
esse constet, rumpetur ara et pinguedo in ea sita fundetur humi." statim 
his dictis et ara rumpitur et pinguedo victimarum effunditur: et Ieroboami 
manus, quam extenderat prophetam comprehendi iubens, arida facta man- 
sit immobilis, donec precibus a propheta impetrasset ut in integrum resti- 
tueretur. quia rege ad cenam invitatus recusat, qnod divinitus interdi- 
ctum sibi esset ne vel panem ederet vel aquam biberet vel eadem via rever- 
tere&ur qua urbem ingressus esset: itaque alia via discedit. caeterum in 
ea urbe quidam pseudopropheta erat , qui Ieroboamum seducebat , eius gra- 
tiam aucupans. is cum audisset quae dei propheta et dixisset et, fecisset, 
abeuntem persequitur, et assecutus rogat ut suo hospitio utatur. quod 
illo recusante ut divinitus interdictum , improbus ille vir "atqui et ego pro- 
pheta sum" inquit "et ex dei mandato adsum ut sis mensae meae particeps. 


Pd 


194 IOANNIS ZONARAE 


P 188 ozevot» ὃ προφήτης τοῖς τοῦ ψευδοπροφήτου λόγοις xol ὑπενό-- 
στησε. ξενισϑέντε δ᾽ ἐχεῖ τῷ προφήτῃ λόγος ἐγένετο xvplov, 
ἀνθ᾽ ὧν ox ἐτήρησε τὰ ἐνταλϑέντα αὐτῷ ἀναιρεϑήσεσϑαι κατὰ 
τὴν ὁδὸν παρὰ λέοντος. καὶ ὑποστρέφοντα λέων αὐτὸν ἔκτεινε, 
καὶ παρακαϑήμενος ἐφύλαττε τὸν νεκρὸν καὶ τὸ ὑποζύγιον. μα- 5. 
Sd» δὲ τὸ γεγονὸς ὃ ψευδοπροφήτης συνεκόμισε τὸ σῶμα τοῦ 
τεϑνεῶτος xal ἔϑαψε, καὶ τοῖς ἑαυτοῦ παισὶν ἐνετείλατο, τῷ προ--" 
φήτῃ συγχηδεῦσαι καὶ αὐτοῦ τὸ σῶμα ϑανόντος" τί τοῦτο μηχανη- 
σάμενος; ἵν᾽ ὅτε κατὰ τὴν ἐχείνου προφητείαν κατασκαφῇ τὸ 
ϑυσιαστήριον, καὶ τῶν ἱερέων καὶ ψευδοπροφητῶν πυρὶ nagaóo- 10 

B ϑῇ τὰ ὑστῶ, αὐτὸς διαφύγῃ τὴν ὕβριν εἰ τῷ ἀνϑρώπῳ τοῦ ϑεοῦ 
συγχατατεϑῇ. | 
. 12. Ταῦτα μὲν οὖν οὕτως ἐγένετο" “Ἱεροβοὰμ δὲ τῆς αὐτῆς 
εἴχετο ἀσεβείας ἢ καὶ ἐπεδίδου xa9^ ἑκάστην παρανομῶν, καὶ χρη- 
μάτων τὴν ψευδῆ τῶν ὑψηλῶν ἱερωσύνην παρεῖχε τοῖς ϑέλουσιν 16 
ὥνιον. καὶ εἰς ἁμαρτίαν 7] πρᾶξις αὕτη ἐλογίσϑη αὐτῷ, καὶ εἷς 
ἀφανισμὸν τοῦ οἴκου αὐτοῦ γέγονε καὶ εἷς ὄλεθρον. εἰ δὲ τὸ τὴν 
ἀνέερον ἐκείνην ἱερωσύνην ἀποδίδοσθαι χρημάτων ἁμαρτία λελό- 
γιστο, τί ἂν τις εἴποε περὶ τῶν πωλούντων καὶ ὠνουμένων τὴν 
ϑείαν ὄντως ἱερωσύνην, τὴν τῆς φρικτῆς καὶ ἀναιμάχτου ϑυσίας 20 
τελεστιχήν; | | 


e coniectura dedit τὰ λεέψανα. 14 3] ἡ A. 15 παρεῖχε 
AW , παρεῖκε P. | , 


6 τὸ σῶμα] sic P 6 codice Colberteo: omittunt codices Wolfii, qui 


FowrEs. Cap. 12. losephi 4nt. 8 9 — 15, Regum 3 13— 16. 
Paralip. ἃ 12 — 17. Ft 


ropheta fide adhibita peendoprophetae verbis, redit: ed dum iilo hospitio 
itur, divinitus audit se propterea quod iussa exsecutus non sit a leone 
interfectum iri. domum rediturum occidit leo, atque assidens et cadaver 
et iumentum custodit, quo pseudopropheta cognito, mortui corpus colle- 
ctum sepelit, suisque liberis mandat ut se mortuam iuxta illum sepelirent: 
eo utique consilio ut, cum secundum praedictionem illius altare everteretur, 
et sacerdotum ac pseudoprophetarum ossa igni traderentur, eam contume- 
liam ipse iuxta homitem divinum situs effugeret. | 
12. Haec ita gesta sunt: leroboamus autem suam impietatem adeo non 
minuebat , ut etíam in dies augeret, falsum illnd editorum locorum sacerdo- 
tium quibusvis pretio venditans: quae res noxae illi fuit imputata , et in fa- 
mili»e eius perniciem οἱ interitum vertit. quod si profanum illud sacerdo- 
tium addicere pecunia nefas est habitum , quid de iis dicemus qui vere divi- 
num illud sacerdotium, quo veneranda illa et incruenta victima immolatur, 
pretio vendunt atque redimunt? 


ANNALIUM II 12. 155 


Ἐνόσησε δὲ 4fià ὃ υἱὸς Ἱεροβοάμ" καὶ ἔστειλε τὴν γυναῖκα C 
«ἰὐτοῦ ὃ βασιλεὺς πρὸς Lfyià τὸν προφήτην, εἰ ζήσεται ἐρωτή-- 
«σουσαν. ἢ δὲ ἰδιωτιχὴν μεταμφιασαμένη στολὴν ἀπῆλϑε. καὶ 
«ὦ προφήτης τὸ δρᾶμα γνοὺς “μὴ κρύπτε σαυτήν, γύναι ' Itgo- 
E» μ“βοάμ᾽" ἔφη, “᾿ἄπιϑε δὲ καὶ τῷ ἀνδρί σου εἰπὲ ὅτε, ἐπεὶ καταλε- 
-πὼν τὸν ϑεὸν σεαυτῷ ϑεοὺς ἐποίησας χωνευτούς, προσδόκα τήν 
-τε βασιλείαν ἀφιιρεϑήσεσϑαι καὶ αὐτὸς παγγενῇ ἐξολοϑρευϑήσε- 
σϑαι. ὅτι δέ σοι ἀσεβήσαντι καὶ τὸ πλῆϑος ἐπηκολούϑησεν, οὐδ᾽ W I1 
ἐκεῖνο μένει ἀτιμώρητον. σὺ δὲ ὥπιϑι, γύναι, καὶ ϑανόντα 
εὑρήσεις τὸν παῖδά σου, ὃς xal ταφήσεται ϑρηνηϑείς" μόνος 
γὰρ ἐξ “Ἱεροβοὰμ οὗτος ἦν ἀγαϑός." ἀπελθοῦσα δὲ ἡ γυνὴ τὸν D 
μὲν παῖδα εὗρε θανόντα, τῷ δὲ ἀνδρὶ τὰ παρὰ τοῦ προφή- 


του ἀπήγγειλεν. ὁὃ δ᾽ οὐδὲν ἐξ ἐκείνων ἐβελτιώϑη, τυγχάνων 
ἀσύνετος. ) 


Mu» 


“Ῥοβοὰμ δὲ τοῦ υἱοῦ Σολομῶντος βασιλεύοντος ἐν “Ἰερουσα- 
Mà, oi παρὰ τοῖς ᾿Ισραηλίταις ἱερεῖς καὶ 2deviras xal ὅσοι τοῦ 
πλήϑους ἦσαν συνιέντες τὸ ἀγαϑόν,. ἀποστάντες τῶν ἰδίων πό- 
λεων εἷς “Ιεροσόλυμα παραγίνονται" κἀντεῦϑεν 7] βασιλεία τοῦ 
Ῥοβοὰμ ηὔξητο. ὃ δὲ καὶ αὐτὸς ἠσέβησεν dg ϑεόν, καὶ πᾶς ὃ 
οἶχος ᾿Ιούδα τῆς τοῦ ϑεοῦ ϑρησκείας κατωλιγώρησε. διὸ καὶ 
ἀνέβη Σουσαπὶμ ὃ βασιλεὺς “ΤΪϊγύπτου ἐπὶ “Ἱερουσαλὴμ μετὰ βω- 
Θείας δυνάμεως ἐν ἔτει πέμπτῳ τῆς βασιλείας τοῦ ῬΡυβοάμ. ovy- P Y: 
δελείσας δὲ αὐτὸν Ῥοβοὰμ ἐν τῇ πόλεε καὶ τὸν λαόν, ἐδέετο τοῦ 


. 4 τὸ δρᾶμα — 5 ἄπιθι δὲ om Α. 13 ἀπήγγειλεν" ὁ δ᾽ οὐδὲνα, 
ἀπήγγειλε. Οὐδὲν δὲ PW. 15 dà add A. 


Cum autem Abias Ieroboami filius taret, rex uxorem suam ple- 
Weia veste indutam ad Achiam prophetam mittit, percontaturam num puer 
J"m-vasurus esset morbum. sed propheta commento aguito "ne te" inquit 
«lissimulato, leroboami uxor; sed marito tuo dicito, quia deo relicto ipse 
"EXbi deos conflaverit, et regni amissionem et interitum cum omni familia ei 
ἘΞ ἐδ6 exspectandum: praeterea cum populus eius etiam impietatem sit secu- 
"ns, neillum quidem fore impunitum. tu vero abi, mulier, filium tnum 
Nanortuum inventura , qui cum fletu sepelietur: solus enim ex Ieroboam bonus 
ποις, mulier digressa filium mortuum invenit , et prophetae verba nuntiat 
narito: quibus ille, quippe homo corrupti ingenii, nihilo factus est melior, 
Sed Roboamo regnante Hierosolymis, Israelitici generis Levitae et 
macerdotes et alii ex populo, quid bonum esset intelligentes, relictis suis 
oppidis Hierosolyma concesserunt. unde Roboami regnum augebatur, 
«quamvis et ipse impietate laeserit deum, et tota Tudaica domus dei cultum , 
meglexerit, quamobrem Susacus Aegyptiorum rex cum magnis copiis ad- 
scendit Hierosolyma, Roboomo quintum iam annum regnante. qui una 
cum populo in urbe conclusus salutem à deo votis exposcebant , delicta sua 


? 


f ^. 


156 IOANNIS ZONARAE 


ϑεοῦ δοῦναι σωτηρίαν αὐτοῖς, xal ἃ ἥμαρτον εἰς ϑεὸν ἐξωμολο- 
γοῦντο. παραχληϑεὶς δὲ ὃ ϑεὸς οὐκ ἀπολέσειν αὐτοὺς ἀλλὰ δώ-- 
σειν εἶπεν ὑποχειρίους τοῖς πολεμίοις. δεξαμένου τοίνυν ἐν τῇ 
πόλει Ῥοβοὰμ τὸν «Αἰγύπτιον ἐπὶ συνϑήκαις, παρασπονδήσας ἐκεῖ- 
γος τοὺς τοῦ ϑεοῦ τε ϑησαυροὺς ἐσύλησε καὶ τοὺς βασιλικοὺς 5 
ἐξεχένωσε, καὶ τὰ χρυσᾶ ὅπλα ἃ ἐποίησε Σολομὼν καὶ τὰ δόρατα 
τὰ χρυσᾶ ἃ ὁ 4αβὶδ ἀνέϑετο πάντα ἀφείλετο. ἐτελεύτησε δὲ 

B Ῥοβοὰμ ζήσας ἔτη πεντήκοντα καὶ ἑπτά, ἐξ ὧν ἑπτακαίδεχα βε-- 
᾿βασίλευκε, διάδοχον τὸν υἱὸν καταλιπὼν ᾿βιού. καϑ᾽ οὗ 'Itgo- 
βοὰμ ἐξεστράτευσεν, ἀεὶ καὶ τῷ Ῥοβοὰμ πολεμῶν. ᾿Αβιοὺ δὲ 10 
οὐχ ἔπτηξε τὴν ἔφοδον, ἀλλ᾽ ἀντιτάξας αὐτῷ τοὺς οἰκείους, νέ- 
xg» νικᾷ περιβόητον, ὡς μηχέτε ϑαρσῆσαι τὸν “Ἰεροβοὰμ ἄντι- 
παρατάξασϑαι. τελευτᾷ δὲ ᾿Αβιοὺ βασιλεύσας ἐν "]ερουσαλὴμ 
ἔτη τρία, ποιΐῆσας τὸ πονηρὸν ἐνώπιον κυρίους καὶ ἐβασίλευσεν 
σὰ ὃ υἱὸς αὐτοῦ, τοὺς ϑείους ϑεσμοὺς τηρήσας xarà 4[αβὶδ 15 
τὸν οἰκεῖον προπάτορα.. 

Τέϑνηκε δὲ καὶ ᾿Ιεροβοὰμ ἀνύσας ἐν τῇ ἀρχῇ ἔτη δύο καὶ 
εἴχοσι. καὶ διεδέξατο αὐτὸν Ναβὰτ ὃ υἱὸς αὐτοῦ, κἀκεῖνος ἀσε- 

C βὴς κατὰ τὸν πατέρα γενόμενος. ὃς πόλιν τῶν ἀλλοφύλων no- 
λιορχῶν Γαβαϑών, ἐπεβουλεύϑη παρὰ Βαασὰν υἱοῦ ᾿Αχιά, καὶ 30 
τέϑνηχε δύο ἄρξας ἐνιαυτούς. Βαασὰν δὲ τῆς τῶν δέκα φυλῶν 
βασιλείας ἐγχρατὴς γεγονὼς πᾶν τὸ γένος τοῦ “Ἱεροβοὰμ ἔξωλύ-- 
ϑρευσε. καὶ οὗτος δὲ ὡς “Ιεροβοὰμ παρηνόμησε καὶ τὸν λαὸν 


15 ἀντιτάξασθαι Α. 15 ded etiam À, in margine βασι- 
λεία ἀσᾶ. .- 


confitentes, deus exoratus se non deleturum illos sed dediturum hostibus 
respondit. itaque susceptus a Roboamo per conditiones Aegyptius, rupto 
foedere et sacros et regios thesauros spoliat, et aurea arma a Salomone 
facta et anreas hastas a Davide dedicatas omnes rapit. moritur Roboamus 
anno aetatis quinquagesimo septimo, regni decimo septimo, successore 
relicto filio Àbio; cui bellum intnlit Ieroboamus , cum et Roboamum perpe- 
tuo armis lacessisset. Abius autem impetu eius non reformidato, sed do- 
mesticis illi copiis oppositis, celebrem victoriam reportavit, ut Ieroboamus 
in aciem descendere postea non auderet, mortuus est Abius cum triennium 
regnasset Hierosolymis, homo in deum impius, Asa vero filius eius regno 
suscepto divina instituta observavit, exemplo Davidis principis familiae 
suae. 

Mortuus est et Ieroboamus, exactis in imperio annis duobus supra 
viginti. .ei successit Nabat filius, homo et ipse ad exemplum patris impius: 
jw dum Gabathon urbem barbaram oppugnat, per insidias Baasae filii 

chiae occiditur, anno regni secundo. bassa vero regni Israelitici poti- 
tus omne Ieroboami genus exstirpavit, vir et ipse Ieroboamo nihilo obser- 


ANNALIUM 1I 12. 187 


ὁμοίως πεποίηκεν ἁμαρτεῖν. καὶ ἠπείλησεν αὐτῷ ὃ ϑεὸς διὰ 
᾿Ιηοὺ τοῦ προφήτου διαφϑερεῖν τὸν οἶκον αὐτοῦ ὡς τὸν οἶχον 
*fepofodu. τέϑνηκε δὲ καὶ οὗτος, ἐπὶ τὸν ᾿Ἰσραὴλ βασιλεύσας 
ἔτη ἐπὶ τέσσαρσιν εἴκοσι. καὶ "HA ὃ υἱὸς αὐτοῦ γέγονε τῆς πα- 
τρικῆς βασιλείας διάδοχος. ὃν Ζαμβρὴ ὃ ἄρχων τῆς ἵππου αὖ- 
τοῦ μεϑύοντα κτείνας ἐπὶ δύο ἐνιαυτοὺς βασιλεύσαντα, τήν τε D 
βασιλείαν ἀφείλετο καὶ τὸ γένος ἅπαν τοῦ Βαασὰν ἐξωλόϑρευσεν. 
ἢ δὲ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν στρατιὰ πολιορκοῦσα τὴν Γαβαϑών, μα 
ϑοῦσα ὅτι Ζαμβρὴ κτείνας τὸν Ἤλὰ ἐβασίλευσε, τὸν οἰχεῖον 
Ὁ» στρατάρχην Ζαμβρὴν ἐν τῇ παρεμβολῇ ἀνηγόρευσε, καὶ τὴν πό- 
λιν Θερσὰ μετ᾿. αὐτοῦ προκαταλαβοῦσα χρατεῖ ταύτης. Ζαμ- 
βοὴ δὲ ὃ πρότερος εἷς τὸ μυχαέτατον τῶν βασιλείων εἰσδὺς καὶ 
ἐμπρήσας αὐτό, συνδιέφϑειρεν ἐκείνῳ καὶ ἑαυτόν, ἑπτὰ ἡμέρας 
τὴν ἀρχὴν κατασχών. εἶτα μερίζεται 0 λαός, καὶ τὸ μὲν αὐτοῦ 
τὸν Ζαμβρὴν ᾿ρεῖτο, τὸ δ᾽ ἕτερον τὸν Gau». ἀλλ᾽ ὑπερι- W 168 
σχύσαντες οἱ τοῦ Ζαμβρῆ, καὶ ἀνελόντες τὸν Θαμνί, dora- P I 90 
σίαστον τὴν ἀρχὴν τῷ Ζαμβρῇ περιεποιήσαντο. ὃς πρότερον μὲν 
ἐν Θερσὰ διῆγεν βασιλεύων, ἔπειτα δ᾽ ἐν Πιρεώνῃ τῷ ὄρει, ἐν 
ᾧ πόλιν ἐδομήσατο f| Σαμάρεια κέκληται, αὐτοῦ Σαμαραιὸν τὸ 
E» ὕρος καλέσαντος εἷς ὄνομα Σεμηρών, ἀφ᾽ οὗ τοῦτο ἐπρίατο" χεί- 
uv τῶν πρὸ αὐτοῦ γεγονώς. καὶ κατέστρεψε τὴν ζωὴν ἐν Su- 


μ 


8 ἐπὶ τὸν ᾿σραὴϊ ] ἊΝ ms ex ms. cod yin 
τη om W. αμβρὴν] ᾿Δμαρῖνον Iosephus, Außol (cod. 
Alex. Ζαμβρὶ) LXX : Vulgata cum libris Hebraeis Ámri: 15 €au»t 
AW, Θαμνὴν P, Θαμνὴν codices Ducangii. 16 τὸν om A. 
18 Mages etiam Iosephus, ubi Σεμαρεῶνι Hudsonus et Haver- 
campus: LXX Σεμερὼν vel ᾿Εμερὼν. 19 τὸ ὅρος om A. 
20 σεμηρῶν A, σεβηρὼν V, Σεμειρὼν P: "Xíusigos" (sic) "repo- 
suimus ex mss." DucaNaIUs: LXX Σεμὴρ, Iosephus Σεμάρον. 


Tantior legum, et populo delinquendi auctor. quare deus per prophetam 
lehum ei Comminatar - se eius quoque familiam "ut —— —— 
Wiortuus est, hic anno regni vigesimo quarto, Ela filio regni successore re- 
tto. quem anno imperii secando Zambres eius magister equitum occidit 
tbrinm, regnoque occupato universum Baasae genus delevit. caeterum 
Yeraeliticus exercitus dum Gabathon obsidet, audito Zambris facinore et 
occupatione regni , Zambrem alium, ducem suum , qui in castris erat, regem 
talutat, et urbem Thersam ductu illius occupatam obtinet, quare prior ille 
bres in intimam regiam sese recipit, eaque incensa una conflagrat, 

eum septem dies imperium tenuisset. facta post hoc populi secessione, alii 
Zambrem eligunt alii'Thamnim. verum Zambrea factio viribus superior, 
Thamni sublato um Zambri tranquillum tradiderunt. is principio 
Thersae regnavit, deinde Mareone monte occupato nrbem condidit nomine 
Samariam, cum ipse monti nomen Samarei indidisset de nomine Semeri, a 


168 JOANNIS ZONARAE 


paola , δώδεκα βασιλεύσας ἐνιαυτούς... ἡ δὲ βασιλεία περιῆλϑεν 
εἰς ᾿ἀχαὰβ τὸν υἱὸν αὐτοῦ. 
Οἱ μὲν οὖν τῶν ᾿Ισραηλιτῶν βασιλεῖς ἄλλος in? ἄλλῳ διὰ 
τὴν παρανομίαν αὐτῶν ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ διεφϑάρησαν, ᾿Ασὰ δὲ ὃ 
τῆς “Ἱερουσαλὴμ βασιλεὺς ϑεοφιλὴς ἦν. οὗ τῷ δεκάτῳ τῆς βα- 5 
B σιλείας ἔτει ὃ βασιλεὺς “Αἰϑιόπων στρατεύει κατ᾽ αὐτοῦ μετὰ βα- 
ρείας δυνάμεως. ὃ δὲ τὸν ϑεὸν σύμμαχον ἐπεχέχλητο" καὶ συμε- 
πλακεὶς τοῖς “ἰϑίοψι πολλοὺς μὲν ἀνειλε, τοὺς δὲ λοιποὺς φυγόν- 
τὰς ἐδίωξε καὶ τὴν παρεμβολὴν ἐχείνων διήρπασε, xol πολλὰ 
αὐτὸς καὶ ὃ λαὸς ἐχομίσαντο λάφυρα. ἀναζευγνύντι δὲ τῷ βασι- 10 
A& καὶ τῇ στρατιᾷ ὃ προφήτης ᾿Αζαρίας ὑπαντήσας, τῆς νίκης 
τὸν ϑεὸν εἶναι αὐτῷ δοτῆρα εἶπε καὶ τῷ λαῷ, δικαιοσύνης ἐπε- 
μελουμέναις. καὶ μετιοῦσι μὲν ἀρετὴν εὐδαιμονίαν καὶ εἰσέπεετα 
ἐπηγγείλατο, τῶν δὲ τοῦ ϑεοῦ ἐντολῶν κατολιγωρήσασι πολλὰ 
. συμβήσεσϑαι λυπηρά. ᾿Ασὰ τοίγυν ἐν εὐσεβείᾳ τὴν ζωὴν ἀνύσας 15. 
: € xai εἰς γῆρας καταντήσας βαϑὺ τέϑνηκε, βασιλεύσας ἐνιαυτοὺς 
ἐφ᾽ ἑνὶ τεσσαράκοντα, ᾿Ἰωσαφὰτ οἰκείῳ υἱῷ τὴν ἡγεμονίαν κα- 
ταλιπών. 
18. Ἀχαὰβ δὲ ἐν Σαμαρείᾳ ἐκέχτητο τὰ βασίλεια » τοὺς 
πρὸ αὐτοῦ παραδραμὼν εἷς ἀσέβειαν, καὶ ὑπὸ τῆς γυναικὸς ᾽1ε- 30 
ζάβελ μᾶλλον elg κακίαν προβιβασϑείς, ἢ τοῦ βασιλέως μὲν Τύ-- 
ρου καὶ Σιδῶνος ϑυγάτηρ ἦν, ἰταμὸν δὲ καὶ τολμηρὸν γύναιον. 
αὕτη ναὸν τῷ οἰκείῳ ϑεῷ τῷ Βὴλ ἐδομήσατο καὶ ἄλσος ἐφύτευσε 


18 εὐδαιμονέαν AW, εὐδαιμονίας P.— 14 ἐπηγγέλλτοα. 23 τῷ 
post ϑεῷ om A. ἐδομήσατο A , ἐδωρήσατο PW. 


FoxTES. Cap. 18. . losephi 4nt. 8 18. Regum ὃ 16— 20. 


quo eum emerat, vicit hic improbitate superiores reges. mortuus est. Sa- 
mariae anno regni duodecimo, quod ad Achabum eius filium devenit. 

Bic Israelitarum reges alius post alium ob patrias leges violatas 
exiguo tempore perierunt, Àsa vero rex Hierosolymorum, dei amans, regem 
Aethiopum cum magnis copíis invadentem deo adiutore invocato aggressus 
multos hostium occidit, reliquos in fugam versos persequitur, castra diripit, 
multis et ipse et populus spoliis auctus. reducenti exercitum regi propheta 
Azarias occurrit, victoriae deum et ipsi et populo propter iustitiae cultum 
auctorem exstitisse affirmat: quod si virtutem colerent, in posterum etium 
fore felices; sin dei mandata neglexissent, multis aerumnis conflictaturos. 
Àsa igitur vita pie acta, et longam senectntem adeptus, obiit anno regui 
primo et quadragesimo, filio Iosaphato relieto successore. 

13. Achabus autem Samariae regiam tenebat. qui antecessoribus 
suis impietate superior, ab uxore lezabele magis etiam ad improbitatem 
exstimulabatur. erat illa regis Tyri et Sidonis filia, muliercula ferox et 
audax, quae Belo deo suo ae eondidit et lucnm consecravit, sacerdoti- 


c | 


ANNALIUM II 13. ἡ 159 


Jal ἱερεῖς αὐτῷ καὶ ψευδοπροφήτας κατέστησεν. ᾿Ηλιοὺ δὲ 6 
σεροφήτης ἐκ πόλεως Θέσβης, ζηλώσας ἐπὶ ταῖς ἀσεβείαις τοῦ βα- 
σιλέως καὶ τοῦ λαοῦ, εἶπε πρὸς “Ἀχαάβ “ ζῇ κύριος εἰ ἔσται ὑετὸς 
εἰ μὴ διὰ λόγου μου." καὶ ταῦτα εἰπὼν ἀπῆλϑεν ἐν τῷ χειμάρ-- Ὁ 

ὅρῳ Χορὰϑ' κατ᾽ ἐντολὴν τοῦ ϑεοῦ' ἔνϑα παρὰ κοράχων ἐτρέφετο 
ἄρτους αὐτῷ κομιζόντων πρωΐ καὶ χρέας τὸ δειλινόν, τὴν δὲ πό- 
σιν αὐτῷ ἐχορήγει ὃ χείμαρρος. οὗ ξηρανϑέντος εἰς Σαρεφϑὰ 
πόλιν οὖσαν μεταξὺ Σιδῶνος καὶ Τύρου τῷ ϑεῷ πειϑόμενος 
ἄπεισι. καὶ πρὸ τῆς. πόλεως γυναιχί τινι ἐντυχών, ὕδωρ αὐτῷ 

Ἰθοκομίσαι ἱκέτευεν. ὡς δ᾽ ἐπορεύετο 7) γυνή, καὶ ἄρτον αὐτῷ 
ἐνεγκεῖν ἠξίου. ἡ δὲ μιᾶς δρακὸς ἀλεύρου ἐξώμνυτο εὐπορεῖν καὶ 
βραχυτάτου ἐλαίου, xal συλλέξασα ξυλάρια ἀπιέναι ποιήσουσα 
μικρὰν τροφὴν ἑαυτῇ καὶ τοῖς παισίν, ἧς ἐχλιπούσης καὶ αὐτοὺς ᾿ 
λιμῷ ἐκλιπεῖν. ὃ δὲ προφήτης ϑαρρεῖν αὐτῇ ἐγχελεύεται" μηδὲ ῬῚ9 

15 γὰρ ἐχλείψειν ἄλευρον ἐχ τρῦ ἀγγείου τοῦ τοῦτο φέροντος, μηδ᾽ 
ἔλαιον ἐκ τῆς ληκύϑου, ἕως γένηται ϑετόςς. ἢ ὁὲ πορευϑεῖσα τόν 
τε προφήτην παρ᾽ αὐτῇ ξενισϑέντα καὶ ἑαυτὴν καὶ τὰ τέκνα ix 
τοῦ βραχίστου ἐκείνου ἀλεύρου ἔτρεφεν ἕως ὃ λιμὸς παρελήλυϑε. 
νοσήσαντος δὲ τοῦ υἱοῦ τῆς γυναικὸς ταύτης καὶ ϑανόντος, ἐβλα- 

δοσφήμει xaià τοῦ προφήτου ἐχείνη. ὃ δὲ δοθῆναι αὐτῷ τὸ τε- 
ϑνηχὸς παιδίον ἤτησε. - καὶ λαβὼν εἷς τὸ ὑπερῷον ἔνϑα ᾧχει ἀνή- 
veyx& xal ἔϑετο ἐπὶ τῆς χλίνης αὐτοῦ" καὶ τὸν ϑεὸν ἱχετεύσας τρισ-- 
σάχις ἐνεφύσησε τῷ νεκρῷ, καὶ ἀνέζησε. καὶ ἔδωχε τὸν παῖδα ζῶντα 


2 Θεσβώνης Iosephus: LXX ἐκ Θεσβῶν. 10 ἐπωδύρετο (in 
marg. al. m. ἐπορεύετο) A. 


bus etiam et pseudoprophetis institutis, Elias autem urbe 'T'hesba ortus, 
rversam regis et populi religionem animo iniquissimo fereus, Achabo ait 
ita vivit dominus, ut pluvia non descendet nisi ad preces meas." haec 
elocutus ex mandato dei ad torrentem Chorath abiit, ubi a corvis alebatur, 
qui mane panes, vesperi carnes illi afferebant; potum praebebat torrens. 
quo exsiccato, Sarephtham deo monente abit, urbem intra Tyrum et Sido- 
mem sitam. ante quam, cum in mulierem quandam incidisset, orat ut 
aquam sibi afferat: quae dum abit, ut panem etiam afferat petit. iliam 
jerantem, sibi pugillum duntaxat farinae unum esse et pauxillum olei, pro- 
inde se abire ad colligenda sarmenta αἱ exiguum cibum sibi et liberis paret, 
quo absumpto fame perituri sint et ipsi, propheta bono animo esse 1ubet: 
neque farinae cistam neque olei ampullum defecturam esse, donec pluvia 
descendisset. illa igitur et prophetam hospitem et se et liberos suos exigua 
ila farina alit, donec fames praeterisset. caeterum filio suo ex morbo de- 
fancto cum propheta expostulat. sed ille mortuum sibi puerum dari iubet: 
quem in coenaculum, in quo ipse diversabatur, allatum in' suo lectulo col- 
locat; invocatoque deo, et cadavere ter afülato, puerum matri gratias 


160 IOANNIS ZONARAE 


. | 
B τῇ γειναμένῃ" ἡ δ᾽ ηὐχαρίστει; καὶ μετὰ ταῦτα ἐνετείλατο τῷ 
Ἠλιοὺ 6 ϑεὸς πορευϑῆναι καὶ προειπεῖν “Δχαὰβ ὡς ἔσται ὑετός. 
W 164 0 δὲ λιμὸς ἐπὶ Σαμάρειαν καὶ τὴν χώραν ἅπασαν κεκραταέωτο. 
“Ἀχαὰβ δὲ τὸν οἰκονόμον αὐτοῦ fio) ἄνδρα χρηστὸν παραλα- 

βὼν ἀπήει εἰ εὕροι τοῖς ἵπποις χιλόν. καὶ ὃ μὲν ἄλλην ἀπήει δ 
ὁδόν, ἑτέρων δὲ ᾿4βδιού, ἐρευνῶντες ποῦ ἂν εὕροιεν χορτὸν ἐν 
πηγαῖς ἢ χειμάρροις. συναντᾷ τοίνυν τῷ “βύιοὺ ὃ Ἤλας καὶ 
jre τῷ βασιλεῖ μηνύειν αὐτόν. ὃ δὲ καὶ μάλα ζητεῖσϑαι παρὰ 
τοῦ ᾿Αχαὰβ ἔλεγεν αὐτόν, ἵνα ἀνέλοι εἰ εὕροι, καὶ κρύπτεσθαι 

συνεβούλευεν, ἔλεγέ τε καὶ αὐτὸς ἑκατὸν προφήτας κρύπτειν καὶ 10 
C τρέφειν καὶ σώζειν οὕτω, τοὺς ἄλλους πάντας τῆς ᾿Ιεζάβελ ávp- 
ρηκυίας. ὃ δὲ doct κατ᾽ ἐκείνην ὀφθήσεσθαι τὴν ἡμέραν τῷ 
"dyadf. ἀπῆλϑεν οὖν ᾿Αβδιοὺ καὶ ἀπήγγειλε περὶ τοῦ Ἠλία τῷ 
βασιλεῖ. καὶ ἰδὼν τὸν προφήτην ἐχεῖνος, εἰ αὐτός ἐστιν, ἤρετφ, 

ὃ διαστρέφων τὸν ᾿Ισραήλ. ᾿Ἡλίας δέ “σὺ μᾶλλον" εἶπε “καὶ 015 
οἶκος τοῦ πατρός σου διαστρέφετε τὸν λαύν, καταλιπόντες τὸν 
κύριον καὶ ψευδεῖς τιμῶντες ϑεούς. ἀλλ᾽ ἄϑροισον εἰς τὸ Καρ- 
μήλιον τὸν λαὸν καὶ τοὺς σοὺς προφήτας καὶ τοὺς τῆς γυναικός" 
πάντων δὲ συνελϑόντων εἶπεν ᾿Ἤλίας ὡς “᾿ἐγὼ μόνος δπολέλειμμαι 

τοῦ ϑεοῦ προφήτης, οἱ δὲ ψευδοπροφῆται σφόδρα πολλοί. δότε 20 
οὖν μοι μόνῳ βοῦν, καὶ αὐτοῖς ἅπασιν ἕτερον, καὶ ϑύσαντες 
D τοὺς βύας ἐπιϑῶμεν ξύλοις τὰ ϑύματα, πῦρ δέ γε μὴ ἐπενέγκω-- 
μεν" καὶ ἕκαστος ἐπικαλείσϑω τὸν οἰκεῖον ϑεόν, καὶ ὑφ᾽ οὔ ἂν 


4 ᾿4βδιοὺ add A. 9 αὐτὸν ἔλεγεν ἵν᾽ ἀνέλη A. 15 alterum 
ó AW, om P. 


agenti viventem restituit. post haec Eliae mandat deus ut Achabo praedi- 
cat fore pluviam, invaluerat autem Samariae et in tota provincia fames. 
Achabus cum Abdia oeconomo suo, viro bono, exibat qu&esitum equis suis 
pabulum, aliam ipse viam, aliam Abdias ingrediens, investigantes an in 
fontibus aut torrentibus alicubi gramen invenirent.  Abdiae obviam fit 
Elias, seque regi indicari iubet. at ille eum accurate ab Achabo ad cae- 
dem quaeri respondet, monens ut se occultet; ac centum prophetas a se 
clam ali et conservari, caeteris omnibus a Iezabele interfectis. Elia vero 
lurante se illo die in Achabi conspectum venturum, praesentiam eius regi 
nuntiat. quo ille conspecto "num tu" inquit "is es qui depravat Israelem *^ 
cui Elias "tu potius" inquit "et domus patris tui populum depravatis , reli- 
cto domino falsos deos venerantes. verum populum et tuos uxorisque tuae 

rophetas in montem Carmelum convocato." quibus omnibus congressis 

lias ait "ego solus domini propheta superstes, pseudoprophetae autem 

lurimi sunt. sed date soli mihi bovem et illis omnibus alterum, quibus 
immolatis victimas lignis imponamus, igne non adhibito, ac suum quisque 


ANNALIUM ἢ 13. 161 


«-αεὐτόματον πῦρ ἐχλάμψῃ xal κατακαύσῃ τὰ ξύλα τε καὶ τὰ 94- 
ἄκαατα, ἐκχεῖνος λογιζίσϑω ϑεὸς ἀληϑής." ἐπήνεσε τὸ πλῆϑος 
“τ οὺς λόγους, καὶ ἐποίησαν οὕτως οἱ ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης, καὶ ϑύ- 
«σαντες τὸν μόσχον καὶ ἐπιϑέντες ξύλοις ἄνευ πυρός, ἐπεκαλοῦντο 
6 aró» Βάαλ πρωΐϑεν εἰς μεσημβρίαν. μυκτηρίζων δὲ αδκοὺς ὃ 


περοφήτης μέγα βοᾶν. αὐτοῖς συνεβούλευε, μή ποτε καϑεύδῃ αὐτοῖς 


ὦ ϑεὸς ἤ τις ἀσχολία αὐτῷ ἐστίν. ὡς d οὐδὲν ἐκείνοις δεομένοις 
“εολλὰ ἐπεραίνετο, .Ó προφήτης δώδεκα λέϑους λαβὼν xa9" ἔχάσ- 


τὴν φυλήν, φχυδόμησε ϑυσιαστήριον., ὥρυξε δεξαμενήν, ἐστοί- P I 


10 βασε τὰς σχίδακας ἐπὶ τοῦ βωμοῦ, καὶ αὐταῖς τὰ ἱερεῖα ἐπενεγ-- 
χὼν ὕδωρ ἐπιχεθῆναι τῷ θυσιαστηρίῳ ἐκέλευσεν, ὥστε καὶ τὴν 
δεξαμενὴν πληρωθῆναι. καὶ ἐπὶ τούτοις ἐπεκαλέσατο τὸν ϑεόν, 
καὶ πῦρ οὐρανόϑεν ἐπὶ τὸν βωμὸν κατενήνεχτο πάντων δρώντων, 
xal τὴν ϑυσίαν καὶ τὰ ξύλα καὶ τοὺς λίϑους κατέφαγε, τὸ ὕδωρ 

Jr xal τὸν χοῦν. ὁ λαὸς δ᾽ ἐχπλαγεὶς ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν, ἕνα 
ϑεὸν ἀληϑῆ τε καὶ μέγαν ὁμολογοῦντες. καὶ συλλαβόντες τοὺς 
ψευδοπροφήτας ἀπέκτειναν τοῦ προφήτου κελεύσαντος. εἶπε δὲ 
τῷ βασιλεῖ ὡς ὕσει μετὰ μικρὸν ὃ ϑεῤς, καὶ γέγονε κατὰ τὴν 


πρόρρησιν αὐτοῦ ῥαγδαῖος ὄμβρος. ἀπειλησάσης δὲ τῆς ᾽Ιεζά-- B 


3056. ἀνελεῖν τὸν Ἤλίαν, φοβηϑεὶς ὃ προφήτης ἔφυγεν, καὶ ἂν 
τῇ ἐρήμῳ γενόμενος ἀϑυμῶν ἀποθανεῖν ἱχέτευε τὸν ϑεόν. χοι- 
μηϑεὶς δὲ διυπνίσϑη παρά τινος ἀναστῆναι καὶ φαγεῖν αὐτῷ ἔπι- 
τρέπογτος. ὅρᾷ δὲ καὶ ὀλυρίτην ἄρτον ἐκεῖ καὶ ὕδωρ. καὶ ga- 


10 τῷ βωμῷ Α. Il ἐπιχεϑῆναι Α, ἐπιχυϑῆναι PW. — 90 φο- 
βηϑεὶς ἐκεῖνος ἔφυγε Α. ῖ 23 primum καὶ om Α. lu! 


deum invocato. a quo autem ignis ultro effulserit et ligna cum victimis 
eremarit, is verus iudicetur deus." hac oratione a populo collaudata cum 

| Enomipiae sacerdotes ita fecissert, et vitalo mactato ac sine igni lignis im- 
| posito Baalem a diluculo usque ad meridiem invocassent, propheta per de- 
| risum eos hortatur ut magnum vociferarentur, si forsitan dormitaret illo- 
rum deus aut aliis negotiis esset occupatus, cum autem assidue flagitando 

nihil proficerent, propheta duodecim saxis pro tribuum numero sublatis al- 

Are struxit, scrobem effodit, ligna in altari digessit, victimas imposuit, 

aquam in altare effundi iussit ut scrobs etiam impleretur. his peractis, 
iarocato numine, ignis videntibus omnibus de caelo in aram delatus et vi- 

ctimas et lapides una cum aqua et pulvere consumpsit. quo portento con- 
sternatus populns pronus in terram cecidit, unum esse deum verum et 
magnum confitentes: et iussu prophetae, manibus in impostores illos vates 
iniectis, omnes occiderunt. deinde regi dicit Elias deum paulo post missu- 

rum pluviam. itaque factum est ut praedixerat, et imber vehemens erupit. 

sed lezabele mortem illi comminata, propheta territus fugit , et in deserto 
agens desperabundus mortem a deo expetit. sopitus a quodam excitatur 


iubente surgere et vesci: videt autem panem siliginecin | jte et aquam. 


Zonarae /nnales. - 


92 


103 IOANNIS ZONARAE 


γὼν ἐχοιμήϑη πάλιν, xal αὖϑις ὃ ἄγγελος φαγεῖν αὐτῷ ἐγκελεύ- 
εται, ὡς πολλῆς αὐτῷ προχειμένης δδοῦ. καὶ πάλιν δὲ φαγὼν 
καὶ ἐνισχύσας ix τῆς τροφῆς ἐχείνης, ἐπορεύϑη ἡμέρας τεσσαρά- 
χοντα. καὶ γενόμενος ἐν τῷ ὄρει Χωρήβ, εἰσῆλϑεν elc σπήλαιον, 

καὶ φιονῆς ἤκουσε “τί παραγέγονας ἐνταῦϑα;" ὃ δὲ ἔφη “ὅτι ζη- ὦ» 
C λώσας ἔκτεινα τοὺς προφήτας τῆς ᾿Ιεζάβελ, ἡ δὲ ζητεῖ με xza- 
νεῖν." ὃ δὲ χρηματίζωγ εἶπεν αὖϑις αὐτῷ “ ἔξελϑε αὔριον καὶ 
στῆϑι ἐνώπιον κυρίου." καὶ ἐποίησεν οὕτως, καὶ αἰσϑάνεταε 
πνεύματός τε xol συσσεισμοῦ, καὶ δρᾷ καιόμενον πῦρ. εἶτα 

W 165 λεπτῆς αὔρας γενομένης, ἀκούει φωνῆς ἐχεῖϑεν ἀναστρέψαε κε- 1ὸ 
λευούσης αὐτῷ. καὶ χρῖσαι βασιλέα τῆς Συρίας τὸν ᾿Αζαήλ, καὶ 
τὸν ᾿Ιηοὺ βασιλέα τῷ ᾿Ισραήλ, καὶ τὸν Ἐλισσαιὲ εἷς προφήτην 
ἄνϑ᾽ ἑαυτοῦ, οὗ τοὺς ἀσεβεῖς ὀλοϑρεύσουσιν. ὑποστρέψας δὲ 
Ἠλίας ὧς ἐκελεύσθη, εὗρε τὸν Ἐλισσαῖον ἀροτριοῦντα, καὶ ἐπέρ- 

D eryev αὐτῷ τὴν μηλωτὴν αὐτοῦ. ὃ δὲ καταλιπὼν πάντα ἦχο- 15 

ο΄ λούϑησεν αὐτῷ προφητεύειν ἀξιωϑ εἰς. 

14. ᾿Ἡμπελῶνα δὲ πλησίον τῶν ἀγρῶν τοῦ βασιλέως χαὰβ 
κεκτημένος à Ναβουϑαὶ ἠξιοῦτο πωλῆσαι αὐτὸν τῷ βασιλεῖ ἢ ἂν- 
ταλλάξαι" ὃ δὲ οὐχ ἐπείϑετο. καὶ ὃ βασιλεὺς διὰ τοῦτο  λελύ- 
πῆτος μαϑοῦσα δὲ Ἰεζάβελ τῆς λύπης τὸ αἴτιον, γραφὴν ἐποιή- 20 
gato ὧς ἐξ ᾿Αχαὰβ πρὸς τοὺς προέχοντας τῆς χώρας ἐν fj κατῴκει ὃ 
ΝΝΗαβουϑαί, ἐγκελευομένην αὐτοῖς κατηγορῆσαε τοῦ ἀνδρὸς ὡς 


10 γενομένης αὔραις A. —— ἀνασερέψαι Α, ἀνατρέφαι PW. 
n * 14 εἐλισαιὸ οἱ ἐλισαῖον A, item in sequentibus. 21 πρὸς 
4 διρ " 


FowTxs. Cap.14. losephi 4nt. 8 13—15. Regum 3 21et22. 
Paralip. ἃ 17 et 18. P 


quum edisset rursus obdormiit. angelus denuo eum vesci iubet, quod ei 
magnum iter instet. rursus igitur cibo sumpto, et recuperatis ex eo viri- 
bus, diebus quadraginta ambulat; et in Chorebum montem profectus an- 
trum ingreditur. ibi voce audita "cur huc venisti?" respondet "cum dei 
studio vates lezabelis occiderim, illa me ad necem quaeritat." tum is 
cuius vocem audierat denuo illi ait "cras egressus stato coram dorsino." 
cum ita fecisset , ventum sentit et concussionem, et ignem ardentem videt. 
deinde levi aura exorta , ex ea vocem audit quae reverti iubebat et Ázahe- 
lem Syriae regem inungere, et Iehum regem Israelis, et Elisaeum suo loco 
prophetam, qi impios deleturi essent. regressus Elias quemadmodum ins- 
sus faerat, Klisaeum arantem invenit: cui cum vellus suum iniecisset , ille 
relictis omnibus eum sequitur, ad vaticinandi munus evectus. 

14. Interim Achabus vineam Nabothi suis agris conterminam 
vel emere vel permutato accipere cupiens, recusante possessore in animi 
aegritudinem incidit. cuius fesabel edocta causam, sub nomine regis 
litteras ad proceres regionis in qua Nabothus habitat conscribit, qui- 


ANNALIUM II 14. 163 


ὐδιασφημήσαντος xarà τοῦ 9:00 καὶ τοῦ βασιλέως, καί τινας 
παρασκευάσαι καταμαρτυρῆσαι αὐτοῦ, καὶ καταλιϑάσαι αὐτόν. 
ππούτην τὴν γραφὴν τῇ σφραγῖδι τοῦ βασιλέως ἐπισημηναμένη 
ἔστειλε πρὸς τοὺς ἄνδρας. κἀκείνων ποιησώντων ὡς ἐνετάλϑησαν, 
Ἐς ὁ μὲν Ναβουϑαὶ κατελεύσϑη καὶ τέϑνηκεν, ἡ δ᾽ ᾿Ιεζάβελ, xAgoo- 
ψομῆσαι τὸν ἀμπελῶνα τοῦ Ναβουθαὶ τῷ ᾿«Αχαὰβ ἐνετέλλετο, 
ϑανόντος ἐκείνου. ὃ δὲ ἐλυπήϑη διὰ τὸν φόνον, τὸν ἀμπελῶνα 
δὲ φχειώσατο. καὶ "HAlag κελεύσαντος τοῦ ϑεοῦ ἀπήει πρὸς 
᾿Αχαὰβ λέγων “ὅτε ἐφόνευσας τὸν Ναβουθαὶ διὰ τὸ σχεῖν τὸν 
Ἰοἀμπελῶνα αὐτοῦ, διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος. ἔνϑα οἱ κύνες 
τὸ ἐκείνου ἔλειξαν αἷμα, ἐκεῖ καὶ τὸ σὸν αἷμα καὶ τὸ τῆς γυναι- 
xóc σου λείξουσε, xal oí πόρναι λούσονται ἐν τῷ αἵματί σου, xai 
ἅπαν τὸ γένος σου ἐξολοϑρευϑήσεται. 5 ᾿"Αἰχαὰβ δ᾽ ἐπὶ τούτοις 
κατανυγεὶς ἔκλαυσε καὶ σάκκον περιεβάλλετο καὶ ἐνήστευσεν ἐπὶ 
1$ τοῖς πεπραγμένοις μεταμελόμενος. καὶ ὃ ϑεὸς διὰ τὴν μετάνοιαν 
αὐτοῦ μὴ ἐπάξειν αὐτῷ τὰ ἠπειλημένα ἐδήλωσε τῷ προφήτῃ, 
ἀλλ᾽ ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ παιδὸς αὐτοῦ ταῦτα τελέσειν. 
Ὃ δὲ τοῦ "“4δερ υἱὸς βασιλεὺς Συρίας ἐστράτευσεν ἐπὶ 
Σαμάρειαν μετὰ βαρείας δυνάμεως καὶ συμμάχων πολλῶν. καὶ 
ΜΕ» πολιορχῶν αὐτὴν ἔπεμψε πρὸς ᾿“χαὰβ λέγων ὅτι “ὃ πλοῦτός σου 
καὶ aí γυναῖκές σου καὶ τὰ τέκνα cov ἐμά ἐστι" λήψομαι γὰρ 
πολέμῳ αὐτά. ἂν δ᾽ ὅσα βούλωμαι παραχωρήσῃς uot λήψε- 
σϑαι, λύσω τὴν πολιορκίαν καὶ ἀπελεύσομαι." "«ἀχαὰβ δέ 


9 εὴν AW, om P. 18 ἐπὶ τὴν A. 


bus illum accusare jubebantur ut in deum et regem contumeliosis verbis 
usum, ac falis testibus subornatis lapidare. eas litteras regio sigillo 
appresso ad illos mittit: Ts jussa exsecuti Nabothum lapidibus ob- 
ruerunt. quo facto lezabel Nabothi vineam occupare Achabum iubet 
etsi caedem illius aegre ferebat, tamen vineae haereditatem adiit. 
itaque Klias ad illum missus a deo "quia" inquit "Nabothum occidisti 
vineae illius obtinendae ergo, propterea ait dominus, quo in loco san- 
gunem illius linxerunt canes, eodem in loco tuum uxorisque tuae san- 
guinem língent canes, et meretrices in sanguine tuo lavabunt, omnisque 
familia tua exstirpabitnr." quibus verbis vehementer contristatus Acha- 
bus jamentatus est, indutoque sacco ieiunavit, facinora sua detestans. 
ea regis poenitentia motus deus prophetae significat, se gei quas 
-.. Cómminatus esset non ab illo expetiturum, sed temporibus eius illa 
facturum esse. . " . 
Post haec Aderis filius Syriae rex cum m copiis et multis 
auxiliaribus Samaria obsidione cincta legatos ad Achabum mittit qui ei 
dicerent "divitiae tuae et uxores fuae et liberi tui mea sunt: bello enim 
ea capiam: si vero mihi quaecunque voluero concesseris, soluta obsi- 


P I 98 


104 IOANNIS ZONARAE 


“- κἀγώ" ἔφη “καὶ oi ἐμοὶ πάντες σοί ἐσμεν." καὶ συναϑροίσας 
τοὺς πρεσβυτέρους τῆς γῆς, ὅσα πρὸς αὐτὸν διεπέμψατο ὃ πολέ- 
μίος ἀνεδίδαξε. τὸ δὲ πλῆϑος μὴ πεισϑῆναι αὐτῷ συνεβού-- 
C λευσεν. ὃ δὲ τοῖς πρέσβεσε τῶν πολεμίων εἶπε, μὴ δύνασϑαι 
ποιῆσαι τὸ ἀπαιτούμενον. τοῦτο ἀγγελϑὲν τῷ βασιλεῖ τῆς Συ- δ 
olac εἷς ὀργὴν ἐκεῖνον ἐκίνησε, καὶ χάρακα βαλεῖν περὶ τὴν πόλεν 
καὶ χώματα ἐγχειρεῖν ἐκέλευσε. προφήτου δέ τινος τῷ ^JMyadfi 
φήσαντος, παραδιδόναι τὸν ϑεὸν τοὺς πολεμίους αὐτῷ μετὰ τῶν 
παιδαρίων τῶν ἡγεμόνων ἐπιόντι αὐτοῖς, ἠρίϑμησε τὰ παιδάρια, 
καὶ εὗρε διακόσια τριάκοντα δύο. τῶν δὲ πολεμίων εὐωχουμένων 10 
xal μεϑυόντων κατὰ μεσημβρίαν ἐξῆλθεν ὃ ᾿“χαὰβ παραλαβὼν 
τὰ παιδάρια. ὃ βασιλεὺς δὲ Συρίας ἰδὼν αὐτούς, δεδεμένους 
τοὺς προσιόντας παραστῆσαι αὐτῷ τισὶ τῶν οἰκείων προσέταξεν. 
Ὁ οἱ δὲ παῖδες τοῖς ἐπιοῦσι προσμίξαντες πολλοὺς ἀνεῖλον. ἑπομένη 
δὲ ὄπισϑεν τῶν παίδων ἢ πᾶσα δύναμις Ἰσραήλ, ἐξαίφνης κατὰ 15 
τῶν Σύρων δρμήσασα, εἷς φυγὴν αὐτοὺς ἔτρεψεν, ὡς καὶ τὸν 
βασιλέα σφῶν μόλις φυγόντα σωθῆναι. καὶ ἀναστρέψας ἐχ τῆς 
διώξεως ᾿ΑΑχαὰβ τὸ στρατόπεδον τῶν πολεμίων διήρπασε, καὶ 
W 166 ἐπανῆλθε πρὸς τὴν Σαμάρειαν. ὃ δὲ προφήτης αὖϑις τοῦ Σύρου 
αὐτῷ προεῖπεν ἐπέλευσιν. ἤδη δὲ ἐπιστάντος τοῦ ἔαρος ἐπεστρά- 30 
τευσεὲν αὖϑις ὃ Σύρος κατὰ τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ἐν πεδίῳ ἐσκήνωσεν. 
εἶπον γὰρ αὐτῷ οἱ περὶ αὐτόν, ἐν ὄρεσι τὸν ϑεὸν τῶν Ἑβραίων 
τὴν δύναμιν ἔχειν, οὐ μέντοι καὶ ἐν κοιλάσι. τοῦ δὲ προφήτου 


ἃ δισπέμψατο) ἀνεπέμψατο Α. 6 περὶ] ixl A. 10 δια- 
xoeiovg A. 15 id ἰσραήλ A. e 


dione discedam."  Achabus ad haec "et ego" inquit "et mei omnes tui 
sumus:" ac convocatis imperii sui senioribus hostis legationem exponit. 
sed populo eum ἃ deditione dehortato, legstis respondet se quae postu- 
larentur facere non posse. eo Syriae rex nuntiato iratus, vallo urbem 
circumdari et aggeribus cingi iubet. cum autem vates quidam Achabo 
dixisset, deum traditurum illi hostes cum pueris ducum eos invadenti, 
numerus eorum inventus est ducenti triginta duo; cum quibus circa 
meridiem convivantibus et inebriatis hostibus est e us. 608 cum 
Syrise rex vidisset, ministris suis imperat ut ad se vinctos adducerent. 
verum pueri illos aggressi multos occiderunt: quos pone secutae copiae 
Israeliticae, derepente facto impetu, Syros in fugam coniecerunt, adeo 
ut ipse rex eorum vix elaberetur, inde reversus Achabus direptis ho- 
stium castris Samariam redit. cui propheta Syrorum aggressionem denuo 
praedicit. itaque instante vere Syrus Israelitis denuo bellum infert, 
castris in planitie positis, cum e suis audisset Hebraeorum dei vires in 
montibus vigere, in vallibus non item. verum propheta. denuo pro- 


ANNALIUM H 14. 165 


γίχην ἐπαγγελλομένου τῷ "xad, ἵνα (φησί) καὶ iv κοιλάσι P I94 

47» ἰσχὺν ἐπιδείξηται ὃ ϑεός, τὰς μὲν ἄλλας ἡμέρας ἤσύχαζον 
τὰ σερατόπεδα, τῇ δ᾽ ἑβδόμῃ μάχης συγκροτηϑείσης φεύγουσιν 
οὗ Σύροι" xal "᾿Αἰχαὰβ ἐδίωκε καὶ ἀνήρει αὐτούς. πολλοὶ δὲ 
Z» περισωθέντες εἰς " Agexxa τὴν πόλιν, ἐκεῖ διεφθάρησαν τοῦ τεί- 
χους ἐπιπεσόντος αὐτοῖς. ὃ δὲ τοῦ "“δερ υἱὸς μετά τινων ὀλί- 
γων φυγὼν ἐχρύβη. οἱ δὲ περὶ ἐκεῖνον σάκκους ἐνδύντες καὶ 
σχοένους ταῖς κεφαλαῖς περιδήσαντες προσῆλθον τῷ ' Ayadf , καὶ 
σώζεεν τὸν ἑαυτῶν ἱκέτευον χύριον" ὃ δὲ κατένευσε. κἀκεῖνοι 
«LP προσήγαγον τὸν ἀρχηγὸν ἑαυτῶν ἐφ᾽ ἅρματι ὀχουμένῳ τῷ ' Ayadf. 
6 δὲ ἐπὶ τὸ ὅρμα λαμβάνει αὐτὸν καὶ ἀσπάζεται καὶ ϑαρρεῖν 

ἐγχελεύεται. εἶτα ἐπὶ συνθήκαις ἀφῆκεν αὐτὸν ἀπελϑεῖν, πολλὰ B 
δωρησάμενος. ὃ προφήτης δὲ ΤΠιχαίας τινὰ τῶν ὁμοφύλων ἠξίου 
πατάξαι αὐτὸν κατὰ κεφαλῆς. τοῦ δὲ μὴ πειϑομένου, ὑπὸ Moy- 
ML X τὸς αὐτὸν παταχϑῆναι προέφη" xol γέγονεν εἷς ἔργον 7 πρόρ-- 
Q5o:c. εἶϑ᾽ ἑτέρῳ τὴν αὐτὴν προσῆγεν ἀξίωσιν" πλήξαντος 
δ᾽ ἐκείνου, καταδησάμενος τὴν κεφαλὴν προσῆλϑε τῷ ᾿«χαάβ, 
λέγων ἐπὶ φυλακῇ παραλαβεῖν παρὰ τοῦ ταξιάρχου αἰχμάλωτον, 
φυγόντος δ᾽ ἐκείνου τὸν ταξίαρχον ζητεῖν αὐτὸν ἀνελεῖν. ὡς δὲ 
7IBO δίκαιον εἶναι τοῦτο εἶπεν ὃ ^ Myaáf, λύσας ἐκεῖνος τὴν κεφαλὴν 
δηυεεγνώσθη ὡς ὃ προφήτης ἸΜιχαίας ἦν. καὶ ἔφη τῷ ᾿Αχαάβ 

"* ἐπεὶ τὸν βασιλέα Συρίας ἄνδρα ὀλέϑριον ἀτιμώρητον ἀφῆκας, C 
«αὐτὸς ἀντ᾽ ἐκείνου ἀποθανῇ, καὶ ὃ σὸς λαὸς àvil τοῦ λαοῦ 


9 συγκροτηϑείσης] συρραγείσης A. 9 ἑαυτῶν A, αὐτῶν PW. 
10 ἄρματος Α. Ι 19 τηξιόυχην Α. ᾿ ᾿ 


"WERDittit victoriam Achabo, "ut" inquit "in vallibus etiam suam potentiam 
"Cemonstret deus." caeteris'diebus exercitus quievere; septimo autem, 
NME»raelio commisso, terga dant Syri. quos Achabus persequens multos 
"Cmccidit, multi etiam Apheccam elapsi ruina murorum oppressi perierunt, 
-Π deris porro filius cum paucis in fuga occultatnr. eius satellites induti 
"waccis et funibus capita vincti ad Achabum accessere, ut, dominum suum 
"-onservaret supplicantes, annuit rex, adducunt illi ducem suum ad 
-M:Achabum curru vehentem: qui eum curru recipit, salutat, bono animo 
«35e iubet; deinde foedere icto cum multis muneribus dimittit, tum 
Wpropheta Michaeas a quodam popularium caput suum verberari iubet. 
Execusanti illi "at te leo" inquit "verberabit." itaque factum est ut 
Ypraedixerat. cum idem alium iussisset, isque eum verberasset, obligato 
«capite Achabum accessit: "a tribuno militum" inquit "captivus meae 
,"zustodiae traditus effugit, ob quod ille me ad necem quaerit." id ubi 
iustum esse Áchabus pronuntiat, soluto capite Michaeas agnitus Achabo 
ait "quoniam Syriae regem, hominem pestilentem, impune dimisisti, 
ipse illius loco morieris, et populus tuus pro ilius populo." his au- 


CC ^ 


106 IOANNIS ZONARAE 


ἐχείνου. ἐλυπήϑη τούτων ἀκούσας ὃ ^ Jyadp. ἐπὶ δὲ τριετίαν 
εἰρήνην ἀγαγών, εἶτα βουληϑεὶς τὴν πόλιν Ῥεμμὰϑ' ὡς αὐτῷ 
διαφέρουσαν ἀφελέσθαι τῶν Σύρων; ἠξίουν καὶ τὸν βασιλέα τῆς 
“Ἵερουσαλὴμ τὸν ᾿Ιωσαφὰτ συνεκστρατεῦσαι αὐτῷ. κἀκεῖνος κατέ- 
γνευσε, καὶ συνεβούλευεν ἐρωτῆσαι τὸν ϑεὸν διὰ τοῦ προφήτου, 5 
εἰ εὐδοκεῖ. ᾿«Αχαὰβ δὲ τοὺς ἑαυτοῦ προφήτας συγκαλεσάμενος, 
εἶ πορεύσεται πρὸς πόλεμον ἤρετο. τῶν δὲ νίχην ἐπαγγελλομένων 
D ó βασιλεὺς Ἰωσαφὰς προφήτην ἐζήτησε τοῦ κυρίους  "74yaàf δὲ 
εἶναε μὲν ἔφη, προσωχϑικέναι δ᾽ ἐκείνῳ, κακὰ προαγορεύοντε, 
καὶ ὃ Ἰωσαφὰτ κληϑῆναι αὐτὸν ἠξίονν, κληϑέντα δὲ τὸν Miyalovy 10 
ἠρώτα ὃ ᾿Αχαὰβ εἰ μαχήσεται ἢ μή. ὃ δέ “ἑώρακα τὸν Ἰσραήλ" 
ἔφη “διεσπαρμένον ἐν τοῖς ὄρεσιν ὡς ποίμνιον ἀποίμαντον. ὃ δὲ 
κύριος εἶπέ μοι, τοὺς μὲν σωθήσεσθαι καὶ ἀναστρέψαι, σὲ δὲ 
μόνον πεσεῖσϑαι ἐν Ῥιμμάϑ." ^ cabra τοῦ IMiyolev εἰπόντος ὃ 
'"Ayaóf πρὸς Ἰωσαφὰτ ἔφη “οὐκ εἶπόν σοι ὡς κακά po: ἀεὶ 15 
προφητεύει;" Σεδεκίας δέ τις τῶν ψευδοπροφητῶν ἐρράπισε 
τὴν σιαγόνα ἸΠιχαίου. ὃ δὲ ἔφη αὐτῷ "uer? ὀλίγον ταμεῖον ἐκ 
P I 95 ταμείου ἀμείψεις κρυπτόμενος." ὃ δὲ βασιλεὺς ᾿Αχαὰβ καϑειρ- 
χϑῆναι αὐτὸν καὶ φυλάττεσθαι μέχρις ἂν αὐτὸς ὑποστρέψῃ 
προσέταξε. καὶ ὃ ἸΜιχαίας “ἐὰν ὑποστρέψῃς ἐν εἰρήνῃ σύ" 49 
εἶπεν, “οὐχ ἐλάλησεν ἐν ἐμοὶ χύριοςι" ἤδη δὲ πορευϑέντων 
τῶν βασιλέων, καὶ ὃ τῶν Σύρων βασιλεὺς αὐτοῖς ἀντιπαρετάξατο, 
ἐντειλάμενος τοῖς στρατιώταις αὐτοῦ μηδενὶ πολεμεῖν τῶν ἄλλων, 
. 2 ῬῬιμμὰθ) "ita codex Colberteus et LXX: Iosephus ἡράμαϑαν 


4 


habet" DvucaNGrUs. ῥεεμμὰν et mox ῥῤεεμὰν W. 5 τοῦ om Α. 
21 κύριος ἐν ἐμοί "a 22 παρετάξατο A. 


ditis rex turbatus est. actaque pace per triennium, urbom Remmath 
ut ad se pertinentem Syris erepturus, ἃ Iosaphato Hlerosolymitano rege 
petit ut una militet, annuit ille, deumque per prophetam consuli iubet 
an etpeditionem ilam probet. 'Áchabus prophetas suos convocat, an 
bellum sit ineundum rogat, ills vietoriam pollicentibus Iosaphatus etiam 

rophetam domini quaerit, Achabus esse quendam respondet, sed sibi 
invisum esse, mala praedicere solitum. losaphatus eum vocari iubet. 
arcessitum Áchabus rogat pugnandum sit an non. respondet ille "vidi 
Israelitas in montibus dispersos ut gregem sine pastore. sed dominus 
mihi dixit, illos quidem incolumes redituros, te vero solum Remmathae 
casurum." haec Michaea locuto, Achabus Iosapbato "nonne dixi" inquit 
"eum mihi male ominaturum esse?"  Sedecias autem quidam ex pseudo- 
prophetis alapam dedit Michaeae. cui Hle inquit "tu paulo post ex alio 
conclavi in alimd transibis, latebras quaeritáns." caeterum Achabus 
Michaeam in carcere custodiri iubet ad reditum suum. tum ille "si te" 
inquit "incolumis redieris, non locutus est per me domimuns," regibus 
iun profectis etium Syrorum rex adem instruit, et smis mandat ne 


"a 


ANNALIUM II 15. 167 


d μὴ μόνῳ τῷ ᾿“χαάβ. ὃ δὲ τὴν βασιλικὴν ἀμείψας στολήν, 
ἰδιωτικὴν ἐνεδύσατο. ἴδόντες δὲ oi τῶν Σύρων στρατάρχαι τὸν 
Ἰωσαφὰτ κεκοσμημένον βασιλικῶς, φήϑησαν εἶναι τὸν ᾿“χαὰβ 
καὶ ἐκύχλωσαν αὐτόν. ὡς δ᾽ ἔγνωσαν μὴ ὄντα τὸν βασιλέα τοῦ 
6 Tocum., ἀνεχώρησαν. εἷς δέ τις τὸ τόξον ἐντείνας βάλλει τὸν 
᾿Αχαάβ. γνοὺς δὲ καιρίως πληγῆναι, τῷ ἡνιόχῳ ἐκέλευσε τὸ 
ἅρμα τῆς μάχης ἐξαγαγεῖν" χαὶ περὶ δύσιν ἡλίου ἐξέλιπε. καὶ Β 
οὐ μὲν Σύροι γνόντες τεθνηκότα τὸν ᾿““χαὰβ ἀπῆλθον πρὸς W I 61 
ἑαυτούς, ὁ δὲ τοῦ βασιλέως νεκρὸς κομισϑεὶς εἰς Σαμάρειαν 
Ἰοϑάπτεται. τὸ δὲ ἅρμα καϑῃμαγμένον τῷ φόνῳ τοῦ βασιλέως 
ἀπέκρυψαν 0» τῇ χρήνῃ τῆς Σαμαρείας, καὶ οἵ τε κύνες τὸ αἷμα 
ἔλειξαν, αἵ τε πόρναι ἐπὶ τῇ κρήνῃ ἑλούοντο, ὡς Ἠλίας προεί- 
ρῆκεν. ἀπέϑανε δὲ "“χαὰβ ὅπου ὃ IMixalag προηγόρευσε, τὸν 
ὄλεθρον μὴ φυγὼν καίτοι προρρηϑέντα αὐτῷ, βασιλεύσας ἔτη 
15 δύο καὶ εἴκοσι. τὴν δὲ βασιλείαν ὃ παῖς αὐτοῦ Ὀχοζίας μετ᾽ 
ἐχεῖνον παρέλαβεν. mE | 
15. ᾿Ιωσαφὰτ dé τῷ βασιλεῖ "Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τῆς πρὸς 
᾿Αχαὰβ συμμαχίας ἐπανελθόντι ^ Ino) ὃ προφήτης ἐπενεκάλεε ὅτε' 
ἀνθρώπῳ συνεμάχησεν ἀσεβεῖ" ῥυσθῆναι δ᾽ αὐτὸν ἔλεγε παρὰ Ο 
δρτοῦ ϑεοῦ, καίτοι τῷ ἔργῳ αὐτοῦ προσοχϑίσαντοςς. ὃ δὲ βασι- 
λεὺς ηὐχαρίστει. εἶτα τὴν ὕπ᾽ αὐτὸν περιερχόμενος χώραν, τοὺς 


1 εἰ μὴ ἀλλὴ A. ὁ δὲ add A, 4 ἐνεδύσατο ἰδιωτικήν A. 
11 ὠπέφῥυψαν vel ἀπέῤφξφιψαν Α: malim ἐπένιφψαν cum LXX: 
Josephus ἀποπλύναντε 12 ἐπὶ) παρὰ A. 15 ὀχοζίας AW, 
Οχοείας P. 17 dà add A, | — 20 προσωχϑέδαντος PW. 


ForTEs. . 15. losephi 4mnt. 9 1—4. Hegum 4 1Ι--- ἃ. 
Paralip. 2 20 2 al P in 


quem petant nisi solum Acbabum. is vero habitu regio deposito priva- 
tum sumpserat. itaque Syrorum duces Toss phatom regaliter cultum, 
Áchabum esse putaverunt, eumque circumdederunt; sed cum non esse 
regem Israelitarum vidissent, reliquerunt. Achabus autem sagitta ictus, 
emm letale esse vulnus sensisset, auriga currum e pugna educere iusso 
eirea solis occasum moritur. eius obitu Syri cognito domum redierunt, 
regis autem cadaver Samariam relatum sepelitur. sed currum de caede 
eius cruentum in fonte Samariae occultabant (abluebant). sic et canes 
sanguinem eius linxerunt, et scorta fonte illo lavabantur, ut Elias vati- 
cinatus fuerat. mortuus est Achabus ubi Michaeas praedixerat, interitu, 
quamvis ante &udisset, non evitato, cum regnasset annos duos et viginti, 
suscepit filius eius Ochozias. 

15. Iosaphatum regem Hierosolymitanum ab expeditione domum 
redeuntem lehus propheta increpat quod homini impio opem tulisset; 
emmque a deo, quamvis ea re offenso, esse conservatum. rex gratias 

e omni dicione sua leges observari et judicibus passim 


168 IOANNIS ZONARAE 


γόμους τηρεῖν ἐγετέλλετο, xal χριτὰς πανταχοῦ καταστήσας di- 
καίως κρίνειν προσέταττε. Μωαβιτῶν δὲ καὶ ᾿ΑΙμμανιτῶν προσ- 
λαβομένων xai "oaflag ἐπελθόντων αὐτῷ, ἐπεκαλεῖτο τὸν ϑεὸν 
εἷς βοήϑειαν. προφήτης δέ τις ὑπερμαχῆσαι αὐτοῦ τὸν ϑεὸν 
εἶπε, καὶ κελεύει ἐξαγαγεῖν μὲν τὴν στρατιάν, μὴ συμμῖξαε μέντοι ὅ 

D τοῖς πολεμίοις, ἑστῶτας δ᾽ δρᾶν τὴν ϑεόϑεν ἐπικουρίαν. ἕωϑεν 
δ᾽. ἐξελϑὼν μετὰ τῆς στρατιᾶς ὃ βασιλεὺς τῇ μὲν ἵστασϑαι ἔνε- 
τέλλετο, τοὺς ἱερεῖς δὲ προεστάναι τοῦ στρατεύματος μετὰ τῶν 
σαλπίγγων, καὶ τοὺς “Δευίτας καὶ τοὺς ὑμνῳδοὺς ἄδειν εὔχαρε- 
στήριον τῷ ϑεῷ. οἵ δὲ πολέμιοι κατ᾽ ἀλλήλων κινηϑέντες ἀλλή- 10 
λους ἀπέκτεινον dig μηδένα σωθῆναι... ᾿Ιωσαφὰτ δὲ εἰς διαρπα-- 
γὴν ἀφῆκε τῇ στρατιᾷ τὴν τῶν ἐναντίων παρεμβολήν. ἐντεῦϑεν 
ὡς τὸ ϑεῖον ἔχοντα σύμμαχον δείσαντες αὐτὸν οἱ ἀλλόφυλοι 
ἠρέμουν. 

Ὀχοζίας δὲ ὃ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν βασιλεὺς τοῖς ἑαυτοῦ γονεῦ-- 15 
σιν εἷς πονηρίαν ὡμοίωτο. περὶ δὲ τὸ δεύτερον ἔτος τῆς βασι- 
λείας αὐτοῦ ἐπέσχον οἱ ἸΠωαβῖται τοὺς φόρους οὖς εἰσέφερον τῷ 

Ρ1Θ6 πατρὶ αὐτοῦ. νοσήσας δὲ πρὸς τὴν ᾿“ἀχκαρῶν ϑεόν, Ἰυῖϊαν 
ὠνομασμένην, ἔπεμψεν ἐρωτῶν εἰ ἀναρρωσϑήσεται. ᾿Ηλίας δὲ 
τοῖς ἐσταλμένοις ὑπαντήσας ἀναστρέφειν ἐκέλευε καὶ λέγειν τῷ 50 
πέμψαντι πρὸς τὸν τῶν ἀλλοφύλων ϑεὸν ὡς τῷ ᾿Ισραὴλ μὴ ὄντος 
ϑεοῦ, ὅτι ἐκ τῆς κλίνης οὐκ ἀναστήσεται. καὶ οἱ ἄνδρες ἐπανελ- 
ϑόντες εἶπον ἃ ἤχουσαν. Ὀχοζίας δὲ τίς ὃ ταῦτα εἰρηκὼς εἴη 


δ κελεύειν Α. 11 ἐπέκτενον A. 15 ἑαυτοῦ A, αὐτοῦ PW. 
18 μυῖαν AW, Mviag P. 23 εἴη om A. 


constitutis rite fieri iudicia edixit. cum autem Moabitis et Ammanitis, 
qui etiam Árabes adsciverant, Judaeam aggressis divinam opem implo- 
raret, propheta quidam deum pro eo pugnaturum ait, et educere quidem 
exercitum inbet, non tamen invadere hostes, sed stantes divinum auxi- 
lium exspectare. rex mane egressus exercitum stare iubet, sacerdotes 
rum tubis ante exercitum consistere, Levitas .et cantores gratiarum 
actionem cantare deo. tum hostes concitati mutuis sese caedibus con- 
fecerunt, ut ne unus quidem superesset. losaphatus castra hostium 
exercitui diripienda concedit, ab eo tempore barbari eum ut deo ad- 
lutore nixum veriti quieverunt. 

Ochozias autem Israelitarum rex improbitatis parentum imitator 
fuit. eius regni anno secundo Moabitae vectigalia retinuerunt quae 
rer pendere soliti fuerant. ipse aegrotans ad Accaronensem deam, 

uscam nomine, percontatum misit an convaliturus esset. legatis in 
itinere occurrit Elias, ac domum reverti iubet eique-a quo missi essent 
dicere, quia miserit ad barbarorum deum, quasi Taraeli deus non esset, 
eum e lecto suo non surrecturum. illi regressi audita referunt. Ochozia 


2789 


ANNALIUM I1 16... 169 


ἠρώτα. τῶν δὲ μὴ εἰδέναι φησάντων, τὸ εἶδος τοῦ ἀνδρὸς ἐκεί- 
γου λέγειν ἀπήτει αὐτούς. εἰπόντων δὲ δασὺν εἶναι καὶ ζώνην 
δερματίνην περιεζῶσϑαι, συνῆκεν ὡς Haag ἦν. καὶ πέμψας 
πεντηχόνταρχον σὺν τοῖς ὕπ᾽ αὐτόν, ἀχϑῆναι τὸν προφήτην ἐκέ- Β΄ 
δλευσε. καὶ ὃ σταλεὶς ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ ὄρους εὑρὼν αὐτὸν 
ἥχειν ἐχέλευε πρὸς τὸν βααιλέα. εὐξαμένου δὲ Ἤλιού, πῦρ 
οὐρανόϑεν ῥυὲν διέφϑειρε τὸν πεντηκόνταρχον καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ. 
χαὶ ὃ βασιλεὺς ἕζερον ἔστειλε πεντηκόνταρχον μετὰ τῶν πεντή- 
xovru* κἀκείνους ὁμοίως πῦρ οὐράνιον ἐδαπάνησε." xal αὖϑις 
Ἰθοτρέτος ἐπέμφϑη ταξίαρχος σὺν τοῖς ὑπ᾽ αὖτόν. ὃς ἐπὶ τὸν προ- 
φήτην ἐλθών, πεσὼν προσεκύνησε καὶ παρῃτεῖτο τὴν ἐξ αὐτοῦ 
τιμωρίαν, λέγων ἄχων ἥκειν βασιλικῷ πεπεισμένος κελεύσματι, 
καὶ παρεχάλει αὐτὸν ἀπελϑεῖν πρὸς τὸν facia. ᾿Ηλιοὺ δέ, 
ἀγγέλου αὐτῷ πορευϑῆναι εἰπόντος καὶ μὴ πτοεῖσϑαι, κατῆλϑεν 
15ix τοῦ ὄρους, xol ἀπελϑὼν τῷ βασιλεῖ ἔφη "ind πρὸς ἀλλό- C 
ριον ϑεὸν ἔστειλας ζητῶν d ζήσεις, ἴσϑι ὡς οὐκ ἀναστήσῃ ἐκ 
τῆς νόσου ἀλλὰ τεϑνήξῃ." ἀπέϑανεν οὖν Ὀχοζίας κατὰ τὴν τοῦ 
προφήτου πρόρρησιν, τῷ ἀδελφῷ ᾿Ιωρὰμ τὴν βασιλείαν κατα- 
λιπών. ὃς τὰς μὲν στήλας τοῦ Βάαλ, ἃς ἔστησεν ᾿Αχαὰβ ὃ 
δοπατὴρ αὐτοῦ, συνέτριψε, τἄλλα δὲ ἀσεβὴς καὶ πονηρὸς ἦν καὶ 
τοῖς γονεῦσι προσεοικώς. E 
Ἠλιοὺ δὲ ἀναλαμβάνεσϑαι μέλλων ἐπορεύϑη μετὰ ᾿Ἐλισσαιέ. 
καὶ ἐλθὼν εἷς τὸν ᾿Ιορδάνην, τῇ μηλωτῇ αὐτοῦ τὸ ὕδωρ ἐπά- 
ταξε, xal διῃρέϑη τὸ ὕδωρ, καὶ διῆλθον ἄμφω ἐπὶ ξηρᾶς. εἶτα 


14 πτοεῖσϑαι AW, προεῖσϑαι P, 21 προσεοικώς A, προσεοικός PW. 


rogante quisnam id dixisset, atque illis ignorare se dicentibus, de forma 
ilius hominis percontatur: quem cum illi hirsutum esse dieerent, et pel- 
liceo cingulo cinctum, Eliam esse intelligit, ac centurione cum quinqua- 
milibus misso eum adduci iubet. qui cum eum in vertice montis 
invenisset, ad regem ire iubet. verum ad Eliae preces ignis de caelo 
delapsus ilum cum suis omnibus consumpsit. alii porro totidem a rege 
missi pari exitio perierunt. tertius ablegatus centurio cum suis militibus 
cum ad prophetam venisset, procubuit eumque adoravit, poenam depre- 
catus, quod invitus veniret iussu regis coactus, et oravit ut ipse ad 
eum veniret. Elias ab angelo amoto metu ire iussus de monte descendit, 
et regi ait "quoniam ad alienum deum misisti quaerens num evasurus 
esses, scito te de morbo non surrecturum sed brevi moriturum." obiit 
igitur Ochozias secundum Eliae praedictionem, Ioramo íratri regno 
relicto. qui statuas Baalis a patre Achabo erectas comminnit, ille qui- 
dem caetera impius et improbus atque parentum similis. | 
Elias in caelum assumendus, cum Elisaeo profectus ad Iordanem, 
vellere aquam percutit: ea percussa dirimitur, ut ambo per siccum 


170 | IOANNIS ZONARAE 


ΜΙ 8 Colrggor" εἶπε τῷ Ἐλισσαιέ "vl ποιήσω σοι." ὃ δὲ διπλῆν τὴν 
ἐν αὐτῷ τοῦ πνεύματος χάριν γενέσϑωι ἤτησεν ἐπ᾿ αὐτόν. ᾿Ηλέας 
δὲ φορτικὸν εἶναι εἶπε τὸ αἴτημα, “πλῆν εἰ ὄψει με ἀναλαμβανό- 
μένον, γεννήσεταί σοι." ἔτι δὲ λαλούντων αὐτῶν ἅρμα ἔμπυρον 
σὺν ἵπποις ὁμοίοις ἐπέστη καὶ ἥρπασε τὸν Ἤλίαν. ἀναφερόμενος ὅ 
δὲ τὴν μηλωτὴν αὐτοῦ ἐπέρριψε τῷ ᾿Ελισσαιέίς καὶ ὃς λαβὼν 
αὐτήν, μηκέτι. τὸν "HAMay δρῶν ὑπέστρεψε. καὶ ἐλϑὼν εἷς τὸν 
"Ιορδάνην ἀπόπειραν ἐποιεῖτο εἶ "ἔλαβε τὴν χάριν ὡς ἤτησε, καὶ 
ἐπάταξε τὸ ὕδωρ τῇ μηλωτῇ" τὸ δὲ οὐ διήρητο. καὶ εἶπε “ποῦ 

PIOS76 ϑεὸς ᾿Ηλίου;" καὶ ἐπάταξε πάλιν" καὶ διέστη τὸ ὕδωρ, καὶ 10 
διῆλθεν. ἰδόντες δὲ αὐτὸν viol τῶν προφητῶν πεντήχοντα, εἶπον 
“ἐπαναπέπαυται τὸ πνεῦμα ᾿Ἤμοὺ ἐπὶ "EXwood," καὶ ἠκολού-- 
ϑησαν αὐτῷ. καὶ ἐζήτουν πορευϑῆναι, ἐρευνήσοντες μή ποτε 
ἦρε τὸν ᾿Ηλίαν πνεῦμα κυρίου xal ἔρρεψεν αὐτὸν ἐφ᾽ ὃν τῶν 
ὀρέων ἢ τῶν βουνῶν" ᾿Ελισσαιὲ δὲ οὐκ ἐπέερεπεν" ἐγκειμένων 15 
δ᾽ ἐχείγων κατένευσε, καὶ ἐπορεύϑησαν πεντήκοντα ἄνδρες καὶ 
ἐζήτησαν τρεῖς ἡμέρας καὶ οὐχ εὗρον. Ἑλισσαιὲ δὲ ἐν Ἱεριχῷ ἦν. 
καὶ ἦλθον οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως πρὸς αὐτὸν δεόμενοι μεταβλη- 

B 9)4wae παρ᾽ αὐτοῦ τὰ ὕδατα τοῦ τόπου ἐκείνου πονηρὰ ὄντα καὶ 
ἀτεχνοῦντα. ὃ δὲ ἐν ἀγγείῳ καινῷ ἅλας αὐτῷ κομισϑῆναι ἐζή- 30 
τῆσε, καὶ χομισϑέντος εἰς τὴν πηγὴν τῶν ὑδάτων καϑῆκεν ἅλας 
ἐπικαλούμενος τὸν ϑεόν, καὶ τὰ ὕδατα dx πικρίας εἷς γλυκύτητα 


4 γενέσθαι om Α. 8 εἶπεν εἶναι A. AW, om P. 
4 γενήσεται AW, γεννήσεται P. 6 αὐτοῦ la» αὐτοῦ À. 
13 ἐρευνήσοντερ] εὐρήσοντερ À. 14 ὑφ᾽ A. 19 παρ᾽ «$- 
τοῦ om Α. 


transirent. deinde Elisseum petere iubet quid sibi fieri vellet. tum 
ille "ut gratia spiritus, qui in te est, in rne conduplicetur." Elias etsi 
votum id grave esse diceret, tamen "si me in caelum assumi videris, 
compos" inquit "eius fies." dum haec loquuntuf, currus igneus cum 
similibus equis Eliam abripit, dum sursum fertur, vellus suum Elisaeo 
iniicit: quo ille accepto Eliam videre desiit. δὰ Iordanem reversus 
periculum facit petitae ab Elia gratiae, aqua vellere verberata: quae 
eum non divideretur, "ubi est" inquit "Ehae deus?" sed cum denuwo 
percussisset, divisa aqua transi. «eo viso quimquaginta filii prophe- 
tarum dixerunt "Eliae spiritus in Elisaeo consedit," eumque secuti sunt. 
studebant awtem exire, quaesiturl num spiritus domini Kliam sublatum 
in montem aliquem delecisset: quod Klisaens principio negat, sed in- 
stantibus concedit, quare viri quinquaginta toto triduo quaesitum non 
repererunt. Elisaeum Hierichunte habitantem cives convenerunt, rogan- 
tes wt elus loci aquas malas et sterilitatem inducentes mutaret. ille 
selem in neve sibi vase afferri iubet, allatum invocate del nomine in 


ANNALIUM II 15. 171 


μετεβλήϑησαν xul οὐδὲν αὐτοῖς ἐναπέμεινε βλαβερόν. ἀπιόντος 
δέ nov τοῦ προφήτου ᾿Ἑλισσαιέ, παιδάρια μικρὰ κατέπαιζον 
αὐτοῦ βοῶντα “ἀνάβαινε φαλακρέ." ἀἄλγήσας δ᾽ ἐπὶ τούτῳ 
κατηύξατο αὐτῶν. καὶ ἐξῆλθον ἄρκτοι ἀπὸ τοῦ ὄρους καὶ ἀπέ- 
$xrtvay ἐκ τῶν παίδων δύο καὶ τεσσαράχοντα. 
᾿Ιωρὰμ δὲ ὃ υἱὸς "“χαὰβ μέλλων κατὰ ἸΠωαβιτῶν ἐχστρα- 
τεύειν, ᾿Ιωσαφὰτ τὸν βασιλέα τῆς ᾿Ιουδαίας ἠξίου συμμαχῆσαι 
αὐτῷ. ὁ δὲ καὶ τὸν ᾿Ιδουμαίων βασιλέα ὑπείκοντα αὐτῷ προσ- C 
λαβέσϑαι σύμμαχον ἐπηγγείλατο. ἑνωθέντες δ᾽ ot τρεῖς βασιλεῖς 
10 διὰ τῆς ἐρήμου ἀπήεσαν ἐφ᾽ ἡμέρας ἕπτά. καὶ τὸ ὕδωρ ἐπέ- 
Àenye τοῖς στρατεύμασιν. ἦλϑον οὖν πρὸς ᾿Ἐλισσαιὲ oi τρεῖς 
βασιλεῖς καὶ ἐδέοντο σώζειν αὐτοὺς καὶ τὴν στρατιάν. ὃ δὲ τῷ 
᾿Ιωρὰμ ἔφη “πρὸς τοὺς τοῦ πατρός cov καὶ τῆς μητρός cov 
ἄπιϑι προφήτας," xal ὥμοσε μὴ ἂν ἀποχριϑῆναι αὐτῷ εἰ μὴ 
διὰ ᾿Ιωσαφάτ. εἶτα ψάλλοντά τινα κληϑῆναι ἐχέλευσε. ψάλ- 
λοντὸς δ᾽ ἐκείνου πνεῦμα κυρίου ἐνέπνευσε τῷ προφήτῃ, καὶ 
ἐπέταξε πολλοὺς βόϑρους ὄρύξαι παρὰ τὸν χείμαρρον" “ὄψεσϑε 
γάρ" ἔφη “πλήρη τὸν χείμαρρον, οὔτε πνεύματος πνεύσαντος 
οὔϑ᾽ ὑετοῦ γεγονότος, καὶ πίεσϑε εἷς κόρον, καὶ τῶν ἐχϑρῶν Ὁ 
30 χυριεύσετε." καὶ ὃ μὲν οὕτως προείρηκεν" ἕωθεν δὲ τῇ ἐπαύ- 
quo» ὁ χείμαρρος ὑδάτων ἐμπέπληστο, καὶ πλημμύρας γενομένης 
ἅπαν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς ἐκείνης τὸ ὕδωρ ἐκάλυψεν. ἀνατεί- 


5 παιδίων A. 10 ἐφ᾽] ἐπὶ A. 13 τοῦ add A. 
alterum cov om À. lá dpocs A, cuoc αὐτῷ PW. 
16 xvolov om A. 17 βόθρους πολλοὺς A. 21 ἐπέ- 
“ληστο À. 


fontem coniicit: quo facto aquarum amaror in dulcedinem est conversus, 
amissa omni vi noxia. propheta quopiam iturus parvos pueros per ludi- 
brium "adscende, calve" clamantes indignatus exsecratur. itaque ursi 
e montibus progressi pueros duos et quadraginta occiderunt. . 
Ioramus Achabi filius Moabitis bellum illaturus auxilium petit a 
Iosaphato Iudaeae rege. ille etiam Idumaeorum regem , qui sibi pareret, 
se adscitarum socium promittit, ita tres reges inita concordia septem 
diebus per desertum abierunt. exercitibus autem aqua destitutis Kli- 
saeum adeuntes orant ut et se et milites conservaret, at ille loramo 
"ad patris tui et matris prophetas" inquit "abito", et iurat, si absque 
lIosaphato esset, se ne verbum quidem ei responsurum faisse. deinde 
uendam vocari iubet qui psalleret, eo psallente, spiritu domini afflatus 
isaeus iubet multas effodi scrobes iuxta torrentem: visuros enim tor- 
rentem plenum, neque vento spirante neque imbre depluente; ac poturos 
ad satietatem , et hostium potituros. his praedictis postero die mane 
torrentis alveus impletus est adeo mt redundaret ot omnis illius terrae 


172 IOANNIS ZONARAE 


A«vroc δὲ τοῦ. ἡλίου πυρώδους xol προσβαλόντος τοῖς ὕδασιν, 
ἐρυϑρὰ ταῦτα πρὸς τὴν αὐγὴν τοῦ ἡλίου ἐφαίνοντο. οἱ οὖν 
Μωαβῖται ἐν τοῖς ὄρεσιν ἐστρατοπεδευκότες καὶ ὑψόϑεν κατα- 
σχοποῦντες, αἷμα τὸ ὕδωρ ὑπολαβόντες, καὶ νομίσαντες τοὺς 
βασιλεῖς πρὸς ἀλλήλους μαχέσασϑαι καὶ ἀποχτεῖναι ἀλλήλους 5 
τοὺς στρατιώτας αὐτῶν, ὥρμησαν ἀσυντάχτως dg τὴν τῶν σχύ- 
λων διαρπαγήν. καὶ τῶν ἐχϑρῶν περιστάντων αὐτούς, ot μὲν 


. ἀνῃρέϑησαν, οἱ δὲ ἔφυγον. οἱ δὲ ᾿Ισραηλῖται διώχοντες εἷς τὴν 


P I 98 


W I 69 


ἸΜωαβῖτιν ἐνέβαλον καὶ τάς τε πόλεις καϑεῖλον καὶ τὴν χώραν 
ἠρήμωσαν. ὃ βασιλεὺς δὲ Ἰωὰβ εἷς τὴν πόλιν ἐπανελϑών, τὸν 10 
πρωτότοκον υἱὸν αὐτοῦ ἐπὶ τὸ τεῖχος ἀναγαγὼν ἐξ ἀπογνώσεως 
ἔϑυσε καὶ ὡλοκαύτωσε τῷ ϑεῷ. τοῦτο οἱ βασιλεῖς ἰδόντες καὶ 
τῆς ἀπογνώσεως ἐκεῖνον οἰχτείραντες ἔλυσαν τὴν πολιορκίαν. 
᾿Ιωσαφὰτς δὲ ἐπανελϑὼν εἷς “Ἱεροσόλυμα τελευτᾷ, ζήσας μὲν 
ἔτη ἑξήκοντα, βασιλεύσας δ᾽ ἐχ τούτων πέντε καὶ εἴκοσι, ἀνὴρ 15 
γενόμενος ϑεοσεβής τε χαὶ δίκαιος. πολλοὺς δὲ παῖδας λιπών, 
διάδοχον τῆς βασιλείας τὸν πρεσβύτατον ἐποιήσατο ᾿Ιωρὰμ 
κεκλημένον, ὁμωνύμως τῷ ᾿Ισραηλιτῶν βασιλεῖ μητραδέλφῳ 
ὄντι αὐτοῦ. mE 

16. Ἐν Σαμαρείᾳ δὲ τῷ ᾿Ἐλισσαίῳ διάγοντε πρόσεισι 30 
γυνή τις χήρα, ἀποκλαιομένη ὅτι χρεωστοῦσα καὶ μὴ ἔχουσα 
τὸ χρέος ἀποδοῦναι, τοὺς υἱοὺς ἀφαιρεῖται παρὰ τοῦ δανειστοῦ, 
εἰς δούλους αὐτῷ ἐσομένους. ὃ δὲ προφήτης, τί ἐν τῷ οἴκῳ 


1 προσβάλλοντος Α. 


FoxTEs. Cap. 16. losephi Ant. 9 4. Regum 4 4— 6. 


superficies stagnaret. sole orto igniti eius radii in aquas incidentes 

ecere ut rubicundae apparerent. Moabitae igitur in montibus castra 
metati, et ex alto despicientes, sanguinem esse putavere, suspicati, 
orto inter reges dissidio milites sese invicem trucidasse. οἱ dum incom- 
posito agmine ad spoliorum direptionem properant, ab hostibus circum- 
venti alii caeduntur alii in fugam vertuntur. quos Israelitae persecuti in 
Moabitidem impressione facta et urbes everterunt et regionem deva- 
starunt. rex autem Moabitarum in urbem reversus filium suum primo- 
genitum in murum adductum ex desperatione immolatum adolet deo. 
quo reges conspecto, miserti illius eo loci redacti, obsidionem solverunt. 
osaphatus autem Hierosolyma reversus obit anno aetatis sexagesimo, 
regni vigesimo quinto, vir pius et iustus: multisque liberis relictis natu 
maximum Joramum successorem designavit, lLsraelitico regi cognominem 
avunculo suo. 

. 16. Elisaeum Samariae degentem mulier quaedam vidua convenit, 
miserabiliter conquerens, quod solvendo non sit, liberos suos a fenera- 
tere in servitutem abripi. eam propheta rogat quid habeat in aedibus. 


ANNALIUM Π 10. 173 


ἔχει, ἠρώτα αὐτήν" ἡ δὲ οὐδὲν ἕτερον ἔφη ἢ βραχύτατον ἔλαιον. 
xul ἐνετείλατο αὐτῇ χρήσασθαι ἀγγεῖα πολλά, καὶ ἐπιχεῖν ἐκ 
τοῦ ἐλαίου ἐν ἅπασι. πεποίηκε τὰ κελευσϑέντα τὸ γύναιον, xol 
πάντα ἐλαίου ἐπλήσθησαν" καὶ ἀνήγγειλε τῷ προφήτῃ τὸ γεγονός. 
δχἀχεῖνος ἀποδόσϑαι τὸ ἔλαιον συνεβούλευσε καὶ ἀποτῖσαι τὸ χρέος 
καὶ τῷ περισσῷ εἷς διοίκησιν χρήσασϑαι. ξενισϑεὶς δὲ παρὰ τῆς 
Σουναμέτιδος καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτῆς ἀναπανόμενος μὴ ἐχούσης 
παῖδα, προεῖπεν αὐτῇ συλλήψεσϑαι καὶ τεκεῖν υἱόν. καὶ χατὼ 
τὴν τοῦ προφήτου πρόρρησιν ἔτεκεν. ἅἁδρυνθὲν δὲ τὸ παιδίον C 
Ἰοτέϑνηκεν. ἢ δὲ γυνὴ πρὸς τὸν ᾿Ἐλισσαῖον εἰς τὸ Καρμήλιον 
ἀπελήλυϑεν, καὶ πεσοῦσα παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ τὴν συμφορὰν 
ánexAalevo. ὃ δὲ τῷ φοιτητῇ αὐτοῦ Γιεζὶ ἐνετείλατο ἀπελϑ εἴν, 
δοὺς αὐτῷ τὴν ἑαυτοῦ βακτηρίαν ἵνα ἐπίϑηται αὐτὴν τῷ τεϑνεῶτι 
παιδί. καὶ 7 γυνὴ ὥμοσε μὴ ὑποστρέψαι εἰ μὴ αὐτὸς αὐτῇ 
16 συμπορεύσεται. ἐπείσϑη οὖν ὃ προφήτης, καὶ ἀπελθὼν εὗρε τὸ 
παιδάριον  ἀνακεκλιμένον ἐν τῇ κλίνῃ αὐτοῦ" καὶ προσευξάμενος 
ἀνέβη ἐπὶ τὴν κλίνην καὶ συνανεχλίϑη τῷ παιδαρίῳ καὶ ἐνεφύ- 
σησεν εἷς αὐτό. καὶ ἑπτάκις οὕτω τοῦ προφήτου ποιήσαντος 
ἀνεζωώϑη 6 τεϑνηκώς, καὶ ἔδωχεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ ζῶντα. 
90 ἐχεῖϑεν ἀπῆλθεν εἰς Γάλγαλα. καὶ ἦν λιμός, καὶ οἱ υἱοὶ τῶν D 
προφητῶν ἥχασι. πρὸς αὐτόν. ὃ δὲ τῷ διακόνῳ αὐτοῦ ἐπέταξεν 
ἑτοιμάσαι αὐτοῖς ἕψημα. καὶ συνέλεξεν ἐχεῖνος ἐχ τοῦ ἀγροῦ 
λάχανα, οἷς καὶ τολύπη συνανεμέμικτο' ἡ δὲ βοτάνη ἐστὶ δηλη-- 
τήριος" καὶ ἕψήσας προσήγαγε τοῖς ἀνδράσιν. ἐσθίοντες δὲ 


7] 
7 σουμανίέτιδος À. ἐχούσ A. 23 σὺν ἀναμέμικτο A. 


quae cum se nihil habere nisi pauxillum olei responderet, iubet ut multa 
vasa utenda petat, et in omnia de oleo infundat. quo illa facto, vasa 
omnia plena esse oleo prophetae nuntiat: quo ille vendito eam creditori 
satisfacere et quod supersit ad usum domesticum conferre iubet. idem 
Sunamitidi, cuius hospitio utebatur, orbae liberis praedixerat parituram 
esse filium; itaque factum est. verum puer iam grandiusculus obiit. 
itaque mulier ad Elisaeum in Carmelum venit, et pedibus eius advoluta 
calamitatem suam deplorat. ille discipulum Giezim, dato baculo suo 
quem puero mortuo imponeret, cum ea abire iubet. sed iurante muliere 
se non discessuram nisi ipse secum abiisset, paret propheta, puerum in 
lectulo iacentem invenit, precatus lectum conscendit, puero incubat, in 
eum suíflat: quod cum septies fecisset, mortuus reviviscit, et matri 
vivus 8 propheta restituitur. inde Galgala profectum, cum fame labo- 
raretur, j prophetarum conveniunt. quibus cum a famulo aliquid 
elixari iussisset, ile ex agro herbas colligit, quibus et cucurbita silve- 
stris (toxicum id est) admista erat: coctas apponit. ili cucurbita 


114 IOANNIS ZONARAE 


ἐπέγνων τὴν τολύπην, καὶ πρὸς τὸν προφήτην ὡς τεϑνηξόμενοι 
ἔξεβόησαν. ὃ δὲ ἄλευρον κελεύσας ἐμβαλεῖν εἰς τὸν λέβητα, 
ἐπέτρεψε φαγεῖν, καὶ οὐδενί τι γέγονεν ἐκ τῆς τροφῆς πονηρόν. 
ἐνεγκόντος δ᾽ αὐτῷ τινος ἄρτους εἴκοσι καὶ παλάϑας, ἐνετείλατο 
PIO99sQg ὑπηρέτῃ αὐτοῦ παραϑεῖναι τῷ λαῷ ταῦτα. τοῦ δέ, τί ἂνδ 
γένοιτο ταῦτα πρὸς ἄνδρας ἑκατόν, εἰρηκότος, “ δός" εἶπε “ταῦτα, 
xal ἐσθιέτωσαν" κορεσϑήσονται γὰρ καὶ καταλείψουσι περισσεύ- 
ματα." καὶ εἷς ἔργον ὃ λόγος ἐγέψετο. ᾿ 
Νεεμὰν δὲ μέγας ὧν παρὰ τῷ βασιλεῖ Συρίας λελέπρωτο. 
καὶ νεάνιδος αἰχμαλωτισϑείσης ᾿Ἰσραηλίτιδος, 9 γυνὴ Νεεμὰν 10 
δούλην ἔσχεν αὐτήν. ἥτις ἔφη πρὸς τὴν κυρίαν αὐτῆς ὡς “εἰ 
ἀπῆλθεν ὃ κύριός μου πρὸς τὸν προφήτην Ἔλισσαιέ, ἀπηλλάγη 
ἂν τῆς νόσου αὐτοῦ." ἡ δὲ τῷ ἀνδρὶ τοὺς λόγους ἀπήγγειλε 
τῆς νεάνιδος, καὶ Νεεμὰν τὰ λαληϑέντα τῷ βασιλεῖ Συρίας 
ἀνήνεγκε. καὶ ὃ βασιλεὺς ἐπιστολὴν ἐχτίϑεται περὶ τοῦ ϑερα- 15 
B πευϑῆναι τὸν Νεεμὰν πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ ᾿Ισραήλ. Νεεμὰν 
δὲ λαβὼν δέκα τάλαντα ἀργυρίου καὶ ἑξακισχιλίους χρυσοῦς καὶ 
δέκα ἀλλασσομένας στολάς, ἐπορεύϑη ἐπὶ Σαμάρειαν καὶ τὴν 
ἐπιστολὴν τᾷ βασιλεῖ ἐνεχείρισεν. ὁ δὲ ἀναγνοὺς αὐτὴν διέρρηξε 
τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, λέγων ὅτε “πρόφασιν χαϑ᾽ ὑμῶν ὁ βασιλεὺς 30 
Συρίας ζητεῖ." Ἑλισσαιὲ δὲ ταῦτα μαϑών “᾿ἐλϑέτω πρός με ὃ 
Νειμάν" μεμήνυχε τῷ βασιλεῖ ᾿Ισραήλ. καὶ ἐλϑόντι στείλας 
δεδήλωχεν ἀπελθεῖν elg τὸν ᾿Ιορδάνην καὶ λούσασθαι ἑπτάκις, 
καὶ οὕτω τῆς λόιρας ἀπαλλαγήσεσϑαι. ὠργίσϑη δὲ Νεεμὰν ὅτι 


l7 ἀργυρίου Α LXX, ἀργύρου PW, 


animadversa prophetam inclamarunt tanquam e vestigio morituri. ille 
farina in lebetem iniecta eos vesci iubet: quo facto nihil ex eo cibo 
incommodi senserunt. cum quidam ei panes viginti attulisset ac pala- 
thas, ministrum ea populo apponere iubet. qui cum diceret "quid ista 
ad centum viros?" £o" inquit "at vescantur: nam et saturabuntur 
et aliquid supererit." οἱ ita factum est ut ille dixerat. 

Erat quidam Neeman nomine, megnae apud Syriae r aucto- 
ritatis, lepra infectus. culus uxori cum mulier Israelitica. capta 
serviens dixisset, si ad Elisaeum prophetam abiret herus suus, morbum 
eius curatum iri, ea verba uxor marito, maritus regi Syriae refert ; 
rex vero litteras scribit ad regem Israelis de Neemanis curatione, ipse 
Neeman, sumptis decem argenti talentis et sex mile aureis et decem 
stolis lautioribus, Samariam proficiscitur, litterasque regi tradit. quibus 
ille lectis vestos suas laceravit, Syriae r causam contra se quae- 
rere dicens, eo cognito Elisaeus ad se Neemanem miti iubet. qui 
cum venisset, septies in Iordane lavandum esse per nuntium ei signi- 
ficat: sic lepra iri liberatum. Neeman vero iratus quod sibi propheta 


ANNALIUM II 16. 175 


pan ἐξῆλθε πρὸς αὐτὸν ὃ προφήτης καὶ ηὔξατο xal ἐπέϑετο αὐτῷ 
“ἣν χεῖρα, καὶ ἀγανακτῶν ὑπεχώρει, λέγων “οὔκ εἶσι ποταμοὶ 
-ττκαρ᾿ ἡμῖν ὑπὲρ τὸν ᾿Ιορδάνην; πορευϑεὶς λούσομαι ἐν αὐτοῖς hl I 70 
zal καϑαρισϑήσομαι." ὑποχωροῦντι δὲ εἶπον αὐτῷ ol ϑερά- 
S “σκοντες "ποίησον τὸν τοῦ προφήτου λόγον, Qádiov ὄντα." καὶ 
zenzéón Νειμὰν καὶ ἐβαπτίσατο ἐν τῷ ᾿Ιορδάνῃ ἑπτάκις, καὶ 
«ἐχαϑαρίσϑη" καὶ ἀναστρέψας ηὐχαρίστει τῷ προφήτῃ, καὶ μὴ 
«εἶναι ϑεὸν ἕτερον ὡμολόγει παρὰ τὸν ἐν τῷ ᾿Ισραήλ, καὶ ἠξίου 
«ὐτὸν λαβεῖν τε ἐξ ὧν ἐχόμιζεν" ὃ δὲ ἀπηνήνατο. καὶ ὑπέστρεψε 
JA λγεεμάν. Γιεζὶ δὲ κατεδίωξεν αὐτὸν καὶ εἶπεν “ὃ προφήτης üné- 
ert ut λήψεσθαι ἀπὸ σοῦ τάλαντον ἀργυρίου καὶ δύο στολάς, 
δοθησόμενα δεομένοις τισὶν ἄρτι προσελϑοῦσιν αὐτῷ." καὶ 
ἔϑωχκεν αὐτῷ Νεεμών" καὶ ὑπέστρεψε Γιεζὶ πρὸς Ἔλισσαιέ. ἔγνω 
δὲ ὃ προφήτης ὃ εἴργαστο τῷ Γιεζί, καὶ εἶπεν αὐτῷ “ὅτε ἔλαβες D 
AS τὸ ἀργύριον καὶ τὰ ἱμάτια ἀπὸ τοῦ Νεεμάν, ἡ λέπρα ἐκείνου ^ 
κολληθήσεταε σοὶ καὶ τῷ σπέρματί cov." καὶ ἐξῆλθε λελε- 
πρωμένος. 
Οἱ υἱοὶ δὲ τῶν προφητῶν οἱ μετὰ ᾿Ελισσαίου ἐπορεύϑησαν 
dg τὸν "Ιορδάνην τεμεῖν ξύλα ὡς ἂν ποιήσωσιν ἑαυτοῖς σκηνάς" 
ΞΟ xai ᾿Ελισσαῖος αὐτοῖς συνεπορεύετο. τεμνόντων δὲ τὰ ξύλα ἑνὸς 
τὸ τῆς ἀξίνης σιδήριον ἐνέπεσεν εἷς τὸν ποταμόν. καὶ ὃ τῆς 
ἀξίνης κύριος τὸν προφήτην ἐπεχαλέσατο, καὶ τὸν τόπον ὑπέδειξεν 


2 παρ᾿ ἡμῖν ποταμοὶ Α. — 4 ὑποχωροῦνει AW, ὑπερχωροῦντι P. 
9 δαίστρεψε Α, ὀκέσερεφε PW. T 20 καὶ] xal ὁ A συμπε- 
ατόρευτο | 


non obviam egressus esset ac manibus impositis vota fecisset, per 
indignationem discedit, quasi vero Syria non haberet flumina Iordane 
meliora, in quibus si lavisset, mundaretur. sed inter abeundum monitus 
& famulis ut prophetae pareret monitis, quae nihil difficile complecte- 
rentur, obtemperat, et septies in Iordane mersus mundatur; ac reversus 

tiis prophetae actis confitetur non esse alium deum praeter Israe- 
iticum, petens ut muneris aliquid acciperet. verum illo recusante 
discedit. Giezis autem eum persequens "propheta" inquit "me misit ut 
argenti talentum et duas stolas acciperem, quae det egentibus qui illum 
modo convenerunt." iis acceptis Giezis ad Elisaeum redit: qui cum 
factum illius cognovisset, ei dixit "quia pecuniam et vestes a Neemane 
accepisti, lepra illius tibi et semini tuo adhaerescet." sic ille lepro- 
sus exit 


Prophetarum autem filiis ad Iordanem ligna caesum profectis, ut 
sibi tabernacula constituerent, Elisaeo comitante, cuiusdam securis elapsa 
capulo in flumen decidit, is prophetam vocat, et locum monstrat ubi 


176 IOANNIS ZONARAE 


αὐτῷ ἐν ᾧ κατέδυ ὃ σίδηρος. ὃ δὲ ξύλον λαβὼν ἐνέβαλεν ἐκεῖ, 
καὶ ἀνέδυ τὸ σιδήριον, καὶ ἐπιπολάσαν ἔλαβεν αὐτὸ ὃ ἀπολέ- 
σας αὐτό. | ZEE EE 
Ὃ δὲ βασιλεὺς Συρίας ἐνέδραν ἐχάϑισεν ἵν᾽ ἕλῃ τὸν βασιλέα 
P I100 τὸν ᾿Ιωράμ. ἀπέστειλε δὲ ὃ προφήτης πρὸς ᾿Ιωρὰμ φυλάττεσθαεδ 
αὐτῷ. ἐντελλόμενος καὶ μὴ ἀπιέναε πρὸς ϑήραν. καὶ ὃ μὲν οὐκ 
Edu, Ἄδερ δὲ τῆς ἐπιβουλῆς ἁμαρτὼν τοὺς οἰκείους ὑπώπτευε 
γίνεσϑαι προδότας τῶν βεβουλευμένων αὐτῷ: φησάντων δ᾽ ἐκεί- 
vuv οὐχ αὐτοὺς ἀλλὰ τὸν προφήτην Ἐλισσαῖον μηνύειν αὐτῷ 
τὰ ἀπόρρητα, ΄ στέλλει ἐν “οϑαὶν στράτευμα ἵν᾽ αὐτὸν λάβοιεν. 10 
ἰδὼν δὲ τὸν λαὸν κύκλῳ τῆς πόλεως ὃ τοῦ προφήτου διάχονος, 
περιδεὴς ἀφίκετο πρὸς αὐτὸν ἀπαγγέλλων τὸ πρᾶγμα. ὁ δέ 
“μὴ δέδιϑι" ἔφη, καὶ ἱκέτευσε τὸν ϑεὸν δεῖξαι τῷ διακόνῳ 
αὐτοῦ ὅπως φυλάττεται παρ᾽ αὐτοῦ. καὶ δέδωχεν ὃ ϑεὸς τῷ 
B ϑεράποντι τοῦ προφήτου χάριν ἰδεῖν αὐτὸν ἅρμασι καὶ ἵπποις 15 
πυρένοις κεκυκλωμένον. ἡἢμαύρωσε δὲ ὃ προφήτης προσευξάμενος 
καὶ τὰ ὄμματα τῶν ἐχϑρῶν, καὶ ἐξελθὼν πρὸς αὐτοὺς ἔφη 
“ ἀχολουϑεῖτέ μοι καὶ δώσω τὸν ᾿Ελισσαῖον ὑμῖν." οἱ δὲ ἑΐποντο, 
xal τὰς ὄψεις βεβλαμμένοι καὶ τὴν διάνοιαν. ἀπαγαγὼν δὲ αὐ- 
τοὺς εἰς Σαμάρειαν, περιστῆσαι αὐτοῖς τὴν αὐτοῦ δύναμιν τῷ 30 
βασιλεῖ ἐνετείλατο. καὶ τὸν ϑεὸν ἤτει περιαιρεϑῆναι τὴν ἀχλὺν 
ἐκ τῶν ὀμμάτων αὐτῶν. περιαιρεϑείσης δὲ εἶδον ἑαυτοὺς oi 
Σύροι μέσον ἐμπεριειλημμένους τῶν πολεμίων. ᾿Ἐλισσαῖος δὲ 


6 ἐντελλόμενος Α, ἐντελλόμενον PW, 19 ἀφέκετο À, ἐγένετο 
PW. 18 040101 A, δέϑιϑι W, δεῦθι P. 16 προσευξά- 
psvog ὁ προφήτης A. 23 περιειλημμένους Α. 


demersum esset ferrum. eat ille cum lignum iniecisset, emersit ferrum: 
idque supernatans aquae recipit is qui amiserat. 

Cum rex Syriae loramum Israelitarum regem per insidias capta- 
ret, Elisaens misso nuntio eum monet ut caveat nec venatum egre- 
diatur. paret ille. Ader frustratus insidiis suos proditionis suspectos 
habere: illi affirmare non se sed Elisaeum prophetam arcana regi nun- 
tiare. mittit igitur exercitum Dothaim ad prophetam capiendum: ἃ quo 
minister iliius urbem circumdatam videns, perterritus rem prophetae 
nuntiat. at ile timere vetat, ac deum orat ut famulo demonstret quo- 
modo ipse divinitus custodiatur. quo impetrato videt famulus prophetam 
curribus et equis igneis vallatum. qui denuo precatus hostium oculos 

trinxit, et ad eos egressus "me sequimini" inquit, "et tradam vobis 
lisaeum." sequuntur illi et oculis et animis occaecatis. quos cum 
Samariam perduxisset, regem iubet eos suis copiis circumdare; et deum 
orat ut caliginem illorum oculis amoveret. quo facto Syri se in hostium 
medio versari vident. verum Klisaeus neminem eos laedere patiebatur, 


ANNALIUM 1I 17. 177 


οὐδένα ἐπιϑέσθαι αὐτοῖς παρεχώρει, ξενίσαι δὲ μᾶλλον xal ἀπο-- 
λῦσαι ἀπαϑεῖς συνεβούλευε. φιλοτίμως ovv: ὃ ᾿Ιωρὰμ ἑστιάσας 
αὐτοὺς κατὰ τὸν τοῦ προφήτου λόγον ἀφῆκεν. οἱ δὲ ἀπῆλθον C 
καὶ τὰ γεγονότα τῷ ἑαυτῶν βασιλεῖ διηγήσαντο" καὶ ἐξεπλάγη. 
5 17. Mirà ταῦτα δὲ πανστρατιᾷ παρελϑὼν εἰς Σαμάρειαν 

9 βασιλεὺς Συρίας ἐπολιόρκει αὐτήν. καὶ ἐγένετο λιμὸς σφοδρό-- 
τατος ἐν αὐτῇ, ὥστε κεφαλὴν ὄνου πεντήχοντα νομισμάτων ἀργύ- 
ρου πραϑῆναι, καὶ ξέστην κόπρου περιστερῶν πεντήκοντα νομι- 
σμάτων ὁμοίων. τοῦ δὲ βασιλέως ᾿Ιωρὰμ περιιόντος τὸ τεῖχος 

10 ἐβόησε γύναιον “σῶσον ὦ βασιλεῦ." ὃ δὲ νομίσας τροφὴν αἰτεῖν 
τὴν γυναῖχα “πόϑεν σε σώσω" βλασφημήσας αὐτὴν ἔφη “μήτε 
ἅλωνός μοι μήτε ληνοῦ ὑπαρχούσης;" τῆς δὲ χρίσιν αἰτεῖν 
εἰπούσης, λέγειν ἐπέτρεψε. καὶ 9 γυνή “συγθήχας" εἶπεν Ὁ 
ἐθέμην μεϑ᾽ ἑτέρας γυναικὸς γειτνιώσης μοι, ϑῦσαι τὰ τέκνα 

15 ἡμῶν καὶ ἀνὰ μίαν ἡμέραν ἀλλήλας ϑρέψαι. κἀγὼ μὲν τὸ ἐμὸν 
ἔϑυσα, ἡ δὲ παραβαίνεε τὰ ὡμολογημένα." τούτων ἀχούσας 
ὃ βασιλεὺς ὑπερήλγησε καὶ τὴν ἐσθῆτα διέρρηξε, καὶ κατὰ τοῦ 
προφήτου ἐξώργιστο ὅτι μὴ δέοιτο τοῦ ϑεοῦ λῦσαι τὴν κάχωσιν, W 1 T1 
καὶ τὸν ἀποχτενοῦντα αὐτὸν ἔπεμψεν. ᾿Ἑλισσαῖος δὲ τοῖς φοιτη-- 

20 ταῖς ὁμιλῶν προεῖπεν αὐτοῖς ὅτι “ὁ τοῦ φονέως υἱὸς κτανεῖν μὲ - 
ἀπέστειλεν, ἀλλ᾽ ὑμεῖς τὴν ϑύραν κλείσαντες κωλύσατε τὴν εἶσο- 
δον τῷ σφαγεῖ" ἕψεται γὰρ μεταμεμελημένος ὃ βασιλεύς." καὶ 


1 παρεχγώρησε Α. — D συνεβούλευσε Α, δᾶ πεντήκοντα] πκέντο A 
Iosephus LXX (cod. Alex. πεντήκοντα πέντε). 


Fowrms. Cap. l7. losephi dnt. 9 4. Hegum 4 6—8. 


sed consulebat ut accepti hospitaliter incolumes dimitterentur. loramus 
rex prophetae monitis diligenter paret: illi discedunt ac regi quid acci- 
derit nuntiant. Syrus audita re obstupescit. 

17. Post haec cum omnibus suis copiis Samarinm obsidet: in qua 
tanta fames orta est, ut caput asini quinquaginta nummis argenteis 
veniret, et sextarius columbini fimi totidem. cum autem rex loramus 
moenia circumiret,; inclamat eum muliercula, conservari se petens. 
quam ille cibum petere suspicans, cum indignatione "mihi neque area 
est" inquit "neque torcular: quomodo te conservem?" sed illa iudi- 
cium petere se dicente, causam agere iubet. ibi mulier "pepigi" inquit 
"cum vicina mea ut filios nostros mactemus, et alternis diebus altera 
alteram alat. nunc cum ego meum mactarim, illa non stat conventis." 
his rex auditis ingenti dolore affectus et laceratis vestibus suis pro- 
phetae irascitur quod mala ista precibus non averteret, ac percussorem 
contra illum mittit, sed Klisaeus coetui discipulorum id praedixerat. 
"homicidae" inquit "filius misit qui me perimat, sed vos clausis foribus 
aditu percussorem prohibete: sequetur enim rex mutato consilio," ita- 

Zonarae Annales. 12 


178 | IOANNIS ZONABAE 


oí μὲν κατὰ τὸν τοῦ προφήτου λόγον ἐποίησαν, ᾿Ιωρὰμ δὲ μετα- 
 PIIOl βουλευσάμενος σπεύδων πρὸς τὸν προφήτην ἀφίκετο καὶ ἤτιᾶτο 
αὐτὸν ὅτι μὴ δέοιτο τοῦ ϑεοῦ λῦσαι σφίσι τὰ λυπηρά. ὃ δέ 
“αὔριον ἔφη “δύο σάτα κριϑῆς πραϑήσεται σίχλου, καὶ σεμε- 
δάλεως σάτον σίκλου." xol τις τῶν ἑπομένων τῷ βασιλεῖδ 
"ἄπιστα" ἔφη “λέγεις, προφῆτα." ὃ δέ “ὄψει μέν" ἔφη “τὰ 
ἐπηγγελμένα, oüx ἀπολαύσεις δὲ αὐτῶν dià τὴν ἀπιστίαν." 
κατὰ δὲ τὴν νύχτα ἐχείνην κτύπον ἁρμάτων ἵππων τε καὶ ὅπλων 
καὶ πλήϑους ἀλαλαγμὸν ἐνεποίησεν ὃ ϑεὸς τῶν Σύρων ταῖς 
ἀκοαῖς. οὗ δὲ συμμαχικὸν προσλαβέσϑαι πολὺ τὸν ᾿Ιωρὰμ οἷη-1ὸ 
ϑέντες καὶ ἐπέρχεσθαι σφίσι, λιπόντες τὸ στρατόπεδον περιδεῶς 
ἀπεδίδρασκον. λεπροὶ δὲ τέσσαρες ἄνδρες ἔξω τῆς πόλεως ἦσαν, 

B τοῦ νόμου τοὺς λεπροὺς κελεύοντος ἐξωϑεῖσϑαι τῶν πόλεων. οἵ 
γοῦν λεπροὶ ἐκεῖνοι ἤδη τῷ λιμῷ φϑειρόμενοι προσελϑεῖν τῇ τῶν 
Σύρων παρεμβολῇ ἐβουλεύσαντο, λέγοντες ὡς “ἢ φείσονται ἡμῶν 15 
καὶ τρἀφέντες ζησόμεϑα, ἢ ἄναιρεϑέντες τῶν κακῶν ἀπαλλαγη- 
σόμεϑα." ἧκον οὖν ὄρϑρου πρὸς τὸ τῶν Σόρων στρατόπεδον, 
καὶ οὐδεὶς αὐτοῖς ἑωρᾶτο" παρῆλϑον εἷς μίαν σκηνήν, καὶ κενὴν 
ἀνθρώπων κατέλαβον" ἐξ ἐκείνης εἷς ἑτέραν μετέβησαν, κἀκείνην 
ἔρημον οὖσαν εὑρήκασε" καὶ εἰς πλείους δὲ μεταβάντες ὡς οὐδενὶ 30 
ἐνετύγχανον, πρῶτον μὲν ἔφαγόν τε καὶ ἔπιον, εἶτα χρυσίον τε 
καὶ ἀργύριον καὶ ἱμάτια λαβόντες ἐκεῖϑεν ἔκρυψαν, καὶ οὕτως 


7 αὐτῶν post ἀπιστίαν A. 9 ἀλαϊαγμὸν A, ἀλαλαγμῶν PW. 
14 φϑειρόμενοι τῷ λιμῷ A.- 11 ὄρϑρου Α, ὄρϑρους Ρ, 
ὄρϑους W. 22 ἱμάτιον Α, 


que factum est: nam loramus omissa priore cogitatione properanter ad 
prophetam venit, expostulans quod aerumnarum depulsionem deum non 
exoraret. at ille "cras" inquit "duo sata hordei siclo vendentur, et 
similaginis satum tentidem." tum quidam ex regis comitibus "incredi- 
bilia" ait, "propheta, dicis." cui ille "quae pollicitus sum" inquit 
"videbis; sed ob incredulitatem iis non frueris." ea igitur nocte soni- 
tum curruum, equorum et armorum, et multitudinis fremitum in Syro- 
rum auribus excitavit deus. qui magnas auxiliares copias advenisse 
Ioramo rati et contra se ire, castris relictis trepide aufugiunt. leprosi 
autem quattuor extra urbem erant (nam iis habitare in urbibus lege 
interdictum est), qui fame paene enecti castra Syrorum ingredi decre- 
verunt. nam "aut parcent nobis Syri" inquiunt, "ciboque potiti vive- 
mus, aut interfecti malis liberabimur." veniunt diluculo ad castra 
Syrorum, vident neminem: unum tabernaculum intrant, vacuum id 
hominibus deprehendunt: ex eo in alind transeunt, illud etiam deser- 
tum inveniunt: in plura progressi cum in neminem incidissent, primum 
edunt et bibunt, deinde aurum argentum vestem ablata occultant, et 


ANNALIUM HI 17. 179 


εἰς τὴν πόλιν ἐλθόντες τὸ γεγονὸς ἀνεκήρυττον.. ὃ δὲ βασιλεὺς C 
αἰκούσας ἐνέδραν εἶπεν εἶναι τοῦτο τῶν πολεμέων, καὶ μὴ προϊέναι 
«διεχελεύετο, τοὺς δὲ κατασκοπήσοντας ἔπεμψεν. οὗ ἀπελϑόντες 
ἐνέτυχον μὲν οὐδενὶ παρὰ τὴν ὅδόν, πλήρη δὲ αὐτὴν ἱματίων 
f» xal σχευῶν εὕρισχον. ταῦτα μαϑὼν ὃ βασιλεὸς διαρπάσαι τὴν 
παρεμβολὴν τῷ πλήϑει ἐπέτρεψεν. ὅϑεν τοσαύτη ἀφϑονία τῶν 
ἀναγκαίων ἐγένετο, ὡς δύο cra χριϑῆς σίχλου πωλεῖσϑαι, 
σάτον δὲ σεμιδάλεως" τὸ δὲ σάτον ἐστὶν "Ιταλικὸν ἡμιμέδιμνον. 


μόνος δὲ τῆς ἀφϑονίας ἐκείνης οὐκ ἀπώνατο ὃ τοῦ βασιλέως 
X4O τριστάτης, κατὰ τὸν τοῦ προφήτου λόγον, ὃς τῇ αὐτοῦ προρ- 


ρήσεε ἠπίστησε" συρρεύσαντος γὰρ τοῦ πλήϑους ἐπὶ τὴν πύλην D 
τῆς πόλεως συνεπατήϑη καὶ τέϑνηκεν. : 
Ὃ δὲ βασιλεὺς Δαμασκοῦ μετὰ ταῦτα ἐνόσησε. καὶ ὃ 
Ἐλισσαῖος ἀπῆλθε τότε πρὸς Δαμασκόν" καὶ ἤκουσεν 6, νοσῶν 
RS περὶ τοῦ προφήτου, καὶ ἀπέστειλεν Milos τὸν ἐντιμότερον τῶν 
ϑεραπόντων αὐτοῦ πρὸς αὐτόν, ἐρωτῶντα εἰ ζήσεται. ἔπεμψε 
δὲ αὐτῷ καὶ δῶρα πολλά. ἐρωτηϑεὶς δὲ ὃ προφήτης τεϑνή- 
ξεσϑαε μὲν τὸν νοσοῦντα βασιλέα προεῖπε, τῷ δὲ ᾿Αζαὴλ, ἐνετέλ- 
Aero μηδὲν ἐχείνῳ εἰπεῖν" αὐτὸς δὲ ἔκλαιε. καὶ ἐρωτηϑεὶς παρὰ 
Tae vo0 ““ζαὴλ τοῦ κλαυϑμοῦ τὴν αἰτέαν, θρηνεῖν ἔφη προορῶν ὅσα 
ἐκ σοῦ συμβήσεται τοῖς ᾿Ισραηλίταις δεινά" σὺ γὰρ βασιλεὺς ἔσῃ P I 103 
Συρίας. ὑποστρέψας δὲ ᾿“ζαὴλ πρὸς τὸν χύριον αὐτοῦ, ἀπήγ- 


1 ἀνεκήρυττον AW, ἀνέκρυπτον Ῥ.. 6 ἐγένετο τῶν ἀναγκαίων A. 
B ἡμιμέδιμνον ) Iosephus μόδιον καὶ ἥμισυ. 9 μόνος Α, μόνης 
ΡΥ. 10 τριστάτης] ἐπιστάτης Α: illud LXX: Iosephus ὁ τῆς 
τρίτης μοίρας ἡγεμών. ) 


ingressi urbem rem nuntiant. qua rex audita Syrerum insidias eas esse 
dicit, suos ab egressu deterret, speculatores mittit. qui in itinere in 
neminem inciderunt, sed castra plena vestibus e& vasis repererunt. tum 
rex castra populo diripienda dat: unde tanta rerum necessariarum copia 
exstitit, ut duo sata bordei siclo venirent, et satum &imilaginis tantidem. 
est autem satum semimedimnus Italicus. solus autem eius ubertatis fru- 
ctum non cepit dux ille regius, quemadmodum propheta dixerat, ob 
abrogatam verbis ilius fidem: nam multitudine populi ad portam con- 
fluente obtritus est. 

Post haec rex Damasci aegrotavit. Elisaeus autem tum Dama- 
scum abiit: cuius adventu aeger audito, misso Azahele ex honoratioribus 
ministris, percontatur an victurus esset, missis etiam muneribus multis. 
respondet ile paulo post moriturum ease aegrotantem, sed Azahelem 
vetat id illi dicere, et ipse plorat. ploratus causam aciscitanti Asahelà 
respondet, deplorare se mala quae ille Israelitis illaturus esset: eum 
enim Syriae regno potiturum. Azahel ad dominum suum reversus nun- 


180 | IOANNIS ZONARAE 


γειλε φάναι τὸν προφήτην ὡς ζήσεται. τῇ δ᾽ ἐπιούσῃ dixrvor 
αὐτῷ ἐπιβαλὼν διάβροχον, τὸν μὲν ἀπέπνιξεν, αὐτὸς δὲ τῆς 
βασιλείας ἐπείληπτο. 

18. Ὃ δὲ τοῦ Ἰούδα βασιλεὺς Ἰωράμ (ἣ γὰρ αὐτὴ κλῆσις 
ἀμφοῖν τοῖν βασιλέοιν προσῆν) εἰς ἀσέβειαν ἐξεκυλίσϑη παρὰ τῆς 5 
γυναικὸς αὐτοῦ Γοϑολίας, ϑυγατρὸς οὔσης τοῦ 4dyadf , καὶ τοὺς 
ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἀνεῖλε καὶ τοὺς πατρῴους ϑεράποντας, καὶ τὸν 
λαὸν συνασεβεῖν αὐτῷ κατηνάγκαζεν. οὕτω δὲ βιοῦντι ὃ mpo- 
φήτης ἐπέστειλε, προμηνύων αὐτῷ τὸν ἐσόμενον ὄλεθρον καὶ τὴν 

w I 79 Τῶν γυναικῶν αὐτοῦ xal τῶν τέκνων φϑορὰν διὰ τὴν ἀσέβειαν 10 
καὶ τὴν τοῦ λαοῦ χάχωσιν" ἃ καὶ εἷς ἔργον ἐξέβησαν, ᾿ράβων 
ἐπιστρατευσάντων τῇ ᾿Ιουϑαίᾳ, ἑνὸς τῶν υἱῶν αὐτοῦ περισωθέντος 
τοῦ Ὀχοζίου. ᾿Ιωρὰμ δὲ μετὰ ταῦτα νοσήσας, ὡς ὃ προφήτης 
προεέρηκε, βιαίως ἐξέψυξε, ζήσας μὲν ἐνιαυτοὺς τεσσαράκοντα, 
βασιλεύσας δὲ ὀκτώ. ἢ δ᾽ ἀρχὴ τῷ υἱῷ αὐτοῦ Ὀχοζίᾳ περιε-- 15 
λήλυϑεν. 

Ιωρὰμ δὲ τῷ ἑτέρῳ, τῷ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν βασιλεῖ, κατὰ 

τῶν Σύρων στρατεύσαντι συνέβη τοξευϑῆνωι ἐν τῷ πολέμῳ. καὶ 

ὅ μὲν ἀνεχώρησε ϑεραπευϑησόμενος τὴν πληγήν, ἡγεμόνα τῆς 
στρατιᾶς καταλείψας ᾿Ἰηοῦν τὸν τοῦ ““μασῆ". ᾿λισσαῖος δ᾽ ἕνα 39 

τῶν μαϑητῶν ἔπεμψε χρίσοντα εἷς βασιλέα τὸν ᾿Ιηοῦν, ὡς τοῦ 

C ϑεοῦ αὐτὸν ἤρημένου. ὁ δ᾽ ἐλθὼν ἰδίᾳ τῶν ἄλλων ἀπολαβὼν 


5 τοῖν ἀμφοῖν τοῖν À. ο΄ γοθϑολιᾶς À. τοῦ] τῷ Α. 
αὐτοῦ AV, om P. 9 ἔστειλε μηνύων A. 13 ante 
Ἰωρὰμ PW add καὶ, om A, 17 τῷ alterum add A. 


FowTBs. Cap. 18. losephi 4nt. 9 5 et 6. Hegum 4 8— 10. 
Paralip. 2. 21 et 22. "P CP 


tiat prophetam incolumitatem illi polliceri: postridie madido reticulo in- 
iecto eum suffocat, ipse regnum invadit. 

18. At Ioramus rex ludaeorum (idem enim utrique regi nomen 
erat) a Gotholia uxore, Achabi filia, ad impietatem devolutus, et fra- 
tres sustulit et paternos ministros, et populum eandem sequi coegit 
impietatem. cui ita viventi nuntium misit propheta cladis imminentis 
et interitus uxorum et liberorum eins, ob impietatem populique vexa- 
tionem. ' neque multo post Arabes bello Iudaeos afflixerunt, .uno tantum 
Ochozia ex regiis filiis non interfecto. loramus etiam, ut propheta 
praedixerat, ex morbi gravitate interiit, anno aetatis quadragesimo, 
regni octavo, Ochozia filio successore relicto. . 

Accidit autem ut Ioramus alter, Israelitarum rex, suscepta contra 
Syros expeditione vulneratus, Jeho Amasis filio apud exercitum cum 
imperio relicto, ad curandum ictum abiret, sed Elisaens quendam ex 
discipulis ad Iehum regem inungendum mittit, ut delectum a deo. qui 


ANNALIUM II 18. 181 


-ró» ᾿Ἰηοῦν, ὡς δή τι λέξων αὐτῷ μυστιχώτερον, εἷς τὸ ταμιεῖον 
«εἰσδύς, τὸ ἔλαιον κατέχεε τῆς αὐτοῦ κεφαλῆς, φήσας αἱρεῖσϑαε 
“πὸν ϑεὸν εἷς βασιλέα αὐτόν, ἵν᾽ ἀφανίσῃ τὸ γένος τοῦ "Ἀχαάβ. 


zwal ὃ μὲν ἅμα τε εἶπε καὶ ἐκ τοῦ ταμιείου σπουδαίως ἐξέδραμε, 
Ξυ “-ιυγϑανομένων δὲ τῶν σὺν αὐτῷ τί ἂν βούλοιτο ὃ καλέσας αὐτόν, .: 


«καὶ μεμηνότει παρεικαζόντων ἐχεῖνον, “ὀρθῶς ἐκρένατε" ἔφη, 
““ ἐπεὶ καὶ λόγους uoi μεστοὺς μανίας ἀπήγγειλεν: εἴρηκε γὰρ 
“βασιλέα με. χειροτονεῖν τὸν Suiv." — xal ὃ λαὸς ἀκούσας ταῦτα 
«“αλπίζων ἀνηγόρευε βασιλέα τὸν "Ἰηοῦν. ὃ δὲ αὐτίκα τοὺς λογά- 


D 


A€» Jac τῶν ἱππέων παραλαβὼν ἐξώρμησεν, ἵν᾽ ἀϑρόον ἐπέλθῃ τοῖς. 


“περὶ τὸν ᾿Ιωράμ.. τοῦ δὲ σκαποῦ τῷ ᾿Ιωρὰμ ἱππεῖς ἥκειν φήσαν- 
πος, ἔστειλέ tiva ἐκεῖνος ἐρωτῶντα τί ἂν βούλοιντο. ᾿Ιηοῦς δὲ 
ἀιηδὲν ἀποκριϑεὶς ἕπεσθαι αὐτῷ προετρέπετο. εἶτα καὶ δεύτερον 


ἔστειλεν" οὐδ᾽ ἐκείνου δὲ ἀναστρέψαντος, αὐτὸς ὁ. ᾿Ιωρὰμ τοῦ 


LS ὅρματος ἐπιβάς, σὺν Ὀχοζίᾳ ἐλθόντι πρὸς ἐπίσκεψιν αὐτοῦ, 


ἀδελφῆς αὐτοῦ. ὄντε υἱῷ, συνήντησεν ἐν ἀγρῷ Ναβουθαὶ τῷ 
Inoũ, καὶ ἤρετο περὶ τῆς στρατιᾶς ὅπως ἔχει" ὃ δὲ βλασφημίας - 


αὐτοῦ κατέχεεν. ᾿Ιωῤὰρι δὲ στραφεὶς ἀπεδίδρασκε δὲδιώς.᾿ καὶ 


᾿Ιηοῦς τὸ τόξον ἐντεέίνας βάλλεε αὐτόν. καὶ τοῦ ἄρβῥιατος ixnt-. 
E σὼν τέθνηχε, καὶ ἐρρίφη εἰς τὸν τοῦ Ναβουθαὶ ἀγρὸν κατὰ τὴν. 
πρόρρησιν Ἤλιού, ἣν πρὸς ᾿Αχαὰβ ἐποιήσατο. χαὶ Ὀχοζίαν δὲ 


φείγοντα ἐτόξευσεν ᾿Ιηού, καὶ ἐκ τῆς πληγῆς μετὰ μικρὸν ἔτε-, 


1 τὸν ον ἃ, δ aéroüom A. — l14ó om A.. 18 déel- 


qo Α. τῷ] τοῦ. 119 Ἰηοὺς PW, quae supra Ἰηοῦς 
cum Josepho, infra ᾿Ιηοὺ cum LXX.. D. a is 


leho seducto ut arcani aliquid communicaturus Y et conclave ingressus, 


eaput eius oleo perfundens, eum a deo creari regem ait ad Achabi. 


genus delendum, et his dictis subito e conclavi se proripit percon- 
tantibus autem suis quid ab illo vocatus esset, qui quidem furentis 


gestum prae se ferret, "recte" inquit "iudicatis: nam verba furore 


plena mihi nuntiavit: dixit enim me a geo creatum esse regem." quibus 

pulus auditis, Iehum tubis inflatis regem salutat. quo facto ille de- 
—* equitibus assumptis ad Ioramum subito opprimendum proficiscitur. 
eum autem speculator Ioramo dixisset adventare equites, mittit quendam 


qui roget quid velint, eum Iehus nullo dato responso se iussit sequi. . 


misso et altero nec reverso, loramus ipse curru conscenso cum Ochozia 
sororis suae filio, qui visendi eius gratia venerat, Íeho in agro Nabu- 
this occurrit, rogans ut se haberet exercitus. qui cum maledictis eum 
insectaretur, loramus territus fugam capessit, tum lehus intento arcu 
eum ferit, ut curru delapsus moreretur. sic in Nabuthis agrum est 
. proiectus, quemadmodum Elias Achabc praedixeret. Ochoziam item 


fugientem sagitta icit Iehus, ex quo vulnere is quoque panlo post est 


4 


P I 103 


«s 


182 IOANNIS ZONARAE 


λεύτησεν, ἕνα βασιλεύσας ἐνιαυτόν. ᾿Ϊεζάβελ δ᾽ ἐκ τοῦ πύργου 
προχύπτουσα, κεκαλλωπισμένη πρὸς τὸ ἐπαγωγότερον, “ἀγαθός 
εἶπε “δαῦλος ὃς τὸν δεσπότην ἀκεῖλεν." ᾿Ιηοὺ δὲ ἄχωθεν αὖ-- 
τὴν ὀΐψαι τοῖς εὐνούχοις προσέταξε: καὶ καταφερομένης αὐτῆς 
,πεῤιερράνϑη τὰ τεῖχος τῷ αἵματι" ἢ δὲ τέϑνηχεν. "Igoó. δὲϑ. 
B ταφῆναι αὐτὴν προστάξαντος διὰ τὸ. γένος αὐτῆς τὰ βασίλειον, 
ot προσταγέντες οὐδὲν εὗρον ἐκ τοῦ σώματος αὐτῆς ἢ μόνα ὀστᾶ" 
ὑπὸ γὰρ χυγῶν διεσπάρακτο, Oc "Hiis προεφήτενσεν. | 
' Hour δὲ ἂν. Σαμαρείᾳ τῷ ᾿Αχαὰβ υἱοὶ ἑβδομήκοντα, ἐπέ. — 
στειλὲν οὖν ᾿]ηοὺ τοῖς ἄρχουσι Σαμαρείας καὶ τοῖς παιδαγωγοῖς IO 
τῶν υἱῶν Ἀχαάβ, δηλῶν τὸν κρείττω. τούτων βασιλεῦσαι αὐτούς. 
πειρώμενος δὲ τῶν ἀνδρῶν ἔγραψε ταῦτα. .oi δὲ αὐτὸν ἔχειν 
δεσπότην ἀντέγραψαν. καὶ αὖϑις ἐπέστειλεν "Ino? , εἰ δουλείαν. 
ὁμολογοῦσιν αὐτῷ). τὰς κεφαλὰς πάντων τῶ» παίδων τοῦ ““χαὺβ. 
κομίσειν αὐτῷ. κἀκεῖνοι τὸ ἐπιταχϑὲν πεποιήχασιν. ὃ δὲ πρὸ 15 
τῆς πύλης τῆς πόλεως. τεϑῆναι τὰς κεφαλὰς Py δυσὶ τόποις Ex£—.- 
C λευσε. xal, τούτου “γενομένου προελϑών. “ἐγὼ μέν" εἶπε. “τὸν 
' βασιλέα ἀνήῥηκα, οὗτοι δὲ κατὰ τὴν. πρόρρησιν. τοῦ προφήτου" 
ἀπώλοντο""" καὶ. πάντας δὲ τοὺς σοχγεγεῖς "Ἀχαὰβ ἐρευνήσας ἀπές- 
xvpivev. Ios: ἀπιόντι δὲ αὐτῷ εἴς Σ ς Σαμάρειαν. συναντᾷ ᾿Ιωναδάβ, 30 
i καὶ αϑοσεσπὼν Hoe αὐεὸν ὅτι ἐϑωλόϑρευσε τὸ λένος τοῦ. 
“χαάβ.. "C 
W1738 -— Εἶτα 1 ἕγα "E τις ; λάϑῃ τῶν ψιυδοπροφητῶν xui τῶν ἱερέων 
τοῦ Βάαλ, ϑυσίαν ἐκήρυξε μέλλειν ϑῦσαν πολυτελῆ, καὶ πάντας 


5 τῷ om A. ^18 A, καὶ εἰ PW. 19 dk.om A, . 


mortuus, cum unum regnasset annum. ezabel autem de turri prospe- 
ctens, exquisite culta ut gratiosior esset, "bonus" iaqmit "servus qui 
deminum suur.sustnlit." lehus utem eunuchis mandat ut eam superne 
[raecipkarent, e quo casu cmuentatis.parietibus illa periit. quam cum 

us ob genus regium sepeliri iuberet, ministri praeter ossa nihil repe- 
rerunt: canes enim eam dilacerarant, ut Elias praedixerat. 

Erant Áchabo. Samariae septuaginta filit. lehus igitur magistra- 
tibus Samaritanis et puerorum educatoribus scsibit, significans ut prae- 
stantissimum illoram regem crearent. id autem tentand: gratia faciebat. 
illi rescribunt, eum esse suum dominum,  rescribit igitur Iehus, si se 
servoe suos esse faterentur, capita omniumt filiorum Achabi allatures. 
exsequuntur illi iusea. rex capita ante portam urbis duobus poni locis 
inbet, eoque facto progressus "ego" inquit 'regem sustuli: isti secun- 
dum etae praedictionem perierunt." et omnes Achabi cognatos 
conquisitos necat, Samariam autem proficiscentem lehum lonadabus 
obviam egressus collaudat eb exstrpetam Achabi familiam. 

Ne quis autem pseudoprophetarum et Haalis sacerdotum lateret, 
lehus se maguifice facturum esse rem» divinam denuntiat, sacerdotes et. 


ANNALIUM H 19. ' 183 


τοὺς ἱερεῖς τοῦ Βάαλ xol τοὺς προφήτας παρεῖναι ἐκέλευσεν" dl 
δέ τις μὴ παρείη, θάνατον εἶναί οἱ ἔφη τὸ ἐπιτίμιον. ἄϑροι- 
σϑεῖσε δὲ ἐνδύματα δούς, καὶ μετὰ ταῦτα εἷς τὸν οἶχον μετ᾽ αὖ- 
τῶν ἀπελθὼν τοῦ Βάαλ, μή τιγα αὐτοῖς ἕτερον ἄναμεμῖχϑαι D 
ὁπροσέταξεν. τῶν δὲ μηδένα παρεῖναι φησάντων ἕτερον, στρα- 
τιώτας περιέστησεν ἔξω, χελεύσας ἀποχτεῖναε τοὺς ἔνδον. οὗ 
ἐχείρους τε πάντας ἀνεῖλον καὶ τὸν οἶχον τοῦ Βάαλ ἐνέπρησαν 
καὶ τὴν στήλην αὐτοῦ" τὰς δὲ χρυσᾶς δαμάλεις οὐ περιεῖλεν. 
ὃ δὲ ϑεὸς αὐτῷ ἐπηγγείλατο τὸν οἶκον ἐξαφανίσαντι Ἀχαὰβ ἐπὶ 
Ἰθοτετάρτην γενεὰν τῶν παίδων αὐτοῦ διαρχέσειν τὴν βασιλείαν 
αὐτοῦ. ὩΝ ΝΕ | | | 
.. 19. Οὕτω uiv οὖν τὸ γένος ἐξωλοϑρεύϑη τοῦ Lyaáf* 
ἡ δὲ ϑυγάτηρ ἐκείνου Γοθολία, ἢ Ὀχοζίᾳ συνῴκει τῷ τῆς “]ερου-- 
σαλὴμ βασιλεῖ, ϑανόντος ἐκείνου τῆς βασιλείας ᾿]ούδα ἐγκρατὴς 
Ἰοοὖσα, ᾳπούδασμα ἔϑετο “καὶ αὐτὴ τὸ γένος ἐξολοθρεῦσαι τὸ τοῦ P Y 104 
Δαβίδ. καὶ χωρὶς ἑνὸς ἀπέχτεινεν ἅπαντας. ἡ γὰρ ἀδελφὴ 
Ὀχοζίου ᾿Ιωσαβεὲ καλουμένη, ἀγαιρουμένων τῶν υἱῶν τοῦ ἀδελ- 
φοῦ αὐτῆς, ἠδυνήϑη ἕνα νήπιον ὄντα, ὄνομα ᾿Ιωάς, ἀποκρύψαι, 
καὶ ἔτρεφεν αὐτὸν ἐπὶ ἔτη 9E λεληθότως. ἂν δὲ τῷ ἑβδόμῳ 
30 Ἰωδαὲ ὃ ἀρχιερεύς, ᾧ συνῴχει ἡ ᾿Ιωσαβεέ, προσκαλεσάμενός 
τινας τῶν ἑχατοντάρχων, ὑπέδειξεν ἐκείνοις τὸν ᾿Ιωᾶάς, καὶ 
ποινολογησάμενὸς τοῖς ἀνδράσι πείϑεε τῇ μὲν loJoMa ἐπανα- 


8 μετὰ ταῦτα om Α. μετ᾽ αὐτῶν sig τὸν οἶκον ἀπελθὼν A. 
6 παρέστησεν Α. B αὐτοῦ] αὐτὴν A. 11 αὐτοῦ οπι Α. 
19 ἐπὶ om A. 90 ἡ om A. 


FomTxs. Cap. 19. losephi 4nt. 9 7et8. Hegum 4 11 et 12. 
Paralip. ἃ 22-— 24. 


prophetas omnes adesse iubet, mortem ei comminatus qui non venisset. 
cum convenissent, vestes eis dat, et nna templum Baalis ingressus edi- 
cit ne quis alius iis admisceretur. qui cum neminem alium adesse 
dixissent, militibus qui foris adstabant mandat ut omnes illos occiderent 
et templum incenderent et ipsam statuam: caeterum aureos vitulos nen 
sustulit. promisit autem οἱ deus, cum Achabi domum excidisset, 
regnum penes filios eius ad quartum usque genus permansurum. — — 
19. Sic Achabi familia exstirpata est. at filia eius Gotholia 
post obitum Ochoziae mariti potita regno, Davidis et ipsa genus ex- 
stirpare contendit, unoque excepto interfecit omnes. nam Iosabe Ocho- 
Ziae soror, cum filii fratris occiderentur, unum infantem nomine Ioam 
suffurata clam ad sexennium aluit. anno autem septimo Iodaes pontifex, 
cui Iosabe nupta erat, quibusdam centurionibus advocatis Ioam mon- 
strat, sermoneque habito persuadet ut a Gotholia desciscentes regnum 


184 IOANNIS ZONARAE 


στῆναι, τῷ δὲ παιδὶ τὴν πατρῴαν βασιλείαν ἐπανασώσασϑαι. 
οὗ καὶ ὅρχοις τὰς δμολογίας πιστώσαντες ἀπῆλθον καὶ συνή- 
ϑοοισαν τοὺς ἱερεῖς καὶ “«Ἰευίτας καὶ φυλάρχους πρὸς τὸν ᾿Ἰωδαέ. 
ὃ δὲ αὐτοῖς τὸν ᾿Ιωὰς ἐνεφάνισε λέγων “οὗτος ὑμῖν βασιλεὺς ἐκ 
σπέρματος τοῦ Zfafíl." καὶ τὸ ἱερὸν περιεκύχλωσε τῷ λαῷ, 5 
μέσον δὲ στήσας τὸν ᾿Ιωὰς διάδημά Tt αὐτῷ περιέϑετο καὶ τὸ 
τῆς χρίσεως ἔλαιον καταχέας αὐτοῦ βασιλέα ἀπέδειξε" καὶ ὃ λαὸς 
ἐπευφήμησε. τῆς δὲ βοῆς 5j Γοϑολία ἀχούσασα, τῶν βασι- 
λείων τεϑορυβημένη ἐξέϑορεν, ἑπομένης αὐτῇ καὶ τῆς στρατιᾶς. 
ἐλϑοῦσαν δὲ εἷς τὸ ἱερὸν τὴν μὲν ἐντὸς oi ἱερεῖς εἰσεδέξαντο, 10 
τοῖς δὲ περὶ αὐτὴν. τὸ πλῆϑος ἀπεῖρξε τὴν εἴσοδον. ἣ δὲ τὸν 
παῖδα ἐστεμμένον ἰδοῦσα ἠπείλησεν ἀνελεῖν τοὺς τὴν ἀρχὴν αὐτῆς 
ἐπικεχειρηχότας. ᾿Ιωδαὲ δὲ τοῖς ἑκατοντάρχαις ἐπέτρεψεν ἔξω 
τὴν Γοϑολίαν ἑλχύσαντας ἀναιρῆσαι. καὶ οἱ μὲν οὕτως ἐποίησαν; 
᾿Ιωδαὲ δὲ τόν τε βασιλέα καὶ τὸν λαὸν ὥρχωσε τιμᾶν τὸν ϑεὸν 16᾽ 
καὶ τοὺς νόμους τηρεῖ". καὶ ἐπελθόντες αὐτίκα τῷ τοῦ Βάαλ 
γαῷ κατέσκαψάν Tt αὐτὸν καὶ τὰ ἰνδάλματα τοῦ Βάαλ συνέτρι- 
ψαν καὶ τὸν ἱερέα ἀπέκτειναν. τὸν δὲ βασιλέα ἐγκαϑιστᾶσιν elg 
᾿ 10 βασίλεια, ἑπταέτη τότε τυγχάνοντα. τῷ δὲ ἀρχιερεῖ "luda? 
τήν τε πρὸς τὸ ϑεῖον πίστιν τηρεῖσϑαι καὶ τοὺς νόμους φυλάττε-- 30 
σϑαι σφόδρα ἐμέλησεν. 2 
"Hfcac μέντοι ὃ βασιλεὺς καὶ γυναῖκας ἠγάγετο δύο. τοῦ 
δὲ ναοῦ καϑαιρεϑέντος ἔν τισι μέρεσι παρὰ Γοϑολίας, ὃ ᾿Ιωὰς 


8 ἐπεφήμησε A. 19 ἀνελεῖν hoc loco A, post αὐτῇρ PW. 
14 ἀναιρῆσαι A, ἀναιρεῖσθαι PW. | 18 ἐγκαϑιστῶσιν A. 


Ioae paternum restituerent. illi e& pactione iureiurando firmata sacer- 
dotes Levitas et tribunos ad Iodaem convocant,  ille.Ioa monstrato 
"hic" inquit "rex vester est ex semine Davidico." populoque circum 
templum collocato Ioam in medio statuit, diademate cingit, unctionis 
oleo perfundit, regem declarat, populo laetis vocibus acclamante. 
Gotholia clamore audito trepidans repia erumpit sequente exercitu, 
templum ingressam sacerdotes admíttunt, sed satellites eius multitudo 
aditu prohibuit. illa puerum coronatum conspicata, necem comminatur 
lis e regnum suum invasissent. lodaes autem centurionibus mandat 
ut Gotholiam foras protractam trucident. quo facto regem et populum . 
jureiurando adigit ut deum venerentur et leges servent. statim igitur 
Baalis aedem demoliti sunt, eiusque simulacra comminuerunt, sacerdote 
interfecto. regemque septennem tum in regiam introducunt. Iodaes 
pontifex magnum βαθεῖ studium ut fides erga deum et patriae leges 
Servarentur. | 

Rex cum adolevisset, duas uxores duxit. et partes templi quas- 
dam a Gotholia dirutas instauraturus, Iodae arcessito mandat ut per 


ANNALIUM Ἢ 19. | 185 


«4X 2vexxatylon: αὐτὸν προτεϑύμητο. καὶ τὸν ἱερέω καλέσας ᾿Ιωδαέ, 
33e πέμψαι τοὺς alvjcovrag ix πάσης τῆς χώρας dg v» — 
x «σχευὴν τοῦ ναοῦ ὑπὲρ ἑκάστης κεφαλῆς ἀργυρίου ἡμίσικλον. D 
Τ ευδαὲ δὲ φορτικὸν τοῦτο τῷ Aa. συνεὶς λογισϑήσεσϑαι, ἑτέρως 
—P grad rui τῶν χρημάτων τὸν ἔραγον. κιβώτιον γάρ τι κατασκευάσας 
τς εἰντοϑὲν κεκλεισμένον, τρῆμά τι πεποίηκεν ἄνωϑεν ἐν αὐτῷ, καὶ 
RAEToO αὐτὸ παρὰ τὸν ναόν, καὶ ἠξίου ἐμβάλλειν διὰ τοῦ τρήματος 
ὅσσον ἑκάστῳ ἦν πρὸς βουλῆς dg ἀνακαινισμὸν τοῦ ναοῦ. ὅτι' 
“γοῦν εἰς τὴν ἑκάστου προαίρεσιν ἀνεῖτο τὸ δοϑησόμενον, ἄνε- 
A«X5 σεαχϑῶς τε τὴν δόσιν πεποίηντο καὶ ἐφιλοτιβιοῦντο περὶ τὴν τῶν. 
Ζρφημάτων καταβολήν, ὥστε πολὺ χρυσίον ἀϑροισϑῆναι καὶ πλεῖ- 
«στον ἀργύριον, ἐξ ὧν ὅ τε ναὸς ἐπεσκευάσϑη. καὶ σκεύη πολλὰ uA 
zrgóc τὰς ϑυσίας εἰργάσϑησαν; af φιλότιμοι μέχρις ἐβίω "Iuda? 
σεροσήγοντο τῷ ϑεῷ. ἐκείνου δὲ δικαίως καὶ κατὰ νόμον ζήσα»-- 
156 xoc ἔτη ἑκατὸν πρὸς τριάκοντα «αἱ οὕτω τὸν βίον ἐκλελοιπότος, 
«Σμελῶς περὶ τὴν εἷς τὸ ϑεῖον διετέϑη τιμὴν. ὃ βασιλεὺς "Iodg, 
2εαὶ oi φύλαρχοι καὶ oi ἄλλως ἐξάρχυντες τοῦ πλήϑους συνδιε- 
«ρ,ϑάρησαν, καὶ προφητῶν δὲ διαμαρτυρομένων αὐτοῖς περὶ τῆς 
«lc τὸν ϑεὸν ἀσεβείας, oí δ᾽ οὐκ ἐπαύσαντο. . Ζαχαρίου dà τοῦ 
3€» ἰοῦ τοῦ ἀρχιερέως ᾿Ιωδαὲ προφητεύοντος καὶ παραινοῦντος τὸν 
aao Án καὶ τὸν λαὸν κατὰ νόμους ζῆν, ὃ ᾿Ἰωὰς χαλεπήνας κατα--. 
“λευσϑῆναι αὐτὸν ἐκέλευσεν. ἀναιρούμενος δὲ ὃ προφήτης δικά- B 
σαι τὸν ϑεὸν ηὔξατο ἄνϑ᾽ ὅτου τῆς ζωῆς στερεῖται παρὰ τοῦ 
1 ἀνακαινίσαι À , ἀνακαινίασϑαι P , ἀνακαινέσαι W, 2 πέμψαι A 


πέμψας PW. τὴν add Α. ὃ κεφαλῆς) φυλῆς Α. 17 κ 
οἱ καὶ of φ. À: losephus αὐτῷ καὶ ol. 19 τὸν om A. à'] 


totam provinciam dimitteret qui ad templum renovandum in singula 
capita sicli semissem exigerent. lodaes vero, qui id populo fore grave 
intelligeret, aliam cogendae pecuniae rationem excogitat. cistulam undi- 
que clausam, quae superne foramen habebat, iuxta templum collocat, 
in quam quantum quisque vellet ad templi instaurationem coniiceret. 
quia igitur collatio illa cuiusque voluntati libera relinquebatur, nec 
gravatim contulere, et liberalitate inter sese certaverunt, itaque mal- 
tum auri et plurimum argenti est collectum. unde et templum refectum, 
et vasa multa parata sunt ad sacrificia, quae, quoad vixit lodaes, deo 
certatim offerebantur. illo autem anno trigesimo et centesimo aetatis 
inste legitimeque actae defuncto, rex loas circa dei cultum factus est 
negligentior, una cum illo tribunis caeterisque magistratibus corruptis; 
meque ab impietate recesserunt, quamvis a prophetis admoniti. cum 
autem Zacharias propheta lodaae filius regem et populum moneret ut 
ex legibus viverent, loas iratus eum lapidari iussit. qui cum occide- 
retur, deum iudicem invocavit, quod ab eo vita privaretur qui patris 


180 IOANNIS ZONARAE 


εὐεργετηϑέντος ἐκ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ. καὶ μέντοι xal ταχέως 
ἐδίκασεν" ὃ γὰρ τῶν Σύρων βασιλεὺς Ἀζαὴλ ἐπελϑὼν ἐπομόρκεε 
τὴν “ἸΙερουσαλήμ. ὃ δὲ πάντας τοὺς ϑησὰυροὺς τούς τέ ϑείους 
καὶ τοὺς βασιλεκοὺς ἀφελόμενος καὶ ὅσα ἐν ἀναϑήμασι, τῷ Ἀζαὴλ 
παρέσχετο" ὃς τῷ πλήϑει τῶν χρημάτων ἡσϑεὶς τῆς πολιορκίας 5 
ἀπέσχετο. | "M | e 
Toig δὲ ᾿Ισραηλίταις ὃ Σύρος οὗτος ἐπιτιϑέμενος ἐκάχου 
αὐτοὺς σφόδρα. . "Ιηοὺ δὲ ὃ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν βασιλεύς, παρα- 
βάτης τῶν ϑείων γεγονὼς ἐντυλῶν, καὶ βασιλεύσας ἔτη εἴχοσε 
καὶ ἑπτά, τέϑνηκεν. (20) τῆς βασιλείας δὲ ἐπελάβετο ᾿Ιωάχαζ!10 
C ὃ υἱὸς αὐτοῦ. οὗ βασιλεύοντος ὃ τῶν Σύρων ἀρχηγὸς τὴν χώραν 
οὗ τ ἐκάκωσε; πόλεις τε πολλὰς αὐτοῦ κατασχὼν τὴν στρατιὰν αὐτοῦ 
μαχαίρας ἔργον πεποίηκεν. ἐν τούτῳ δὲ ὃ ᾿Ιωάχαξ τοῦ ϑεοῦ 
δεηϑεὶς σωτηρίαν εὕρατο καὶ ἀνακωχὴν τῶν δεινῶν. ἑπτακαί- 
δεκα δὲ βασιλεύσας ἔτη. ϑνήσκει, διάδοχον τῆς βασιλείας ἐσχηκὼς 15 
᾿Ιωὰς τὸν υἱόν, δμωνυμοῶντα τῷ τῆς ᾿Ιούδαω φυλῆς βασιλεύοντι... 
οὐχ ὅμοιος δὲ τῷ πατρὶ ὃ ᾿Ιωὰς οὗτος ἐγένετο, ἀγαϑὸς dé. ὃς 
καὶ τοῦ ᾿Ελισσαίου νοσήσαντός τε καὶ ϑνήσκοντος ἐϑρήνει, πατέρα 
αὐτὸν καὶ ὅπλον καλῷν, ὡς δι᾽ αὐτοῦ χρατῶν τῶν ἐχθρῶν. ἃ 
δὲ προφήτης παρεμυϑεῖτο αὐτόν" xal τόξον ἐκέλευε λαβόντα βέλη 20 
D βαλεῖν. τρισσάκις δὲ τοῦ βασιλέως τοξεύσαντος καὶ παυσαμένου, 
εἶχεν 0 ᾿Ελισσαῖος “εἰ μὲν πλείω ἀφῆκας βέλη, ἐξέκοψας ἂν ῥιζό-- 
Sua τὴν τῶν Σύρων ἀρχήν' νῦν δ᾽ ἰσαρίϑμους τοῖς βέλεσι νίκας 


. 5 ὃς — ἀπέσχετο om Α. . 18 ὃ om A. 91 rotocxig À. 


. *  Fomrms. Cap. 20. losephi (nt. 9 Bet 9. Hegum 4 18 εἰ 14. 
Paralip. 2 94 et 95. | zn 


sui beneficio viveret, neque diu dilatum est illud iudicium: nam Syriae 
rex Azahel Hierosolyma obsidione cinxit. ille omnes et divinos et re- 

ios thesauros templique donaria ei dedit: qui pecuniae magnitudine 
delectatus obsidionem solvit. 

Idem Syrus lsraelitas etiam graviter afflixit. nam et Iehus eo- 
rum rex divina praecepta violarat, anno regni septimo et vigesimo de- 
functus, (20) ei successit filius Ioachazus, quo regnante Syrus regioni 
cladem intulit, multis urbibus eccupatis et eius exercitu caeso, Ioacha- 
Zus vero precatus deum, salutem impetravit et mitigationem calamita- 
tum, mortuus anno regni decimo septimo, filio Ioa relicto successore, 
Iudaicae tribus regi cognomine. hic patri dissimilis exstitit et vir bonus. 
nam Elisaeum ex morbo morientem luxit, patrem vocitans et praesidium, 
ut cuius ope victoria potiretur, at propheta eum consolatur: arcuque 
sumpto sagittas eiaculari iubet. qui cum ter eiaculatus desiisset, dixit 
propheta ^ si plures sagittas emisisses, Syrorum imperium fuisses fun- 


ANNALIUM IP 90... — 187 


zexZctc αὐτούς, καὶ τὴν χώραν» ἣν ἐκεῖνοι ἀφείλοντο ἐπανασώ- 
σεις σοὺ τῇ ἀρχῇ." εἶτα ὃ. προφήτης ἐξέλιπε καὶ ἔτυχε ταφῆς 
Δεεγαλοπρεποῦς. λῃσταὶ δέ vaxa ἀνελόντες εἷς τὸν τάφον τοῦ 
σΖεροφήτου αὐτὸν ἔρῥεψψαν" καὶ ἀνέζησεν ὃ ῥιφεὶς καὶ ἀνέστη. 
£» ἐχπέϑανε δὲ καὶ ᾿“ζαὴλ ἃ βασιλεὺς Συρίας, ἐπὶ διαδόχῳ τῷ υἱῷ 
ΞΖΊδερ᾽ ᾧ συμβαλὼν "Indg ὃ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν βασιλεύς, καὶ τρισ- 
“σάχις ἡττήσας, ἐπανεσώσατα τῷ ᾿Ισραὴλ τὴν χώραν καὶ τὰς πό- 
Atc ἃς “Ἀζαὴλ ἀφείλετο ὃ τοῦ “4δερ πατή. ᾿ 
Ἰωὰς δὲ ὃ βασιλεὺς Ἰούδα ἐτῶν μὲν d$ ἑπτὰ ὅτε ἀνερρήϑη, P I 106 
Ὁ Δασιλεύσας δὲ ἐνιαυτυὺς τεσσαράκοντα, ἐτελεύτησεν, ἀναιρεϑεὶς 
πταρὰ τῶν ϑεραπόντων αὐτοῦ. καὶ τὴν βασιλείαν τῆς Ἵερου-- 
σαλὴμ ὃ υἱὸς. αὐτοῦ Ldpzolac περιεζώσατο, εὐσεβὴς γεγονώς, 
ἐτῶν ὧν Dre τῆς ἀρχῆς ἐπέβη πέντε καὶ εἴλοσε, ἠνυκὼς δὲ τὴν 
βασιλείαν in^ ἐνιαυτοὺς ἐννέα καὶ εἴχοσι. καὶ τοὺς ἀνελόντας 
Af» τὸν πατέρα αὐτοῦ κολάσας, τοὺς ἐκείνων παῖδας ἀϑώους ἀφῆχε 
xarà τὸν νόμον λέγοντα "odx ἀποθανοῦνται πατέρες ὑπὲρ υἱῶν, 
οὐδὲ μέντοι διὰ πατέρας viol." ὃς καὶ κατὰ τῶν ᾿Ιδουμαίων καὶ 
“Μμαληκιτῶν στρατεύσας συμμάχους ἐκ τῶν Ἰαραηλιτῶν ἐμισϑώ- 
σάτα. προφήτης δέ τις κωταλιπεῖν τόὺς συμμάχους αὐτῷ σωκε- B 
TRW)Sojles. xal μετὰ μόνων τῶν οἰκείων διαϑέσϑιι τὸν πόλεμον. 
ᾧ πεισϑεὶς ἀπέλυσε τοὺς Ἰσραηλίτας, καὶ τὸν μισϑὰν αὐτοῖς 
χαρισάμεκας.. συμβαλὼν οὖν τοῖς ἀλλοφύλοις ἐνέζησεν. οἱ δ᾽ 
ἀπολυϑέντες σύμμαχοι ὀργισϑέντες τήν τε χώραν τῶν Ἰουδαίων 
$ τῷ οἷν ΙΑ. 6'48*0] losepho Ἄδαδο. 7 τὴν — end 


τὰς πόλεις καὶ τὰς χώρας Α. ᾿ . 0 δὲ add A. 17 οὐδὲ 
οὐ À. τῶν om À. ME 


ditus eversurus; nunc victorias sagittis numero pares adepturus, et 
agres tuo regno ademptos recuperaturms." his dictis propheta exstin- 
ctus. magnifice sepelitur. sed latrones cum quendam interfectum in pro- 
phetas sepulorum coniecissent, revixit occisus et resurrexit, obiit et 
Ázshel Syriae rex, Adere filio relicto successore: cum quo rex lIsrae- 
litarum €ongressus, et ter victoria potitus, recuperavit Israelitarum 
provincias et urbes quas eis Azahel Áderis pater ademerat. 
loas autem Iudaeorum rex declaratus septennis, anno imperii 
uadragesimo decessit, a famulis suis occisus. cuius filius Amesias 
erosolymitano imperio potitus est, vir pius, anno aetatis vigesimo 
quinto, eoque functus novem et viginti. qui patris sui percussores 
supplicio affecit, eorum liberos indemnes dimisit, secundum legem cuius 
haec verba sunt "non morientur patres pro filiis neque etiam filii pro 
patribus." idem expeditione éontra ÍIdumaeos et Amalechitas suscepta 
socios ex laraelitis stipendio conduxit. sed cnm prophetae cui 
monitu, Israelitis condonato stipendio dimissis, cum suis duntaxat popu- 
' laribus administrato bello.barbares superasset, secii ob missionem irati 


188 IOANNIS ZONARAE 


κατέδραμον xal πολλοὺς ἀνεῖλον. "Αμεσίας δὲ διὰ τὸ εὐτύχημα 


W I 75 φρονηματισϑείς, καὶ ἀσεβήσας εἷς θεόν, διεπέμψατο πρὸς Ἰωὰς 


τὸν. βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ, ἀπαιτῶν πρὸς αὐτὸν ἥξειν ὡς ὑποκεῖ- 
σϑαί οἱ ὀφείλοντα, ἀπογόνῳ Δαβὶδ καὶ Σολομῶντος τυγχάνοντι. 
ὃ δὲ ἀνταπέστειλε μηνύων αὐτῷ ὡς “τὴν κέδρον ἢ ἄκνος ἠξίου 5 
κῆδος ἐπὶ τοῖς. παισὶ τοῖς οἰκείοις ποιήσασϑαι. ἂν τοσούτῳ δὲ 
τὰ ϑηρία τοῦ &ygoU παρερχόμενα συνεπάτησαν τὴν ἄκνον, xol 


C ἀπώλετο. τοῦτό σοι ἀρχετὸν elg παράδειγμα" καὶ μὴ ὅτε εὐτύ-- 


χησας, πατάξας τοὺς ἀλλοφύλους, μεγάλα φρόνει, μηδὲ τὸν 


. λαόν σου καὶ ἑαυτὸν εἰς κινδύνους συνώϑει." πρὸς ταῦτα Ópyi- 10 


σϑεὶς ᾿Αμεσίας στρατεύει κατὰ τοῦ. Ἰωάς. φόβος δ᾽ ἐμπίπτει τῇ 
αὐτοῦ στρατιᾷ, καὶ τρέπεται εἷς φυγήν" μονωθεὶς δὲ “Αμεσίας 
συλλαμβάνεται παρὰ τῶν πολεμίων καὶ ἀπάγεται πρὸς τὸν Ἰωάς. 
ὃ δὲ δέσμιον ἄγων αὐτὸν ἦλϑεν εἰς Ἱερουσαλήμ, καὶ καϑελὼν 
τοῦ τείχους μέρος, εἰσήλασε διὰ τοῦ καϑαιρεϑέντος εἰς τὴν πόλιν 15 
ἐφ᾽ ἅρματος, καὶ ἀφείλετο τούς τε ἱεροὺς ϑησαυροὺς καὶ ὅσα ἐν 
τοῖς βασιλείοις ᾿ἀπέχκειτος καὶ λύσας τὸν “Μμεσέαν ἐπανῆλϑεν εἰς 
τὴν. Σαμάρειαν, καὶ βασιλεύσας τὰ πάντα ἕξ καὶ δέκα ἔτη τε- 


D Aesvü.: καὶ ἐβμσίλευσεν Ἱερόβοὰμ ὃ υἱὸς αὐτοῦ. ᾿“μεσίας δὲ 


μετὰ ταῦτα ἐπιβουλευϑεὶς ἀνῃρέϑη; ζήσας τέσσαρας - ἐνιαυτοὺς 30 
καὶ πεντήκοντα, βασιλεύσας δὲ εἴκοσι καὶ ἐννέα. ἐχρίσθη δὲ. 
βασιλεὺς ὃ υἱὸς αὐτοῦ Ὀζίας, ἐτῶν ὑπάρχων ἑξκαίδεκα. 


. 8 τοῦ Ἰσραήλ add A. 5 ἄκνορ] &uoy et ἄκανος LXX et Iose- 
| phus, 9 μέγα ÀA. 18 τὸν om Α. 17 dxgiOtv A. 18 ἔτη 
ξκαέδεκα Α. " 


- 


et agros ludaeorum incursarunt et multos occiderunt. AÁmesias porro 
successu elatus, religioneque violata, ad Idam Israelitarum regem missi- 
tavit, postulans ut ad se veniret, cui deberet obedientiam, quippe a 
Davide et Salomone prognato. ille respondet ad hunc modum. "rubus 
& cedro petebat ut ipsorum liberi affinitate iungerentur: sed interea 
rubus a feris conculcatus periit, hoc tibi pro exemplo sit satis, neque 
efferaris ob feliciter caesos barbaros, neque populum tuum ac teipsum 
in pericula conieceris." ob haec iratus Amesias lose bellum infert, 
sed exercitus eius metu consternetus in fügam vertitur: ipse a suis 
destitutus capitur ab hostibus et ad Ioam adducitur. quem ille vinetum 
ducens Hierosolyma venit, partem muri diruit, ea curru invehitur: 
sacros thesauros et quicquid in regia repositum erat aufert: solutoque 
Ámesia Samariam reversus decimo sexto regni anno moritur, relicto 
successore filio Ieroboamo.  Ámesias autem post haec per insidias occi- 
ditur, sinno aetatis quinquagesimo quarto, regni vigesimo nono, Ozias 
fius eius rex inungitur annos sexdecim natus. 


ANNALIUM II 21. 189 


21. Ἱεροβοὰμ δὲ ὃ υἱὸς Ἰωὰς ἀσεβὴς ἐγένετο καὶ nagá- 
S^€»uoc. καὶ τοιοῦτος δὲ wv», τοῦ ϑεοῦ τὸν ᾿Ισραηλίτην λαὸν 
4 Δ εήσαντος ταπεινωθέντα, τοῖς Σύροις πολεμήσας ἐνίκησε, τοῦ 
7w φοφήτου Ἰωνᾶ τὴν κίχην αὐτῷ προαγορεύσαντος... | 
5 Τοῦτον τὸν προφήτην ἀπέστειλεν ὃ ϑεὸς εἷς Νινευὶ τὴν 
- όλιν κηρύξοντα καταστροφὴν αὐτῆς xal τῶγ -Νινευιτῶν ἐξολό- - 
ΞΡ ρευσιν. ὃ δὲ οὐκ ἀπήει,) ἀλλ᾽ ἀπεδίδρασκεν εἷς πλοῖον ἐμβάς. 
ϑελύδωνος δὲ γεγονότος ἢ ναῦς ἐκινδύνευε. καὶ χλήρῳ τῶν P I107 
«ἢ αυσιλεόντων πειρωμένων γνῶναι τὸν αἴτιον, κληροῦται ὃ Ἰωνᾶς. 
10 2cal ὅστις εἴη ἀνακρινόμενος ἐκεῖνος τὰ xa9^ ἑαυτὸν διηγήσατο, 
ϑζεαὶ ἐμβαλεῖν αὐτὸν εἷς τὴν ϑάλασσαν προετρέπετο" “οὐ γὰρ ἂν 
ἀέλλως" ἔλεγε “τὸν κίνδυνον διαφύγοιτε." ὃ μὲν οὖν ἐρρίφη, 
€» δὲ κλύδων ἐκόπασες κχῆτος δὲ τὸν προφήτην καταπιὸν μετὰ 
“πρεῖς ἡμέρας καὶ ἴσας νύχτας ζῶντα καὶ σῶον αὐτὸν ἐξήμεδεν. 
lI» ὦ δὲ συγγνώμην ἥτει τὸν ϑεὸν διὰ τὴν παρακοήν, καὶ ἐπέμῳφϑη 
πιάλιν κηρῦξαι ἃ προσετέτακτο. ὃ δὲ ἀπελϑὼν μετὰ τρεῖς ἡμέρας 
“πὴν Νινευὶ χαταστραφῆναι ἐκήρυξεν. ὃ δὲ τῆς πόλεως βασιλεὺς ᾿ϑ 
Ξκαὶ ὃ λαὸς ἅπας τῷ προφήτῃ πιστεύσαντες ἀπέκλιναν εἰς μετά- B 
-woixy καὶ τὸν ϑεὸν ἱκέτευον ἐλεῆσαι αὐτούς. καὶ ὃς tjj μετανοίᾳ 
ΜῸ “τοῦ πλήϑους χαμφϑεὶς ἀπέστρεψε τὸν ὄλεθρον ἀπ᾽ αὐτῶν. 
Ἱεροβοὰμ δὲ τεσσαράκοντα πρὸς τῷ ἑνὶ βασιλεύσας ἐνιαν--: 
ποὺς ϑνήσχκει. καὶ μει᾽ αὐτὸν ἐχράτησε τῆς ἀρχῆς ᾿Αζαρίας ὃ 
παῖς αὐτοῦ. 
4 αὐτῷ τὴν νίχην À. 6 τῶν] τὴν τῶν Α. 7 ἀπέίη A. 


FoxrEs. .91. losephi 4nt. 9 10 et 11. Regum 4 14 et 15. 


21. Ieroboamus autem Ioae filius, quamvis esset impius et legis 
contemptor, tamen deo lsraelitici populi submisse se gerentis miserto 
victoriam contra Syros est adeptus, a Iona propheta praedictam. 

Hunc prophetam deus Niniven misit, urbis excidium et populi 

itum annuntiaturum. is vero non abiit, sed conscensa navi fugit. 

orta dutem tempestate, vectoribus sortem iacientibus ad cognoscendam 

causam illius, sors in lonam cecidit. qui rogatus quis esset, negotium 

suum exponit, seque in mare abiici iubet: neque enim aliter periculum 

evasuros, eo abiecto tempestas sedata est. sed cetus prophetam de- 

ghitit, eumque post tres dies et totidem noctes viventem et incolumem 

evomit. qui petita ἃ deo contumaciae venia denuo mittitur cum eodem 

mandato. profectus igitur Niniven, post triduum urbem eversum iri 

praedicat. sed rex urbis et populus universus, fide prophetae adhibita, 

1 acta poenitentia deo supplicarunt ut sui misereretur: quibus precibus 
: lenitus deus excidium ab eis avertit. 

Ieroboamus autem cum annos unum et quadraginta regnasset, 
moritur; ac post eum potitur imperio Azarias filius eius. 


. 100 | .. IOANNIS ZONARAE 


'O δὲ βασιλεὺς ᾿ἱερουσαλὴμε "Otlac εὐσεβὴς τὰ πρὸς τὸν 
Su)» καὶ τὰ πρὸς τοὺς ὑπηκόους δίχαιος ἦν" διὸ καὶ πολλοὺς 
τῶν ἀλλοφύλων ἐνίχησε καὶ ὑποφόρους ἐποίησεν. εὐδαιμονήσας 
δὲ καὶ τυφωϑ εὶς ἐκπέπτωκε τοῦ χαϑήχοντος. καὶ ὡς ἱερεὺς στο- 
λισϑεὶς ἐπὶ τοῦ χρυσοῦ βωμοῦ ϑυμιάσαι τῷ ϑεῷ ἐπεχείρησεν" 6 
C κωλυόντων δ᾽ αὐτὸν τοῦ ἀρχιερέως “Αζαρίου καὶ τῶν ἱερέων καὶ 
μὴ παρανομεῖν παραινούντων, θάνατον αὐτοῖς ἠπείλησεν εἰ μὴ 
ἡσυχάσαιεν. ἐν τούτῳ φῶς οἷον ἐπιλάμψαν ἐν τῷ ναῷ καὶ. τῇ 
τοῦ βασιλέως ὄψει προσβαλόν, λέπραν ἐποίησε κατ᾽ αὐτῆς ἔξαν- 
ϑῆσαι. οἷ δ᾽ ἱερεῖς τὴν συμφορὰν ἐδήλουν τῷ βασιλεῖ καὶ ἐξιέναι 10 
τῆς πόλεως συνεβούλευον. . καὶ οὕτως ζήαας χρόνον τινά, Vx 
ἀϑυμίας ἀπέϑανε, βασιλεύσας ἔτη δύο τε καὶ πεντήκοντα, ζήσας 
δὲ τὰ πάντα ἑξήκοντα πρὸς ὀκτώ, τὴν ἀρχὴν παραδοὺς τῷ vig. 
αὐτοῦ Ἰωάϑαμ. 
“Ἀζαρίας δὲ ὃ τοῦ “Ἱεροβοὰμ ἐπὶ ἕξ βασιλεύσας μῆνας τῶν 15 
W I 16 ᾿Ισραηλιτῶν ἀπέϑανεν δολοφονηϑεὶς ὕπὸ Σελούμ, ἀσεβῶς βωύς. 
D ἀνῃρέϑη δὲ Σελοὺμ ἐφ᾽ ἡμέρας βασιλεύσας τριάκοντα παρὰ 
Mavatu , βασιλεύσαντος ἐπὶ τὸν ᾿Ισραὴλ ἄντ᾽ αὐτοῦ. ἀραμένου 
δὲ πόλεμον πρὸς αὐτὰν Φουὰ τοῦ τῶν "“σσυρίων βασιλέως, χίλια 
δοὺς αὐτῷ τάλαντα ἀργυρίου, ἃ ἐκ τοῦ λαοῦ ἠρανίσατο, τὸν 30 
πόλεμον διελύσατος ἐπὶ ἔτη δὲ βασιλεύσας δέχα ὃ MMavaíu, 
ἀσεβής τε καὶ ἀπηνὴς γεγονώς, τέϑνηκε, τὴν βασιλείαν διαβι- 


1 τὸν om Α. 8 τούτοις Α. 19 τὸ om A. 16 ἀσεβῶς 
βιούς ante δολοφονηϑεὶς A. 17 σελοὺμ δὲ ἐφ᾽ ἡμέρας βασι- 
λεύσας τριάχοντα ἀνῃρέϑη Α. 22 τέθνηκε A, ἀνῃρέθη PW 
m 8. . 


Ozias autem rex Hierosolymorum, qnia pius erga deum et iustus 
erga subditos erat, multos barbarorum vicit ac tributarios reddidit. 
Bed rebus secundis elatus ab officio decessit: nam ritu sacerdotis ornatus 
in aureo altari suffire aggressus est. a qua audacia pontifici Azariae 
et sacerdotibus deterrentibus, &c monentibus ne legem violaret, mortem 
eomminatus est nisi quiescerent, interea quiddam luminis instar in aede 

. effulsit et in regis faciem illa effecit ut in ea lepra effloresceret. 
eam calamitatem indicant sacerdotes, suadentes ut urbe exiret. in que 
statu cum aliquamdiu vixisset, prae moerore obiit, anno regni quinqua- 

— imo secundo, aetatis sexagesimo octavo, tradito imperio Ioathamo 
0, . 
Azarias autem leroboami filius sexto regui mense, vita impie acta, 
dolo occisus est ἃ Selumo. quem et ipsum Manaiíinus, cum triginta die- 
bus imperasset, occidit regno Israelitico occupato; et Phuam Assyriorum 
regem bellum inferentem, datis mile talentis quae a populo collegerat, 
placavit; et cum annos decem impie crudeliterque imperasset, mortuus 


ANNALIUM II 29. 191 


Ecioac εἰς τὸν υἱὸν Θακεσίαν. ἀσεβὴς δὲ καὶ οὗτος xal ὠμὸς 
“γεγονὼς ἀνῃρέϑη δολοφονηϑεὶς 'παρὰ Φακεὲ τοῦ υἱοῦ “Ῥομελίου, 
(βασιλεύσαντος ἀντὶ τοῦ. ἀναιρεϑέντος, ἀσεβῶς χαὶ αὐτοῦ xol 
σεαρανόμως ἀνύσαντος τὴν ἀρχήν. ὅτε xol Θαιγλαφαλασὰρ ὃ 
f$ xev ᾿““σουρίων βασιλεὺς τῇ χώρᾳ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐπελϑὼν πόλεις P I 108 
τε πολλὰς κατεστρέψατο καὶ αἰχμαλωσέαν ἀπήγαγεν εἷς τὴν ἕαυ- 
ποῦ χώραν o)x εὐαρίϑμητον. ὃ δὲ τοῦ Ὀζίου υἱὸς Ἰωάϑαμ 
Δασιλεὺς “Ιερουσαλὴμ εὐσεβὴς τυγχάνων καὶ δίχαιος, τῆς τε nó- 
λεως καὶ τοῦ ναοῦ ἐπεμέλετο καὶ τοὺς “Ἱμμανίτας ὑποφόρους 
AO f9ero, μάχῃ νικήσας αὐτούς. Ναοὺμ δὲ τότε προφητεύων περὶ 
τῆς τῶν -Ασσυρίων προεῖπε κατασεροφῆς" καὶ 7j πρόρρησις ἐχεί- 
vov ἔργον ἐγένετο ἑκατὸν καὶ πεντεκαίδεχα παρελϑόντων ἐνιαυτῶν. 
τῷ δὲ Ἰωάϑαμ ἐπέλιπε τὸ βιώσιμον ζήσαντι μὲν ἔτη πρὸς &l 
τεσσαράκοντα, δέκα δ᾽ ἐπὶ ἕξ βασιλεύσαντι. | 
15 22. ἸΜετέπεσε δὲ τῆς Ἱερουσαλὴμ 4j ἀρχὴ εἷς Αχαζ τὸν B 
ἐκείνου υἱόν, ἀσεβήσαντα πρὸς τὸν ϑεὸν χαὶ τοὺς αὐτοῦ νόμους 
παραβάντα" εἰδώλοις γὰρ προσεκύνει καὶ βωμὸν αὐτοῖς ἐν Ἵερο- 
σολύμοις ἀνέστησε καὶ παῖδα οἰκεῖον αὐτοῖς ὡλοκαύτωσες. καϑ' 
οὗ Ῥαασὼν 6 τῶν Σύρων ἡγεμονεύων καὶ ὃ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν 
20 βασιλεὺς Φακεὲ συμπνεύσαντες ἐπολιόρκουν αὐτὸν ἐν “Ιερουσαλὴμ 
ἐπὶ μακρόν. καὶ ὁ μὲν ῬΡαασών, πόλεων ἑτέρων κρατήσας, τοὺς 
αὐτῶν οἰκήτορας ἀνελὼν καὶ Σύρους ἐγχατοικίσας αὐταῖς ἐπανῆλ-- 


4 ϑαιγλαφαλασὰρ Α, Θαιγλαφαρασὰρ PW. 15 δὲ om A. 
16 τὸν om A. 19 post oo P'W add ὃ, om A. 


WowTBs. Cap.22. losephi 4nt. 9 12—14. Hegum 4 16 εἰ 17. 
Paralip. 2 98 — 30. i 


est, regno in filium Phacesiam translato, qui patris ingenium et mores 
referens, a Phacea Romeliae filio occiditur. qui cum interfecto succes- 
sisset, atque imperium impie ac nefarie administraret, 'Thaeglaphalasar 
Assyriorum rex Israeliticam regionem aggressus cum multas urbes evertit, 
tum captivos secum abduxit paene innumerabiles, loathamus autem 
Hierosolymorum rex, vir pius et iustus, et urbis et templi curam gessit, 
et Ámmanitas praelio victor tributarios reddidit. excidium Israelitarum 
ab Assyriis Nahumus propheta praedixerat, cuius verba ad rem collata 
sunt post annos centum et quindecim. loathamus obiit anno aetatis 
quadragesimo primo, regni decimo sexto. 

' . MHierosolymitanus principatus in filium eius Achazum trans- 
latus est. qui impius in deum, legibus eins violatis simulacra adoravit 
et altaria eis struxit et filium suum adolevit. hunc Raason Syriae dux 
et Phaceas rex Israelitarum inita conspiratione diu Hierosolymis obse- 
derunt. ac Raason quidem alis urbibus potitus, civibus abductis et 


192 IOANNIS ZONARAE 


ϑὲν εἷς Δαμασκόν" “Ἄχαζ δέ, μόνου περιλειφϑέντος τοῦ Φακεέ, 
συμμίξας αὐτῷ ἥττητο, δώδεκα μυριάδας ἀποβαλὼν τοῦ λαοῦ 
καὶ πολλοὺς τῶν ἐπισήμων καὶ τὸν υἱόν. (Φαχεὲ δὲ ἀνέζευξεν εἷς 

. € Σαμάρειαν αὐτὸς καὶ ἣ στρατιὰ αὐτοῦ, αἰχμαλώτων πλῆϑος πολὺ 
εἷς τὴν ἑαυτῶν μετοικίσαντεςς. προφήτης δέ τις ἐν Σαμαρείᾳ πρὸδ 
τῶν τειχῶν ὑπαντήσας αὐτοῖς ἐμέμφετο ὡς συγγενεῖς αἰχμαλωτέ- 
σασὲ καὶ δυνεβούλευεν ἐλευϑερῶααε αὐτούς" οἱ δὲ πεισθέντες 
ἀφῆκαν τοὺς αἰχμαλώτους. "Αχαζ δὲ τὸν Ldoavolu» βασιλέα 
ἠξίου συμμαχῆσαε αὐτῷ κατὰ τῶν Σύρων καὶ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν. 
ὃ δ᾽ ἧκε καὶ τήν τε χώραν τῶν Σύρων ἐπόρϑησε καὶ τὴν Ζαμα- 10 

" σχὰὸν εἷλε καὶ τὸν Ρχασὼν ἀνεῖλε καὶ τὴν τῶν ᾿Ισραηλιτῶν χώραν 
καταδραμὼν πλείστους αἰχμαλώτους ἀπήγαγεν. ὃ δὲ “χαζ ἀμοι-- 
βὴν ὑπὲρ τούτων τῷ Θαιγλαφαλασὰρ τούς τε βασιλικοὺς δέδωκε 
ϑησαυροὺς καὶ ὅσα τῷ ἱερῷ ἐναπέκειντο. ἐς τοσοῦτον δ᾽ ἡσέ- 
βησὲν ὡς μὴ μόνον τοὺς τῶν ἀλλοφύλων σέβειν ϑεούς, ἀλλὰ καὶ 16 

D τὸν ναὸν. ἀποχλεῖσαε καὶ συλῆσαι τὰ αὐτοῦ ἀναϑήματα. οὕτω 

δὲ βιοὺς ἐτελεύτησεν ἕξ καὶ τριάχοντα ζήσας ἔτη, βασιλεύσας δ᾽ 
ἑξκαίδεκα, Ἐζεκίᾳ τῷ υἱῷ τὴν βασιλείαν λιπών. συνέβη δὲ καὶ 
τῶν ᾿Ισραηλιτῶν βασιλέα τότε ϑανεῖν κατ᾽ ἐπιβουλὴν Ὥσηέ. καὶ 
οὗτος δὲ πονηρὸς ἦν" διὸ καὶ στρατεύσαντος κατ᾽ αὐτοῦ τοῦ τῶν 30 
““σσυρίων βασιλέως Σαλμανασὰρ ἐδουλώϑη αἰτῷ, φόρους τελεῖν 
ἐτησίως ἐπιταχϑ εἰς. | | 


6 ἐμέμφετο add A. ὃ τὸν Α, τῶν PW. 10 δαμασχῶν Α. 
13 ϑαιγλαφαλασσὰρ Α. . 14 εἰς A. 20 δὲ add A. 
21 σαλαμανασὰρ À. mE 


Syris in eas collocatis, Damascum rediit: Achazus autem eum solo 
Phacea congressus vincitur, centum viginti milibus amissis, atque inter 
eos multis viris illustribus et filio.  Phaceas exercitum reducit et 
magnum captivorum numerum. sed propheta quidam Samaritanus ante 
moenia progressus eis persuadet ut captivos, quod cognati sint, missos 
faciant. Assyriorum autem rex ab Áchazo contra Syros et Israelitas in 
auxilium evocatus Syriam vastat, Damascum capit, Raasonem interficit, 
et in lsraelitarum regionem incursionibus factis plurimos captivos ab- 
ducit. quem Achazus remuneratus est datis thesauris regiis et quicquid 
in templo repositum erat, eo progressus impietatis ut non tantum alienos 
deos coleret sed et templum clauderet et donariis spoliaret, obiit vita 

, Sic acta anno aetatis trigesimo sexto, regni decimo sexto, relicto regno 
Ezechiae filio. quo tempore Israelitarum quoque rex insidiis Oseae 
periit. qui cum et ipse improbus esset, ἃ Salmanasare Assyriorum rege 
subactus et annua tributa pensitare coactus fuerat. 


"Pd 


r 
] 


ANNALIUM TII 22. 193 


"Etexlag δὲ εὐσεβὴς ὧν καὶ δίκαιος, ἐχκλησιάσας τοὺς ἱερεῖς 
καὶ «Ιευίτας ἄνοϊξαι τὸ ἱερὸν ἐνετείλατο καὶ ϑύειν ὡς νόμος αὖ- 
τοῖς, καὶ τὸν λαὸν μηδὲν τῆς τοῦ ϑείου τιμῆς ἐκέλευε προτιμᾶν. 
ἔστειλε μέντοε καὶ πρὸς πᾶσαν τὴν χώραν μετακαλούμενος ánay- 

frac τὴν τῶν ἀζύμων ἑορτὴν ἑορτάσοντας, ἐπὶ μαχρὸν μὴ τελε- P I 109 
- σϑεῖσαν διὰ τὰς τῶν κρατούντων παρανομίας. καὶ τοῖς ᾿Ισραη- 
λίταις προὐτρέπετο τὸν πατρῷον σέβειν ϑεὸν κατὰ τὴν πάλαι 
ουνήϑειαν. οἱ δὲ οὐκ ἐπείσϑησαν, ἀλλὰ καὶ τοὺς προφήτας 
ταὐτὰ παραινοῦντας ἐφόνευσαν. τινὲς δὲ πεισϑέντες μετηνέχϑ᾽- 
3R Qoa» εἷς εὐσέβειαν καὶ eic ᾿Ιερουσαλὴμ συνέδραμον εἰς προσκύνησιν 
τοῦ ϑεοῦ. καὶ ὃ βασιλεὺς "Etexlag μετὰ τῶν ἡγεμόνων τοῦ λαοῦ 
ἀπελϑὼν. εἰς τὸ ἱερόν, ἔϑυσε διὰ τῶν ἱερέων ϑυσίας πολυτελεῖς, W I 7! 
xal τῷ λαῷ μετέδωχε ζώων πρὸς εὐωχίαν πολλῶν" xal τοῖς ἱερεῦ-- 
σιν ἔξιλθεῖν dg τὴν χώραν καὶ ἁγνίσαι αὐτὴν ἐνετείλατο. εἶτα B 
15 κατὰ τῶν ἀλλοφύλων πόλεμον ἦρε καὶ πόλεις εἷλεν αὐτῶν. 
| Ὁ δὲ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺς Ὡσηὲ εἷς συμμαχίαν προσε-. 
ϑεαλέσατο Σωβὰ τὸν βασιλέα «Αϊγύπτου κατὰ τῶν ““σσυρίων. ὃ 
“γνοὺς ZaAuavacdo ὠργίσϑη" καὶ ἐπὶ τρισὶν ἔτεσιν ἐπολιόρκησε τὴν 
«Σαμάρειαν, καὶ κατέσχε τὴν πόλιν καὶ τὴν βασιλείαν ἠφάνισε, καὶ 
Δ τὸν λαὸν αἰχμαλωτίσας μετῴκισεν εἷς τὴν οἰκείαν χώραν, καὶ αὖ- 
“τὸν τὸν ,(θασιλέα τῶν Ἰσραηλιτῶν Ὥσηέ. καὶ μεταναστεύσας ἐκ 
πῆς οἰκείας χώρας ἕτερα ἔϑνη ἀπό τινος τόπου Χούϑου καλουμέ- C 


8 θεοῦ Α. | 4 τὴν om A. 6 τὴν — παρανομέαν Α. 
9 ταυτὰ Α, ταῦτα PW. . 11 9409] ναοῦ A. 20 κατώ- 
κισεν᾿ À. οἰκείαν] ἰδέαν A. 


Ezechias autem, vir pius et iustus, concione advocata sacerdotes 
οἱ Levitas templum aperire iussit et de more sacra facere, populumque 
divino cultu nihil habere antiquius. misit etiam qui ex toto regno 
homines convocarent ad festum azymorum celebrandum, longo tempore ' 
ob regum iniquitatem intermissum, Jsraelitas etiam cohortatur ut pa- 
trum deum pro veteri consuetudine venerentur. qui adeo non obtem- 
peravere, ut et prophetas, a quibus eadem monebantur, occiderent. 
nonnuli tamen ad veram religionem reversi Hierosolyma ad deum ado- 
randum accurrerunt, rex cum populi principibus templum ingressus 
hostias magnificas per sacerdotes immolavit, et populo multas pecudes 
in viscerationem dedit, et sacerdotibus mandavit ut regionem passim 
piacularibus sacrificiis lustrarent. deinde barbaros aggressus urbes 
eorum cepit. ] 

Oseas autem Israelitarum rex cum Sobam Aegypti regem contra As- 
syrios ad belli societatem evocasset, Salmanasar ea re comperta iratus Sa- 
mariam per triennium obsedit, urbe potitus regnum delevit, populum una 
cum rege Osea in suam provinciam captivum abduxit, et alias suae dicionis 
gentes, quae a loco qu Chutho cognomen babent, Sarnlariam et in re- 

Zonarae Annales. - 13 


14 IOANNIS ZONARAE 


vov μετῴχισεν εἷς Σαμάρειαν xol εἷς τὴν χώραν αὐτῆς. μετήχϑη- 
σαν οὖν ai δέκα φυλαὶ τῶν Ἰσραηλειξτῶν μετὰ ἐννακόσια τεσσαρά- 
κοντα ἑπτὰ ἔτη ἐξότου τὴν “ἴγυπτον λιπόντες ἐξήλθοσαν, μετά τε. 
διακόσια τεσσαράκοντα καὶ μῆνας ἑπτὰ ἐξύτου καταλιπόντες τὸν 
“Ῥοβοὰμ ἕλοντο ἑαυτοῖς εἷς βασιλέα. τὸν Ἱεροβοάμ. οἷ δὲ μετοι-- ὃ 
κισϑέντες εἷς τὴν Σαμάρειαν, “Χαυϑαῖοε καλούμενοι ἐκ τοῦ τόπου 
ἐν ᾧ κατῴκουν τὸ πρὶν ἐν Περσίδι, πέντε ὄντες ἔϑνη, τοὺς ἰδίους 
ϑεοὺς καὶ αὖϑις ἐϑρήσκευον. ὡς μὲν οὖν. 4j τετάρτη τῶν Βασι-- 
λειῶν λέγει, λέοντας ἐξήγειρεν ὃ ϑεὸς καὶ διέφϑειρε πολλοὺς ἐξ 
αὐτῶν" ὡς δὲ Ἰώσηπος ἱστορεῖ, λοιμὸς αὐτοῖς ἐνέσκηψε. γνόντες 10 
D δὲ κατ᾽ ὀργὴν τοῦ ϑεοῦ ἐπιέναι αὐτοῖς τὰ καχά, τοῦ σφετέρου βα- 
σιλέως ἐδέοντο ἱερεῖς στεῖλαι αὐτοῖς ἐκ τῶν Tour , iv αὖ- 
τοὺς τὴν τῶν “Ἑβραίων ϑρησκείαν μυήσωσι»" οὗ γενομένου énas- 
σατο 7? φϑορά. καλοῦνται δὲ παρὰ μὲν τῶν Ἑβραίων “Χουϑαῖοι, 
πρὸς δὲ τῶν “Ελλήνων ΣΣαμαρεῖτα. C 16 
28. Ἐν δὲ τῷ τεσσαρεσχαιδεκάτῳ Free τῆς βασιλείας Ἔζε- 
κίου τοῦ τῆς Ἱερουσαλὴμ βασιλέως ὃ τῶν Maovoluy βασιλεύων Σε- 
ναχηρεὶμ ἐπῆλθε. τῇ ᾿Ιουδϑαίᾳ καὶ πάσας εἷλε τὰς πόλεις τῶν δύο 
φυλῶν. δείσας δὲ Ἐξεχίας περὶ τῇ ᾿“Τερουσαλήμ , διαπέμπεται 
πρὸς αὐτὸν ὑπισχνούμενος διδόναι φόρον ὃν ἄν αὐτῷ ἐπενέγκοι. 30 
P I 110 Σεναχηρεὶμ δὲ τριαχόσια μὲν ἄργύρου τάλαντα , χρυσοῦ δὲ τριά- 
- xovsa ἤτησε, καὶ πίστεις ἐνομότους παρέαχεν, ἢ μὴν ἀγαχωρήσειν 


83 μετὰ δὲ Α. 9. διέφθειρον A. T τοῦ om A. 530 αὐτῷ 
om 


— Cap.93. losephi Ant. 10 1---8, Regum 4 18—21. 
Paralip. 2. 32 et 33. 


gionem circumiacentem traduxit. decem igitur . lsraeliticae tribus, annis 
nongentis quadraginta septem post exitum ex Aegypto, ducentis quadra- 
ginta et mensibus septem postquam relicto Roboamo leroboamum peculia- 
rem sibi regem, elegerant, translatae sunt. caeterum Chuthaeorum quinque 
populi, a Persidis loco in quo consederant ita cognominati, Samaria occu- 
pata suos pristinos deos, ut soliti fuerant, coluerunt. deus autem, ut quar- 
tusliber Kegum docet, leones excitavit, ἃ quibus eorum multi perierunt: 
aut, ut Iosephus narrat , pestilentia eos lnvasit; quo malo cum ob iram πα- 
minis se premi intellexissent , re uum orarunt ut Israelitici generis sa- 
cerdotes sibi mitteret a quibus Tiebraeorum religionem edocerentur: quo 
facto lues illa grassari desiit, ab Hebraeis Chuthaei appellantur, a Graecis 
Samaritani. 

|. 23. Anno Ezechiae regis Hierosolymitani decimo quarto Senache- 
rimus rex Assyriorum lndaeam invasit. qui cum omnia oppida duarum tzi- 
buum cepisset, Ezechias Hierosolymis metuens legatos ad eum mittit, se 
tributum ei pensitaturum pollicens quod iussisset, Senacherimus autem ar- 
genti talenta trecenta, auri triginta postulavit, et sacramento interposito iis 


ANNALIUM II 23. 195 


εἶ ταῦτα λάβοι. λαβὼν δὲ αὐτὸς μὲν ἐπ᾿ «Αἰγυπτίους ὥρμησε 

xal «Αϊθίόπας, τὸν δὲ ἀρχιστράτηγον αὐτοῦ Ῥαψάκχην σὺν -δυσὲ 

στρατηγοῖς ἑτέροις καὶ δυνάμει βαρείᾳ κατέλιπε τὴν Ἱερουσαλὴμ 

ἐκπορϑήσοντας. οἱ δὲ πρὸ τῶν τειχῶν βαλόμένοι χάραχα ἐντυχεῖν. 

f» ἐξήτουν τῷ Ἐζεκίᾳ. ἀλλ᾽ ἐκεῖνος μὲν ἀπεδειλίασεν ἐξελϑεῖν, τρεῖς 

7 “δὲ τοὺς αὐτῷ τιμωμένους τῶν ὑπ᾽ αὐτὸν ἔπεμψε. . κἀχεῖνοε "dl. 

ἐστὶ τοὺς «ἀϊγυπτίους πέποιϑεν ᾿Εζεκίας" ἔφήσαν, “᾿μωραίνει ἐπίσης 
«νϑρώπῳ. καλαμίνῃ ῥάβδῳ ἐρειδομένῳ, καὶ αὐτῇ τεϑλασμένῃ,᾽ 3 p 

οὐδὲν ἤμυνε τῷ κατέχοντι, ἀλλ᾽ αὖτός τε συμπέπτωκε καὶ ὃ κάλα». 

[ 49 μεος τὴν αὐτοῦ χεῖρα διέτρησε. τόμοῦτός ἐστε (Φαραὼ ὃ «Αϊγόύ. 
zuziog. . ταῦτα Ἑ βραϊσεὶ ὃ Ῥαψάχης τοῖς πεμῳϑεῖσιν ὡμίλει. . οἵ 
«32 τῇ τῶν Σύρων διαλέκτῳ ὁμιλεῖν αὐτοῖς ἠξίουν αὗτόν, ἵνα μὴ 
“πὸ πλῆϑος τῶν λεγομένων συνίησιν. ὃ δὲ. μάλλον τὴν φωνὴν | . 
«Ἔπάρας Ἑ βραϊστὶ πάλιν ἔλεγεν εἰς ἐπήκοον πάντων “μὴ ἀπατάτω 

-S» «ὁ μᾶς "Ἐζεκίας λέγων, κύριός ῥύσεταε ἡμᾶς. “μὴ. ἐρρύσατο, Σαμά- 
πϑείαν;" καὶ ἀπήγγειλαν ταῦτα τῷ Ἐζεκίᾳ... 0.02 ἀκούσας. διέρρηξε 
“κὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ περιεβάλετο σάκκοκ, xol πεσὼν ἐδέεξο τοῦ 
ϑεοῦ, βοήϑειαν ἐπ’. ἀνελπίστοις αἰτῶν". καὶ πρὸς ᾿Ησαΐὰν τὸν προ-- 

«ρήτην πέμψας παρέκάλει αὐτὸν δέεσθαι τοῦ ϑεοῦ Ty ἵλεως ἔσοιτο 

"MO “τῷ λαῷ. δι ὑὲ ἀμάχητὸ τοὺς πολὲμέους πραέλεγεν ἡτεηϑήσεσθαι 
καὶ τὸν Σεκαχηφεὶμὶ κταγϑῆναι ἄπρακτον ἀπ᾽ «ἰγύπεου ἐπανελ-- 
«ϑόντα, ἐπέσδειλε. δὲ xol. Σεναχηρρὶμιτῷ ᾿Εζεχέα, “᾿ μὴ ἐπαιρέτω os 'W 1 78 
ὦ ϑεός σου ἐφ᾽ à πέποιϑας μὴ παραδοϑῆναι τὴν “Ἱερουσαλὴμ εἷς 


6 τοὺρ αὐτῷ αὐ A. ὑπ᾽ αὐτῶν A. ἁκ[0 ἔλεγε À. 
' Del ab . DOC εὐ}. 


acceptis se discessurum pollicetur. quibus appensis ipse quidem contra 
Aegyptum et, Aethiopes. proficiscitur , '«apsacem autem. imperatorem, cum 
-aljis dnobus ducibus et magno, exercitu ad.,yastanda Higrosolyma relinquit. 
qui aggeribus ante moenia excitatis ad cellognium. evocant Ezechiam.  ve- 
rüm isse commitipre illis non ausus, tres ex bonoratia mipistris suis ad;illog 
misit, . tum illi "si Aegyptiis" inquiunt "Kjecbias fretus.est, delirat, ton 
minus quam qui: confracto arundineo baculo innititur ,' à quo. ec a. la 
defenditur et manu yulneratur. talis est Phapao Aegyptius." baec Ra- 
peaces Hebraice ρου legatis colloquebatur, qui cum rogarent ut Assyrio 
sermone uteretur, ne.populus ea.quae dicerentur intelligeret, ille magia etiam 
sublata voee, ut.ab omnibus exaudiri posset, rursus Hebraice dixit " ne se- 
ducat vos Ezechias dicens, dominus nos liberabit : numquid Samariam libe- 
ravit?^ hijs Ezechias renuntiatis vestes suas laceravit , et sacco indutus et 
humi stratus in rebus desperatis opem divigam implorat, et ad prophetam 
Espiam gnittit, obtestans uf dej pacem exoret populo. praedia. ille, 
hostes citra dimicationem superatum iri, et Senacherimum re infecta ex 
Aegypto reversum occubitnrum, scripsit. et Senacherimus ad Kzechiam in 
hanc sententiam "' ne extollat te deus, quo fretus es, quo minus Hierosolyma 


196 IOANNIS ZONARAE 


χεῖράς μου" ἀναλόγισαι ποῦ εἶσιν οἱ βασιλεῖς τῶν ἐϑνῶν otc διέ- 
φϑειραν οἱ πατέρες μουδ᾽ ταύτην τὴν ἐπωτολὴν ἀναγνοὺς Ἐζεκίας 
κατέϑετο εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἱχέτευσε τὸν ϑεόν " ἴδε λέγων “κύριε 
D καὶ ἄχουσον τοὺς λόγοψς Σεναχηρεὶμ οὖς ἀπέστειλεν ὀνειδίζων σε 
τὸν ζῶντα ϑεόν, καὶ σῶσον ἡμᾶς ἐκ χειρὸς αὐτοῦ" ἉΗσαΐας δὲ 56 
παρεϑάρρυνε τὸν βασιλέα, ἐπακοῦσαι φάσκων αὐτοῦ τὸν ϑεόν. 
καὶ τῇ νυκτὶ ἄγγελος ἐν τῇ παρεμβολῇ τῶν "Δσσυρίων ἄνειλεν ἕχα--: 
τὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδας, καὶ μεϑ᾽ ἡμέραν νεχρὰ τὰ τούτων 
σώματα εὑρέϑησαν. καὶ ἀπῆρε τὸ περιλειφϑὲν τῆς στρατιᾶς ἐξ 
“Ἱερουσαλήμ. ΣΣεναχηρεὶμ δὲ πολιορκῶν τὸ Πηλούσιον, ἔλυσε τὴν 10 
πολιορχίαν, μυῶν ἐν νυχτὶ μιᾷ καταφαγόντων τὰ τόξα τῶν 44cov- 
οίων καὶ τὰ λοιπὰ τῶν ὅπλων αὐτῶν. τοῦτο ἐν μὲν τῇ τῶν Βασι- 
PII λειῶν οὐκ ἀναγράφεται βίβλῳ, ᾿Ιώσηπος δὲ ἱστορεῖ ἐν Ἡροδότῳ 
εὑρών. τὸν δὲ Βηρωσὸν τὰ Xoldaixà συγγραψάμενον φάσχειν 
φησὶν ὡς ἐπανελϑὼν ὃ Σεναχηρεὶμ ἀπὸ τοῦ τῶν “ϊγυπτίων πολξ- 16 
μου κατέλαβε τὴν σὺν τῷ Payáxg στρατιὰν εἷς “Ἱεροσόλυμα καὶ 
τοῦ ϑεοῦ λοιμώδη νόσον ἐνσκήψαντος τοῖς ““σσυρίοις, ἐν μιᾷ νυκτὶ 
μυριάδες ὀχτωχαίδεκα φϑείρονται xal πεντακισχίλιοι σὺν ἡγεμόσι 
καὶ. ταξιάρχαις. δείσας οὖν ἐκεῖνος καὶ περὶ τῇ λοιπῇ στρατιᾷ, 
ἀπαίρει ἐκεῖϑεν μετὰ τῆς περιλειῳφϑείσης δυνάμεως καὶ ἄπεισιν εἰς 30 
Νιινευί, καὶ μετ᾽ ὀλίγον ἐπιβουλευϑεὶς παρὰ τῶν πρεοβυτέρων 
, B παίδων ἀνῃρέϑη, τῶν μὲν ἀνῃρηκότων αὐτὸν φυγόντων, Ναχορ- 


4 ἔστειλεν Α. 9 .εὑρέϑησαν σώματα Α. ᾿ 19 alterum καὶ om A. 
22 αὐτὸν] αὐτῶν A. ψαχορδὰν AW, Ναχωρδὰν P, Νασορ- 
δὰν codex Colberteus: Iosepho ᾿ἀσσαραχόδδας. 


9 


capturum esse me existimes ; sed illud potius cum animo tuo reputa, 
ubi sint reges gentium quos maiores mei confecerunt. eam epistolam 
Kszechías lectam in templo reposuit, et supplicavit deo "vide domine et 
audi verba Senacherimi quae ad me scripsit in tuam contumeliam, viventis 
dei, et eripe nos e manu eius." Esaias confirmat regem, asserens deum 
exaudisse preces eius: eaque noete caesa sunt ab angelo in castris ÁAssyrio- 
rum centum et octoginta quinque milia, quorum cadavera postridie inventa 
sunt. exercitus reliquiae Hierosolymis discesserunt. coactns est et Sena- 
cberimus obsidionem Pelusii solvere, cum mures una nocte arcus caeteraque 
Ássyriorum arma corrosissent. hocin libris Regum scriptum non reperi- 
tur, sed Iosephus ab Herodoto mutuatus refert: et Berosum Chaldaicarum 
rerum scriptorem narrare ait, Senacherimum ab Aegyptiaco bello redeun- 
tem exercitum Rapsacis Hierosolymis repperisse, ac pestilenti morbo divi- 
nitus in Assyrios immisso centum et ectoginta quinque milia- una nocte pe- 
riisse cum ducibus et centurionibus. qua clade perterritum, et iis qui so- 
pererant metuentem , cum reliquiis Niniven profectum et paulo post insidiis 
maiorum filiorum sublatum esso, percussoribus fuga elapsis et Nachordane 


ANNALIUM II 95. 197 


dà» δὲ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν διαδεξαμένους — "Ebtxlac δὲ τοῦ 
φόβου ἀπαλλαγεὶς τῷ ϑεῷ ηὐχαρίστει. καὶ μετ᾽ ὀλίγον νοσήσαντε 
αὐτῷ προσελϑὼν Ἡσαΐας κατ᾽ ἐντολὴν τοῦ ϑεοῦ εἶπε “τάξαι τῷ 
οἴκῳ σου" οὐ γὰρ ζήσῃ" τῷ δὲ ἡ τοῦ ϑνήσκειν ἐλπίς, καὶ ὅτε 
5 παῖδας μὴ ἔχων ἔρημον ἔμελλε τὴν βασιλείαν καταλιπεῖν γνησίας 
διαδοχῆς, ἐποίεε μείζω τὴν συμφοράν, καὶ ἀϑυμῶν ἐπὶ "τούτοις 
ἔχλαυσε, ζωὴν ἐπιδαψιλευϑῆναε αὐτῷ ἐξαιτούμενος τὸν Ouóv. 
ἐλϑὼν δὲ αὖϑις Ησαΐας ὑγείαν αὐτῷ μετὰ τρίτην ἡμέραν εὐαγγε- 
λίζεται καὶ προσϑήκην ζωῆς ἐτῶν πεντεκαίδεκα. ὃ δὲ τοῦ ϑαύμα- 
1O τὸς τὸ ὑπερφυὲς λογιζόμενος, σημεῖον ἥτει τὸν προφήτην δεῖξαι C 
αὐτῷ εἰς πίστωσιν τῶν ἐπηγγελμένων. τοῦ δὲ προφήτου τὸν ϑεὸν 
Σχετεύσαντος σημεῖον γενέσϑαι, ἤδη ἐπὶ δυσμὰς δέκα βαϑμοὺς 
ἀποκλίνας 0 ἥλιος καὶ σκιὰν ποιήσας, ἐπέστρεψεν εἰς τὰ ὀπίσω 
déxa ἀναβαϑμούς. ἐντεῦϑεν Ἐζεκίας τῆς νόσον ἀπήλλαχτο. ὃ δὲ 
15» τῶν Βαβυλωνίων βασιλεὺς Βαλαδὰν πρὸς Ἐζεκίαν πρεσβείαν ποιησά- 
μενος καὶ δῶρα στείλας, σύμμαχὸν αὐτὸν καὶ φίλον ἔχειν ἠξίου. ὃ δὲ 
τοῖς πρέσβεσι τοὺς ϑησαυροὺς ὑπέδειξε καὶ τὰ ὅπλα καὶ πᾶσαν τὴν 
βασιλικὴν πολυτέλειαν, καὶ ἀνταποστείλας δῶρα τῷ Βαβυλωνίῳ 
ἀπέλυσεν αὐτούς. Ἡσαΐας δὲ εἶπε τῷ Ἐζεκίᾳ ^ ἐλεύσονταε ἡμέραι, 
ἜΣ xal ὃ πλοῦτος ὃν ἐϑεάτρισας εἷς Βαβυλῶνα μετατεϑήσεται, καὶ οἱ D 
υἱοί σου. ἔσονται elg εὐνούχους τῷ βασιλεῖ Βαβυλῶνος Ἐζεκίας 
δέ, ἐπεὶ μὴ διαπεσεῖν τὸν λόγον τοῦ ϑεοῦ δυνατόν, “ἔστω φησί 
“εἰρήνη ἐν ταῖς ἡμέραις μου ἐπιβιοὺς δὲ τὸν προστεϑέντα αὐ- 


9 τὸ ὑπερφυὲς τοῦ θαύματος ΑΞ. 13 δυσμᾶς om A. 16 ἔχειν. 
καὶ φίλον Α. 23 προστεθέντα  προσγενηϑένεα A. 


- 


flio eius regnum adepto. Ezechias adempto metu gratias agit deo. verum 
non multo post eum aegrotantem dei iussu convenit Esaias &c testamentum 
facere iubet: neque enim victurum esse. at illi et exspectatio mortis et or- 
bitas liberorum , qui ín regno succederent, exaggerabant malum. itaque ' 
anxius flepiliter orat deum ut vita sibi prorogetur. cui reversus Esaias post 
triduum sanitatem pollicetur, et additamentum quindecim annorum vitae. 
at ille miraculum quod veri fidem excedebat reputans, signum postulat in 
confirmationem pollicitationum. quo prophetae precibus impetrato, umbra 
solarii iam decem versus occasum progressa partes, totidem versus ortum 
regressa est. Ezechia morbo iam liberato rex Babyloniorum Baladas lega- 
tos cum muneribus ad eum mittit, societatem eius et, amicitiam expetens. 
at ile thesauros et arma omnemque regiam magnificentiam legatis mon- 
&trat, eosque cum muneribus ad Babyloniam remittit. tum Esaias Ezechiae 
ait "tempus erit cum divitiae, quas spectandas exhibuist, Babylonem trans- 
ferentur , et filii tui regis Babylonii eunuchi erunt." Ezechias, qui verbum 
domini non irritum esse posse sciret, "pax" inquit "esto mea aetate. οἱ 


| nr 
| 


198 IOANNIS ZONARAE 


τῷ χρόνον εἰρηνικῶς, ϑνήσκει, πεντηκοστὸν καὶ τέταρτον ἔτος ἀνί- 
ouc ἐν τῇ ζωῇ, ἐννέα δὲ βασιλεύσας καὶ εἴχοσι.. 

Διαδεξάμενος δὲ τὴν ἀρχὴν ὃ υἱὸς αὐτοῦ ἸΠανασσῆς πᾶν εἷ- 
δος καχίας καὶ ἀσεβείας πρότερον ἐπεδείξατο, μιάνας τε τὸν ναὸν 
καὶ μηδὲ τῶν προφητῶν φεισάμενος. ὄργισϑεὶς δὲ διὰ ταῦτα 65 
ϑεὸς τὴν τῶν Βαβυλωνίων στρατιὰν κατὰ τῆς ᾿Ιουδαίας ἐκίνησεν, 

Ww I 79 ^ ὔ 4 . * - [4 c 
PLI1I27 τήν Tt χώραν ἐληΐσατο xal τὸν Ἀϊανασσῆν ἐχειρώσατο. ὁ δὲ 
συνεὶς ἑαυτὸν τῆς συμφορᾶς αἴτιον, ἀπέχλινεν εἷς μετάνοιαν καὶ 
ἑχέτευε τὸν ϑεὸν λῦσαί οἱ τὰ δυσχερῆ. καὶ ὃ ϑεὸς ἐπακούσας αὖ.-- 
τοῦ λύει τε τῆς αἰχμαλωσίας αὐτὸν καὶ εἰς τὴν βασιλείαν ἀποκα- 10 
ϑίστησιν. ἐπανελθὼν δὲ ἐκεῖνος εὐσέβειαν αὐτός ve μετἥει καὶ 
τὸν λαὸν μετιέναι ἀνέπειϑεν. οὕτω δὲ ζήσας ζηλωτὸς ἐγένετο διὰ 
τὴν εὐσέβειαν, καὶ ἐτελεύτησε βασιλεύσας ἐνιαυτοὺς πέντε πρὸς 
πεντήκοντα, βιώσας δὲ τοὺς πάντας ἑξήχοντα καὶ ἑπτά. 
| 24. Ἢ βασιλεία δὲ πρὸς Μμὼς μετῆλθε τὸν παῖδα αὐτοῦ, 15 
" μιμησάμενον τὰ τῆς νεότητος τοῦ οἰκείου πατρός. ἀπέθανε δὲ 
Β ἐπιβουλευϑείς, ζήσας ἐνιαυτοὺς ἐπὶ τέσσαρσιν εἴκοσι, δύο δὲ βα- 
σιλεύσας. τοὺς δὲ αὐτὸν ἀνελόντας ἐτιμωρήσατο 7) πληϑὺς καὶ 
βασιλέα τὸν υἱὸν ἐκείνου ἀνέδειξεν ᾿Ιωσίαν, ὄγδοον τῆς ἡλεκίας 
ἀνύοντα χρόνον" ὃς εὐσεβὴς ἐγένετο καὶ τὸν λαὸν ἀνέπειϑεν εὖσε- 20 
βεῖν. ἐπισχευάσαε δὲ βουληϑεὶς τὸν ναὸν παρήνει τοῖς ὑπὸ χεῖρα 


7 μανασσῇ Α. 16 οἰκείου πατρόρ] πατρὸρ αὐτοῦ Α. — 21 τοὺρ 
ὑποχεῖρα Α. . | 


FowTrBs. Cap.24. losephi 4nt. 10 4—6. Regum 4 21—24. 
Paralip. 2. 33— 36. 


adiecto sibi tempore pacate exacto, moritur anno vitae quinquagesimo 
quarto , regni nono et vigesimo. | 
Manasses autem filius eius suscepto regno nullum flagitii et impieta- 
tis genus praetermisit. nam et templum polluit et ne ἃ prophetis quidem 
occidendis sibi temperavit. quamobrem irátus deus Babyloniorum exer- 
citum contra Iudaeam excivit, qui et provinciam vastavit et Manassem ce- 
pit. qui se calamitatis esse causam intelligens, ad poenitentiam deflexus 
deum orat ut aerumnas depellat. ita voti compos factus et vinculis solvitur, 
et in regnum restitutus cum ipse religionem colit, tum populo auctor est ut 
idem faciat: et exemplum pietatis factus, obit anno regni quinquagesimo 
quinto , aetatis sexagesimo septimo. 
24. Regnum ed filium eius Amosum devolvitur, qui adolescentiae 
paternae imitator, anno aetatis vigesimo quarto, regni secundo, per insi- 
jas occiditur. de cuius percussoribus supplicio sumpto populus filum eius 
Iosiam annos octo natum regem appellat, is pius fuit, et populum ad dei 
cultum cohortatus, suscoptaque templi refectione, monuit eos qui aderant 


ANNALIUM ἢ 24. 199 


διδόναι εἰς τὴν ἐπισκευὴν ὅσον ἕκαστος βούλεται. καὶ οὕτω ovya- 
χϑέντων χρημάτων ὃ τε ναὸς ἀνεχαινίσϑη καὶ τοῖς περιττεύσασιν 
εἰς κρατῆρας καὶ σπονδεῖα καὶ φιάλας ἐχρήσατο, τοῦ ἀρχιερέως 
ΣΧελχίου “τούτοις ἐπιστατοῦντος. ὃς ἐντυγχάνει ταῖς ἱεραῖς τοῦ 
5 ωυσέως βίβλοις ἐν τῷ ἐξάγειν τοῦ ἱεροῦ ταμείου τὸ ἀργύριον, 
ἀποχειμέναις ἐκεῖ, καὶ στέλλει ταύτας διὰ τοῦ γραμματέως τῷ βα- C 
σιλεῖ. ὡς δ᾽ ἀνεγνώσϑησαν αὐτῷ, τὴν ἐσθῆτα διέρρηξε καὶ πρὸς 
τὴν προφῆτιν Ὀλδὰν γυναῖχα Σελοὺμ ἔπεμψε τὸν ἀρχιερέα ΧΧελκίαν 
καὶ ἄλλους, ἱλεώσασθϑαι τὸν ϑεὸν ἀξιῶν αὐτήν. ἡ δὲ τὸ μὲν 
lO ϑεῖον ἤδη ψῆφον εἶπεν ἐξενεγχεῖν κατὰ τῆς χώρας καὶ τοῦ λαοῦ 
ἀσεβήσαντος, διὰ δὲ τὸν βασιλέα δίκαιον ὄντα οὐκ ἐπάξειν νῦν τὰ 
κακά, ἀλλ᾽ αὐτοῦ παρελϑόντος γενήσεται τὰ ἐψηφισμένα. ὃ δὲ 
“τούτων ἀκούσας συνήγαγε τὸν λαὸν εἰς “Ιεροσόλυμα, καὶ εἰς ἐπή- 
xoov πάντων τὰς ἱερὰς βίβλους ἀναγνωσθῆναι πεποίηκεν. εἶτα 
LS ὕρχους 2x πάντων ἀπήτησε φυλάττείν τοὺς νόμους καὶ σέβεσθαι 
τὸν ϑεόν. καὶ ϑύων ὃ λαὸς ἐξιλεοῦτο τὸν κύριον. ἐνέπρησε δὲ D 
καὶ τὰ ἀναϑήματα τῶν εἰδώλων, καὶ τοὺς ἱερεῖς αὐτῶν ἐθανάτωσε, 
xal τὰ τῶν ψευδοπροφητῶν ὀστᾶ πυρὶ κατέκαυσεν ἐπὶ τοῦ βωμοῦ 
ὃν ἀνέστησεν “Ιεροβοάμ, κατὰ τὴν τοῦ προφήτου πρόρρησιν, ὃς 
«UP ϑυσιάζοντι προσῆλϑεν ἐχείνῳ καὶ προεῖπε ταῦτα ποιήσειν ἀπόγονῃν 
τοῦ 4αβὶδ ᾿Ιωσίαν μετὰ τριαχόσια ἔτη καὶ ἑξξήχοντα πρὸς ἑνί. καὶ 
πρὸς τοὺς ᾿Ισραηλίτας δὲ πορευϑ εἰς "Ἰωσίας, ὅσοι τὴν αἰχμαλωσίαν 


11 ἐπάξει Α. 13 ἀλλ᾽ AW, om P.  ὀ 16 κύριον] ἂν A, 
Θεόν PW. 18 πυρὶ οπι Α. 19 πρόρρησιν τοῦ προφήτου Α. 
20 ϑυμιάξοντι Α. 2t ἑνί) τῷ &ví A. 


ut suo quisque arbitratu ad opus aliquid conferret. eo pacto pecunia coa- 
cta et templum instauratum est, et quae superfuerat in crateres calices et 
phialas collata, Chelcia pontifice administratore. qui dum pecuniam ex 
aerario depromit, sacros libros Mosis temere illuc coniectos invenit ac per 
scribam regi mittit. qui lectis illis vestes suas lacerat, et Chelciam sacer- 
dotem cum aliis ad Oldam fatidicam mulierem Selumi uxorem mittit , petens 
ut deum placet. illa respondet, numen iam suffragium tulisse contra regio- 
mem et populum violntae religionis reum, tamen ob regis iustitiam clades 
non esse nunc immissurum, sed amoto illo tum demum sententiam latam 
exsecuturum. rex his auditis populum Hierosolyma convocat et sacros li- 
bros audientibus omnibus recitandos curat. deinde iureiurando obstringit 
omnes ut leges servent et numen colant. quare populus sacrificiis placat 
deum. post haec simulacrorum donaria incendit, eorum sacerdotes occidit, . 
et pseudoprophetarum ossa in ea ara cremat quam Ieroboamus exstruxerat ; 
quemadmodum propheta ille ei immolanti praedixerat, fore losiam quendam 
e posteritate Davidica qui illa facturus esset: idque factum post annos tre- 
centos sexaginta unum, idem etiara Israelitas, qui captivitatom effngerant, 


.900 - IOANNIS ZONARAE 


διέφυγον, τὸν πάτριον παρήνει ϑρησχεύειν ϑεὸν xal κατὰ νόμους 
βιοῦν. καὶ ἐξ ἁπάσης τῆς χώρας ἀφανίσας τὰ εἴδωλα, εἷς Icpov- 

P I 113 σαλὴμ τὸ πλῆϑος συνήγαγε, καὶ τὴν τῶν ἀζύμων ἑορτήν, ἣν πάσχα 
καλοῦσιν, ἑώρτασε. βίον δὲ εἰρηνικὸν διαγαγών, ἐοξευϑεὶς ἐπὶ 
τέλει τὸν βίον κατέστρεψεν. ὃ γὰρ τῶν «Αϊγυπτίων βασιλεὺς Ne-5 
χαὼ Ἰἥήδους πολεμήσων ἀπήει, εἶργε δὲ αὐτὸν ᾿Ιωσίας διὰ τῆς 
χώρας αὐτοῦ παρελϑεῖν. ὃ δὲ μὴ ἐπ᾽ αὐτὸν στρατεύειν ἐδήλου 
αὐτῷ. ᾿Ιωσίας δὲ οὐ μεϑίετος. ἤδη οὖν παρετάσσοντο μαχεσό-- 
μενοι, καὶ ᾿Ιωσίαν διατάσσοντα τὸν οἰκεῖον λαὸν τοξεύσας “41γύ-- 
πτιος τὸν πόλεμον ἔλυσεν. ὃ δὲ βασιλεὺς ἀναζεύξας εἷς “Ἱεροσόλυμα 10 
τελευτᾷ, βασιλεύσας ἔτη τριάκοντα πρὸς ἑνί, -ζήσας δὲ πρὸ τῆς 
βασιλείας ὀκτώ. ἐπὶ τούτου “]ερεμίας ἦν ὃ προφήτης, ὃς καὶ τὰ 

. συμβήσεσϑαι μέλλοντα τῇ “Ἰερουσαλὴμ δεινὰ προηγόρευσε καὶ τὴν 

Β ὑπὸ “Ρωμαίων αὐτῆς ἅλωσιν. οὐ μόνον δὲ οὗτος περὶ τούτων 
προέγραψεν, ἀλλὰ καὶ Ἰεζεκιὴλ πρῶτος περὶ τούτων δύο βιβλία 15 
κατέλιπεν. ἦσαν δὲ ἄμφω τῆς ἱερατικῆς φυλῆς. | 

Τελευτήσαντος δὲ "Ioíou ᾿Ιωάχαξ ὃ παῖς αὐτοῦ ἦρξεν, εἴκο-- 
W I 80 σιν ἐπὶ τρισὶν ἐνιαυτῶν ὦν, ἀσεβὴς γεγονώς" ὃν ἀπὸ τοῦ πολέμου 
ἀναζευγνὺς 6 τῶν Alyuntiuv βασιλεὺς ἔδησε, καὶ τὴν μὲν βασι- 
λείαν τῷ πρεσβυτέρῳ ἀδελφῷ ᾿Ἐλιωοκεὶμ δέδωκεν, ᾿Ιωακεὶμ μετονο- 30 
βάσας αὐτόν, καὶ εἰσφορὰν τῇ χώρᾳ ἐπιτάξας ἑκατὸν ἀργυρίου 
τάλαντα, ἕν δὲ χρυσοῦ. τὸν δὲ loyal ἀπήγαγεν εἷς τὴν «ἴγυ- 


* 


8 γοῦν A. 14 Ρωμαίων libri mss omnes, Woevoloy PW ex 
coniectura Wolfii: sed Iosephus καὶ τὴν νῦν ἐφ᾽ ἡμῶν γενομένην 
ἄλωσιν. μόνον Α Iosephus, μόνος PW. 22 τὸν ἰωάχαξ 


ὃὲ A. . τὴν om A. 


monuit ut patrium deum colerent et leges observarent: et sublatis ex omni 
provincia simulacris, populoque Hierosolyma congregato, azymorum fe- 
stum, quod Pascha vocant, celebravit ; ac vita tranquilla acta tandem sagitta 
ictus obiit. nam rex Aegyptiorum Nechaus bellum Medisillaturus, cum 
transitu per Iudaeam ἃ Iosia prohiberetur quamvis sine maleficio se transi- 
turum promitteret, pugnam instruit; et Iosia dum aciem ordinaret sagitta 
icto bellum solvit, rex Hierosolyma reversus decedit, anno regni e- 
simo primo, quod annos octo natus susceperat. sub hoc fuit propheta Hie- ᾿ 
remias, qui cladem Hierosolymis imminentem vaticinatus , fore praedixit ut 
8 Romanis caperentur. neque hic solum, sed et Ezechiel primus his de 
rebus duos libros reliquit, uterque ex tribu sacerdotali. 

Iosia defuncto Ioachasus filius eius annos viginti tres natus regnare 
incipit , homo impius, quem Aegypti rex a bello reversus in vincula coniecit, 
ὃς regnum seniori fratri Eliacimo dedit , mutato eius nomine in Ioachimum: 
imperatoque regioni centum argenti et unius auri talentum tributo, loacha- 


ANNALIUM 1I 24. | 201 


σετον, ὅπου καὶ ἐτελεύτησεν. ὃ δὲ χρόνος τῆς βασιλείας αὐτοῦ τρεῖς 
ἦσαν μῆνες ἐπὶ δέκα ἡμέραις. 
᾿Ιωακεὶμ δὲ ἀσεβεῖ τε ὄντι καὶ κακούργῳ ἔτος ἤδη τῆς fact- C 
λείας ἠνύετο τέταρτον, καὶ τὴν Βαβυλωνίων ἀρχὴν Ναβουχοδονό- 
S σορ περιεζώσατο. οὗτος τὸν «Αἰγύπτιον Νεχαὼ νικήσας πολὺ μέ- 
qoc τῆς χώρας αὐτοῦ παρεσπάσατο. ἐν ὀγδόῳ δ᾽ ἔτει τῆς βασι- 
Δλεέας ᾿Ιωακείμ, ἐπιστρατεύει τῇ ᾿Ιουδαίᾳ μετὰ βαρείας δυνάμεως. 
“Ἰωακεὶμ δὲ δείσας ὑπόφορον ἔϑετο τῷ Βαβυλωνίῳ τὴν χώραν 
πὴν ἑαυτοῦ. καὶ τρισὶ μὲν ἔτεσι προσῆγε τοὺς φόρους. εἶτα 
XO τοὺς Aiyunriovç ἀκούσας κατὰ τοῦ Βαβυλωνίου χωρεῖν, ἐπέ- 
exse τὴν τῶν φόρων καταβολήν, καίτοι τοῦ προφήτου "Itgtulov 
σιρολέγοντος τὴν ὑπὸ τοῦ Βαβυλωνίου τῆς πόλεως ἅλωσιν καὶ τὴν 
“ποῦ βασιλέως ᾿Ιωακεὶμ ἀναίρεσιν, καὶ οὗ μόνον εἰπόντος ἀλλὰ καὶ p 
ωθάψαντος καὶ εἰς ἐπήχοον τοῦ πλήϑους ἀναγνόντος τὴν συγγρα- 
MS» ep». ἣν λαβόντες οἱ ἡγεμόνες τῷ βασιλεῖ προσήνεγκαν" 6 δὲ ἐπὶ 
"oig γεγραμμένοις χολωϑεὶς πυρὶ τὸ σύγγραμμα κατῃϑάλωσε, τὸν 
«Ji προφήτην καὶ Βαροὺχ τὸν γραμματέα αὐτοῦ κολάσαι ἐζήτει. 
«ἀλλ᾽ oi μὲν φυγόντες ἔξέχλιναν τὴν ὀργὴν αὐτοῦ" μετ᾽ οὐ πολὺ δὲ 
«κατ᾽ αὐτοῦ στρατεύεε ὃ Βαβυλώνιος, ᾿Ιωακεὶμ δὲ ἀπραγμόνως 
JU αὐτὸν εἷς τὴν πόλιν εἰσδέχεται. ὃ δὲ τούς τε κρείττους τῶν πολι-- 
τῶν καὶ αὐτὸν τὸν βασιλέα ἐφόνευσε, τρισχιλίους δὲ τοὺς καλλί- 
στους αἰχμαλώτους ἀπήγαγεν, ἐν οἷς ἦν καὶ ὃ προφήτης ᾽]εζεκιὴλ 
παῖς ὦν, τὸν δὲ υἱὸν τοῦ κτανϑέντος βασιλέως, ᾿Ἰωακεὶμ ὄνομα- P I 114 
ζόμενον καὶ αὐτόν, ἄναδεῖξας βασιλέα τῆς Ιουδαίας. 


10 χωρεῖν unte ἀκούσαρ Α. 24 ἀνέδειξε Ὦ an δὲ omittendum? 


sum in Aegyptum abduxit, ubi et mortuus est, tempus regni eius fuere tres 
menses et decem dies. 

Joachimus autem vir impius et facinorosus cum quartum iam annum - 
imperaret, Nabuchodonosor Babylonium imperium suscipit, Nechaum : 
Aegyptium victum magna parte provinciae mulctat, anno Ioachimi octavo 
cum is copiis Iudaeam ingressus ita hominem perterrefacit ut suam re- 
gionem Babylonio tributariam redderet. ac per triennium quidem tributa 
solvit, post cum audisset Aegyptios rebellantes Babylonium invasuros, ea 
inhibuit, quamvis Hieremias propheta praedixisset fore ut Babylonius et 
urbem caperet et Ioachimum tolleret; neque praedixisset solum sed etiam 

ipsisset, scriptaramque populo audiente recitasset. quam duces regi, ἢ 

obtulerunt, ille vero iratus exussit, prophetam et Baruchum scribam eius 
ad supplicium quaerens: sed jlli fuga iram eius declinarunt. neque multo 
post bellum infert Babylonius, et a Ioachimo otiose in urbem admissus ci- 
vium optimum quemque et ipsum regem occidit, et tria milia formosissimo- 
.rum captiva abducit, inter quos et propheta Ezechiel fuit, puer adhuc. 
filium autem regis interfecti, qui et ipse Ioachimus vocabatur, Iudaeorum 
regem appellat. 


202 IOANNIS ZONARAE ᾿ 


Οὕτω μὲν τέλους ἔσχεν ᾿Ιωακείμ, ἐνιαυτοὺς βιώσας ἕξ καὶ 
τριάκοντα, βασιλεύσας δὲ ἕνδεκα. ὃ δὲ Βαβυλώνιος ὑποπτεύσας 
βνησικακῆσαι τὸν. υἱὸν ἐκείνου διὰ τὸν góvov τὸν τοῦ πατρὸς καὶ 
ἀποστατῆσαι, πέμψας ἐπολιόρκει αὐτόν. ὃ δὲ μὴ ϑέλων τὴν πό- 
Ai» δι᾿ αὐτὸν κινδυνεῦσαι, παραδίδωσιν ἑαυτὸν καὶ τοὺς προσή- 5 
xovrag αὐτῷ τοῖς πολεμίοις ἐπὶ συνϑήχαις μή τι καχῶσαι τὴν πόλεν 
ἢ αὐτούς" ἃς παρέβη ὃ Βαβυλώνιος, κελεύσας τὴν ἐν τῇ πόλει πᾶσαν 
νεότητα καὶ τοὺς τεχνίτας ἀπαγαγεῖν πρὸς αὐτόν, οὗ πρὸς ὀχτα-- 

B χοσίοις τριάκοντα δύο εἷς δέκα χιλιάδας ἢρίϑμηντο. τὸν ᾿Ιωακεὶμ 
δὲ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ xal τοὺς φίλους καϑεέίρξας ἐφύλαττε, 10 
μῆνας τρεῖς βασιλεύσαντα xal ἡμέρας δόια. (3229) τὴν δὲ τῆς 
“Ἱερουσαλὴμ βασιλείαν τῷ τοῦ ᾿Ιωακεὶμ παραδέλφῳ τῷ “Σεδεκία 
παρέδωκεν, ὁμόσαντι μὴ εὐνοήσειν τοῖς «Αἰγυπτίοις, ἀλλ᾽ αὐτῷ 
φυλάξειν τὴν χώραν. «ὃ δὲ νέος ὧν (εἴκοσι γὰρ καὶ ἑνὸς ἦν ἐτῶν 
ὅτε παρέλαβε τὴν ἀρχήν) καὶ ὑπερόπτης τοῦ δικαίου τε xal τοῦ 15 
δέοντος, παραινοῦντε τῷ “Ἱερεμίᾳ τὰς ἀσεβείας καὶ τὰς παρανο- 
μίας λιπεῖν οὐχ ἐπείϑετο, οὐδ᾽ ἐπίστευε λέγοντι τὰς μελλούσας 
ἔσεσϑαι συμφορὰς αὐτῷ τε καὶ τῷ λαῷ" ἃς καὶ Ἰεζεκιὴλ ἐν Βαβυο- 

C λῶνε προέλεγε καὶ γράψας ἀπέσταλκεν εἰς “Ιεροσόλυμα. ἠπίστησε 
δὲ ἀμφοῖν τοῖς προφήταις ὃ Σεδεκίας ὡς τάχα διαφωνοῦσι. περὶ 50 
μὲν γὰρ τῶν ἄλλων συνεφώνουν, περὶ δὲ αὐτοῦ Σεδεκίου ἐδόκουν 
᾿ἐναντιοῦσϑαι. ᾿]εζεκιὴλ μὲν γὰρ μὴ ὄψεσθαι τὴν Βαβυλῶνα αὖ- 


1 ἔσχε τέλους Α. — 3 dxs(vov υἱὸν A, 770m À. 11 βασι- 
λεύσαντα A, βασιλεύσας PW. 20 τοῖν προφήταιν À. 


ΕΌΝΤΕΒ. , Cap. 25. Iosephi Ant. 10 T et 8. Hegum 4 24 et 25. 
Paralip. ἃ 36. "P 


Hic finis Ioachimi fuit, cum vixisset. annos triginta sex, imperasset 
undecim. at Babylonius, veritus ne filius paternae caedis memor desci- 
sceret, missis copiis eum obsedit. qui cum urbem sua causa periclitari nol- 
let, se cum necessariis eo pacto illi dedit ut nec urbem nec ipsos violaret : 
quo non stetit hostis, sed omnem pubem civitatis et artifices ad se perduci 
iussit, quorum numerus inventus est decem milia octingenti et triginta duo. 
Ioachimum cum matre et amicis in custodia habuit, cum tres menses et de- 
cem dies regnassét, (25) regnum Hierosolymitanum Sedeciae Ioachimi 

* e patruo tradidit, quem iureiurando adegit ne studeret Aegyptiis sed provin- 
ciam ipsi conservaret. is vero principatum adeptus, adolescens natus an- 
nos unum et viginti, fastu elatus, aequitatis οἱ officii nulla ratione habita, 
Hieremiae ab impietate et. iniuriis dehortanti neque paruit, neque credidit 
eas sibi et populo clades imminere quas et Ezechiel Babylone praedicens 
litteris mandatas Hierosolyma miserat. neutri autem fidem adhibuit for- 
tassis ob dissensionem. nam in caeteris quidem congruebant, de Sedecia 
autem videbantur discrepare, cum Ezechiel eum Babylonem non visurum 


. ANNALIUM II 95. 208 


τὸν προεφήτευεν,  Iegeulac δὲ δέσμιον αὐτὸν ἀπαχϑῆναι πρὸς Ba- 
ββυλῶνα προέλεγε. συνῳδὰ δὲ τοῖς προφήταις καὶ τὰ περὶ τού- 
Tov προείρηντο" τυφλωϑεὶς γὰρ ἐν Ἰουδαίᾳ καὶ δέσμιος ἀπαχϑεὶς 
τὴν Βαβυλῶνα οὖκ ἐθεάσατο. | 
$5 Οὗτος ὃ Σεδεκίας ἐπὶ ἔτη ὀκτὼ τηρήσας τὴν πίστιν τὴν πρὸς W 1 81 
τὸν Βαβυλώνιον, πρὸς τοὺς «Αἰγυπτίους ἀπέχλινε. διὸ στρατεύσας 
ó Ναβουχοδονόσορ ἐπολιόρκει τὴν ϊερουσαλήμ. τῶν δ᾽ «Αϊγυπτίων D 
εἷς συμμαχίαν ἡκόντων τοῖς Ἰουδαίοις, προῦπαντήσας σφίσιν ὃ 
Βαβυλώνιος καὶ τρεψάμενος αὐτοὺς διώχει. οἱ δὲ ψευδοπροφῆς 
10 ταε μηκέτι τοὺς πολεμίους πολιορχήσειν αὐτοὺς ἔλεγον" “Ἱερεμίας 
δὲ καὶ ὑποστρέψαι αὐτοὺς καὶ τὴν πόλιν αἱρήσειν καὶ xaracxd- , 
azur καὶ τὸν ναὸν ἐμπρήσειν καὶ τὸν λαὸν τὸν τέως περίιλειφϑη- 
eóusvov ἀπάξειν προηγόρευε δορυάλωτον, ἐπ᾽ ἔτη δουλεύσοντα 
Ξβδομήκοντα, μέχρις οὗ Πέρσαι καὶ ἸΠῆδοι τὴν Βαβυλωνίων 
Ι5. ἀρχὴν καταλύσουσι" τότε δὲ λυϑῆναι τῆς αἰχμαλωσίας αὐτούς, 
2«ol τὸν ναὸν αὖϑις καὶ τὴν πόλιν ἀνοικοδομῆσαι. ταῦτ᾽ ἔλεγεν 
“Ζερεμέας" ὃ δὲ βασιλεὺς καὶ οἱ περὶ αὐτὸν τοὺς λόγους αὐτοῦ 
«ἐμυχτήριζον. ἀπιόντι δὲ τῷ προφήτῃ πρὸς ᾿Αναϑὼϑ' τὴν πατρίδα P I 116 
«συναντήσας τις τῶν ἀρχόντων καὶ κατασχὼν ὡς αὐτόμολον ἤγαγε 
Ὁ» -πρὸς τοὺς ἄρχοντας" οἵ αἰχισάμενοι αὐτὸν ἐτήρουν εἷς κόλασιν. 
Κατὰ δὲ τὸ ἔννατον ἔτος τῆς βασιλείας Σεδεκίου ἔπεισι τὸ 
«ἰεύτερον κατὰ τῶν “Ἱεροσολύμων ὃ Βαβυλώνιος, καὶ ἐφ᾽ ἕνα πρὸς 
^0 ἡμίσει ἐνιαυτὸν. κραταιῶς τὴν πόλιν πολιορκεῖ. τῇ δὲ πολιορ-- 


2 ἔλεγε A. ὅ τὴν alterum om A. 


praedixisset, Hieremias captivum abductum iri Babylonem vaticinaretur. 
sed et illa inter se consentiebant: nam caecatus in Iudaea et captivus abdu- 
ctus Babylonem non vidit. 

Hic Sedecias Babyloniis per octo annos servata fide ad Aegyptios in- 
cinavit. qua de causa Nabuchodonosor Hierosolyma obsedit, profligatis 
prius Aegyptiis qui Indaeis suppetias veniebant, quos cum persequeretur, 
negabant pseudoprophetae hostes urbem porro obsessuros: Hieremias con- 
tra et redituros et capturos urbem et eversuros affirmabat, et templum in- 
censuros et populi reliquias in captivitatem abducturos, ubi serviturus esset 
annos septnaginta, donecPersae et Medi Babyloniorum imperium destruxis- 
sent; ac tum demum captivos dimissum iri et templum atque urbem instau- 
raturos. Hieremiam haec asseverantem rex et aulici proceres subsanna- 
bant. qui cum aliquando in patriam Anathotham iret, in via ἃ principe 
quodam pro transfuga comprehensus ad magistratus adducitur: a quibus 
excruciatus ad supplicium asservabatur. 

Anno regni Sedeciae nono secundum aggreditur Hierosolyma Baby- 
lonius; cumque urbem menses ectodecim obsidione pressisset , ad hostilem 


204 IOANNIS ZONARAE 


κίᾳ καὶ λιμὸς συνηνέχϑη xol ἐπὶ τούτοις λοιμός. Ἱερεμίας δὲ 
καὶ καϑειργμένος δέξασϑαι τὸν Βαβυλώνιον παρεκάλει τὸ πλῆϑος" 
σωϑήσεσϑαι γὰρ οὕτως" εἰ δ᾽ οὔ, μένοντας ἀπολεῖσϑαι ἢ λιμῷ 


ἢ μαχαίρᾳ" “εἰ δέ τις προσχωρήσει τοῖς πολεμίοις, τὸν ϑάνατον᾽" 
ἔλεγε “ διαφεύξεται." οὐδενὶ μέντοι πιστὸς ὃ προφήτης λελόγιστο, ὅ 


B οἱ δ᾽ ἡγεμόνες καὶ προσηρέϑιζον κατ᾽ ἐκείνου τὸν βασιλέα. ὃ δὲ 


διὰ τὸν καιρὸν αὐτοὺς ϑεραπεύων, ἐνέδωκεν αὐτοῖς χρήσασϑαι 
τῷ προφήτῃ ὡς βούλονται. κἀκεῖνοι αὐτὸν elg λάχκον βορβορώδη 
ἐνέβαλον. Σεδεκίας δὲ τοῦτο μαϑὼν ἀνελκυσϑῆναε αὐτὸν ἐκχεῖϑ εν 
ἐχέλευσε, καὶ λάϑρα καλέσας ἤρετο τί φησι πρὸς τὰ παρόντα 10 
δεινά, ὃ δὲ παραδοῦναι τὴν πόλιν συνεβούλευε τῷ Βαβυλωνίῳ. 
Σεδεκίας δὲ δεδιέναι ἔλεγε μὴ ἀναιρεϑῇ. ὃ δὲ προφήτης οὐδε- 
γὸς αὐτὸν οὕτω ποιοῦντα πειραϑήσεσϑαι δυσχεροῦς ἰσχυρίζετο. 
τὸν μὲν οὖν ὃ βασιλεὺς ἀπέλυσεν, ὃ δέ γε Βαβυλώνιος ἐπολιόρχει 
τὴν πόλιν μετὰ σφόδρας ἐπιϑέσεως, καὶ εἶζε ταύτην τῷ ἑνδεκάτῳ 15 


C ἐνιαυτῷ τῆς ἀρχῆς Σεδεκίου. Σεδεκίας δὲ μετὰ τῶν γυναικῶν 


καὶ τῶν τέκνων καὶ τῶν προσηκόντων Καὶ τῶν φίλων ἔφευγεν ἐχ 
τῆς πόλεως. οἷ δὲ πολέμιοι κατεδίωξαν αὐτὸν καὶ κατέλαβον μο- 
γωϑέντα" οἱ γὰρ ἡγεμόνες καὶ οἱ φίλοι αὐτοῦ διεσπάρησαν. ζω- 
γρήσαντες οὖν αὐτὸν xol τὰ τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας ἤγαγον εἰς 30 
τὸν Βαβυλώνιον. ὃ δὲ ὠνείδισεν αὐτὸν elg ἀχαριστίαν καὶ ἀπι- 
στίαν, ἐκέλευσέ τε τοὺς παῖδας αὐτοῦ καὶ τοὺς φίλους χτανϑῆναι 
ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ" εἶτα καὶ τὰ ὄμματα πηρώσας αὐτοῦ δέ- 
σμιον εἷς Βαβυλῶνα ἀπήγαγεν. καὶ τότε συνῆκε καὶ ἄμφω τοὺς 
προφήτας ἀληϑῶς προειπεῖν. οὗτος τέλος ἐγένετο τῶν ἐκ τοῦ 35 


1 καὶ prius om Α. 9 καὶ om A. 9 οὕτως Α, ovo PW. 
17 ἔφυγεν A. 22 καῖδας) υἱοὺς A. 25 ἀληθῆ A. 


metum fames et pestis accessit, tum Hieremias in carcere multitudinem 
adhortatur ut Babylonium recipiant: sic fore incolumes, alioqui vel fame 
vel gladio perituros; qui autem ad hostes transisset, mortem vitaturum. 
caeterum prophetae fidem hdbebat nemo: duces etiam regem contra eum 
instigabant. qui tempori serviens eum illis tradit ut suo arbitratu tractent: 
quem illi in lacum coenosum coniecerunt. unde Sedecias extractum ef, clam 
arcessitum interrogat quid de urgentibus malis sentiret. propbeta urbem 
Babylonio dedendam censet, regemque metum exitii causantem confirmat, 
si obtemperasset, nihil ei grave eventurum: itaque dimittitur. at Baby- 
lonius magna vi urbem adortus undecimo regni Sedeciae anno capit. Sede- 
cias ex urbe fugiens ab hostibus cum liberis et uxoribus capitur, a suis du- 
cibus et amicis, aliis alio dilapsis, destitutus. Babylonius ad se perducto . 
ingratum animum et perfidiam exprobrat, liberos.atque amicos in eius con- 
spectu iugulari iubet, ipsum effossis oculis vinctum Babylonem abducit. 
tum demum sensit utrumque prophetam fuisse veracem. hic postremus fuit 


ANNALIUM IJI 1. 205 


σπέρματος τοῦ Zlafió βεβασιλευκότων. εἴκχοσε δὲ καὶ εἷς ἐτύγχα- 
yov ἅπαντες, ἐτῶν διελθόντων ἐξότου τῆς βασιλείας ἐπέβη Σαοὺλ D 
πεντακοσίων δέκα καὶ τεσσάρων, μηνῶν 85, ἡμερῶν δεκαΐξ. 
Πεμφϑεὶς δὲ Ναβουζαρδὰν ὃ ἀρχιμάγειρος τοῦ Βαβυλωνίου 

ὁτόν τε ναὸν καὶ τὰ βασίλεια ἐνέπρησε καὶ τὴν πόλιν κατέσκαψε᾿ 
καὶ τὰ τοῦ ναοῦ πάντα ἐσύλησεν. ἐμπέπρηστο δὲ ὃ ναὸς μετὰ 
τετρακόσια, ἔτη καὶ ἑβδομήχοντα μῆνάς τε ἕξ καὶ ἡμέρας δέχα 
ἀφ᾽ οὗ ἐδομήϑη «καιροῦ, ἐκ δὲ τῆς ἐξ «Αἰγύπτου τῶν “Ἑβραίων 
μεταναστεύσεως μετὰ ἑἕξήχοντα δύο ἔτη καὶ χίλια καὶ μῆνας ἕξ 

l0xoi ἡμέρας δέχα, ἀπὸ δὲ τοῦ κατακλυσμοῦ μετὰ χιλίους ἔννακο- 
σίους πεντήχοντα ἑπτὰ ἐνιαυτοὺς καὶ μῆνας ἕξ καὶ ἡμέρας δέχα" W Y 82 
ἐκ δὲ τῆς παραγωγῆς τοῦ πρώτου ἀνθρώπου μέχρι τότε τρισχίλια P I 116 
πεντακόσια δέκα καὶ τρία ἔτη παρήλθοσαν, μῆνες 5 καὶ ἡμέραι δέκα. 


LIBER TERTIUS. 


1. Ναβουζαρδὰν δὲ κατασκάψας τὴν “Ἱερουσαλήμ , τόν τε 
l5labv καὶ τὸν ἀρχιερέα Σαβαῖον xal τὰ σκεύη τὰ ἱερὰ εἷς Βαβυ- 
λῶνα ἐκόμισε. Ναβουχοδονόσορ δὲ τὰ σκεύη τοῦ ϑεοῦ τοῖς ἑαυ-. 


4 ναβουξαρδᾶν Α hic et infra. ἀρχιμάγειρος] ἀρχιστράτηγος 
legendum censet Wolfius: sed ἀρχιμάγειρος LXX, unde Syncellus 
Cedrenus alii. 19 ἀνθρώπου) ἐνιαυτοῦ codex Colberteus. 
μέχοι Α, μέχοις PW. 15 Σαβαῖον] Σαραίαν LXX, Σαρέαν 
osephus; qui Sareae interfecti filium Iosadocum Babylonem dedu- 
ctum narrant. 16 δὲ PW, om P. 


FowTEs. Cap.1l. losephi 4nt. 10. 8et9. Regum 4 25.  Proph. 
Hierem. 40 sg. de Hieremia lapidato deque ossibus eius /lexan- 
dríam translatis eadem leguntur ín Chronico Paschali I p. 293 ed. 
Bonn. et in vitis Prophetarum ibid, 11 p. 210; gartim etiam ín 
Epiphaniü Op. 1I p. 239 ed. Petav. ! 


familiae Davidicae regum, qui numero viginti unus fuerant universi: ela- 
peis, ex quo Saul regnum inierat , annis quingentis et quattuordecim , men- 
sibus sex, diebus sexdecim. | . 

Nabuzardan Nabuchodonosoris magister coquorum iussu regia et 
templum et regiam incendit et urbem evertit, omni ornatu templi spoliato. 
crematum est templum anno quadringentesimo septuagesimo, mense sexto, 
die decimo, postquam conditum fuerat: post Iaraelitarum migrationem ex 
Aegypto annis mile sexaginta duobus, mensibus sex , diebus decem: a dilu- 
vio angis mile nongentis, mensibus sex, diebus decem, a primo homine 
condito in eum usque diem annis ter mile quingentis tredecim, mensibus 
sex et diebus decem. 


1. Nabuzardan Hierosolymis eversis et populum et pentificem Sa- / 
baeum et sacra vasa Babylonem transfert, ea Nabuchodonosor suis diis 


. 
* 


406 IOANNIS ZONARAE 


τοῦ ϑεοῖς ἀγατέϑειμε, τοὺς δὲ αἰχμαλώτους εἷς τὴν οἰκείαν χώραν 
κατῴκισε. τοὺς δ᾽ αὐτομολήσαντας ἐν. τῇ πολιορκίᾳ πρὸς τοὺς 


Β Βαβυλωνίους. ἐν Ιρυδαίᾳ καταλιπὼν ὃ ΝΝαβονζαρδάν, καὶ τοὺς 


πένητας, ἡγεμόνα τούτοις ἐπέστησε Γοδολίαν, ἄνδρα τῶν εὖ γε- 
γονότων ἐπιεικῆ τε καὶ δίκαιον; καὶ τὴν χώραν. ἐργάζεόϑαι αὐτοῖς 5 
ἐνετείλατη, καὶ δασμαψορεῖν τῷ Ναβουχοδανόσρρ. ἐπέταξε, τῷ 
δὲ. προφήτῃ Ἱερεμίᾳ εἰς Βαβυλῶνᾳ -ἀπελϑεῖν προεὶρέπετο " ὃ δὲ 
ἐν τοῖς ἐρειπίοις τῆς πατρίδος ἦϑελε διαερίβειν. καὶ ἀφῆκεν αὖ-- 
τὸν ἐκεῖ, τῷ Γοδολίᾳ ἐπιτάξας πᾶσαν αὐτοῦ ποιεῖσϑαι πρόνοιαν. . 
ἀπέλψσε δὲ αὐτῷ καὶ “τὸν φοιτητὴν Βαρούχ, «τῇ πατρῴῳ γλώττῃ 10 
διαφερόντως πεπαιδευμένον. ὅσοι δ᾽ ἐκ, τῆς Ἱερουσαλὴμ διὸ τὴν 
πολιορκίαν ἀπέδρασαν ἧκον πρὸς Γοδολίαν. ὃ δὲ γεωργεῖν τὴν 
χώραν αὐτοῖς συνεβούλευε καὶ κατοικεῖν ἣν ἕκαστος βούλεταε πόλεν 
καὶ ἀνοικοδομεῖν τὰ ἐρείπια. γνόντες δὲ τὸν Γοδολίαν ἄνδρα 
χρηστόν, ὑπερηγάπησαν αὐτόν. 16 
Ἐπανῆλϑε dé σὺν ταῖς «ἄλλοις χαί.τις καλούμενος Ἰσμαήλ, 
ἐκ τοῦ βασιλείου γένους ὑπάρχων, ὃς πρὸς τοὺς “Δμμανέτας ἀπέ- 
dpa κατὰ τὸν τῆς πολιορκίας καιρόν. ' τοῦτον προσελϑόντα, τῷ 
Τοδολίᾳ τινὲς ἐπιβαυλεύειν αὑτῷ ἔλεγον" εἰ δ᾽ ἐπιτῤέψει ᾿αὐτοῖς 
χτεῖναε τὸν ἄνδρα, διαφεύξεται ἑὴν ἐπιβουλήν. ὃ d ἠπίστει, ἢ 90 
καὶ βέλτιον ἔλεγεν ἡγεῖσϑαι αὐτὸς ἀποθανεῖν ἢ ὄνϑρωπον. κτεῖναι 
πιστεύσαντα αὐτῷ ἑαυτόν. μιετὰ καιρὸν δὲ σὺν ἑτέροις ὁ "Ισμαὴλ 
οὗτος πρὸς Γοδολίαν ἐλϑὼν καὶ ξεν,σϑεὶς ἀπέχτεινε τὸν τὲ Γοδο- 


9 πᾶσαν αὐτοῦ ποιεῖσϑαϊ À, ποιεῖσθαι αὐτοῦ πᾶσαν PW. — 10 πα-. 
— Ὁ e ὅν ommo τι 
dedicat, οἱ captivis in sus regione sedes attNbnit, : qui in obsidione urbis 
ad Babylonios transfugerant pauperes, Nabusardan in. Iudaet relinquit, 
praeposito eis Godolia viro nobili, iusto et moderato; et agros colere iubet 
ac Nabuchodonosori tributa pendere. Hierémiam prophetam hortatus ut 
Babylonem iret, cum ille in ruinis Hierosolymoruni degere mallet, ibi relin- 
quit , Godoliae diligentissime commendatum , concesso etiam Barucho scriba 
in lingwa patria praéclaré erudito. ^ quotquot ipitur propter obsidionem 
transfageránt , car ad Godoliam se contulissent, ab eo moniti sunt ut agros 
colérent et quas quique vellent urbes incolerent ruinasque instaáurarent: 
quem ob probitatem eius mirifice diléxevant, . — n 

|. . Cum aatem inter caeteros Ismael quidam ex regio genere, qui tem- 
pore obsidionis ad Ammanitas confuügerat, accessisset, quidam hominis oc- 
cidendi pote&tatem a Godolia petierunt, quod eius vitae ab ille insidiae 
struerentur. verum Godolias fidem illis non habuit, atque etiam praestare 
dixit semetipsum perire quam occidere hominem qui ipsius fidei se com- 
misisset. aliquanto post ille. Ismael cum aliis ἃ Godolia hospitio exce- 


j | ANNALIUM ΠῚ 1. 207 


λέαν καὶ τοὺς συμποσιάζοντας. εἶτα νυκτὸς ἐπιϑέμενος τοῖς xa- 
ταλειφϑεῖσιν ἐν τῇ πύλεε Βαβυλωνίοις, αὐτούς τε ἀνεῖλε καὶ πάν- D 
τας τοὺς ἐχεῖ Ἰουδαίους. τῇ ἐπαύριον δὲ ὀγδοήκοντα ἀνδρῶν ἐκ .. 
τῆς χώρας σὺν δώροις πρὸς Γοδολίαν ἐλϑόντων, καὶ τούτους ἀκεῖ- 
δλεν ὃ Ἰσμαήλ, ἄνευ. ὀλέγων τινῶν οἵ κεχρυμμένα. ἐν τοῖς ἀγροῖς 
ἔπετελά τὲ καὶ ἐσθῆτας καὶ σῖτον. ὑπέσχοντο δείξειν αὐτῷ... λαβὼν 
δὲ καὶ αἰχμαλωσίαν πολλὴν ἀπήει πρὸς Μμμανίτας. ταὕτα δὲ 
μαϑόντες ἡγεμόγες τῶν Ἰουδαίων τινές, xa) τοὺς σὸν αὐτοῖς na- 
ραϑήξαντες , λατεδίωδαν αὐτόν" καὶ τὴν μὲν αἰχμαλωσίαν. ἐπανε- 
10 σώσαντο , Ἰσμαὴλ δὲ σὺν ἀνδράσιν ὀκτὼ διαπέφευγεν. 
Οἱ δὲ περισωϑέντες τρὺς Βαβυλωνίους δεδοικότες ἀπιέναι 
πρὸς “ἔγυπτον ἐβουλεύοντος καὶ τρῦ Ἱερεμίου μένειν αὐτοῖς ῬΊ 111 
συμβουλεύοντος [μένουσι γὰρ «τὸ ϑεῖον αὐτοῖς προμηϑεύσασϑαε 
pj τι πείσεσθαι κακόν, ἀπιοῦσι δὲ μὴ συνέσεσθαι͵ αὐτοῖς) οὐκ 
16 ἐπίστευον, ἀλλ᾽ ἀπειϑήσαντες. ἀπῆραν εἷς «Αἴγυπτον, ἄγοντες καὶ 
τὸν Ἱερεμίαν. καὶ τὸν Βαρούχ.. ἀπελϑόντι. δ᾽ ἐκεῖ τῷ προφήτῃ 
δηλοῖ τὸ ϑεῖον τὰ μέλλοντα. ὃ δὲ προὔλεγε τοῖς. ὁμοφύλοις ὡς 
ἐπὶ τοὺς «ϊγνυπτίους στρατεύσεε ὃ Βαβυλώνιος καὶ; τῆς «Αἰγύπτου 
Ξρατήσει, καὶ ὡς τοὺς. μὲν αὐτῶν κτενεῖ τοὺς δὲ δορυαλώτρυς 
Ὁ ἀπάξει. διλ ἃ καὶ καταλευσϑεὶς ὑπὸ τῶν συμφυλετῶν τέϑνηχεν. 
δὲ δὲ προείρηκε γέγονε" πέμτιτον γὰρ Troc, μεξὰ τὴν τῶν "Tepooo- 
δλύμων ἠνύετο. πόρϑησιν, καὶ ΝΝαβουχοδονόσϑρ. κατὰ: τῆς Κοίλης 
ὩΞυρίας ἐξώρμησε, καὶ κατασχὼν αὐτὴν “ἀμμονίταις ἐπῆλθε καὶ Β 


“1 


- 


3 9) καὶ di 18 τὸ δῶν om * eb A. 


N»tus tum ipsum tum caeteros c convivas occidit. deinde Babylonios i in urbe 
X-«lictos noctu aggressus una cum omaibus Iudaeis quj ibi erant perigit. po- 
"»-&ridie viros octoginta Godoliae dona oblaturos, paucis exceptis qui in agris | 
*»-ccultatam supellectilem vestes et frumentum so ei ostensuros pollicebantur, 
WXarucidat ; iisque rebus et multis captivis acceptis reditum ad Ammanitas pa- 
Utat. his duces quidam Iudaeorum cognitis, cohortati suos et Ismselem: per- 
WEecnti , captivos recipiunt, illo cim. 66to viris. elapso. — 

"Qui cladi illi superfuerant , Babylonios metuentes ,:. de petenda 
"Aegypto deliberabant. cum autem Hieremias eis manendi auctor esset 
X deum enim provisurum ne quid mali paterentur; sin abissent, deserturum 
eo; fidem prophetae non habuerunt, sed spretis eius monitis in A tum 

um et. Baruchum secum abduxerunt. quo propheta cum pervenisset, 
futurum esset divinitus edoctus popularibus praedicit, Babylonium 
Zegyptios invasurum Aegyptique potiturum , atque alios occisurum alios in 
taptivitatem abducturum: eaque de causa alpopularibus suis lapidibus obru- 
tus occidit. sed quae praedixerat facta sunt: nam quinto post vastatio- 
nem Hierosolymorum anno Nabuchodonosor Coslenyria occupata, Moabitis 


^ 


f N 


208 IOANNIS ZONARAE 


ἹΜωαβίταις, κἀκεῖθεν ἐπ᾽ ,“ἔγυπτον ἐξεστράτευσε, καὶ ὑποτάξας 
αὐτὴν κχτείνεε τὸν βασιλεύοντα, ἕτερον δ᾽ ἐγκαϑίστησι, τοὺς δ᾽ 
W 183 ét Ἰουδαίους. εἰς Βαβυλῶνα μετήνεγκεν. “Ἰερεμίον δ᾽ ἐν Al- 
γύπτῳ ταφέντος, λέγεται ὃ βασιλεὺς ᾿Αλέξανδρος, πυριεύσας τῆς 
Alybnrov μετὰ τῶν ἄλλων, ἐξυμνούντων τὸν προφήτην τῶν “4]- 5 
γυπτίων, μετενεγκεῖν τὰ ὀστῶ ἐκείνου. elg τὴν παρ᾿ αὑτοῦ ῦ κτισϑεῖ- 
σαν πόλιν τὴν ᾿Αλεξάνδρειαν. | ; 
*O μὲν οὖν προφήτης προεῖπεν, ὡς εἴρηταί μοι, τὰ συμβη- 
 σόμενα". τὸ δὲ τῶν “Ἑβραίων γένος τοιοῦτον εὕρατο τέλος, πέραν 
C Εὐφράτου μετενεχϑέν. αἷ μὲν γὰρ δέχα φυλαὶ Ὦσηὲ βασιλεύον- 10 
voc εἷς Σαμάρειαν παρὰ τῶν ᾿Ἡσσυρίων ἠχμαλωτίσϑησαν, oi δὲ 
δύο φυλαὶ utrà ταῦτα παρὰ Ναβουχοδονόσορ ἐλήφϑησαν δορυ- 

᾿ ἅλωτοι, καὶ ὅσοι μετὰ τὴν τῶν “Ἱεροσολύμων ἅλωσιν ὑπελείφϑη- 
σαν. καὶ ὃ μὲν Σαλμανασὰρ τὸ τῶν Χουθαίων ἔϑνος ix Περ- 
σίδος μετῴκισεν εἰς Σαμάρειαν, ὃ δὲ Ναβουχοδονόσαρ ἔρημον 15 
ἀφῆκε τὴν ᾿Ιουδαίαν, καὶ ἔμεινεν οὕτως ἐπὶ ἐχιαυτοὺς ἑβδομή- 
κοντα. ὃ μεταξὺ δὲ τῆς τῶν δέχα φυλῶν αἰχμαλωσίας ἐκ Σα- 
μιαρείας καὶ τῆς τῶν δύο ἐξ “Ἱερουσαλὴμ χρόνος ἑκατὸν sguixovra 
ἔτη καὶ μῆνες ἕξ πρὸς ἡμέραις. δέκα ἐγένοντο. Ὁ 

2. Τοὺς δὲ εὐγενεστέρους τῶν αἰχμαλώτων παῖδας χαὶ τῷ 30 
D βασιλεῖ Σεδεκίᾳ προσήχοντας καὶ τῶν ἄλλων ἀκμομοτέρους καὶ 

ὡραιοτέρους ἐκτομίας ποιήσας ὃ Βαβυλώνιος, καὶ παιδαγωγοῖς 


14 σαλαμανασὰρ Α. 


ἘΌΝΤΗΒ, Cap. 2, losephi nt. 10 10. Daniel 2 cum Com- 
mentario Theodoreti P 1089 1090 ed. Schulsii. pauca sunt ipsius Z. 


et. Ammanitis subactis , Aegyptoque in potestatem redacta οὐ rege obtrun- 
cato, alium provinciae praeponit: Iudaeos qui illio erant Babylonem tradu- 

- " ferunt Alexandrum regem Aegypto subacta , cum Hieremias ab Aegy- 
ptiis divinis laudibus celebraretur, ossa ejus in urbem a se conditam Ale- 
xandriam transtulisse. 

Propheta igitur, ut iam exposui, sic res futuras praedixit: gens au- 
tem Hebraeorum talem sortita est exitum, ultra Euphratem abducta. nam 
decem tribus Osea Samariae regnante ab. Assyriis, post duae tribus cum 
iis qui captivitati Hierosolymorum superfuerant a Nabuchodonosore captae 
fuerunt. at Salnanasar Chuthaeorum gentem Persicam Samariam tran- 
stulit: Nabuchodonosor vero Iudaeam vastam iacere passus est; itaque 
manait per annos septuaginta. inter captivitatem tribuum Samariae decem 
et Hierosolymorum duarum intercesserunt anni centum triginta, menses 
septem et dies decem. 

. 2, Captivorum puerorum nobilissimum quemque et regi Sedeciae 
cognatum et e caeteris robustissimos et formosissim ylonius castratos 


ANNALIUM ΠΙΣ. 209 


παραδούς, τά τε τῶν Χαλδαίων ἐδίδασχε γράμματα καὶ τὰ ἐπι- 
χώρια, ἐκ τῆς ἰδίας τραπέζης ἀποτάξας σφίσι τὴν δίαιταν. τέσ-- 
cagig δὲ τῶν παίδων ἦσαν ἐκ τοῦ βασιλικοῦ γεγονότες γένους, 
καλοὶ τὰς ὄψεις καὶ ἀγαϑοὶ τὰς φύσεις" ὧν τὸν μὲν Ζίανιὴλ-κα-- 
5 λούμενον Βαλτάσαρ ὃ Βαβυλώνιος μετωνόμασε, τὸν δὲ “Ἀνανίαν 
ὠνομασμένον Σεδράχ, Miouiſ δὲ τὸν ἕτερον κεχλημένον IMioóx, 
καὶ τὸν λοιπὸν ᾿“ζαρίαν ᾿4βδεναγώ" οὖς καὶ τῶν ἄλλων ἦγεν ἔντι- 
μοτέρους, δι᾽ εὐφυΐαν ἐπὶ σοφίᾳ προκόπτοντας. οὗτοι τοίνυν οἷ᾽ 
γεανίαε τοῦ προεστῶτος αὐτῶν εὐνούχου ἐδέοντο μὴ τοῖς ἐκ τῆς P I 118 
.30 βασιλικῆς τραπέζης χορηγουμένοις αὐτοῖς διαιτᾶν σφᾶς, ἀλλ᾽ 
ὀσπρίοις καὶ φοίνιξε xai τοιούτοις ἄλλοις. ὃ δὲ δεδιέναι ἔλεγε 
μὴ τοιούτοις τρεφόμενοι λεπτυνϑῶσι τὰ σώματα, καὶ παρὰ τοῦ 
βααιλέως διὰ τοῦτο αὐτὸς καχωϑῇ. οἱ δὲ ἐφ᾽ ἡμέρας δέκα οὕτω 
διαιτῆσαι αὐτοὺς παρεκάλουν, xol εἶ μὲν μὴ μεταβάλοιτο ἢ τῶν 
15 σωμάτων ἕξις αὐτοῖς, οὕτω διαιτᾶν αὐτοὺς καὶ εἰς τὸ ἑξῆς, εἰ δ᾽ 
ἰδοε τὰ σώματα αὐτῶν ἰσχναινόμενα, τῆς προτέρας ἔχεσθαι διαι--. 
τήσεως. πείϑεται τούτοις ὃ τῶν παίδων προεστηχώς, καὶ οὕτω 
ποιήσας ὡς οὐδὲν αὐτοὺς ἐκ τῶν τοιούτων τροφῶν παϑόντας εἶδε, 
μᾶλλον 'μὲν οὖν καὶ τῶν ἄλλων ϑαλερωτέρους γεγονότας, ἀψύχους B 
3.0 αὐτοῖς προσῆγε τροφάς. oi δὲ λεπτυνϑέντος αὐτοῖς τοῦ νοός, 
πᾶσαν κατώρϑωσαν παιδείαν Χαλδαϊκὴν καὶ “σσύριον. ὃ δέ γε 
eui καὶ περὶ χρίσεις ὀνείρων κατέτεινε τὴν σπουδήν. | 
Εἶτα ἐνύπνιον ὃ Ναβουχοδονόσορ ἐξαίσιον ϑεασάμενος, xal 
τὴν χρίσιν τούτου xarà τοὺς ὕπνους μαϑών, τοῦ τε ὀνείρου καὶ 
"RS τῆς κρίσεως αὐτοῦ ἐπελάϑετος. ἕωθεν οὖν μεταπεμψάμενος τοὺς 
19 λεπκτυνθῶσι A, λεπτωθῶσι PW, LA μεταβάλοιτο Α, μετα- 
βάλλοιτο PW.  - 


paedagogis tradidit , litteris et institutis Chaldaeorum erudiendos, victu de 
sua mensa illis constituto. fuerunt autem quattuor pueri regii generis et 
forma et ingeniis praestantes, quorum Danieli Baltasaris, Ananiae Sedra- 
chi, Misaeli Misaci , Azariae Abdenagi nomen fecit Babylonius, quibusque 
praé caeteris honorem habuit ob indolem disciplinarum capacem. hi igitur 
adolescentes eunuchum cui parebant rogarunt ne sibi regiae mensae fer- 
cula praeberentar, sed legumina , dactyli et alia id genus. ille cum se ve- 
reri diceret ne illo cibo extenuatis eorum corporibus ipse a rege male tracte- 
tur, tamen pueris petentibus ut decem diebus ita pascerentur et, si corpora 
su& non mutarentur , ita pergeret , sin extenuari videret , pristinum victum 
praeberet, obtemperat. cumque non modo nihil eis decedere , sed vegetio- 
res etiam caeteris reddi videret, cibos inanimes eis praebet. ita subtilio- 
ribus redditis ingeniis, in omni doctrina Chaldaica et Assyriaca egregie 
profecerunt, Daniel etiam somniis coniiciendis animum intendit. 

Cum autem Nabuchodonosor mirabile somnium vidisset cum einsdem 
enarratione, utriusque oblitus mane Chaldaeos vatos et magos arcesalt, 

Zonarae Annales. 14 


210 IOANNIS ZONARAE 


“Χαλδαίους καὶ τοὺς μάντεις καὶ μάγους, ἀπήτει τούτους τὸ ὄναρ 
τε εἰπεῖν αὐτῷ καὶ τὴν τούτου δήλωσιν. οἱ δὲ αὐτὸν ἤϑελον 
“πρότερον εϊπεῖν τὸ ἐνύπνιον, καὶ οὕτως αἰτεῖν ἐξ ἐκείνων τὸ ση- 
μαινόμενον. ὠργίσϑη ἐπὶ τούτοις 0 βααιλεὺς καὶ ϑάνατον ἀπά»- 
των κατεψηφίσατο μὴ δύνασθαι λεγόντων εὑρηκέναι τὸν ὄνειρον. 5 
C τούτοις ὡς σοφοὶ καὶ Δανεὴλ καὶ οἱ τρεῖς παῖδες καὶ συνεχλήϑη- 
σαν καὶ συγκατεκρίϑησαν. “πρόσεισι τοίνυν ὃ dori τῷ τῶν 
βασιλικῶν σωματοφυλάκων ἐξάρχοντι, καὶ ἠξίωσεν ἐπὶ μίαν νύκτα 
τὴν ἀναίρεσιν τῶν κατακρέτων ὑπερτεϑῆναι" “ἴσως γώρ᾽" ἔφη ov 
αὐτῆς δεηϑησόμεϑα τοῦ ϑεοῦ καὶ γνωσόμεϑα τὸ ἐνύπνιον" — ày£- 10 
δωκεν ὃ βασιλεὺς πρὸς τὴν αἴτησιν. καὶ συμπαραλαβὼν ὃ Ζία- 
γιὴλ καὶ vog τρεῖς αὐτοῦ συγγενεῖς παῖδας, ἱκέτευσε διὰ τῆς 
W 1.82 νυχτὸς τὸν ϑεόν. δηλοῦται οὖν αὐτῷ ϑεόϑεν καὶ τὸ ἐνύπνιον καὶ 
τὰ δι᾽ αὐτοῦ σημαινόμενᾳ. καὶ μεϑ᾽ ἡμέραν ἀπήεε πρὸς τὸν 
βασιλέα xal οἷ παρὰ τοῦ ϑεοῦ ἔφη γνωρισϑῆναι αὐτῷ καὶ τὸ ὄναρ 15 
D καὶ τὴν αὐτοῦ δήλωσιν, ἐλεήσαντος τοὺς ἀδίκως διὰ τοῦτο ἄπο- 
ϑανεῖν κινδυνεύοντας, “οὐδὲν δ᾽ ἧττον καὶ σὲ τὸν κτεῖναι ϑέλοντα 
ἀναιτίως τοσούτους ἐξ ὧν ἀπἥτεις ἀδύνατα, ἃ μόνῃ τῇ ϑείᾳ φύσει 
γνωστά. ἃ δ᾽ ἐϑεάσω τοιαῦτα εἰσίν. ἐδόκεις ὁρᾶν ἀνδριάντα 
μέγαν ἑστῶτα, οὗ χρυσῆ μὲν ἥ κεφαλή, οἱ δὲ ὦμοι καὶ οἱ βραχίο- 99. 
γες ἀργυροῖ, ἢ δέ γε γαστὴρ μετὰ τῶν μηρῶν ἐκ χαλκοῦ, ai κνῆ- 
μαι δὲ καὶ οἱ πόδες ἦσαν μέρος μέν τι σιδήρεοι, μέρος dé ri ὀστρά- 
xmot, εἶτα λίϑος ἐξ ὄρους ἀπορραγεὶς τῷ ἀνδριάντε ἔδοξεν ἐμ-- 
πεσεῖν καὶ συντρῖψαι αὐτόν, καὶ λεπτῦναε τὸν χρυσὸν καὶ τὸν ἄρ-- 


2 αὐτῷ om ἃ. — 9 καταχριθέντων A. 17 κτεῖναι post το- 
σούτουρ À. 20 μέγαν ἑστῶτα om A. 


&omnimn et eius explicationem ab eis flagitat, verum illis petentibus ut 
somnium prius enarraret ac tum demum diiudicationem postularet, rex ira- 
t&s quod somnium se reperire posse negassent, omnes capitis condemnat. 
inter hos et Daniel et tres pneri, ut homines eruditi, et vocati et una con- 
demnati fuerant. Daniel igitur regiorum satellitum praefectum orat wt 
caedem damnatorum unam noctem differret: "fortassis enim" inquit "pre- 
eati deum somnium cognoscemus," mora impetrata, tribus cognatis adbi- 
bitis, pernox precatus denm, et somnium et eius significationem cognoscit, 
")hane regem accedit, semnium et eius significationem a deo sibi revelatam 
esso indicat, miserto eorum qui propterea insontes in capitis periculo es- 
sent; "nec minus tui ipsius" inquit, "qui tot occisurus eras sine culpa, & 
quibus ea postulasii quae sciri ab eis non poterant ac soli naturas divinae 
sünt cognita, ea vero quae vidisti huiusmodi sunt. "visus es videre sta- 
tuam magnam hominis stantem , cuius caput esset aureum, humeri et bra- 
chia argentea, venter cum femoribus aereus, crura et pedes partim ferrei 
partim -testaosi, deinde lapis ex monte abruptus visus illidi statuae, eam- 


ANNALIUM ΠῚ 2. 911 


γνρον xal τὸν χαλχὸν xal τὸν σίδηρον xol τὸν ὄστραχον ἃς τοσοῦ--: 
τον, ὡς ὕπ᾽ ἀνέμου ἐκλικμηϑῆναι αὐτά, ὃ δὲ λίϑος ἐδόκει αὖ- 
ξῆσαι καὶ εἷς τοσοῦτον μέγεθος προελϑεῖν ὡς πᾶσαν ὕπ᾽ αὐτοῦ 
πεπληρῶσϑαι τὴν γῆν. οὗτος μὲν οὖν σοι ὃ ὄνειρος" ἃ δὲ δη- P I 119 
£» λοῦταί σοι δι᾽ αὐτοῦ, φροντίζοντε περὶ τῆς βασιλείας xol τίς ἄρ- 
ξεε μετὰ σέ, ταῦτα εἰσίν. ἥ μὲν χρυσῆ κεφαλὴ σύ τε εἶ καὶ οἱ 
λοιποὶ βασιλεῖς τῶν Βαβυλωνίων, τὸ πολύολβον δ᾽ 6 χρυσὸς τῆς 
ἀρχῆς σου παραδηλοῖ" ai δὲ δύο χεῖρες καὶ oí ὦμοι διττὰς εἶκο-- 
γίζουσι βασιλείας, ὑφ᾽ ὧν 7j ὑμῶν ἡγεμονία καταλυϑήσεται" ἡ 
1O χαλχῆ δὲ γαστὴρ καὶ oí τοιοῦτος μηροὶ βασιλέα δηλοῦσι χαλκὸν 
ἐνδεδυμένον, ὃς τοὺς ὅμᾶς καταλύσοντας καϑαιρήσει" τὴν δ᾽ 
ἐκείνου βασιλείαν αὖϑις ἑτέρα καταπαύσει δυνατωτέρα" τοῦ τε 
γὰρ χρυσοῦ καὶ τοῦ ἀργύρου καὶ τοῦ χαλκοῦ ὃ σίδηρος δυνατί;- 
 tTtgoc- ὃ μὲν γὰρ χρυσός, καὶ μᾶλλον ὃ καϑαρώτατος, τοῦ 
15 ἀργύρου ἐστὶ μαλαχώτερος" ὃ δ᾽ ἄργυρος τοῦ μὲν χρυσοῦ στε-᾿ 
γανώτερος, τοῦ δὲ χαλκοῦ τυγχάνει χαυνότερος" ὃ δὲ σίδηρος Β 
αὖϑις καὶ τοῦ χαλκοῦ στερεώτερος. κεφαλῇ μὲν οὖν ἣ τῶν 2o- 
συρίων βασιλεία ἀπείκασται, ὡς προγενεστέρα τῶν ἄλλων καὶ τῷ 
χρόνῳ προάγουσα. δευτέραν δὲ τὴν τῶν ἸΠήδων καὶ τῶν Περ- 
20 σῶν ἐχάλεσεν, αἵ τὴν τῶν σσυρίων ἀρχὴν καϑῃρήχασιν. ὃ γὰρ 
Κῦρος, ὥσπερ ἱστορηϑήσεται, Πέρσης μὲν ἦν πατρόϑεν, τοῖς 
δὲ Πήδοις προσῆχεν ἐκ τῆς μητρός" ὃς ἄμφω τὰ ἔϑνη συμπαρα-. 
λαβὼν καὶ πολεμήσας τοῖς ᾿Ασσυρίοις τὴν αὐτῶν βασιλείαν κατέ- 
λυσε. τῇ δυάδι δὲ τῶν χειρῶν ἡ τῶν ἐϑνῶν τούτων ἀμφοῖν δυὰς 


2 post ἐκλευμηθῆναι Α et Colbertens add καὶ σχοϑασϑῆνωα. 14 καὶ 
om À. 17 αὖϑις om A. 


que conterere, atque aurum argentum aes ferrum et testam ita comminuere, 
ut a vento dissiparentur; lapis vero in tantam molem excrescere, ut omnem 
terram impleret. et hoc somnium vidisti, cum de regno et successore im- 
perii sollicite cogitares: quae vero eo significantur, haec sunt. aureum 
caput tu es et caeteri reges Babyloniorum: nam aurum imperit tui felicita- 
tem innuit. duae vero manus et humeri duo regna repraesentant a quibus 
vester principatus destruetur, "venter et femora aerea regem significant 
aere indutum, qui eos opprimet a quibus vos opprimendi estis, illius porro 
regnum ab alio potentiore destruetur: nam et auro et argento et aere fer- 
rum est durius. aurum enim, purum putum praesertim, est argento mol- 
lius; argentum, ut auro densius, ita aere laxlus; ferrum porro aere etiam 
solidius est, capiti igitur regnum Assyriorum est comparatum, ut anti- 
quius et vetustius caeteris. altero Medorum et Persarum regnum íntelli- 
fur , qui Assyriorum regnum everterunt. nam Cyrus, ut post narrabitur, ' 
ersa patre, matre Medica natus, atriusque gentis artnis Assyrios devicit, 
eorumque regrrum evertit: duabus autem bus duae gentes significantur. 


212 ^ IOANNIS ZONARAE 


εἰχονίζεται. τρίτην δὲ βασιλείαν τὴν τῶν Ἰϊακεδόνῳων καλεῖ, τῷ 
χαλκῷ δὲ ταύτην ἀπείκασεν ὡς δυνατωτέραν, ola καὶ τὴν Περσι- 


C xj» ἀρχὴν καταλύσασαν. καὶ διὰ μὲν τῆς κοιλίας 7) ᾿4“λεξάνδρου 


D 


Wl185 


μοναρχία ὑποτυποῦται, διὰ δὲ τῶν μηρῶν 7j μετὰ ϑάνατον ἐκεί- 
γου τῆς βασιλείας διαίρεσις καὶ ὃ αὐτῆς μερισμός. τετάρτην δὲδ 
βασιλείαν τὴν τῶν Ῥωμαίων ἐκάλεσεν, f τὸν σίδηρον ἀπένειμε 
διὰ τὸ στερέμνιον. ταῖς δὲ χνήμαις αὐτὴν εἰχόνισεν διὰ τὸ με- 
τάχρονον" τῶν γὰρ ἄλλων μεγάλων βασιλειῶν μεταγενεστέρα ἢ 
τῶν Ρωμαίων, καὶ αἱ χνῆμαι δὲ καὶ οἱ πόδες τελευτὰῖα μέρη τοῦ 
σώματος. τὸ δὲ τῷ σιδήρῳ ἀναμεμῖχϑαε τὸ ὄστρακον αἰνίττεται 10 
τὸ ἰσχυρὰν μὲν τὴν βασιλείαν εἶναι, ἔχειν δὲ παρ᾽ ἑαυτῇ καὶ εὖ- 
ϑραυστόν τι xal &vaÀxi τοιοῦτον γὰρ. τὴν φύσιν τὸ ὄστρακον, 
συγκείμενον ἐκ πηλοῦ. - | 

..8. El μὲν οὖν πρὸς τὴν προτέραν κατάστασιν τῆς Ῥωμαίων 
ἡγεμονίας ἀναγαγεῖν τις βουληϑ είη τὸ ὅραμα, ὅτε ἡ γερουσία καὶ 16 
οἱ διχτάτορες καὶ οἱ ὕπατοι καὶ oí δήμαρχοι καὶ ὃ δῆμος τῆς τῶν 
πολιτικῶν πραγμάτων ἀντείχοντο διοικήσεως, εὑρήσει πολλαχοῦ 
τὸν. δῆμον τῇ γερουσίᾳ διαφερόμενον καὶ στάσεις ἐγειρομένας, 
ἄλλα μὲν τῶν τῆς βουλῆς διαταττομένων, ἄλλα δὲ τῶν τοῦ πλή- 
ϑους ἀντεισαγόντων, ὡς ἐκ τούτου μάχεσϑαί τε ἀλλήλοις καὶ σφίσι 30 
τὰ πράγματα διὼ τὴν διχόνοιαν ἔστιν οὗ ῥέπειν ἐπὶ τὸ χεῖρον καὶ 
ἀσϑενέστερον. σιδήρῳ. μὲν οὖν ἄν τις εἰκονίσῃ τὴν σύγκλητον 


5 αὐτῆς AW, αὐτὸς P. 11 εἶναι τὴν βασιλείαν A, 13 γὰρ] 
uiv A 16 τῆς om A. ) β | ΤΥ 


^ Fowrnms. Cap.8. Quaedam sunt ipsius Ζ, inde a p. 214 v. 3 
Daniel 2. cum Commentario TAeodoreti p. 1092 1093. Josephi 
^nt. 10 10 $ 5. | 


tertium regnum est Macedonum, aeri comparatum utpote potentius, quod 

Persicnm imperium destruxit; ac venter quidem Alexandrum refert, duo 
femora divisionem regni post eius obitum. quartum regnum est Romano- 
rum, cui ferrum attribuit ob soliditatem, et tibias ratione temporis, quod 
caeteris magnis imperiis sit posterius, quemadmodum crura et pedes extre- 
mae sunt partes corporis. iam testa ferro admista significat regnum illud, 
etsi robustum sit, tamen fragile aliquid et imbecillum habere adiunctum, 
cuiusmodi est, testa limo constans, 

9. Quod ai quis hanc visionem ad priorem rei publicae statum, quo 
penes senatum dictatores consules tribunos et plebem summa rerum fuit, 
referat, videbit plebem saepe motis seditionibus a patribus dissensisse, alia 
senatu, alia plebe decernente: unde cum inter sese pugnarent, res eorum 
ex discordia nonnunquam deteriores et imbecilliores exstiterunt. ac sena- 
fus cum ferro conferri queat ob animi gravitatem, plebs magistratibus et 


ANNALIUM ΠῚ 3. | 213 


διὰ τὸ τῆς γνώμης στερέμνιον, ὀστράχῳ δ᾽ ἄν εἰχασϑείη τὸ nÀZ- ᾿ 
Soc, ἄναμεμιγμένον ὃν τοῖς ἐν τέλει καὶ τῇ βουλῇ, διά τε τὸ συρ-- 
φετῶδες καὶ τὸ χαμαίζηλον (τοιόῦτον γὰρ ὃ πηλὸς ὅϑεν τὸ ὄστρα- 
κὸν γίνεται ) καὶ διὰ τὸ εὐμετάβολον καὶ τὴν ἀσϑένειαν τοῦ φρο- 

Ὁ νήματος. εἴωθεν γὰρ τὸ πλῆϑος ἀστατεῖν ῥᾳδίως τε μετάγεσθαι καὶ P I 120 
μεταβουλεύεσθαι" ταῦτα δέ τις εὑρήσει πλειστάκις τῇ Ῥωμαίων 
πολιτείᾳ συμβεβηκότα, ἐπιὼν τὰ περὶ ταύτης ἀρχαῖα συγγράμματα. 

Εἰ μὲν οὖν πρὸς τὴν προτέραν κατάστασιν τῆς Ῥωμαϊκῆς πο-- 
λετείας ἀναφέροι τις τὴν διαφορὰν τῶν ὑλῶν καὶ τὴν μῖξιν αὐτῶν, 

Ἰοταῦτ᾽ ἄν ἴσως λογίσαιτο, εἰ δὲ πρὸς τὴν ὑστέραν, ὅτε πρὸς μοναρ- 
χίων ἐξ ἀριστοκρατίας μετήνεκτο “Ρωμαίοις τὰ πράγματα, καὶ 
πρὸς τὴν εἰσέπειτα τῆς βασιλείας κατάστασιν ; καὶ τότε πλείστην 
ἄν καταλάβοι τῇ πολιτείᾳ προξενήσασαν βλάβην τὴν πρὸς ἀλλήλους 
τῶν Ῥωμαίων διχόνοιαν. ὅ τε γὰρ Καῖσαρ τῆς μοναρχίας ὃρι- 

16 γνηϑεὶς ἐμφυλίους πολέμους πρὸς τὸν IMáyvoy Πομπήϊον καὶ πρὸς B 
τοὺς ἄλλους οἵ τῆς ἐλευθερίας ἄντεποιοῦντο τῆς παλαιᾶς συνεστή- 
σαῖο, καὶ πρὸς ταὺς ἀνελόντας αὖϑις αὐτὸν ὁμοίας μάχας ὃ Καῖσαρ 
ὁ Αὔγουστος καὶ ὃ ᾿Ἡντώνιος συνεκρότησαν, εἶτ᾽ αὖϑις ἄμφω πρὸς 
ἀλλήλους οὗτοι περὶ τῆς αὐταρχίας διαφερόμενοι πολέμους βαρεῖς 

20 χεχινήχασιν, ἀμφοτέρωθεν ἐν πάσαις ταῖς μάχαις φϑειρομένων 
ὁμογενῶν, κἀντεῦϑεν τῆς Ῥωμαϊκῆς ἐλαττουμένης δυνάμεως. καὶ ᾿ 
οὐδ᾽ ἐν τοῖς μετέπειτα. τὰς στάσεις λωφησάσας ἴδοι τις ἄν. 

|. Kl δέ τις πρὺς τὰς ὕστερον βασιλείας τὴν τοῦ σιδήρου καὶ 
ToU ὀστράχου φύσιν παραβαλεῖ, εὑρήσει πῆ μὲν ἰσχυρὰν τὴν τῶν 
Ὁ Ῥωμαίων ἀρχήν, πῆ δὲ ἀσϑενοῦσαν καὶ τὸ πλεῖστον τῆς παλαιᾶς 
au s Ale PT μὰ WS t 3 doperodonr ἀρωϊούσων Ὁ 


senatui admista, testae, cum ob vilitatem et humilitatem, cuiusmodi limus est 
unde testa conficitur , tum, ob levitatem et infirmitatem consilii, est enim 
multitudo levi sententia, et facile huc atque illuc impellitur: quae, si quis 
Romanorum veteres annales evolvat , ei genti saepissime accidisse reperiet. 

Haec igitur diversae materiae mistionem ad primum rei publicae sta» 
tum referenti in mentem venire queant: sin posteriorem imperii rationem 
spectes, re publica ex aristocratia in monarchiam commutata εἴ ab impe- 
ratoribus occupata, etiam tum e Romanorum dissensionibus multas ortas 
esse calamitates déprehendas. nam et Caesar cupiditate regni impulsus bel- 
lum civile cum Pompeio Magno et caeteris antiquae libertatis defensoribus 
gessit, et Caesar Augustus atque Ántonius itidem bellum eius interfectori- 
bus intulerunt. qui deinde ambo inter sese, uter solus regnaret, certantes, 
gravia bella gesserunt, caesis utrinque civibus in praeliis, et Romanorum 
viribus imminutis. immo nec deinceps quievisse seditiones videas. 

Iam si ferri et testae qualitatem cum posterioribus regnis confe- 
ras, Romanum imperium ibi quoque partim firmum invenies partim imbe- 


814 IOANNIS ZONARAE 


C ἀποβεβληκυῖαν ἐπιχρατείας, xal πολλοστῷ νῦν μέρει τῆς παλαιᾶς 
ἐχείνης περιγεγραμμένην ἡγεμονία, | 
Τὰ μὲν οὖν τῶν τεσαάρῳν βασιλειῶν ἐν τούτοις" vj δὲ 
λοιπή τε καὶ ἀκατάλυτος, ἣν ὃ λίϑος εἰκόνιζεν ὃς ἄνευ χειρῶν 
᾿ἐτμήϑη καὶ τὰς ὕλας ἐλέπτυνεν ἐξ ὧν συνετέϑειτο 7j εἰκών, καὶ δ 
τὴν γῆν ἐπλήρωσεν ἅπασαν, ἣν εἷς τοὺς αἰῶνας ὃ προφήτης 
εἴρηκε μὴ διαφϑαρήσεσθαι, à μέλϑουσα ἐπιφάνεια εἴῃ ἂν τοῦ 
κυρίον ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἥτις, τῆς σιδηρᾶς βασιλείας γενο-- 
μένης ἀσθενεστέρας διὰ τὴν τοῦ ὀστρόκου ἐπιμιξίαν, ἀναφανή-- 
σεται" ὅτε αὐτῷ τὼ πάντα ὑποταγήσεται, καὶ βασιλείας ἀτελευ-- 10 
τήτου τε καταξιώσει καὶ ἀδιαφϑόρου τοὺς ταύτης ἀξίοις ἑαυτοὺς 
Ὁ καταστήσαντας... λίϑον γὰρ εἴωθεν ἥ γραφὴ καλεῖν τὸν Χριστόν, 

ὅ τε γὰρ Δαβίδ “λίϑον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες" ἔφῃ, 
“οὗτος ἐγενήϑη εἷς κεφαλὴν γωνίας,᾽ καὶ ὃ “Ησαΐας ἐκ προσώπου 
ε"φησὶ τοῦ ϑεοῦ “ἰδοὺ τίϑημε ἐν Zur λίϑον ἀχρογωνιαῖον." καὶ 1ό 
ὃ μέγας Παῦλος ἀκρογωνιαῖον καλεῖ τὸν Χριστόν, ἐφ᾽ ᾧ ἐποικο-- 
δομηϑῆναι τοὺς πιστεύσαντας ἔγραψε. καὶ πάλιν λέγει “ϑεμέλιον 
ἕτερον οὐδεὶς δύναται ϑεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὃς ἐστιν Ἰησοῦς 
Χριστός." καὶ αὖϑις ἑτέρωϑι “ἔπινον ἐκ πνευματικῆς ἀχολου- 

ϑούσης πέτρας, ἡ δὲ πέτρα ἦν ὃ Χριστός." . καὶ πέτρα δὲ σκαν- 30 
P 1121 ῥάλου καὶ λέϑος προσκόμματος λέγεται, καὶ πολλαχοῦ ἂν εὗρεϑείη 


1 καὶ) ἢ À. δ συντέϑειτο Α. 1] καὶ ἀδιαφϑόρου ἀξιρσει A, 
13 Zefíd] Pe. 118 90. 14 ἐγ A, ἐγεννήθη PW. 
'Heateg] 28 16. 156 φησὶ ὁ. A. 16 Ila«$4qg] ad Eph. 2 30. 
ante καλεῖ A add αὐτὸν. 17 λέγει) 1 Cor. ὃ 11. 18 post 
᾿Ιησοῦς PW add ὁ, om Α 'Theodoretus, — 19 δεέρωϑι] 1 Cor. 10 4. 


cilum, amissa maxima parte. potentiae veteris, vix reliquiis quibusdam 
retentis. 

Atque haec de quattuor regnis: restat illud quod non est ever- 
tendnm, lapide sine manibus exciso adumbratum, comminuente materias 
quibus imago constabat, et universam terram implente, quodque pro- 
pheta dixit nullo aevo periturum. hoc Christi domini nostri adventum 
Significat, qui, cum regnum ferreum ob testae admistionem factum fuerit 
imbecillius, apparebit: cum ei subiicientur omni&, regnoque infinito et 
non perituro dignabitur eos qui se illo dignos praebuerunt. lapidem 
enim scriptura Christum solet dicere. nam et David "lapis" inquit, 
"quem reiecerunt aedificantes, in caput anguli translatus est," et Esalas 
sub persona dei dicit "ecce pono lapidem in summo angulo." divus 
Paulus item angularem lapidem Christum vocat, cui inaedificatos esse 
credentes scribit. atque iterum "aliud" inquit "fundamentum nemo iaciet 
praeter id quod iactum est, Iesum Christum," item alibi "bibebant de 
spirituali consequente eos petra, qui est Christus." ad haec petra 
scandali et lapis offensionis dicitur; multaque praeterea loca invenias 


ANNALIUM III 4. 315 


λέϑος καὶ πέτρα κεκλημένος 6 κύριος. τὸ δ᾽ ἄγευ χειρῶν τμη-- 
ϑῆναι τὴν ὑπὲρ φύσιν αὐτοῦ γέννησιν προεδήλου, τὴν ἄνευ σπο- 
ρᾶς, τὴν γαμικῆς ὁμιλίας χωρίς. ὄρος μὲν γὰρ 4j τοῦ ᾿Ιούδα 
γομισϑείη φυλή, ἐξ ἧς ὃ Δαβίδ" λίϑος δὲ ὃ Χριστός, τμηϑ εἰς 
5 ἐξ αὐτῆς κατὰ τὸ ἀνθρώπινον" ἄνευ δέ γε χειρῶν, ὅτε μὴ κατὰ 
τρὺς φυσικοὺς προῆλθε ϑεσμούς, ἀλλ᾽ ἐξ ἀπειράνδρου καὶ ἁγίας 
γαστρός, ὃς μιχρὸς μὲν ἐδόκεε πρότερον διὰ τὴν φύσιν τῆς W 186 
ἀνθρωπότητος, προϊὼν δὲ τὴν οἰκουμένην πᾶσαν τῆς olxelog 
δόξης ἐπλήρωσε, καὶ ἔτει μᾶλλον πληρώσει κατὰ τὴν μέλλουσαν 
19 αὐτοῦ ἐπιφάνειαν». Β 
'O μὲν οὖν προφήτης τό τε ἐνύπνιον τῷ Ναβουχοδονόσορ — 
ἀπήγγειλε καὶ τὴν τούτου σύγκρισιν ἀνεκάλυψεν, ὃ δὲ ϑαυμάσας 
ἐπὶ πρόσωπον ἔπεσε καὶ τῷ “ΖΙανιὴλ προσεκύνησε καὶ ϑύειν αὐτῷ 
διετάξατο, οὐχ ἐκείνῳ τὴν ἅπασαν ἀπονέμων τιμὴν ὁ ἀλαζὼν 
1διἐκεῖνος xol ὑπερήφανης, ἀλλὰ τῷ παρ᾽ ἐκείνου ϑρησκευομένῳ 
ϑεῷ. ἔφη γάρ "im ἀληϑείας ὃ ϑεὸς ὑμῶν οὗτός ἔστι ϑεὸς 
ϑεῶν καὶ κύριος βααιλέων καὶ ἀποκαλύπτων μυστήρια." δόματά 
τὲ αὐτῷ παρέσχε πολλά, καὶ πάσης τῆς Βαβυλῶνος κατέοτησεν 
ἄρχοντα, καὶ Βαλτάσαρ αὐτὸν ἐπωνόμασε, τὴν προσηγορίαν 
29 ass ϑέμενος τοῦ οἰκείου ϑεοῦ. 
4, Elta χρύσεον ἀνδριάντα στήσας πηχέων μὲν τὸ ὕψος C 
ἑξήκοντα πλάτος δὲ FE, συνεχάλεσεν ἐξ ἁπάσης αὐτοῦ τῆς ἀρχῆς 


5 γε om A. 16 ἔφη] Dan. 2. 47. 
FowTEs. Cap.4. losephi 4nt.10 10 $5—11 $2. Daniel et 4. 


* 


ubi dominus petra et lapis appellatur. quod autem is sine manibus ex- 
dsus est, id ortum eius naturam su tem indicat, sine semine et 
coniugali ssu. nam mons putari queat ludaica tribus e qua 'orítus 
fait David, lapis autem Christus secundum humanitatem ex ea excisus, 
sine manibus, quia non lege naturae prodiit sed ex utero rudi viri et 
sancto. qui primum parvus est visus ob naturam humanem, in pro- 
—— vero terram omnem suae gloriae implevit, magis etiam impleturus 
furo suo adventu. 
Propheta igitur οἱ somnium Nabuchodonosori exposuit, et com- 
tionem eius revelavit. qui coniecturae sollertiam admiratus, pronus 
in faciem cecidit, et sacrificari Danieli iussit, non ipsi omnem illum : 
honorem tribuens, homo superbus et arrogans, sed deo qui a Daniele 
colebatur: dixit.enim "vere deus vester deus est deorum et dominus 
regmm et arcanorum revelator." .datisqne multis muneribus Danielem 
tetius Babylonis principem constituit, nomine Baltasaris (eic deus eius 
vocabatur) indito. — | 
4. Deimde suream statusm cubitos altam sexaginta, latera sex, 
erigk, prindpes ex omni smo imperío comvoost, anditaque tuba pre- 


216 IOANNIS ZONARAE . 


τοὺς πρώτους, προστάξας ὅταν ἀχούσωσι τῆς σάλπιγγος τότε 
πεσόντας προσκυνεῖν τὸν ἀνδριάντα, τοὺς δ᾽ ἀπειϑήσαντας εἷς 
τὴν τοῦ πυρὸς ἐμβληϑῆναι χάμινον; ἣν ἐκεῖ μεγάλην ἐξέκαυσε 
xal σφοδράν. πάντων οὖν πρυσκυνούντων οἷ τρεῖς νεανίαι, oc 
συγγενεῖς τοῦ 4]ανιὴλ 7j ἱστορία παρέδωκε, μὴ παραβῆναι τὰδ 
πάτρια ϑέλοντες o) προσεκύνησαν. καὶ oi μὲν εἷς τὴν κάμινον 
D αὐτίκα ἐβλήϑησαν" τὸ δὲ πῦρ ἐκείνων οὐχ ἥψατο, ἀλλ᾽ ἑστῶτες 
ἐν μέσῳ τῆς ἀνυποστάτου φλογὸς ἐκείνης ὕμνον ἀνέπεμπον τῷ 
ϑεῷ. συνειστήκει δὲ τοῖς τρισὶν ἐκείνοις καὶ τέταρτος" ἄγγελος 
δ᾽ ἦν συγκαταβὰς αὐτοῖς καὶ τὸν φλογερὸν ἐκεῖνον ἀέρα μετα- 10 
τρέπων tlc αὖραν δροσώδη. ταῦτα ἐξέστησαν τὴν ϑηριώδη ψυ- 
χὴν τοῦ βασιλέως ἐκείνου καὶ ἀτεράμονα, καὶ τὸν τύφον ἀφεὶς. 
πρύσεισι καὶ ἐξ ὀνόματος τοὺς νεανίας καλεῖ xal τὸν ϑεὸν αὐτῶν 
— εὐλογεῖ; καὶ τοὺς ἄνδρας ἐκείνους τιμῆς ἀξιοῖ καὶ ἡγεμόνας váy. 
ἐν Βαβυλῶνι πάντων "Ἰουδαίων καϑίστησιν. | 15 
Ὁρᾷ δὲ μετ᾽ ὀλίγον ὃ Moosgiog ἐκεῖνος ἐνύπνιον ἕτερον. 
δένδρον ἑώρα μέγα τε καὶ τῆς γῆς περιέχον τὰ πέρατα, φύλλοις ᾿ 
P I 155 ὡραϊζόμενον καὶ βρῖϑον καρπῷ. ὑπ᾽ αὐτὸ δὲ κατεσκήνουν τὰ 
ϑηρία τὰ ἄγρια, καὶ τὰ πετεινὰ ἐν τοῖς κλάδοις κατῴκει αὐτοῦ. 
εἶτα "To. εἶδεν οὐρανόϑεν ἐλϑόντα καὶ àv ἰσχύϊ φωνήσαντα " 3xxó- 20 
ψατε τὸ δένδρον, καὶ τοὺς κλάδους αὐτοῦ ἐχτίλατε, καὶ τὰ φύλλα 
ἐχτινάξατε, καὶ διασχορπίσατε τὸν καρπὸν αὐτοῦ, πλὴν ἐάσατε 
τὴν φυὴν τῶν ῥιζῶν αὐτοῦ" καὶ ἐν δεσμῷ σιδηρῷ καὶ ἐν τῇ χλόῃ 


12 τοῦ βασιλέως om Α. ἀτεράμονος À.- 


stratos illam adorare, qui non paruissent in caminum ignis coniici iubet, 
quem ibi magnum et. vehementem incenderat. quam cum adorarent 
omnes, tres illi adolescentes, quos historia cognatos fuisse Dauielis 
tradidit, patria instituta violare nolentes, non adorarunt, itaque statim 
in caminum coniecti sunt: verum ignis eos non attigit, sed stantes in 
medio flammae intolerabilis hymnum cecinerunt deo. adstitit tribus illis 
et quartus: is angelus erat, qui una cum eis descenderat, et ardentem 
illum aerem in auram roscidam commutabat. haec immanem et atrocem 
regis animum ita obstupefecerunt, ut seposito fastu accedens adole- 
Scentes nominatim vocaret, et eorum deo collaudato ipsos honore affi- 
ceret et principes omnium Iudaeorum qui Babylone erant crearet. 

Non multo post idem Assyrius alind somnium videt huiusmodi. 
arbor erát magna extremitates terrae amplectens, foliis ornata et fructa 
gravis, sub qua bestiae agrestes degebant, et volucres in ramis eius 
nidificabant. deinde Ir cernit caelo egressum, qui contenta voce cla- 
maret "excidite arborem et ramos eius evellite et folia decutite. et fru- 
ctum' eius dissipate, verum stirpem radicem eius relinquite: et in vin- 


ANNALIUM ΤΠ 4. 417 


τῆς γῆς καὶ ἦν τῇ δρόσῳ τοῦ οὐρανοῦ αὐλισϑήσεται, καὶ μετὰ 
τῶν ϑηρίων 7j μερὶς αὐτοῦ, xal 7; καρδία αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἀνθρώ- 
πων ἀλλοιωθήσεται, καὶ καρδία ϑηρίου δοθήσεται αὐτῷ, καὶ 
ἑπτὰ καιροὶ ἀλλαγήσονται in? αὐτόν." ταύτην ἰδὼν τὴν ὄψιν 
S συγκαλεῖ πάλιν τοὺς μάγους καὶ τοὺς σοφοὺς: Βαβυλῶνος καὶ 
ζητεῖ μαϑεῖν τὰ δι᾽ αὐτῆς σημαινόμενα. ἠπόρουν δ᾽ ἐκεῖνοι xal B 
οὐκ εἶχον λέγειν τοῦ ἐνυπνίου τὴν δήλωσιν. εἶτα πάλιν κατα- 
φεύγει ἐπὶ τὸν Ζανιὴλ καὶ διηγεῖται αὐτῷ τὸ ἐνύπνιον καὶ ἠξίου 
λέγειν τὸ σύγχριμα" “δύνασαι γάρ" φησί, “ὅτι πνεῦμα ϑεοῦ 
3E 4) ἅγιον ἐν σοί." ὃ δέ “χύριέ μου" φησί “βασιλεῦ, τὸ ἐνύπνιον 
τοῦτο τοῖς μισοῦσί σε." . εἶτα τὴν σημασίαν ἐξηγεῖται αὐτῷ καί 
φησι “τὸ δένδρον τὸ μέγα, ὃ ἑώρακας, σὺ d ὦ βασιλεῦ, ὅτι 
ἐμεγαλύνϑης καὶ ἴσχυσας, καὶ ἢ μεγαλοσύνη cov ἔφϑασεν εἰς 
τὸν οὐρανόν, καὶ 7) κυρεία cov εἷς τὰ πέρατα τῆς γῆς (μεγαλο- 
AR5ovvgv δὲ τὴν τοῦ νοὸς ἐκάλεσεν ἔπαρσιν καὶ τοῦ φρονήματος τὸ 
ὑπέρογκον)" “ὅτι δὲ εἶδες "Io ἅγιον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνοντα" W Y 87 
(τουτέστιν ἄγγελον ϑεῖον" τὸ γὰρ "To ἐξελληνιζόμενον τὸν ἐγρηγο- C 
ρότα δηλοῖ, δι᾽ οὗ τὸ ἀσώματον ὑπαινίττεται" 6 yàp σῶμα περι- 
κείμενος ὕπνῳ δουλοῦται, δ' τούτῳ δὲ μὴ δουλεύων ἀσώματον. 
"ROÍyu φύσιν) “ὅτι τοίψυν "τὸν ἐγρηγορότα" φησί “ἐκεῖνον εἶδες 
φωνήσαντα ἐχκοπῆναι τὸ δένδρον, ἐαϑῆναι δὲ τὴν φυὴν τῶν 
διζῶν αὐτοῦ, καὶ τὰ λοιπά, ἔλπιζε τῆς βασιλείας μὲν ἐκπεσεῖν 
καὶ τῆς πρὸς ἀνθρώπους κοινωνίας ἐκδιωχϑῆναι, ϑηρίοις δὲ 


A αὐτό À: LXX αὐτόν. ο΄ 16 lo εἶδες A. 


cnlo ferreo, in herba terrae et in rore caelesti habitabit, deget cum 
bestiis, cor eius ab hominibus aliehabitur et cor bestiae ei dabitur, et 
septem tempora super eo mutabuntur." hac visione conspecta rursus 
sapientes et mágos Babylonios convocat, eius significationem scire cu- 
piens. qui cnm aestuarent nec significationem somnii reperirent, iterum 
ad Danielem confugit, narratoque somnio expositionem eius requirit: 
id eum posse, cum sanctus domini spiritus in eo sit. tum ille "domine 
mi rex" inquit, "somnium istud in eos vertatur qui te oderunt." deinde 
significationem ei exponit hoe modo "arbor magna qmam vidisti, rex, 
tu es, quia magnus et potens evasisti, ac magnitudo tua caelum attingit, 
et dominatus tuus ad terrae extremitates protenditur" (magnitudinem 
autem vocabat elationem animi et fastum); "quod autem A sanctum 
vidisti de caelo descendentem" (id est divinum angelum: nam Ir vigi- 
lantem declarst, quo natura incorporea innuitur: nam cui corpus est, 
is somno succumbit; qui nón, natura est corporis experte) "quoniam 
igitur vigilantem illum clamantem vidisti ut arbor exscinderetur et stirps 
radicum eius relinqueretur etc., futurum est ut regno excidas et com- 
mercio hominum pulsus inter bestias degas, gramine vescens. regnum 


418 " JOANNIS ZONARAE 


dvvavMoso9as καὶ χόρτον io30uv; μὴ — πάντη στερηθῆναι 
τῆς βααιλείας, ἐπανασωϑῆναι δέ σοι αὖϑις αὐτήν" τούτου γὰρ 
dvo: σημαντικὺν τὸ τὴν φυὴν τῶν ῥιζῶν ἐαϑῆναι τοῦ δένδρου. 
D τριαύτην τῷ Ναβουχοδονόσορ ἃ “ανιὴλ τὴν ἐξήγησιν τοῦ δρά- 
μᾳζτος ἐποιήσατο.. καὶ γέγονε πάντα κατὰ τὸν ϑεῖον χρηματισμόν, 5 
« καὶ μανίαν νρσήσας 6 βασιλεὸς ἐκεῖνος διὰ τὸ ἀλαζονικόν τε καὶ 
ὑπερήφανον καὶ ἐπὶ τῆς ἐρήμου διατρήψας ἑπταετίαν, οὐδενὸς 
ἐπιϑεμένου τῇ βᾳσαείᾳ αὐτηῦ πάλιν. ἀπολαμβάνει αὐτὴν ἱλεωδά- 
μόνας τὸν Juów. ἔτη δὲ τρία βασιλεύσας καὶ τεσσαράκοντα. τέ-- 
Aie. . μεμγῆσϑαι. δὲ αὐτοῦ ἃ Ἰώσηπος Mya xal πολλοὺς τῶν 10 
ἀρχαίων ἱστορικῶν, τόν τε Βηᾳῤῳσὸν καὶ τὸν ϊεγασϑένη καὶ τὸν 
4lioxMa xal τὸν Φιλόστρατον, 
Τούτον δὲ τελευτήσαντος Εὐιλὰῤ ΜΙαροδὰχ ὃ ὃ υἱὸς αὐτοῦ 
ὃ πρεσβύτερος τὴν ἀρχὴν διαδέχεται. ὃς αὐτίκᾳ λύεε μὲν τῶν 
P I 128 δεσμῶν. τὸν βασιλέα Ἰωακεὶμ τὸν καὶ Ἰεχονίαν χαλούμενον, 8»15 
. μαϑαιργμένον εἶχεν ὃ Ναβουχοδονόσορ, καὶ τιμῆς ἀξιοῖ, δίδωσι 
:; $2: καὶ ἀωρεὰς αὐτῷ καὶ δμοδίαιτον εἶχε διαπαντόξι. 
ἅ, Καὶ ταύτου δὲ παρελθόντος εἷς τὸν. ἀδελφὸν αὐτοῦ 
eril der ἡ βασιλεία Βαλτάσαρ. καλούμενον ^. καϑ᾽ οὗ Κῦρος 
μετὰ Περσῶν τε xol Πἴήδων ἐστράτευσεν. οὗτος γαῦν πότον 30 
ποιήσας τοῖς μεγιστᾶσιν αὐτοῦ, καὶ μετὰ τῶν παλλακῶν xac 
— τε καὶ μεϑυσκόμεγος, ἐχέλευσεν ἐνεχϑῇναι τὰ σκεύη τὰ 


1 τῆς fae. στερηϑῆναι À. ' ῷ σοι δὲ A. — 10 Ἰώσηπος] 
Ànt. 1l 1. 13 μαροδάχᾷ Theodoretus, Μαρωχὰδ PW. 
. 15 zin Iosephus et Theodoretus. 


FosTEs. Cap. 5. Daniel 5 et 6 cum "Theodoreti Commentario, 
Iosephi Ant. 10 11 582 --ς 7. 


tamen non penitus amittes, sed in integrum restitutus | recipies:" id 
enim. significari stirpe radicum relicta. sic igitur visionem Nabucho- 
donosori. Daniel exposuit. et omnia facta sunt secundum divinum ora- 

: nam rex furore percitus ob arrogantiam εἰ superbiam, post 
septem annos in desertis exactos regnum interea a nemine occupatum 
recipit, placato deo. et cum annos quadraginta trea regaasset, moritur. 
huius. multos eliam ex veteribus historicis, Barosum egasthenem Dio- 
dem et Philostratum, meminisse Iosephus refert. 

Huic defuncto filios natu maior Evilad Mareduch in imperio suc- 
cedit, qui regem loachimum (idem et, Iechonias appellatur) a Nabuche- 
donosore in vinculis habitum solvit.et honorifice tractaá, muneribus afficit, 
ei perperunm. convictorem habet. 

ὃ. uoque mortup reggunr Ad fratrem eina, Baltaserem transit, 
qui Cyri ducta et. auspiciis ἃ P'ersis et Medis est oppugnatus. ' bic pro- 
ceribus ad, compofatiogem invitatis, cum coucnbinis suis aocwhbbens aique 


i 
d 


ANNALIUM III ἅ. '. 219 


ἱερὸ ἃ ἐξ Ἱεροσολύμων ὃ Ναβουχοδογόσορ, éqvAgo£y xal τοῖς 
οἰκείοις ϑεοῖς ἀνατέϑεικε" κομισϑέντων δ᾽ ἐκείνων ». olg ὃ πατὴρ 
αὐτοῦ οὐκ ἐχρήσατο, αὐτὸς ἐκέχρητο τούτοις, “καὶ μεταξὺ πίνων 
ἐβλασφήμεε κατὰ τοῦ ϑεοῦ. δρᾷ τοίγυν. ἀστράγαλον. ἐκ τοῦ τοί-, B 
$xov προϊόντα χειρὸς ἀνθρωπίνης. καὶ γράφοντα ἐπὶ τὸ χονίαμα, 
τοῦ τοίχου" καὶ ἐξέστη, καὶ 7j μορφὴ αὐτοῦ ἠλλοιῴϑη. «καὶ τοὺς 
Χαλδαίους καὶ τοὺς μάγους καλέσας τὴν τῶν γραμμάτων ἀπἥτεε 
δήλωσιν, καὶ ἀμοιβὰς μεγάλας δώσειν ἐκήρυξε τῷ σαφηνίσοντε 
τὴν σημασίαν αὐτῶν" ἀλλ᾽ ἦσαν ἄγνωστα. πᾶσι τὰ γεγραμμένα. 
Ἰοἀϑυμοῦντα δὲ τὸν βασιλέα καὶ τεταραγμένον. ἰδοῦσα 7] μάμμη 
αὐτοῦ ἔφη ὡς “εἰ μεταπεμφϑῇ Βαλτάσαρ ὃ Ἰουδαῖος, ὃς καὶ τῷ 
Ναβουχοδονόσορ πολλὰ ἐσήμανεν ἃ ἕτερος ἐκφράσα: οὐδεὶς 70v- 
varo, ἐκεῖνός σοι τὸ ἀπόρρητον voto» τῶν συλλαβῶν σημανεῖ" 
ἔστε γὰρ πνεῦμα ἅγιον ϑεοῦ ἐν ᾳὐτῷ." αὐτίκα τυίνυν καλέσας 
χοτὸν Δανιὴλ ὃ χρατῶν ἢξίον δηλοῦν αὐτῷ περὶ τῶν γραμμάτων, C 
καὶ gi). ὑποστᾳλῆναι xüv εἴη σκυϑρωπὸν τὸ ὑπ᾿ αὐτῶν σημαι»ό-- 
μένον" χαὶ γέρας δώσειν αὐτῷ ἐπηγγέλλετο πορφύραν ἐνδεδῷ- 
σϑαι καὶ περιαυχένιον χρύσεον, καὶ τὸ τρίξον τῆς ἀρχῆς μέρος. 
Δανιὴλ δὲ τὰς μὲν δωρεὰς παρῃτεῖτο, μενύειψ δ᾽, ἔλεγεν αὐτῷ 
Φοτὰ γεγραμμένα τοῦ βίου καταστροφήν; ὅτι μῃδ᾽ οἷς ὃ πατὴρ 
αὐτοῦ δι᾽ ἀσέβειαν ἐχκολάσϑη ἐφωφρονίσϑη αὐτός, ἀλλὰ τοῖς 
σχεύεσι τοῦ ϑεοῦ μετὰ τῶν παλλακῶν εἷς διᾳκονίαν ἐχρήσατο. 
τὰ μὲν οὖν. γράμματα ἀνεγίνῳσκεν οὕτως “μανὴ 9udk φαρές," 


4 ἐκ τοῦ τοίχον om À. B σαφηνίσοντι Α, σαφῃηνίζοντι PW. 
12 οὐδεὶς ἐκφράσαι A. . 14 post καλέσαφ À add βαλεάσαρ. 
16 ὑπ᾽ αὐτὸν À. 19 ἔλεγε τὰ γεγραμμένα αὐτῷ A. 


inebriatus, sacra vasa, quae Nabuchodonosor Hierosolymis direpta diis 
suis consecrarat, afferri iubet, atque iis utitur, quorum usu pater absti-. 
nuerat. dumque inter pocula blasphemat deum, videt articulum humanae 
manus e pariete prodeuntem in tectorio parietis scribere. quo oonspecto 
obstupefactus toto corpore cohorruit, et Chaldaeis ac magis arcessitis, 
magnis propositis muneribus sententiam litterarum ab eis requirit: sed 
scriptura illa ignota erat omnibus. quamobrem avia regem tristem con-. 
spicata et perturbatum sit "si Baltasar Iudaeus arcessatur, qui et. 
abuchodonosori multa. significavit quae nemo, alius explicare. poterat, 
is arcanum syllabarum illarum declarabit: est enum sanctus dei apiritus - 
in eo." statim igitur rex Danielem arcessi jubet, flagitans scripturae. 
ilius declarationem citra dissimulationem omnem, etsi triste aliqnid 
portenderet: daturum pollicitus gestandae purpurae et torquis aurei ius. 
et tertiam regni sui partem. Daniel vero muneribus recusatis dicebat. 
scripturam ei obitum portendere, quod me pafermpae. quidem impietatis 
poena factus esset modestior, sed divinis vasis cum concubinis ad, miai- 
Sterium esjet usus. litteras vero ita legebap "ewe (δοκοὶ pheres: 


» 


220 IOANNIS ZONARAE 


τὴν δὲ τούτων σημασίαν ἑρμηνεύων ἔλεγεν “ἠρίϑμησεν 6. ϑεὸς 


τὸν χρόνον τῆς ζωῆς σου καὶ τῆς ἀρχῆς σου, καὶ εἰς ἄγαν βραχὺ 


D περιέστη." ἰξελληνιζομένη γὰρ ἢ λέξις λέγοιτ᾽ ἄν ἀριϑμός. 


- οὕτω μὲν οὖν ἡρμήνευσε τὸ μανῇ , τὸ δέ γε ϑεκὲλ σημαίνειν ἔ ἔφη 
σταϑμόν. " στήσας οὖν τὸν Üóo» τῆς βασιλείας σου ὃ ϑεός, κατα- ὃ 
φέρεσϑαε ταύτην δηλοῖ xal κεκλάσϑαι"" καὶ κλάσμα γὰρ τὸ 


W I 88 ϑεκὲλ σημαίνει xa? Ἑλλάδα διάλεκτον.᾽ τὸ δὲ φαῤὲς διαίρεσιν 


ἑρμηνεύων ὃ προφήτης (τοῦτο. γὰρ tlg Ἕλληνα φωνὴν ἡ λέξις 
μεταγομένη .δηλοῖ) διαιρεϑῆναι τὴν βασιλείαν αὐτοῦ ἔλεγεν εἷς 
Ilípcac καὶ Mov; ᾿ παρὰ ϑεοῦ, τὰ μὲν οὖν ἐν τῷ τοίχῳ 10 
γεγραμμένα οὕτως ἀνέγνω ὃ 4ανιήλ, καὶ τοιαύτην. τὴν τῶν 
συλλαβῶν ἐκείνων ἐποιήσατο σύγκρισιν, τὴν ἑρμηνείαν δηλαδή" 
τὸν δὲ βασιλέα. λύπη κατέσχε. καὶ μετ᾽ ὀλίγον 7; τοῦ προφήτου 


P I 124 ᾿χβέβηκε πρόρρησις, », Kpov τοῦ Περσῶν βασιλέως ἐπ αὐτὸν 


— ἐλάσαντος, ὑφ᾽ οὗ ἥ ἢ τε Βαβυλὼν ἐλήφϑη καὶ ὃ Βαλτάσαρ ly τῇ ἢ 1$ 
ἁλώσει dvjpmro. : εἰσὶ δ᾽ of κἀτὰ τὴν νύχτα ἐκείνην, , xa9? ἣν 
τὸν ἀστράγαλον τὸν γράφαντω ἐϑεάσατο , φασὶ xai: τὴν πόλιν 


αἱρεθῆναι κἀκεῖνο» ἀναιρεϑῆναιν “᾿ 

ΟἹΜετὰ δὲ τὴν τῆς “Βαβυλῶνος ἅλωσιν ὃ δ ἡροφήτης pe 
παρὰ “αρείου ποῦ Μήδου, ὃς καὶ. “Κυαξάρης ὠνόμαστο. καὶ 40 
μητράδελφος ἦν τοῦ Κύρου, υἱὸς ὧν ᾿᾿στυάγους τοῦ βασιλεύ-- 
σάντος Mjów», εὶς Ἱηδίαν͵ μετήνεχτο καὶ πάσης ἠξιοῦτο τιμῆς. 
οὕτω δ᾽ ἔχων ἐφϑονήϑη παρὰ τῶν ἂν Πήδοις ὑπερεχόντων, xal 


8 περιέστη A, περιέστησεν PW. γὰρ À, καὶ PW. 6 καὶ 
κλάσμα γὰρ] haec de vocabulo φαρές Josephus. , ἢ δὲ add A. 
16 εἰσὶ δ’ oi] scilicet. Daniel 5'30 et '"Fheodoretus p. 1173. 
21 υἱὸς — Μήδων om codex Colberteus. 


quarum significationem sic interpretabatur "numeravit deus tem us vitae 
tuae atque imperii tui, cuius P'rperum superest." nam vocabulum mane 
$st numerus. sic igitur illud interpretabatur, thekel antem stateram. 
"itaque pondereto regni tui tempore deus deorsum illud vergere innuit 
et fractum esse:" nam thekel etiam fragmen significat. phares divi- 
sionem interpretabatur, quod regnum eins inter Medos et, Persas a deo 
distribuendum esset. scripturam igitur parietis cum ita legeret itaque 
syllabus istas componeret sive interpretaretur, rex maerore affectus est. 
nec diu post prophetae praedictio eventu est comprobata , cum illi. Cyrus 
Persarum rex bellum inferret, a quo et Babylon capta est οἱ Baltasar 
in captivitate nrbis interfectas, sunt qui asserant eadem nocte, qua 
visus esset articulus scribens, et Babylonem captam et regem cae- 
sum esse. 

| — Post urbis eaptivitatom Daniel ἃ Dario Medo, qui et Cyaxares 
nominabatar , Cyri avunculo et Astyagis Medorum » in fediam 
tfanslátus omni henére afficiebatur. qua de. causa edorum principes 


1 


" ANNALIUM ΠΙ ὅ, 221 


μηχανῶνται. τρόπον xaJ? ὃν ἤλπισαν ἀπολέσαι αὐτόν. ὅὃρῶντες 
γὰρ αὐτὸν τρὶς τῆς ἡμέρας προσευχόμενον τῷ ϑεῷ, προσίασε τῷ B 
Κυαξάρῃ τῷ xal Zfagso, ἀξιοῦντες αὐτὸν ϑεῖναε νόμον ἵνα ἐπὶ 
τριάκοντα ἡμέρας μή τις ἢ τοῖς ϑεοῖς προσευχόμενος εἴη μήτ᾽ 
,ϑαὐτοῦ roj βασιλέως δεόμενος, καὶ τὸν μὴ τὸν νόμον φυλάξαντα 
εἷς τὸν τῶν λεόντων λάκκον ἐμβάλλεσϑαι. ὃ δὲ τὸ κατὰ τοῦ 
«danh παρ᾽ αὐτῶν τυρευόμενον ἀγνοήσας προὐτέϑεικε πρό-- 
γράμμα τὰ εἰρημένα διαταττόμενον. οἱ μὲν οὖν ἄλλοι ἠρέμουν 
κατὰ τὸ ϑέσπισμα, dox δὲ κατὰ τὸ ἔϑος αὐτοῦ ηὔχετο τῷ 
δοϑεῷ. καὶ οἱ σατρᾶπαι κατεῖπον αὐτοῦ πρὸς τὸν βασιλέα, καὶ 
κατὰ τὸν νόμον ἀπήτουν εἰς τὸν λάχχον αὐτὸν τῶν λεόντων 
ἐμβάλλεσϑαι. βληϑέντος δ᾽ ἐκεῖ τοῦ προφήτου, τὸν ἐπὶ τοῦ 
στομίου λίϑον σφραγίσας ὃ βασιλεὺς ἀνεχώρησεν. ἀγωνιῶν δὲ C 
καὶ ἀλγῶν ἀνπνος τὴν νύχτα διήγαγεν" ἤλπιζε μὲν γὰρ μὴ βλα-- 
15 βήσεσϑαι τὸν “]Πανεὴλ ὑπὸ τῶν ϑηρίων, εἰδὼς ὅτι πνεῦμα ἅγιον 
ϑεοῦ ἐστιν ἐν αὐτῷ, ἀλλ᾽ ὅμως δειλιῶν ἠγωνία μή τι αὐτῷ συμ-- 
βαίη καχόν, μὴ πάνυ γινώσχων οἷα βάρβαρος τὴν δύναμιν τοῦ 
ϑεοῦ. ἄρτι δ᾽ ἡμέρας ἀναλαμψάσης τῷ λάκκῳ ἐπέστη καὶ ἐκά-- 
À& τὸν “Ιανιήλ" ὃ δὲ ἀπεκρίνατο" καὶ ὃ βασιλεὺς ἀνελκυσϑῆναι 
ϑοτὸν προφήτην ἀῤτίκα ἐχέλευσε, καὶ ἀϑιγῆ τοῦτον καὶ σῶον βλέ- 
πων ἐξίστατο. τῶν δὲ κατειπόντων αὐτοῦ τροφῆς κεκορεσμένους 
εἶναι λεγόντων τοὺς λέοντας καὶ διὰ τοῦτο μὴ ϑίξαι τοῦ Δανιήλ, 
μισήσας αὐτοὺς τῆς πονηρίας ὃ βασιλεύς, καὶ τὸ κατὰ τοῦ προ- D 
prov μηχάνημα xol τὸν δόλον ἐκείνων συνείς, δαψιλῆ παρατε- 


8 Κυαξάρη] ᾿Δαετυάγη codex Colbertens. ἕἔν᾽ ἃ, 14 ἤλπιῶ A, 
ἤλπισε PW. | 


ei invidentes insidias parant vitae eius. nam cum eum quotidie ter 
deum adorantem viderent, Cyaxari sive Dario auctores.sunt ferendae 
legis ut intra dies triginta neque deos adoret quisquam neque ipsum 
regem oret: quam legem qui violasset, in caveam leonum coniiciendum. 
rex, qui ignoraret illud in perniciem Danielis strui, edictum huiusmodi 
proponit, ac caeteris secundum edictum quiescentibus Daniel, qui de 
more deo supplicabat, a satrapis delatus bestiis obiicitur. rex lapide 
quo cavea claudebatur signato discedit, eamque noctem insomnem agit 
sollicitus et dolens. nam etsi Danielem a bestiis non laesum iri sperabat, 
quippe quem sancto dei spiritu praeditum sciret, non tamen tranquillo 
esse animo poterat, metuens ne quid ei accideret, nec dei potentiam, 
ut homo barbarus, satis intelligens. statim vero ut diluxerat ad caveam 
leonum accedit, Danielem vocat: respondentem extrahi iubet, intactum 
et salvum videns obstupescit. sed cum delatores dixissent, leones ob 
saturitatem illum non attigisse, 'improbitatis ilorum odio, intellecta 
fraude atque insidiis quas propbetae struxerant, aífatim bestias pasci . 


233 — IOANNIS ZONAIUE 


᾿ϑῆναι τροφὴν τοῖς ϑηρίοις προσέταξε, κεκορεσμένων δ᾽ ἤδη τοὺς 
τοῦ προφήτου κατηγόρους εἷς τὸν λάκκον τῶν ϑηρῶν ἐμβληϑῆναι 
προσέταξεν, “ἵνα γνῶμεμ᾽" εἰπών “εἰ διὰ κόρον αὐτῶν oi λέον.-- 
τες 09 προσψαύσουσι." διασπαραχϑέντων. δ᾽ εὐθὺς τῶν πονη- 
ρῶν ἐκείνων ἀνδρῶν δῆλον ἅπασι γέγονεν ὡς ϑεία τις δύναμις τὸν ὅ 
Δανιὴλ συνετήρησε, τοὺς ϑῆρας φιμώσασα. διὸ καὶ τὸν τοῦ 
προφήτου ϑεὸν ὁ βασιλεὺς ἐμεγάλυνε, κἀκεῖνον ἐν τιμῇ πεποίητο 
πλείονι. ΝΣ 
6. Ταῦτα μὲν οὖν συμβέβηκεν ὕστερον" ἐν δὲ τῷ πρώτῳ 
ἔτει τῆς βασιλείας Βαλτάσαρ ἐνύπνιον' ὃ προφήτης εἶδεν. ἦν δὲῖο 
τοιοῦτον τὸ ὅραμα. τέσσαρα . ἐδόκει ϑηρία ἀνιέναι ἐκ τῆς Sa- 
P I 125 λάσσης, ὧν τὸ πρῶτον λεαίνης εἶχε μορφὴν καὶ πτερὰ ὡσεὶ ἀετοῦ, 
ὃ καὶ ἔξήρϑη ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἐπὶ ποδῶν ἀνθρώπου ἐστάϑη, καὶ 
καρδία ἀνθρώπου ἐδόϑη αὐτῷ. ἢ μὲν οὖν ϑάλασσα τὸν ἀνϑρώ- 
πινον ἐδήλου βίον τὸν πολυκύμαντον καὶ πλείστας καὶ συνεχεῖς 15 
W 1.89 μεταβολὰς δεχόμενον καὶ περιτροπάς, τὸ δὲ ϑηρίον 7 λέαινα τὴν 
τῶν "Ἀσσυρίων βασιλείαν. εἰκόνιζε, τὸ δ᾽ ἐξαρϑῆναι ἀπὸ τῆς γῆς 
᾿τὴν τῆς ἀρχῆς ἐκείνης ἐδήλου κατάπαυσιν καὶ τῆς ἐξουσίας τὴν 
περιαίρεσιν. καὶ τὸ ἐπὶ ποδῶν ἀνθρώπου στῆναι τὸ ἴσην τοῖς 
᾿ὑπηκόοις γενήσεσθαι ὑπηνίττετο, τὸ δὲ καρδίαν ἀνθρώπου δο-- 30 
ϑῆναι αὐτῇ τὸ διὰ τῆς πείρας ἀνθρώπινα φρονεῖν διδαχϑῆναι 


6 καὶ om A. 


FowTBs. Ὅαρ. 6.  Tüeodoreti. Commentarius in Daniel 7 
p. 1189 — 1194, de scaphismo, Plutarchi Adrtaxerxes c. 16 
. 1019 Frf. de 4ridaeo, Plutarchi Alexander c. 77 p. 107. 
ἢ καὶ ἄλλως — ἀνεκτήσαντο p. 225 v. 13 — v. 20 Thecodorcto 
addita sunt. 


iubet, iisque lam satiatis accusatores Danielis obiiei, ut cognosceretur 
&n leones ob saturitatem homines non tangerent. tum improbis illis 
statim dilaceratis perspicuum fuit omnibns, vi quadam divina Danielem 
conservatum esse, obturatis bestiarum fautibus, itaque rex prophetae 
deum celebrat, eique maiores etiam honores habet. | 

Et hoc quidem posterius accidit: primo autem anno regni 
Baltasaris huiusmodi visum prophetae oblatum fuit. quattuor animalia 
mari emergere videbantur, quorum primum leaenam referret, pennis 
aquilinis: idque ἃ terra elatum pedibus institit, accepto etiam corde 
humano. mare autem significabat vitam humanam flnctuantem, plurimis 
iisque assiduis mutationibus et inversionibus obnoxiam: leaena regnum 
Assyriorum repraesentabat: sublatio a terra imperii illius finem deno- 
tabat et potestatis amissionem. quia pedibus hominis insistebat, id 
subditis par fore innuebat. quia cor hominis ei dabatur, notabat fore 
"ut experientia disceret se hominem esse, neque per arrogantiam ea sibi 


ANNALIUM III δ, | * $23 


xol qoj τε τῶν ὑπὲρ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν ἐξ ἀλαζονείας φαντά- 
ζεσϑαι" καὶ τὰ πτερὰ γὰρ ἃ τῷ ϑηρίῳ παρὰ φύσιν προσεπε- B 
φύκεσαν τὴν ἔπαρσιν ἐδήλουν τῶν βασιλέων ἐκείνων καὶ τὸ ἐξ 
ὑπερηφανίας τοῦ νοὸς αὐτῶν ὑπερνέφελον. | οι 
5 Τὸ δὲ δεύτερον ϑηρίον ἄρχῳ ὡμοίωτο, καὶ εἷς μέρος ἕν 
Korg, καὶ τρία εἶχε πλευρὰ ἐν τῷ στόματι. καὶ ἐλέγετο αὐτῇ 
“ἀνάστα, φάγε σάρκας πολλάς." τῆς Περσῶν δὲ βασιλείας 7, 
ἄρχος ἐγένετο τύπωσις, διὰ τὸ ὠμὸν τοῦ ἔϑνους καὶ ἀπηνές" 
πάντων γὰρ τῶν βαρβάρων οἱ Πέοσαι τιμωρήσασϑαι ἀπηνέστεροι, 
Δοσκαφεύσεσί τε καὶ δορᾶς ἀφαιρέσεε πικροτέρας καὶ μακροτέρας 
τὰς κολάσεις τιϑέμενοι. | | 
- Elxóc δέ τισιν ἀγνοεῖσθαι τὴν κόλασιν τῆς σκαφεύσεως" 
καλὸν οὖν καὶ ταύτην δήλην ϑέσϑαι τοῖς ἀγνοοῦσι. δύο σκάφας 
ἴσας ἀλλήλαις προσαρμόσαντες, καὶ ταύτας ἐγκόψαντες, ὥστε C 
A5TZ» χεφαλὴν τοῦ κολαζομένου ἐκτὸς περιλελεῖφϑαι τῶν σκαφῶν 
καὶ τὰς χεῖθας ἀλλὰ μὴν καὶ τοὺς πόδας, ὕπτιον ἐντὸς τὸν τιμω- 
ρούμενον ἀνακλένουσι, καὶ οὕτω τὰς σχάφας προσηλοῦσιν ἀλλή- 
λαις. εἶτα κρᾶμα ἐκ μέλιτός τε καὶ γάλακτος κερασάμενοι ἐγχέου-- 
σιν εἷς τὸ στόμα τοῦ ἀϑλίου ἐκείνου, μέχρις ἂν ὑπερκορὴς ὁ 
“Ὁ ἄνϑρωπος γένηται" καὶ ἐκ τοῦ τοιούτου κράματος τοῦ προσώπου 
αὐταῦ καὶ τῶν ποδῶν καὶ τῶν χειρῶν καταχέουσιν, ὕπαιϑρόν τε 
ϑώντες αὐτὸν εἰληϑερεῖσθαι τῷ ἡλίῳ ποιοῦσι, καὶ οὕτως ἑχάστης 


5 ἄρχῳ Α Theodoretus, ἄρκτῳ PW. 6 post πλευρὰ A add 
καὶ πτερὰ. "Theodoretus tantum τρέα πτορὰ, LXX τρεῖς πλευραὶ. 
cf. p. 224 v. 20. 8 ἄρκος À, ἄρκτος PW. 10 πικροτάτας 


καὶ μακροτάτας À. 21 καὶ τῶν χειρῶν om A. Plutarchus 
tantum ποτὰ τοῦ προσώπου. 22 εἰληθϑερεῖσθαι À, εἰληϑερεῖ- 
σϑαι PW. | 


fingeret quae naturam humanam excedunt: nam alae etiam praeter 
naturam bestiae enatae elationem regum illorum significabant, quorum 
animi superbia nubes transscendebat. | 

Alterum animal ursae erat simile, et in una parte stabat, ac tres 
costas in ore habebat: cui dicebatur "surge et ede carnes multas." 
ea regnum Persarum denotabat, ob saevitiam gentis et immanitatem. 
nam Persae atrocitate poenarum omnes barbaros vincunt, scaphismis et 
éxcoriationibus supplicia graviora et diuturniora reddentes. 

Caeterum quod de scaphismo dixi declarandum est ob imperitiores. 
duas scaphas inter sese pares coniungunt, ita incisas nt caput, manus 
et pedes foras emineant, in quibus eum qui supplicio afficitur supinum 
reclinant, itaque scaphas clavis inter se compingunt, deinde potionem 
ex melle et lacte in os miseri infundunt, domec ad nauseam repleatur, 
eademque et faciem et pedes et brachia eius perfundunt, et sub dio ad 


$394 - IOANNIS ZONARAE 


ἡμέρας πράττουσιν ἐπ᾽ αὐτῷ. μυῖαι μὲν οὖν xol σφῆκες καὶ 
μέλισσωι διὰ τὴν τῶν καταχεϑέντων γλυκύτητα ἀϑροιζόμεναι τῷ 
τε προσώπῳ αὐτοῦ καὶ τοῖς ἄλλοις ἐφιζάνουσε μέλεσιν, ἃ τῶν 


D σκαφῶν ἐκτὸς ὡς εἴρηται περιλέλειπται, ἐνοχλοῦσαε, ai δὲ τὸν 


ἄϑλιον καὶ τιτρώσχουσαι. ἢ δέ γε γαστὴρ ἐκείνου πληρωϑεῖσα 5 
τοῦ μέλιτος καὶ τοῦ γάλακτος ὑγρὰ προΐησι σχύβαλα, ὧν ἐνση- 


πομένων εὐλαέ τε καὶ σκώληκες ἀναζέουσιν" ὃ δ᾽ ἐγκαταχείμενος 


E ὑγρότητι ) καὶ τὸς σάρχας αὐτῇ ἐνσηπόμενος, καὶ ὑπὸ τῶν 


P I 126 


σκωλήκων αὐτὰς, δαπανώμενος, οὕτως οἰχερότερόν τε ϑνήσχει 


καὶ χρονιώτερον.. ταύτῃ τῇ χολάσει χρήσασϑαι ἱστορεῖταε καὶ 710 
Παρύσατις ἡ Κύρου xoi “Ἀρταξέρξου μήτηρ κατὰ τοῦ ἀνελεῖν τὸν 


Kũgov αὐχήσαντος, μαχόμενον περὶ τῆς βασιλείας τῷ ἀδελφῷ, 


ἐπὶ τεσσαρεσκαιδεκάτην ἡμέραν τῇ τιμωρίᾳ διαρχέσαντος τῆς 
σχαφεύσεως. | 

Ἢ μὲν οὖν σχάφευσις τοιάδε τις εἶναι ἱστόρηται. τὸ δέ15 
“ἀνάστα, φάγε σάρκας" οὐκ ἐπιτρέποντός ἐστιν, ἀλλὰ προλέ- 


.govzog τὰ ἐσόμενα" πολλὴ γὰρ φϑορὰ τῶν "Ἀσσυρίων καὶ τῶν 


συμμαχούντων ἐχείνοις ὑπὸ Περσῶν τε καὶ ἤήδων ἐγένετο. 
εἴποι δ᾽ ἄν τις" καὶ τό “φάγε σάρκας πολλάς" τῆς ὠμότητος 
τοῦ ἔϑνους σημαντικόν. τὰ δὲ τρία πλευρὰ ἢ πτερά, ἃ ἐν τῷ 30 
στόματι κατεῖχε, τὴν τῶν τριῶν τμημάτων ἀρχὴν τῆς οἰκουμένης 
ἦν προχαράττοντα. Κῦρος μὲν γὰρ ὃ τὴν τῶν Ἀσσυρίων βασι- 


9 καταχγεθέντων À, καταχυθέντων PW. ἀϑροοιξόμεναι À, 
ἀϑροοιζξόμενοι PW. ' 5 καὶ τιτρώσχουσαι Wolfii codices, xal 
τιτρώσχουσιν À, κατατιτρώσκουσιν PW ex Wolfii coniectura — prae- 
staret ἐνοχλοῦσι δὲ τὸν ἄϑλιον καὶ τιτρώσχουσιν vel ἐνοχλοῦσαί τὸ 
τὸν ἄϑλιον καὶ τιτρώσχουσαι. 9). oixcQoiregos ΡΨ. 13 ἕπτα- 
καίδεκα ἡμέρας Plutarchus. 15 μὲν om A. 22 τῶν om A. 


solem exponunt; et hoc quotidie faciunt. ita fit ut muscae, vespae et 
apes liquorum suavitate allectae faciei et reliquis membris e scaphis 
rominentibus insideant, miserumqne vexent et pungant. at venter eius 
acte et melle distentus liquida reiicit excrementa, e quibus putrefactis 
lumbrici et vermes scaturiunt: qui vero in scaphis iacet, in sordibus 
ilis carne putrescente, 8 vermibus erosus, et crudelius et tardius 
interit. hoc supplicii genere Parysatis, Ártaxerrxis et Cyri mater, eum 
sustulisse fertur qui se Cyrum cum fratre de regno pugnantem inter- 
fecisse gloriatus fuerat, per dies quattuordecim excruciatum. 

Àc scapharum supplicium huiusmodi est. caeterum verba ista 
"surge. et comede carnes" non sunt hortantis sed futura praedicentis. 
nam Assyrii et socii illorum plurimi a Persis et Medis interfecti sunt. 
eadem etiam ad crudelitatem gentis referri queant. tres vero costae 


. vel alae, quas ore tenebat, trium orbis terrae partium imperium deno- 


tabant. nám Cyrus Assyrii regui eversor orientem omnem usque ad 


ANNALIUM ΠῚ 6. | 225 


λείαν καϑῃρηκὼς τὸ ἑῷον ἅπαν μέχρι τοῦ "EAAgonórtov ὑπέταξεν. 
ὃ δὲ τούτου υἱὸς Καμβύσης καὶ τὴν “Ἄ[ἴγυπτον καὶ τὴν «Αἰθιοπίαν 
ἔσχεν ὑφ᾽ ἑαυτόν" νότιοι δ᾽ ai χῶραι αὗται εἶσί, — Zagriog δὲ ὃ 
Ὑστάσπου καὶ τοὺς νομάδας ἐχειρώσατο Σχύϑας" οὗτοι δ᾽ oi- B 
S χοῦσι τὸ χλίμα τὸ βόρειον. ὃ δέ γε Ἐέρξης ὃ τοῦ Δαρείου ὧρ- 
μσε μὲν κατὰ τῆς Εὐρώπης, κρατῆσαι καὶ ταύτης πειρώμενος, 
ἀπεχρούσϑη δέ γε ναυμαχίᾳ πρὸς “49ηναίων ἡττηϑεὶς καὶ ἄνα- 
ζείξας κατῃσχυμμένος. τὸ δ᾽ ἐν μέρει στῆναι τὸ ϑηρίον, σημαν- 
τιχὸν τοῦ μὴ πάντη τῆς ἀρχῆς ἐχπεσεῖν, ὀλίγῳ δὲ μέρει ταύτης 
ἙῸΟ περιγραφῆναι. πάσης γὰρ τῆς ola πρώην κρατοῦσα 7j βασι- 
λεία ἐκείνη, καὶ “Αἰθιόπων καὶ «“4ϊγυπτίων Παλαιστίνης τε καὶ W I 90 
Φοινίκης. καὶ τῆς “ιβύης αὐτῆς, ἐξέπεσε μὲν τῶν λοιπῶν, 
περιελείφϑη δ᾽ αὐτῇ Ἰηδία τε καὶ Περσίς. ἢ καὶ ἄλλως τὸ ἐν 
μέρει στῆναι τὸ ϑηρίον ἐχληφϑήσεται, ἐπὶ καιρόν τινα δηλαδὴ C 
Τοσχολάσαι τὴν τῶν Περσιῦν βασιλείαν καὶ ἀπρακτῆσαι. τοῦ γὰρ 
“Αλεξάνδρου καϑῃρηκότος αὐτήν, εἶτα ϑανόντος, εἰς τέσσαρας 
ἀρχὰς ἡ ἐκείνου μοναρχία Óuronro. κατ᾽ ἀλλήλων δὲ τῶν δια- 
δόχων αὐτοῦ χωρησάντων καὶ 2v ταῖς πρὸς ἀλλήλους μάχαις 
ἠσθενηκύτων, οἵ Πέρσαι πάλιν καιροῦ λαβόμενοι ἀνεϑάρσησαν 
ΞΡῸ καὶ πολλὰ τῆς σφετέρας ἀρχῆς ἀνεχτήσαντο. 

Τὸ δὲ τρίτον ϑηρίον παρδάλει ἦν ἐμφερές, καὶ πτερὰ εἶχε 
τέσσαρα πετεινοῦ ὑπεράνω αὐτῆς, καὶ τέσσαρες κεφαλαὶ τούτῳ 
τῷ ϑηρίῳ ἐπεφύχεσαν, καὶ ἐξουσίαν λέγει δοϑῆναι αὑτῷ. τοῦτο 
δὲ τὸ ϑηρίον τὴν Ἰ]ακχεδονιχὴν εἰκόνιζε βασιλείαν. παρδάλει μὲν 


18 περιελήφϑη Α. ! | 
Hellespontum subegit. cuius filius Cambyses et Aegyptum et Aethio- 


piam, quae austro obversae iacent, obtinuit. Darius autem Hystaspis 
filius Scythas vagos domuit: hi versus septentrionem habitant. Xerxes 
porro Darii filius expeditione suscepta conatus ille quidem est Europam 
subigere, sed ab Atheniensibus navali pugna victus cum dedecore do- 
mum rediit. iam statio in parte significat eos regnum non prorsus 
amissuros sed eius exiguam partem retenturos. nam cum imperium illud 
olim totam Asiam Aethiopiam Aegyptum Palaestinam Phoeniciam ipsam- 
que Libyam teneret, reliquis excidit, Media et Perside retentis. vel 
statio illa in parte referri potest eo, quod Persarum regnum ad tempus 
otiosum et ignavum sit futurum: nam Alexandro post id subactum mor- 
tuo, eius monarchia in quattuor regna est distracta. cum autem suc- 
cessores eius crebris inter sese praeliis virés suas attrivissent, Persae 
arrepta occasione resumptaque fiducia multum de suo imperio recupe- 
rarunt. 
Tertium animal pantherae fuit simile, quattuor alis volucribus in 
dorso praeditum, quattuor etiam capitibus in eo enatis, cui propheta 
potestatem esse datam ait, hoc animal imperium Mace nicum reprae- 


Zonarae Annales. 


226 . IOANNIS ZONARAE 


D yàg εἰκάσϑη ᾿Αλέξανδρος διὰ τὸ ὀξύρροπον xal εὐκίνητον, ὃ xai 
τὰ πτερὰ ἐδήλουν. ἡ δὲ τούτων τετρακτὺς τὰ τέσσαρα τῆς 
οἰκουμένης μέρη ἠνίττετο, ἃ πτηνοῦ διῆλθε τρόπον καὶ σχεδὸν 
ἅπάντων ἐκράτησεν. αἱ δέ γε τέσσαρες κεφαλαὶ τὴν μετὰ ϑά- 
vazov ἐχείνου διαίρεσιν ἐσήμαινον τῆς ἀρχῆς. εἷς γὰρ τέσσᾳρας ὅ 
βασιλείας ἢ ἐκείνου ἐπικράτεια διήρητο, καὶ τῆς μὲν «Δἰγύπτου 
Πτολεμαῖος ὃ “ἄγου κχκεχράτηκε καὶ οἱ ἐξ ἐχείνου μέχρι τῆς 
Ἀλεοπάτρας, τῆς δέ γε Συρίας καὶ τῶν αὐτῇ προσεχῶν ὃ Σέλευ-- 
xoc ἐχυρίευσεν, “Ἀντίγονος δὲ τὴν Mola» ὑφ᾽ ἑαυτὸν ἐποιήσατο, 

P I 197 τῆς δὲ Παχεδονίας ἦρξεν ὃ ᾿Αντίπατρος, ὧς δέ τινες ἱστοροῦσιν, 10 
ὃ “Αριδαῖος ἀδελφὸς ἑτεροϑαλὴς ἐκ πατρὸς ὧν ᾿““λεξάνδρου. φησὶ 
γὰρ ὃ Χαιρωνεὺς τὸν Περδίκκαν μετὰ ϑάνατον "Αλεξάνδρου ἐν 
μεγίστῃ δυνάμει ὄντα εὐθὺς τὸν "Ἀριδαῖον ὥσπερ δορυφόρημα 
βασιλείας ἐφέλκεσθαι, γεγονότα μὲν ἐκ γυναικὸς ἀδόξου καὶ κοι- 
νῆς, ἀτελῆ δὲ τὴν φρόνησιν ὄντα, οὐ φύσει τοιοῦτον προαχϑέντα, 15 
ἀλλὰ τῆς Ὀλυμπιάδος φαρμάκοις διαφϑειράσης αὐτῷ τὴν διά- 
yotay. | 

7. Τοῦ δὲ τετάρτου ϑηρίου εἶδος μὲν οὐκ ἐσήμανεν ὃ 

προφήτης; φοβερὸν δ᾽ εἶπε τοῦτο καὶ ἔκϑαμβον περισσῶς, 000»- 
τας ἔχον μεγάλους καὶ σιδηροῦς, ἐσϑίον τε καὶ λεπτῦνον καὶ τὰ 30 

Β ἐπίλοιπα συμπατοῦν, καὶ τὸ διάφορον αὐτοῦ πρὸς τὰ προηγησά- 


6 διήφητο ἐπικράτεια A. 8 γε om À. 10 ó add A. 
llóomA. 


FowrBs. Cap. 7.  Theodoreti Commentarius in Daniel. 7 
p. 1195 1 1901. addita sunt καὶ ὅσα — συγγράμματα p. 227 
v. — iUe 


gentat. nam pantherae comparatus est Alexander ob celeritatem et 
agilitatem, quod ipsum et alae innuebant: quarum quatternio quattuor 
mundi partes notabat, quas instar volucris est pervagatus, ac prope 
omnium potitus. quattuer capita divisionem imperii post eius obitum in 
partes totidem declararunt. nam Aegyptum Ptolemaeus Lagi filius obti- 
muit, eiusque posteri usque ad Cleopatram: Syria et adiacentibus regio- 
nibus Seleucus est potitus: Antigonus Asiam subegit: Macedoniae Anti- 
pater imperavit, vel, ut quidam narrant, Aridaeus frater Alexandri ex 
patre Philippo. ait enim QChaeronensis, Perdiccam maxima potentia 
praeditum statim post mortem Alexandri Áridaeum tanquam regni muni- 
mentum attraxisse, ex muliere ignobili et vulgari ortum et mentis 
parum compotem, non quidem ita genitum, sed. veneficio Olympiadis 
corruptum. ] 

7. Quarti animalis formam non expressit, propheta, sed formi- 
debile et terribile nominat, is ferreis dentibus vorans et commi- 
muens, et reliqua pedibus conculcans, magno discrimine inter illud et 


ANNALIUM III 7. ᾿ς 224 


μενα ϑηρία ἔφη τυγχάνειν πολύ. ἢ τῶν Ῥωμαίων δὲ διὰ τούτου 
βασιλεία σημαένεται. διὸ οὐδὲ εἶδος ὃ προφήτης τούτῳ οὐδ᾽ 
ὄνομα ἔϑετο. πολυειδὴς γὰρ ἢ τῶν Ρωμαίων ἀρχή, πρότερον 
μὲν βασιλεῦσιν ἰϑυνομένη ἀπὸ Ῥωμύλου μέχρε τῶν Ταρκυνίων, 
Φτῆς δὲ ἐκείνων τυραννίδος καταλυϑείσης ἀριστοχρατουμένη, τῆς 
συγκλήτου καὶ τῶν ὑπάτων διοικούντων τὰ πράγματα, ἔστι δ᾽ 
ὅτε καὶ δημοχρατουμένη, τοῦ δήμου πολλάκις πρὸς τὴν σύγκλητον 
στασιάσαντος, μετέπειτα δ᾽ αὖϑις εἷς μοναρχίαν μεταπεσοῖσα, 
κἀκ ταύτης εἷς βασιλείας κλῆσιν ἐπαναχάμψασα. φοβερὸν δὲ τὸ 
3E03970íov καὶ ἔχϑαμβον εἶπεν ὅτι δυνατωτέρα τῶν ἄλλων βασιλειῶν 
αὕτη γεγένηται, καὶ ὅσα 5 Ἰακεδονικὴ μὴ ὑπέταξε βασιλεία, C 
Φφ᾽ ἑαυτὴν αὕτη ποιησαμένη, τὴν “Ελλάδα δηλαδὴ πᾶσαν, τὴν 
Καρχηδόνα σὺν τῇ 2digón, τὴν Σικελίαν, τὴν Σαρδώ τε καὶ 
νήσους ἄλλας καὶ ἔϑνη ἑσπέρια διάφορα ἕτερα, ὧν οὐκ ἦρξεν 
᾿πϑ᾽Ήλέξανδρος" ὥπερ ὃ βουλόμενος γνῶναι τὰς βίβλους τοῦ Ῥωμαίου 
Aicwoc ἀναγνώτω καὶ τὰ τοῦ Πολυβίου συγγράμματα. φοβερὸν 
δὲ τὸ ϑηρίον ἔφη καὶ ἔχϑαμβον καὶ σιδηροῦς ὀδόντας ἔχον, ὡς 
τῆς τῶν Ῥωμαίων ἡγεμονίας τῶν ἄλλων βασιλειῶν ἁπασῶν φρικω-- 
δεστέρας γεγενημένης. καὶ ἐν τῇ cxovi γὰρ τῇ κατ᾽ ὄναρ ὁφϑείσῃ 
*»0:0 Ναβουχοδονόσορ τὸν σίδηρον τέϑεικε τῆς τετάρτης βασιλείας 
εἰχόνισμα. τοῖς οὖν σιδηροῖς ὀδοῦσιν ἐσϑίειν τὸ ϑηρίον εἶπε καὶ N 191 
λεπτύνειν, xal τὰ λοιπὰ συμπατεῖν τοῖς ποσί. τὸ μὲν οὖν ἐσϑέειν 
καὶ λεπτύνειν εἷς τὴν τῶν δασμῶν ἐξείληπται εἰσφοράν, ὡς βαρυ-- 
τέρων τοῖς ὑπηχόοις φόρων ἐπιτεϑέντων, οὗ τοὺς βασιλεύοντας 


17 ἔφη add A. 


emetera constituto. id Romanorem imperium inmuit. quod cum sit va- 
rjum et multiforme, propheta neque nomen eius neque formam posuit. 
nam a Romulo usque ad Tarquinios Roma regibus paruit: quorum ty- 
Fannide eversa optimates, senatus et consules rem publicam admini- 
Btrarunt: aliquando etiam ad popularis imperii formam redacta est sedi- 
tione plebis adversus patres, post iterum unins potestate oppressa et 
. δὰ regii nominis appellationem reversa. bestiam porro illam terribilem 
et formidabilem vocat, quod Romanum imperium caeteris potentius ex- 
mtitit, et quae Macedones non attigerant, ea quoque anbegit, Graeciam 
widelicet universam, Carthaginem cum Libya, Siciliam Sardiniam cae- 
terasque insulas et complures gentes occidentales, quibus non imperavit 
Alexander: quae cui scire studio est, is Dionis Romani et Polybii legat 
historias. ferrei dentes ei bestiae sunt attributi, quod Romanorum 
principatus ommbus aliis imperiis horribilior fuit. etque etiam in ima- 
gine per sommium oblata Nabuchodonosori quartum regnum ferro com- 
paratur. ferreis porro dentibus edere et comminuere bestiam dixit, et 
reliqoa conculcare pedibus. quorum priora ad tributorum exactionem 
referuntur, graviorem caeteris, quíbus reges aluntur et saginantur, οἱ 


| 


998 | IOANNIS ZONARAE 


τρέφουσι xal πιαίνουσι, τοὺς δὲ εἰσπραττομένους αὐτοὺς ἐκλεπτύ.- 
vouot πενητεύοντας. οἵ δὲ δασμοφορεῖν οὖκ ἠνείχοντο, τῆς ἐλευ-- 
ϑερίας ἀντιποιούμενοι, τούτους τοῖς ποσὶ συνεπάτει τὸ ϑηρίον 
καὶ ἐξωλόϑρευε. διὰ τῶν ποδῶν δὲ τὸ στρατιωτικὸν ὑπαινέττεται, 
ὡς ἐν τούτῳ τῆς βασιλείας ἐρειδομένης καὶ βεβηκυίας καὶ ἐξ &xé- 5 
P1198 ρων μεταβαινούσης εἰς Frega. καὶ κέρατα δ᾽ εἶναι τῷ ϑηρίῳ 
δέχα φησίν, ὑπεμφαίνων ὡς εἷς πολλὰς ἡγεμονίας ἐπ᾿ ἐσχάτων 
ἢ βασιλεία διαιρεϑήσεται. ἐν μέσῳ δὲ τῶν δέκα μικρὸν ἀνιέναι 
κέρας, καὶ ἐκριζωϑῆναε τῶν κεράτων τρία παρ᾽ αὐτοῦ, καὶ 
ὀφθαλμοὺς ἔχειν ἐκεῖνο τὸ κέρας καὶ στύμα λαλοῦν μεγάλα, καὶ 10 
πολεμεῖν τοῖς ἁγίοις. τοῦτο τὸ κέρας εἷς τὸν ἀντίχριστον ἐξει-- 
λήφασι τινές. μικρὸν δ᾽ ἐχλήϑη ὡς ἀπὸ μικρᾶς φυλῆς τῶν 
“Ἑβραίων μέλλον φυήσεσϑαι. τρεῖς δὲ τῶν δέκα βασιλέων κατα- 
λύσει. διὰ δὲ τῶν ὀφϑαλμῶν τὴν πονηρίαν αὐτοῦ καὶ τὸ πα- 
νοῦργον ἠνέξατο, ὡς διὰ τούτων ἐξαπατῆσον πολλούς. διὰ δὲ15 
Β τοῦ μεγάλα λαλοῦντος στόματος τὴν ἀλαζονείαν αὐτοῦ καὶ τὸ 
ἐπηρμένον ὑπενέφηνε τοῦ φρονήματος. τὸ δὲ πόλεμον μετὰ τῶν 
ἁγίων ποιεῖν, τὸ πᾶσαν ἐνδείξασϑαι σπουδὴν δηλοῖ, τῆς οἰκείας 
κακίας καὶ βλασφημίας ἅπαντας λαβεῖν χοινωνούς. τῆς δὲ χατὰ 
τοῦ ϑεοῦ βλασφημίας ἐκείνου ἐμφαντικὸν τό “λόγους εἷς τὸ ὕψος 50 
λαλήσει. ἢ 
Ἐπὶ τούτοις ὃ προφήτης ἐπήγαγεν “ἐθεώρουν ἕως οὗ ϑρό- 
yo. ἐτέϑησαν καὶ παλαιὸς ἡμερῶν ἐκάϑισε, καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ 


10 τὸ κέρας ἐκεῖνο Α. 17 ὑπέφηνε A. 22 οὗ om Α. 
93 καὶ ὁ παλαιὸς Α: ὃ om Theodoretus LXX. 


subditi attenuantur et ad egestatem rediguntur. qui vero tributa detre- 
ctabant et libertatem defendebant, eos conculcabat bestia et extermi- 
nabat. per pedes autem intelliguntur exercitus, ut quibus regnum insi- 
stat et innitatur et ab aliis ad alia transeat. praeterea decem cornua 
bestiae esse dicit, quae significant id imperium postremis temporibus in 
multa esse regua dividendum, in medio porro decem cornunm parvum 
rodire cornu, quo tria alia cornua exstirpentur; et oculos habere cornu 
ud, et os magniloquum et infestum sanctis. hoc cornu quidam anti- 
christum interpretantur. parvum autem vocatur, quod ex parva tribu: 
Hebraeorum sit oriturum. tres autem de decem regibus eversurum esse. 
per oculos improbitatem eius et calliditatem innuit, quibus multos sit 
seducturum. per os magniloquum eius arrogantia et animi elatio decla- 
ratur, iam belli adversus sanctos susceptio arguit omne studium adhi- 
biturum esse ut omnes ad suae improbitatis et blasphemiae communio- 
nem pertrabat. blasphemiam porro contra deum illa argüunt, cum ait 
"in sublime verba faciet." 
| His propheta subiicit "spectabam donec sellis positis longaevus 
consedisset, culus vestis erat niveo candore, capillus instar purae lanae, 


ANNALIUM Ill 7. 229 


λευχὸν ὡσεὶ χιών, xal $j ϑροὶξ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ὡσεὶ ἔριον 
καϑαρόν, ὃ ϑρόνος αὐτοῦ φλὸξ πυρός, οἱ τροχοὶ αὐτοῦ πῦρ 
φλέγον, ποταμὸς πυρὸς εἷλκεν ἐχπορευόμενος ἔμπροσϑεν αὐτοῦ, 
χίλιαε χιλιάδες ἐλειτούργουν αὐτῷ καὶ μύριαι μυριάδες παρει- C 
ϑστήκεισαν αὐτῷ. κριτήριον ἐκάϑισε καὶ βίβλοι ἀνεῴχϑησαν.᾽" 
ἃ μὲν οὖν εἴρηται ποιοῦν τὸ κέρας οὐκ ἐπὶ μαχρὸν διαρχέσειν 
ἐδείχϑη τῷ. Δανιήλ, ἕως δὲ ὃ αἰώνιος κριτήριον ἐκάϑισεν, ἀντὶ 
τοῦ, κρίσεως καιρὸν ἔστησε καὶ τὴν μνήμην τῶν ἑχάστῳ 
πεπραγμένων ἀνέπτυξε. βίβλους γὰρ τὰς ἀναμνήσεις ἐκάλεσε, 
lOxal παλαιὸν ἡμερῶν τὸν αἰώνιον. ἢ δὲ λευκότης τῶν τριχῶν 
καὶ τοῦ ἐνδύματος τὸ καϑαρὸν αὐτοῦ πανταχόϑεν καὶ ἄμωμον 
δείχνυσιν. ἵνα δὲ κατὰ συγχώρησιν ϑεοῦ δείξῃ γενήσεσϑαι τὰ 
παρὰ τοῦ ἀντιχρίστου ἐσόμενα, καὶ οὐχ ὡς ἀδυνατούσης τῆς 
ϑείας φύσεως ταῦτα παῦσαι ἢ μηδὲ τὴν ἀρχὴν συγχωρῆσαι γενέ- D 
15 σϑαι, τὰς χιλίας χιλιάδας τῶν λειτουργῶν καὶ τὰς μυρίας uvgiá- 
δας τῶν παρισταμένων εἰσήγαγε, καὶ τὸν πύρινον ϑρόνον καὶ 
τοὺς ὁμοίους τροχοὺς καὶ τὸν φλέγοντω ποταμόν. καὶ ἐθεώρει 
fec οὗ ἀἄνῃρέϑη τὸ ϑηρίον καὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ εἷς καῦσιν ἐδόϑη 
πυρός. διὰ γὰρ τὴν μανίαν τοῦ ἀντιχρίστου ἡ ὅλη βασιλεία 
90 περιαιρεϑήσεται. καὶ οὖκ αὐτὸ τὸ ϑηρίον εἷς καῦσιν δοϑήσεται,. 
ἀλλὰ τὸ σῶμα αὐτοῦ. τοῦ γὰρ ϑηρίου τὴν βασιλείαν αϊγιττο-- 
μένου, εἶχός ἐστιν ἐν τῇ βασιλείᾳ πολλοὺς εἶναι καὶ τὸν ϑεὸν 


2 ante φλὸξ PW add dg, om Α "Theodoretus LXX. 8 ipxo- 
ρευόμενος A. 6 μακρῷ A. 10 παλαιῶν À. 17 gio- 
γόεντα A. 


sedes flamma ignis, rotae eius ignis comburens, fluvius ignitus ante eum 
manans evolvebatur, decies centena milia ministrabant ei, et milies 
centena milia adstabant ei, iudicloque coacto libri aperti sunt." quae 
igitur cornu facere dicitnr, ea non diu esse duratura monstratum est 
Danieli, sed donec longaevus iudicium coegerit, hoc est, iudicii tempus 
statuerit, et facta cuiusque memoria repetierit. recordationem enim 
libros vocat, et longaevum eum qui aeternus est. candor autem capil- 
lorum et vestis puritatem eius et integritatem ostendit. ut autem signi, 
ficet ea, quae ab antichristo agentur, deo connivente actum iri, non 
wero ita quasi a divina potentia vel coerceri vel ne prorsus non fierent 
prohiberi non possent, decies centena milia ministrorum et milies centena 
snilia apparitorum commemorat, et sellam igneam consimilesque rotas et 


fluvium ardentem.  spectavitque donec bestia tolleretur et corpus eius . 


igni conflagraret. nam ob furorem antichristi totum ab eo regnum au- 
feretar. neque ipsa bestia igni tradetur, sed corpus eius. nam cum 
bestia regnum innuat, probabile 
4 

| , 


f 
e 


est, in eo fore multos qui deum φο δῆτ᾽ -.. 


*-* 
ΟΜ, 


480 IOANNIS ZONARAE 


P I 129 σέβοντας xal ἀρετὴν μετιόντας. οὗ τούτους οὖν φησιν εἷς καῦ- 


σιν δοϑῆναι, ἀλλὰ τοὺς καχίας ἐργάτας καὶ ταῖς τοῦ σώματος 
ἐπιϑυμίαις ἐγχειμένους διαπαντὸς καὶ μή τι φρονήσαντας πνευ-- 
ματικόν. | 

ἹΠετὰ δὲ τὴν τοῦ ϑηρίου ἀπώλειαν ὁρᾶν ὃ προφήτης φησὶν ὃ 
ὡς υἱὸν ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ νεφελῶν καὶ ἕως τοῦ παλαιοῦ 
τῶν ἡμερῶν φϑάσαντα, ᾧ καὶ δοθῆναι λέγει τὴν ἀρχὴν καὶ τὴν 


W 192 τιμὴν καὶ τὴν βασιλείαν, καὶ αὐτῷ ὁδσυλεῦσαι τοὺς λαοὺς πάντας 


καὶ τὰς γλώσσας καὶ τὰς φυλάς, καὶ τὴν ἐξουσίαν αὐτοῦ αἰώνιον 
ἔσεσϑαι καὶ μὴ παρελεύσεσϑαι, καὶ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ μὴ 10 
διαφϑαρήσεσϑθαι. ταῦτα σαφῶς τὴν δευτέραν ἐπιφάνειαν τοῦ 


B σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Xquoro) προϑεσπίζουσιν. υἱὸς μὲν γὰρ 


ἀνθρώπου καλεῖται διὰ τὴν ἡμετέραν φύσιν ἣν προσελάβετο, 
ἐπὶ δὲ τῶν νεφελῶν ἐρχόμενος κατὰ τὴν ἐπαγγελίαν αὐτοῦ εἰπόν- 
τος “ὄψεσϑε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν 15 
τοῦ οὐρανοῦ. 

8, Ταῦτα μὲν οὖν ἐν τῷ πρώτῳ ἔτει τῆς βασιλείας 
Βαλτάσαρ ἐμυήϑη ὃ 4ανιήλ, ἐν δὲ τῷ τρίτῳ ἑτέραν ὀπτασίαν 
ἑώρακεν. “ἂν Σούσοις yàp ὧν ἤρα" λέγει “τοὺς ὀφϑαλμούς μου, 
καὶ ἰδοὺ χριὸς ἑστηχὼς ἐπὶ τοῦ Οὐβάλ, καὶ αὐτῷ κέρατα ὑψηλά,30 
καὶ τὸ ἕν ὑψηλότερον τοῦ ἑτέρου, καὶ τὸ ὑψηλότερον ἀνέβαινεν 
ἐπ᾿ ἐσχάτου. καὶ ἦν κερατίζων κατὰ ϑάλασσαν καὶ βορρᾶν καὶ 


16 ὄψεσθε AW, ὄφεσθαι P. Matth. 24 30. 17 ἐν add A. 
18 ἐμυήθϑη) ἐμνήσϑη A. 22 κατὰ A 'Theodoretus LXX, 
ἐπὶ PW. | Boddd» PW hic et infra. 


FowTmEs. Cap. 8.  Theodoreti Commeritarius in. Daniel 8 
p. 1211 —1220. pauca ab ipso Z., partim e Plutarchi 4lexandro, 
addita. κωλύων — ἄρρενα p. 234 o. 22 ex Iosephi 4nt. 12 5 $4. 


et virtuti stadeant, non eos igitur conflagraturos, sed maleficos et 
eorporis voluptatibus assidue deditos, spiritus prorsus negligentes. 

| Post interitum bestiae propheta ait se quendam vidisse tanquam 
fillum hominis in nubibus venientem et usque ad longaevum progressum, 
«eui datum sit imperium, honos et regnum, eiusque servituti subiecti 
populi omnes, linguae et tribus: et potestatem eius aeternam fore, non 
praeterituram, nec regnum eius interiturum. haec aperte secundum ad- 
ventum servatoris nostri lesu Christi praenuntiant. filius enim hominis 
dicitar ob assumptam naturam nostram, venturus in nubibus ex pro- 
misso ipsius, cum dixit visuros fiium hominis venientem in nubibus 
-caeli, 

8. Haec Daniel edoctus est primo anno Baltasaris: tertio. visum 
aliud vidit, nam "cum Susis" inquit "essem, sublatis oculis vidi arie- 


. tem stantem in Ubale, altis us, altere tamen altiore: id ad ex- 


tremum surgebat. et contra mare, septentrionem et austrum arietabat, 


ANNALIUM III 8. 231 


νότον, καὶ πάντα τὰ ϑηρία στῆναι ἐνώπιον αὐτοῦ oix ἠδύναντο, 
καὶ ἐποίησε κατὰ τὸ ϑέλημα αὐτοῦ, καὶ ἐμεγαλύνϑη." πάλιν C 
κἀνταῦϑα τὰ περὶ τῶν βασιλειῶν ὃ προφήτης διδάσκεται. καὶ 
κριῷ μὲν ἀπεικάσϑη 7 ἀρχὴ τῶν Περσῶν διὰ τὸν περικείμενον 
δαὐτῇ πλοῦτον, ἑστὼς δ᾽ ἦν ὃ κριὸς ἐπὶ τοῦ Οὐβὰλ ἤγουν ἐπὶ τῆς 
πύλης τῶν Σούσων᾽ αὕτη γὰρ ἦν ἡ πόλις μητρόπολις τῶν Περ-- 
σῶν, καὶ ἐκεῖ τοῖς βασιλεῦσιν ἦν τὰ βασίεια, καὶ ὃ προφήτης 
ἐν ταύτῃ τῇ πόλει διάγων εἶδε τὸ ὅραμα. τὰ δὲ δύο κέρατα τὰ 
τὴν βασιλείαν ταύτην Ιϑύναντα δύο γένη ἐτύπουν. τὸ μὲν γὰρ 
10 ἧττον χέρας τὸν Κῦρον καὶ τὸν αὐτοῦ υἱὸν τὸν Καμβύσην εἰχόνιζε 
(μέχρις αὐτῶν γὰρ 2 τῆς βασιλείας ἔστη ἀρχή, καὶ οὐ προῆλϑε 
περαιτέρω τὸ Κύρου γένος), τὸ δὲ μεῖζον κέρας τὸ Ζαρείου 
γένος ἠνίττετο, ὃ μέχρι τοῦ τελευταῖου “Ἰαρείου προέκοψεν, ὃν D 
κατεπολέμησεν ὃ ᾿4λέξανδρος. Καμβύσου γὰρ τοῦ Κύρου παιδὸς 
15 ϑανόντος οἱ μάγοι μετὰ δόλου τὴν βασιλείαν ἐσφετερίσαντο" oc 
. ἐπ᾽ ὀλίγον κρατήσαντας, xal γνωσθέντας οἵτινες ἦσαν, oi ἑπτὼ 
τῶν Περσῶν οἶκοι καϑεῖλον. ἐξ ὧν ἐβασίλευσεν ὃ “Ὑστάσπου 
Δαρεῖος, οὗ τὸ γένος μέχρε τέλους τῆς βασιλείας διήρχεσε. 
τοῦτο γὰρ ἐμφαίνεε ὃ προφήτης προσϑεὶς ὅτι τὸ ὑψηλότερον 
40 ἀνέβαινεν ἐπ᾿ ἐσχάτου, τὸ ἐπὶ μακρὸν δηλαδὴ διαρκέσαι καὶ 
ἕως τέλους τῆς Περσικῆς βασιλείας τῶν κεράτων τὸ ἕτερον. 
ἐχεράτιζε δὲ ὃ 'χριὸς κατὰ νότον καὶ βορρᾶν xai ϑάλασσαν" τό τε 
γὰρ νότιον χλίμα καὶ τὸ βόρειον ἐχειρώσατο, καὶ τῶν νήσων 


1 ἐνώπιον αὐτοῦ A "Theodoretus LXX, αὐτοῦ ἐνώπιον PW. 
8 πέρὶ om A. 10 αὐτοῦ] éxs/vov À. 21 τὸ add A. 
23 βόῤξειον PW. 


neque ulla animalia coram eo consistere poterant. fecit igitur omnia 
suo arbitratu, et magnus evasit," hac visione propheta rursus de 
edocetur. nam Persarum imperium ob divitiarum affluentiam 

aneti comparatum est. stabat autem is in Ubale, quae est porta Suso- 
rum, metropolis et regiae Persarum; in eaque degenti prophetae visio 
oblata erat. duo cornua significabant duas familias illius imperii guber- 
natrices: minus Cyrum et Cambysem eius filium, in quibus imperium 
constitit, non progresso ulterius Cyri genere: maius Darii genus por- 
tendit, quod usque ad eum Darium perduravit quem devicit Alexander. 
nam Cambyse filio Cyri mortuo magi per fraudem um sibi vendica- 
bant: quo non diu retento agniti, a septem Persicis familiis sunt op- 
ressi. e quarum una Darius ertus, Hystaspis filius, regno potitus est, 
ilia eius usque ad regni excidium propagata: id quod propheta innuit 
cum addit, altius cornu ad extremum crevisse, hoc est, diu et usque 
ad Persici regni excidium durasse. arietabat autem is aries versus au- 
atrum, septentrionem et mare: nam et australem et septentrionalem pla- 


232 — "IOANNIS ZONARAE- 


P I 130 τὰς πλείους (ταύτας γὰρ διὰ τῆς ϑαλάσσης ἠνίξατο) ὑπὸ dov- 
λείων πεποίητο" καὶ συνεμάχουν τῷ Ξέρξῃ κατὰ τῆς “Ἑλλάδος 
στρατεύοντι οἱ τὰς νήσους οἰχοῦντες" διὸ καὶ κατὰ ϑάλασσαν τὸν 
κριὸν κερατίζειν ὃ προφήτης ἑώρακεν. οὐδέν ve τῶν ϑηρίων 
ἐνώπιον αὐτοῦ στῆναι ὑπέμενε. ϑηρία δὲ τὰς μερικὰς βασι-ὅ 
λείας ἐκάλεσεν, ὡς φοβερὰς τοῖς ὑπηκόοις. εἶεν δ᾽ ἂν αὗται, 
3 Σύρων, ἡ Κιλίκων, 7j gói, ἢ «Αϊγυπτίων, ἢ Ἰουδαίων, 
καὶ ἕτεραι. οὐδεμία γοῦν τούτων ἀντιστῆναι εἷς τέλος ἠδυνήϑη 
τῇ Πιρσῶν ἀρχῇ, ἀλλ᾽ ἅπαντας οἷς προσέβαλεν ὑπέταξε. — "xol 
ἐμεγαλύνϑη" ἢ ὅτι μεγάλη γέγονεν ἥ ἀρχὴ πολλῶν ἐϑνῶν καὶ 10 
χωρῶν χυριεύσασα, ἢ ὅτι μεγάλα καὶ ὑπὲρ ἀνθρωπίνην ἐφαν- 

B τάσϑη φύσιν ὀγκωθεῖσα τῇ εὐτυχίᾳ. 

Ἀπορῶν δὲ ὃ προφήτης περὶ τῶν δρωμένων, δρᾷ τράγον 
ἀπὸ λιβὸς ἐρχόμενον ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν, καὶ αὐτῷ κέρας ἦν ἕν 
ϑεωρητὸν ἀνὰ μέσον τῶν ὀφϑωαλμῶν αὐτοῦ. καὶ ἕως τοῦ κριοῦ 15 
φϑάσας ἐξηγριώϑη πρὸς αὐτὸν καὶ ἔπαισεν αὐτὸν xal συνέτρεψε 
τὰ κέρατα αὐτοῦ καὶ ἔρριψεν αὐτὸν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ συνεπάτησεν 
αὐτόν, καὶ οὐκ ἦν ὃ ἐξαιρούμενος τὸν κριὸν ἐκ τῆς χειρὸς αὐτοῦ. 

W193 τὴν Μακεδονικὴν βασιλείαν ὑπετύπου ὃ τράγος" ὀξύτερος γὰρ 
τοῦ χριοῦ καὶ μᾶλλον εὐχίνητος. ἀπὸ λιβὸς δ᾽ ἤρχετο, ὅτι τὴν 20 
“«ἴγυπτον πρότερον ὕφ᾽ ἑαυτὸν ποιησάμενος ὃ ᾿“λέξανδρος οὕτω 

C πρὸς Δαρεῖον τὸ δεύτερον ὥρμησε, καὶ κατατροπωσάμενος αὐτὸν 
τὴν τῶν Περσῶν βασιλείαν κατέλυσεν. ἐν Ἰσσῷ γὰρ πρώην τῆς 


6 αὗται AW, αὐταὶ Ρ. 16 ἔπαισεν αὐτὸν καὶ om A. 
21 ποιησάμενος À, ποιησάμενον PW. 


gam subegit, et insulas plerasque, quae per mare intelliguntur, in ser- 
vitutem redegit. «est et Xerxes insularium auxiliis usus, bello illato 
Graeciae: quam ob rem propheta arietem etiam mare ferire cornibus 
videt. neque ulla fera consistere coram eo poterat. feras vocat regna 
singularia , quippe subditis formidabilia: cuiusmodi fuerunt regnum . 
Syrorum Cilicum. Árabum Aegyptiorum Iudaeorum et caetera, quorum 
nullum tandem Persico imperio obsistere potuit quin id subigeret omnes 
quos invasisset. "et magnus evasit:" sive quod amplificatum est impe- 
rium multis gentibus et provinciis subactis, sive quod magna quaedam 
et natura humana maiora sibi finxit, rebus secundis elatum. 

Dum propheta de iis quae viderat dubitat, hircum videt ab 
africo venientem in omnem terram, cui cornu erat spectabile in medio 
oculorum. qui ue ad arietem progressus ferociter illum perculit et 
eius cornua comminuit et humi prostratum conculcavit pedibus; neque 
erat qui arietem eriperet de manu eius. Macedonicum imperium reprae- 
sentavit hircus, ariete celerior et agilior. veniebat autem ab africo, 
quod Alexander Aegypto prius subacta, tum demum Darium invasit 
depuo, eoque victo Persicum imperium evertit. nam eum prius quidem 


ANNALIUM III 8, . 233 


ἈΑιλικίας αὐτῷ συμβαλὼν ἥττησεν αὐτόν, καὶ τὴν μὲν γυναῖκα 
καὶ τὰς ϑυγατέρας αὐτοῦ καὶ τὸ ἅρμα καὶ τὸ τόξον κατέσχε καὶ 
“διήρπασε τὸ στρατόπεδον τὸ Περσικόν,' ἔφυγε δ᾽ ἐκεῖθεν ὁ Ζία- 
ρεῖος καὶ αὖϑις δυνάμεις συναγαγὼν ἐμαχέσατο τῷ “4λεξάνδρῳ ἐξ 
b Aliynrov πρὸς ἐχεῖνον δρμήσαντι, καὶ πάλιν ἡττήϑη ἐν Mofj- 
λοις καὶ φεύγων ἀπώλετο. ϑεωρητὸν δὲ τὸ κέρας φησὶ ἀντὶ τοῦ 
ἐπίσημον καὶ περίβλεπτον" τὴν «λεξάνδρου δὲ καὶ διὰ τούτου 
αἰνίττεται βασιλείαν. καὶ ἀνὰ μέσον τῶν ὀφϑαλμῶν αὐτοῦ ἐκχ-- 
φῦναε τὸ χέρας λέγει διὰ τὸ ἀγχίνουν καὶ τὴν σύνεσιν καὶ τὸ γεν-- 
Ἰθναῖον τοῦ φρονήματος τοῦ ᾿Αλεξάνδρου. καί “ἦλϑε" φησίν “ὃ D 
τράγος ἕως τοῦ κριοῦ τοῦ τὰ κέρατα ἔχοντος, καὶ εἶδον αὐτὸν 
φϑάσαντω ἕως τοῦ κριοῦ, καὶ ἐξηγριώϑη πρὸς αὐτὸν καὶ ἔπαισε 
τὸν χριὸν καὶ συνέτριψεν ἀμφότερα τὰ χέρατα αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἦν 
ἰσχὺς τῷ κριῷ τοῦ στῆναι ἐνώπιον αὐτυῦ, καὶ ἔρριψεν αὐτὸν εἰς 
16 γῆν καὶ συνεπάτησεν αὐτόν." συνετρίβη δέ, φησί, καὶ ἄμφω 
τὰ κέρατα τοῦ χριοῦ, προσαράξαντος τοῦ τράγου αὐτῷ" τουτέστι, 
καὶ ἄμφω oi δυνάμεις αὐτοῦ αἷς ἐπεποίϑει, 5 τε Περσικὴ καὶ 7 
ἸΜΠηδική, Περσῶν γὰρ καὶ Ἰπήδων ἦρχον οἱ βασιλεῖς τῶν Περ- 
σῶν, ὡς τοῦ Κύρου ἐξ ἀμφοῖν, ὡς εἴρηται, φύντος καὶ τὴν P I 131 
20 ἀμφοῖν βασιλείαν σχόντος ὑφ᾽ ἑαυτόν, καὶ ἄμφω ταῦτα τὰ γένη 
τὴν “Ἰσσυρίων βασιλείαν κατέλυσαν. “καὶ ὃ τράγος ἐμεγαλύνϑη 
σφόδρα." οὐ γὰρ μόνα τὰ ὑπήκοα τῇ τῶν ᾿Ασσυρίων ἀρχῇ ὑφ᾽ 
ἑαυτὸν ἐποιήσατο, ἀλλὰ καὶ ἄλλα πολλὰ ἐχειρώσατο. τῇ τε γὰρ 


8 μέσον AW, μέσων P. 15 δέ om A. 21 τὴν ἀσσυρίων Α, 
κῶν «“σσυρίων τὴν PW. J 


ad Íssum profligarat, eius uxore, filiabus, curru et arcu potitus, dire- 
ptisque castris Persicis; sed Darius fuga elapsus recollectis copiis pu- 
gnam cum Alexandro ex Aegypto reverso ad Árbela commisit, iterumque 
superatus in fuga periit. spectabile porro cornu vocat ut insigne et 
conspicuum, regnum Alexandri per id intelligens. et in medio oculorum 
eius enatum esse cornu dicit ob sollertiam et prudentiam ac generosum 
animum Alexandri. et "venit" inquit "hircus neque ad arietem corni- 
gerum, et vidi eum progressum ad arietem et efferatum contra illum: 
quem cum perculisset, ambo eius cornua contrivit, ut coram eo consi- 
stere non posset, sed ab'hirco prostratus humi conculcaretur." et sunt, 
inquit, ambo arietis cornua contrita ab hirco, impetu *in eum facto: 
hoc est, ambae eius copiae, Persicae et Medicae, quibus fretus erat. 
nam Persarum rex utrique genti imperabat, Cyro, ut dictum est, utrin- 

ue ducente originem et utroque regno potito, quae gentes ambae Assy- 
riorum regnum everterunt. "et hircus evasit valde magnus. ^ neque 
enim ea duntaxat quae Assyriis paruerant, sed alia quoque multa sub- 


284 IOANNIS ZONARAE 


Ἰνδίᾳ προσέβαλε xol τὸν Πῶρον ἐνίκησε καὶ τὸν Ταξίλην φκειώ- 
σατο καὶ ἄλλα μέρη τῆς Ἰνδικῆς κατέσχεν. εἶτα δηλῶν ὃ προ-- 
φήτης ὅτι καὶ οὗτος εὐδαεμονήαας μικρὸν παρελεύσεται, ἐπήγαγε 
"xai ἐν τῷ ἰσχῦσαι αὐτὸν συνετρίβη τὸ χέρας τὸ μέγα, καὶ τέσ-- 

B caga κέρατα ὑποχάτωθεν ἐξέφυ αὐτοῦ." τοῦ γὰρ "4λεξάνδρου ὅ 
μετὰ τὴν εὐτυχίαν ἐκείνην συντόμως ϑανόντος εἰς τέσσαρα 7) ἐκεί- 

' vov διῃρέϑη ἀρχή, ὡς εἴρηται ἤδη ἐν τῷ τρίτῳ ϑηρίῳ, ὃ τῷ 
Δανιὴλ καϑ᾽ ὕπνους ἔδοξεν ἐκ τῆς ϑαλάσσης ἐξέρχεσθαι, ἔχο 

' τέσσαρας κεφαλάς. 

" Kal ἐκ τοῦ ἑνὸς τῶν κεράτων ἐξῆλϑε χέρας φοβερόν, χκαὶ10 

ἐμεγαλύνθη περισσῶς πρὸς νότον καὶ πρὸς ἀνατολὴν καὶ πρὸς 
λίβα καὶ πρὸς τὴν δύναμιν. καὶ ἐμεγαλύνϑη ἕως τῆς δυνάμεως 
τοῦ οὐρωνοῦ, καὶ ἔπεσον ἐπὶ τὴν γῆν ἀπὸ τῆς δυνάμεως καὶ ἀπὸ 
τῶν ἀστέρων, καὶ συνεπάτησεν αὐτούς." τὰ περὶ τοῦ ἐπιφανοῦς 
“ἀντιόχου διὰ τούτων ὃ Ζανιὴλ προδιδάσχεται, ὃς Ἀντιόχου μὲν 15 
C τοῦ μεγάλου υἱὸς ἦν, μᾶλλον δὲ τῶν πρὸ αὐτοῦ κρατυνϑεὶς βασι- 

᾿ς Mu», τῶν ἀπὸ Σελεύκου δηλαδή, καὶ τῆς «Αἰγύπτου κρατήσας 

καὶ ἑτέρων χωρῶν καὶ inl Ἰουδαίους ἐστράτευσε καὶ τῆς τῶν 

“Ἱεροσολύμων ἐχυρίευσε πόλεως, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἔϑνους παντός, 

καὶ τόν τε ναὸν ἐσύλησε καὶ ἐμίανε σύας ἐν. αὐτῷ ϑύσας, καὶ τῷ Ὁ 

4i βωμὸν ἱδρυσάμενος τὸ ἔϑνος ὅλον ἑλληνίζειν ἠνάγκαζε, 

κωλύων αὐτοὺς περιτέμνειν τὰ ἄρρενα. τὴν γὰρ κατὰ τοῦ ϑεοῦ 


12 δύναμιν A "Theodoretus LXX, δύσιν PW. 20 primum καὶ 
om À. 22 τοῦ om A. 


egit. Indiam aggressus Porum devicit et Taxilem sibi conciliavit et alias 
Indicae regionis partes occupavit. deinde non diu duraturam eius felici- 
tatem propheta significans subiungit "et inter" vincendum comminutum 
est cornu ilud magnum, et infra ipsum quattuor cornua sunt enata." 
nam Álexandro brevi post successus illes mortuo, eius imperium in par- 
tes quattuer est divisum, ut iam in tertia fera dictum est, quae in 
somnis Danieli visa est e mari egressa, quattuor praedita capitibus. 
"Et ex uno cornu exstitit cornu terribile, idque in immensum est 
&uctum ad austrum, ad orientem, ad africum, et ad fortitudinem: et 
amplificatum est usque ad fortitudinem caeli, et ceciderunt in terram 
de fortitudine et de stellis, et conculcavit eas." his verbis Daniel ea 
praedooet quae sub Antiocho Epiphane contigerunt, Antiochi magni filio, 
superiorum regum potentiam supergresso qui Seleuco successerant. is 
Aegypto et aliis provinciis potitus bello ludaeis illato et Hierosolyma 
et totam gentem subegit, templum spoliavit et polluit porcis in eo immo- 
latis, et ara Iovi exsuucta populum ad paganismum adegit, et pueros 
mares circumcidi vetuit, nam eius furorem contra deum illa verba in- 


ANNALIUM IH] 8. Ὁ . 235 


μανίαν αὐτοῦ τό “ἐμεγαλύνθη ἕως τῆς δυνάμεως τοῦ οὐρανοῦ" 
ὑπαινίττεται. τὸ δέ “ἔπεσον ἀπὸ τῆς δυνάμεως καὶ ἀπὸ τῶν 
ἀστέρων ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ συνεπάτησεν αὐτούς" τοὺς Óx τοῦ D 
Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ ἀσεβήσαντας διὰ τὴν ἐξ ἐχείνου ἐπαγομένην αὖ-- 

5 τοῖς ἀνάγκην δηλοῖ, ot τῆς νομίμου καὶ ϑείας διαγωγῆς ἐκπεπτώ-- 
κασι, τῷ τυράννῳ ὑπείξαντες καὶ ὑπ᾽ ἐκείνου συμπατηϑέντες. 
ἀστέρες δ᾽ ἐχλήϑησαν διὰ τὸ τῆς εὐσεβείας καϑαρὸν καὶ ὑπέρ-- W 
λαμπρον, ἢ ὅτι τῷ ᾿Αβραὰμ ὃ ϑεὸς ἐπηγγείλατο πληϑῦναι τὸ 
σπέρμα αὐτοῦ ὡς τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ. | 

10 “Καὶ ἕως τοῦ ἄρχοντος τῆς δυνάμεως ἱδρύϑη. καὶ κατ᾽ 
αὐτοῦ γὰρ τοῦ ϑεοῦ ἐλύττησε τοῦ ἄρχοντος τῶν ἄνω δυνάμεων. 
"xal ϑυσία ἐταράχϑη πτώματι, καὶ ἐγενήϑη καὶ εὐωδώϑη, καὶ 
ἐδόϑη ἐπὶ τὴν ϑυσίαν ἁμαρτία, καὶ ἐρρέφη χαμαὶ δικαιοσύνη.ἢ 
ἀπηγορευμένα γὰρ ϑύσας ἐτάραξε τὴν ϑυσίαν, ἀντὶ τοῦ συνέχεεν, 

16 ἐμίανε. πτώματα δὲ τοὺς σύας λέγει, καὶ ἁμαρτίαν ἐπὶ τὴν P] 
ϑυσίαν τὴν ἐπ᾿ αὐτῇ παρανομίαν. διὰ δὲ τοῦ “ἐρρίφη χαμαὶ 


c 


δικαιοσύνη" ἡ τῶν νομίμων ἀϑέτησις xal oí ἄδικοι φόνοι δη- 
λοῦνται τῶν ἀσεβῆσαι μὴ καταδεξαμένων. ἀλλὰ καὶ ταῦτα 
πράττων καὶ οὕτως ἀσεβῶν ὃ ᾿Αντίοχος εὐωδοῦτο, φησί. 

20 Ἐπὶ τούτοις ἐπάγει ὃ “ανιήλ "xol εἶπεν εἷς ἅγιος τῷ φελ.- 
μουνί, ἕως πότε ἡ ὅρασις στήσεται καὶ ἣ ϑυσία ἢ ἀρϑεῖσα xal 7) 


4 ἐξ om A. 10 [δρύϑη] ἡδούνθη Theodoretus. 12 παρα- 
“-τώματι 'Theodoretus. ἐνήϑη καὶ εὐωδώϑη A, ἐγεννήθη 
καὶ εὐρδδώϑη PW. 1ὅ a om yd en Δ, 


nuunt "et elatus est usque ad caeli fortitudinem." illa vero "ceciderunt. 
de fortitudine et de stellis in terram, et conculcavit eas" significant eos 
ex ludaico populo qui ab illo coacti religionem violarunt et tyranno 
cessere, legitima divinaque vivendi ratione deserta, ab eoque concul- 
cati sunt. stellae autem vocantur vel ob pietatis puritatem et splen- 
dorem, vel quod Abrahamo promiserat deus se progeniem eius stellarum 
caelestium instar amplificaturum. 

"Et usque ad principem fortitudinis est elatus." contra i 
deum furorem exercuit, principem caelestium copiarum. "et sacrificium 
turbatum est cadaveribus, et factum est ac secundis rebus usus es 
et datum est ad victimam peccatum, et humi abiecta eet iustitia." 
nam cum interdicta sacrificasset, turbavit sacrificium , hoc est, confudit, 
polluit. cadavera porcos nominat, et peccatum in sacrificio violatas ab 
eo leges. proiectam humi iustitiam dicit ob ' contempta instituta patria, 
significantur etiam iniustae caedes eorum qui ab impietate abhorruerunt, 
sed quamvis, inquit, haec ageret tamque impie se gereret Ántiochus, 
tamen rebus secundis usus est, 

His subiicit Daniel "et dixit unus sanctus phelmuni, quando tan- 
dem visio terminabitur, et sublatum sacrificium, et peccatum vastationis 


4 


236 .' ^ XOANNIS ZONARAE 


ἁμαρτία τῆς ἐρημώσεως 7j δουϑέϊσα; xal εἶπεν αὐτῷ, ἕως ἑσπέρας 
^ καὶ πρωΐ ἡμέραι δισχίλιαε καὶ τριακόσιαι, καὶ καϑαρισϑήσεται 
Β τὸ ἅγιον. ἀγωνιῶντι τῷ προφήτῃ διὰ τὰ ὁρώμενα ἐπιπέμπονται 
ἄγγελοι δηλοῦντες αὐτῷ ὅτι τέλος ἕξουσι 1À' δυσχερῆ καὶ τὸν και- 
ρὸν διδάσκοντες τῆς αὐτῶν παρελεύσεως. καὶ ἠρώτα ἕτερος τὸν 5 
ἕτερον" τὸ γὰρ φελμουνὶ ἐξελληνιζόμενον τινὰ σημαίνει. ἠρώτα 
δὲ οὐχ ὡς ἀγνοῶν, ἀλλ᾽ ἵνα μάϑῃ ὃ Ζανιήλ. ὃ δ᾽ ἐρωτώμενος 
ἀπεκρίνατο “ἡμέραι δισχίλιαι καὶ τριακόσιαε ἕως ἑσπέρας καὶ 
πρωΐ, καὶ καϑαρισϑήσεται τὸ ἅγιον." ἑσπέραν μὲν οὖν ἐκάλεσε 
τὴν ἀρχὴν τῶν 'ἀνιαρῶν ἢ καὶ ὅλον τὸν χρόνον αὐτῶν (νυκτὶ γὰρ 10 
καὶ σκότῳ τὰ λυπηρὰ ἔοικε), πρωΐ δὲ τὴν μετὰ τὰς συμφορὰς 
εἰρηναίαν κατάστασιν. τοῦτο τοίνυν σημαίνει δι’ ὧν φησιν ὅτε 
C ἀπὸ τῆς τῶν κακῶν ἀρχῆς μέχρε τέλους αὐτῶν τόσος καιρὸς 
παρελεύσεται. αἷ δὲ ἡμέραι πρὸς ἐνιαυτοὺς ἀριϑμούμεναι ἕξ 
ἀποτελοῦσε μῆνας xal ἰσαρίϑμους ἐνιαυτοὺς κατὰ τὴν τῶν 16 
“Ἑβραίων ψῆφον" ἐπὶ τοσοῦτον γὰρ 7 ἐπ᾽ “Ἀντιόχου τοῖς Tov- 
δαίοις ἐπενεχϑεῖσα συμφορὰ ἐπεκράτησε. ταῦτα παρὰ τοῦ ἀρχαγ-- 
γέλου Γαβριὴλ τῷ προφήτῃ ζητοῦντι σύνεσιν ἐμυήϑη. 
9. Εἶτα διὰ τὴν τῶν ὁμοφύλων αἰχμαλωσίαν ἐπὶ Au- 
ρείου πάλιν τοῦ ήδων ἄρχοντος (ὃς καὶ Κυαξάρης ὠνόμαστο 30 
καὶ Ἡσούηρος, ᾿στυάγους ὧν υἱός) τοῦ προφήτου ϑρηνοῦντος 
7 ἀγνοῶν] ἀγωνιῶν Α. 91 καὶ 4cot$990g, Matvdyovg] rectius 
᾿Ασουήρου τοῦ καὶ ᾿Αστυάγους. 'lheodoretus p. 1225 et LXX tan- 


tum Ζ“αρείου τοῦ υἱοῦ ᾿Δσσουήρου. sumpta videntur e Theodoreto 
ad Dan. 5 31 p. 1174. 


FowrEs, Cap. 9.  Theodoreti Commentarius ἐπ Danidl 9 
p. 1225. 1237 — 1245. pauca sunt ipsius Z. 


concessum ? is dixit ei, usque ad vesperam et mane dies bis mile et 
trecenti, tunc repurgabitur sanctum." ad prophetam ex visione solli- 
citum. mittuntur angeli, qui ei significent finem aerumnarum fore, et 
tempus eum doceant quo desiturae sint. et alius alium interrogabat: 
mam phelmuni aliquem significat. rogabat autem non ut ignarus, sed ut 
Daniel cognosceret. qui rogabatur, respondet "dies bis mile trecenti 
usque ad vesperam et mane, tum repurgabitur sanctum." vesperam 
igitur vocavit principium molestiarum aut totum tempus earum (nam 
molestiae nocti et tenebris comparantur), mane pacatum statum post 
calamitates. verba igitur ill hoc volunt, a principio malorum usque 
ad eorum finem tantum temporis elabetur. dies autem in annos redacti 
conficiunt sex menses et annos totidem secundum calculum Hebraeorum: 
nam tamdiu viguit calamitas ludaeis ab Antiocho illata. haec Danieli 
intelligere cupienti a Gabricle archangelo sunt, revelata. 

9. Deinde iterum sub Dario Medorum principe (qui et Cyaxares 
et Ásuerus) Astyagis filio prophetam populariam suorum captivitatem 


24 


, ANNALIUM IIIJ 9. 231 


xai τοῦ ϑεοῦ δεομένου ἥψατό τις. ἀνὴρ ᾧ ὄνομα Γαβριῆλ. D 
ἥψατο δὲ αὐτοῦ ὡσεὶ ὥραν ϑυσίας ἑσπερινῆς, ἢ κατὰ τὸν καιρὰν 
τῆς ἐν ἑσπέρα λατρείας, ἢ ἐπὶ τοσαύτην ὥραν ἐφ᾽ ὅσην ἡ ἔσπε- 


po ἐτελεῖτο λατρεία. καὶ εἶπε τῷ favi "viv ἐξῆλϑον συμ- 


5 βιβάσαι σοι σύνεσιν καὶ ἀναγγεῖλαί σοι ὅτε ἀνὴρ ἐπιϑυμιῶν εἶ σύ." 
καὶ ἐννοήϑητι ἐν τῷ ῥήματι καὶ σύνες ἐν τῇ ὀπτασίᾳ" ἀντὶ τοῦ, 
ἀχριβῶς πρόσσχες τοῖς λεγομένοις αἰνιγματώδεσιν οὖσι καὶ πλείονος 
δεομένοις σπουδῆς. ἐνίοτε δὲ δι᾽ αἰνιγμάτων τὰ ϑεῖα δηλοῦται, 
ἕνα μὴ πᾶσι γίνοιντο δῆλα καὶ διὰ τοῦτο εὐκαταφρόνητα. ἀνὴρ P X 133 
10 δ᾽ ἐπιϑυμιῶν ἐκλήϑη ὃ dari ἢ ὡς κατὰ τῶν σαρκικῶν παϑῶν 
ἀνδριζόμενος καὶ γενναίως αὐτοῖς ἀνθιστάμενος, ἢ ὡς ἐπιϑυμῶν 
μαϑεῖν τὰ τῷ λαῷ καὶ τοῖς αὐτοῦ συμφυλέταις ἐσόμενα, ἢ ὅτι 
ἐπιϑυμητὸς ἦν καὶ ἐπέραστος δι᾽ ἣν μετήρχετο ἀρετήν. 
Εἶτα ἐπάγει ὃ ἄγγελος “ἑβδομήκοντα ἑβδομάδες σεινετμή 
Ἰόϑησαν ἐπὶ τὸν λαόν σου καὶ ἐπὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν σου ἕως τοῦ 
παλαιωθῆναι τὸ παράπτωμα καὶ τοῦ τελεσϑῆναι τὴν ἁμαρτίαν 
καὶ τοῦ σφραγίσαι ἁμαρτίαν καὶ τοῦ ἐξιλάσασϑαι ἀδικίαν καὶ τοῦ 
ἀγαγεῖν δικιιοσύνην αἰώνιον καὶ τοῦ σφραγίσαι ὅρασιν καὶ προ-- B 
φήτην καὶ τοῦ χρῖσαι ἅγιον ἁγίων." ὃ μὲν προφήτης προσευχό- W I 95 
μενος “ὃ λαός σου" πρὸς τὸν ϑεὸν ἔλεγε “καὶ ἥ πόλις σου" ΝΣ 


«c c 


ὃ δὲ ἄγγελος πρὸς τὸν Ζανιήλ φησιν "6 λαός σου xal 7| πόλις͵ 


& τῷ om ἃ. 7 πρόσχες PW. — 8 δὲ] δὲ xal Α. 10 παϑῶ»ν] 
ἐπιθυμιῶν A, et mox αὐταῖς. 21 Δανιήλ φησιν] ϑεὸν ἔλεγε, 
omissis ὁ λαός σου, codex Colberteus. 


lamentantem et deum deprecantem attigit vir quidam nomine Gabriel. 
attigit autem sub tempus sacrificii vespertini, sive tempus vespertini 
cultus intelligatur, sive tantum spatium quanto sacrificium vespertinum 
peragitur. et ait Danieli "nunc egressus sum ad tribuendam tibi intelli- 
gentiam , et ad.annuntiandum quia vir desideriorum es. "quare considera 
quae dicuntur, et visionem intellige," hoc est, attente ausculta, nam 
verba obscura sunt maximamque postulant attentionem. aliquando autem 
res divinae per ambages innuuntur, ne omnium intelligentiae expositae 
contemnantur. vir autem desideriorum appellatus est Daniel, sive quod 
pravis desideriis fortiter et generose resisteret, sive qnod scire deside- 
raret quid populo et tribulibus suis eventurum esset, sive quod ob stu- 
dium virtutis desiderabilis esset atque amabilis. 
Deinde subiicit angelus "septuaginta hebdomades contractae sunt 
Aper popnium tuum et super sanctam urbem tnam, donec inveterascat 
delictum et perficiatur peccatum et obsignetur peccatum et expietur 
iniustitia et aeterna iustitia adducatur et obsignetur visio et prophetia 
εἰ ungatur sanctus sanctorum." ad deum propheta inter orandum dixerat 
populus tuus et urbs tua." angelus autem Danicli ait "populus tuus et 


3388 . . IOANNIS ZONARAE ——— * 


c0v," dc μὴ ἀξίου ὄντος τοῦ λαοῦ τοῦ ϑεοῦ καλεῖσϑαι. εὕρηται 
δὲ ὁμοίως καὶ ἐπὶ ἸΠωυσέως ὅτε τὸν μόσχον ποιήσαντες οὗ Ἰσραη- 
λῖταε ϑυσίαν αὐτῷ προσήνεγκαν" xol τότε γὰρ τοῦ προφήτου 
δεομένου ὃ ϑεὸς ἔφη ὡσαύτως. φησὶν οὖν ὃ ἄγγελος ὅτι καὶ 5 
“Ἵερουσαλὴμ οἰκοδομηϑήσεται xal ὃ λαός σου ἐπανελεύσεται καὶ 5 

Ο ἐπὶ ἔτη τετραχόσια ἐνενήκοντα διαμενοῦσιν" αἷ γὰρ ἑβδομήκοντα 

᾿ ἑβδομάδες slg τοσοῦτον συμψηφίζονται ἀριϑμόν" ἑκάστην δ᾽ ἥ 
oo» εἷς ἐνιαυτὸν ἐλογίσατο. τὸ δὲ συνετμήϑησαν ἀντὶ τοῦ ἐκρί- 
ϑησαν καὶ ὡρίσϑησαν κεῖται. ἕως τοῦ παλαιωϑῆναι τὸ παρά-- 
πτῶμα καὶ τοῦ τελεσϑῆναι τὴν ἁμαρτίαν, τουτέστεν ἕως τοῦ 10 
χροονίσαι καὶ αὐξηϑῆναι" τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ παλαιωϑῆναι καὶ 
τελείαν γενέσϑαι τὴν ἁμαρτίαν. διὰ τούξλων δὲ τὴν κατὰ τοῦ 
κυρίου τόλμαν καὶ λύτταν τῶν Ἰουδαίων παρίστησιν. πολλὰ μὲν 
γὰρ καὶ πρὸ τούτου ἡμάρτοσαν καὶ δίκας ἕτισαν, ἀλλ᾽ ἀνεκλή- 
ϑησαν αὖϑις" ἐπεὶ δὲ κατὰ τοῦ σωτῆρος ἐμάνησαν καὶ εἷς ἔσχα- 15 

D τὸν καχίας ἀφίχοντο καὶ ἐντελῆ τὴν ἁμαρτίαν εἰργάσαντο, οὐκέτι 
ἀνακλήσεως ἔτυχον, τὸ δὲ σφραγίσαι ἁμαρτίαν καὶ ἐξιλάσασϑαε 
ἀδικίαν, τὴν ἄφεσιν δηλοῖ τῶν πταισμάτων τὴν παρὰ τοῦ κυρίου 
δεδωρημένην τοῖς πιστεύουσιν εἷς αὐτόν" οὗτος γάρ ἐστιν ὃ αἴρων 
τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου" τὸ γὰρ σφραγίσαι τοῦ παυϑῆναι ση- 30 
μαντικόν. τὸ δὲ ἀγαγεῖν δικαιοσύνην αἰώνιον, τὸ αὐτὸν εἰς τὸν 
κόσμον ἐλϑεῖν ὃς ἐστι δικαιοσύνη xal ἀπολύτρωσις καὶ ἁγιασμός. 


9 Mobvotog PW. ὅτι À. 4 xal om Α. 9 κεῖται 
om À, 21 alterum τὸ] τοῦ Α, 


urbs tua," quasi indipnus esset qui populus del vocaretur. eadem 
loquendi ratio et in Mose reperitur, cum Israelitae vitulo ἃ se facto 
sacrificarent: nam tum etiam prophetae precanti sic respondet deus. 
ait igitur angelus Danieli et Hierosolyma instauratum iri, et populum 
esse reversuruíhh et ad annos quadringentos nonaginta permansurum. 
nam septuaginta hebdomades tantum conficiunt, singulis diebus pro sín- 

lis annis supputatis. contractae, hoc est, decretae ac praefinitae sunt. 
donec inveterascat delictam et peccatum consummetnr, hoc est, donec 
durarit et auctum fuerit peccatum: hoc enim significat inveterascere, 
jis verbis designat audaciam Iudaeorum et rabiem contra dominum. 
nam prius etiam multa scelera perpetrarant eorumque poenas dederant, 
sed revocati fuerunt: postquam autem contra servatorem insanierunt, 
et ad summum improbitatis pervenerunt peccatumque consummarunt, 
non amplius revocati sunt.  obsignari peccatum et expiari iniustitiam, 
Pignificat remissionem delictorum a domino iis donatam qui ei credunt: 
hic enim est qui tollat peccatum murdi. nam obsignari idem est quod 
desinere, adducere iustitiam aeternam, est ipsum venire in mundum 
qui est iustitia, redemptio et sanctificatio. ignari visionem et pro- 


ANNALIUM ΠΙ 9. 239 


τὸ μέντοε σφραγίσαι ὅρασιν καὶ προφήτην, τὸ τέλος ἐσχηκέναι 
τὰς προφητείας δηλοῖ, ἢ ὅτι τὰ παρ᾽ ἐχείνων περὶ τοῦ Χριστοῦ 
λαληϑέντα ἐχβέβηκεν, ἢ ὅτι τὸ τῆς προφητείας χάρισμα τοῖς 
Ἰουδαίοις ἐκλέλοιπεν, ἢ καὶ ἀμφότερα. ἐλθὼν γὰρ ὃ Χριστὸς P 
δτὰς προφητείας ἐσφράγισεν, ἐπλήρωσε δηλαδὴ καὶ ἐβεβαίωθε: καὶ 
μέντοι καὶ ἔπαυσεν. οὐκέτε γὰρ παρ᾽ αὐτοῖς ἄρχων καὶ προ-- 
φήτης καὶ ἡγούμενος. καὶ ἀγαγεῖν δικαιοσύνην αἰώνιον, ἥτις 
αὐτός ἐστιν ὃ κύριος ἡμῶν καὶ σωτήρ. ὃ μὲν γὰρ ἀπόστολος 
“ἐδόϑη σοφία ἡμῖν" φησίν “᾿ ἀπὸ ϑεοῦ, δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμὸς 
10 καὶ ἀπολύτρωσις." καὶ ἀλλαχοῦ περὶ τοῦ εὐαγγελίου γράφων 
“δικαιοσύνη ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεται λέγει. ὁ δὲ κύριος “ αἰτεῖτε" 
διδάσκει “τὴν βασιλείαν τοῦ ϑεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ," 
ἣν αὐτὴς ἤγαγε φανερώσας ἡμῖν διὰ τῆς αὐτοῦ διδαχῆς. καὶ τὸ 
χρῖσαι δὲ ἅγιον ἁγίων, αὐτὸν δηλοῖ τὸν δεσπότην παραγενέσϑαι Β 
16 Χριστόν. τίς γὰρ ἕτερος ἅγιος ἁγίων κληϑείη ἂν & μὴ ὃ κύριος 
ἡμῶν καὶ σωτήρ; ὃς ἁγιωσύνης ὑπάρχων πηγὴ χρίεται μὲν τῷ 
ἁγίῳ πνεύματι κατὰ τὸ ἀνθρώπινον (ὡς Ἡσαΐας προανεφώνησε 
λέγων “πνεῦμα κυρίου ἐπ᾿ ἐμέ, οὗ ἕνεκεν ἔχρισέ ue, καὶ dic 
“Δαβὶδ ἐμελῴδησεν εἰπών “ἔχρισέ σε ὃ ϑεός, ὃ ϑεός σου, ἔλαιον 
90 ἀγαλλιάσεως, παρὼ τοὺς μετόχους cov," καὶ ὡς ἢ κορυφαία τῶν. 
ἀποστόλων ἀχρότης ὃ Πέτρος ἐδίδαξε περὶ τοῦ σωτῆρος γράψας 


8 λαληϑέντα ἤδη ἐκβέβηκεν A. 8 y 1 Cor.1 30. 
9 φησὶν ἡμῖν σοφία ὑπὸ Α. .10 ἀλλαχοῦ) Rom. 1 17. 
14 δὲ add A. 17 Ἡσαΐας} ΟΣ 1. 19 Δαβὶδ] Ps. 44 
(45) 8. 21 γράψας] cautius exscribendus erat ''heodoretus: 
verba Petri sunt concionantis, Act. 10 38. ' 


phetism , significat prophetiam desiisse: sive quod ea quae a prophetis 
e Christo praedicta fuerunt evenerint, sive qood prophetiae donum 
apud ludaeos desierit, sive utrumque. nam Christus cum venisset, 
prophetias obsignavit, hoc est, implevit et confirmavit atque etiam 
terminavit: neque enim iam apud eos princeps est, propheta aut dux. 
et adduci iustitiam aeternam, est ipsius domini et servatoris nostri ad. 
ventus, "qui" ut apostolus ait "datus est nobis sapientia a deo, iustitia, 
sanctificatio et redemptio." atque alibi de evangelio scribens "iustitia 
inquit "in eo revelatur." dominus porro docet, regnum dei petendum 
esse et iustitiam eius, quam ipse adduxit suaque doctrina aperuit. 
ungi sanctam sanctorum, ipsum scilicet Christum dominum advenisse 
significat. quis enim sanctus sanctorum appellabitur praeter' dominum 
et servatorem nostrum? qui cum fons sit sanctitatis, ungitur ille qui- 
dem sancto spiritu secundum humanitatem (ut Esaias praenuntiavit his 
verbis "spiritus domini super me, quamobrem unxit me;" et ut David 
cecinit hoc modo "unxit te deus, deus tuus, oleo exsultationis prae 
consortibus tuis;" et ut summus apostolorum apex Petrus docet, cum 


* 


I 134 


wl 


940 . IOANNIS ZONARAE 


ὡς “ἔχρισεν αὐτὸν ὃ ϑεὸς πνεύματι ἁγίῳ. καὶ δυνάμει), σφρα- 
γίζεε δὲ καὶ βεβαιοῖ τὰς παλαιὰς γραφάς, ποιῶν ἅπαντα καὶ 
C πάσχων ὅσα δι ἐκείνων προείρητο, καὶ ἐξιλάσκεται ἀδικίαν 
καταλλάσσων τοὺς ἁμαρτήσαντας τῷ ϑεῷ καὶ πατρὶ καὶ αὐτὸν 
τοῖς: πταίσασιν ἱλεούμενος. | 
Eha ἐπάγει ὃ 90g ἀρχάγγελος "xal γνώσῃ καὶ συνήσεις, 
ἀπὸ ἐξόδου λόγων τοῦ ἀποκριϑῆναι καὶ τοῦ οἰχοδομῆσαι "Tegov- 
σαλὴμ ἕως Χριστοῦ ἡγουμένου ἑβδομάδες ἑπτὰ καὶ ἑβδομάδες 
W 196 ἑξηκονταδύο." ἤρξατο μὲν οὖν ὃ ναὸς ἐπὶ Κύρου οἰκοδομεῖσθαι 
(Κῦρος γὰρ πρῶτος τῆς ἐπανόδου παρεχώρησε τῷ ἔϑνει τῶν 10 
Ἰουδαίων), ἀλλ᾽ ἐπεσχέϑη παρὰ Καμβύσου τοῦ Κύρου παιδὸς 
φϑόνῳ τῶν αὐτοῖς δὁμορούντων ἐθνῶν, ἐπετράπη δ᾽ αὖϑις τοῖς 
Ἰουδαίοις ἡ τούτου ἀνέγερσις ὅτε Zfagsiog ὃ “Ὑστάσπου ἐχράτησε 
D τῆς βασιλείας Περσῶν. ἐξ οὐδενὸς δὲ τούτων ἀριϑμούμενος ὃ 
καιρὸς εὑρίσκεται σώζων κατὰ τὴν τοῦ ἀρχαγγέλου φωνήν, ἀλλ᾽ 16 
ὑπερβάλλων" εἰ δ᾽ ἐκ τῶν χρόνων τῆς “Ἀρταξέρξου βασιλείας τοῦ 
μακρόχειρος ὃ καιρὸς ἀριϑμοῖτο, εὑρεϑείη ἂν οὔτε περιττεύων 
οὔτ᾽ ἐλαττούμενος. κἀκ τούτου δέον ἀριϑμεῖσθαι αὐτόν, ὅτι 
τότε καὶ τῇ πόλει περιεβλήϑη περίβολος καὶ τῷ ναῷ προσετέϑη 
τὰ λείποντα καὶ οἰχητόρων 7 πόλις πεπλήρωτο, ὅτε Νεεμίας 50 
οἰνοχοεύων τῷ “Ἀρταξέρξῃ ἐδεήϑη αὐτοῦ ἐπιτραπῆναι αὐτῷ τὴν 
P I 135 εἰς τὴν πατρίδα ἐπάνοδον, καὶ ἀπελθὼν τήν τε πόλιν περιετείχισε 
καὶ συνῴκισε καὶ τὸν ναὸν ἀτελῆ ὄντα ἀπήρτισεν. εἰ γοῦν ἀπὸ 


15 pro σώξων Wolfus malit σωξόμδνος : exspectaveris συνάδων. 
16 τοῦ μακρόχειρος om À. ᾿ 


sic de Christo scribit "nam unxit eum deus spiritu sancto et potentia" ), 
ebsignat autem et confirmat veteres scripturas, dum facit omnia et pa- 
titur quae in illis praedicta fuerunt, et expiat iniustitiam, dum eos qui 
deliquerunt deo patri reconciliat eumque placat peccatoribus. 
Deinde subiicit divinus archangelus "et cognosces et intelliges, 
ab exitu sermonum, ut separatio fiat (respondeatur) et aedificentur 
Hierosolyma, usque ad Christum ducem hebdomades septem et hebdo- 
mades sexaginta duae." coepit igitur" aedificari templum sub Cyro, 
qui populo ludaico primus reditum concessit; inhibitum tamen sub Cam- 
byse, invidia finitimorum populorum. templi porro instauratio denuo 
Judaeis concessa est cum Darius Hystaspis fihus Persis imperaret. a 
quocunque autem horum numerus inchoetur, non erit integer secundum 
archangeli vocem, sed redundans. sin a temporibus regui Ártaxerxis 
" Longimani supputetur, neque plus neque minus invenietur. ab eoque 
repetendus est, quia tum et urbs cincta est moenibus, et adiecta templo 
quae deerant, et urbs. habitatoribus referta; cum Neemias Artaxerxis 
pincerna, impetrato a rege in patriam reditu, urbem muniit et civibus 
frequentem reddidit et templum imperfectum adhuc absolvit, si quis 


ANNALIUM III 10. ; 241 
τῆς τοῦ σωτῆρος ἐπιφανείας, δι᾽ οὗ μόνου ἄφεσις ἁμαρτημάτων 
ἐδόϑη καὶ δικαιοσύνη εἰσήνεκται καὶ τῶν προφητῶν αἱ προρρήσεις 
πεπλήρωνται, ἀναποδίζων τις ἀριϑμήσει τὸν χρόνον, εὑρήσει 
τοῦτον συμπληρούμενον ἕως τοῦ εἰχοστοῦ ἔτους τῆς βασιλείας 

διΑρταξέρξον, ὅτε δηλαδὴ ὃ Νεεμίας παραχωρηϑεὶς εἰς "Trgov- 
σαλὴμ ἐπανῆλθεν" ἃ προϊοῦσα x«9^ εἱρμὸν ἡ ἱστορία πλατύτερον 
διηγήσεται. ὃν δὲ ἅγιον εἶπεν ἀνωτέρω ἁγίων, τοῦτον αὖϑις - 
Χριστὸν ἡγούμενον εἴρηκεν, ὀνομάζων αὐτὸν κατὰ τὸ ἀνϑρώ- Β 
πινον. ὡς γὰρ πρωτότοχος τῆς κτίσεως τῆς καινῆς καὶ πρωτό-- 
Ἰθτοχος ἐκ νεχρῶν λέγεται, οὕτω καὶ ἡγούμενος προσηγόρευται. 
καὶ ὃ ϑεῖος δὲ ἀπόστολος Πέτρος ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς ὠνόμασε τὸν ἡ 
σωτῆρα, τοῖς Ἰουδαίοις διαλεγόμενος, ὡς ἐν ταῖς Πράξεσιν ὃ 
ϑεῖος “Ἰουκᾶς συνεγράψατος ὥσπερ δὲ πρωτύτοκος ἡμῶν καὶ 
πρωτεύων κατὰ τὸν μέγαν Παῦλον εἴρηται χατὰ τὸ ἀνθρώ- 
Ἰόπινον, οὕτω δὴ καὶ ἡγούμενος τῷ ἀρχαγγέλῳ Γαβριὴλ προση- 
γόρευται. | 
10. 214nog5otuc δ᾽ ἄν τις ὅτου χάριν διῃρημένως ἀλλ᾽ 
οὐχ ὁμοῦ αἱ ἑβδομάδες ἠρίϑμηνται, εἷς ἑπτὰ δὲ καὶ ἑξηκονταδύο 
διήρηνται καὶ εἷς μίαν ἑτέραν. οὐχ ὡς ἔτυχε δὲ τοῦτο πεποίηχεν C 
ΒΟ ὃ ἀρχάγγελος, ἀλλά τινα καινὰ διὰ τούτων διδάσχων ἐν ταῖς τῶν 
χρόνων διαιρέσεσι συμβησόμενα. εἰ γὰρ ἀπὸ τῆς τῶν TegocoAs- 


8 


5 ante ἠρεταξ. PW add τοῦ, om Α. 7 διηγήσεται] lib. 4 cap. 5. 
ἀνωτέρω À, ἀνώτερον PW. 12 Πράξεσιν] 3 15. 14 Παῦλον] 
Col. 1 16. 

FowTEs. Cap. 10. Theodoreti Commentarius in Daniel. 9 
p. 1245 — 1253. | 


igitur a servatoris adventu, per quem solum remissio peccatorum data 
est et iustitia introducta et prophetarum oracula completa sunt, retro 
tempus numeret, id expleri deprehendet anno Artaxerxis vigesimo, quo 
Neemiae concessum fuit redire Hierosolyma: quae in historiae progressu - 
ac serie fusius declarabuntur. quem autem supra sanctum appellavit 
sanctorum, eum rursus Christum ducem appellat, nomine humano usur- 
pato. ut enim primogenitus novae creaturae et primogenitus ex mor- 
tuis dicitur, sic etiam dux appellatur. divus etiam Petrus apostolus 
apud ludaeos disserens servatorem vitae principem vocat, quemadmodum 
in Actis a divo Luca scribitur. ut igitur primogenitus nostrum et prin- 
ceps ἃ divo Paulo dicitur secundum humanitatem, ita etiam dux a 
Gabriele archangelo nominatur. 

10. Sed dubitari queat, qua gratia separatim et non coniunctim 
numerentur hebdomades, in septem, sexaginta duas, et unam distinctae. 
non hoc temere fit ab archangelo, sed per haec nova quaedam docet in 
temporum divisionibus eventura, nam si ab instauratione Hierosoly- 

Zonarae Annales. “ 16 


242 . IOANNIS ZONARAE 


μων οἰχοδομῆς τῆς ἐπὶ Netatlov ὡς εἴρηται γενομένης ἀριϑμοῖντο 
οἱ χρόνοι μέχρις Ὑρκανοῦ ἀρχιερέως, ἐφ᾽ οὗ τὸ τῶν ᾿σαμω- 
ναίων γένος ἐπαύϑη τοῦ ἱερᾶσϑαι, ὃ τῶν ἑξηκονταδύο ἑβδομάδων 
ἀριϑμὸς συμπεραίνεται. ἀπὸ μὲν γὰρ τοῦ εἰκοστοῦ ἔτους τῆς 
βασιλείας “Ἀρταξέρξου, ὃς τῷ Νεεμίᾳ τὴν εἰς Ἱερουσαλὴμ ἐπάνο-- 5 
δον ἔδωχε τῷ ταύτην τειχίσαντε, ἕως Zupgtiov τοῦ “ἀρσάμου ὃν 
:D καϑεῖλεν “Αλέξανδρος, ἑκατὸν ἔτη εἰσὶ καὶ τεσσαρεσκαίδεκα" ἐχ 
δὲ τῆς καϑαιρέσεως τῆς τῶν Περσῶν βασιλείας, ἐν ἕχτῳ γενο- 
μένης ἔτει τῆς “«λεξάνδρου πρὸς τὴν ““σίαν στρατείας, μέχρις 
Ἰουλίου Καίσαρος Γαΐου ὃς πρῶτος τῇ μοναρχίᾳ τῶν Ῥωμαίων 10 
ἐπικεχείρηκεν, ἔτη παρήλθοσαν διαχόσια ὀγδοήκοντα καὶ δύο" 
ἐκ δὲ τῆς αὐταρχίας τοῦ Καίσαρος ἕως ἔτους πεντεκαιδεκάτου 
Τιβερίον Καίσαρος, ἡνίκα ὃ Χριστὸς ὑπὸ Ἰωάννου ἐβαπτίσϑη 
καὶ τῶν σημείων ἀπήρξατο, ἔτη ἑβδομήκοντα καὶ τρία" ὡς 
' συμποσοῦσϑαι ταῦτα εἷς ἐνιαυτοὺς ἐπὶ τετρακοσίοις ἑξήχοντα 15 
καὶ ἐννέα. oi δὲ τοσοῦτοι ἐνιαυτοὶ ἀποτελοῦσιν ἔτη τετραχόσια 
P I 136 ὀγδοήκοντα τρίω κατὰ τὴν “Εβραϊκὴν ἀρίϑμησιν τῶν ἐτῶν. οὐ 
γὰρ ὡς ἡμεῖς οἱ ᾿Εβραῖοι ψηφίζουσι τὸν ἐνιαυτὸν ἀλλὰ xarà 
W 1 97 σεληνιακὸν δρόμον ἀριϑμοῦντες αὐτὸν τριακοσίων πεντήχοντα καὶ 
τεσσάρων ἡμερῶν, ὡς περιττεύειν ἀφ᾽ ἑκάστου ἐνιαυτοῦ ἡμέρας 30. 
ἕνδεκα. καὶ τούτων γοῦν τῶν περιττῶν ἡμερῶν εἷς ἔτη συμπο-- 
σουμένων τὰ τετρακόσια ὀγδοήκοντα καὶ τρία ᾿Εβραϊκὰ avvíatav- 


4 


2 ἀρχιερέως A, τοῦ Αρχιερέως PW. 4 μὲν om A. 10 ἐουλέου 
γαΐου καίσαρορ Α, recte ''heodoretus. 12 τοῦ αὐγούστου καί- 
cagog À, male. 20 post ἡμερῶν À add λογέξονται αὐτὸν. 


morum sub Neemia facta, ut dictum est, tempora usque ad Hyrcanum 
pontiücem numerentur, sub quo Ásamonaeorum genus fungi sacris de- 
stitit, sexaginta duarum hebdomadum numerus expletur. nam a vigesimo 
&nno regni Ártaxerxis, qui Neemiae redeundi Hierosolyma potestatem 
dedit, & quo urbs moenibus adornata est, usque ad Darium Arsamis 
fiium, quem delevit Alexander, anni sunt centum et quattuordecim. 
ab eversone porro imperii Persici, quae anno sexto Asiaticae expedi- 
tionis Alexandri contigit, usque ad t. Iulium Caesarem, qui primus 
Romanorum monarchiam occupavit, anni praeterierunt ducenti octoginta 
dno. ab einsdem Caesaris principatu usque ad annum decimum quintum 
Tiberi Caesaris, quo Christus a Ioanne baptissatus miracula coepit 
edere, anni fuerunt septuaginta tres: ut haec summa conficiat annos 
quadringentos et sexaginta novem: qui quidem Hebraica supputatione 
&nnorum conficiunt annos qradringentos octoginta tres. neque enim 
quemadmodum nos, ita et Hebraei annos supputant, sed cursum 
Junarem diebus trecentis quinquaginta quattmor absolvunt, ut de quo- 
libet nostro anno dies undecim redundent: qui dies redundantes in annos 
redacti explent numerum quadringentorum octoginta trium annorum 


ANNALIUM III 10. 243 


ται ἔτη. "Efgalp δὲ τῷ Zays]A ὃ ἄγγελος ὅμιλῶν πάντως τὰ 
αὐτῷ γνώριμα ἔλεγεν ἔτη. ἄχρι μὲν οὖν τῆς τοῦ ἀρχιερέως 
*"Yoxavo? ἀναιρέσεως, ὃν ὃ βασιλεὺς ἀνεῖλεν Ηρώδης ( εἰρήσεται 
δὲ τὰ περὶ τούτου πλατύτερον), oi ἑξηκονταδύο ἑβδομάδες ἔξε-- B 

δ μετρήϑησαν. ἔκτοτε δὲ τῆς ἀρχιερωσύνης οὐ διὰ βίου προσπε- 
πηγυίας κατὰ τὸν νόμον τοῖς ταύτης ἀξιουμένοις ἀλλ᾽ ἐνιαυσιαίας 
παρανόμως διδομένης ἢ βραχυτέρῳ χρόνῳ περιοριζομένης, καὶ 
χρημάτων αὐτὴν ὠνουμένων τῶν βουλομένων, ὃ καὶ ὃ Ἰώσηπος 
ἱστορεῖ, ai ἑπτὰ παρήλθοσαν ἑβδομάδες. τοῦτο δὲ δηλῶν ὃ 

Ἰ0ϑεῖος ἀρχάγγελος ἔλεγε “καὶ μετὰ τὰς ἑβδομάδας τὰς ἕἑξηχοντω- 
δύο ἐξολοϑρευϑήσεταε χρῖσμα, καὶ κρίμα οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ," 
ἀντὶ τοῦ, διαφϑαρήσεται τὸ χρῖσμα τῆς ἀρχιερωσύνης. παρα- 
γόμως γὰρ χριομένων τῶν εἷς αὐτὴν προβιβαζομένων, οὐδὲ τὸ 
χοῖσμα τὴν οἰκείαν εἶχεν ἰσχύν, ἀλλὰ παρεφϑαρμένον ὃν ἡμοίρει 

Ἰότῆς ϑείας χάριτος. διὸ καὶ ἐπήγαγε “καὶ κρίμα οὐκ ἔστιν ἐν C 
αὐτῷ," τουτέστιν, οὐ κατὰ κρίσιν καὶ δοχιμιασίαν γινόμενοι ἔσον-- 
ται, ἀλλ᾽ ἀχρίτως ἢ διὰ χάριν ἢ διὰ χρήματα. τούτων δ᾽ οὗ- 
τῶ γινομένων καὶ αἷ ἑπτὰ παρερρύησαν ἑβδομάδες, μέχρι τῆς τοῦ 
κυρίου ἐπιφανείας δηλαδὴ διαρχέσασαι.. 

20 Ἢ uiv οὖν διαίρεσις τῶν ἑξηκονταδύο ἑβδομάδων xol τῶν 
ἑπτὰ διὰ ταῦτα γέγονεν" ἐπεὶ δὲ πρὸς τὰς ἐξ ἀρχῆς εἰρημένας 
ἑβδομήκοντα ἑβδομάδας ἔτε μία περιλέλειπται, καὶ περὶ ἐκείνης 
εἴρηκεν ὃ ἀρχάγγελος ταῦτρ “καὶ δυναμώσει τὴν διαϑήκην πολ- 


4 τούτων À. 22 μία À , ula λοιτὴ PW. 


Hebraicorum. quia vero cum Daniele Hebraeo colloquebatur angelus, 
annos utique illi notos nominavit. proinde usque ad interitum Hyrcani 
. pontificis, quem rex Herodes sustulit (qua de re copiosius agendum 
erit), sexaginta duae hebdomades sunt expletae. ab eo tempore cum 
pontificatus non per omnem aetatem ei maneret cui contigerat, sed 
annuo aut etiam breviore spatio contra instituta maiorum circumscribere- 
tur, et pecunia cuilibet venalis esset, id quod ἃ Iosepho refertur, septem 
praeterierant hebdomades. quod divinus archangelus his verbis innuit "et 
post hebdemades sexaginta duas exstirpabitur unctio, nec futurum est ín 
ea iudicium," hoc est , unctio pontificatus peribit , cum ii contra legem un- 
gentur qui potiti illo fuerint. neque enim unctio vim suam retinebat, sed 
ut corrupta gratiae divinae erat expers. quare adiicit iudicium non esse- 
in ea, hoc est, nullo iudicio nullaque exploratione adhibita pontifices crea- 
tum iri, sed citra delectum vel ambitu vel gratia. dum haec fiunt, etiam 
septem hebdomades sunt elapsae, cum usque ad Christi adventum durassent, 
'  Àc divisio quidem sexaginta duarum et septem hebdomadum hac de 
causa instituta est:| cum autem ad explendum earum quae initio expesitae 
sunt septuaginta hebdomadum numerum adbuc una restt hebdomas, de ea 
quoque archangelus sic ait "et confirmabit testamentum multis hebdomas 


244 . IOANNIS ZONARAE 


Aoig ἑβδομὰς pla, xol ἐν τῷ ἡμίσει τῆς ἑβδομάδος ἀρϑήσεται 
ϑυσία καὶ σπονδή, καὶ ἐπὶ τούτοις ἐπὶ τὸ ἱερὸν βδέλυγμα τῆς 
ἐρημώσεως, καὶ ἕως συντελείας καιροῦ συντέλεια δοθήσεται ἐπὶ 
τὴν ἐρήμωσιν ἡ λοιπή, φησίν, ἑβδομὰς 7] μετὰ τὰς ἑξήκοντα 
καὶ ἐννέα τὴν καινὴν διαϑήχην εἰσάξει ἰσχυρὰν οὕτως ὡς 0 αὖ- 
τῆς ἀρϑῆναι, τουτέστιν ἐκ μέσου γενέσϑαι, τὰς ϑυσίας καὶ τὰς 
σπονδὰς ἐν τῷ ἡμίσει τῆς ἑβδομάδος. μετὰ γὰρ τὸ βάπτισμα ὃ 
P1187 Χριστὸς ἐπὶ τριετίαν καὶ ἐπέκεινα διδάξας καὶ σημεῖα ἐπιδειξά- 
μένος οὕτως ἐπὶ τὸ πάϑος ἦλϑε, καὶ αὐτοῦ τυϑέντος ὑπὲρ τοῦ 
κόσμου παντός, τοῦ ἀμνοῦ τοῦ ϑεοῦ τοῦ αἴροντος τὴν ἁμαρτέαν 10 
τοῦ κόσμου, 7j κατὰ νόμον ϑυσία ἐπαύϑη καὶ 5 σπονδή. xai 
ἔϑυον ἔκτοτε οἱ Ἰουδαῖοι, ἐπεὶ καὶ ἔτε ϑίουσι, παρανόμως, ἀλλ᾽ 
ἀπρόσδεκτος ἦν τῷ Jug ἡ ἐκείνων ϑυσία καὶ 3j σπονδή. καὶ ἄλ- 
λως δὲ τό “δυναμώσει διαϑήκην πολλοῖς" ἐκλὴφϑήσεται ἀντὶ 
τοῦ, δυνατοὺς τοὺς ἱεροὺς ἀποστόλους εἷς τὸ κήρυγμα ἡ ἑβδομὰς 15 
ἐχείνη ἐργάσεται. εἰς δύο γὰρ τὴν- ἑβδομάδα φαίνεται διαιρῶν ὃ 
ἀρχάγγελος, εἰς τὸν πρὸ τοῦ πάϑους καὶ τὸν μετὰ τὸ πάϑος και- 
B ρόν. περὶ γὰρ τὰ τρίω ἔτη πρὸς τῷ ἡμίσει κηρύξας ὃ χύριος, 
κατὰ τὸ τοῦ υἱοῦ τῆς βροντῆς εὐαγγέλιον, καὶ στηρίξας εἰς τὴν 
αὐτοῦ πίστιν τοὺς ϑείους αὐτοῦ ἀποστόλους τῇ τῶν λόγων ἀλη- 20 
ϑείᾳ καὶ τῇ τῶν ϑαυμασίων ἔργων ἐπιδείξει, οὕτὼ πρὸς τὸ ná- 
Sog ἐχώρησε xal τὸν σταυρὸν χατεδέξατο καὶ ὑπέμεινε ϑάνατον. 
εἶτα τὸν λοιπὸν τῆς ἑβδομάδος χρόνον μετὰ τὴν ἐχ νεκρῶν ἀνώ--: 


8 ἐνδειξάμενος Α. 18 τῷ 9:6 add A. 14 ὃ. ἐν πολλοῖς A. 
15 δυνατοὺς τοὺς ἱεροὺς om A. | 


una, et in semisse hebdomadis tolletur sacrificium et libatio, et praeter 
haec abominatio vastitatis super templum, et usque ad complementum tem- 
poris complementum dabitur super vastationem." reliqua, inquit, hebdo- 
mas, sexaginta novem secutura, novum testamentum introducet adeo vali- 
dum, ut per id tollatur e medio sacrificium et libatio in seinisse hebdomadis. 
nam cum post baptismum Christus triennium et ultra docuisset et miracula 
edidisset, ad supplicium venit, eoque pro toto mundo immolato qui est 
agnus dei tollens peccata mundi, sacrificium lege constitutum et libatio 
desiit. ac sacrificarunt, tum Iudaei ut et nunc contra legem, at eorum sa- 
crificia et libationes non acceptae fuerunt deo. illud porro "confirmabit 
testamentum multis" etiam aliter exponi potest, quod sanctos apostolos illa 
hebdomas potentes effectura sit ad praedicationem evangelii. nam eam 
hebdomadem bipertiri videtur archangelus in id tempus quod passionem et 
antecedit et sequitur. nam cum dominus circiter tres annos et dimidium, 
secundum evangelium filii tonitrui, praedicasset, atque apud sanctos suos 
upostolos et sermonum veritate et mirabilium operum effectione sibi fidem 
conciliasset, sic δᾶ passionem profectus est et crucem suscepit mortemque 
perpessus est. reliquo hebdomadis tempore post resurrectionem & mortuis 


ANNALIUM II 10. | 245 


στασιν καὶ τὴν πρὸς τοὺς κόλπους τοὺς πατρικοὺς ἄνοδον, ὧν ov 
χεχώριστο πώποτε, καὶ τὴν τοῦ παρακλήτου ἐπιφοίτησιν καὶ 
ϑείαν ἐπίπνοιαν οἱ ἱεροὶ αὐτοῦ μαϑηταὶ ἐν Ἱερουσαλὴμ τὸ ϑεῖον 
διαγγέλλοντες εὐαγγέλιον καὶ τὸ κήρυγμα πιστούμενοι ϑαύμασι s I 98 
5xal πλήϑη ἀνθρώπων ἐπισπώμενοι πρὸς τὴν ἐπίγνωσιν τοῦ ὄντως 
ϑεοῦ, διεσπάρησαν εἷς τὰ ἔϑνη καὶ ταῦτα ἐφώτισαν. τοῦτο τοί- 
γυν ὁ ἀρχάγγελος προδηλῶν τῷ προφήτῃ “4 ανιὴλ ἔλεγε “δυναμώ- 
σει διαϑήκην πολλοῖς ἑβδομὰς μία," ἀντὶ τοῦ, δύναμιν περιζώ- 
σεε πολλούς, τοὺς μαϑητὰς δηλαδή. τόν τε πρὸ τοῦ πάϑους 
Ἰϑτοῦ κυρέου χρόνον καὶ τὸν μετὰ τὸ πάϑος, xa9? ὃν πρότερον μὲν 
ἐν Ἱερουσαλὴμ προσέμενον καὶ ἐχήρυσσον οἵ ἀπόστολοι, εἶτα xal 
εἰς τὰ τῆς οἰκουμένης περιἥΐεσαν τέρματα καὶ ἐδίδασκον, συνά- 
ψας, αὖϑις διαιρεῖ τὴν ἑβδομάδα ταύτην λέγων “καὶ ἐν τῷ ἡμί- Ὁ 
cu τῆς ἑβδομάδος ἀρϑήσεται ϑυισία καὶ σπονδή," διὰ τούτου 
B προσημαίνων τὴν παῦλαν τῆς τοῦ νόμου σκιᾶς. εἶτα ἐπάγει “καὶ 
ἐπὶ τὸ ἱερὸν βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως" τούτων γάρ φησι γινο-- 
μένων τὸ πρὶν ἅγιον καὶ σεβάσμιον ἱερὸν βδέλυγμα λογισϑήσεται" 
$ ὅτι μετὰ τὴν τελευταίαν ἑβδομάδα ταύτην βδέλυγμά τι ἐπὶ τὸ 
ἱερὸν εἰσαχϑήσεται, σημεῖον τῆς αὐτοῦ τε καὶ τῆς πόλεως ἐρη-- 
Ὡμώσεως. ὃ ἐπὶ Πιλάτου γέγονε, σημαίας νύχτωρ εἰσαγαγόντος 
εἰκόνας ἐχούσας βασιλικάς, αἵ τοῖς Ἰονδαίοις βδέλυγμα ἐλογί- 
ζοντο" ἀπείρητο γὰρ αὐτοῖς ἀνθρωπίνην εἰκόνα ἢ ζώου τινὸς κε- P I 138 
κτῆσϑαι ἢ καὶ σεβάζεσθαι. καὶ ὃ χύριος δέ “ὅταν ἰδητεῦ εἶπε 


΄ δὄντος Α. 11 ἅγιον ἱερὸν καὶ σεβάσμιην A. 40 ἐπὶ τοῦ 
σειλάτου À. 23 ὅταν ἴδητε) Mattb. 24 1ὅ. 


οἱ adscensum in sinum paternum , a quo nunquam separatus fuit, et para- 
cleti visitationem divinumque afflatum, sancti eius discipuli, cum divinum 
evangelium Hierosolymis annuntiassent et praedicationem miraculis confir- 
massent et turbas hominum: ad veri dei agnitionem attraxissent , in gentes 
dispersi sunt easque illaminarunt. hoc igitur archangelus praesignifioans 
Danieli prophetae ait " confirmabit testamentum multis hebdomas una," hoc 
est, vires euggeret multis, discipulis nimirum. ac tempus antegressum et 
consecutum passionem domini complexus, quo prius Hierosolymis praedi- 
cabant apostoli, post e4iam orbis terrarum extremitates obeuntes docebant, 
mox eandem hebdomadem dividit his verbis "in semisse hebdomadis tolletur 
sacrificium et libatio;" quo declarat finem umbrae legis. deinde subiicit 
'et super templum abominatio vastitatis." nam cum haec, inquit, fient, 
templum pridem sanctum et venerabile abominatio iudicabitur: vel quod 
post hebdqmadem hanc extremam aliquid abominabile in templum introdu- 
cetur in signum vastationis eius et urbis. quod sub Pilato accidit, qui 
goctn vexilla in eo collocavit cum imagine imperatoris, quae Iudaeis ab- 
eminanda erant, cum interdictum esset ne quam imaginem sive humanam 
sive animalis alicuius haberent aut colerent. dominus item "ubi" inquit 


246 IOANNIS ZONARAE 


“τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἑστὼς ἐν τόπῳ ἁγίῳ, γινώσχετε ὅτε 
ἤγγικεν ἧ ἐρήμωσις αὑτῆς; τῆς Ἱερουσαλὴμ δηλαδή. καὶ ἀλλα- 
χοῦ δ᾽ ἔφη ὃ κύριος “ἰδοὺ ἀφίεται ὃ οἶχος ὑμῶν ἔρημος" ταῦτα 
προδιδάσχων τὸν 4 ανιὴλ ὁ ἀρχάγγελος ἐπιφέρει, μετὰ τὸ προϑε- 
σπίσαι ὡς ἐκ μέσου γενήσεται ἡ νομικὴ λατρεία, τό “καὶ ἐπὶ τὸ δ 
ἱερὸν βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως" ἕνα δὲ μὴ νομίζηται τοῖς "Tov- 
δαίοις πρόσκαιρος ἢ ἐρήμωσις, ὡς αὖϑις τῆς πόλεως αὐτοῖς ἄνοι-- 
κοδομηϑησομένης καὶ τοῦ ἱεροῦ ἀνεγερϑησομένου, οἷα καὶ ἄλ-- 

Β λοτε πλειστάκις συμβέβηκεν ἐπί τε τῷ ναῷ καὶ τῇ πόλει, ἐπήγαγε 
"xul ἕως συντελείας καιροῦ συντέλεια δοϑήσεται ἐπὶ τὴν ἐρήμω--τὸ 
σιν,᾽ τουτέστιν, ἕως συντελεσϑῇ ὃ αἰὼν μενεῖ καὶ ἡ ἐρήμωσις, 
καὶ τότε καὶ ταύτῃ τέλος ἔσται ὅτε οὐχέτι καιρὸς ἢ τὴν πόλιν 
ἀναστῆναι ἢ τὸν ναόν. 

Ταῦϑ᾽ ὃ Δανιὴλ περὶ τῶν ὁμοφύλων αὐτοῦ τεϑέαταε καὶ 
μεμύηται. ἀλλὰ καὶ ἑτέρας. ὀπτασίας ἑώρακε καὶ ἐνύπνια, ϑεό-1δ 
ϑὲν αὐτῷ προδηλουμένης δι᾽ αὐτῶν τῆς μελλούσης ἔσεσϑαι τῶν 
κοσμικῶν πραγμάτων μεταβολῆς. καὶ οὐ τῆς ἀλλοιώσεως μόνης 
ἐμυεῖτο τὴν πρόγνωσιν, ἀλλὰ καὶ τοὺς καιροὺς xa9^ οὖς ἀποτε- 
λεσϑήσεται ἕκαστον αὐτῶν ἐδιδάσκχετο" & γνώσεται πάντως ὃ βου- 
λόμενος τελεώτερον ἐπιὼν τὴν βίβλον τῶν τοῦ προφήτου δράσεων, 30 

C καὶ βεβαίαν σχοίη κατάληψιν ἐντεῦϑεν ὡς οὐδὲν ἀπρονόητον οὐδ᾽ 
εἰκῆ φερόμενον καὶ ὡς ἔτυχεν, ἀλλὰ πάντα τῇ ϑείᾳ προνοίᾳ καὶ 
κυβερνῶνται καὶ διεξάγονται. 


1 ὅτι ἤγγικεν] Luc. 21 580. 3.ὑμῶν A Matth. 93 38, ἡμῶν PW. 


49ΦΨ ὦ 


7 αὐτοῖς, corr, ex αὐτῆς, Α: PW αὐτῆς. 11 καὶ om A. 


* abominationem vastitatis in loco sancto stantem videritis, scitote instare 
vastitatem eius, urbis Hierosolymorum scilicet. alibi quoque ait domi- 
nus "ecce domus vestra relinquetur deserta." haec Danielem praemonens 
archangelus, cum praedixisset legalem cultum e medio sublatum iri , subiicit 
"et super templum abominatio vastitatis." ne vero Iudaei putarent vasti- 
tatem ad tempus duraturam et urbem instaurandam ac templum reaedifican- 
dum esse, cuiusmodi et alia creberrime urbi et templo acciderant, subiicit 
"et usque ad complementum temporis complementum dabitur super vastita- 
tem," hoc est, donec aevum expletum fuerit; mansura est etiam vastitas; 
tum vero et huius finis erit, cum non erit tempus vel urbis vel templi in- 
staurandi, 

Haec Danieli de popularibus suis per visionem oblata et revelata 
sunt, idem aliis quoque visionibus et somniis divinitus eruditus est de fu- 
turis rerum humanarum mutationibus, nec de mutationibus rerum duntaxat 
sed et de temporibus quibus quaeque eventurae essent: quae quivis absolu- 
tius cognoscere poterit lecto visionum prophetae libro, certoque statuere, 
nihil accidere casu , neque fortuito et temere quidquam geri , sed providen- 
tia divina gubernari omnia et produci ad exitum. 


ANNALIUM ΠῚ 11. 247 


Ταῦτα μὲν οὖν οὕτως ἔχουσι καὶ τοῖς εὐσεβέσι δοξάζονται" 
(11) ἡμῖν δὲ μηδὲ τὰ κατὰ τὴν ἀρρενόφρονα παραλειπτέον yv- 
γαῖχα "Tovóz9 , 7j τὸν ᾿Ολοφέρνην ὠλόϑρευσε xal τὴν πόλιν αὐτῆς 
καὶ τὸ ἔϑνος ἅπαν διέσωσεν. ἔχει δ᾽ οὕτω τὰ κατ᾽ αὐτήν. ἐν 
θἔτεε δωδεκάτῳ τῆς βασιλείας αὐτοῦ ὃ τῶν ᾿Ασσυρίων ἀρχηγὸς 
Ναβουχοδονόσορ πρὸς Ἀρφαξὰδ τὸν βασιλέα ήδων ἤρατο πό- 
λεμὸν, καὶ τὰ πέριξ ἔϑνη πρὸς συμμαχίαν αὐτοῦ μετεχέκλητο. D 
πολλῶν δ᾽ ἑτέρων xai τῶν Ἰουδαίων τὴν πρόσχλησιν μὴ καταδε- 
ξαμένων καὶ τὸ σιμμαχῆσαί οἱ ἀπειπαμένων, ὃ Ναβουχοδονόσορ 
Ἰοἐξώργιστο, καὶ doge» 3) μὴν τὸν πρὸς τοὺς ήδους ἀνύσας πό- 
Atuov ἐπελϑεῖν κατά τε Κιλικίας καὶ Δαμασκοῦ xal Συρίας καὶ 
Ἰουδαίας καὶ τῆς «Ἰἰϊἰγύλτου, καὶ δηῶσαι αὐτὰς καὶ ἐκπορϑῆσαι W X 99 
xal εἷς ἐρήμωσιν ἀγαγεῖν. ἀντιταξάμενος οὖν πρὸς Ἀρφαξὰδ τὸν 
δον καὶ κατὰ χράτος τούτου περιγενόμενος, τῶν ἄλλων τε 
'£& πόλεων αὐτοῦ χρατήσας καὶ τῶν ᾿Εχβατάνων αὐτῶν, ἔνϑα ἦσαν 
τῷ “Ἱρφαξὰδ τὰ βασίλεια, κἀκεῖνον ἑλών τε καὶ ἀνελών, τὸν &p- 
“χιστράτηγον τῆς οἰκείας δυνάμεως καλέσας ᾿Ολοφέρνην ἐνετείλατό P Y 139 
οἱ τὸν ὕρκον ὃν ὦμοσεν ἐχπληρῶσαι, καὶ κατὰ τῶν μὴ ϑελησάν- 
τῶν συμμαχῆσαι αὐτῷ ἐπιόντι κατὰ τῶν Ἰήδων ἐκστρατεῦσαι 
μετὰ βαρείας δυνάμεως, καὶ τοὺς μὲν ὅσοι ἑαυτοὺς αὐτῷ vno- 
τάσσονσι διατηρῆσαι καὶ τὰς πόλεις αὐτῶν ἀπορϑήτους ἐᾶσαι, 
τῶν δ᾽ ἀπειϑούντων μὴ φείσασθαι, ἀλλὰ τοὺς μὲν ἀνθρώπους 
τῷ ξίφει ὑπαγαγεῖν, τὰς δὲ πόλεις αὐτῶν ἐχδοῦναι εἰς διαρπαγὴν 
καὶ elg ὄλεθρον. 


2 yvy. τὴν ἰουδήθ᾽ A. 8 τῶν Α, αὐτῶν PW. δεξαμέ- 
yov À. 11 ἀπελθεῖν A. 


ΒΌΝΤΕΒ. .Cap. 11. Iudith 1 — 7. 

Atque haec ita se habent et piis hominibus persuasa sunt: (11) no- 
bis autem nec viraginis ludithae res gestae sunt praetereundae silentio, 
quae Holoferne sublato et urbem et gentem suam conservavit, res vero 
ita se habet. Nabuchodonosor Assyriorum rex duodecimo regni sui anno 
bellum suscepit adversus Arphaxadum regem Medorum, finitimis gentibus 
in auxilium evocatis: quod cum et aliae plures et Iudaei negassent, recu- 
sata belli societate, Nabuchodonosor iratus iurawit se confecto bello Me- 
dico invasurum Ciliciam Damascum Syriam Iudaeam et Aegyptum , ferro- 
que et igni vastaturum et eversurum. igitur Arphaxado Medo acie supe- 
rato et capto atque interfecto , cum caeteris urbibus tum ipsis Ecbatanis 
regia illius potitus, copiarum suarum imperatorem Holofernem iubet se iu- 
reiurando quo ipse sese obstrinxerat solvere, et cum magnis copiis iis in- 
ferre bellum qui Medici belli societatem detrectassent , conservatis iis qui se 
dederent eorumque urbibus illaesis: contumacibus vero non parcendum, sed 
et ipsos caedendos et urbes eorum diripiendas ac vastandas esse. 


248 - IOANNIS ZONARAE 


Ὁ μὲν οὖν Ναβουχοδονόσορ τοιαῦτα τῷ ἀρχισατράπῃ αὖ- 
τοῦ ἐνετείλατο, Ὀλοφέρνης δὲ ἐκστρατεύσας καὶ τοῖς ἔϑνεσι xa^ 
ὧν ἀπέσταλτο ἐπελϑὼν τοὺς μὲν ἄλλους κατὰ τὰ . ἐντεταλμένα 

B διέϑετο, ἐπὶ δὲ τοὺς ἸΙσραηλίτας μέλλων στρατεύειν καὶ ὅπλα κατ᾽ 
αὐτῶν αἴρειν (οὐ yàp προσήεσαν αὐτῷ οὐδ᾽ ὑπέκυπτον.) ἤρετο ἃ 
τίνες οὗτοι καὶ ὅτῳ ϑαρροῦντες ἀνϑίστανται. καὶ εἶπεν αὐτῷ 
Axido ὃ τῶν υἱῶν Ἀμμὼν ἀρχηγὸς τήν τε γενεαλογίαν αὐτῶν, καὶ 
ὅπως εἷς τὰς πόλεις ἐκείνας ἐξ ἀρχῆς κατῳχίσϑησαν, καὶ τοῦ 

. σφῶν ϑεοῦ τὴν ἰσχύν. εἶτα ἐπήγαγε “νῦν οὖν σκεπτέον" καὶ εἰ 
μὲν εἰς τὸν ϑεὸν αὐτῶν ἁμαρτάνουσιν, ἀναβησόμεϑα καὶ ἐχπο-- 10 
λεμήσομεν αὐτούς, εἰ δ᾽ oU τοῦτο, παρελϑέτω ὃ κύριός μου μή- 
ποτὲ ὑπερασπίσῃ αὐτῶν ὃ ϑεὸς αὐτῶν καὶ ἡττηϑῶμεν" ταῦτα. 
τοῦ ᾿Αχιὼρ εἰπόντος ὃ Ὀλοφέρνης ϑυμῷ ληφϑεὶς ἐχέλευσε τοῖς 
παρεστῶσιν αὐτῷ δῆσαι τὸν ““χιὼρ καὶ ἀπαγαγεῖν καὶ παραδοῦ- 

C ναι τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ, ἵνα σὺν ἐχείνοις ληφϑεὶς κολασϑῇ. οἱ 0215 
συλλαβόντες τὸν ἄνδρα ἀπήγαγον εἷς Βαιτουλονά, καὶ οἱ τῆς 
πόλεως σφενδόναις τοὺς προσιόντας καὶ βέλεσιν ἔβαλλον. — xáxti- 
γοι τὸν yug δεδεμένον ἔρριψαν ὑπὸ τὴν ὑπώρειαν, καὶ on£f- 
στρεψαν. οἱ δὲ τῆς πόλεως ἄνδρες καταβάντες ἔλυσαν τὸν “Ἀχιὼρ 
καὶ elg τὴν σφετέραν πόλιν ἀπήγαγον, καὶ τί τὸ συμβεβηκὸς 30 
ἐπυνθάνοντο" καὶ ὃς αὐτοῖς ἅπαντα διηγήσατο. οἱ δὲ τὸν ϑεὸν 
ἐκάλουν͵ εἷς ἄμυναν. τῇ δ᾽ ἑξῆς Ὀλοφέρνης ἦγεν ἐπὶ Βαιτου- 
λουὰ τὴν στρατιάν, χιλιάδας οὖσαν πεζῶν ἑκατὸν ἑβδομήχοντα 
καὶ ἱππέων χιλιάδας δώδεχα, χωρὶς τῶν τῆς ἀποσκευῆς" καὶ 


6 ὅτῳ] ὅποι Α. ᾿ 10 αὐτὸν A. 14 παρεστηκόσιν Α. 
16 βαιτουλούα A hic et infra, Βετυλούα LXX. 


His mandatis acceptis Holofernes caeteras gentes tractavit ut, iussus 
erat, Israelitas autem armis aggressurus (neque enim illius fidei supplices 
se committebant) rogabat quinam illi essent et qua re freti resisterent, 
tum Achior Ámmanitarum princeps et originem eorum illi, et qua ratione 
urbes illas initio occupassent, et vires dei illorum recenset, his subiicit 
"nunc igitur deliberandum est: nam si deo suo peccaverunt, adscendemus 
eosque debellabimus ; sin minus, praetereat dominus meus, ne forte illis a 
deo suo defensis nos superemur." quae cum Achior dixisset, Holofernes 
ira percitus satellites iubet Achiorem vinctum tradere Israelitis, ut cum illis 
captus supplicio afficeretur. Baetuliam itaque perducunt hominem , et cum 
ab oppidanis sagittis et fundis peterentur, Achiore vincto in montis radici- 
bus abiecto redierunt. eum oppidani in urbem introduxerunt, et cognita 
ex eo illius facti causa deum vindicem invocarunt. postridie Holofernes 
copiis ad Daetuliam adductis, peditum centum et septuaginta et equitum 
duodecim milibus praeter calones, castra prope urbem locat. deinde sta- 


ANNALIUM III 12. τ 449 


ἐστρατοπεδεύσατο παρ᾽ αὐτῇ. εἶτα ἔγνω μὴ πολεμεῖν, ἀλλὰ τὰ 
ὕδατα προκαταλαβεῖν ὅϑεν ὑδρεύρντο, ἵν᾽ ἐχλιπόντες τῇ δίψῃ 
διαφϑαρῶσιν ἢ τὴν πόλιν αὐτῷ παραδώσουσι. καὶ περιέστησε p 
μέρος τῆς στρατιᾶς τοῖς ὕδασι φύλακας. ἐπὶ δὲ τέσσαρσι καὶ 
δτριάκοντα ἡμέραις περικαϑημένων τῶν ἐναντίων αὐτούς, ἐξέλιπε 
σφίσι τὸ ὕδωρ, καὶ ἠθροίσϑη πρὸς τοὺς ἄρχοντας ὃ λαός, καὶ 
ἠξίουν ἐχδοῦναι τὴν πόλιν τοῖς ἐναντίοις καὶ ἑαυτούς, ἵν᾽ ἢ δου- 
λεύσωσιν ἐκείνοις "καὶ ζήσωνται 1] κατασφαγέντες ἀπαλλαγῶσι τῶν 
ὀδυνῶν.  "Olíag δὲ ὃ τῶν τῆς πόλεως πρόχριτος "ir εἶπεν, 
γχ0 “ἀδελφοί, μείνωμεν πέντε ἡμέρας, καὶ εἰ μὲν ἥξει βοήϑεια ix 
ϑεοῦ ἡμῖν" εἰ δ᾽ οὔ, ποιήσω κατὰ τὴν συμβουλίαν ὑμῶν | 
12. ἪΝ δὲ ἐν τῇ πόλει ἐκείνῃ γυνὴ ἧ ὄνομα Ἰουδήϑ', xal 
ἥ γυνὴ χήρα, καὶ αὕτη σώφρων καὶ συνετὴ καὶ ὡραία τῇ ὄψει. 
ἀκούσασα τοίνυν τὰ δεδογμένα τῷ λαῷ καὶ τοῖς ἄρχουσι, μετε- P Y 140 
A. Ξυπέμψατο τὸν Ὀζίαν καὶ τοὺς λοιποὺς τῆς πόλεως ἄρχοντας, xol 
ἐμέμψατο αὐτοῖς ὡς πειράζουσι τὸν ϑεὸν ὅτε εἶπον παραδώσειν 
τὴν πόλιν τοῖς ἐναντίοις μετὰ πέντε ἡμέρας εἰ μὴ ἐν αὐταῖς ἥξεε 
τις αὐτοῖς βοήϑεια ἐκ ϑεοῦ. οἵ δὲ καλῶς μὲν αὐτὴν συνέϑεντο 
λέγειν, ἄντέϑεντο δὲ τὴν δίψαν τὴν τοῦ λαοῦ καὶ τὴν βίαν τὴν ᾿ 
TE)OE αὐτοῦ. κἀκείνη στῆναι αὐτοὺς τὴν νύχτα ἐπὶ τὴν πύλην τῆς 
πόλεως ἐνετέλλετο, αὐτὴ δὲ ἔλεγεν ἐξελεύσεσϑαι μετὰ τῆς ἄβρας 
αὐτῆς, μὴ μέντοι αὐτοῖς ἐρεῖν τὸ παρ᾽ αὐτῆς μελετώμενον, ἕως 


ὃ airo] αὐτῶν Α, αὑτῶν LXX. 5 περικαϑημένων Α, παρα- 
καϑημένων PW. 9 ὀδυνῶν) ἀλγεινῶν Α. [10 ἡμῖν βοήϑεια 
ἐκ 9100 À. [18 αὐτὴν] αὐτῇ A. 19 τὴν ante τοῦ om A. 
21 ἀαἀβραν] αὔρας A. | 


FoxTEs. Cap. 12. Iudith 8 — 16. 


tuit non pugnare sed fontes occupare unde aquarentur , ut ant siti perirent 
mut urbem traderent; partemque exercitus ad custodiam aquarum mittit. 
Ata cum diebus triginta quattuor ab hostibus circumsiderentur, aqua desti- 
tuti cives magistratus adeunt , petentes ut urbem et sese dederent, ut aut 
«onservati servirent hostibus, aut occisi malis liberarentur. Ozias autem 
civitatis princeps "fratres" inquit , " dies adhuc quinque exspectemus: quod 
&i divinitus auxilium nobis obíatum fuerit, bene erit; sin minus, consilium 
vestrum exsequar." 

12. Krat autem in ea urbe vidua nomine Tuditha, mulier modesta, 
cordata et formosa, quae decreto populi et magistratuum audito Oziam 
caeterosque magistratus arcessitos obiurgat , ut qui deum tentarent cum di- 
cerent, nisi intra dies quinque auxilium divinitus offerretur, se urbem hosti- 
bus tradituros, illi quamvis eam recte dicere concederent, tamen populi 
sitim et violentiam opponebant. tum illa eos per noctem illam ad portas 
urbis praestolari iubet: se cum.ancilla sua exituram, neque dicturam prius 


250 .. IOANNIS ZONARAE 


W I 100 οὗ πρὸς πρᾶξιν κατευϑυνϑῇ. καὶ εἶπον αὐτῇ “πορεύου καὶ 
oí μὲν ἀπῆλθον; ἣ δὲ πρὸς παράκλησιν ἐτράπη τὴν πρὸς ϑεύν. 

B εἶτα ἀποϑεμένη τὴν πενθήρη στολὴν τῆς χηρεύσεως, καὶ τὸ σῶμα 
περικλύσασα ὕδατι καὶ μύρῳ χρισαμένη, στολὴν μετενέδυ εὐφρό- 

; συνον καὶ χόσμον ἑαυτῇ περιέϑετος καὶ καλλωπισϑεῖσα πρὸς 305 
ἐπαγωγότερον ἔδωκε τῇ ϑεραπαίνῃ φέρειν ἐν ἀγγείοις οἶνον καὶ 
ἔλαιον καὶ πήραν ἀλφίτων πλήρη καὶ παλάϑης καὶ ἄρτων, καὶ 
ἐξῆλϑε τῆς πόλεως αὐτὴ καὶ ἢ πωιϑίσκη αὐτῆς ἀπιοῦσα πρὸς τὴν 
τῶν Ἀσσυρίων παρεμβολήν. καὶ ἐντυχοῦσα τῇ τῶν ἐναντίων 
προφυλακῇ κατεσχέϑη καὶ ἤχϑη πρὸς Ὀλοφέρνην. ὃ δὲ αὐτῆς 10 
τὸ κάλλος ἐϑαύμασε καὶ εἶπεν αὐτῇ “μὴ φοβοῦ" ἥκεις γὰρ εἰς 
σωτηρίαν" ἔφη δὲ αὐτῷ ἢ γυνή “δέξαι τοὺς λόγους μου, κύριε, 
καὶ ὃ λόγος ὃν ἐλάλησεν “ἀχιὼρ ἤτω ἐν τῇ καρδίᾳ σου" ἔστι γὰρ 

Ὁ ἀληϑής" ὅτι ἐὰν μὴ ἁμάρτωσιν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ, οὐ κατισχύσει 
ῥομφαία αὐτῶν, νῦν δὲ ἐπεὶ ἐξέλιπεν αὐτοὺς τὰ βρώματα καὶ 015 
ὕδωρ, ἐβουλεύσαντο καὶ τῶν τῷ νόμῳ ἀπηγορευμένων ἅψασθαι, 
καὶ τὰς ἀπαρχὰς τοῦ σίτου καὶ τὰς δεχάτας τοῦ οἴνου τὰς τοῖς 
ἱερεῦσι τετηρημένας, ὧν οὐδὲ ψαῦσαι ϑεμιτὸν ἑτέρῳ, δαπανῆσαε͵ 
κεκρίχασι., ταῦτα δὲ καὶ τῶν τὴν [Ἱερουσαλὴμ οἰκούντων βεβου- 
λευμένων ἐστάλκχασι πρὸς τὴν ἐκεῖ γερουσίαν, ἄφεσιν ἐπὶ τούτοις 20 
αἰτούμενοι. κἂν οὕτω παρανομήσωσιν, οὐκ ἔσται σφίσιν ἄμυνα 
àx ϑεοῦ, καὶ εἷς ὄλεθρον ἐχδοϑήσονται. ἅπερ αὐτὴ ἐπιγνοῦσα 
ἀποδιδράσχω τῆς πόλεως, ἵν᾽ ἐκφύγω τὸν ὄλεθρον. καὶ νῦν 
μενῶ παρὰ σοί, δέσποτα, καὶ ἐξελεύσομωι κατὰ νύκτα εἰς τὴν 


9 τῶν ἐναντίων sagtup. A. τῶν ἀσσυρίων προφυῖ. Α. 
24 νύκτα A LXX , τὴν νύχτα PW. 

quid cepisset consilii, quam rem ipsam perpetrasset. exitu impetrato, 
igressis illis ad preces convertitur; et deposito Ingubri ex viduitate 
vestitu, lota et unguentis delibuta amictum hilarem induit, ornamenta sumit, 

et exornata ad amoris illecebras, ancillae in vasis ferendum dat vinum et 
oleum et peram farina ficubus et panibus plenam; et ea comite nrbem 
egressa in castra Assyriorum tendit. ab excubitoribus comprehensa ad 
Holofernem adducitur: qui eius formam admiratus securam esse iussit, nihil 
enim passuram mali. tum illa "audi" inquit, "domine, verba mea , et quae 
Achior dixit animo tuo non excidant. verum enim est Israelitas, ni pecca- 
verint, gladio non superatum iri. nunc autem, quia cibis et aqua desti- 
tuuntur, lege interdictis vesci et primitias frumenti vinique decimas, quae 
sacerdotibus attributa ne attingi quidem ab aliis fas est, absumere decre- 
verunt, quae cum et Hierosol ymitani statuerint, legatos eo misere, veniam 

eius facti petentes, sic igitur lege violata, non defensi a deo, in exitium 
ruent. quibus ego cognitis ex urbe profugi ut interitum vitem, et nunc 
apud te manebo, domine; et egrossa noctu in vallem adorabo deum , ut cum 


ANNALIUM III 12. | 291 


φάραγγα, καὶ προσεύξομαι πρὸς τὸν ϑεόν, xol ἐρεῖ uo: πότε 
ἡμάρτοσαν, κἀγώ σοι ἀναγγελῶ, καὶ ἄξω σὲ διὰ τῆς Ἰουδαίας D 

fuc Ἱερουσαλήμ, καὶ ϑήσω τὸν ϑρόνον aov ἐν μέσῳ αὐτῆς." καὶ 

ἤρεσαν ᾿Ολοφέρνῃ οὗ λόγοι αὐτῆς, καὶ ἐκέλευσεν εἰσαχϑῆναι ai- 

£& τὴν εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ ταμείου αὐτοῦ, καὶ δοϑῆναι αὐτῇ φαγεῖν. 

4] δέ “οὐ φάγομαι" ἔφη “ἐκ τῶν ἐδεσμάτων ὑμῶν, μή uot γένη-- 

ται σκάνδαλον, ἀλλ᾽ ἐξ ὧν ἐπιφέρομαι τραφήσομαι — xal εἶπεν 

αὐτῇ Ὀλοφέρνης "el δὲ ἐκλίποι ταῦτα, πόϑεν σοι τοιαῦτρ χορη- 

“ηϑήσεται;" ἡ δέ “ζῇ ἡ ψυχή σου, κύριέ μου" ἀνταπεκρίνατο, 

1Φ» "ὅτι οὐ πρότερον ἐχλείψει μοι τὰ ἐδώδιμα πρὶν ἂν ὃ ϑεὸς ἐν 

Axel μου ποιήσῃ ἃ ἐβουλεύσατο μεσούσης δὲ νυχτὸς ἠτήσατο 

ἐπὶ τὴν φάραγγα πρὸς προσευχὴν ἐξελϑεῖν, καὶ ᾿Ολοφέρνης ἐπέ- 

τρεψε" καὶ ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας οὕτως ἐποίει. καὶ τῇ τετάρτῃ P I 141 

“ἡμέρᾳ πότον ἡτοίμασεν Ολοφέρνης, καὶ εἶπε τῷ εὐνούχῳ Βαγώᾳ, 

1 £—- ὃς ἦν ἐφεστηκὼς ἐπὶ πάντων τῶν αὐτοῦ, “πεῖσον δὴ τὴν γυναῖκα 

τὴν Εβραίαν τοῦ ἐλϑεῖν πρὸς ἡμᾶς" αἰσχρὸν γὰρ ἡμῖν εἰ γυναῖκα 

τοιαύτην παρήσομεν μὴ αὑτῇ ὁμιλήσαντες: καὶ ὃ Βαγώας εἶπε 

πρὸς Ἰουδήϑ' “ἐλϑὲ πρὸς τὸν κύριόν μου, δοξασϑῆναι κατὰ πρό-- 
σωπον αὐτοῦ, καὶ πίεσαι μεϑ᾽ ἡμῶν οἶνον, καὶ γενηϑήσῃ ὡς ula — 

BC. τῶν παρεστηχυιῶν ἐν τῷ οἴκῳ Ναβουχοδονόσορ ^ xal'Tovój9 

χοσμηϑεῖσα ἀπῆλθε, καὶ εἰσελθοῦσα πρὸς Ὀλοφέρνην ἀνέπεσε, 

καὶ ἔφαγε καὶ ἔπιεν ἃ ἡτοίμασεν αὐτῇ ἢ παιδίσχη αὐτῆς. ἡ δὲ 

καρδία Ὀλοφέρνου ἐξέστη καὶ πρὸς ἔρωτα τῆς γυναικὸς ἐξεκέ- 


καυτο. καὶ τοῦ πότου παραταϑῶντος ἔπιεν ἐχεῖνος οἶνον σφόδρα B 


11 μου] cov À: illud LXX. 


is mihi dixerit quando pecoarint, ego tibi renuntiem, et te per Iudaeam 
Hierosolyma usque perducam, soliumque tuum in urbis medio collocem," 
Holofernes hac oratione delectatus introduci eam iubet in cellam conclavis 
sui, et dari quod edat. at illa se negat illorum cibis usuram, ne sibi fraudi 
essent ; sed iis quos secum attulisset victitaturam. cum Holofernes rogaret, 
ubi ii defecissent , quo victura esset, respondet illa "ita tu vivas, domine, 
ut non prius cibi hi me deficient, quam deus mea manu id peregerit quod 
decrevit," media nocte petiit ut sibi in vallem egredi liceret ad precan- 
dum : concedit Holofernes. cum autem illa triduum ita fecisset , quarto die 
convivium apparat Holofernes, et Bagoae eunucho, qui omnibus eius opi- 
bus praeerat, mandat ut Hebraeae mulieri persuaderet ut ad se. veniret: 
sibi enim turpe fore, si talem feminam dimisisset, nulla consuetudine cum 
ea babita. Bagoas Iudithae ait "veni ad dominum meum, ut gloriosa sis 
in conspectu eius, et nobiscum compotato, eo loco futura quo eae sunt quae 
degunt in aedibus Nabuchodonosoris"  Iuditha igitur exornata ad Holo- 
fernem ingreditur, accumbit, ea edit et bibit quae ab ancilla ei parata erant. 
Holofernes obstupefactus amore illius inflammatur; productoque convivio 


252 IOANNIS ZONARAE 


πολὺν καὶ ἐμεϑύσϑη.. καὶ Ó μὲν ἐπὶ τῆς κλίνης αὐτοῦ χαρηβα- 
ρῶν ἐκ τῆς μέϑης κατέκειτο, πάντες δὲ ᾧχοντο, καὶ. Βαγώας 
συνέκλεισε τὴν σχηνήν, μόνην τὴν Ἰουδὴϑ ἐντὸς καταλελοιπώς. 
ἡ δὲ τῇ ϑεραπαίνῃ αὐτῆς ἐνετείλατο τὴν ἔξοδον αὐτῆς ἐπιτηρεῖν " 
ἐξελεύσεσθαι γὰρ ἐπὶ τὴν προσευχήν. ὃ μὲν οὖν Ὀλοφέρνης τῇ 5 
W I 101 μέϑῃ καταβεβαπτισμένος κατέχειτο καὶ ὕπνον ϑανάτου ὕπνωττεν 
ἀδελφόν, ἡ δὲ τὸν ϑεὸν ἐπικαλεσαμένη καὶ τὸν ἀκινάκην αὐτοῦ 
σπασαμένη τὴν αὐτοῦ. ἀπέτεμε κεφαλήν, καὶ ἐξελϑοῦσα τῇ 9tpo- 
παίνῃ παρέσχεν αὐτήν, καὶ ümjt ὡς δὴ προσευξομένη κατὰ τὸ 
σύνηϑες. ἐγγίσασα δὲ τῇ πόλει αὐτῆς ἐβόησε τοῖς ἐπὶ τῶν nv-10 
C λῶν ἀνοῖξαι αὐτῇ. καὶ εἰσελϑοῦσα διηγήσατο ὅσα δι᾽ αὐτῆς 
ἐθαυμάστωσεν ὃ ϑεός, καὶ τὴν κεφαλὴν Ὀλοφέρνου προήγαγε, 
καὶ συνεβούλευσεν ἀπαιωρῆσαι ταύτην ἐκ τῶν ἐπάλξεων, αὐτοὺς 
δὲ τὰς πανοπλίας ἐνδυσαμένους ἅμα πρωὶ ἐξελϑ εἴν " “ἰδόντες γάρ" 
φησίν “ὑμᾶς οἱ “Ἰσσύριοι δραμοῦνται ἐπὶ τὴν τοῦ σφῶν ἀρχι-1θ 
στρατήγου σκηνήν, καὶ εὑρόντες αὐτὸν - ἀνῃρημένον ἐκστήσονται, 
καὶ φόβος ἐπιπεσεῖται αὐτοῖς, καὶ τραπήσονται εἷς φυγήν, καὶ 
ὑμεῖς ἕψεσϑε ὀπίσω αὐτῶν καὶ συγκόψετε αὐτούς, καὶ πληρωϑή- 
σεται τὰ πεδία νεκρῶν." ταῦτα τοῖς πολίταις αὐτῆς συμβουλεύ-- 
caca “καλέσατέ μοι ἔφη “τὸν ᾿Αχιώρ"" καὶ ἐλϑόντι τὴν κεφα- 90 
λὴν τοῦ Ὀλοφέρνου ὑπέδειξε. καὶ ἐξέστη ὃ ἄνθρωπος, καί 
“ἀνάγγειλόν μοι" ἔφη “ὅσω ἐποίησας κἀκείνη πάντων ἐνώπιον 
D διηγήσατο ἃ ὃ ϑεὸς πεποίηκε δι᾽ αὐτῆς, καὶ ὡς ἀμίαντον τὴν 


5 ἐξελεύσεσθαι AW LXX, ἐξελεύσομαι P. 8 ἀπέτεμε A, ἐπέ- 


ceue PW, 11 ἐθαυμάστωσεν δι᾽ αὐτὴν Α. 18 πληρωϑή- 
σεται A, πληρωϑήσετε PW, 20 ἔφη τὸν ἀχιώρ Α, τὸν Axicho 
εἶπεν PW. | 


et pluri:uo vino hausto inebriatus in lectulo se reclinat, mero gravato ca- 
ite. digressis omnibus Bagoas tentorium claudit, sola Iuditha in eo re- 
icta. mandarat autem illa aucillae ut exitum suum observaret: egreseuram 
enim esse ad orandum.. iam cum Holofernem vino demersum et profundis- 
simo somno oppressum videret, invocato deo, stricto acinace illius caput 
resecat: egressa ancillae tradit: abit ut de more precatura. cumque urbi 
suae propinquasset , portarum custodes aperire iubet: intromissa , quae mi- 
racula deus ipsius opera edidisset commemorat, Holofernis caput profert, 
id e propugnaculis suspendendum esse monet, et armatos mane egredi. 
nam ubi vos" inquit "viderint Assyrii, ad imperatoris sui tabernaculum 
concurrent, et eius caede perterrefacti fugam facient. vos eos insecuti 
ita caedetis ut campi cadaveribus impleantur." quae cum cives suos mo- 
nuisset, Achiori arcessito caput Holofernis monstrat: quo ille conspecto 
attonitus petebat ut quid egisset sibi recenseret, cum autem illa in con- 
spectu totius populi quae deus per ipsam fecisset narraret, utque castitatem 


ANNALIUM ΠΙ 13. 2598 


αὐτῆς σωφροσύνην xal χηρείαν ἐτήρησε. καὶ ὃ ᾿Αχιὼρ ἐπίστευσε 
τῷ ϑεῷ καὶ περιεεμήϑη. οἵ δὲ τῆς πόλεως ἄρχοντες καὶ τὸ 
πλῆϑος αὐτῆς τὴν χεφαλὴν Ὀλοφέρνου τοῦ τείχους ἀπῃωρήκασε 
καὶ τἄλλα κατὰ τὴν συμβουλὴν Ἰουδὴϑ'᾽ πεποιήκασι. καὶ τοὺς 
ὁ σσυρίους ὡς χόρτον συνέχοψαν, καὶ τὴν παρεμβολὴν αὐτῶν 
διαρπάσαντες λαφύρων πολλῶν ἐνεπλήσϑησαν. τῇ δὲ ᾿Ἰουδὴϑ ἥ 
᾿σχηνὴ Ὀλοφέρνου ἐξήρητο καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῇ, ἃ καὶ ἀνάϑημα 
τῷ ϑεῷ ἐν “Ἱερουσαλὴμ ἀπελθοῦσα ἀνέϑετος. καὶ ἦσεν αὐτῷ 
δὴν ἐστεφανωμένη ἐλαίας ϑαλλῷ, καὶ πᾶς ᾿Ισραήλ, xai oné- P I 143 
Ξοστρεέψεν εἷς τὸν olxov αὐτῆς, καὶ κατεγήρασεν ἐν σωφροσύνῃ, καὶ 
τέϑνηχε ζήσασα ἕτη πέντε καὶ ἑκατόν. 
Τὰ μὲν οὖν κατὰ τὴν Ἰουδὴϑ᾽ ἐν τούτοις" (18) ἑξῆς δ᾽ 
ἱστορητέον ἐπιτετμημένως καὶ τὰ κατὰ τὸν Τωβίτ. Τωβὶτ τοίνυν 
ix τῆς φυλῆς μὲν κατήγετο Νεφϑαλείμ, ἠχμαλώτιστο δὲ ἐν ἡμέ- 
Ἔδραις ᾿Ἐνεμεσὰρ βασιλέως τῶν "Ἀσσυρίων. ἦν δὲ τὰ πρὸς ϑεὸν 
εὐσεβὴς καὶ τὰ πρὸς ἀνθρώπους δίκαιος, καὶ τῶν συμφυλετῶν 
αὐτοῦ ϑυόντων τῇ Βάαλ, αὐτὸς ἔϑυε τῷ ϑεῷ πορευόμενος εἷς 
Ἱερουσαλήμ, καὶ κατὰ τὰς τοῦ νόμου διαταγὰς τὴν ζωὴν ἐρύϑμε- 
Lev ἑαυτοῦ, καὶ αἰχμαλωτισϑεὶς oix ἐχράνϑη βρώμασιν ἐϑνι- 
20 χοῖς. γέγονε δὲ τῷ ᾿Ενεμεσὰρ ἔντιμος, καὶ ἐκτήσατο περιουσίαν B. 
πολλήν, καὶ ταύτης μετεδίδου τῶν οἰκείων τοῦ γένους τοῖς χρή- 
ζουσι. πορευόμενος δὲ εἷς ηδίαν παρέϑετο ἑνὶ τῶν ἐκεῖ κατοι- 


3 ante τὴν À add καὶ, cum LXX cod. Vat. 8 dó?» αὐτῷ A. 
9 ϑαλῷ Α. 18 τωβήτ A ubique. 14 νεφϑαλείμ A LXX, 
Nso9aip PW. 


FowrEs. Cap. 18, Tobiae 1 — 6. 


et viduitatem suam inviolatam conservasset, credidit Achior deo et circum- 
cisus est. magistratus vero et populus urbis, capite Holofernis de pinna- 
culo suspenso, caeteraque de ludithae consilio exsecuti, Assyrios instar 
graminis ceciderunt: magnaque copia spoliorum potiti , Tadithae tabernacu- 
lum Holofergis attribuerunt. quod illa Hierosolyma profecta deo consecra- 
vit, eique cum omnibus Israelitis canticum cecinit, oleagino ramo coronata. 
et reversa domum in castitate consenuit, mortua cum vixisset annos quin- 
que et centum, mE 
Et hic quidem eventus fuit Iadithae: (13) nunc vero series narra- 
tionis postulat ut et Tobiti historiam breviter percurramus. is igitur ex 
- tribu Nephthalia oriundus, captus fuerat temporibus Enemesaris regis Ás- 
syriorum: homo pius erga deum et iustus adversus homines. cumque tri- 
bules eins Baali immolarent, ipse Hierosolyma proficiscens sacrificabat deo, 
vita ex legis mandatis instituta; neque in captivitate contaminatus fuit. ci- 
bis gentilibus. conciliata sibi Enemesaris gratia, de opibus, quas m 
perarat, impertiebat egenis popularium suorum. cum autem in Mediam 


:294 . JOANNIS ZONARAE 
κούντων δμοεϑνῶν τῷ Γαμαὴλ ἀργυρίου déxa τάλαντα. καὶ λω- 
βὼν γυναῖκα τῶν ὁμοφύλων Zdvvav, υἱὸν ἐξ αὐτῆς ἐγείνατο Τω- 
βέαν. | | 
"Evtutcág δὲ θανόντος, καὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Σεναχηρεὶμ τὴν 
ἀρχὴν διαδεξαμένου τῶν ᾿Ασσυρίων, καὶ κατὰ τῆς Ἰουδαίας στρα-- ὃ 
τεύσαντος καὶ αἰσχρῶς φυγόντος ἐκεῖθεν ἐπανελθόντος τε εἷς τὰ 
οἰχεῖα, καὶ ϑυμῷ διὰ τὴν ἧτταν ἀποχτιννύντος πλείστους τῶν 
C Ἰσραηλιτῶν, ἔϑαπτεν αὐτοὺς νυχτὸς ὃ Τωβίτ. γνωσϑεὶς δὲ 
τοῦτο ποιῶν καὶ ζητούμενος ἔφυγε, καὶ τὰ τῆς οἰχίας αὐτοῦ διήρ- 
παστο ξύμπαντα. οὔπω δὲ πεντήκοντα παρελϑουσῶν ἡμερῶν διὸ 
μὲν Σεναχηρεὶμ ὑπὸ τῶν υἱέων ἀνήρητο, καὶ οἱ μὲν πατροκτόνοι 
δείσαντες ἔφυγον, ἕτερος δὲ παῖς ἐκείνου Ναχορδὰν τὴν βασιλείαν 
τὴν πατρικὴν διεδέξατος ὃς συγγενῆ τοῦ Τωβὶτ κατέστησε τῶν 
αὐτοῦ πραγμάτων διοικητήν, "Ἀχιάχαρ καλούμενον. κἀκεῖνος 
ἐδεήϑη τοῦ βασιλέως περὶ Τωβίτ, καὶ ἐπανῆλθεν εἰς Νινευέ. 15 
ἐνστάσης δὲ πεντηχοστῆς, ἣν xa9^ ἑπτὰ ἑβδομάδας ἑώρταζον 
D Ἰουδαῖοι, ἄριστον ἡτοίμαστο τῷ Τωβὶτ δαψιλές. λέγεε οὖν τῷ 
vig αὐτοῦ Τωβίᾳ “πορεύϑητι τέκνον καὶ ἄγαγε ὃν ἂν εὕρῃς τῶν 
ἀδελφῶν ἡμῶν ἐνδεῆ μεμνημένον τοῦ κυρίου, μεϑέξοντα τραπέ- 
WI 101 ζης ἡμῖν" ὃ δὲ πορευϑεὶς ἀντέστρεψε λέγων “εἷς ἐκ τοῦ γένους 30 
ἡμῶν ἐστραγγαλωμένος ἔρριπται ἐν τῇ ἀγορᾷ" καὶ ὃ Τωβὶτ 
εὐθὺς ἀπῆλθε, καὶ ἀνελόμενος τὸν νεχρὸν εἰς τὴν οἰκίαν ἐκόμεσε, 
δύντος δὲ τοῦ ἡλίου ἔϑαψεν αὐτόν. καὶ ἐπανελϑὼν οὐκ "εἰσῆλ- 


1 Γαμαήλῳ οἱ Γαβαήλῳ LXX. 2 τωβίαν ἐγείνατοΑ. 11 ὑπὸ] 
παρὰ Α. 12 ὁ ναχορδᾶν A, Σαχερδὰν vel Σαχερδονὸς LXX. 


roficisceretur, deposuit ibi apüd quendam popularium suorum Gamaelem 
tecem argenti talenta. ductaque uxore suae gentis Ánna, Tobiam filium 
ex ea suscepit. | 
.  Enemessre mortuo Senacherimus filius regni Assyriorum successor, 
cum belio Iudaeis illato foede profligatus esset, domum reversus per iracun- 
diam ex dolore cladis multos Israelitarum occidit. eos Tobitus noctu se- 
peliebat. quamobrem delatus apud regem cum quaereretur, ipse fugam 
it, et facultates eius omnes diripiuntur. necdum dies quinquaginta 
exierant, cum Senacherimo a suis filiis occiso parricidae perterriti in exsi- 
lium profugiunt, et alius eius filius Nachordan regnum paternum suscipit. 
qui Tobiti cognatum, Acbiacharum nomine, suarum rerum procuratorem 
constituit; cuius intercessione 'Tobitus rege exorato Niniven revertitur. 
festo pentecostes, quod septenis hebdomadibus Iudaei celebrabant, TTobitus 
lauto prandio apparato, filio mandat ut quemcunque fratrum inopem et do- 
mini memorem videret, eum ad epulas adduceret, "Tobias egressus rever- 
titur, patri nuntiaus popularium quendam strangulatam in foro iacere. sta- 
tim abit Tobitua, cadaver sublatum domum portat et post solis occasum 
sepelit, a sepultura reversus domum non ingreditur, ut qui ex lege impu- 


J 


ANNALIUM III 15. 255 


Sev elc τὴν οἰχίαν, ola κατὰ τὸν νόμον ἀκάϑαρτος ὡς ἁψάμενος 
τοῦ νεχροῦ, ἀλλ᾽ ἐχοιμήϑη παρὰ τὸν τοῖχον ἐν τῇ αὐλῇ. στρου-- 
. ϑίᾳ δὲ ἐν τῷ τοίχῳ διανυκτερεύόοντα ἀφώδευσαν εἷς τοὺς ὀφϑαλ- P I 143 
μοὺς αὐτοῦ, ἐξ ὧν λευχώματα συνέβησαν ἐν αὐτοῖς, κἀκ τούτων 
S πεπήρωτο ὃ Τωβίτ. ἐν ἐνδείᾳ δὲ γεγονὼς ὑπὸ τῆς γυναικὸς μι- 
σϑῷ νηϑούσης ἐτρέφετο. καί nore μισϑὸν λαβοῦσα, καὶ ἐπ᾿ αὐτῷ 
προσειληφυΐα καὶ ἔριφον, ἦχε πρὸς τὸν Τιβίς. καὶ ἀκούσας τῆς 
κραυγῆς τοῦ ἐρίφου, ἠρώτα μή ποτε κλοπιμαῖος εἴη. ἡ δέ “δῶ- 
gov" εἶπε “μοὶ δέδοται ἐπὶ τῷ μισϑῷ:" καὶ ὃς ἐνέκειτο λέγων 
X0" d κλοπιμαῖόν ἐστιν, ἀποδοϑήτω τοῖς κυρίοις αὐτοῦ." περιαλ- 
γήσασα δὲ ἢ γυνὴ καὶ οἱονεὶ τὸν ἄνδρα ἐπὶ τῇ ἀκριβείᾳ τοῦ δι- 
καίου ἐπιχλευάζουσα " no) εἶσιν αἱ ἐλεημοσύναι σου καὶ ai δικαιο-- 
σύναι cov;" ἔφη. καὶ ὃ Τωβὶς ἐδάκρυσε συγχυϑεὶς xal ἤτει τὸν 
ϑεὸν ἀπαλλαγῆναι τοῦ ζῆν. Β 
6 Καὶ κατ᾽ αὐτὴν τὴν ἡμέραν ἐν Ἐκβατάνοις τῆς ἤηδίας 
συνέπεσεν ὀνειδισϑῆναι Σάρραν τὴν ϑυγατέρα “Ῥαγουὴλ ὑπὸ παι- 
δισχῶν τοῦ πατρὸς αὐτῆς, ὡς τοὺς ἄνδρας αὐτῆς ἀποπνίγουσμιν, 
xal ἑπτὰ μὲν συζευχϑεῖσαν, οὐδενὶ δὲ αὐτῶν γενομένην. δαιμόνιον 
γάρ τι Ἀσμοδαῖος καλούμενον ἐϑανάτου αὐτοὺς πρὸς αὐτὴν εἰσιόν».- 
ZHOrac. 7 δὲ μὴ φέρουσα τὸν ὀνειδισμόν, ἀπάγξασϑαε ἐβουλεύσατο. 
ἀλλ᾽ ἕνα μὴ πένθος καὶ ὄνειδος δῷ τῷ πατρὶ αὐτῆς, τοῦτο μὲν 
οὐκ ἐποίησεν, εἷς προσευχὴν δὲ στᾶσα ἐπεκαλέσατο τὸν 9ϑεόν, 
αἰτοιμένη ϑανεῖν xal ἀπαλλαγῆναι τῶν ὀνειδισμῶν, ἢ οἰκτειρη- 
ϑῆναι x«l οὕτως αὖϑις τὸ ὄνειδος ἐκφυγεῖν. 


8 διανυκτερεύοντι Α. 13 γλευάξουσα A. 18 συγχεϑεὶς Ὦ nam talia 
se immutasse Wolfius professus est ad p. 17 ν.9. ᾿ 24 τῶν ὀνειδῶν Α. 


arus esset contacto cadavere, sed iuxta parietem in atrio dormit: in quo 
$passerculi nidulati, excrementa alvi in oculos eius deiecerunt. unde caeca- 
us Tobitus et ad egestatem redactus ab uxore nente alebatur. . quae ali- 
wjuando mercede accepta, auctarii vice haedum etiam rettulerat: cuius ba- 
Natu audito rogabat num furto sublatus esset. respondente illa dono sibi 
«latum esse, instabat, si furtivus esset, ut suis dominis restitueretur. mu- 
lier dolore commota et maritum ob nimium iustitiae studium veluti subsan- 
mans "ubi" inquit " sunt eleemosynae tuae et iustitia tua?“ iis verbis 'Tobi- 
€*us pertarbatus et lacrimans mortem a deo exoptat. 
Caeterum accidit ut eodem die Ecbatanis Mediae Sarra filia Regue- 
lis a paternis ancillis maledictis lacesseretur, quasi maritos snos auffocaret, 
«um septies desponsa neque ulli nupta fuisset. nam daemonium quoddam 
nomine Ásmoedaeus illos ad eam ingredientes suffocabat. ea contumeliae im- 
patiens de suspendio deliberabat: sed ne patri suo luctni et dedeoori esset, 
ab eo sibi temperat; et ad preces conversa deum invocat, mortem optans 
et liberationem ab opprobriis, aut clementem melioris fortunae adeptionem, 
qua et ipsa ignominiam effugeret. 


Ld 


956 — . IOANNIS ZONARAE 


C Εἰσηκούσθη οὖν ἡ προσευχὴ καὶ ἀμφοῖν, καὶ ἀπεστάλη 
πρὸς τοῦ ϑεοῦ Ῥαφαὴλ ὃ ἀρχάγγελος ἰάσασϑαι μὲν τὴν πήρωσιν 
τῷ Τωβίτ, τὴν Σάρραν δὲ τῷ Τωβίᾳ μνηστεύσασϑαι, καὶ δῆσαι 
τὸν Ἰσμοδαῖον τὸ πονηρὸν δαιμόνιον ὥστε μή τε κακὸν τῷ Τωβίᾳ' 
ἐργάσασϑαι εἰ τὴν Σάρραν ἀγάγοιτος. καλέσας δὲ ὃ Τωβὶτ τὸν ὃ 
Τωβίαν τὸν παῖδα αὐτοῦ καὶ παραινέσας πολλά,, τέλος ἔφη αὐτῷ 
“δέκα τάλαντα ἀργυρίου παρεϑέμην Γαμαὴλ τῷ τοῦ Γαβρία ἐν 
“Ῥάγοις τῆς ἴηδίας" πορευϑεὶς οὖν λάβε ταῦτα καὶ ἔδωχεν 
αὐτῷ τὸ περὶ τούτων χειρόγραφον, καὶ ἐνετείλατο ζητῆσαι ἄνϑρω- 
πὸν ὃς μισϑοῦ αὐτῷ συμπορεύσεται. καὶ ζητῶν συνοδοιπόρον 10 
ἐντυγχάνει τῷ ἀρχαγγέλῳ Ῥαφαὴλ ἐν εἴδεε ἀνδρὸς φανέντι αὐτῷ 

D καὶ ἐπαγγελλομένῳ εἰδέναι τὴν 000v xal τὸν οἶκον τοῦ Γαμαὴλ 
xal σὺν αὐτῷ πορευϑῆναι. καὶ παραλαβὼν αὐτὸν ὡς ἄνθρωπον 
"Ἀζαρίαν καλούμενον ἀπήει. καὶ ἦλθον ἑσπέρας ἐπὶ τὸν Τίγρην 
τὸν ποταμόν, καὶ ηὐλίσϑησαν ἐχεῖ, Τωβίας δὲ εἰσέδυ τὸν ποτα- 15. 
μὸν περικλύσασϑαι, καὶ ἀνέϑορεν ἐχεῖϑεν ἰχϑὺς καταπιεῖν τὸ ut- 
ράκιον. ὁ δὲ ἄγγελος ἐπιλαβέσθαι αὐτῷ. τοῦ ἰχϑύος παρεκελεύ- 
σατο, καὶ ἑλχυσϑέντα αὐτὸν dg τὴν γῆν ἀνατμηϑῆναι εἶπε, xai 
λαβεῖν ὑπέϑετο τῷ Τωβίᾳ τὴν καρδίαν αὐτοῦ καὶ τὸ ἧπαρ καὶ 
τὴν χολήν, καὶ διατηρεῖν ἀσφαλῶς. 2c] 

14. Qc δ᾽ ἐπορεύοντο καὶ ἤγγιζον ᾿Εχβατάνοις, ἔφη Tw- 
P I 144 βίας “ἀδελφὲ ᾿Αζαρία, εἰς τί χρησιμεύσουσιν ἡμῖν ἡ καρδία τοῦ 
ἰχϑύος καὶ τὸ ἧπαρ καὶ 7 χολή;" ὃ δὲ ἀπεκρίνατο "5 καφδία 


7 γαβοία A LXX, Γωβρύα PW. 10 συμπορεύεται αὐτῷ Α. 
14 Tiyonv] p. 22 v. 8 est Τίγρις. — 21 ἤγγιξον ἐν ἐχβατάνοις A. 


ΕΌΝΤΕΒ. Cap. 14. Tobiae 6 — 14. 


Utriusque ántem preces exauditae sunt, missusque a deo Raphael 
archangelus, qui et Tobiti caecitatem curaret, et Sarram Tobiae despon- 
deret, et ÀAsmodaeum malum daemonium vinciret ne quid Tobiae noceret 
Sarra ducta. "Tobitus igitur filium Tobiam vocat, multa monet; denique 
exponit se apud Gamaelem Gabriae filium qui Ragis Medicis degat decem 
argenti talenta deposuisse, iubet ut ea recipiat reddito chirographo , et co- 
mitem mercede conducat. is dum comitem quaerit, in Raphaelem archan- 
gelum incidit, qui virili specie illi oblatus profitebatur se scire viam et 
aedes Gamaelis, et eius fore comitem. 60 igitur adhibito, quasi homo esset 
Azarias nomine, iter ingreditur. iuxta Tigrim fluvium pernoctant: cum 
autem Tobias fluvium ingressus esset ut ablueret, exsilit inde piscis ado- 
leseentem devoraturus. at angelus ut piscem apprehendat et pertractum in 
terram dissecet hortatur, eiusque cor iecur et fel diligenter asservet. 

: 14. Cum prope Ecbatana venissent, Tobias "frater Azaria" inquit, 
"quis nobis usus est cordis iecoris et fellis piscis 8" respondet ille, cordis. 


ANNALIUM III 14. 257 


καὶ τὸ ἧπαρ ϑυμιώμενα διώκουσι δαίμονας ἐάν τινι ἐνοχλῶσιν, 
ἡ δὲ χολὴ ἐγχριομένη ὄμμασι λευχώματα ἔχουσι καϑαίρει ταῦτα 
καὶ δίδωσι τὸ δρᾶν" ἤδη δὲ τοῖς ᾿Εκβατάνοις προσήγγισαν, καί 
φησι τῷ Τωβίᾳ ὃ ἄγγελος “σήμερον αὐλισϑησόμεϑα παρὰ "Pa- 
£5 γουὴλ συγγενεῖ σου τυγχάνοντι, ᾧ ϑυγάτηρ Σάρρα ἐστὶ φρονίμη 
τε καὶ καλή, καὶ λαλήσω περὶ αὐτῆς δοϑῆναί σοι εἷς γυναῖκα" 

6 δέ “᾿ἀκήχοα" ἔφη “τὸ κοράσιον ἐχδεδόσϑαε ἀνδράσιν ἑπτά, W Y 103. 
καὶ πάντας ἐν τῷ νυμφῶνι ϑανεῖν, ὅτε ἐρᾷ τούτου δαιμόνιον καὶ 
τοὺς αὐτὸ μνηστευσαμένους ἀπόλλυσι" xol δέδοικα μὴ καὶ αὐτὸς 

ΤΟἀναιρεϑῶ παρ᾽ αὐτοῦ καὶ ὃ ἄγγελος “ἄκουσόν μου" φησί, B 
"xal μηδείς σοι τοῦ δαιμονίου λόγος. ἐὰν γὰρ ἔλθῃς εἷς τὸν 
γυμφῶνα, ἄνϑραξιν ἐπίϑες ἐκ τῆς καρδίας τοῦ ἰχϑύος xol ἐκ τοῦ 
ἥπατος, καὶ φεύξεται τὸ δαιμόνιον τὴν δσμὴν αὐτῶν ὀσφρανϑ ἕν,. 
καὶ οὐχέτε ἐπανελεύσεται καὶ εἰσῆλθον εἰς τὸν οἶχον “Ραγουήλ. 
A 5xal μαϑὼν ἐκεῖνος περὶ Τωβία ὅτε υἷός ἐστι τοῦ Τωβίε, κατεφί- 
λησεν αὐτόν, καὶ ἀκούσας ὅτι πεπήρωται ὃ Τωβίν, ἔκλαυσε" καὶ 
ἀσμένως αὐτοὺς ἐδέξατο. ὃ δὲ ἄγγελος ἔφη τῷ PayoviA συζεῦ- 
ξαι αὐτῷ τὴν Σάρραν" κἀκεῖνος κατένευσε, xol καλέσας τὴν ϑυ- 
γατέρα καὶ τῆς χειρὸς αὐτῆς λαβόμενος παρέδωκεν αὐτὴν τῷ Τω- 
ΞΒοβίᾳ, καὶ λαβὼν βιβλίον ἔγραψε συγγραφήν. μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον 
εἰσήγαγον εἷς τὸ ταμιεῖον πρὸς ἀὐτὴν τὸν Τωβίαν. ὃ δὲ ἀπιὼν C 

ἔλαβεν ἄνθρακας, καὶ ἐπιϑεὶς ἐκ τῆς καρδίας καὶ τοῦ ἥπατος 
τοῦ ἰχϑύος ἐχάπνισε, καὶ ἡ ὀσμὴ τούτων ἐφυγάδευσε τὸ δαιμό- 
νιον. “Ῥαγουὴλ δὲ μεϑ᾽ ἡμέραν ἔστειλε μέαν τῶν παιδισκῶν ἰδεῖν 


7 ἐκδιδόσθαι A. 15 ὅτι ὁ víóg A. 28 τούτων Α, τοῦ PW. 


αἰ lecoris suffitu fugari daemones si cai sint molesti: fel inunctum oculis 
ibuginet detrahere et testitnere visum. praeterea Tobiae ait, se in urbe 
mpud Raguelem cognatum eius pernoctaturos , cui filia sit Sarra, cordata et 
formosa: eam se illi uxorem petiturum. tum adolescens "audivi" inquit 
"puellam septem viris fuisse elocatam , qui onines in thalamo nuptiali perie- 
int: nam a daemonio adamari , quod sponsos illius perimat, vereor itaque 
me et mihi idem usu veniat." cui angelus "me" inquit "audi, neque ulla 
«laemonii ratione habita, ubi in thalamum veneris, portionem de corde et 
lecore piscis carbonibus imponito: daemonium enim odore illo profligatum 
nunquam redibit" cum ingressi essent, aedes, et Raguel Tobiam 'T'obiti 
filium esse cognovisset, utrumque humaniter excipit, adolescentem deoscu- 
latur et patris eius calamitatem deplorat. angelo autem a Raguele petente 
ut Tobiae Sarram desponderet, cum annuisset pater et filiam arcessisset, 
puellam manu prehensam Tobiae tradit, et libellum matrimonii conficit. a 
cena Tobias in conclave ad illam introductus corde et iecore piscis carbo- 
nibus imposito cubiculum suffumigat, eoque nidore fugat daemonium. Ra- 
guel autem , cum dilnxisset, aneillam misit visum an adhuc viveret Tobias. 
Zonarae Annales. 17 . 


508 .. JOANNIS ΖΟΝΑΉΔΕ 


εἰ ζῇ ὃ Τωβίας. τῆς δὲ ἄναστρεψάσης καὶ ζῆν λεγούσης αὐτόν, 
εὐλόγησεν ὃ Ῥαγουὴλ τὸν ϑεόν. — ina δὲ πρὸς Τωβίαν “ξορτάσω- 
μὲν τοὺς γάμους ἕφ᾽ ἡμέρας δέκα καὶ τέσσαῤαρ, καὶ odx ἐξελεύσῃ 
ἐντεῦϑεν πρὸ τοῦ ταύτας. παρελθεῖν. ᾿καὶ τότε λαβὼν τὴν ἦμί- 
σειαν μοῖραν τῶν ὑπαρχόντων μοι πορεύου, τὰ δέ ya λοιπὰ λή- 5 
ψεσϑὲ ϑανόντος ἐμοῦ καὶ τῆς τοῦ βίου μοι κοινωνοῦ: φησὶν οὖ» 
ó Τωβίας πρὸς Ραφαήλ “ἀδελφὲ “Αζαρία, λάβε iot τὸ χειρόγρα- 

D gov καὶ πορεύϑητι ἐν “Ῥάγοις παρὰ Γαμαὴλ καὶ κόμισον τὸ ἀρ- 
γύριον" εἰ yàg χρονίσομεν, ὃ πατήρ μου σφόδρα ὀδυνηϑήσεται 
καὶ ἀπῆλϑεν 6 ἄγγελος καὶ ἐνεχείρισε τῷ ΤΓαμαὴλ τὸ χειρόγραφον 10 
καὶ ἔλαβε τὸ ἀργύριον καὶ ὑπέστρεψεν. 

Ἤδη δὲ παρελϑουσῶν τῶν τοῦ γάμου ἡμερῶν “ἐξαπόστει- 
λόν us" τῷ PayovjA ὃ Τωβίας φησί" καὶ λαβὼν τὴν γυναῖκα 
αὐτοῦ καὶ τὸ ἥμισυ τῶν ὑπαρχόντων τῷ Ῥαγονὴλ ἀπήει. ἄρτι 
δὲ πλησίον γενομένων τῆς Νινευί, φησὶν ὃ ἄγγελος πρὸς αὐτόν ἴδ. 
“προδράμωμεν ἔμπροσθεν, ἑτοιμάσωμεν τὴν οἰχίαν. λάβε δὲ 
μετὰ χεῖρας τὴν χολὴν τοῦ ἰχϑύος, καὶ ἀνοίξει τοὺς ὀφϑαλμοὺς 
αὐτοῦ ὃ πατήρ σου, σὺ δὲ ἔγχρισον αὐτοὺς τῇ χολῇ, καὶ δηχϑεὶς 

P I 145 διατρίψει αὐτούς, καὶ ἀποβαλεῖ τὰ λευκώματα" ἢ δὲ μήτηρ 
αὐτοῦ ἐχάϑητο τηροῦσα τὴν ὅδόν" καὶ ὡς ἔγνω τὸν υἱὸν αὐτῆς δὼ 
ἐρχόμενον, σπεύσασά φησι τῷ Τωβίε “ἔρχεταε ὃ υἱός σου," καὶ 
προσδραμοῦσα κατεφίλησεν αὐτὸν xol εἶπεν “εἶδόν σὲ παῖ, xal 
γῦν εἰ ϑανοῦμαι, οὗ μέλον uoi" | Toflis δὲ ἐξήει πρὸς 17» 8ύ- 
pav προσχόπτων. καὶ ὃ Τωβίας αὐτοῦ ἐπελάβετο καὶ ἐπέχρισε 


8 οὐκ om A. 18 ps] μοι Α. 22 προσδραμὼν A. 


quae cum eum salvum esse renuntiasset, laudato deo T'obiae ait "nuptias 
per quattuordecim dies celebrabimus, nec ante eos elapeos te dimittam: 
post accepto mearum opum semisse discedes: reliqua me vitaeque meae 
socia defuncta accipietis." "Tobias igitur ad Raphaelem ait "frater Azaria, 
cape chirographum meum, et Raga profectus ad Gamaelem, argentum 
er. nam si diu morabimur, pater meus vehementer angetur." abitan- 
gelus: dato Gamaeli chirographo argentoque accepto revertitur, 

Elapsis nuptiarum diebus Tobias petita a Raguele venia uxoreque 
sua cum semisse bonorum goceri accepta discedit. cum autem iam Ninivae 
appropinquarent, angelus ei ait praecurramus et praeparemus aedes: tu vero 
fel piscis in manus sumito, ut aperiantur oculi patris tni. nam ubi tu eos 
inunxeris, et ille ex morsu confricuerit, albuginem detrahet." mater porro 
eius sedebat, reditum filii exspectans: eo conspecto adventum eius 'T'obito 
nüntia£, propereque accurrens filium deosculata "vidi te" inquit, "fili, 
neque mihi posthac mors curae est." 'Tobitus vero ad ianuam exiens im- 
pingit: sed ''obias eo ápprehenso felle inunxit eius oculos: quos ubi ille 


UOS 


ANNALIUM I 14. 290 


τὴν χολὴν ἐπὶ τοὺς ὀῳφϑαλμοὺς αὐτοῦ, xol συνεδήχϑησαν, καὶ 
διέτριψεν αὐτούς, καὶ ἐλεπίσϑη ἀπ᾿ αὐτῶν τὰ λευκώματα. καὶ 
ἰδὼν τὸν υἱὸν αὐτοῦ εὐλόγησε τὸν ϑεόν. καὶ ὥς ἀπηγγέλη τῷ 
Τωβὶτ τὰ γεγονότα τῷ Τωβίᾳ ἐν ϊηδίᾳ, ἐξῆλϑε Τωβὶτ εἰς ovy- — 
ὁ ἄντησιν τῆς νύμφης αὐτοῦ, καὶ ἰδὼν αὐτὴν εὐλόγησεν αὐτήν. B 
οἱ δὲ ἐν τῇ Νινευὶ δρῶντες αὐτὸν βλέποντα, καὶ ἀκηκοότες ὅσα 
ἐποίησεν ὃ ϑεὸς μεγαλεῖα, ἐθαύμαζον. εἶπε δὲ Τωβὶτ τῷ υἱῷ 
αὐτοῦ “δὸς δή; τέκνον, τὸν μισϑὺν τῷ ἀνθρώπῳ τῷ συνελϑόντε 
σοι, μᾶλλον μέντοι καὶ προσϑεῖναε αὐτῷ δεῖ ὁ δέ “πάτερ 
ποἔφη, “τὰ ἡμίση λαβεῖν ὧν ἐνήνοχα δίκαιός ἐστι καὶ εἶπε τῷ 
“Ῥαφαήλ “λάβε uoi, ἀδελφὲ Ἀζαρία, τὸ ἥμισυ πάντων ὧν ἔνη- 
γόχαμεν, καὶ πορεύου ὑγιαίνων»: τότε καλέσας κατὰ μόνας τοὺς 
δύο, ὃ ἄγγελος ἀπήγγειλεν ἅπαν τὸ μεγαλεῖον δ. ἐποίησε μετ᾽ αὖ- 
τῶν ὃ ϑεός, καὶ εἶπεν εἶναι ὃ Ῥαφαήλ, καὶ μὴ ἀφ᾽ ἑαυτοῦ παρα-- W I 104 
335 γενέσϑαι ἀλλὰ σταλῆναι ὑπὸ ϑεοῦ. καὶ παρήνεσεν αὐτοὺς εὖλο-- C 
γεῖν τὸν ϑεὸν καὶ ἐξομολογεῖσϑαι ὅσα ἐποίησε μετ᾽ αὐτῶν. “μυ- 
στήριον μὲν γὰρ βασιλέως" ἔφη “κρύπτειν καλόν, τὰ δὲ ἔργα τοῦ 
ϑεοῦ ἀνακηρύττειν ἐνδόξως οἱ δὲ ἀκούσαντες ταῦτα ἔπεσον 
ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ, καὶ ἀναστάντες οὐκέξε αὐτὸν εἶδον, καὶ 
ΞΒῸ ἀνθ μολογοῦντο τῷ ϑεῷ ἄνϑ᾽ ὧν ἐποίησε usi? αὐτῶν ϑαυμασίων. 
"Hy δὲ Τωβίτ, ὅτε τὴν ὅρασιν αὐτοῦ ἀπώλεσεν, ἐτῶν ntv- 
τήχοντα καὶ ὀκτώ, καὶ μετὰ ἔτη ὀχτὼ ἀποκατέστη πάλιν εἷς τὸ 
ὁρᾶν" καὶ ἦν μᾶλλον ἔκτοτε φοβούμενος τὸν ϑεὸν καὶ τὸ ἀγαϑὸν 
, $ ε x. 4 ᾿ ͵ 
PW: aerem ἃ LXX- 5.18 ἐνδόξων A sum altero Walt το 


dice, Ducangii codicibus et LXX; ἔνδοξον PW, “0 τὸν 910v A, 
ἐποίησε post ὧν A, ἐποίησεν post θαυμασίων PW. 


*-ompunctos defricuit, albugo inde squamarum instar decidit. viso igitur 
fhlio laudat deum; cumque audisset quid ei apud Medos accidisset , egressus 
*»st sponsae obviam et bene precatus. Ninivitae autem cum eum videre 
«cernerent, et magnifica del opera audirent, mirabantur. dixit autem To- 
lbitus filio ut suo comiti mercedem cum auctario daret. verum Tobias "pa- 
Yer" inquit, "aequum est eum senrissem eorum omnium quae attuli acci- 
w:ere." et Raphaeli ait "mi frater Azaria, sume dimiditm eorum omnium 
e attulimus, et bene ambula." tum angelus utrumque seducit, et eis 
Opera dei magnifica recensens se Raphaelem esse ait, nec sua sponte venisse 
med a deo esse missum: monet ut deum celebrent eiusque in se beneficentiam 
praedicent. "nam arcanum" inquit "regis celare decet, dei autem opera 
celebrare et extollere." illi his auditis ad pedes eius sunt prolapsi: sed 
cum surrexissent, eum non viderunt amplius, et praedicarunt miracula 
divinitus in se edita. 
Natus erat 'T'obitus, cum visum amitteret, annos quinquaginta octo, | 
eumque post annos octo recupetilivit ; et ab eo tempore magis etiam veritus 


260 IOANNIS ZONARAE . 


ἐργαζόμενος. γεγηραχὼς δὲ εἰς ἔσχατον λέγει τῷ υἱῷ αὐτοῦ “τέ- 
xvov, ἰδοὺ γεγήρακα καὶ πρὸς τῷ ϑανεῖν du, σὺ δὲ λάβε τοὶς 
D υἱούς σου καὶ ἄπελϑε εἰς ἸΠηδίαν" πέπεισμαι γὰρ ὅτε ὅσα προ- 
einey Ἰωνᾶς περὶ Νινευί, ὡς καταστραφήσεται, γενήσονται, καὶ ὅτι 
“εροσύλυμα ἔρημα ἔσται καὶ ὃ ναὸς κατακαυϑήσεται, καὶ πάλεν ὁ 
ἐλεήσει τὴν πόλιν ὃ ϑεός, καὶ ἐπιστρέψει ὃ λαὸς καὶ οἰκοδομήσει 
αὐτήν. σὺ δὲ τήρησον τὸν νόμον καὶ γίνου ἐλεήμων καὶ δίκαιος." 
καὶ τοιαῦτα ἐντειλάμενος τῷ υἱῷ αὐτοῦ ἐξέλιπεν, ἐτῶν γενόμενος 
ἑκατὸν πεντήκοντα καὶ ὀκτώ. καὶ ἔϑαψεν αὐτὸν ἐντίμως Τωβίας 
καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ, καὶ ἀπῆλϑε μετὰ τῆς γυναικὸς αὐτοῦ εἷς 10 
᾿Εχβάτανα πρὸς ἹῬαγουὴλ τὸν πενθερὸν αὐτοῦ" καὶ ἔϑαψε κἀχεῖ- 
vov γηράσαντα, καὶ ἐχληρονόμησεν αὐτόν. ἀπέϑανε δὲ καὶ Τω- 

P 1 146 βίας ἐτῶν ἑκατὸν εἴχοσι καὶ ἑπτὰ ἐν ᾿Ἐχβατάνοις τῆς Πηδίας, καὶ 
ἤχουσε πρὸ τοῦ ϑανεῖν τὴν ἀπώλειαν Νινευὶ αἰχμαλωτεισϑείσης 
ὑπὸ Ναβουχοδονύσορ καὶ “Φσονήρου. | Y» 

189. Τὸ uiv οὖν σύμπαν τῶν “Εβραίων ἔϑγος, ὡς ἤδη 
ἱστόρηται, δορυάλωτον παρὰ τῶν “Ἰσσυρίων γενόμενον μετῳκίσϑη, 
καὶ ἔρημος ἥ Ἱερουσαλὴμ κατελέλειπτο, οὐ πρότερόν τε τῆς olyua- 
λωσίας ἐλύϑη πρὶν 7| τῶν “Ἰσσυρίων κατελύϑη ἀρχὴ xarà τὴν 
προφητικὴν προαγόρευσιν ὑπὸ ήδων vt καὶ Περσῶν, καὶ oi9s& 
ἑβδομήχοντα παρῆλϑον ἐνιαυτοὶ otc 0 προφήτης Ἱερεμίας προ- 
ἀνεφώνησεν. οὐκ ἄκαιρον δ᾽ ἂν εἴη καὶ τῆς τῶν ᾿Δσσυρίων βα- 


2 πρὸς τὸ 9. Α. 8 ἐντελλόμενος Α. 12 καὶ alterum add A. 
15 ἀσουήφρου Α cum LXX, Ασσυρίων PW. 18 καταλέλειπτο A. 


FowTBs. Cap. 15. Xenopkontie de Cyri disciplina 1 2, paucis 
α Z. praemissis. 


est deum , et maius virtutis studium habuit, cum plane consenuisset, 'T'o- 
biae dixit "ego, fili, plane consenui, iamiam moriturus. tu vero cum libe- 
ris tuis proficiscere in Mediam, persuasum enim habeo ea quae Ionas de 
Ninives excidio praedixit eventura esse; Hierosolyma item fore deserta , et 
templum combustum iri, sed deo urbi reconciliato populum reversurum et 
eam instauraturum. tu vero legem observato et misericors esto et iustus." 
his filio mandatis exspiravit, annos centum quinquaginta octo natus. eo 
Tobias una cum matre honorifice sepulto, cum uxore Ecbatana Mediae ad 
socerum Raguelem proficiscitur. quem cum et ipsum natu grandem sepe- 
lisset, haereditatem eius adit. mortuus est et Tobias, annos natus centum 
viginti septem , audivitque, priusquam obiret, excidium Ninives a Nabu- 
chodonosore et Asuero captae. 

15. Omnis igitur Hebraeorum populus, ut iam expositum est, ab 
Assyriis captus et alio translatus est desertis Hierosolymis, neque prius 
dimissus quam Assyriorum imperium, ut prophetae praedixerant, a Medis 
et Persis esset eversum , annique septuaginta ab Hieremia designati prae- 
terissent, neque vero alienum hoc loco flterit Assyrii regni excidium bre- 


ANNALIUM III 15. 261 


σιλείας ἐπιτεεμημένως διεξελϑεῖν τὴν καϑαίρεθιν, καὶ δεῖξαι τὴν p 
προφητικὴν ἀληϑεύουσαν πρόρρησιν, τὴν ὑπὸ ἥήδων καὶ Περ- 
σῶν μέλλειν αὐτὴν καταλυϑήσεσϑαι προϑεσπίσασαν" ἔχει δὲ οὕτως. 
Βασιλεῖαι xa9^ ἑαυτὰς ἦσαν 5 τῶν Ἰήδων xol ἢ τῶν 
5 Περσῶν" καὶ τῆς μὲν ἦρχεν ὃ Morváyyc , 9 Καμβύσης δὲ τῆς 
Πιρσῶν. συνῴκει δ᾽ οὗτος τῇ ᾿Αστυάγους ϑυγατρὶ καλουμένῃ 
ἸἹΠανδάνῃ, ἥτις παῖδα τῷ Καμβύσῃ τὸν Κῦρον ἐγείνατο" ὃς τοῖς 
τῶν Περσῶν νόμοις τραφεὶς ἀνδρειότατός τε καὶ σωφρονέστατος 
ψουνεχής τε καὶ δικαιότατος γέγονε. τὰ δὲ νόμιμα τῶν Περσῶν 
Βοτοιάδε ἦσαν, ὡς Ἐενοφῶν συνεγράψατο. ἦν αὐτοῖς ἀγορὰ ἔλευ-- 

ϑέρα καλουμένη, καϑ᾽ ἣν τά τε βασίλεια σφίσι καὶ τὰ ἄλλα dg- αὶ 
χεῖα πεποίηντο, ὧν τὰ ὦνια καὶ of ἀγοραῖοι καὶ 7j τούτων τύρβη 
καὶ αἱ φωναὶ ἀπελήλαντο, ἵνα μὴ τῇ τῶν πεπαιδευμένων εὖχο-- 
σμίᾳ μιγνύηται. διήρητο δὲ ἢ ἐλευϑέρα ἀγορὰ εἷς τετραχτὺν ἀρ-- 
τϑόχείων" τούτων τὸ ἕν παισίν, ἄλλο δ᾽ ἐφήβοις ἀφώριστο, τελείοις 
δ᾽ ἀνδράσι τὸ ἕτερον, τοῖς id^ ὑπὲρ τὰ στρατεύσιμα γεγονόσιν ἔτη 
ἀπονενέμητο τὸ λοιπόν. καὶ εἷς τὰς ἑαυτῶν χώρας παρῆσαν ἕχα- 
στοι. τοὺς δ᾽ ἐφήβους καὶ περὶ τὰ ἀρχεῖα καταδαρϑάνειν σὺν 
τοῖς ὅπλοις τοῖς γυμνητιχοῖς ἐνενόμιστο, πλὴν τῶν γεγαμηκό- 
“Ξοτων" οἶτοι δὲ οὔτε ἐπεζητοῦντο el μὴ προείρητο, οὔτ᾽ ἀπεῖναι ov- 


8 καταληφϑήσασθαι codex Colberteus, προοϑεσπίξζουσαν Α. 
ἔγχει d$ οὕτως om codex Colberteus. 0 A, ce PW. 4 τῶν 
alterum add A. 1 Καμβύσῃ] in margine Α scholion σημείωσαι, 
καμβύσης ἐλέγετο ὃ τοῦ κύρου πατήρ' διὸ καὶ τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν 
καμβύσιν ὃ κύρος ὠνόμασε. 11 καλουμένη) πεοκλημένη A. 
ἀρχεῖα — φωναὶ om A. 13 πεπαιδευμένων παίδων A. 16 δ᾽ 
prius AW, δὲ P. 19 yo ix0ig À, γυμνικοῖς PW: utrumque 
in Xenophontis codicibus. Wol&i codices γυμνωτικοῖς. ἐννε- 
ψόμιστο PW. 20 προήρηντο Α. . 


witer perstringere, atque ostendere, vere praedictum fuisse a prophetis, id 
« Medis et Persis eversum iri, caeterum res ita se habet. 
Medorum et Persarum distincta regna fuerunt, quorum illud Ástya- 
᾿ £r "hoc Cambyses tenuit; qui Mandanen Astyagis filiam in matrimonio 
abebat, ex eaque Cyrum filium procreavit. is Persarum institutis edu- 
catus in virum fortissimum, modestissimum, cordatum et iustissimum eva- 
"sit. Persarum autem instituta, Xenophonte auctore, huiusmodi fuerunt. 
forum habuere quod liberum vocabatur, in quo et regia et caeterae curiae 
exstructae erant , repulsis inde rebus venalibus et circumforaneis hominibus 
eorumque turbis et vociferationibus, ne iis hominum bene institutorum disci- 
plina turbaretur. divisum erat id forum in quattuor curias, quarum una 
pueris, altera adolescentibus , tertia viris, quarta iis qui aetatem militarem 
excesserant erat attribnta. suam igitur quaeque aetas curiam frequenta- 
bat, verum adolescentibus cum armis velitaribus iuxta curias excubare 
moris erat, exceptis lis qui uxores duxerant: iis vero neque adesse nisi de- 
nuntiatum esset necesse erat, neque crebrius abesse concessum, curia 


262 IOANNIS ZONARAE 


p χνάκις αὐτοῖς ovyxeyuiggso, ἦσαν δ᾽. ἑκάστοις' ἄρχογτες δώδεκα 
'"W Y 106 εἰς γὰρ δώδεκα φυλὰς oi Πέρσαι διήρηντο. οἱ μὲν δὴ παῖδες 
eg τὰ διδασκαλεῖα φοιτῶντες δικαιοσύνην ἐμάνθανον, τῶν ἀρχόν- 
των αὐτῶν τὸ πλεῖστον τῆς ἡμέρας δικαζόντων αὐτοῖς. ἐγίνοντο 
γὰρ δὴ καὶ παισὶ πρὸς ἀλλήλους ὥσπερ ἀνδράσιν ἐγχλήματα xal$ 
χλοπῆς καὶ βίας καὶ ἁρπαγῆς xai ἀπάτης καὶ ὕβρεως καὶ ἄλλων 
τινῶν. οὖς δ᾽ ἂν ἔγνων τούτων ἀδικοῦντας, ἐτιμωροῦντο" καὶ 
otc δ᾽ ἂν εὕρισκον ἀδίχως ἐγκαλοῦντας, ἐχόλαζον. ἐδίδασχον δὲ 
τοὺς παῖδας σωφροσύνην, προσέχοντας τοῖς πρεσβυτέροις σω- 
φρύνως διάγουσιν, ἐδίδασκον δὲ καὶ τροφῆς ἐγκράτειαν καὶ πο-ΊἸοσῖς — 
P L147 τοῦ. καὶ ὅτε τραφήσεσϑαι ἔμελλαν οὗ παῖδες, πᾳρὰ τῷ διδα- 
σκάλῳ ἦσαν σιτούμενοι, ἄρταν φέροντες οἴκοϑεν καὶ χάρδαμον 
ὄψον" χαὶ ποτὸν ἐλάμβανον ποταμίον ὕδατος χώϑωνα. ἐμάνϑα- 
yox δὲ πρὸ τοῦ σιτεῖσϑαι τοξεύειν καὶ ἀκοντίζειν. μέχρε δὴ ἕξ 
ἐτῶν ἢ ἑπτὰ πρὸς τοῖς δέχα ταῦτα οἱ παῖδες ἔπραττον, ἐκ τούτου ἸΕΞΞΞΘ 
$^ εἷς τοὺς ἐφήβους ἐτάττοντο, καὶ δέκα ἔτη περὶ τὰ ἀρχεῖα ἐκά-- 
ϑευδον, παρεῖχον δὲ καὶ τὴν ἡμέραν ἑαυτοὺς τοῖς ἄρχουσι κεχρῆ- 
σθαι ὅπη ἐδέοντο σφῶν ὑπὲρ τοῦ χοιγοῦ. - ὅταν δ᾽ ἐπὶ ϑήραν 
B ἐξήει ὃ βασιλεύς, ἐξῆγε τῆς μοίραρ αὐτῶν τὴν. ἡμίσειαν. ἐϑή- 
ρων δὲ χοινῇ, ὅτι συγγενὴς αὐτρῖς ἐδόκει αὕτη 5 μελέτη τῇ 3Ω» 
ἀσκήσει τῇ πρὸς τὸν πόλεμον, καὶ εἴϑιζεν ἀνίστασϑαι πρωϊαέτε- 
ρον καὶ ψύχους καὶ ϑάλπους ἀνέχεσθαι, καὶ δδοιπορίαις καὶ δρό- 
μοις ἐγύμναζε, καὶ τρξεῦσαι ϑηρίον καὶ ἀκοντίσαι ἐδίδασκε, καὶ 


14 πρὸ τοῦ σιτεῖσθαι) πρὸς τούτοις Xenophon. σιτίσασϑαι 
codex Colberteus. 18 δ᾽ AW, 0) P. 19 ἐξίῃ Xenophon. 


quaelibet, duodecim prineipes habebat, pro numero Persarum tribuum. 
pueri ludos frequentantes lustitiam discebant, eorumque praesides maxi- 
mam diei partem iure dicundo consumebant, nam inter pueros etiam quem- 
admodum inter viros,mutuae accusationes fiebant de furto, vi, rapina, 
dolo malo, iniuria et aliis. quos ex his peccasse cognorant, multabant; 
eos item qui falsum aliis crimen intenderant. docebant item eos temperan- 
tiam exemplo seniorum, et continentiam in cibo et in potn. nam apud ma- 
gistrum capiebant cibum, domo secum panem et obsonii vice nasturtium 
afferentes: potus eis erat cothon (poculum) profluentis aquae. ante cibum 
sagittare et iaculari discebant. et haec usque ad annum aetatis decimum 
sextum aut decimum septimum: ex eo inter adolescentes referebantur, et 
decennium iuxta curias somnum capiebant, et interdiu quoque magistrati- 
bus, cum opus erat , in publicis negotiis operam navabant. rexjitem vena- 
tum exiturus semissem eorum educebat. venabantur autem publice, qnod 
illa exercitatio rei militari non absimilis videretur. assuefaciebat eos ante 
lucem surgere et frigus et aestum ferre, itineribus et cursibus exercebat, 


ANNALIUM III 15. 263 


πρός τε τῶν ἀλκίμων ϑηρίων ἀνταγωνίσασϑαι παρεσχεύαζεν. 
ἐφέροντο δὲ ϑηρῶντες ἄριστον πλεῖον μὲν τῶν παίδων, τἄλλα δὲ 
ὅμοιον. καὶ οὐκ ἠρίστων ϑηρῶντες, εἰ μὴ ἐδέησεν ἢ ϑηρὸς ἕνεχα 
ἐπιμεῖναι, ἢ ἄλλως διατρῖψαι περὶ τὴν ϑήραν ἠθέλησαν. τὸ 
δοῦν ἄριστον τοῦτο δερινήσαντες τὴν ὑστέραν μέχρι δείπνου ἐϑή- 
θένον, καὶ μέαν τὰς ἡμέρας ταύτας ἐλογίζοντο ἄμφω. τοῦτο 
δ᾽ ἐποίουν ἵνα κἂν ἐν πολέμῳ δεήσῃ, δύνωνται τοῦτο ποιεῖν. 
ὄψον δὲ εἶχον ὃ ἂν ἐϑήρασαν, εἰ δ᾽ οὔ, τὸ κάρδαμον. αἱ δὲ 
μένουσαι φυλαὶ διέτριβον μελετῷσαι πρὸς τοῖς ἄλλαις καὶ τοξεύειν 
0 καὶ ἀκοντίζειν καὶ πρὸς ἀλλήλους ταῦτα διαγωνίζεσϑαι. τοῖς δὲ 
uérovas τῶν ἐφήβων ἐχέχρηντο αἱ ἀρχαὶ πρὸς ἰαχύος ἢ τάχους 
ἔργα δημόσια. ἐπειδὰν δ᾽ ἐπὶ τούτοις οἱ ἔφηβοι δέχα ἔτη διήγα- 
yov, ἐτέλουν εἷς τοὺς τελείους ἄνδρας, καὶ ἔκεοτε πέντε καὶ εἰ- 
χοσε οὕτω διῆγον ἐνιαυτούς, καὶ εἰ ἔδεε στρατεύεσθαι, τόξα 
6 μὲν οὐκέτι ἔχοντες οὐδὲ παλτὰ ἐστρατεύογτο, τὰ δὲ ἀγχέμαχα ὅπλα 
καλούμενα, ϑώρακα περὶ τοῖς στέρνοις καὶ γέρρον ἐν τῇ ἀρι- 
στερᾷ, ἐν δὲ τῇ δεξιᾷ μάχαιραν ἢ κοπίδα, καὶ oi ἀρχαὶ δὲ πᾶ- 
σαε ἐκ τούτων χαϑίσταντα. ἐπειδὰν δὲ τὰ πέντε καὶ docs διε-- 
ξέλεσαν ἔτη, ἦσαν μὲν πλειόγων γεγονότες ἐνιαυτῶν ἢ πεντήκοντα 
TA duó γενεᾶς, ἐξήρχοντο δὲ τηνικαῦτα εἷς τοὺς γεραιτέρους, οἵ δὲ 
γεραίτεροι ἐστρατεύοντο μὲν οὐχέει. ἔξω τῆς ἑαυτῶν, μένογτες δ᾽ 
οἴκοι ἐδίχαζον τά τε xoryà χαὶ τὰ ἰδιωτεκὰ ξύμπαντα, καὶ τὰ 9a- 


1 πρός " ϑηρίον diuyesn A. 5 gn τοῦ δείπψου A. | 6 ἄμφω 
' om A. 18 τὰ om À. 19 πλειόνων γεγονότες À, y. z. PW. 
21 τῆς om Α. J ὯΝ 


"feram vel sagitta vel iaculo ferire docebat et ferociores etiam bestias sub- 
mistere. in venatu secum ferebant prandium puerili copiosius, caetera si- 
*zmile. neque prandebant in venatu, nisl vel ferae causa diutius manendum 
-esset, vel alioqui venatui immorari. liberet. . id prandium «enati postridie 
 msqume ad cenam venabantür, utrumque diem pro uno mumerantes. ideo 
' faciebant, ut et militiae, si esset opus, idem facere possent. obsopium 
erat quod ceperant: si nihi] cepissent , nasturtium. tribus quae manebant 
domi, praeter caetera sagittando et, iaculando exercebantur et inter sese 

: decertabant. adolescentes qui manebant, inserviebant magistratibus in iis 
negotiis publicis quae'vires et celeritatem desiderabant. sic decem annis 
exactis in viroram coetum transferebantur , in eoque annos viginti quinque 
-permanebant.. cumque militandum erat, non amplius gerebant arcus et pila, 
sed arma quibus cominus pugnatur, pectus thorace munitum, scutum laeva 

' manu, dexira gladium aut securim. ex hís omnes magistratus legebantur. 
lis viginti quinque annís exactis utique jam quinquagesimo aetatis anno su- 
- perito in seniorum classem tramsibant. ii ad extera bella non proficisce- 
- sed domi ius dicebant de omnibus rebua et publicis et privatis et cau- 


) 


C, 


D 


964 IOANNIS ZONARAE 


γατιχὰ δ᾽ ἐκεῖνοι ἔκρινον, καὶ τὰς ἀρχὰς ἁπάσας ἡροῦντο. καὶ 
ἣν τις ἢ ἐν ἐφήβοις ἢ ἐν ἀνδράσε παρέβη τι τῶν νομίμων, οἱ 

P I 148 γεραίτεροε αὐτὸν ἔξέκρενον. ὃ δ᾽ ἐκκριϑεὶς ἄτιμος διετέλεε τὸ 
λοιπὸν τοῦ βίου. αἰσχρὸν δὲ παρὰ Πέρσαις λελόγισεο καὶ. τὸ 
ἀποπτύειν καὶ τὸ ἀπομύττεσθαι καὶ τὸ φύσης ὦφϑαι μεστοὺς καὶ ὁ 
τὸ φανερὸν γενέσϑαε τινὰ οὐροῦντα ἢ κοιλίας ποιούμενον ἔκκρισιν. 
ταῦτα δὲ οὐκ ἠδύναντο ποιεῖν εἰ μὴ μετρίᾳ διαίτῃ ἐχρῶκτο καὶ τὸ 
ὑγρὸν ἐχπονοῦντες ἀνήλισκον.. 

Ταῦτα μὲν τὰ ἔϑη τῶν Περσῶν καὶ τὰ νόμιμα" (16) Ko- 
ρος δὲ τούτοις τραφείς τε καὶ παιδευϑείς, καὶ τὴν ἔφηβον ὕπερ-Ἰ10 
βὰς ἡλικίαν καὶ τοῖς ἀνδράσε καταλεγείς, ἐν ἅπασιν εὐδοχίμησεν-. 

W 1106 ἤδη δὲ τοῦ μητροπάτορος αὐτοῦ τοῦ τῶν ήδων βασιλεύοντος 
"Ἡστυάγους τὴν ζωὴν μεταλλάξαντος, ὃ παῖς ἐκείνου Κυαξάρης 
B (οὗτος δὲ καὶ Zagtioc ὠνόμαστο) τὴν πατρικὴν ἀρχὴν διεδέξατο, 

τοῦ Κύρου τυγχάνων μητράδελφος. | 1Ξ 

Ὃ δὲ τῶν ᾿Δσσυρίων χρατῶν, εἷς μέγα τῆς βασιλείας αὖ-- 

; ξηϑείσης αὐτῷ, καὶ ἄρχων μὲν τοῦ φύλου τῶν Ἀσσυρίων ὄντος 
πολυπληϑοῦς, ὕφ᾽ ἑαυτὸν δὲ πεποιημένος τοὺς “ραβας, ὕπη- 
xóovc δὲ καὶ τοὺς “Ὑρκανίους κτησάμενος καὶ τοὺς Σύρους ὕπο- 
φόρους, τούς γε μὴν Βαχτρίους πολιορκῶν καὶ τὸ τῶν Εβραίων ἘΝ 
γένος ἤδη καταστρεψάμενος, καὶ ἄλλα δὲ πλεῖστα τῶν ἐϑνῶν ϑέ. 
μενος ἑαυτῷ ὑποχείρια, ᾧετο εἰ τοὺς ήδους ἀσϑενώσειε, πάν- 

8 αὐτῶν Α. 6 ved γενέσθαι Α. 9 ὁ κύρος Α. 13 τοῦ 


alterum] καὶ A. 14 οὗτος δὲ] ὃς A. hoc e Theodoreto: cf. 


p.236 v. 21. 50 'Efoaíov] haec Xenophonti addita. 21 καὶ 
om À. 22 ἑαυτῷ om A. | 


FoxwTas. Cap. 16. Xenophontis de Cyri disciplina 1 5 — 3 1. 


eis capitalibus etiam : iidem magistratus omnes creabant. quod si quis sive 
adolescens sive vir instituta violasset , eum seniores curia eliciebant: eie- 
ctus per omnem aetatem ignominiosus erat. turpe habebatur apud Persas 
exspuere, emungi et flatu plenum conspici, aut urinam reddere alvumve 
deiicere publice! quae eavere mon potuissent, nisi et moderato victu es- 
sent usi et labore humiditates consumpsissent. 

16. Cyrus igitur huiusmodi Persarum disciplina enutritus et edu- 
catus cum adolescentiae annos egressus in virorum numerum relatus esset, 
omnibus in rebus laudem eximiam est consecutus, avo eius materno Ástyage 
defuncto Cyaxares , qui et Darius dicitur, Cyri avunculus, paternum re- 
gnum suscepit. 

Caeterum Assyriorum rex imperio in immensum aucto (nam praeter 
ingentem suae nationis multitudinem Arabes et Hyrcanos subegerat et Sy- 
ros tributarios fecerat et Hebraeis iam everais Bactrianos obsidebat et pa 
rimas alias gentes in sua potestese babebat) putabat, si Medorum vires 


ANNALIUM III 16. 265 


τῶν y& τῶν πέριξ ῥᾷον κρατήσειν. ταῦτα δὲ διαναηϑεὶς τούς τε 
ὑφ᾽ ἑαυτὸν ἡτοίμαζεν, ἔπεμψε δὲ καὶ πρὸς Κροῖσον τὸν βασιλέα 
“Ἰυδῶν καὶ πρὸς ἄμφω τοὺς Φρύγας, πρὸς Παφλαγόνας τε καὶ C 
Ἰνδοὺς καὶ πρὸς Κᾶρας καὶ Κίλικας, αἰτῶν συμμαχήσειν αὐτῷ 
ὁ κατὰ ήδων ὡρμημένῳ, Oc καὶ αὐτοῖς τοῦ πολέμου συμφέρον- 
τος, δυνατὸν εἶναι τὸ ἔϑνος λέγων, ἐπιγαμέαν τε πρὸς Πέρσας 
πεποιημένον καὶ τὴν παρ᾽ ἐχείνων προσχτήσασϑαι ἀρωγήν, καὶ 
ϑάτερον συγχροτεῖσϑαι παρὰ ϑατέρου, ὥστὲ εἰ μή τις αὐτοὺς 
φϑάσας ἀσθὲνώσει, ἑκάστῳ τῶν ἐϑνῶν ἐπιόντας κρατήσειν αὖ-- 
Ἰθοτῶν. ὃ μὲν οὖν τοιούτους λόγους πρὸς ἕκαστον τῶν ἐθνῶν διε- 
πέμπετο" τῶν δὲ τὰ μὲν τοῖς λόγοις τούτοις παρακινούμενα, τὰ 
δὲ καὶ χρήμασι καὶ δώροις ἀναπειϑόμενα, ἔνια δὲ καὶ φόβῳ τοῦ 
Zloovolov κρατούμενα συμμαχήσειν κατέϑεντο. 
Κυαξάρης δὲ ταῦτα μαϑὼν αὐτός τε παρεσκευάζετο καὶ εἷς Ὁ 
16 Πέρσας ἀπέστειλε πρός τε τὸ κοινὸν καὶ πρὸς τὸν σφῶν βασιλέα 
Καμβύσην, συμμαχίαν αἰτῶν καὶ τὸν Κῦρον τὸν ἀδελφιδοῦν ἂρ- 
χοντα τῶν συμμάχων ἐλεύσεσθαι ἀξιῶν" ἤδη γὰρ ἐν void τελείοις 
ἠρίϑμητο. συμμαχήσειν οὖν τῶν Περσῶν καταϑεμένων οἱ γεραί- 
vtgos ἄρχοντα τὸν Κῦρον αἱροῦνται τῆς εἷς ἸΠήδους στρατιᾶς, 
20 καὶ τρισμυρίους αὐτῷ ἔδοσαν πελταστὰς καὶ τοξότας καὶ oipevdo- 
γήτας. ὡς οὖν ἠρέϑη, τῷ πατρὶ συνταξάμενος ἀπἥει πρὸς 1Πή- 
δους σὺν τῷ στρατεύματι. ἐπεὶ δὲ ἀφίκετο, οὕπω δὲ παρῆν ὅ 
“Ασσύριος, ἀσκεῖν ἐπέταττε τοῖς ἑαυτοῦ τὰ πολέμια. ἐν τούτοις P I 149 


1. γε οὶ ἃ. 8 τὸν] τῶν Α. 6 λόγων τὸ ἔθνος A. 17 d» 
om A. 


£isset, se omnes circumiacentes populos facilius oppressurum, hac cogi- 
tatione suscepta suos instruit: legatos ad Croesum Lydorum regem et ad 
utrosque Phryges, ad Paphlagones et Indos, ad Cares et Cilices mittit, pe- , 
tens, ut belli, quod contra Medos moliretur ipsis quoque utile, socii esse 
vellent. nam eam gentem potentem esse, et affinitate cum Persis iuncta 
illorum quoque vires adscivisse , et utramque ab altera firmari; ac nisi ma- 
ture vires eorum premerentur, ordine omnes gentes oppressuros. ille igi- 
tur, huiusmodi sermonibus passim iactandis, quosdam verbis, nonnullos 
muneribus , quosdam etiam metu sui adduxit , ut auxilia pollicerentur. 
Cyaxares eo motu cognito et ipse sese parat, et missis ad commune 
et regem Persarum Cambysem legatis auxilia petit, et Cyrum sororis filium 
auxiliorum ducem: nam in classem virorum iam transierat. Persis belli so- 
cietatem pollicitis, seniores Cyrum expeditionis Medicae ducem creant, 
triginta milibus scutatorum , sagittariorum et funditorum delectis, creatus 
imperator re cum patre communicata ad Medos abit cum exercitu. quo 
cum ante Ássyriorum adventum pervenisset, bellicas exercitationes suis mi- 


266 IOANNIS ZONARAE 


δὲ παρὰ Reotágov ἧκεν ἄγγελης λέγων ὅτι Ἰνδῶν παρείη nos- 
σβεία, xal “δεῖ παρεῖναε καὶ gé, φέρω δέ σὸε καὶ στολὴν τὴν 
καλλίστην" βούλεται γάρ σε προσάγειν ἐρτολισμένων λαμπρότατα, - 
1^ οὕτω τοῖς ᾿Ινδοῖς ὀφϑείης" ὡς δ᾽ ἀφίκετο ἐπὶ τὰς Ἀναξάρον 
ϑύρας μετὰ τῆς στρατιᾶς, καὶ Ἱερσικῶς ἐσταλμένος εἰσῇει πρὸς ὃ 
αὐτόν, ἠχϑέσθη ἐκεῖνος τῇ λιτότητι τῆς στολῆς.ς. κληϑέντες δὲ 
o Ἰνδοὶ εἶπον ἐσεάλϑαι παρὰ τοῦ σφετέρου βασιλέως ἐρωτῶντος 
M οὗ 6 nóAsuoc εἴη Μήδοις τε καὶ tQ ᾿Ασσυρίῳ, τὰ αὐτὰ δὲ nv- 
ϑέσϑᾳι κἀκείνου, κω ἀμφοτέροις εἰπεῖν ὅτε ἃ Ἰνδῶν βασιλεὺς τὸ 
B δίκαιον σχεψάμενος μετὰ τοῦ ἠδικημένου ἔσεται. πρὸς ταῦτᾳ 10. « 
Ἀναξάρης ἔφη “ἡμεῖς μὲν ἀδικοῦμεν οὐδὲν τὸν ““σαύριον, ἐκεί- 
you δὲ ὃ τι λέγει πυνϑάγεσϑεν ὃ δὲ Κῦρὸς εἶπεν “εἰ παρ᾽ ἡμῶν 
ἀδικεῖσϑαέ φησιν ὃ ““σσύριος, ὦ Ἰνδοί, αὐτὸν αἱρούμεϑα δοια- 
. στὴν τὸν βασιλέα ouv. - 
Οἱ μὲν δὴ ταῦτα ἀκούσᾳντες dorso ὃ. ü Küooc μὴ 961 
Au» ἄπρακτον καϑῆσϑας τὴν ἑαυχοῦ στρατμίν ; τῷ: -Ἀναξάρῃ 
φησίν “ἔναγχος μέμνημαί. gov ἀκούσας ὡς ὃ “Ἄρμόιος ϑῦτε στρά- 
τευμα ἠέμπει σοε οὔτε τὸν δασμὰν δίδωσι, τὰς συνϑήκας ἤϑετη- 
κιός. -εἰ οὖν βούλει, πέμψον ἐμέ, ἱππέας μοι μετρίους προσϑές 
μενος" καὶ οἶμαι σὰν τοῖς ϑεοῖς ὡς καὶ τὸ στράτενμὰ πέμψει καὶ 30 
C ἀπαδοίη καὶ τὸν δασμόν" — eig δὲ phe ὃ Κυαξάρης; ὑποσχό- 


4 


1 παρείη A Xenophon, : ᾽ sagre PW. 6 λιτότητι Ϊ φαυλύτητι 
codex Colberteus. 


IET 


litibus imperat. interea a Cyaxare arcessitur ut Indicae legationi au- 
diendae adesset, missa veste pnloherrima, A6 aummo in aplandoro ab 
ludis conspiceretur. cum aufem Cyrus ad ianuam Cyauagia cum exer- 
citu yenisset, Persicoque babitu ad eum imroiisset, aegre tulit ile 
vestig tenuitatem. — Indi vocati referunt se & 880 rege missos esse, uf 
cognoscerent quae causa belli easet inter Medos et Aseyrium, eademque 
ex illo etiam percontarentar, et nire. e, dicerent regem Indoram aequi- 
tate cognita iis fore adiutorem qui iaſariĩis afüeerentur. ad haec respon- 
. dit Cyaxares, se quidem nullam Ássyrio facere iniuriam, quid aütem ille 
gicat, id eis ex ipso esse cognoscendnma. — Cyrus item "si quem," ' inquit, 
Indi, Assyrius iniuriam sibi a nobis esse ortam queritur, ipsum regem 
estrum iudicem sumimus." 
His legati auditis abierunt: Cyrus vero, ue suus exercitus desidepnet 
ptioeus , Cyaxari ait "memini me nuper ex fe audire, Argenium neque mi- 
dites neque tributa tibi inittere, pacíis. vielatis. . quod si vis, m 
equitum numerum mihi adiangito :, effecturum enim confido, adiutore deo, 
Μὲ αἱ copiaa δὲ tibata tibi mittat." assemso Cyeaxare pollictoque, » ubi ad 


X 


'ANNALIUM III 16. 207 


xoc ὅτε τοῖς ὅροις αλησιάσει τῆς “ρμενίας πέμψειν αὐτῷ τοὺς 
ππέας, ἀπἥει ὃ Κῦρος ὡς πρὸς ϑήραν ἐξιών" καὶ γὰρ εἰώϑει W I 107 
hjpüv μέσον τῶν ὁρίων ἀμφοῖν, τῶν τε IMgówv φημὶ καὶ τῶν 
ἐρμεγίων. καὶ ἀπελϑὼν ἐϑήρα καὶ ἐπέβαινε τῶν ὁρῶν τῆς “4ρ- 
ιἐνέας ἐπὶ τὸ πρόσω χωρῶν ἠρέμα. ὡς δ᾽ ἤσϑετο ταῦτα 0 Kv- 
ἰξάρης, ἀπέστειλεν αὐτῷ τοὺς ἱππεῖς. ἐλθόκξων δ᾽ ἐκχείνων 
ῳγχαλέσας τοὺς ταξιάρχας ἐξέφηνε τὸ ἀπόρρητον, xal ἥκειν ἔφη 
μὰ. τὸν “ρμένιον ἀγνωμονήσαντα πρὸς τὸν Κυαξάῤην. καὶ τῷ 
idv Χρυσάντᾳ ἐνετέλλετο τοὺς ἡμίσεις λαβεῖν τῶν Περσῶν καὶ εἰς 
à ὄρη τῶν “Ἀρμενίων γενέσϑαι, φυλάττεσθαί τε μὴ γνωσθῆναι p 
τε στράτευμα εἴὴ ἐν τούτοις, ἀλλά τινας προπέμπειν λῃσταῖς 
οἰκότας xal 10 πλῆϑος καὶ τὰς στολάς, ὥστε εἴ τινες τούτοις 
σως ἐντύχοιεν, κλῶπας νομίζειν εἶναι. καὶ ὃ μὲν Χρυσάντας 
wzà τῶν Περσῶν ἐπὶ τὰ ὄρη ἐχώρει, ὃ δὲ Κῦρος πέμψας πρὸς 
ὃν « ρμένιον ἐκέλευεν ὡς τάχιστα οἴσειν καὶ τὸν δασμὸν καὶ τὰ 
τράτευμα, καὶ αὐτὸς ἄπήεε συντεταγμένος. ὡς δ᾽ ἤκουσε ταῦτα 
MAondvioc, ἐξεπλάγη. καὶ ἔπεμπὲ μὲν ἀϑροίζων τὴν ξαντοῦ 
ρατιάν, ἔπεμπε δὲ καὶ τὰς γυναῖκας τόν τε νεώτερον υἱὰν καὶ 
ὰ χρήματα εἷς τὰ ὄρη" o) γὰρ τεῖχος τῇ σφῶν κατοικίᾳ περιε- 
ἰέβλητος ἐπεὶ δὲ οὗ πρὸς τὰ ὄρη πεμφϑέντες ἐνέπεσον τοῖς ἐκεῖ P Y 150 
φεδρεύουσι, «dl oV τε γυναῖκες καὶ ὃ υἱὸς τοῦ “Δρμενίου xol oi 
λυγατέρες ἑάλωσαν, ἀπορῶν αὐτὸς καὶ ἑαυτὸν τῷ Κύρῳ παρέ- 
ῥωχεν». 


10 γνωρισθῆναι Α. 12 ἴσως τούτοις A. 21 xal αἴ ϑυγα- 
τέρες τοῦ ἀρμενέου A. | 


Armeniae fines accessisset, se illi equites missurum, Cyrus proficiscitur 
juasi venatum exiret: nam venari consueverat intra fines amborum , Medo- 
"um inquam et Ármeniorum. inter venandum igitur montes Ármeniae con- 
icendit et paulatim ulterius progreditur. quo Cyaxares cognito equites illi 
nittit. quibus acceptis tribunos convocat, arcanum profert: se adesse 
»ropter Ármenii iniquitatem, qui datam Cyaxari fidem violet. Chrysantae 
nandat ut semisse Persarum accepto Armeniae montes occupet, et caveat 
126 cognoscatur exercitum in eis versari, sed quosdam praemittit et numero 
et habitu praedonibus similes, ut si qui forte in illos inciderint ,latrones 
esse existiment. ita Chrysantas montes conscendit: Cyrus legatis ad Ar- 
nenium missis imperat, ut quamprimum et tributa et milites adducat: ipse 
instructo exercitu proficiscitur. Armenius his auditis perculsus et copias 
contrahit et uxores ac filium iuniorem cum pecuniis in montes mittit: neque 
enun regiam habebat munitam, qui cum in eos incidissent qui illic in insi- 
diis erant, capiuntur uxores regiae, filius et filiae: ipse quoque anima 
aestyans Cyro se.dedit. . TN 


268 IOANNIS ZONARAE 


17. Ἐν τούτοις δὲ ὃ πρεσβύτερος τοῦ 4doutvlov. παῖς Ti- 
γράνης ἀπόδημος ὧν προσῇει, 0c ποτε σύνϑηρος τῷ Κύρῳ ἐγένε- 
το, καὶ γνοὺς τὰ συμβάντα εὐθὺς ὡς εἶχε πρὸς τὸν Κῦρον ἀπήει" 
καὶ ἰδὼν τόν τε πατέρα καὶ τὴν μητέρα καὶ τὰς ἀδελφὰς καὶ τὴν - 
ἑαυτοῦ γυναῖκα αἰχμαλώτους, ἐδάχρυσεν. ὃ δὲ Κῦρος "elg και- 5 
ρὸν ἥκεις" ἔφη... καὶ πολλὰ τῷ “Ἀρμενίῳ διαλεχϑεὶς καὶ ddi- 

B κοῦντα ἐλέγξας, τέλος ἔφη “λέγε μοι πόση σοι δύναμίς ἐστι, πόσα 
δὲ χρήματα." τοῦ δὲ εἰπόντος ἱππεῖς μὲν ὀκτακισχιλίους εἶναε, 
πεζῶν δὲ μυριάδας τέσσαρας, χρήματα δὲ εἷς ἀργύριον λογισϑέντα 

. πλείω τρισχιλίων ταλάντων, ὃ Κῦρος “τῆς μὲν στρατιᾶς" ἔφη 10 
“τοὺς ἡμίσεις μοι σύμπεμψον, τῶν δὲ χρημάτων ἀντὶ μὲν τῶν 
πεντήκοντα ταλάντων τοῦ ἐτησίου δασμοῦ διπλάσια Κυαξάρῃ 
ἀπόδος" ἐμοὶ δ᾽" ἔφη “ἄλλα ἑκατὸν δάνεισον:" . καὶ ταῦτα εἴ-- 
πὼν τήν vt γυναῖκα τῷ “Ἀρμενίῳ καὶ τοὺς παῖδας δῶρον ἔδωκε, 
καὶ τῷ Τιγράνῃ «τὴν οἰκείαν νεογάμῳ ὄντι, καὶ ἀφῆχε πάντας. — 15 

σ Mdouevloic δὲ καὶ Χαλδαίοις δμοροῦσι διαφοραὶ ἦσαν dd 
καὶ μάχαι" τούτους δ᾽ ἀλλήλοις ὃ Κῦρος. κατήλλαξε, καὶ οὕτως 
ἀπήει. καὶ τὸ μὲν στράτευμα ὃ ἐκ τοῦ “Ἀρμενίου ἔλαβεν ἔπεμψε 
πρὸς Κυαξάρην, ἐπεὶ δ᾽ ἀφίκετο εἷς ἈΠήδους, μετέδωκε τῶν χρη- 
μάτων τοῖς αὐτοῦ ταξιάρχαις. εἶτα σὺν τῷ Κυαξάρῃ ἐνέβαλεν Ὁ 
εἷς τὴν πολεμίαν, καὶ ἐστρατοπεδεύσαντο καὶ λείαν πολλὴν ἐκεῖ- 
St συνήγαγον. ὥς δὲ προσιόντας καὶ τοὺς “Ἀσσυρίους ἐπύϑοντο, 


9 σύνϑορος À. 11 πέμψον Α. 13 δάνεισον om C. 
18 μὲν om A. 


FowTEs. Cap. l7. Xenophontis de Cyri disciplina 3 1—4 2. 


17. Interea natu maior Armenii filius Tigranes, quem aliquando in 
venatione socium Cyrus habuerat, cum peregre abfuisset, reversus cognito 
suorum casu statim sine ulla cunctatione Cyrum convenit; cumque patrem 
et matrem et sorores uxoremque suam captivas vidisset, lacrimat. cui Cy- 
rus "tempestive" inquit "ades:" longoque sermone cum Ármenio habito, 
eiusque perfidía convicta, tandem dicere iubet quantas habeat copias, 
quantum Item pecuniae. cum ille responderet, equitum octo, peditüm qua- 

raginta milia; pecuniae, si ad argenti rationem computaretur , ultra tria 
milia talentum ; Cyrus exercitus semiesem secum mitti Iubet, de pecunia pe 
quinquaginta talentis annui tributi duplum Cyaxari mitti, et sib: tantundem 
mutuo dari. his dictis uxorem et liberos Ármenio donat!, T'igrani item con- 
ingem suam reddit recens nuptam, et omnes dimittit. 

Inter Chaldaeos porro et Armenios, ut inter vicinos solet , assiduae 
. contentiones et pugnae erant: quibus inter se reconciliatis Cyrus recedit, 
ac milites ab Armenio acceptos ad Cyaxarem mittit: ipse in Mediam rever- 
808 pecu iem inter tribunos distribuit. deinde cum Cyaxare impressionem 
1n agrum hostilem facit, castrisque positis magna praeda potitur. ut autem 


ANNALIUM ΠῚ 17. 969 


τεταγμένοι προσΐεσαν, καὶ ἐστρατοπεδεύσαντο ἀλλήλων naga- 

yu» ἀπέχοντες. τῇ δ᾽ ὑστεραίᾳ ἐξαγαγὼν ὃ Κῦρος τὸ ἑαυτοῦ 

ἀτευμὰ παρετάξατο, καὶ xaJ^ ἕτερον κέρας σὺν τοῖς Moon — 

ἰυαξάρης, ἑτέρωθεν δ᾽ οἱ ““σσύριοι xol oí συμμαχοῦντες αὖ- Ὁ 

» καὶ παραϑήἤξαντες ἀλλήλους οἱ Πέρσαι δμόσε δρόμῳ ἐφέ- 

το; καὶ ὃ Κῦρος αὐτός. οἵ γε μὴν πολέμιοι οὐχέτ᾽ ἔμενον, 

? ἔφευγον εἷς τὸ ἔρυμα. καὶ οἱ Πέρσαι αὐτοῖς ἐφεπόμενοε 

γυμένων αὐτῶν πολλοὺς κατεστρώννυσαν, τοὺς δὲ εἷς τὰς τά- 

vc ἐμπίπτοντας ἐπεισπηδῶντες ἐφόνευον. καὶ οἱ τῶν Ἰήδων 

ἱππεῖς εἷς τοὺς τῶν πολεμίων ἱππέας ἤλαυνον" oi δ᾽ ἐνέχλινον" 

α δὴ καὶ ἵππων διωγμὸς ἦν καὶ ἀνδρῶν καὶ φόνος ἐξ ἀμφοτέ- 

^ ἰδοῦσαι δὲ ai γυναῖκες τῶν Μσσυρίων καὶ τῶν συμμάχων W I 108 

τα, ἀνέκραγον καὶ ἔϑεον ἐχπεπληγμέναι, καὶ τοὺς πέπλους ῬῚ 15] 

ιρρηγνύμεναι καὶ δρυπτόμεναι ἰχέτευον πάντας ἀμῦναι καὶ αὖ- 

; καὶ τέχνοις καὶ σφίσιν αὐτοῖς. ἔνϑα δὴ καὶ oi βασιλεῖς αὖ- 

σὺν τοῖς πιστοτάτοις στάντες ἐπὶ τὰς εἰσόδους ἐμάχοντο καὶ 

; ἄλλοις παρεκελεύοντο. δείσας δ᾽ ὃ Κῦρος μὴ ὀλίγοι ὄντες, 

Πιάσαιντο εἷς τὸ χαράκωμα εἰσελϑεῖν, ὑπὸ πολλῶν σφαλεῖεν, 

γηγγύησεν ὑπὸ πόδα ἀνάγειν ἔξω βελῶν" καὶ ταχὺ τὸ κεκελευ-- 

γον ἐποίησαν. εἶτ᾽ ἀπήγαγε τοὺς οἰκείους ὅσον ἐδόκει καλῶς 

», καὶ ἐστρατοπεδεύσατο. oí δ᾽ “Ἀσσύριοι, καὶ τεθνηκότος 
ἄρχοντος καὶ σχεδὸν σὺν αὐτῷ τῶν βελτίστων, ἠϑύμουν. 


8 τὰς add A Xenophon. 14 περιρηγνύμεναι PW, παραρ 
γνύμεναι À, καταρρηγνύμεναι Xenophon. 17 ὄντες εἰσβια.. 
΄σαιντο Α. 18 σφαλοῖεν Α. 


yrios etiam accedere cognoverunt , instructa acie progressi, intervallo 
wangae ab hostibus castra metantur. postridie Cyrus suos milites edu- 
| ordinat, Cyaxares cum Medis alterum cornu occupat. ex adverso idem 
ussyrii cum suis foederatis faciunt. Persae inter sese cobortati ipseque 
"us cursu feruntur in hostes: qui vitato illorum impetu ad munitiones se 
piunt, instant Persae et, dum alii alios urgent, multos sternunt: et eos 
m qui in fossas inciderant saltu consecuti caedunt. Medorum item equi- 
hostium equites invadunt: cedunt illi: fit fuga et equorum et virorum, 
itrorumque caedes, quae cum Assyriorum et foederatorum uxores vi- 
"nt, exclamant et consternatae currunt et vestes lacerantes plangentes- 
viros obtestantur ut semetipsos, ut uxores, ut liberos defendant, ibi 
es cum fidissimis aditu castrorum occupato pugnam et ipsi cient et cae- 
s cobortantur. veritus igitur Cyrus ne, si vi penetrarent in hostile 
um, pauci a multis circumvenirentur, signum receptui dat, ut milites 
latim extra teli iactum recederent, quod cum celeriter fecissent, suos 
um abducit quangum rectum esse videbatur, et castra locat. Assyrii 
0, cum et imperator et fortissimus quisque cecidisset, animis angi; 


270 | IOANNIS ZONARAE 


δρῶντες dà τοῦτα ὅτε Κροῖσος. καὶ οὗ ἄλλοι σύμμαχοι σφῶν, 

B πάντες ἤλγουν. ἐντεῦϑεν ἐχλείπουσι᾽ τὸ. ὀτρατόπεδον καὶ ἀπέρ- 
χονται τῆς νυχτός. ὡς δὲ μεϑ᾽ ἡμέραν ἔρημον ἐφάνη τὸ τῶν 
πολεμίων χαράκωμα διαβιβάζεε τοὺς Πέρσας ὃ Κῦρος πρώτους, 
εἶτα καὶ οἱ ἀμφὶ Κυαξάρην. διέβαινον. τῷ μὲν οὖν Κύρῳ διώ-ὅ 
ætey τοὺς πολεμίους ἐδόκει, τῷ δέ γε. Κναδάρῃ τοὐναντίον ἅπαν 
ἦν αἱρετόν. ᾿ καὶ ὃ Κῦρος “δὸς δή μοε τῶν Πήδων" ἔφη “τινὰς 
συμπορευομένους μοι, ἐκείνους δὴ ὅσοι μοι ἐϑελονταὴὶ συνέψεσθαι 
προϑυμήσονται" καὶ ὃ Κυυξάρης ἐφῆχε, καὶ τὸν ἀγγελοῦντα 
ταῦτα τοῖς ήδοις τῷ Κύρῳ συνέπεμψεν. ᾿ 10 

Ἔν τοσούτῳ δὲ ἄγγελοι ἐκ τῶν “Ὑρκανίων ἀφίχοντο. — oi δ᾽ 

C Ὑρκάνιοε ὅμοροε τῶν ᾿Ασσυρίων εἰσίν, ἔϑνος. οὐ πολύ, διὸ καὶ 
ἦσαν τῶν Ἀσσυρίων ὑπήχοοι" ἐχρῶντο δ᾽ αὐτοῖς οὔτ᾽ ἂν πόνοις 
οὔτ᾽ ἐν χινδύνοις αὐτῶν φειδόμενοι. καὶ τότε δὲ οὐραγεῖν ἔτε- 
τάχατο, ἱππεῖς ὄντες ὡς χίλιοι, ὅπως εἴ τε ὄπισϑεν εἴη δεινόν, ὦ 
ἐκείνοις τοῦτ᾽ ἐνσχήψειε πρὸ αὐτῶν. οἱ δὲ οἷα πάσχουσιν ἔννο-- 
ούμενοι, ἔπεμψαν ἀγγέλους πρὸς Κῦρον ἐροῦντας ὡς μισοῖντο 
δικαίως παρ᾽ αὐτῶν οἱ “Ασσύριοι, καὶ εἰ βυύλοιτο ἰέναι ἐπ᾿ αὖ- 
τούς, καὶ σφεῖς ἔσοιντο σύμμαχοι καὶ ἡγήσοιντος ὃ δὲ ἤρετο el 
καταλήψοιντο αὐτούς" καὶ οἱ “Ὑρκάνιοι εἶπον ὅτε κἂν αὔριον ἕω- 90 
Sev πορεύοιντο εὔζωνοι, καταλήψοιντο σφᾶς. καὶ ὃ Κῦρος πί- 

Ὁ ere ἤτει ὡς ἀληϑεύριεν" οἱ δὲ ὁμήρους κατέϑεντο παρασχεῖν εἰ 
καὶ αὐτὸς αὐτοῖς δεξιὰν δοίη καὶ πιστὰ ϑεῶν ποιήσαιτο. καὶ ὃ 


16 ofa] τοῖς codex Colberteus. 20 καταλήψοιντο À, κατα- 
λήψοιτο PW. 


Croesus et alii foederati dolere ; castrisque noctu desertis discedere. mane 
cum viderent vallum hostium esse vacuum, Cyrus Persas primos traducit, 
Cyaxaris copiis sequentibus: cumque persequi hostes consultum putaret, 
Cyaxares autem quidvis mallet, petit ut Medos qui sponte sequi vellent sibi 
traderet. annuit Cyaxares et praeconem cum Cyro mittit qui Medis ea 
nuntiet. 

Interea nuntii ab Hyrcanis veniunt: Assyriorum hi vicini sunt, gens, 
ob paucitatem subiecta Assyriis, qui ita eis utebantur ut nec in laboribus 
nec in periculis eis parcerent. tum autem agmen claudete iussi erant, equi- 
tes circiter mile, ut si quid a tergo periculi esset, id in eos primos verteretur. 
hi igitur aerumnis suis consideratis legatos ad Cyrum mittunt, qui dicerent 
Assyrios sibi iure invisos esse: si vellet, se duces fore et adiutores ad eos 
persequendos, Cyrus rogat an eos adipisci possint. respondent Hyrcani, 
δὶ vel postridie mane expediti proficiscantur, hostem assecuturos esse. tum 
Cyrus petit firmari sibi fidem ab eis: pollicentur illi se obsides daturos si 
vicissim dexteras daret et sacramento firmaret fidem, annuit Cyrus: quod 


ANNALIUM ΠΠ 18. 971 


μὲν Κῦρος δίδωσιν αὐτοῖς πιστά, ἦ μὴν ἐὰν ἃ λέγουσιν ἐμπεδώ: 
σώσιν, ὡς φίλοις καὶ πιστοῖς. χρῆσϑαὲ ἀὐτοῖδ, καὶ μήτε Περσῶν 
μήτε Ἰήδων μεῖον ἔχειν τε παρ᾽ αὐτῷ. 

Ἐπὶ τούτοις ὃ Κῦρος ἔτι φάους ὄντος ἐξῆγε τὸ στράτευμα, 

5 καὶ ὃ Τιγράνης μετὰ τῶν "Ἀρμενίων συνῆν, καὶ τοὺς “Ὑρκανίους 
δὲ περιμένειν ἐκέλευσεν, ἵν᾽ ἅμα ἴοιεν. τῶν δὲ Ἰἥήδων σχεδὸν 
ἅπαντες συνεξήεσαν τῷ Κύρῳ. ἡγεῖσϑαι οὖν τοὺς “Ὑρκανίους 
ἐκέλευε" xal πολλὴν δδὸν διανύσας πλησίον γίνεται τοῦ τῶν Ὕρκα- 
vlov στρατεύματος. καὶ οἱ ἄγγελοι τοῦτο τὸν ῦρον ἐδίδασκον, 

ρκαὶ ὃς ἐκέλευσεν el φίλοε εἰσὶν ὥς τάχιστα ὑπαντῶν τὰς δεξιὰς 
ἀνατείναντας. καὶ οἱ “Ὑρκάνιοι ταῦτα ἐνωτισάμενοι παρῆσαν εὖ- 
ϑύς, τὰς δεξιὰς ὥσπερ εἴρητο ἀνατείνοντες. δεξιωσάμενος δὲ 
αὐτούς “εἴπατέ μοι φησί, “πόσον ἀπέχει ἐνθένδε ἔνϑα αἱ ἀρ- 
χαὶ τῶν πολεμίων εἰσὶ καὶ τὸ ἀϑρόον αὐτῶν;" οἱ δ᾽ ἔφασαν 

58Myg πλέον ἢ παρασάγγην,. ἡγεῖσθαι οὖν τοὺς “Ὑρκανίους ἐπέ- 
ταττε, καὶ oi μὲν ἡγοῦντο, αὐτὸς δὲ σὺν τοῖς Πέρσαις τὸ μέσον 
ἔχων ἐπορεύετο, τοὺς δὲ ἱππεῖς ἑκατέρωθεν ἔταξεν. ἐπεὶ δὲ φάος 
ἐγένετο καὶ ἔγνων τὰ δρώμενα οἱ πολέμιοι, οὐδεὶς ἐμάχετο, ἀλλ᾽ 
οἱ μὲν ἔφευγον oí δὲ καὶ ἀμαχεὶ ἀπώλλυντο... 

0 18, Κροῖσος δὲ ὃ “Τυδῶν βασιλεὸς τὰς γυναῖκας σὺν ταῖς 
ἁρμαμάξαις νυχτὸς προέπεμψεν ὡς ῥᾷον κατὰ ψῦχος πσορεύοιντο 
(ϑέρος γὰρ ἦν), καὶ αὐτὸς τοὺς ἱππεῖς ἔχων ἐπηκολούϑει. καὶ 
τὸν τῆς nog? Ἑλλήσποντον ἄρχοντα Φρυγίας τὰ αὐτὰ ποιῆσαι 


Jl ἀνατείναντες ΑΞ.Ὁ - 19 ἀκάλοντο Α. 21 ἁμάξαις Α: 
Xenophon ἀρμαμάξαιρ, 


Fowrss. Cap. 18. Xenophontis de Cyri. disciplina 4 4. ὅ. 


si re praestarent quae verbis profiterentur, se eis pro fidis amicis usurum, 
neque deteriore loco futuros quam Persas aut Medos. 

His actis Cyrus cum adhuc luceret educit exercitum, 'l'igrane cum 
Armeniis comitante; et Hyrcanos etiam exspectare iubet, ut una irent. 
Medi vero fere omnes Cyrum sequebantur. iubet igitur Hyrcanos praece- 
dere, multoque itinere confecto eorum exercitui appropinquat. de quo a 
legatis admonitus iubet , si amici sint, citra moram occurrere sublatis dex- 
teris. faciunt illi ut iussi erant. quos Cyrus benigne acceptos dicere sibi 
iubet quantum absint hostium duces et universae copiae. cum responde- 
rent paulo plus parasanga, iubet ducere: ipse cum Persis in medio profici- 
scitur, alis equitum utrinque adiunctis. cum diluxisset, hostes re cognita 
partim fugere , partim sine pugna caedi. 

Croesus autem Lydorum rex mulieres cum curribus noctu able- 
garat ut in frigore proficiscerentur (aestas enim erat), et ipse cum equiti- 
bus sequebatur. idem et Hellespontiacae Phrygiae ducem fecisse memo- 


P I 152 


91 IOANNIS ZONARAE 


w I 109 φασίν. ὡς δ᾽ oi φεύγοντες αὐτοὺς κατελάμβανον, καὶ τὸ γινό- 

μενον ἔγνων, ἔφευγον καὶ αὐτοί. τὸν δὲ τῶν Καππαδοκῶν βα-- 
σιλέα ἔτε ἐγγὺς ὄντα κατακαίνουσιν οἱ “Ὑρχάνιοι. καὶ oí μὲν ἄλλοε 
ἐδίωκον, ὁ. δὲ Κῦρος τοὺς σὺν αὐτῷ περιελαύνειν ἐκέλευε τὸ στρα- 
zóntdov, καὶ κτείνειν μὲν τοὺς ἐξιόντας σὺν ὅπλοις, τοῖς δὲ μέ- δ 
γουσιν ἐκήρυξεν ἀποφέρειν τὰ ὅπλα συνδεδεμένα, τοὺς δ᾽ ἵππους 
ἐπὶ ταῖς σχηναῖς καταλείπειν" τὸν δὲ μὴ οὕτω ποιοῦντα τῆς χεφα-- 

C λῆς στερεῖσϑαι. οἱ μὲν δὴ τὰ ὅπλα ἔχοντες ἐρρίπτουν ἀποφέρον-- 
τες εἷς ἕν χωρίον, καὶ ταῦτα oi τεταγμέγοε κατέχαιον. ὃ δὲ Κῦ- 
ooc ἐννοήσας ὡς ἦλϑον οὔτε ofza οὔτε ποτὰ ἔχοντες, ἐκήρυξε τοὺς 1ὸ 

' — χῶν σχηνῶν ἐπιτρόπους παρεῖναι πάντας, καὶ ὡς παρῆσαν “ἄγετε 
ὦ ἄνδρες" ἔφη, “διπλάσια ἐν ἑχάστῃ σκηνῇ σῖτα παρασχευάσατε 
ἢ τοῖς δεσπόταις καὶ τοῖς οἰκέταις αὐτῶν καϑ᾽ ἡμέραν ἐποιεῖτε. 
xal οἱ μὲν ὡς παρηγγέλϑησαν ἔπραττον. τῶν δὲ ήδων τινὲς οἱ 
μὲν ἁμάξας προωρμημένας καταλαβόντες καὶ ἀποστρέψαντες με-- 15 
στὰς ὧν δεῖται στρατιὰ προσήλαυνον, οἱ δὲ καὶ ἁρμαμάξας γυναι- 
κῶν τῶν βελτίστων προσῆγον, καὶ ἐπιδεικνύντες Κύρῳ ἃ ἦγον 

D πάλεν ἀπήλαυνον. ὃ δὲ Κῦρος ἐπὶ τούτοις ἐδάχνετο καὶ κατεμέμ-- 
gero ἑαυτοῦ, καὶ συγκαλέσας τοὺς ταξιάρχας συνεβούλευεν ἵππε-- 
κὸν καὶ τοὺς Πέρσας κτήσασϑαι, ἵνα τούτῳ τοὺς ἱππότας διώκοιεν 30 
καὶ τοὺς φεύγοντας καταλαμβάνοιεν" καὶ oi ἄλλοι συνήνεσαν. 
ἤδη δ᾽ ὑπερμεσούσης ἡμέρας προσήλαυνον οἱ ἱππεῖς oí 100: καὶ 
οἱ “Ὑρκάνιοι ἵππους τε ἄγοντες αἰχμαλώτους καὶ ἄνδρας. τοῖς μὲν 


3 c, ante ἐγγὸς A Xenophon, post ὄντα PW. 17 προσῆ, 
Xenophon, “ροῆγον Pw? δ 22 ἤδη δ᾽ ἤδ᾽ A. 25 οἵ 
Om A. 


rant, quos cum ii qui fugerant assecuti, quo loco res esset, docuissent , et 
ipsi fugere incipiunt. Hyrcani autem Cappadocum regem in propinquo ad- 
huc deprehensum occidunt, ac caeteri quidem persequendis hostibus in- 
tenti erant, Cyrus autem suos castra circumvehi iubet et qui armati egre- 
derentur occidere: qui intra munitiones erant, ut arma in unum conferrent 
et equos ad tabernacula relinquerent , per praecones edicit; qui secus fece- 
rit, capitale fore. itaque arma abiiciunt. eain unum acervum congesta, 
. quibus id negotii datum erat, cremant, deinde recordatus Cyrus se neque 
cibaria neque potum attulisse, omnes tentoriorum curatores convocat, et 
in omnibus tabernaculis duplum eius quod dominis eorumque servitiis para- 
rigt, instruere iubet. dum illi iussa exsequuntur , Medi qui longius excur- 
rerant alii currus commeatu plenos adducunt, alii carpenta in quibus lectis- 
simae feminae erant ; iisque Cyro ostensis ad praedam redeunt. mordebat 
ea res Cyrum ; et ipse sibi iratus tribunos convocat , suadet ut et ipsi equi- 
tatum instituant quo equites persequi et fugientes capere possint. assen- 
sere caeteri, interea H yrcani et Medi , cum iam ultra meridiem esset, ca- 


⸗ ^Y 


ANNALIUM III 18. 273 


οὖν αἰχμαλώτοις ἀνδράσιν “ ἄπιτε" eine “τήν 16 χώραν ὑμῶν lp- 
γαζόμενοι καὶ τὰς σϊκίας οἰχοῦντες καὶ γυναιξὶ ταῖς ὑμετέραις ovy- 
οἰκοῦντες καὶ παίδων τῶν ὑμετέρων ἀπολαύοντες, καὶ τοῖς ἄλλοις 
δὲ διαγγέλλετε ταῦτα" ἕν γάρ τι καινὸν ἔσται ὑμῖν ὅτι οὐχ ὃ αὐτὸς 
ὅ ὑμῶν ἄρξει ὅσπερ καὶ πρότερον, τὼ δ᾽ ἄλλα τὰ αὐτὰ ἔσται πάντα P I 153 
ὑμῖν" oi μὲν οὖν προσκενοῦντες ἀπήεσαν᾽ ὃ δὲ Κῦρος ἔφη “ὥρα 
δή, ὦ ἸΜῆδοί τε καὶ "Ἀρμένιοι, δειπνεῖν" παρεσκεύασται δὲ ὑμῖν 
δεῖπνα ὡς ἡμεῖς, ὦ βέλτισζοι, ἠδυνάμεϑω. καὶ ὑμεῖς δέ, ὦ 
Ὑρχάνιοι" ἔφη, “διαγάγετε αὐτοὺς ἐπὶ τὰς σκηνάς, τοὺς μὲν 
Io ἄρχοντας ἐπὶ τὰς μεγίστας τοὺς δ᾽ ἄλλους ὡς ἂν δοκῇ κάλλιστα 
ἔχειν, καὶ αὐτοὶ δὲ δειπνεῖτε" σῶαι γὰρ ὑμῖν «i σκηναὶ καὶ ἀκέ- 
Qoi" καὶ οἱ μὲν ἐποίουν ὡς ἐκελεύσϑησαν" ὃ δὲ Κῦρος πολ- 
λοὺς τῶν Περσῶν διέπεμψε κύκλῳ τηρεῖν τὸ στρατόπεδον, ἵνα εἴ 
τίς τε ἔξωϑεν προσίοι μὴ λάϑοι, καὶ εἴ τις τῶν ἐντὸς ἀποδιδράσκει 
15 ἅλώσοιτο. καὶ οἱ μὲν Πέρσαι οὕτω διῆγον. τῇ δ᾽ ἑξῆς ἡμέρᾳ τὰ 
λάφυρα τοῖς στρατιώταις διανεμηϑῆναι προσέταξε, τοὺς δ᾽ ἵππους Β 
τοῖς Πέρσαις δοϑῆναι, "ym ἱππεῖς καὶ αὐτοὶ ἔσοιντο. καί “τῷ 
Κυαξάρῃ δὲ ἐκλέξασϑε" ἔφη ““ὁποῖα οἴδατε κεχαρισμένα αὐτῷ" 
Πέρσαις δέ" ἔφη “τοῖς μετ᾽ ἐμοῦ ὅσα ἂν περισσὰ γένηται, ταῦτα 
90 ἀρκέσει" οὗ γὰρ ἡμεῖς ἐν χλιδῇ τεϑράμμεϑα, ὥστε ἴσως ἂν καὶ 
καταγελάσητε ἡμῶν εἴ τε σεμνὸν ἡμῖν περιϑείητε" ὥσπερ οἶδ᾽ ὅτι 
πολὺν ὑμῖν γέλωτα παρέξομεν καὶ ἐπὶ τῶν ἵππων καϑήμενοι, οἶμαι 
δὲ χαὶ ἐπὶ τῆς γῆς καταπίπτοντες." ᾿ καὶ τοὺς ταξιάρχας καλέσας 


5 ὅσπερ AW, ὥσπεο P. 6 ἔφη p δή A. 14 λάϑοι Α 
λάϑῃ PW. οἀποδιδράσκοιν ἐκλέξασθαι A. 50 καὶ 
om À Xenophon. . 


ptivos et viros et equos adducunt. captivos iubet relictis equis domum re- 
verti, agros colere, aedes suas tellere et suis uxoribus liberisque frui, at- 
que idem nuntiare caeteris, unum duntaxat eis fore novum, quod non idem 
imperaturus esset qui prius: caetera fütura eadem esse omnia. illi adorato 
xege discedunt: Cyrus autem Medis et Ármeniis "cenae" inquit "tempus 
est; eaque parata, viri optimi, utlicuit. vos autem, Hyrcani, deducite 
eos in tabernacula , principes in maxima, caeteros prout reetum vobis vide- 
bitur. cenatote et ipsi: nam vestra tentoria salva sunt et inviolata." dum 
hi iussa exsequuntur, Cyrus Persarum multos mittit qui castra undique 
servarent, ut et si quis foris accederet non lateret, et qui intus aufngerent 
deprehenderentur. postridie spolia dividi iubet inter milites, et equos Per- 
᾿ sis dari, ut et ipsi equites evaderent; et Cyaxari ea eximi quae ei grata 
esse scirent : Persas suos iis fore contentos quae superessent, neque enim 
nos" inquit "delicate sumus educati; et fortasse deriseritis nos, si quid 
elegans nobís tribuezitis, quemadmodum novi multam risus materiam prae- 
Zonarae Annales. 18 


2374 | IOANNIS ZONARAE 


τοὺς ἵππους λαμβάνειν ἐκέλευσε xal κληρωσαμένους ἴσους λαμβώ. 
ψεῖν ἑκάστους. | MEM 
C 19. Ἔν τούτῳ δὲ παρῆν Γωβρύας 4ccoópuc πρεσβύτης 
ἀνὴρ σὺν ἱππικῇ ϑεραπείᾳ, καὶ τὸν ἄδρον ἥτεε ϑεάρασθαι. 
ἤχϑη οὖν πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν “ὦ δέσποτα, ἐγώ. εἶμι τὸ μὲν ὃ 
γένος “Ασσύριος, ἔχων καὶ τεῖχος ὀχυρόν, καὶ χώρας ἄρχω πολλῆς» 
ἔχω δὲ καὶ ἵππον εἷς χιλίαν, ἣν τῷ τῶν "Ἀσσυρίων. βασιλεῖ παρξε-- 
χόμην, καὶ φίλος ἦν ἐκεένῳ ὡς μάλιστα. ἐπεὶ δ᾽ 6 μὲν τέϑνηκεν 
ὑφ᾽ ὑμῶν, ὃ δὲ παῖς ἐκείνου τὴν ἀρχὴν ἔχει, ἔχϑιστος ὧν ἐμοὶ 
ὅτε τὸν μόνον μοι καὶ φίλον παῖδα φϑονήσας ἀπέκτεινεν, ἥκω 10 
πρὸς σὲ καὶ δίδωμί cor ἐμαυτὸν δοῦλον καὶ σύμμαχον, σὲ δὲ 
W I 110 τιμωρὸν αἰτοῦμαι γενέσϑαι μοι." Κῦρος δὲ ἀπεκρίνατο “ἥνπερ, 
D ὦ Γωβρύα, ὅσα φὴς xci φρανῇς, Ó6youot τε ixévg» σὲ καὶ 
τιμωρήσειν σοι τοῦ παιδὸς τὸν φόνον σὺν ϑεοῖς ὑπισχνοῦμαι." 
6 δέ “ἐπὶ τούτοις" ἔφη “ἀληϑεύων ἐγὼ δίδωμί σοι τὴν ἐμὴν 15 
xal λαμβάνω τὴν σὴν δεξιάν." ᾿ 
Ἐπεὶ δὲ ταῦτα ἐπράχϑη ἀπιέναι κελεύεε τὸν Γωβρύαν ἔχαντα 
καὶ τὰ ὅπλα. xal ὃ μὲν ἀπήει" αἱ δὲ ῆδοι παρῆσαν ἐξῃρη- 
κότες Κύρῳ τὴν καλλίστην σκηνὴν καὶ τὴν Σουσίδα γυναῖκα ἢ 
καλλίστη λέγεται ἐν τῇ lola γυνὴ γενέσϑαι, καὶ μηυσουργοὺς δὲδ0 


6 ἄρχων (v ab al. m. add. videtur) A. 7T χάλια À1 Xeno- 

hon χιλέαν vel, secundum meliores. libros, qp τριακοσέαν. 
ϑ ὧν Α. . 418 φρονῇρ A, φρονεῖ PW.  .. . τε} σε A. 
15 ἀληϑευομένοις vel ἀληθευόμενος Xenophon, qui haec Cyro 
tribuit. 18 ἀπίη A. 


 Fowrns, Cap. 19, Xenophontis de Cyri disciplina 4 6—5 8. 


bituros ubi equis insederimus atque etiam in terram deciderimus." vocatis 
tribunis equos sorte aequaliter inter eos distribui iubet. 

19. Interea Gobryas Assyrjus, homo senex, cum equestri comi- 
tatu adest, seque ad Cyrum spectandum admitti petit. ad quem addn- 
ctus "domine" inquit, "ego sum genere Assyrius, arcemque validam 
habeo et amplae dicioni impero. sunt mihi et ad mile equites, quos 
regi Ássyriorum praebere fui solitus, cuius summa amicitia fui usus. 
postquam vero is a vobis interiit, eius vero filius, mihi inimicissimus 
ob filium meum unicum et carissimum ex invidia interfectum, regnum 
suscepit, ad te venio, meque tibi trado servum et commilitonem, petens 
ut iniuriam mihi factam ulciscaris," Cyrus respondet "si, Gobrya, ita 
sentis ut loqueris, te et supplicem suscipio et caedem filii tui me ultu- 
rum deo iuvante polliceor." tum Gobryas "horum in fidem do tibi 
meam dextram et accipio tuam." | 

His actis, et Gobrya cum armis dimisso, Medi aderant, qui 
Cyro pulcherrimum tabernaculum et Susianam mulierem quae Asiana- 
rum pulcherrima faisse traditur οὐ duas musicas praestantissimas, Cya- 


ANNALIUM III 19. 219 


δύο τὰς χρατίστας, καὶ Κυαξάρῃ và δεύτερα" τὰς δὲ περισσὰς 
σκηνὰς Κύρῳ παρέδοσαν ὡς τοῖς Πέρσαις γένοιντο. ὃ δὲ Κῦρος 
τὸ μὲν τοῦ Κυαξάρου φυλάττειν ἐχέλευσε τοὺς ἐχεένου οἰχειοτώ- 
τους; καί “ὅσα ἐμοὶ δίδοται, ἡδέως" ἔφη “δέχομαι. καλέσας P T 154 
δ δὲ Ἡράσπην Ἰϊῆδον, ὃς ἦν αὐτῷ ἐκ παίδων ἑταῖρος, ἐκέλευσε" 
διαφυλάξαι αὐτῷ τὴν γυναῖκα καὶ τὴν σκηνήν. ἦν δὲ αὕτη "μὲν 
γυνὴ ᾿Αβραδάτου τοῦ Σούσων βασιλέως, ὃς ἁλισχομένου τοῦ 
στρατοπέδου o) παρῆν, πεμφϑεὶς περὶ συμμαχίας παρὰ τοῦ 
“Δσσυρίου πρὸς τὸν Βακτρίων βασιλέα, ξένος ὧν ἐκείνῳ. 

ἼΟ Πρωΐ δὲ ἀναστάντες ἐπορεύοντο πρὸς Γωβρύαν Κῦρος 
ἔφιππος καὶ οἱ Περσῶν ἱππεῖς γενόμενοι εἰς δισχιλίους. δευτε- 
ραῖοι δὲ ἀμφὶ δείλην ylvovras εἷς τὸ Γωβρύα χωρίον αὐτοὶ καὶ 
οὗ σύμμαχοι. μαϑὼν οὖν ἐκεῖ ὅτι τοῖς “Ἀσσυρίοις ἐν Βαβυλῶνι 
πολλαπλασία τῆς πρώην δυνάμεως παρεσχεύασται, “ἄγε ἡμᾶς 

15 εὐθὺ τὴν ἐπὶ Βαβυλῶνος" ἔφη. ὡς δὲ πορευόμενοι τεταρταῖοι B 
πρὸς τοῖς δρίοις τῆς Γωβρύου χώρας ἐγένοντο, xal ἔν τῇ πολεμίᾳ 
ἤδη ἐτύγχανον, τοὺς μὲν πεζὸῦς καί τινας τῶν ἱππέων κατέσχε 
πρὸς ἑαυτόν, τοὺς δ᾽ ἄλλους ἱππεῖς ἀφῆκε καταϑεῖν, κελεύσας 
τοὺς μὲν ὅπλα ἔχοντας τῶν ἐντυγχανόντων αὐτοῖς κατακαίνειν, 

δοτοὺς δ᾽ ἄλλους καὶ λείαν ὅσην ἂν λάβωσι πρὸς αὐτὸν ἄγειν. 
ἐχέλευσε δὲ καὶ τοὺς Πέρσας συγκαταϑεῖν. καὶ ἦχον πολλοὶ μὲν 
«αὐτῶν καταχεχυλισμένοε ἀπὸ τῶν ἵππων, πολλοὶ δὲ λείαν ὅτι 


4 Κύρῳ] κύκλῳ Α. 4 δέδοτε Xenophon. 6 αὖ 
yop) Α, αὕτη ἢ γυνὴ Xenophon. . 11 of add A Xenophon. 
15 οὐθὺ &àdd Α Xenophen ᾿᾿ βαβυλῶνορ A Xenophon, 
Βαβυλώνα PW. 


b 


xari vero secundaria munera elegerant. supervacua tabernacula Cyro 
tradiderunt ut eis Persae uterentur. Cyrus quae Cyaxari destinerant 
ab illius intimis asservari iubet: quae sibi data essent, grato animo se 
accipere ait. Araspi Medo ἃ pnero amico custodienda tradit et taber- 
nuaculum et mplierem, erat ea uxor Ábradatae Susiorum regis, qui dum 
castra caperentur abfherat legatus δὰ petendam Bactriamorum regis 
societatem , hospitis sui. 

Mane Cyrus eques cum Persico equitatu, duobus milibus numero, 
ad Gobryam proficiscitur; ac die altero et ipsi et eorum socii in Go- 
bryae arcem perveniunt. ibi cum didicisset Assyrios Babylone longe 
maiores copias prius habuissent comparasse, Babylonem se duci 
iubet. quarto die cum ad. fines Gobryanae dicionis pervenissent et jam 
in hostili agro versarentur, pedites et equitum nonnullos apud se reti- 
net, reliquos. equites excmrrere iubet et quos armatos invenerint oeci- 
dere, caeteros et omnem praedam ad $e adducere, cum iis Persarum 
etiam quosdam emisit; quorum multi equis devoluti, multi etiam maxima 


9516. IOANNIS ZONARAE. 


πλείστην ἄγοντες. εἶτα πρὸς Βαβυλῶνα jj ὥσπερ ἐν μάχῃ 
παραταξάμενος. ὡς δ᾽ οὐκ ἀντεξήεσαν οἱ ᾿“σσύριοε, ἐκέλευσεν 
ὃ Κῦρος τὸν Γωβρύαν προσελάσαντα εἰπεῖν, ᾿εἰ βούλεται ὃ βασι- 
λεὺς ἐξιὼν ὑπὲρ τῆς χώρας μάχεσθαι, καὶ αὐτὸς GU». ἐκείνῳ 

C μάχοιτο ἄν" εἰ δὲ μὴ ἀμυνεῖ τῇ χώρᾳ, ὅτι. ἀνάγκη τοῖς κρατοῦσιδ 
πείϑεσϑαι. ὃ μὲν δὴ Γωβρύας προσελάσας ταῦτα εἶπεν" ὃ δ᾽ 
ἸΜσσύριος πέμψας ἔλεγεν “ὃ δεσπότης ὃ σός, ὦ Γωβρύα, ἄντα- 
ποκρίνεται, ἐὰν βούληαϑε μάχεσϑαι, ἥκετε εἷς τριακοστὴν ἡμέ- 
ραν" νῦν δ᾽ οὔπω ἡμῖν σχολή" ἔτι γὰρ παρασκευαζόμεϑα." 

Καὶ ὃ μὲν ἀπήγγειλε ταῦτα τῷ Κύρῳ" ὃ δὲ ἀπήγαγε τὸ 10 
στράτευμα. καὶ τὸν Γωβρύαν περὶ τοῦ Γαδάτα ἤρώτα. ὃ δὲ 
Γαδάτας βασιλέως τινὸς ἦν vióc, ἑταῖρος τοῦ 2aovolov, ὃν συμ-- 
πίνοντα αὐτῷ συλλαβὼν ἐξέτεμε καὶ ἐκτομίαν ἐποίησεν" ὃς τοῦ 
πατρὸς αὐτοῦ τελευτήσαντὸς τότε τὴν βασιλείαν εἶχεν εὐνοῦχος ὦν. 

D πρὸς τοῦτον οὖν ἀπιέναι τὸν Γωβρύαν ἤϑελε καὶ ἄγειν πρὸς ἑαυ-- 16 
τόν. ὃ δὲ ἀπῆλθε. καὶ ἐντυχὼν καὶ ὅσα παρὰ Κύρου ἐνετάλϑη 
εἰπὼν 0 μὲν ἐπανῆλθεν, ὃ δὲ Γαδάτας τῷ ᾿“Ισσυρίῳ συμμαχεῖν 
προσποιούμενος, καὶ φρούριόν τι τοῦ “Ἀσσυρίου πρόβολον ὃν τοῦ 
πολέμου δόλῳ κατασχών, καὶ τῷ Κύρῳ αὐτὸ παραδούς, ἦλϑε 
καὶ αὐτὸς πρὸς Κῦρον. καὶ δεξιωθϑείς “ὦ Γαδάτα" ἤκουσε, 30 

“παῖδας μὲν ὡς ἔοικε ποιεῖσϑαί σε ἀφείλετο ὃ ᾿Ασσύριος, οὐ 

μέντοι καὶ κτᾶσϑαι φίλους ἐστέρησεν. ὃ μὲν οὖν τοιαῦτα εἶπε. 


1 ἄγοντες] φέροντες A: illud Xenophon. 2 ἐξέεσαν À: Xeno- 
hon ἐντεεξήεσαν.. 8 προσπελάσαντα À. 9 ἡμῶν Α. 
1 Γαδάτα) γαδάτου Α hic et infra. 16 καὶ ante ὅσα om A. 


19 αὐτὸ] αὐτῷ Α. 


praeda parta redierunt, deinde versus Babylonem progreditur instructa 
velut ad praelium acie. cum Assyrii non egrederentur, iubet Gobryam 
adequitare ad moenia et dicere, si velit rex egredi in aciem et pro 
regione dimicare, se illi pugnae copiam facturum; sin regionem non 
defenderit, necesse fore ut pareat victoribus. quae cum Gobryas di- 
xisset, Ássyrius misit qui ei diceret "dominus tuns, Gobrya, respondet, 
si pugnare velitis, ut in diem trigesimum redeatis: nondum enim nobis 
esse otium, qui adhuc instruamur. 

: His renuntiatis Cyrus exercitu reducto Gobryam de Gadata rogat: 
qui cum regis filius et Assyrii sodalis esset, in convivio ab illo com- 
prehensus et castratus, patre mortuo regnum eunuchus tenebat. ad 
eum igitur adducendum mittit Gobryam; qui iussa et mandata. regis 
exsecutus rediit. Gadatas autem cum Assyrii societatem simularet, et 

castellum quoddam Assyrii occupasset, bellum inferenti impedimento 
futurum, eo tradito humaniter a Cyro excipitur cum hac oratione: 
Assyrius tibi, Gadata, prooreandi liberos facultatem ademit, non etiam 


ANNALIUM ΠῚ 20. 211 


τοῦ δὲ φρουρίου ὑπὸ τὸν Κῦρον γεγενημένου, καὶ Καδούσιοι καὶ 
Σάχαι καὶ Ὑρκάνιοι πλείους συνεστρατεύοντο αὐτῷ. ἐπὶ τούτοις 
προσέρχεται Κύρῳ ὃ Γαδάτας λέγων ὡς ὃ ᾿Ασσύριος περὶ τοῦ 
φρουρίου πυϑόμενος καὶ χαλεπήνας συσχευάζοιτο εἷς τὴν ἐμὴν P I 155 
5 ἐμβαλεῖν χώραν. “ἐὰν οὖν ἀφῇς με, τὰ τείχη ἂν πειραϑείην 
διασῶσαι" τῶν δ᾽ ἄλλων μείων μοι λόγος." ἤρετο οὖν ὃ Κῦρος 
“ἐὰν ἴῃς, πότε ἔσῃ οἴκοι;" ὃ δέ “εἰς τρίτην" ἔφη “δειπνήσω ἐν W 1111 
τῇ ἡμετέρᾳ." “ἐγὼ δέ" ἔφη ὃ Κῦρος “ποσταῖος ἂν ἐκεῖσε ἀφι-- 
κοέμην σὺν τῷ στρατεύματι; καὶ 0 Γαδάτας “οὐχ ἂν δύναιο 
10 ἀπεχρένατο “δέσποτα, εἰ. μὴ ἐν ἕξ ἢ ἑπτὰ ἡμέραις ἐλϑεῖν." καὶ 
0 Κῦρος “σὺ τοίνυν" ἔφη “ἄπιϑι τάχιστα, ἐγὼ δ᾽ ὡς ἂν δυναί- 
μην πορεύσομαι." καὶ ὃ μὲν Γαδάτας ànju, ὁ δὲ Κῦρος τοῖς 
ἄρχουσε τῶν συμμάχων εἶπε δεῖν τῷ Γαδάτᾳ ἐπαμῦναι παρὰ τοῦ 
Aoovolov πολεμουμένῳ, ἀνδρὶ εὐεργέτῃ. καὶ πάντες συνέφασαν. B 
50 dé “ἐπεὶ καὶ ὑμῖν συνδοκεῖ" ἔφη, “ἄγετε πορευσώμεϑα, ἵππων 
τε καὶ ἀνδρῶν τοὺς δυνατωτάτους λαβόντες καὶ τριῶν ἡμερῶν τὰ 
ἐπιτήδεια, ἵν᾽ εὔζωνοι ἴωμεν. οὕτω δὲ συσκευασάμενοι μέσων 
ψυχτῶν τῆς 0000 εἴχοντο, τοῦ Γωβρύου σφῶν ἡγουμένου. 
|». Καὶ ὃ μὲν Κῦρος οὕτως ἀπήει" (20) ἀπιόντι δὲ τῷ Γα- 
ϑοδότα τῶν τις παρ᾽ αὐτῷ δυνατῶν ἐπεβούλευσεν ἐκείνῳ, καὶ πέμ- 
vag πρὸς τὸν Ἀσσύριον ἐδήλου τὴν τοῦ Γαδάτα δύναμιν καὶ ὡς 
qæti, καὶ ἐνεδρεῦσαι. αὐτῷ ἐνετέλλετο, ἵν᾽ οὕτως αὐτόν τε συλ- 


E Καδούσιοι hic et infra codex Ducangii, Καδδούσιοι PW. 
9 ixi] καὶ ἐπὶ A. ὀσ 8 ἡμετέρᾳ] ἡμέρᾳ A. 10 i196» A. 
15 δοκεῖ A. 17 ὦμεν alter codex Wolfii. 22 ἥκει A, 


ἥκειν PW, quae post δύναμιν interpungunt. 
Fowrms. Cep. 20. Xenophontis de Cyri disciplina 5 4—6 1. 


parandi amicos." eo castello subacto Cadusü, Sacae et plures Hyrcani 
se ad Cyrum conferunt. sed Gadatas nuntiat Assyrium ob iacturam 
illam iratum suae dicioni bellum illaturum. si dimitteretur, se loca 
munita defensurum: de caeteris minus esse sollicitum. rogatus a Cyro 
quanto tempore suum regnum attingere posset atque ipse cum exercitu 
consequi, respondet se quidem intra triduum ibi cenaturum, ipsum vero 
ante septem aut octo dies eo pervenire non posse. tum Cyrus "tu 
inquit "quam celerrime abi, ego vero ut potero proficiscar; εἰ con- 
vocatis sociorum principibus , Gadatae homini bene merito qui ab Ássyrio 
oppugnaretur opem esse ferendam ait. iis assensis "quia" inquit "vobis 
idem videtur, eamus, sumptis et viris et equis fortissimis ac tridui 
commeatu, ut expediti simus." sic perati media nocte Gobrya duce 
iter ingrediuntur. : ᾿ 
20. Gadatae vero quidam ex eius magnatibus insidiatus, Assyrio 
vires eius et iter nuntiat; monet ut eum per insidias cum suis compre- 


278. IOANNIS ΖΟΝΆΒΑΕ 


λάβοι τὸν Γαδάταν καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ. ἐπεὶ δὲ ταῦτα ἤχουσεν 
ὃ ᾿Δσσύριος, ἐνήδρευσεν. ὡς δ᾽ ἐγγὺς ὁ Γαδάτας τῆς ἐνέδρας 

C ἐγένετο καὶ ἤδη ἐδόκει εἶναι ἁλώσιμος, ἀκίσταται ἐκ τῆς ἐνέδρας. 
ὁ δὲ τῷ Γαδάτᾳ ἐπιβουλεύων ἐν τούτῳ παίει αὐτὸν καὶ πλήττει 
κατὰ τὸν ὦμον, οὐ μέντοι καιρίως" ποιήσας δὲ τοῦτο c τὸν 
“Ἀσσύριον παραχρῆμα ἀποχωρεῖ καὶ ἐδίωκε σὺν αὐτῷ. οἱ μὲν 
οὖν τοῦ Γαδάτα ἡλίσχοντο, οἱ δ᾽ ἔφευγον τοὺς χαλινοὺς τρέ- 
ψαντες" καὶ ἤδη προσιόντα χαϑορῶσι τὸν Κῦρον. ὃ δὲ ὡς ἔγνω 
τὸ πρᾶγμα, ἐναντίος αὐτοῖς ἦγε τὴν στρατιάν. καὶ οἱ πολέμιοι 
τοῦτον ἰδόντες ἐτράπησαν εἷς φυγήν, καὶ 0 Κῦρος διώχειν ἐκέ- 10 
λευσέν. ἡλίσχοντο τοίνυν καὶ ἄνδρες καὶ ἅρματα, καὶ πολλοὶ δὲ. 
ἐχτείνοντο, καὶ αὐτὸς ὃ τὸν Γαδάτων πλήξας" οἱ δ᾽ ἄλλοε καὶ 
αὐτὸς ὃ ᾿Ασσύριος εἷς πόλιν αὐτοῦ τινα μεγάλην κατέφυγον. καὶ 

. 6 K)gog ταῦτα διαπραξάμενος εἷς τὴν Γαδάτα χώραν ἀναχωρεῖ, 
καὶ ἦεε τὸν Γαδάταν ἐπισχειμόμενος. καί ei ὃ Γαδάτας ἀπήν.- 15 

D τησὲν ἐπιδεδεμένος τὸ τραῦμα, καὶ χάρετας ὡμολόγει λέγων ὡς 
“ἔγωγε τὸ μὲν ἐπ᾽ ἐμοὶ οἴχομαι, τὸ δὲ ἐπὶ σοὶ σέσωσμαι, προ-- 
ϑύμως οὕτω μοι βοηϑήσαντ. Ὁ 

Οἱ δέ γε Καδούσιρι᾽ ὀπισϑοφυλακεῖν τεταγμένοι τότε παρὰ 

τοῦ Κύρου, καὶ μὴ μετασχόντες τῆς διώξεως, βουλόμενοι δὲ καὶ 30» 
αὐτοὶ λαμπρόν τι ποιῆσαε, οὐδὲν τῷ Κύρῳ κοινωσάμενοι KaTa 
ϑέουσι τὴν Βαβυλωνίαν. ἀπιὼν δὲ ὃ σσύριος ἐκ τῆς πόλεως 
οὗ κατέφυγε, συντυγχάνει αὐτοῖς" καὶ γνοὺς μόνους ὄντας ἐπιτέ- 
ϑέται, καὶ τόν τε ἄρχοντα σφῶν ἀποκτείνει xal ἄλλους πολλούς, 


9 ἐναντίως À. 53 κατέφυγεν, ἐνευγχάνει A. 


hendat. Assyrius his auditis insidias ponit. ad quas cum Gadatas per- 
venisset iamque capi posse videretur, insidiator exsurgit et humerum 
eius ferit, non tamen letali vulnere; et statim δὰ Assyrium profectus 
cum eo Gadatam persequitur. cuius equites partim capiuntur, partim 
conversis frenis fugientes Cyrum adventare vident. is re cognita ducit 
contra hostes. qui illum conspicati vertuntur in fugam: Cyrus perse- 
quitur. capiuntur multi et currus et viri, multi occiduntur, et inter 
alios is etiam qui Gadatam vulnerarat: reliqui et ipse Aasyrius ih urbem 
quandam magnam se recipiunt. his peractis Cyrus in Gud tae regionem 
pergit, eum invisurus: Gadatas obligato vulnere ei occurrit, et gratiis 
actis se quantum in se fuerit periisse, sed strenua illius ope conser- 
vatum esse profitetur. | E 

. . Cadusii vero a Cyro in subsidiis collocati oum persecutioni ho- 
sttum non interfnissent, volentes et ipsi egregium facinus edere, Cyro 
inconsulto in provinciam Babyloniam incursionem faciunt. δὲ Assyrius 
egressus urbem quo confugerat, iisque obviam factus, cum solos esse 
vidisset, eos invadit, et principem eorum; cum multis aliis occidit, cae- 


ANNALIUM ΠῚ 20. 270 


καὶ διώξας μέχρι τινὸς ἀκετράπετο. οὗ δὲ τῶν Καδουσίων ἐσώ- 
ζοντο, περὶ δείλην ἦλθον εἰς τὸ στρατόπεδον. ὃ δὲ Κῦρος τοὺς 
μὲν τετρωμένους τοῖς ϑεραπεύσουσι παρεδίδου, τοῖς δ᾽ ἄλλοις 
αὐτὸς προσῆγεν ἐν λόγοις παράχλησιν, καὶ ἄρχοντα ἑαυτοῖς ἐξ P I 156 

ὦ ἑαυτῶν παρήνεε αἱρήσεσθαι. καὶ οἱ μὲν ἕλοντο. ὃ δὲ Γαδάτας 
ἧκε κομίζων τῷ Κύρῳ δῶρα παντοῖά τε καὶ πολλὰ καὶ πλείστους 
Ἵππους. ὁ δὲ Κῦρος τοὺς μὲν ἵππους ἔφη ὀέχεσθαι, ἵν᾽ ἐκπλη-- 
φώσῃ τὸ Περδικὸν ἱππικὸν καὶ εἰς μυρίους περισταῖεν αὐτῷ οἱ 
ἱππεῖς, τὰ δὲ χρήματα ἀπαγαγεῖν αὐτῷ ἐνετέλλετο καὶ φυλάττειν 

Φἔατ᾽ ἄν καὶ αὐτὸν ἀντιϑωρεῖσϑαε γνοίῃ δυνάμενον. καὶ παρήνει 
φὴν πόλιν αὐτοῦ ὑπὸ φυλακὴν ποιήσασϑαι ἀσφαλῆ, αὐτὸν δὲ 
αὐτῷ συστρατεύεσθαι. καὶ ὃ Ταδάτας ἥσϑη τῇ συμβουλῇ, 
evoxevagdusvóg τε τῷ Κύρῳ συνείπετο. ἐπεὶ δὲ πορευόμενος 
οὕτως εἰς τὰ μεϑόρια τῶν Σύρων καὶ ηήδων ἀφίκετο, ἐνταῦϑα 

δτρία ὄντα τῶν Σύρων φρούρια τὸ μὲν ἕν αὐτὸς προσβαλὼν καὶ B 
βιασάμενος ἔλαβε, τὰ δὲ δύο φοβῶν μὲν ὃ Κῦρος πείϑων δὲ ὃ 
Ταδάτας παρεσκεύασαν παραδοῦναι τοὺς φυλάσσοντας. 

Bita πέμπει πρὸς Κυαξάρην ἀξιῶν ἥκειν εἰς τὲ στρατό- 
πεδον, ὅπως περὶ ὧν ἂν δέοιντο βουλεύσαιντος καὶ ὃ μὲν ἄγγε- 

M Aoc ᾧχετο" 6 δὲ Κῦρος ἐκέλευσε τὴν σχηνὴν ἣν oi Mos τῷ 
Κυαξάρῃ ἐξεῖλον κατασκευάσαι ὡς βέλτιστα τῇ τέ ἄλλῃ. παρα-- 
σχευῇ καὶ τῷ γυναῖκα εἰσαγαγεῖν εἷς τὸν γυναικῶνα τῆς σκηνῆς, 
καὶ σὺν ταύτῃ τὰς μουσουργοὺς αἵπερ τῷ Κυαξάρῃ ἐξήρηντα. W I 112 

9 τοὺς — ϑεραπεύσουσι À, τοῖς μὲν θεραπεύσουσι τοὺς τετρω- 
μένους PW. 12 συστρατεύσασϑαι A. 13 συσκευασάμενος Α, 


συσκευαζόμενος PW. 14 οὗτος Α. — 15 ὄντα Α, ὄντα τὰ PW. 
19 περὶ ὧν οπι Α. 


teros aliquamdiu persequitur. qui ex Cadusiis evaserant, sub vespe- 
ram in vastra revertuntur, Cyrus vulneratos tradit medicis: reliquos 
ipse. consolatus monet ut suae gentis ducem eligant. interea Gadatas 
multa οἱ omnis generis munera offert et equos plurimos. Cyrus equos 
se accipere ait, ut equitatum Persicutn ad numerum decem milium ex- 
pleat; Docuniam auferre iubet et servare donec et ipse eum remunerari 
poseet. suadet ut urbem suam accurate custodiat, ipse vero secum 
proficiscatur. Gadatas consilio delectatus, compositis suis rebus Cyrum 
comitatur. cum ad confinia Syrorum et Medoram perventum esset, 
mbi tria erant Syrerum castella, unum, Cyrus vi capit; reliqua duo ipse 
terrere, Gadatas persuadendo, ut & custodibus dederentur efficiunt. 

. His factis ad Cyexarem mittit ut in castra veniat, quo quid facto 
opus esset deliberarent; et tabernaculum ei a Medis attributum quam 
pulcherrime exornari iubet, et reliquo apparatu, et muliere cum musicis, 

uae illi electae. erant, in peculiare conclave introducta. aceepto nuntio 
cnm Medis equitibus qui manserant proficiscitur. eius adventu 


—uuur 


| H * 
— 


j 280 IOANNIS ZONARAE — 


LH 


; ἐν τοσούτῳ δὲ 6 ἄγγελος τὰ παρὰ τοῦ Κόρον τῷ Ἀναξάρῃ ἀπήγ- 

» γειλε, καὶ ὃς ἐπορεύετο σὺν τοῖς παραμείνασεν ᾿αὐτῷ τῶν Ἰήδων 

(Ὁ ἱππεῦσιν. ὧς δ᾽ ἔγνω προσιόντα αὑτὸν ὃ Κῦρος, λαβὼν τούς τε 

| τῶν Περσῶν ἱππέας, πολλοὺς ἤδῃ ὄντας, καὶ τοὺς Ἰήδους 

. παρόντας καὶ τοὺς “Ἀρμενίους καὶ τῶν ἄλλων συμμάχων τοὺς 5 
εὐιπποτάτους, ἀπήντα, ἐπιδεικνὺς τῷ Κυαξάρῃ τὴν δύναμιν. 
ó δὲ ἰδὼν τῷ Κύρῳ μὲν πολλούς τε καὶ ἀγαθοὺς ἑπομένους, 
ἑαυτῷ δὲ ὀλίγην ve καὶ ὀλίγου ἀξίαν ϑεραπείαν, ἄτιμόν τι αὐτῷ 
ἔδοξεν εἶναι, καὶ ἄχος αὐτὸν ἔλαβε, καὶ εἰς φανερὰ κατήνεκτο 
δάχρυα. ὃ δὲ Κῦρος ἰδίᾳ τοῦτον ἀπολαβόμενος xal παρακαϑίσας 10 
διειλέχϑη, xol τῆς ὀργῆς καὶ τῆς λύπης pora τὸ αἴτιον. καὶ 
πολλά τε εἰπὼν καὶ ἀκούσας, τέλος “πρὸς ϑεῶν" ἔφη, “ὦ ϑεῖε, 
παῦσαι τὸ νῦν ἔχον μεμφόμενός μοι, ἐπειδὰν δὲ πεῖραν ἡμῶν 
λάβῃς πῶς ἔχομεν πρὸς σέ, τότε um ἢ χάριτας ὁμολόγεε ἢ 

D μέμφου." καὶ ὃ Κυαξάρης κατέϑετο" ὃ δ᾽ ἐφίλησεν αὐτὸν 15 
προσελθών. καὶ ὡς εἶδον οἱ ἸΠῆδοί τε καὶ οἱ Πέρσαι καὶ οἱ 
λοιποί, ὑπερήσϑησαν. ἀναβάντες οὖν τοὺς ἵππους ὃ Κῦρος καὶ 
ὃ Κυαξάρης ἄπήεσαν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον. . καὶ ἐπὶ τὴν ἐξῃρη- 
μένην αὐτῷ σκηνὴν τὸν Κυαξάρην ἀπήγαγον. οἱ δὲ Μῆδοι ἤεσαν 
πρὸς αὐτὸν δῶρα ἄγοντες, "ἕκαστος ἕν γέ τι ὧν εἰλήφει τὸ κάλ’ 30 
λιστον. ἐπεὶ δὲ ὥρα δείπνου ἦν, ὃ μὲν Κυαξάρης ἀμφὶ δεῖπνον 
εἶχε, ὃ δὲ Κῦρος ὡς ἂν αὐτῷ παραμείνοιεν οἱ σύμμαχοι ἐφρόντιζε, 
καὶ συλλέξας τῶν φίλων τοὺς ἱκανοὺς τὰ δέοντα συμπράττειν 
αὐτῷ, μηχανᾶσϑαι ἠξίον ὅπως πείσαιεν τοὺς συμμάχους μὴ 


E 


10 ἰδίᾳ om A. 11 τῆς prius om A. 19 ἤεσαν A Xeno- 
phon, ἐξήεσαν PW. 


ito Cyrus cum Persicis equitibus, qui multi iam erant, et Medis 
qui aderant et Armeniis caeterorumque sociorum equitibus optimis ob- 
viam progreditur, ut copias Cyaxari ostentaret. is vero cum illum 
multos viros praestantes sequi, sibi vero exiguum et vilem esse comi- 
tatum videret, ignominiosum quiddam esse ratus, prae dolore in mani- 
festas lacrimas erupit. Cyrus eo seducto causam irae et doloris quae- 
rit, et multis verbis ultro citroque factis denique "per deos" inquit, | 
"avuncule, desine me in praesentia culpare; sed ubi expertus fueris | 
quomodo erga te affecti simus, tum mihi vel gratias agito vel iniurium 
ezxprobrato." his verbis delinitam hominem osculatur. quo viso Medi, [Ἢ 
Persae et caeteri supra modum sunt gavisi. Cyrus autem et Cyaxares 1 
conscensis equis in castra pervenerunt, Cyaxari in tabernacmlum suum - 
perducto Medi ordine munera offerunt, unum saltem ex iis quae quis- | 
que pulcherrima nactus erat. cum cenae tempus esset, Cyaxares epulis , 
induigebat: Cyrua autem de retinendis sociis sollicitus, convocatis ami- , 
cis ad rem bene gerendam idoneis, petebat ut elaboraremt ne sodi | 


ANNALIUM III 91: 281 


ἀποστῆναε αὐτῶν ἀλλ᾽ ἐπαρήγειν ἔτι. τῇ δ᾽ ὑστεραίᾳ πρὸς P I 157 
Ἀναξάρην ἅπαντες συνελέγησαν. καὶ πρὶν ἐντυχεῖν ἐκείνῳ προσ-- 
yo» οἱ φίλοε τῷ Κύρῳ ἄλλος ἄλλο τῶν ἐϑνῶν τῶν συμμάχων, 
δεομένων αὐτοῦ μέκειν καὶ συμμετέχειν τοῦ πολέμου αὐτῷ. 

δ 21. Ἐν τούτῳ δὲ Κυαξάρῃς τῆς σκηνῆς ἐξελϑών “ἄνδρες 
σύμμαχοι" ἔφη, “σχοπεῖν δέον πότερον στρατεύεσθαι Ert καιρὸς 
εἶναι δοκεῖ ἢ διαλύειν ἤδη τὴν στρατιάν." ἕκαστος οὖν παριὼν 
ἔλεγε, καὶ πάντας στρατεύεσϑαι δεῖν γνώμην ἔδοσαν. ἐπὶ πᾶσε 
δὲ ὁ Κῦρος εἶπεν “οὐδ᾽ ἐμὲ λανθάνει, ᾧ ἄνδρες; ὡς εἰ διαλύ.: 

30 cour» τὸ στράτευμα, τὰ μὲν ἡμέτερα γένοιντ᾽ ἂν ἀσϑενέστερα, 
τὰ ὁὲ τῶν πολεμίων αὐξήσεται. ἀλλ᾽ ὁρῶ ἡμῖν ἀντιπάλους B 
προσιύντας οἷς οὐ δυνησόμεθα μάχεσθαι. προσέρχεται γὰρ χει- 
μὼν καὶ τῶν ἐπιτηδείων ἔλλεεψις. τὰ μὲν γὰρ ἀνήλωται nag" 
ἡμῶν, τὰ δὲ δι᾽ ἡμᾶς ὑπὸ τῶν ἐναντίων ἀναχεχόμισται elc ἐρύ- 

B» ματὰ. τίς οὖν λιμῷ καὶ ῥίγει μαχόμενος στρατεύεσθαι δύναιτ᾽ soi. 
ἄν; δοχῶ δὲ χρῆναι τὰ μὲν τῶν ἐναντίων παραιρεῖν ὄχσρώματα, 
ἑαυτοῖς δὲ πλεῖστα ποιήσασϑαι ὀχυρά. ἐὼν γὰρ φρούρια ἡμῖν 
γένηται, ταῦτα τοῖς μὲν πολεμίοις ἀλλοτριώσει τὴν χώραν, ἡμῖν 
δὲ εἷς λυσιτέλειαν ἔσται." ὡς. δὲ ταῦτά τε καὶ πλείω ἐρρήϑη .1. 

PAD» τοιαῦτα, πάντες συμπροϑυμήσεσϑαι ιταῦτ᾽ ἔφασαν καὶ ὃ Kva- C 


8 ἄλλο ἄλλο À.  Α δεομένων. A, δεόμενοι PW: illud e Xeno- 


phonte. 8 πάντες 10 γίψοιντ᾽ A, γίγνοιτ᾽ Xenophon, 
γένοιντ᾽ PW. 19 τοιαῦτα ἐρρήϑη A. 20 πάντες À, 
. δεάντα PW. συνπροϑυμηϑήσεσθαι À.. 


FomtEs. Cap. 21. Xenophontis de Cyri disciplina ὁ 1. 


discederent, sed diutius manerent atque auxilio essent. .postridie ad 
Cyaxarem omnes conveniunt: quem prius quam alloquerentur, Cyro 
amici alius aliam gentem adducebant, orantem ut permaneret et belli 
conficiendi adiutor esset. , 

21. Interea Cyaxares tabernaculo egressus "socii" inquit, " deli- 
berandum est utrum adhuc militandi tempus esse videatur an exercitus 
jam sit dimittendus." singuli igitur progressi sententias dixere, et omni- 
bus militandum esse visum est. post omnes Cyrus "non me latet" in- 
quit, "viri, si copias dimiserimus, nostras opes tenuiores, hostium 
suctiores fore. sed video nos ab hostibus invadi quibus pares esse non 
poterimus. instant enim hiems et penuria commeatus, nam alia sunt ἃ 
nobis absumpta, alia propter nos ab hostibus in munitiones comportata. 
quis autem, si cum ore et fame pugnandum sit, militare queat 

o vero arces hostium intercipiendas, nobis vero quam plurimas muni- 
tones parandas esse censeo, nam si nos castella habuerimus, ea et 
provinciam hostibus adiment et nobis opportuna erunt." his e& pluri- 

in hanc sententiam dictis, omnes se strenuós fore adiutores dixe- 


282 IOANNIS. ZONARAE 


Edogc αὐτός, καὶ μηχανὰς ποιήσειν κατέϑεντο πολιορκητικάς. 
Κῦρος δὲ γναὺς διατριβὴν ἔσεσϑαι ἀμφὶ ταῦτᾳ, τὸ μὲν στρά- 
τευρια. ἐν ἀσφαλεῖ ἐποιήσατο, ἐξῆγε δὲ elg προνομάς, ἵνα τε 
ἄφϑονα ἔχοιεν. τὰ χρειώδη, καὶ ἵνα μᾶλλον ἁγιαίνοιεν κοπιῶντες, 
καὶ ὅπως τῆς εὐταξίας ὑπομεμνίσκχοιντα. τς 6 
"Ex δὲ Βαβυλῶνος ἰόντες αὐτόμολοι ἔλεγον ὡς ὃ Ασσύριος 
οἴχοιτο ἐπὶ ““υδίαν πολλὰ. τάλαντα χρυσίου καὶ ἀργυρίου ἄγων 
καὶ κόσμον παντοδαπόν. ὃ μὲν οὖν ὄχλος ὃ στρατιωτικὸς ἔλεγεν 
ὑπεχείϑεσθαε αὐτὸν ἤδη δεδιόέα τὰ χρήματα, ὃ δὲ Κῦρος ἔλεγεν 
D οἴχεσθαι τὸν “Ἀσσύριον συμμάχους ζητοῦντα, καὶ wg μάχης C610 
. δεῆσον ἀντιπαρεσκευάζετο, ἔδοξε δ᾽ αὐτῷ καὶ κατάσχοπον ἐπὶ 
aula» πέμψαι, ἵν᾽ ὅ. τὸ πράττῃ ὃ “σσύριος γνῷ. καὶ πρὸς 
τοῦτο ἐπιτήδειος αὐτῷ ὃ “ράσπας ἐδόκει. ὃ τὴν. καλὴν γυναῖκα 
φυλάτεων, ὃς ληφϑεὶς ἔρωτε. τῆς γυναικός,. προσήγαγε λόγους 
1.118 αὐτῇ, ἡ δὲ ἀπέφησε καὶ ἦν πιστὴ τῷ ἀνδρὶ χαὶ ἀπόντι" οὗ 15 
μέντοι καξεῖπε τοῦ ᾿ἀράσπου πρὸς Κῦρον. ἐπεὶ δὲ ὃ ἐρῶν ἠπείλει 
αὐτῇ ὡς εἰ μὴ ἑκοῦσα ἐνδοίη ἄκουσα ποιήσειε τοῦτο; δείσασα τὴν 
βίαν πέμπει τὸν εὐνοῦχον πρὰς τὸν Κῦρον καὶ κελεύει πάντα 
P 1 168 εἰπεῖν... 0 δὲ ἀχούσας ἐγέλασε, καὶ πέμπεε ᾿Ἰρτάβαζον σὺν τῷ 
εὐνούχῳ, κελεύσας εἰπεῖν. αὐτῷ μὴ βιάζεσθαι -τοιαύξην γυναῖκα, 30 
πείϑειν δὲ εἰ δύναιτο οὐκ ἔφη κωλύειν. ὃ δὲ ράσπας ἀκούσας 
ταῦτα τὸ μὲν ὕπ᾽ αἰσχύνης τὸ δ᾽͵ ὑπὸ φόβου τῇ λύπῃ καταβε- 


3 δὲ AW,omP.. 1 s iren A. 16. ἐπέφην p» Α, αἱ 
videtur. ' 16 ἀσπκάρου À. er 22 φόβον A. 
. ] . ἢ t sg 


3 


runt, ipseque Cyaxares; et machinas obsidionales moliri decreverunt. 
Cyruà vero, qui eam trem brevi confici non posse videret, exercitum 
in tata deductum praedatum eduxit, ut.et victus abunde suppeteret 
et labore valetudo militum firmaretur et disciplina militaris conser- 
varetur. 

, Intereà transfugae Babylonii nuntiant Assyrium in Lydiam pro- 
ficisci et mulum aur) argentique οὐ omnis generis ornamenta secum 
avehere, id cum turba militaris ita interpreteretur, quasi metuens sibi 
opes suas apud amicos deponeret, Cyrus. contra, eum socios quaesitum 
abisse dicens, se ad instruebat, exploraterem in Lydiam mis- 
surus Araspem: nam is eai ad rem aptissimus videbatur, qui amore 
gatus formosae mulieris quam custodiebat, frustra illam appellarat, 
fidei coniugalis erga maritum etiam absentem non oblitam. neque tamen 
bl Cyro mulier ante dixit, quam amator comminatus esset, sj ultro nollet 
obsequi, vel invitam facturám. tum demum vim verita per eunuchum 
c nuntiat omnia. qui re audita risit, et Artabaze cum eunucho 
misso mandat ne tali matronae vini inferret; sed si persuadere possit, 
se non obstáre, ob haec Araspem partim pudore partim meta pertur- 


ANNALIUM. ΠῚ 91. 383 


βάπτιστος ὃ οὖν Κῦρος γνοὶς τοῦτο ἐχάλεσεν αὐτὸν ἰδία καὶ 
ἔφη “παῦσαι, Ἰράσπα, φοβούμενός τε καὶ αἰσχυνόμενος. «ἐγὼ 
γὰρ ϑεούς τε ἀχούω ἔρωτος ἡττᾶσϑαι, καὶ ἀνθρώπους οἶδα καὶ 
μάλα φρονίμους ola πεπάνϑασιν ὑπὸ ἔρωτος. καί σοι δὲ τούτου 
ὅ ἐγώ εἶμε αἴτιος, ὅς σε τοιούτῳ ἀμάχῳ συγκαϑεῖρξα πράγματι. 
καὶ ὃ “ράσπας ὑπολαβὼν εἶπεν “ἀλλὰ σὺ μέν, ὦ Κῦρε; καὶ 
ταῦτα πρᾷος εἶ καὶ συγγνώμων τῶν ἀνθρωπίνων ἁμαρτημάτων, Β 
ἐμὲ δὲ οἱ ἄλλοι ἄνϑρωποι κακαδύουσι τῷ ἄχει. οἱ. μὲν γὰρ 
ἐχϑροὶ ἐφήδονταί μοι, οἱ δὲ φίλοι συμβουλεύουσιν ἐκποδὼν γενέ- 
Ἐοσϑαι μήτι καὶ πάϑω ὑπὸ σοῦ." καὶ ὃ Κῦρος εἶπεν “εὖ τοίνυν. 
σϑε ὅτε ταύτῃ τῇ δόξῃ ἐμοί ve χαρίσασϑαι δυνήσῃ καὶ τοὺς 
συμμάχους ὠφελῆσαι." — "djs ydg" ὃ ὃ «“ράσπας ἔ ἔφη “γενοίμην 
aoc χρήσιμος ἐν χαιρῷ." “εἰ τοίνυν" ἔφη “προσποιησάμενος 
api φέύγειν εἷς τοὺς πολεμίους ἔλϑοις, πιστευϑήσῃ ὑπ᾽ ἐχείνων.ἢ 
15" ναὶ μὰ 4? ἔφη ὃ Moáonuc “καὶ ὑπὸ τῶν guy." . “ἔλθοις 
ἄν τοίνυν" ἔφη “πάντα ἡμῖν τὰ τῶν πολεμίων ἀγγέλλων. —— — 
Δ ράσπας μὲν οὖν οὕτως ἐξελθὼν. καὶ. παραλαβὼν τρὺς -. 
πιστοτάτους θεράποντας ᾧχετο, ἡ δὲ Πάνϑεια μαϑοῦσᾳ τοῦτο, Ο 
πέμψασα πρὸς τὸν Κῦρον εἶπε “μὴ λυποῦ, ὦ Κῦρε, ὅτι zig 
— τοῖς πολεμίοις προσῆλθεν" εἶ γὰρ ἐμὲ ἐάσεις πέμψαι πρὸς 
τὸν ἐμὰν ἄνδρα, ἥξει σόι. φίλος "Τράσπου. πιστότερος." καὶ ὃ 
Κῦρος ἐ ἐχέλευσε πέμπειν" 7 δὲ ἔπεμψε. καὶ ὃ ᾿Ἀβραδάτας ὡς 


᾿ 


5 δὰ πράγματι al m. γράφε —* A. 7 καὶ om Α. 
ἀγγέλων Δ. " 


16 ἀγγέλων 11 οὖν om 18 κανϑί α ubique. 


batum et maerore oppressum C " Araspes" inquit, " desine 
timere et verecundari: ego enin e seran cedere amori audio, et quo is 
wel cordatissimos homines. impellere soleat, novi; atque istius culpae 

tibi sum auctor, qui te cum re tam invicta concluserim," δὰ haec 

es "tu quidem" inquit, "Cyre, in his facilis es οἱ ad errata hu- 
mana connivere soles, verum alii hemimes dolore me opprimunt. nam 
et inimici insultant, et amici auctores mihi sunt ,fxceden e medio , ne 
tu quid gravius in me consulas," cui Cyrus "scito" inquit "te ista 
opimone et mihi gratificari οἱ exeroitui prodesse posse." "utinam vero 
inquit Araspes "imn tempore tibi utilis esse possim." "si i tur" inquit 
Cyrus " "te iram meam fugere simulans ad hostes abieris , des tibi ab 
illis habebitur." "immo" inquit Araspes "etiam ab amicis." "aíque 
omnia" inquit Cyrus "hostium consilia nobis renuntiabis." 

Sic Araspes cum fidissimis suorum ministrorum abit: Panthia vero 
disceseu illius cognito Cyrum nuntio misso hortatur me defectione illius 
doleat. : nam si se ad maritum mittere nuntium pateretur, venturum ei 
Amieug Araspe fideliorem. quod cum Cyrus permisisset, atque Abra» 


284 IOANNIS ZONARAE 


ἔγνω τὰ παρὰ Tic γυναικὸς σύμβολα, ἄσμενος πρὸς τὸν Κῦρον 
ἐχώρησεν. ὧς δ᾽ ἦν πρὸς τοῖς σκοποῖς, πέμπει πρὸς τὸν Κῦρον 
εἰπὼν ὃς ἦν. ὃ δὲ Κῦρος ἄγειν αὐτὸν πρὸς τὴν γυναῖκα ἐκέ- 
λευσεν. ὡς δ᾽ ἰδέτην ἀλλήλω ἡ γυνὴ καὶ ὃ βραδάτας, 70nd- 
ζοντο ἀλλήλους ἐκ δυσελπίστων. εἶτα ἔφη ἡ Πάνϑεια τοῦ Κύρου 5 
τὴν ὁσιότητα καὶ τὴν σωφροσύνην καὶ τὴν πρὸς αὐτὴν κατοίκτισιν.. 
D ἐκ τούτου ἔρχεται πρὸς τὸν Κῦρον ὃ Ἀβραδάτας, καὶ λαβόμενος 
τῆς αὐτοῦ δεξιᾶς εἶπεν “ἀνθ᾽ ὧν εὖ πεποίηκας ἡμᾶς, ὦ Κῦρε, 
φίλον σοὶ ἐμαυτὸν δίδωμι καὶ ϑεράποντα καὶ σύμμαχον," καὶ 
ὅ Κῦρος εἶπε “κἀγὼ δέ σε δέχομαι." z 10 
22. "HA9o» δὲ τῷ Κύρῳ παρὰ τοῦ Ἰνδοῦ χρήματα, καὶ 
οἱ ἄγοντες αὐτὰ ἀπήγγελλον αὐτῷ ὅτι ὃ Ἰνδὸς λέγει ὡς “ἥδομαι, 
ὦ Κῦρε, ὅτε μοι περὶ ὧν ἐδέου ἐδήλωσας, καὶ βούλομαί σοι 
ξένος εἶναι, καὶ πέμπῳ σοι χρήματα, κἄν ἄλλων δέῃ μεταπέμπου,. 
* ἀντέταλται δὲ τοῖς παρ᾽ ἐμοῦ ποιεῖν ἃ ἂν σὺ κελεύῃς." ὃ δὲ 16 
Κῦρος dne" κελεύω τοίνυν τοὺς μὲν ἄλλους μένοντας ἔνϑα κατε- 
P 1159 σχηνώσατε φυλάττειν τὰ χρήματα, τρεῖς. δέ μοι ἐλϑόντες ὑμῶν 
"εἰς τοὺς πολεμίους ὡς. παρὰ τοῦ Ἰνδοῦ περὶ συμμαχίας, καὶ τὰ 
bat μαϑόντες, ὃ τι ἂν λέγωρσέ͵ τε καὶ ποιῶσιν ὡς τάχιστα ἀπαγ-- 
γείλατε ἐμαί τε καὶ τῷ Ινδῷ.". "οἱ μὲν δὴ ᾿Τεδοὶ συσχευασάμενοι 30 
τῇ ὅστεραίᾳ ἐπορεύοντο, ὃ δὲ Κϑρος τὰ πρὸς τὸν πόλεμον παρε- 


1 παρὰ] περὶ Α. τὸν om Α. 19 ἀπήγγελον Α, ἀπήγ- 


γειλαν Xenophon, 14 ἄλλων om A. 10. κελεύω τοίνυν 
ξεἔπε Α. ᾿ . mE MEN 
Fowrms. Cap. 22. Xenophontis de Cyri disciplina 6. 2—4. 


datas notas uxoris agnovisset, cupide profectus:cum prope speculas 
venisset, Cyro nuntiandum curat quis sit: Cyrus euni ad.uxorem deduci 
iubet. cum sese vidissent coniuges et post desperatáàm coniunctionem 
consalutassent, Panthia marito Cyri sanctitatem , modestiam et clemen- 
fiam erga se praedicat. deinde Cyrum convenit Abradatas, eiusque 
dextera prehensa ait "pro beneficiis in me collatis meipsum tibi amicum, 
ministrum et socium trado." cui Cyrus "et ego" inquit "te recipio." 
22. Eodem tempore legati ab Indo venere, qni se gaudere aiebat 
quod quibus rebus egeret significasset, et pecuniam mittere: si maiore 
opus esset, ut peteret: et hospitium suum illi offerebat. - mandarat 
praeterea suis ut quidquid a Cyro iuberentur facerent. ad haec Cyrus 
caeteros in suis tabernaculié pecuniam custodire iubet, tres autem ex 
eorum numero proficisci ad hostes, quasi ab Indo ad expetendam illo- 
rum societatem missos, rebusque illorum cognitis quamprimum 'et sibi 
et Indo renuntiare quid molirentur. Indis igitur compositis rebus süis 
postridie profectis, Cyrus omnia quae ad rem bellicum pertinerent 


. ANNALIUM III 22; 285 


σκχευάζετο μεγαλοπρεπῶς. καὶ γὰρ οἱ Πέρσαι ἱππεῖς ἔκπλεῳ ἤδη 
ἦσαν εἰς τοὺς μυρίους, χαὶ ἅρματα δρεπανηφόρα εἷς ἑκατόν, 
καὶ ὃ ᾿᾿βραδάτας “ἕτερα κατεσχεύασεν ἑκατόν, καὶ τὰ ϊηδικὰ 
ἅρματα ἕτερα σενέστησαν ἑκατὸν μετααχευασϑέώντα εἷς τὸν αὐτὸν 
"S τρόπον ἐκ τῆς. Τρωϊκῆς καὶ Zfifivxzc διφρείας" xai ἐπὶ τὰς καμή- 
λους δὲ. Térayuévor ἦσαν δύο ἐφ᾽ ἑκάστην τοξόται... οὕτω δὲ. 
διατιϑεμένων τῷ Κύρῳ τῶν τοῦ πὸόλέμου ἦχον οἱ Ἰνδοὶ ἐκ τῶν δὰ 1114 
πολεμίων «καὶ ἔλεγον ὅτι Κροῖσος ἡγεμὼν καὶ στρατηγὸς ἥρητξαι, 
καὶ πολλοὶ μὲν βασιλεῖς πολλὰ δ᾽ ἔϑνη'ι καὶ Ἕλληνες θδυμμαχήσειν 
10 ἡτοίμασται. ὡς οὖν ταῦτα ἤκουσεν ὃ τοῦ Κύρου. στρατός, ἐν 
φροντίδι. ἐγέγετος ὡς δὲ ἤσϑετο ὃ Κῦρος φόβον διαϑέοντα ἐν 
τῇ στρατιᾷ, διειλέχϑη αὐτοῖς καὶ μετέβαλε πρὸς τὸ εὐθυμότερον- 
εἶτα εἶπε “δοκεῖ μοι, ὦ ἄνδρες, ἐπ᾽ αὐτοὺς ἱέναι ὡς τάχιστα. 
καὶ ἅπαντες συγηγόρευον. Κυαξάρης μὲν οὖν τῶν. ήδων ἔχων 
Ἰδτὸ τρέτον μέρος κατέμενεν ὡς μηδὲ τὰ οἴκοι ἔρημα εἴη, 0 δὲ 
Κῦρος ἐπορεύετο ὡς ἠδύνατο τάχιστα. ὧς δ᾽ oi προϊδντες oxo- 
sol. ἐδόκουν μανθάνειν μετεωριζόμενον καπνὸν ἢ κονιορτόν, “χαὶ . . " 
ἀνθρώπους δρᾶν χιλὸν καὶ ξύλα λαμβάνοντας, εἴκαζον εἶναί που 
πλησίον τῶν πολεμίων τὸ στράτευμα, καὶ τῷ Κύρῳ κατήγγελλον. C 
“οῦ δὲ ἐχείνους μὲν -ἐχέλευσεν ἐπὶ ταῖς σχοπαῖς μένοντας ὃ τι ἂν 
ὁρῷεν ἀπαγγέλλειν, τάγμα δ᾽ ἱππέων ἔπεμψεν elc τὸ πρόσϑεν, 
Tra. τινὰς συλλάβοιεν. οἷ καταδραμόντες εἷς τὸ πεδίον συνέλαβον 
ἀνθρώπους καὶ ἤγαγον. καὶ ἔλεγον οἱ συλληφϑέντες ὡς ἐκ τοῦ 


£C w 


στρατοπέδου εἶεν. xal ὃ Κῦρος “πόσον ἔφη “ἄπεστιν ἐντεῦϑεν 


1 γὰρ om Α. 5 ante Διβυκῆς PW add τῆς. om Α Xenophon. 
, 6 οὕτωρ A. haec alio sensu Xenophon. . 20 ixélsvor» om A. 


Amagmnifice apparat. erat numerus Persicorum equitum ad decies mile 
Xam expletus, et falcati currus circiter centum confecti, Medicique 
totidem ad eandem redacti formam, cum prius ad 'Troianam et Libycam 
murigationem accommodati essent; camelis etiam bini sagittarii attributi, 
WCyro his rebus occupato Indi ab hostibus reversi nuntiant Croesum 
Amperatorem exercitus esse delectum, multosque reges et populos atque 
vtinam Graecos paratos esse ad opem illi ferendam. his in exercitu vul- 
φιλεῖ milites solliciti esse coeperunt: sed. Cyrus ut metum per castra 
w i sensit, habita concione suos animosiores reddidit, consultum sibi 
wideri.dicens ut hostes quamprimum invaderet. assensis omnibus Cya- 
xares cum tertia Medorum parte remansit, ne suum regnum omni prae- 
zmidio destitotum esset: Cyrus autem summa celeritate proficiscitur. 
cumque speculatores praemissi fumum aut. pulverem excitatum et homi- 
mes sibi videre viderentur qui pabulum et ligna colligerent, hoátilem 
exercitum in propinquo esse coniecerunt, idque Cyro nuntiarunt. is 
08 in speculis manere, et praemissa equitum ala ab iis decursione in 
planitiem facta capi aliquos iussit: e quibus ubi cogmovit; exercitum in 


386 IOANNIS ZONARAE 


τὸ στράτευμα; οἱ d^ ἔλεγον ὡς δύο παρασάγγάς. καὶ προαε- 
πήρετο “ἡμῶν δὲ λόγος τις ἦν neg! αὐτοῖς; “ναὶ νὴ dU" 
ἔφασαν, “καὶ. πολύς γε, ὡς ἤδη ἐγγὸς ἥτε προσιόντες. 
“τί οὐν" ἔφη. ὃ Κῦρος, “καὶ ἔχαιρον ἀκούοντες ἡμᾶς ἰόντας; " 
"o9 μὰ “Δ εἶπον ἐκεῖνοι, “ἀλλὰ καὶ μάλα ἠνιῶντο." “τίς δὲδ 
Ῥ ὃ τούτους τάσσων ἐστίν;" ὃ Κῦρος εἶπεν. οἱ δέ “αὐτός τε 
Κροῖσος" ἀπεχρίναντο “καί τις Ἕλλην ἀνὴρ καὶ Mĩdoc τις ὃς 
᾿ δλέγετο φυγὰς εἶναι: παρ᾽ ὑμῶν." καὶ ὃ Κῦρος πρὸς τοῦτο 
“ἀλλ᾽ ὦ Ζεῦ, λαβεῖν μοι γένοιτο αὐτὸν ὥς ἐγὼ βούλομαι." 
τοὺς μὲν. οὖν. αἰχμαλώτους ἀπάγειν ἐχέλευσεν, οὗ πολὼὸ δὲ τὸ ἂν τὸ 
μέσῳ καὶ. ὃ πεμφϑεὶς πάλαι κατάσχοπος, ὃ 4dodonac ϑηλαδή, 
ἀγγέλλεταε προσελαύνων. ᾿ ὃ μὲν οὖν Κῦρος ὡς ἤκουσεν &vann- 
δήσας ὕπήντω αὐτῷ καὶ. ἐδεξιοῦτο, οἱ δ᾽ ἄλλοι τῷ πράγματι 
ἐξεπλήτίονσο, ἕως ὃ Ἄδρος ἔφη “ἄνδρες φίλοι, ἧκει ἡμῖν ἀνὴρ 
ἄριστος, ὃς οὐχ αἰσχροῦ τινος ἥττηϑεὶς Qiyevo ὡς ἐρμιὰ δεδιώς, 15 
ἀλλ᾽ $m" ἐμοῦ. πεμφϑείς, ὅπως μαϑὼν τὰ τῶν πολεμίων σαφῶς 
P I 160 ἡμῖν. ἐξαγγείλειε. ᾿δεῖ οὖν πάντας τοῦτον τιμᾶν. ἐπὶ γὰρ τῷ 
ἡμετέρῳ. ἀγαϑῷ. καὶ ἀτιμίαν ὑπέσχε καὶ ἐκινδύνευσεν. ἐντεῦϑεν 
᾿ φάντες ἠσπάζοντο τὸν ““ράσπαν. καὶ ὃ Κῦρος “διηγοῦ ἔφη, 
“πῃ ράσπα; ὁπόσα ἑώρακας." κἀκεῖνος διηγεῖεο τό τε πλῆθος Ὁ 
πῶν πολεμίων καὶ τὸν τόπον τῆς παρατάξεως καὶ τὰ τῶν ἔναν.- 
τίων βουλεύματα... καὶ ὃ Kisgoc ἀπελϑ εῖν. ἕκαστον ἐχέλευσε καὶ 
τά τὸ ὅπλα καὶ τοὺς ἵππους ἑαυτῶν ᾿ ἐπισκέψασθαι: 5 ἑώϑεν δὲ 
πρὸς πόλεμον ἐτοιμάσασϑαι. 


9 τίς PW. 3 ἐγγὺς ἤδη A Xenophon, 4 ἰόντας Α 
Xenophon, προσιόντος W, προσιόντες P. ᾿ 8 ἔλέγετο A 
Xenophon, λέγεται PW.. 10 ἀπάγειν À Xenophon, Sxd- 
γειν PW. 12 ἀκαγγδίλεται A. ἀπώντα Α. 


23 ἑαυτῶν Α, αὐτῶν PW. 


quo et ipsi fuerint ad duas parssanges abesse, et de se muka verba 
i ab hostibus edventu suo minime laetis, atque aciem instrui ἃ 
| Grooso tt. Gráeco ac Medo quédam qui profugisse 8 suis - 
rms "utinam" inquit "illum ita capiam ut volo," — et captivos abire 
iubet. neque multo pest de reditu exploratoris Araspis fit cerüor, 
eumque laetitia exsultans obviam egressus amplectitur. quod cum omnes 
mirarentur, "amici" inquit, "adest vir optimas, qui nnlla turpi de causa 
nec mei metu abierat, sed ἃ me ablegatns ut hostium res cognitas nobis 
certo renwntiaret. ab omnibus igitur ei honos est habendus , qaod ne- 
stri boni cansa et ignominiam et pericuia subiit." ita salutatus ab 
omnibus Armspes quae vidisset expomit, copias hostium, stationes, con- 
silia. bus auditis Cyrus quemque arma sua et ὁ equos curare iubet αἱ 
mane ad pugnam paratos esse. 


ANNALIUM III 29. 287 


Τότε μὲν οὖν ἀπῆλθον" τῇ δ᾽ ὑστεραίῳ ξξωπλίζοντο Txa- 
στοι, καὶ ὃ ᾿Αβραδάτας, κλήρῳ λαχὼν ἀντίος τετάχϑαι τοῖς 
“Ἱϊγυπτίοις. ὁπλεζομένῳ δὲ προσῆγεν ἢ Πάνϑεια χρυσοῦν κράνος 
καὶ περιβραχιόνια καὶ ψέλλια περὶ τοὺς καρποὺς τῶν χειρῶν καὶ Β 

δχιτῶνα ποδήρη πορφύρεον καὶ λόφον ϑακινϑινοβαφῆ, ἃ αὐτὴ 
πεποίηκε τῷ ἀνδρί. ὃ δὲ ἰδὼν ἔφη “σὺ δήπου, ὦ γύναι, συγκό-- 
ψασα τὸν σαυτῆς κόσμον τὰ ὅπλα μοι ἐποιήσω;"» “νὴ di? 
ἔφη ἡ Πάνϑεια" “σὺ γὰρ ἐμοί γε μέγιστος κόσμος εἶ." καὶ . 
ταῦτα λέγουσα, ἐνέδυε τὸν ἄνδρα và ὅπλα, καὶ λανϑάνειν κλαίουσα 
10 ἐπειρᾶτα, ἐλείβεεο δὲ τὰ δάκρυα κατὰ τῶν αὐτῆς παρειῶν. ὧς 
δὲ ἤδη ἐπὶ τὸ ἅρμα ἀναβῆναι ἡτοίμαστο ὃ ᾿«ΑΙβραϑάτας, ἄπο-- 
χωρῆσαι κελεύσασα τοὺς παρόντας 5j Πάόνϑεια εἶπεν “ὅτι μέν,. 
ὦ "Ἡβραδάτα, καὶ τῆς ἑαυτῆς προτιμῶ δε ψυχῆς, οἶμαί σε γινώ--: 
σχεῖν" ὅμως οὕτως ἔχουσα πρὸς σέ, ἐπόμνυμε τὴν ἐμὴν καὶ σὴν 
15 φιλίαν ἦ μὴν βούλεσθαι μετὰ σοῦ ἀνδρὸς ἀγαϑοῦ γενομένου. κοινῇ C 
γῆν ἐπιέσασϑαι μᾶλλον ἢ ζῆν μετὰ αἰσχυνομένου αἰσχυνομένη. 
καὶ Κύρῳ δὲ δοκῶ μιεγάλην ἡμᾶς χάριν δφείλειν ὅτι pos γενομένῃ 
αἰχμαλώτῳ καὶ ξξαιρεϑείσῃ αὐτῷ οὔτε ὡς δούλῃ ἐχρήσατο οὔτε 
ὡς ἐλευϑέρᾳ ἐν ἀτίμῳ ὀνόματι, διεφύλαξε δέ σοι ὥσπερ ἀδελφοῦ 
ἡ γυναῖχω λαβών. πρὸς δὲ καὶ ὅτε ᾿“ράσπας ἀπέστη ἀπ᾽ αὐτοῦ 
ὃ ἐμὲ φυλάσσων, ὑπεσχόμην αὐτῷ, εἴ με ἐάσειε πρὸς σὲ πέμψαι 
ὥστε σε ἥξειν, πολὺ ᾿“ράσπου xal πιστότερόν σε καὶ ἀμείνονα 
ἔσεσθαι." ἡ μὲν οὖν ταῦτα εἶπεν, ὃ 02? Mfigadésag ἀγασϑεὶς W 1 116 


. 8 μέγιστος κόσμος Α Xenophon, κόσμος μέγιστος PW. 22 πολὺ 
ἢ μέσας Ἢ ra καὶ πολὺ Δράσπου d 


. Parent dli: cumque postridie omnes armarentur, Ábradatam, cui 
sorte obvenerat ut contra Áegyptios locaretur, Panthia galea aurea ex- 
ernat et tegumentis brachiorum et armillis internodia manuum cingen- 
tibus purpureaque veste ad talos usque demissa et cono hyacinthini 
coloris, quae ipsa fecerat marito. quibus ille conspectis "tune vero" 
Inquit, "mea uxor, ornamentis tuis conflatis haec miht arma confecisti ἢ 
tum illa "profecto". inqnit: "nam tu mihi ornamentum maximum es." 
dumque ei arma indnit, etsi ploratum dissimulnre studebat, tamen lacri- 
mae per genas manabant. iamque conscensuro currum, caeteris disce- 
dere lussis, "Abradata" ait, "te vitae etiam meae anteponi ἃ me nosse 
srbitror: tamen mutuum amorem nostrum testor, malle me, si te viram 
fortem praebueris, eadem terra tecum tegi quam ignomíniosam cum 
ignominioso vivere. nam Cyro quidem magnam debemus gratiam quod 
me captivam et sibi attributam non pro ancilla aut ingenua parum héno- 
rata tractavit, sed tibi conservavit, haud sécus ac si fratris uxorem 
cepisset. praeterea cum Araspes custos meus ab eo defecisset, polli- 
cita ei fni, si te arcessi pateretur, te íllo multo δὲ meliorem et fidelio- 
rem ei futurum." his verbis delectatus Abradatas, Iovem precatus ut 


288 — JOANNIS ZONARAE 

. 
τοῖς λόγοις ἐπηύξατο “δός μοι, ὦ Ζεῦ, φανῆναι ἀξίῳ μὲν 
D ϑείας ἀνδρί,, ἀξίῳ δὲ Κύρου φίλῳ." ταῦτ᾽ εἰπὼν ἐπὶ τὸ 

ayev.. 070. 

os 8.4... Ὁ δὲ Κῦρος συγκαλέσας τοὺς ἡγεμόνας ἐδημὴγ 

παραϑαρρύνων αὐτοὺς εἷς τὸν πόλεμον, καὶ οὕτως ὡρμᾶτο ἀπ 
ἐπεὶ «δὲ. προσήγγισαν. τοῖς ἀντιπολέμοις ὡς ἀλλήλους δρᾶν, 

Ἰάϑε τοὺς οἰχείους ὃ Κῦρος ὡς κάλλιστα, καὶ παριὼν τὰς 

. λόγοις τοὺς ἄνδρας πρὸς τὴν. μάχην. παρέϑηγεν. ὃ δὲ Kj 

τὴν αὐτοῦ στρατιὼν ἀντίαν στήσας πρὸς τὸ τοῦ Κύρου στράτ 

ἐσήμαινεν αὐκοῖς πρὸς τοὺς πολεμίους ποῤεύεσϑαι, — xal προσ 

φρεῖς φάλαγγες, ἢ μὲν ula κακὰ πρόσωπον, τῶν δὲ δύο : 

, κατὰ ντὸ δεξιὸν, ἡ δὲ κατὰ τὸ εὐώνυμον, ὥστε φόβον πα, 
siácg τῇ Κύρου στρατιᾷ" πάντοθεν γὰρ περιείχετο ὑπὸ τῶν 

βίων. πλὴν ἐξόπιαϑεν. ^ ὅμως δὲ καὶ οἱ τοῦ Κύρου, ἐπεὶ π' 

) γειλε;,,. πάντες. ἐστράφησαν ἀντιπρόσωποι τοῖς πολεμίοις. — a 

P I 161 μὲν πολλὴ τέως πανταχόϑεν σιγή" ἡνίκα δὲ ἔδοξε τῷ Κύρῳ." 

εἶναι,. ἐξῆρχε. παιᾶνα, συνεπήχησε δὲ πᾶς ὃ στρατός. καὶ! 

αταται ὃ ᾿Κῦρος καὶ μέτὰ τῶν ἱππέων τοῖς ἐναντίοις συνεμί, 

οἱ δὲ πεζοὶ αὐτῷ συντεταγμένοι ἐφεέποντο. καὶ " Aforayéoa 

ὃ. cd» ἐπὶ ταῖς. χαμήλοις ἄρχων ἐπιτίϑεταε κατὰ τὰ “εὐώ 

'προεὶς ἐὰς καμήλους ὡς. ὃ Κῦρος ἐκέλευσεν. οἵ δ᾽ ἵπποι nó 

Sax. αὐτὰς οὐκ ἐδέχοντο, ἀλλ᾽ οἱ μὲν ἔφευγον οἱ δὲ ἔξήλλοι 

δ᾽ ἀλλήλοις ἐνέπεπτον. καὶ τὰ ἅρματα δὲ κατὰ τὸ δεξιὸν x 


8 τὴν om À. ᾿΄ 10 αὐτοὺς A. 90 ἐπὶ] ἐν A et alter 
Wolfii. 21 ὁ om'A Xenophon. Ἀ 93 τὸ alterum om / 


UV Fourus. Cap. 23 a. Xenophontis de Cyri disciplina 6 4- 


Bibi,dare£ ut et Panthiae coniugio et Cyri amicitia dignus vide 
. currum conscendit. m . 
" 93 a. Cyrus autem duces ad rem fortiter gerendam coho! 
proficiscitur. cum. in hostium conspectnm. ventum esset, suis 
pulcherrüne instructis,. singulos ordines obiens,.milites ad pugnam . 
Croesus contra suas copias Cyri exercitui opponit, et signa c 
iubet. procedunt igitur tres phalanges, una a fronte, altera d. 
tertia laeva, ut omnis Cyri exercitus terreretur, undique praeter 
ἃ tergo circumventus: nihilo tamen secius signo dato omues se ad ἢ 
convertunt. ac magnum erat silentium, donec Cyro, cum tempus 
retur, paeanem auspicato omnis exercitus succinuit. eundem cum 
bus hostes aggressum pedites instructi sequuntur. Artagerses : 
camelis praefectus laevam hostium aciem emissis belluis, ut Cyrus 
serat, aggreditur. .eqni vero eas ne eminus quidem ferentes alii fu 
alii exsilire, alii inter sese permisceri. eodem tempore et.currus d 


ANNALIUM III 23 a. 389 


«εὐώνυμον ἅμα ἐνέβαλε, καὶ πολλοὶ ταῦτα φεύγοντες ἡλίσχοντο ἢ 
ὑπ᾽ αὐτῶν. καὶ ᾿“Αβραδάτας βοήσας “ἀνδρες φίλοι ἕπεσϑε᾽" 
ἐγίεε οὐδὲν τῶν ἵππων φειδόμενος" συνεξώρμησαν δὲ καὶ οἱ ἄλλαι B 
ἁρματηλάται. καὶ ὃ μὲν ᾿Αβραδάτας dg τὴν τῶν «Αἰγυπτίων 
6 φάλαγγα ἐμβάλλει, συνεισέβαλον δὲ αὐτῷ καὶ οἱ ἐγγύτατα τετᾳ- 
γμένοι, οἱ δ᾽ ἄλλοι ἐξέκλιναν χατὰ τὰ φεύγοντα ἅρματα. οἱ δὲ 
᾿ ἀμφὶ ᾿᾿Αβραδάτην τοὺς μὲν τῇ ῥύμῃ τῶν ἵππων παίωντες ἀνέτρε-- 
πον τοὺς δὲ πίπτονξας κατηλόων" ὅσων δὲ τὰ δρέπανα ἐπελάβοντο, 
πάντα βίᾳ διεκόπτετο xol ὅπλα καὶ σώματα. ἐν δὲ τῷ ἀδιηγήτῳ 
10 τούτῳ ταράχῳ ὑπὸ τῶν παντοδαπῶν σωρευμάτων ξξαλλομένων 
τῶν τροχῶν ἐχπίπεες ὃ ᾿Αβραδάτας, xo ἄλλοι δὲ τῶν συνεισ-.... 
βαλόντων. καὶ οὗτοι μὲν κατεκόπησαν, οἱ δὲ Πέρσωε συνεπιαπό- ᾿. 
μενοι τοὺς μὲν τεταραγμένους τῶν «Αϊγυπτίων ἐφόνευον, οἱ di 
συνεστηκότες ἐναντίογ. τοῖς Πέρσαις ἐχώρουν" ἔνϑα δὴ δεινὴ C 
1ό μάχη ἦν. ἐπλεονέχτουν δὲ οἱ Αἰγύπτιοι xo) πλήϑει καὶ τοῖς 
ὅπλοις. οἱ δὲ Πέρσαι οὐχ ἠδύναντο ἀγντέχεψ,, ἀλλ᾽ ἐπὶ πόδᾳ 
 ἄνεχάζοντο παίοντες καὶ πιμόμενοι, ἕως ὑπὸ ταῖς μηχαναῖς àyé- 
ψοντο. ἐπεὶ δ᾽ ἐνταῦϑα ἦλθον, ἐπαίοντο αὖϑις οἱ «Ἰγύπτιοι ἐχ 
τῶν πύργων.. ἣν δὲ πολὸς: μὲν ἀνδρῶν φόνος, πολὺς δὲ κτύπος 
Φοὕύπλων, πολλὴ δὲ βοή. ἐν δὲ τούτῳ Κῦρος διώκων τοὺς κατ᾽ 
αὐτὸν παραγίνεται. καὶ ἰδὼν τοὺς Πέρσας ἐχ τῆς χώρας ἐωσμέ- 
vovg, ἤλγησε, καὶ παραγγείλας τοῖς μετ᾿ αὐτοῦ ἕπεσϑαι, παρή- 


1 ἐνέβαλλε Xenophon. 4 καὶ om A. . ὅ συνέβαλον A. 
7 ᾿Αβραδάταν est p. 292 v. 9. neque Xenophontis codices sibi 
constant, 11 εἰσβαλόντων A. 12 συνεπισπώμενοι, PW, 
ἐπισπωμένοι codex Colberteus. (^. 


laevaque irruebant, ἃ quibus in fuga muli capiebantur. . Abradatas 
milites cohortatus nihil equis parcens instat, provectis. una cum eo 
caeteris quoque curribus, et cum sibi proximis in Aegyptiorum phalan- 

em irrumpit. ac caeteri quidem .ad currus fugientes persequendos 
—— qui vero cum Abradata erant, obvios impetu equorum pro- 
sternunt, prostratos caedunt. nam quocunque falcati currus agebantur, 
omnia et arma et corpora disesecabant, in eo inexplicabili tumultu, 
rotis in tam varia strage exsilientibus, Abradatas alique curribus ex- 
cussi caeduntur. at Persae insecuti Aegyptiorum turbatos caeduht, iis 
qui ordines servabant resistentibus. ibi vero atrox praelium exoritur. 
nam Aegyptii et multitudine et armis superiores erant, neque Persae 
&tare poterant, sed paulatim recedentes e£ caedebant et caedebantur, 
donec ad machinas esset ventum. ibi rursus Aegyptii e turribue caede- 
bantur, et multa hominum caedes edebatur, magnus armorum strepitus, 
magnus clamor. interea Cyrus aciem adversam persequens cum Persas 
loco motos videret, indoluit; et iis quos secum habebat sequi iussi 

Zonarae Annales. 9 


290 IOANNIS ZONÁRAE 


λαυνεν εἷς τὰ ὄπισϑεν" xoi εἰσπεσόντες πολλοὺς κατέχαινον. ὡς 
δ᾽ ἤσϑοντο οἱ «Αἰγύπτιοι, ἐστρέφοντος καὶ φύρδην ἐμάχοντο καὶ 
Ὁ πεζοὶ καὶ ἱππεῖς" πεπτωκὼς δέ τις ὑπὸ τῷ Κύρου ἵππῳ καὶ πατού- 
μένος παίεε μαχαίρᾳ xatà τὴν γαστέρα τὸν ἵππον αὐτοῦ, ὃ δὲ 
; ἵππος ἐκ τῆς πληγῆς σφαδάζων ἀποσείεται τὸν Κῦρον. καὶ εὐθὺς ὃ 
ἀνεβόησαν ἅπαντες καὶ προσπεσόντες ἐμάχοντο. καί τις τῶν τοῦ 
Κύρου ὑπηρετῶν καταπηδήσας ἀναβάλλει αὐτὸν ἐπὶ τὸν ἑαυτοῦ 
Tnzov. ὧς δ᾽ ἀνέβη, κατεῖδε πάντοϑεν ἤδη παιομένους τοὺς 
“« Ἱγυπτίους. ὡς δ᾽ ἐγένετο παρελαύνων παρὰ τὰς μηχανάς, ἐπί 
| τινα τῶν πύργων ἀνέβη, καὶ κατεῖδε μεστὸν τὸ πεδίον ἵππων 
W I 116 ἀνθρώπων ἁρμάτων, φευγόντων διωχόντων, κρατούντων κρατου- 
P 1162 μένων, μένον δὲ οὐδαμοῦ οὐδὲν Eri ἰδεῖν ἠδύνατο πλὴν τὸ τῶν 
“ἀϊγυπεέων. οὗτοι δὲ πάντοϑεν κυκλωθέντες ὑπὸ ταῖς ἀσπίσιν 
ἐκάϑηντο, ποιοῦντες μὲν οὐδὲν ἔτε, πάσχοντες δὲ πολλὰ καὶ δεινά. 
ἀγασϑεὶς δὲ ὃ Κῦρος αὐτοὺς καὶ οἰκτείρων ὅτε ἄνδρες ἀγαϑοὶ1δ 
ὄντες ἀπώλλυντο, μάχεσθαι οὐδένα ἔτι εἴα αὐτοῖς, διαχηρυκεύεται 
dà πρὸς αὐτοὺς ἐρωτῶν πότερον βούλονται ἀπολέσθαι πάντες ἢ 
᾽σωϑῆναι. οἱ δέ “ὅ τι καλὸν ἂν ποιοῦντες σωϑείημεν;" ἔφασαν. 
καὶ ὃ Κῦρος “εἰ τὰ ὅπλα ἡμῖν παραδοίητε, τοῖς αἱρουμένοις ὑμᾶς 
σῶσαι, ἐξὸν ἀπολέσαι." ἀκούσαντες δὲ ταῦτα οἱ «4Ἰγύπτιοι ἔδο- 30 
σαν πίστεις καὶ ἔλαβον. mE 


1 τὰ] τὸ A. 8 τῷ κύρου exo A Xenophon, τοῦ Κύρου 
PW. 6 ἀναβοήσαντερ ὥπαντερ À: Xenophon d»rfóned» τὲ 
9t y teg. 16 ἀπώλλυντο Xenophon, ἀπώλυντο À, ἀπόλλοιντο 
PW. 21 πίσειν Α. 


hostes & tergo aggressus multos caedit: quo animadverso Aegyptii con- 
vertuntur. ita confusa pugna oritur equitum et peditum. ac Cyrum 
equus ἃ quodam jacente in ventre vulneratus exsiliens excutit. quo 
facto statim exclamant omnes et cum impetu cient pugnam. sed qui- 
dam e Cyri ministris dominum in suum equam attollit. quo is con- 
scenso videt Áegyptios passim caedi; et ad machinas provectus, turri 
conscensa prospicit campum plenum equorum hominum curruum, fugien- 
tium persequentium, vincentum victorum, neqne quidquam amplius cer- 
nere poterat quod maneret praeter aciem Aegyptiorum, qui undique 
cireumdati sub clypeis sedebant, cumque iam nihil agerent, multa acerba 
perpetiebantur, miratus igitur et misertus eorum qud viri fortes in- 
terirent, suos & pugna cohibet, ac praeconibus dimissis rogat num 
perire omnes malint an conservari, iis quaerentibus qua mercede salu- 
tem redimere honeste possent, respondet Cyrus, si arma sibi traderent, 
ài cum eos perdere posset, conservatos mallet. quo Aegyptii audito 
dem dederunt et acceperunt. 


ANNALIUM III 23 b. 391 


Ταῦτα διαπραξάμενος ὃ Κῦρος ἤδη σκοταῖος ἀναγαγὼν 
ἐστρατοπεδεύσατο. καὶ οἱ ἀμφὶ τὸν Κῦρον δειπνήσαντες ἔκοι- 


μήϑησαν, Ἰροῖσος μέντοι εὐθὺς ἐπὶ Σάρδεις σὺν τῷ στρατεύ- B 


ματι ἔφευγε, τὰ δ᾽ ἄλλα φῦλα ἐν τῇ νυκτὶ ὅπη ἠδύναντο ἀπε- 

6 χώρουν. (28 b) ἕωϑεν δὲ ἐπὶ Σάρδεις καὶ ὃ Κῦρος ἦγε, καὶ 
πρὸς τῇ πόλει γενόμενος τάς τε μηχανὰς ἀνίστη καὶ ἡτοίμαζε xM- 
μάχας. τῆς δ᾽ ἐπιούσης νυχτὸς ἀναβιβάζει Χαλδαίους τε καὶ 
Πέρσας κατὰ τὰ ἀποτομώτατα δοκοῦντα εἶναι τοῦ Σαρδιανῶν ἐρύ-- 
ματος. ἡγήσατο δὲ τῆς ὁϑοῦ τούτοις Πέρσης ἀνήρ, δοῦλος τῶν 
102» τῇ ἀχροπόλει φρουρῶν ἑνός. ὡς δὲ τὰ ἄχρα εἴχετο, ἔφευγον 
οἱ ““υδοὶ ἀπὸ τῶν τειχῶν. Κῦρος δὲ ἅμα τῇ ἡμέρᾳ εἰσήει εἷς 


τὴν πόλιν, παραγγείλας ἐκ τῆς τάξεως μηδένα κινεῖσϑαι. ὃ δὲ C 


Κροῖσος κἀτακλεισάμενης ἐν τοῖς βασιλείοις Κῦρον ἐβόα. ὃ δὲ 
Joc τοῦ μὲν Κροίσου. κατέλιπε φύλακας, καταστρατοπεδεύσας 
35d? τοὺς ἑαυτοῦ ἀπήει πρὸς Κροῖσον. καὶ ἰδὼν αὐτὸν ὃ Κροῖσος 


“χαῖρε ὦ δέσποτα "ἔφη. “καὶ σύ γε" ὃ Κῦρος εἶπεν “ὦ Κροῖσε. 
ἀτὰρ ἐϑελήσεις ἂν συμβουλεῦσαί μοί τι; “βουλοίμην ἂν" ἔφη 
“ὦ Κῦρε ἔφη τοίνυν “ἐγὼ Κροῖσε τοὺς στρατιώτας δρῶν πε- 
πονηκύτας καὶ πλεῖστα κεχινδυνευχότας καὶ νῦν νομίζοντας πόλιν 
50 ἔχειν τὴν πλουσιωτάτην τῶν ἐν “Ασίᾳ μετὰ Βαβυλῶνα, ἀξιᾶ 
ὠφεληθῆναι τοὺς στρατιώτας, ἐφεῖναι δ᾽ αὐτοῖς διαρπάσαι τὴν 
πόλιν οὐ βούλομαι ὃ δὲ Κροῖσος “ἀλλ᾽ ἐμέ ἔφη “ἔασον λέξαι 


Α ἔφυγε Α. 17 ἐθελήσαις Xenophon. μοί τι À, μοι αν 
τέ PW. 


Fowrms, Cap. 23b. Xenophontis de Cyri disciplina 7 2 εἰ 3, 


His rebus gestis Cyrus, jam tenebris obortis, reducto exercitu int 
castra se recipit: milites eius cenati somnum capiunt: Croesus autem cum 
exercitu statim Sardes fugit, caeteraeque gentes noctu quo quaeque poterat 
abierunt. (93 b) mane Cyrus versus Sardes ducit, cum urbem attigisset, 
machinas erigit, scalas profert. insecuta nocte Chaldaeos et Persas addu- 
cit ad praeruptissimam petram propugnaculi Sardianorum , via monstrata 
per quendam Persam qui cuiusdam ex arcis Sardianae custodibus servus 
fuerat. arce occupata Lydi moenia deserunt, Cyrus orta luce urbem in- 
greditur, atque edicit ne quis aciem deserat. Croesus autem in regia con- 
clusus Cyrum inclamat: qui nonnullis ad illius custodiam relictis , et suis in 

, castra deductis, ad illum redit. quo viso Croesus "salve" inquit " domine," 
"et tu Croese" inquit Cyrus: " verum numquid comsilii mihi dare velis?" 
cui ille "modo possim," tum Cyrus "milites meos" inquit, " Croese, fati- 
gatos et plurimis periculis defunctos capta urbe post Babylonem Asiangrum 
opulentissima spem habere video emolumentorum: ego vero etsi eos remu- 
nerari cupio, tamen urbem diripiendam nen dabo." ad haec Croesus "si 


203 — JOANNIS ZONARAR 
D πρὸς ofc ἄν ἐγὼ “υδῶν ἐϑέλω ὅτε μὴ χενέσϑαι ἁρπαγὴν παρὰ 
σοῦ διαπέπραγμαι, xal ἴσϑε co ἔσεσθαι παρ᾽ ἑκόντων “υδῶν 
πᾶν ὅτι ἐν Σάρδεσι τίμιον. πρῶτον δὲ ἐπὶ τοὺς ἐμούς" εἶπε 
“᾿ϑησαυροὺς πέμπε καὶ λάμβανε ὅσα βούλει." 
τς Ζαῦτα μὲν οὖν οὕτω ποιήσειν ὃ Κῦρος κατέϑετο, καὶ τότε δ 
ἐπὶ τούτοις τὴν ἡμέραν διήγαγον" τῇ δ᾽ ἑξῆς καλέσας δ Κῦρος 
τῶν φίλων τινάς,, τοὺς μὲν τοὺς ϑησαυροὺς παραλαμβάνειν 2x£— 
λευσε, τοὺς δὲ ὁπόσα παραδοίη ὃ Κροῖσος χρήματα. εἶτα εἴ τις 
ἑώρακε τὸν ᾿Αβραδάταν ἤρετο" εἰπόντος δέ τινος τῶν ὑπηρετῶν 
ὅτι ἐν τῇ μάχῃ ἀπέϑανεν, ἐπαίσατο τὸν μηρόν, καὶ ἀναπηδήσας 10 
P I 163 ἐπὶ τὸν ἵππον ἤλαυνεν ἐπ᾽ ἐκεῖνον. - καὶ ὡς εἶδε τὴν Πάνϑειαν 
χαμαὶ καϑημένην καὶ τὸν νεκρὸν κείμενον, ἐδάχρυσε, καὶ εἶπε 
“φεῦ, ὦ ἀγαϑὴ καὶ πιστὴ ψυχή ἣ δὲ γυνή “οἶδ᾽ ὅτι δι᾽ ἐμέ 
ἔφη “ταῦτα ἔπαϑεν, ἴσως δ᾽ ὦ Κῦρε καὶ διὰ σέν yo) τε γὰρ $4 
μωρὰ πολλὰ διεκελευόμην αὐτῷ ὅπως σοι φίλσς ἄξιος λόγου φα- 15 
γείη, αὗτός τε τέ ἂν ποιήσας χαρίσοιτό σοι ἐνενόει. καὶ οὗτος 
μὲν ἀμέμπτως τετελεύτηκεν, ἐγὼ δ᾽ 4j παρακελευομένη ζῶσα 
παραχάϑημαι δ καὶ ὃ Κῦρος χρόνον μέν τινὰ σιωπῇ κατεδά- 
xpvt» , ἔπειτα πολλὰ τοῦ πάϑους εἶπε παρηγορήματα, εἶτ᾽ ἀπήει. 
ἢ δὲ γυνὴ τοὺς μὲν εὐνούχους ἐκέλευσεν ἀποστῆναι, τῇ δὲ τροφῷ 
Β εἶπε παραμένειν καὶ ἀποϑανοῦσαν περικαλύψαι αὐτήν τε καὶ τὸν 
ἄνδρα ἑνὶ ἱματίῳ. ἡ μὲν οὖν. τροφὸς ἐκάϑητο κλαίουσα" ἡ δὲ 
W I 117 σφάττει ἑαυτήν, καὶ ἐπιϑεῖσα ἐπὶ τὰ στέρνα τοῦ ἀνδρὸς τὴν ἑαυ- 
τῆς κεφαλὴν ἀπέθνησκεν. ἧ δὲ τροφὸς ἀνωλοφύρατό τε καὶ 
11 τὸν add A Xenophon [16 χαρέσαιτο Xenophon. 590 τοὺς] 
oUg A. 


me apud Lydos quo? lam dicere siveris me impetrasse ἃ te urbis incolumi- 
tatem , scito eos ultro quidquid Sardibus est preciosum ad te allaturos. in 
primis autem ex meis thesauris sumito quantum voles." 

Cyro assenso ea re occupati diem transegerunt. postridie alios ex 
amicis thesauros , alios pecunias quae a Croeso praeberentur, accipere in- 
bet. inde percontatur numquis Abradatam vidisset; cumque ex ministris 
quidam dixisset eum in praelio cecidisse, femore percusso conscensoque 

— equo ad illum properat. utque Panthiam hymi sedentem iuxta mariti cada- 
ver videt, lacrimans ait "o fortem et fidelem animam," ad haec mulier 
"hoc" inquit "ei accidisse propter me scio; et forsitan etiam propter te, 
Cyre. nam et ego demens sedulo eum hortabar ut amicitia tua se dignum 

raeberet, et ipse cogitabat qua re gratum tibi faceret. atque ille quidem 
oneste occubuit, ego vero hortatrix illius viva assideo." Cyrus cum ali- 
uamdiu tacite lacrimasset , multaque deinde ad levandum luctum attalisset, 
iscedit. mulier eunuchis secedere iussis nutrici mandat ut se mortnam ea- 
dem cum marito veste tegat, eaque plorante.se ipsa iugulat, et capite sno 
pectori mariti imposito moritur: quo facto nutrix sublata voce lamentatur 


ANNALIUM III 24. 293 


περιεχάλυπτεν ἄμφω. καὶ oi tóvoUyos γνόντες τὸ γεγενημένον ἡ 
τρεῖς. ὄντες σλασάμενοι τοὺς ἀχινάχας σφάτευνται. 0 δὲ Κῦρος 
ὡς ἤσϑετο τὸ ἔργον τῆς γυναικός, ἠγάσϑη τε αὐτὴν καὶ κατω- 
λοφύρατο, καὶ μνῆμω αὐτοῖς ἔχωσεν ὑπερμέγεϑδες ϑάψας αὐτοὺς 
$ μεγαλοπρεπῶς... | | 
24, Οἱ δὲ Κᾶρες στασιάσαντες καὶ πολεμοῦντες ἀλλήλοις 
παρέδοσαν ἑαυτοὺς τῷ Κύρῳ txártQoi, καὶ οἱ ἐπὶ Φρυγίαν δὲ C 
1?» ἐπὶ Ἑλλήσποντον δῶρα πλεῖστα τῷ Κύρῳ παρέσχον, ὥστε 
M εἷς τὰ τείχη βαρβάρους εἰσδέξασθαι, δασμὸν δὲ ἀποφέρειν 
20 αὐτῷ καὶ στρατεύειν ὅπη Kégog κελεύει. ὁ δὲ τῶν Φρυγῶν βα- 
σιλεὺς παρεσχευάζετο ὡς οὐ σπεισόμενος" ἐπεὶ δὲ ἀφίσταντο αὐτοῦ 
οἱ ὕπαρχοι, εἷς χεῖρας ἦλϑεν “γστάσπᾳ. καὶ ὃ  Yosáonag xuru- 
λιπὼν ἐν ταῖς ἄχραις φρουρὰς Περσῶν, ánje ἄγων αὺν τοῖς 
ἑαυτοῦ καὶ Φρυγῶν πολλοὺς ἱππέας καὶ πελταστάς. | 
15 'O δὲ Κῦρος ὡρμᾶϊο ἐκ Σάρδεων, φρονρὰν μὲν λιπὼν àv 
Σάρδεσι, Κροῖσον δ᾽ ἔχων σὺν ἑαυτῷ ἄγοντᾳ πλείστας ἁμάξας 
μεστὰς πολλῶν καὶ παντοδαπῶν χρημάτων, καὶ γεγραμμένα ἔχοντα 
ἀχριβῶς ὅσα ἦν ἐν ἑκάστῃ ἁμάξῃ. ὃς xal ἐδίδου τῷ Κύρῳ τὰ D 
γράμματα" 6 δὲ Κῦρος εἶπε “σὺ μὲν καλῶς ἐποίησας, ὦ Κροῖσε, 
990i δὲ τὰ χρήματα εἰληφότες πάντως μοι ἄξουσι ταῦτα, ἣν δέ τι 
καὶ χκλέψωσι, và ἑαυτῶν κλέψονται." ἦγε δὲ καὶ «Ἰυδῶν ὃ 
Κροῖσος πολλοὺς καὶ λαμπρῶς ὠπλισμένυυς. 
8. ἐπὶ om oodex Celberteus: Xenophen xtol: ipfra p. 301 v. 10 
xaQ'. — 18 ἐν ταῖς] τῆς ἐν A. 20 ἕξουσι A. 


Fowrnms. Cap. 94. Xenophontis de Cyri disciplina 7 4 et 5. 
Euphretis pe «x flerodoti 1 191,  Baliasaris ex | loscphi 
nt. . ' : 


ambosque tegit, tres autem eunuchi, dominae caede cognita, strictis gla- 
diis et ipsi sese perimunt. Cyrus cognita cgede mulierem admiratus deplo- 
rat , ingentique tumulo ezcitato magnifiee et ipsam et maritum sepelit. 

24. Tnterea Cares, seditione inter ipsos orta, utrique Cyro sese 
dedunt: Phryges item ad Hellespontum habitantes plurima dona obtulerunt, 
ne barbaros intra moenia recipere cogerentur, sed tributa duntaxat pende- 
rent et ubi Cyrus iuberet milarent. Phrygiae vero rex se parabat ut 
pacem repudiaturus: cum autem praefecti deficerent , Hystaspae se dedidit. 
qui praesidio castellis imposito multes etium Phryges equites et parmatos 
cum suis adduxit. 

Cyrus relicto Sardibus praesidio, ue secum abducto, qui 
plurimos currus vehebat plenos magnis οἱ variis opibus , et accurate descri- 
ptum habebat quid in quolibet curru esset, discessit: eaque descriptione 
accepta "tu quidem" inquit" recte fecisti, Croese; sed qui pecunias acce- 

erunt, ii omnino eas mibi vehent, quod si quid furati fuerint, sua ſura- 
unam. idem Croesus plurimos etiam Lydos splendidis armis exornatos 
segum duxit. 


204 IOANNIS ZONARAE 


Ἰὼν δ᾽ ὃ Κῦρος τὴν ἐπὶ Βαβυλῶνα κατεστρέψατο (Ὡρύγας 
τοὺς ἐν τῇ μεγάλῃ Φρυγίᾳ, κατεστρέψατο δὲ Καππαδόκας, imo- 
χειρίους δὲ ἐποιήσατο 2oafilovc* ἐξώπλισε δὲ ἀπὸ πάντων τούτων 
Περσῶν μὲν ἱππέας οὗ μεῖον τετραχισμυρίων, καὶ πᾶσι δὲ τοῖς 
συμμάχοις ἵππους πολλοὺς τῶν αἰχμαλώτων διέδωκεν. ἀφίχετοῦ 
μέντοι πρὸς Βαβυλῶνα πολλοὺς μὲν ἱππέας ἄγων, παμπόλλους 


P I 164 δὲ τοξότας καὶ ἀκοντιστάς, σφενδονήτας δὲ ἀναρίϑμους. ἐπεὶ 


δ᾽ ἐν Βαβυλῶνι ἐγένετο, περιέστησε μὲν τὴν στρατιάν, αὐτὸς δ᾽ 


᾿ ἐπιὼν σὺν τοῖς ἄρχουσι τῶν συμμάχων. καὶ τοῖς φίλοις κατεϑεῶᾶτο 


τὰ τείχη. εἶτα ἐπήγαγε τὴν στρατιὰν καὶ περὶ τὴν πόλεν ἐστρα- 10 
τοπεδεύσατος ἰδὼν δὲ τὸν ἐχεῖ ποταμὸν ἔνδον τῆς Βαβυλῶνος 
εἰσρέοντα καὶ μέσην διόντα τὴν πόλιν, οὐδενὶ μὲν τὸ βούλευμα 
ἐξεκάλυψε, τάφρον δ᾽ ἐκέλευσεν ὄρύσσειν περὶ τὸ στρατόπεδον 
εὐρείαν καὶ βαϑυτάτην, ἵν᾽ ἐλαχίστων τάχα τῶν φυλάκων ἐν τῷ 
στρατοπέδῳ déowto, oi μὲν οὖν τὴν τάφρον ποιοῦντες ὥρυσσον 15 
μέτριόν τε τοῦ ποταμοῦ ἀφιστάμενοι, τὸν δὲ χοῦν ἀνέβαλον πρὸς 
τὸ στρατόπεδον" οἱ δέ γε Βαβυλώνιοι κατεγέλων τῆς πολιορχίας, 


Β ὡς πλέον ἢ ἐτῶν εἴκοσε τὰ ἐπιτήδεια ἔχοντες, ἤδη δὲ τῆς τάφρον 


δρωρυγμένης, φυλάξας ὃ Κῦρος νύχτα ἔν jj ἑορτὴν ἔγνω τοὺς 
Βαβυλωνίους ἄγειν ὅλην τὴν νύκτα πίνοντας καὶ χωμάζοντας, ἐν 30 
ταύτῃ πλῆϑος ἀϑροίσας ἀνεστόμωσε τὰς τάφρους πρὸς τὸν ποτα- 
μόν (Εὐφράτης οὗτός ἐστιν, ὡς Ηρόδοτος ἱστορεῖ)" καὶ τὸ ὕδωρ 
εἷς τὰς τάφρους ἐχώρει ἐν τῇ νυχτί, ἡ δὲ διὰ τῆς πόλεως τοῦ 


6 πολλοὺς δὴ v. A. 8 c)róg — 10 στρατιῶν om ἃ. II Βα- 
βυλῶνορ] πόλεως A. 12 πόλιν] βαβυλῶνα A. 16 ἐνέβα- 
9 À. | 


Cyrus dum Babylonem proficiscitur, magna Phrygia , Cappadocia et 
Arabia subactis , e spoliis devictorum equites Persicos haud pauciores qua- 
dragies mile instruxit, et omnibus sociis multos captivorum equos distri- 
buit, et multis equitibus, multis sagittariis et. ferentariis ac funditoribus 
innumerabilibus Babylonem adductis urbem copiis cingit. et cum princi- 
pibus sociorum atque amicis moenia contemplatus adducit exercitum et cir- 
cum urbem castra locat. cum autem vidisset flumen Babylonem perfluere 
mediam, consilio suo cum nemine communicato oastra cingi iubet fossa lata 
et profundissima, forsitan ut custodibus quam paucissimis esset opus. οἱ 
operi milites intenti mediocri a flumine spatio fodiunt, egestamque humum 
versus castra coniiciunt. Babylonii vero deridebant obsidionem, ut qui 
amplius viginti annorum commeatum haberent. fossa iam absoluta Cyrus 
observato tempore quo Babylonios per totam noctem. potare et comissari 
cognoverat, fossam versus fluvium (is Euphrates est ut Herodotus tradit) 
aperuit: aquaque in eam noctu traducta factum est ut alveus fluminis in 


“ ΑΝΝΑΙΔΌΝ III 94. 49ὅ 


ποταμοῦ ὁδὸς πορεύσιμος ἀνθρώποις ἐγένετο μετοχετευϑέγτος τοῦ 
ὕδατος. τότε δὴ καταβιβάσας εἰς τὸ ξηρὸν τοῦ ποταμοῦ ὑπηρέ- 
τας καὶ πεζοὺς καὶ ἱππέας ἐχέλευσε σχέψασϑαι εἰ πορεύσιμαν dit. 
ἐν τούτῳ δὲ διαλεχϑεὶς τοῖς ἡγεμόσε τοῦ πλήϑους καὶ διεγείρας 
δπρὸς τοὔργον, τέλος ἔφη “ἀλλ᾽ ἄγετε, λαμβάνετε ὅπλα, ἡγήσο- C 

pot δ᾽ ἐγώ" ὑμεῖς δ' ὦ Γαδάτα καὶ Γωβρύα, δεικνύετε τὰς 
ὁδούς, εἰδότες ταύτας. ὅταν δ᾽ ἐντὸς γενώμεθα, τὴν ταχίστην 
ἄγετε ἐπὶ τὰ βασίλεια" ἐπὶ τούτοις ἐπορεύοντο. καὶ ἰόγτες ὡς 
ἠδύναντο τάχιστα ἐπὶ τοῖς βασιλείοις ἐγένοντο oi σὺν τῷ Γωβρύᾳ 

30 aa) τῷ Γαδάτᾳ, καὶ τὰς πύλας κεκζεισμέγας εὑρίσχουσε, πίνουσι W I 118 
δὲ τοῖς φύλαξιν ἐπεισπίπετουσιν. ὡς δὲ κραυγὴ καὶ ϑροῦς ἤρϑη, 
αἰσϑόμενοι οἱ ἔνδον, κελεύσαντος τοῦ βασιλέως axéyaada τί εἴη 
τὸ πρᾶγμα, ἤνοιξαν τὰς πύλας, εἰς ἃς εἰσπίπτουσιν οἱ πολέμιοι 
καὶ ἀφιχνοῦνται πρὸς τὸν βασιλέα. καὶ ἤδη ἑστηκότα αὐτὸν καὶ 

15 ἐσπασμένον ὃν εἶχεν ἀκινάχην εὑρίσχουσι. χαὶ τοῦτον μὲν οἱ σὺν 
Γαδάτᾳ καὶ Γωβρύᾳ ἐχειροῦντο, οἷ δὲ σὺν αὐτῷ ἔϑνησκον οἱ μὲν D 
ἀμυνόμενοι οἱ δὲ φεύγοντες. ὃ δὲ Κῦρος διέπεμπε τὰς τῶν ἱππέων 
τάξεις κατὼ τὰς ὁδούς, προειπὼν οὗς μὲν ἔξω λαμβάνοιεν χτείγειν, 
τοὺς δ᾽ ἐν ταῖς οἰκίαις κηρύττειν τοὺς Συριστὶ δμιλεῖν ἐπισταμέ- 

90 vovc ἔνδον μένειν, εἰ δέ τις ἔξω ληφϑείη, ὅτε ϑανεῖται. ἐν το- 
σούτῳ δὲ Γαδάτας καὶ Γωβρύας ἧκον, καὶ ὅτι τὸν ἀνόσιον βασι- 
Mo ἐτιμωρήσαντο, πρῶτον μὲν ϑεοὺς προσεκύνουν, ἔπειτα Κύ- 
gov χατεφίλουν χεῖρας καὶ πόδας. 


1 ἐγένετο Α. 9 οὗ om Α. 11 ἐπιπίπτουσιν À: Xenophon 
ἐπεισπέίπτουσι,., —— 1G γαδάτη A. 17 φεύγοντες] χάζοντες A. 


urbe ab hominibus transiri posset. tunc igitur ministros et pedites οἱ equi- 
tes vadum periclitari iussit; atque interea duces multitudinis ad rem capes- 
sendam exhortatus arma capere ac se ducem sequi, Gobryam et Gadatam, 
quibus urbs nota esset, ubi in eam perveaissent, viam monstrare qua recta 
ad regiam iretur, iussit. summa igitur festinatione Gobryas et Gadatas 
cum suis ad regiam usque progressi portas clausas reperiunt, custodes po- 
tantes opprimunt. sublato clamore et strepitu, qui in regia erant iussu 
regis visuri quid rei esset portas aperiunt: irrumpunt hostes, ad regem us- 
que penetrant, eum stricto iam acinace adstantem Gobryas et Gadatas ca- 
piunt : satellites partim repugnantes partim fugientes caedunt. Cyrus tur- 
mas equitum in vias dimittit cum mandato ut quos foris deprehenderint oc- 
cidant, caeteris per Syriae linguae peritos denuntient ut intra aedes se con- 
tineant: qui egressus fuerit, occisum iri, interea Gadatas et Gobryas ad- 
sunt, atque nefaril regis ultionem primum diis immortalibus acceptam fe- 
runt, deinde Cyri pedes et manas deosculantur. 


990. IOANNIS ZONARAE . 


Ὃ μὲν οὖν Ἐενοφῶν τὰ περὶ τοῦ Κύρου ἱστορῶν τὸ ὄνομα 
τοῦ ἁλόντος βασιλέως τῶν “Ἀσσυρίων οὗ λέγει, ὃ δὲ Ἰώσηπος iv 
τῷ δεκάτῳ λόγῳ τῆς “Ἀρχαιολογίας τὸν Βαλτάσαρ τοῦτον εἶναι 
P | 165 ἱστορεῖ, ᾧ καὶ “ἦ χεὶρ ἐφάνη ἐκ τοῦ τείχους προϊοῦσα καὶ γρά- 
φουσα τὰ ἤδη προγραφέντα γράμματα, ὧν τὴν δήλωσιν ἡρμή- δ 
γευσεν ὃ Δανιήλ. ΝΕ 
25. ." Ἡμέρας δὲ γενομένης ὡς ἤσϑοντο οἱ τὰς ἄκρας ἔχον- 
τες ἑαλωχυῖαν τὴν πόλιν καὶ τὸν βασιλέα σφῶν τεϑνηκότα, πα- 
ραδιδόασι καὶ τὰς ἄχρας, ὃ δὲ Κῦρος εἷς αὐτὰς φρουράρχους 
καὶ φρουροὺς ἔπεμπεν, εἶτα τοὺς μάγους καλέσας, ὡς δορυαλώ- 10 
του τῆς πόλεως οὔσης ἀχροϑίνια τοῖς. ϑεοῖς ἐκέλευσεν ἐξελεῖν, καὶ 
οἰκίας δὲ διεδίδου καὶ ἀρχεῖα τοῖς κοενωνήσασι τῶν πεπραγμένων 
αὐτῷ, καὶ ἑαυτῷ δὲ κατασχενάσαι διανενόητο δίαιταν πρέπουσαν 
βασιλεῖ. ἵνα δὲ μὴ τοῖς φίλοις ἐπίφϑονος γένηται, σὺν γνώμῃ 
B αὑτῶν «τοῦτο ποιῆσαι ἠϑέλησε, xal διαλεχϑεὶς αὐτοῖς, δε ὧν 15 
εἶπεν ἔπεισεν ἐκείνους τοῦτο αἰτήσασϑαι. κἀντεῦϑεν εἷς τὰ βα- 
σίλεια εἴσεισι, καὶ φύλακας περὶ ἑαυτὸν ποιεῖται, καὶ τοὺς μὲν 
περὶ τὸ ἑαυτοῦ σῶμα ϑεραπεντῆρας ἐξέτεμε καὶ εὐνούχους πεποί- 
5xt , δορυφόρους δ᾽ ἐἴλεῖο Πέρσας περὶ μυρίους, καὶ ἐν τῇ πόλει 
δὲ φρουροὺς ἔταξεν ἱκανούς. ταῦτα δὲ ποιήσας τοὺς. ἐντιμοτέρους Ὁ — «m 
τῆς στρατιᾶς ἐξήσκει μὴ ἀπόνως βιοῦν καὶ καϑ᾽ ἠδυπάϑειαν" καὶ 
τῶν μὲν ἄλλων πραγμάτων ἄλλους ἐπιμελητὰς κατεστήσατο, προ- 


1 “ὁ μὲν οὖν Ξξενοφῶν etc.) absunt baec ἃ ms. Colb." Dvcaxetus. 
6 Δανιήλ] cf. lib, 8 c. δ. 17 μὲν add A. 


Fowrms. Cap. 25. Xenophontis de Oyri disciplina 1 5 — 8 4. 


Xenophon, in Cyri historia, capti Assyriorum regis nomen hand 

nit: sed losephus libro decimo Antiquitatum Baltasarem illum esse tra- 

it, cui manus visa sit quae ex pariete exstiterit, eaque scripserit quae iam 
exposita sunt eta Daniele declarata. - 

25. Cum diluxisset et castellani urbis captivitatem et sui regis cae- 
dem cognovissent, arces Cyro tradunt. qui praefectos et praesidia in eas 
misit , deinde magis arcessitis ob urbem expugnatam diis primitias immolat, 
&edes et palatia rerum gestarum sociis assignat, atque ipse etiam vitae 
rationem rege dignam instituit. eam, quo minus invidiosa esset, de 
amicorum sententia inchoat, ac dicendo consequitur ut ipsi id a se po- 
stularent. regiam ingressus custodes assumit, sui corporis ministros ca- 
Strat et eunuchos facit, satellites Persarum circiter decem milia legit, 
urbem iusto praesidio firmat. his factis, qui honoratiores erant in exer- 
citu, eos exercebat.quominus ignavem et luxuriosam vitam agerent: alia- 
rum rerum curam aliis mandabat, alies reditus accipere, alios sumptibus, 


ANNALIUM IJI 25. 297 


σόδων ἀποδεχτῆράς. φημε καὶ δοτῆρας δαπανημάτων, ἔργων τε 
ἐπιστάτας καὶ κτήσεων φύλακας, καὶ τῶν ἐπιτηδείων ἐπιμελητὰς 


τῶν πρὸς δίαιταν, καὶ ἵππων καὶ κυνῶν φροντιστάς" οὖς δ᾽ ᾧετο C 


χρῆναι φύλαχας τῆς εὐδαιμονίας ἔχειν, ἑαυτῷ τὴν τούτων προσέ- 
rTœrrey ἐπιμέλειαν. ἐπεὶ δὲ καὶ χρήμασιν εὐεργετεῖν αὐτῷ προσε-- 
γένετο, ἔγνω ὡς οὐδέν ἐστιν εὐεργέτημα ἀἄνϑρώποις εὐχαριτώτερον 
ἢ σίτων καὶ ποτῶν μετάδοσις" διὸ καὶ ἐπέταξε πολλὰ αὐτῷ παρα-- 
τίϑεσθαι ὅμοια οἷς αὐτὸς σιτοῖτο καὶ ἱκανὰ παμπόλλοις ἐσόμενα, 
καὶ τὰ παρατιϑέμενα, πλὴν οἷς αὐτὸς καὶ οἱ σύνδειπνοι χρήσαιντο, 
)διεδίδου. καὶ φιλαδωρότατος ἀνθρώπων ἐγένετο. ἀλλὰ τὸ μὲν 
μεγέϑει δώρων ὑπερβάλλειν πλουσιώτατον ὄντα o9 ϑαυμαστόν, τὸ 
δὲ τῇ ϑεραπείᾳ καὶ τῇ ἐπιμελείᾳ τῶν φίλων βασιλεύοντα περιγί- 


γεσθαι, τοῦτο ἀξιολογώτερον. καὶ λόγος δὲ αὐτοῦ ἀπομνημο- Ὁ 


γεύεται, παραπλήσια ἔργα εἶναι νομέως ἀγαϑοῦ καὶ βασιλέως" 
"τόν τε γὰρ νομέα ἔλεγε χρῆναι εὐτραφῆ τὰ κτήνη ποιοῦντα χρῆ- 
σϑαι αὐτοῖς ἤδη, τόν τε βασιλέα ὡσαύτως εὐδαίμονας πόλεις καὶ 
ἀνθρώπους ποιοῦντα χρῆσϑαι αὐτοῖς. | | 

. «““έγεται δὲ καὶ τὸν Κροῖσον εἰπόντα ποτὲ πρὸς αὐτὸν wc 
διὰ τὸ πολλὰ διδόναι πένης ἔσοιτο, ἐρωτηϑῆναε παρὰ Κύρου 
“πόσα ἂν ἤδη μοι χρήματα οἴει εἶναι εἶ χρυσίον ὡς σὺ κελεύεις 
συνέλεγον ἐξότου ἐν τῇ ἀρχῇ εἰμί; καὶ τὸν Κροῖσον εἰπεῖν πολύν 
τινα ἀριϑμόν. τὸν δὲ Κῦρον φάναι “ἄγε δή, ὦ Κροῖσε, σύμ- 


5$ καὶ om A. 6 εὐχαρισεώτερον A, ἐπιχαριτώτερον Xenophon. 

7 μετάδοσις À cum codice Colberteo et Xenophonte, μετάληψις PW. 

ἐπέταξε A, ὑπέταξε PW. 12 τῇ alterum add À Xenophon. 

16 ὡσαύτως om A. | 
alios operis praeesse, alios possessiones custodire, alios commentus et 
annonam, alios equos et canes curare iubebat: eorum autem curam, qui 
felicitatem tueri deberent, ipse suscipiebat. eas porro facultates con- 
secutus ut liberalis in àlos esse posset, nullum mortalibus beneficium 
iucundius esse cogitans cibi et potus communione, plurima sibi fercula 
iis similia quibus ipse vesceretur apponi iussit, qnam plurimis suffectara, 
eaque, exceptis iis.quibus ipse cum convictoribus stis frueretur, distri- 
buebat. atque eum liberalissimum et munificentissimum fuisse, minus est 
in tantis opibus mirandum: sed regem observantia et cura superare ami- 
.co$, id vero magis est memorabile. qua de re dictum eius quod 
refertur, consimilia esse munera boni pastoris et regis: nam et pastorem 
decere saginatis in primis a se iumentis uti, et regi urbes et homines, 
quos bearit, insérvire. 

Fertur et Croesum, qui eum ob crebras donationes pauperem fore 

dixerat, rogasse quantum sibi pecuniae esse pméaret, si atrum, ut ipse 
censeat, eX quo regnare coeperit , collegisset, cumque ille ingentem 


summam nominasset, dixisse 'age igitur, Croese, mitte':aliquem cum 


W I 119 


298 IOANNIS ZONARAE 


P 1 166 πεμψον ἄνδρα σὺν “Ὑστάσπᾳ τούτῳ. σὺ δέ, "Yováano, ntgui- 
Suv τοὺς φίλους λέγε αὐτοῖς ὅτι δέομαι χρυσίου πρὸς πρᾶξίν τινα, 
καὶ κέλευε αὑτοὺς ὁπόσα ἂν ἕχαστος δύναιτο πορίσαι μοι χρήματα, 
xal γράψαντας xal κατασημηναμένους δοῦναι τὰς ἐπιστολὼς τῷ 
Κροίσου ϑεράποντι" ταῦτα δὲ ὅσα ἐνετέλλετο τῷ “Ὑστάσπᾳ γρά-8 
vac καὶ σημηνάμενος δέδωκεν αὐτῷ φέρειν πρὸς τοὺς φίλους. 
ἔγραψε δὲ πρὸς πάντας καὶ “Ὑστάσπαν ὡς φίλον αὐτοῦ δέχεσθαι 
ἐπεὶ δὲ περιῆλθε καὶ ἤνεγκεν ὃ Κροίσου ϑεράπων τὰς ἐπιστολάς, 

B ὃ Ὑστάσπας εἶπεν “ὦ Κῦρε βασιλεῦ, καὶ ἐμοὶ ἤδη ὡς πλουσίῳ 
χρῶ" πάμπολλα γὰρ ἔχων πάρειμι δῶρα διὰ. τὰ σὰ γράμματα" 10 
καὶ ὃ Κῦρος “εἷς μὲν τοίνυν ὦ Kooige" εἶπε “καὶ οὗτος ἡμῖν ϑη- 
σαυρός, τοὺς δ᾽ ἄλλους καταϑεῶ, καὶ λόγισαι πόσα μοέ ἔστιν 
ἕτοιμα χρήματα ἤν τι δέωμαι χρῆσϑαι" λέγεται δὴ λογιζόμενος 
ὃ Κροῖσος πολλαπλάσια εὑρεῖν ἢ ἔφη Κύρῳ ἂν εἶναε ἐν τοῖς ϑη- 
σαυροῖς εἰ συνέλεγεν, ἐπὶ τούτοις δὲ τὸν Κῦρον εἰπεῖν “ὁρᾶς, dig 
Κροῖσε, ὡς εἰσὶ καὶ ἐμοὶ ϑησαυροί;ἢ" 

Δόξαν δὲ αὐτῷ εἰς τὰ τοῖς ϑεοῖς ἐξῃρημένα τεμένη ποιήσα- 
σϑαι προπομπήν, 'καλέσας τοὺς τὰς ἀρχὰς ἔχοντας Περσῶν τε καὶ 

C τῶν ἄλλων, διέδωκεν αὐτοῖς στολὰς ηδικάς" καὶ τότε πρῶτον 

᾿ Πέρσαι Μηδικὴν στολὴν ἐνεδύσαντο. ἐπεὶ δὲ τοῖς κρατίστοις διέ- 3688 
δωχε τὰς κρατίστας στολάς, ἐξέφερε καὶ ἄλλας Π]ηδικὰς στολάς 
(παμπόλλας γὰρ παρεσκευάσατο οὔτε πορφυρίδων φειδόμενος οὔτε 


4 καὶ prius om Α. 7 πάντας om A, spatio relicto. — 11 εἶπε 
post ϑησαυρόρ Α. 13 δὴ] δὲ AW: Xenophon δὴ. 17 τὰ 
, om P. 22 κατεσχευάώσατο Αἱ Xenophon παρϑαχδυάσατο. 


Hystaspe. tu vero, Hystaspe, adito amioos meos, eisque dicite , mihi 
ad rem quandam conficiendam auro esse opus, ut quisque quam plauri- 
mum possit comparet, idque litteris inscribat atque obsignet, et episto- 
las Croesi ministro tradat." eadem quae mandarat, litteris inscripta 
omnia et obsignata Hystaspae tradidit, eumque ab omnibus nt amicum 
suum tractari iussit, cum circumissent, et Croesi minister epistolas 
attulisset, Hystaspes dixit "rex Cyre, me quoque nuno utere ut divite: 
nam propter commendationem tuam et ipse plurimis affectus sum mune- 
ribus." tum Cyrus "et hic" inquit, "Croese, unus est ex thesauris 
nostris. tu vero caeteros contemplatus supputa quanta mihi pecunia ait, 
si fuerit opus," is vero longe maiorem summam repperisse fertur quam 
in thesauris eum habiturum fuisse dixerat si collegisset; ac Cyrum di- 
xisse "viden', Croese, et mihi thesauros esse?" 

Cum autem in animo haberet ad pulvinaria deorum immortalium 
supplicatum ire, vocatis principibus Persarum et caeterorum, stolas Me- 
dicas inter eqs distribmit, quas Persae tum primum induerunt, solis , 
optimis inter optimos distributis, etiam alias Medicas stolas proferebat 
(plurimas enim paraverat neque purpureis neque orphninis neque cary- 


ANNALIUM ΤΠ 25. 299 


ὀρφνίνων οὔτε φοινικέδων οὔτε καρυκέγων ἱματίων), νείμας δ᾽ 
ἑκάστῳ τῶν ἡγεμόνων μέρος αὐτῶν, ἐχέλευσε τούτοις τοὺς ὕπ᾽ αὐ-- 
τοὺς κοσμεῖν. καί τις τῶν παρόϑγτων ἐπήρετο αὐτόν “σὺ δέ, ὦ 
Κῦρε, πότε κοσμήσῃ; ὃ δέ “οὐ γὰρ νῦν" ἔφη “δοχῶ ὑμῖν αὖ- 
ὁ τὸς κοσμεῖσϑαι, ὑμᾶς κοσμῶν; ἣν γὰρ δύνωμαι τοὺς φίλους ποιεῖν 
εὖ, ὁποίαν ἂν ἔχω στολὴν ἐγὼ ἐν ταύτῃ καλὸς φανοῦμαι ποιή-- 
σας δὲ τὴν προπομπὴν καὶ ϑύσας τοῖς θεοῖς μετὰ τῶν φίλων ἐδεί- D 
πνέει, οὖς μὲν μάλιστα ἐτίμα παρὰ τὴν ἀριστερὰν χεῖρα καϑίσας, 
ὡς εὐεπιβουλευτοτέρας ταύτης οὔσης ἢ τῆς δεξιᾶς, τοὺς δ᾽ ἄλλους 
)παρὰ τὴν δεξιάν. μετὰ δέ γε τὸ δεῖπνον τοὺς ἐϑελουσίους αὐτῷ 
συμμαχήσαντας ἀπέπεμψεν οἴχαδε, πλὴν τῶν βουληϑέντων παρ᾽ 
αὐτῷ καταμεῖναι" τούτοις δὲ καὶ χώραν καὶ οἴκους ἔδωκε. τοῖς 
δ᾽ ἀπιοῦσι καὶ στρατιώταις καὶ ἄρχουσι. πολλὰ ἐδωρήσατο. εἶτα 
καὶ τοῖς περὶ αὐτὸν στρατιώταις καὶ ἡγεμόσι διένειμεν ὅσα ἐκ Σάρ- 
5 δέεων ἔλαβε χρήματα, πρὸς τὴν ἀξίαν ἑκάστῳ: ὡς δὲ εἰλήφεσαν 
τὰ δοθέντα, ἔλεγον περὶ τοῦ Κύρου “ἦ που αὐτός γε πολλὰ ἔχει, 
ὅτι καὶ ἡμῶν ἑκάστῳ τοσαῦτα δέδωκεν" οἱ δ᾽ ἔλεγον “οὐχ ὃ Κύ- 
eov τρόπος τοιοῦτος ὡς χρηματίζεσϑαι, ἀλλὰ διδοὺς μᾶλλον ἤ ῬΊ 167 
κεώμενος ἥδεται αἰσθόμενος δὲ ταῦτα ὃ Κῦρος συνέλεξε τοὺς 
ὃ φίλους καὶ τοὺς ἐπικαιρίους ἅπαντας καὶ εἶπεν “ἁπλουστάτου μοι 
δοκεῖ εἶναι ἤϑους τὸ τὴν δύναμιν τὸν ἄρχοντα φανερὰν ποιησάμε- 


), wv 


νὸν ix ταύτης ἀγωνίζεσθαι περὶ καλοκαγαϑίας. . κἀγὼ οὖν" ἔφη 


1 ὀρφῴφένων À. — καρυχκίγων AW. 6 ὁποῖαν ἔχω A. 
8 ἐτίμα] ἑδεοίμα A. 9 ἐπιβουλευτοτέρας À: Xenophon εὖεπ. 
14 xal ἡγεμόσι om Xenophon. post ἡγεμόσι PW add πολλὰ, 
om À Xenophon. 

cinis neque puniceis parcens) et cuique ducum partem earum 


tradebat, quibus et illi suos exornarent. rogatus autem ἃ quodam 
quando ipse sese ornaturus esset, "nonne" inquit "vobis nunc ornatus 
esse videor, cum vos ornavi? nam nbi de amicis fuero bene meritus, 

ualibet in veste formosus ero." supplicatione absoluta et victimis im- 
molatis cum familiaribus cenatus est, amicis honoratissimis ad laevam 
collocatis, ut quae magis opportuna sit insidiis, caeteris ad dextram. 
& cena eos qui ultro in bellis secuti fuerant dimisit domum, praeter eos 

ui sponte manere vellent: iis vero et agros et aedes dedit, disceden- 
dibus tam militibus quam ducibus plurima donavit. deinde suis etiam 
militibus ac ducibus quascunque Sardibus ceperat pecunias pro cuiusque 
dignitate distribuit. qui ut ea acceperant, alii dixere, nimirum ipsum 
Cyrum habere plurima, qui tam muita largitus esset; alii, non id esse 
Cyri ingenium ut pecuniam faceret, qui dando quam accipiendo dele- 
ctetur magis. quibus Cyrus animadversis, amicis et reliquis idoneis .ad- 
vocatis "apertissimi" inquit "ingenii mihi esse videtur, ut princeps co- 
piis suis palam expositis de lande bonitatis certet, et ego igitur, quid- 


800 IOANNIS ZONARAE 


“βούλομαι ὑμῖν. ὅσα μὲν οἷόν τέ ἐστι τῶν ἐμοὶ ὄγτων ἰδεῖν 
dabo, ὅσα δὲ μὴ - οἷόν τε ἰδεῖν, διηγήσασθαι" ταῦτα d- 
πὼν τὰ μὲν ἐδείκνυ πολλὰ καὶ καλὰ χρήματα, và δὲ κείμενα ὡς. 
μὴ ῥάδιον εἶναι ἰδεῖν διηγήσατο. ^ xal εἶπεν “ὦ ἄνδρες, ταῦτα 
οὐδὲν μᾶλλον ἐμὰ δέον ἡγεῖσθαι ἢ καὶ ὑμέτερα." ἐγὼ γὰρ ταῦτα ὁ 
ἀϑροίζω ὅπως ἔχω τῷ καλόν τι ὑμῶν ποιοῦντε διδόναι, καὶ ὅπως, 
B ἢν τις ὑμῶν τινὸς δέηται, λάβῃ πρός με luy." | mE 
26. Ὅτε δὲ τὰ ἐν Βαβυλῶνε εὖ κατεστήσατο, εἰς Πέρσας 
ἀπελϑεῖν ἡτοιμάζετο. ἐπεὶ δὲ πορευόμενος γίνεται κατὰ τὴν IMg- 
δικήν, τρέπεται ὃ Κῦρος πρὸς Κυαξώρην, καὶ ἀσπασάμενος αὐτὸν 10s 
εἶπεν ὅτε οἶκος αὐτῷ ἐν Βαβυλῶνι ἐξῃρημένος εἴη, καὶ δῶρα παρέ- 
σχεν ἀὐτῷ πολλὰ καὶ καλά. ὃ δὲ Κυαξάρης προσέπεμψεν αὐτῷ 
I 190 τὴν ϑυγατέρα στέφανόν τε χρυσοῦν καὶ ψέλλια φέρουσαν καὶ στρε- 
πτὸν καὶ στολὴν Ἰηδικὴν καλλίστην. καὶ fj μὲν παῖς ἐστεφάνου 
τὸν Κῦρον, ὃ δὲ Κυαξάρης “δίδωμί σοι" ἔφη, “ὦ Κῦρε, καὶ αὐ- 1ᾶ 
C τὴν ταύτην γυναῖκα, ϑυγατέρα οὖσαν ἐμήν, ἐπιδίδωμι δὲ αὐτῇ 
καὶ φερνὴν ϊηδίαν πᾶσαν" οὐδὲ γὰρ ἔστε μοι ἄρρέκ παῖς γνήσιος." 
ὃ δὲ Κῦρος “τὸ μὲν γένος, ὦ Κυαξάρῃ, ἐπαινῶ" εἶπε, “καὶ τὴν 
παῖδα καὶ τὰ δῶρα, βούλομαι δὲ σὺν γνώμῃ τοῦ πατρός τε καὶ 
τῆς μητρὸς γῆμαι αὐτήν καὶ ταῦτα εἰπὼν εἰς Πέρσας ἐπορεύετο. 30 
ἐν δὲ τοῖς Περσῶν ὁρίοις ἐλϑὼν τὸ μὲν στράτευμα ἐκεῖ κατέλεπεν, 
αὐτὸς δὲ σὺν τοῖς φίλοις τὴν πόλιν εἰσήει, ἱερεῖα ἄγων πᾶσι Πέρ- 


4 εἶναι om À. 11 ἐξῃρημένος εἴη codex Colberteus et Xeno- 
phon , ἐξήρηται PW. 16 αὐτῇ] αὐτὴν A. 17 ἄρρην 
enophon. 19 τὼ om A. 


FowTEs. Cap. 26. Xenophontis de Cyri discipline 8 5$ — B. 
pauca in extremo capite addita. ᾿ 


quid mearum opum est quod monstrari possit, ostendam; quae ostendi 
nequeunt, enarrabo." his dictis res multas et praeclaras deprompsit ; 
quae vero reposita erant nec proferri facile poterant, recensuit. et 
"haec" inquit, "viri, non tam mea sunt existunamda quam etium vestra. 
nam ea colligo ut, qui honeste se erga nos gesserit, eum remunerari 
queam, et si cui vestrum quid opus fuerit, a me uti petat." 

25. Rebus Babylone oompositis reditum in Persiam parat. ia 
Mediam progressus se ad Cyaxarem convertit, eoque salutato et multis 
egregiis muneribus affeoto, ait domum etiam illi Babylone assignatam 
esse, Cyaxares filiam ad eum mittit cum aurea corona, armillis, torque 
et veste Medica pulcherrima. illa Cyrum coronat: rex vero "hanc" in- 
quit, "Cyre, filiam meam uxorem tibi do, et totam Mediam doti dico: 
neque enim mihi sunt mares liberi germani" δὰ haec Cyrus, et genus 
se laudare et puellam et munera, sed earh de sententia patris et matris 

 ducturum. osse. his dictis in Persiam contendit, relictoque in finibus 
exercitu ipse cum amicis urbem ingreditur, viotimas adducens quae et 
ad sacrificandum et ad oonvivandum Persis omnibus satia .essent: paren- 


ANNALIUM III 948, 801 


otc ἱκανὰ ϑύειν xal ἑστιᾶσϑαι. δῶρα δὲ τῷ πατρὶ xal tjj μογερὴ -. 
ἔφερεν οἷα εἰκὸς ἦν καὶ τοῖς φίλοις, οἷα δ᾽ ἔπρεπὲν ἀρχαῖς καὶ 
γεραιπέροις" ἔδωκε δὲ καὶ πᾶσι Πέρσαις, ἀλλὰ μὴν καὶ Περσίσι. D 
xal χρόνον τινὰ τοῖς τεκοῦσι συνδιατρήψας ἀπήει. καὶ γενύμενος 
ὦ ἐν ήδοις, συνδόξαν τῷ. πατρί » γαμεῖ τὴν Κυαδάρου ϑυγατέρα" 
γήμας δ᾽ εὐθὺς ἢ ἔχων αὐτὴν ἀνεζεύγνυεν. ΝΣ 
. Ὥς δ᾽ ἧχεν εἷς Βαβυλῶνα, σατράπας ἐπὶ zd. κατεσεραμμένᾳ 
ἔπεμπεν ἔϑνη, εἷς Ἀραβίαν δηλαδὴ καὶ Καππαβοκίαν, εἰς Qov- 
γέαν τε τὴν μεγάλην, εἰς «Τυκέαν τε καὶ Ἰωνίαν, dc Καρίαν, εἷς 
1*0 Φρυγίω» τὴν παρ᾽ ᾿Ελλήσπονζον καὶ ΑἸϊολίδα. Κίλιξι δὲ. καὶ 
Κυπρίοις καὶ Παφλαγόσιν οὐκ ἔπεμψε. σατράπας, ὅτι ἑκόντες 
ἐδόκουν αὐτῷ. συστρατεύεαϑαι". δασμοὺς μέντοι καὶ οὗτοι ἀπέφε-. 
ρον. ἕνα δέ, μεγάλης αὑτῷ τῆς ἀρχῆς οὔσης, ταχέως καὶ πόρτ P I 168 
οωϑέν oi κομίζοιντο ἀγγελέάι, ἐσκέψατο. πόσην. ὧν ὁδὸν. ἵππος 
ἴδ ἐλαυνόμενος ἀνύῃ, καὶ ἱππῶνας τοσοῦτον ἀλλήλων διέχοντας énot- 
ἤσατο, καὶ ἵππους κατέστησεν ἐν αὐτοῖς καὶ τοὺς αὐτῶν ἐπιμεῖρι- 
μιένους, καὶ ἄνδρα ἐφ᾽ ἑχάστῳ ἔταξε τὸν ἐπιτήδειον παᾳραδέχες 
σϑαι τὰ φερόμενα γράμματα xal παραδιδόναι, καὶ παραλαμβάν 
ψεῖν τοὺς ἀπειρηκότας ἵππους καὶ ἄλλους πέμπειν. κεβμλεῖς.. 4 
20.  'Hóg δὲ παρελϑόντος ἐνιαυτοῦ στραξείαν ἐποιήαᾳτο, ἐν j 
λέγεται καταστρέψασϑαι πάντα và 39v ὅσα Συρίαν εἰυβάντι οἰχεῖτι 
μέχρις ἐρυϑρᾶς ϑαλάσσης. pen δὲ ταῦτὰ σεραταύει ἐπ᾽ 4tv- 


1 a và A. 9 “υκίαν et, quod rectius, Λυδίαν Xenophontis 
codices. — cs alterum om A, . 13 ἐπέφερον ἀ., AT ἔταξεν 
ἐκιτήδειον A. ΝΕ ΠΝ ΞΟ 


tibus atqne amicis munera affert qualia par erat, et megistratibus ac 

senioribus qualia decebant, nec non Persis omnibus 94. viris pariter ac 
feminis, aliquamdia apud arentes commoratus in Mediam revertitur, 
probatoque a patre coniugio. Cyaxaris filiam ducit: celebratis nnptiis 
statim cum ea Babylonem proficiscitur. 

Inde satrapas ad gentes subactas mittit, ut in Arabiam, Cappa- 
dociam, Phrygiam maiorem, Lyciam, Ioniam, Cariam, Phrygiam Hel- 
lespontiacam et Aeoliam. ad Cilices vero, Cyprios et "Paphlagones 8&- 
trapas non misit, eo quod ultro se ad illum contulisse videbantur: nihile- 
minus tamen et hi tributa pensitabant. ut autem in tanta imperii am- 
plitudine nuntii celeriter ad 4e perferrentur, consideravit quantum itine- 
ris equus uno die cureu conficere posset, ac tanto intervallo distincta 
diversoria struxit , equis et equisonibus in iis collocatis, quorum cuique 
praefecit virum idoneum ad recipiendas et tradendas litteras, qui et ac- 
ciperet fatigatos equos et alios mitteret integros. 

Anno iam elapso expeditionem suscepit, in qua omnes gentes 
quae ab ingressu Syriae usque 8d mare rubrum incolunt. subegisse fer- 


802 IOANNIS ZONARAE 


B πῖον xol καταστρέφεται καὶ αὐτήν" ὡς ἐντεῦϑεν δρίζειν αὐτῷ τὴν 
ἀρχὴν πρὸς ἕω μὲν τὴν ἐρυϑρὰν ϑάλασσαν, πρὸς ἄρκτον δὲ τὸν 
πόντον τὸν Εὔξεινον, πρὸς δ᾽ ἑσπέραν. Κύπρον καὶ Aiyunrov, τὴν 
δ᾽ Aloioniuv πρὸς μεσημβρίαν. αὐτὸς δ᾽ ἐν μέσῳ τούτων πε- 
ποιημένος τὴν δίαιταν, ἐν Βαβυλῶνε μὲν μῆνὰς διῆγεν ἑπτὰ τὸν ὅ 
χρόνον δὴ τὸν χειμέριον ( ἀλεεινὴ γὰρ αὕτη ἡ χώρα), τρεῖς δὲ 
μῆνας τοὺς ἀμφὶ τὸ ἔαρ ἐν Σούσοις, ἐν δ᾽ ᾿Εχβατάνοις δύο δεῆγε 
μῆνας τὴν τοῦ ϑέρους xus». με | | 
| Οὕτω δὲ ζήσας ὃ Κῦρος καὶ μάλα πρεσβύτης γενόμενος 
ἀφικνεῖται εἰς Πέρσας τὸ ἕβδομον, πάλαι τῶν τοχέων τετελευτη- 182 
κότων αὐτῷ.. καὶ κοιμωμένῳ κατὰ τὰ βασίλεια ἔδοξεν αὐτῷ κατ᾽ 

C ὄναρ τις προσελϑεῖν κρείττων ἢ κατὰ ἄνθρωπον, λέγων “συσχευ- 
dtov ὦ Κῦρε" ἤδη γάρ σε μεταπέμπονται οἱ Qaol." ἐκ τούτου 
δ᾽ εἴκαζεν ὅτι παρείη τοῦ βίου ἡ τελευτή, καὶ τριταῖος τοὺς παῖ- 
δας ἐκάλεσε (συνείποντο γὰρ αὐτῷ) καὶ τοὺς φίλους καὶ τὰς Περ- Eu 
σῶν ἀρχάς, καὶ εἶπεν “ἐμοὶ μὲν τοῦ βίου τὸ τέλος ἤδη πάρεστι, 
δεῖ δὲ σαφηνίσαι περὶ τῆς βασιλείας τίνε ἔσεται μετ᾽ ἐμέ, ἵνα μὴ 
πράγματα ὑμῖν παρόσχῃ γενομένη ἀμφίλογος. σὺ μὲν οὖν, ὦ 
Ἀαμβύση, πρεσβύτερος ὧν τὴν βασιλείαν ἔχε, ϑεῶν διδόντων 
κἀμοῦ" σοὶ δέ, ὦ Ταναοξάρη, εἶναι σατράπῃ δίδωμι ήδων 1 —— 

D καὶ Ἀρμενίων καὶ Καδουσίων." ταῦτα τοῖς παισὶν ἐντειλάμενος 
καὶ παραινέσας πολλά, . καὶ προσειπὼν τοὺς παρύντας καὶ πάντας 
δεξιωσάμενος, συνεκαλύψατο καὶ οὕτως ἐξέλιπεν. ἐπεὶ δ᾽ ἐκεῖ- 


1 αὐτῷ A'Xenophon, αὐτοῦ PW. 12 κρεῖττον Α. 16 ἐμοὶ. 
Α, Moy PW. 20 σοὶ] σὺ A. ταναξάρη codex Colberteus- 


tur; deinde Áepyptum etiam; ut elus imperium versus orientem rubro 
mari, versus septentrionem Ponto Euxino, ab occasu Cypro et Aegypto, 
versus meridiem Aethiopia terminaretur. ípse in medio constitutus septe- 
nos menses hiberno tempore ob regionis teporem Babylone degit, ter- 
nos menses vernos Susis, Ecbatanis binos aestivo tempore. 

Vita igitar sic acta &enex admodum in Persiam septimum venit, 
parentibus iam olim defunctis. ibi in regia dormienti visus est in sommis 
apparere vir quidam humana condicione maior, qui diceret "para te 
Cyre: nam dii te nunc arcessont," unde conliciebat sibi vitae finem 
instare: ac tertio die post, filiis (nam eum comitati fuerant), amicis et 
Persarum magistratibus arcessitis "mihi" inquit "iam vitae finis instat. 
est autem declarandum cui relinquam imperium, ne controversiae de eo 
ortae vobis negotium facessant. tu igitur, Cambyse, qui nata maior 
es, regnum teneto, quod tibi et a diis et a me tribuitur: te vero, Ta- 
naoxare, satrapam constitmo Medorum, Armeniorum et Cedusiorum." - 
haec ubi filiis mandarat multaque praeceperat, affatus eos qui aderant, 
ac dextra porrecta omnibus, contecta facie exspiravit. eo defuncto sta- 


,7" 


ANNALEUM IV 1. 803 
voc ἀπήει, εὐθὺς οἱ παῖδες αὑτοῦ ἐστασίαζον, πόλεις δὲ καὶ ἔϑγη 


ἀφίσταντο, πάντα δ᾽ ἐπὶ τὸ χεῖρον ἐτράπετο. | 
Ταῦτα μὲν οὖν τῷ Ἐενοφῶντι περὶ Κύρου ἱστόρηται" ὃ δ᾽ W 112 
“«Ἵλικαρνασεὺς Ηρόδοτος ἄλλω περὶ τῆς Κύρου φησὶν ἀναγωγῆς τε 
ὃ καὶ τελευτῆς καὶ τῆς λοιπῆς βιοτῆς, ἃ μακρὸν ἂν εἴη διηγεῖσθαι. 
ἐμοὶ δ᾽ ἐπιτομὴν ἱστορίας πεποιημένῳ οὐκ ἐπέοικε τὴν πραγμα-- 
τείαν ϑέσϑαι πολύστιχον, ἀλλ᾽ αὐτὸς μὲν τὰ πιϑανώτερα ἔγραψα, 
ὅτῳ δ᾽ εἰδέναι βούλημα καὶ ἅπερ *Hoódoroc περὶ αὐτοῦ συνεγρά- P I 169. 
Ψατο, τὴν ἐκείνου μεταχειρισάμενος βίβλον εὑρήσει ταῦτα κατὰ 
ἰΘ τὸν πρῶτον λόγον ᾧ τὴν πρώτην τῶν Movoww ἐπέγραψε; τὴν 
Κλειώ. 2E | 


. LIBER QUARTUS. 


1. Κῦρος μὲν οὖν οὕτω τὴν τῶν ᾿σσυρίων. ἀρχὴν κατα- 
λέλυκε. τῷ δὲ πρώτῳ ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ, ἑβδομηκοστῷ 
ὄντι ἐξότου "Eflooto: εἰς Βαβυλῶνα ἐξ Ἱερουσαλὴμ μετηνέχϑησαν, 

LS ἐπέτρεψε τοῖς ἐν Βαβυλῶνι οὖσιν Ἰουδαίοις ἀπελϑεῖν εἷς Ἱεροσό-" 
λυμα καὶ ἀνοικοδομῆσαι τήν τε πόλιν xal τὸν ναόν, ὡς ὃ προφή- B 
τῆς Ἱερεμίας προανεφώνησε, καὶ πρὸ ἐκεένου ὃ *Hoatac προεέρη- 
κεν. ὃ μὲν γὰρ ἦν ὅτε ἢ πόλις ἥλω καὶ ó γαὸς κατεσκάφη, ὃ δ᾽ 


2 πάντα] καὶ πάντα A. 8 οὖν om A. 7 ϑέσθαι om A. 
ἔγραψεν A. 10 post ἐπέγραψε PW add τῇ βίβλῳ, om A. 


FowrEs. Cap.l. losephi Ant. 111 εἰ, Herodoti 3 30 εἰ 61 --- 66. 


tim filii seditionem moverunt, urbes ac provinciae defecerunt, et in pe- 
fus ruebant omnia. | | 

Atque haec a Xenophonte de Cyro prodita sunt: sed Herodotus 
Halicarnasseus alia de Cyri educatione, obitu totaque vita narrat, quae 
recensere prolixum fuerit. mihi vero compendium historiarum scribenti 
non convenit verbosum opus contexere, sed satis est ea consectari quae 
probabiliora videntur, cui vero etiam Herodoti de illo narrationes evol- 
vere libet, is haec libro primo, cui Clius Musae primae titulum indidit, 

veniet. | 


1. Cyrus igitur Assyriorum regnum sic evertit, et primo sui 
Imperii anno, a captivitate Hebraicae gentis septuagesimo, ludaeis qui 
Babylone degebant redire Hierosolyma urbemque et templum instaurare 
permisit, id quod propheta Hieremias praedixerat et ante illum Esaias. 
fam ile tum vixit cum urbs caperetur, hic ante captivitatem urbis et 


904 . . IOANNIS ZONARAE 


"Hoütagc ἕτεσιν ἑκατὸν καὶ τεσσαράκοντα πράτερον ἦν ἢ τὴν πόλιν 
ἁλῶναι χαὶ κατασχαφῆναι τὸ ἱερόν. οὗ μόνον δ᾽ ἐφῆκε τοῖς al- 
χμαλώτοις τὴν ἐπάνοδον καὶ τὴν τῆς πόλεως καὶ τοῦ ναοῦ ἐξανώ- 
σταῦιν, ἀλλὰ καὶ τὰ σκεύη τὰ τοῦ ναοῦ, ἃ Ναβουχοδονόσορ εἰς 
«Βαβυλῶνα ἐκόμιαε, συνέπεμψε, παραδοὺς ταῦτα φέρειν IM90i- 5 
δάτῃ τῷ αὐτοῦ γαζοφύλακι χαὶ τῷ Ζοροβάβελ. ἐπέστειλε δὲ καὶ 
τοῖς ἐν. Συρίᾳ σατράπαις συναΐρεσϑαι αὐτοῖς ἐπὶ τῇ τῶν ἔργων 
οἰχοδομῇ, καὶ τὴν δαπάνῃν αὐτοὺς. χορηγεῖν πᾶσαν ἐκ τῶν βασι- 

C λικῶν. χρημάτων. ταῦτα τοῦ Κύρου ϑεσπίσαντος ἐξώρμησαν ot 
τῶν δύο φυλῶν. ἄρχαντες τῆς τε τοῦ Ἰούδα xal τς. Βενιαμίτειδος, mm 
οἵ τὲ evita xal οἱ ἱερεῖς" πολλοὶ δὲ ἐν τῇ Βαβυλῶνι κατέμευ- 
yu», τὰς κτήσεις καταλιπεῖν οὐχ αἱρούμενοι. παραγενομένοις δὲ 
εἰς Ἱεροσόλυμα οἱ τοῦ Κύρου πάντες συνήργουν αὐτοῖς εἰς τὰς 
οἰκοδομὰς καὶ συνέπραττον. ἦσαν δ᾽ oi ἐπανελθόντες μυριάδες 
τέσσαρες δισχίλιοέ τε καὶ ἑξακόσιοι. . | — 

Ἤδη δὲ περὶ τὴν οἰκοδομὴν τῆς πόλεως σπευδόντων καὶ τοῦ 
ναοῦ, τὰ πέριξ ἔθνη), καὶ μάλιστα τὸ Χουθαίων, οὖς Σαλμα-- 
νασὰρ μετῴκισεν εἷς Σαμάρειαν ὅτε τοὺς Ἰσραηλίτας ἐξῃχμαλύώ-- 
τισε, φϑονοῦντες, τοὺς σατράπας ἐδεξιῴσαντο πρότερον μὴ ἐπαρή--- 

D ye» τοῖς Ιρυδαίοις εἷς τὴν oixodouxr. εἶτα τοῦ Κύρου τὴν 3 

" ζωὴν καταλύσοωφτος, Καμβύσου͵ δὲ τοῦ παιδὸς ixtivov τὴν ὠρχὴνν 
διαδεξαμένον, γράφουσι τῷ Καμβύσῃ διωβάλλοντες τοὺς Effgal- — 
ovc ὡς ἔϑνος ἀποστατιχόν τε καὶ ἀνυπόταχτον, xal “εἶ τὴν πόλιν 

 yal τὸν ναὺν ἐχτελέσουσι"" λέγοντες “οὔτε φόρους δώσουσιν οὐὔϑ᾽ 


. 11 of alterum om. Α. 18 συνηγόσουν A 15 pro ἐξακύσιοι 
losephus τετρακόσιοι καὶ ἑξήκοντα δύο. 17 χουϑαῖον A. 

templi eversionem annis centum quadraginta. neque vero haec duntaxat 
conoessit, sed et sacra vasa ἃ Nabuchodonosore Babylonem: translata per 
Mithridatem quaestorem suum et Zorobabelem una remisit, et Syriacig 
satrapis mandavit ut eis ad aedificationem adiumento essent et omnes 
sumptus de regia pecunia suppeditarent, his a Cyro constitutis, duarum 
tribuum Iudaicae et Beniamiticae principes, Levitae et sacerdotes Hie- 
rosolyma contenderunt: multi etiam Babylone manere quam suas posses- 
siones.relinquere maluerunt. quo cum pervenissent, Cyri satrapae omnes 
δὰ aedificationem eis (fuere autem quadraginta duo milia gt sexcenta) 
adiumento fuerunt. | 

Iam in urbis et templi instaurationem intentis finitimae gentes, 
"Chuthaei praeserm, quos Salmanasar captis Israelitis Samariam tra- 
duxerat, invidentes, satrapas iu primis sibi conciliant rie aedificationera 
promoverent. deinde Cyro defuncto apud Cambysem filium et successo- 
rem eius Hebraeos ut gentem perfidam et rebellem per litteras criminan- 
tur. quod si urbem et templum perfecerint, neque tributa pensuros neque 


ANNALIUM IV 1. . 805 


Dmaxojcoyrat? ταῦτα καὶ πλείω τοιαῦτα γράψαντες ἔπεισαν 
αὐτὸν κωλῦσαι τὴν τῆς πόλεως καὶ τοῦ ναοῦ ἀνοικοδόμησιν" καὶ 
ἐπεσχέϑη τὰ ἔργα μέχρε τοῦ δευτέρου ἔτους τῆς βασιλείας Au- 
otov τοῦ “Ὑστάσπου ἐπ᾽ ἔτη ἐννέα. Καμβύσης γὰρ ἑπτὰ βασι- 

5 λεύσας ἔτη, καὶ καταστρεψάμενος ἐν τούτοις τὴν «ἴγυπτον, vno- 
'στρέψας ἐν Δαμασκῷ ἐτελεύτησε, τῶν μάγων τῆς βασιλείας ἐγ- 
κρατῶν γενομένων. καλὸν δὲ καὶ τὴν περὶ τούτων διήγησιν ποιή- 
σασϑαι ἐν ἐπιτομῇ. ΝΣ ΝΝ | 

Τῷ Καμβύσῃ ἦν ἀδελφός, κατὰ μὲν τὸν Ἐενοφῶντα To- P I 170 
ϑναοξάρης, κατὰ δὲ τὸν Hoódorov Σμέρδης ὀνομαζόμενος. ἔδο.- 
Eev οὖν ἐν Αἀϊγύπτῳ τῷ Καμβύσῃ τυγχάνοντι χαϑ᾽ ὕπνους τις 
᾿ἐπιστὰς λέγειν ὡς ἐς τὸν βασιλικὸν καϑίσας ϑρόνον ὁ Σμέρδης τῇ 
κεφαλῇ τοῦ πόλου προσψαύσειε. δείσας οὖν περὶ τῇ βασιλείᾳ, 
τὸν Πρηξάσπην αὐτίχα πέμπεε ἐς Σοῦσα, κχτενοῦντα λάϑρα τὸν 

ὁ ἀδελφόν. καὶ ὃ μὲν οὕτω διέφϑαρτο, ὃ δὲ Καμβύσης τὸ χρεὼν 
οὐκ ἐξέφυγε. δύο γὰρ ἦσαν ἀδελφοὶ Μῆδοι, μάγοι κεκλημένοι, 
ὧν τῷ μὲν Κατιζίϑης τῷ δὲ Σὠέρδης ἦν τὰ δνόματα. ὃ δὲ ΤΊ 12 
Σμέρδης o) τοῦ ὄδνόματος ἐχοινώνει μόνον Σμέρδῃ τῷ Κύρου 
παιδί, ἀλλὰ χαὶ τοῦ εἴδους. τούτων τὸν ἕτερον φροντιστὴν τῶν Β 

ϑέαυτοῦ πραγμάτων ὃ Καμβύσης ἐχέχτητο. - χρονίζοντος δ᾽ dy 
αΑϊγύπτῳ αὐτοῦ, γνοὺς τὸν φόγον τοῦ Σμέρδου τοῦ τοῦ Κύρου 

4 ἀγοικοδόμησιν Α, ἀναδόμησιν PW: losephus ἀνοικοδομεῖν. 


4 ἑπεὰ] Iosephus Ff. in fine capitis ex Herodoto ἔτη ἑπτὰ ἐπὶ 
v &évre μησίν. 7 τὴν — 8 ἐπιτομῇ] vd περὶ τούτων ἐν ἐπιτομῇ 


διηγήσασϑαι Α. 10 Σμέρδις Herodotus. 14 αὐτέκα πέμ-- 
σι ÁÀ, παραυτίχα παραπέμψει ΡΨ. 16 δύω ΡΥ. 17 Πατι- 
ξείϑης Herodotus. 18 τῷ τοῦ κύρου Α. 19 post εἴδου — 


PW add αὐτοῦ, om Α. 20 ὁ om A. 


dicto audientes futuros. his et pluribus aliis scriptis οἱ persuasertrt 
ut urbis et templi instaurationem prohiberet. ita opus impeditum est 
usque ad secundum annum Darii regis, filii Hystaspis, per annos novem. 
nam Cambyses cum septem regnasset annos et Aegyptum subegisset, 
inde reversus Damasci obiit, regno a magis occupato. de quibus et hic 
breviter est. dicendum. 

Cambyses fratrem habuit, quem Xenophon 'T'anaoxarem, Herodo- 
tus Simerden appellat. visus igitur est in sommis Cambysi in Aegypto 
agenti quidam dicere, Smerden regio throno occupato capite caelos at- 
tingere, regno igitur metuens Preraspem Susa mittit qui fratrem clan- 
culum perimeret. et ille quidem ita periit, sed Cambyses fati vim non 
effugit. fuerunt enim duo fratres Medi, quorttm alter Catizithes alter 
Smerdes vocabatur, professione magi. ac Smerdes nom tantum momen 
sed formam etiam cum Smerde Cyri filio communem habebat. alterum 
Cambyses suarum rerum coratorem delegerat. dum igitur rex in Aegypto 
moratur, Catizithes caede Smerdis, quam pauci norant, eogiita , regnum 

Zonarge Annales. os 20 


86. Ὁ IOANNIS ZONARAE 


παιδὸς ὃ Κατιζίϑης, καὶ ὡς δλίγοις ὃ ἐκείνου ϑάνατος ἔγνωσται, 
ἐπιϑέσϑαι τῇ βασιλείᾳ ἐσκέψατο" xal τὸν ἀδελφὸν ὁμωνυμοῦντα 
τῷ Σμέρδῃ καὶ πολλὴν πρὸς ἐκεῖνον ἐμφέρειαν ἔχοντα εἰς τὸν 
ϑρόνον ἐκάϑισε τὸν βασίλειον, οὐχ ὡς οἰκεῖον ὁμαίμονα ἀλλ᾽ ὡς 
τοῦ Κύρου υἱὸν παὶ τοῦ Καμβύσου δμόγνιον" καὶ κήρυκας διέ- Gum 
πεμψε παγταχοῦ βασιλέα τὸν Κύρου Σμέρδην ἀγγέλλοντας. μα- 
Sd οὖν ταῦτα καὶ ὃ Καμβύσης τὸν Πρηξάσπην üvixgwey ὡς μὴ 

C πληρώσαντά οἱ τὸ κελευσϑέν. ὃ δὲ διεβεβαίου μὴ τὸν ἀδελφὸν 

. ἐπαναστῆναι αὐτῷ. “ἐκεῖνον γὰρ ἐγώ" ἔλεγεν, “ὡς σὺ ἐνετείλω, 
ἔκτανόν τε καὶ ἔϑαψα." συλληφϑῆναι τοίνυν κελεύει Καμβύσης 320 
τὸν ἐν τῷ στρατῷ κηρύσσοντα τὸν τοῦ Κύρου Σμέρδην βασιλεῦ- 
σαι Περσῶν. καὶ συλληφϑεὶς ἠρωτᾶτο εἰ αὐτὸς τὸν ΣΣμέρδην 
ἑώρακε,’ καὶ εἰ ἐκεῖνος αὐτῷ ἐνετείλατο λέγειν ἅπερ φησίν" ὃ δὲ 
μὴ ϑεάσασϑαι τὸν ΣΣμέρδην ἀνταπεχρίνατο, παρὰ δὲ τοῦ μάγου 
τοῦ τῶν βασιλείων ἐπιτροπεύοντος ταῦτα λέγειν ἐπιταχϑῆναι.15 
γνοὺς οὖν ἐντεῦϑεν ὃ Καμβύσης τὸ ἀληϑές, ἐϑρήνησε μὲν dx 
"μάτην κτείνας τὸν ἀδελφόν, ὥρμησε δ᾽ αὐτίκα κατὰ τῶν μάγων 

D στρατεύεσθαι. ἀναϑρώσχοντι δέ οἱ ἐπὶ τὸν ἵππον τοῦ κουλεοῦ 
τοῦ ξίφους ὁ μύχης ἐξέπεσε, xol γυμνωθϑὲν τὸ ξίφος παίει αὐτοῦ 
τὸν μηρὸν καιρίως. ἤρετο οὖν ὅπως ἡ πόλις καλοῖτο, xal μα- Ὁ 
ϑὼν ὡς ᾿Ἐκβάτανα,, εἶπεν ὡς “ἐνταῦϑά μοι πέπρωται τελευτᾶν. 
ἐχέχρηστο γὰρ αὐτῷ ἐν ᾿Εκβατάνοις μέλλειν ϑανεῖν" καὶ ὃ μὲν 
παρὰ τοῖς ἐν Ἰηδίᾳ "Exfarávoig ἐδόκει πρώην τὸ τέλος αὐτὸν. 
καταλήψεσθαι, ὃ δὲ χρησμὸς oUx ἐκεῖνα ἐδήλου ἀλλὰ τὰ ἐν Zv- 
οίᾳ Ἐκβάτανα. 45 


22 ἐκέχρητο A. 


invadere destinat; idque fratri, qui Smerdi et nomine οἱ lineamentis 
corporis persimilis esset, tradit, non ut fratri suo sed ut Cyri filio, 
fratri Cambysis; et praecones passim dimittit qui Smerden Cyri filium 
regem proclament. ea re cognita Cambyses Prexaspem incusat ut man- 
data non exsecutum. qui cum affirmaret, fratrem, quem ipse et occi- 
disset et sepelisset, ei non movere seditionem , praeconem, qui Smerden 
Cyri filium regem in exercitu proclamabat, comprehensum rogat num 
ipse Smerden viderit et num de illius mandato ista proclamet. respon- 

t homo se Smerden non vidisse, sed iussu magi regiae magistri ea 
proclamare. Cambyses igitur veritate inde cognita fratrem ἃ se temere 
occisum luget et bellum inferre magis parat. sed dum in equum insilit, 
de vagina gladii fungus decidit, et nudato gladio letaliter in femore 
vulneratur. illius loci nomen sciscitanti cum Ecbatana dici responsum 
esset, ibi fatale sibi esse mori dixit. acceperat enim oraculum se Ecba- 
tanis moriturum; et hactenus putarat se Ecbatanis Medicis obiturum, 
cüm oraculum de Ecbatanis Syriae jocutum esset. 


ANNALIUM IV 3. 307 


Ὃ uiv οὖν μεϑ᾽ ἡμέρας τινὰς τελευτᾷ ἄπαις, βασιλεύσας 
ἐπ᾿ ἔτη ἑπτὰ ἐπὶ πέντε μησίν, (3) ὁ δὲ μάγος τοῦ Καμβύσου . 
ϑανόντος ἀδεῶς ἐβασίλευσεν, ἑαυτῷ τὸν τοῦ Κύρου Σμέρδην ἐπι-- 
γραφόμενος. καὶ πέμψας elg πᾶν ἔϑνος ὧν ἦρχεν, ἀτέλειαν πᾶ- P I 171 
δ σιν ἐπ᾽ ἔτη τρία ἐκήρυξεν. ἤδη δὲ μῆνας ἄρξας ἑπτά, ὅστις ἦν 
ἐγνώσϑη. ἐγνώσθη δ᾽ οὕτως. Ὀτάνης ἣν γένει καὶ πλούτῳ 
Περσῶν τοῖς πρώτοις ἐνάμιλλος. τούτου ϑυγατέρα Καμβύσης 
ἔσχεν, ἢ Φαιδυμίη ἐκέκλητο. ταύτῃ χαὶ ὃ μάγος ἐκέχρητο ὥσπερ 
καὶ ταῖς λοιπαῖς ἃς εὗρεν εἷς τὰ βασίλεια. πέμψας οὖν ὃ πατὴρ 
10 ἠρώτα αὐτὴν λάϑρα εἰ τῷ Κύρου Σμέρδῃ εἰϑ᾽ ἑτέρῳ τινὶ avyev- 
γάζοιτο.. ἢ δὲ μήτ᾽ ᾿ἰδέσϑαι τὸν Κύρου Σμέρῥην ἀνταπεκρίνατο, 
μήτ᾽ εἰδέναι ᾧτινε συγκοιτάζοιτο, ὃ δὲ καὶ πάλιν στέλλει παρ᾽ 
αὐτήν, κινδυνεύειν αὐτῇ ἐντελλόμενος, εἶ δεήσειεν, ἵνα πληρώσῃ 
πατρικὴν ἐντολήν, καὶ ὑποτιϑείς, ὅπηνίκα συγκοιμῷτο τῷ βασι- B 
15 λεῖ καὶ ὕπνώττοντα αὐτὸν γνῷ, ψαῦσαι τῶν ὦτων αὐτοῦ, καὶ εἰ - 
μὲν ἔχοντα ὦτα γνοίη, εἰδέναι ὡς τῷ Κύρου Σμέρδῃ συγγίνεται, 
εἰ δὲ μὴ ἔχοι, τὸν μάγον Σμέρδην ωὐτὸν νομίζειν. πείϑεται τῷ 
πατρὶ ἡ Φαιδυμίη, καὶ γνοῦσα τὸν αὐτῇ συγγινόμενον ὦτα μὴ 
, ἔχοντα, ἐσήμηνε τῷ πατρί. οὐκ εἶχε δ᾽ ὦτα ὅτι ὃ Κῦρός ποτε 
“οταῦτα δι᾽ ἁμάρτημά τι ἀπέτεμεν. ὃ δὲ Ὀτάνης ““σπαϑίνῃ καὶ 
Γωβρύᾳ πρωτεύουσι τῶν Περσῶν καὶ αὐτῷ φιλουμένοις κοινοῦται 
8 ἐβασίλευεν Α. 8. Φαιδίμη vel Φαιδύμη Herodotus. 10 λά- 
$oa αὐτὴν À. τῷ τοῦ κύρου À. 17 δὲ ὁ, A. 19 ταῦτα 


ποτὲ Α. 20 ἀσπαϑάνη A: Wolfii codices ἐποϑάνῃ. p. 308 
v, 4 ad ᾿ἀσπαϑένηρ nihil notatum ex A. 


Fowrms. Cap. 2. Herodoti ἃ 67 — 79. 


|. Tta post aliquot dies moritur Cambyses orbus liberis, cum annos 
septem et quinque menses regnasset: (2) magus autem eo mortuo se- 
curus tenebat imperium, usurpans Smerdis Cyri filii nomen: et missis in 
omnes provincias. legatis, trienmii immunitatem proclamat. cum autem 
iam menses septem regnasset, hoc modo est agnitus. Otanes nobilitate 
et opibus Persicorum principum nullo inferior filiam habebat Phaedymiam 
Cambysi nuptam. eadem magus, ut et caeteris regis concubinis, ute- 
batur. ab ea pater clam per internuntium quaerit. num cum Smerde 
Cyri filio concumbat. illa respondet se neo vidisse Cyri Smerden neque 
scire quis sit is cum quo dormiat, pater denno ad eam mittit, ut suum 
mandatum vel cum periculo uatur si sit opus; ac monet ut, quando 
cum rege dormiat, eius dormlentis aures contrectet. nam δὶ habeat au- 
res, sciendum eam cum Smerde Cyri filio concumbere; sim minus, ma- 
gum Smerden existimandum esse. paret Phaedymia patri, eumque carere 
suribus, qui rem secum haberet, patri significat. praeciderat autem ei 
Cyrus aures ob delictum quoddam, Otames arcamum illud cum amicis 
Aspathine et Gobrya Persarum principibus communicat: qui cum idem. 


r 


908 IOANNIS ZONARAE 


δὴ τὸ ἀπόρρητον. oi δὲ xal πρώην àv ὑποψίᾳ ὄντες τοῦ πράγμα- 

C' vog, εὐθὺς τοὺς λόγους ἐδέξαντο. ἔδοξεν οὖν αὐτοῖς xai ἐτέ- 

ὥους προσεταιρίσασϑαι. καὶ Ὀτάνης μὲν ἐπάγεται Ἱνταφέρνην, 

CPUS Τωβρύας δὲ ἸΠεγάβυζον, “Ὑδάρνην δὲ ᾿Ἰσπαϑίνης" “καὶ Δαρείῳ 

W I123 δὲ τῷ Ὑστάσπου υἱῷ ἄρτι πρὸς Σοῦσα ἐκ Περσίδος ἐλϑόντι τὸ δ 

'ἀπόρρητον ἐχοινώσαντο. ὃ δὲ καὶ ἐδέξατο τὸν λόγον, καὶ πρὸς 

τὴν πρᾶξιν αὐτίκα δρμᾶν συνεβούλευεν, ἢ τῆς παρούσης ἡμέρας 

διαχενῆς παρερχομένης αὐτὸς ἔλεγε. γενέσϑαι τῷ μάγῳ μηνυτὴς 

τῆς ἐπιβουλῆς. ἐπείσϑησαν τῇ συμβουλῇ τοῦ “αρείου καὶ oi 
λοιποί, καὶ τοῦ ἔργου εἴχοντο. | 19 

εὐ δ ν Συνέβη δέ τι. καὶ ἕτερον ὃ ἐπισπεῦσαι αὐτοὺς ἠρέϑισε τὴν 

ἐγχείρησιν. ᾿ εἰδότες γὰρ οἱ μάγοι ὅτι Πρηξάσπης ἐχειρούργησε 

D τὸν Σμέρδου φόνον τοῦ Κύρου παιδός, καὶ ὅτε διὰ τοῦτο xal ἐν 

' αἰτέᾳ τοῖς Πέρσαις ἐστίν, προσκαλεσάμενοι αὐτὸν φίλον τε ἐποι- 
Οὔντο καὶ ὅρχοις προκατελάμβανον καὶ λαμπραῖς ὑποσχέσεσι μή 15 

τινε αὐτῶν ἐκφῆναι τὸ σόφισμα. καταϑεμένου δ᾽ ἐκείνου ποιή- 

σειν ταῦτα, προσεπῆγον συγκαλέσειν τὸ πλῆϑος ὑπὸ τὸ τεῖχος τῶν 

βασιλείων, αὐτὸν δ᾽ ἐπὶ πύργον ἀναβάντα εἰς ἐπήκοον πᾶσιν ἐκ- 

βοῆσαι, ὡς ὑπὸ Σμέρδου τοῦ Κύρου υἱέος, οὐχ ὑφ᾽ ἑτέρου δὲ 
βασιλεύονται" φείσασϑαι γὰρ αὐτοῦ, καὶ μὴ κτεῖναι αὐτὸν ὡς 6920 

Keuffvorc αὐτῷ ἐνετείλατο. συνθεμένου δὲ καὶ ταῦτα ποιήσειν, 

συνῆκτο μὲν τὸ πλῆϑος, Πρηξάσπης δὲ ἐπὶ τὸν πύργον ἄνῇει, 

P I 172 xai ἔλεξεν ὅσα τοῖς Πέρσαις ἀγαϑὰ παρὰ Κύρου γεγόνασι, προ-- 


9 ἑταίρους A. 8 ὑπάγεται À. 4 ὑρδάνην A. 10 τοῦ 
om ÀÁ.  . 13 τοῦ σμέρδου τὸν φόνον A. 18 ἅπασιν A. 
22 τὸν om Α. 


prius essent suspicati, statim fidem habent. statuunt igitur alios quoque 
sibi adiungere: Otanes Intafhernem adsciscit, Gobryas Megabyzum, 
Aspathines Hydarnem: Darium quoque Hystaspis filium, qui recens ex 
Perside Susa pervenerat, secreti participem faciunt. qui cum rem cupide 
audivisset, eius statim aggrediendae fit auctor: quod si vel illum diem 
ignavum elabi paterentur, se insidias mago indicaturum. consilio eius et 
caeteri assensi negotium capessunt. | | 

Sed et alia conatus matürandi causa inciderat. cum enim scirent 
magi Prexaspem Smerdis Cyri filii perpetrasse caedem atque ob id fa- 
cinus male audire ἃ Persis, amicitia cum eo inita magnaque polliciti 
iureiurando hominem obstrinxerant ne cui commentum illud detegeret. 
quae cum ille promisisset, subiunxerunt se advocaturos populum ad 
moenia regiae: ei, turri conscensa, proclamandum omnibus exauuientibus, 
Smerden Cyri filium et non alium esse.regem: nam se illi pepercisse, 
nec occidisse ut Cambyses iussisset, cum et haec misisset, convo- 
eatur populus: Prexaspes turrim conscendit, beneficia a Cyro in Persas 


,'ANNALIUM IV 2. 809 


σετίϑει δὲ ὡς τὸν ἐκείνου παῖδα τὸν Σμέρδην αὐτὸς ἀνέλοι, τοῦ 
Καμβύσου βιάσαντος" τοὺς μάγους δὲ τὴν βασιλείαν ἔχειν ἐπλη-- 
φοφύρει, καὶ ἐπηρᾶτο Πέρσαις εἰ μὴ αὐτοὺς τίσαιντος ταῦτα 
εἰπὼν ἑαυτὸν κατεχρήμνισε καὶ ἀπέϑανεν. | 
5 Οἱ δὲ ἑπτὰ ἄνδρες ἐν τῇ ὁδῷ τὰ κατὰ τὸν ΠΙρηξάσπην ua- 
ϑόντες ὥρμησαν εὐθὺς ἐπὶ τὰ βασᾶλεια καὶ εἰσήεσαν, παρὰ τῶν 
φυλάκων μὴ κωλυόμενοι" ἠδοῦντο γὰρ τὴν ὑπεροχὴν τῶν ἀνδρῶν. 
παρελθόντες δ᾽ εἷς τὴν αὐλὴν ἐνέτυχον τοῖς ἀγγελιαφόροις εὐνού-. 
χοις, οἱ σφᾶς ἠρώτων ὅτου χρήζοντες ἥκοιεν, ἐκώλυόν vt προσω-: 
10 τέρω ἱέναι. οἱ δὲ τοὺς μὲν ἐκεῖ διεχρήσαντο, αὐτοὶ δὲ δρομαίως 
εἰσήεσαν. οἱ μάγοι δ᾽ ὄντες ἐντός, καὶ τῶν εὐνούχων γνόντες τὸν 
ϑόρυβον, ἐτράποντο πρὸς ἀλκήν, καὶ ὃ μὲν τὴν αἰχμὴν ὃ δὲ τὸ Β 
τόξον μετεχειρίσαντο. καὶ ϑάτερος μὲν τῇ αἰχμῇ 44onadívgv παίει 
xarà μηρόν, τὸν δ᾽ Ἰνταφέρνην κατ᾽ ὄψιν, ὅϑεν ἐκεῖνος ἐβλάβη 
35 τὸν ὀφθαλμόν" τὼ τόξα δ᾽ ἦν ἄπραχτα, χερσὶν ἐγγύϑεν αὐτοῖς 
χρωμένοις. καὶ ὃ ταῦτα κατέχων εἰσέδυ πρὸς ϑάλαμον, συνει-- 
σπίπτουσι δ᾽ αὐτῷ. Γωβρύας τε καὶ Δαρεῖος. καὶ ὃ μὲν συνε- 
πλάκη τῷ μάγῳ, Zfagsiog δὲ ἀπορῶν διὰ σκότος καὶ δεδιὼς μὴ 
τὸν ἑταῖρον πλήξῃ, ἵστατο ἄπρακτος. Γωβρύας δὲ ἤρετο ὅτου 
50 χάριν ἀργὸς ἵσταται" ὃ δ᾽ εἶπε τὸ αἴτιον" καὶ ὅς "Jt τὸ ξίφος 
καὶ δι᾽ ἀμφοῖν" ἔφησε. καὶ ὃ Ζαρεῖος ὦσε τὸ ἐγχειρίδιον, καὶ 
τοῦ μάγου ἐπέτυχε. κτείναντες οὖν καὶ τὸν ἕτερον οἱ λοιποὶ ἔτε-- C 
pov τὰς χεφαλὰς καὶ ἀμφοῖν, καὶ τοὺς μὲν δύο τοὺς τραυματίας 
αὐτῶν διά τε τὰ τραύματα καὶ τὴν τῆς ἀκροπόλεως φυλακὴν κα- 


1 ἀνέλη A. 6θ ἐπὶ] περὶ Α. 10 διεχειρίσαντο Α. 13 ἀσπα- 
ϑάνην Α. 11 δαρεῖυρ τὲ καὶ γῳβρύας A. 23 μὲν om A. 


collata commemorat: filium eius Smerden se a Cambyse coactum occi- 
disse, magos tenere imperium affirmat: Persas exsecratur si id facinus 
inultum sinant. his dictis se de turri praecipitavit ac mortuus est. 
. Beptem igitur illi ea re audita statim ad regiam feruntur, non 
rohibentibus custodibus, dignitatem eorum reveritis. progressi in au- 
in eunuchos qui nuntios ultro citroque perferebant incidunt. eos, 
rogati quid venirent et ulteriore progressu prohibiti, occidunt, et pro- 
pere ingrediuntur. magi, qui intus eunuchorum tumultum cognorant, 
ad vim propulsandam se parant: atque alter, qui hastam arrnpuerat, 
Aspathinem in femore, Intaphernem in facie vulnerat, unde laesus ei est 
oculus: alteri arous feit inutilis, cum res cominus gereretur. itaque in 
thalamum se proripit: insequuntur Gobryas et Darius: ile magum am- 
plectitur, hic veritus ne amicum in tenebris interficeret adstat otiosus. 
ob eam rem ἃ Gobrya obiurgatus et vel utrumque traiicere iussus, pu- 
£gione magum ferit. caeteri etiam altero occiso capita utriusque ampu- 
tant, eaque ferentes, relictis duobus tum ob . vulnera tum ad regiae cu- 


810 IOANNIS ZONARAE 


τέλιπον ἐν αὐτῇ, οἱ δὲ λοιποὶ τὰς κεφαλὰς ἐπιφερόμενοι τῶν μά- 
γων ἐξέϑεον καὶ Πέρσαις ταύτας ἐδείχνυον καὶ ἐξηγοῦντο τὸ γεγο-- 
voc. οἱ δὲ τὴν ἀπάτην μαϑόντες ἔκτεινον ᾧ ἂν τῶν μάγων ἐνέ- 
τυχον. 

8. "End δὲ κατέστη ὃ ϑόρυβος καὶ ἤδη τινὲς ἡμέραι πα- 5 
ρήλϑθοσαν, ἐβουλεύοντο περὶ τῆς τῶν πραγμάτων οἰχονομίας. καὶ 
Ὀτάνης μὲν δημοχρατίαν ἐλέσϑαε παρήνει, ἀριστοχρατίαν δὲ ὃ 

D Μεγάβυζος, ὃ δέ γε Δαρεῖος βασιλείαν καὶ αὖϑις αἱρήσεσϑαε 
συνεβούλευε. συνέϑεντο οὖν τῇ τούτου γνώμῃ καὶ οἱ τέσσαρες oi 

λοιποί" καὶ ἔδοξεν αὐτοῖς ἐπιβῆναι τῶν ἵππων, καὶ ὅτον ἂν 610 
ἵππος ἡλίου ἀνατείλαντος χρεμεείσῃ dv τῷ προαστείῳ γενομένων, 
τοῦτον ἔχειν τὴν βασιλείαν. Δαρεῖος δὲ τὴν βουλὴν τῷ ἱπποχόμῳ 
αὐτοῦ ἐξηγήσατο. ἦν δὲ σοφὸς ὃ ἀνὴρ καί “ϑάρρει ὦ δέσποτα" 
ἔφη “ὡς σὴ ἔσται 7j βασιλεία." γενομένης οὖν νυκτὸς ϑήλειαν 

W I 194 ἵππον λαβὼν ἣν ὃ 4agtíov ἔστεργεν ἵππος, καὶ δήσας εἷς τὸ 15 
προάστειον, ἐπήγαγε τὸν ἵππον καὶ περιῆγεν αὐτὸν ἀγχοῦ τῇ 9z- 
λείᾳ, καὶ τέλος ἐφῆκεν δχεῦσαι τὴν ἵππον, ἕωθεν δὲ τῶν ἑπτὰ 
P I 118 παραγενομένων εἰς τὸ προάστειον καὶ διεξελαυνόντων ἐν αὐτῷ, ὡς 
ἐκεῖ γεγόνασιν ἔνϑαπερ 5 ϑήλεια ἵππος ἐδέδετο, εἷς μνήμην ταύ- 

τῆς ὃ 4αρείου ἵππος ἰὼν ἐχρεμέτισεν" κἀκ τούτου τῷ Zfapsio 7,20 
βασιλεία προσγέγονεν. οἱ μὲν οὖν τοῦτό φασι μηχανήσασϑαι τὸν 
Olfágsa (τοῦτο γὰρ τῷ τοῦ “4παρείου ἱπποκόμῳ ὄνομα ἦν), oi 


1 οἵ λοιποὶ δὲ A. — 9 ταῦτα A. T7 δημοκρατίαν et mox 
ἀριστοκρατίαν Α, — celap PW. 11 χρεμετίσει A. 19 ixeioe A. 


g Fev Om o Heredo ὃ 80 — 87,  Jowphi 4st. 11 8 


gtodiam , excurrunt, caesorum oapita Persis ostendunt, rem gestam nar- 
rant. illi fraude intellecta magos omnes obvios occidunt, 

8. Sopito tumultu post aliquot dies de componendis rebus deli- 
berant. Otanes democratiam instituendam, Megabyzus aristocratiam, 
Darius iterum eligendum esse regem censet, cuius sententiae et caeteri 
quattuor principes suffragati, decrevere oonscendendos esse equos, οἱ 
cuius equus exorto sole cum in suburbium pervenerint primus hinnierit, 
eius esse regnum. id decretnm Darius suo equisoni aperit: qui cum vir 
prudens esset, bono animo dominum esse iubet, eius enim regnum fore. 
Boctu equam a Darii equo adamatam in suburbio alligat, equum prope 
illam adducit ac denique ad coitum admittit. mane cum septemviri in 
sqburbium convenissent, quaque equa alligata fuerat transirent, Darii 
equus illius recordatus hinniit: itaque Darius regno potitus est. non- 
nulji Darii equisonem Oebarem hoc machinatum essc ferunt, alii 


ANNALIUM IV 3. | 311 


δ᾽ ἑτεροῖον εἶναί φασι τὸ τούτον μηχάνημα. τῆς γὰρ ἵππου 
ἐχείνης, ἣν ὃ Ζαρείου ἵππος ἐφίλει, τῶν ἄρϑρων ἐπεψαῦσαι τῇ 
χειρί, καὶ τὴν χεῖρα κρύπτειν ἐν τῇ ἀναξυρίδι. ἤδη δὲ τοῦ ἡλίου 
ἀνίσχοντος, καὶ τοὺς ἵππους ἀναβαινάντων τῶν ἑπτὰ ἐκείνων ἀν- 
δ δρῶν, προσαγαγεῖν αὐτὸν τὴν χεῖρα τοῖς τοῦ ἵππου τοῦ Ζ“αρείου 
μυκτῆρσι, καὶ τὸν αὐτίκα αἰσϑόμενον φριμάξασϑαί τε καὶ χρεμε- 
τίσαι. εἴτ᾽ οὖν οὕτως εἴτ᾽ ἐχείνως ὃ Δαρεῖος τῆς βασιλείας ἐπέ- 
τυχεν. 
Οὗτος οὖν ἰδιώτης ὧν ηὔξατο τῷ ϑεῷ, εἰ γένοιτο βασιλεύς, 
10 πάντα τὰ σκεύη τοῦ ϑεοῦ ὅσα ἦν ἔτι ἐν Βαβυλῶνε πέμψειν εἷς 
τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις ναόν. ἦν δὲ αὐτῷ πάλαι καὶ πρὸς τὸν Zo- 
ροβάβελ φιλία, δι᾽ ἣν καὶ σωματοφυλακεῖν μεθ᾿ ἑτέρων δύο 
ἠξίωτο ἄρτε ἐξ [Ἱεροσολύμων πρὸς αὐτὸν ἀφιχόμενος. τῷ δὲ 
πρώτῳ Pru τῆς αὐτοῦ βασιλείας πότον τοῖς μεγιστᾶσιν αὐτοῦ 
15 Δαρεῖος, ἡτοίμασεν" ὡς d^ εὐωχηϑέντες ἀνέλυσαν, καὶ αὐτὸς ἐπὶ 
τῇ χοίτῃ κατέδαρϑε. μικρὸν οὖν ὑπνώσας ἀφύπνωσε καὶ μετὰ 
τῶν σωματοφυλάχων ὡμίλει. χαὶ τούτων ἑκώστῳ ἀγῶνα λόγου 
προτίϑησι" τῷ πρώτῳ μὲν εἶ ὃ οἶνος πάντων κρατεῖ, τῷ δευτέρῳ 
δὲ εἰ οἱ βασιλεῖς, τῷ δέ γε λοιπῷ (οὗτος δ᾽ ὃ Ζοροβάβελ 4v) εἰ 
40 αἱ γυναῖκες καὶ αὐτῶν ἢ ἀλήϑεια" καὶ τῷ νικήσοντε γέρας 
δώσειν ὑπέσχετο νικητήριον, πορφύραν φορεῖν. καὶ χίδαριν 
βυσσίνην καὶ περιαυχένιον χρύσεον, καὶ ἐν ἐκπώμασι πίνειν χρυ- 
σοῖς καὶ ἐπὶ χρυσίον καϑεύδειν καὶ ὥρμα χρυσοχάλινον ἔχειν καὶ 


3 ψαῦσαι A: Herodotus ἐπιψαύσας. 35 ἐποέησεν, in mg. γ᾽ 
ἑτοίμασε, A. ἐπὶ) σπαρὼ A. 29 νικήσοντι Α, νικήσαντι PW. 


diversum quiddam tradunt, mam equae a Darii equo adamatae genitalia 

centrectasse manu, eaqne intra subligacnlum condita, cwm sole iam 

oriente septemviri equos eomscenderent, Dari? equi nares palpasse; qui 

percepto odore statim cum fremitu hinnierit. "hoc sive ita sive aliter 
fuerit, regno certe potitus est Darius. 

Hic privatus adbuc votum fecerat deo, si rex esset factus, se 
vasa reliqna quae adhuc Babylone essent omnia in templum Hierosoly- 
mitanum remissurum esse. et quia vetustate amicitiae cum Zorobabele 
coniunctus erat, eum recens Hierosolymis profectmm cum aliis duobus 
ad custodiam sui corporis adhibuerat. cum autem primo sui regni anno 
convivio magnates excepisset, ac post eorum abitum parum in lectulo 
dormisset, experrectus cum suis custodibus collequitur et singulis sin- 
£ulas quaestiones propenit: primo an vinum omnia vincat, alteri an rex 
tertio tis Zorobabel fuit) an mulieres, easque veritas: pollicitus victori 
praemia, ut purpuram, cidarim byssinam et torquem aureum gestaret, 
ac potestatem haberet ex auro bibendi et in lecto aureo dormiendi et 


C 


D 


312 ο΄ OANNIS ZONARAE 


μετ᾽ αὐτὸν προεδρεύειν καὶ συγγενῆ καλεῖσϑαι αὐτοῦ. ὄρϑρου 
τοίνυν τοὺς μεγιστᾶνας μεταπεμψάμενος, τῶν σωματοφυλάχων 
ἕκαστον ἐκέλευσε περὶ τοῦ προβλήματος ἀποφαίνεσθαι. καὶ ὅ 
μὲν τὴν ἰσχὺν ἐξῆρε τοῦ οἴνου ὡς τὴν τῶν καταχρωμένων ἀπα-- 
τῶντος διάνοιαν καὶ τὰς τῶν ψυχῶν διαϑέσεις μεταποιοῦντος καὶ 5 
ἄλλους ἐξ ἄλλων ἐργαζομένου. τοὺς οἰνωϑέντας" ὃ δὲ τὸν βασιλέα 
πάντων ὑπερισχύειν ἐφιλοσόφησεν, ὡς τῶν ἀνθρώπων χρατούν- 
τῶν τῶν ἄλλων ἁπάντων διὰ σοφίας, τούτων δ᾽ αὖ οἷς ἅπαντα 


ὑποτάσσεται χυριευόντων τῶν βασιλέων. ὃ δέ γε Ζοροβάβελ τὰς 


- yvvaixug κρειττονεύειν τὴν ἰσχὺν ἀπεφήνατο, dg καὶ τῶν βασε- 10 


PIN 


"N 
| 


λέων δι᾽ αὐτῶν γενομένων καὶ τῶν τὰς ἀμπέλους φυτευόντων, καὶ 
πάντων αὐτὰς γονέων τε προτιμώντων καὶ τῶν πατρίδων καὶ τῶν 
φιλτάτων αὐτῶν" καὶ τῶν βασιλέων δ᾽ αὐτῶν κρατεῖν τὰς γυναῖ- 
κας κολακευόντων αὐτὰς xo) ταπειγουμένων εἰ χατά τι δυσχεραι- 
ψούσας γνοῖεν αὐτάς" μᾶλλον δὲ τούτων δύνασϑαι τὴν ἀλήϑειαν, 15 
ἐπεὶ καὶ ὁ ϑεὸς ἀληϑής ἐστι καὶ οὕτω καλεῖται, καὶ τὰ μὲν ἄλλα 
ϑνητά, ἀϑάνατον δὲ χρῆμά ἔστιν ἡ ἀλήϑεια καὶ ἀΐδιον. πάντων 
δὲ τῇ γνώμῃ τούτου ϑεμένων ὡς ἄριστα περὶ τῆς ἀληθείας φιλο-- 
σοφήσαντος, ὃ Ζ4:αρεῖος αἰτήσασϑαι ὃ βούλεται πάρεξ τῶν vnt- 
σχημένων ἐπέτρεψεν, ὃ δὲ τῆς εὐχῆς αὐτὸν ἀνέμνησεν, ἣν, εἰ 30 
λάβοι τὴν βασιλείαν, πεποίητο. αὕτη δὲ ἦν, τὸν ἐν “Ἱεροσολύμοις 
τοῦ ϑεοῦ κατασχευάσαι ναόν, ἀποχαταστῆῇσαι δὲ καὶ τὰ σχεύη ὅσα 


9 σωματοφυλάκων] μεγισεόνων Α. 8 ἐκέλευσε A Tosepbus, 
ἐκέλουϑ PW. 4 ἀπαντῶντορ À. 6 ἄλλων] ἄλλου A. 
T ὑπερισχύειν A, ὑπερέχειν PW. 1l γεννωμένων W. post 
ἀμπέλους PW add δὶ, om A... : 


curru aureis frenis vehendi, utque proximum 8 se locum teneret et suns ΄ 
coguatis vocaretur. mane proceribus arcessitis quemque satellitum qnae- 
stionem suam declarare iubet. primus igitur vini potentiam extollit, 
quod animos abutentium deciperet, affectus mutaret et ebrios varijs 
modis transformaret. alter regem praestare omnibus disputat, cum ho- 
mines ob sapientiam caeteris omnibus antecellant, iis autem, quibus alia 
pareant, reges imperent. at Zorobabel maius esse robur mniierum as- 
perit; nam ex eis et reges nasci et vinitores: eas ab omnibus et paren- 
tibus et patriae et carissimis quibusque anteponi: eas ipsis regibus im- 
perare, qui se submittant et adulentur si quid illas aegre ferre cogno- 
rint, sed veritatem tamen potentiorem esse mulieribus: ipsum enim deum 
veracem et esse et perhiberi; cumque oaetera caduca sint, veritatem 
esse immortalem et aeternam.. in huius sententiam cum ivissent omnes, 
ut qui de veritate rectissime disseruisset, Darius ei permisit ut praeter 
promissa praemia quidvis etam postularet, at ille regem admpnet quem- 
admodum vovisset, si regno potiretur, ss «t templum Hierosolymitanum 


ANNALIUM IV 4. 818 


ἔτι ἐν Βαβυλῶνι περιελέλειπτο. καί “τοῦτο; ἔφη “τὸ αἴτημα τὸ 
ἐμόν." ἡσσϑεὶς δ᾽ ἐπὶ τούτοις ὃ βασιλεὺς γράφει τοῖς σατράπαις B 
κέδρινα ξύλα χορηγεῖν εἷς τὴν οἰκοδομὴν τοῦ ναοῦ, καὶ συγκατα- 
σκευάζειν τὴν πόλιν τῷ Ζοροβάβελ, καὶ πάντας τοὺς εἷς τὴν Tov- W I 
& δαῖαν ἀπελθόντας αἰχμαλώτους τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐλευϑέρους εἶναι 

, καὶ ἀτελεῖς, καὶ τάλαντα δοϑῆναι πεντήκοντα εἰς τὴν ἀνέγερσιν 
τοῦ ναοῦ. καὶ τὰ σκεύη δὲ πάντα ὅσα ἔτε ἦν παρ᾽ αὐτῷ ἔπεμψε" 
καὶ ὅσα Κῦρος περὶ τῶν Ἰουδαίων ἐϑέσπισε, ταῦτα καὶ fagaiog 
προσδιετάξατο. | 

10 4. *Hxe» οὖν τούτων γεγονότων εἷς Βαβυλῶνα ὃ Ζοροβά-- 
βελ καὶ τοῖς ὁμοφύλοις τὰ παρὰ τοῦ βασιλέως εὐηγγελίσατο" καὶ 
ὅσοι προτεϑύμηντο ἐπανελθεῖν εἷς Ἱεροσόλυμα, ἀπήεσαν. τὸ δὲ C 
κεφάλαιον τῶν ἀπιόντων ἦν μυριάδες τετρακόσιαι ἑξήκοντα δύο 
καὶ ὀχτακισχίλιοι, ἄτερ «Δευιτῶν τε καὶ πυλωρῶν καὶ δούλων 

5l» καὶ ϑεραπόντων oi τοῖς ἀναβαίνουσιν ἕποντο. ἡγεμὼν δὲ 
τούτων ἦν ὃ Ζοροβάβελ, Σαλαϑιὴλ παῖς ἐκ τῆς Ἰούδα φυλῆς, 
ἀπόγονος τοῦ “βίδ, καὶ Ἰησοῦς υἱὸς Ἰωσεδὲκ τοῦ ἀρχιερέως" 
πρὸς τούτοις δὲ ἸΪαρδοχαῖος καὶ Σερὲβ ἐκ τοῦ πλήϑους κεχρι- 
σμένοι ἄρχοντες ἦσαν. ἀπελθόντες δ᾽ εἷς [Ἱεροσόλυμα ἔϑυσαν 

ΞΒΟ xai τῆς οἰκοδυμῆς ἀπήρξαντο τοῦ ναοῦ. καὶ ὃ μὲν ναὸς ϑᾶττον 
ἔλαβε τέλος" ἀπαρτισϑέντος δ᾽ ἤδη τοῦ ἱεροῦ οἱ ἱερεῖς καὶ οἵ Ὁ 


4 τὴν prius om A. 6 τὴν om Α. 7 ἔτι add A. 12 ixa- 


ψελθεῖν) ἐλθεῖν À. τὸ κεφάλαιον δὲ A. 16 ὁ add A. 
18 σερὺβ A, Γερὲβ PW: Iosephus ΣῈρεβαῖος. κεκριμένοι οἱ 
πεχρισμένοι Iosephi codices. 21 of alterum om A. 


FomTEs. Cap. 4. losephi 4nt. 11 8 $9—4 $9. 


Anstauraturum et vasa quae Babylone reliqua essent remissurum; et 
"haec" inquit "peto." bis rex delectatus scribit ad satrapas ut cedrina 

ligna praebeant ad templi structuram et ad urbis instaurationem Zoro- 

babeli sint adiumento, omnes [sraelitas qui in Iudaeam abeant libertate 

et immunitate donat, ad templum instaurandum quinquaginta talenta lar- 

gitur , vas8 quae adhuc penes ipsum erant mittit, et quaecunque Cyrus 
e Iudaeis giromulgarat eadem et ipse confirmat. 

4. His peractis Zorobabel Babylonem proficiscitur, et opulari- 
bus suis laetum affert de regis benignitate nuntium. quibus igitur cordi 
erat reditus, ii Hierosolyma se conferunt; quorum summa fuit myriades 
462 et milia 8 absque Levitis et ianitoribus et sacris servis ac ministris 
qui reducem populum sequebantur. horum dux fuit Zorobabel Salathie- 
lis filius ex tribu Iudaica et Davidis posteritate, et lesus Iosedeci pon- 
tificis filius: praeter hos et Mardochaeus et Serebus magistratus uncti e 
populo, urbem ingressi victimis immolatis templi aedificationem auspi- 


814 IOANNIS ZONARAE 


“Δευῖται καὶ ol ᾿σὰφ παῖδες ὕμνουν τὸν 910v. τῶν δὲ πατριῶν 
οἱ πρεσβύτεροι τὸν πρὶν ναὸν ταῖς μνήμαις ἀναπολοῦντες, καὶ τὸν 
ἄρτι γεγενημένον ἐνδεέστερον δρῶντες τοῦ πάλαι, εἰς δάκρυα καὶ 
ϑρήνους προήγοντο, xal 9 τούτων οἰμωγὴ ὑπερεφώνει τὴν τῶν 
σαλπίγγων ἤἠχήν. 5 
Προσίασι δ᾽ οἱ Σαμαρεῖται τῷ Ζοροβάβελ ἔτι τοῦ ναοῦ 
ἀνεγειρομένου, ἀξιοῦντες συγκοινωνῆσαι αὐτοῖς τῆς οἰχοδομῆς τοῦ 
γαοῦ. ὃ δὲ τῆς μὲν οἰχοδομῆς αὐτοὺς μετασχεῖν οὐ προσήκατο, 
προσχυνεῖν δ᾽ ἐν τῷ ναῷ ἔλεγεν αὐτοῖς ἐφιέναι. πρὸς ταῦτα oi 
αμαρεῖται ἠχϑέσϑησαν, καὶ πείϑουσι τὰ ἐν Συρία ἔϑνη δεηϑῆ- 10 
vus τῶν σατραπῶν ἐπισχεῖν τοῦ ναοῦ τὴν ἀνέγερσιν. ἀναβάντες 
P I 175 δὲ εἰς Ἱεροσόλυμα οὗ Συρίας ἐπάρχοντες καὶ Φοινίκης ἠρώτων 
τίνος συγχωρήσαντος ὡς φρούριον τὸν ναὸν ἀνεγείρουσι καὶ τῇ 
πόλει τείχη σφόδρα περιβάλλουσιν ἰσχυρά. Ζοροβάβελ δὲ καὶ ὃ 
ἀρχιερεὺς Ἰησοῦς ἐκ Κύρου πρῶτον ἐπιτραπῆναι τὴν οἰκοδομὴν 15 
ἔφασαν, th? αὖϑις ἐκ τοῦ “Ιαρείους οὗ δ᾽ ἔπαρχοι τῶν τῆς 
Συρίας καὶ Φοινίκης χωρῶν τὴν μὲν τῶν ἔργων οἶχοδομὴν Pn 
σχεῖν οὐκ ἔκριναν, Δαρείῳ δὲ παραχρῆμα ἔγραψαν. τῶν δὲ Tov- 
δαίων κατεπτηχότων μὴ μεταδόξῃ τῶ βασιλεῖ περὶ ὧν φκονόμη - 
σεν, ZAyyoloc καὶ Ζαχαρίας οἷ προφῆται ϑαρρεῖν αὐτοὺς παρώρ- 20 
B μων καὶ μηδὲν ὑφορῶσϑαι ἀβούλητον. πιστεύοντες οὖν τοῖς προ- 
φήταις ἐντεταμένως εἴχοντο τῆς οἰκοδομῆς. Δαρεῖος δὲ τὰς ἐπι- 
στολὰς δεξάμενος καὶ τὰς τῶν Σαμαρειτῶν κατηγορίας, ὅτε τήν 


9 τῷ ναῷ À, αὐτῷ PW. 


cantur, eaque celeriter absoluta sacerdotes, Levitae et Asaphi liberi 
deum celebrant. tribuum vero seniores, repetita prioris templi magni- 
ficentia , quod recens illud longe inferius esse cernerent, ia illacrimant 
atque lugent, ut eorum eiulatus sonum tubarum superaret. 

Dum templum conditur Samaritani Zorobabelem adeunt petentes 
se in structurae societatem admitti. id ille recusat: caeterum ea abso- 
luta si in templo adorare velint, licere. ea repulsa homines irritat Sy- 
riae gentibus auctores sunt petendi a satrapis ut templi aedificationem 
prohibeant. itaque praesides Syriae.et Phoeniciae Hierosolyma profecti 
rogant, cuius concessu templum instar castelli aedificent et urbem muris 
fortissimis cingant. Zorobabel et pontifex lesus id primum a Cyro, 
deinde a Dario etiam permissum esse respondent. quo illi audito non 
impedienda opera censuerunt, sed Dario statim scripserunt. ludaeos 
autem perterritos ac metuentes ne regem liberalitatis suae paeniteret, 
Aggaens et Zacharias prophetae bonis animis esse iubent, neque molesti 

uidquam suspicari, igitur prophetis freti continenter instant operi. 
arius autem litteris οἱ Samaritanorum accusationibus acceptis quod 


t ANNALIUM IV 4. 915 


τε πόλιν ὀδχυροῦσιν Ἰουδαῖοι xal τὸν ναὸν οἰκοδομοῦσιν ὡς φρού- 
οιον, xal ὅτι Καμβύσης τὴν τούτων ἐκώλυσεν οἰκοδομήν, προ- 
σέταξεν ἐν τοῖς βασιλικοῖς ὑπομνήμασι ζητηϑῆναι τὰ περὶ τούτον. 
καὶ εὐρέϑη ἐν ᾿Εχβατάνοις τῇ βάρει τῇ ἐν Ἰηδίᾳ γεγραμμένον ὡς 
6 τῷ πρώτῳ ἔτει τῆς αὐτοῦ βασιλείας Κῦρος ἐκέλευσε τὸν ναὸν oi- 
κοδομηϑῆναι τὸν ἐν “Ἱεροσολύμοις καὶ τὸ ϑυσιαστήριον; καὶ τὴν 
εἷς ταῦτα δαπάγην ἐκ τῶν βασιλικῶν διετάξατο γίνεσθαι, καὶ τὰ C 
τοῦ ναοῦ σχεύη ἀποδοϑῆναι, καὶ συλλαβέσθαι πρὸς τὸ ἔργον τοῖς 
ἐχεῖσε ἄρχουσιν ἐχέλευσε καὶ τελεῖν τοῖς ᾿Ιουδαίοις εἷς ϑυσίαν 
Ἰοταύρους καὶ κριοὺς καὶ ἄρνας καὶ ἐρίφους σεμίδαλίν τε καὶ οἶνον 
καὶ ἔλαιον. ταῦτα ἐν τοῖς ὑπομνήμασι Δαρεῖος εὑρὼν ἀντέγραψε 
τοῖς ἐπεσταλχόσι “τὸ ἀντίγραφον ὑμῖν τῆς ἐπιστολῆς ἐν τοῖς ὕπο- 
μνήμασιν εὑρὼν τοῖς Κύρου ἀπέσταλκα, καὶ βούλομαε γενέσϑαε 
πάντα Gg περιέχει αὐτή. ἔρρωσθε." γνόντες δὲ τὴν τοῦ βασι- 
16 λέως προαίρεσιν 06 τῶν χωρῶν ἐχείνῳν ἐπιτροπεύοντες συνήργουν 
τοῖς ᾿Ιουδαίοις. καὶ ὠχοδομήϑη ἐν ἔτεσιν ἑπτὰ ὃ ναός, καὶ ἔϑυ- 
σαν οἷ ᾿Ισραηλῖται ϑυσίας ἀνανεωτικὰς τῶν προτέρων ἀγαϑῦν. Ὁ I 196 
τῆς δὲ τῶν ἀζύμων ἑορτῆς ἐνστάσης συνερρύη πᾶς ὃ λαὸς ἐκ τῶν 
κωμῶν tlg τὴν πόλιν, καὶ τὴν ἑορτὴν ἤγαγον, καὶ τὴν πάσχα 
30 προσαγορευομένην ϑυσίαν ἐτέλεσαν. 
Κατῴχησαν δ᾽ ἐν “Ἱεροσολύμοις πολιτείᾳ χρώμενοι ἄἀριστο- 
κρατικῇ μετὰ ὀλιγαρχίας. οἱ γὰρ ἱερεῖς προεστήχεσαν τῶν πρὰ- 


4 τῇ βάρει) cf. losephi Ant. 10 11 7. γεγραμμένα Α. 
12 ἑοσταλκόσι A. 13 τοῖς] τοῦ A. — — 1& αὐτὴ περιέχει À., 
19 καὶ prius] καὶ eig A. καὶ τὸ πάσχα À. 


Judaei urbem munirent et templum castelli instar exstruerent cum eorum 
medificatio ἃ Cambyse prohibita fuerit, haec in regiis commentariis in- 
uiri iubet. atque inventum est Ecbatanis Mediae in turri scriptum, 
rum anno regni sui primo iussisse templum et sacrarium Hierosoly- 
mitanum exstrui et sumptus ad eam rem ex regia suppeditari, templique 
vasa restitui, et vicinos praetores opus illud adiuvare et ludaeis ad 
sacrificia pendere tauros arietes agnos et haedos, similamque, vinum et 
oleum. haec Darius cum in commentariis invenisset, praesidibus in hanc 
sententiam rescripsit "exemplum vobis mandati Cyri in commentariis : 
repertum mitto, atque omnino id fieri volo quod illo continetor. valete." 
regis voluntate cognita, provinciarum illarum praetoribus Iudaeos adiu- 
tantibus, temploque annis septem absoluto, laraelitae victimas immola- 
runt pristinorum bonorum renovatrices. in festo Àzymorum omnes 6 
pagis in urbem confluxerunt, peractoque sacrificio quod pascha dicitur 
festivitatem concelebrarunt. | 
Qui Hierosolymis consederant, formam rei publicae tenuerunt ex 
epümauüum et paucorum potestate contemperatum. summa rerum enim 


4 


l 
US δε... . 
^U -— 


| 
|j 818 IOANNIS ZONARAE — 


ἢ γμάτων GQxo οὗ τοὺς ᾿Ἡσαμωναίου συνέβη βασιλεύειν ἐχγόνους. 
| πρὸ μὲν γὰρ τῆς αἰχμαλωσίας ἐβασιλεύοντο. ἐπὶ ἔτη πεντακόσια 
τριακογταδύο, μῆνας V5, ἡμέρας δέκα" πρὸ δὲ τῶν βασιλέων ἄρ-- 
! — χοντες αὐτοὺς διεῖπον οἱ προσαγορευόμενοι κριταὶ καὶ μόναρχοι- 
[116 καὶ τοῦτον πολετευόμενοι τὸν τρόπον ἐπ᾽ ἔτεσε πλείοσιν ἢ πεντω- ὅ 
κοσίοις διήγαγον μετὰ Μωυσῆν τε καὶ *Igoof». 

Οἱ δέ γε Σαμαρεῖς ἀπεχϑῶς πρὸς αὐτοὺς διαχείμενοι πολλὰ 
κακὰ τοὺς ᾿Ιουδαίους εἰργάζοντο. πρέσβεις οὖν ἐξ “Ἱεροσολύμων 
πρὸς Δαρεῖον ἐστάλησαν Ζοροβάβελ xol τῶν ἀρχόντων ἕτεροι 
τέσσαρες, μαϑὼν δὲ ὃ βασιλεὺς τὰ κατὰ τῶν Σαμαρέων olriá- 10 
ματα, ἔγραψε πρὸς τοὺς ἱππάρχους τῆς Σαμαρείας καὶ τὴν βου- 
λήν, μήτι ἐνοχλεῖν ᾿Ιουδαίοις, ἀλλὰ καὶ χορηγεῖν αὐτοῖς ἐκ τοῦ 
βασιλικοῦ γαζοφυλακίου τῶν φόρων τῆς Σαμαρείας πάνϑ᾽ ὅσα 
πρὸς τὰς ϑυσίας αὐτοῖς ἔστι χρήσιμᾳ.- 


5. Δαρείου δὲ τελευτήσαντος παραλαβὼν τὴν βασιλείαν ὃ 15 


παῖς αὐτοῦ Ἐέρξης καὶ τὴν πρὸς ϑεὸν εὐσέβειαν διεδέξατο, καὶ 
B πρὸς τοὺς ᾿Ιουδαίους ἔσχε φιλοτιμότατα. ἦν δὲ ἐν Βαβυλῶνε 
τότε Ἔζρας ἀνὴρ ἀγαϑὸς καὶ τῶν νόμων Ἰωυσέως dc ἐμπειρίαν 
ἀχριβέστατος. οὗτος φίλος τῷ Ἐέρξῃ γίνεται, καὶ ἀναβῆναε ϑὲε- 


λήσας εἷς “Ἱεροσόλυμα καί τινας ἐπαγαγέσϑαι τῶν ἐν Βαβυλῶνι 20 


"Efgalov, ἐδεήϑη τοῦ βασιλέως διὰ γραμμάτων αὐτοῦ γνωρίσαε 
τοῖς σατράπαις αὐτόν. ὃ δὲ γράφει ταῦτας. “τῆς ἐμαυτοῦ qu— 


1 ἀσσαμωναίου Α. 11 ὑπώρχους W de coniectura: losephus 
(mxdoyovg. 2 μήτ' PW. 15 ante ὁ À add αὐτοῦ. 
18 "Εσδρα est p. 9 v. 16. ἹΜωσέωρ PW, 


FowTEs. Cap. 5. losephi 4nt. 11 5. 


nsque ad regnum Ásamonaeorum penes sacerdotes fuit. nam ante capti- 
vitatem quidem regibus per annos 532 menses 6 et dies 10 paruerunt. 
ante reges magistratus ii praefuere qui iudices vocabantur et dictatores: 
sub quibus et ipsis annos amplius 500 post Mosem et Iesum egerunt. 
Samaritani tamen infesti Iudaeis multa mala dederunt. quam ob 


rem Zorobabel et alii quattuor ex magistratibus cum eo Hierosolymis | 


equitum et senatum Samariae scripsit ne molesti essent, Iudaeis, sed e 
regio fisco tributorum Samariae omnia suppeditarent ad sacrificia neces- . 
B&aria 


legati ad Darium iverunt. quorum rex querelis cognitis δὰ magistros ἰ 


5. Dario mortuo Xerxes filius paterni et regni et pietatis suc-: 
cessor erga ludaeos optime affectus fuit, erat autem eo tempore Baby- 
lone Esdras vir bonus et Mosaicae legis peritissimus. is cum se in regi 
amicitiam insinuasse£, atque adscendere Hierosolyma ludaeis 5* 
Babyloniis secum adductis cuperet, regem oravit ut se per litteras sa« 
trepis commendaret. rex igitur huiusmodi scribit litteras "meae "x 


| 


— m. 


ANNALIUM IV ὅδ. 817 


λανϑρωπίας ἔργον clyat νομίσας τὸ τοὺς βουλομένους τῶν ἴσραη. 
λιτῶν συναπαίρειν εἷς “Ἱεροσόλυμα, "Eton. ἱερεῖ καὶ ἀναγνώστῃ. 
τοῦ ϑείου νόμου τοῦτο προσέταξα, καὶ ὃ βουλόμενος ἀπίτω. ^ καὶ 
᾿ἄργυρος καὶ χρυσὸς ὅσος ἂν εὑρεθείη ἐν τῇ χώρᾳ τῶν Βαβυλω- 
᾿Βνίων ὠνομασμένος τῷ ϑεῷ, τοῦτον πάντα κελεύω εἰς “Ιεροσάλυμα Q 
᾿κομισϑῆναι. καὶ ὅσα ἂν ἐννοήσῃς, ὦ Ἔζρα, καὶ ταῦτα ἔργασαι, 
43» εἰς αὐτὰ δαπάνην ἐκ τοῦ βασιλικοῦ γαζοφυλακίου ποιούμενος. 
“καὶ τοῖς ἱερεῦσι δὲ καὶ ““ευίταις καὶ πᾶσι τοῖς τοῦ ἱεροῦ δουλευ- 
ταῖς μήτε φόρους μήτε ἄλλο τι φορτικὸν ἐπιταγῆναι κελεύω. «(αἱ 
1000 δέ, Ἔζρα, κατὰ τὴν τοῦ ϑεοῦ σοφίαν ἀπόδειξον κριτάς, ὅπως 
δικάζωσιν ἐν Συρίᾳ καὶ Φοινίχῃ πάσῃ, τοὺς ἐπισταμένους τὸν νό- 
μον" καὶ τοῖς ἀγνοοῦσι παρέξεις αὐτὸν μαϑεῖν." λαβὼν δὲ ταύ-᾿ 
τὴν Ἔζρας τὴν ἐπιστολὴν ἀνέγνω ἐν Βαβυλῶνι τοῖς ἐκεῖ " Iovóaloig, 
xal τὸ ἀντίγραφον αὐτῆς παρὰ πάντας ἔπεμψε τοὺς ὁμοεϑνεῖς" 
15 οὗ ἅπαντες ὑπερήσϑησαν. πολλοὶ δ᾽ αὐτῶν καὶ τὰς κτήσεις ἀνα-- D 
λαβόντες ἦλϑον εἷς Βαβυλῶνα, ἵν᾽ ἐπανέλθωσιν εἷς "Ἱεροσόλυμα" 
6 δὲ πᾶς λαὸς τῶν ᾿Ισραηλιτῶν κατὰ χώραν ἔμεινε. διὸ καὶ ddo 
φυλὰς ἐπί τε τῆς “σίας καὶ τῆς Εὐρώπης Ῥωμαίοις ὑπηκόους elvat 
φησιν δ᾽ Ἰώσηπος, τὰς δὲ δέκα φυλὰς πέραν εἶναι τοῦ Εὐφράτου, 
30 μυριάδας οὔσας ἀπείρους καὶ ἀριϑμῷ γνωσθῆναι μὴ δυναμένας. 
πρὸς Ἔζραν δὲ πολλοὶ τὸν ἀριϑμὸν ἀφικνοῦνται καὶ σὺν αὐτῷ 
παραγίνονται εἷς Ιεροσόλυμα. καὶ παραδέδωκεν ὁ Ἔζρας τοῖς 


9 τι ἄλλο A. 10 "Efo« hoc loco A Iosephus, post σοφέαν PW. 
14 καρὰ A Iosephus, πρὸρ PW. 15 $5 A. 19 ᾿Ιώσηπορ 
Ant, 11 5 3. 20 καὶ om A. ; ; 


mitatis esse ratus ut, qui ex Israelitis voluerint, Hierosolyma discedant, 
hoc negotium Esdrae sacerdoti et divinae legis lectori dedi. qui igitur 
voluerit, abeat: et quidquid auri atque argenti in regione Babyloniorum 
inventum fuerit deo consecratum, id omne iubeo perferri Hierosolyma. 
tu vero, Esdra, quaecunque tibi visa fuerint ea perficito, impensis e 
fisco regio sumptis. sacerdotibus porro, Levitis et omnibus templi mi- 
mistris neque tributum neque quidquam aliud molestum imperari volo. 
tuque, Esdra, pro divina tua sapientia designato iudices legis peritos 
qui in Syria totaque Phoenicia ius dicant, et ignorantibus legem cogno- 
scendam exhibeto. ^ hanc epistolam Esdras ludaeis Babylone degen- 
tibus legit, et exempla eius in omnes provincias ad populares suos misit : 
qui omnes supra modum exhilarati sunt. quidam etiam cum sua re fa- 
miliari se Babylonem: contulerunt ut redirent Hierosolyma: sed univerwas 
Israelitarum populus illic mansit. ea de causa Iosephus ait duas tantum 
tribus tam in Kuropa-quam in Ásia parere Romanis, decem vero ultra 
Euphratem esse, quarum infinita sit multitudo, cuius iniri nullus queat 
numerus Esdras igitur, multis Hierosolyma secum profectis, mumcra 


818 JOANNIS ZONARAE — — — 
t γαζοφύλαξιν ἃ ὅ Ξέρξης καὶ oi σύμβουλοι αὐτοῦ καὶ oi ἐν Baffe- 

ITI λῶνι Ἶσραηλῖταε τῷ ϑεῷ ἐδωρήσαντο, εἷς πολλὰ τάλαντα ἀργυ-- 

-. Qlov καὶ χαλχοῦ συμποσούμενα, καὶ τοῖς τῶν χωρῶν ἐπιτρο-- 
πεύουσι τὰ γράμματα τοῦ βασιλέως ἐπέδωχεν, οἱ δὲ τὸ ἔϑνος 
ἐτίμησαν καὶ πρὸς πᾶσαν χρείαν συνήργησαν. γνοὺς δ᾽ ἔπειτα ὃ 
ὥς τινες τοῦ πλήϑους καὶ τῶν ἱερέων καὶ τῶν “«Δευιτῶν ἀλλοεϑνεῖς 

; γυναῖκας ἠγάγοντο, ἔπεισεν αὐτοὺς ÓdxQvot πολλοῖς καὶ πυκναῖς 
1 15] παραινέσεσιν ἐκβαλεῖν τὰς ἀλλοεϑνεῖς καὶ τὰ (E αὐτῶν γεννηϑέντα.- 
| τῆς ἑορτῆς δὲ τῆς σκηνοπηγίας ἐπιστάσης σχεδὸν ἅπαν τὸ τοῦ 
λαοῦ πλῆϑος συνεληλυϑὸς. εἰς αὐτὴν ἠξίωσαν τὸν Ἔζραν τοὺς 10 
ψόμους ἀναγνωσθῆναι τοῦ Ἰωνυσέως. καὶ ἀκούσαντες τούτων 
B elc δάχρυα προήχϑησαν, δυσφοροῦντες περὶ τῶν παρελϑόντων. 
"Etoac δὲ μὴ δεῖν ἔφη ϑρηνεῖν ἑορτῆς οὔσης, ἑορτάζειν δὲ καὶ 
εὐωχεῖσθαι καὶ τηρεῖν τοὺς νόμους elg τὸ μέλλον. 
Καὶ ὃ μὲν γηραιὸς ἐτελεύτησεν" τῶν δ᾽ αἰχμαλώτων τις 15 
Νεεμίας τὴν κλῆσιν, οἰνοχόος ὧν τοῦ Ἐέρξου, πρὸ τῶν Σούσων 
περιπατῶν ξένους εἶδέ τινας εἰσιόντας τὴν πόλιν, καὶ ἀκούσας 
αὐτῶν βραϊστὶ ὁμιλούντων, προσελϑὼν ἐπυνθάνετο πόϑεν εἶεν. 
ἥκειν δ᾽ ἐκ τῶν Ἱεροσολύμων εἰπόντων, πῶς αὐτῶν ἔχει τὸ πλῆ-- 
Sog καὶ 9 μητρόπολις “εροσόλυμα προσηρώτησεν. ἀποχρινα-- 30 
μένων dà κακῶς ἔχειν, πολλὰ γὰρ δεινὰ τὰ πέριξ ἔϑνη αὐτοῖς 
ἐπάγειν, ἐδάκρυσεν ὃ Νεεμίας" καὶ τῆς ὥρας ἐπιστάσης, ὡς εἶχε 
C διακονήσων τῷ βασιλεῖ εἰσελήλυϑεν. ὃ δὲ βασιλεὺς σχυϑρωπὸν 


4 và om ἃ. 6 τῶν slterumom A. l5tgom A. — 922 νεεμίαρ 


À Iosephus, Ψψεανέας PW. 


quae Xerxes eiusque consiliarüi et Babylonii Israelitae deo donarant, 
magnam argenti et aeris »ummam, gazae custodibus, provinciarum prae- 
reddit; qui genti honorem habuerunt omnibusque 


toribus litteras regis red 
rebus adiumento fuerunt. postea cum intellexisset quosdam e popule - 
sacerdotibus et Levitis alienigenas duxisse uxores, eos multis lacrimis l 
et crebris monitis impulit ut eas una cum liberis eiicerent, festo taber- | 


naculorum omnis fere populus congregatus ab. Esdra petiit ut leges 

Mossicas legeret: quibus auditis commissa piacula deplorarunt. sed 
festo non esse lacrimandum dixit, sed operandum sacris et ; 
convivandum, ac leges in posterum observandas. 
Et hic quidem senex obiit: quidam autem ex captivis Neemias ; 
dictus, Xerxis pincerna, ante moenia Susorum deambulans cum hospi- 
tes quosdam urbem ingredientes qui Hebraice colloquebantur vidisset, 
rogat qui sint. cum se Hierosolymis venisse responderent, de saca | 
p uli et metropolis percontatur. cumque intellexisset res male se 
re, et multis malis affici Iudaeos a vicinis gontibus, lacrimat, etj 
hora instante regi ministraturus ita uti erat cemaculum ingreditur. qui 


j 
! 
| 
᾿ 


f 


Ι 


ANNALIUM IV 5... 819 


αὐτὸν ϑεασάμενος ἤρετο διότε κατηφιᾷ, ὃ ϑὲ τῆς λύπης αἴτια 
εἶπε τὰ τῆς πατρίδος αὐτοῦ δυστυχήματα, καὶ ἐδέετο συγχωρη- 
ϑῆναι αὐτῷ πορευθῆναι καὶ τό τε τεῖχος ἀνεγεῖραι καὶ τοῦ ἱεροῦ 
τὸ λεῖπον ἀναπληρῶσαι. καὶ ὃ βασιλεὺς κατένευσε πρὸς τὴν 
6 αἴτησιν" καὶ δίδωσιν αὐτῷ τῇ ἐπιούσῃ ἐπιστολὴν πρὸς τὸν τῆς 
Φοινίκης καὶ Συρίας καὶ Σαμαρείας ἐπίτροπον, ἐντελλομένην 
αὐτῷ τιμῆσαι τὸν Νεεμίαν καὶ χορηγῆσαι τὰς εἷς τὴν οἰχοδομίαν 
δαπάνας. ἧχεν οὖν εἷς Ἱεροσόλυμα, πολλῶν αὐτῷ ἐκ τῶν üpo- 
φύλων συνεπομένων, πέμπτον καὶ εἰχοστὸν ἔτος βασιλεύοντος 
10 Ξέρξον, καὶ τὴν ἐπιστολὴν τῷ ἐπιτρόπῳ τῶν ῥηϑεισῶν χωρῶν D 
ἐπιδέδωχε. τὴν δὲ τοῦ τείχους οἰχοδομὴν διένειμε τῷ λαῷ κατὰ 
κώμας καὶ πόλεις, ἵν᾽ ὅτι τάχιστα ἀνυσϑῇ. καὶ Ἰουδαῖοι μὲν 
πρὸς τὸ ἔργον παρεσκευάζοντο, οὕτω κληϑέντες ἐξ ἧς ἡμέρας ἐκ 
᾿ Βαβυλῶνος ἀνέβησαν (ἀπὸ γὰρ τῆς Ἰούδα φυλῆς πρώτης ἐλϑού- 
1όσης εἰς ἐκείνους τοὺς τόπους αὐτοί τε Ἰουδαῖοι καὶ 7j χώρα ὁμοίως 
ἐξ αὐτῶν μετωνόμαστο), “Ἀμμανῖται δὲ καὶ IMoaffirat καὶ Za- - 
μαρεῖται τῇ τῶν τειχῶν οἰκοδομῇ ἤχϑοντο, καὶ αὐτοῖς ἐπετέϑεντο 
καὶ πλείστους ἐκτίννυον, καὶ αὐτῷ τῷ Νεεμίᾳ ἐπεβούλευον. καὶ 
τὸ μὲν πλῆϑος τούτοις ἐχταραττόμενον μικροῦ τῆς οἰκοδομῆς ἄν ῬῚ 178 
«οἀπέστης Νεεμίας δὲ στίφος τε φυλακῆς ἕνεκα τοῦ σώματος 
προστησάμενος ἀτρύτως ἐπέμενε νύκτωρ τε καὶ μεϑ᾽ ἡμέραν τῆς 
πόλεως τὸν κύχλον ntQuüv* καὶ ταύτην τὴν ταλαιπωρίαν ὑπέμει- 
ψεν ἐπὶ διετίαν καὶ μῆνας τέσσαρας. ἐν τοσούτῳ γὰρ χρόνῳ τοῖς 


εὔπι tristitiae causam percontaretur, patriae calamitates commemorans 
Neemias orat regem ut sibi liceat eo proficisci et muros exstruere et, 
quod templo adhuc desit, perficere. rex postulatis annuit, et postridie 
htteras ei dat ad Phoeniciae Syriae et Samariae praesidem, quibus 
jubebatur honorem habere Neemiae et sumptus acdihcationis praebere. 
venit igitur Hierosolyma cum magno popularium comitatu anno regni 
Xerxis vigesimo quinto, redditque praesidi litteras; et aedificationem 
oppidatim et vicatim distribuit, ut ea quam primum absolveretur. 
Iudaei igitur operi accinguntur, sic nominati ex quo die Hierosolyma 
Babylone redierunt: nam tribu ludaica primum in loca illa reversa et 
ipsi Iudaei vocati sunt et nomen regioni indiderunt. caeterum Amma- 
nite Moabitae et Samaritani moenium structuram ae ferentes, 
aggressi Iudaeos multos occiderunt, ipsi etiam Neemiae insidiati, ac 
populus iis rebus perturbatus parum abfuit quin opus inchoatum dese- 
reret. verum Neemias satellitibus esidii causa adscitis constanter . 
perseverans noctu et interdiu moenia urbis obibat. eamque aerumnam 
per biennium et menses quattuor tolergvit, donec muri absoluti essent, 


820 IOANNIS ZONARAE 


“εροσολύμοις τὸ τεῖχος ἀπήρτιστο, ὀγδόῳ καὶ elxootQ τῆς Ξέρξου 
βασιλείας ἔτει, μηνὶ ἐννάτῳ. Νεεμίας δὲ τὴν πόλιν ὀλιγανδροῦσαν 
ὁρῶν, παρεχάλεσε τοὺς ἱερεῖς καὶ fevírag , τὴν χώραν ἐχλιπόντας, 
dg τὴν πόλιν μεταναστεῦσαι. ἐτελεύτησε δὲ ΝΜεεμίας γηραιός, 
᾿ἀνὴρ χρηστὸς τὸν τρόπον καὶ δίκαιος καὶ φιλοτιμότατος πρὸς ὃ 
B τοὺς óuot9»tic. . 
. 6. Τελευτήσαντος δὲ Ἐέρξου ἡ βασιλεία εἰς τὸν υἱὸν ad- 
400 Αὔρον, ὃν καὶ “Ἀρταξέρξην καλοῦσι, μετέπεσε. τῷ γοῦν 
᾿τρέτῳ ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ τοὺς ἡγεμόνας καὶ τοὺς σατράπας 
'" qG» οἰκείων καλέσας ἐθνῶν, ἐφ᾽ ἡμέρας πολλὰς εἱστία τούτους 10 
πολυτελῶς" xal 5 βασίλισσα δὲ Οὐάστη ταῖς γυναιξὶν ὅμοίως 
συνεχῤότεε συμπόσιον. ἣν κάλλει πάσας νικῶσαν ἠϑέλησεν ὃ 
βασιλεὺς τοῖς αὐτῷ συμποσιάζουσιν ἐπιδεῖξαι, καὶ πέμψας ἥκειν 
αὐτὴν ἐκέλευε παρὰ τὸ συμπόσιον" 5] δὲ οὐκ ἐπείϑετο, καὶ πολ- 
λάκις στείλαντος ἀνένδοτος ἦν. ὠργίσϑη οὖν ὃ βασιλεὺς διὰ τὴν ἴ 
C ἀπείϑειαν. καὶ κοινοῦται τοῖς ἑπτὰ τῶν Περσῶν συμβούλοις τῆς 
γυναικὸς τὴν ἀπείϑειαν" οἱ δ᾽ ἐχβαλεῖν αὐτὴν δεῖν ἔχρεναν. καὶ 
4 μὲν ἐχβέβλητο" ὁ δ᾽ ἤχϑετο, πρὸς αὐτὴν ἐρωτικῶς διακεί- 
μένος. οὕτω δ᾽ ἔχοντι συνεβούλευον οἱ φίλοι παρϑένους εὖπρε- 
πεῖς πανταχόϑεν συναγαγεῖν, καὶ τὴν προκριϑεῖσαν ἕξειν γυναῖκα. 30 
πείϑεται τῇ συμβουλῇ ταύτῃ, καὶ πολλῶν παρϑένων ἀϑροισϑεισῶν 
W 1198 εὑρέϑη τις ἐν Βαβυλῶνι κόρη Ἰουδαία τὸ γένος ἐκ φυλῆς τῆς 
Βενιαμέτιδος, ὀρφανὴ καὶ ἀμφοῖν τῶν γονέων, παρὰ τῷ ϑείῳ 
8 ἐκλίπονταρ A, ἐκλειπόντας PW. 9 τῆς βασιλείας E z 


τει 
τοῦ Α. post ἡγεμόνας PW .add αὐτοῦ, om A. 17 δεῖν 
om Α. 22 τις hoc loco Α Iosephus, post κόρη PW. 


FomTzEs. Cap. 6. losphi 4nt. 11 6 $1— ς 10. 


anno imperii Xerxis vigesimo octavo et mense nomo. cumque urbem 
infrequenter habitari videret, persuasit sacerdotibus et Levitis ut agris 
relictis in eam se conferrent, obiit Neemias senex, vir bonus et iustus 
suorumque popularium studiosissimus. 

'6. Xerxe mortuo filius eius Cyrus, quem et Artaxerxem vocant, 
regno potitus tertio imperii sui anno duces et satrapas provinciarum 
suarum per multos dies magnificis conviviis excepit. regina quoque 
Vasta matronis epulum praebuit. quam forma praestantem omnibus rex 
convivis suis ostentare cupiens ad convivium arcessi iubet, illa recu- 
sante et nuntios complures infecta re dimittente iratus, uxoris contu- 
maciam cum septem Persarum senatoribus communicat: hi eius eiiciendae 
auctores sunt. eiectae vero desiderium iniquo animo ferenti suadent 
&mici ut formosas virgines colligat, earumque praestantissimam uxorem 
ducat. paret consilio rex: multisque virginibus collectis Babylone puella 
ludaea genere inventa est ex tribu Beniamitica, ambobus orba paren- 


ANNALMM IV 6. | 321 


ἽΜΠαρδοχαίῳ τρεφομένη, τῶν πρώτων παρὰ τοῖς Ἰουδαίοις " 
"Eo93o ἦν τῇ κόρῃ τὸ ὄνομα. ἡσθεὶς οὖν ταύτῃ ὃ βασιλεὺς 
εἷς γυναῖκα ταύτην ἠγάγετο, xal περιτίϑησιν αὐτῇ τὸ διάδημα. 
καὶ 0 ϑεῖος αὐτῆς ἐκ Βαβυλῶνος εἷς Σοῦσα μετῴκησε, περὶ τὰ D 
δ βασίλεια᾽ διατρίβων καὶ περὶ τῆς ἀδελφιδῆς πυνθανόμενος. οὔτε 
γὰρ ἐκείνη δῆλον τὸ ἔϑνος ἐξ οὗπερ ἐτύγχανεν ἔϑετο, οὔτε ὃ 
ἸΠαρδοχαῖος τὴν πρὸς αὐτὴν ὡμολόγει συγγένειαν. 
Ἔϑετο δὲ νόμον ὃ βασιλεὺς ὥστε μηδένα οἱ ἐπὶ τοῦ ϑρόνου 
καϑημένῳ ἄκλητον προσιέναι, ἢ ϑνήσκχειν τὸν οὕτω προσιόντα 
οὐὑπὸ τῶν αὐτῷ παρισταμένων πελεχυφόρων, εἰ μὴ ἐχεῖνος ὃν dv 
χερσὶ κατεῖχε λύγον ἐξέτεινε πρὸς αὐτόν" ὃ γὰρ τοῦ λύγου ἅπτό- ' 
μενος ἀκίνδυνος ἦν. ἐπιβουλευσάντων δὲ τῷ βασιλεῖ "Ἀρταξέρξῃ 
δύο εὐνούχων αὐτοῦ, Βαρνάβαζος οἰκέτης τοῦ ἑτέρου, τὸ γένος 
ὧν Ἰουδαῖος, συνεὶς τὴν ἐπιβουλὴν τῷ Ἰαρδοχαίῳ ἀπήγγειλε, 
-i5xal ὃς διὰ τῆς ᾿Εσϑὴρ τῷ βασιλεῖ τοὺς ἐπιβούλους ἐμήνυσεν. P I 179 
ὃ δὲ τοὺς μὲν εὐνούχους ἀνεσταύρωσε, τοῦ δὲ ἸΪαρδοχαίου τὸ 
ὄνομα ἐκέλευσεν ἐγγραφῆναι τοῖς ὑπομνήμασι, καὶ προσμένειν 
τοῖς βασιλείοις αὑτόν. ᾿ ! 
“μὰν δὲ φίλον ὄντα τῷ βασιλεῖ ἐς τὰ μάλιστα ἅπαντες 
Δοπροσεχύνουν. Ἰαρδοχαίου δὲ μὴ προσκυνοῦντος διὰ τὸν νόμον 
αὐτόν, μαϑὼν ὡς Ἰουδαῖός ἐστιν ἠγανάκτησε καὶ εἶπεν αὐτῷ ὡς 
οὗ μὲν ἐλεύϑεροι Πέρσαι προσκυνοῦσιν αὐτόν, ὃ δὲ δοῦλος ὧν 
ἀπαξιοῖ τοῦτο ποιεῖν. προσελθὼν οὖν τῷ βασιλεῖ κατηγόρει τοῦ 


10 πελεκηφόρων À. 13 δύω PW. 


fibus, quae a patruo Mardochaeo principe ludaeorum educabatur, 
JXEsthera nomine. eam rex lepore eius captus uxorem ducit et diade- 
xnate ornat. patruus item eius Mardochaeus Babylone Susa commigravit 
wt regiam frequentaret et de nepte sua percontaretur. neque enim illa 
"unde nata esset indicarat, neque ipse aliquam cum illa necessitudinem 
mibi intercedere ostendebat. | 
Tulerat autem rex legem ne quis ad se in solio sedentem acce- 
deret invocatus: qui secus fecisset, statim ab apparitorlbus securi feri- 
zetur, nisi ipse virgam quam manu teneret illi porrexisset: eam enim 
qui attigerat indemnis erat. cum autem duo eunuchi regi insidias strue- 
rent, Barnabazus Iudaeus, servus alterius eunuchi, iis animadversis rem 
ad Mardochaeum defert, ille per Estheram ad regem. qui eunuchis in 
erucem actis Mardochaeum in commentarios inscribi et in regia manere 
iubet. | 

Amanem porro amicum summum regis omnes adorabant, quod 
eum Mardochaeum propter legem ludaicam praetermittere cognovisset, 
indignatus ei dixit, se a Persis ingenuis adorari: cur ille, qui servus 
esset, idem non faceret, totaque.gente apud regem accusata petiit ut 

Zonarae ^nnales. 21 


322 IOANNIS ZONARAE 


ἔϑνους παντός, καὶ ἥτει κελεῦσαι πρόρριζον ἀπολέσθαι αὐτό, 
B xol μή τι λείψανον αὐτοῦ καταλιπεῖν" ἵνα μέντοι μὴ ζημιωθῇ 
τοὺς φόρους αὐτῶν, αὐτὸς ἐπηγγείλατο δώσειν μυριάδας ἀργυ-- 
Οίου τέσσαρας. ὃ μὲν οὖν «μὰν ἤτει ταῦτα" ὃ δὲ βασιλεὺς καὶ 
τὸ ἀργύριον αὐτῷ χαρίζεται χαὶ τοὺς ἀνθρώπους, ὥστε χρῆσϑαιδ 
τούτοις ὡς βούλεται. αὐτίκα οὖν διάταγμα παρὰ τοῦ ᾿Αμὰν 
ἐπέμφϑη εἷς πάντα và ἔϑνη ὡς ἐκ τοῦ βασιλέως, περιέχον ταῦτα. 
“τοὺς δηλουμένους ὑπὸ τοῦ δευτέρου μου πατρὸς “μὰν κελεύω 
πάντας σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοις ἀπολέσϑαι, καὶ τοῦτο γενέσϑαε 
βούλομαι τῇ τετάρτῃ καὶ δεκάτῃ τοῦ δωδεκάτου μηνὸς τοῦ 2ve- 10 
C στῶτος ἔτους." τούτου χομισϑέντος τοῦ γράμματος εἷς τὰς nó- 
Atc καὶ τὰς χώρας, ἥ τῶν Ἰουδαίων ἀπώλεια ἡτοιμάζετο, εἶχον 
δὲ καὶ οἱ ἐν τοῖς Σούσοις ὁμοίως... (07 
Ὃ δὲ Magóoyatog μαϑὼν τὸ γενόμενον, σάκκον ἐνδὺς xol 
καταχεάμενος σποδιάν, ἐβόα ὅτι μηδὲν ἀδικῆσαν ἔϑνος ἀναιρεῖται. 15 
καὶ πρὸς τὰ βασίλεια ἐλϑὼν ἐχτὸς ἵστατο" οὗ γὰρ ἐξῆν μετὰ 
τοιούτου σχήματος εἰσελϑεῖν. γνοῦσα δὲ τοῦτο ᾿Εσϑὴρ 5 fact- 
λισσα, εὐνοῦχον πρὸς ϊαρδοχαῖον ἀπέστειλε γνωσόμενον ὅτου 
χάριν πενθεῖ" ὃ δὲ τὰ συμβάντα τῷ εὐνούχῳ ἐγνώρισε, καὶ περὶ 
τούτων δεηϑῆναι τοῦ βασιλέως τῇ Ἐσϑὴρ ἐνετέλλετο. ἡ δὲ μα- 0 
ϑοῦσα ταῦτα δηλοῖ αὐτῷ ὅτι, μὴ κληϑεῖσα παρὰ τοῦ βασιλέως, 
δέδοικεν ὡς ἀποθανεῖται εἰ ἄκλητος αὐτῷ προσέλϑοι. Ἡαρδο- 
χαῖος δὲ ἐδήλου αὐτῇ μὴ τὴν ἰδίαν σωτηρίαν σκοπεῖν ἀλλὰ τὴν 
D τοῦ ἔϑνους" εἰ δ᾽ οὔ, ἔσεσϑαι μὲν πάντως ἐκείγῳ βοήϑειαν ἐχ 


16 ἐξῆν À Iosephus, ἠξίον PW. 24 ἐκείνῃ codex Colberteus. 


ea funditus exstirparetur, ita ut nullae reliquiae superessent. ne vero 
tributis rex fraudaretur, ipse quadraginta argenti milia se daturum est 
pollicitus. rex Amani et pecuniam et homines condonat, ut eos suo 
arbitratu tractet. is igitur statim edictum nomine regis in omnes pro^ 
vincias mittit his verbis "eos qui ab altero patre meo Amane indicantur 
omnes cum uxofibus et liberis interfici volo, idque fieri decimo quarto 
die mensis duodecimi hoc anno." his litteris in urbes et provincias 
perlatis internecio Iudaeis parabatur. idem Susis etiam agitabatur. 

| Mardochaeus autem, cum quid actum esset cognovisset, saccum 
indutus et pulvere oppleto capite clamitans gentem immeritam deleri, 
ante regiam adstabat: neque enim eo habitu ingredi licebat. quod cum 
&d reginam Estheram perlatum esset, misso eunucho causam Tuctas ex 
eo quaerit. illé quid accidisset eunucho narrat, petit ut illa apud regem 
pro populo intercedat. cui Esthera vicissim nuntiat, vereri se, si ἐπ 
vocata ad regem accesserit, ne occidatur, respondet Mardochaens, noa 


ili privatam sed gentis publicam salutem esso spectandam: id nisi fece» 


.JANNALIUM IV ἃ. | 828 


ϑεοῦ, αὐτὴν δὲ xal τὸν πατρῷον οἶκον αὐτῆς διαφϑαρήσεσθαι. 
5 δὲ ἐνετέλλετο αὐτῷ εἷς Σοῦσα πορευϑέντε παρασχευάσαι τοὺς 
ἐκεῖ Ἰρυδαίους νηστεῦσαι τρεῖς ἡμέρας ὑπὲρ αὐτῆς. καὶ IMag- 
. δοχαῖος μὲν οὕτως ἐποίησεν, 1j δ᾽ Ἐσϑὴρ ῥίψασα κατὰ γῆς ἑαυ- 
6 vv μετὰ ntv9(uov ἐσθῆτος καὶ ἄτροφος ἐπὶ τρισὶν ἡμέραις δια.» 
μείνασα ἐδέετο τοῦ ϑεοῦ. μετὰ δὲ τὰς τρεῖς ἡμέρας κόσμον 
μεταμφιασαμένη βασίλειον, σὺν δυσὶ ϑεραπαινίσιν, ὧν τῇ uiv . 
κούφως ἦν ἐπερειδομένη, 7; δὲ τὸ βαϑὺ τοῦ χιτῶκος καὶ μέχρε 
τῆς γῆς κεχυμένον ἄκροις ἀπῃώρει δακτύλοις, ἧκε πρὸς τὸν κρα» 
10 robvra, εἰσήει δὲ μετὰ δέους. ὧς δὲ κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ ἐπὶ 
τοῦ ϑρόνου βασιλικῶς καϑεζομένου ἐγένετο, προσιδόντος αὐτὴν ud D 
βλοσυρῶς, πάρεσις ὑπὸ δέους λαμβάνεε αὐτήν, καὶ τῇ παρὰ 
πλευρὰν ἰούσῃ ἐπέπεσεν ἀχανής. ὁ δὲ βασιλεὺς δείσας περὶ τῇ 
γυναικί, τοῦ ϑεοῦ προμηϑευσαμένου τοῦτο, ἀνεπήδησεν ix τοῦ 
353oóvov, καὶ ταῖς ἀγκάλαις αὐτὴν ὑπολαβὼν ἀνεκτᾶτο κατασπα- 
ζόμενος καὶ ϑάρρειν ἐγκελευόμενος, καὶ τὴν ῥάβδον ἐκτείνας αὖ- 
τοῦ τὴν χρυσῆν, καὶ τὸ σχῆπτρον ἐνθέμενος ταῖς χερσὶν αὐτῆς. 
ἡ δὲ ἐντεῦϑεν ἀναϑαρσήσασα ἐφ᾽ ἑστίασιν αὐτὸν μετὰ τοῦ “μὰν. 
πρὸς αὐτὴν ἠξίου ἐλϑεῖν. ὡς δὲ ἐπένευσε, καὶ παρῆσαν, ἐχέ- 
βολευεν ἐχείνῃ Ó βασιλεὺς δηλοῦν ὃ τε βούλεται, μηδενὸς γὰρ B 
ἀτευκτήσειν. ἢ δὲ εἰς τὴν ἐπιοῦσαν φράζειν αὐτῷ τὴν βούλησιν 
ἔλεγεν, εἰ πάλιν πρὸς αὐτὴν μετὰ τοῦ «μὰν ἐφ᾽ ἑστίασιν ἔλϑοι, 
τοῦ δὲ βασιλέως ὑποσχυμένου περιχαρὴς 0 “μὰν ἐξήει" καὶ ἰδὼν 


8 ἦν om A. 19 ὑπὸ δέους À Iosephus, ὑπὸ τοῦ δέους PW. 


'  waQd πλευρὸν À, περὶ πλευρὼν PW. ἈἜΦ15ὅ καεασπαζόμενος À, 
ϑιατασκασάμενος PW. 41 ἀπευκτήσιν A. — 7^ . 


rit, populum utique divinitus iri censervatum , ipsam vero cum paterna 
domo interituram. proinde regina eum Susa ire et Iudaeis Snsianis tridul 
ieiunium pro sese indicere iubet. paret Mardochaeus: ipsa prostrata 
bumi veste lugubri induta per tres dies cibo non gustato deum orat. 
iis elapsis ornatu regio culta cum duabus ancillis, quarum alteri leviter 
innitebatur, altera premissam vestem et humi fusam summis digitis alle- 
vabat, regem adit perculsa metu, :cumque in conspectum eius in regio 
throno sedentis ac torvum tuentis venisset, exanimata metu in ancillam 
jateri adhaerentem procumbit. rex autem, divina providentia sic even- 
fum moderante, solio exsilit mulieri metuens; eamque ulnis exceptam 
«omplectens et bono esse animo iubens reficit, porrecta virga aurea 
sceptroque in manus ei tradito. illa resumpta fiducia petit ut cum 
Amane ad se comissatum veniat, annuit rex; cumque venisset, iubet 
eam dicere quid velit: nam nihil non impetraturam. illa se postridie 
dicturam ait, si denuo cum Ámane ad convivium veniret, rege assenso 
iti egreditur; vispque in aula Mardochaeo indi 


834 . JA JOANNIS ZONARAE 


τὸν Ἡδρδοχαῖον ἦν τῇ αὐλῇ ἠγανάκτησεν ὅτε μὴ αὐτῷ προσε- 
κύνησε. καὶ οἴκοι ἐλϑὼν πρὸς τὴν γυναῖκα καὶ τοὺς φίλους δεη-- 
γεῖτο οἵας χαὶ παρὰ τῆς βασιλίσσης ἀπολαύει τιμῆς, καὶ ὡς 
ἄχϑεται τὸν Ἰαρδοχαῖον βλέπων ἐν τῇ αὐλῇ. τῆς δὲ γυναικὸς 
αὐτοῦ φησάσης κελεῦσαι κοπῆναι ξύλον πεντήχοντα πηχέων, καὶ ὃ 
πρωὲ παρὰ τὸῦ βασιλέως αἰτησάμενον ἀνασταυρῶσαι τὸν IMao- 

C δοχαῖον, τὴν γνώμην ἀποδεξάμενος προσέταξε τοῖς οἰκέταις ξύλον 
ἑτοιμάσαι, καὶ στῆσαι τοῦτο ἐν τῇ αὐλῇ πρὸς τιμωρίαν Mae- 
doxalov. 

Καὶ τὸ μὲν ἦν ἕτοιμον" ὃ δὲ ϑεὸς τῆς γυχτὸς ἐχείνης ἄφαι- τὸ 
ρεῖται τὸν ὕπνον τοῦ βασιλέως. ὃ δὲ ἀγρυπνῶν τὸν γραμματέα 
χομίσαντα τῶν. ἰδίων πράξεων τὰ ὑπομνήματα ἀναγινώσκειν ἐκέ- 
λευσε. καὶ ἀναγινωσκομένων εὑρέϑη μηνυτὴς Ἰ]αρδοχαῖος yevó- 
μένος τῷ βασιλεῖ ἐπιβουλῆς εὐνούχων. φράσαντος δὲ τοῦτο 
μόνον τοῦ γραμματέως καὶ μεταβάντος ἐφ᾽ ἑτέραν πρᾶξιν, ἐπέ- 15 
σχεν ὃ βασιλεύς, πυϑόμενος. εἰ ἔχεε γέρας αὐτῷ δοθὲν ἄναγε- 
γραμμένυν. ὡς δ᾽ ἤχουσε μηδὲν εἶναι, τίς εἴη τῆς νυκτὸς ὥρα 

D ἤρετο" μαϑὼν δὲ ὡς ὄρϑρος ἤδη ἐστίν, ἐκέλευσε τῶν φίλων ὃν 
ἂν πρὸ τῆς αὐλῆς εὕρωσιν εἰσκαλεῖν. εὑρέϑη δὲ 0 “μάν, ταχύ- 
. sac ἵγα τὸν Ἰ]αρδοχαῖον αἰτήσηται. κληϑέντι δὲ εἶπεν ὃ βασι- 3 
λεύς “συμβούλευσόν μοι πῶς ἂν τιμήσαιμί τινα στεργόμενον ὑπ᾿ 
ἐμοῦ." ὃ δὲ λογισάμενος 1 ἣν ἂν δῷ γνώμην, ὑπὲρ ἑαυτοῦ zav- 
τὴν δώσειν (στέργεσϑαε γὰρ αὐτὸν ὑπὸ τοῦ βασιλέως τῶν ἄλλων 


περὶ A. —— 14 póvo» τοῦτο À. 11 τίρ εἴη A Ioseph 
3 δὲ εἴη PW. 1 T 


4 


fur se ab eo non adorari, domi uxori siae et amicis refert, tus & 
regina etiam sibi sit honos habitus, quamque graviter. Mardochaei com- 
spectum in aula ferat. cumque ab uxore esset monitus ut lignum quin- 

uaginta cubitorum. excidendum curaret, et mane a rege peteret ut 
Mardochaeum i in crucem agere liceret, approbato consilio servos lignum 
parare iubet, idque in aula erigere ad Mardochaei supplicium. 

Ko parato deus noctu regi somnum adimit: qui cum vigilaret, 
privatarum rerum commentarios scribam afferre et recitare iubet. in 
quibus cum lectum esset Mardochaeum detulisse eupuchos insidiatores 
regis, et scribe statim ad aliud caput properaret, rex eum inhibuit 
percontans an soriptum esset praemium: quo donatus esset. illo negante, 
quota hora noctis esset roget: cum audisset diluculum esse, quemcunque 
amicorum ante regiam invenirent intro vocari iubet. inventus autem est 
Aman, qui aderat.nt Mardochaeum posceret, ei arcessito rex "' "consule 
mihi" inquit "quo honore sit affciendus quidam mibi dilectus." ille 
ratus, quam sententiam dixisset, eam in suam rem dicturum qui regi 


. ANNALIUM IV 7. 825 


μᾶλλον), “εἰ βούλοιο" ἔφη “τοῦτον δοξάσαι, ποίησον ἐφ᾽ ἵπ- 
ov βαδίζειν τὴν αὐτήν σοι ἐσθῆτα φοροῦντα καὶ περιαυχένιον 


χρυσοῦν ἔχοντα, καὶ προϊόντα τῶν ἀναγκαίων cov φίλων ἕνα . 


κηρύσσειν δι᾽ ὅλης τῆς πόλεως ὅτε ταύτης τυγχάνει τῆς τιμῆς ὃν 
ὅ ἂν βασιλεὺς τιμήσῃ." ἠἡσϑεὶς οὖν τῇ παραινέσει ὃ βασιλεύς 


“-ἐπιζήτησον" φησί “Ιαρδοχαῖον τὸν Ἰουδαῖον, καὶ δοὺς ἐκείνῳ P Y 181 


τὸν ἵππον καὶ τὴν στολὴν καὶ τὸν στρεπτόν, προάγων αὐτοῦ 
φήρυττε" σὺ γάρ μοι φίλος. ἀναγκαιότατος. ταῦτα δὲ αὐτῷ 
παρ᾽ ἐμοῦ ἔσται, σώσαντί μου τὴν ψυχήν." τούτων ἀκούσας 
40 συνεχγύϑη, καὶ. πληγεὶς ὑπὸ ἀμηχανίας ὅμως ἔξεισιν ἄγων τὸν 
ἵππον καὶ τὴν πορφύραν καὶ τὸν στρεπτόν. καὶ τὸν Παρδοχαῖον 
πρὸ τῆς αὐλῆς εὑρὼν σάκκον ἐνδεδυμένον ἐχέλευεν ἐνδύσασθαε 


«€ 2 


σὴν πορφύραν. ὁ δέ ““κάχιστε"" εἶπεν “ἀνθρώπων, οὕτως. ἡμῶν ^ 


φαῖς ᾿συμφοραῖς ἐγγελᾷς;" γνοὺς δὲ ὡς γέρας αὐτῷ ταῦτα ávil 


15 τῆς σωτηρίας παρέσχεν ὃ βασιλεύς, “μηνύσαντι τὴν τῶν εὐνούχων B 


ἐπιβουλήν, ἐνδύεται τὴν πορφύραν καὶ περιτίϑεται τὸ περιαυχέ- 
siov , καὶ ἐπιβὰς τὸν ἵππον ἐν. χύκλῳ. nigri τὴν πόλιν, “προϊόνω 
soc “μὰν xol κηρύσσοντος ὅτι οὕτως τιμᾷ βασιλεὺς ὃν ἂν 
στέρξῃ. , ^. ΝΣ 03.41 d 
Ὁ. Ὁ μὲν ob» τὴν πόλιν περιελθὼν πρὸς. τὸν βασιλέα ἐπά- 
ψεισιν, (T) Ἀμὰν δὲ οἴκοε ὑπέστρεψε καὶ τὰ συμβάντα κλαίων 


τῇ γυναικὶ διηγεῖτο. ἂν τούτοις ἦχον ἐκ τῆς ᾿Εσϑὴρ εὐνοῦχοι, W I 130 


8 φίλον Α- 7 d στρεπτόν ΓΝ post αὐτοῦ PW add καὶ, 
om A. 11 τὸ στρεπτόν A, ΝΕ 
Fowrms. Cop. T. losephi 4nt. 11 6 $ 10—8 $ 4. 


carior esset caeteris, "eum" inquit "si illustrem reddere volueris, facito 
nt equo vehatur, pari tecum veste indutus et aureo torque. ornatus, et 
aliquis ex necessariis amicis tuis antecedens per totam urbem proclamet, 
tali honore affici eum quem rex honore afficiat." consilio delectatus 
rex "quaere" inquit "Mardochaeum Iudae&m, datoque equo et veste et 
torque illum antecede et proclama: $u enim amicus es meus maxime 
necessarius, haec autem illi & me tribuentur ob conservstam vitam 
meam." ^ his Aman auditis perturbatus et animo aestuans, tamen egre- 
ditur, equum adducit et purpuram atque terquem. cumque Mardo- 
chaeum ante regiam invenisset sacco indutum, purpuram induere iubet. 
at ile "pessime" inquit, "mortalium, itane nostris malis insultas? "". 
sed cum Intellexisset ea sibi tribui munera a rege, cuius vitam indicatis 
eunuchorum insidiis conservasset, purpuram induit, collo torquem accom- 
modat, et equo conscenso passim urbem circuit, praecedente Ámmme et 
proclamante sic honorare regem eum quem diligat, 

Ita Mardochaeus urbem circumvectus ad regem redit; (7) Aman 
vero domum regressus casum illum.plorans uxori exponit. interea vo- 


M 


528 IOANNIS ZONABAE 


ἐπὶ τὸ δεῖπνὸν τὸν μὸν ἐπισπεύδοντες. εἷς δὲ τοὐτὼν ἰδὼν τὸν 
σταυρὸν ἐν τῇ οἰχίᾳ αὐτοῦ, καὶ μαϑὼν παρά του τῶν οἰχετῶν 
C ὡς ἐπὶ Ἰαρδοχαῖον τοῦτον ἡτοίμασαν πρὸς τιμωρίαν αἰτηϑησί- 
^ μένον,» τότε μὲν ἀπῆλθεν, ὡς δ᾽ 4$ εὐωχία πρὸς τέλος ἦν, ἐπέ- 

τρέπε τῇ βασιλίσσῃ λέγειν ὃ βασιλεὺς τίνα αἰτεῖ, ἡ δὲ τὸν τοῦ ὅ 
λαοῦ κχίνδυνον. ἀπωδύρετο, καὶ μετὰ τοῦ ἔϑνους ἔλεγεν ἐκδεδό-- 
σϑαι καὶ αὐτὴ πρὸς ἀπώλειαν, καὶ τὸν Ἀμὰν fabro ἐπῆγεν αἰτή-- 
σᾳσϑαι. ταραχϑῶτος δὲ πρὸς τοῦτο τοῦ βασιλέως καὶ ἐκπεπη- 
δηκότος τοῦ συμποσίου, τῆς Ἐσθὴρ ὃ Ἀμὰν ἐδέετο" καὶ ἐπὶ τῆς 

κλίνης πεσόντος xal ἱκετεύοντος τὴν βασίλισσαν, ἐπεισελϑὼν 610 
βασιλεύς “ὦ κάχιστε᾽ εἶπε, “καὶ βιάζεσϑαέ μὸν τὴν γυναῖχα 
ἐπιχειρεῖς; ἐν τούτοις παρὼν ὃ εὐνοῦχος περὶ τοῦ σταυροῦ εἶπεν 
D ὃν εἶδεν ἐπὶ Magdoyatov ἡτοιμασμένον. καὶ ὃ βασιλεὺς αὐτέχα 
ἱκελεύεε τὸν “μὰν ἐπ᾽ ἐχείνον τοῦ σταυροῦ κρεμασϑῆναι. καὶ ὃ 

| μὲν οὕτως ἀπώλετο, τὴν δὲ οὐσίαν αὐτοῦ δώρυν ἔσχηκεν ἡ βασί- 15 
λισσα. γνοὺς δὲ τὴν πρὸς ᾿Εσϑὴρ τοῦ Μαρδοχαίου συγγένειαν 
ὃ βασιλεὺς δίδωσιν αὐτῷ τὸν δακτύλιον ὃν ἔδωκε πρὶν τῷ 2duds 
καὶ ἢ βασίλισσα τὴν ἐχείνον κτῆσιν τῷ Maodoyakp παρέαχετο, 
καὶ τοῦ κινδύνου ἀπαλλάξαι τὸ τῶν Ἑβραίων ἔϑνος τοῦ βασιλέωσ 

ἐδέετο, ^ καὶ ὃς γράφειν & βούλεταε ἔξ ὀνόματος αὐτοῦ, ἐφῆκε 0 
P I 183 περὶ τοῦ ἔϑνους. τὰ δὲ γραφέντα ἦσαν τοιαῦτα. τοῦ μὲν “μὰν 
κατηγόρουν ὡς norqoel καὶ ἀγνώβονος καὶ αἰτησαμένου ἔϑνους 
ἀπώλειαν μηδὲν ἀδικήσαντος, τὸν δέ ys ἸΠαρδοχαῖον σωτῆρα 


. 0C 
ΟΣ s 


19 ἔθνος] γένος A. 


niunt eunuchi ab Esthera qui Amanem propere ad cenam ire iubent, 
quorüm: inus crucó im ejus aédiljus visa, cum e farhulo didicisset éem 
eb Ámane ad Mardochaei supplicem, quem ἃ rege postuleturus easet, 
puetem esse, tum quidem abit; convivio vero prope finito rex dicere 

bet reginam quid velit: at illa gentis suae interitem deplorat, seseque 
una cum illa exitio destinatam esse refert, eaque Amanem petiisse. ob 
quae rex perturbatus e convivio se proripit: Aman Estheram orat; 
eumque in lectum prolapsus esset reginae supplicans, rez ingressus 
"pessime" inqnit, "etiam vin uxori meae inferre paras?" mox eunn- 

us quoque adest et de cruce refert quam in Amanis aedibus Mardo- 
chaeo paratam viderat: rex vero Ámanem e véstigio de ea suspendi 
inbet. itaque ille perit, et opes éius reginae donantur. ccognitaque 
cognatione Mardochaei δ Estherae rex eum anulum quem prius Aman 
habuerat ei dat, eidem et regina facultates Amanis largitur, et regem 
orat ut Hebraeorum gentem pericolo liberet. tum ille suo nomine oam 
scribere permisit quidquid "velit, litterae porro haec continebant. 
ÁÀmanem ut imprebum et ingratum accusabant quod insontis populi exi- 
tum postulasset, Mardechaeun servatorem nominabent, Indaeos celo» 


ANNALIUM IV 7. | 827 


ἐκάλουν, καὶ τοὺς Ἰουδαίους τὸν ἄριστον πολιτευομένους τρόπον 
“καὶ τὸν ϑεὸν σεβομέγους" καὶ οὗ μόνον σφᾶς τῆς τιμωρίας ἀπέ- 
Qvo» εἷς ἣν ὃ Lduüv αὐτοὺς ἐξῃτήσατο, ἀλλὰ καὶ τιμῆς ἠξίουν, 
wal τοῖς ἰδίοις. νόμοις χρωμένους ζῆν μετ᾽ εἰρήνης ἐπέτρεπον" 
ὅ καὶ ἐδίδουν ἀμύνεσθαι τῇ τρισκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ δωδεχάτον 
μηνός, ὃς ἔστιν Ἰάδαρ, τοὺς αὐτοὺς ἀδικήσαντας" καὶ. τοῖς τῶν 
χωρῶν σατράπαις ἐκέλευον βοηϑεῖν αὐτοῖς, ἵνα τοὺς ἐχϑροὺς 
μετελεύσωνται. ᾿ | ΝΕ : 
—. Οἱ δὲ ἐν Σούσοις Ἰουδαῖοι τὰ κατὰ τὸν Ἰ]αρδοχαῖον yróy- B 
Ἴοτες, χοιγὴν τὴν εὐπραγίαν ἡγήσαντο, καὶ κατὰ τὴν τρισκαιδεκά- 
τὴν τοῦ “Αδαρ μηνός, ὃς κατὰ ακεδόνας “΄ύστρος ὠνόμασται, 
Οὗ ve ἐν Σούσοις Ἰουδαῖοι περὶ πεντακοσίους ἀπέχτειναν τῶγ 
ἐχϑρῶν, καὶ οἱ ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσί τε καὶ χώραις ἑπταχισμυ- 
φέώουυςς καὶ πεντακισχιλίους ἀπώλεσαν. οἱ δ᾽ ἐν Σούσοις καὶ τῇ 
15 ἑξῆς ἡμέρᾳ τριακοσίους διέφϑειραν, τοῦτο αἰτησαμένης Ἐσϑήρ" 
xal οἱ δέκα τοῦ “μὰν παῖδες ἀνεστωουρώϑησαν, χαρισαμένου καὶ : . 7 
τοῦτο τηῦ βασιλέως αὑτῇ. τὴν. δὲ τεσσαρεσκαιδεκάτην τοῦ μηνὸς 
᾿ξορτάσιμον τὸ ἔϑνος ἅπαν ἐποέησε. καὶ ἔκτοτε τὰς ἡμέρας xal 
ἄμφω ἑορτάζουσι, φρδυραίας ταύτας προσαγορεύοντες. ὃ dO 
30 IMagóoyatoé μέγας τε ἦν καὶ συνδιεῖπε τῷ βασιλεῖ τὴν ἀρχήν... 
- Τῆς δ᾽ ἀρχιερωσύνης εἷς Ἰωάνναν μεταπεσούσης τὸν υἱὸν 
Ἰωδαέ, δ᾽ ἀδελφὸς αὐτοῦ Ἰησοῦς, φίλος ὧν Βαγώα τοῦ στρα- 
τηγοῦ τῆς “Ἀρταξέρξου δυνάμεως, ὑπόσχεσιν ἔσχε τὴν ἂρχιερω- 


6 ἄδερ Α.. ἀδικήσαντας A, ἀδικήσαντος V. 11 ἄδερ A. 
15 ἔφϑειραν ÀAec ^ 21 τὸν υἱὸν μεναπεσούσης ἰωδαέ A. 
*^ . ᾿ : . . . . . 


brabant ut qui optima rei publicae forma uterentur et deum colerent, 
meque supplicio. tantum ab Amane praeparato eos libetabant sed. et 
honore afficiebant et suis legibus pacate vivere sinebant, data potestata 
ut decimo tertio die mensis duodecimi, qui est Adar, ulciscerentur eos 
Ὁ quibus laesi es; ἐπί ἢ; mandabantque provinciarum satrapis ut eis adiu- 
mento essent ad ulciscendos inimicos. ᾿ 
Caeterum Susiani Indaei, Mardochaei eventu cognito, felicitatem 
am publicam esse iudicarunt, et decimo tertio die mensis Ádar, qui a 
"Macedonibus Dystrus dicitur, circiter 500 ex inimicis occiderunt: qui 
vero in aliis urbibus et provincils degebant, 75 milia sustulerunt, iidem 
&usiani etiam postridie doo jussu Estherae interfecerunt, decem Amanis 
liberis in cruces actis, ea quoque re a rege concessa coniugi. decimurà 
«quartum vero diem tota gens festum esse iussit, atque ab eo tempore 
ambos hos dies festos ducunt et praesidiarios appéllant, Mardochaeus 
antem magnus evasit et regis in administrando imperio socius. ; 
Cum vero sacerdotium ad foannam Iodais filium rediisset, fratri 
wius Iesu, amico Bagone ducis copiarum Artaxerxis , id prontissum faerat. 
«τ΄ ML 


^ MEE AN *« 
4“: *- uL ' b ΩΝ 


7 
* 
- ἡ 4 

rác -- . MT 

Ὁ ἢ ^. - - * 
» 4 
» 

* . 
D 
4 
a - 
* * 


328 / JOANNIS ZONARAE 


σύνην λαβεῖν. διὰ ταύτην γοῦν τὴν αἰτίαν ὃ Ἰωάννας παροξυν» 
ϑεὶς ἐν τῷ ναῷ ἀνεῖλε τὸν ἀδελφόν. -χαὶ 0 Βαγώας εὐθὺς ἐπι-- 
στὰς εἷς τὰν ναόν τε εἰσῆλθεν εἰπὼν ὡς “εἰ οἱ τὸν φόνον ἐν τῷ 
“αῷ τολμήσαντες εἰσέρχονται ἐν αὐτῷ, κἀγὼ εἰσελεύσομαι xaSa- 
QurtQog τυγχάνων αὐτῶν," καὶ ἐπ᾽ ἔτεσιν ἑπτὰ τοὺς Ιουδαίους δ 
Ὁ ἐχάχωσε.. τοῦ Ἰωάννα δὲ τὴν ζωὴν κατασεφρέψαντος διαδέχεται 
τὴν ἀρχιερωσύνην ὃ υἱὸς αὐτοῦ Ἰωάδ. ἦν δὲ καὶ τούτῳ ἀδελφὸς 
Μανασσῆς, ᾧ Σαναβαλέτης “Ιαρείου σατράπης τοῦ τελευταίου 
βασιλέως Περσῶν τὴν ἑαυτοῦ ϑυγατέρα συνῴκισε, Νικασὼ 
«καλουμένην... αἱ δὲ τῶν “Ἱεροσολυμιτῶν λογάδες ἐστασίαζον ὅτε 10 
(ἀλλοφύλῳ. συνῴκησεν δ᾽ τοῦ ἀρχιερέως ἀδελφός, καὶ ἢ διαζεύ- 
« ψνυσϑαε ταύτης ἐκέλευον, ἢ τοῦ ϑυσιαστηρίου ἀπέχεσϑαι. ὃ δὲ 
W 1181 πρὸς τὸν πενϑερὸν ἀφικόμενος διηγήσατο ταῦτα. τοῦ dé Σανα-: — ! 
᾿βαλέτον καὶ τὴν ἱερωσύνην αὐτῷ τηρήσειν ὑπισχνουμένου καὶ 
“ἀρχιερέα. ἀποδείξειν καὶ ἡγεμόνα ὧν αὐτὸς ἦρχε τόπων εἰ τῆς 16 
P I 183 αὐτοῦ ϑυγατρὸς μὴ ἀπόσχηιτο, καὶ ναὸν οἴκοδομήσειν ἐπὶ ταῦ 
Γαριζὶν ὄρους, ὃ τῶν κατὰ Σαμάρειαν ὀρῶν ἔστιν ὑψηλότατον, 
τοῦ. ἐν Ἱεροσολύμοις. χρείττηνα ἐπαγγελλομένου μετὰ γνώμης τοῦ 
βασιλέως “αρείου, ἐπαρϑεὶς τούτοις ὃ ἸΠαναησῆς κατέμενε παρὰ 
τῷ. Σανυβαλέτῃ.. πολλῶν δὲ καὶ, ἄλλων ἱερέων καὶ Ἰσραηλιτῶν 3 
τοιούτοις γάμοις ἐμπεπλεγμένων πάντες συνήεσαν πρὸς τὸν Πα- 
“ασσῆν. ὃ μὲν οὖν͵ ΣΣαναβαλέτης τῷ βασμλεῖ Δαρείῳ τὴν περὶ 
«ἧς οἰκαδεμῆς τοῦ ναοῦ ἐν Γαριζὶν. ἀξίωσιν προσάγειν ἡτοίμαστα, 


* 


' B8 pPom Α.. ΄ ὃ σατράπης δαρείου A. 14 τηρήσειν A Tose- 
pw, σοντηρήσειν PW. ὑποσχομένου À,. — . 15 τοπίων À. 
7 ὀρῶν ἐστιν A Iosephus, ἐστὶν ὁρῶν PW. 21. συνήνεσαν A. 


. 


qua re Ioannas irritatus fratrem in aede sustulit, Bagoas igitur statim 
adest, ac templum ingressus "si ij qui caedem in templo commiserunt" 
inquit "templum ingrediuntur, et ego ingrediar, qui sum illis purior," 
et Iudaeos per annos septem vexavit, loannae defuncto Ioad filius in 
pontificatu succedit. is fratrem habuit Manassem, cui Sanabaletes Darii 
postremi Persarum regis satrapes filiam, Nicaso in matrimonium dederat. 
sed cum Hierosolymitani proceres tumultuarentur quod pontificis frater 
peregrinam uxorem haberet, eamque, vel repudiare vel sacrario abstinere 
uberenf, Manasses socero negotium exposuit. cui ille pollicetur se ei 
et sacerdotium conservaturum atque etiam pontificem et ducem eorum 
locorum quibus ipse imperaret creaturum, si filiam suam retineret; et 
in Garizino, Samaritanorum montium altissimo, de sententia Darii regie 
Persarum templum Hierosolymitano illustrius esse conditurum. his polli- 
citationibys Manasses adductus apud Sanabaletem mansit: ad eumque se 
mulG etiam elii sacerdotes Israelitici, talibus implicati coningiis, con- 
inlerunt. ac Sanabaletes quidem in eo erat ut a Dario templi in Gari- 


ANNALIUM IV 8. — 829 


ὃ δὲ τῷ ᾿4λιξάνδρῳ. συμβαλὼν ἐν Ἰσσῷ τῆς Κιλικίας καὶ ἥττης 
ϑεὶς ἔφυγεν. ἀπογνοὺς οὖν 6 Σαναβαλέτης “αρεῖον, τῷ "4λε-- B 
ξάνδρῳ πρόσεισι σὺν ὀχταχισχιλίοις τῶν ὑπ᾽ αὐτόν, xal ἑαυτὰν 
xal τοὺς τόπους ὧν ἦρχεν ἔλεγε παῤαδιδόναι αὐτῷ. προσδεξαν 
5 μέγου δὲ τοῦ ᾿““λεξάνδρου αὐτόν, ϑαρρῶν ἤδη περὶ τοῦ γαμβροῦ 
καὶ τῆς τοῦ ναοῦ ἀνεγέρσεως ἐν τῷ Γαριζὶν προσῆγεν ἀξίωσιν. 
“καὶ ἐπιτραπεὶς τὴν οἰχοδομήν, σὺν πάσῃ σπουδῇ τὸν ναὸν ᾧχον 
'δόμησε, xal ἸΪΠανἀσσῆν τὸν γαμβρὸν ἀρχιερέα κατέστησεν. 
| 8. - Ἐπεὶ δὲ μνείαν τοῦ ᾿Αλεξάνδρου ὃ τῆς ἱστορίας λόγος 
ἸΟπεποίηταε, καλὸν xol τούτου τὰς πράξεις τε καὶ τὰ ἤϑη καὶ 
ὅϑεν κἀκ τίνων ἔφυ κατ᾽ ἐπιδρομὴν διηγήσασϑαι, καὶ οὕτως C 
᾿αὖϑις ἐπαναγαγεῖν τὸν λόγον πρὸς τὴν συνέχειαν" xal μᾶλλον ὅτι 
καὶ τοῖς Ἱεροσολύμοις οὗτος ὃ βασιλεὺς ἐπεδήμησε; καί τι ϑαύν 
ματος ἄξιον yéyove πρὸς τὸν ἀρχιερέα καὶ τὸν λαὸν ἐξ αὐτοῦ, 
Δδ καὶ αὐτός. vc ϑεῖον ὅραμα διηγήσατο, ὡς Ἰώσηπος ἱστορεῖ" ἃ 
σεροϊὼν 0. λόγος μετὰ τὴν. περὶ αὐτοῦ ἱστορέαν. διδάξ. ὃ. 
| Οὗτος Φιλίιπου μὲν ἦν τοῦ IMaxtóóvov βασιλέως υἱὸς ἐξ 
᾿Ολυμπιάδος αὐτῷ γεννηϑείς, μυϑεύεται δὲ Ἄμμωνος εἶναι υἱός, (ἴ 
dy εἴδει δράχοντος τῇ ᾿Ολυμπιάδι συνευνασϑέντος" μμῳνα δὲ 
ϑοτὸν Alu φασίν. ἀλλὰ τοῦτο μὲκ μῶϑος" λέγεται δὲ τὴν μητέρα 
οὐταῦ, πρὸ τῆς νυχτὸς ἦ τῷ Φιλίππῳ συγκατηυνάσϑη, ἐν ὀγείρῳ Ὁ 


8 Óxreniosloig Αἱ sierum.losephus.  . 8. καὶ] καὶ "τὰν A. 

9 ὁ A, καὶ ὁ PW. 13 «11 καὶ τὸ A. ex corr, 

15 ᾿Ιώσηπορ] Απί,.11 8 5. 16 διδάξει} infr& cap. 15. 
. 19 ἐν aide: om:A. . 91 αυγχατευγάσϑη Α.. ᾿ 


Fomrms. Cap. 8. Flutarchi Alexander 3 --- 9... 


zino condendi facnltatem impetraret, sed rege ad Iasum ab Alexandro 
profligeto, desperatis illius rebus, cum octo milibus quibus praeerat ad 

exandrum profectus seipsum et provincias ei tradit. & quo receptus 
iam audacter causam generi et templi Garizioii proponit. voti compos 
factus, omnique studio structura absoluta, generum pontificem con- 
stituit. . ' 
8. Sed quia in Alexandri mentionem incidimus, non alienum 
fuerit huius etiam res gestas, mores et natales perstringere breviter. 
eoque facto ad institutae historiae seriem redire; vel ea de causa quod 
Hierosolyma adiit, et ab eo aliqbid admiratione dignum et pontifici et 
populo accidit, atque ipse divinam quandam visionem exposuit, ut lose- 
phus refert: quae in progressu eius historiae referentur. 

Hic Philippi regis Macedonum filius fuit natus ex Olympiade. 
cMeterum fabulantur eum Amimone satum esse, qui specie draconis 
Olympiadem fuerit amplexus: Ammonem antem lovem appellant. sed 
boc íabulosum esi: illnd autem fertur, matrem eius.ante eam noctem 


880 IOANNIS ZONARAE ΄ 


δόξαι κεραυνὸν Junto:ty αὑτῆς τῇ γαστρέ, xàx τούτου πῦρ ἔξα- 
᾿ φϑῆναι πολύ, καὶ τοῦτο πάντη φερόμενον διαλυθῆναι. μετὰ δὲ 
φὸν γάμον ὃ ὥδιππος xa9" ὕπνους ἐδόχεε σφραγῖδα τῇ γαστρὲ 
«ἧς γυναικὸς ἐπιβαλεῖν, ἐγγεγλύφϑαι δὲ τῇ σφραγῖδι λέοντα. 
οἱ μὲν οὖν ἄλλοι. μάντεις ἄλλως τὸν ὄνειρον ἔχρινον, “Ἀρίστανδρος 5 
δὲ κύειν ἔφη τὴν σφραγισϑεῖσαν" μὴ γὰρ δὴ σφραγίζεσθαι τὰ 
κενά" ϑυμοειδῆ δ᾽ ἀποβήσεσϑαι καὶ λεονετώδη τὸν τεχϑησόμενον. 
ἐγεννήϑη δὲ xa9^ ἣν ἡμέραν ἐν Ἐφέσῳ ὃ ναὸς τῆς “Ἀρτέμιδος 
P I 1δεὲ-ἐνεπέπρηστο" ὅτε καί τινες ἐκεῖ παρόντες τῶν μάγων διαϑέοντες 
ἄτην xal συμφορὼν βαρεῖαν τὴν ἡμέραν ἐκείνην τῇ “«Ασίᾳ τεκεῖν 10 
Neyoo.. ΝΞ | 
Ἦν δὲ. τὴν χρόαν λευχὸς ὃ ᾿Αλέξανδρος, ἢ λευκότης δ᾽ 
Σφοινίσσετο περὶ τὸ στῆϑος μάλιστα καὶ τὸ πρόσωπον, καὶ ἡδεῖά 
φις ἐκ τοῦ. χρωτὸς αὐτοῦ dnénver ἀποφορὰ κἀκ τοῦ στόματος. 
φούτον δ' αἴτιον 5j ϑερμότης ἂν εἴη τοῦ σώματος" πυρῶδες γὰρ 18 
ὃν καὶ πολύϑερμον, ἄνήλισχε τὰ ὑγρὰ xal οὐδὲν ἐπιπολάζειν αὖ- 
τοῦ τῷ σώματι σηπεδονῶδες εἴα." ᾿ παρενέφαινε δὲ παιδόϑεν τὴν 
B μιβρίϑειαν τοῦ φρονήματος. ποδώχης γὰρ ὦν, πρὸς τοὺς ἐρό- 
μένους εἰ Ὀλυμπίασιν ἀγωνίσεταε στάδιον εἶπεν “εἰ βωσιλεῦσεν 
ἀνταγωνίσασϑαε ἔμελλον... εἰ δὲ πόλις τις τῶν ἐπιφανῶν» ἁλοῦσα 30 
t αρὰ τοῦ πατρὸς αὐτῷ ἀπηγγέλη, ἢ ἐν μάχῃ νίκη, γεγογυῖᾳ περι- 


." δ. Ἀρέστανδροσ[), sic PW. doíotagyog À et codices Wolfüi ac Du- 

.'" «angiL "legendumi ex Plutarcho et aliis ἀρίστανδρος" Wolfius: 

. . ádem fere Ducangius. infra, p. 34& v. 5, recte in libris omnibus 
"Δριστάνδρου. l7 σηπεδῶνερ A. οἱ φαρέφαιγε καιδόθεν 
καὶ τὴν ÀA. — | | 


qua eum Philippo concubuerit $omnio putasse fulmen in uterum suum 
apsum esso, &tque inde magnam. exstitisse flammam, quae cum passim 
wagaretur, evanesceret. post nuptias autem Philippus per somnum sibi 
visus est imprimere sigilum utero uxoris, leonis imagine. id somnium 
coniectoribus aliis aliter«interpretantibus, Aristander reginam ferre ute- 
rum respondit: neque enim obsignuari.solere inania: puerum. vero, qui 
ex eo conceptu exspectaretur, fore animosum et leonino ingenio. natus 
&st eo die quo Ephesiae Disnae templum conflagravit:. et magi quidam 
ilic circumcursantes exclamarount magnum Asiae malum et calamitatem 

. €0 die natum esse, | 
Fuit colore ita candido, ut is eirca faciom et pectus maxime 
purpurasceret, suavis itom e corpare et ore eius fragrabat odor: cuius 
utique causa fuit calor et ardor corporis, quo humores, unde putere 
corpora queant, consumebantur. aními fravitatem puer etiamnum prae 
ee tulit. nam eum oeleriate pedum valeret, rogatus an Olympiae in 
&tadio decursurus esset, respondit se facturum si reges concertateres 
haberet, cum vel urbs insignis capta vel illustris victoria partà ἃ 


N 


ANNALIUM IV 8, 9981 


φανής, ὥσπερ. ἀχϑόμενος τοῖς ἥλιξιν ἔλεγεν ὡς “οὐδὲν ἐμοὶ σὺν 
ὑμῖν ὃ πατὴρ ἀπολείψει λαμπρόν τε ἔργον ἐνδείξασϑαι." τοῦ 
Βουκεφάλα δ' ἵππου κομισϑέντος Φιλίππῳ τρισκαίδεκα ταλάνε 
τῶν τιμῆς, καὶ μήτε ἀναβάτην προσιεμένου ὡς τῷ Φιλίππῳ ἐδεί- 
ὄκνυτο μήτε φωνὴν ὑπομένοντος, κἀντεῦϑεν δυσχρήστου δόξαντος M 1185 
κομιδῆ, “οἷον ἵππον" ὃ ᾿Ἅλέξανδρος ἔφη “ μὴ εἰδότες χρήσασθαι 
ἀποπέμπονται." καὶ ὃ πατὴρ ἐπιτιμῶν αὐτῷ εἶπε “σὺ δὲ χρή» 
σασϑαι δυνήσῃ αὐτῷ;" ὃ δ᾽ ἀπεχρίϑη “βέλτιον ἂν ἑτέρου 
τούτῳ χρησαίμην." καὶ χρήσασθαι τῷ ἵππῳ ἐπετραπείς, naga- 
Ἰολαβὼν τὴν ἡνίαν ἐπέστρεψε πρὸς τὸν ἥλιον, συνεὶς ἴσως ὅτι τῇ 
exis πρὸ αὐτοῦ σαλευομένῃ διεταράττετο. βραχὺ δὲ καταψήσας 
αὐτὸν ἀνέϑορέ καὶ ἐπέβη αὐτοῦ, καὶ παρακαλπάσας μικρὸν ἀφῆχβ᾽. 
πρὸς δρόμον" ἠγωνίων δ᾽ οἱ βλέποντες. ἤδη δ᾽ ἐπιστραφέντος D 
σὺν φρονήματι καὶ χαρᾷ, οἱ μὲν περὶ Φίλιππον ἀνεβόησαν, ἐκεῖν 
i5voc δὲ χαρμόσννα προήνεγκε δάκρνα, καὶ φιλήσας τὸν παῖδα 
“ζήτει, τέκνον" ἔφη, “σοὶ βασιλείαν ἀνάλογον" ἸΪακεδονία γάρ 
σε o) χωρεῖ." ἦν δὲ f φύσις αὐτῷ δυσκίνητος μὲν ἐπεξασσον 
μένῳ, εἰ δὲ λόγῳ τις αὐτὸν καὶ πειϑοῖ μετἥει, πειϑήνιος.. ὡμί- 
λησε δὲ τῷ “Τριστοτέλει, μετασχὼν οὐ. μόνον τοῦ ἠϑικοῦ καὶ πον 
φολιτικοῦ λόγου, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀπορρητοτέρων, oUc οὐκ ἐκοινοῦντο 
πολλοῖς, ἐποπτικοὺς καὶ ἀκροαματικοὺς καλοῦντες αὐτούς. φέρε- 
, 2 2 »Ἐ . 
dh remi. 184 pei em d rtm de 
Philippo nuntiabatur, quasi aegre ferens ad aequales dicebat "pater - 
nullius 'egregise rei vobiscum gerendae occasionem míhi relicturus eet." 
Bucephalas equus ad Philippum allatus, qui tredecim talentis aestima- 
batur, cum nec sessorem tum cum regi ostenderetur admitteret nec 
Nocem ferret, ob eamque rem inutilis putaretur, "qualem". inquit 
equum ob .tractendi imperitiam reiiciunt." quod dictum pater repre- 
hendens "tu vero" inquit "eum tractare poteris?" tum ille "melius 


exclamabant; ipse vero rex , prae laetitia lacrimabundus, puerum deoscu- ' 
jatus "quaerito" inquit, "fili, regnum tibi par: nam te Macedonia non 


taxat gerendaque re publica percepit sed et arcanarum rerum scientiam, 
quae quod paucis cpmumunicaretar, epoptica et acreamatica dicebatur, 


t 


833 .. YOANNIS ZONARAE 


«ται γὰρ πρὸς »πριστοτέλην αὐτοῦ ἐπιστόλιον. οὕτως ἔσχον “οὖχ 
Ῥ1 186 ὀρθῶς ἐποίησας ἐχδοὺς τοὺς ἀκροαματικοὺς τῶν λόγων" τίνε γὰρ 
τῶν ἄλλων διοίσομεν εἰ xa9?^ obg ἐπαιδεύϑημεν λόγους οὗταε 
πάντων ἔσονται κοινοί;" ὃ δὲ ἀντεπέστειλεν ὡς “ἐκδέδονται xal 
. οὐκ ἐκδέδονται," διὰ τούτων δηλῶν τὴν ἀσάφειὰν καὶ τὸ δυσκα-- 5 
«άληπτον. καὶ τῆς ἰατρικῆς δὲ οὗ τὸ ϑεωρητικὸν utres μόνον 
ἀλλὰ καὶ τὴν πρᾶξιν αὐτήν. ἑξκαιδεχέτης δὲ γεγονώς, καὶ τοῦ 
'φρονήματος χαὶ τῆς ἀνδρείας ἀπόπειραν ἤδη διδούς, ὑπερηγα- 
πᾶτο πρὸς τοῦ πατρός" διὰ δὲ τοὺς παρ᾽ ἡλικίαν ἔρωτας τοῦ 
Φιλίππου καὶ τὸ τῆς μητρὸς ζηλότυπον καὶ βαρύϑυμον ὃ 4446-10 
ξανδρος ἔσχε πρὸς τὸν πατέρα διαφοράς. | ' 
B .9. «Παυσανίον δὲ τὸν Φίλιππον xttlvavrec παρέλαβε τὴ 
ι βασιλείαν εἴκοσι τυγχάνων ἐτῶν. καὶ τεταραγμένων πάντοϑεν' 
4jj ἀρχῇ τῶν πραγμάτων, τόλμῃ καὶ βάρει φρονήματος αὐτὰ 
παχὺ κατεστήσατο, τὰς μὲν Θήβας ἑλὼν καὶ κατασκάψας καὶ 1δ 
τοὺς ἁλόντας τῶν Θηβαίων ἀποδόμενος, “ϑηναίοις. δέ γε onu- 
σάμενος. ὅτε καὶ Τιμόκλειαν γυναῖκα Θηβαίαν,, καὶ τῶν ἐπι- 
φανῶν,. Θρᾷξ τις τῶν. ἡγεμόνων κατήαχυνε βιασάμενης, εἶτα 
περὶ χρημάτων. ἀγέχρινεν. ἡ δὲ μόνον αὐτὸν ἀπαλαβοῦσα. εἷς 
φρέαρ ἀπήγαγεν,. ἐν τούτῳ φαμέρμη. τῶν κειμηλίων κατακρύψαι 30 
τὰ κάλλιστα... τοῦ δ᾽ ἡγεμόνος ἐπιχλεϑέντος τῷ. στομίῳ τοῦ 
C. φρέατος, ὦσεν αὐτὸν ἢ γυνὴ κατ᾽ αὐτοῦ καὶ λίϑους ἄνωθεν 


νι Δ «ἀρισεοτέλην A, Αριστοτέλῃ PW. 4 ἐκδέδοται καὶ οὐκ 
ἐχδέδοται Α.(. .΄. 7 ἐῥξκαιδεκάτου A. εν 88 λέϑοιρ A. 


FowrEs, Cap.9. Plutarchi 4lezander 10 — 21. 


$c circumfertur eius epistolium ad Aristotelem in hanc sententiam "non 
yecte fecisti acroamaticis disputationibus editis: nam qua re aliis prae- 
cellemus, si ea doctrina, qua eruditi sumus, communis erit omnibus ?" 
at ille respondit "editae sunt et non editae;" quibüs verbis obscuri- 
tatem illarum rerum et intelligendi difficultatem significabat, . medicinae 
non scientiam duntaxat sed ipsam etiam actionem tractavit. annos natus 
sedecim cum generosi et fortis animi iam specimina ederet, supra modum 
& patre amabatur: cum quo tamen ei non optime convenit ob amores 
iliius aetati indecoros et matris zelotypiam et asperitatem. 

9. Philippo a.Pausania interfecto in regno successit annos viginti 
natus; et quamvis res imperii undique. turbatae essent, eas tamen au- 
dacia et consilii gravitate celeriter composnit, Thebis captis et eversis 
eaptivisque venditis, et pace cum Atheniensibus facta. in Thebarum 
excidio Thrax quidam dux illustrem matronam 'Timocleam vi constu- 
pravit, ac deinde ubi pecunia eius esset percontatus est. quem illa 
6slum ad puteum quendam deduxit, in eoque se ornamenta sua pulcher- 
rima abscondisse dixit; cumqne dux ad orificium putei sese indinasset, 


ANNALIUM IV 9. 833 
βαλοῦσα ἔκτεινεν. ἣν δέσμιον πρὸς αὐτὸν ἀχϑεῖσαν ἠρώτησεν ὃ 
“Ἅλέξανδρος ἥτις εἴη. ἡ δὲ ἀτρέστως “Θεαγένους εἰμὶ ἀδελφή" 
ἀπεκρίνατο, “ὃς πρὸς Φίλιππον ἤρέϑη στρατηγὸς καὶ ὑπὲρ τῆς 
“Ἑλλήνων ἀγωνιζόμενος ἐλευθερίας ἔπεσεν." ἀγάμενος οὖν τήν τε 
b μεγαλοφροσύνην τῆς γυναικὸς ὁ "“λέξανδρος καὶ τὸ παράστημα 
τῆς ψυχῆς, ἐλευϑέραν σὺν τοῖς τέκνοις ἀπέλυσε. πρὸς Ζ]ιογένην 
δὲ τὸν Σινωπέα περὶ Κόρινθον διατρίβοντα ἀπελϑών, καὶ ἡλίῳ. 
ϑαλπόμενον εὑρηκώς, ἠσπάσατό τε 10v ἀνδρα καὶ εἴ τινος δέοιτο 
ἤρετο. ὃ δὲ τῆς τοῦ ἡλίου εἶπεν ἀλέας δεῖσθαι, καὶ μεταστῆναι Ὁ 
10 αὐτὸν ἠξίου. - ἀπιόντος δὲ τοῦ ᾿Αλεξάνδρου οἱ περὶ αὐτὸν xatt- 
γέλων τοῦ Διογένους" ὃ δὲ πρὸς αὐτοὺς ἔφη, ϑαυμάζων τὸ 
ὑπεροπτιχὸν τοῦ ἀνδρός, ὡς “εἰ μὴ ᾿Αλέξανδρος ἤμην, Ζιογένης 
ἂν ἤμην —— 
ὋὉρμήσας δὲ εἰς τὴν ἐν τῇ "Mola στρατείαν οὐ πρότερον Ὑ 1 138 
15 v5c νηὸς ἐπέβη πρὶν τῷ μὲν τῶν ἑταίρων ἀγρὸν ἀπονεῖμαι, τῷ 
δὲ κώμην, τῷ δὲ πρόσοδον ἄλλην. τοῦ δὲ Περδίκκου “τί δ᾽, 
ὦ βασιλεῦ, σεαυτῷ καταλείπεις;" εἰπόντος, “τὰς ἐλπίδας" ἐκεῖ- 
vog ἀντέφησε. διαβάντι δὲ τὸν “Ἑλλήσποντον οἱ τοῦ ΖΙαρείου 
σατρᾶπαι μετὰ βαρείως δυνάμεως περὶ τὴν τοῦ Γρανικοῦ διά-- 
20 Baci» αὐτῷ συνηντήκεισαν. τῶν δὲ περὶ αὐτὸν τὸ βάϑος δεδιό-- P I 186 
των τοῦ ποταμοῦ, τοῦ ῥοθίου τε τὴν φορὰν καὶ τὴν ἐπὶ τούτοις 
τῶν πολεμίων ἐπίϑεσιν, ἐχεῖνος σὺν ἴλαις ἱππέων τρισκαίδεκα 


1 ἠρώτησεν W , ἐρώτησεν P. 4 ϑεωγένους À. 4 ἦλευ- 
ϑερίας ἀγωνιξόμένος À. ᾿ 


x»nuler eum impulit ac deiectum saxis iniectis interfecit. eam Alexander 
winctam ad se perductam interrogavit quae esset. respondit illa intre- 
pide se 'Theagenis esse sororem qui dux contra Philippum electus pro 
defensione libertatis Graecorum occubuerit. eius igitur indolem et animi 
magnitudinem admiratus liberam cum liberis suis dimisit. cum ad Dio- 
£enem Sinopensem, qui Corinthi degebat, venisset, eumque salutatum 
xogasset num qua re egeret, respondit ille sibi opus esse calore solis, 
utque inde discederet petiit. Alexandro digresso comites eius Diogenem 
deridebant. quibus ille, sublimem viri animum admiratus, dixit se, 
misji Alexander esset, Diogenem esse velle, 

Asiaticam expeditionem cum moliretur, navem noh conscendit 
rius quam amicoruti aliis agros, aliis pagos, aliis reditus aliquos 
onasset, quo facto a Perdicca rogatus quid sibi ipsi reservaret, 
spem" inquit. cum' Hellespontum traiecisset, satrapae Darii circa 
transitum Granici cum magnis copiis occurrerunt. militibus autem pro- 
funditatem et impetum fluminis atque etiam hostium aggressionem refor- 
müdentibus, ipse cum tredécim equitum turmis flumen est ingressus,. 


334 IOANNIS ZONARAE 


ἐμβάλλει τῷ ῥεύματι, πρὸς αὐτὸ ἀποκινδυνεύων καὶ πρὸς τοὺς 
ἐγαντίους καὶ πρὸς ἀποβάσεις ὄχϑώδεις καὶ ἀπορρῶγας. διὸ xol 
μανικῶς μᾶλλον ἀλλ᾽ οὐ στρατηγικῶς ἔδοξε τότε ποιήσασϑαι τὴν 
διάβασιν. οὕτω δὲ διαβὰς φύρδην ἠναγκάζετο μάχεσθαι. καὶ 
πολλῶν πρὸς αὐτὸν ὡρμηχκότων (ἦν γὰρ ἐκ τῶν ὅπλων διάδηλος ) 5 
ἀκοντισϑεὶς μὲν οὐκ ἐτρώϑη, κοπίδι δὲ τὸ χράνος αὐτοῦ πλή-- 
B ξαντός τινος, μέχρι τοσούτου τοῦ χράνους καϑίέκετο ἣ πληγή, 
ὡς καὶ τῶν τριχῶν αὐτοῦ παραψαῦσαι τὴν κοπίδα. τῆς μάχης 
δ᾽ οὕτω συνισταμένης τὸν Γρανικὸν αἱ Ἰακεδονικαὶ δυνάμεις 
διαβεβήκασι" καὶ oi τοῦ Zfagsiov οὐκέτι ἀντεῖχον, ἀλλ᾽ ἔχλιναν 10 
dg φυγήν. ἐκ γοῦν τῆς μάχης ταύτης πολλή τις ἐγένετο πρὸς 
εὐτυχίαν τῷ ᾿““λεξάνδρῳ φορά" ai τε γὰρ Σάρδεις οἵ προσεχώ- 
ρῆσαν καὶ τἄλλα προσέϑεντος ἐντεῦϑεν εἷς τὴν πάραλίαν ἐτρά-- 
meo, καὶ τήν τε Παμῳᾳυλίαν ἔσχε καὶ Κιλικίαν τε καὶ Φοινέκην 
ΠΙισιδίαν τε καὶ Φρυγίαν" εἶτα Παφλαγόνας καὶ Καππαδόκας 15 
ἐχειρώσατο. | | 
Δαρεῖος δὲ ix Σούσων σὺν ἑξήκοντα μυριάσιν ὥρμησε, 
C τῷ τὲ πλήϑει τῆς στρατιᾶς ἐπηρμένος καὶ ϑάρσος ἔχων ὡς δει- 
λιῶντος ᾿4λεξάνδρου, ὅτι ἐπὶ μακρὸν ἐχεῖνος ἐν Κιλικίᾳ διέτριβε, 
τὸ δὲ διὰ νόσον ἦν. ὅτε πρὸς τῶν ἄλλων μὲν ἀπέγνωστο Ἰατρῶν, 30 
Φϑλιππος δὲ μόνος ὃ “Ἀκαρνὰν ἐϑάρσησε φαρμαχεῦσαε αὐτόν. 
τοῦ δὲ Παρμενίωνος φϑάσαντος ἐπιστεῖλαε αὐτῷ, ὑπὸ Zfagslov 
διεφϑάρϑαι τὸν Φίλιππον δωρεαῖς μεγάλαις καὶ ὑποσχέσεσιν εἰ 


14 καὶ post. ἔσχε om ἃ, 18 ϑράσορ A. 


eademque opera et ipsum et hostes et ripas altiores ac praeruptas est 
periclitatus, ut furigse magis quam prudenter transisse putaretur. 
flumine δά hunc modum superato tumultuariam pugnam committere est 
coactus; et multis contra 86 ruentibus (erat enim ex armis fiotus) 
iaculo ictus quidem sed non vulneratus est: quidam autem eius galeae 
tantam plagam. gladio intulit ut capillos etiam perstringeret. dum pugna 
ita committitur Macedonicae copiae Granicum transierunt: quarum vim 
Darii milites non ferentes fugae se mandarunt. eius praelii successus 
Alexandro magnae felicitatis fuit occasio: nam et Sardes in deditionem 
Sccepit, et reliqua se cum eo coniunxerunt. inde ad oram maritimam 
conversus Pamphyliam Ciliciam et Phoeniciam occupavit, Pisidiamque 
et Phrygiam: deinde Paphlagones et Cappadoces subegit. -- 
arius autem Susis profectus est cum sexcentis milibus, tum 
exercitus magnitudine elatus, tum eo fretus quod Alexandrum ob lon- 
giorem in Cilicia moram timere arbitrabatur. id vero ob morbum fiebat: 
cuius curatione & caeteris omnibus medicis desperata, solus Philippus 
carnan ei raedicinam adhibere ausus est. quem cum Parmenio scri- 
psisse& ἃ Dario corruptum esse ingentibus muneribus et pollicitationibusa 


ANNALIUM JV 9.: 888 
αὐτὸν ἀνίλοι, τὴν ἐπιστολὴν ἐπῆλθε καὶ μηδενὶ περὶ αὐτῆς ἔχ" 


φήνας εἶχε παρ᾽ ἑαυτῷ. ἄρτι δὲ τοῦ Φιλίππον τὴν κύλικα τοῦ 

φαρμάκου προσαγαγόντος αὐτῷ, αὐτὸς μὲν ϑαρρῶν ἐδέξατο ταύ- D 
την, ἐκείνῳ δὲ τὴν ἐπιστολὴν ἐνεχείρισε. καὶ ὃ μὲν ἔπινεν ὃ δὲ 

ὃ ἀνεγίνωσκεν ἐνορῶντες ἀλλήλοις, ὃ μὲν ᾿Αλέξανδρος ἐν ὄψει χα-. 
οιέσσῃ καὶ ἱλαρᾷ, ὃ δὲ Φίλιππος ἐν περιδεεῖ καὶ τεϑορυβημένῃι 
τοῦ δὲ Δαρείου σπεύδοντος ἐπ᾿ ᾿“λέξανδρον, ἵν᾽, ὡς ἔλεγε, μὴ 
ἀποδράσωσιν ᾿ οἱ πολέμιοι, Ἰϊαχεδὼν “μύντας ὧν αὐτόμολος 
παρ᾽ αὐτῷ “ϑάρρει" ἔφη “ὦ βασιλεῦ" οὐ γὰρ φεύξεται ὃ .4λέ- 

Ιοξανδρος, ἀλλ᾽ ὅσον ἤδη βαδιεῖται πρὸς o£." 

Ἐν Ἰσσῷ δὲ τῆς Κιλικίας τῆς μάχης συγκροτηϑ εἰσης, πολ 

λὴν μὲν καὶ ὃ τόπος διὰ τὴν στένωσιν παρέσχε ῥοπὴν τῷ “4λε- P I 187 

ξάνδρῳ, πλείω δ᾽ αὐτὸς ἑαυτῷ δεξιῶς στρατηγήσας. ὅτε καὶ 
τὸν μηρὸν ἐπλήγη ξίφει, ἐν τοῖς προμάχοις ἀγωνιζόμενος. περι- 
15 φανῶς δὲ νικήσας Ζαρεῖον μὲν οὐχ εἷλε φυγόντα, τὸ ἅρμα δὰ 
καὶ τὸ τόξον αὐτοῦ ἔλαβε. τὸ δὲ Ζ΄αρείου στρατόπεδον διηρ-- 
πάγη παρὰ τῶν ἸΠακεδόνων, ἡ μέντοι τοῦ Ζαρείου σκηνὴ τῷ 
᾿Αλεξάνδρῳ ἐξήρητο μετὰ τῆς ϑεραπείας καὶ τοῦ πλούτου καὶ 
τῆς ἄλλης παρασκευῆς. εἶτα τὴν μητέρα xol τὴν γυναῖχα 
80 “αρείου καὶ δύο ϑυγατέρας αἰχμαλώτους ἄγεσθαί τις ἀγγέλλεε 
αὐτῷ, ὀλολυζούσας ὡς τεθνηκότος “Ζ]αρείου ἐπεὶ τὸ ἅρμα ἐκείνου 

καὶ τὰ τόξα ληφϑέντα τεϑέανται. περιπαϑήσας δὲ πρὸς τὴν B 


ἃ ἐνεχείρησε A. 9 βασιλεῦ A Plutarchus, ““σποτα PW. 

φεύξεται] φϑέγξεται A. 12 μὲν ὁ τόπος στένωσιν τῷ dist. 

παρέσχε ῥοπὴν" πλείω A. 20 δύω PW. . 22 δὲ vog] 
ιὰ 


si eum sustulisset, ea epistola Alexander lecta asservataque, 80 re ne- 
mini communicata, calicem medicamenti a Philippo oblatum accepit alacer, 
ili vero epistolam dedit. sic alter bibit, alter legit, uterque alterum in- 
tuens: Alexander vultu iucundo et hilari, Philippus sollicito et pertur- 
bato. cum autem Darius contra Alexandrum festinaret, ne, ut dicebat, 
hostes aufugerent, Amyntas Macedo transfuga bono animo eum esse 
iussit: neque enim fugiturum Alexandrum sed statim contra ipsum itu- 
yum esse. 

Commisso autem in Isso Ciliciae praelio magnum quidem et ipsius 
loci angustiae momentum Alexandro ad victoriam attulerunt, sed ipsius 
dexteritas et sollertig longe maius. tunc inter principes pugnans ense 
femur est vulneratus. victoriam illustrem adeptus, Dario fuga elapso, 
eurru' et arcu eius est wies castra a Macedonibus direpta sunt, ac 
Darii tentorium cum ministeriis, opibus, omnique apparatu Alexandro 
exemptum. deinde cum ei nüntiaretur, Darii matrem, uxorem, et duas 
filias captivas duci, Darium pro mortuo deplorantes quod eius currum 
et arcum ceptum vidissent, commotus eo nuntio propter fortunae incone 


Ν 


336 IOANNIS ZONARAE 


ἀγγελίαν διὰ τὸ τῆς τύχης ἀστάϑμητον, πέμπει τινὰ πρὸς τὰς 
W 1134 γυναῖκας ἐροῦντα ὅτε τε ζῇ “ἰαρεῖος καὶ ὅτε αὐταῖς οὐδὲν ἀηδὲς 
. ἀπαντήσεται" 09 γὰρ ἐχϑρὸν ἡγεῖσθαι Δαρεῖον, ἀλλ᾽ ὑπὲρ τῆς 
βασιλείας αὐτῷ διαφέρεσϑαι.. οὔτε δὲ τῆς ϑεραπείας ἣν εἶχον 
ἀφείλετό τι οὔτε εἷς ὄψιν ἦλϑεν αὐταῖς οὔτε. ἀνάξιόν τι παρά tov ἃ 
ταύτας παϑεῖν ἢ προσδοκῆσαι ἠκέσχετο. 
. 10. Ἤδη δὲ νενικηκὼς ἐν Ἰσσῷ γέγονεν ἐγκρατὴς καὶ τῆς 
“αμασχοῦ, ἔνϑα oi Πέρσαι καὶ Δαρεῖος αὐτὸς τά τε χρήματα 
Ο καὶ τῆς ἀποσκευῆς τὰ πλείω κατέλιπον. μετὰ δὲ ταῦτα 5 τε 
Κύπρος καὶ ἡ Φοινίκη, τῆς Τύρου χωρίς, αὐτῷ ἐγκχεχείριστο. 10 
ἡ δὲ. Τύρος πολιορκίᾳ ἑάλω, διττοὺς ὀνείρους ἐν τῷ ταύτην 
᾿ πολιορκεῖν τοῦ ᾿“λεξάνδρου ϑεασαμένου. ἐδόχει γὰρ ὃ '"Hoa- 
κλῆς καλῶν αὐτὸν ἐκ τοῦ τείχους καὶ δεξιούμενος. ὃ δὲ ἕτερος 
ὄνειρος Σάτυρον. αὐτῷ ἐδείκνυ προσπαίζοντα, καὶ βουλομένου 
συσχεῖν διαφεύγοντα, ὀψὲ δὲ εἰς χεῖρας ἐλθόντα αὐτῷ. ἐχρίϑη 15 
δ᾽ οὗτος ὃ ὄνειρος δηλοῦν αὐτῷ κατὰ διαίρεσιν τοῦ ὀνόματος ὡς 
D “σὰ Τύρος ἔσται." εἶτα τὴν Γάζαν πολιορκῶν , πόλιν τῆς 
Συρίας 'μεγάλην, ἐπλήγη τὸν ὦμον λίϑῳ, τὴν δὲ πόλιν κατέσχε. 
κυριεύσας δὲ τῆς «ἀϊγύπτου ἠβουλήϑη πόλιν ἐν αὐτῇ “Ἑλληνίδα 
εἰς ὄνομα οἰκεῖον ἱδρύσασθαι, καί τινα τόπον ἤδη τῇ πόλει30 
ἀφώρισε. κχοιμωμένῳ δὲ ἀνὴρ ἔδοξεν ἐπιστῆναι πολιός τε καὶ 


4 3v] ἧς Α. 5 οὔτε παράώ του ἀνάξιόν τι ταύτας 
ΝΣ —ãcä A. βουλομένου. A Plutarchus, δουλομένν; 


Fowrms, Cap. 10. Plutarchi Alevander 24— 80, 


stantiam , quendam ad mulieres mittit qni eis indicet Darium vivere, 

ue eis quidquam molestiae illatim iri: neque enim se Darium hostem 
iudicare, sed cum eo de imperio certare. neque de ministeriis quae 
habebant quidquam eis detraxit, neque in conspectum éarum veni 
neque passus est ut ab ullo quidquam indignum vel sustinerent v 
exspectarent. 

10. Post Issicam victoriam etiam Damasci est potitus, ubi Persae 
et ipse Darius pecunias et maximam impedimentorum partem reliquerant, 
post haec Cyprus et Phoenicia, excepta 'T'yro, sunt ei traditae: 'T'yrus 
ebsidione capta est. quam dum oppugnat, dào somnia vidit: altero 
putabat se ab Hercule de moenibus vocari, porrigente dexteram: alte- 
rum ei satyrum ostendebat secum colludentem, qui iamiam comprehen- 
dendus effugeret, ac sero tandem in manus suas veniret, id coniectores 
interpretati sunt significare Tyri possessionem: nam satyrus, si voca- 
bulum dividas, notat "tua Tyrus." deinde cum Gazam urbem Syriae 
magnam oppugnaret, saxo humerum ictus est, urbem vero cepit. 
Aegypto in potestatem suam redacta urbem in ea Graecam de suo 
momine cendere voluit, et locum quendam Ad structaxam designavit. 


27A | 


ANNALIUM IV 10. ' 387 


χεραρός, εἶναι δὲ τὸν φανέντα τὸν Ὅμηρον, καὶ λέγειν τὰ ἔπη. 
ταῦτα | lt s. | ᾿ ] 

»fjooc Exe vlc στι πολυκλύστῳ ἐν) πόντῳ 

«Αἰγύπτου προπάροιϑε" Φάρον δέ ἑ κικλήσχουσιν.. 

5 ἀναϑορὼν οὖν αὐτίκα πρὸς τὴν Φάρον ἀφίκετο , καὶ τῇ τοῦ τό- P I 188 
που ἀρεσϑεὶς εὐφυΐᾳ, ἐκεῖ τὴν πόλιν ἱδρύσατο, ἠπειρώσας αὐτὴν 
διὰ χώματος, νῆσον οὖσαν τὸ πρότερον. : λέγεται δὲ ὡς oO lc 
τῇ τοῦ τόπου φυσικῇ ἐπιτηδειότητι ἔφη ὡς Ὅμηρος ἄρα τἄἀλλά τε 
μέγας ἦν καὶ ἀρχιτέκτων σοφός... εἷς ᾿μμωνος δὲ ἱερὸν ἀπιὼν 

100/ ἀνύδρου. καὶ ἀμμώδους τόπου, τὴν αὐτῷ παρομαρτοῦσαν ἐν 
ἅπασιν εὐτυχίαν εὗρε κἀκεῖ τὸ ἐργῶδες τῆς πορείας ἐκείνης ἐπε- 
κουφίζουσαν.  verol γὰρ γενόμενοι τὸν ἐκ τῆς ἀνυδρίας κίνδυνον 

, διεχρούσαντο καὶ τὸν ἀέρα εὐχραῆ πεποιήκασιν, ὑγρανϑείσης τῆς ἡ 
ἄμμον καὶ συμπιληϑείσης ἐκ τῆς ὑγρότητος. τῶν δὲ τῆς δδοῦ B 

16 γνωρισμάτων συγχυϑέντων οὗ ταύτης ἡγεμόνες πεπλάγηντο" 
κόρακες δὲ ὑπεριπτάμενοε τῆς πορείας ἡγοῦντο τοῖς μετ᾽ αὐτοῦ, 
καὶ εἴ Ttg βραδυποροῦντες ὑπελιμπάνοντο, νυκτὸς ἐκείνους ταῖς 
κλαγγαῖς ἀνεχόμιζον. οὕτω δὲ διελϑόντι τῆς πορείας τὸ δύσερ- 
yov, καὶ εἷς "““μμωνος φϑάσαντι , 9 ἐκεῖ προφήτης Ἕλληνε 

40 φωνῇ ϑέλων ͵προσφωνῆσαι αὐτῷ, ἐβαρβάρισε περὶ τὸ τέλος τὸ 
πρόσρημα, ὦ παιδίος ἀντὶ τοῦ παιδίον εἰπών. καὶ ὃ βαρβα- 
ρισμὸς δόξαν πολλοῖς παρέσχε τοῦ ἐκ ϑεῶν τοῦ ᾿Αλιξάνδρου 
γεγονέναε τὴν γένεσιν, λόγου διαδοϑέντος ὅτε παῖ Διὸς ὃ npo- 


3 γῆσος] Odyss. ὃ 354. 8 φυσικῇ om A. 15 πεκλά- 
xl 3 421 παιδέος AW, Παὶ dog P. 92 πολὺς À. 
9d. διαδοϑέντος λόγου À. | 


dormienti autem visus est adstare vír canus et venerabilis, qui Homerus. 
esset et hos versus recitaret | 

insula fluctivago quatitur circumflua Ponto: 

Aegyptum iacet ante: Pharon quam nomine dicunt. 
statim igitur exsiliit, Pharumque profectus et loci opportunitate captus 
illic urbem exstruxit, geribus insula in continentem redacta. ac na- 
turali loci commoditate delectatus dixisse fertur, Homerum cum caetera 
magnum tum vero egregium architectum fuisse. ad Ammonis templum 
per loca sicca et arenosa roficiscena comitem individuam felicitatem ibi 
quoque repperit itineris illius. difficultates sublevantem. nam pluviae 

elatae sitis & periculum dispulerunt &eremque temperarunt humefacta 
arena ét ex humore densata. cum autem confusis itineris notis aber- 
xassent duces, corvi supervolantes viam eis monstrarunt; iidemque eoa 
qui tardius incesserant, exercitum non consecuü, noctu crocitando revo- 
carunt, sic difficultate itineris superata ad Ammenis templum progres- 
sus est. mbi cum eum propheta graece filium a —* vellet, in fina 
verbi lapsus est, et unius litterae errore Alexandrum K-3 Iovis appel- 
 Zonarae. /nnales. 


438 IOANNIS ZONARAE 


C φήτης εἶπεν αὐτῷ, κἀκεῖνος πρὸς ᾿μὲν τοὺς βαρβάρους ἔμεγα- 
λαύχει τὴν γένεσιν τὴν ἐκ τοῦ ϑεοῦ, ὡς καὶ τὴν Ὀλυμπιάδω 
λέγειν “οὐ παύσεται διαβάλλων μὲ πρὸς τὴν Ἥραν ὃ ' Αλέξαν-- 
dpoc;" πρὸς δὲ ἐοὺς Ἕλληνας τοῦ λόγου ἐφείδετο. βέλει δέ 

^gote τρωϑείς, αἵματος ἐκ τῆς πληγῆς καταρρέοντος “τὸ δέον" 5 
εἶπεν “αἷμα καὶ οὐχ | EE | | 

ἰχὼρ οἷός πέρ τὲ δέει μακάρεσσι ϑεοῖσιν. "^ ᾿ 
ὡς δὲ ὃ “Δαρεῖος ἐπέστειλεν αὐτῷ, μύρια μὲν τάλαντα διδοὺς 
λύτρον τῶν φιλτάτων αὐτοῦ, καὶ τῆς ἐντὸς Εὐφράτου πάσης 
αὐτῷ ἐξιστάμενος, καὶ φίλον αὐτὸν ποιούμενος μίαν τῶν ϑυγα-10 
τέρων αὐτοῦ γήμαντα, ὃ Παρμενίων “εἰ ᾿Αλέξανδρος" εἶπεν 
“ἤμην, ἔλαβον ἂν ταῦτα "" “χἀγώ" ἔφη “νὴ diu, d Ilag- 
wI 13 μενίων. ἀντεπέστειλε δὲ τῷ Δαρείῳ, εἰ πρὸς αὐτὸν ἀφίκηται, 

“ μή τινος ἀτυχῆσαι τῶν φιλανθρώπων. ἀποδρὰς δέ τις τῶν 
εὐνούχων τῆς γυναικὸς Δαρείου, xal πρὸς ἐκεῖνον διασωϑ εἰς,15 
τὸν ϑάνατον τῆς βασιλίσσης ἀπήγγειλεν" ἔφϑη γὰρ ϑανοῦσα ἐχ 
τοκετοῦ. 4)αρεῖος δὲ ἀνεκλαύσατο, φήσας ὅτι οὐ μόνον alyud- 
λωτὸς ἡ βασίλισσα γέγονεν, ἀλλὰ καὶ ταφῆς βασιλικῆς οὗ τετύ- 
χηκε.. καὶ 6 εὐνοῦχος “ἀλλὰ ϑάρρει" ἔφη “ὦ δέσποτα" οὔτι 
γὰρ ζῶσά μου 7) δέσποινα καὶ ἥ μήτηρ ἡ σὴ καὶ τὰ τέκνα xaxov 
τενος ἐπειράϑησαν, οὔτ᾽ ἀποθανοῦσα ταφῆς ἐκείνη πρεπούσης 
ἠμοίρησεν, ἀλλὰ καὶ πολεμίων τετίμηται δάχρυσι." τούτοις ὃ 


3 λέγειν] Plut. Alex. 3. ὃ om A. 7 ἰχὼρ] Ἡ. ὁ 340. 
3 ἐκτὸς C: reliqui omnes et Platerchzs ἐγεῤρ. uti ὦ δέσποτα 
gna | 


L| “ 


lasse visus: unde a nonnullis divina efus origo credita. qua apud bar- 
baros ita gloriabatur ut et Olympias diceret "non desinet me Alexander 
apud Iunonem calumniari?" apud Graecos vero ea orátione Alexander 
abstinuit, aliquando sagitta ictus manante sanguine dixit "sanguis hic 
quidem est, non ichor 
qualis de superis solet emanare beatis." 

cum Darius ei decem milia talentum pro redemptioné suorum carissi- 
morum obtulisset, et' omni provincia intra Euphratem οἱ cederet, affini- 
fatem filia desponsa cum eo iuncturus, Parmenio dixit "si Alexander 
essem , acciperem ista." "et ego" inquit "profecto, si Parmenio essem, 
Darioque rescripsit, si ad se veniret, etra nullum humanitatis officium 
desideraturum. regina ex partu mortua quidam ex eunuchis elapsus 
eius obitum Dario nuntiavit. quo audito lamentatu$ est quod non tan- 
fut captiva fuisset sed et regia sepultura caruisset, ibi eunuchus 

bono" inquit "animo esto, domine: neque enim vivens domina mea et 
mater tua cum liberis ullum malum sunt perpessae, neque illa mortua 
honesía sepultura caruit, sed hostium quoque lacrimis est homoráta. 


ANNALIUM IV 11. 339 


“Δαρεῖος εἷς ὑποψίας ἀτόπους ἐνέπεσε, xal τὸν εὐνοῦχον ἰδίᾳ P I 189 
παραλαβών, ὅρχοις προκατελάμβανεν εἰπεῖν εἴ τις περὶ τὴν 
γυναῖχα γέγονε τῷ ᾿«“λεξάνδρῳ ἐμπάϑεια. “πῶς ydo" ἔλεγε 
“παρ᾽ ἐχϑροῦ καὶ νέου ἀνδρὸς πολεμίου γυνή, ὡς ἔφης, οὕτω 
5 τετίμηται; ὃ δ᾽ εὐνοῦχος τὸν λόγον ἐγκόψας “εὐφήμει δέσποτα" 
ἔφη “καὶ μήτε τὴν γυναῖκα καταίσχυνε μηδ᾽ αὖ κακηγόρεε ᾽Αλέ- 
ξανδρον, ὃς πλέον ταῖς Περσίσι τὸ σῶφρον ἢ τοῖς Πέρσαις τὸ 
γενναῖον ἐνέφηνε""" καὶ ὅρκοις τοὺς λόγους ἐβεβαίου, περὶ τῆς 
ἐγκρατείας τοῦ ᾿Αλεξάνδρου καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς διηγούμενος. 
YOxal ὃ Δαρεῖος ηὔχετο δυνηϑῆναι ἀμεέψασθαι τὸν ᾿Αλέξανδρον B 
ὧν εἷς τὰ φίλτατα καλῶν ἐνεδείξατο, ἢ μὴ ἄλλον εἰς τὸν Κύρου 
xa9(cat ϑοόνον ἢ τὸν ᾿“λέξανδρον. | 
| 11. Ἤδη δὲ τὴν ἐντὸς Εὐφράτου χώραν παραλαβὼν ὃ 
᾿Αλέξανδρος ἐπὶ Zagstoy ἀπήεε ἑκατὸν μυριάδας στρατοῦ ἐπαγό- 
Τό μενον. ὡς δ᾽ ly ὕψει ἀλλήλων ἐγένοντο τὰ στρατεύματα, καὶ 
νὺξ ἦν, xol τὸ μεταξὺ πεϑίον τὰ πυρὰ τῶν βαρβάρων κατέλαμ- 
zov, καὶ ϑόρυβος ἐκ τοῦ στρατοπέδου προσήχει πολύς, Παρμε- 
γίων καὶ τῶν ἑταίρων τινὲς ἐχπλαγέντες τὸ πλῆϑος συνεβούλευον 
᾿Αλεξάνδρῳ νυκτὸς ἐπιϑέσθαι τοῖς πολεμίοις" μὴ γὰρ ἂν δυνη- 
ϑρθῆναι xarà συστάδην ἂντιστῆναε τοσούτῳ στρατεύματι. ὃ δέσ 
“οὐ χλέπτω τὴν vien» εἶπε" τῇ δ᾽ ἐπιούσῃ τῆς μόχης συγκρο- 


6 κακηγόρει À, κατηγόρει PW. 9 τοῦ om A. 13 παρα- 


λαβὼν παρειληφὼς À. 14 ἐπαγόμενον AW, ἐπαγόμενος P. 
18 "αὶ ἄλλοι τῶν δτέρων τινὲς À, καὶ ἄλλοι εἰνὸς alter codex 
olfii, | 


' Fowrms. Cap. 11. Plutarchi Alexander 81— 44. 


ex iis verbis Darius suspicionibus sinistris obortis eunuchum seductum 
jureiurando adegit ut sibi diceret an Alexander uxoris amore captus 
fuisset. "nam alioqui cur" inquit "et ab hoste et'ab adolescente hono- 
rata est?" sed eunuchus sermone ínterrupto "domine, bona verba" 
inquit, "neque tu vel uxorem probro affeceris vel Alexandrum accu- 
saris, qui modestiam sunm Persicis mulieribus magis declaravit quam 
Persis fortitudinem." ^ cuius continentiam caeterasqué virtutes dum 
praedicat, orationem suam iureiurando confirmavit. Darius igitur opta- , 
vit ut aut Alexandro gratiam referre posset pro beneficiis in suos caris 
simos collatis, aut at ne alius quam ille in Cyri solio sederet. 
᾿ 11. Alexander autem provinciis intra Euphratem iam potitus 
contra Darium ibat decies centena hominum milia secum trahentem. 
ut in conspectum venerant exercitus et noctu barbarorum pyrae plani- 
tiem interiectam collustrabant eque castris eorum magnus tumultus reso- 
. nabat, Parmenio et quidam ex amicis multitudine perterriti Alexandro 
suadent ut noctu hostes invadat: neque enim posse iusta acie cum tanto 
exereitn deeertari. is vero se furari velle victoriam negavit. postridie 


840 / ΤΟΑΝΝΙΒ ZONARAE 


τηϑείσης, ὡς μέν τινές φασιν ἐν "᾽Αρβήλοις, ὡς δ᾽ ἕτεροι Py 
Ταυσαμήλοις, οἱ βάρβαροι ἐνέκλιναν, καὶ ἦν αὐτῶν διωγμός. 
᾿Αλέξανδρος δὲ πόρρωθεν τὸν agio» ἰδὼν ἐφ᾽ ἅρματος ὑψη-- 
λοῦ, ἱππόταις πλείστοις καὶ λαμπρῶς ὦπλισμένοις περικυχλού-- 
μένον; ἐκεῖ συνώϑει τοὺς φεύγοντας, ὥστε τούτοις συνταράξαιδ 
τοὺς μένοντας καὶ πολλοὺς σχεδάσαι αὐτῶν. πολλῶν dé ntoó»- 
τῶν τοῦ Ζ΄αρείου ἐνώπιον ὡς οὐκ ἦν ἐξελάσαι τὸ ἅρμα τοῖς πτώ-- 
D μασι συνεχόμενον, τούτου μὲν ἀπέβη Ζαρεῖος, ϑήλειαν δ᾽ ἵππον 
ἀναβεβηκὼς ἔφυγεν. ἑάλω δ᾽ ἄν εἶ μὴ Παρμενίων τὸν “4λέ- 
ξανδρον μετεπέμψατο ἐπαρήξοντα τῷ κατ᾽ αὐτὸν κέρατι novov-10 
μένῳ. | 
Ἢ μὲν οὖν νίκη λαμπρὰ τῷ 4dAezávdog προσγέγονεν, ἡ dd 
, Περσῶν βασιλεία ἐντεῦϑεν καϑήρητο, ᾿“λέξανδρος δὲ τῆς Molac 
βασιλεὺς ἀνηγόρευτο καὶ ἐπ᾿ αὐτῷ ἡ Βαβυλωνία πᾶσα ἐγένετο. 
Σούσων δὲ κρατήσας τετρακισμύρια τάλαντα νομίσματος κατὰ 15 
τὰ βασίλεια εὕρηκε καὶ ἄλλων χρημάτων ἀμυϑήτων πολυτέλειαν. 
κυριεύσας δὲ καὶ τῆς Περσίδος, νομίσματος εὗρε πλῆϑος ὅσον ἂν 
P 1190 Σούσοις. τὸν ἄλλον δὲ πλοῦτον ἱστοροῦσιν ἐχκομισϑῆναι μυρίοις 
óguxoig ζεύγεσι xol πεντακισχιλίαις χαμήλοις. ἐμπρήσας δὲ τὰ 
βασίλεια, ταχὺ μετεμελήϑη καὶ κατασβεσϑῆναι ταῦτα προσέταξε. 50 
μεγαλόδωρος δὲ τυγχάνων, ἔτι μᾶλλον ἐπεδίδου πρὸς τοῦτο τῶν 
πραγμάτων αὐξανομένων αὐτῷ. δρῶν δὲ τοὺς περὶ αὐτὸν τρυ- 
2 Ταυσαμήλοις sic libri. 14 βαβυλὼν A. 17 asteriscum 
ante Περσίδος habent PW, et περσοπόλεως margini adscripsit 


Wolfius; sed cf. Plut. Alex. c. 37. 19 πεντακισχιλίαις À Plu- 
tarchus, sevsoxioyiMoug PW, . .22 αὐξομένων A. 


poene commissa, ut quidam aiunt, Arbelis, ut alii, Gausamelis, bar- 
ari terga dederunt, eosque victores persecuti sunt, Alexander autem 
cum Darium eminus in sublimi curru plurimis equitibus splendide armatis 
circumdatum vidisset, fugientes eo compulit: quibus eos etiam qui loca 
sua non deseruerant perturbavit, multosque dissipavit. .multis autem 
in conspectu Darii caesis, cum is prae cadaveribus currum agere non 
posset, eo relicto et equa conscensa fugae se mandat: .in qua captus 
etiam fuisset, nisi Parmenio Alexandrum arcessisset ut suo cornu labo- 
ranti subveniret, | 
Hac illustri parta victoria, Persarum regno everso, Alexander 
Ásiae rex declaratus et omni Babylonia potitus est. Susis captis 40 
milia talentum signatae pecuniae et alias infinitas opes maximi pretii in 
regia invenit, Perside quoqne subacta tantundem quantum Susis in- 
venit: aliasque praeterea divitias exportatas esse memorant decies mile 
jugis mulorum et quinquies mile camelis. regiae incensae statim eum 
paenituit, atque ignem exstingui iussit, porro cum natura magnificus 
esset, auctis fortunis etiam eius aucta est liberdfitas. suos delicate 


ANNALIUM IV 11. 341 


φῶντας καὶ ταῖς διαίταις πολυτελεῖς, καϑήψατο πράως αὐτῶν, 
ϑαυμάζειν εἰπὼν εἰ μὴ ἔμαϑον ἐκ συγχρίσεως τοῦ τῶν Περσῶν 
βίου πρὸς τὸν σφέτερον, ὅτι δουλικώτατον μέν ἐστι τὸ τρυφᾶν, 
, τὸ δὲ πονεῖν ἀρχικώτατον. αὐτὸς μέντοι οὐκ ἐνεδίδου καὶ στρα- 
δτείαις καὶ ϑήραις πονῶν. οἱ δ᾽ ἑταῖροι αὐτοῦ διὰ πλοῦτον τρυ- W I 186 
φᾶν βουλόμενοι, συνέπεσϑαι δέ oi ἀναγχαζόμενοι, εἰς τὸ βλα-- B 
σφημεῖν αὐτὸν προΐήεσαν. ὃ δὲ πράως ἔφερε περὶ τὴν ἀρχὴν 
τὰς βλασφημίας, λέγων βασιλικὸν εἶναι τὸ κακῶς ἀκούειν εὔερ-- 
γετοῦντα. ὕστερον μέντοι αὐτὸν αἷ πολλαὶ διαβολαὶ ἐξετράχυναν 
1οχαὶ πρὸς τοὺς βλασφημοῦντας αὑτὸν χαλεπὸν γενέσϑαι καὶ ἂπα-- 
ραίτητον παρεσκεύασαν. καίτοι πρώην, ὅτε ϑανατικῶν ἠχροᾶτο 
δικῶν, εἰώϑει τῷ ἑνὶ τῶν ὦτων τὴν χεῖρα ἐπιτιϑέναι, ὥς ἄψαυ-- 
στον αὐτὸ τῷ κατηγορουμένῳ τηρῶν καὶ τῆς κατηγορίας ἀμέ- 
, ϑέχτον. | | | 
15 . Ἐξελαύνων δ᾽ ἐπὶ fagdov μετὰ τρισχιλίων ἐφ᾽ ἡμέρας 
πλείους ἐδίωκεν, ὡς ἀπαγορεῦσαι τοὺς πλείονας διά τε τὴν χαλε-- C 
πότητα τῆς δὸοῦ καὶ τὴν ἀνυδρίαν. ὅτε ἸΜακεδόνες τινὲς ἐν 
ἀσκοῖς ὕδωρ κομίζοντες αὐτῷ συνήντησαν, καὶ πλήσαντες κράνος 
προσήνεγκαν αὐτῷ κακῶς ὑπὸ δίψους διακειμένῳ" ὃ δὲ τὸ κράνος 
δυλαβών, καὶ τοὺς περὶ αὐτὸν πρὸς αὐτὸν ἰδὼν ἀποβλέποντας, 
οὐκ ἔπιεν, ἀλλ᾽ ἐπέδωκε τοῖς δοῦσιν αὐτό, εἰπὼν ὡς "d ἐγὼ 
πίομαι μόνος, ἀϑυμήσουσιν οὗτοι." ἐμβαλὼν δὲ ἤδη τοῖς πολε- 
μέοις, τὸ μὲν στρατόπεδον αὐτῶν παρῆλϑε, τὸν δὲ Zagtioy 
4 θαυμάζειν om Α. τῶν om A. 7 προίεσαν A. σερὲ 


om Αι ἐν ὠρχῇ Plutarchus. 11 6:5 A , καὶ PW. 15 à' 
om A. 19 δίψους Α Plutarchus, dne PW. 21 διδοῦσιν A. 


vivere videns leniter castigavit, seque mirari dixit eos ex comparatione 
suae et Persicae vitae non didicisse deliciis nihil esse servilius, labore 
nihil regalius. ipse quidem de expeditionum et venationum laboribus 
nihil remisit: amici vero, qui propter divitias genio indulgere cupiebant, 
eum sequi coacti maledictis non abstinebant. quae ille principio aequo 
ferebat animo, regium esse dicens male audire cum benefaceret; sed 
tandem frequentibus calumniis exasperatus saevus et inexorabilis exstitit 
erga maledicos. prius autem, cum: pro tribunali capitales causas cogno- 
sceret, alteri auri manum admovere solebat, ut eam reo intactam con- 
servaret et accusationis expertem. 

Cum Darium per dies complures tribus milibus assumptis perse- 
queretur , plerique et itinerum difficultatibus et aquae inopia defatigati 
sunt. cum ei Macedones quidam occurrerunt aquam in utribus ferentes, 
impletamque galeam obtulerunt ex siti male affecto, ea accepta cum 
se a comitibus adspici videret, non bibit, sed iis qui dederant illa red- 
dita dixit "si ego solus bibero, hi deficient animis." hostes iam asse- 
cutus castris praeteritis ad Darium capiendum properavit. is vero in 


φ 


842 IOANNIS ZONARAE 


ἠπείγετο καταλήψεσθαι. ὁ δ᾽ ἔκειτο. ἐν ἁρμαράξῃ τραυμάτων 
κατάπλεως καὶ ἤδη ἐκλείπων, αἰτήσας δὲ ὕδωρ καὶ πιὼν εἶπε 
πρὸς τὸν δόντα Πολύσερατον “τοῦτό μοι πέρας δυστυχίας ἁπώ- 
D σης; ὅτι εὖ παϑὼν ἀμείψασϑαΐ σε, οὐ δύναμαι" “Ἀλέξανδρος δέ 
, €t τὴν χάριν ἀνταποδρίη, Ἀλεξάνδρῳ δ᾽ οἱ ϑεοὶ τῆς εἷς μητέρα ἢ 
καὶ γυναῖκα καὶ παῖδας τοὺς ἐμοὺς ἐπιεικέέας." καὶ ἐπὶ τούτοις 
ἐξέλιπεν. ἐπιστὰς δὲ αὐτῷ ϑαγόντι ᾿Αλέξανδρος τῇ ἑαυτοῦ χλα-- 
'μύδιε τὸν ἐχείνου Ψεχρὸν περιέσίειλῃ καὶ πρὸς τὴν μητέρα βασιλι-- 
κῶς κεκοσμημένον ἀπέστειλε, - τὸν δὲ Βῆσσον, ὃς ἐχεῖνον ἀγεῖλε, 
διεσφενδόνησε, δυσὶ βίᾳ κλιϑεῖσε δέκδρρις προσαρτηϑῆναι κελεύ- 19 
σας αὐτόν, εἶτα μεϑεῖνα; τὰ δένδρα καὶ οὕτω διασπασθῆναι τὸν 
ἄνθρωπον, ἑκάστου τῶν. δένδριυν μετὰ σφοδρότητος «ic τὴν κατὰ 
P I191 φύσιν ὡρμηκότος ἀνάτασιν». εὶς “Ὑρκανίαν δὲ ἀπιὼν περὶ τὸ 
| “Ὑρκάνιον πέλαγος, ὃ καὶ Κάσπιον λέγεται, βαρβάρων τινῶν τὸν 
ἵππον αὐτοῦ τὸν Βουκεφάλαν ἀφελομόων, ἐβαρυϑύμησε, xoll$ 
πέμψας ἠπείλησε πάντας ἀποκτενεῖν εἰ μὴ τὸν ἵππρν αὐτῷ ἂἄνα- 
πέμψειαν" οἱ δὲ καὶ τὸν ἵππον ἐκόμισαν καὶ ἑαυτοὺς ἀὐτῷ ἔνε- 
χείρισαν». EE | | 
19. ἸἘντεῦϑεν εἷς τὴν ἸΠαρϑικὴν ἀναζεύγνυσειν, ἔνϑα 
πρῶτον βαρβαρικὴν στολὴν ἐνεδύσατο, τῆς μὲν Ἰ]ηδικῆς ἀευφο- 30 
τέραν, τῆς δὲ Περσικῆς σοβαριοεέραν. ἐδόκει δὲ τρῖς Ἰϊακεδόσι 
τὸ ϑέαμα φορτικόν. ἐπιλεξάμενος δὲ τρισμυρίους παῖδας τῶν 
4 δὲ οι A. . ὃ δ᾽] δὲ A. 18 ἀνάστασιν Α. 15 βουχέ- 
φαλον À. 17 ἐκόμισαν AW, om P. 450 τῆς A, καὶ τῆς PW. 


FoxrBs. Cap. 12. Plutarchi Alexander 45. 401—592. 57 et 58. 


carra iacebat moribumdus et confectus vulneribns, cumque petita aqua 
bibisset, ad Polystratum dixit, qui eam dederat, "hoc extremum est 
calamitatum mearum omnium, quod tibi de me,bene merito gratiam 
referre noa possum: sed et Alexander tibi gxatiam Feferet, et Alexandro 
dii immortales pro clementia qua erga matrem uxoremque et liberos meos 
usus est. his dictis exspiravit. cui Alexander morienti adstans sua 
chlamyde «cadaver texit et regaliter ornatum ad matrem eius misit. 
Heasum vero, ἃ quo occisus fuerat, dnabus arboribus vi inflexis alli- 
gnari iussit; quibus laxatis cum utraque vehementi impetu ad suam natu. 
ram rediret, homo discerptus est, cum in Hyrcapiam abiret, et barbari 
nidam circa pelagus Hyrcanum, quod et Caspium dicitur, equum eius 
cephalam rapuissent, aegre tulit, eisque per nuntios comminatus est, 
ni equum redderent, se omnes occisurum, at illi οἱ equum reddiderunt 
et semetipsos ei dediderunt. ᾿ 
12. Inde in Parthicam est profectus, ubi primum barbaricam 
vestem induit, Medica minus superbam, Persica insolentiorem; , quod 
spectaculum arrogans visum est onibus, e captivis tricies mile 


ANNALIUM IV 13, 049 


αἰχμαλώτων ἐκέλευσε. γράμματα σφᾶς ᾿βλληνικὰ ἐκδιδάσκεσθας B 
xal κωτὰ ἽΜακεδόνας δπλίζεσϑαι.. τῆς Ῥωξάνης δὲ ἁραίας ἐρα-- 
σϑεὶς γυναικὸς οὐκ ἄλλως αὐτῇ προσῆλϑεν ἢ κατὰ νόμον. vv 
dà qiie αὐτοῦ. τὸν μὲν Ἡφαιρτίωνα » ἐπᾳινοῦντα τὴν στολὴν ἣν 
δ ἐκέδυ καὶ ὁμοίως αὐτῷ μεταμρμασάμενον. , φιλαλέξανδρον ἐκάλει, 
τὸν ᾿Κραϊερὸν δέ, Μὴ. πρρεξεόγρτα τὰ πάτρια, φιλοβασιλέα" καὶ 
«9 μὲν πρὸς. τρὺς. βαρβάρους. ἐκέχφητο.. διὰ δὲ τοῦ Ἰρατεροῦ .ι" 
τοῖς Μακεδόσι καὶ τοῖς Ἕλλῃαιν ἐχρημάτιζε, Φιλώταν δὲ τὸν 
εἰὸν-Ἰαρμενίωνος » μεγᾳαλαγχρῦντα ὡς παρ΄. αἰτοῦ καὶ τοῦ πα- 
ἀφτρὸς αὐτοῦ τῶν κατορϑωμάτωκ gwonévo» , , καὶ. μειράκιον ^). C 
«ἀλέξαγδρον -dAxguátorzo , εἶτα kel ἐπιβουλεύοντα γνοὺς ἀνεῖλε. 
πέμιψμς δὲ εἰς Μηδίαν, καὶ và» πατέρα αὐτοῦ (ἐκεῖ γὰρ ἦν) 
προσαπέκεεινε, καὶ τὸν. Ἀλεῖτον. dé τῶν ἑταίρων ἕνα τυγχάνοντα, 
παρὰ πότον ἐδομένων. ποιημάτων. εἰς τινας στρατηγοὺς πεποιῆ- 
15 μένων» ἔναγχος. ἡτεηϑέντας ὑπὸ βαρβάρων , “καὶ τοῦ “4λεξάνδροῳ 
ἠῥέως αὐτῶν. ἀκούοντος, τραχυνόμενον xoi. ἀγανακτοῦντα. xai 
μεγαλαυχοῦντα ὑπὸ αὐϑαδείάς καὶ μέϑης ; καὶ. xev" αὑτοῦ (fec. 
σφημοξῖντα, .spqtov. μὲν 'μήλῳ ἔβαλεν, ἔτι δ᾽. - ἀναιδευόμενόν 76 
«oJ. ϑρασυνόμενον καὶ xà τοῦ. Εὐριπάδου ἰαμβεῖα λέγοντα 
ὃ Ὸὲ΄ “οἴμμι, χκαϑ' Ἑλλάδ᾽ ὡς κακῶς νομίζεται" 
καὶ, τὰ λοιπά; ὑπερζέσας ϑυμῷ ὃ ᾿Αλέξαγδρος, αἰχμῇ διελώσας 
ἀπέλτειψεν. 2nd δὲ͵ τοῦ pnt παυϑέντος κετομεληϑεὶς de- 


ΤΙ 181 


n tov n κρατερὸν V NH 7 τῷ AW, τὸ P. 1 ὑπ᾽ A. 
.' 49 JE$orm don] Andream. 693. - 30 ii δα À, . 


delectos et Graecis litteris erudiri e£ ritu Macedonnm armari 
inasit. Roxanae formosae mulieris amoribus eatenus indulsit ut eam 
legitimo. sibi matrimonio.lungeret. ex amicis Hephaestionem, qni vesti- 
tum eius laudabat · similemque vestem et ipse induerat, Alexandri aman- 
tem, Craterum vero, qui a petrijs institutis non recedebat,, regis aman- 
tem appellabat; illoque apud .harbaros utebatur, per Craterum. Mace« 
donibus οἱ Graecis respondebat. , Philotam Parmenionis flm, rerum 
estarum gloriam sibi et patri vindieantem, et Alexandrum adolescentem 
: ppellantem , deprehensis etiam insidiis sustnlit : patrem quoque eius 
Parmenionem in Media occidendum, guravit, Clitum ex amicis unum, 
cum jn convivio poemata in duces quosdam recens ἃ barbaris victos 
cemposita canerentur, eaque Alexander libenter audiret, prae insolentia 
et ebrietate refragantem et indignantem et gloriantem maledictaque. in-' 
gerentem, primum malo petiit;.sed cum ne sic quidem inpud«ntiae et 
&udaciae suae modum ille — Egripidis iambum . | 
|o. "heu quanta morum" Graeciae perversitas" ' 
et sequuntur .recenseret, bile effervescente basta traiectum inter- 
fecit.. sed ira mox sopita eius facinoris paenitens sibi ipsi manus attu- 


! 944 IOANNIS ZONARAE 


t μησε καὶ ἑαυτὸν ἀνελεῖν, ἐπεσχέϑη μέστοὶ παρὰ “τῶν σώματο- 
φυλάχων, καὶ εἰσηνέχϑη πρὸς: ϑάλαμον, ἔνϑα τὴν γύχτα xa 
τὴν μετ᾽ αὐτὴν ἡμέραν ἐν ϑρήνοις διαγαγὼν ἀπειρηκὼς ἔχεετὸ 
ἄναυδος, στένων μόνον βαρύτατα. καὶ τῶν φίλων εἰσιόντων 
πρὸς αὐτὸν οὐ προσίετο τοὺς λόγους αὐτῶν. ““ριστάνδρου δὲ 
τοῦ μάντεως ὄψεως αὐτὸν ἀναμνήσαντός fj» εἶδε περὶ τοῦ KAd- 

ΡΙ 19} του, καί τινὼν σημείων ἐκείνῳ γενομέμων; καὶ ᾿εἱμαρτὸν ἐἶναε τὸ 


γενόμενον λέγοντος, ἤρξατο ἐνδιδόναι. | | 
Moy δὲ εἷς τὴν Ἰνδικὴν ἐμβάλλειν, συνέσκευασμ 
D τῶν ἁμαξῶν πρώταιὰ μὲν. ταῖς οἰκείαις ἐνῆκε πῦρ, εἶτα καὶ ταῖς 1 
τῶν φίλων, καὶ μετὰ ταῦτα καὶ τὰς τῶν ἸΠακεδόνων καταπρῆσαι 
UN ἐχέλευσε. τοῦτο δὲ γεγονὸς ὀλίγους uiv. ἐλύπησεν, οὗ δὲ λοιποὶ 
βοῇ καὶ ἐνθουσιασμῷ πρὸς τὸ ἔργον ὥρμήκασι καὶ τὸν “λέξαν- 
doo» προθυμίας πρὸς τὴν στρατείαν ἐνέπλησαν. ἤδη δὲ καὶ 
φοβερὸς ἦν καὶ ἀπαραίτητος. κολαστὴς τῶν πλημμελούντων. 1ᾶ 
πολλοὶ μὲν οὖν κατὰ τὰς μάχας αὐτῷ συνέπεσον κίνδυνόε καὶ 
B γεανιχοῖς ἀπήντησε τραύμασι, . τὴν δὲ πλείστην φϑορὰν τῆς 
σερατιᾶς ἀπορίαι τῶν ἀναγκαίων καὶ δυσκρασίαε τοῦ- περιέχοντος 
ο΄ ἀπειργάσαντο. - αὐτὸς δὲ διὰ τόλμαν οὐδὲν ᾧετο τοῖς ϑαρσαλέοις 
— . ἀνάλωτον οὐδέ τε ὄχυρὸν τοῖς ἀτόλμοις; - πέτρᾳ δέ τενε ἀποτόμῳ 
προσβαλὼν σὺν τοῖς νεωτέῤοις τῶν ἸΠακεδύνων, ““λέξανδρόν τινα 
ἐν τούτοις καλούμενον προσαγορεύσας “ἀλλὰ σοὶ ye". εἶπε “καὶ: 
διὰ τὴν κλῆσιν ἀνδραγαϑεῖν προσήκει." ποταμὸν δὲ βαϑὺν τῶν 


10 πρῶτον A. 117 ἀπήντησαν A. .18 ἀπορίαι] «[ πορϑοίαι A. 
20 πέτρᾳ] πείρᾳ A. 


lisset, nisi a satellitibus esset cohibitus. δ' quibus in thalamum filatus 
enm noctem et sequentem diem in lacrimis egit, iacuitque desperabundus 
et tacitus, tantum gravissime suspirans. neque ullius amie orationem 
admittebat, donec Aristander augur eum visionis de Clito oblatae et de 
ominibus quibusdam admonuit quibus fatalem illis: cásum fuisse argue- 
bat: tum demum enim minuere luctum coepit. 

' impressionem in Indiam facturus cum apparatos currus videret, 
primum suis, deinde amicorum iniecto igne, postremo: etiam Macedonum, 
comburi iussit, id factum paucis molestum fuit: reliqui vero cum cla- 
more, et quasi afflatu quodam numinis concitati essent, profectionem 
aggressi, Alexandrum alacritatis ad capessendam militiam impleverünt. 
sed etiam formidabilis erat ac delinquentibus inexórabilis. in multa 
pericula in praeliis incidit et insignia vnlner& accepit: iaxim& tamen 
exercitui pernicies e penuría commeatus et aeris intemperie provenit. 
sed ipse ea erat audacia ut nihil viris fortibus obsistere posse, nihi 
ignavis tutum esse arbitraretur. petram quandam praeruptam cum 
funioribus Macedonum aggressus, quendam inte? eos nomine Alexandrum 
cohortatus "at te" inquit "vel propter nomen strenuum esse decet." 


aen . J 
4 

Pu 

] 


E ANNALIUM IV 13. 845 - 


᾿Νἴακεδόνων περᾶν ὀκνούντων “τί γάρ" εἶπεν “ὁ κάχιστος ἐγὼ 
γεῖν οὐκ ἔμαϑον ;"^ ὥς δὲ παρῆσάν πρέσβεις πρὸς αὐτὸν ἀπὸ τῶν C 
πολιορκουμένων πόλεων; ὃ πρεσβύτατος αὐτῶν, Zixovgug τοῦ- 
»oga, ἢρώτησε, τί ἂν ποιοῦντες φίλοι αὐτοῦ᾽ λογίζοιντο" ὃ δὲ 
᾿δι4λέξανδρος “εἰ σὲ μέν" εἶπεν “αἱρήσονται ἄρχοντα, ἐμοὶ δὲ 
πέμψουσιν ἄνδρας ἑκατὸν τοὺς ἀρίστους." . γελάσας. οὖν πρὸς 
ταῦτα ὃ Ἰάχουφις “ἀλλὰ βέλτιον" εἶπεν “ἄρξω, ὦ βασιλεῦ, εἰ 
τοὺς κακίστους σοὶ καὶ μὴ τοὺς ἀρίστους στελῶ. ——« | 
.18, 'O μῶώντοι Ταξίλης μοίρας ἄρχων τῆς Ἰνδικῆς παμ- 

ἸΟ φόρου τε καὶ εὐδαίμονος, οὐκ ἀποδεούσης «Αἰγύπτον, σοφὸς δὲ 
d» ἀνήρ, πέμψας ἠσπάσατο τὸν ᾿Αλέξανδρον καί “τί δεῖ πολέ- Ὁ 
po ἡμῖν" ἔφη “εἰ μήτε ὕδωρ ἀφαιρησόμενος ἡμῶν ἀφῖξαι prize 
ἐροφὴν ἀναγκαίαν; τοῖς δ᾽ ἄλλοις εἰ. μὲν κρείττων ὦ, ἕτοιμός 
εἶμε εὖ ποιεῖν, εἰ δὲ ἥττων, οὐ φεύγω χάριν ἔχειν εὖ nau." 

16 ἡσϑεὶς οὖν ἐπὶ τούτοις 6 ᾿Αλέξανδρος "2yó" φησίν “᾿ἀγωνιοῦμαε , 
πρὸς σὲ καὶ διαμαχοῦμαι ταῖς χάρισιν, ὥς μου χρηστὸς ὧν μὴ 
περιγένῃ." λαβὼν δὲ δῶρα πολλὰ καὶ πλείονα παρασχὼν τέλος 
χίλια: τάλαντα νομίσματος αὐτῷ ἐδωρήσατο. σπεισάμενος δέ τινε 
πόλει τῶν Ἰνδικῶν, ἀπιόντας. ἐκεῖθεν τοὺς ἐν αὐτῇ μισϑοφο- 

ao ροῦντας τῶν μαχιμωτάτων Ινδῶν ἀπέκτεινεν ἅπαντας" ὃ τοῖς P Y 193 
αὐτοῦ “πολεμικοῖς ἔργοις οἷά τις κηλὶς πρόσεστιν. εἶτα πρὸς 

, 3. πρέσβεις πρὸς αὐτὸν post πόλων A. S εἶπεν om A. 
"7:2 ἡμῶν A, ὑμῶν PW, | . 14 ἔχειν om A. 15 ó om A. 
A6 μοῦ] μοι À. — - " 

FowTms. Cap. 13. Plutarchi Alexander 59— 68. ^. 
Macedonibus profundum quendam fluvium ire dubitantibus "cur" 
inquit "ego miserrimus natare non didici?" cum legati urbiuip, quas 
obsidebat, ad eum venissent, eorumque natu maximus Ácuphis rogaret 

ibus rationibus eius amicitiam sibi conciliarent, Alexander respondit 
si te principem crearint et mihi viros praestantissimos centum miserint. 
ad haec ridens Acuphis "atqui" inquit, "rex, melius imperabo si tibi 
non optimos sed pessimos misero."  - n | 
13. "'Taxiles, qui Indiae parti omnis generis fructuum fer&ci a6 
beatae, quaeque Aegypto nihil cederet, impernbat, vir sapiens, missis 
legatis Alexandro salutato "quid" inquit "bello nobis opus est, si hug 
venisti ut nobis neque aquam néque vittüm necessarium eriperes? cae- 
teris autem rebus si plus possum, paratus $um ad bene faciendum; sín 

minus$, non recuso pro acceptis beneficiis habere gratiam." - , 

xander delectatus "ego" inquit "certabo tecum beneficiis et ne tua beni- 
itate vincar elaborabos" ascceptisque multis muneribus, pluribus datis, 

enique mile talenta ei'"donavit. Je cum urbe: quadam Indica facta 
mites, qui praesidii causa conducti fuerant e bellicosissimis Indis, ex 
ea discedentes universos oocldit: quód bellicis eius operibus ignomjniae 


046 - JOANNIS ZOWARAE 


Al6oov ἐμαχέδδτο.. æul τούτου, χώρας Ἱνδικῆς βασιλέύοντα,. τὸ 
, ἡμέχεθος τοῦ σώματος ἔχοντα. αἷς τέσσαρας πήχεις — καὶ 
σπιϑαμήν. τοῦτον γικήφος' καὶ. [Gk λαβὼν ὃ Acurògoc 
φρώτησε πῶς ἂν αὐτῷ. χρήσαιτο, ὃ δέ ἃ * Bapduxüc" ἀπεκρίνατο." 
πυνθανομένου db τοῦ. ᾿«Ἀλεξάνδρου. εἴ τὶ καὶ ἕτερον λέγει, 66 
Πῶρος “πώντα"". ἔφη. "36. βασιλριῶς: ἕμεστεν," ágiper. οὖν 
W I 138 αὐτὸν καὶ die δέδώχε » σρτράχην ὀνομαζόμενον ,, οὗ uóvor. ὧν 
Β ἦρχε πρώην, ἀλλὰ, wed ἄλλων «πολλῶν... ἐν ταύτῃ τῇ μάχῃ 
καὶ δ᾽ Βαυχεφάλᾳρ. 1949 dc μετὰ soup, δερλεύτῃσιΨ, ἤβη ὑπέρ- 
γηρώς γεγοχιώρ,.. ὦ 0g. ᾿Αλέξανδρος. ἤλγησιν "ὦ pa. φίλον. dzo- 30 
βαλών: ΝΞ 
ι QE ᾿μῶτος ἩΙακεδόνις ἐν τῇ πρὸς Πᾷρον μάχῃ πεπονηκότες 
, oix. ἐπείϑονρο. ᾿νκπλεξάνδρῳ xod. τὸν, Γάγγην. πρταμὸν͵ Apa, 
βιαζομένῳ,, εὖρος. μὲν. κα ἔχοντα : grodouc τριάχοντα πρὸς óvol, 
βάϑυς «δὲ. ὀργυιὰς basis. εὐ δὲ δυσϑυμήσὰς ἀπρόϊτος. ἐν τῇ 16 
exi. ἔμενεν, ἥττης" "λογιζόμενος. συγκατάϑεσιν, τὸ τὸν Γάγγην 
μὴ Qe dio, Sly, δὲ φίλων. παρᾳχαλρύμρων κα): τῶν Orpat- 
C τῶν᾽ ἀντεβολούνεξων μεξὰ κλαυθ μοῦ,. ἐνδέδωχέ τε xnl ἀνεξεύγνοε. 
| πρλλὰ δὲ πορϑμεῖα, «el σχεδίας. πηξάμενος. ἐκομίξετα διὰ τῶν 
ες [ὦ πρεαμῶν, ϑέλῳν κὴν, ἔξω, ϑάλᾳσσαν͵ ἐπεδεῖν" καὶ παραπλέωνϑο 
ο΄ ἀπέβαινε καὶ πόλεις. ME ép δὲ Μαλλοῖς ψεγογώς, μαχι- 


δ. 81] δ᾽ ἔτι o 9 βουκέφαλορ "P" ... 13 σάγγην A... 
14 τριάκοντα Plutarchus, λ΄ codex Ducangii , ἑξήχονεα P PW. 
15 ἀπρόσιτος alter codex Wol£i, 18 ἀνειβολούνεων AW, 
ἀντιβουλούψκωον P... 2o. uit sa sss Lo 


* 


veluti. maculam quandam impressit. . deinde cgm Poo, et ipse Indiae 
rege , pugnavit, . . qui sfaturae erat quattuor cubitorum et spithamae, 
guem cum victum  captumque rogasset. quomodo tractandus esset, 
regaliter" inquit. percontante Alexandro numquid aliud. vellet, re- 
epondit in regali tractatione inesse omnia. eum igitur dimissum satrapen 
appellavit non earum düntaxat' provinciarum quibus prius imperarat, 
sed: et aliarum multarum. in ea: pugna Bucepholos. etiam vulneratus, 
pan anlo post jam admodum senex obiite cujns. obitum Alexander non —*8* 
luit ac si amicum amisisset. .. 

. Cum Magedones pngna enm Poro commissa. fatigati Àlexandro 
Gangem. etiam, cuius laGtudo stadiorum 33. profunditas 100 orgyarum 
erat, vi transituro non parerent, &nimo aeger,in tabernaculo esidena 
nbn prodiit i in publicum, perinde esse Andieans, .si Gangem non transisset, 
$6 si victum se confiteretnr, ed amicis. obtestentibus et militibus cam 
ploratu an npplicantibus | inndem. cessit, exarcitüqup reducto multa navigia 
et rafem fabricaxit, quibus flumina tzpiloeret, exiepius quoque mare inc 
apegturus, et. —æe Brbes Pubegit «Guo. atem ad. Malos 


LI 


ANNALIUM IV 15. 841 


μωτάτοις οὖσιν Ἰνδῶν , μικροῦ ἐχινδύνευσε. πρῶτος. γὰρ διὰ 
κλέμακος ἐπὶ τὸ τεῖχος ἀναβάς, τῆς κλίμακος συντριβείδης xod 


τῶν πολεμίων ἐπιτιϑεμένων καὶ βαλλόντων αὐτόν, συστρέψας 


ἑαντὸν εἰς μέσους ἄνωθεν ἀφῆχε τοὺς ἐναντίους" καὶ κατὰ τύχην 
δόρϑὸς ἔστη. χαὶ τὸ μὲν πρῶτον οἱ βάρβαροι ἐσκεδάσϑησαν, 


ἰδόντες δὲ αὐτὸν καὶ δύο μόνους ὑπασπισεάς; ἐπαναστραφώτες D 


ἠμύνοντο καὶ ἀγχεμάχοις Onion ἐτίτρώσκον. εἷς δ᾽ ἀποστὰς 
βέλει ἐχ τόξου βαλὼν αὐτὸν τοῖς. περὶ τὸν μαζὸν ὀστέοις τὸ βέλος 
ἐνέπειρε, xol αὕτως αὐτοῦ κἀϑίκετο ἡ πληγή, cg ἐνδοῦναί se 
Ιθκαὶ καμφϑῆναι". ὅϑεν ὃ βαλὼν αὐτὸν. μετὰ ξίφονς ἐπέδραμε, 
Πευκέστας δὲ. καὶ «“ημναῖος ὑπερασπίσαντες καὶ ἄμφω ἐτρώ- 
ϑησαν" καὶ ὃ μὲν τέϑνηκε, Πευκέστας δὲ ἔτι ἠμύνετα, τὸν δὲ 


τρώσαντα οὐτὸν βάρβαρον. ἀνεῖλεν ᾿αλέξανδρος. πολλαχοῦ δὲ᾽ 


τρωϑείς, εἶτα καὶ κατὰ τοῦ τένοντός ὑπέρῳ βληϑείς, τῷ τείχει P I 194 


15 πφοσερεισϑεὶς. πρὸς τοὺς. βαρβάρους ᾿ἀπέβλεπεν. ἐν τοσούτῳ δ᾽ 
ἀϑροισϑέντων τῶν Μακεδόνων ἁρπαρσϑεὶς εἰς τὴν σκηνὴν ἀνα; 


σϑητῶν ἐχομίζετοι ἑνὶ δὲ. τῶν ὀστέων τῆς ἀκίδος ἐμπαγείσης, 


τοῦ ὀίστοῦ ἑλχομέναυ. ὀδύναι. δριμεῖαε. καὶ λειποϑυμίαε ἐγένοντο, 
ὡς καὶ ϑανεῖν ἐκεῖνον ἐλπίζεσϑαι. ὅμως μέντοι τὸν κίνδυνον 


0 διαδρὰς καὶ χρόνον πλείω ϑεραπευόμενος εἷς 3ógrfov τοὺς Mac — 


κεδόνας ἐνέβαλε ποϑοῦγτας uiv αὐτόν" «od προῆλϑεν, — 


ὶ 1 ydo] μὲν γὰρ A. 6 685 ?PW. I E. post xal add τοῖς 
Α al. m. ll Aiuvotoe Plutarchus, . ^ . | Dd προῆλθεν A, 
προσῆλθεν P, προοῇλϑεν W. 


$4 - to sr t τὺ ! 


pervenisset Indorum pugnacissimos, parum ab interitu abfuit. nam cum 

, primus per scalas murum conscendieset, iisqme.comminutis ab hostibus 
peteretur, impetu in medios hostes desiliit, et casu rectus stetit, . aq 
rimum quidem barbari dispersi gunt; sed eum solnm esse cum duobus 
untaxat armigeris conspicati, ad defensionem conversi cominus eum 
feriebant. quidam vero longius absistens sagittam ex arcu emissam in 
ossibus circa mampam defixit: quge plaga aic eum perculit ut. cederet 
atque indinaretur. quo facto is qui eum icerat stricto gladio accurrit, 


Peucestas et Lemnaeus regem defendentes ambo sunt vulnerati, alter - 


efjam mortuus, Alexander autem, propugnante adhuc Peucegta, bar- 
barum a quo vulneratus erat, occidit; multisque vulneribus acceptis, 
cum ia collo etiam tragula ictus esset, ad murum inclinatus barbaros 
intgetur, interim a Macedonibus conglobatis raptus sensuque dostitutus 
exportatur. cum autem acies pagittae ossi inhaereret, im exwabendo 

o a&cerrunis doloribus affectus in animi deliquia incidit, ut de vit& 
eius actum putaretur. tamen periculo evitato, cum longiore tempore 
cnraretur, Macedonibus eius videndi desiderio tumnituantibus in. medium, 


processit. j ΝΣ 


848 IOANNIS ZONARAE 


14. ᾿Αναρρωσθϑεὶς d? αὖϑις παρεκομίζετο χώραν τε πολ- 
λὴν καὶ πόλεις χειρούμενος. τῶν δὲ γυμνοσοφιστῶν τινας συλ-- 
B λαβὼν καὶ ἐρωτήσεις αὐτοῖς ἀπόρους προϑέμενος ἐδωρήσατο καὲ 
ἀφῆκεν. ἕνα δὲ τῶν ἐν δόξῃ παρ᾽ αὐτοῖς ὄντων Κάλανον xtxÀy- 
μένον ἔπεισεν. ὃ Ταξίλης πρὸς ᾿«Αλέξανδρον ἀφικέσϑαι. οὗτος 5 
βύρσαν ξηρὰν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως καταβαλὼν περιῇει τὰ ἄχρα 
ταύτης πατῶν. ἡ δὲ ἐν μέρει τῶν ἄχρων πιεζομένη τῇ συμπα-- 
τήσει, τοῖς ἄλλοις ἤρετο μέρεσιν. εἶτα μέσον αὐτὴν πατήσαντος 
xal συσχόντος 7. ὅλη βύρσα ἠτρέμει καὶ ἀκίνητος ἦν. παρήνεε 
δὲ διὰ τοῦ ὑποδείγματος τὸν ᾿«Αλέξανδρον μὴ ᾿τοῖς ἄχροις τῆς 10 
ἀρχῆς ἐμφιλοχωρεῖν, τὰ μέσα δὲ κατέχειν, ἵν᾽ οὕτω καὶ τὰ πέριξ 
ἠρέμα ἡ. -. | . | | 
C “Ἑπτὰ δὲ μησὶ διὰ τῶν ποταμῶν εἷς τὴν ϑάλασσαν ὑπαχϑεὶς 
᾿ λέγεται ταῖς ναυσὶν εἷς τὸν ὠκεανὸν ἐμβαλεῖν. εἶτα ἀναστρέφων 
τὰς μὲν ναῦς παραπλεῖν ἐν δεξιᾷ τὴν ᾿Ινδικὴν ἐχούσας ἐκέλευσεν, 15 
αὐτὸς δὲ πεζῇ ποῤευόμενος εἷς ἐσχάτην ἀπορίαν κατήντησε καὶ 
πλῆϑος vocóUrov ἀπώλεσεν ὥστε τῆς στρατιᾶς μηδὲ τὸ τέταρτον 
ἐκ τῆς Ἰνδικῆς ἀνακομισϑῆναι "διὰ νόσους καὶ πονηρὰς διαίτας 
καὶ καύματα καὶ λιμόν. ἄπορον γὰρ διήει χώραν, ὀλίγα πρό- 
βατα ἔχουσαν, καὶ ταῦτα ϑαλαττίοις ἰχϑύσε τρεφόμενα καὶ 30 


WI 1 σάρκα μοχϑηρὰν ἔχοντα xal δυσώδη. ἐν ἑξήκοντα δ᾽ ἡμέραις 


1 post δὲ A add καὶ, 4 melius Χαλανὸν. 13 τὴν om A. 
18 ᾿Ινδικῆς] μηδικῆς A. 19 ἄσπορον Plutarchus. 


FowrEs. Cap. 14. Plutarchí 4lezander 63— 77. λέγεται δὺ 
p. 853 v. 8 sq. fortasse ex Arriano 1 2T, 


14. Confirmata valetudine ulterius pergendo multas provincias δὲ 
urbes subegit. cumque quosdam gymnosophistas cepisset, eisque multas 
difficiles quaestiones proposuisset, muneribus datis homines dimisit. 
Taxiles vero uni inter illos celebri Calano persuasit ut Alexandrum 
conveniret. is corium aridum proiecit et eius extrema per vices cal- 
cavit: quod cum fieret, aliae partes attollebantur. cum autem medium 

 calcasset ac compressisset, totum corium quietum mansit et immobile. 
quo exemplo monebat Alexandrum ne in regni extremitatibus se conti- 
neret sed media occuparet, ut et circumiacentia loca in officio conti- 
nerentur. | 

Septem mensibus per flumina in mare devectus fertur navibus 
Ocesnum ingressus esse. unde reversus, navibus dextram Indicae re- 
gionis oram legere iussis, ipse pedestri itinere proficiscens in extremam 

opiam incidit, tantamque multitudinem amisit ut non quarta exercitus 
ars ob morbos, malum victam, aestum et famem ex India reverteretur. 
inopem eüim provinciám pertransibat, quae paucas oves habebat mari- 
nis piscibus ali solitas, insuavi et foetenti carne, caeterum ea diebus 


ANNALIUM IV 14. 849 


διελθὼν τὴν χώραν ἐκείνην xal τῆς Γεδρωσίας ἁψάμενος d» 
ἀφϑόνοις ἐγένετο, καὶ τήν τε δύναμιν ἀνεχτᾶτο καὶ αὐτὸς ἐκώ-- 
μαζε. καταβαίνων δ᾽ ἐπὶ ϑάλασσαν ἐχόλαζε τοὺς πονηροὺς τῶν 
στρατηγῶν. ἣ γὰρ ἄνω στρατεία καὶ τὸ περὶ ἸΠαλλοὺς τραῦμα 
$xol 3 τοῦ πλήϑους φϑορὰ ἀπιστεῖν τῇ σωτηρίᾳ αὐτοῦ παρε- 
σχεύασε, καὶ τοὺς στρατηγοὺς καὶ σατράπας εἰς ὕβριν καὶ ἀδι-- 
κίαν ἠρέϑισεν" οἱ δὲ πρὸς ἀποστασίαν τοὺς ὑποφόρους ἐκίνησαν. 
᾿Αβουλίτου δὲ τῶν σατραπευόντων ἑνὸς μή τι τῶν ζωαρκῶν ἕτοι- 
μάσαντος, νομίσματος δὲ προσαγαγόντος αὐτῷ τρισχίλια τάλαντα, P Y 196 
10 παραϑεῖναι ταῦτα τοῖς ἵπποις ἐκέλευσε, μὴ ἐσθιόντων δέ “τί 
ὄφελος" ἔφη “τούτων ἡμῖν;" ἐν δὲ Πέρσαις γενόμενος καὶ 
τὸν Κύρου τάφον ὀρωρυγμένον ἰδών, ἀπέκτεινε τὸν ὀρύξαντα 
Πιλλαῖον ὕντα καὶ οὐδὲ τῶν ἀσήμων. εἶχε δὲ ὃ Κύρου τάφος 
ἐπιγεγραμμένα ταυτί “ὦ ἄνθρωπε ὅστις εἶ καὶ πόϑεν ἥκεις, ὅτε 
15 γὰρ ἥξεις οἶδα, ἐγὼ Κῦρός εἶμι ὃ Πέρσαις κτησάμενος τὴν ἀρχήν. 
μὴ οὖν τῆς ὀλίγης μοι ταύτης γῆς φϑονήσῃς 7| τοὐμὸν σῶμα 
περικαλύπτει." ταῦτα δ᾽ ἀναγνωσθέντα τὸν ᾿Αλέξανδρον ntQi- — 
παϑῆ πεποιήκασι λογισάμενον τὸ τῶν πραγμάτων ἀστάϑμητον. Β 
Τὴν δὲ 4dagdov ϑυγατέρα τὴν Στάτειραν ἑαυτῷ μνηστευ-: 
40 σάμενος καὶ τοὺς γάμους τελῶν ἑκάστῳ τῶν ἑστιωμένων ἐννακι- 


“ 


1 τῆς γε δροσίας À. 4 τραῦμα] hinc probatur Reiskii con- 
iectura apud Plutarchum , ubi vulgo στράτευμα: Schaeferus de suo 
erodyyevua. . 7 oi] al A. ἀβουλήτου À. 9 νομέσματος 
AW, νομέσματα P. 13 ὁ τάφος κύρου ἐπίγραμμα ταυτὶ A. 
14 πόϑεν etiam Plutarchus vulgo, sed ὅθεν e libro ms. dedit Coraés. 
16 μοι addendum Pintarcho. ταύτης Α, ταύτης τῆς PW. 
19 ξαρείου ϑυγατέρα Α Plutarchus, ϑυγατέρα “αρείου PW. 


sexaginta superata cum Gedrosiam copiosam regionem attigisset, et 
exercitum et semetipsum comissationibus refecit. deinde ad mare de- 
scendit et improbos duces multavit. nam superior expeditio et ad Mallos 
acceptum vulnus et multitudinis interitus efficiebant ut Alexander super- 
sies esse non crederetur: unde ducibus et satrapis insolentioribus factis 
et iniustis, populi vectigales ad defectionem spectaverunt. cum ex 
satrapis quidam Abulitus nullum commeatum parasset, sed ter mile 
talenta attulisset, ea equis proponi iussit: qui cum non ederent, "quae" 
inquit "nobis est istorum utilitas?" in Persiam profectus cum Cyri 
sepulcrum eífossum vidisset, effossorem, quamvis non obscurum homi- , 
nem Pellaeum, occidit, erant autem haec inscripta sepulcro Cyri 
"o homo quisquis es et undecunque venis (nam te venturum esse scio), 
ego Cyrus sum qui Persis imperium peperi. ne igitur exiguam hanc 
terram mihi invideas quae meum corpus contegit." quae lecta Alexan- 
drum moverunt, rerum humanarum inconstantiam reputantem. 

Darii filiam Statiram cum uxorem duceret nuptiasque celebraret, 
singulis convivis, qui noyies mile fuerunt, phialam auream donavit; 


850 IOANNIS ZONARAE 


- χιλίων ὄντων φιάλην χρυσῆν ἐδωρήσατο, καὶ τἄλλά ve ἔλαμι- 
πρύνατο καὶ τὰ χρέα ὑπὲρ τῶν ὄδφειλόντων «κατέβαλεν, ὀλίγῳ 
δέοντα μυρίων ταλάντων. ὅτε καὶ “Ἀντιγένης τῶν ἡγεμόνων εἷς 
ὀφείλειν πλασάμενος καί voa παραγαγὼν ψευδῶς δανειστὴν κα΄ 
λαβὼν τὸ ἀργύριον ἐφωράϑη. ὀργισϑεὶς οὖν ὃ βασιλεὺς ἀπήλασεν ὅ 
αὐτὸν τῆς αὐλῆς xol τὴν ἡγεμονίαν ἀφείλετο. - τοῦ δὲ ὑπὸ λύπης 
ξαυτὸν ὑποπεευομένου διαχειρίσεσϑαι, δείσας ὃ ᾿Αλέξανδρος ναὶ 

C τὴν ὀργὴν ἀνῆκεν αὐτῷ καὶ ἀφῆκε τὰ χρήματα... 

Τῶν δὲ παίδων τῶν τρισμυρίων; οὖς διδάσκεσθαι ἐκέλευσε, 
καὶ γενναίων ἀποβάντων καὶ εὐπρεπῶν καὶ οὐχ ἀφυῶν ταῖς ἀσχή- 10 
σεσιν, ὃ μὲν λέξανδρος ἥδετο, οἱ δὲ ϊακεδόνες ἐδάχνογτο. 
ποταπέμποντος δὲ τοὺς ἀσϑενεῖς καὶ πεπηρωμένους ὡς εἰς ϑάλασ-- 
σαν, ὕβριν ἡγεῖσθαι τοῦτ᾽ ἔλεγον καὶ προπηλυκισμόν, καὶ πάν- 
1ας ἐκέλευον ἀφιέναι καὶ τοῖς νέοις ἄρκεῖσϑαε πυρριχισταῖς. ἂρ- 
γισϑεὶς δ᾽ ἐπὶ τούτοις ᾿Αλέξανδρος τοῖς Πέρσαις τὰς φυλακὰς ἴδ 
παρθαδέδωχε. ταπεινωθέντας δ᾽ αὖϑις τοὺς Maxtóóvag προσή- 

D κατο, καὶ ἀπέλυσε τοὺς ἀχρήστους δωρησάμενος μεγαλοπρεπῶς, 
καὶ -τῷ “Ἀντιπάτρῳ ἐπέστειλε παρὰ τοὺς ἀγῶνάς τε καὶ τὰ ϑέατρα 
πρὸεδρεύειν αὐτοὺς καὶ ἐστεφανωμένους καϑέζεσθαι. 

Ἔν Ἐκβατάνοις δὲ γενομένου αὐτοῦ ὃ “Ηφαιστίων ἐπύρετχεϑ0 
καὶ ἐξ ἀκολάστου διαίτης τῆς νόσου κρατυνϑείσης ἐξέλιπεν. | obx 
ἤνεγκεν οὖν λογισμῷ τὸ πάϑος ᾿Δλέξανδρος, ἀλλὰ τὸν μὲν Ἰατρὸν 


7 διαχειρίσασθαι PW: Plutarchus διαχρησόμενος. 116 
— m ἀσϑενεῖς om A. 12 ὡς on ru 20 ὁ Mrd 


et cum caeteris in rebus splendide se gessit, tum aes alienum pro debi- 
toribus dissolvit, cuius summa circiter decies mile talentum fuit. tut 
Antigenes quidam ex ducibus, creditore subornato et ob aeris alieni 
simulationem accepta pecunia, a rege per Íracundiam et ducatu priva- 
tus est et aula exactus. qui cum ex maestitia sibi manus illaturus esse 
putaretur, id veritus Alexander ira posita pecuniam ei reliquit. 

Cum autem pueri tricies mile, quos doceri iusserat, inm viros 
fortes et decoros et in exercitationibus non sinistros evasissent, iis wt 
Alexander delectebatur, ita Macedones mordebantur. cumque infirmos 
et mutilatos ad mare mitteret, contumeliam et insectationem id fact&m 
interpretabantur, petebantque ut se omnes dimitteret, novis istis' salta- 
toribus contentus, ob id iratus Alexander Persis custodiis mandavit; 
sed Macedonibus culpam deprecantibus in gratiam receptis inutiles ma- 
gnifice donatos dimisit, atque Antipatro scripsit ut eis in certaminibus 
et theatris principem locum et; coronas gestandi potestatem daret. 

Ut Ecbatana venerat, Hephaestion febricitare coepit, auctoque 
intemperantia morbo decessit, eum casum Alexander non ut ratie postu- 


 ANNALYEM. IV. 14; 551 


ἀνεσταύρωσεν, ἵπποος δὲ κεῖραι. καὶ ἡμιόνους ngooltoe, καὶ τὰδ 

ἐπάλξεις περιεῖλε τῶν πόλεων; καὶ uóbous)» xal αὐλοὺς ἐν τῷ 
στρατοπέδῳ πολὺν χρόνον κατέλάυσεν. ἀπιόντος δὲ εἷς Βαβν- 

λῶνα Νέαρχος ἐπανῆλθεν, εἰσπλεύσας αὖϑις᾽ εἷς τὸν Εὐφράτην P I 196 
δὲκ τῆς μεγάλης ϑαλάσσης,, λέγων «Χαλϑαΐους αὐτῷ συγγενέσθαι 

βουλεύοντας ἀπέχεσθαι τῆς Βαβυλῶνος ᾿Ηλέξανδρον. ὃ δὲ μὴ 

προὐσχὼν τῷ λόγῳ ἀπἥει. - καὶ πρὸς τοῖς τείχεσι γεϑομένου κόρα- 

κες ἀλλήλοις μαχόμενοι ἐνώπιον αὐτοῦ ἕπεσον.- ἠγγέλη δ᾽ αὐτῷ 

ὥς Ἀπολλόδωρος ὃ στρατηγὸς Βαβυλῶνος εἴη περὶ αὐτοῦ ϑύσας" 

10 toõ δὲ ϑύσαντος μάντεως, ὃς Πύϑαγόῤας ὠνόμαστο, μὴ ἀρνη- — 
σὰμένου, ἠρώτησε τὸν τρόπον τοῦ ϑύματός: τοῦ δὲ φήσαντος 
ἄλοβον εἶναι τὸ. ἧπαρ, "nanor" εἶπεν, “ἰσχυρὸν τὸ σημεῖον" 
καὶ τὸν μᾶντιν ἀϑῶον ἀφῆκε. σημεῖα 0^ αὐτῷ. καὶ ἄλλα yeyó- 5, I9 
ψασε καὶ τοῦτο δέν  dnoóvcaué»ov. yàp πρὸς ἄλειμμα καὶ σφαῖ- 

15 ραν αὐτοῦ, οἱ νεανίσκοι οὗ σφαιρίζοντες ἐνδύεσθαι. μέλλοντες 

: δὁρῶσί viva. ἐν τῷ τὸῦ βασιλέως ϑρόνῳ καϑήμενον σιωπῇ, ἔνδε- 
δυμένον τὴν στολὴν τὴν βασίλειον καὶ τὸ διάδημα περικείμενον. 
ὃς ἀναχρινόμενος ὅστις εἴη, ἐπὶ πολὺ μὲν ἄφωνος ἦν, μόλις δέ 
ποτέ Amvotoc ἔφη καλεῖσϑαε, τὸ δὲ γένος εἶναι Μεσσήνιος, δέ. 

ὀθσμιος δ᾽ ἀχϑῆναι διὰ κατηγορίαν, λῦσαι δὲ ol τὸν Σάραπιν τὰ δ΄ 
δεσμά, καὶ ἀγαγόντα δεῦρο κελεῦσαι τὴν στολὴν καὶ τὸ διάδημα 


1 προσέταξε] ἐκέλευσε A. 7ἿἸππροσχὼν PW, πρὸς A. 1656 ἐνδύ- — 
. em À, ἐκχδύεσθαι PW: Plutarchus miu» λαβεῖν τὰ ἱμάτια. ! 


Jat tulit, sed medicum in crucém egit, equos et mulos tonderi inssit et 
pinnacula dempsit civitatibus et musicam atque tibías longo tempore in 
castris inhibuit. Babylonem proficiscenti Nearchus occurrit, navigiis o 
magno mari in Euphratem revectus; qui nuntiabat se congressum esse 
cum Chaldaeis, qui Alexandro vitandam esse Babylonem censerent. 
verum ille neglecta ea admonitione pergebat. cum autem moenibus pro- 
pinquasset, corvi inter se dimicantes coram eo conciderunt. muntiatum 
ei porro est Apollodorum praetorem Babylonis pro eo rem divinam 
fecisse. quod cum Pythagoras haruspex, qui id sacrum fecerat, non 
negaret, et de modo sacrificii rogatus iecur? sine capite fuisse dixisset, 
"papae" inquit, "ut grave istud prodigium est," haruspicemque inde- 
mnem dimisit. interalia prodigia etiatn illud fnit. cum vestes deposuis- 
set ut ungeretur et pila luderet, adolescentes collusores eius, dum ve- 
stes resumere volunt, vident quendàm in regio solio tacite sedentem, 
regia veste indutum et diademate ornatum. qui cum rogaretur quis 
esset, diu nulla voce edita vix tandem respondit se Dionysium vocari, 
genere Messenium, et captivum adductum esse propter obiecta crimina; 
sed Serapidem sibi vincula solvisse et huc perductum iussisse veste et 


. $52 IOANNIS ZONARAE 


περιϑέσϑαι καὶ καϑέζεσθαι σιωπῇ. τὸν μὲν ob» ἄνϑρωπον 6 
"4MEavdpoc, ὡς oi μάντεις ὑπετίϑουν, ἠφάνισεν, αὐτὸς δὲ ἦϑό--: 
μει καὶ περιδεὴς καὶ ταραχώδης γενόμενος οὐδὲν ἦν ὃ μὴ τέρας 
πεποίητο. λουσάμενος δέ, καὶ πρὸς ηδίαν πορευϑεὶς κωμασό-- 
μενος, κἀχεῖ τὴν νύχτα διαγαγὼν ἐν τῷ κώμῳ καὶ τὴν ἐπιοῦσαν $ 
ἡμέραν, ἤρξατο πυρέσσειν. πυρέττων δὲ καὶ διψήσας σφοδρῶς, 
ἔπιεν οἶνον, καὶ φρενιτιάσας ἀπέϑανεν. εἷς μὲν οὖν ὃ τῆς ἐκεί- 
γου τελευτῆς λόγος οὗτος" ἕτερος δ᾽ ἔχει, ἐφ᾽ ἡμέρας αὐτὸν 
πυρέττειν πλείους καὶ λούεσθαι, οὕτω δὲ κραταιωϑῆναι τὸν πυρε- 
D τόν, ὡς ἄφωνον κεῖσϑαι αὐτόν" τοὺς δὲ IMaxidóvag ϑορυβεῖσϑαι1ο 
ὡς ϑανόντος αὐτοῦ, καὶ καταβοᾶν τῶν ἡγεμόνων, ἕως αὐτοῖς oi 
ϑύραι ἠνοίχϑησαν καὶ τὸν ᾿Αλέξανδρον ἐν τῇ κλίνῃ κατεῖδον " xol 
μετὰ ταῦτα ἐξέλιπε. φασὶ δέ τινὲς μετέπειτα λόγον γενέσϑαε ὡς 
 $nó φαρμάχου διέφϑαρτο, καὶ τὸν “Ἀριστοτέλην “Ἀντιπάτρῳ σύμ- 
βουλον. γενέσϑαι τῆς πράξεως, καὶ δι᾽ ἐχείνου κομισϑῆναε τὸ 16 
φάρμακον. τὸ δὲ ὕδωρ εἶναι ψυχρὸν καὶ παγετῶδες ἀπὸ πέτρας 
τινὸς dy 'Νωνάκριδι οὔσης, ὃ δρόσον ὥσπερ λεπτὴν ἀναλαμβάνον- 
τες εἷς. ὄνου χηλὴν ἀποτίϑενται" οὐδὲν γὰρ ἕτερον ἀγγεῖον στέγεε 
αὐτό, ἀλλ᾽ ὑπὸ ψυχρότητος καὶ δριμύτητος διακόπτεται. οἱ δὲ 
P I 197 πλείους πεπλάσϑαι φασὶ τὸ φαρμάχῳ ϑανεῖν τὸν ᾿4λέξανδρον, καὶ 32 
τοῦτο τεχμηριοῦνται 2x τοῦ τὸ σῶμα ἐφ᾽ ἡμέρας πλείονας κείμε-- 
yóy ἐν τόποις ϑερμοῖς ἀτημέλητον, τῶν ἡγεμόνων πρὸς ἀλλήλους 


1 καθέξεσθαι A. 4 Mijfioy Plutarchus. |. 6 πορέσσειν. 
σᾳυρέττων } sic libri. φρενητιάσας PW. ^. 6 om A. 
14 ἀρισεοτέλην A, Αριστοτέλη PW. 16 παγῶδες À. 18 οὐ- 
δὲν. καὶ οὐδὲν A. 20 τὸ AW, τῷ Ρ.. 1 


diademate sumptis tacite sedere. 60 homine Alexander de vatum con- 
silio e medio sublato aeger animo sollicitusque et perturbatus nihil non 
in omen vertebat. lotus ad Mediam comissatum abiit; apud quam 
cum et noctem et posterum diem in poculis egisset, febricitare coepit; 
cumque vehementer sitiret, hausto vino phreneticus decessit quidam 
hoc modo eum obiisse tradunt: alii narrant, cum dies plures febricitas- 
set, lavisse, itaque aucto morbo mutum iacuisse; Macedones vero, 
tanquam eo mortuo perturbatos, vociferatos esse contra duces, donec 
apertis foribus Alexandrum in lecto iacentem viderint, qui tum demum, 
decesserit. quidam aiunt postea rumorem exstitisse, veneno exstnctum, 
quod suasu et ingenio Aristotelis pararit Antipater. aquam autem esse 
&elidam et glacialem e petra Nonacrina tenuis roris instar exsudantem, 
Fea ungula asini excipiant: neque enim ullo alio vase contineri quin 
giditate et acrimonia eius rumpatur. sed plerique hoc ut commenti- 

. cinm refellunt: indicio esse quod cadaver eius, cum dies complures in 


ANNALIUM IV: 16. 858 


$ 


στασιασάγεων. μηδὲν ἐμφῆναι τοιαύτης φϑορᾶς σημεῖον, ἀλλὰ 
«καϑαρὸν διαμεῖγαε xol δοκεῖν πρόσφατον. —— — . e 
Adcytrus. δὲ ὡς γκοὺς ἤδη ἐκλείπειν αὐτῷ τὸ βιώσιμον ἤβου- 
Asj9 ἐς τὸν, Εὐφράκην καταπονεῶσαι λαϑρηδὸν ἑαυτόν, ἵνα γενό- 
$.utvoc ἀφανὴς. παράσχῃ. δόξαν ὡς εἰς. ϑεοὺς μετελήλυϑεν, ἐξ ἐχεί- 


tav γενόμενας». ἧ. δὲ Ῥωξάνῃ. τοῦτο γνοῦσα εἶργεν αὐτῷ τὸ ἐγχεί-. 


npo, ὃ δὲ μετ᾽ οἱμωγῆς ἔφη ὡς “ἐφϑόκησας ἄρα, γύναι͵, μοὶ 
δόξης τοῦ ϑιωθῆναι καὶ μὴ θανεῖν. 


' Ὅ μὲν, ovv. “ἀλέξανδρος οὕτως εἰς μέγα τύχης προαχϑ εἰς 


Δθ ἐτελεύτησεν. (15) ὅτε δὲ τὴν Τύρον ἐπολιόρκει, ἐπιστείλας τῷ 
ἀῶν Ἰουδαίων ἀρχιερεῖ ἠξίου. συμμαχίαν αὐτῷ πέμπειν καὶ ἀγορὰν 
τῷ. στρατεύματι, καὶ ὅσα Ζαρείῳ ἐδααμοφόρουν αὐτῷ. διδόναι. 
τοῦ δὲ ἀρχιερέως ὅρκους. “αρείῳ δοῦναι φήσαντος μὴ ἄραι κατ᾽ 
αὐτοῦ ὅπλα, καὶ τηύτους ζῶντος Ζ“'ἀρείου μὴ παραβήσεσϑαι, ὠργέ- 

35.035 ᾿Αλέξανδρος, καὶ ἠπείλησε. στρατεύσειν κατὰ τῆς Ἰουδαίας. 
ἄρτι δὲ τὴν Τύρον παρειλῃφὼς ἐπὶ τὰ Ἱεροσόλυμα ὥρμησεν. ὃ 
923 ἀρχιερεὸς Ἰωὸδ ἐν ἀγωνίᾳ ἦν διὰ τὴν τοῦ βασιλέως ὀργήν, 
καὶ τοῦ ϑερῦ ἐδεῖτο πρηστῆναι τοῦ ἔϑνους. ὃ δὲ ϑεὸς xaJ" 
ὕπνους αὐτῷ. ἐχρημάτισε ϑάρρεῖν.,. καὶ κοσμήσαντας τὴν πόλιν 

40 ἀνοῖξαι τὰς πῴλας; καὶ αὐτὸν μὲν͵ μετὰ τῶν ἱερέῳν ταῖς, συνήϑεσε 
στολαῖς ὑπαγτῆσαι τῷ  βααιλεῖ, τὸ δὲ πλῇϑος ἐσθῆσι λευκαῖς. 
καὶ ὃ μὲν ἐπρίησεν ὡς αὐτῷ κεχρημάτιστο, καὶ ἤδη τοῦ ᾿λεξάν- 


. 4 slg A. 9 οὗτος A. 18 προστῆναι À , μὴ ἀποστῆναι 
coo PW , ὑπερασπέσαι Iosephus. eerriem Δ, ρὴ ἀποστῇ 


 FowrEs. Cap. 15. losephi 4nt. 11 8 $3 —$7. 


loeis calidis neglectum. iaceret ducibus inter sese rixantibus, nullam ve- 
neni notam habnerit sed purum manserit quasi recens esset. 

Fertur, cum instare sibi necem animadverteret, voluisse clam se 
in Euphratem demergere, ut e conspectu sublatus opinionem afferret 
hominibus se, ut diis genitus esset, ita ad deos rediisse; sed cum Ro- 
xane consilio eius cognito obstitisset, cum. gemitu dixisse "invides mihi, 
mulier, divinitatis gloriam et immortalitatis." 
| Sic Alexander ad tantum fortunae fastigium evectus decessit. 
(15) idem cum Tyrum obsideret per litteras ἃ pontifice Iudaeorum pe- 

tiit auxilia sibi mitti οἱ forum praeberi exercitui, sibique ea dari quae 
pensitare Dario soliti essent. .cum autem pontifex se iureiurando ob- 
strictum esse Dario ne arma contra illum ferret dixisset, idque vivente 
illo violaturum negasset, Alexander iratus se bello petiturum Hieroso- 
lyma comminatur, captaque Tyro contra nrbem proficiscitur. at pontifex 
loadus ob regis iram anxius deum orat ut populum tueatur. .quem deus 
in somnis bono animo esse iubet ao portis apertis et urbe exornata 
ipsum cnm sacerdotibus solito habitu, populum candidis vestibus, regi 
obviam prodire. facit ille ut iussus erat: Alexandro iam appropinquante 
Zonarae Annales. 28 . 


C 


394 IOANNIS ZONARAE 


ὅρου τῇ πόλει προσάγφντας. πρόεισι μετὰ τῶν. ἱερέων" καὶ τοῦ πλή» 

ϑους τῆς πόλεως εἷς τόπον" τιγὰ ὅϑεν ἡ. πόλις καὶ ὃ νάὺς καϑιὸο- 

᾿ς vro- τῶν. δ᾽ ἑπυμένων τῷ βασιλεῖ διαρπάζειν κελεῦσαι. αὐτὸν 

W L 141 τὴν πόλιν λογιζομένων κἀὶ τὸν ἀρχιερέα διαφϑεῖρκι, ὃ ᾿Αλέξαν- 
ὅρος πόρρωθεν. ἰδὼν 10 πλῆϑος καὶ τοὺς: ἱερεῖς κεκασμημένους ὡς δ 

D εἴρηται, τὸν δὲ. ἀρχιερέα. ἐνδεδυμένον τὴν. δακίνϑενον στολὴν καὶ 

διάχρυσον, καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τὴν κίδριριν ἔχοντα καὶ τὸ. yov- 

σοῦν ἐπ᾿ αὐτῆς ἔλασμα ᾧ τὸ τοῦ ϑεοῦ' ὄνομα ἐπεγέγραπτο, μό-- 

| voc προσελϑὼν προσεκύνησε καὶ τὸν ἀρχιερέα ἠσπάσατο. ἐπὶ 
τούτῳ οἱ μὲν ἄλλοι ξύμπαντες κατεπλάγησαν, Παρμενίων δὲ καὶ 

ρώτησε τί δήποτε τὸν. τῶν Ἰουδαίων προσεκύνησεν ἀρχιερέα. ὃ 

δέ “οὐ τοῦτον εἶπε; “τὸν δὲ ϑεὸν προσεχύνησα, οὗ τῇ ἀρχιε- 

ρωσύνῃ οὗτος τετέβηται. ^ τοῦτον γὰρ ἐν τοῖς ϑήνοις εἶδον, ἐγγὺς 

ὧν ἔτι Βϊακεδονίας , ἐν τῇ στολῇ ταύτῃ" παί μοι φροντίζοντι πῶς 
P 1 198 ἂν τῆς σίας ἐρατήσαιμι, μὴ μέλλειν παρεκελεύετο, καὶ αὐτὸς 16 

ἡγεῖσθαί μοι τῆς στρατιᾶς ἐπηγγέλλετο καὶ τὴν Περσῶν παραϑώ- 

cuv ἀρχήν. οὐδένα οὖν ἐν τοιαύτῃ ατολῇ ϑεασάμενος ἀλλ᾽ ἢ 

' τοῦτον, ἄρτι τῆς ὄψειός τε τοῦ ἐνυπνίου ἐμνήσθην, καὶ σὺν ϑεῷ 

τὴν στρατείαν νομίζω πεποιημένος τὸν Δαρεῖον ἡττήσειν καὶ τὴν 
ἹΠερσῶν' ἀρχὴν καταχτήφασϑαι" ταῦτα εἰκὼν καὶ τὸν ἀρχιερέα ϑο 

“δεξιωσάμενος τὴν πόλεν. εἰσελήλυϑε" καὶ εἰς τὸ ἱερὸν ἀναβὰς ἔϑυσε 

τῷ ϑεῷ ὡς ὑφηγέϊτο ὃ' ἀρχιερεύς. καὶ "τὴν Δανεὴλ εἶδε βίβλον, 


, 8 διαρκάσεον κολεῦσαι À. διαρπάσᾳφε κελούσειν Ὦ ὅ τὸ πλῆϑος 
— κεκοσμημένους À cum losepho, καὶ τοὺς (ageig. κεκοσμημένους 
καὶ τὸ πλῆϑος PW. 18 ἐγγὺς) ἐν Δίῳ Iosepbus. 20 κατα- 
κτήσεσθαι ἣ losephus καταλύσειν. . 32 ὑφηγεῖτο A, ἀφηγεῖτο PW. 


eüm sacerdotibus et urbana faultitodine: ἢ locum quendam prodit unde 
et urbs et templum conspiciebàtur.. militibus autem opinantibus regem 
dussurum nrbem diripi et pontificem otcidi, Alexander cum populum et 
:sacerdotés ut ante dictum est ornatos vidisset, ac pontificem hyacin- 
thina et inaureta stola indutum , cidari capiti imposita, et auream in eo 
Jaminam cui dei nomen inscriptim erat, solus accessit. atque adoravit 
pontificemque salutavit. eo faeto cüm caeteri omnes obstupuissent, Par- 
menio etiam roéaré ansus esset cur fuds&eórum pontificem adorasset, 
respondit se non illum. sed deum cuius ille sacerdotio :ormatns:enset. ado- 
rasse, "nam hunc" inquit "in somnis vidi, oum adhue parum a Maee- 
donia recessiésem, in hoc habitu. is te de Asía subigenda cogitantem 
hortabatur ne cunctarer,'" ét promittebat. seipanm -fóre ducem exercitus 
et regnum Persarum mihi tradifarum.. cum autem neminem adhuc prae- 
ter istum tali habitu viderim, visionis nocturnae stim recordatus, ne deo 
auctore bello: moto me Darium süperatürum confide et reguo Persarum 
potiturum." his dietis οἱ dextera sacerdéti porrecta urbem est ingres- 
sus. cumque in templum a&dscendisset, deo victimas ex praescripto pon- 
tificis immolavit; ac Danielis libro viso, quo scriptum est regaum Per- 


΄ 


ANNALIUM IV 10. | — $56 


ἂν ἦ τινὰ τῶν “Ἑλλήνων τὴν "Mead βασὶιλείὰν. καταλύσεϊν.. γψέ»". 


γραπταΐ » xàl ἤσϑη ἐπ᾿. αὐτῇ: καὶ ὅδα. fiore Ἰουδαῖοι ἐπλή- 
0062. . ' 


: Z'atsvàá Ἰδόντες el. Σαμαρεῖται, καὶ αὐτοὶ οὐ πόρρω. τῶν B 


οἹεροσολόμων' 'φῷ ᾿Ἱλεξάνόρῳ ὑπήντησαν ἐσκεφασμένοι λαμπρῶρ, 
καὶ παρεκάλουν τιμῆσαι ««ὐτὸν τῇ παρουσίᾳ καὶ τὰ nag! αὐτοῖς 
ἑερύν. ὁ dé “ἥξω". ἔφη 09^ ὑποσερέφω αἰτουμένων δὲ xa- 
οἰσάσϑαι αὐτοῖς ὅσα toig Ἰουδαίοις, τίγες εἰσὶν ἐπυνϑάνετα. οἱ 
δὲ ᾿Εβραῖοε ἔφασαν εἵναι, χρηματίζειν δὲ 0 ἔν Σικίμοις Σιδώνιοι. 


10 καὶ ὃς εἰ ᾿Ιουδάζοι εἶεν πάλιν ἠρώτησεν. ᾿. ὡς δ᾽ oüx εἶναί ᾿κατέ-ι". 


ϑέεντο, “ἔγωγε εἶπεν “Ιουδαίοις ἐχαρισάμηκ ἃ ἀϊτεῖσϑε ὑμεῖς" 
τὸ δὲ ἐν τῷ Γαριῶν ὄρει ἱερὸν εἷς καταφύγιον τῶν παραγῤμαύν- 


- 


τῶν ἐγίνετο" εἰ γάρ τις κοιδοφαγήσας ἢ ἄλλο τι παρανομήσας C 


ὑπὸ αἰτίαν ἐγίνετό, παρὰ τοὺς Σικιμέτας κἀτέφευγε, τοῦ δὲ -do- 
16 χιερέως ᾿Ιωὰδ τελευτήσαντος Ὀγίας ὃ παῖς αὐτοῦ τὴν ἀρχιερασών 
»η» παρείληφε. 


16. Θϑανόστος δὲ — elc ἑέσσαρας. ἀρχὰς $ ἐκεέ- | 


vov βασιλεία διήρητο, xal τῆς μὲν Molag ᾿Αντέγονος ἦρξε, τῶγ 
δὲ λουεῶν οἱ προγεγραμμένοι. τούτων δὲ πρὸς ἀλλήλους σχασιᾳ.- 


τὸ ζόντων πόλεμοί τε συνεχεῖρ ἦσαν. καὶ ἐκακοῦντο αἱ σπόλδις.. ὃ δὲ 


Πτολεμαῖος ὅ. áp. ὃ. τῆς Αἰγύπφου͵ βασιλεύων »: δ καὶ σωτὴρ 


13 γένετο A. — 15 ἰωδεὶ A. ὯΙ δ᾽ ᾿Λάγου Josephus, δὲ 
— Zonaras supra p. 226 v. 7 ] 


Fomrzs. Cap. 16. Iosephi Ant. 13 1ct2.. Teen p. 36D v. 15: 
Epiphanius de menmurio εἰ ponderibus. T. jp 161 ei. Peas. 
et eU | 


eicum & Graeco evertendum este, . lnetatus omnibus Indaeorum pestula- 
ahnuit. 

. — Qno Satriani viso et ipi prope Hierosolyma Alexandre occur- 
rerunt splendide .ormeti, petentes ut suum quoqwe templum praesentia 
sua ornare vellet, id se in reditu facturum promisit Alexander. cum 
sutem rogarent.ut.eadem sibi quae ludaeis tribuisset concederet, qui 
essent, rogavit, . illis endentibns se Hebraeos esse, caeterum Sicimi- 
tas Sidonios appellari, denuo rogavit an Iudaei essent. negantibus illis 
dixit se, quae ili peterent, I&daeis coneessinse. templum porro Gari- 
smiaium refugium erat eorum qui petrias leges violarant. Ly siquis 
immundis cibis usus esset aut: Alioqui & more maiorum rocesaiaset , 
Bicimitas se recipiebat. pontifice Ioado mortuo ? Onins filins eius - pont- 
ficatum iniit. 

16. Post Alexandri obitum eius imperium in partes quattaor est 
-distractum; et Asia potitus Antigonus, mmi qus perüba i ii querusm sopra 
faeta est mentio. qui cum inter sese erent, et bella centinma ex 
sistebant οἱ rebns vexabantur. . Ptolomaeus autom. lages, qui et Boter 


“ 


858 | IOANNIS ZONARAE 


D ἐχρημάτιζε, τῇ τε Συρία τἀναντία τῇ ἐπικλήσει αὐτοῦ γέγονε, καὶ 
τὰ “Ἱεροσόλυμα δόλῳ κατέσχεν. εἰσελϑὼν γὰρ εἰς τὴν πόλεν 
σαββάτῳ ὡς ϑύσων, ἀπόνως ταύτης ἐκράτησεν" οἱ γὰρ ᾿Ιουδαῖοε 
μήτε τὴν διάνοιαν εἰδότες αὐτοῦ, καὶ διὰ τὴν ἡμέραν ἐν ἀργίᾳ 
ὄντες, οὐκ ἀντέστησαν. κρατήσας δ᾽ οὕτω τοῦ ἔϑνους πικρότατα 5 
ἦρχε, καὶ πολλοὺς λαβὼν αἰχμαλώτους εἰς “ἴγυπτον ἀπήγαγε 
καὶ κατῴκισε. τοῖς δ᾽ ἐν “᾿Ιεροσολύμοις στάσεις πρὸς τοὺς Σα-- 
μαρείτας ἐγένοντο, τῶν μὲν "]εροσολυμιτῶν τὸ παρ᾽ δὐτοῖς ἱερὸν 
“καλούντων ἅγιον καὶ τὰς ϑυσίας ἐν αὐτῷ γίνεσϑαι δεῖν λεγόντων, 

Ρ1199 τῶν δὲ Σικιμιτῶν τὸν ἐν τῷ Γαριζὶν ὄρει σεμνυνόντων ναόν. 10 
| Τεσσαράκοντα δ᾽ ἔτη τοῦ Zdáyov Πτολεμαίου βασιλεύσαν-- 
τος τῆς Alyonrov καὶ τελευτήσαντος ὃ παῖς αὐτοῦ Πεολεμαῖος ὁ 

' Φιλάδελφος διεδέξατο τὴν ἀρχήν. ὃς τάς τε γραφὰς τὰς Effgoi- 
κὰς ἐκ τῆς πατρίου γλώττης εἰς Ἑλλάδα μεταβληϑῆναι διάλεχτον 
ἔσπευσε, καὶ τοὺς δουλεύοντας ἐν «Αἰγύπτῳ τῶν ᾿Ϊεροσολυμειτῶν 15 

W 1 143 ἠλευϑέρωσε. συλλογὴν γὰρ βιβλίων ποιήσασϑαι. βουληϑεὶς καὶ 
περὶ ταύτην φιλοτιμούμενος., τὸν Φαληρέα Ζημήτριον ἐπὶ τῶν 
βιβλιοϑηκῶν εἶχε... xal πότε τοῦ Πτολεμαίου τὸν ““ημήτριον 
ἐρωτήσαντος πόσας ἤδη ἔχει μυριάδας βιβλίων, περὶ εἴκοσιν εἶπεν 

B εἶναι τὰ συνειλεγμένα. ἐκεῖνος " εἶναι. δὲ καὶ παρ᾽ Ἑβραίοις τῶν 30 
παρ᾽ αὐτοῖς νομίμων συγγράμματα σπουδῆς ἄξια, καὶ δεῖν καὶ 
ταῦτα κτήσασϑαι.. γράφει τοίνυν ὃ βασιλεὺς τῷ ἀρχιερεῖ περὶ 
τούτων. "Αρισταῖος δὲ φίλος τυγχάνων τῷ βασιλεῖ “τοὺς τῶν 

4 iv] καὶ dv A... 9 .γένευθαι A, γενέσθαι PW. 11 Μάγου] 


λεγομένου Α. 229 τῷ ἀρφχιορεῖ add .À Iosephus. 23 τῷ βα- 
σιλεῖ add A Iosephus. "v d β 
vocabatur, longe aliter quam pro cognomento suo tractavit Syriam , -et 
Hierosolyma dolo occupavit. nam urbem per speciem sacrificandi sab- 
bato ingressus sine lnbore domuit, Iudaeis voluntatem eius ignorantibus 
e& propter sabbatum non resistentibus. gente autem ad hunc modum 
subacta acerbissime imperavit et multos captivos in Áegyptum abduxit. 
inter Samaritanos porro et Hierosolymitanos contentiones fuere, cum 
utrique sui templi sanctitatem celebrarent, in eoque viotimas immolari 
oportere dicerent. J 
Ptolemaeo Lago quadragesimo Aegyptiacl regni anno defuncto 
filius Philedelphus suocessit. qui operam dedit ut acripturae Hebraicae 
in linguam Graecam transferrentur, et Hierosolymitas qui in Aegypto 
serviebant liberavit. nam cum in libris conquirendis multum studi po- 
neret, Demetrium Phalereum bibliothecae praeposuit. qui aliquando a 
rege interrogatus quot librorum milia cumparasset, circiter ducenta re- 
ondit esse iam collecta. esse antem apud Hebraeos etiam libros de 
orum legibus et institutis non contemnendos t eos quoque comparandos 
esse. rege cam rem per litteras 6 pontifice. petituro Aristaeus regis 


ANNALIUM IV 16.. | 997 


᾿Ιυδαίων νόμους" εἶπεν “οὐ μεταγράψαι μόνον ἀλλὰ καὶ μεϑερ-- 
μηνεῦσαι διεγνωκότες, - πῶς ἂν τοῦτο διαπραξώμεθϑα,. πολλῶν 
᾿Ιουδαίων ἐν τῇ σῇ βασιλεέᾳ δούλων ὄντων; ἀπόλυσον οὖν. αὐτοὺς 
βασιλεῦ τῆς δουλείας, καὶ οὕτω πρόϑυμον τὸ ἔϑνος ποιήσεις εἷς 
᾿ 530 τὰς γραφὰς καὶ μεταγράψασϑαι καὶ μεϑερμηνεῦσαι" ὃ γοῦν 
βασιλεὺς τῷ λόγῳ τοῦ «Ἱριστὰἀέου πεισϑεὶς ἐκέλευσε πάντας τοὺς 
ἐν “Δγύπτῳ δουλεύοντας ᾿Ἰουδαίους ἐλευθέρους ἀπολυϑῆναι, πρε-- 
ἄμενος Fxücro» ix τῶν δεσποτῶν αὐτῶν δραχμῶν. ἑκατὸν εἴκοσι. C 
τὸ δὲ τῶν ἐλευϑερωϑέντων πλῆϑος εἷς. -μυριάδας ἠρίϑμητο ὑπὲρ. 
19 δέκα. τὰ δὲ ὑπὲρ τιμήματος αὐτῶν δοϑέντα τετρακόσια καὶ ἑξή-- 
κοντὰ γεγόνασι τάλαντα. | MEME 
|. Poágeryoiy Πεολεμαῖος πρὸς Ἐλεάζαρ τὸν ἀρχιερέα. τελευ-- 
τήσαντος γὰρ τοῦ ἀρχιερέως Ὀγίου 6 παῖς αὐτοῦ Σίμων αὐτὸν. 
διεδέξατο ὃς καὶ δίχαιος ἐπεκέκλητο, τούτου δὲ ϑανόντος ἐπὶ νηπίῳ 
15 υἱῷ ᾿Ὀνίᾳ καλουμένῳ ὃ τοῦ Σίμωνος. ἀδελφὸς ᾿Ελεάζαρ τὴν ἀρχιε- 
ρθωσύνην εἶχε. | τούτῳ τοίνυν ὃ Πτολεμαῖος ἐπέστειλε, τήν τε τῶν 
δουλευόντων ᾿Ιουδαίων ἐλευϑερίαν καταγγέλλων. καὶ τὴν dg τὸ ᾿ 
ἔθνος διάϑεσιν, καὶ ἀξιῶν τούς τε νόμους αὐτοὺς πεμφϑῆναε καὶ 
ἄνδρας ἕξ ἀφ᾽ ἕκάστης φυλῆς τήν τε πάτριον ἠσχημένους “διάλε- D 
Φ0χτον εἷς ἀχρίβειαν καὶ τὴν “Ελληνίδιι φωνήν, ἕνᾳ παρ᾽ ἐκείνων εἰς 
τὴν “Ελλάδα γλῶτταν μέταβληϑεῖεν ai παρ᾽ αὐτοῖς γρᾳφαί, ἔστειλε 
δὲ καὶ εἷς τὸ ἱερὸν ἀναϑήματα, ἀργυρίου τάλαντα ἑκατόν, φιά- 
λας χρυσᾶς εἴχοσι καὶ ἀργυρᾶς τριάκοντα, καὶ χρατῆρας πέντε 


1. ἑρμηνεῦσαι .À et pars codicum losephi. . 5 ἑρμηνεῦσαι A. 
8 ἑκατὸν εἴκοσι etiam Iosephus: Aristeas δἷκοσι. neque numerus 
congruit cum sequentibus. 


amicus "cum" inquit "Iudaeorum leges. non modo transscribere sed etiam 
interpretari statuerimus, quo pacto id consequemur, cum multi Iudaei 
in regno tuo serviant? eos igitur libertate donatos, rex, dimittito, ut 
gentem alacriorem reddas ad scripturas et transscribendas et interpre- 
tandas." hoc consilium secutus rex omnes ludaeos in Aegypto servien- 
tes missos fieri iubet, singulos a dominis suis drachmis centenis vicenis 
mercatus. manumissorum multitudo supr& centena milia numersta est. 
pretium redemptionis eorum talenta 460 corifecit. ) 

Ptolemaeus igitur ad Eleazarum pontificem scribit (nam Oniae 
defuncto filius Simon cognomerto iustus successerat: eo mortuo, infante 
filio Onia relicto, Simonis frater Eleazarus sacerdotium obtinebat), ei- 
que et servientium ludaeorum manumissionem et suam erga populum 
voluntatem significat, petitque et ipsas leges sibi mitti et viros senos e 
qualibet tribu tum patriae tum Graecae linguae peritissimos a quibus 
scripta illorum in linguam Graecam converterentur. misit et in templum 
denarie talentorum argenti centum, phialas aureas viginti, argenteas tri- 


338. IOANNIS ZONARAE 


καὶ Ἐράπεζαν χρυσῆν. ἃ γοῦν ᾿Ἐλράζαρ τὴν ἐπιστολὴν τοῦ Iizo-- 
λεμαίου. καὶ τὼ ἀναθήματα. κομισάμενος, ἐπελέξατο ἄνδρας ἐκ 
φυλῆς ἑκάστης ἕξ, καὶ πέποβφε. φέρονγξαως καὶ τὸν vóuov. ὧν dg 
᾿Ἄλεξάκδειαν παραγενομένων, καὶ. di) βασιλεῖ τάς τε διφϑέρας 
χρυσοῖς γράμμασι. τὸν νύμαν ἐχούσας ἐγγεγραμμένον καὶ τὰ παρὰδ 
τοῦ! ἀρχιερέως αὐτῷ σταλέντα. δῶρᾳ προσχεκομικότων, δ΄ βᾳσι- 
λεὺς ἥσϑη. διώφεῤόντως,,. καὶ ἡσπκάσαται τοὺς dvópag, xal. συνει-- 
P I 200 σειάϑη αὐτοῖς, καὶ «ἀγὰ "tolo, δέδωκε τάλαγρα; καὶ καταλύσεις. 
αὐτοῖς ἡτοίμασε καλλίστας. εἶτα παραλαβὼν αὐτοὺς. ὃ. “ημή- 
τριος ,, ναὶ ela ἕνα οἶκον ἀπαγαγὼν ἤρεμον ; ἔργου ἔχεσθαι παρε- 10 
κάλει. οἱ δὲ ὡς ἐνῆν φιλοτίμως ἀχριβῆ τὴν ἑῃμηνείαν᾽ ἐτίϑεντο.. 
vob. δ᾽ ἔργου ἐν ἑβδομάκοντα καὶ δυεῖν ἡμέραιν τερελερμένου, xal 
τῶν τοεταγραφέντων ἀναγνωάϑίνχτων τῷ βαριλεῖ, ἐκεῖνος καὶ ἔχαι-- 
pev. ὅτι slc ἔργὸν αὐτοῦ προήχϑη τὸ βούλημα, xal τὴν διάνοιαν 
τοῦ youoQérov χαὶ τὴν συφίαν ὑπερεϑαύμαζε. ^ καὶ ἠπόρει πῶς 15 
οὐδεὶο οὔτε τῶν» ὁσὲορικῶν αὔτε τῶν ἄλλων σοφῶν αὐτῆς ἐπεμνή- 
B o8. . ἔφη δὲ αὐτῷ ὃ. “ημήτριος μηδένα τολμῆσαι τῆς τῶν νόμων 
τούτων. ἀνᾳγραφῆς ἅψασϑαὶ ιδιὰ à θείαν αὐτὴν εἴας, xol ὅτε 
— ὀγχειρήσαντες τούτοις ἐβλάβησαν. unà τοῦ ϑεοῦ.. -Θεόπεμ- 
ziéc.ve γὰρ᾽ βουληϑεὶς περὶ τούσων ὀυγγράψασϑαι ἐβλάβη τὰς Ὁ 
φθένας. 09^ ἡμέραις πλείοσι τῶν πρράκαντα" καὶ συνεὶς ὅϑεν αὐτῷ 
ἣ παραφροσύνη ἐγένεϊα, ἐν τοῖς διαλείμμααιν. ἐξιλάσκετο τὸν ϑεόν". 


) 


lob» A.. — 13 ἡμέραις Α. 14 εἰς ἔργον ἤχϑη τὸ αὐτοῦ 
| βούλημα A. 19 Θεόπομπος Éésephus, 20 τά add A 


-* d 


infa, crateras quinque, mensam auream. Eleazarus eutem litteris et 
donarlis Ptolemaei acoeptis e qualibet tribu viros senos delectos nblega- 
vit.legem secum portantes, qui cum Alexandriam pervenissent et legem 
regi aureis litteris in membranis descriptam una cum missis ἃ pontifice 
muneribus attulissent, rex magnopere laetatus viros humaniter exceptos 
suae mensae adhibuit, et terna eis talenta distribuit, diversoriis amoe- 
nissimis assignatis. deinde a Demetzio in nnam tranquillum domum omnes 
sumt dedecti, hortante wt operi instarent, hi pro virili accuratoque 
atudio conversionem absÜlvunt.. qua intra dies 72 perfecta, exscripta et 
recitata , rex et volnmtati suae satis egso factum est gavisus, et legis 
latoris ingenium et sapientiam supra modum est admiratus. sed illud ei 
scrupulum iniiciebat, quod nemo vel historicorum vel sapientum eius 
memimisset. cui. Demetrius dixit neminem fuisse ausum legum illarum 
descriptionem sascipere eo quod divinae sint, et nonnullos temerarii co- 
natus poenas dedisse divinitus irrogatas. nam Theopemptum eas descri- 
pturum errere mehtis ultra dies triginta fuisee affectum : cuius amentiae 
causa cognita per intervalla morbi placasse deum; ac somnio monitum 


7 


—. ANNALIUM IV 17. 850 
ὄναρ τι εἶδεν ὡς αὐτῷ τὸ πάϑος συμβέβηκε. περεεργαζρμένῳ τὰ 


ϑεῖα καὶ εἰς καινοὺς ἀνθρώπους ἐκφέρειν ταῦτα ϑελήσαντι, ἀπο-- W Y 143 


αχόμενος οὖν τοῦ ἔργου κατέστη τὸν νοῦ». “ἀλλὰ καὶ Θεῤδεκερς 1... 


εἶπεν “ὁ τῶν τραγῳδιῶν πριητής, ϑέλων ἔν τινι δράματι τῶν ἐν 
διῇ ἱερᾷ βίβλῳ γεγραμμένων μνησϑῆναι, ἀλγήσας τὰ ὄμμαγα ἐπη- Ὁ 
Quis τ οαὶ τὰ αἴτεον γνοὺς ἀπηλλάγη τῆς συμφορᾶς, δεηϑεὶς τοῦ 
ϑεοῦ."" .᾿ λαβὼν οὖν. τὰς. βίβλους ὃ βασιλεὺς καὶ προσκυνήσας 
αὐκαῖς, καὶ δωρησάμενος τοῖς ἀνδράσε φιλοτιμότατα, καὶ ἀνα- 
ϑήμαται στείλας ἐν εῷ ναῷ καὶ δῶρα κάλλιστα τῷ ἀρχιερεῖ, ἐπα- 
θινελθεῖε ἀφῆκεν εἰς “Ἰερονσαλήμ. sl ΝΕ ΕΞ 
ses Οὕτω uix τὴν ἑρμηνείαν τῶν Ἑβραϊκῶν γραφῶν γενέσθαι. 
ἱστόρησεν ὃ ᾿Ιώσηπος" ἕτεροι δὲ μὴ δμοῦ συνελθόντας φασὶ τοὺς 
ἑρμηκεῖς τῶν γραφῶν ποιήσασϑάι τὴγ. παράφρασιν, ἀλλ᾽ ἀνὰ δύο 
διαιρεθῆναι αὐτοὺς καὶ ἐν Ἰδιαζούσαις᾽ διαίταις ὄντας. ἐχϑέσϑαε ΄ 
15 τὴν ἑρμηνείαν, καὶ μετὰ τὸ τέλος ὁμοῦ συνελϑεῖν, καὶ τὰς éxá- D 
στῶν συγγβαφὰς παραβληϑείσας ἀλλήλαις εὑρεϑῆναι. μήτε κατὰ 
γοῦν μήτε μὴν κατὰ λέξεις διαφωνούφας, ἀλλὰ συμφώνους ἐν͵ 
Ἢ μὲν οὖν ἑρμηνεία ἐπὶ Πτολεμαίου τηῦ Φιλαδέλφον οὕτως 
207] ἐκείνως ἐγένετος (117)) οἱ δὲ ᾿Ιουδαῖοι, Zdvrióyov τοῦ μεγάλου 
βασμλεύοντος τῆς Zoíac καὶ μαχομένου πρὸς τὸν Εὐπάτορα Πτο- 


᾿ ἃ. Θεόδεκτος pro Θεοδέκτης otiam Syncellas, addito σερατηγικόρ 


pro τραγικός, I 518 ed. Bonn. 8 τοῖς ἀνθρώποις φιλοτιμή- 
pare A. .18 δύω PW. ῳἨἘ 14 xal om A. . 16 παραβλη- 
ϑείσαις A. 17 μὴν om A. ἀλλὰ συμφώνους om Α. 


ΕΌΝΤΕΒ. Cap. 17. Iosephi Ant. 12 3—4 $6. 


iliius mali causam .esse curiosam rerum divinarum tractationem et pro-, 
fanis hominibus eas invulgandi studium, omisso eo opere δὰ sanam men-. 
(em reversum esse. Theodectum quoque poetam tragicum, in fabula, 
quadam sacrarum litterarum mentionem facturum, ex oculorum dolore 
caecatum; causaque coguita exorato deo visum ,recepisse. rex libros 
acceptos adoravit, et viros munificentissime donatos, donariis templo et 
pulcherrimis muneribus pontifici missis, Hierosolyma remisit. 
Atque Hebraícas scripturas hoc modo fuisse conversas losephus. 
tradit: ali vero auctores sunt, interpretes non uno in loco congregatos 
conversioni vacasse, sed binos fuisse distributos et in peculiaribus con- 
clavibus suo munere functos, finitaque interpretatione convenisse; et 
singulorum scripturam, collatione facta cum caeteris, neque sententiis 
neque verbis discrepantem per omnia consensisse. 

Interpretationis igitur ratio sub Ptolemaeo Philadelpho sive haec 
sive illa fuit. (17) Iudaei sutem Antiocho Magno Asiae imperante et 


( H 


360  - IOXNNIS ZONARAE 


λεμαῖον καὶ “ἀρὸς τὸν ἐχείνου. υἱὸν τὸν Ἐπιφαγῇ Πτολεμαῖον, σφο- 
^ ἡ δρῶς ἐκακώϑησαν. νικήσας. δὲ ὃ ᾿Αντίοχος τὴν ᾿Ιοοδαίαν προσά-- 
ΡῚ 201 γεται. τοῦ δ᾽ ᾿Επιφανοῦς Πτολεμαίου μετὰ ϑάνατον τοῦ πατρὸς 
αὐτοῦ ub τὴν Κοίλην Συρίαν μεγάλην. στείλαντος. δύναμιν καὶ 
᾿" πολλὰς λαβόντος πόλεις, καὶ τὸ τῶν "Ιουδαίων ἔϑνος πολεμούμε- 5 
vov προσέϑετο τῷ ᾿Ἐπιφανεῖ. αὖϑις δὲ τοῦ Ἀντιόχου νικήσαντος, 
ἑκουσίως ᾿Ιουδάϊοι πρὸς αὐτὸν μετετέϑησαν, καὶ dg τὴν πόλεν 
αὑτὸν εἰδεδέξαντο, καὶ τοὺς ἂν τῇ. ἀχροπόλει φυλάσδοντας τοῦ 
Πτολεμαίου: στρατιώτας πολιορκοῦντι συνεμάχησαν ".. κἀντεῦϑεν 
φίλιον αὐτῷ τὸ ἔϑνος ἐγένετο. εἶτα. σπένδεται μὲν τῷ Πτολεμαίῳ 10 
Ἡντῦχος xal κῆδος τίϑετωι πρὸς αὐτόν; τὴν ϑυγατέρα δοὺς αὐτῷ 
Ἀλεῦπάτραν, καὶ εἷς φερνὴν παρέσχε vá» τε Κοίλην Συρίαν xol 
Φοινίκην καὶ ᾿Ιουδαίαν ἀλλὰ. μὴν καὶ -Σαμάρειαν. ταῦτα δὰ 
B óvyéfy ἐπὶ ἀρχιερέως Ὀνίου. τὸν γὰρ ᾿Ἐχεάζαρ ϑανόντα ὃ ϑεῖος 
αὐτοῦ διεδέξατο ἸΠανασσῆς, μεϑ᾽ ὃν τῆς. ἀρχιερωσύνης Ὀνίας 15 
ἠξίωτο Σίμωνος ὧν υἱὸς τοῦ δικαίου... Σίμων δὲ τοῦ ᾿Ελεάζαρ 
ἦν ἀδελφός, ὡς ἱστόρηται. E DEM ZEE 
O γοῦν εἰρημένος 'Ovlac , διὰ φιλοχρηματίαν καὶ διανοίας 
ἀσθένειαν μὴ δοὺς τῷ Πτολεμαίῳ τὸν δασμὸν τὸν ἐτήσιον ὃν οὗ 
πρὸ αὐτοῦ τοῖς βασιλεῦσιν ἐδασμοφόρουν, ἠρέϑισεν αὐτὸν εἰς 30᾽ 
ὀργήν. πέμψας οὖν ὃ Πτολεμαῖος ἠπείλει. κακῶς διαϑήσειν καὶ 
τὸ ἔϑνος καὶ τὴν πόλιν" ὃ δὲ ἀρχιερεὺς ἡττώμενος χρημάτων 
ἀδυσώπητος ἦν. .᾿Ιωσὴφ δὲ υἱὸς Τωβίου, τοῦ δ᾽ ἀρχιερέως 


1 καὶ πρὸς — Πτολεμαῖον om Α. . 8 αὐεῶν A. 85] ὁ om A. 
28 δ᾽] δὲ A. ! 


cum Eupatore Ptolemaeo et, eius filio Ptolemaeo Epiphane bellum gerente 
graviter sunt afflicti, seque cum Antiocho victore coniunxerunt. sed 
cum Ptolemaeus Epiphanes post patris obitum ingentibus copiis in Coe- 
lesyriam missis multas urbes subegisset, bello urgente partes illius se- 
cuti, ad Antiochum rursus victorem ultro transierunt, eique amicitia inita 
in urbem recepto adiumento fuerunt ad Ptolemaei praesidium in arce 
obsidendum. deinde pace et affinitate Antiochus cum Ptolemaeo iuncta 
filiam ei Cleopatram despondet, doti data Coelesyria Phoenicia Iudaea 
et Samaria. haec Onia pontifice acciderunt: nam Eleazaro defuncto 
successit patruus Manasses, post quem pontificatus jn Oniam est colla- 
tus, Simonis iusti filium, Simon porro Kleazari frater fuit, ut est ex- 
positum. | 

Is igitur Onias ex avaritia et ingenii imbecillitate non dato tri- 
buto annuo quod eius decessores regibus pendere soliti fuerant, Ptole- 
maei contra se iracundiam concitavit, πὸ misso quodam minitaretur se 
et populum et urbem male tractaturum. caeterum cum pontifex prae 
amore pecuniae nihil iis minis moveretur, et Iosepho sororis suae et 


ANNALIOM 1V 17. 361 
ἀδελφιδοῦς, ἡρώτήσε τὸν θεῖον εἰ δίδωσιν αὐτῷ πρὸς τὸν το- 


λεμαῖον πρεσβεῦσαι. τοῦ δὲ ἐπιτρέψαντος, τὸν ἐχ τοῦ ἤτολε- 
μαίου σταλέντα ξενίζεε φιλοτιμότατα, καὶ δωρεὰς αὐτῷ πολυτε- C 
λεῖς παρασχὼν προέπεμψεν, ἕψεσθαι καὶ αὐτὸς ὑποσχόμενος. καὶ 
56 μὲν ἐπανῆλθε πρὸς Πτολεμαῖον, τὰ γεγονότα μηνύων καὶ τὴν 
τοῦ Ιωσὴφ χρηστότητα διηγούμενος, καὶ λέγων τὸν ἄνδρα ἀφί- 
ξεσϑαι πρεσβευσόμενον, καὶ πολλὰ τούτου πρὸς τὸν βασιλέα. καὶ 
τὴν βασίλισσαν διεξιὼν ἐγκώμια" 0 δὲ Ἰωσὴφ παρασκευασάμενος 
μετὰ ταῦτα elc ““λεξάνδρειαν παραγέγονεν. ἀκούσας δὲ ἐν Méu- 
10ga τὸν Πτολεμαῖον εἶναιγ ἀπήει ὑπαντήσων αὐτῷ. ἔτυχε δὲ ὃ 
βασιλεὺς ἐπὶ ὀχήματος μετὰ τῆς γυναικὸς καθεζόμενος, παρῆν. δὲ 
καὶ ὃ παρ᾽ αὐτοῦ τοῦ ᾿Ιωσὴφ ξἘενισθϑείς. ὃς ἰδὼν αὐτόν "ovrog" 
ἔφη. τῷ βασιλεῖ “περὶ. οὗ σοι ἀπήγγειλα ὡς ἀγαϑός ἐστε καὶ φιλό- D 
viuoc νεανίας." καὶ ὃ Πτολεμαῖος ἀκούσας πρῶτός τε αὐτὸν 
16 προσηγόρευσε καὶ ἀναβῆναι ἐπὶ τὸ ὄχημα παρεχέλευσεν. αἰἴτιω-- 
μένου δὲ τὸν ἀρχιερέα τοῦ βασιλέως “᾿συγγίνωσχε" ἔλεγε “διὰ τὸ W T 144 
γῆρας αὐτῷ" τοῖς τε γὰρ πρεσβύταις καὶ τοῖς νηπίοις ὁμοία ἐστὶν 
ἡ διάνοια" ἡμεῖς δέ σοι οἱ νέοι πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν καταϑήσομεν:" 
ἐκ τούτων ἐπὶ πλέον ἡ πρὸς αὐτὸν ἐπέδωκε τοῦ βασιλέως διάϑεσις. 
40 γενομένου δὲ ἐν "ἡλεξανδρείᾳ τοῦ βασιλέως, ἰδόντες οἵ πρῶτοι τῆς 
Συρίας (ἔτυχον γὰρ. ἐλϑόντες ἵμα τὰ τέλη τῶν. πόλεων ἐξωνήσωνται, 
με ἔτος τοῦ βασιλέως ταῦτα τοῖς τῶν πόλεων πιπράσκοντος 
δυνατοῖς) τὸν ᾿Ιωσὴφ αὐτῷ συγκαϑήμενον, ἐδυσχέραινον. εἷς ῬῚ 503 


ὅ ἀπῆλθε À.  . B παρεσκευασμένος A: Iosephus παρασχευασά- 
μενος. Ἐ 16 παρεκάλεσε Iosephus, 


Tobiae filio petenti concessisset ut ad Ptolemaeum iret, ille regis lega- 
tum hospitio magnifice exceptum et muneribus pretiosis donatum prae- 
müsit, se consecuturum pollicitus. qui ad Ptolemaeum reversus quae facta 
sint commemorat, losephi bonitatem exponit, eumque multis eius laudi- 
bus apud regem et reginam commemoratis legatum affore dicit. deinde 
cum losephus paratis rebus suis Alexandriam venisset ac Ptolemaeum 
Memphi esse audivisset, obviam illi proficiscitur, una cum uxore in curru 
sedenti, eo quoque praesente quem hospitio acceperat, et regi dicente 
eum adolescentem esse cuius bonitatem et liberalitatem commendasset. 
Ptolemaeus igitur prior Iosephum allocutus currum conscendere iubet et 
de pontifice queritur. .Iosephus vero aetatem excusans petit ut ei rex 
veniam det: nam senes et pueros eadem esse sententia: se vero adole- . 
scentes quidquid deberetur persoluturos. hinc magis etiam aucta est re- 
gis erga illum benevolentia. rege Alexandriam reverso proceres Syriae 
(venerant enim ad redimenda vectigalia quae potentibus ciwibus rex 
quotannis vendere solebat) conspicati Iosephum illi assidere, indignati 


862 . IDANNIS ZONARAE 


ὀχταχισχϑλιά δὲ τάλανκα τὰ τῆς Ἄσδης Συρίας τέλη κὼ τὰ τῆς. 
᾿ (δοινίκης καὶ Ἰουδαίας xol Σαμαρείαῤ, ὠγνουμέκων τῶν ἐν ταῖς πό-: 
'' Aeat. δυναξῶν, δ᾽ Ἰωσὴφ διπλασίονα. δώσει ὑπισχνεῖτο... τοῦ δὲ 
βασιλέως κατανεύσαντος, ἐρομένου δὲ. εἰ τοὺς ἐγγυησομένους αὐτὸν 
ἔχει, “δώσω εἶπεν “ ἀνθρώπους. οἷς οἂκ ἀπιστήαετε." καί “ τί- 5. 
νὲς οὗτοι" προσερομένοά, “σέ εἶπεν “ὦ βᾳσὶλεῦ, xai. τὴν yu-. 
saika τὴν σὴν ἐγγυησομέναυς δίδωμι." γελάσας δὲ ὁ Πεολεμαῖος 
συνεχώρησεν αὐτῷ ck φόῤων τὴν elangatm.. λαβὼν αὖν στρας. 
τιώτας ὥς. δισχιλίαύς,. εἰς Συρία ἐξώρμηδε. «γενόμενος δ᾽ dv 
- B Ἀσκάλωγι;. ὡς οὐδὲν ἐδίδουν αὐτῷ ἀλλὰ καὶ προσύβῳζον,. aiviAo- 19. 
βῶν τρὺς πρωτεῴακτας: ἔκπεινε, καὶ τὰς οὐσίας δημεύδας ᾿αὐτῶν 
τῷ βασιλεῖ ἔπεμψεν. ὡς χίλια. τάλαντα... 0 δὲ τὰ πέπραγμένα 
εἰ ἐπαινέσας ἐφίησιν. αὐτῷ ποιεῖν. ὃ ἃ; βούλεται. τοῦτο φόβον. τοῖς. 
Σύροις ἐνέβαλε, καὶ. ἐδέχοντο προϑύμως τὸν. ᾿Ιωσήφ., καὶ τοὺς 
φόρους ἐδίδουν.. κερδήσας δ᾽ ἐκ τούτων πολλά, μεχάλα. τῷ fa-15 
CD σιλεῖ καὶ τῇ Κλεαπάτραι. ἔσεέλλε δῶρα wal πᾶσι τοῖς. περὶ αὐτούς, 
ὅϑεν ἐπὶ ἔτη. δύο καὶ οἴκασι τῆς εὐτυχίας ταύτης dmAavas. 

"60 c Τυναιξὶ δὲ δυεῖν συγοικήσας., ἔχ. μὲν τῆς μιᾶς παῖδας ἔσχεν 
ἑπτά, he δὲ τῆς λοιπῆς iva. ἦν δ᾽ αὕτη ἀδελφόπαις αὐτοῦ" 
C ἧπερ οὕτως συνῴκησε... (18) ἀρχηστῤῥίδος ἠράσϑη τινὸς καὶ -τῷ 30 
ταύτης ἔκαμνεν ἔρωτι... μῃνύει dé τὸ πάϑος τῷ. ἀδελφῷ... ὃ δὲ 
διωκονήθασϑαί oi: πρὸς τὰν ἔρωτα ἐπηγγείλατο, καὶ vuxzüc τὴν 

Diem με καὶ mata inm ὅν 


Forms. Cap. i8. losephi dut, 1ὰ 4 $6—g11. 


sunt. cumque octies mile circiter talentis vectigalia Coelesyriae Phoe- 
niciae Iudaeae et Sumarine.licerentur, Iosephus duplum obtulit. non abnu- 
ente rege sed an sponsores haberet rogante, respondit se eos praedea 
daturum quibus fidem mon abrogaturus esset. pergente interrogare qui- 
nam ii essent, "te" inquit, "rex, uxoremque tnam sponsores do." ac 
Ptolemaeus cum risu exactiomem vectigalium illi promittit. acceptis igi- 
tur militum circiter duobus milibus in Syriam contendens cum Áscalonem 
venisset atque ἃ civibus non modo nihil impetraret sed contumeliis etiam 
afficeretur, primoribus comprehensis et occisis eorumque opibus publica- 
tis regi ad mile talenta mittit, qui actis collaudatis ei quidquid velit 
facere permitt&. ea re Syri territi losepho alacriter suscepto tributa 
pependerunt. unde magno lucro facto, magnis muneribus. Ptolemaeo 
Cleopatrae et aulicis eorum omnibus missis, ea felicitate per annos duos 
et viginti est usus. : | 

. Cum autem dw uxores duxisset, e priore septem liberos, ex 
altera fratris sui filia unam duntaxat prolem suscepit: quam bac ratione 
duxit. (18) Cum saltatriculam quandam deperiret atque animi aegrita- 


ἑαυτοῦ ϑυγατέρᾳ πρὸς τὸν ἀδελφὸν ἀγαγὼν συγκατέκλιγε, χαὶ “: 
τούτου. γενομένου πολλάκις, ἤρα σφοδρότερον. τοῦ δὲ ἀδελφοῦ 
τὸ κεχρυμμένον αὐτῷ. φανερώσαντος , συγῴχησε τῇ ἀδελφιδῇ, καὶ 
ἔξ αὐτῆς υἱὸν. ἔσχεν, “Ὑρκανὸν καλέσας αὐτόν. τρισχαίδεκα δὲ 
δγεγανὼς ἐτῶν οὗτος τήν τε σύνεαιν ἐδείκνῃ καὶ τὴν ἐντρέχειαν. 
ἁσὺς yàg αὐτῷ ὃ πατὴρ. ζεύγη βοῶν τριακόσια ἐξέπεμψεν εἰς χώ- 
ρα» δυεῖν. ἡμέραιν ἀπέχρυσαν, τὴν. γῆν ἐργασάμενον, τοὺς ἱμάν- D 
τας τῶν ζυγῶν. παρωιᾳέασχών.. ὃ δὲ γενόμενος ἐκεῖ καὶ μὴ ἔχων 
ἱμάντας, τῶν βοηλατῶν. στέλλειν πρὸς τὸν πατέρα τοὺς αἰτήσο»- 
Ἰστας αὐτοὺς δεῖν. λεγόντων, τῇ uiv ἐκείνων συμβουλῇ οὐ προσέ-. 
αχεν, αὐεὸς δὲ δέκα ζεύγη καταϑύσας τὰ μὲν κρέα τοῖς ἐργάταις. 
διένειμε, τὰς δὲ δορὰς κατατεμὼν. τούταις. προσέδησε τοὺς ξυγρύς, 
καὶ οὕτω τὴν ἐργααίαν ποιήσας. ἐπανελήλυϑεν. ὃ δὲ πατὴρ τὴν | 
ἐπίκοιὰν αὐτοῦ γγοὺς xal ἐϑαύμασεν αὐτὸν xal ἠγάπησε καὶ τῶν 
15 ἄλλων προετίμα υδῶν." οἱ δὲ ἤζϑοκεοι τῷ δὲ Πτολεμαίῳ γεννη-- 
ϑέντος υἱοῦ οἱ πρῶτοι τῶν ὕπ᾽ αὐτὸν χωρῶν ἑώρταζον τὰ γενέ- 
ϑλ)ὰα ἀπιόκτες elc ᾿Αλεξάνδρειαν, ᾿Ιωδὴφ δὲ τῷ γήρᾳ δυσκόμιστος P I 203 
γεγονὼς τῶν παίδων ἕνα ἐκεῖ ἀπελθεῖν προετρέπετφ.: τῶν δὲ 
πρῤεαβυξέρων παφαμπρυμένων ὁ "Χρκανὸς κατέϑετρ ἀπελϑεῖν. καὶ 
ἡοσυνεβούλευε τῷ πατρὶ. μὴ πέμπειν αὐτόϑεν δῶρᾳ τῷ βασιλεῖ, ἐπε- 
σεειλαι δὲ τῷ ἐν ᾿Αλεξανδρείᾳ οἰκοκόμῳ παρασχεῖν αὐτῷ χρυσίον, 
ἕνα δι᾽ αὐτοῦ πρέηξαι δῶρα. ὃ δὲ τὸν. υἱὸν ἐπαικέσας τῆς συμ- 
βουλῆς,. γράφες κῷ οἰκονόμῳ τῶν ἐν "Αλεξανδρείῳ. χρημάτων obx, 
ἐλαττόνων ὄντων τρισχιλίων ταλάντων, δοῦναι τῷ υἱῷ χρήματα W I 145 


dinem fratri aperuisset, ille se amoris ministrum fore pollicitus noctu 
filium suam ad eum deduxit. quo saepitüs facto atque amore aucto ar- 
caneque cognito fratris filiam matrimonio sibi iunxit, ex eaque filium 
Hyrcanum suscepit. qui annos tredecim natus et prudentiam et acri- 
moniam smam demonstravit. nam missus ἃ patre cum 300 boum iugis 
ad praedium quoddam biduum dissitum itinere excolendum, iugorum lo- 
ri$ non hcceptis, cum bubulci hortarentur ut 68 per nuntium a patre 
peteret, eorum consilio non acquievit, sed decem boum iugis immolatis 
carnes inter operarios distribuit et tergoribus cencisis boves alligavit, 
atque ita opere confecto domum rediit. at pater eam calliditatem ad- 
miratus illum prae caeteris filiis aegre id ferentibus et amavit et magni 
fecit. nato autem filio Ptolemaeo principes provinciarum illi parentium 
Alezandriam ibant ad natalicium festam celebrandum, losephus autem 
ob aetatem tardus aliquem ex filiis eo iré iubebat. caeteris autem re- » 
eusentibus Hyrcanus se iturum recipit,. ae pari amotor est ne munere 
domo mittat, sed Alexandrino procuratori scribat ut aurum sibi det quo 
munera comparet. ille collaudato filii consilio proenrgteri scribit, qui 
non minus tribus milibus talentam administrabat, ut det filio quantum ei 


* 


864 JOANNIS ZONARAE 


B δόων ἂν δεηθῇ, ἐλπίδας μὴ τἱλείω δέκα ἔσεσϑαε ταλάντων τὴν 
ἐπὶ τῇ δωρεᾷ τοῦ βασιλέως δαπάνην. λαβὼν οὖν τὴν ἐπιστολὴν 
“Ὑρκανὸς ἀπήει πρὸς ᾿(λεξάνδρειαν. οἱ δὲ λοιποὶ τοῦ, "Ἰωσὴφ 
παῖδες γράφουσι τοῖς πατρικοῖς ἑταίροις ἐπιβουλεῦσαι τῷ “Ὑρκανῷ 
καὶ διαφϑεῖραε αὐτόν. γενόμενος δ᾽ ἐν ᾿Αλεξανδρείᾳ τὴν ἐπιστο- 5 
Ai» τοῦ πατρὸς τῷ οἴχονόμῳ ἐπέδωκεν. ὃ δὲ ἤρετο πόσων χρήζει 
ταλάντων" καὶ ὅς “χιλίων ἔφη... ὃ δ᾽ οἰκονόμος οὐ πλείω δέκα 
παρεῖχεν. ὄργισϑεὶς. δὲ ὃ παῖς"τὸν. οἰχονόμον ἐδέσμησε. καὶ 6 
Πτολεμαῖος στείλας πρὸς. Ygxoavóv , ϑαυμιάζειν ἔλεγε. πῶς οὔτε 
ὥφϑη : αὐτῷ. καὶ τὸν τοῦ πατρὸς ἔϑησεν οἰχονόμον. 6 δὲ μὴ10 
ἐλϑεῖν. ἔφη περιμένων, ἑτοιμάσαι τὰ. δῶρα; τὸν δὲ δοῦλον κολάσαι 
οἷς. ἐπέταξεν ἀπειϑήσαντα. διὰ ταῦτα δ᾽ βασιλεὺς καὶ ἐγέλασε 

C xal τὴν τοῦ παιδὸς μεγαλοφροσύνην ἐϑαύμασεν. ὃ δὲ plo» ὃ 
οἰκονόμος γνοὺς ὡς οὐχ ἔστιν αὐτῷ ἀρωγή, δοὺς τὰ χίλια τάλαντα 
τῶν δεσμῶν ἐλύϑη. δ, Ὑρκανὸς δὲ παῖδας ἑκατὸ». ἀκμαιοτάτους 15 
καὶ γράμματα εἰδότας ὠνήσατο, ταλάντου πριάμενος ἕχαστον, καὶ 

᾿ παρϑένους τοσαύτας ἰσοταλάντου τιμῆς. τῶν γοῦν ἄλλων ἅπάν- 
τῶν τῶν μὲν ἀνὰ δέκα τάλαντα. πρόσωγόντων τῷ βασιλεῖ, τῶν δὲ 
μείζω δωρουμένων o)y ὑπερβάντών τὰ εἴκοσιν, ὃ “Ὑρχιψὸς τοὺς 
παῖδας καὶ τὰς παρϑένους τῷ βασιλεῖ καὶ τῇ Κλεοπάτρᾳ προ-- 30 
σἤνεγκεν, ὧν ἕκαστος καὶ τάλαντον ἔφερε" καὶ τοῖς φίλοις δὲ τοῦ 

D βασιλέως καὶ τοῖς περὶ τὴν ϑεραπείαν αὐτοῦ πολλῶν ταλάντων 
δῶρα παρέσχετο, ϑαυμάσας δὲ ἹΠτολεμαῖος τὸν νιαῖδα αἰτεῖν ἃ 

6 ἐπέδωκε Iosephus. .. ἔφη AW , om P. 10 ἔδησεν] 
ἐδέσμησεν A. 14 ἀρρωγὸς À. 


opus sit. neque vero putabat ultra decem talenta petitarum ad munera 
χερσὶ offerenda. illo acceptis litteris Alexandriam *unte, reliqui Iosephi 
liberi paternis amicis scribunt ut Hyrcanum per insidias e medio tollant. 
sed puer reddita procuratori epistola, quot talentis opus esset rogatus, 
cum mile petiisset ac decem tantum accepisset, iratus hominem in vin- 
cnla coniicit. Ptolemaeus vero misit ad eum, seque mirari dixit cur in 
conspectum suum non venisset ac paternum procuratorem vinxisset. illo. 

' xespondente se venire noluisse donec munera parasset, ac servum ob 
contumaciam multasse, risit.rex, pueri magnanimitatem admiratus, enim- 
vero Árion procurator cum intelligeret opem sibi ferri a nemine, datis 
mile talentis, vinculis liberatur. Hyrcanus autem centum pueros robu- 
stissimos et litterarum gnaros talento singulos emit, et totidem virgines 

4 tantidem. aliis igitur dena talenta regi offerentibus, iis vero qui mu- 
' nificentiores esse studeban& yieena non eupergressis, Hyrcanus pueros 
et virgines regi et Cleopatrae obtulit quorum quilibet singula talenta 
afferrent : redis porro amicis et ministris multorum talentum munera 
dedit, Ptolemaeus autem puerum admiratBs, ut peteret quae vellet hor- 


^ 


ΑΝΝΑΜΗΝ IV 19. 8656 


βούλεται προεερέπετος ὃ δὲ οὐδὲν ἤτησεν ἢ τῷ πατρὶ xol τοῖς 
ἀδελφοῖς γράψαι περὶ αὐτοῦ. ὃ ποιήαας ὃ βασιλεύς, καὶ βασι- 
λεκῶς αὐτῷ δωρησάμενος, ἐξέπεμψεν: οἱ δὲ ἀδελφοὶ μαϑόντες 
ἐπανιόντα μετὰ τιμῆς, ἐξῆλθον ὑπαντήαογτες αὐτῷ καὶ διαφϑε- 

5 ροῦντες, μηδὲ τοῦ πατρὸς κωλύσαντος ὑπ᾽ ὀργῆς τῆς διὰ τὴν τῶν 
χρημάτων δαπάνην. ἐπιϑεμένων δέ οὗ τῶν ἀδελφῶν πολλοί τε 
τῶν σὺν αὐτοῖς ἔπεσον, καὶ ἐξ αὐτῶν δύο. δείαας οὖν διὰ ταῦτα 
εἷς τὸ πέραν ἀπῆλϑε τοῦ ᾿Ιορϑάνον. καὶ ἐπολέμει τοῖς “ἄραψι, καὶ P I 204 
βᾶριν ἐκεῖ πολυτελῆ φχοδόμηαε, καὶ κατέσχε τὰ ἐκεῖ μέρη ἐπὶ | 

Ἰοἔτη ἑπτά, ἐφ᾽ ὅσον ὃ τοῦ μεγάλου ᾿Αγτιόχου υἱὸς Σέλευκος τῆς 
Συρίας ἐκράτησε. τούτου δὲ ϑανόντος, καὶ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ 
»Ἀγτιόχου τὴν ἀρχὴν διαδεξαμένου τοῦ “Ἐπιφανοῦς καλουμένου, 
φὸβηϑεὶς ὃ “Ὑρκανὸς αὐτὸν αὐτόχειρ ἑαυτοῦ γίνεται" καὶ τὸ χρή- 
ματα αὐτοῦ ὃ “Ἀντίοχος ἔλαβε. | | 

15. .— 19. Τιλευτᾷ δὲ καὶ ὃ Ἐπιφανὴς Πτολεμαῖος ὃ τῆς Alyi- 

'— του κρατῶν, δύο. παῖδας νεωτάτους πάνν κατἀλιπών, ὧν ὃ μὲν 
Φιλομήτωρ ἐκέκλητο, Φύσκων δέ γε ὃ ἕτερος. τούτων κατα- 
φρονήσας “Αγτίοχος στρατεύει ἐπ᾿ ,Αἴγυπτον" ἀλλ᾽ ἀπεκρούσϑη B 
ταύτης, τῶν Ῥωμαίων ἀπέχεσθαι τῆς χώρας ἐντειλαμένων αὐτῷ. 

90 ἐκεῖθεν δ᾽ ἐπανιὼν ἐπὶ τὰ “Ἱεροσόλυμα ὥρμησε, καὶ κατέσχε τὴν 
πόλιν ἀμαχητί, ἀνοιξάντων αὐτῷ τὰς πύλας ὅσοι τῆς ἐκείνου 
γνώμης ἐτύγχανον. ϑανόντος γὰρ Ὀνίου τοῦ ἀρχιερέως, τῷ 
ἀδελφῷ αὐτὸῦ I5008 ᾿Αντίοχος τὴν τιμὴν παρέσχεν. ὀργισϑεὶς 


7 τῶν om A. 16 λιπών Α. 
FomTBs. Cap. 19. losephi 4nt. 12 4$11—68$4. 


tatus est. is vero non alind petiit nisi ut patri et fratribus de se scri- 
beret. id fecit Ptolemaeus, eumque regaliter donatum ablegavit. fra- 
tres vero cognito honorifico eius reditu obviam egressi sunt eius peri- 
mendi causa, ne patre quidem refragato ex iracundia ob insumptam pe- 
cuniam. fratribus eum adortis cum ex eorum satellitibus multi, tum 
ipsorum duo ceciderunt. quamobrem territus et ultra Iordanem profe- 
ctus bellum Arabibus intulit; et sumptuoso castello exstructo partes illas 
per septem annos tenuit, quamdiu magni Antiochi filius Seleucus Syriae 
est. cui cum frater Antiochus Epiphanes successit, prae metu 
ilius necem sibi conscivit; cuius pecuniam Antiochus accepit. | 
19. Ptolemaeo quoque Epiphane Aegypti rege mortuo, duobus 
parvulis filiolis relictis, quorum alter Philometor alter Physcon vocaba- 
tur, Antiochus aetate puerorum contempta Aegyptum bello petit; sed 
ΔΌ ea repulsus est, Romanis edicentibus nt illa provincia abstineret. 
inde rediens Hierosolyma contendit, urbeque citra dimicationem potitur, 
apertis portis per ipsius studiosos receptus. nam post obitum Oniae 
pontificis Antiochus dignitatem illam in lecum fratrem illius contulerat, 


866 IOANNIS ZONARAE 
δὲ αὐτῷ αὖϑες τῷ γεωτέρῳ τὴν ἀρχιερωσύνην ἀπένειμεν ἀδελφῷ 


Ὀνίᾳ καλουμένῳ. Σίμωνι. γὰρ τριῶν γενομένων παίδων, καὶ εἰς 
τοὺς τρεῖς ἡ ἀρχιερωσόνη. περεελήλυϑε. καὶ ὃ μὲν ᾿Ἰησοῦς ᾽1ώ-. 
σωνὰ μετωνόμασεν ἑαυτόν, ὃ δὲ 'Ovlac ἹΜΠενέλαον.. στασιάσαν- 

C roe οὖν τοῦ ᾽]ησοῦ πρὸς. τὸν Ὀνίαν τὸν καὶ Ἰενέλαον, καὶ ὃ ὅ 
λαὸς ἐμερίσϑη“ καὶ οὗ μὲν πλείους τῷ ᾿Ιάσωνσι προσετέϑεντο, οἱ 
δ᾽ ἄλλοι τῷ ἹΜενελάῳ, ᾧ καὶ οἱ Τωβίου παῖδες. ἦσαν συνεπαρή-- 
4! —wovreg. καταπονούμενοι δὲ τοῖς 'πλείοσιν, οὗτοί ve καὶ ὃ Ἀδενές. 

W I 146 Aaoc πρὸς Ἀντίοχον ἀνεχώρησαν, καὶ τοὺς πατρίους νόμους λεπόν- 
τες ἤλλήνισαν, καὶ τὴν τῶν αἰδοίων περιτομὴν ἐπεκάλυψαν ἐπι- 10 
σπάσαντες. τῶν γοῦν τῆς τούτων μοίρας ἀνοιξάντων» τὰς πόλας 
τῆς πόλεως τῷ ᾿Ἐπιφανεῖ “Ἀντιόχῳ, ἐγκρατὴς ἐκεῖνος τῆς πόλεως 
γέγονε, καὶ πολλοὺς μὲν ἀπέκτεινε, χρήματα δὲ πολλὰ συλήσας 
εἷς ᾿Αντιόχειαν ἐπανέζευξε. ᾿ . E 

ἹΜετὰ δὲ δύο ἔτη αὖϑις elc “Ἱεροσόλυμα ἀνέβη Vírzloyoc 15 

Ὁ καὶ ἀπάτῃ κρατήσας τῆς πόλεως οὐδὲ τῶν εἰσδεξαμένων. αὐτὸν 
ἐφείσατο, ἀλλὰ καὶ τὸν ναὸν συλήσας καὶ τοὺς ἀποχρύφους ϑ8η.- 

" σαυροὺς ἀφελόμενος, τάς ve vouluovc ϑυσίας κωλύσας, καὶ τὴν 
πόλιν διαρπάσας, καὶ τοὺς μὲν τοῦ λαοῦ. κτείνας τοὺς δ᾽ αἰχμα- 
λώτους ἀπαγαγών, καὶ ἐμπρήσας τὰ τῆς πόλεως κάλλιστα, καὶ fO 
σύας ϑύσας ἂν τῷ ναῷ, τέλος καὶ τὰ τείχη καθεῖλε, καὶ τὴν. dv 
τῇ κάτω πόλει ἄκραν οἰκοδομήσας φρουρὰν ἸΠακεδόγων ἐν ταύτη 
κατέστησεν. ἠνάγκαζε δὲ καὶ τὸ πλῆϑὺς τοὺς ὕπ᾽ αὐτοῦ νομι- 


1 αὐτὸν Α. 


eique ir&tus, fratri eius minori tradiderat, nomine Omiae. nam cum 

Simon tres filios suscepisset, sacerdotium ad ees omnes pervenit. ἃς 

Iesus se Iasonem nominavit, Onias Menelaum. orto inter hos dissidio 

populi quoque secessione facta plures a lasone steterunt, caeteri ἃ Me- 

helno, cui et Tobiae liberi opem tulerunt. sed cum a maiori parte op- 

rimerentur, ad Antiochum. se contulerunt, et patriis institmiis desertás 

raecorum mores sunt amplexi, adscitoque utio pudendorum cir- 

cumcisionem velare studuerunt. ab horum igitur factione portis apertis 

urbe potitus Antiochus Epiphanes multis occisis magnaque pecunia.rapta 
Antiochiam rediit. | 2 

Biennio post denuo Antiochus Hierosolyma adscendit, et urbe 

⸗ dolo occupata ne iis quidem pepercit a quibas receptus fuerat; aed. οἱ 

templo spoliato et absconditis thesauris ablatis et legitimis satrificiis in- 

terdictis οἱ urbe direpta et populo partim caese partim capto et puicher- 

rima urbis parte incensa et porcis in templo immelatis tandem moenia 

quoque diruit; exstructaque arce inferioris urbis, et. Maoedonico prae- 

sidio imposito, populum coegit suos deos colere et circumcisione paerorum 


N 


ANNALIUM IV 19. 807 


ζομένους ϑεοὺς σέβεσθαι καὶ τὰ τέκνω et] περιτέμνειν, καὶ τοὺς 
βιαζομέναυς ταῦτα πράττειν κατέλιπεν. ὅτε καὶ Ἐλεάζαρ ὃ ἱερεὺς 
καὶ οἱ τούτου φοιτηταὶ οἱ ἸΠακκαβαῖοι δηλαδὴ σὺν τῇ σφετέρᾳ 
μητρὶ τῆς τῶν ϑείων νόμων. φυλακῆς ὑκερήϑλησαν. οἱ μὲν οὖν P T3205 

6 rfj Pix νικώμενοι τοῖς. ἐπιτεέξκαγμένοις ἐπείϑοντο, ὅσοι δὲ τὰς ψυ- 
χὰς ἐκύγχανον εὔγενεῖς, μὴ ὑπεέκοντες ταῖς παρανόμοις ἐπιταγαῖς, 

' πεκρῶς ὃν βασάνοις ἀπέϑνησκον ἢ ἔτε μικρὸν ἐμπνέοντες ἀνεστου- 
φυῦντο". τὰς δὲ γυναῖκας αὐτῶν καὶ τοὺς παῖδας οὗς περιέτεμνον 
ἐκ. τῶν' τραχήλων αὐτῶν ἐξαρτῶντες ἀπῆγχον οἱ τοῦ τυράννου 

10 ὑπηρέται. καὶ ei nov. βίθλος εδρέϑη. τῆς ᾿Εβραϊχῆς γραφῆς, a$- 
τήν τὲ ἠφάγιζον xol τοὺς ἔχοντας οἰχερῶς ἀπώλλυον. διὰ ταῦτα 

' οἱ Σαμαρεῖται οὐκέτι ἑαυτοὺς τῶν  Iovdaluv συγγενεῖς ὡμολόγουν, 
ὀλλὰ Σιδωνίους ὠνόμαζον ἑαυτούς, καὶ τὸ ἐν τῷ Γαριξὶν παρ᾽ B 
utroic ἱερὸν “Ελληνίου Ζεὸς προσηγόρευσαν. 

15 Ἦν δέ τις τότε ἱερεὺς ὀνόματι Ϊατταϑίας, υἱὸς ᾿Ἰωάννου 
τοῦ Συμεὼν τοῦ ᾿Ἡσαμωναίου, à ἦσαν υἱοὶ πέντε, ᾿Ιωάννης ὃ 
καλούμενος Γαδδής, Σίμων ὃ χληϑεὶς Θαϑής, ᾿Ιούδας ὃ καλού- 
μένος IMaxxzoflatoc , Ἐλεάζαρ ὃ λεγόμενος Αὔραν,, καὶ ᾿Ιωνάϑαν 
ὃ κεκλημένος 1dgqoóc. ἐλϑόντων οὖν εἷς τὴν κώμην αὐτῶν và» . 

40 βασιλικῶν καὶ ϑύειν κελευόντων xa9? “Ἕλληνας τὸν ἡϊατταϑίαν 
πρῶτον ὡς τῶν ἄλλων πρωτεύοντα, ἐχεῖνος ἀνένενεν. ὡς δ᾽ 
ἔϑυσεν ἕτερος, ζήλου πλησϑεὶς ὃ Marsa9loc σὺν τοῖς υἱέσι τὸν C 
ϑύσαντά:τε ἀπέχτεινε καὶ τὸν στρατηγὸν ᾿Απελλῆν, ὃς ϑύειν ἣν- 


12 ἑαυτὸν A. 17 Θαϑήρ] sic et ατϑῆς codices Iosephi. 
18 x«l add A. ἑωνάϑας A. 19 ᾿ἀπφοῦς Iosephus. 91 ὡς 
καὶ τῶν À. 22 ἕτερος &9ves A. 23 ἀπελλὴν A. 


abstinere, relictis ibi qui ad ista facienda cives vi compellerent. quo 
tempore Eleazarus sacerdos eiusque discipuli Maccabaei cum matre sua 
pro divinarum legum observantia certamina obierunt. atque ii qui vim 
sustinere non poterant, imperata faciebant; qui vero generosis praediti 
animis, iniquis edictis adversabantur, acerbis cruciatibus interibant aut 
semineces ih cruces agebantur: eorum vero uxores, pueris quos circum- 
cidissent de collis earum suspensis, tyrannici satellites laqueo praefoca- 
bant. quod sicubi librum Hebraicae scripturae invenissent, eum abole- 
bant, possessore miserabiliter interfecto. itaque Samaritani non iam se 
Iudaeorum cognatos profiteri, sed Sidonios sese nominaré, et Garisi- 
niam aedem Graecanici Iovis appellare. 

Erat tum sacerdos nomine Mattathias, filius Joannis, Symeonis 
nepos, Ásamonaei pronepos, quinque filiorum pater, Joannis cognomento 
Gaddis, Simonis 'Thathis, Tadae Maccabaei, Fleazari Aurae, [onathae 
Apphi. cum autem regii satellites in eornm vicum venissent et Matta- 
thiam primum ut aliorum principem ritu Graeco rem divinam facere 
inssissent, ipse cum filiis renuit, et alio qui sacrificarat et duce Apelle 


' 888 IOANNIS ZONARAE. 


ἄγχαζε » καὶ τὸν . βωμὸν καϑελὼν μετὰ «&v vid» ἐξώρμησεν. elg 
τὴν ἔρημον. πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι τούτους ζηλώσακεες. «μετὰ: τῶν 
γυναικῶν καὶ τῶν τέκνων ἔφυγον, εἰς τὴν ἔρημον καὶ “ἐν, σπηλαίοις 
διῆγον. οἱ τρῦ ᾿Αντιόχου δὲ. στρατηγοὶ δύναμιν. ἀϑροίσαντες 
ἐπῆλθον αὐτοῖς, καὶ προσβάλλουσιν ἐν σαββάτῳ, καὶ πολλοὺς ἐν δ 
τοῖς σπηλαίοις κατέφλεξαν οὐδὲ ἀμυνομένους διὰ τὸ τῆς ἡβέρες 
ἀργόν" οἱ δὲ διασωθέντες τῷ ἸΠατταϑίᾳ πιροσέϑεντο.. ὃ δὲ xol 
ἂν σαββάτοις αὐτοὺς παρήνει μάχεσϑαι,, ἵνα, μὴ ἀπόρως. αὐτοὺς 
διαφϑείρωσιν oí. πολέμιοι, ἐπιόντες κατὰ τὰ σάββατα. συνᾳγα- 
D γὼν οὖν δύναμιν à ὃ ἸΠατταϑίας. τούς. τε βωμοὺς καϑεῖλε καὶ τοὺς 10 
ἀσεβήσαντας. ἔχτεινε καὶ τοὺς μὴ περιτμηϑέντας τῶν παίδων ἐχέ- 
λευσε περιτέμνεσϑαι. , ἄρξας δὲ ἐπ᾽ ἐνιαυτὸν, καὶ νοσήσας τοῖς 
παισὶ τὸν αὐτοῦ ζῆλον μιμεῖσϑαι παρήνεσε καὶ. ὑπὲρ τῶν νόμων 
εἰ δεήσει ϑανεῖν καὶ ἀλλήλοις ὁμονοεῖν. | ταῦτα αὐτοῖς ἐντειλῴ- 
μενος ἐτελεύτησε. | 16 
. 90. Ti» δὲ τῶν. πραγμάτων προστασίαν ὃ παῖς αὐτοῦ 
᾿Ιούδας ὃ καὶ IMaxxafatoc περιεζώσατο., καὶ συναραμένων᾽ αὐτῷ 
τῶν τε συγγόνων καὶ ἄλλων τοὺς πολεμίους ix τῆς χώρας ἀπῴ- 
W I 141] σατο καὶ τοὺς παρανομήσαντας τῶν ὁμοφύλων ἐκόλασεν. MAnol- 
P I 206 λώνως δὲ ὃ τῆς Σαμαρείας στρατηγὸς κατὰ τοῦ ᾿Ιούδα σερατεύ- 20 
σας αὐτάς τε πίπτει καὶ πλεῖστοι τῶν σὺν αὐτῷ. ἅπερ ὃ "ἧς 
— Κιλικίὰς μωϑὼν στρατηγὸς ἐπῇλθε χατὰ τοῦ Maxxofaov, 
συμβαλὼν τρέπεται καὶ ϑνήσκει, οἱ δ᾽ ὑπ᾽ αὐτὸν ἔφυγον" κα 


8 σαββάτω A, 18 συγγενῶν Α. 
FowTEs. Cap. 30. loeephi Ant. 12 6 $4—9 $2. 


tyrannici edicti ministro per indignationem interfectis araque eversa in 
solitudinem contendit. quorum aemulatione alii quoque multi incitati cum 
uxoribus et liberis eodem profugientes in speluncis vitam egerunt. ve- 
rum Antiochi duces contractis copiis eos in sabbato aggressi multos in 
speluncis non repugnantes ob festi otium. combusserunt. qui cladi su- 
perfuerant ad Mattathiam confugerunt. is eos hortatus ut in sabbatis 
etiam pugnarent, ne ab hostibus occasionem festi captantibus im une 
caederentur , collectis viribus et aras evertit et nefariis sacris pollutos 
occidit et pueros circumcidi iussit. ita imperio per unum annum gesto, 
filios ad concordiam et sui aemulationem cohortatus, ut, si opus esset, 
pro lege nec mortem oppetere dubitarent, ex morbo decessit. 

20. Iudas illius , qui et Maccabaeus, rerum administratione 
suscepta, fratrum et aliorum ope hostibus Iudaea expulsis populares & 
quibus leges violatae erant suppliciis affecit, et Apollonium Samariae 
praetorem cum maxima exercitus parte cecidit, quo Ciliciae praetor 
cognito eum aggressus est, sed profligatus in fuga cum multis suorum 


4 | 


4 
4 f 
4 


.ANNALIOM- IV'/.20.. . 869 


διώξας δὲ δ᾽ Ἰούδας. πολλοὺς αὐτῶν ἀπέχτεινε. . διὰ ταῦτα τοίνων 
ὀργισθεὶς ὁ ᾿Αντίοχος dole. τῷ τῶν πραγμάτων αὐτοῦ ἐπιτρόπῳ 
καταστρέψασθαι τὴν ᾿Ιουδαίαν ἐκέλευσε καὶ τὸ ἔϑνος ἀνδραποδί-- 
. φᾶσϑαε xal κατασκάψαι τὴν ᾿Ἰερουσάλήμ: .. ὃ δὲ τρεῖς ἐπιλεξάμε- 
δνος στρατηγοὺς ἔπεμψε μετὰ βαρείας. δυνάμεως. ᾿Ιούδας δὲ τὸ 
πλῆϑος τῶν ἐναντίων ἰδὼν ink τὸν ϑεὰν 'ιτιϑέναε τὰς ἐλπίδας 
παρήνει τοῖς μετ᾽ αὐτοῦ. καὶ δεεπνήσας ἑσπέρας πυρά τε πολλὰ B 
ἂν τῷ στραϊοπέδῳ λιπών, διὰ τῆς νυχτὸς ὁδεύσας ἐπιτίϑεται τοῖς 
τοῦ "Ἀντιόχου. περὶ τὸν ὄρϑρον" καὶ πολλοὺς μὲν μαχόμενος ἀπέ- 
19 κτειγε, τοὺς δὲ λοιποὺς διώκων, ὡς ὑπὲρ τρῤισχιλίους πεσεῖν. καὶ 
μετὰ τὴν. ἧτταν τῶν ἐναντίων ἐπανελθὼν ὃ ᾿Ιούδας ἐσκύλευσε τὸ 
τούτων στρατόπεδον, καὶ λείαν πολλὴν πλοῦτόν τε λαβὼν. ἄφϑο- 
yov. εἷς τὴν οἰκείαν ὑπέστρεψε χαίρων. τῷ δ᾽ ἐπιόντε ἐνιαυτῷ 
στράτευμα πλεῖον ὃ «υσίας ἀϑροίσας ἐνέβαλεν εἰς τὴν ᾿Ιουδαίαν.- 
15 καὶ τοῖς προδρόμοις τούτου συμμίξας ὃ ᾿Ιούδας νικᾷ. διὸ τὴν ᾿ 
λοιπὴν δύναμιν ὃ «“Ἰυσίας. ἀναλαβὼν εἷς “Ἀντιόχειαν ἐπανέζευξο, 
καὶ. παρεσχευάζετο μετὰ μείζονος στρατιᾶς εἷς τὴν ᾿Ιονδαίαν ἐμτ 
βαλεῖν. ᾿ὃ ya μὴ» ^ Iovdoc εἷς “Ἱεροσόλυμια ἀναβὰς ὥστε τὰν ναὸν C 
ἐκκαϑᾶραι; καὶ ἔρημον αὐτὸν εὑρηκὼς καὶ ἕν τισι καταπεπρη- 
δοσμένον, ἐϑρήνησες. καϑάρας δὲ αὐτὸν. σχεύη καινὰ εἰσεκόμισε 
λυχνίαν, τράπεζαν. βωμὸν χρύσεα καὶ ϑυσιαστήριον καινὸν ix M- 
Sw» οὐ σιδήρῳ τεεμημένων' ἀνῳχοδόμησεν, ἐϑυμίασέ τε καὶ ὧλο- 
καύτωσε xai ἄρτους ἐπὶ τὴν τράπεζαν ἔϑηκε. γέγονε δὲ ταῦτα 
πατὰ τὴν ἡμέραν xaO? ἣν ὃ ναὸς ἐμιάνϑη καὶ ἢ θρησκεία ἐβεβη- 


1 ἔκτεινε "RN 4 καταχόψαι À. 22 τετμημένων À, τε- 
τμημένον PW. ὁλοκαύεωσε Α. 


cecidit, quamobrem iratus Antiochus Lysiae suarum rerum curatori ius- 
sit ut Iudaeam subigat, Hierosolyma evertat et gentem sub corona ven- 
dat. is cum tres duces cum ingentibus copiis misisset, ludas hostium 
multitudine conspecta suos milites fiduciam in deo collocare iussit; et 
vesperi cenatus, crebris pyris in castris accensis nocturnoque itinere 
facto, circa diluculum hostes adortus in pugna et fuga ultra tria milia 
interfecit. a caede hostium reversus castra diripuit, et opima praeda 
magnisque opibus partis laetus domum se recipit. sequenti anno Lysias 
pluribus copiis accitis in Iudaeam impressionem fecit; quarum praecur- 
soribus a luda superatis reliquum exercitum Antiechiem reduxit, ut cum 
maiori numero Iudaeam repeteret. ludas autem ad repurgandum templum 
Hierosolyma profectus, cum id desertum et alicubi crematum repperis- 
set, flevit, eoque rep to vasa nova aurea intulit, candelabra mensam 
sram;.et novum sacrarium ex lapidibus ferro non excisis exstruxit, suf- - 
füt, holocausta obtulit, panes in mensa apposuit, haec eodem die facta 
sunt quo templum pollutum fuerat et cultus profanatus, triennio elapso, 
Zonarae Annales. 24 


510 .  YOANNIS; ZONA&RAE 


λώϑη, τριῶν παρελϑάχντων ἐκιαὐτῶν, κατὰ τὴν τοῦ “ων ὴλ πρόρ- 

Quom -πρὸ τδιρακοσίων.. καὶ ὀκτὼ "γενομάνην ἐτῶν. καὶ. ἔκτοξα 
ἑορτάζουσιν οἱ "lovédéos τὴν νἀνάκτησιν.. τῆς ϑρησχείας, φῶτα 
καλοῦντες αὐτήν. .. τειχίσας 88 τὴν πόλεν φύλακας ἐγκατέστησεν. 

D ὧς δὲτὰ πέριξ ἔϑκμη πολλοὺς τῶν» Ἰοαδαίων διέφϑεῖρεν, ἐνεδρεύοντα 5 
διὰ βασκανέαν; πολέμοις. αὐτοὺς à Ιούδας ἠμύνετο καὶ ἀνέστελλεν. 

uns fO δ᾽, Ἀντίοχος. μαϑὼν πόλιν. εἶναι ἐν τῇ Περσίδι πλούτῳ 
χομῶσαν ᾿Ελυμαϊδὰ ὠνομααμένην, xal ἱερὸν. «Ἀρτέμιδος. ἐν αὐτῇ 
πλῆρες ἀναθημάτων» πολυτελῶν... ὥρμησοὶ ἐπ᾿. αὐτὴν καὶ ἐπολεόρ- 

. xen αποχρουσϑεὶς δὲ παρὰ «τῶν ἐν τῇ πόλει. ἐπεξελθόντων φεύ- M 
yo» ἧκεν. εἷς Βαβυλῶμα καὶ τῆς 'σερατιᾶς πλείστους ἀπέβάλεν. 
ἀλλοῦντε. dà διὰ τοῦτο τῷ Ἀντιόχῳ, ἀγγέλλεταε: υἡ τῶν. στρατηγῶν 
ἧττα 5j ὑπὸ ᾿Σουδαίῳν. καὶ ταῦ ἀλγήματος “πραοστεϑέντος iwó- 
σησε" καὶ γνοὺς ὡς ἀποβαύσεται τοὺς ὕπ᾽ ᾿αὐτὸν συνεχάλεσε, xoi 

. 9 1 801 πάσχει» οὕτως εἶπεν 031 τὸ τῶν Ἰουδαίων ἔϑνος ἐχάχωσε καὶ ἐσύ- Y 

λῆσε. τὸν. ναόν... ταῦτα λέγων ἐξέπνευσε, Φίλιππον. τῶν φίλων 
Eva καταλιπὼν. τῆς βασιλείας, ἐπίτροπον, καὶ δοὺς αὐτῷ τὸ διά 
E δημα καὶ τὸν δαχτύλιον.. Vra TuUra κομίσῃ τῷ; υἱῷ — 
ὃ 'δὲ μυσίασ ϑακόντα.: μειϑὼν τὸν' eraloyoy , τὸν. ἐκδίνου υἱὸν 
ἀπέδειξε )ϑϑασιλέα, χαλέσας Εὐπάδορα..". φ 
o5 91..2 Gi 9* ὃν τῇ ἄχρᾳ τῶν -εροσολύμων MBloxsdósec ἐκά- 
xov⸗ τοὺς ᾿Ιουδαίουρ ἀνιόντας εἰς τὸ. ἑερὸν ἐπὶ. τῷ ϑὅσαι.. διὸ 


. 3 prin ns καὶ om A. E «t om L | 6 ἀνέστειλεν A. 13 ἀνα)- 
γέλλεται m 


Foxrus. Cap. 21. losephi Ant. 12 9 ς ὃ -- 10 $5. 


secundum Danielis oraculum annis ante 408 editum. ' ab: eo tempore 
festum agunt Iudaei instauratae religionis, quod lumina vocant. prae- 
terea urbem moenibus circumdedit et praesidio. muniit, 'et.cum finitimae 
gentes ex invidia multos ludaeos per msidias caederoàt, eas eas ludas bel- 
lis ulciscebatur ac reprimebat, — . 

- Antiochus cum audivisset urbem in Persia esse Eliymaidem opibus 
abundantem, et fenum in ea Dianae pretiosis donariis refertum , contra 
eam proficiscitur. sed a civibus in aciem egresiis ab. obsidione repulsus 
fuga se Babylonem recepit, plurimis militibus amissis. eam cladem do- 
lenti ut sui duces etiam a Iudaeis vieti essent nuntiatur: unde maerore 
aucto in merbum incidit. ex quo cwm sibi moriendum esse videret, suis 
ministris convocatis id sibi accidere dixit ob geritem Iudaicam infestatam 
et templum spoliatnm. his dictis exspiravit, regni curatore relicto Phi- 
lippo po quodam ex amicis, cui anulum. et diadema fille sue Antioche ap- 

rtanda dedit. de cuiws obitu Lysias certior redditus au⸗ eius regem 

eclaravit Eupatoris nomine indito. — 
21. Macedonibus qui Hierosolymis i lesidio relicti erant Ia- 
daeos qui in templum sacrificandi ergo. —8* bant infestentibus, Iudas 


 ANNALIEM IV 31. 971 
ἐξελεῖν ἔσπευδὲ τὴν φρουρὰν ὃ ᾿Ιούδας xal καρτερῶς ἐπολιόρκει 
αὐτήν. ὃ μαϑὼν 6 παῖς Zrrloxog ὠῤγίαϑη ,; καὶ μετὰ μεγάλης B 
δυνάμεως ἐξώρμησε κατὰ τῆς Ἰουδαίας καὶ Ἱερουσαλήμ. ᾿Ιούδας 
δὲ ἀπαντήσας αὐτῷ, τῶν προδρόμων rti ἑξακοσίους ἀναιρεῖ, 

6 καὶ ᾿Ελεάζαρ ὃ τοῦ ᾿Ιοὐδὰ ὁμαίμων ὃ xal «Αὔραν καλούμενος, τῶν 
ἐλεφάντων vióy ὑψηλάκατον ἰδὼν ὡπλισμένον ϑώραξι βασιλικοῖς, 
xal οἰηϑεὶς αὐτῷ ἐποχεῖσθαι τὸν βασιλέα, μετὰ σφοδρᾶς δρμῆς 
ἐπῆλϑεν αὐτῷ., καὶ ὑπὰ τὴν γαστέρα. τοῦ ϑηρίου γενόμενος ἔπλη- 
ξεν. αὐτὸν xal ἀπέκτεινεν. ὃ δ᾽ ἐπικατασεισϑεὶς τῷ ᾿Ἐλεαζάρῳ 

10 καὶ πιέσὰς. abt» τῷ. βάρει τοῦ σώματος ἔφϑειρεν. δρῶν δὲ τὴν W I 148 
τῶν πολεμέων ἰσχὺν ὁ "Ἰούδας εἷς “Ἱεροσόλυμα ἐπανῆλϑε καὶ πρὸς 
πολιορκίαν παρεσχενάζετο.. “Αντίοχος δὲ εἰς ᾿Ιεροσόλυμα ἐλϑὼν C 
ἐπολιόρκεε. τὸ. ἱερόν, καρτερῶς τῶν ἔνδον ἀμυνομένων. ἀλλὰ 
τροφῆς. ἐπιλιτούσης αὐτοῖς πολλοὶ. ἀπεδίδρασκον. τοῦ «μέντοι Du. 

Δδλέππου, &» ἐπέέροπον τῆς βασιλείοις ϑνήσμων ὃ ᾿Αντίοχος. εἴασε, 
σφετεριζομένου τὴν βασιλὲέᾳν, Avolug ὃ σερατηγὸς καὶ ᾿ἀντίοχος 
γνόντες τοῦτο, τοῖς πολιορκόυμένοις ἐσπείσαντο ὥστε αὐτοὺς τοῖς 
παξρῃύοις κεχρῆσϑαι νόμοις, εἰσδεχϑ εὶς οὖν εἷς τὴν. πόλιν "ντνίο- 
gos καὶ ἰδὼν τὸν ναὺν. ὀχυρώτατον; τοὺς ὅρκους  ἤἠϑέτησε καὶ τὸ". 

40 veiyoc stórégxce* καὶ οὕτως ὑπέστρεψε , xal τὸν ἀρχιερέα νέαν ᾿ 
ἐπαγόμενος, ὃς καὶ Ἰενέλαος ἐκπωλεῖτο, ὡς "πείσαντα. τὸν πατέρα ! 
αὐτόῦ τοὺς Ἰουδαίους fuxiggOusmapafijvos: vd ἔϑη τὰ πάτρια, uui 


6 διπλισμένον ἝΝ 19 ἔφϑειρεν Mæiivev A. | 13 τὸ ἕερόν 
A Iosephus, αὐτὴν PW, 18 εἰς τὴν πόλιν͵ εἰς αὐτὸ (τὸ ἱερὸν) 
Iosephus. 


4ollendi :preesidii cmpidus castellum: fortiter oppugnabst. eo puer Ántio- 
chus nuntiato (iratus ingentes copiis contra Iudaeam et Hierosolyma 
ducit. cui Iudas obviam profeotus ex propugnatoribus ad 600 occidit. 
Kleazarus vero:cognemento Auran, Iudae frater, in altissimum elephan- 
£um regiis thoracibus armatum, ratus ei regem insidere, magno impetu 
invectus, belluae ventrem subiit, eiusque interfectae ruina oppressus 
et ipse interiit. ludas autem viribus hostium visis Hierosolyma rediit, 
ad tolerandam obsidionem se paraturus. Antiocho igitur templum oppu- 
quante; et defensoribus hostem strenue propuisantibus, ob commeatus 
anopiam mult.diffugiebant. sed cum Lysias dux et Antiochus intellexis- 
sént Philippum, quem moriens Antiochus regni curatorem reliquerat, 
imperium ibi vindicare, iis condicionibus cum obsessis pepigerunt ut eis 
patriis legibus uti liceret. Antiochus vero in urbem receptus cum: tem- 
plum munitissimum esse vidisset, spreto iureiurando muros diruit, et sic 
mewersus est, abducto etiam Onia pontifice, qui et Menelaus dicebatur, 
quippe qui patri suo cogendi Indaeos ad patria instituta violanda auctor 


812 IOANNIS ZONARAE 


D πολλῶν κακῶν γενόμενον αἴτιον. ὃν καὶ πέμψας εἷς Βέρροιαν τῆς 
Συρίας διέφϑειρεν, ἔτη δέκα τῆς ἀρχιερωσύνης κρατήσαντα, γε-- 
γονότα δὲ ἀσεβῆ. ἀρχιερεὺς δὲ γέγονεν ἄλκιμος, ὃς καὶ Ἰωακεὶμ 
ἐχαλεῖτο. ὃ δ᾽ ᾿Αντίοχος πολεμήσας πρὸς Φίδιππον καὶ χειρωσά-- 
μένος αὐτὸν ἔκτεινεν. ἰδὼν. δὲ ὃ τοῦ ἀρχιερέως Σίμωνος τοῦ δι-- 5 
καίου υἱὸς "Ovlac, ὃν παιδίον ὃ πατὴρ τελευτῶν, ὡς εἴρηται, 
καταλέλοιπεν, ὅτι τὴν ἀρχιερωσύνην ““λκίμῳ δέδωκεν ὃ ᾿Αντίοχος, 
μὴ τῷ γένει τῷ τῶν ἀρχιερέων προσήχοντι, φεύγει πρὸς ἤτολε- 

P I 208 μαῖον εἰς “ἴγυπτον" καὶ τιμηϑεὶς λαμβάνει τόπον ἐν τῷ ᾿Ἡλιου-- 
πολίτῃ νομῷ, καὶ ἱερὸν ἐκεῖ ὠκοδόμησε τῷ ἐν “Ἱεροσολύμοις πα- 10 
ρεμφερές. | | 

Δημήτριος δὲ φυγὼν ἐκ Ῥώμης ὃ Σελεύκου υἱός, xal καταν- 
τήσας τῆς Συρίας εἰς Τρίπολιν, τόν τε “Ἀντίοχον καὶ τὸν “υσίαν 
συλλαβὼν καὶ ἄμφω διέφϑειρεν, ἐπὶ δύο ἐνιαυτοὺς τοῦ “Ἀντιόχου 
βασιλεύσαντος. τούτῳ τῷ “4ημητρίῳ ὃ ἀρχιερεὺς "ἄλκιμος προ- 15 
σελϑών, καὶ τῶν Ἰουδαίων πολλοὶ φυγάδες καὶ πονηροί, κατηγό- 
ρουν Ἰούδα τοῦ Maxxaflalov- καὶ τοῦ ἔϑνους παντὸς ὡς τοὺς a$- 
τοῦ φίλους ἀπεκτονότων. ὃ δὲ παροξυνϑεὶς πέμπει Βακχίδην 

Β αὐτῷ οἰκειότατον μετὰ μεγίστης δυνάμεως, ἐντειλάμενος αὐτῷ 

— κεεῖναι καὶ τὸν ᾿Ιούδαν καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ. ὃς εἰς τὴν "Tovdaluy 9 

᾿ λλθὼν ἔπεμψε πρὸς τὸν ᾿Ιούδαν καὶ τοὺς αὐτοῦ ἀδελφούς, ἐπὶ 

. εἰρήνην αὐτοὺς καλῶν. oi δὲ odx ἐπίστευσαν αὐτῷ. τινὲς δὲ 


5 Σίμωνος τοῦ δικαίου om Α. 8 τῶν ἀρχιερέων Α Iosephus 
9 18 ἀπεκταινόντων Α. 


ἀρχιερατικῷ PW. ἡλιουπολέτου À. 
4] ἀνελθὼν A. | 


fuisset multisque malis causam praebuisset. quem Berrhoeam missum 
denique sustulit, hominem impium, cum aanos decem sacerdotio functms 
esset. pontificem vero designavit Áleimum, qui et loachimus dicebatur. 
Philippum quoque superatum et captum occidit. caeterum Onias Simo- 
nis iusti filius, quem pater moriens, ut dictum est, puerum reliquerat, 
cum Antiochus pontificatum Alcimo a familia pontificum alieno dedisset, 
in Aegyptum confugit, atque ἃ Ptolemaeo honorifice susceptus, loco im 
Filiopolitana praefectura capto, templum instar Hierosolymitani con- 


Demetrius porro Seleuci filius cum Roma in Syriae-Tripolim pre- 
fugisset, Antiochum et Lysiam comprehensos occidit sécnado anno regni 
Antiochi. apud hunc Demetrium Alcimus pontifex et Iudaeorum 
atque improbissimi quique Iudam Maccabaeum et totam gentem de in- 
terfectis regis amicis accusarunt.- qua criminatione irritatus Bacchidem 
inümum amicum cum maximis copiis misit, mandavitque ut Iudam et 
suos occideret, is in Iudaeam profectus Iudam et fratres eius ad pacem 
provocavit. aed illis. fidem ei non habentibus quidam plebeii homines 


ANNALIUM IV 21. . 818 


τῶν τοῦ δήμου λαβόντες Boxovc παρὰ Baxyldov προσῆλθον αὐτῷ" 
ὃς τῶν ὅρχων καταφρονήσας ἑξήκοντα τούτων ἀπέκτεινε καὶ οὕτω 
τῶν λοιπῶν τὴν δρμὴν τοῦ αὐτῷ προσιέναι ἀνέκοψε. τοῖς δ᾽ dy 
τῇ χώρᾳ πᾶσι προσέταξεν ὑπακούειν τοῦ ἀρχιερέως ZAxiuov. καὶ 
δταῦτα διαπραξάμενος εἷς “Ἀντιόχειαν ἐπανῆλϑε. "Ἄλκιμος δὲ πρὸς 
χάριν ὁμιλῶν ἑκάστῳ, καὶ πάντας ὑποποιούμενος, ταχὺ πολλὴν 
συνέλεξε δύναμιν, ὧν οἱ πλείους ἐκ τῶν φυγάδων ἦσαν καὶ ἀσε- 
fév, δι᾽ ὧν τοὺς τὰ ᾿Ιούδα φρονοῦντας ἐχτίννυε" καὶ Ἰούδας δ᾽ C 
ἑτέρωϑεν τοὺς τὰ ““λκίμου πράττοντας διέφϑειρεν" ὃ δὲ τὸν 4η- 
Ἰομήτριον κατὰ τοῦ Ἰούδα ἠρέϑιζε. πέμπει τοίνυν αὖϑις ὃ βασι- 
λεὺς Νικάνωρα μετὰ μεγίστης χειρός, ἐντειλάμενος τοῦ ἔϑνους 
μὴ φείσασθαι. κἀκεῖνος ἀπελϑὼν δόλῳ κατασχεῖν ἐπεχείρησε τὸν 
Ἰούδαν, xal πρὸς εἰρήνην προεκαλεῖτο αὐτόν" ὃ δὲ πίστεις δοὺς 
καὶ λαβὼν τὸν Νικάνωρα μετὰ τῆς δυνάμεως εἰσεδέξατος. καὶ 
16 ἀσπασάμενος αὐτὸν ὃ Νικάνωρ καὶ προσομιλῶν σημεῖον τοῖς ἕαυ-- 
τοῦ δέδωχε συλλαβεῖν τὸν Ἰούδαν. γνοὺς δὲ τὴν ἐπιβουλὴν ὃ 
ἀνὴρ πρὸς τοὺς ᾿Ιουδαίους ἐκπηδήσας ἐξέφυγε. γνωσϑείσης δὲ 
τῆς ἐνέδρας φανερὰν μάχην συνεχρότησεν ὃ Νικάνωρ, καὶ νενέ- Ὁ 
χκῆχκεν. ἐντεῦϑεν ᾿Ιούδας εἷς τὴν τῶν “Ἰεροσολύμων ἀκρόπολιν 
“δοκατέφυγε. Νινάνωρ δὲ ἠπείλησε τῷ λαῷ, εἰ μὴ παραδῴη αὐτῷ 
τὸν ᾿Ιούδαν, καταβαλεῖν τὸν ναόν. ὃ δὲ ᾿Ιούδας τοῖς μετ᾽ αὐτοῦ 
χιλίοις οὖσε διαλεχϑεὶς παρώρμησε σφᾶς elg ἀλκήν, καὶ συμβα- - 


4 πάση Α. 5 διαταξάμενος A. 9 διέφϑειρε πράττοντας À. 
11 sq. —— et Νικάνωρος] sic libri. 14 εἧς om A. 
17 ᾿Ιονϑαίους ] ἐδέουρ losephus. 20 κατέφενγε Α. 


iureiurando accepto ad illum transfugerunt: qui spreta religione sera- 
ginta eorum interfectis caeteros a transfugio deterruit; et iis qui regio- 
nem incolebant Alcimo pontifici parere iussis Antiochiam rediit. Alcimus 
vero singulos blande alloquendo et omnibns sibi conciliatis celeriter 
^ magnum exercitum exsulum maiori ex parte et impiorum hominum con- 
traxit, quibus ad Iudae studiosos trucidandos utebatur. quod exemplum 
cum Iudas in adversam factionem retorqueret, Alcimus Demetrium per- 
pulit ut Nicanorem cum ingentibus copiis contra Iudam mitteret, man- 
daretque ne genti parceret. is in Iudaeam profectus Iudam per speciem 
pacificationis dolo capere instituit. a quo fide data acceptaque cum 
copiis in urbem receptus inter salutandum et colloquendum signum dat 
suis ut virum comprehendant. δὲ ille insidiis animadversis ad ludaeos 
prosiliens effugit. Nicanor igitur eo conatu frustratus iam aperto Marte 
rem gerens superior factus, Iuda in arcem Hierosolymitanam compulso, 
minatur populo, ni illum dedant, se templum eversurum. ludas vero 
suos mile viros ad rem fortiter gerendam cohortatus impetum in hostes 


814 IOANNIS ZONARAE 


Adv τοῖς πολεμίοις ἐνίκησε, πολλῶν πεσόντων καὶ αὐτοῦ τοῦ INi- 
κάνωρος" oi δὲ λοιποὶ ἔφευγον, xul πάντες ἐφϑάρησαν καταλαμι-- 
βανόμενοι. καὶ οὕτω. πρὸς ὀλίγον ᾿Ϊουδαῖοι ἐκ τῶν πολέμων ἀνε-- 
παΐσαντο. ΝΈΕΣ ᾿ ΕΝ 
wI149 ^ 22. Τοῦ δὲ ἀρχιερέως Ἀλχίμου τοῦ xal ᾿Ἰωακεὶμ ϑεη- ὁ 
λάτῳ βληϑέντος πληγῇ καὶ οὕτω τὴν ζωὴν ἀπορρήξαντος μετὰ 
ἔτῃ τέσσαρα τοῦ ἀρχιερατεῦσαι, τῷ ᾿Ιούδᾳ τὴν ἀρχιερωσύνην 
P I 209 ἀπένειμεν ὃ λαός. ᾿ἀχούσας δὲ ὃ ᾿Ιούδας μέγα δύνασϑαι τοὺς 
“Ῥωμαίους, καὶ χειρώσασθαι Γαλάτας καὶ Ἴβηρας καὶ Καρχηδο- 
γίους καὶ «Αίβυας καὶ, τὴν “Ἑλλάδα πᾶσαν καὶ τοὺς βασιλεῖς Περ-- 10 
σέα καὶ (Φίλιππον xui Avrtloxov, ἔπεμψε φιχίαν αἰτῶν, xal An- 
μητρίῳ γράψαι ἠξίου μὴ πολεμεῖν ᾿Ιουδωίοις. ἡ «δὲ σύγχλητος 
καὶ φιλίαν ὡμολόγησε καὶ συμμαχεῖν. Ἰουδαίοις κατένευσε, — n- 
μήτριος δὲ τὸν ϑάνωτον μαϑὼν τοῦ Νικάνωρος καὶ τῆς στρατιᾶς 
τὴν ἀπώλειών, πάλιν τὸν Βαχχίδην ἀπέσέειλεν: ὁ 02 πρὸς τὸν 1 
᾿Ιούδαν ἠπείγετο, ἐστρατοπεδευκύτα ἔν τινε κώμῃ μετὰ χιλίων. 
B οὗ τὸ μετὰ Βακχίδου δείσαντὲς' στράτευμα, συνεβούλευον αὐτῷ 
ἀναχωρεῖν καὶ σώζεσϑαι. ὡς δ᾽ ἐχεῖνος “μὴ τοῦτο" εἶπεν “ἴδοι 
γινόμενον ἥλιος, ὥστε μὲ νῶτα δοῦναι τοῖς ἐναντίοις ^ πολλοὶ 
τῶν μετ᾽ αὐτοῦ ἔφυγον. ἀυμβαλὼν δὲ τῷ Βακχίδῃ μέχρε πολ- 3 
Ao) ἀγχομάλωςσ ἐμάχετα, ᾿πεῤὶ δέ ye δυσμὰς ἐπιβρίσας μετὰ τῶν 
^ εὐψυχοτάτων ἐν τῷ δεξιῷ κέρατι, ὅπου καὶ ὃ Βαχχίδης ἦν, τὴν 
φάλαγγα διασπᾷ καὶ ἐτρέψατο εἰς φυγήν. ἐπελθόντες δ᾽ οἵ κατὰ 


9 πολεμέων Α. T ἀρχιεροσύνην PW. 8 Balterum ó add A. 
| FoxwTBs. Cap. 22. losephi 4wi. 12 10$86—13 1$6. 


facit, multos caedit et inter alios ipsum quoque Nicanorem: reliqui in 
fuga omnes cadunt. sic ludaeis aliquantisper a bellis quies parta.est. 
229. Pontifice Alcimo sive loachimo ex plaga divinitns immissa 
post quartum sacerdotii annum mortuo populus Iudae pontificatum de- 
crevit. qui cum audisset magnam esse Romanorum potentiam, eosque 
subegisse Galatas Hispanos Carthaginenses Libyam, totam Graeciam, 
et Perseum Philippum atque Antiochum reges, legatos societatis peten- 
dae causa misit, rogavitque ut Demetrio scriberent ne Iudaeis bellum 
inferret. ac Romani quidem et amicitiam et societatem Iudaeis promi- 
serunt: Demetrius autem morte Nicanoris et internecióne exercitus co- 
gnita demuo Bacchidem misit. qui cum ad Iudam properaret in quodam 
vico cum suis mile viris castra metatum, jii metu copiarum illius Iudae 
recedendi et salutis quaerendae auctores fuerunt. ipse vero dixit "absit 
ut so] videat me tergum dare hostibus." οἱ quamvis multi e suis pro- 
fugissent, tamen diu aequo Marte cum hoste certavit;.et circa solis oc- 
casum cum audacissimis impetu in cornu dextrum facto, in quo et Bac- 
chides erat, phalangem disiectam in fugam compulit, qui autem in si- 


2ANNALIUM JV 29. 816 


πὸ εὐώνυμον ἐκύλλωσᾳαν aov ᾿Ἰούδανι, ὃ δὲ στὰς ἐμάχετο μετὰ 
τῶν ἀὺν αὑτῷ, «κἀὶ πολλοὺς. χεείμας τέλος καὶ αὐτὸς ἔπεσεν ". οὗ 
πεσόντος οἱ σὺν αὐτῷ ἔφαγον». ἐπὶ αὐτόν. δ᾽ ἔτος τῇ ἀρχιέρω- 
ὑύνῃ ἐμπρέψας» καὶ γενναῖος "ἀνὴρ. γεγονώς, καὶ ὑπὲρ, τῆς ἐλευ- 
ὅ ϑερίας τοῦ ἔϑνους πάντα xal dgscaa καὶ παϑεῖν ἕζοιμος γεγονώς, 
ἀπκέϑανει. Ὁ 00 2 o oos W o 
-^« Θαγόντορ id^. ἐκεώου,. τοῖς ἀσεβήσααι τῶν  Jovdalo» καὶ 
παραβεβηκόσι. τὰ πάτρια τὴν τῆς χώρας ἐπιρέλειαν ὃ Βακχίδης 
ἀνἔϑετο. οἱ δὲ παντοίως τοὺς ὁμοφύλουρ. ἐκάχουν, καὶ. τοὺς 
16 Iosda ὁμόφρονας συλλαμβάνοντες τῷ Βακχχίδῃ προσῆγον, καὶ 
ὃς αἰκίζων αὐτοὺς πρότερον εἶτα διέφϑειρεν. οἱ δέ ye περίλοιποε 
τῶν ἑταίρων ᾿Ιούδα ᾿Ιωνάϑην τὸν ἀδελφὸν. ἐκείνου πείσαντες τῶν 
᾿Ιουδαίων. ἀποδεικνύουσε στρατηγόν. καὶ ὃ Βαχχίδης ἀποκτεῖναι D 
δόλῳ τὸν ᾿Ιωνάϑην ἐζήτει" ὃ δὲ μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ Σίμωνος καὶ 
15 τῶν ἑταίρων εἰς ἔρήμον ἔφυγε. καὶ in^ αὐτοὺς 0 Βακχίδης wo- 
μήκει" ὃ δ᾽ ᾿Ιωνάϑης τὸν ἀδελφὸν ᾿Ιωάννην πρὸς τοὺς Ναβα-. 
ταίοὺς Ἤραβας ἔπεμψεν (ἤσων χὰρ φίλοι) παραϑηαόμενον αὐτοῖς 
τὴν ἀποσχευήν. | ἀπιόντα. δὲ «τοῦτον. οἱ Μμαραίου παῖδες λοχή- 
σαντες κεείνουσι σὺν τοῖς. ἑπομένοις, καὶ τὰ. κομιζόμενα διηρπά- 
90xaíi Βαχχίδης δὲ ἐν σαββάτῳ τῷ ᾿Ιωνάϑαν ἐπῆλθεν ὡς τάχα 
δεὰ τὸν νόμον μὴ ᾿μαχουμέψῳ. ὃ δὲ περὶ ψυχῶν εἶναι φήσας φὸν 
κίνδυνον, ἀντέτάξατο, καὶ πολλοὺς ἀποκτείνας xal κατὰ Βωιχί- B I 310 


11 δέ ye] γοῦν ΑΓ 18 παρασκευήν Α. ᾿ ἀμαραέου W, 

Αμαρεέίου P. 19 κομιξόμενα Α,, νομιξόμενα PW. . 20 τῷ 

| ἐῳνάϑαν ἐπῆλθεν A, τῷ ἰωνάθϑα ἐπῆλθεν codex Ducangii, τὸν 

. Ἰωνάϑαν ἐξήτει καὶ ἐπῆλθεν αὐτῷ PW, 21 μαχουμένω A, 
μαχομένῳ PW losephus. 


nistro cornu erant, Iudam circumvenerunt. qui dum pugnam cum suis 
ciet, multis: caesis tandem et ipse cadit. - post ducis interitum milites 
quoque fugerunt. obiit tertio pontificatus praeclare gesti anno, cum se 
virum fortem 'praestitisset, pro libertate patriae quidvis ét facere et 
ti paratus. . ΄ εν 

Post illins interitum Iudaeis impiis. et patriarum legum violatori- 
bus Bacchides provincime administrationem mandavit. qui populares 
snos variis modis afflixére, et &udae amicos comprehensos ad Bacchidem 
addüxerunt; quos ille péius exeruciatos necavit. | sed cum reliquiae ami- 
corum Iudae fratri eius Lonathae :persuasissent ut Iudaeorum. dux esse 
vellet, Bacchides insidias ei tetendit, et cum sociis in desertum: profu- 
gum persequi maturavit. lohathas vero fritrem loarinem ad Nabataeos 
Arabes amicos, ut impedimenta illorum fidei crederet, misit: quem una 
eum comitibus Amarsaei liberi in itinere sarcinis difeptis per insidias 
occiderunt. Baochides vero: cum lonatham sabbato invaderet, ratus 
propter festum non pugnaturum, deceptus est. nam cum salutem civium 
agi diceret, acie instructa , multis. oocisis, stricto ense impetum in Bac- 


8176 | | IOANNIS ZONARAE 


δου δρμήσας ὡς πλήξων αὗτόν, καὶ ἀποτυχών; εἷς τὸν ποταμὸν 
ἥλατο μετὰ τῶν ἑταίρων καὶ διενήξατο. καὶ ὃ Βακχίδης εἷς τὴν 
ἐν “Ἱεροσολύμοις ἄκραν ὑπέσερεψε, καὶ τῶν, πρώτων τῆς Ιουδαίας 
παῖδας ὁμήρους λαβὼν εἷς τὴν ἄχραν. ἐνέχλεισεν. ᾿Ιωνάϑη δ᾽ 
ἐμέλησε τὸν φόνον τιμωρῆσαι τοῦ ἀδελφοῦ ᾿Ιωάννου.. γάμον δὲ δ 
τῶκ τοῦ ᾿Δμαραίου παίδων τελούντων, καὶ ἐκ πόλεως εἷς ἑτέραν 
τὸν νυμφίον καὶ τὴν νύμφην ἀγόντων μετὰ πολυτελοῦς προπομ-- 
πῆς, ἐνεδρεύσας ἐκεῖνος ἐν ὄρει μετὰ τῶν περὶ αὐτὸν ἐπιτίϑεεαε, 
τοῖς ἐν τῇ πομπῇ, καὶ διέφϑειρεν ἅπαντας,. καὶ ἃ ἔφερον dujo- 
πασε- ξύμπαντα. διῆγον δ᾽ ᾿Ιωνάϑης καὶ Σίμων μετὰ τῶν περὶ 10 
αὐτοὺς εἰς τὰ ἕλη τοῦ ποταμοῦ. Ἐαχχίδης δὲ φρουρὰν εἷς ' Iov- 
B ϑαίαν καταλιπὼν πρὸς τὸν Ζ“ημήτριον ἐπανῆλθεν. ἠρεμοῦντος 
δ᾽ ἔχτοτε τοῦ ἔϑνους ἐπ᾿ ἔτη δύο, ᾿Ιωνάϑης καὶ ol περὶ αὐτὸν 
σὺν ἀδείᾳ ἐν τῇ χώρᾳ διέτριβον. οἷ οὖν ἀσεβήσαντες ᾿Ιουδαῖοι 
πρὸς τὸν βασιλέα “ημήτριον πέμπουσι, δηλοῦντες ἀπόνως τὸν 16 
W I 160 ᾿Ιωνάϑην, εἰ πεμφϑείη τις ἐπ᾿ αὐτόν, συλληφϑήσεσϑαι. καὶ 
᾿ς πέμπει τὸν Βακχίδην ὁ βασιλεύς. ὁ δὲ εἰς τὴν ᾿Ιουδαίαν ἐλϑὼν 
καὶ συλλαβέσϑαι τὸν "Ἰωνάϑαν καίτοι: σπουδάσας οὐχ οἷός τε ὦν, 
πεντήκοντα ἐχ τῶν περὶ ᾿Ιωνάϑαν τῷ βασιλεῖ τὴν ἀναφορὰν ποιη- 
σάντων τοὺς προχρίτους ὧς ψευσαμένους ἀπέκτεινεν. "Ἰωνάϑης 30 
δὲ καὶ Σίμων καὶ οἱ περὶ αὐτοὺς εἷς τὴν ἔρημον ἀνεχώρησαν, 
ος ἔνϑα πύργους οἰκοδομήσας προσέμενξδ. καὶ ὃ Βαχχίδης ἐλϑὼν 
C ἐπολιόρκει αὐτόν. ᾿Ιωνάϑης δὲ τὸν ἀδελφὸν ἐκεῖ λιπὼν Σίμωνα, 


5 δὲ] ob» A. 9 .διήρπασε A, διήρπαζε PW. — 12 τὸν om A. 
16 ἐωνάθαν A. 19 ἰωνάϑου A. 22 πύργον À: Iosephus 
σευργοῦρ. ' 


chidem fecit, sed cum aberrasset, cum suis sociis in amnem desiluit 
eumque tranavit. Bacchides in castellum Hierosolymitanum reversus 
principum Iudaeorum filios obsides sumptos in arce conclusit. Ionathas 
porro caedem fratris Ioannis ulturus, cum Amaraei filii nuptias celebran- 
tes sponsum et sponsam cum sumptuoso comitatu ex urbe in urbem du- 
cerent, insidiis in monte quodam collocatis omnes interficit et ea quee 
ferebant diripit. degebat autem cum fratre in fluminis paludibus. c- 
chides autem relicto in Iudaea praesidio ad Demetrium est reversus. 
ab eo tempore popolo δα biennium quiete concessa Ionathas et sui me- 
tus expertes in ludaea versati sunt. qua de causa ludaei desertores 
regi Demetrio significant, si quis contra Ionatham mittatur, hominem 
sine labore comprehensum iri. Bacchides igitur in Iudaeam inissus cum 
omni adhibito studio eum capere non posset, quinquaginta selectos ex 
iis qui rem falso ad regem detuliesent occidit. Ionathas vero cum Si- 
mone et sociis in turribus quas in deserto struxerat se tenebat. quas 
dum Bacchides oppugnat, fratre Simone in castello relicto Ionathas clam 


" ANRALJUM IV 25. 817 


αὐτὸς λάϑρα ἐξελθὼν xal πολλοὺς ix τῆς χώρας συναγαγὼν »ó- 
κιωρ τῷ Βακχίδῃ καὶ τῇ αὐτοῦ προσέβαλε στρατιᾷ. καὶ πολ- 
λοὺς μὲν αὐτὸς ἀνεῖλε, πολλοὺς δὲ καὶ ὃ Σίμων, ὑπεξελϑὼν κἀ- 
κεῖνος ἀπὸ τῶν ἐρυμάτων, ἐμπρήσαντες καὶ τὰς πολιορκητιπὰς 
᾿διμηχανάς. ἀϑυμήσας δὲ διὰ ταῦτα ὃ Βακχίδης ἤϑελεν ἀναζεῦ.- 
ἕαι, ἐζήτει δ᾽ αἰτίαν τῆς ἀναζυγῆς εὐπρεπῆ... καὶ ὃ ᾿Ιωνάϑης 
τοῦτο μαϑὼν πρεσβεύεται περὶ φιλίας, ἵνα ἑκάτεροι ἀλλήλοις 
ἀντιδῶσιν οὖς εἶχον αἰχμαλώτους. δεξάμενος οὖν τὴν πρεσβείαν 
6 Βακχίδης σπένδεται. καὶ ὥμοσαν μηκέτι xav? ἀλλήλων στρω- 
Ἰοτεύειν, καὶ τοὺς αἰχμαλώτους ἠλλάξαντο. καὶ ὃ μὲν Βακχίδης D 
ὑποστρέψας οὐκέτι κατὰ τῆς ᾿Ιουδαίας ἐπῆλθεν, ὁ δὲ ᾿Ιωνάϑης 
ἀδείας τυχὼν τὰ τῶν ὁμοεϑνῶν διίϑυνε πράγματα ἐκόλαζέ τε τοὺς 
ἀσεβήσαντας. | : 
93. diítavópoc δὲ τοῦ Ἐπιφανοῦς “Ἀντιόχου υἱὸς τὴν 
- 15 Πτολεμαΐδα ἐκ προδοσίας παρειληφὼς ἐτάραξε τὸν Ζημήτριον, . 
ὥστε καὶ τὰς δυνάμεις ἀϑροίζειν καὶ πέμψαι πρὸς ᾿Ιωνάϑην περὶ 
εὐνοίας καὶ συμμαχίας. ἐπέτρεπέ τε αὐτῷ στράτευμα συνιστᾶν, " 
xal ofc ἐν τῇ ἄκρᾳ κατέκλεισεν ὃ Βακχίδης παῖδας ὡς ὁμηρεύον- 
τας παρεχώρεε ἀπολαβεῖν. δεξάμενος οὖν τὴν ἐπιστολὴν Ἰωνά- : 
Φύϑης τοῦ βασιλέως εἰς “Ιεροσόλυμα παραγέγονε, xol ταύτην εἰς 
ἐπήκοον τοῦ λαοῦ καὶ τῶν φυλάχων ἀνέγνω, καὶ τοὺς παῖδας ῬῚ 211 
λαβὼν ἐκ τῆς ἀκροπόλεως τοῖς γονεῦσιν ἀπέδωχεν ἑκάστῳ τὸν 
ἴδιον, καὶ αὐτὸς ἐν “Ἱεροσολύμοις διέτριβε καινίζων τὴν πόλιν 
καὶ τὰ τείχη αὐτῆς ἀνοικοδομῶν. γράφει δὲ καὶ ᾿Αλέξανδρος 


FowrEs. Cap. 33. losephi 4nt. 18 2$1— 4 Καὶ 8, 


egreditur; et multis ex agro conductis noctu in hostes impetum facit; 
ac multos ipse, multos Simon caedit, clam et ipse castello egressus, 
-Oobsidionalibus machinis incensis, ea clade Bacchidem maestum recedendi 
causam honestam quaerere cum intellexisset Ionathas, per legatos illius 
amicitiam petit. quam cum Bacchides ea condicione accepisset ut ca- 
ptivis utrinque redditis iureiurando affirmarent neutrum alteri deinceps 
arma illaturum, digressus non amplius Iudaeos invasit. Jonathas vero 
popularium rem publicam securus administravit ac supplicium de impiis 
sumpsit, 

23. Caeterum Alexander Antiochi Epiphanis filius Ptolemaide per 
proditionem occupata Demetrium perturbavit, ut copias contraheret et 
onathae amicitiam societatemque expeteret, potestate data exercitus 
conscribendi et pueros obsides a Bacchide in castello conclusos reci- 
piendi. Ionathas igitur Hierosolyma profectus, regis epistola populo et 
militibus praesidiariis audientibus recitata, pueros ex arce receptos pa- 
rentibus restituit, atque urbem renovat, moenia instaurat, Alexandro 


378 IOANNIS. ZONARAE 


᾿Ιωνώδῃ εἰς awegife» καλῶλ αὐτὰρ καὶ φίλον ποιούμενος xai τὴν 
ἀρχιεῤωσύνην αὐτῷ. παρασχὼν. xnl δῶρᾳ πεπομφώς.. ὁ δὲ δεξά-: 
μένος τὴν ἐπιστολὴν. ἐὴν ἀῤχιεράτριὴν σεκολὴν περιβάλλεται κατὰ 
τὴν τῆς σκηνοπηγίαά ἑορτήν. ἐεσσάρων. ἐχμετρηϑέντων ἐνιαυτῶν 
ἐξότου ᾿τέϑνηκεν, Ἰούδας ὃ ἀδελφὸς, αὐτοῦ, δύναμίν τε συνήγαγεϑ 


“καὶ ὅπλα ἡτοίμασε.. συμμίξας δὲ τῷ “ημητρίῳ ᾿Αλέξανδρος νεκᾷ, 


σ 


τοῦ Ζημητρίου εἰς τέλμα. βωϑὺ ἐμπεσόντος μεεὰ ταῦ. ἵππου. καὶ 
δυσεχπόρευτον, ἔνϑα περιστάντων τῶν πολεμίων αὐτὸν κατατρὼω- 
ϑεὶς ἔπεσε, πολλοὺς xol αὐτὸς. ἀνελών... ἔτη. δὲ ἐβασίλευσεν 
ἕγδεχα. | . ΝΞ 19 
Τὴν δὲ τῆς. Συρίας παραλαβὼν βασιλείαν ᾿“λέξανδρος τὴκ 
τοῦ Πταλεμαίου τοῦ Φιλομήτορος ϑυγατέρα. Κλεοπάτραν ἑαυτῷ 
εἷς γυναῖκα μνηστεύεται. καὶ τῶν γάμων τελουμένων ἔγραψεν 
᾿Ζωνάϑῃ slc Πτολεμαΐδα παραχγενέσϑαι,.. ἀφικόμενος δ᾽ ἐτιμήϑη 
xal παρὰ Πτολεμαίου. καὶ παρὰ ᾿ἠλεδάνδρου. ““ημητρίου δὲ 15 
τοῦ υἱοῦ τοῦ τελευτήσαντος 2Ζημητρίον καταπλεύσαντος ἐκ Κρή- 
τῆς εἰς Κιλικίαν μετὰ βαρείας δυνάμεως,. ἐναγώνιος. ἦν ὃ MA- 
ξανδρος, καὶ ὃ μὲν εἰς ᾿Αντιόχειαν ἔσπευσεν ἀαφαλισόμενος τὰ ἐχεῖ, 
τῆς δὲ Συρίας énítgonoy ᾿Απολλώνιον τὸν Acov κατέλιπεν. ὃς 
πρὸς ᾿Ιωνάϑην στείλας, ἄδεκον ἔλεγεν εἶναι μόνον αὐτὸν μὴ ὑπεέν 20 
x&v τῷ βασιλεῖ, καὶ πρὸς μάχην προεκαλεῖτο αὐτόν, καὶ εἷς 
ἀγανδρίαν τὸ ἔϑνος ὠγείδιζε, τούτοις παροξυνϑεὶς ὃ ἀρχιερεὺς 
συνάπτει πρὸς Ἀπολλώνιον πόλεμον, καὶ νικᾷ καὶ πολλοὺς τῶν 
ἐναντίων ἀναιρεῖ καὶ πόλεις τῆς Συρίας αἱρεῖ, καὶ μετὰ λείας πολ-- 


8 αὐτῷ Α, 14 εἰς AW Iosephus, πρὸς P. — l5prius xal add A. 
alterum χαρὰ À, παρὰ τοῦ PW. 17 δυνάμεως AW , χειρὸς P. 


quoque societatem elus expetente et amicitiam suam cum pontificatu, 
muneribus missis, offerente, pontificia stola. in festo tabernaculorum, 
quarto post Iudae fratris interitum anno, induta, milites et arma parat. 
Álexander vero Demetrium acie viucit: mam is in palustrem locum cum 
equo illapsus, unde emergere haud facile poterat, ab hostibus circwma- 
ventus et. vulneribus confectus, multis prius interfectis, anno regni un- 
decimo interiit. | 

Regno Syriae potitus Alexander Cleopatram Ptolemaei Philometoris 
filiam ducit, lonatha etiam ad nuptias invitato. qui cum Ptolemaidem 
venisset, tam a Ptolemaeo quam ab Alexandro honoritice est exceptus. 
Demetrio porro defuncti Demetrii filio cum ingentibus copiis ex Creta in 
Ciliciam profecto Alexander sollicitus Antiochiam properat ad loca illa 
in tuto collocanda, Syria Apollenio.Dao mandata, qui cum Ionatba 
expostulans quod solus regi non pareret, obiecta ignavia ad pugnam 


-eum provocavit. iis verbis commotus pontifex praelium cum Apollonio 


committit, et multis hostinm caesis atque urbibus Syriae captis cum lu- 


ANNALIUM IV 98. 879 


λῆς ἀναζεύχγνυσιν εἷς “Ἰεροσύλυμα. ὃ δὲ βασιλεὺς ᾿Αλέξανδρος 
ταῦτα μαϑὼν πέμπει πρὸς ᾿Ιωνάϑην, χαίρεῖν λέγων ἐπὶ τῇ ἥττῃ 
"Ἀπολλωνίου, ὡς παρὰ γνώμην αὐτοῦ μαχεσαμένου αὐτῷ φίλῳ καὶ 
συμμάχῳ ὄντι. ὃ γε μὴν Πτολεμαῖος 6 Φιλομήτωρ πρὸς συμμα- 
δχίαν ἀπιὼν ᾿Αλεξάνδρου σὺν δυνάμει ναυτικῇ καὶ πεζῇ, καὶ εἰς 
Πτολεμαΐδα γενόμενος, μικροῦ ἂν ἐκινδύνευσε, τοῦ ᾿Αλεξάνδρου 
αὐτῷ διά τινος τῶν φίλων ἩΜμμωνίου ἐπιβουλεύσαντος. διαδρὰς 
δὲ τὴν ἐπιβουλήν; ἥτει πρὸς κόλασιν τὸν ᾿“Ιμμώνιον" oix ἐξεδίδου 
δὲ αὐτὸν ὃ ᾿Αλέξανδρος. ὅϑεν γνοὺς ὃ Πτολεμαῖος συνίστορα τῆς 
10 ἐπιβουλῆς τὸν ᾿Αλέξανδρον, τῆς τε συμμαχίας ἀπέσχετο καὶ τὴν 
ἀγχιστείαν διέλυσε. τὴν γὰρ ϑυγατέρα ἀποσπάσας αὐτοῦ διαπέμ-- 
πεται. πρὸς 4ημήτριον, συμμαχήσειν αὐτῷ ὑπισχνούμενος καὶ 
συζεῦξαι τὴν ϑυγατέρα καὶ εἷς τὴν πατρῴαν βασιλείαν ἐγκαϑιδρῦ-: 
σαι. καὶ ὃ Ζ͵ημήτριος ἀσμένως τὸν γάμον καὶ τὴν συμμαχίαν 
18 προσέται. Πτολεμαίῳ δὲ σπούδασμα ἣν πεῖσαι τοὺς "Ἀντιοχεῖς 
δέξασθαι. τὸν 4ημήτριον.. καὶ ἤνυσε ῥᾳδίως τὸ σπουδαζόμενον, 
τῶν "Αντιοχέων μισούντων τὸν ᾿Αλέξανδρον διά τε τὸν πατέρα αὖ- 
τοῦ παρανομήσαντα εἷς αὐτοὺς καὶ διὰ τὸν ᾿Αμμώνιον" οὗ ταχέως 
αὐτὸν ἐχ τῆς "Ἀντιοχείας ἐξέβαλον. καὶ ὃ μὲν ἐκβληϑεὶς ἐκεῖθεν elc 
90 Κιλικίαν ἧκεν, οἱ δ᾽ "ΑἸντιοχεῖς τὸν Πτολεμαῖον ἀνέδειξαν βασι- 
λέα, καὶ δύο περιϑέσϑαι. ἠνάγκασαν διαδήματα, ἅτε δὴ τῆς Συ- 
glag καὶ τῆς Αἀἰϊγύπτον ἄρχοντα. ὃ δὲ λογίσασϑαι τὰ μέλλοντα 
οἷός τε ὧν διὰ σύνεσιν, ἵνα μὴ δόξῃ τοῖς Ῥωμαίοις ἤδη μέγα 


ἃ ἰωνάϑαν A. 5 c» om ἃ, 1l rj» γὰρ] καὶ τὴν A. 
20 βασιλέα τὸν xtoÀ, avtO. À. 21 zxaocttéc€vt codex Colber- 
teus. δὴ om Α. 


culenta praeda victor Hierosolyma revertitur. quo cognito Alexander 
Ionathae nuntiari iubet se gaudere clade Apollonii, qui contra suam sen- 
tentiam ei amico et socio arma intulerit. sed Ptolemaeus Philometor 
Alexandro classe et pedestribus copiis opem ferens, Ptolemaide insidiis 
generi, quas per Ámmonium e suis amicis quendam struxerat, paene in- 
terisset. quibus evitatis dedi sibi postulavit Ammonium. quod Alexandro 
detrectante, eum insidiarum fuisse conscium iudicans et belli societate 


abstinuit et affinitatem diremit, et filiam ab eo avulsam et auxilia De- 


p 
W I 15: 


P I 212 


metrio per legatos pollicetur. quarum condicionum utramque illo alacri- - 


ter amplexo, Antiochenis persuadere conatus est ut Demetrium recipe- 
rent; idque ob Alexandri odium propter paternas iniurias et Ammonium 
facile impetratum. illo igitur eiecto atque in Ciliciam prefecto Antio- 
cheni Ptolemaeum regem declararunt, et bina diademata , ut et Aegypti 
et Syriae regem, gestare coegerunt. at ille ut homo prudens futura 
considerans, ne Romanorum edia, quorum opes magnae essent, suscipe- 


380 — IOANNIS ZONARAE- 


δυναμένοις ἐπίφϑονος, πεῖϑει τοὺς “Αντιοχεῖς δέξασϑαι τὸν An- 

μήτριον. τοῦ δὲ ᾿Αλεξάνδρου χατὰ τῆς Συρίας ἐπιόντος σὺν 

πολλῇ στρατιᾷ καὶ τὴν τῶν ᾿Αντιοχέων χώραν δῃώσαντος, o IIro- 
λεμαῖος σὺν Δημητρίῳ, ἤδη αὐτῷ τὴν ϑυγατέρα γαμικῶς üguo- 

σάμενος,. ἐστράτευσεν ἐπ᾿ αὐτόν. καὶ ὃ μὲν ᾿Αλέξανδρος ἥττηϑ εἰς 5 

εἰς ᾿ἀραβίαν προσπέφευγεν, ὃ δέ γε Πτολεμαῖος ἐκ τοῦ ἵππου ἐχ- 

. B πεπτωχὼς δι᾽ ἐλέφαντος βοὴν ταραχϑέντος καὶ ᾿ἀποσεισαμένου 
αὐτόν, πολλὰ κατὰ τῆς κεφαλῆς ἐδέξατο τραύματα τῶν πολεμίων 
περιστάντων αὐτόν, μόλις δ᾽ ὑπὸ τῶν σωματοφυλάκων ἐξαρπα- 
σϑεὶς ἐφ᾽ ἡμέρας ἔκειτο τέσσαρας, μήτε συνιεὶς μήτε μέντοι 10 
φϑεγγόμενος. ἀνενεγκὼν δὲ τῇ πέμπτῃ τῶν ἡμερῶν, καὶ τὴν 
“Ἀλεξάνδρου δεξάμενος κεφαλὴν παρὰ τοῦ τῶν “ράβων δυνάστου 
πεμφϑεῖσαν αὐτῷ, καὶ ἡδυνϑεὶς ἐπὶ τῇ ἐκείνου φϑορᾷ, καὶ αὐτὸς 
μετὰ μικρὸν ἐτελεύτησε... ᾿ 
^ 94 Παραλαβὼν δὲ τὴν τῆς σίας βασιλείαν 4ημήτριος 15 
ὃ Νικάνωρ μετὰ "Αλέξανδρον ἔτη βασιλεύσαντα πέντε, ἤρξατο 
διαφϑείρειν τὸ τοῦ Πτολεμαίου στρατιωτικόν, τῆς τε συμμαχίας 

C xul συγγενείας ἀμνημογήσας. ὀΐ μὲν οὖν στρατιῶται τὴν πεῖραν 
ἐχείνου διακρουσάμενοι εἷς ᾿Αλεξάνδρειαν ἀνεχώρησαν, τῶν δ᾽ 
ἐλεφάντων ἐκράτησεν. Ιωνάϑης δὲ 0 ἀρχιερεὺς ἐπολιόρκει τὴν 30 
τῶν Ἱεροσολύμων. ἀκρόπολιν, ἔχουσαν ἔνδον 'Πακεδόνας φρουροὺς 
xal τῶν ἀσεβησάντων Ἰουδαίων τινάς" ὧν τινες νυχτὸς ἐξελθόντες 


1 post Δημήτριον Α repetit illud (p. 379 v. 16) καὶ ἤνυσε ῥᾳδέως 
τὸ σπουδαζόμενον. 9 ἀναρπαφϑεὶς Α. 10 μέντοι) μήν 
τι F. Haasius. 11 τῆς τὸ συγγενείας xol τῆς συμμαχίας À. 
22 νυκτὸς om A. ᾿ 


FowTEs. Cap. 34. losephi 4nt. 13 4$9—6$6. 


ret, Antiochenis persuadet ut Demetrium recipiant; et Alexandrum, Sy- 
riam cum ingenti exercitu invadentem et Antiochenum agrum urentem, 
Demetrio socio cui iam filiam desponderat, praelio commisso proffigat. 
Alexander itaque victus in Arabiam confugit: Ptolemaeus, equo elephanti 
barritu perterrito excussus et ab hostibus circumdatus multa in capite 
vulnera accepit, et a satellitibus aegre ereptus quattuor dies sensu et 
sermone destitutus iacuit. quinto die nonnihil recreatus, et capite Ale- 
xandri accepto ab Arabiae dynasta misso, interitu inimici delectatus ipse 
quoque pu o post obiit. | 

. 24. Demetrius Nicanor Asia potitus cum post Alexandrum annos 
quinque regnasset, milites Ptolemaei corrumpere coepit, et societatis et 
affinitatis immemor. qui cum elusa illius calliditate Alexandriam redirent, 
elephantis ipse potitus est, Ionatha vero arcem Hierosolymitanam, in 
qua Macedonum et Iudaeorum desertorum praesidium erat, oppugmnante, 


ANNALIUM IV 24. 881 


τῷ Δημητρίῳ τὴν πολιορκίαν ἀπήγγειλαν. καὶ ὃς ἧκε σὺν δυνά- 
μει πρὸς Ἰωνάϑην, καὶ ἐν Πτολεμαΐδι γενόμενος γράφει αὐτῷ 
πρὸς αὐτὸν ἀφικέσϑαι. ὃ δὲ τὴν πολιορκίαν οὐχ ἔπαυσε, τοὺς 
ἱερεῖς δὲ καὶ τοὺς τοῦ λαοῦ πρεσβυτέρους παρδλαβὼν καὶ χρή- 

5 ματα πολλὰ κομίζων ἧκε πρὸς τὸν 4΄ημήτριον. καὶ τούτοις αὖ-- 
τὸν ϑεραπεύσας ἐτιμήϑη παρ᾽ αὐτοῦ καὶ τὴν ἀρχιερωσύνην ἐβε- 
βαιώσατο. BE 


Qc δὲ μή τινος ἐπικειμένου πολέμου τὸν μισϑὸν τῶν στρα- D 


τιωτῶν ἡλάττωσεν ὃ 4ημήτριος, κἀντεῦθεν ἦν αὐτοῖς μισητός, 
Ἰογνοὺς τὸ πρὸς αὐτὸν. μῖσος ““λεξάνδῥου τις στρατηγὸς Τρύφων 
ἐπικληϑείς, πρὸς Ἰάλχον τὸν “ἤραβα παραγίνεται, καὶ τὸν παῖδα 
τοῦ ᾿Αλεξάνδρου ᾿Ἀντέοχον τρεφόμενον παρ᾽ αὐτῷ rec, λέγων 


ἀποκαταστήσειν αὐτῷ τὴν πατρῴαν ἀρχήν" καὶ ὃς δίδωσι. An- 


μήτριος δὲ πρὸς Ἰωνάϑην στείλας συμμαχίαν ἐζήτει, πολλὰς αὐτῷ 
16 ἐπαγγελλόμενος χάριτας. πέμπει τοίνυν αὐτῷ τρισχιλέους,. δὴ 
ὧν ἐπαναστάγτας αὐτῷ τοὺς "ΑἸντιοχεῖς δι᾽ ἀπέχϑειαν, ἣν. ἔτρε- 
φον ὅτι κακῶς ἔπασχον ὑπ᾽ αὐτοῦ, ἐτρέψατο, καὶ τὴν πόλεν ἐνέ- 
πρῆσε χαὶ πολλοὺς αὐτῶν ἔκτεινε, μέχρις ἐβιάσϑησαν ἀποϑέσϑαι 
τὰ ὅπλα καὶ ἑαυτοὺς αὐτῷ παραδοῦναι. ἦ μὲν οὖν στάσις οὕτως 
902naó9m , 6 δὲ τοὺς Ἰουδαίους ἀνέπεμψε πρὸς ωνάϑην, αὐτοῖς 
pl» δωρησάμενος, ἐκείνῳ δὲ χάριτας ὁμολογῶν. - ὕστερον δὲ καὶ 
τὰς ὑποσχέσεις ἐψεύσατο, καὶ πόλεμον ἠπείλησεν αὐτῷ. καὶ 


P I 213 


W I 152 


ἤγαγεν ἂν εἰς ἔργον τὰς ἀπειλάς, εἰ μὴ Τρύφων. ἐκ τῆς 2foa-.— 


. 10 γνοὺς δὴ τὸ A. 11 alterum τὸν AW , om P. 14 iovd- 


AW, Ιωναϑαν P, hic et infra. 


quidam noctu elapsi Demetrio obsidionem nuntiarunt, is cum exercitu 
lemaidem profectus lonatham per litteras ad se arcessit. ille vero 
non omissa obsidione, sacerdotibus et populi senioribus assumptis illa- 


taque magna pecunia Demetrium placat; ἃ quo honos ei habitus est et . 


pontificia dignitas confirmata. 
Cum vero Demetrium rebus pacatis nullum bellum timentem ob 
imminuta stipendia militum odia suscepisse quidam ex Alexandri ducibus 
"Tryphon cognovisset, ἃ Malcho Arabe Alexandri filium Antiochum, qui 
ibi edacabatur, aufert, quod ei paternum imperium se velle restituere 
diceret. Demetrius autem lonathae societate multis pollicitationibus im- 
petrata, ac tribus milibus militum ab eo acceptis, Antiochenos, qui 
ob acceptas iniurias succensentes seditionem moverant, in fugam vertit, 
urbem incendit, multos occidit; donec arma ponere et.se illius fidei per- 
'mittere sunt coacti, seditione hoc modo compressa Iudaeos donis affe- 
ctos Hierosolyma remisit, lonathae gratias;egit. sed post.adeo promis- 
sis non stetit ut et bellum ei minatus fuerit; idque re ipsa intulisset, 


883 IOANNIS ZONARAE 


filas εἰς τὴν». Συρίαν ἐπακελϑὼν ad ᾿«ἀντιόχῳ μερακίῳ. τότε, τυγ- 
χάνοντι. διάδημα πὲεριέϑεχο, καὶ πόλεμον πρὸς τὸν. “ημήτριον 
συνεκρότησε, προσχωρησάντων. αὐτεῇ τῶν. ατρὰτιωτῶν ὅσοι. διὰ 
τὴν μείωσιν τοῦ μιαϑώμαξὸς καταλελοίπαρι" τὸν. “ημξτθιοι.. ἐπε: 

B κρατέστερος οὖν ὃ Τρύφων ἂν τῇ μάχῃ γένομενος xol τὴν" Αἀγτιό- ὅ 
χειαν λαμβάνει καὶ τοὺς. ἐλέφαντας. ὃ δὲ “Ζημήτριως εἰς Κιλι- 
κίαν ἀπῆλθε, καὶ ὃ παῖς ᾿“ντίοχος εἷς συμμαχίαν τὸν Ἰωνάϑην 
μετεχιιλέσατο.ς. 6 δὲ φίλος εἶναι xol σύμμαχος ' ὡμολόγεί, καὶ 
πολεμήσειν τῷ, 4 ημητρίῳ κατέϑετο, καὶ ὥρμησε πρὸς ἔργον εὖ-- 
ϑύς: καὶ πρῶτον πόλες πολλὰς προσχωρῆσαι τῷ «Ἀντιόχῳ. πε--ἴ0 
ποίηκεν ἀποστάσας τοῦ “ημὴτρίγυ, εἶτα. τὸν ἀδελφὸν “Σίμωνα ἐν 
τῇ Ιουδαίᾳ καταλαπὼν κατὰ τῶν τοῦ “ημητρίον ἐχώρησε στρατη- 
γῶν, χαὶ δ΄ Σίμων Βέσουριι ἐπὸλιόρχει. τῆς Ἰουδαίας χωρίον ὑπὸ 
τῶν τοῦ Ζημητρίου κὰἀτεχόμενον, οὗ τῇ, πολιορκίᾳ στενβχωρηϑ ἐν-- 

C τες;. πίστεις λαβόνεες ἐξέλιπαν σὰ χωρίον". xal φρουρὰν idlay. δ1δ 

Σίμων κατέστησεν ἐν ἀὐτῷ. ᾿Ιωγάϑης δὲ τοῖς στραξηγοῖς συμμί- 

ξας τοῦ “]ημητρίου εἰς φυγήν τε αὐτοὺς τρέπεται. xal περὶ. διαχο- 

λέους ἀμπελὼν ὁπέσέρεψεν εἷς “Ἱερασόλυμα. - καὶ «εἰς Ῥώμην. σιρε- 
σβείων». ἐποιήσατο, τὴν πρητέραν φιλίαν ἣν πρὸς τὸ ἔϑνορ ἐἶζον 

. ἀνανεώσασϑαι. οὗ δὲ τῆς βαυλῆς τὰ πράτερον. ἐψηφιαμέπα. καὶ 90 
αὖϑις ἐκύρωσαν. . ἐπανερχόμενοι' d οἱ πρέσβεις καὶ εἰς τὴν Sade- 

᾿ς τὴν» ἀφίκοντο, καὶ ταῦτο ἐντεταλμένον ἔχοντες παρὰ 202 Ἰωλάϑου. 
καὶ οἱ Σπαρτιᾶται δὲ τοὺρ πρερβευτὰς φιλοφρόνως προσήξαντα, 
καὶ ψήφισμα περὶ φιλίας καὶ συμμαχίας πρὸς Ἰουδαίους ἔϑεντο. 


΄ 
των 


^ oM τὸν AW, om P. . 18΄ βέσουγα Α,΄ Βεθσούραν Yosephus. 
16 ἰωνάϑης AW, IovydOug.P. ᾿ 90 πρότερα A.'":. - J ἐω- 
ψάϑη Α. 23 φιλοφρόνως τοὺς πρεσβευτὰς Α. 


nisi Tryphen ex Arebia in Syriani réversus .Aatüochwin tnm adoleaten- 
tnlum diademate. ornasset ac Demetrio bellum: igtulisset ,' acceptia dis. ani- 
litibus qui ob stipsndiorum imminutionem illum reliquerant. is T 
rselio victor cum Antiochiam et. elephantos cepisset, Demetrius 1a Ci- 
iciam abit, Ionathas vero ab Antiocho puero ad belli societatem arces- 
Bitus, ei se et socinm et amicum fore et Demetrio bellum illaturum pol- 
lioetur. et rem statim aggressus effecit ut multae urbes Syriatae ἃ 
Demetrio ad illum deficerent, deiode Simone fratre in Iudaea relicto 
contra Demetrii duces est profectus. Simon .quoque Besura ludaase 
oppidum, in quo Demetrii praesidium erat, ia eas ahguatias obsidione 
compulit ut fide accepta milites discederent , et sunm illi praesidium im- 
osa. lonathas vero, Demetrii ducibus profligatis οὐ ^ad due; milia 
ostium caesis, Hiereaolyma reversus, legatos Romam misit. ad pristiaam 
amicitiam .renovandam. qui prioribus decretis a sdsatu confrmatis in 
reditu Spartam venerunt nam id quoque mandnrét Ienathas) et ἃ Spar- 
tenis. amanter excepti sunt, ludaei amicita .et societafe: promisáa. 


ANNALIUM IV 24, 888 


τοῦ ““ημητρίου «μέντοι οἱ ovoergyel τὴν dp ἀναμαχέσασθαι D 
σπεύδοντες μετὰ δυνάμεως πλείονορ ἦλθον, κατὼ τοῦ ᾿Ιωνάϑου. 
δ᾽ δὲ αὐτοῖς ὀξέως ἀπήντησεν. - ἀποδειλιάσαντες δὲ πρὸς φανερὰν 
μάχην ἀντιχαταστῆναι αὐτῷ, νυχτὸς ἔφυγον... ut)" ἡμέραν δὲ 
δγνοὺς. τὴν φυγὴν ᾿ϊωνάϑης,. ἐπεδίωξεο μέν, οὗ κατέλαβε δέ" ἀλλ᾽ 
εἷς ᾿“ραβίαν ἐλϑὼν καὶ τοῖς ᾿Ναβατηνοῖς. ἐπελθὼν καὶ λείαν. “. 
ἐκεῖϑεν ἀπελάσας πολλὴν καὶ αἰχμαλώτους. λαβὼν ἐπανῆλϑε. 
συναγαγὼν δὲ τὸν λαὸν συνεβούλευε «τὰ τείχη τῶν “Ἱεροσολύμων 
ἀνακαινίσαι καὶ dvopQ oe ὅσον; τοῦ περιβόλου τοῦ ἱεροῦ καϑή- 
1θρητό. καὶ ἀρεσόσης πᾶσι τῆς αυμιβουλῆφ, αὐτὸς μὲν ἔργου 
Hero; τὸν δὲ. ἀδελφὸν «Σίμωνα ἔπεμψε. wi)» χώραν ἀσφαλισό-- 
ον, Ὁ «δέ γε “ημήτριος εἰς Ἰεσοποταμίαν ἧκεν ὡς τὴν Βᾳβυ- 
λῶνα καὶ. τὰς ἄνω .σατραπίας παραληψόμενος. οἱ γὰρ ταύτας 
15 κατοικοῦντες Ἕλληνες καὶ. Πακεδόνες παραδώσειν ἑαυτοὺς αὐτῷ P I 214 
ἐπηγγέλλοντο καὶ δυγκαταπολεμήσειν Δρσάκην τὸν Πάρϑων βα- 
cia. .΄ καὶ ἐδέξαντο τοίνυν. αὐτόν. καὶ τῷ “ρσάκῃ συμβαλὼν 
φὴν ἅπασαν. ἀπέβαλε στρατεὼν καὶ αὐτὸς ἐλήφϑη. Τρύφων δὲ 
γνοὺς τοιαῦτα τὰ περὶ. τὸν Ζημήτριον, ἐπεβούλευεν “Ἀντιόχῳ, 
20 ἀπρχτεῖναε αὐτὸν μελετῶν xal τὴν ἀρχὴν σφετερίσασϑα:.  ἐδε- 
δαίκει μέντοι τὰν Ἰωνάϑην, ὄντα φίλον τῷ “Ἀντιόχῳ. καὶ ἔσπευ- 
δὲν αὐτὸν. πρῶτον. ἀππτάτῃ ἑλεῖν» καὶ οὕτως ἐκεχειρῆσαι τοῖς κατὰ 
τὸν ᾿δντίοχον. διὸ καὶ εἰς ;Σκυϑόπολιν ἄπεισιν, ἔνϑα xol Ἰωνάϑης. 


' : B'ante αὐτοῖς PW' add αὖϑις, om A'Tosepbus, . 7 καὶ om A. 
11 εἴχετο A , ἔχετὸ PW. 19. ταῦτα A. 22 ἑλεῖν, καὶ]. 
ἑλὼν Α. 23 ἰωνάϑης AW, Ιωνάϑα P. mE 


Demetrii: duces acceptam cladem resareire empientes maiores copias 
costra lonatham eduxerunt: qui cum repente eis occurrisset, non ausi 
aperto 'Marte cum eo congredi noctu fugerunt, quos cum fuga cognita 
interdiu persequens non adeptus esset, ex Arabia Nabataeorum magna 
praeda et muitis captivis abductis recedit, ac populo convocato suadet 
üt urbis moenia renovent et ruinas murorum templi restitaant. eo con- 
silio omnibus probato ipse ei operi intentas Simonem fratrem ablegat 
ut regionem in tuto collocet. . " | | IE 
| Demetrius in Mesopotamiam profectae ut Babylonem et superiores 
satrapías acciperet, ab incolis Graecis et Macedonibus deditionem et 
operam. ad debellandum Arsacem Parthorum regem: pollicentibus susce- 
ptus, praelio cum Parthis commisso , omnibus copiis amissis ipse. capitur. 
eo Demetrii casu cognito 'Tryphon''cupiditate regni occupandi vitae 
Antlechi insidiatur. sed quia Ionasthae amicitiam cum rege formidabat, 
' eo prius per dolum capto, tmm demém invadere Antiechum ín animo 
-habebat, itaque Scythopolin abit, ubi Ionatham cum quadraginta. belli- 


884  — IOANNIS ZONARAE . 


αὐτῷ σὺν τέσσαρσε μυριάσι μαχέμων ἀπήντησεν. ὁ δὲ ὑπούλως 
Β αὐτὸν ὑπέρχεται, δώροις τε καὶ τιμαῖς δεξιούμενος, πᾶσαν ϑέλων 
ὑπόνοιαν ἐξελεῖν, ἵν᾽ αὐτὸν ἀφύλμκτον λήψοιτο. καὶ cvwi- 
βούλευε τὴν μὲν σερατιὰν ἀπολῦσαι, αὐτὸς δὲ μετ᾽ ὀλίγων dg 
Πτολεμαΐδα συναφικέσϑαε αὐτῷ, τὴν πόλιν παραληψόμενος καὶ ἡ 
WI153 πάντα τὰ ἐκεῖ ὀχυρώματα. καὶ Ιωνάϑης μηδὲν ὑποτοπήσας 
τὸ στράτευμα ἔστρεψε, χιλίους δ᾽ ἔχων μόνους ἀπἥει. εἰς δὲ 
Πτολεμαΐδα κατακλεισϑεὶς αὐτὸς μὲν ζωγρεῖται, οἱ δὲ σὺν αὐτῷ 
διαφϑείρονται. ἅπερ οἱ ἐν [Ἱεροσολύμοις μαϑόντες εἰς δέος ἐνέ- 
πεσὸν διὰ τὰ πέριξ ἔϑνη, ἃ γνόντα τὴν Ἰωνάϑου σύλληψιν κατὰ 19 
τῶν Ἰουδαίων κεχίνηντος. “Σίμων δὲ τῷ πλήϑει ὠμιληκὼς καὶ 
παραϑαρρύνας αὐτὸ ἡγεμὼν ὑπ᾽ αὐτοῦ αἱρεῖται, xal συναϑροίσας 
C τὸ μάχιμον τοῦ λαοῦ, τῶν τειχῶν ἐπεμελεῖτο τῆς πόλεως, καὶ 
παντὸς τοῦ πρὸς ἀσφάλειαν τῶν πραγμάτων. ἐφρόντιζεν. ὁ μέντοι 
Τρύφων εἰς Ἰουδαίαν ἀφίκετο, καὶ τὸν Ιωνάϑην δέσμιον ἄγων. 15 
καὶ ὃ Σίμων αὐτῷ σὺν δυνάμει ἀπήντησεν" ὃ δὲ πρὸς αὐτὸν 
ἔπεμψε δηλῶν ἑκατὸν ἀργυρίου τάλαντα δοῦναι καὶ. δύρ τῶν 
Ἰωνάϑου παίδων ὁμήρους, εἰ βούλεται λυϑῆναι τὸν ἀδελφόν. 
ὃ Σίμων δὲ συνῆκε μὲν τὴν κακουργίαν τοῦ Τρύφωνος, ἵνα δὲ 
μὴ αἰτίαν σχοίη ὡς μὴ ϑέλων σῶσαι τὸν ἀδελφόν, καὶ τὰ χρή- 99 
ματα ἔπεμψε καὶ τοὺς παῖδας. ἃ λαβὼν ὃ Τρύφων οὐχ ἐτήρῃσε 
τὰς συνθήκας, ἀλλὰ μετὰ τῆς στρατιᾶς ἀνἥει πρὸς τὰ 'Ἰεροφό- 
D λυμα. παρωμάρτει δὲ καὶ ὃ Σίμων, ἀεὶ ἐναντίον κατασεραξο-- 


4 ὀλίγων Α, ὀλίγον PW. 6 ἑἰωνάθης AW, Ἰωνάϑαρ P. 
. M, κεκίνητο A. 16 ó prius om A. 21 ὁ om A. 
ἐτήρησε A Iosephus, ἐφύλαξε PW. ΝΕ 


cosorum milibus obviam egressum fraude circumvenit, muneribus et 
honoribus conciliatum, ut omni suspicione adempta incautum oppri- 
meret. suadet igitur ut exercitum missum faciat seque cum paucis 
Ptolemaidem comitetur ad urbem et omnia circumiacentia castella acci- 
pienda. Ionathas nihil mali suspicatus exercitum dimittit, ac mile dun- 
taxat viris retentis Ptolemaide conclusus capitur: comites eius occi- 
duntur. quae Hierosolymis nuntiata populo terrorem incusserunt ob 
gentes finitimas Ionatha capto contra ludaeos tumultaantes. sed Simon 
oratione habita populum confirmat; ab eoque dux electus, militiae ido- 
neis convocatis, moenibus urbis et omnibus quae ad securitatem perti- 
nerent curatis, "Tr yphoni Ionatham captivum in Iudaéàm adducenti cum 
exercitu o€cnrrit; eique centum argenti talenta et duos Ionathae fijos 
obsides postulanti si fratrem solvi vellet, etsi hominis improbitatem 
intelügebat, tamen, ne sibi fratris salus neglecta crimini daretur, et 
pecuniam οἱ pueros misit. quibus acceptis phon pactis non stetit, 
sed' oun exercitu Hierosolyma contendit, subsequente Simone et ex 


N Ἢ 


; ANNALIUM V I. 9886 


πεδευόμενος. ^ χιὼν δὲ πολλὴ πεσοῦσα διεκώλυρεν αὐτῷ τὴν elc 


Ἱεροσόλυμα ἄφιξιν" καὶ εἷς ugly ἐτράπετο, κἀὶ ἀπιὼν τὸν ᾿ 


Ἰωνάϑην ἀπέκχτειγε. ᾿ 
Σίμων δέ, ϑανόντος τοῦ ; ἀδελφοῦ Ἰωνάϑου μετὰ τετραετίαν 
δτῆς ἀρχιερωσύνης, αὐτὸς ἀρχιερεὺς ὑπὸ τοῦ πλήϑους προὐβέ- 


βλητο, καὶ οὐχέτι φόρους τοῖς Ψακεδόσι παρέσχετο. εὐτύχησε, 


δὲ. τὸ ἔϑνος in, αὐτοῦ σφόδρα, καὶ τῶν τε περιοίκων. ἐϑνῶν 
ἐχυρίευσαν, καὶ πολλὰς τῶν πόλεων κατεστρέψαντο » “κα μὴ εἶν 
τοῖς ἐχϑροῖς. ὁρμητήρια. , xül τὸ ὅρος ἐφ᾽ οὔ ἢ. ἀκρόπολις ᾧκχο- 


10 dójezo, May. ὃν ὑψηλόν J ἐν τρισὶν. rto ἐνδελεχῶς: πρνρῦντες P I 915 


es πεδιάδα μετήνεγκαν , ὡς ἂν εἴη τὸ ἑερὸν ὑπερκείμεναν,. 


(t 


LIBER: DUINTUS.- 


- cd. Ὁ δὲ γε χρύφων τὸν “Αγτίοχον, ἃς καὶ ϑεὺς noeh, 
τέσσαρα᾽ βασιλεύσαντα ἔτη διέφϑειρεν, ἐπιτροπεύων αὐταῦ. καὶ 


κὸν μὲν ὡς ἀποθάνοι διήγγελλε, τοῖς δὲ στρατιώταις ἐπηγγέλλετο ᾿ 


15 χρήματα εἰ αὐτὸν βἀσιλεύσουσιν. οἷ κερδῆσαε πολλὰ ἠλπικότες 
£Aorto αὐτὸν ἄρχοντα. λαβὼν δὲ τὴν βασιλείαν. ὃ Τρύφων ἀπε-- 
δύσατο τὴν ὑπόχρισιν" καὶ μισῆσαν αὐτὸν τὸ στρατιωτικὸν. πρὸς 

, Ἀλεσπάτραν ἀφίστατο τὴν TóO. 4ημητρίου γυναῖκα, ἐγκεέκλει- 
σμέγην ἐν Σελευκείᾳ τυγχάνουσαν. ἀλωμένου δὲ “Ἀντιόχου, ὃς 


1 διοκώλοεν A. 4 τετραδτίαν À, τριετίαν PW. 19 dio- 
μένου W. . | 


Fowrms. Cop. 1, losephi 4nt. 18 1 et 8. 


adverso castra locante. verum copia nivis impeditus in Syriam con- 
verso itinere Ionatham interfecit. 

Fratre post quartum annum Pentifieatus mortuo Simon populi 
suffragiis pontifex declaratus Macedonibus tributa pensitare destitit. 
ac Iudaica'gens sub eius principatu perquam fortunata fuit, et finitimis 
populis dominata multas nrbes evertit ne hostium receptacula essent : 
montem altissimum, in quo arx aedificata fuerat, continenti triennii 
labore in planitiem redegit, ut templum emineret. 


1. Tryphon autem Antiochum cognomento deum, cuius tator 
erat, quarto regni anno interfecit, et eum esse mortuum vulgabat ; 
militibus pecuniam pollicebatur si se regem creassent. qui s Agni 
lucri impulsi voluntati eins satisfecerunt. sed Tryphon voti compos 
factus simulatione detecta militum animos a se alienavit , ut eo deserto 
ad Cleopatram Demetrii uxorem Seleuciae inclusam irent, quae Antio- 

Zonarae Annale⸗. 25 


" 


t 
à 


"7 


886 ' IOANNIS ZONARAE 


ἐκαλεῖτο: σωτήρ, Ζ4ημητρίου δὲ ἣν ἀδελφός, καὶ ἐκκλειομένου 
B πάντοϑεν διὰ Τρύφωνα, πέμπει πρὸς αὐτὸν ἢ Κλεοπάτρα, κα- 
.. λοῦσα ἐπὶ γάμῳ καὶ βασιλείᾳ" ἐδεδίει γὰρ μὴ τὴν πόλιν oi 
Σελευκεῖς τῷ Τρύφωνι δώσουσι. ᾿ γενόμενος οὖν ἐν τῇ Σελευχείᾳ 
δ' »ἀντίοχος κατὰ τοῦ “Τρύφωνος ὥρμησε', καὶ νικήσας αὐτὸν τῆς b 
ἄνω Συρίας. ἐξέβαλε, καὶ εἴς τε φρούριον καταφυγόντα ἐπολιόρκει, 
"αὐ: τὸν. ἀρχιερέα Σίμωνα εἰς φιλίαν προεκαλεῖτο. - ὃ δὲ ἐδέξατο 
τὴν πρόδλησιν; καὶ τοῖς πολιορχοῦσι τὸν Τρύφωνα τροφὰς ἔχο- 
ρήγησε. ' φυγὼν. δ᾽ ἐκεῖθεν: ὃ Toóquy: καὶ γενόμενος εἰς Aná- 
5171 una »'πολορκηϑεὶς ἐλήφϑη καὶ ϑιεφϑάρη, ἐπ᾽ ἔχεσε βασιλεύ- 10 
σας τρισΐν. ... MEE S MM | 
Ὃ ᾿Αντίδχος δὲ λήϑην τῶν ὑπὸ Σίμωνος αὐτῷ γενομένων 
C ποιησάμενος, στέλλει Κενδεβαῖον, τὴν Ἰουδαίαν πορϑῆσαι xal | 
τὸν Σίμωνα καταρχεῖν ἐντειλάμεκος. Σίμων δὲ αὐτῷ ἀντικατα- 
στὰς νικᾷ. καὶ ἑϊρηνικῶς τὸ λδιπὸν διήγαγε τῆς ζωῆς, ἄρξας 16 
τῆς Ἰουδαίας ἔτη ὀκτώ. τελευτᾷ δὲ παρὰ Πτολεμαίου τοῦ γαμ- 
Boo) ἐπιβουλευϑείς; καὶ ἢ γυνὴ τοῦ Σίμωνος καὶ οἱ δύο παῖδες 
ΤΙ 164 συλληφϑέντες. ἐδέϑησαν, .6 δὲ τρίτος Ἰωάννης διέφυγεν (ὃς καὶ 
"Yoxa»óc. ἐχαλεῖτο) καὶ προσεδέχϑη παρὰ τῶν ἽἹεροσολυμιτῶν 
διὰ. τὰς τοῦ πατρὸς εὐεργεσίας, ἀπωσαμένων ἐλϑόντα τὸν Ἢ 


, 


Ὡτολεμαῖον. z erg E 
—.oInzoAafov. δὲ τὴν πάτριον ῥερωσόνην ὃ “Ὑρκανὸς ἐπὶ τὸν 
Ἡτολεμαῖον ἐστράτευσεν; εἷς ἔρυμάν τι “αγὼν. λεγόμενον ὄντα, 


o lp ἐγκεκλεισμένου À. 6 καταφυγόντα φρούριον À. 1 προε- 
κἀλεῖτο AW , προσεκαλεῖτο P. 14 τὸν om À. 15 διῆγε A: 
losephus διήγαγϑ.. 


chum Soterem Demetrii fratrem, oberrantem et causa 'Tryphonis undi- 
que exclusum, spe nuptiarum et regni ad se arcessivit, verita ne 

leuciani urbem Tryphoni traderent. qui cum Seleuciam venisset 
contra 'Tryphonem proficiscitur, eumque victum et Syria superiore 
eiectum in castello quodam quo confugerat obsidet, Simone pontifice 
ad amicitiam suam invitato: quam ille amplexus cibaria militibus suppe- 
ditat. sed '"Tryphon cum inde Apameam profugisset, urbe expugnata 
captus occiditur, eum triennium regnasset. 

Antiochus vero meritorum Simonis oblitus Cendebaeum ad vastan- 
dam Iudaeam et Simonem comprehendendum mittit: quo Simon devicte 
reliquum aetatis pacate exigit, cum Iudaeae annos octo Broefuisest. 
perit autem insidiis Ptolemaei generi sui, uxore et duobus filis in vin- 
cula coniectis: nam tertius loannes, qui etiam Hyrcanus vocabatur, 
effugerat. qui ob paterna beneficia ab Hierosolymitis receptus est, 
Ptolemaeo non admisso. 

) Paterno sacerdotio potitus Hyrcanus Ptolemaeo bellum intalit in 
castello Dagone agenti, et praevalebat quidem obsidione, sed miseri- 


ANNALIUM V 1. 887 


xul ἐκράτει. μὲν τῇ -πολισρχίᾳ, ἡττᾶτο δὲ τῷ πρὸς τὴν μητέρα D 
καὶ τοὺς ἀδελφοὺς. οἴκτῳ" ὃ γὰρ Ἰπολεμάῖος ἀνόγων ἐπὶ τὸἪ "7 
ζξεῖχος αὐτοὺς ἐξ ἀπόπτου ἤκπίζεεο. ἢ μένεοι μήτηρ ἱκέξευε μὴ 
μαλακέζισϑαι δι᾽ αὐτὴν. τριβομένης δ᾽ οὕτω τῆς πολιορχίας 

6 δρίσταται τὸ ἕβδομον ἔτος, xu9^ ὃ εἴϑισται τοῖς Ἰουδαίοις δργεῖν. 
καὶ διὰ τοῦτο Πτολεμαῖος. ἀνεϑεὶς τοῦ πολέμου,, μεείνει τὴν μη. 
φέρα᾽ τοῦ. “Ὑρκανοῦ καὶ τοὺς ἀδελφούς, καὶ φεύγει πρὸς Ζήνωνα 
τὸν ἹΚοτυλᾶν τὸν τῆς Φιλαδελφείας τύραννων.  Mirrloyer δὲ χαλε- P 1916 
παίνων τῷ Σίμωνι δι᾽ B πέπονθε, τῇ Tovdaln ἐπῆλθε, καὶ τὴν * 

20 χώραν καταδραμὼν ἐπολιόρκει. τὸν “Ὑρκανόν" καὶ πύργου ἄνει 
γείρας ὑψηλοτάξους χατὼ τὸ βόρειον μέρος τῆς πόλεως, ἐξ αὐτῶν 
τῷ τείχει προσέβαλλεν, ^ ἦνυε δ᾽ οὐδὲν διά vt δγενναιδξητα τῶν 
ἐντὸς καὶ διὰ ὀχυρότητα τῶν τειχῶν καὶ ὕδατος ἀφϑονίαν ἕξ 
ἐπομβρίας ἄρτι συμβᾶσαν, δείσας δὲ ἃ “Ὑρκανὸς μὴ ἐπιλίποιεν 

4Σύ αὐτοῖς τὰ ἀναγκαῖα, μόνον τὸ μάχιμον τοῦ τιλήϑους ἀπολεξά. 
μενος, ἐοὺς ἄλλους ἐξῶσε νῆς πόλεως" σῦς ὃ Ἡντίογος ἀπελθεῖν 
ἐχεῖϑεν οὐκ εἴμ" οὗ καὶ ἔξω τῶν τειχῶν προσμένόντές διὰ τοῦτο B 
ἀπέϑνησχον. ᾿ οἱ δ᾽ ἐντὸς ἐλεοῦντες αὐτοὺς εἰσεδέξωντο αὖϑες, 
τῆς exgroxnyluc δὲ ἐνστάσης 6 “Ὑρκανὸς στείλας πρὸς τὸν ᾿ «νὰ 

80 τέοχον ἀνοχὴν ἐζήτει γενέαϑαι διὰ τὴν ἑορτὴν ἐφ᾽ ἡμέρας ἑπτά, 
ὁ δὲ καὶ τὴν. ἀνοχὴν ἔδωκε καὶ ϑυσίαν πολυτελῇ σὺν ἀναθήμασιν 
ἔπεμψεν" ὃν διὰ τὴν πρὸς τὸ ϑεῖον εὐσέβειαν xal Εὐσεβῆ ἐκά-- 
λεσα». γνοὺς δὲ τὴν πρὸς τὸν θεὸν 160 ",Αγνειόχου αἰδῶ “Ὑρκανὸς 


o8 πρευλὸν Δ... .19 ἐπιστάσης ÀA. 33 τὸν om A. 


.cordia matris et fratrum vincebatur: hos enim Ptolemaeus in murum 
productos in conspectu illius cruciabat: quamvis matre obtestante ne 
sua causa segnius ageret. dum obsidio ita tralfiter, smeptitnus aíínus 
instat, quo Iudaeis otium agere solitam est; eaque de causa bello intet- 
misso Ptolemseus occisa matre et fratribus Hyroeani ad Zenonem Coty- Φ 
lam Philadelphiae tjranmum confugit. Antiochus vero Simoni ob acce- 
| ptam cadem iratus Iudaeam invasit, et agros populatus Hyrcanum ob- 
Bidet, ex tarribus altissimis, quas ad septentrionem excitarat, impetum 
in moenia faciens. sed nihil proficiebat tum ob defensorurm fortitadinem 
tum ob murorum firmitatem aquarumque copiam ex inibre mode colle- 
etam. «eseterum Hyrcanus veritus. ne commeatu deficeretur, bellicosis 
duntaxat retentis reliquam multitudinem urbe expulit: qui cum ab An- 
tiocho abire non sinerentur, extra moenia imoriebantur. quo$ ii qui  : 
intus erant miserati in urbem receperunt. $ed cum festum taberna- 
culorum instaret, Hyreanus &b Antiocho septem dierum indheià& ad 
festum celebrandum petiit, quas ille non modo concessit, sed et victi- 
mas sumptuosas cum donariis misit, ob eam pietatem Pii cognomentum 
. quae eadem Hyreano causa fuit.ut per legátos ab illo peteret 


888 IOANNIS ZONARAE 


, ἐπρεσβεύσατο τὴν πάτριον αὐτοῖς ἀποδόθῆναι πολετείαν αἰτού-- 
μενος. ὃ δέ, d παραδοῖεν τὰ ὅπλα, tint, καὶ φόρους τελεῖν 
ὑπὲρ. τῶν ἄλλων κᾳτάϑοιντο πόλεων ἄτερ τῆς Ἰουδαίας, καὶ 

σ φρουρὰν δέξαιντο, καὶ τοῦ πολέμου ἀφέξεσϑαι καὶ τἄλλα ποιή- 
σειν ἃ ἀξιοῦσιν. Ἰουδαῖοι δὲ. τὰ μὲν ἄλλα ἐδέχοντο, ini δὲ τῇ δ 
φρουρᾷ οὐ κατένευαν, ἀλλ᾽ ἀντὶ ταύτης ὁμήρους ἐδίδοσαν καὶ 
ἀργυρίου τάλαντα πεντωιόσια.. ἐνδόντος δ᾽ ἐπὶ τούτοις τοῦ 
᾿Ανσιόχου, ἣ πολιορκία ἐλύϑη. “Ὑρκανὸς δὲ τὸν τοῦ “4 αβὶδ 

. ἀνοίξας τάφον τρισχίλια ἐκεῖϑεν ἀργυρίου τάλαντα ἔλαβε. φιλίαν 
δὲ πρὸς "ΔΙντίοχον πριησάμενος, ἐν τῇ πόλει αὐτὸν. εἰσεδέξατο, 19 
καὶ ἐπὶ Πάρϑους στρατεύοντε συνεξώρμησεν" ἔνϑα. τῷ ᾿“Ιρσάκῃ 

D πολεμήσας ᾿“ἀγεοίοχος, (Σῷ πλείονε τῆς στρατιᾶς καὶ αὐτὸς συνα- 
πώλατο. ὁ. 2E ΝΕ 

2. Iüetos δὲ τῆς τῶν Σύρων βασιλείας. διάδοχος ὃ àdti- 
góc αὐτοῦ “΄ημήτριης, λύσαντος "“«ῤσάκον αὐτὸν ἡνίκα τοῖς 16 
Πάρϑοις ἐπῆλθεν ᾿Αντίοχος. “Ὑρκανὸς δὲ "᾽“ΑἈντιόχου ϑανόντος 

: πολλᾷς τῶν τῆς Συρίας πόλεων εἷλε καὶ τῆς Ἰδουμαίας ἑτέρας. 
καὶ ὑποτάξας τοὺς ᾿Ιδουμαίους ἐπέερεπεν αὐτοῖς τὴν ἐν τῇ χώρᾳ 
διατριβήν, εἰ περιτέμνοιντα καὶ χρῶνται ἔϑεσιν Ἰουδαϊκοῖς. — oi 

δὲ διὰ τὰς πατρίδας. καὶ τὴν περιξομὴν καὶ. τἄλλα ὑπήνεγκαν. 30 

“ημήτριος δὲ στρατεύειν. ἐγνωκὼς ἐπὶ "Yoxayóy, ἀνεκόπη, τῶν 


4 πολέμου πτόλεμαίου Δ. 8 Δαβὶδ] ἀδελφοῦ. 80 τὰ 
[od . 


. Fowrks, Cup. ἃ, losephi Ant. 13 8 S 4—16 $1. de tribus 
eectis 13. 5 6 ὁ. | P | 5 3 


ut patriam. suis civibus rem publicam restitueret. cui respondit Antio- 
chus, si arma traderent et de civitatibus extra Iudaeam sitis tributa 
. penderent et praesidium acciperent, se et bello abstinere et postulatis 
eorum annuere velle. ludaei vero caeterae amplexi praesidium repudia- 
runt, ac pro eo dederunt obsides argentique talenta quingenta. hac 
ratione. mitigato Antiocho solutaque obsidione Hyrcanus e monimento 
Davidis tria milia talentum deprompsit; initaque cum Antiocho amicitia 
eum in urbem recepit, et contra Parthos ducentem comitatus est: ubi 
cum Arsace congressus Antiochus cum maiore parte exercitus et ipse 
periit, | 
. 2, Ei in regno Syriae Demetrius fratet, sub expeditionem An- 
tiochi solutus ab Arsace, successit. caeterum post Antiochi interitum 
Hyrcanus multas Syriacas urbes, Idumaeae multas cepit; et subactis 
Idumaeis ea condicione in patria versari concessit, si circumciderentmr 
et moribus Iudaicis uterentur. qui amore natalis soli et circumcisionem 
et reliqua tolerarunt. cum autem Demetrius bellum inferre Hyrcano 


ln 


ANNALIUM V 9. 889 


Σόρων καὶ τῶν στρατιωτῶν μισούντων αὐτὸν διὰ πονηρίαν, xal. 
διακηρυκευσαμένων πρὸς Πτολεμαῖον τὸν Φύσχωνα, ϑοῦναι αὖ- P. U917 
τοῖς τινὰ τῶν τῷ Σελεύχῳ προσηχόντων τῆς βασιλείας ἀντιληψό- 
μένον. ὃς ? AMEavdoov ἔπεμψε ἐὸν λεγόμενον Ζεβινᾶν. μάχης W Y 155 
δοῦν μέσον αὐτοῦ καὶ Ζημητρίου συγκροτηϑείσης τρέπεται 4ημή- 
ξριος καὶ φεύγει εἷς Πτολεμαΐδα, μὴ δεχϑεὶς δὲ παρὰ KAcond- 
τρας τῆς γυναικὸς elc Τύρον ἀπέδρα, ἁλοὺς δὲ καὶ πολλὰ παϑὼν 
διεφϑάρη. ᾿Αλέξανδρος δὲ τὴν βασιλείαν παρὰλαβὼν φιλίαν 
ποιεῖται πρὸς “Ὑρκανόν. ἐπαναστάντος δὲ αὐτῷ ᾿ΑΑντιόχου 
Ἰοτοῦ Τρυποῦ τοῦ παιδὸς 4Ζημητρίου, ἡττηϑεὶς ἐν τῇ μάχῃ 
ἀπώλετο. ὁ. - LM 
᾿ Βασιλεὺς δὲ Συρίας ὃ "Ἀντίοχος οὗτος γενόμενος, Mm 
πολλοῖς ἔτεσι μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ ᾿ΑἸντιόχου, τοῦ ἐπικληϑέντος B 
Κυζικηνοῦ ὅτε ἐν Κυζίκῳ ἐτράφη, περὶ τῆς βασιλείας ἐμάχετο. 
157» δὲ οὗτος υἱὸς "Ἀντιόχου τοῦ ϑανόντος i» Πάρϑοις τοῦ ἀδελ- 
φοῦ “4ημητρίου, ὡς ἑτεροϑαλὴς ἀδελφὸς ὑπάρχων τοῦ ΓΓρυποῦ 
᾿Αντιόχου" ἥ γὰρ Κλεοπάτρα τοῖς δυσὶ συνῴκησεν ἀδελφοῖς, 
τῷ “4ημητρίῳ δὲ πρότερον καὶ τῷ ᾿ΑἈἸντιόχῳ μετέπειτα, ὡς 
προγέγραπται, καὶ ἐκ μὲν Ζ4΄ημητρίου τὸν Γρυπὸν "«ντίοχον 
90 Urexev , ἐξ "ΔΑἀντιόχου δὲ τοῦ σωτῆρος τοῦ ἀδελφοῦ 4ημητρίου 
0v" Κυζιχηνὸν ? Avkloyoy ἐγείνατο. ἂν ὅσῳ δὲ οὗτοι πρὸς ἀλλή-- 
λους ἐμάχοντο, ὃ “Ὑρκανὸς ἠρέμει, καὶ καταφρονήσας τῶν ᾿44»- 
τιόχων ἀπέστη, μηδὲν ἔτι παρέχων αὐτοῖς" καὶ κατὰ σχολὴν 


1 στρατιότων PW. 8 τινὰ τὸν τῷ σελεύκῳ προσήκοντα Α. 
13 τοῦ ἐπικληϑέντος — ἐτράφη post ἐμάχετο A. 16 ὑπάρ- 
χειν A. 19 γέγραπται Α.. 20 τέτοκεν A. | 


statuisset, ea re impeditus est quod Syri et milites eius improbitatem 
detestati per caduceatores a Ptolemaeo Physcone petierant ut sibi ex 
Seleuci familia daret aliquem qui regnum susciperet. is Alexandrum 
Zebinam misit: a quo Demetrius victus Ptolemaidem se recepit. sed ab 
uxore Cleopatra exclusus 'Tyrum confugit, ubi captus et excruciatus 
periit. Alexander autem regno potitus amicitiam cum Hyrcano pepigit, 
sed ab Antiocho Grypo Demetrii filio regnum sibi vendicante victus in 
pugna occubuit. 
Is Antiochus suscepto Syriae regno cum fratre Ántiocho, cogno-: 
mento Cyziceno quod Cyzici educatus esset, per multos annos bellum 
essit, erat autem is Antiochi a Parthis interfecti, Demetrii fratris, 
ius, uterinus Antiochi Grypi frater. nam Cleopatra duobus fratribus: 
nupta fuit, primum Demetrio, deinde Antiocho, ut ante scripsimus. 
et e Demetrio Antiochum Grypum, ex Ántiocho Sotere Demetrii fratre 
Cyzicenum Antiochum suscepit, qui dum inter sese digladiantur, Hyr- 
canus quiete fruens utroque contempto defecit, neque quidquam amplius Ν 


890 IQANNIS8- ZONARAE 


C ἑκαρποῦτο τὴν "Tayóala» , ὡς ἄπειρόν τι πλῆϑος χρημάτων ovra- 

* — gays, στρατεύσας δὲ καὶ ἐπὶ Σαμάρειαν ἐπολιόρκει αὐτὴν διὰ 

᾿ τῶν υἱῶν αὐτοῦ ᾿Αριφεοβούλην καὶ ᾿ΑἸνχιγόνου. λιμοῦ δὲ τὴν 

πόλιν πιέζοντος oi Σαμαρεῖς dc αυμμαχίαν μετεχαλέααντο τὸν 
Avtloxov τὸν Κυζικηνόν. ὃς τοῖς περὶ ᾿“Αφισιόβοηυλον συμ-ῦ 

βαλὼν ἧττᾶται" εἶτ᾽ αὖϑις συλλέξας πλῆϑος τὴν κῴραν ἐπόρϑει 

τοῦ "Yoxavot, ἵν᾽ οὕτως ἀμαγχάσῃ αὐτὸν A000. τὴν πολιορχίαν» 

πολλοὺς δὲ τῶν σὺν αὐτῷ ἀποβάλλων ἀπῇρε εἰς Τρίπολιν, 

"Yoxosüg δὲ τὴν «Σαμάρειαν ἑλὼν πᾶσαν ἠφάνισε. . 

D , yan δέ, xat ἣν ἡμέραν οὗ viel αὐχοῦ τιῷ ᾿“ἀπτιόχῳ 19 
ἐμάχοντο, αὐτὸς ὡς ἀρχιερεὺς μόνος ἐν τῷ ναῷ ϑυμιῶν ἀκοῦσαι 
φανῆς weg οἱ παῖδες αὐτοῦ ἄρτι πενιρήκασι τὸν ᾿“νκίοχον " καὶ 
ἐξελθὼν ἀπήγγειλε τῷ πλήϑει τὸ ἀκουσϑν. καὶ γέγηνεν οὕτως. 
εὐπραγήσας δὲ “Ὑρκανὸς ἐφϑογήϑη παρὰ τῶν Tovdoluv , μάλιστα 
δ᾽ ἐμισεῖτο παρὰ. τῶν (Φαρισαίων" οἱ δ᾽ εἰσὶ μία τῶν παρὰ δ 
Ἰουδαίοις αἱρέσεων, τριῶν οὐσῶν, οὗτος μὲν οὖν οἱ Φαρισαῖοι 
εἱμαρμένην ξαξάζονσι, τινὰ δὲ καὶ ἐφ᾽ ἡμῖν εἶναι, συριβαίνειν τε 
χαὶ μὴ γίνεαϑαι.. "Eaoqgvol δὲ πάντων κυρίαν τὴν εἱμαρμένην 
νομίζουσιν εἶναι, καὶ πάντα τοῖς ἀνϑοῴποις ἐξ ἐκείνης συμβαίνειν. 

PI?18 Σαδδουχαῖοι δὲ τὴν μὲν εἱμαρμένην ἐκβάλλουσι, πάντα δὲ ἐφ᾽ 20 
ἡμῖν τίϑενται, καὶ τῶν ἀγαθῶν ἡμᾶς ἑαυτοῖς αἰτίους εἶναι διδά- 
σχογτες, καὶ τὰ χείρῳ δε’ ἀβουλίαν ág* ἑαυτῶν αἱρεῖσθαι. τῶν 


1 συναγαγεῖν χ μάτων A. 8 τῶν] τοὺς A. 13 ἀπαγ- 
qua Α. i καὶ om À. 18 d Pis εἶναι τὴν εἰμαρμένην 
οξάξοσσι" καὶ A. 


eis pependit; ac Iudaeae fructibus per otium perceptis infinitam pecu- 
miam coegit. cum autem Samariam per filios suos Aristobulum et Anti- 
gonum obsideret, Samaritani urgente fame Antiochi Cyziceni opem im- 
plorarunt; qui cum Aristobulo congressus vincitur. deinde redintegratis 
* Hyrcani agros vastat, ut ea ratione obsidionem solvere cogeretur. 
sed dum multis suorum amissis Tripolim recedit, Hyrcanus Samariam 
captam penitus delet. 

Kertur autem, ee die quo duo eius filii cum Antiocho pugnarunt, 
cam solus pt pontifex in sacrario suffiret, audisse yocem quae diceret 
Antiochum modo a suis filis esse victum, idque egressus nuntiasso 

opulo: nec deceptus ost. sed dum prosperis fortunae flatibus utitur, 
invidiam ludaeorum effugere non potuit, Pharisaejs maxime invisus, 
qui sunt ex tribus Iudaeorum sectis. hi cum fatum affirment, tamen 
quaedam in nostra esse potestate ac fortuito evenire nec omnia fieri 
necessario statuunt: Esseni contra fatum rergm omuium dominum con- 
stituunt, et hominibus omnia fato contingere censent: Sadducaei fato 
repudiato nostrae voluntati. adscribunt omnia, et causas bonorum a nobis 
pendere, ot nos temeritate nostra ultro amplecti deteriora existimant. 


ANNALIUM V 8, 201 


yoür: Φαρισοιν πρότερον φιλέως ἔχόντων πρὸς "Yoxavóv (μαϑη- 
τὴς γὰρ. αὐτῶν ἐγεγόνει) συνέβη. ἐξ αἰτίας τινὸς ἔχϑραν κτήσω- 
σϑαι πρὸς αὐτόν. ἠδύναντο δὲ οὗτοι παρὰ τῷ πλήϑει σφόδρα, 
“Ὑρκανὸς δὲ τῇ τῶν Σαδδουκαίων προσετέϑη μοίρᾳ, τῶν Φαρυ- 

ὅ σαίων ἀπορραγείς, καὶ τὰ ὑπ᾽ αὐτῶν παραῤοϑέντα νόμιμα κατα-. , 
λῦσαι προέϑετο. οὗ Σαδδουκαῖοι γὰρ ἐχεῖνα δεῖν ἡγεῖσϑαι νόμιμα 
tAeyor τὰ γεγραμμένα, τὰ δὲ ἐκ παραδόσεως μὴ τηρεῖν... διὰ 
ταῦτα. μεμίσητο παρὰ τῶν Φαρισαίων ὃ Ὑρκανός. βιῴσας. δὲ Β 
εὐτυχῶς ἐπ᾽ ἔτη τριάκοντα πρὸς ἑνί, ἐτελεύτησεν ἐφ᾽ υἱοῖς πέντε. 

10 λέγεται δὲ καὶ προφητείας ἀξιωθῆναι, καὶ προειπεῖν περὶ τῶν δύο 
κὐτοῦ. παίδων τῶν “πρεσβυτέρων. ὡς οὐ μενοῦσε τῶν πραγμάτων 
“αὐ 8. Τελευτήσαντος δὲ “Ὑρκανοῦ "«“Τριστόβουλος τὴν ἀρχὴν W I 156 
διεδέξατῷ" καὶ εἰς βασιλείαν μεταϑεῖναι ταύτην δόξαν αὐτῷ, 

13 διάδημα περιτίϑεταε; μετὰ τετραχύσια ἔτη. καὶ, ὀγδοήχοντα πρὸς 
ἑνὶ ἐξότου ἐκ Βαβυλῶνος ὃ λαὸς εἷς Ἱερουσαλὴμ ἐπανῆλϑεν, 
οὗτος τοὺς μὲν ἄλλους τῶν ἀδελφῶν καὶ τὴν μητέρα περὶ τῆς 
ἀρχῆς αὐτῷ διενεχϑεῖσαν καϑεῖρξε, τὸν δὲ μετ᾽ αὐτὸν ᾿“ντίγονον C 
ἡγάπα καὶ τῶν δμοίων ἠξίου. τὴν μὲν οὖν μητέρα λιμῷ διέ- 

40 ῴϑειρε, προσέϑετο δὲ καὶ τὸν ἀδελφὸν τὸν ᾿«Ἀντίγονον διαβυλαῖς 
“πιστεύσας. λαμπρῶς γὰρ αὐτοῦ ἀπὸ στρατείας ἐπανελϑόντος 
ἐνόσει ὃ ᾿«ἀριστόβουλος" ἑορταζομέγης δὲ τῆς σχηνοπηγίας ἀνέβη 


| ἃ προσετέθη À , προσετίθει PW. 7 παραδόσεων A. 16 elg] 
, €eQóg À. . 18 αὐτῷ] αὐτῶν A. παϑεῖξε A. 


. FowmEs. Cap. 3. losephi Ant. 13 11. 


Pharisaei porro, quorum magna erat apud populum auctoritas, cum 
pridem amici essent Hyrcano, quippe quem discipulum habuerant, post 
nescio qua de causa orta simultate ab iis avulsus in Sadducaeorum 
sententiam concessit, ac ritus. ab illis traditos abolere instituit. nam 
Sadducaei ea pro legibus habenda affirmabant quae in scripta relata 
essent, quae vero quasi per manus traderentur, ea non observanda esse, 
et hac de causa Pharisaeis invisus fuit. qui annis uno et triginta feli- 
citer exactis obiit, filiis quinque superstitibus. dicitur etiam prophetiae 
dono fuisse praeditus, ac praedixisse duos ex filiis natu maximos impe- 
rium amissuros esse. 

3. Hyrcano defuncto principatum suscepit Áristobulus. quem 
cum ín regnum commutare ei placuisset, diadema sumpsit, 481 annis 
post quam populus Babylone Hierosolyma redierat. caeteros fratres et 
matrem de principatu contendentem in vincula coniecit, Antigonum au- 
tem aetate sibi proximum dilexit, pari honore dignatus. matrem fame 
necavit: adiecit et Antigoni caedem calumniis impulsus. nam cum is 
aegrotante Aristobulo victor ab expeditione reversus tabernaculorum 


805 IOANNIS ZONARAE 


elc τὸ ἱερὸν 0. ' dyslyovog μετὰ τῶν περὶ αὐτὸν ὁπλιτῶν χεκοσμη- 
μένος λαμπρῶς. oi δὲ τοῦτον πρὸς. τὸν ἀδελφὸν. διαβάλλοντες 
μὴ κατ᾽ ἰδιώτην αὐτὸν ἔλεγαν ἐλϑεῖν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀλλὰ βασε- 
λικῇ κεχρημένον λαμπρότητι, καὶ ὅτε μετὰ τοσαύτης δορυφορίας 
D στρατιωτῶν ἀνελϑὼν βουλεύεται. κατ᾽ αϑτοῦ.. ᾿Αριστόβουλος δέ, δ 
καὶ τῆς οἰκείας ἀσφαλείας φροντίζων καὶ τοῦ ἀδελφοῦ προνοῶν, 
ἔν τινε τῶν ὑπογείων ἀφεγγεῖ. τοὺς. σωματοφύλᾳκας ἴστῳσεν, 
^ ἐγτειλάμενος ἀόπλου μὲν τοῦ. ἀδελφαῦ φείδεσθαι, κχεείνειν δὰ 
αὐτὸν μετὰ τῶν ὅπλων ἐρχόμενον" πέμπει δὲ καὶ πρὸς τὸν ᾽«ν»- 
-Siyowov , ἄοπλον αὐτὸν χελεύων ἥκειν.: ἥ. δὲ τοῦ ᾿“Ιριστοβούλου 10 
γυκὴ καὶ οἱ ταύτῃ συμφρονοῦντες. xavà «τοῦ “Ἀντιγόνου ἔπεισαν 
τὸν σταλέντα λέγειν τῷ ᾿ΑἈντιγόνῳ ὡς “ἀχούσας ὃ ἀδελφός cov 
ον τοὺς, ὅτε ὅπλα καινὰ κατεσχεύασας, ἀξιοῖ ὡπλισμένον ἐλϑεῖν σε, ἵν" 
ἴδοι αὐτά." ὃ δὲ μηδὲν ὑποπτεύσας, ἐνδεδυμένος τὴν πανο- 

ΡῚ 5319 πλίαν ἀπήει. καὶ γενόμενος; κατὰ τὸν Στράξωνος πύργον, ὅπου]ό. 

ὃ τόπος ἀφώτιστος ἦν, κτείνεται παρὰ τῶν σωματοφυλάχων. 

Ἰούδας δέ τις ᾿Εσσαῖος τὸ γένος πολλὰ προλέγων καὶ ἀληϑεύων, 

ἰδὼν τότε τὸν "«Ἀντίγονον παριόντα τὸ ἱερόν, ἀνεβόησεν ἄπο-- 

ϑανεῖν ἐπευχόμενος ὡς διεψευσμένος ζῶντος τοῦ ᾿Αντιγόνου" 

. προεῖπε γὰρ αὐτὸν xaz' ἐκείνην ϑανούμενον τὴν ἡμέραν ἐν τῷ 30 
Στιράτωνος πύργῳ" τὸν. δὲ σταδίους ἀπέχειν ἑξαχοσίους, ὡς 
ἀδύνατον εἶναι τὸν ᾿«“Δντίγονον ἐκεῖ γενήσεσθαι, ἤδη τῆς ἡμέρας 
κλινούσης. ταῦτα λέγοντος τοῦ Ἰούδα, ἀγγέλλεταε χκτανϑεὶς 


-΄ 


5 βούλεται A. 13 ὁπλισμένον A. 14 i3 A. $xoro- 
πᾶσας À. 19 ξῶντος — αὐτὸν Α, προεῖπε γὰρ αὐτὸν ζῶντος 
τοῦ Αντιγόνου PW. 22 ἐκεῖ γενήσεσθαι τὸν ἀντίγονον A. 


festo magnifice ornatus cum suis satellitibus in templum adscendisset, 
id factum calumniatores ita interpretabantur, eum ad festum non more 
plebeio venisse sed regio splendore usum esse, et quia cum tanta mili- 
tum manu adscenderit, consilia contra regem agitare. Aristobulus, qui 
et suae securitati et fratris rationibus consultum vellet, satellitibus suis 
in quodam obscuro subterraneo loco constitutis mangat, ut fratri inermi 
parcant, armatum occidant: mitüt et ad Antigonum eumque inermem 
venire jubet, sed eius uxor et qui cum ea contra Antigonum conspira- 
rant nuntio persuaserunt ut diceret fratrem, quod audierit eum nova 
arma parasse, petere ut armatus se spectandum ipsi praebeat. at ille 
nihil mali suspicans panopliam indutus abit: et cum ad Stratonis turrim 
venisset, ubi obscurus ille locus erat,. ἃ satellitibus occiditur. Iudas 
vero quidam Essaeus multa vere praedicere solitus, cum Antigonum 
templum praeterire tum videret, exclamavit mortem sibi ipsi impre- 
catus, quod ille viveret quem eo die in Stratonis turri moriturum falso 
dixisset: quae cum sexcentis stadiis abesset, non posse Autigonum die 
iam indinante iluc pervenire. quae dum Iudas dicit, nuntiatur Anti- 


ANNALIUM V 4. . 898 


*fyslpovog ly τῷ ὑπογείῳ, ὃ xal αὐτὸ Σεράτωνος ὠνόμαστο 
πύργος, ὁμωνύμως τῇ παραλέῳ Καισαρείᾳ. | 
| Τῷ μὲν οὖν ? Δντιγόνῳ τοιοῦτο γέγονε τέλος, τὸν δὲ " 4gi- B 
σστόβουλον εὐθὺς 4) δίκη μετῆλϑε τῆς ἀδελφοκτονίας. καὶ δια- 
Φῳϑαρέντων αὐτῷ τῶν ἐντός, αἴμα ἀνέφερεν, ὅ τις τῶν ἐχείνῳ 
ὑπηρετούντων» ἐκκομίζων diuoSey εἰς τὸν τόπον οὗ ὃ ᾿«ντίγονος 
ἐσφάγη. ἔτι τοῦ αἵματος ἐκείνου Vyovra σπίλους, καὶ ἐξέχεεν, ὡς 
ἀναμεμῖχϑαι ἀμφοτέρων τὰ αἵματα. γενομένης δὲ βοῆς παρὰ 
τῶν ἰδόντων, μαϑὼν τὸ συμβὰν ᾿““ριστόβουλος οἰμώξας προήχϑη 
4Ὁ εἷς δάχρυα καί “οὐκ ἄρα λήσειν" εἶπεν “ἔμελλον τὸν ϑεὸν in? 
ἀσεβέσιν οὕτω τολμήμασι." καὶ ἄλλα δὲ ἐπειπὼν ἀποϑνήσκει, 
βασιλεύσας ἐνιαυτόν. | 
4. Σαλώμη δὲ ἢ ἐκείνου γυνή, ἢ καὶ ᾽“λεξάνδρα ἐχέκλητο, C 
“λύσασα τοὺς ἀδελφοὺς τοῦ ἀνδρός (δεδεμένους γὰρ εἶχεν αὐτοὺς 
, A8 «Μριστόβουλος ) βασιλέα καϑίστησιν Ἰαννέαν τὸν xol ᾽“λέξανδρον, 
προὔχοντα xa9^ ἡλικίαν καὶ μετριώτατον. ὃς τὴν βασιλείαν 
παραλαβὼν κτείνεε μὲν νεωτερίζοντα τὸν iva τῶν ἀδελφῶν, τὸν 
δ᾽ ἕτερον ἀπραγμόνως ζῶντα ἐτίμα. πολέμους δέ τινας ποιησά- 
μένος πρός τινας, καὶ πῆ ᾿μὲν κρατήσας. ἔστι δ᾽ ὅπου καὶ ἡ ἥττη- 
80 θείς, τέλος καὶ πρὸς τοὺς ὅμοφύλους ἦρεν ὅπλα κατ᾽ αὐτοῦ 
στασιάσαντας. ἑορτῆς γὰρ οὔσης καὶ αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ W 1 151 
ὠνελθόντος ὡς ϑύσοντος, κιτρίοις αὐτὸν τὸ πλῆϑος ἔβαλλον, 


168 ἀντίγονος Α. 8 τοιοῦτον A. 10 εἶπεν om A. 
15 ἰανέαν A. 16 μετριότητα Iosephus. 21 καὶ αὐτοῦ À, 
^ καύτοῦ PW. -— | 


FowTEs. Cap. 4. Tosephi 4n. 13. 12—16 $ 1. 


gon in illo specu, qui et ipse, quemadmodum maritima Caesarea, 
Btratonis turris vocabatur, interfectus. 

᾿ Ko ad hunc modum sublato vindicta statim fraternae caedis poe- 
nas exegit ab Aristobulo, nam cum ex intestinis corruptis sanguinem 
reiecisset, eum minister eflerens in eo loco ubi Antigonus caesus erat 
cruore adhuc consperso lapsus effudit, ut cum illo misceretur. quo 
Aristobulus ex eorum qui id viderant clamore cognito, lacrimans et 
praeter alia illud quoque effatus, impia sua facta utique deum latere 
non potuisse, moritur, cum unum regnasset annum. 

Salome autem ; quae et Alexandra vocabatur, fratres mariti 
vinculis solvit; et Ianneam, qui et Alexander, grandiorem et modera- 
tiorem caeteris, regem constituit, qui regno suscepto alterum ex fratri- 
bus rebus novis studentem occidit, alterum quieti ingenii hominem hono- 
ravit. bellis contra quosdam estis alias victor alias victus tandem ob 
motam seditionem contra populares quoque arma cepit. nam cum in 
festo immolaturus aram conscendisset, populus eum citriis petiit ( moris 


894 IOANNIS ZONMAAE 


D ἔθους ὄντος ἐκ. χῇβιδιηνύπηγίᾳ ϑύρσοὺς qoibus καὶ xerolpy ἐν 
χεροῖν ἔχειν, καὶ ὕβρεις αὐταῦ κατέχεον. -. οἷς. παροξυνϑεὶς ὁ ᾽“έ- 

“ ξαλᾶῥος. κχεένεε. περὶ ἑξακισχιλέους αὐτῶν. εἶτα συνάψας μάχην 
πρὸς "dooflaz. καὶ ἡϊτηϑεὶς φεύγων εἰς Ϊεροᾳόλυμα: παραγίνεται, 
«al πρὰς τὴν χανμοπραγίαν αὐτῷ τοῦ. νους ἐπιϑεμένου, Fieow ἕξ δ 
μαχόμελας πρὸς οαὖλά (ἔτρεφε. γὰρ 1]ιαίδὰς καὶ Κῶμκας) οὐχ 
ἐλάττους ἀναιρεῖ “μυριάδων πέλται... δι᾽ ἃ, ἔει μᾶλλον. μεμίσητο, 
ὥστε πρὸς αὐτόν, "τί dai: γενσϑαὶ πυνϑανόμενον ὥστε παύσασϑαε 

P I 220 τὴν δυσμένειαν, 10 πλῆϑας ἀπαϑανεῖν αὐτὰν ἐξεβύηαε. καὶ μετὰ 
^ ζαῦτα δὲ Ἰόνδαῖοι τῷ "“λεξάνδρῳ ἐμάχοντο, καὶ «λεῖστοε ἀπώλ- 10 

Àvrvo. καταχλείσας δὲ τοῦς δυνατωτάτους αὐτῶν. ἔν τεχι πόλει 

ἐπολιόρκει, καὶ κρατήσας αὐτῶν ἀπήγαγεν εἷς Ἱεροσόλυμα. καὶ 

d» ἀπόπτῳ μετὰ τῶν γυναικῶν ἑστιώμενος ὠμόταξον ἔῤγον. πεποέη-- 
xt», “ἀνασταυρώσας. αὐτῶν Oxraxodíovc, xal τοὺς παῖδας αὐτῶν 
καὶ τὰς γυναῖχας ém ὄψεσι σφῶν Ert ζώντων ἀκέφφαττε. τοῦτο 15 
᾿τὸ ἀπηνὲς ἔργον ἔπεισε τοὺς ἀντισετασιώτας αὐτοῦ περὶ ὀχτακε- 
σχιλίους ὄντας φυγεῖν. καὶ ὃ ᾿Αλέξανδρος ἔχτοτε ἠρεμίας ἀπή-- 
λαυσεν.. W | | 

Ἔπειτα ! yiloxoc ὃ κληϑεὶς Ζ΄ιονύσιος κατὰ τῆς Ἰουδαίας 
ἐστράτευσε. καὶ μάχης καρτερᾶς γενομένης πρὸς ᾿Ιουδαέους, 80 

B ἀπέϑανεν ἐν τῷ πολέμῳ ᾿Αντίοχος νικῶν καὶ τῷ πονοῦντι μέρεε 
συνεπαρήγων. ϑαάνόντος δ᾽ ἐχείνου τὸ στράτευμα φεύγει καὶ 
λιμῷ διαφϑείρεται. βασιλεύει δὲ μετ᾽ Avrloxor τῆς Ko(Anc 


| 9 οἷς Α, Οἷα PW. ^ 1 δυνατωτέρους À. 19 Διόνυδος 
recte Iosephus. 20 ἐστράτευσε A, ἐστράτευε PW. 


enim erat ut in festo tabernaculorum thyrsos palmarum et citriorum in 
manibus gestarent). et convitiis incessit; quibus commotus circiter sex 
milia occidit, deinde praelio. victus ab Arabibus Hierosolyma refugit. 
ad eam cladem accessit populi seditio, cum quo per annos sex dimi- 
cando per stipendiarios Cilices et Pisidas non paucores quinquaginta 
milibus occidit. qua de causa hominum in eum odia augebantur adeo ut, 
cum interrogaret quid sibi agendum esset ad abolendas inimicitias, mul- 
titudo responderet ei moriendum esse. post haec ludaei plurimi suscepto 
cum Alexandro bello perierunt, et cum urbem quandam expugnasset, 
in quam potentissimi confugerant, eos Hierosolyma perduxit; et eminus 
convivium cum mulieribus celebrans, per summam crudelitatem octingentis 
in cruces sublatis liberos uxoresque eorum in conspectu illorum adhue 
viventium mactat, hoc immani facinore id consecutus est ut adversa- 
riorum ad octo milia exsulatum irent et ipse deinceps otio frueretur. 
Postea Antiochus cognomento Dionysius, expeditione contra lu- 
daeos suscepta et gravi praelio commisso, dum laboranti cornu sub- 
venit, victor cadit: quo mortuo in fugam versus ' exercitus eius fame 


^ 


Συρίας ᾿Αρέτας, καὶ στρατεύσας ἐπὶ τὴν Ἰουδαίαν, καὶ μάχῃ 
γικήσας ᾿Αἀλέξανδρον,. ἐπὶ συνθήκαις ἀναχεχώρηκεν. 
'O' μέντοι ᾿«Ἀλέξανδρος μετὰ ταῦτα πόλεις. ἑλὼν πολλὰς 
Ἰδουμαίων καὶ Κιλίκων καὶ Φρωΐέχων. κἀὶ Σύρων, καὶ τρίτον 
bZroc iv τῇ στρατείᾳ δεηνυκώς,, ἐπανῆλθε, προθύμως. αὐτὸν διὰ 
τὴν εὐπραγίαν δεχομέγων τῶν Ἰουδαίων. εἶτα 1x μέϑης νοσήσας, Ὁ 
aal. τρισὶν ἔπεσι τεταρταίῳ. πυρετῷ προσπαλαίων, τῶν στρατειῶν 
οὖκ ἀπέσχετο. ὁρῶσα δὲ αὐτὸν 3j βασίλισσα ἤδη ἀπεγκωσμένον, 
ἑαυτήν τε καὶ τοὺς παῖδας ὠδύρετα. ὃ. δὲ κρύψαι τὸν, ϑάνατον 
δ0αὐτοαῦ πρὰς τοὺς ατρατιώτας ταύτῃ ὑπέϑετο, ἕως ἂν ἐξέλῃ τὸ 
χωρίοψ. (ἔτυχε γόρ τι ἠολιορκῶν),. ἔπειτα ὡς ἀπὸ νίκης εἰς Ἵερο- 
σόλυμα πάραγενομένην τοῖς Φαρισαίοις. ἐξανσίας μεταδοῦναε τινός. 
δύνασϑαι yàp αὐτοὺς. ϑέσϑαι τὸ ἔϑνος εὔνουν αὐτῇ" καὶ αὐτὸς 
dé διὰ τούτους ἔλεγε τῷ ἔϑνει προσχροῦσαι» , ᾿βρισϑέντας ὑπ᾽ 
18 αὐτοῦ. "o9 τοίνυν" ἔφη “μεταπεμιψαμένη τοὺς ἄρχοντας σφῶν, - 
ἐπίτρεπε χρῆσϑαί μου ὡς βούλονται. τῷ. κεχρῷ, ὡς πολλὰ εἰς D 
αὐτοὺς ἐξυβρίσαντος, καὶ μηδὲν παρὰ τὴν ἐκείνων γνώμην ποιεῖν 
ὑπισχνοῦ. οὕτω δέ σου εἰπούσης ἐγώ τε πολυτελῶς ταφήσομαε! 
καὶ σὺ βεβαίως ἄρξεις." ταῦτα τῇ γυναικὶ ὑποϑέμενος τετελεύ-- 
ϑοτηκεν, ἄρδας ἔτη εἴκοσι καὶ Emzd, πεντήχοντα δέ γε ζήσας ἑνὸς 
δέοντος. ἡ δὲ ᾽«Ἰλεξάνδρα πάντα κατὰ τὴν τοῦ ἀνδρὸς συμ- 
βαυλὴν ϑεμένη, τούς τε (Ὠαρισαίους εὔνους ἐποίησεν ἑαυτῇ, καὶ 


1 ἐπὶ] κατὰ Α. πυρετῷ τεταρταίῳφ A. ^ 18 παραγιφο- 
μένην A. 17 ἐκείνου A. ? ? ME 7 


periit. post Antiechnm Aretas Coelesyriae rex bellum Iudaeis infert, 
et Alexandro acje victo per condiciones rece 

Post haec Alexander , multis urbibus Idumaeorum Cilicum Phoe- 
nicum et Syrorum triennio expugnatis, Hierosolyma reversus a Iudaeis 
ob res bene gestas alacriter est susceptus. deinde morbo ex ebrietate 
contracto, et tribus annis cum febri quartana conflictatus , expeditionibus 
non abstinuit, quem cum regina iam deploratum videns suam et libero- 
rum sortem miseraretur, eam ille monuit nt mortem suam milites celaret 
donec castellum quod obsidebat expugnasset, deinde victrix Hierosolyma 
regressa potestatis aliquid Pharisaeis impertiretur, qui ei popnli studia 
reconciliare possent : ob eos ,enim contumeliose tractatos se ipsum gentis 
odia incurrisse. "tu igitur" inquit. ' 'arcessitis eorum principibus per- 
mittito ut de meo cadavere, qui multis illos iniuriis onerarim , suo arbi- 
tratu statuant, teque nihil praeter eorum voluntatem acturam pollicetor. 
quae si dixeris , et honorifüce sepeliar et tu secura i bis." 
ubi haec uxorem monuisset, decedit, anno regni 27, aetatis 49. Ale- 
xandra de mariti consilio omnia exsecuta tum Pharisaeorum benevolen- 


990 IOANNIS ZONARAE 


τὴν βασιλείαν. ἐβεβαιώρατο, καὶ τὴν ταφὴν τοῦ ἀνδρὸς Aaunoo- . 
τέραν τῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλέων εἰργάσατο... ᾿ 
^ 5. . 400. δὲ παίδων «γενομένων τῷ ᾽Αλεξανόρῳ, "Yoxavot 
καὶ ᾿““ριστοβούλου., ὃ. μὲν “Ὑρκανὸς νωϑὴς τὸ ἦϑος ἦν καὶ πρὸς 
P I 221 πραγμάτων διοίκησιν ἀποπεφυκώς, ὃ. δὲ νεώτερος δραστήριος ἦν. 5 
^ ᾧ δὲ τούτων μήτηρ ἀρχεερέα «ὃν. “Ὑρκανὸν ' δέὰ τὸ ἄπραγμον 
ἀποδείκνυσι, καὶ πάντα τοῖς (αρισαίοις. ἐπιτρέπει, καὶ τῷ πλήϑεε 
τούτοις ἐχέλευσε πείϑεσθαε,. καὶ αὐτὴ μὲν εἶχε τῆς βασιλείας τὸ 
W 1 168 ὄνομα, oi Φαρισαῖοι δὲ τὴν ἰσχύν; -ἠῤέμει δὲ 7 χώρα, μόνων 
τῶν Φαρισαίων τὴν βασίλισσαν. ταραττόντων καὶ πειϑόντων κτεύ- 10 
νεῖν τοὺς συμβουλεύσαντας ᾿«Αλέξδάνδρῳ τὴν τῶν ἀχτακοσίων δια- 
φϑοράν. ἕνα δὲ τέως. αὐτοὶ σφάττουσι, xol ἐπ ἐχείνῳ ἄλλους 
in? ἄλλοις; ἕως οἱ δυνατοὶ παρελθόντες εἷς τὰ βασᾶεια καὶ 
᾿Αριστόβουλος σὺν αὐτοῖς (οὐ γὰρ ἠρέσκετο τοῖς δρωμένοις), 
B πολλὰ εἰπόντες καὶ τοὺς ἤδη φϑαρέντας ἀποκλαυσάμενοι, εἰς 16 
οἶκτον τῶν κινδυνευόκτων τοὺς παρόντας. ἐχίνησαν καὶ εἷς δάκρυα. 
"Αριστόβουλος δὲ τὴν μητέρα διὰ ταῦτα χατητιᾶτο" ἡ. δὲ ox 
εἶχεν 8 τε καὶ πράξε. ὃ 
Κατὰ τοῦτον. τὸν καιρὸν ἀγγέλλεται. Τιγράνης σὺν στρατιᾷ 
μεγάλῃ “εἰς τὴν Συρίαν ἐμβεβληκὼς καὶ ἐπὶ τὴν Ἰουδαίαν ἀφιξό- 20 
μένος. τοῦτο. ἐφόβησε καὶ τὸ ἔϑνος καὶ τὴν βασίλεσσαν, καὶ 
δῶρα πολλὰ καὶ πολλοῦ ἄξια καὶ πρέσβεις αὐτῷ πέμπουσι τὴν 


Foxwrss. Cap.5. losephi Απί. 1 16—14 2 $3. 


tiam sibi adiunxit, tum regnum constabilivit, tum mariti funus lucu- 
lentius quam pro regum superiorum consuetudine effecit. 

9. Iam cum Alexander duos filios reliquisset, Hyrcanum et 
Áristobulum, quorum ille tardo erat, ingenio et ad res gerendas inepto, 
hic animo excitato et alacri, mater Hyrcano, quem ob socordiam ponti- 
ficem designarat, et Pharisaeis, quibus summam rerum mandaerat, popu- 
lum pareré iubet. ita cum regni nomen penes ipsam, auctoritas penes 
Pharisaeos esset, regio pacata fuit, nisi quod Pharisaei reginam turba- 
bant et irritabant ut eos occideret qui Alexandro auctores fuissent 
octingentos illos perimendi. et initio uno occiso: post. alios atque alios 
frucidabant; donec viri potentes cum Aristobulo, cui illa non placebant, 
regiam ingressi multis verbis factis et occisis deploratis eos qui ibi 
erant ad misericordiam periclitantium et ad lacrimas commoverunt. 
Áristobulus etiam cum matre propterea expostulavit: ea vero quod 
faceret non habebat. | 
. Sub id tempus nuntiatur Tigranem cum ingenti exercitu impres- 
sionem fecisse in Syriam et in Iudaeam venturum. ea fama et populus 
et regina terr multa munera magni pretii per legatos ed eum Ptole- 


"ANNALIUM: V ὅ,. 397 


Ἡτολεμαΐδα πολιορκοῦντι. ὃ δὲ ταῦτό τε ἐδέξατο καὶ χρηστὰ 
ἐπηγγέλλετο. ᾿ ἄρτι δὲ τὴν Πτολεμαΐδα πορϑήσαντι ἀγγέλλεταί οἵ C 
Axcauoc sig '"aouevíay δρμήσας, καὶ διὰ τοῦτο ἀνεχώρει πρὸς 
τὴν οἰκείαν. τῆς δὲ βασιλίσσης. δεινῶς νοσησάσης, ᾿«ριστό- 
δβουλος λάϑρα ὑπεξελϑὼν ἧει ἐπὶ τὰ φρούρια, ὅπου οἱ πατρῷοι 
, κατετάχϑησαν φίλοε, μόνης τῆς. γυναιχὸς αὐτοῦ συνειδυίας τῇ 
πράξει, καὶ ὑπεόδέχϑη nao! αὐτῶν. αἰσθομένη δὲ ἡ μήτηρ ad- 
τοῦ τὴν ἀπόδρασεν xal ὅτε πάντα τὰ φρούρια ὑπηγάγετο, ἐν 
μεγάλῃ ἦν ταραχῇ: καὶ αὐτὴ καὶ τὸ ἔϑνος". ἔϑενϊο δὲ τὴν γυναῖκα 
10 αὐτοῦ καὶ τοὺς παῖδας εἰς τὸ ὑπὲρ, τοῦ ἱεραῦ φρούριον. “Ὑρχανὸς 
δὲ καὶ οἱ τῶν Ἰουδαίων. πρεσβύτεροι μαϑόντες ὡς. ἐν ἡμέραιςρ 
πεντεκαίδεκα χωρέων εἴκοσι καὶ δύο. ἐχράτησεν. ὃ ^ “ριστόβοιλος D 
καὶ πολλὰ συνήγαγε χρήματα καὶ συκήϑροιζε στράτευμα, ἐδέοντο 
τῆς βασιλίσσης ὑποθέσθαι γνώμην περὶ ᾿«Αριστοβούλον. ἢ. δὲ 
16 οὐκέτι. μέλειν αὐτῇ τῶν πραγμάτων εἰποῦσα, ὡς ἤδη. ἐχλεέπουσα, 
ἐφῆχε πράττειν αὐτοῖς ὃ συμφέρον χρινοῦσι. καὶ μετ᾽ οὗ πολὺ 
τετελεύτηκε; βασιλεύσασα ἔτη ἐννέα, ᾿'βιώσασα δὲ τρία καὶ ἐβδο- 
Τῆς ᾿ΑΑλεξάνδρας μέντοι ϑανούσης εὐθὺς πάλεμον κατὰ 
90:10) ἀδελφοῦ ὃ Ἀριστόβουλος ἤρατο, ᾿ καὶ πολλοὶ τῶν στρατιωτῶν 
“Ὑρκανοῦ αὐτομολοῦσι πρὸς ᾿«“ριστόβουλον. ὃ δὲ φεύγει πρὸς 
τὴν ἀχρόπολιν, ἔνϑα καὶ 5 ᾿“ριστοβούλου γυνὴ καὶ oi παῖδες ᾿ 
πρὶν κατεκλείσϑησαν. εἰς λόγους δ᾽ ἐλθόντες οἱ ἀδελφοὶ λύουσι P I 222 


3 ἀρκέλαος À: Iosepho “Μεύκουλλος. 11 dg] ὅτι A.- 12 ó 
om À. 18 συνήθροισθ A. 21 τοῦ ὑρκανοῦ Α. 


maidem obsidentem mittunt. quibus ille acceptis eos bonis animis esse 
iussit. sed modo vastata Ptolemaide de Ácelai in Armeniam impressione 
certior factus domum se ad sua tuenda recipit. cum autem regina gra- 
viter aegrotaret, Áristobulus clam egressus castella adiit quibus paterni 
amici praeerant, sola uxore eius rei conscia, et ab iis susceptus est. 
culus fuga et castellorum omnium occupatione mater cognita, non ipsa 
tantum sed populus etiam admodum perturbati, uxorem eius et liberos 
in castellum quod supra templum est transtulerunt. Hyrcanus vero et 
Iudaeorum seniores ubi didicerunt Aristobulum diebus 15 castellis 22 
potitum esse, ac magnam pecuniam et exercitum coegisse, reginam ora- 
runt ut exponeret quid de illo statuendum esset. .ea vero se res non 
amplius curare, ut quae iamiam moritura esset, dixit, et ipsis permisit 
ut ea agerent quae ex re publica esse iudicarent. nec multo post ex- 
atincta est, anno regni 9, aetatis 73. 

Matre defuncta Aristobulus statim Hyrcano fratri, militibus illins 
multis ad ipsum deficientibus, bellum infert. qui cum in arcem, in qua 
dudum Aristobuli uxor et liberi conclnsi fuerant, confugisset, fratres 


* 


398 TOAMMIS ZONARAE 


τὴν ἔχϑραν, ὥστε. βασιλεύειν. μὲν ^ Αριστόβοψλον, “Χρχωανὸν δὲ 
ζῆν ἀπραγμόνως. ὅρκοις οὖν ἐμλεδώσαντες τὰς. συνθήκας, 
ἀνεχώρησεν ὃ μὲν» εἰς τὰ βασίλεια, εἰς δὲ τὴν οἴκίαν. * Agwso- 
βούλον ὃ '"Yoxavóg. . BEEN 
Avrinutooc δέ τις Ἰδουμαῖος, φίλος ὧν “Ὑρχαγοῦ, ἄτα» 5 
ὀιώδης δὲ καὶ δραστήριος καὶ εὐπορῶν χρημάτων πολλῶν, λάθρα 
τοῖς δυναστεύουσι τῶν Ἰουδαίων διαλέγόμενρῃ. καὶ πρὸς “Ὑρκανὸν 
διαβάλλων τὸν ᾿«Τριστόβουλον ὥς κτεῖναι. αὐεὺν. βουλευόμενῶων, 
πείϑεε πρὸς ᾿““ρέταν τὸν ᾿.Αράβων. βάσίϊλέα φυγεῖν... καὶ πέμπει 
τὸν " Mdyiínavpov πρὸς ᾿«ἀῤέεταν ὃ “Ὑρκανός, πίστεις ληινμόμενον 10 
. ὡς οὐχ ἐκδώσει αὐτὸν τοῖς ἐχϑροῖς προσελϑύντὰ αὐτῷ. λαβὼν» 
B δὲ πίστεις ὑπέσεραψεν ὃ ᾿““ντίπατρος. “καὶ συμπαρειληφὼς τὸν 
“Χρκανὸν. νόχτωρ ἧκεν ἄγων αὐτὸν εἰς τὴν καλουμένην Πέτραν 
πρὸς τὸν "“ἀρέταν. παρεκάλει οὖν ὃ “Ὑρκανὸς. αὐτὸν καταχϑῆναι 
ὑπ᾽ αὐτοῦ εἷς τὴν Ἰουδαίαν, καὶ εἷς τὴν βασιλείαν ἀποκωξαστῆναε, 15 
ὑπισχνούμενος, εἶ ταῦτα γένοιτο, δώσειν αὐτῷ τήν τε χῴραν καὶ 
τὰς δώδεκα πόλεις. ἃς ᾿“Ἵλέξανδρος ὃ πατὴρ αὐτοῦ τῶν ᾿“ράβων 
ἀφείλετο. καὶ ὃ ᾿“ρέτας ἐστράτευσεν ἐπὶ τὸν "““ριστόβουλὸμ, 
καὶ τῆς μάχης κρατεῖ. πολλῶν οὖν πρὸς “Ὑρχωνὸν αὐτομολη-- 
σάντων͵, εἰς Ἱεροσόλυμα ὃ ᾿«Ιριστόβουλος ἔφυγε. καὶ ὃ “ρα 80 
τῷ ἱερῷ προσβαλὼν. ἐπολιόρκει τὸν ᾿“Δριστόβουλον, προστιϑ6- 
ἯΙ 159 μένου καὶ τοῦ δήμου τῷ “Ὑρκανῷ, μόνων τῶν ἱερέων τῷ "dpi 


. 


1 post μὲν PW add τὸν, om A Iosephus. 9 ἀνεχώρησεν 
ὁ μὲν A, ἀνεχώρησαν ὁ μὲν losephus, ὁ piv ἀνεχώρησεν PW. 
9 τὸν ὠράβων βασιλέα A losephus, Βασιλέα τῶν ράβων PW. 
post πέμπει Α add αὐτὸν. 15 ὑπ᾽] παρ᾽ A. 19 post 
πρὸς PW add τὸν, om Α Iosephus. 


colloquio habito inimicitias ea condiciene ponunt ut Aristobulus regnum 
teneat, Hyrcanus in otio degat. his pactis iureiurando sancitis Aristo- 
balus in regiam se confert, in Aristobuli aedes Hyrcanus. 

Caeterum Idumaeus quidam Antipater Hyrcani amicus, hoime 
factiosus strenuus et pecuniis abundans, clam cum Iudaeorum proceri 
celloquendo et Aristobulum quasi vitae fratris insidiantem i 
suctor' est Hyrcano ad Arabiae regem Aretam confugiendi. itaque 
Hyrcanus Ántipatrum illo mittit ut fidem ab eo accipiat $e non 
iri hostibus si ad illum se receperit. ea impetrate reversus Antipater 
Hyrcanum noctu secum Petram perducit. otat Hyrcasus ut in 
Iudaeam reduetum.in regnum restituat: quod si fiat, pollicetmr se ei et 
provinciam et duodecim urbes redditurum quas pater suus Álexamder 
Arabibus ademerit. Aretas igitur expeditione suscepta Aristobulum acie 
victum multis ad Hyrcanum deficientibus Hierósolyma compellit , inpetu- 
que facto in gtampio obsidet, etiam plebe Hyrcani partes secula, solis 


| ANNALIUM V 6. 399 


στοβούλω παραμενόντων. - "Ovler dé amo δίκαιον ἄνδρα καὶ 
ϑεοφιλῆ, ὃς αὐχμοῦ πότε γενομένου εὐχῇ. τὸν ϑεὸν δυσωπήσας 
ἔλυσε τὴν ἀνομβρίαν, ἠξίουν "οἱ "Iovdaio: εὔβασθαι κατὰ "“[γι- 
στοβούλου καὶ τῶν uer! αὐτοῦ". δ δ᾽ οὐκ. ἐπείϑετο. | ὡς ' δὰ 
δ ἐβιάσϑη, “ὦ ϑεὲ βασιλεῦ τῶν ὅλων". εἶχεν) ὅτι καὶ οἱ με - 
ἐμοῦ ἑστηκότες σοέ εἶσι, σοὶ δὲ xal ὁξ νιολιδρκούμενοι ἱερεῖς, 
δέομαι μήτε χατὰ τούτων ἐκείνοις ἐπαρήξῃς, μήτε μὴν κατ᾽ ἐκεί- 
γῶν τούτοις. - καὶ αὐτίχα τὸν ἄνδρα περιστάντες κατέλευσαν. 
οὐχ elc μαχρὰν δὲ τὸ ϑεῖον δίκας αὐτοὺς. εἰσεπράξατο τῆς ἂσε- 
10 βείας, πνεύματος βιαίου Ἀνεύσαιτος καὶ τὸν τῆς χώρας καρπὸν D 
Suagürlgaviog. 050 007 5 ΠΧ Δ ond 
6. “Πιμφϑεὶς δὲ παρὰ ἡομοιηίου: —R πολεμοῦν 
Τιγράνῃ Σκαῦρος εἷς Συρίαν, πρέσβεις ἐδέξωτο παρά τε “ἄριστο- 
βούλου xol Ὑρκανοῦ, ovp aad ἀξιοῦντος ἑκατέρου. λαβὼν 
16 σὸν ὑπ’ ᾿ἀριστοβούλου τετρακόσια τάλαντα, αὐτῷ προσετέϑη, 
zal κελεύσας ἀναχωρεῖν τὸν "Δρέταν ἢ πολέμιον Ῥωμαίων ιχριϑή- 
σεσϑαι, ἔλυσε τὴν πολιορκίαν. ἧς λυϑείσης ὃ “Ἀριστόβουλος ἐπὶ ᾿ 
᾿Αρέταν xal "Yoxovóy ἐξεστράτευσε, xol συμβαλὼν. νικᾷ, μετ᾿ 
οὗ πολὺ δὲ Ἠομπηΐου ἀφικομένου εἷς Ζ“αμασκόν, ἧκον πρέσβεις P I 223 
et πολλαχόϑεν τε καὶ ἐξ Ἰουδαίας, δῶρον ἐξ ᾿“ριστοβούλου μέγα 
κομίζοντεξ, ἄμπελον. χρυσῆν ἐκ πεντακοσίων. ταλάντων. ταύτην 


1 δίκαιον ἄνδρα A cum Iose — ἄνδρα δίκαιον PW. ὅ 95) 

e κύριε Α. Μ πα videns) ἐπ $e À , ἐπακοῦσαι losephus." 9 τῆς 

ὁβείαρ αὐτοὺς εἰσδεπράξατό A. — 12 πολυμοῦνει A. — 20 μέγα 
—— μδτακομέζοντες A. 21 ταῦτα Α. 


Fowrzs. Cap. 6. losephi 4nt. 1$ ἃ καὶ 3—4 $ 5. 


sacerdotibus Aristobulum defendentibüs. cum autem ludaei Oniam viruni 
iustum et deo carum, qui aliquando in aestu et siccitate imbrem a deo 
precibus impetrarat, rogarént ut Aristobulum cum sua factione devo- 
yeret, non paruit ; sed cum cogeretur , "o deus rex universi" inquit, 
"quía et il qui mihí adstant tui sunt, et sacerdotes qui obsidentur iidem 
tui, oro ut neque his contra illos neque, illis contra hos opem feras." 
hac precatione peracta statim virum lapidibus obruerunt. neque vero 
multo post numen eius impietatis poenas exegit, violento turbine fru- 
gibus regionis vastatis. ' 

. Scaurus porro a Pompelo in Armenia bellum cum 'ligrane 
gerente in Syriam missus legatos ab Aristobulo et Hyrcano accepit, 
utroque auxilia postalante; et Aristobulo se coniunxit 400 talentis 
acceptis; iussoque Areta discedere, alioqui a Romanis hostem iudi- 
catum iri, obsidioném discussit, ea soluta Aristobulus moto contra 
Aretam et Hyrcanum bello utrumque vincit. non multo post Pompeio 
Damascum profecto cum multis aliis ex lotis tum ex Ihdaea legati vene- 
runt, Áristobnli munus vitem auream 500 talentum ferentes; quam δὲ 


400 IOANNIS ZONARAE 
φησὶν ὃ Ἰώσηπος i» “Ῥώμῃ ϑεάσαρϑαι, τῷ Ἑαπετωλίῳ ἀνατεϑ ει-- 
μένην Ail. καὶ αὖϑις ἧκον πρὸς αὐτὸν ᾿ΑἸνείπατρος μὲν ὑπὲρ 
“Ὑρκανοῦ, ὑπὲρ δὲ ᾿«ἀριστοβούλου Νικόδημος. ὃ δὲ αὐτοὺς 
ἐλϑεῖν. τοὺς διαμφισβητοῦντας ἐκέλευσεν. ἀφικομένων δέ γε slc 
Δαμασκὸν τῶν Ἰουδαίων καὶ τῶν ἡγεμόνων αὐτῶν, οἱ μὲν ἠξίουν 5 
μὲ βασιλεύεσθαι" πάτριον γὰρ. εἶναε αὐτοῖς παρὰ τῶν ἀρχεερέων 
B ἄρχεσϑαι, τούτοὺς δὲ τοῦ γένους ὄντας ἐκείνου εἷς βασιλείαν τὴν 
ἀρχὴν μεταϑεῖναι" “Ὑρκανὸς δὲ κατηγόρει τοῦ ἀδελφοῦ, ὅτι τῆς 
ἄρχῆς αὐτῷ νεμηϑείσης διὰ τὴν πρεσβυγένειων, ὑπ᾽ ἐχείνου ταύ-- 
τὴν ἀφήρητο, xol ἄλλα κατ᾽ αὐτοῦ συνείρων πολλὰ αἰτιάματα. 10 
συνεφϑέγγοντο δὲ αὐτῷ ταῦτα λέγοντε καὶ τῶν͵ δοκιμωτάτων 
Ἰουδαίων πλείους ἢ. χίλιοι, "zfrrindtgov' παρασκευάσαντος. 
᾿Αριστύβουλος δὲ. τοῦ μὲν ἐχπεσεῖν τῆς ἀρχῆς τὸν “Ὑρκανὸν 
τὴν ἐχείγρυ φύσιν αἰτίαν εἰσῴγωγεν, ἄπρακτον. οὖσαν καὶ διὰ 
τοῦτο εὐχαταφρόνητον". αὐτὸς. δ᾽, ἐξ ἀνάγκης ἔλεγεν αὐτὴν ὕπελ-- 15 
Suv, φόβῳ τοῦ μὴ πρὸς ἄλλους γενέσθαι αὐτήν". ὀνομάζεσθαι 
C δὲ ὅπερ καὶ ὃ πατήρ. Πομπήϊος δὲ βίαν μὲν κατέγνω "“ἄριστο- 
βούλου, πράως δὲ τότε προσομιλήσας αὐτοῖς ἡσυχέαν τέως ἄγειν 
ἐκέλευσεν, ἐλϑὼν δ᾽ εἰς τὴν χώραν διατάξειν ἕχαστα ἐπηγγέλλετο. 
οὐκ ἀναμείνας μέντοι ὃ ᾿“ριστόβουλος εἰς τὴν Ἰουδαίαν ἀπῇρε. 30 
καὶ ὀργισϑεὶς ὃ Πομπήϊος ἐστράτευσε. κατ᾿ αὐτοῦ, συμπεφευ- 
γότος δ᾽ εἰς ἔρυμα καλούμενον ᾿«Αλεξάνδριον, ἐχέλευε πρὸς 
1 ϑεάσασθαι) Strabonem, non se ipsum. post τῷ PW add 
ἐ ἔν, om A et codex Ducangii: Strabo apud Iosephum ἐν τῷ ἱερῷ 
τοῦ Διὸς v00 Χαπετωλίου. ἀνατεθειμένην A , ἀνατιθεμένην 


PW. 5 xal] κατὰ A. 13 τὸν ὑρκανὸν τῆς ἀρχῆς À. 
. 14 εἰσῆγεν A. 22 ᾿Δλεξάνδρειον Iosephus. 


Josephus Romae vidisse asserit Iovi Capitolino dedicatam. legatis denno 
venientibus, Antipatro pro Hyrcano, Nicodemo pro Aristobulo, Pom- 
peius ipsos inter quos controversia sit adesse iubet. cum autem ludaei 
eorumque duces Damascum venissent, illi regnum detrectabant: patrium 
enim esse ut pontificibus pareant, illos vero sacerdotali genere oriundos 
sacerdotium regno commutasse. Hyrcanus vero fratrem accusabat quod 
principatu ob aetatis praerogativam sibi attributo ab illo spoliatus esset, 
multis etiam aliis criminibus in illum congestis, Antipatri opera amplius 
mile probatissimorum ludaeorum suffragantibus.  Aristobulus contra, 
Hyrcanum ob ignaviam ingenii, quae contemptum ei facile pareret, 
imperium amisisse, quod sibi necessario vendicandum fuerit ne ab aliis 
occuparetur: neque se alium quam quo pater usus esset titulum usur- 
pare. Pompeius vim quidem fecisse Aristobulum decernit, sed tum cle- 
menter ,eos allocutus interim quiescere iubet donec ipse in Iudaeam 
veniret: tum enim se ordinaturum esse omnia, sed cum Aristobulus $e 
non eXspectato in ludaeam recessisset et Alexandrium castellum occu- 
ppret, Pompeius iratus bello suscepto eum ad se vemire iussit. ille 


El 


* — 401 
αὐτὸν ἥκειν. ὃ δὲ τῶν φίλων μὴ πολεμεῖν "Pogaloic ἀξιούντων 
κάτεισιν καὶ δικαιολογησάμενος πάλιν ὅϑεν ἧκεν ὑπέστρεψε. ^ 
κελεύοντος δὲ Πομπηΐου παραδιδόναε τὰ ἐρύματα, xol αὗτο- 
χείρως ἐπιστεῖλαι τοῖς φρουράρχοις (ἀπείρητο γὰρ ἄλλως τούτων D 
δἀφίστασϑαι), πείϑεται᾽ μέν, δυσανασχετῶν δὲ ἀνεχώρησεν εἷς 
“Ἱεροσόλυμα καὶ πολεμεῖν ἡτοιμάζετο. Πομπηΐῳ δὲ στρωτεύοντι 
ἐπ᾿ αὐτὸν ἡ ΙΜ)ϑριδάτου μεμήνυτο. τελευτὴ ἐκ Φαρνάχου τοῦ 
πμιδὸος αὐτοῦ “γενομένη. περὶ Ἱεριχοῦντα δὲ γεγονότι, οὗ τὸ 
ὀποβάλσαμον. τρέφεται τῶν μύρων τὸ ἀκρότατον, ὃ τῶν ϑάμνων 
δϑτεμνομέγων ὀξεῖ λίϑῳ ἀναπιδόει ὥσπερ ὃπός, πρόσεισιν .0. 2p. — 
στόβουλος αὐτῷ καὶ ἱκέτευε παύσᾳσϑιωι τοῦ πολέμου, χρήματώ τε W I 160 
διδοὺς καὶ εἷς τὰ “Ιεροσόλυμα αὐτὸν εἰσδεχόμενος, ὥστε. πράττεεν "" 
ὃ βούλεται. | ὃ δὲ συγγνοὺς αὐτῷ πέμπεε Γαβήνιον ἐπὶ τὰ χρή- P I 294 
pasa xal τὴν πόλιν. τῶν δὲ “Ἀριστοβούλου στρατιωτῶν οὐκ 
Ἰδέῥώντων τὰς συνθήκας πληρωθῆναι, ἄπρακτος ' ἐπανῆλθεν. ὃ 
Ταβήνιρς. pt γοῦν ἐπὶ τὴν πόλιν Πομπήϊοῦ καθείρξας τὸν 
"Ἀριστόβουλον. οἱ δ᾽ ἔνδον οὐχ ὡμογόουν. . τοῖς μὲν γὰρ ἐδόχει 
δέχεσθαι τὸν Πομπήϊον, τοῖς. δ᾽ ““ριστοβούλου τοὐναντίον": ot 
x&à τὸ ἱερὸν κατειληφότες εἷς πολιορχίαν παρεσκευάζοντο, oi δ᾽ 
40 ἄλλοε τὴν πόλεν ἐγχειρίζουσι ομπηΐῳ καὶ τὰ βασίλεια. . ὃ δὲ 
ἐντὸς «στρατοπεδευσάμενος énoliógxei τὸ ἕερόν... ἁλόμτος δὲ περὶ 
τρίτον μῆνα, ἐπεισφρήσαντες οἱ πολέμιοι ἔσφάζογ τοὺς ἐν. αὐτῷ" 


"ANNALIUM. V 6. 


.- 4, ἄάλῳρ: τούέεων A, πούτωψ ἄλλος PW. 7 ususPvro 
μέμνηται Α. 10 ἀναπιδόει À, ἀναπηδύει PW... 13 'ἕΓαβέ-: 
vio» losephus. 14 δὲ om A. , 16 γοῦν A, dà PW. 


4 d. οἱ 


hortantibus amicis ne Romanis adversaretur, descendit, causaque dicta 
eo unde venerat rediit. ac Pempeio iubente ut munitiones traderet et 
castellorum praesidibus .sua. manu scriberet (alioqui enim iis cedere non 
licebat ), paret iile quidem, sed indignabundus Hierosolyma; profectus 
ad belium se parat. Pompeio contra illum ducenti Mithridatis caedes 
a- filio Pharnace patraía nuntiatur:: et ad Hierichunta progresso, ubi 
opobalsamum nascitur unguentorum praestantissimum quod frutcibus 
acuto lapide incisis instar: succi: exsndat, Aristobulus occurrit supplicans 
ut bellum omittát,:se pecuniam ei daturum et. Hierosolymis recepturum 
esse pollicens, quidvis agéndi potéstate' permissa, ille data venia Gabi- 
mium ad pecuniam et.urbem acdpiendam mittit. quo, Aristobuli militi- 
bus pacta perfici prohibentibus, re infecta reverso, ipse Pompelus Ari- 
stobulo in vincula coniecto.ad civitatem "renit non oonsentientem , aliis 
Pompeium reoepturie, |. Aristobul& vero: factione: cohtrarium censente; 
quae templo. occupato.ad tolerandam obsidionem:se parabat. urbe au- 
tem et regia ἃ caetéris Pompeio traditié, et castris in ips& urbe positis 
ac templo tertio nense expugühto, "milites eos qui intus erant trucida- 
Zonarae Annales. 26 


402 IOANNIS ZONARAE 


oi δὲ οὐδὲν ἧττον ἦσαν ἱερουργοῦντες xal θύοντες. φόνου δὲ 
B πάντα μεμέστωτο" oi μὲν γὰρ τῶν Ἰουδαίων ὑπὸ Ῥωμαίων, 
οἱ δ᾽ ὕπ᾽ ἀλλήλων ἐσφάττοντο ἢ καὶ ἑαυτοὺς κατεκρήμνιζον. 
- παρῆλϑε δὲ εἰς τὸ ἐντὸς τοῦ ναοῦ τὸ ἄβατον ὃ Πομπήϊος. καὶ 
, τῶν περὶ αὐτόν. τινες, καὶ εἶδον ὅσα τοῖς ἄλλοις πλὴν τῶν ἀρχιε- 5 
ρέων ἦσαν ἀϑέατα. οὐδενὰς μέντοι τῶν ἐν αὐτῷ. ἀγαϑημάτων ἢ 
τῶν χρημάτων ἥψατο δι εὐσέβειαν. τῇ δ᾽ ὕστεραίᾳ καϑᾶραε 
παραγγείλας τὸ ἱερόν, καὶ ϑύειν νομίμως, τὴν ἀρχιερωσύνην 
παρέδωχεν “Ὑρκακῷ, τοὺς αἰτίους τοῦ πολέμου πελέκεε διαχρησά- 
μενος, xal τὰ Ἱεροσόλυμα ποιήσας “Ῥωμαίοις ὑπόφορατ. —Hop-19 
εἰ 6 πήϊος δὲ ἐπὶ “Ρώμην ἀπιὼν ἐπήγετο τὰν “Ἀριστόβουλον δεδεμένον 
C καὶ τοὺς παῖδας αὐτοῦ. ἦσαν δὲ αὐτῷ δύο ϑυγατέρες καὶ 
ες τοσοῦτοι viol, ὧν ἃ πρεσβύτερος .Αλέξανδρας. ἀπέδρα καὶ τὴν 
Ἰουδαίαν κατέτρεχεν ὕστερον, μὴ δυναμένου τοῦ “Ὑρκανοῦ αὐτῷ 
— 
Ὡς δὲ ΓΝ αβήνιος εἰς Συρίαν fs πέμπει πρὸς τὸν 
—* "drvdouo ἽΜάρχον μετὰ σερατεύματος. χαὶ γενο- 
μένης μάχης κτείνουσιν oi Ῥωμαῖοι τῶν πολεμίων περὶ τρισχε- 
λίους καὶ οὐκ ἐλάττους ζωγροῦσι. καταφυγόντος δὲ "dAchdw- 
ὅρου ἐπί τε ἔρυμα. λεγόμενον ᾿Ἡλεξάνδριον, ἐπολεόρχκει τοῦτο. 80 
διαπρεσβεύεται οὖν πρὸς Γαβήνιον ὃ ᾿Αλέξανδρος συγγνώμην 
αἰτῶν, » καὶ παραδίδωσιν ἃ. κατεῖχεν ἐρύματα. ὃ δὲ ἀρχιερεὺς 


10 'Ρωμαίοι 7 R 12 ϑυγατέφες Α losephus, ϑυγάερια. PW. 
19 δὲ τοῦ 


 Fowrme. "s T. loephi 4nt. 14 6--9. 


bant, nihilo secius sacris eperantes et victimas. lanmolantes. 86 Gaedi- 
bua referta erant omnia, Iudaeis partim ἃ Romanis partim a sese inter- 
euntibus vel gladio vel praecipitatione, Pompeius. vero cum quibusdam 
ex suis adytum templi ingressus est eaque vidit qnae non nisi ponti- 
fidibus videre fas est: .neque tamen, qua erat pietate, quidquam vel ex 
donariis vel ex pecuniis attigit. postridie populum hortatus ut relique 
repurgarent et rite immolarent, Hyrcano pontificatum restituit; be 
auctoribus securi peroussis οἱ tributo erosol ymis impoaito Roman 
rediems Aristobulum vinctum cum duabus filiabus totidemque filiis secum 
&bduxit. quorum δία maior Alexander arrepta fuga post Iudaeam ia- 
cursavit, neque ei resistere Hyrcanus 

T. binius autem cum ia Syriam venisset, M. Antonium cum 
exercitu contra Alexandrum inittk; qui praelio commisso hostiam δὰ 
fria milia cecidit, non paucioribus captis. Alexander autem in casíello 
quod Alexandrium vocabatur. obsessns veniam a Gabinio per legatos 
impetrat, mwaitionibus quas tenebat traditis; Hyreanusque pontifex ab 


- ANNALIUM V 7. 408 


“Ὑρκανὸς elc Ἱεροσόλυμα κατήχϑη παρὰ τοῦ Γαβηνίου. ἃ μέντοι D 
“Ἀριστόβουλος διαδρὰς ἐκ Ῥώμης καὶ elg τὴν Ἰουδαίαν ἐλθὼν 
τειχίζειν ἐπειρᾶτο τὸ ᾿Αλεξάνδριον ἄρτε κατεσχαμμένον. ὃ δὲ 
Γαβήνιος. στέλλει τοὺς κωλύσοντας αὐτὸν ἢ καὶ συλληψομένους. 
δπολλοὶ δὲ τῷ "Ἀριστοβούλῳ τῶν Ἰουδαίων προσέφρρεον, ὧν οἱ 
πλείους ἐτύγχανον ἄοπλοι. τούτους μὲν οὖν ἀπέλυσεν "Αριστό- 
βοῦλος, τοὺς δ᾽ ὡπλισμένους ὄντας περὶ ὀκταχισχιλίους εἶχε 
μεθ᾽ ἑαυτοῦ. καὶ μάχης αὐτοῖς πρὸς Ῥωμαίους συγκροτηϑ εἰσης 
ἡττῶνται Ἰουδαῖοι καὶ φεύγουσι" καὶ οἱ μὲν κτείνονται, oxtóáy- 
ζονυύται δὲ οἱ λοιποί, "Ἀριστόβουλος δὲ μετὰ χιλίων εἷς IMayoa- P Y 225 
θοῦντα συνέφυγε μετὰ τοῦ παιδὸς "ΑἸντιγόνου συναποδράντος ἐκ 
Ῥώμης αὐτῷ. μετὰ δὲ δύο ἡμέρας τραυματισϑεὶς ἑάλω, καὶ 
σὺν τῷ υἱῷ Ἀντιγόνῳ αἰχμάλωτος πρὸς Γαβήνιον ἄγεται, καὶ 
ἀναπέμπεται αὖϑις εἷς Ρώμην, καὶ δεϑεὶς κατείχετο, βασιλεύσας 
1δχαὶ ἀρχιερατεύσας ἔτη vgla. Γαβήνιος δὲ ἀπήει εἰς Αἴγυπτον. 
ἐπανελθὼν δ᾽ ἐχεῖθεν εὗρε τὸν "Τριστοβούλου παῖδα ᾿Αλέξανδρον 
στρατεύματι μεγάλῳ τὴν χώραν ἐπιόντα καὶ ὅσοις ἐντύχοι τῶν 
Ῥωμαίων πάντας κτιννύοντα. συμβαλὼν. οὖν τούτῳ περὶ τὸ 
Ἰπαβύριον ὅρος, τρισμυρίους ἄγοντε Ἰουδαίους, κτείνει περὶ 
δομυρίϑυς. καταστησάμενος δὲ τὰ ἐν Τεροσολύμοις ὡς ὃ Livri- B 
πιάρος ἤθελε, καὶ ἄλλα δὲ στρατηγήσας ἔργα μεγάλα, εἷς W I161 
^ ῬΡώμην ἀπῆρε, Κράσσῳ παραδοὺς τὴν ἀρχήν. οὗτος δ᾽ ὃ 
᾿ Κράσσος εἰς τὴν Ἰουδαίαν ἐλθὼν τὰ ἐν τῷ ἱερῷ χρήματα ὧν οὐχ 


'" 4 καὶ em * 11 συναποδράσαντος Α. Pw" ϑύω PW. 
20 ὁ om A. 232 et 23. Kodao οἱ Kodoog e infra 
Κράσσος. 23 ἐλθὼν καὶ xd A. oq 


eodem Gabinio Hierosolyma reducitur. Aristobulus vero cum Roma in 
Iudaeam. profngisset οἱ Álexandrium modo eversum instaurare conaretur, 
Gabinius eopias misit quae id prohiberent aut ipsum etiam comprehen- 
derent. sed cum multi ludaei maiori ex parte inermes ad Áristobulum 
conflueremt, caeteris dimissis solos armates qui ad octo milia fuere reti- 
nuit: H ἃ homanis praelio victi partim caeduntur partim dissipantur. 
Aristobulus vero cum mile viris Machaeruntem se contulit, ac biduo 
post sauciatus et captus una cum Antigono filio fugae socio ad Gabi- 
nium perducitur, et denuo Romam missus in vinculis tenetur, regno e 
pontificatu triennium functus, Gabinius vero in Aegyptum profectus 

imde reversus reperit Alexandrum cum magno exercitu Iudaeam 
obeuntem et obvios quosque Romanos trucidamtem. cum eo igitur tri- 
minta Iudaeorum milia ducente juxia montem Itabyrium congressus cir- 
cer decem. milia occidit, et Hierosolymitanis rebus ex Antipatri sen- 
tentia constitutis, et aliis magni imperatoris operibus editis, provincia 
Crawo tradita Homam. diseessit. Crassus antem ludaeam ingressus 


404 IOANNIS ZONARAE 


ἥψατο 6 Πομπήϊος (ἦσαν δὲ δισχίλια τάλαντα ) πάντα ἀφείλετο, 
καὶ τὸν ναὸν περιδύσας τὸν κόόμον πάντα ἐσύλησεν, εἰς τάλαντα. 
χρυσοῦ ὀκτακισχίλια ἀριϑμούμενον. ἔλαβε δὲ καὶ δοκὸν σφυρή.- 
Aarov ἐκ χρυσοῦ μνῶν τριακοσίων πεποιημένην. ἢ δὲ μνᾶ παρ᾽ 
Ἰουδαίοις ἕλκει λίρας δύο καὶ ἡμίσειαν. ταῦτα λαβὼν ἐπὶ 5 
Πάρϑους ἐξώρμησε" καὶ ἐφϑάρη σὺν τῷ στρατεύματι. Κάσσιος 
C δὲ εἰς Συρίαν ἐκεῖθεν φυγὼν καὶ εἷς τὴν Ἰουδαίαν ἀνέβη. μέγα. 
γοῦν παρ᾽ αὐτῷ δεδύνητο ὃ "Αντίπατρος,, καὶ παρὰ Ἰδουμαίοις, 
παρ᾽ οἷς ἄγεται γυναῖχα ἐξ "ἀραβίας, Κύπρον ὄνομα, ἐξ ἧς 
αὐτῷ τέσσαρες ἐγένοντο viol, Φασάηλος καὶ Ἡρώδης, Ἰωσῆφιο 
xal Φερώρας, καὶ ϑυγάτηρ Σαλώμη. χρόνῳ δὲ ὕστερον Καῖσαρ 
Ἰούλιος Γάϊος, κατασχὼν τὴν “Ῥώμην μετὰ τὸ Πομπήϊον καὶ τὸ 
πλέον τῆς συγκλήτου ἐκεῖθεν φυγεῖν, λύσας τὸν ᾿“ριστόβουλον 
εἷς Συρίαν. ἔπεμψε σὺν στρατεύματι. ἀλλὰ φϑάσαντες οἱ τὰ 
Πομπηΐου φρονοῦντες φαρμάκῳ τὸν ᾿“ριστόβουλον διαφϑείρουσι. 15 
Σκηπίων δέ, ἐπιστείλαντος αὐτῷ Πομπηΐου, τὸν "«Ιριστοβούλου 
D ’“λέξανδρον ἐπελέκισε. μετὰ δὲ τὸν Πομπηΐου ϑάνατον Καίσαρι 
πολεμοῦντι κατ᾿ «“Ἄἔἴγυπτον dg πολλὰ χρήσιμον ἑαντὸν παρέσχεν 
* Arilnaigoc, ὥστε τὸν Καίσαρα κεχρῆσϑαι αὐτῷ εἷς πάντα τὸν 
πόλεμον" ὅπου καὶ τρωϑῆναι συμβέβηκεν αὐτόν. ἐλϑὼν δὲ καὶ 29 
Avtlyovoc τότε 0 ᾿““ριστοβούλου πρὸς Καίσαρα, ἐδεῖτο λαβεῖν 
οἶχτον αὐτοῦ τῆς ἀρχῆς ἐχβεβλημένου, καὶ τοῦ πατρὸς ἀνεμί- 
μνῆσχε, καὶ ὡς dc αὐτὸν ἀποϑάνοι. παρὼν δὲ καὶ ὃ Ldyzi- 
|. δ δύω PW. $ καὶ A Iosephus, om PW. 9 οἷς] ὧν Iose- 


phus. | 14 ἔπεμπε À. vd τοῦ πομπηΐου A. 20 τότε 
' καὶ ἀντέγονος À. 


templi Hierosolymitani pecuniam, quae bis mile talenta erant, abstulit, 
atque omnem templi ornatum spoliavit, qui ad talenta auri octies mile 
aestimabatur, rapuit et trabem ex auri 300 minis fabrefactam. mina 

orro ludaica libras binas et semissem pendit. his acceptis contra 

arthos profectus cum exercitu interiit. unde Cassius fuga in Syriam 
elapsus etiam in ludaeam adscendit. apud quem ut et apud Idumaeos 
multum potuit Antipater; ibique uxore Árabica ducta, nomine Cypro, 
quattuor suscepit filios, Phasaelum Herodem Iosephum Pheroram, et 
filiam Salomen. aliquanto post C. Iulius Caesar, post Pompeii et ma- 
ximae partis senatus fugam Roma potitus, Aristobnlum vinculis solutum 
cum exercitu in Syriam mittit. qui antequam eo venisset ἃ Pompeianis 
veneno sublatus est, Alexander eius filius iussu Pompeii a Scipione 
securi percussus. post Pompeii interitum Antipater Caesari in Aegypto 
gerenti bellum strenuam operam totius belli tempore navavit, ubi etiam 
vulnus accepit: et cum Antigonus quoque Áristobuli filius ad Caesarem 
venisset, petens ut sui misereretur principatu deiecti et patris sui me- 
moriam ob ilum interfecti renovaret, Antipater, qui tum ibi aderat, 


— 


p 


ANNALIUM V 1.: 405 


σίατρος ἀπελογεῖτο. δοξάντων δὲ τῶν λόγων αὐτοῦ ἐπικρατε- 
στέρων ,.ὃ Καῖσαρ "Yoxavi μὲν τὴν ἀρχιερωσύνην ἐπεβεβαίωσεν, 
᾿Αντίπατρον δὲ ἀπέδειξε τῆς Ἰουδαίας ἐπίτροπον. ὡς δὲ Koiqup 
εἰς τὴν Ρώμην ἀπήει, ὃ ᾿ΑἸντίπατρος τὰ κατὰ τὴν Ἰουδαίαν ῬῚ 226 
διχαϑίστα.:. βραδὺν δὲ δρῶν xal νωϑῆ τὸν “Ὑρχανόν, Φασάηλον .:. : 
εἱὲν τὸν. πρεσβύτατον τῶν παίδων ᾿Ἱεροσολυμιτῶν καὶ τῶν πέριξ 
σέρατὴγὸν ἀποδείκνυσι, τὸν δὲ μετ᾽ αὐτὸν Ἡρώδην, ὄντα λίαν 
ψεώτατονν τῆς Γαλιλαίας προὐστήσατο. | 
sis cJFPewaiocg.0^ dw ὃ Ἡρώδης τὸ φρόνημα., ἀφορμὴν εἰς ἐπίς- 
Ἰ0 δείξιν ἀρετῆς τὴν ἀρχὴν ἐποιήσατο, καὶ τὸν ἀρχιληστὴν Ἐζεκίαν ἡ 
σὺν μεγάλῳ στίφει τὰ προσεχῆ τῆς Συρίας ληϊζόμενον συλλαβὼν 
κτείνει, καὶ πλείστους τῶν σὺν αὐτῷ᾽ ὅϑεν τοῖς Σύροις πεφίλητο. 
ἐγένετο δὲ διὰ τοῦτο καὶ Σέξτῳ Καίσαρε γνώριμος, ὄντι τοῦ 
μεγάλου Καίσαρος συγγενεῖ καὶ ἄρχοντι τῆς Συρίας. ζηλοῖ δὲ Β 
ἁδτὸν ἀδελφὸν xol Φασάηλος. ταῦτα δὲ ἐποίει τιμῆς ὑπὸ τοῦ 
ἔϑνους τύγχάνειν - βασιλικῆς τὸν ^ Δντίπατρον. οἱ δὲ ἔν τέλει 
τῶν Ἰουδαίων διὰ ταῦτα ἐβάσκαινον τῷ ᾿«Ἀἀντιπάτρῳ καὶ τοῖς 
υἱοῖς αὐτοῦ, xal ἐδεδίεσαν δρῶντες βίαιον καὶ τολμηρὸν τὸν τ΄ 
"Howór» καὶ τυρανκίδος ἐρῶντα, καὶ κατηγόρουν ᾿«Ἀντιπάτρου 
26nobc "Yoxovóv, καὶ ἠρέϑιζον κατ᾽ αὐτοῦ καὶ τῶν παίδων αὐτοῦ, 
λέγοντες μὴ ἐπετρόπους εἶναι τῶν τῆς βασιλείας πραγμάτων ἀλλὰ 
δεὸπότας: . καὶ γὰρ τὸν "Hour κτεῖναι τὸν ᾿Εζεκίαν καὶ πολλοὺς 
τῶν: σὺν ἐκείνῳ, τοῦ νόμου ἀπειρηκότος ἄνϑρωπον ἀναιρεῖσθαι C 


6 Ἱεροσολύμων losepbus. 12 τῶν A Iosephus, τοὺς PW. 


sua defensione id effecit ut Caesar Hyrcano, qui causa meliore niti 
videretur, sacerdotium confirmaret, et ipse Iudaeae procurator consti- 
tueretur. itaque Caesare Romam abeunte, suscepta rerum ludaene 
eura, quia Hyrcanum tardum et socordem esse cernebat, Phasaelum 
filum natn maximum Hierosolymorum et finitimarum civitatum prae- 
torem designat: Herodem illi aetate proximum, admodum adolescentem, 
Galilaeae praeficit, | 

Herodes cum generoso esset animo, magistratu in virtutis mate- 
riam converso Ezechiam latronum ducem cum. magno globo Syriam fini- 
timam praedantem comprehensum eiusque sociorum plurimos occidit. 
unde Syrís carus etiam in Sexti Caesaris, qui cognatus magni Caesaris 
Syriae praetnram gerebat, notitiam pervenit. est. et Phasaelus fratrem 
aemulatus. quae res effecerunt ut Antipater et a gente Iudaica regio 
honore coleretur, et una cum filiis procerum invidiam susciperet, 
metuentium Herodem, quem violentum audacem atque imperii cupidum 
cernerent. itaque Antipatrum apud Hyrcanum accusant, et hominem 
contra illum et filios eius concitant: neque enim curatores esse regia- 
rum fuünctionum sed dominos... nam ab Herode Ezechiam cum muitis 
oocisum 6886, cum legibus cautum sit ne quis quamvis improbus sine 


406 IOANNIS ZONARAE 


κἂν πονηρὸς εἴη, el μὴ πρότερον ὑπὸ τοῦ συνεδρίου κατακριϑείη. 
*Yoxavàg δὲ τούτοις ἠρέϑιστο εἷς ὀργήν. προσεξῆψαν δὲ τὴν 
ὀργὴν καὶ oi μητέρες. τῶν ὑπὸ "Hoddov πεφονευμένων, παρα- 
:* . καλοῦσαι ἵνα δίκας ὕπόσχῃ τῶν πεπραγμένων. κινηϑεὶς οὖν 6 

W 1162 Ὑρκανὸς Ἡρώδην ἐχάλει διιασόμενον. ὃ δὲ. ἧκε μετὰ στίφους ὅ 
ἀποχρῶντος αὐτῷ, ὥστε μὴ γυμνὸν καὶ ἀφύλακτον ἱέναι πρὸς 
δίκην. ἐλθὼν δὲ ly τῷ συνεδρίῳ μετὰ τοῦ στίφους, κατέπληξεν 
ἅπαντας, καὶ οὐδεὶς ἐϑάρρεε κατηγορεῖν αὐτοῦ, ἀλλ᾽ ἦν ἀπορία 
τοῦ τί χρὴ ποιεῖν. εἷς δέ τις Σαμαῖος ὀνόματι, δίκαιος ἀνὴρ 

D καὶ πεποιϑὼς ὡς λέων, εἶπεν “ὦ ἄνδρες, οὐκ οἶδά τινα τῶν10 
κεκλημένων εἷς δίκην οὕτω παραστάντα, οὔτε ὑμεῖς οἶμαι, ἀλλὰ 
πᾶς κριϑησόμενος δεδιότος παρίσταται σχήματι ὃ δὲ βέλτιστος 
Ἡρώδης φόνων δίκην φεύγων ἕστηκε περὶ αὐτὸν ἔχων ὅπλέτας, 
el κατακριϑείη κατὰ τὸν νόμον, κτενοῦντας ἡμᾶς. ἀλλ᾽ “Ἡρώδην 

μὲν οὐ μεμψαίμην, ὑμᾶς δὲ τοσαύτην ἄδειαν παρασχόντας αὐτῷ. 15 
ἔστε τοίνυν δίκαιον τὸν ϑεόν, καὶ ὡς οὗτος, ὃν νῦν δὲ “Ὑρχανὸν 
ἀπολῦσαι βούλεσθε, κολάσεε ὑμᾶς ποτε καὶ αὑτὸν "Yoxavóv." 
P I 227 ὅτι δὲ ταῦτα εἷς ἔργον ἐξέβη δηλώσεε προϊὼν ὃ λόγος. — "Yoxavóg 
δὲ elg ἄλλην ἡμέραν τὴν δίκην ὑπερέϑετο, καὶ λάϑρα ὑπέϑετο 

τῷ Ἡρώδῃ τὴν πόλιν ὑπεξελθεῖν. καὶ ὃ μὲν ánju, oi δὲ τοῦ 30 
συνεδρίου ἡγανάχτουν. Σέξτου δὲ τὴν στρατηγίαν τῆς Κοίλης 
Συρίας χρημάτων τῷ Ἡρώδῃ ἀποδομένου, οὗ πολὺ τὸ ἐν μέσῳ 
'παρῆλϑε, καὶ ἧκεν Ἡρώδης σὺν στρατιᾷ, ὀργιζόμενος κατὰ 


1 κατακριθείῃ Α Tosephus, καταχριϑῆ PW. 9 Σαμέας Tose- 
phus: infra p. 419 v. 16 Zapatos. 


eonellii sententia condemnetur. Hyrcanus cum his verbis tum matrem 
interfectorum querelis illum ad supplicium flagitantium ira commotus 
Herodem ad camsam dicendam arcessit, is vero cum iusta cohorte vemik 


ne nudus et incoustoditus in ims iret, et sic praetorium i us ita 
omnes terruit ut nemine accusare auso omnes ambigerent quid agendum 


esset, unus tamen nomine Samaeuns, vir instans οἱ, leonipa praeditus 
fiducia, dixit "equidem, viri, non memini quemquam in ius vocatum sie 

tisse: nec vos, opinor. emnes enim rei babitum metuentium prae 
se ferre solent. at Herodes ob caedes etratas in iudicium vocatas 
armatos secum adduxit, qui nos, si ex lege damnatus fuerit, occidant. 
ego tamen non illum reprehenderim sed vos, qui tantam ei licentiam 
dederitis. scitote igitur iustum esse deum, et quem vos nune in Hyr- 
cani grstiam absolvetis, ei et vos et ipsum Hyreanum olim peesas 
datures." hanc orationem ipso eventu esse comprobatam in progressm 
historiae apparebit. Hyrcanus vero iudicio in alium diem reiecto Here- 
dem monnit ut urbe excederet: quo abeunte concilium indigsabatmr. 
sed Herodes, redempta a Sexto Syriae praetura, non.multo post cum 


ANNALIUM V 8, 407 


Ὑρκανοῦ ὅτι ὅλως εἰς δίκην ἐχλήϑη. ἐκώλυσαν δὲ αὐτὸν τοῖς 
“Προσολύμοις προσβαλεῖν ὃ πατὴρ καὶ ὃ ἀδελφός. ὁ. τς 
| 8. Καὶ rà μὲν κατὰ τὴν ᾿Ιουδαίαν ἐν τούτοις ἦν, τὰ δὲ 
κατὰ τὴν Συρίαν τετάρακτο ἔξ αἰτίας τοιαύτης: Βάσσος Κικίλιος, 
δ εἷς τῶν τὰ Πομπηΐου φρονούντων, κτείνει μὲν Σέξτον Καίσαρα 
δι᾽ ἐπιβουλῆς, αὐτὸς δὲ τῶν πραγμάτων ἐχράτει. τῶν δὲ Kal- 
σαρος ᾿Ἰουλέου στρατηγῶν κατὰ Βάσσου ὡρμηκότων, ὃ ᾿Αντί- 
πάτρος αὐτοῖς διὰ τῶν υἱῶν συνεμάχησε, μεμνημένος ὧν ὑπὸ 
τοῦ Καίσαρος εὐηργέτητο. τριβομένου δὲ τοῦ καιροῦ ἐν τῷ 
Ἰοπολέμῳ, Μϊάρχος ἦλθεν ἐκ Ῥώμης εἷς τὴν τοῦ Σέξτου ἀρχήν. 
ὃ δὲ γε Καῖσαρ ὑπὸ τῶν περὶ Βροῦτον καὶ Κάσσιον ἐν Ῥώμῃ 
κεείνεταιι πολέμου δὲ συνερρωγότος ἐπὶ τῷ ϑανάτῳ τοῦ Καί- 
σαρος, καὶ τῶν ἐν τέλει ἐπὶ στρατιᾶς συλλογὴν ἄλλων ἀλλαχῆ 
διεσπαρμένων, Κάσσιος ἀφικνεῖται εἷς Συρίαν, καὶ περιιὼν ταύ- 
Ἰότην ὅπλα καὶ στρατιώτας συνήϑροιζε, καὶ ἐφορολόγει βαρύτατα, 


C 


καὶ ἐξ "Tovdalag ἑπτακόσια τάλαντα ἀργυρίου ἐπράξατο, ὧν τὴν. 


εἴσπραξιν ὃ ᾿Αντίπατρος τοῖς υἱοῖς ἀμφοῖν κατεμέρισεν. ὃ οὖν 
Ἡρώδης πρῶτος ὅσα ἦν αὐτῷ προστεταγμένον Κασσίῳ προσε- 
ψεγχών, φίλος ἦν αὐτῷ ἐς τὰ μάλιστα. ἀνῃρέϑη δ᾽ ἂν ὑπὸ 
40 Κασσίου 6 MaAtyoc, εἰ μὴ ὃ “Ὑρκανὸς ἐπέσχεν αὐτῷ τὴν ὁρμήν, 
- ἑκατὸν ταλάντοις δεξιωσάμενος δι᾽ ᾿Αντιπάτρου αὐτόν. ἤδη δὲ 


1 δίκην κρίσιν A. 4 τὴν om A. κικίλλιος Α, ΧΚεκίλιος 
Tosephus. 8 διὰ] μετὰ Iosephus. 10 τοῦ add Α Iosephus. 
1l «dew» et 14 κάσιος À, in sq. oc. 2 


FomTBs. Cap. 8. losephi 4nt. 14 11, 


exercita venit Hyrcano iratus quod omnino in ius vocatus esset, et 


Hierosolyma oppuguaturus ni pater εἰ frater eius impetum repres- 


sissent. 
8, Hoc Iudaeae statu Syria turbata est tali de causa. Bassus 


" Caecilius, Pompeianae factionis, Sexto Caesare per insidias occiso 
rerum potiebatur: quem cum. Iulii Caesaris duces, persequerentr) Anti- 
pater Caesariani beneficii memor opem eis per filios tulit, dum autem 
eo bello tempus teritur, Marcus ad Rexti praeturam suscipiendam Roma 

venit, ubi Caesar interea per Brutum et Cassium occiditur. ob cuius 

necem bello exorto, et proceribus ad colligendos exercitus aliis alio 
dispersis, Cassius in Syriam venit ad arma et milites comparandos, 
maxima tributa et ὁ sola Iudaea 700 talenta postulans; quorum exactio- 
nem Antipater utrique filio seorsim mandavit. et Herodes cum prior 
quantum iussus fuerat Cassio obtulisset, in amicitiam eius est receptus. 

Malichus vero a Cassio fuisset occisus, nisi Hyrcanus eius iram inter- 

cessore Antipatro centum talentis placasset, verum Cassio iam ex 


408 | . IOANNIS ZONARAE 


Kanalov. μεταστάντος τῆς "Iovdalag ᾿Χἀντιπάτρῳ  ϊάλεχος ἐπε- 
βούλευεν, ὡς & οὗτος φϑαρείη , ἀσφαλείας ἐσομένης τῷ “Ὑρκανῷ 
περὶ τὴν ἀρχήν. ταῦτα δ᾽ oix. ἔλαϑε τὸν ᾿ΑἈντίπατρον, ἀλλ᾽ 
᾿ἠσφαλίζετο ἑαυτόν" καὶ ὃ IMMáluxoc ἠρνεῖτο μεϑ᾽ ὄρχων. Μάρκος 
D δ᾽ ἐν τῇ Συρίᾳ στρατηγῶν μικροῦ ἀνεῖλεν ἄν τὸν Πϊάλιχον, εἶ 8 
μὴ ᾿«ΑἈντίπατρος παρακαλέσας αὐτὸν περιέσωσε. Κάσσιός γε μὴν 
καὶ ἸΜάρκας. ἀϑροίσαντες στρατιάν, τῷ “Ηρώδῃ τὴν ἐπιμέλειαν 
ἐνεχείρισαν» στρατηγὸν αὐτὸν Κοίλης Συρίας ποιήσαντες, ὗπο-- 
σχόμεγοι καὶ. βασιλέα τῆς ᾿Ιουδαίας ἀναδείξειν μετὰ τὸν πόλεμον 
ὃς. τότε πρὴς ᾿“Αντώνιον xol τὸν νέον Καίσαρα συγχεχρότητο. 10 
ὅτε καὶ Μάλιχος τὸν “Ὑρκᾳνοῦ οἰνοχόον χρήμασιν. ὑπελϑών, 
φαρμάκῳ. κεείνξε͵ ᾿᾿ΑΑντίπατρον * παρὰ yàg “Ὑρκανῷ εἱστεῶντο 
ἑκάτεροι. ., γνόντων δὲ τὴν ἐπιβουλὴν τῶν ᾿«Ἀντιπάτρου υἱῶν, 
δ᾽ Μάλιχος ἔξαρνος ἦν. τῷ μὲν οὖν Ἡρώδῃ εὐθὺς ἐδόκει τὸν 
ΡῚ 338 φόνον. τοῦ. πατρὸς ἐκδικεῖν,, ὃ δέ γε Φασάηλος δόλῳ μᾶλλον 15 
W I 163 ἤϑελε. τὸν. άλιχον μετελθεῖν, ἵνα μὴ ἐμφυλίου πολέμου γέ- 
γωντὰι αἴτιοι, . πιστεύειν οὖν τῇ ἀρνήσει τοῦ ἸΠαλίχου vntxgé- 
γοντο. ἐνστάσης δὲ ἑορτῆς ἐν “Ἱεροσολύμοις ἧκεν Ηρώδης μετὰ 
στρατιᾶς εἰς τὴν πόλιν" “Ὑρκανὸς δὲ Ἡϊαλίχῳ πεισϑεὶς ἐκώλυεν 
αὐτῷ. τὴν εἰς τὴν πόλιν εἴσοδον, προφάσει τοῦ μὴ δεῖν ὄχλον 30 
ἀλλοδαπὸν͵ ἀναμίγνυσϑαι τῷ πλήϑει ἁγνεύοντι. ὃ δὲ μὴ φρον- 
τίσας τῶν λόγων εἴσεισι νυχτὸς εἷς τὴν πόλιν. Ἰάλιχος δ᾽ ἔτε 
τῆς ὑποκρίσεως εἴχετο, δακρύων τὸν "«Ἀντίπατρον καὶ ὥς géAoy 


8 ἔλαθε A Tosephus, ἐλάνθανε PW. — poæt: αὐτὸν A add τῆς, 
om Iosephus. 18 δὲ add A. 20 εἴσοδον] εἰσέλευσιν A. 


Iudaea digresso Malichus Antipatro insidias struit, quod eo sublato 
Hyrcani principatus in tuto collocandus esset, quod cum Antipatrum 
haud lateret, quamvis ille eiuraret facinus, se contra illum muniebat. 
Marcus etiam Syriae praetor parum abfuit quin Malichum tolleret, ni is 
Sfoque salutem eius precibus Antipatri. condonasset, Cassius porro et 

Cus, exercituum quos coegerant cura Herodi mandata, promiserunt 
86 confecto bello, quod tum adversus Antonium et Caesarem iuniorem 
parsbatur, eum ludaeae regem creaturos. eodem tempore Malicbus 
corrupto Hyrcani, apud quem uterque epulabatur, pincerna Ántipatrum 
veneno sustnlit: sed cum filii eius insidias cognovissent, infitiatus est 
facinus. cum autem Herodes necem patris statim ulcisci vellet, Pha- 
saelus dolo Malichum circumvenire potius duxit, ne intestini belli cau- 
sam praeberent. se igitur infitiationi Malichi fidem habere simulant. 
Herodem vero ad festum cum exercitu venientem Hyrcanus Malichi im- 
puleu urbis ingressu prohibuit, per eam causan ne turba peregrina 
populo puritatem servanti permisceretur. at ille spretis illius verbis 
noctu urbem ingreditur. οἱ Malichus simulationem adhuc urget, Anti- 


'. ANNALIUM V 9. 400 


ἀνακαλούμενος, κρύφα. δὲ ἐποιεῖτο τοῦ σώματος φυλακήν. ἕλό»- 
τος δὲ Κασσίου τὴν “Ἰαοδίκειαν, ἄμφω πρὸς αὐτὸν ἀπήεσαν. B 
καὶ "Ἡρώδης μὲν ἐκεῖ τῖσαι δίχας τὸν Πϊάλιχον ἐταμίευεν" ὃ δὲ 
ὑποπτεύσας τὸ πρᾶγμα, τοδιπαιδὸς αὐτῷ δμηρεύοντος ἐν Τύρῳ, 
5 ἐμελέτησε “τοῦτον. ὑποκλέψαι, καὶ εἰς τὴν ᾿Ιουδαίαν ἀπᾶραι. καὶ 
τὴν. ἀρχὴν κατασχεῖν... “Ηρώδης. δὲ. τὴν γνώμην. τοῦ . "]αλίχου 
ὑπονοήσας, προδισπέμψὰας εἷς. Τύρον λάϑρα πείϑεε τοὺς χιλιάρ- 
χους πρὸς ϊάλιχον AQ» καὶ διαφϑεῖραι αὐτόν... ᾿ἤδη. γὰῤ 
αὐτοῖς παρὰ Καασίου 'προώριστο. συμπρἄᾶττειν Howóy ἐπὶ δικαίᾳ 
10 πράξει. : οἱ δὲ πλησίον τῆς πόλεως αὐτῷ ὑπαντήσαντες κατακεν- 
τοῦσιν αὐτόν. '"Yoxawüg δὲ ὑπὸ φόβου ἄφωνος ἦν. ἀνενεγκὼν C 
δὲ ἠρώτα ὅπως, ἀγήρῃηται Ἰἤάλιχος" καὶ ἀκούσας ὅτι Κασσίου 
προστἄξαντος, ἐπήνεσε τὴν πρᾶξιν, πονὴρὸν εἰπὼν εἶναι καὶ τῆς 
πατρίδος ἐπίβουλον. . -... | MM 
19 . | 9, Κασσίου dà ix Zvplag ἀπάραντος. πρὸς "Ἀντώνιον, ὃ 
Ἡρώδης ἐν διαφόροις ἠρίστευσε, καὶ τῷ "«ΑΑριστοβούλου δὲ υἱῷ 
᾿“Αντιγόνῳ ἄρτε τῶν ἄχρων ἐπιβάντι τῆς ᾿Ιουδαίων γῆς ὑπαντήσας; 
μάχῃ ἐνίκησε καὶ τῶν δρίων ταύτης ἐξέωσεν. ὅὃϑεν ἀφικόμενοκ 
εἰς “Τεροσόλυμα ἐστεφάνου 0 τε δῆμος καὶ "Ygxavóg. . μνηστεύεται . 
920 δὲ καὶ τὴν ὙὝρχανοῦ ϑυγατριδῆν, ᾿“4λεξάνδρου δὲ ϑυγατέρα τοῦ 
᾿Αριστοβούλου παιδός. εἶχε δὲ πρότερον ἑτέραν γυναῖκα δημότιν, D 


' 


— 


1 


9 δικαέᾳ πράξει A, δικαίαν πρᾶξιν V. ^ 17 dori] ἄντικρυ 
alter codex Wolfii. 


Fowrme. Cap. 9. losephi Ant. 14 11 $ 1—13 $9. 


patrum deplorando et ut amicum inclamando, sed clam custodia corpus 
mugit. Laodicea porro capta ἃ Cassio uterque ad eum proficiscitur. 
et Herodes id operam dabat ut Malichus ibi poenas lueret; ille vero id 
agi suspicatus, filium, qui Tyri obses erat, suffurari et in Iudaeam 
proficisci regnumque occupare cogitabat. .sed Herodes Malichi consilio 
sagaci, coniecüira indagato, nuptio clam "Tyrum misso tribunis militum 
persuadet ut ad illum egrediantur eumque occidant: nam ἃ Cassio iam 
Mrecreriptam babebant ut Herodi ad res iustas adiumento essent. ita 
icho ab eis prope urbem confosso Hyrcanus prae metu obmutuit: 
deinde cum sibi reddito id Cassii iussu: factum esse responderetur, 
probavit caedem, illum improbum fuisse hominem et patriae insidiatorem 
testatus. οι ' 

9. Cassio ex Syria adversus Ántonium profecto Herodes varíis 
in locis rem bene gessit, et Antigonum Aristobuli filium fines Iudaeae 
iam ingressum praelio victor finibus regionis expulit. unde Hierosolyma 
veniens et a populo et ab Hyrcano coronatur: cuius ex filia neptem, 
Alexandri Aristobuli filii natam, uxorem ducit, cum prius Doridem 


410 ᾿ IOANNIS ZONARAE 


Δωρίδα καλουμένην, ἐξ ἧς αὐτῷ παῖς “Ἀντίπατρος γίνεταε τῶν 
ἄλλων πρεσβύτερος. | 
— δάντωνίου δὲ καὶ Καίσαρος Κάσσιον xal Βροῦτον nt i 
Φιλίππους νενικηκότων, ὃ μὲν ἐπὶ Γαλλίας ἐχώρει, πρὸς δὲ τὴν 
“Ἀσίαν ᾿Αντώνιος. γενομένῳ δ᾽ ἐν Βιϑυνίᾳ πανταχόϑεν ἀπήν- 5 
τῶν πρεσβεῖαι. παρῆσαν δὲ καὶ ᾿]ουδαῖοε κατηγοροῦντες Go- 
σαήλου τε καὶ ᾿Ηρώδου. ἐλθόντα dd τὸν Ηρώδην ἐπὶ ἀπολογίᾳ 
διὰ τιμῆς ἦγεν ᾿Αντώνιος, καὶ οὐδὲ λόγου ἠξίωντο οἱ κατήγοροι, 
: χρήμασι ταῦτα τοῦ Ηρώδου πριαμένου παρ᾽ “Αντωνίου. ἐλϑόντε 
P 1229 δ᾽ εἰς Ἔφεσον ᾿Αντωνίῳ ἔπεμψεν “Ὑρκανὸς στέφανον χρυσοῦν, 10 
καὶ ἠξίον τοὺς ᾿]ουδαίους οὗς ἠχμαλώτισε Κάσσιος οὐ νόμῳ 
πολέμον, ἐλευϑέρους ἀπολυϑῆναι, καὶ τὴν χώραν ἀποδοϑῆναε 
ἣν αὐτοὺς ἀφείλετο Κάσσιος. δικαίαν οὖν εἶναι. κεχρικὼς τὴν 
ἀξίωσιν εἷς ἔργον ἐκβῆναι προσέταξε. μετὰ ταῦτα εἰς Συρίαν 
παραγενομένῳ τῷ "Ἀντωνίῳ καὶ ὑπὸ τῶν τῆς Κλεοπάτρας ἐρώτων 19 
κεχρατημένῳ προσίασιν ἄνδρες ἑκατὸν " Iovdalov οἱ δυνατώτατοι, 
καὶ κατηγόρουν Ηρώδου καὶ τῶν περὶ αὐτόν, παρόντος καὶ 'Yo- 
κανοῦ. “Ἀντώνιος δὲ κπυνϑάνεται Ὑρκανοῦ, πότεροι τοῦ ἔϑνους 
B προΐστανται ἄμεινον" καὶ ὃς τοὺς περὶ Ἡρώδην εἶπεν, ὧν αὐτοῦ 
κηδεστής. ὃ γοῦν ᾿Αντώνιος οἰκείως πρὸς αὐτοὺς ἔχων διὰ τὴν 300 
τοῦ πατρὸς αὐτῶν ξενίαν, καὶ ἄμφω τετράρχας ὠνόμασε, καὶ τὰ 
᾿Ιουδαίων αὐτοῖς ἐπέτρεψε πράγματα" καὶ δέκα δήσας τῶν κατη- 
γόρων, ἔκτεινεν ἂν αὐτούς, εἰ μὴ οἱ ἀδελφοὶ παρῃτήσαντο. 


1 Δορὶν Iosephus. 17 αὖτόν Α, αὐτῶν PW, 19 αὐτοῦ 
.AW, αὐτῷ P. 


plebeiam uxorem haberet, e qua filium natu maximum Antipstrum 
susceperat. | | 
Antonius et Caesar Bruto et Cassio ad Philippos victis alter in 
Galliam abit, Antonius in Ásiam. qui cum Bithyniam attigisset, undi- 
que legationes ad eum venerunt: aderant et Iudaei Phasaelum et Hero- 
em accusaturi. Herodem vero sui defendendi causa eo profectum et 
munera offerentem Antonius honorifice excepit, ne dicendi quidem pote- 
staie data accusatoribus. inde Ephesum progresso Antonio Hyrcanus 
&uream coronam misit, petens ut ludaeos quos Cassius contra belli mo- 
rem oepisset libereret, et agros ab eodem ademptos restitueret. cuius 
i$, qui ea aequa iudicaret, Antonius satisfieri iussit. deinde in 
yriam profectum et Cleopatrae amore captum Iudaeorum centum viri 
potentissimi conveniunt, Herodeni et Phasaelum accusantes, Hyroamo 
etiam praesente. qui rogante Antonio utri populo rectius praeessent, 
respondit Phasaelum et Herodem, ut cuius socer esset, proinde Anto- 
mius, ob paternum hospitium eis amicus, utrumque tetrareham ap 
lavit, Iudaeae administratione illis mandata. ac decem ez accusatoribus 
ia vincula coniectos occidisset, nisi fratres pro eis deprecati essent, 


ANNALIUM V Ὁ.᾽ὄὃ . A1 


αὖϑις. δὲ χίλιοι περὶ Τύρον τῷ Myrwvip ὑπήντησαν. ὃ δὲ δώ- 
ροις προκατειλημμένος, τῷ κατὰ τόπον ἄρχοντι . κολάσαι τοὺς 
Ιουδαίους ἐκέλευσεν, ὡς νεωτερίζοντας. ὃ δὲ “Ἡρώδης ἀπιέναι W 1 164 
ταχὺ αὐτοῖς. συνεβούλευσεν, Vra μὴ μεγάλου πειραϑῶσι κακοῦ. 
bec δ᾽ οὖχ ὑπήχουον, ἐκδραμόντες οἱ Ῥωμαῖοι τινὰς μὲν ἀπέ. ᾿ 
χκτεῖναν, πολλοὺς ῥ᾽ ἐτραυμάτισαν". καὶ οἱ λοιποὶ διαφυγόντες C 
ἡσύχαζον. τοῦ δὲ δήμου καταβοῶντος Ἡρώδου, παροξυνϑεὶς ὃ 
Ἀντώνιος τοὺς δεδεμένους ἀπέχτεινεν. 08s 
Avriyovoc δὲ Παχόρω εῷὖῷ Πάρϑων βασιλεῖ ὑπισχνεῖραι 
τοχίλια δώσειν τάλανχα. καὶ γυναῖκας πεντακοσίας, εἰ τὴν ἀρχὴν. 
“Ὑρκανὸν ἀφέλωνταε καὶ παραδῶσιν αὐτῷ, καὶ τοὺς περὶ ᾿Πρώδην 
ἀνέλοιεν. διὰ ταῦτα ἐπὶ τὴν ᾿Ιουδαίαν κατάγοντες ᾿Αντίγονον 
oí Πάρϑοι ἐστράτευσαν" οἷς πολλάκις οἱ περὶ Ηρώῤδην συμμέ- 
ἕαντες ἐχράτουν. ὃ δὲ τῶν Πάρϑων στρατηγὸς σὺν δλέγοις 
16 ἱππεῦσεν εἷς τὴν πόλιν ἧκεν, ὡς τάχα. κατευνάσων τὴν στάσιν, ᾿ 
τὸ δ᾽ ἀληϑὲς ὡς “Ἀντιγόνῳ συμπράξων. Φασαήλου δὲ ξενί- D 
σαντος αὐτόν, πείϑει τὸν Φασάηλον παρὰ Βαρζαφαρμάνην ἐλϑ εῖν 
πρεσβεύοντα. καὶ ᾧχοντο “Ὑρκανὸς καὶ Φασάηλος πρεσβεύοντες, 
Ἢ ρώδον μὴ συναινοῦντος" ὃ δὲ στρατηγὸς προὔπεμπε σφᾶς. 
80 χαὶ ὃ Βαρζαφαρμάγης τὸ μὲν πρῶτον γνησίως αὐτοὺς ὑπεδέξατο, 
ἔπειτα ἐπεβούλευε. καὶ οἱ περὶ Φασάηλον ἐν ὑποψίαις ἦσαν 


1 τῷ ἀντωνίέῳ περὶ τύρον Α. 4 πειραϑῶσι A, πειρασϑῶσι 
PW. 10 εἰ] ἣν A. 11 παραδώσουσιν À Iosephus. 
13 Ἀντίγονον] ἀντίπατρον A. 14 στρατηγὸς À, βασιλεὺς 

male. 17 Βαρξαφαρμάνην) qui Βαρξαφάρνης in pluri- 
mis losephi codicibus. 19 συραινοῦντερ Α. - 20 αὐτοὺς 
A Iosephus, σφᾶς PW. 


rursus mile viri circa "Tyrum Antonio occurrerunt: is vero muneribus 
iam ante conciliatus eius loci praefecto mandavit ut Iudaeos tanquam 
novis rebus studentes supplicio afficeret. Herodes vero eos monuit ut 
&bire maturarent, ne grave malum experirentur. qui cum non auscul- 
tassent, Romani impetu in eos facto quosdam occiderunt, multos vul- 
nerarunt; maxima vero pars evitato periculo quievit. popule autem 
contra Herodem vociferante irritatus Antonius vinctos interfecit, 
Enimvero Antigonus Pacoro Parthorum regi mile talenta et qi 
gentas mulieres pollicitus si principatum Hyrcano ademptum sibi 
et Herodem cum suis tolleret, a Parthis in Iudaeam reductus egt; quos 
Herodiani saepius vicerunt. sed dux Parthorum cum paucis equitibus 
urbem ingressus per speciem componendne seditionis, revera ut Ántigono 
opem ferret, Phasaelo hospiti suo persuadet ut ad Barzapharmanem 
legatus eat. Phasaelus et Hyrcanus legati eunt, duce eos comitante, 
sed Herode non probante. ac principio a Barsapharmane sincere accepti, 
post insidiis appetiti sunt, Phasaelo suspectos habente barbaros, ctm se 


Υ̓͂ 


K 


μων 


412 JOANNIS ZONARAE 


κατὰ τῶν βαρβάρων, Ly» δὲ xol κύκεωρ .AdO 9a παρ΄. αὐτῶν 
φυλάσσόμένοι.. μεμήνυτο δ᾽ αὐτοῖς ὅτι. καὶ συνελήφϑησαν ἄν, 
ι ΜΙ εἰ μὴ ὑἁπερετίϑεντο οἵ βάρβαροι μέχρις ἂν «Ηρωδης τοῖς ἐκεῖ Πάρ-- 
ϑοις Angela , μὴ τὰ περὶ αὐτῶν. μαϑὼν διαφύγοι. -. Φασαήλῳ 
P I 330 μὲν οὖν τιγὲς συνεβούλευον εὐθὺς παριππάσασϑαι,. Ὀφέλλεος δὲθ 
., καὶ πλοῖα πρὸς τὴν φυγὴν ὑπισχνεῖτο" ἐγγὺς yàg ἥ ϑάλασσα ἦν. 
ὃ δὲ. “Ὑρκανὸν ἀπολιπεῖν οὐκ ἐβούλετο, συλλαμιβάνονται οὖν 
καὶ δεσμοῦνται. ᾿Ηρώδης δὲ ταῦτα μαϑών, οὗς εἶχεν ὁπλίτας 
παραλαβὼν νυχετός, καὶ τὴν μητέρα xal τὴν ἀδελφὴν καὶ τὴν 
ἐγγεγνημέγην αὐτῷ. παῖδα τῆς Ὑρκανοῦ ϑυγατρὸς xal τὴν τῆς 10 
μνηστῆς ταύτης μητέρα τήν τε ϑεῤασπείαν πᾶσαν, τὴν ἐπὶ ᾿ἴδου- 
μαίαν ἀπΐει, τοὺς. πολεμίους λαϑῴν, : τοῦ ζεύγους δὲ περετρα-- 
πέντος ἐν τῇ ὁδῷ, καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ κινδυνευούσης ἀποθανεῖν, 
μικροῦ ἑαντὸν διεχρήσατο. ἀναχτησάμενος οὖν. τὴν μητέρα, καὶ 
B ϑεραπείας ὡς 6 καιρὸς ἤπειγεν ἀξιώσας, ἐβάδιζε. συντονώτερον 15 
; πρὸς Πϊασάδαν τὸ ἔρυμα. ἐν τῷ μέσῳ δὲ καὶ πρὸς Πάρϑους 
διώκοντας μαχεσάμενος καὶ πρὸς ᾿Ιουδαίους αὖϑις ἐπιϑεμένους 
αὐτῷ,, -ἐνίκησε καὶ ἐκράτησε. τοῦ μέντοι πλήϑους τοῦ συνεπο-- 
μένου αὐτῷ πολλοῦ ὄντος, τοῦ ᾿δὲ τῆς ἸΠασάδας φρουρίου, πρὸς 
ὅπερ ἠπείγονξο, οὐκ ἐξαρκοῦντος ἅπαντας ὑποδέξασϑαι, τοὺς μὲν 30 
πλείους ἀπέλυσε, δοὺς σφίσιν ἐφόδια, ὅσοι dE ἦσαν κοῦφοι xal 
“τοὺς ἀναγκαιοτάτους ἔχων εἷς τὸ ἔρυμα παραγένεται. καὶ ἀφεὶς 
αὐτόϑι τάς τὲ γυναῖκας καὶ τὴν ϑεραπείαν ἀρκοῦντα τὰ ἐπιτήδεια 
ἔχοντας, αὐτὸς ἐπὶ τὴν Πέτραν τῆς ᾿“Αραβίας ἐξώρμιησεν. ἕωθεν 


9 λαβὼν Α. 


noctu clam custodiri animadverterent, atque etiam indicatum esset fuisse 
comprehendendos nisi id barbari distulissent donec Herodes a Parthis 
qui Hierosolymis essent caperetur, ne cognito ipsorum statu elaberetur. 
ac Phasaelo quidam suaserunt ut statim aufugeret: Ophellius etiam, 
quod mare in propinquo esset, naves ad fugam pollicebatur: sed cum is 
Hyrcanum deserere nollet, ambo comprehensi vinciuntur. quo Herodes 
cognito, militibus suis et matre et sorore et desponsa sibi Hyrcani filia 
eiusque matre noctu assumptis, cum omni comitatu versus Idumaeam 
abit, deceptis hostibus. cum autem vehiculo in itinere everso mater 
eius de vita periclitaretar, parum abfuit quin sibi ipse manus afferret. 
qua recreata et ut tempus ferebat curata ad Masadam castellum strenue 
ergit: interim etiam Parthos persequens et Iudaeos insidiantes superat. 
lam quia tanta. multitudo eum comitabatur quantam Masada castellum, 
4 uo properabat, omnem capere non posset, maiori dato viatico 
1852 cum expeditis οἱ maxime necessariis castellum ingreditur, ibique 
mulieribus et ministris cum sufficienti commeatu relictis ipse ad Arabiae 


7 ^ 


"ANNALIUM: 'V. 10. 418 


δὲ τὰ ib ἄλλα "τῶν “Ἱεροσολυμιτῶν' οὗ Πάρϑοι' διήρπαζον. «καὶ Ὁ." 
αὐτὰ ἐὰ βααίλεια;. μόνων δὲ ἀπείχοντο τῶν. Ὑρκανοῦ χοημάξων, 
ὄντων. εἷς’ ὀγδοήκοντα, ἐάλανναν. xal. τὴν χώραν δὲ — οἱ 
— ΝΣ Ἀν’ 
10. —E μὲν οὖν | dicor καταχϑεὶς εἰς τὴν Ἰουδαίαν 
"gravi καὶ Φασάηλον δεσμώτας παραλαμβάνει. “φοβούμενος 
δὲ τὸν “Ὑρχανὸν μὴ τὸ πλῆϑος αὐτῷ. τὴν ' βασιλείαν: ἀποκατα- 
στήσῃ, , ἀπογέμνει αὐτοῦ τὰ ὦτα ; τοῦ νόμου. τοὺς ἱερᾶσϑαι μέλ-- 
korruc ὁλονλήρους εἶναι: κελεύοντος. . Φασάηλος δὰ γγοὺς ξαυτὸν 
10 μέλλοντα σφάττεσϑαι ) ἐπεὶ τὰς, χεῖρας δεδέσμητο;, πέτρᾳ προσα- 1! 
ράξας: τὴν κεφαλὴν ἑαυτὸν μὲν ἐξήγαγε τοῦ βίου; τὴν δ᾽ ἐκ. τοῦ 
κτεῖναι αὐτὸν ἡδονὴν ἐστέρησε τὸν πολέμιον." πρὸ δέ" γε τοῦ D Ww I 166 
πάνυ ἐκλιπεῖν ἀκούαας ὡς διέδρα τοὺς πολεμίους. “Ἡρώδης ὃ 
ἀδελφός, εὐθύμως ἀπέϑανε, καταλστὼν «ior» : καὶ τῶν 
18 ἐχϑρῶν τιμωρόν. Ἡρώδης δὲ πρὸς ἹΜάλχον τὸν Modo» 
ἔσπευδε βασιλέα, εὐεργετηϑέντα πρόσϑεν. ὑπ᾽ αὐτοῦ; wc nap" 
αὐτοῦ ληψόμενος χρήματα εἷς λύτρον τοῦ. ἀδελφοῦ" vino γὰρ 
ἣν τὰ xar) ἐκεῖνον μαϑών.. ἀγγείλαντος δὲ τοῦ Πάλχου' αὐτῷ 
διά τίνων ἀναχωρεῖν, ὡς τῶν Πάρϑων παραγγειλάντων᾽ μὴ ϑέχε. 
διὸ σϑκὲ αὐτόν, ἀπεχρένατο μηδὲν ἐνόχλήσων ἥκειν,. διαλεξόμενος 
δὲ περὶ τῶν ἀναγκαιοτάτων... καὶ ταῦτα εἰπὼν ἀπήει ἐπ᾽ diyv- 


ΌΟ-ν 


2 μόνον A. 11 μὲν add A Iosephus. 13 ET Iosephus 
τελέως. 15 τὸν A losephus, τῶν PW. 20 vox ev 
ἥκειν Α. 21 ταῦτα εἰπὼν] ὃς codex Ducangii. - | 


FoxrEs. ὧν. 10. losephi Ant. 14. 13 5 10— 15 5 10... 


ut 


Petrum contendit, mane Parthi cum alis Hleroselynitarum aedibus tm 
ipsa regia direptis, sola Hyrcani pecunia quae ad 80: talenta: erat: in⸗ 
tacta, agros quoque vastarunt. 

10. Antigonus autem hoc modo in Iudaeam rednctus Hyrcanum 
et, Phasaelum captivos accipit; et quia timebat ne populus regnum Hyr-. 
cano restitueret, aures ei praecidit, cum lex sacrorum antistites inte- 
gros esse iubeat, Phasaelus autem cum intellexisset se iugulatum irl, 
quia manus in vinculis erant, capite saxo illiso; necem isibi- conscivit; 
praerepta hosti occidendi voluptate. sed. cum paulo ante quam exspi- 
raret Herodem fratrem e manibus hostium evasisse audivisset, hileriter 
est mortuus, ultore et vindiee relicto. Herodes autem ad. -Malchum 
Arabiae regem properabat suo beneficio devinctum, ut ab eo pecuniam 
ad redimendum fratrem acciperet, quem mortuum esse.adbuc ignorabat. 
sed cum Malchus ei denuntiasset ne veniret, sibi enim interdictum esse 
ἃ Parthis ne illum reciperet, respondit se non adesse ut ei molestiam 
pareret, sed ut de rebus maxime necessariis collequeretur. his dictis 


414 IOANNIS ZO0NABRAE- 


P I 481 πεὸν, καὶ ἀπιὼν τὰ omuà τὸν ἀδελφὸν ἤκουσε. άλχῳ δὲ 
μετεμέλησε, καὶ ἔστειλε τοὺς ἀναστρέψοντὰς τὸν Ηρώδην" ὃ 04 
πορρωτάτω ἦν. καὶ εἰς “ἴγυπτον. καταχϑεὶς κἀκεῖϑεν εἰς Ῥώμην 

ἀφικόμενος “Ἀντωνίῳ φράζεε τὰ αὐτῷ καὶ τῷ Φασαήλῳ συμβεβη- 

᾿ς κότα , xal ὡς Ziyvlyovoc ὑπὸ Πάρϑων εἰς τὴν βασιλείαν εἰσήχϑη, 5 
χρημάτων» ὑποσχέσει καὶ γυναικῶν, xal τἄλλα ὅσα ἔδρασέ τε καὶ 
ἔπαϑεν. ““ντώγιον δὲ οἶχτος εἰσέρχεταε τῆς Ἡρώδου μεταβολῆς. 
καὶ Καῖσαρ δὲ διά τε ἄλλα, καὶ χαριζόμενος “Ἀντωνίῳ τοῦ Ἡρώ- 
δόυ ὑπεραλγοῦστι , πρὸς συνεργίαν ἑτοιμόφεφος 7 ἥν. παραστησά- 

B μενοι οὖν t3 βουλῇ τὸν Ἡρώδην , τάς τε τοῦ πατρὸς αὐτοῦ 10 
διεξήεσαν εὐεργεσίας, καὶ τὴν αὐτοῦ. πρὸς Ῥωμαίους ἔλεγον 
εὔνοιαν" χατηγόρουν δὲ ᾿Αγτιγόνου, καὶ πολέμιον ὠνόμαζον xal 

— ἄλλοθεν μέν, καὶ ὅτε παρὰ Πάρϑων ἔλαβε τὴν ἀρχήν, τοὺς 
“Ῥωμαίους ὑπεριδών. προσεπῆγε δὲ ὃ ᾿Αντώνιος ὅτι καὶ πρὸς 
τὸν κατὰ Πάρϑων πόλεμον “Ηρώδην βασιλεύειν συμφέρει. καὶ 1ό 
δόξαν πᾶσι τοῦτο ψηφίζονται. | 

Καὶ δ᾽ jw οὕτω τὴν βασιλείων εἰλήφει, Ziviyovoc dd τὴν 
ασάδων διόλου. ἐπολεόρκει. οἱ δὲ ἐντὸς αὐτῆς ἐσπάνιεζον. ὕδατος, 

C ὡς καὶ τὸν ἀδελφὸν “ρῴδου τὸν Ἰωσὴφ ἀποδρᾶναι βουλεύεσϑας 
σὸν διαχοσίοις πρὸς Αραβας" ἀλλ᾽ ἐπεσχέϑη, νυχτὸς γενομένου 49 
ἁεσοῦ. Βενδίδιος. δὲ ὃ Ῥωμαίων στρατηγὸς πεμῳϑεὶς ἐκ Συρίας 


1 τῶν ἀδελῳῶν A. 8 dà add A. 9 x «μενοι A, 

παραστησάμενος PW. 18 μααάϑα ἐπολιόρκει ὑμὴν dier Α. 

19 βούλεσθαι σὺν διακόνοις 4. ^ 90 γενομένου ψυκτὸς Α. 
ῥεντίδιος: Tosephus. ' 


in Aegyptum abiit: atque in eo itinere quomodo cum fratre actum esset 
€ognovit. cum autem Malchus mutata sententia misisset qui Herodem 
Mer eonvertere inbevemt, ile iam longissime aberat. οἱ ex Aegypto 
Romam profectus sues ot Phasaeli casus Antonio exponi, et ut Anmti- 
genus a Parthis in regnum cullocatns. si& pecuniarum et mulierum 
, caeteraqne quae. 1pse. tam eisset, tum perpessus esset. motus 

es ob- 'eam fertunae —— tionem Herodis misericordia. Antonius, 
Caesar tam ob ala tam in Antemii gratiam casum Herodis pet- 
qnám. dolemter fereníis alacrior factus ad uliragandum, δας Herode 
in sematam m. addaeto patema. beneficia et ipeiss eng rga Romanos benevo- 
lentiam commemoras&, Antigonum vero uf tem. &oonsapt, cum ob alia 
tum quod despectia Romanis regnum a Parthis Parthis * Aníenie iud 
etiam te, e.re pnhiiea esae eh P Meredem rerum 


ae sententia ab emnibue. approbata. regnum. Herodi deenmitur, 
"interea Masadam cewiinenter obaidemte. obsessos aqna iam 


decreverát, sed nestamna pluvis.consiüium id diequasit, Ventidius: porro 


ANNALIUM V 10. 418 


Πόρϑους ἀνείργειν, εἷς Ἰουδοίων παρέβαλεν. ὡς συμμαχήσων 
δῆθεν τοῖς πολιορχουμέναις, τὸ δ᾽ ὅλον ὥς παρὰ “Ἀντιγόνου 


χρηματισόμενος. ὃ μὲν οὖν πληρώσας τὸ βούλημα ἀνεχώρησε, ' 


Σίλωνα δὲ μετὰ μέρους τῆς στρατιᾶς καταλέλοιπεν, ἵνα μὴ γένη- 


'ὅται τὸ λῆμμα κατάφωρον. Ἡρώδης δὲ ἐκ τῆς Ἰπαλίας εἷς... 


Πτολεμαΐδα καταπεπλευκὼς ἤλαυνεν ἐπ᾿ ᾿Αντίγονον, δόχαμεν 
ἀϑροίσας. ἑλὼν δ᾽ ἐν τῷ μέσῳ τὴν Ἰώππην, ἵνα μηδὲν εἴη 


ταῖς ἐχϑροῖς ἔρυμα, tanevde» εἰς IMacáóax, τοὺς οἰκείους ῥυσό- D 


' μενος" xol τούτους ἀναλαβών, πρὸς τὰ Ἱεροσόλυμα παραγίνεται" 
Ἰησυνῆν δὲ αὐτῷ καὶ τὸ μετὰ Σίλωνος στρατιωτικόν. καὶ ἐχτὸς 
ἐστρατοπεδεύσατο" οἱ δ᾽ ἐντὸς ἀπὸ τοῦ τείχους μαχόμενοι ἀνεῖρ- 
yov αὐτοὺς ἀπὸ τῶν πύργων.. καὶ ἃ Σίλων δὲ τῶν οἰκείων στρα- 
τιωτῶν τινας καταβοᾶν τοῦ “Εἰρώδου ἐποίησε διὰ σπόώνιν τῶν 
ἀναγκαίων, ἐκέκεε. τε τὸ στρατόπεδον ὡς ἀναχωρήσων. ταῦτα 
156 δ᾽ ἐποέει τὸν “Ἀντίγονον διὰ τὴν» δωροδοκέων αἰδούμενος. “Εἰρώ- 
δὴς δὲ ἠξίου μένειν αὐτόν, κἀὶ ἐξορμήσας πλῆϑος ἐπιτηδείων 
ἐκόμισεν, ὥστε μηκέτι ὑπολιπεῖν Σίλωνε τῆς ἀναχωρήσεως πρό- 


Qaoux. καὶ οἱ μὲν ἐν ἀφϑόχοις ἦσαν, "Hodónc δὲ παραγενόμενος P 


εἰς Σαμάρειαν ἐκεῖ τήν τε μητέρα καὶ τοὺς ἄλλους οἰχείους κατέ- 
φοϑέετο, αὐτὸς δὲ ἐπὶ Γαλιλαῖαν ᾧχετο., καὶ. προσάγεται. πᾶσαν 
οαὐνήν, πλὴν τῶν ἐν τοῖς. σπηλαίοις κατοικούντων. . ἦν. δὲ. τὰ 
σπήλαια ἂν. ὄρεσι πάντη ἐξερρωγόσι καὶ πέτραις ὀξείαις ἐμπερεε- 
χόμενα. καὶ τούτων δὲ δυσχερῶς μέν, ἀλλ᾽ ὅμως ἐχράτησε. 


2 ἀντιγόνου À, Ἀντιγόνῳ PW. T ἰόπην Α, Ἰόππην Iosephus. 

μασάδα Α. 9 παραγίνεται] ἐπορεύετο Α. 11 ἐστρατο- 
πεδεύσατῳ A cum losepho, δατρατοπεδεύσαψτο PW, ILG6 ἐπιτή- 
δειον À. 21 i» om A. 22 ἐρρωγόσι A. 


praetor a Romanis missus ad Parthos Syria pellendos in Iudaeam abiit 
per speciem 'obsessis auxiliandi, re verá ut. ab. Antigone: pecuniam ea- 
péret; ac voti compos factus recessit, Bilone cum parte copiarum relicto 
ne largitio deprehenderetur,. Herodes vero ex Itália Ptelemaides trans- 
vectus collecto exercitu contra Antigonum ducens, obiter loppe cagta 
ne qua hostibus munitio relingueretur, Masadam ad soos tutandos pro 
perabat; iisque receptis, adiunctis etiam Silenis cohortibes, extra Hi 

rosolyma castra metatur, iis autem qui in urbe erant ex prepugmacnlis 
hostes arcentibus, etiam Silo quosdam e suis subo mavit ut eb commeatus 
pesmuriam contra Herodem. veciferarentur, osstreque movit tanquam 
recessurus. id eo faciebat quod Antigenum ob lurgitionem reverebatur. 
Herodes vere ab illo petiit ut mameret, et commeatus copiam attulit, 
ne qua Biloni causa discessus relinqueretur. cum oxereimi abunde. pro- 
spectum. esset, matre caeterisque necessariis. Samariae collocatis —* 
laeam: omnem sibi adiungit, iis exceptis qui, speluneas incolunt; undique 
acutis οἱ praeruptis petris obseptas. tandem. quoque liest diffculter 


I 232 


416 ^ ἸΟΑΝΝΙΒ᾽ ZONARAE 


καταστήσας δὲ rà αὐτόϑι ὃ βασιλεὺς dg Σαμάρειαν ὥρμησεν, 
ὡς μάχῃ. χριϑησόμενος πρὸς “Ἀντίγονον. ᾿ ἐν τούτοις δὲ Παχόρου 
πεσόντος ἐν πολέμῳ, καὶ τῶν Πάρϑων. τραπέντων ὑπὸ “Ῥωμαίων, 
πέμπει. τῷ. Ἡρώδῃ. βοηϑὸν αχαιρᾶν σὺν στρατιᾷ. ὃ Βενδίέδιος. 
W [166 καὶ τούτῳ μὲν. ὃ “Ηρώδης τὸν ἀδελφὸν. Ἰωσὴφ καταλέλοιπεν, 5 
B ἐντειλάμενος μὴ. ἀποκινδυνεύειν μηδὲ τῷ ἸΠΪαχαιρᾷ διαφέρεσθαι, 
αὐτὸς δὲ πρὸς “Αἀντώνιεον ἔσπευδε πολιορκοῦντα Σαμόσατα, πόλεν 
: τῶν παρὲυφρατίδίωνει.. ὡς δὲ ἤγγιζεν. ὃ "Hodóyc; πέμπει τὸ 
στράτευμα ὑπαντησόμενον αὐτῷ — 
Devo, καὶ Σοσσίῳ συμμαχεῖν αὐτῷ. ἐνετέλλετο" καὶ ὃς. τὸ κεκελεῦυ-- 10 
σμένον ἐπλήρου. ᾿Ιωσὴφ δὲ ὃ ἀδελφὸς “Ηρώδου ἐπὶ “Ἰερεχοῦγτα 
σπεύδων περιπίπεεί. τοῖς γἠντιγόκου,. καὶ ἐν. δυσχωρέαες dnoAy- 
φϑεὶς ϑνήσκέι. γενναίας. μαχόμενος , καὶ ἅπαν ἀπέβαλε τὸ στρά- 
τεύμα. ᾿Αἰνείγομος. δὲ. τὴν. αὐτοῦ. τεμὼν χεφαλὴν τῷ ἀδλφῷ 
αὐτὸ Φερώρᾳ ἀποδίδωσε ταλάντων πεντήκοντα.ὄ ^—— 15 
II. χππῤότάντες «δὲ oi Daioie: τοὺς τὰ Ἡρώδου φρο- 
C νοῦντας ἐν τῇ λίμνῃ κατεπόντωσαν; καὶ τῆς Ἰουδαέας ἔἐνεωτε- 
td i ρέσϑη «πολλά. ᾿ἡγγέλη͵ δὲ. ταῦτα ᾿Ηρώδῃ καὶ ᾧ . τοῦ «ἀδελφοῦ 
viser] dv “άφνῃ wig ᾿Ἡντιοχείας. ἐπειγομένῳ.. οὖν, ὧς κατὰ 
Γαλιλαίαν. ἐγένετο, ᾿ισυνήντησαν αὐτῷ οἷ πολέμιοι. ᾿ καὶ ἥττη-. 30 
ϑέντες κατεχλείσϑησαν εἰς τι χωρίον, ὃ δὲ ἔσπευδεν εἷς . Jeoe- 
χοῦγεα τιμωρήσασθαι 4 S4» αὐτοὺς διὰ so. ἀδελφόν. Artiyovoc 


2 πακόρον ,πεσόντος. 3.2 , πεσόντος Πακόρου PW. 
" " 10. σουσσίω᾽ 4. 123 τὸ ἅπαν ἀπέβαλε 'erodtbvpa 


ronrus- Cop. n lorephi Ant. 14. 15 $10--16 $4. 


é6itus, rebus: ibi. ordinatis Samariam rediit ut acie cum Antigono 

ecerneret, ,inferéa Pacoro. in proelio. caeso Parthisque a Romanis 
profligatis Ventidios Herodi Machaeram cum: legionibus auxilio mittit, 
apud : queri Herodes fratre Iosepho relicto,: mandat ne Martis aleam 
experiatur nevé. cum Machaera 'coritendnt : ipse ad Antonium abit, 
Samosata: urbem ad Euphratem sitam. oppsgnantem. cul cum appropin- 

asset, Ántenims exercitum ei obviam mitt&é; praesentemque amplexus, 
ossium. ei opitulatum ire iubet. losephus vero frater Herodis dum 
Hierichuntem properaí, ab Antigoni militibus in angustiis exceptus 
fortiter pugnans occumbit, ommi amisso exercitu: cuius: caput ampu- 
tatam. Antigonus fratri illius quinquaginta talentis vendidi, . . 

" - M. Galilaei qu oque per defectionem Herodianos in lacu demer- 
serunt, multaque in Iudaea novata sunt. quibus rebus una cum caede 
fratris in Daphne Antiochise nuatiatis. ,Herodes propere im Galilaeam 
profectus, n  hestibus, proflidatis - et castellum: quóddam compulsis, 

erioltithtem : contendit “δὰ .nécom fratris miciscendam, Antigonus vere, 


. ANNALIUM V. 11. o4 


δὲ ἐπὶ τὴν Σαμάρειαν πέμπεε στρατηγὸν Πάππον ὄνομα σὺν dv- 
γάμεε, παρέχων τοῖς ἐναντίοις δόξαν πολεμοῦντος 3x περιουσίας. 
καὶ Ηρώδης ἦλϑεν ἐπὶ τὸν Πάππον, καὶ συμβαλὼν τοῖς πολε- 
μέοις κρατεῖ, καὶ ἑΐπετο φεύγουσιν εἰς τὴν χώμην, κτείνων og 
δ ὧν καταλάβοι. πεπληρωμένων δὲ τῶν οἰκιῶν ὁπλιτῶν, καὶ πολ- 
λῶν ἐπὶ τὰς στέγας ἀναφευγόντων, τοὺς ὀρόφους τῶν οἴκων 
καϑαιρῶν ἐχράτεε τούτων. καϑαιρουμένων δὲ τῶν 0góqu» ἔμ- D 
nÀea ὡρῶντο τὰ κάτω στρατιωτῶν, οὗς λίϑοις ἄνωθεν βάλλοντες 
ἔκτεινον. τοῦτο τὰ τῶν πολεμίων φρονήματα ἔϑραυσε" καὶ ἧκεν 
10ν εἰς “Ιεροσόλυμα ὃ Ἡρώδης μετὰ τῆς στρατιᾶς αὐτίχα καὶ τὸ 
πᾶν ἐξειργάσατο, εἰ μὴ χειμὼν ἐπέσχε βαϑύς. τότε ὀψίας οὔσης 
0 βασιλεὺς Ἡρώδης εἰς τι δωμάτιον εἰσελϑὼν περὶ λουτρὸν ἦν, 
καὶ ἀποδυσάμενος. ἐλούετο, ἑνὸς αὐτῷ ὑπηρετουμένου παιδός. 
κατὰ δέ γε τὸ ἐνδότερον οἴχημα τῶν πολεμίων τινὲς συμπεφευ-- 
15 γότες ὠπλισμένοι ἐκεῖ διὰ φόβον ἐχρύπτοντος καὶ μεταξὺ λουο-- 
uévov τοῦ βασιλέως εἷς τις ἐπεξέρχεται ξίφος ἔχων γυμνόν, καὶ 
μετ᾽ αὐτὸν ἄλλος xal αὖϑις ἕτερος ὁμοίως ὡπλισμένοι, οὐδένα ῬῚ 233 
πλήξαντες ὑπὸ δέους, ἀγαπῶντες δὲ εἰ αὐτοὶ σωθεῖεν. τοιοῦτον 
ἔφυγε κίνδυνον ὃ Ἡρώδης. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ τὴν τοῦ llánnov 
20 τεμὼν κεφαλὴν ἤδη ἀνῃρημένου ἔπεμψε Φερώρᾳ τῷ ἀδελφῷ ἀντὶ 
τῆς τοῦ ᾿Ιωσὴφ κεφαλῆς" οὗτος γὰρ ἦν ὃ Πάππος αὐτόχειρ ἐκεί-. 
yov γενόμενος. | 
| “Ἴήξαντος δὲ τοῦ χειμῶνος ἀφίκετο πρὸς “]Ἰεροσόλυμα xal 
στρατοπεδεύεται τῆς πόλεως ἔγγιστα" καὶ καταλιπὼν ἐκεῖ τοὺς τὰ 


8 ὡρῶντο Α, ὁρῶντο PW. βάλλοντες A, βαλόντες PW. 
21 τῆς κεφαλῆς ἰωσήφ Α. 


Pappo duce cum copiis ad Samariam mísso, opinionem hostibus eam 
afferre voluit quasi in opum afBÜuentia bellum gereret. sed Herodes 
ilos acie victos in vicum persecutus omnes occidit quos adipisci potuit : 
cumque aedes armatis complerentur et multi in enperiora confugerent, 
tectis aedium destructis milites qui infra erant lapidibus obruit, ea re 
hostium animos ita fregit ut statim cum exercitu Hierosolyma intrare 
potuisset, nisi hiemis asperitate esset impeditus. tunc, quia iam serum 
erat, in domuncula quadam lavit, uno tantum puero ministrante; in 
cuius interiorem partem aliquot ex hostibus armati prae metu sese 
abdiderant. dum igitur rex lavat, unus stricto gladio progreditur, 
deinde alter, post alius, eodem modo armati: neque tamen quemquam 
percusserunt, ut in metu salutem quaesivisse contenti. huiusmodi peri- 
culo evitato postridie Pappi iam interfecti caput amputatum Pherorae 
fratri pro Iosephi capite misit, Pappi manibus interfecti. 
. Hieme finita, castris proxime Hierosolyma collocatis et cura 
parandae obsidionis certis hominibus mandata, Samariam abit, ut cum 
Zonarae Annales. 27 


418 .. IOANNIS ZONARAE 


πρὸς τὴν πολιορχίαν ἑτοιμάσοντας, αὐτὸς εἷς Σαμάρειαν ᾧχετο, 
B τῇ ᾿Αλεξάνδρου ϑυγατρὶ συνευνασϑησόμενος, ἤδη πκατεγγυηϑέσῃ 
αὐτῷ, cg ἱστόρηται. μετὰ δὲ τοὺς γάμους ἀφίκετο ἐκ Σαμα-- 
pela" ἧκε δὲ σὺν στρατιᾷ καὶ ὃ Σόσσιος. καὶ πρὸς τὸ τεῖχος 
τῶν “Ἰεροσολύμων ἠϑροίζοντο, καὶ χώματα ἐγείραντες καὶ πολιορ-- 5 
κητικὰς μηχανὰς πρυσάγοντες τὸ τεῖχος κατέσειον. καὶ οἱ ἐντὸς 
δὲ ἀπονοίᾳ μᾶλλον ἢ προνοίᾳ ἀντικαϑίσταντο στρατηγούμενοι. 
ἀναβαίνουσι δὲ ἐπὶ τὸ τεῖχος πρῶτον μὲν λογάδες εἴκοσιν, εἶτα 
ἑκατοντάρχαι Zocolov. ἤρέϑη δὲ τὸ μὲν πρῶτον τεῖχος ἡμέραις 
τεσσαράκοντα , τὸ δὲ δεύτερον πεντεχαίδεκα. ἁλόντος δὲ τοῦ 10 
ἔξωθεν ἱεροῦ καὶ τῆς κάτω πόλεως, εἷς τὸ ἐντὸς ἱερὸν xal τὴν 
€ ἄνω πόλιν ᾿Ιουδαῖοι συνέφυγον. ἑάλω δὲ καὶ ταῦτα, καὶ ἦν 
ἅπαντα φόνων μεστά. ὃ δ᾽ ᾿Αντίγονος, μήτε τῆς τότε τύχης 
μήτε τῆς πάλαι μεμνημένος, κάτεισιν àx τῆς βάρεως καὶ προσπί- 
1 167 πτει τοῖς Zocolov ποσί. κἀκεῖνος μηδὲν αὐτὸν οἰχτείρας πρὸς 15 
τὴν μεταβολήν, καὶ ἐπεκρότησε καὶ χντιγόνην ἐκάλεσε καὶ δήσας 
ἐφύλαττεν. ὡρμηκότων δὲ τῶν συμμάχων ἐπὶ ϑέαν τοῦ ἱεροῦ 
καὶ τῶν κατὰ τὸν ναὸν ἁγίων, ὃ βασιλεὺς Ἡρώδης τοὺς μὲν 
παραχαλῶν τοῖς δὲ ἀπειλῶν ἐνίους δὲ καὶ τοῖς ὅπλοις ἀνέστελλεν, 
ἐχώλυέ τε καὶ τὰς κατὰ τὴν πόλιν ἁρπαγάς, αὐτὸς τοὺς μισϑοὺς 90 
διὰνεμεῖν ἑχάστοις οἴκοϑεν ὑπισχνούμενος. καὶ οὕτω τὸ λοιπὸν 
D περισώσας τῆς πόλεως, τὰς ὑποσχέσεις ἐπλήρωσεν. αὐτῷ δὲ 
᾿Σοσσίῳ βασιλικώτατα ἐδωρήσατο. ὃς ἀνέζευξεν ἐξ “Ἱεροσολύμων 


5 ἐγείφοντες A. 8 à add A. 9 δὲ] ydo Α Iosephus. 
ἡμέραις losephus, ἡμέρας PW. 15 τοῖς] τοῖς τοῦ A. 
19 τοῖς prius] τοὺς À: Iosephus τοῖς. 23 βασιλικωτάτως A. 


Alexandri filia "sponsa sua concumberet. nuptiis absolutis et ipse et 
Sossius cum exercitu ad Hierosolymorum moenia profecti, aggeribus 
excitatis adductisque machinis murum quatiunt, iis qui intus erant ex 
ι desperatione magis quam consilio resistentibus. ac primum viginti lecti 
miltes, deinde Sossii centuriones moenia conscendere. prior murus 
diebus quadraginta, posterior quindecim est expugnatus. capto etiam 
exteriore templo et urbe inferiore, in templum interius et superiorem 
urbem ludaei confugerunt. [118 quoque expugnatis, caedibus referta 
fuerunt omnia, Antgonus vero, neque praesentis neque pristinae for- 
funae memor, turri relicta Sossio supplex accidit. quem ille, tantae 
mutationis nihil misertus , increpat et Ántgonam appellat et vinctum in 
custodiam tradit. Herodes socios ad templum et sacrarii adytum spe- 
ctandum properantes partim rogando partim minitendo partim armis 
sustinuit, et direptionem urbis prohibuit, se de suo stipendia soluturum 
omnibus pollicitus, reliquiis urbis ita conservatis promissa praestitit, 
ipsum Sossium plus quam regia liberalitate prosecutus. qui cum Hiero- 


ANNALIUM V 12. 419 


τῷ ἩἩντωνίῳ δεσμώτην ἄγων "Ἀντίγονον. δείσας δ᾽ Ἡρώδης μὴ 
κομισϑεὶς εἰς Ῥώμην “Ἀντίγονος δικαιολογήσηται πρὸς τὴν σύγ-- 
xÀgrov, ἑαυτὸν μὲν ix βασιλέων ἀποδεικνύων, Ἡρώδην δὲ ἰδιώ- 
τῆν, καὶ ὡς, κἂν αὐτὸς εἷς Ρωμαίους ἐξήμαρτε, προσῆκεν d 

5 βασιλεία τοῖς αὑτοῦ παισί, πείϑει χρήμασι πολλοῖς τὸν Ἀντώνιον 
ἀνελεῖν τὸν ᾿Αντίγονον. καὶ ὃ μὲν ἀνήρητο; ἡ δὲ ἀρχὴ ἐκ τοῦ 
τῶν “᾿σαμωναίων γένους ἀφήρητο, ἐπ᾽ ἔτεσιν ἑκατὸν καὶ εἴκοσι 
διαρκέσασα, μετέβη δὲ εἷς Ηρώδην τὸν “Ἀντιπάτρου, ἰδιωτικοῦ 
τυγχάνοντα γένους xal oixíag δημότιδος. 

10 12. Οὕτω δὲ τῆς ὅλης ᾿Ιουδαίας Ἡρώδης ἀναϑέμενος P | 9234 
τὴν ἀρχήν, τοὺς μὲν τὰ αὐτοῦ φρονοῦντας προσήγετο, τοὺς δ᾽ 
«ἐναντιουμένους ἐχόλαζεν. ἐτίμα δὲ μάλιστα Πολλίωνα τὸν Φαρι- 
σαῖον xal Σαμαίαν τὸν τούτου μαϑητήν" τῆς γὰρ πολιορκίας 
συνισταμένης συνεβούλευον οὗτοι δέξασϑαι τὸν Ἡρώδην. ὃ δὲ 

15 Σαμαίας οὗτος, ὡς ἤδη ἔμπροσθεν εἴρηται, xol προεῖπεν "Yg- 
κανῷ τε καὶ τοῖς δικάζουσιν ὡς περισωϑεὶς Ἡρώδης ἅπαντας 
αὐτοὺς μετελεύσεται. ἀπέκτεινε δὲ τῶν περὶ τὸν «Ἀντίγονον 
τεσσαράκοντα τοὺς πρώτους καὶ τὰς αὐτῶν οὐσίας ἀφείλετο, 
πέρας τε κακῶν ἦν οὐδέν. Β 

290 “Ὑρκανὸς μέντοι παρὰ Πάρϑοις αἰχμάλωτος ὧν ἐπιεικοῦς 
ἔτυχε τοῦ Πάρϑων βασιλέως Φραάτου, καὶ λυϑεὶς τῶν δεσμῶν 


2 δικαιολογήσεται Α, Ἴ ἑκατὸν καὶ εἴκοσι ἕξ Iosephus. 
12 πολίωνα À. 15 ἔμπροσϑεν p. 406 v. 9, ubi Σαμαῖος. 
18 τεσσαράκοντα πέντε Iosephus. ἀφείλατο À. 


Fowrzs. Cap. 12. losephi Ant. 15 1 et 2. 


solymis recedens Antigonum ad Antonium in vinculis duceret, veritus 
Herodes ne ile Romam perductus apud. patres conscriptos pro sua de- 
fensione afferret, se regibus esse oriundum, Herodem vero hominem 
privatum, atque, ut ipse in Romanos deliquerit, regnum tamen ad suos 

filios pertinere, magna pecunia data ab Antonio impetrat ut. Antigonum ; 
occidat. eo sublato principatus Ásamonaeorum familiae ademptus, quem 

per annos 120 tenuerat, ad Herodem transiit Antipatri filium, ex genere 

privato et plebeia domo ortum. 

12. Sic Herodes totius Iudaeae imperio potitus, sui studiosos 
fovit, adversarios suppliciis affecit. Pollioni Pharisaeo et Samaeae illius 
discipulo honorem in primis habuit: qui, cum urbs obsideretur, dedi- 
tionis faciendae auctores fuerant. Samaeas porro, ut supra narratum 
est, Hyrcano et iudicibus praedixerat, Herodem conservatum ipsos 
omnes ulturum esse. occidit autem ex Antigoni factione quadraginta 
principes, bonis etiam ereptis: nec malorum ullus finis fuit. 

Enimvero Phraates Parthorum rex Hyrcanum captivum benigne 
habuit, et vinculis solutum Babylone degere permisit, ubi a gente 


420 IOANNIS ZONARAE 


à» Βαβυλῶνι διάγειν παρεχωρήϑη, ἔνϑα καὶ πλῆϑος ἦν "Tov- 
δαίων, o? τὸν “Ὑρχανὸν ὡς ἀρχιερέα καὶ βασιλέα ἐτίμων. μαϑὼν 
δὲ τὸν Ἡρώδην παρειληφέναι τὴν βασιλείαν, διενοεῖτο μετα-- 
χωρῆσαι πρὸς αὐτόν, διά τε τὸ κῆδος καὶ μνησϑήσεσϑαι οἷηϑ εὶς 
αὐτὸν ὅτι κρινόμενον ἐπὶ φόνοις τοῦ κινδύνου ἐρρύσατο. οἱ δ᾽ ὅ 
ἐν Βαβυλῶνι ᾿Ιουδαῖοι μένειν ἠξίουν αὐτόν, ὡς ἀρχιερέα καὶ 
βασιλέα τιμώμενον παρ᾽ αὐτῶν, καὶ ὅτι καὶ ἀπελθὼν τυχεῖν τῆς 
C ἀρχιερωσύνης ἀδυνατεῖ, λελωβημένος τὸ σῶμα ὑπ᾽ ᾿ΑἈντιγόνου- 
oi μὲν οὖν ἐκώλυον, ὃ δ᾽ οὐκ ἐπείϑετο, αὐτός τε ποϑῶν ἐπανελ-- 
Si» καὶ παρὰ Ηρώδου παρακαλούμενος. “Ἡρώδης δὲ καὶ πρὸς 10 
Φραάτην πρεσβείαν ἐποιήσατο καὶ δῶρα ἔπεμψεν, ἀξιῶν μὴ. 
χωλῦσαι τὰς εἷς τὸν εὐεργέτην αὐτοῦ χάριτας. ἦν δὲ οὐχ ὕπὲρ 
“Ὑρκανοῦ 7 σπουδή, ἀλλ᾽ ὅτι μὴ κατ᾽ ἀξίαν ἦρχεν, ἐδεδοίκει 
τὰς ἐξ εὐλόγων μεταβολάς, καὶ ἔσπευδεν ἢ ἐκποδὼν ϑέσϑαι τὸν 
Ὑρκανόν, ἢ τέως ἐν χερσὶν ἔχειν. ἐνδεδωκότος δὲ τοῦ Πάρϑου 15 
τὴν ἀναχώρησιν, ἀπελϑὼν “Ὑρκανὸς διὰ πάσης ἤγετο τιμῆς πρὸς 
D *Houdov, πατήρ τε καλοὕμενος καὶ παρὰ τὰς ἑστιάσεις προκατα- 
κλινόμενος καὶ παντοίως ἐξαπατώμενος ἵνα μὴ ἐπιβουλευόμενος 
. αἴσϑηται. ΄ 
Ἐὐλαβούμενος δὲ ὃ “Ἡρώδης τῶν ἐπισήμων τινὰ ἀποδεῖξαι 0 
ἀρχιερέα, ἐκ Βαβυλῶνος μεταπεμψάμενος ἱερέα τῶν ἀσημοτέρων, 
"Ἀναὴλ ὄνομα, τούτῳ τὴν ἀρχιερωσύνην ἀπένειμεν. ᾿““(λεξάνδρα 
δὲ 4j πενθερὰ Ἡρώδου, παῖδα ἔχουσα ἐξ ᾿Αλεξάνδρου τοῦ “4ρε- 


14 ἐκ ποδῶν PW. 22 ἀνάνηλον οἱ ἀνάηλον Iosephi codices. 
23 ἐξ add A. 


Tudaica et pontificio et regio honore colebatur. sed cum Herodem 
regnum suscepisse audivisset, discedere statuit: illum cum ob affini- 
tatem tum quod caedis reum periculo exemisset sui rationem habiturum 
esse ratus, quod etsi Babylonii Iudaei dissuadebant, tumque à se pro 
rege et pontifice coleretur, tumque Hierosolyma reversus ob mutilatum 
ab Antigono corpus sacerdotio fungi non posset, tamen suum desiderium 
et Herodis preces illorum monitis praetulit. nam Herodes etiam a 
Phraate per legatos missis muneribus petierat ne obstaret quo minus 
viro de se bene merito gratiam referret. neque vero Hyrcani commo- 
dum spectabat: sed quia regnum alienum tenebat, mutationes haud ab 
re veritus, id dabat operam, ut aut Hyrcanum e medio tolleret, aut in 
sua potestate haberet. reditu a Parthis impetrato Hyrcanus perquam 
honorifice ab Herode habebatur, cum et pater appellaretur, et prior 
accumberet in conviviis, et omni genere calliditatis deciperetur ne insi- 
dias parari sibi animadverteret. 

. Herodes porro aliquem ex illustrioribus pontificem designare 
veritus, Anaeli cuidam obscuro sacerdoti, quem Babylone arcessierat, 
pontificatum tradit. Alexandra vero socrus Herodis filium suum Aristo- 


^ ANNALIUM V 12. 421 


στοβούλου ὥρα κάλλιστον, καλούμενον 2oiiüflovAor, χαλεπῶς 
ἔφερε τὴν παρόρασιν τοῦ υἱοῦ" xal γράφει τῇ Κλεοπάτρα αἰτή-. 
σασϑαι τῷ παιδὶ παρ᾽ “Ἀντωνίου τὴν ἀρχιερωσύνην. “Αντωνίου 
δὲ νωθϑέστερον διατεϑέντος περὶ τὴν αἴτησιν, εἷς Ἰουδαίαν ἐλϑὼν 


5.4] έλλιος καὶ ἰδὼν τὸν “Ἀριστόβουλον ἠγάσϑη, οὐχ ἧττον δὲ τὴν Mr 935 


ἸΜαριάμμην τὴν συνοικοῦσαν τῷ βασιλεῖ" καὶ πείϑει τὴν Ac 
ξάνδραν ἀμφοτέρων τῶν παίδων εἰχκάνας τῷ “Αντωνίῳ στεῖλαι" 
ϑεασαμέγνου γὰρ εἶπε μή τινος ἀτευχτήσειν ὧν ἀξιοῖ. ἡ μὲν οὖν 
πέμπει τὰς εἰχόνας τῷ Ἀντωνίῳ, ὃ δὲ τὴν μὲν κόρην ἠδέσϑη 
10 μεταπέμψασθαι γεγαμημένην Ηρώδῃ, καὶ ἅμα τὰς εἰς Κλεο- 
πάτραν διαβολὰς ὑπεξέχλινεν. ἐπέστειλε δὲ τῷ Ηρώδῃ πέμπειν 
τὸν παῖδα, προσϑέμενος, εἰ μὴ δοχοίη βαρύ. "Hunc δὲ ἀσύμ-- 
φορον ἑαυτῷ χρίνας ὡραιότατον ὄντα τὸν “Ἀριστόβουλον καὶ γένει B 
προὔχοντα πρὸς. “Ἀντώνιον ἥκειν, ἰσχύοντα ὡς οὐδεὶς Ρωμαίων, 
1δἕτοιμον δὲ πρὸς ἔρωτας καὶ πρὸς ἡδονὰς εὐκατάφορον, ἀντέ- 
γραψεν ὡς, εἰ ἐξέλϑῃ τῆς χώρας τὸ μειράκιον, ἅπαντα ταραχῆς 
ἐμπλησϑήσεται. καὶ οὕτω μὲν παρῃτήσατο τὸν "Αντώνιον, τοὺς 
δὲ φίλους ἀϑροίσας ἠτιᾶτο τὴν “4“λεξάνδραν ὡς ἐπιβουλεύουσαν 
ἵν᾽ αὐτὸς ἀφαιρεθῇ τὴν ἀρχήν. “ἀλλ᾽ οὐχ αὐτός" ἔφῃ “διὰ 
20 roũto ἄδικος ἔσομαι, ἀλλὰ νῦν δίδωμε τὴν ἱερωσύνην τῷ usl- 
ρακε" παιδὸς γὰρ ὄντος παντάπασι πρώην, διὰ τοῦτο ἕτερον 
ἀρχιερέα ἐποίησα." οὕτως εἰπόντος χαρά τε ἅμα καὶ δέος τὴν 


6 μαριάμην À. 8 ἀπευκτήσειν À, ἀτευκτήσειν eum "Zonara 
(ut solet) codex Iosephi Busbequianus, reliqui ἀϑετήσειν. 


bulum, puerum formosissimum, Alexandro Aristobuli filio natum, prae- 
teritum esse aegre ferens, a Cleopatra petit ut filio pontificatum impe- 
tret ab Antonio. quibus precibus segnius ab ille acceptis, Dellius in 
Judaeam profectus, Aristobuli et Mariammae coniugis Herodis formam 
admiratus, Alexandrae persuadet ut amborum liberorum imagines An- 
tonio mittat; quibus ille conspectis nihil non concessurus esset. Anto- 
nius imaginibus acceptis, puellam Herodi nuptam arcessere verecun- 
datus, etiam. Cleopatrae criminationes declinans, ad Herodem seribit 
ut sibi puerum mittat, cum hac appendice, nisi grave ipsi videretur. 
Herodes vero minime e re sua esse ratus, si Áristobulus adolescens 
formosissimus et nobilissimus ad Antonium Romanorum potentissimum, 
qui facile amoribus irretiretur et ad voluptates propensus esset, mitte- 
retur, rescripsit, si adolescens Iudaea excessisset, omnia tumultu fore 
len&, itaque se Antonio excusavit; et amicis convocatis Alexandram 
incusavit tanquam regnum sibi fraude eripere conantem. se tamen 
propterea non iniustum fore dixit, sed iam adolescenti pontificatum 
daturum: qui cum pridem plane puer esset, propterea se alium ponti- 
ficem interea designasse. quae cnm dixisset, Alexandra et laetitia et 


492 IOANNIS ZONARAE 


C Aickárügay εἶχε, χαρὰ μὲν διὰ τὴν τιμὴν τοῦ παιδός, δέος δὲ 
διὰ τὴν ὑποψίαν “Ἡρώδου. καὶ ἀπελογεῖτο δακρύουσα, gi 
μὲν τῆς ἱερωσύνης σπουδάσαι, βασιλείᾳ δὲ μὴ ἐπιχειρῆσαι" καὶ 
γῦν δέχεσϑαι slc τὸν υἱὸν τὴν τιμήν, ἔσεσϑαι δὲ πρὸς πᾶν ὑπή-- 
xooc διεβεβαιοῦτο. 5 

18. Οὕτως δμιλήσαντες διελύοντο, ὡς πάσης δῆϑεν ὕπο- 
ψίας ἐξῃρημένης. τῆς δὲ ἀρχιερωσύνης τῷ παιδὶ δοθείσης" “ρε- 
στοβούλῳ, ἔδοξε τὰ κατὰ τὴν οἰκίαν ϑεραπευϑῆναι. Ἡρώδῃ δὲ 

D ἡ “λεξάνδρα ὕποπτος ἦν, καὶ ἐν τοῖς βασιλείοις διατρίβειν αὖ- 
τὴν ἀπήτει καὶ μηδὲν ἐπ᾽ ἐξουσίας δρᾶν, καὶ ἐπιμελῶς αὐτὴν τὸ 
ἦσάν τινες φυλάσσοντες. ἢ 0^ ἐξηγριοῦτο, πᾶν δτιοῦν ὑπομεῖναι 
προχρίνουσα ἢ μετὰ δουλείας καὶ φόβων βιοῦν" καὶ τὴν λεοπά- 
τραν παρεκάλει ἐπικουρεῖν, τὰ ἐν οἷς £y δηλώσασα. ἤ δὲ σὺν 
τῷ παιδὶ πρὸς αὐτὴν ἀποδιδράσχειν ἐχέλευε. δύο γοῦν λάρναχας 
παρασκευασαμένη ὡς εἷς ἐχκομιδὴν σωμάτων νεχρῶν, ταύταις 15 
ἔμελλεν ἑαυτὴν καὶ τὸν υἱὸν ἐμβαλεῖν, ἐπιτάξασα τοῖς συνειδόσι 
τῶν οἰκετῶν νυκτὸς ἐκφέρειν καὶ κομίζειν πρὸς ϑάλασσαν, ὅπου 
καὶ πλοῖον αὐτοῖς ᾧ πλεῖν ἐπ᾿ «ἴγυπτον ἔμελλον παρεσχεύασεο- 

P I 236 ταῦτα ὃ “Ἡρώδης tx τινος τῶν οἰκετῶν ἐκείνης μαϑών, καὶ προ-- 
ελϑεῖν ἐάσας μέχρι τῆς ἐγχειρήσεως, ἐπ᾿ αὐτῇ τῇ πράξειε To030 
δρασμοῦ συνέλαβα παρῆχε δὲ τὸ ἁμάρτημα φόβῳ τῆς Ἀλεοπά- 
τρας, ἄλλ᾽ οὐκ ἐπιεικείᾳ. ἐδέδοκτο δ᾽ αὐτῷ ἐκποδὼν ποιήσα- 

1 ἀλεξάνδρα A. 3 ἱεροσύνης PW. 6 οὕτω A. ὡς W, 

om P. 12 φόβον A. κλεοπκάτρα Α. 15 κομιδὴν A. 

FowTES, Cap. 13. losephi 4nt. 16 2 687—838 $9. 

metu affecta est: laetitia ob filii honorem, timore ob Herodis suspicio- 
nem: seque cum lacrimis excusavit, se pontificatum quidem appetivisse, 
regnum antem non affectasse; ac iam honorem filio tributum amplecti, 
et morigeram in omnibus ei se fatur&m pollicita est. 
18. Sic inter se collocuti discesserunt, velut omni iam suspicione 
sublata. pontificatu autem puero Aristobulo tradito, rebus domesticis 
consultum esse videbatur. Alexandram tamen Herodes cum suspectam 
haberet, in regia degere iussit neque suapte auctoritate quicquam agere. 
quae cum accurate a quibusdam observaretur, exasperata et quidvis 
potius tolerandum rata quam vitam servilem et sollicitam, Cleopatrae 
opem implorat, statu rerum suarum exposito. | quae cum eam cum filio 
ad se confugere iussisset, duabus cistis quasi ad efferendum funus prae- 
paratis, in eas se et filium includere statuit, quas servis rei consciis 
mandavit ut noctu ad mare deferrent, ubi paratam navim habebant qua 
in Aegyptum navigarent. id consilium Herodes e quodam servorum 
illius cognitum eo usque progredi passus est, donec in ipsa fuga depre- 
henderentur: ac delictum id non tam humanitate quam Cleopatrae metu 
adductus illis condonavit. sed cum omnino in animo haberet e medio 


ANNALIUM V 13. . 423 
σϑαι τὸ μειράκιον. ἕβδομον οὖν καὶ δέκατον γεγονὸς ἔτος ἀνῆλ- " 
ϑὲεν ἐπὶ τὸν βωμόν, ϑῦσον κατὰ τὴν τῆς σχηποπηγίας ἑορτήν, 
ἐστολισμένον ἀρχιερατικῶς. ὁρμὴ δὲ τῷ πλήϑει πρὸς αὐτὸ e 
γοίας ἐγένετο διά τε τὸ κάλλος καὶ τὸ τοῦ σώματος μέγεϑος καὶ 

δ τὸ τοῦ γένους ἀξίωμα, ἔχαιρόν τε ἅμα καὶ συνεχέοντο, καὶ φω- 
γὰς εὐφήμους ἠφίουν εὐχαῖς μεμιγμένας. τούτοις κινηϑεὶς Hou- Β 
δης μᾶλλον ἔϑετο τῷ κατὰ τοῦ μειραχίου σκοπῷ. καὶ τῆς ἑορτῆς 
παρελϑούσης μεϑ᾽ ἑστίασιν φιλοφρονούμενος τὸ μειράκιον ἐνεανι- 
εὔετο xal προσέπαιζεν αὐτῷ χαριζόμενος. κἀν ταῖς κολυμβή- 

1Ι0ϑραις ἐνήχοντο" οἱ δ᾽ "Howóov φίλοι συννηχόμενοι ὡς ἐν παιδιᾷ, 
οὗ συνήδεσαν τὸ ἀπόρρητον, οὐκ ἀνῆχαν συμπιέζοντες ἀεὶ τὸν 
᾿“μριστόβουλον καὶ βαπτίζοντες μέχρι τοῦ ἀποπνῖξαι. xal ὁ μὲν 
οὕτως ὦλετο οὔπω τὸν ὑχτωχαιδέχατον ἀνύσας ἐνιαυτόν, πᾶσι δὲ W I 169 
τὸ πάϑος οἰκεία νενόμισται συμφορά. καὶ ᾿“λεξάνδρα συνεῖσα 

loxal τὴν αἰτίαν τῆς ἀπωλείας, ἔτι μᾶλλον τῷ πάϑει συνείχετο, C 
ἐνεκαρτέρεε δὲ φόβῳ καχῶν ἑτέρων. «Ἡρώδης δὲ πάντα ἐπετή- 
δευεν ἀποσκευαζόμενος τὴν ἱπόνοιαν, καὶ δαχρίων καὶ συγχεό- 
μένος καὶ πολυτελῇ τὴν ἐχφορὰν ἐνδειχνύμενος. “4λεξάνδρα δὲ 
τούτων οὐδενὶ ἐμαλάττετο, ἀλλὰ τῇ Κλεοπάτρᾳ γράφει τὴν ἐξ 

40 ἐπιβουλῆς Ἡρώδου τοῦ υἱέος ἀπώλειαν" ἢ δὲ τὸν ᾿ΑΙντώνιον ἠρέ- 
ϑιζε τίσασϑαι τὸν τοῦ παιδὸς φόνον. πέμπει οὖν ἸΑντινιος xt- 
λεύων ἐλϑεῖν Ηρώδην εἰς “Ἰαοδίκειαν καὶ ἀπολογήσασϑαι. ὃ δὲ 
τὴν αἰτίαν δεδοικὼς καὶ τὴν Κλεοπάτρας δυσμένειαν, ἀπιὼν Ἰωσὴφ 


6 ὁ ἡρώδης Α. Ἴ σκοποῦ Α. 9 κἀν] καὶ Α. 21 οὖν] 
τοίνυν A. e 


tollere adolescentem, accidit ut is annum aetatis 17 agens, in festo 
tabernaculorum pontificia stola ornatus aram ad immolandas victimas 
conscenderet, ac populus impetu quodam ad eius benevolentiam ferretur, 
tum ob formam et corporis magnitudinem, tum ob familiae dignitatem, 
ac simnl et gauderet et maereret et faustis acclamationibus proces mi- 
sceret. iis rebus commotus Herodes magis etiam id consilium ursit quod 
contra illum ceperat. festoque peracto, post convivium ei se iucundum 
praebuit, iuveniliter ac festive collusit, et in piscina una cum eo nata- 
vit. verum Herodis amici, arcani conscii, quasi per iocum Aristobulum 
premere et mergere non prius destiterunt quam suffocassent. eo nondum 
annos nato 18 sic enecato, casum illum quisque non secus ac suam ca- 
lamitatem ferebat. Alexandrae vero. dolor, causa quoque interitus co- 
gnita, magis etiam augebatur: et quanquam Herodes ad eam suspicionem 
8ἃ se ümovendam nibil non faceret, dendo lugendo et funus magnifice 
efferendo, mater tamen nulla rerum earum mitigata Cleopatrae scribit 
ut Herodis insidiis suus filius interisset. a qua incitatus Antonius illum 
ad causam dicendam Laodiceam vocat. ille et crimen et Cleopatrae in- 
imicitias, cum abiret, veritus, losephum patruum suum rerum admini- 


424. * JOANNIS ZONARAE 


τὸν ϑεῖον αὐτοῦ ἐπίτροπον τῶν ἐκεῖ πραγμάτων κατἕλεπεν, ἔντει- 
D λάμενος λάϑρα; εἶ πάϑοι τι παρ᾽ ᾿ΑἸντωνίου αὐτός, αὐτίκα τὴν 
ἸΠαριὰμ ἀνελεῖν, ἵνα μὴ τεϑνηκότος αὐτοῦ ἑτέρῳ διὰ τὴν ὥραι- 
ὀτητὰ γένηται. Ἡρώδης μὲν οὖν ἀπήει, ᾿Ιωσὴφ δὲ τὰ τῆς 
ἀρχῆς διοικῶν, καὶ συνεχῶς ἐντυγχάνων τῇ Magia καὶ τῇ ᾿4λε- 5 
ξάνδρᾳ, τὴν πρὸς τὴν ἸΠαριὰμ διηγεῖτο τοῦ βασιλέως διάϑεσιν. 
εἰρωνευομένων δ᾽ ἐκείνων πρὸς τοὺς λόγους, προήχϑη καὶ τὸ τῆς 
ἐκτολῆς ἐκφῆναι ἀπόρρητον. τὸ δὲ μᾶλλον εἰς πλείω τὰς γυναῖ- 
xag ἐνῆγεν ἀπόνοιαν. γίνεται δὲ καὶ λόγος παρὰ τῶν ἀἄπεχϑανο- 
μένων Ἡρώδῃ, ὡς κτείνειεν αὐτὸν ὃ "“«Ἀντώνιος. ἂν τούτοις 10 
p 1237 γράμματα ἐξ ΗἩρώδου ἀφίκετο τὴν "«Ἰντωνίου τιμὴν τὴν πρὸς 
αὐτὸν διηγούμενα, καὶ ὡς συνεδρεύεε αὐτῷ ἐν ταῖς διαγνώσεσι 
xal ὡς συνεστιᾶται, καὶ ὅτι τούτων τυγχάνει xol ταῦτα τῆς λεο-- 
πάτρας χαλεπῆς οὔσης αὐτῷ πρὸς διαβολήν. τούτων τῶν γραμ- 
μάτων κομισϑέντων 7j ψευδὴς ἐπαύσατο φήμη. 15 
14. "End δὲ προπέμψας ὃ βασιλεὺς "Ηρώδης τὸν "Ἀντώνιον 
ἐπὶ Πάρϑους εἷς τὴν ᾿Ιουδαίαν ὑπέστρεψεν, εὐθὺς ἢ ἀδελφὴ 
Σαλώμη καὶ ἢ μήτηρ αὐτῶν κατηγόρουν χΑλεξάνδρας καὶ ἸΠαριάμ. 
3 δὲ Σαλώμη καὶ κατὰ τοῦ ἀνδρὸς ἑαντῆς Aóyo» εἰσῆγεν ὡς με- 
B γνυμένου τῇ ἸΠαριάμ" οὗτος δ᾽ ἦν ᾿Ιωσὴφ ὃ τῶν τῆς βασιλείας 30 
πραγμάτων ἐπίτροπος. ἔλεγε δὲ ταῦτα ἐκ πλείονος αὐτῇ χαλε- 
παίνουσα ὅτι τὴν αὐτῶν δυσγένειαν ἐξωνείδιζεν. Ἡρώδης δὲ 


8 εἷς πλεέω μᾶλλον A. 9 ἐνῆκεν A. ὑπόνοιαν Iosephus. 
10 κειείψνυεν A. | 


Forms. Cap. 14. lowphi Ant. 15 8$9—6 58. 


strationi praeficit: clamque mandat, si quid sibi ab Antonio accidisset, ut 
Mariammen statim tolleret, ne se mortuo alteri ob formae elegantiam 
nuberet. losephus post Herodis discessum rebus gerendis intentus, cre- 
bro cum Alexandra et Mariamme congressus, ut rex erga hanc affectus 
sit commemorat. illis vero ea verba per dissimulationem eludentibus, 
sibi non temperavit quo minus arcanum mandatum effutiret, ea oratio 
maiorem desperationem mulieribus attulit. sparso autem rumore ab 
Herodis inimicis, eum ab Antonio occisum esse, litterae ab ipso affe- 
runtur quibus exponebat quam honorifice ab illo tractaretur, ut pro tri- 
bunali illi assideret, ut eius conviviis interesset, eaque sibi tribuerentur, 
quamvis Cleopatra graviter criminante. ils litteris falsum rumorem ab- 
olevit. | 

14, Cam antem Antonium in Parthos proficiscentem prosecutus 
Hierosolyma redisset, statim Salome soror et mater eius Alexandram et 
Mariammen accusarunt, Salome etiam verba interiecit, maritum suum 
Josephum, regiorum negotiorum procuratorem, cum Mariamme rem ha- 
bere. baec dicebat ex inveterato odio propter obiectam sibi a Mari- 


"ANNALIUM 14. , 435 


εὐθὺς ἐταράτεετο, καὶ ζηλοτυπῶν ἰδίᾳ τὴν Mapila ἀνέχρινεν. ὦ 


ἀπομνυμένης δ᾽ ἐκείνης ἐχάλα τὴν ὀργήν; καὶ τόδ ἔρωτος ἥττητο, 
καὶ τὴν εἰς αὐτὴν ἐπιστοῦτο φιλοστοργίαν. ἡ δὲ οὗ στέργοντος 
εἶπεν εἶναι τὸ κἀμὲ ἀπολέσθαι ἐντείλασθαι, εἴ γέ σοι παρ᾽ ".4:- 
, διτωνίου χαλεπόν τι ἐπενεχϑῇ. οὗτος ὃ λόγος τὸν "Hogóz» ἐτά- 
ραξε, καὶ ἐβόα σαφῶς ἐκ τούτου πεφωρᾶσϑαε τὸν τοῦ ᾿Ιωσὴφ 
πρὸς αὐτὴν ἔρωτα. οὐ γὰρ ἂν ἐξεῖπεν, ἔλεγε, τὸ ἀπόρρητον, 
μὴ μεγάλης συναψάσης αὐτοὺς διαϑέσεως. καὶ ἀπέκτεινεν ἂν 
τὴν γυναῖκα αὐτίκα, el μὴ τῷ αὐτῆς ἐδεδούλωτο ἔρωτι. τὸν 
10᾽]ωσὴφ δὲ μηδ᾽ εἷς ὄψιν αὐτοῦ ἀγαγὼν προσέταξε διαχρήσασϑαι, 
καὶ τὴν ᾿“λεξάνδραν ὡς ἁπάντων αἰτίαν δήσας ἐφύλαττεν. 
᾿Αντώνιος δὲ τῷ Κλεοπάτρας ἔρωτι, μᾶλλον δὲ φαρμακείαις 
διεφθαρμένος, ταῖς ἐχείνης ϑελήσεσιν ἐδεδούλωτο. ἣ τὸν. μὲν 
ἀδελφόν, ᾧ ἡ βασιλεία διέφερε, φαρμάκῳ διέφϑειρε, τὴν δ᾽ 
16 ἀδελφὴν ᾿“ρσινόην δι "Αντωνίου ἀπέκτεινε" τὸν μέντοι ᾽Αντώνιον 


C 


* 


ἐβιάζετο τὴν 'Iovdalav αὐτῇ καὶ τὴν ^ foafíay προσνεῖμαι. ὃ δὲ Ὁ 


τὸ προφανὲς τῆς ἀδικίας δυσωπούμενος, ἐκείνῃ τε χαρίζεσϑαι διὰ 
τοὺς ἔρωτας καὶ τὰς γοητείας ἀναγκαζόμενος, ἐξ ἑχατέρων τῶν 
χωρῶν μέρη ἀποτεμόμενος, τούτοις αὐτῆς τὴν ἀπληστίαν παρε- 
90 μυϑήσατο. ὃ μὲν οὖν ^ drroviog εἷς ᾽“ρμενίαν ἐστράτευσεν, 1] 
δὲ ὑποστρέφουσα εἷς τὴν ᾿Ιουδαίαν ἐγένετο, συντυχόντος αὐτῇ 
τοῦ Ἡρώδου. συνηϑείας δὲ αὐτῇ πρὸς Ηρώδην γενομένης προ-- 


5 χαλεπόν] κακόν A. ἐτάραξε τὸν ἡρώδην A. 7 ἐξεῖπον. 


ye τὸ ἀπόρρητον Α, ἐξεῖπε τὸ ἀπόῤῥητον, ἔλεγεν PW. 8 μὴ 
Α losephus, εἰ μὴ PW. 9 ἐδεδούλωτο À, δεδούλωτο PW. 


amme ignobilitatem, Herodes vero statim perturbatus ex aemulatione 
Mariammen seorsim percontatur, illa crimen eierante, remissa iracundia 
victus amore suum erga illam affectum testatur. illa vero respondet, 
mandatum illud non esse amantis, quo si qu ipsi accidisset ab Antonio 
vius, se quoque interfici iussisset. id dictum Herodem ita perculit 
ut exclamaret, ex eo constare de Iosephi erga illam amore. neque enim 
arcanum fuisse proditurum, nisi magnus eos affectus copulasset. ac sta- 
tim uxorem occidisset, nisi amore illius subactus fuisset. Iosephum 
certe quidem, nec in conspectum suum admissum, interfici iussit: Ale- 
xandram, ut malorum omnium auctorem, in vincula coniectam asservavit. 
Antonius porro amore ac potius veneficiis Cleopatrae corruptus 
cupiditatibus illius serviebat. ea fratrem , ad quem regnum pertinebat, 
veneno sustulerat; sororem Arsinoen per Ántonium occiderat; Ántonium 
ipsum cogere nitebatur ut sibi Iudaeam et Arabiam attribueret. qui ut 
et manifestam iniuriam velaret, et mulieris amoribus ac potius praesti- 
giis indulgeret, ablatis ab utraque provincia partibus insatiabilem illius 
cupiditatem mitigavit. Antonio in Armeniam ducente exercitum Cleopa- 
tra in redita cun Herode in Iudaeam venit, familieritate in tantum 


* 


WI170 


r4 


426 IOANNIS ZONARAB 
σεκαλεῖτο αὐτὸν εἰς εὐνήν, ἀκρατῶς πρὸς μῖξιν διακειμένη , τάχα 
δέ τι καὶ παϑοῦσα πρὸς ἐκεῖνον. ἐρωτικόν, ἢ τὸ πιϑανώτερον, 
P I 238 ἀρχὴν ἐνέδρας τὴν ἐπ᾿ αὐτῇ ὁμιλίαν κατὰ τοῦ ἀνδρὸς cvoxtvá- 
ζουσα. Ἡρώδης δὲ τοὺς μὲν λόγους αὐτῆς διεχρούσατο, δωρε- 
aig δὲ ϑεραπεύσας ἐπ᾿ «ἴγυπτον προὔπεμψεν. 5 
Ἕβδόμου δὲ ἤδη ἔτους Ηρώδου τῆς βασιλείας ἐνεστηχότος 
ἐσείσϑη τῶν ᾿]ουδαίων ἢ γῆ ὡς οὐκ ἄλλοτε, καὶ τῶν Tt κτηνῶν 
φϑορὰ πολλὴ γέγονε, καὶ τῶν ἀνθρώπων ὡσεὶ τρισμύριοι ἐν ταῖς 
καταπεπτωκυίαις οἰχίαις συγκατεχώσϑησαν. τοὺς φόρους δὲ τῶν 
ἀπονεμηϑεισῶν τῇ Κλεοπάτρᾳ χωρῶν ἐξ ᾿“ραβίας καὶ "Ιουδαίας 10 
“Ηρώδαυ μισϑωσαμένου, ὃ " poi περὶ τὴν τοῦ δασμοῦ καταβο- 
B λὴν ἠγνωμόνει. ἔγνω οὖν ὃ βασιλεὸς χωρῆσαι κατὰ τοῦ "oa 
foc, καὶ ὑπ᾽ ᾿ΑἈἸντωνίου τοῦτο ἐπιτραπείς,. καὶ. συμβαλὼν πολ-- 
λάκις, τελευταῖον νικᾷ, καὶ προστατεῖν τοῦ ἔϑγνους ὑπὸ τῶν 
— ᾿Φράβων ἠρέϑη. καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὰ οἰχεῖα, μέγα διὰ τὰ 16 
ἀνδραγαϑήματα κτησάμενος ὄνομα καὶ φρονήματος ἔμπλεως. 
Aori δὲ Καίσαρος τὸν ᾿«ἀντώνιον ἐν ᾿Αἀχτίῳ μάχῃ νικήσαν-- 
τος, Ἡρώδῃ τὰ πράγματα τεϑορύβητο ἢ καὶ ἀπέγνωστο τέλεον. 
οὗ γὰρ ἦν ἐλπίς, τοσαύτης αὐτῷ πρὸς ᾿Αἰντώνιον φιλίας γενομέ- 
γῆς, μὴ καχωθϑῆναι ὑπὰ τοῦ Καίσαρος. ᾿Ηρώδης δὲ τὸν Ὕρκα-- 50 
νὸν ἐκ μέσου ποιῆσαι διανοούμενος, τότε μᾶλλον ᾧετο συμφέρειν 
αὐτῷ τὴν ἐγχείρησιν, ἵνα μὴ ἀνὴρ περισώζοιτο τυχεῖν τῆς βασι- 
Ὁ . "15 ὑπέσιριφεν Á. ^ 16 καὶ quovis: 


τος ἔμπλεως om A losephus. 18 καὶ om A. 20 Ἡρώδης 
δὲ] ὅθεν Α. ἡ 


aucta, ut eum etiam ad cubile invitarit, sive ex effrenata libidine, sive 
ex illius amore, sive, quod probabilius est, ut principium insidiarum ex 
illo congressu eontra heminem captaret. sed Herodes verbis illius elusis, 
muneribus placatam in Aegyptum deduxit. | 
Septimo Herodis anno Iudaea tanto terrae motu est concussa, 
quante nunquam alias: nec iumenta duntaxat multa perierunt, sed et 
hominum ad 830 milia ruinis aedificiorum sunt oppressa. Herodes vero 
. redemptis vectigalibus earum provinciarum quae in Arabia et ludaea 
Cleopatrae attributae erant, cum Arabs in pendendis tributis parum 
aequum se praeberet, bellum ei Ántonii permissu inferre constütuit; ac 
multis praeliis factis tandem victor gente supplice in clientelam accepta 
domum revertitur, ob rem fortiter gestam nomine magno parto et plenus 
animorum. * 
Sed Antonio recens ad Actium a Caesare superato res eius turbatae 
sunt ac potius plane deploratae. neque enim sperari poterat eum in 
tanta Ántonii amicitia nullam a Caesare cladem accepturum. cum autem 
iam ante in animo habuisset Hyrcanum e medio tollere, tum magis etiam 
id consilium probabat, ne vir superesset regno se dignior. idque tali 


^ 


ANNALIUM V 15, 421. 


λείας αὐτοῦ ἀξιώτερο. Ἡρώδης μὲν οὖν οὕτω διανενόητο, ἠορέ-Ο 
Suse δέ τι συμβὰν πρὸς τὴν πρᾶξιν πλέον αὐτόν. ἡ γὰρ ᾽“λε- 
Σάνδρα φιλόνεικον ὑπάρχουσα γύναιον, οὖχ ἀνίει ἀναπείϑουσα 
τὸν πατέρα IMáAyo προσχωρῆσαι τῷ τὴν ^ foafay ἔχοντι. ὃ δὲ 
ὁπρῶτον μὲν διωθεῖτο τοὺς λόγους, ἐγκειμένης δ᾽ ἐκείνης τέλος 
ἐπιστολὴν πρὸς τὸν IMáAyor ἐγχαράττει περὶ τοῦ δέξασϑαι σφᾶς, 
καὶ Δοσιϑέῳ τινὶ τῶν φίλων δίδωσι ταύτην. καὶ ὃς ᾿Ηρώδῃ τὴν 
ἐπιστολὴν ἐνεχείρισεν, ὃ δὲ ἀποδοῦναι τῷ Ἡϊάλχῳ τὴν γραφὴν 
ἠξίωσε τὸν 4οσίϑεον, καὶ τὰ παρ᾽ ἐκείνου γράμματα. ἐνεγκεῖν. 
1οταῦτα δὲ τοῦ “Ζοσιϑέου πληρώσαντος ἀντεπέστειλεν ὃ ἄραψ αὐτόν 
τε τὸν “Ὑρκανὸν δέξασθαι καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ. . ταύτην 
οὖν “Ηρώδης δεξάμενος τὴν ἐπιστολὴν μεταπέμπεται “Ὑρκανόν, καὶ Ὁ 
περὶ τῶν πρὸς τὸν ἸΠάλχον ἀνέκρινε συνθηκῶν" ἀρνουμένου δὲ 
τὰς ἐπιστολὰς δείξας τῷ συνεδρίῳ τὸν ἄγδρα διεχειρίσατος. πολ- 
16λοὶ δὲ σχῆψιν Ἡρώδου τὰ κατὰ τὸν “Ὑρκανὸν γενέσϑαιε φασί, 
βουλομένου αὐτὸν ποιήσασϑαι ἐκποδών, καὶ τούτου ποιοῦνται 
τεχμήριον τὴν τοῦ ἀνδρὸς ἐπιείκειαν ἢ ἀφέλειαν καὶ τὸ μηδὲ àv 
γεότητι ϑράσους τι ἢ προπετείας ἐνδείξασθαι" τότε δὲ ἦν ἐτῶν 
ὀγδοήχοντα πρὸς ἕνί. 
40 16. Ἡρώδης δὲ σπεύδων πρὸς Καίσαρα, τὴν μὲν μητέρα 
καὶ τὴν ἀδελφὴν καὶ πᾶσαν τὴν γενεὰν ἐν ἸΪασάδοις κατέστησε, P I 939 
. Μαριὰμ δὲ τὴν γυναῖχα σὺν ᾿Αλεξάνδρᾳ τῇ μητρὶ εἷς “Αλεξάνδριον 


ὃ ὑπάρχουσα] τυγχάνουσα Α. 15 τὰ] τοῦ Α. 17 μηδὲ] 
μὴ A. 18 δὲ 1 γὰρ A. 9] πᾶσαν γενεὰν ἐν μασάδι Α. 
supra τῆς ασάδας, τὴν Μασάδαν. : | 


FoxTzs. Cap. 15. losephi dnt. 15 6$65—7 $5. 


casu est confirmatum. nam Alexandra, contentiosa muliercula, non prius 
urgere patrem desjitit ut ad Malchum Arabum principem confugeret, 
quam principio refragantem denique impulisset ut, per htteras ab illo se 
suscipi peteret, iis Dositheo amico ut perferret datis. is vero cum epi- 
stolam Herodi tradidisset, iussus est ea ad Malchum perlata responsum 
illius afferre. quo per Dositheum confecto rescripsit Arabs se et Hyr- 
canum et omnes illius necessarios esse recepturum. ea epistola recepta 
Herodes Hyrcanum arcessit, de foedere cum Malcho icto quaerit: infi- 
tias euntem, litteris in concilio prolatis, interficit. sunt qui Herodem 
hoc contra Hyrcanum commentum esse arbitrentur ut hominem e medio 
tollere posset, argumento ex facilitate et simplicitate viri sumpto, qui 
ne adolescens quidem quidquam audax aut temerarium tentarit, nedüm 
tunc 81 aetatis annum agens. | 

15. Herodes vero ad Caesarem festinans matrem sororem et 
omnes liberos Masadis collocavit: Mariammen uxorem cum eius matre 
Alexandra Alexandrium duxit, custodibus per speciem. honoris adhibitis 


. 438 IOANNIS ZONARAE 


. djayt, προφάσει. τιμῆς φρουροὺς ἐγκαταστήσας αὐταῖς ᾿Ἰωσὴφ - 
τὸν ταμίαν καὶ τὸν ᾿Ιτουραῖον Σόεμον πιστοτάτους αὐτῷ, ἐντεε-- 
λάμενος αὐτοῖς, εἴ τι περὶ αὐτοῦ πύϑοιντο δυσχερές, ἐξ αὐτῆς 
καὶ ἄμφω διαχειρίσασϑαι, τὴν δὲ βασιλείαν τοῖς παισὶν αὐτοῦ 
καὶ τῷ ἀδελφῷ Φερώρᾳ διατηρεῖν. τοιαύτας δοὺς ἐντολὰς εἷς 5 
“Ρόδον ἠπείγετο πρὸς τὸν Καίσαρα. καταπλεύσας δὲ περεεῖλε μὲν 
τὸ διάδημα, τοῦ ἄλλου δ᾽ ἀξιώματος οὐδὲν ὑφῆκεν, ἀλλὰ καὶ 
κοινωνήσας λόγου τῷ Καίσαρι τὸ μεγαλεῖον ἐνέφηνε τοῦ φρονή- 
ματος, οὔτε πρὸς ἱκεσίας τραπόμενυς καὶ τὸν λογισμὸν τῶν πε- 

B πραγμένων οὐ μεϑ᾽ ὑποστολῆς ἀποδούς. οὐ μετρίως οὖν ἐπε- 10 

W 1171 σπάσατο τὸν Καίσαρα" καὶ τό τε διάδημα πάλιν ἀποκατέστησεν 
αὐτῷ, καὶ ἦγε διὰ τιμῆς. οὕτω δὲ παρ᾽ ἐλπίδα ἐσχηκὼς βεβαι- 
οτέραν τὴν βασιλείαν, παρέπεμψεν ἐπ᾿ “ἴγυπτον Καίσαρα, δω- 
ρησάμενος αὐτόν τε καὶ τοὺς φίλους φιλοτιμότατα" ἐπανῇει δὲ 
πρὸς τὴν ᾿Ιουδαίαν πλείονι τιμῇ καὶ παρρησίᾳ. καὶ τεταραγμένην 15 
αὐτῷ τὴν οἰκίαν κατέλαβεν. οἰηϑεῖσαι γὰρ ἥ τε Παριὰμ καὶ 3 
“Αλεξάνδρα, ὅπερ ἦν, ὅτι ὡς ἐν φρουρᾷ κατεκλείσϑησαν εἰς τὸ 
“Αλεξάνδριον, ἵνα μηδ᾽ ἑαυτῶν ἐξουσίαν ἔχοιεν, χαλεπῶς ἔφερον, 

C xal διὰ ϑεραπείας τοὺς φρουροὺς ἐπεποίηντο, καὶ μᾶλλον τὸν 
“Σόεμον, λόγοις αὐτὸν καὶ δωρεαῖς ϑεραπεύουσαι. ὃ d^ ἡττᾶτο 30 
κατὰ μιχρόν, καὶ τὰς ἐντολὰς τοῦ βασιλέως ταύταις ἐξέφηνεν. 
αἱ δὲ χαλεπῶς πρὸς ταύτας διέκειντο, καὶ μᾶλλον 5 αριάμ. 
Ἡρώδου γὰρ πρώτῃ τῇ γυναικὶ περὶ τῶν κατ᾿ αὐτὸν ὡς εἰχὸς 


2 ταμίαν] λαμέαν A. 10 ὑποστολῆς] ὑπερβολῆς À. 1] ἀπο- 
κατέστησεν À, ἀπεκατέσεησεν PW. 17 κατελείφθησαν Α: 


Yosepho quaestore et Ituraeo Soemo fidissimis suis, cum hoc mandato, 
si quid de se adversi audivissent, ut ambabus statim interfectis regnum 
suis filiis et fratri Pherorae conservarent. deinde ad Caesarem Rhodum 
profectus, solo diademate posito, aliis in rebus nihilo se bumilius gessit; 
et in colloquio cum Caesare magnitudinem animi prae se tulit, non ad 
preces conversus, et ratione actorum suorum citra submissionem reddita. 
qua Caesar non mediocriter ei conciliatus et diadema restituit et hono- 
rem habuit. sic regno praeter opinionem suem firmato Caesarem cum 
amicis munificentissime donatum in Aegyptum prosecutus est. inde ia 
Iudaeam maiore cum honore et fiducia regressus domum suam turbatam 
repperit. nam Alexandra et Mariamme ratae, id quod res erat, se in 
Alexandrio tanquam in custodia conclusas esse ut nec in semetipsas po- 
testatem haberent, graviter id tulerunt, ac custodibus, Soemo praeser- 
tim, tum verbis tum mnneribus conciliatis, hominem paulatim eo usque 
impulerent, donec regis mandata eloqueretur. quibus auditis commotae 
sunt, Mariamme potissimum. cui cum Heredes primae, ut uxori par 


“ | 


ANNALIUM V 15. — 429 


εὐαγγελιζομένου xal πρὸ τῶν ἄλλων ἀσπαζομένου, 1j δὲ πρὸς μὲν 
"τοὺς ἀσπασμοὺς ἔστενε, πρὸς δὲ τὰς εὐτυχίας ἀχϑομένῃ ἔῴχει, 
ὡς ἐκταράττεσϑαι τὸν βασιλέα καὶ ἀδημονεῖν διὰ τὸ τοῦ μίσους 
παράλογον, καὶ δρμῆσαι μὲν πολλάκις elg ἄμυναν τῆς ὑπεροψίας 
δ αὐτῆς, ἀναχόπτεσϑαι δὲ ὅτι προκατείληπτο ὑπὸ ἔρωτος. τὸ δὲ 
σύμπαν, ἐδεδοίκει μὴ λάϑῃ κολάσας ἐχείνην μᾶλλον ἑαυτὸν χαχῶς D 
διαϑέμενος, τῆς ἐρωμένης οὐκ οὔσης. ἡ δέ γε μήτηρ αὐτοῦ καὶ 
4j ἀδελφὴ παρώξυνον τὸν Ἡρώδην διαβολαῖς ζηλοτυπίαν αὐτῷ 
καὶ μῖσος ἐνιείσαις. καὶ ὃς χεῖρον εἶχεν ἀεὶ πρὸς αὐτήν, τῆς μὲν 
10 o?x ἀποχρυπτούσης τὴν πρὸς ἐχεῖνον διάϑεσιν, τοῦ δὲ τὸν ἔρωτα 
πρὸς ὀργὴν ἀεὶ μεταβάλλοντος. καὶ εἰ μὴ πρὸς Καίσαρα ἔσπευ- 
δὲν ἤδη χεχρατηκότα, “Ἀντωνίου xol Κλεοπάτρας ϑανόντων, εἷς 
«ϊἴγυπτον, τάχα εὐθὺς ἄν ἐπράχϑη τὸ δεινόν. νῦν δὲ τὰ περὶ 
τὴν olxíav ὡς εἶχε κατέλιπε, καὶ elg “Αἴγυπτον ἀφιχόμενος μεγί- 
16 στων ἠξιώϑη παρὰ τοῦ Καίσαρος, καὶ ἐπανήει λαμπρότερος. ἤρα P I 940 
δὲ τῆς ἸΠαριὰμ καὶ σφόδρα διακαῶς" ἢ δὲ τὰ μὲν ἄλλα σώφρων 
ἦν αὐτῷ καὶ πιστή, κατατρυφῶσα δὲ τοῦ ἀνδρὸς δεδουλωμένου 
διὰ τὸν ἔρωτα πολλάκις μὲν ἐξέβριζεν εἰς αὐτόν, καὶ τὴν αὐτοῦ 
δὲ μητέρα καὶ τὴν ἀδελφὴν ἐπὶ δυσγενείᾳ ἐχλεύαζεν. ἐξερράγη 
40 δὲ τὸ μῖσος εἷς τοὐμφανὲς ἐκ τοιαύτης λαβῆς. μεσημβρίας οὔσης 
6 βασιλεὺς εἷς τὸν ϑάλαμον εἰσήει ἀναπαυσόμενος καὶ ἐκάλει τὴν 
Magidp, ἡ δὲ εἰσελϑοῦσα ἐλοιδορεῖτο αὐτῷ ὡς τὸν πάππον αὐτῆς 


4 εἰς] πρὸς A. 6 δαυτὸν] καὶ ῥαντὸν A. 8 διαβαλεῖν Α. 
14 post μεγέστων Α add τιμῶν, om Iosephus. 22 πάππον] 
πατέρα losephus, male. 


est, statum suum nun(iasset et prae caeteris salutem dixisset, illa ad 
salutationes ingemuit, ad felicitatis commemorationem maerorem prae se 
tulit, ut percelleretur rex et angeretur inexspectato sui odio, et ad eam 
insolentiam vindicandam saepius concitaretur: sed amoris vehementia im- 
petum illius retardavit. ad summam veritus est ne, dum per impruden- 
tiam adamatam multet, in seipsum gravius amissa illa animadverteret. 
sed quoniam a matre et sorore calumniis ad zelotypiam et odium exsti- 
mulabatur, in dies peius erga eam est affectus, illa suum animum non 
dissimulante, ipso amorem ira commutante. quod si ad Caesarem victo- 
rem in Aegyptum non festinasset, Antonio et Cleopatra iam mortuis, 
statim fortasse facinus perpetratum esset. nunc rebus domesticis reli-. 
ctis maxima a Caesare in Áegypto est consecutus, maiorique cum splen- 
dore reversus. Mariamme vero, quam ardentissime amabat, alias casta 
erat et fida illi; sed amore subacto interdum contumeliose insultabat, et 
matri ac sorori eius íguobilitatem per derisum obiiciebat. odium porro 
hac occasione erupit. rex meridiano tempore thalamum ingressus ut 
quiesceret, Mariammen vocavit: ea vero illi male dixit ob fratrem et 


480 IOANNIS ZONARAE 


καὶ τὸν ἀδελφὸν ἀποχτείναντι. ἐχαλέπαινε δὲ ἐπὶ τούτοις ὁ βα- 
σιλεύς. καὶ 5 Σαλώμη τοῦ καιροῦ δραξαμένη, τὸν olvoyóoy 
B προδιαφϑείρασα κατηγορῆσαι τῆς ἸΪαριάμ, πείϑει τοῦτον τότε 
τῷ βασιλεῖ προσελϑεῖν καὶ ἃ παρ᾽ ἐχείνης ἐδιδάχϑη αὐτῷ διαλέ- 
ξασϑαι. ὃ δὲ δώροις ἔλεγε παρὰ τῆς ἸΪαριὰμ δεξιωϑῆναι, ἀνα- ὃ 
πειϑούσης φίλτρον αὐτῷ δοῦναι" τὸ δ᾽ εἶναί τε φάρμακον οὗ τὴν 
δύναμιν ἰσχυρίζετο ἀγνοεῖν. τούτων ἀκούσας ὃ βασιλεὺς ἔτι μᾶλ-- 
λον κεχίνητο εἷς ὀργήν, καὶ τὸν τῆς γυναικὸς olvoyóov , πιστότα-- 
τον ὄντα αὐτῇ, ἐβασάνιζεν. ὃ δὲ οὐδὲν περὶ ὧν ἐβασανίζετο οὔτ᾽ 
ὔδει οὔτ᾽ ἔλεγεν, ἀλλὰ τὸ. μῖσος τῆς γυναικὸς ἔφασκε γενέσθαι 10 
διὰ τοὺς λόγους οὗς 6 Σόεμος αὐτῇ φοάσειεν. οὔπω τὸν λόγον 
C ἐκεῖνος εἰς τέλος ἤνεγκε, καὶ μέγα βοήσας “Ἡρώδης “οὐχ ἂν" 
ἔφη “Σόεμος τὰς ἐντολὰς ἐξεφαύλισεν, εἰ μή τις αὐτῷ πρὸς τὴν 
γυναῖκα κοινωνία ἐγένετο." τὸν μὲν οὖν Σόεμον εὐθὺς χτανϑῆναι 
ἐχέλευσε, τῆς δὲ γυναικὸς κατηγόρει, τοὺς οἰχειοτάτους συναγα- 15 
γών, περὶ φίλτρων καὶ φαρμάχων, καὶ ὀργίλως κατ᾽ αὐτῆς διέ- 
ἯΙ 112 x&ro. οὕτω δ᾽ ἔχοντα ὁρῶντες αὐτὸν οἱ παρόντες, ϑάνατον 
ἐχείνης κατεψηφίσαντο. καὶ ἣ μὲν ἤγετο τὴν ἐπὶ ϑανάτῳ, Ac 
ξόνδρα δ᾽ ἢ μήτηρ αὐτῆς ἤδη καὶ περὶ ἑαυτῆς δεδοικυῖα, καὶ 
τὴν ἄγνοιαν ὧν ἡ ἸΠαριὰμ κατηγορήϑη ἐμφαίνουσα, ἐκπηδήσασαο 
καχὴν καὶ ἀχάριστον πρὸς τὸν ἄνδρα τὴν ϑυγατέρα ἐκάλει, καὶ 
D δίκαια πάσχειν ἔλεγεν. ἡ δὲ οὔτε ταραχϑεῖσα πρὸς ταῦτα οὔτε 


1 ἀποκχτείναντα Α. 8 τοῦτον] τούτω Α. 4 προσδιαλέ- 
ξεσϑαι Α. . 18 sig τέλος ἐκεῖνος À. 15 oixsíovg A. 
19 περὶ ἑαυτῇ Α.. 


avum suum interfectos, quod illo graviter ferente Salome opportuno 
tempore arrepto pincernam, quem ante corruperat ut Mariammen accu- 
saret, impulit ut tum regem conveniret, et ea quae ab ipsa édoctus 
esset proferret. ille vero sibi munera ab illa oblata esse asserebat ut 

hiltrum ei propinaret: id vero esse venenum quoddam cuius ipse vires 
ignoraret. his.rex auditis, iracundia maiore inflammatus, de pincerna 
uxoris, quem ei fidissimum esse sciebat, quaestiones habuit. is cum de 
iis ob quae torquebatur neque sciret neque diceret quidquam, odium 
mulieris e Soemi verbis ortum ducere afferebat. nondum eam rationem 
finierat, cum Herodes magna voce exclamavit, Soemum mandata sua 
non fuisse pro nihilo habiturum, nisi aliquid rei cum muliere habuisset, 
eumque statim interfici iussit: uxorem vero intimis suis convocatis de 
poculis amatoriis et veneficiis iratus accusavit, quam ii qui aderant, ut 
rex affectus esset cernentes, capitís condemnarunt. dum ad necem ab- 
ducitur, Alexandra mater eius iam suae quoque vitae timens, et ἱβπὸ- 
rationem criminum que Mariammae obiecta essent prae se ferens, eX- 
silit, filliamque malem et ingratam erga maritum appellavit. illa vero 


ANNALIUM V 16. 431 


λόγον δοῦσα ünzjtt πρὸς τὸν ϑάνατον ἀτρεμαὲρ τῷ καταστήματι 
καὶ γενναίῳ φρονήματι, καὶ τὴν εὐγένειαν κἀν τοῖς ἐσχάτοις ἐμ-- 
φαίνουσα- | ! | 
16. Καὶ ἡ μὲν οὕτως ἀπέϑανε τῆς Σαλώμης αὐτῇ κατει 
5 πειξάσης τὸν ϑάνατον, “Ἡρώδης δὲ τότε μᾶλλον ἐξῆπτο πρὸς τὸν 
ἐχείνης ἔρωτα, καὶ πολλάκες ἀνακλήσεις ἦσαν αὐτῆς καὶ ϑρῆνοι 
ἄσχήμονες. καὶ οὕτως αὐτοῦ τὸ πάϑος ἐκράτησεν, ὡς καὶ καλεῖν 
τὴν Παριὰμ κελεύειν τοῖς ὑπηρέταις. καὶ τέλος ταῖς ἐρήμοις 
ἐκδοὺς ἑαυτόν, καὶ ταύταις ἐναδημονῶν, δεινῇ περιπίπτει νόσῳ " 
105; δὲ φλόγωσις ἦν καὶ πεῖσις ἱνίου καὶ τῆς διανοίας παραλλαγή. 
καὶ ὃ μὲν οὕτως ἐνοσηλεύετο, 7j ᾿“λεξάνδρα δὲ ἐν “Ἱεροσολύμοις 
διάγουσα καὶ τὰ τῶν νόσων πυϑομένη τοῦ βασιλέως, τῶν περὶ 
τὴν πόλιν δύο φρουρίων ἐπειρᾶτο χρατῆσαι. ὃ μαϑὼν ὃ Hod- 
δης αὐτίκα αὐτὴν ἀποχτεῖναι προσέταξεν. αὐτὸς δὲ μόλις δια- 
16 φυγὼν τὸν ἐκ τοῦ νοσεῖν κίνδυνον χαλεπὸς ἦν καὶ δυσάρεστος καὶ 
πρὸς τιμωρίας καὶ φόνους ἕτοιμος" καὶ οὐ τῶν πολλῶν μόνον ἐγί- 
vovro φόνοι, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀναγκαιοτάτων φίλων αὐτοῦ. παρέ- 
βαινε δὲ xol tà ἔϑη τὰ πάτρια, καὶ ξενικοῖς ἐπιτηδεύμασι διέ- 
φϑειρε τὴν πάλαι κατάστασιν. πρὸς ἃ τὸ πλῆθος τετάρακτό τε 
90 καὶ ἐχαλέπαινε. δέκα δὲ ἄνδρες τῶν πολιτῶν συνωμοσάμενοι καὶ 
ξιφίδια τοῖς ἱματίοις ὑποβαλόντες εἰς τὸ ϑέατρον ἐχώρουν ἀπὸ 
συνθήματος ἢ καὶ αὐτὸν τὸν "Howózv διαχρησόμενοι ἢ τέως τῶν 


18 ὁ add A. 
FowTEs. Cap. 16. losephi 4nt. 15 7 $6—9 $6. 


10 πεῖσις etiam Josephus: Wolfius vertit putrefactio, πύησις. 


neque perturbata ea re neque ullum effata verbum, vultu intrepido et 
forti animo ad mortem ivit, generosam indolem in extremis etiam prae 
se ferens. 

16. Cum Mariamme interitu a Salome maturato ita perisset, 
"Herodes amore illius magis exarsit, saepe nomine eam inclamavit, in- 
decore lamentatus et usque adeo affectu illo victus ut per ministros Ma- 
riammen vocari iuberet. denique in deserta egressus, ibique maerori 
indulgens, in gravem morbum incidit, qui erat inflammatio et dolor oc- 
cipitis et mentis alienatio. Alexandra vero Hierosolymis degens cum 
regem iis malis conflictari audivisset, duo suburbana castella occupare 
conata, iussu eius statim occiditur. qui cum mortis periculum aegre 
evitasset, saevum se praebuit et implacabilem, ad vindictam et caedes 
propensus non vulgi duntaxat sed intimorum etiam amicorüm. patria 
quoque instituta violavit, et peregrinis moribus veterem statum corrupit. 
quibus rebus populo turbato et concitato cives decem coniurati sicas 
sub vestibus gestantes theatrum ex composito ingressi sunt, vel ipsum 
Herodem vel satellitum eius multos interfecturi. deprehensi autem nec 


P I 241 


493 . JOANNIS ZONARAR 


περὶ ἐκεῖνον πολλούς. φωραϑέντες δέ, καὶ μήτ᾽ ἀρνησάμενοι 
τὸ βούλευμα ἀλλὰ καὶ τὰ ξίφη ἀναδείξαντες, πᾶσαν αἰκίαν ὕπο-- 
μείναντες διεφϑάρησαν. τὸν δὲ τούτους καταμηνύσαντα “μετὰ 
μικρόν τινες διαρπάσαντες καὶ μελισεὶ διελόντες κυσὶν ἐπέρριψαν. 
οὗς εὑρηκὼς “Ηρώδης ἐτιμωρήσατο πανοικί., ἢ δὲ τοῦ πλήϑους 6 
μῆνις ἐπέμενε. ; | | 

C Συνέβη δὲ κατὰ τὴν χώραν τότε πάϑη δεινότατα, λιμός τε 
καὶ vócot σωμάτων ἐξ ἀσυνήϑους διαίτης δι᾽ ἔνδειαν σιτίων γινο-- 
μένης, καὶ ἐπὶ τούτοις πᾶσι λοιμός. ᾿Ηρώδης δὲ τῷ καιρῷ βοη- 
ϑεῖν προθυμούμενος οὔτε χρημάτων ηὐπόρει, προκαταναλώσας 10 
αὐτὰ δι᾽ ἐπίδειξιν εἰς πόλεων ἐπισχευάς, οὔτε αἷ πλησιάζουσαι 
χῶραι σῖτον εἶχον, τῆς αὐτῆς ἐνδείας καὶ ἐν ἐχείγαις ἐπικρα- 
τούσης. τέως δὲ ὡς ἂν δύναιτο βοηϑεῖν ἐγνωκώς, τὸν ὄντα 
κατὰ τὰ βασίλεια κόσμον συγχόψας εἰς νόμισμα, ἔπεμπεν εἰς 
Ahyunrov“ καὶ σῖτον ἐχεῖϑεν ὠνεῖτο. οὗ κομισϑέντος τοῖς μὲν 16 
δυναμένοις δι᾽ ἑαυτῶν τὰ περὶ τὰς τροφὰς ἐχπονεῖν σῖτον διένει-- 

D μὲν, ot δὲ διὰ γῆρας ἢ δι᾽ ἑτέραν ἀσϑένειαν οὐχ οἷοί τε ἦσαν 
ἑαυτοῖς ἑτοιμάζειν σιτία, τούτων προὐνόει καταστήσας ἄρτο- 
ποιοὺς καὶ τὰς τροφὰς ἑτοίμους πορίζων αὐτοῖς. ταῦτα δὲ οὐ 
μόνον τὰς γνώμας μετέβαλε τῶν πρὶν χαλεπαινόντων αὐτῷ, ἀλλὰ 30 
καὶ πρὸς εὔνοιαν αὐτὰς μετεστήσατος. καὶ οὕτω κχαχωϑεῖσαν 
αὐτῷ ἀναχτησάμενος τὴν ἀρχήν, οὐχ ἧττον καὶ τοὺς πέριξ 


l περὶ ἐκείνων PW. .— wís'] sic libri. & καὶ om A. 
τότε κατὰ χώραν À. 8 νόσοι A losephus, νόσος PW. 
14 ἔπεμψεν À: Iosephus ἔπεμπε. 16 à ἑαυτῶν δυνα- 
μένοις Α. 17 δι᾽ om A. 91 οὕεως À. 


infitiati consilium stum, sed et sicis prolatis, omni supplicii genere 
tolerato perierunt, delatorem vero quidam paulo post membratim discer- 
ptum canibus obiecerunt. eos Herodes compertos cum omni familia 
ultus est, indignatione populi haud quidquam imminuta. 

Oppresserunt autem mala gravissima Iudaeam, fames et morbi 
ex cibis ob penuriam insolitis et pestilentia denique. Herodes, qui 
opem ferre tali tempore cuperet, cum pecunia destitueretur, quam per 
ostentationem in urbibus instaurandis insumpserat, nec finitimae regio- 
nes frumentum haberent eadem inopia conflictantes, tamen ut pro virili 
opem ferret, ex ornatu regio percussis nummis in Aegypto annonam 
mercatus est, qua allata iis qui ipsi cibos sibi conficere poterant fru- 
mentum largitus est, qui vero vel ob senectam vel ex alia imbecillitate 
id non poterant, eorum rationem habuit pistoribus conductis qui cibos 
eis paratos offerrent. haec animos eorum qui prius illi succensebant 
non modo mitigarunt sed ad benevolentiam quoque traduxerunt. regno 
suo afflicto sic refocillato, non minus finitimos quoque eadem calamitate 


ANNALIUM V 16. 433 


δυσπραγοῦντας ἐπ᾿ ἴσης τῆς συμφορᾶς ἐπεχόύφισεν, ὥστε γενέ- 
σϑαι τοὺς ui» ἔξω τῆς ἀρχῆς δοϑέντας σίτου κόρους μυρίους, 
τοὺς δὲ εἰς τὴν αὐτοῦ βασιλείαν περὶ ὀκταχισμυρίους. ὃ δὲ 
κόρος δίναται κατὰ τὸν Ἰώσηπον μεδίμνους ᾿Αττικοὺς δέχα. W 1 113 
δτοῦτο τὸ φιλοτίμημα καὶ τὸ τῆς χάριτος εὔκαιρον καὶ τοὺς Ἴου- P I 942 
δαίους εἰς ἀγάπην ἐξ ἀπεχϑείας μετήνεγκε, καὶ παρὰ τῶν ἔξω- 
ϑὲν αὐτῷ προὐξένησεν εὔχλειαν. 
' — Προασχατειργάσατο͵ δὲ καὶ γάμον ἑαυτῷ ἐξ ἐρωτικῆς ἐπιϑυ- 
μίας. ἱερεὺς γάρ τις Σίμων ἐν 'IepoooAdpoig ϑυγατέρα εἶχε καλ- 
1ολίστην" ταύτης ὃ Ηρώδης ἧχεν εἷς ἔρωτα. ὄντος δὲ τοῦ Σίμω- 
vog ἀνοικείου πρὸς κῆδος δε ἀδοξίαν, ἀφαιρεῖται μὲν τὴν ἕερο).- 
σύνην τὸν ταύτην ἔχοντα τότε Ἰησοῦν τὸν τοῦ Φάβητος, ἀρχιερέα 
δὲ ποιεῖται τὸν Σίμωνα, καὶ τὴν αὐτοῦ ϑυγατέρα γαμεῖ. πάντων 
δὲ αὐτῷ προκεχωρηκότων εἷς δέον, περιεβάλλετο τὴν ἔξωθεν 
16 ἀσφάλειαν, πόλεσί τε δεξιῶς ὁμιλῶν καὶ τοὺς δυνάστας ϑερα- B 
πεύων, ὧστε αὐτῷ πάντα διὰ πάντων αὔξεσθαι. ὑπὸ δὲ τῆς 
εἷς τοῦτο φιλοτιμίας καὶ τῆς elg Καίσαρα καὶ τοὺς [elc] πλεῖστον 
δυναμένους Ῥωμαίων ϑεραπείας καὶ τὰ ἔϑη παρέβαενε καὶ τὰ 
νόμιμα παρεχάραττε, πόλεις τε κτίζων καὶ ναοὺς ἐγείρων οὐκ dy 
3015 τῶν Ἰουδαίων, τῇ δ᾽ ἔξω χώρᾳ, Ἰουδαίοις μὲν ἀπολογού.-᾿ 
μένος ἐκ προσταγμάτων ταῦτα ποιεῖν ἀλλ᾽ οὐκ ἀφ᾽ ἑαυτοῦ, Kal- 
σαρι δὲ καὶ Ῥωμαίοις χάριτας νέμων τῷ καὶ τῶν πατρίων ἐχβαί- 


1 ἐπίσης PW. 4* ἀσηπον Ant. 15 9 3. 8 προσκατειρ- 
γάσατο A, Προσκατειργάσετο PW. 14 προσχεχωρηκότων P. 
20 τῶν ᾿Ιουδαέων]) ἰουδαέᾳ A: illud Iosephns, 


laborantes sublevavit, extra regnum decies mile, in ipso o octo- 
gies mile coros dimensus. continet autem corus auctore Iosepho decem 
medimnos Atticos. ea liberalitas, tamque opportuna beneficentia, et 
Judaeos ex inimicis amicos ei reddidit, et apud exteros gloriam con- 
ciliavit. 

Adornavit sibi quoque nuptias, amoris impulsu. nam Simon 
quidam Hierosolymitanus sacerdos filiam habuit formosissimam, cuius 
lepore captus, quia pater ob humilitatem tantae affinitati minime par 
erat, pontificatum Iesu Phabetis filio, ἃ quo tum gerebatur, ademptum 
in illum contulit, et filiam eius duxit, cum autem ei omnia ex sententia 
succederent, etiam foris se muniit, tum urbes comiter tractando, tum 
dynastas officiis adiungendo, ut res eius undique incrementa caperent. 
verum ambitione illa et Caesaris ac potentissimorum Romanorum cultu 
atque observantia fiebat ut receptos mores et patria instituta violaret, 
urbibus condendis et templis aedificandis, non quidem in Iudaea, sed 
in exteris provinciis, Iudaeis quoque se excusabat, facere illa non 
suapte sponte, sed ex mandatis et in gratiam et uw Caesaris et 


Zonarae Annules. 


484 IOANNIS ZONARAE 


vt». ἐϑῶν διὰ τὴν ξχείνων τιμήν. ἀγάλματά τε γὰρ ἀνίστα καὶ 
C τύπους μεμορφωμένους,. καὶ πόλεις ὠχοδόμεε καὶ λιμένας εὐρεῖς 
καὶ ἀχλύστους καὶ βασίλεια πολυτελῆ καὶ διαίτας λαμπράς. 

17. Ἔν τοιούτοις δὲ ὧν τοὺς παῖδας “Αλέξανδρόν τε καὶ 

. Μριστόβουλον εἰς Ῥώμην ἀπέστειλεν ἐντευξομένους τῷ Καίσαρι. 5 
τούτους ὃ Καῖσαρ φιλανθρώπως ἐδέξατο, καὶ δίδωσιν Ἡρώδῃ 
ὅτῳ βούλεται τῶν ἐξ αὐτοῦ γεγονότων ἀπονεῖμαι τὴν βασιλείαν, 

καὶ χώραν ἔτι προσέϑειο, ἐγκαταμίγνυσε δὲ αὐτὸν καὶ τοῖς τῆς. 
Συρίας ἐπιτροπεύουσιν, ἐντειλάμενος πάντα μετὰ τῆς ἐκείνου 

γνώμης ποιεῖν. τοσαῦτα δ᾽ εὐτυχήσας τῷ μὲν ἀδελφῷ Φερώρα 19 
D τετραρχίαν. ἠτήσατο παρὰ Καίσαρος, τὸ. δὲ τρίτον μέρος τῶν 
φόρων ἀφῆκε τοῖς ἐν τῇ βασιλείᾳ, ὡς μὲν ἐκεῖνος ἔλεγεν, ἵνα 
ἀνακτηϑεῖεν ἐχ τῆς ἀφορίας, ὡς δὲ τοῖς ἄλλοις ἐδόκει, ἵνα τὴν 
τοῦ πλήϑους εἰς ἑαυτὸν ϑεραπεύσῃ δνσμένεεαν" μεταχινουμένων 

γὰρ αὐτοῖς τῶν ἐθῶν χαλεπῶς ἔφερον. διὸ καὶ ἀφῃρεῖτο τὰς 15 
ἀδείας αὐτῶν, ἀεὶ καμάτους ἐπιτάττων. αὐτοῖς καὶ τὰς συνόδους 
κωλύων χαὶ τοὺς περιπάτους καὶ τὰς διαίτας ἐπετηρῶν xal τοὺς 
φωραϑέντας κολάζων βαρύτατα. κἂν τῇ πόλει xü» ταῖς ὅδοε- 
πορίαις ἦσαν οἱ τοὺς εἷς ταὐτὸν συνιόντας ἐπισκοποῦντες. τινὲς 

P 1243 δέ φασι καὶ αὐτὸν ἰδιώτου. σχῆμα λαμβάνοντα. ἐνίοτε νύχτωρ τοῖς n 
. ὄχλοις ἐγχαταμίγνυσϑαι καὶ ἀποπειρᾶσϑαε αὐτῶν τὴν διάνοιαν ἣν 


1 ἀνίξτη Α. 4 τούτοις Α. 8 xol χώ τι προσέϑετο 
add A. 17 κολούων A. 19 "ms. s pe κό»" DvcaNerus. 
συνόντα ÀA. —— τς 


ΕΌΝΤΕΒ. Cap. 17. losephi 4nt. 16 10 $1—16 1 $1. 


Romanorum. nam et statuas collocabat et exscnlpta insignia, et urbes 
condebat et portus amplos ac tutos et regias sumptuosas et aedes 
splendidas. . 
17. His rebus occupatus filios Alexandrum et Aristobulum Ro- 
, mam ad salutandum Caesarem misit. qnibus Caesar humaniter susceptis, 
Herodi potestatem dedit cui vellet ex filiis relinquendi regni, et alias ei 
dicienes adiecit, et in Syriae procuratores eum rettulit: quibus man- 
davit ut omnia illo consentiente agerent. tantam felicitatem adeptus 
fratri Pherorae tetrarchiam a Caesare petiit, et subditis trientem tri- 
butorum remisit, sive ut, quod ipse dicebat, populus ex annonae cari- 
tate recrearetur, sive, quemadmodum aliis videbatur, ut odium ἃ se 
amoveret. ludaei enim patriorum rituum mutationem iniquis ferebant 
animis, quamobrem libertatem eis adimebat, subinde laboribus ismpe- 
randis et conciliis prohibendis, deambulationibus etiam et diversoriis 
observandis, et iis qui deprehensi essent gravissime puniendis, erant 
enim tam in urbe quam in itineribus qui congressus hominum óbser- 
varent. quidam etiam auctores sunt, eum ipsum privati habitu se inter- 
dum noctu turbis immiscuisse, quid de imperio sentirent, anunos eorum 


ANNALIUM V 17. 435 


περὶ τῆς ἀρχῆς εἶχον. καὶ τοὺς μὲν ἐξαυϑαδιαζομένους ἐπεξήει 
ἅπασι τρόποις, τὸ δὲ πλῆϑος ὅρχοις ἠξίου τὴν πίστιν αὐτῷ 
βεβαιοῦν. οἱ μὲν οὖν πολλοὶ εἶκον, τούς γε μὴν δυσχεραίνοντας 
. ἠφάνιζεν ἐκ παντός. συνέπειϑε δὲ καὶ τοὺς περὶ Πολλέωνα. τὸν 
5 Φαρισαῖον καὶ Σαμαίαν καὶ τῶν συμφοιτώντων αὐτοῖς τοὺς πλεί- 
στους ὀμνύειν. οἱ δὲ οὔτε ἐπείσϑησαν οὔτ᾽ ἐχολάσϑησαν διὰ τὸν 
Πολλίωνα ὑπὸ τοῦ βασιλέως αἰδούμενον. ἀφείϑησαν δὲ ταύτης 
τῆς ἀνάγκης καὶ οἵ ᾿Εσσαῖοι καλούμενοι" γένος δὲ τοῦτο διαίτῃ 
χοώμενον Πυϑαγορικῇ. ἐτίμα δὲ τούτους διὰ τὸν Πανωΐμ. B 
10ἦν δ᾽ οὗτος εἷς ἐξ αὐτῶν, ἀνὴρ τἀλλά τε ἀγαϑὸς καὶ τὰ μέλ-- 
Aovru προορῶν, ὃς ἔτι παῖδα τὸν “Ἡρώδην ἐς διδασκάλου φοι- 
τῶντα ἰδὼν βασιλέα Ἰουδαίων προσεῖπεν. ὃ δὲ ἰδιώτης ἔλεγεν 
εἶναι. Ἰαναῖμ δὲ μειδιάσας καὶ τύπτων αὐτὸν ἠρέμα “ἀλλὰ 
καὶ βασιλεύσεις" ἔφη “καὶ τὴν ἀρχὴν ἀνύσεις εὐδαιμονέστατα, W I 114 
15xal μέμνησο τῶν ἐμῶν τούτων πληγῶν. ἄριστος δ᾽ ἔσῃ d 
δικαιοσύνην ἀγαπήσειας καὶ εὐσέβειαν πρὸς ϑεὸν καὶ πρὸς τοὺς 
πολέτας ἐπιείκειαν. ἀλλ᾽ οὗ γὰρ οἶδά σε τοιοῦτον ἔσεσθαι. 
βασιλεύσας δὲ ὃ Ἡρώδης μετακαλεῖται τὸν IMayotu καὶ περὶ τοῦ 
χρόνου τῆς ἀρχῆς ἐπυνθάνετο. ὡς δέ, σιωπῶντος ἐκείνου, C 
“0 αὐτὸς εἰ δέχα γενήσονται τῆς βασιλείας ἠρώτα ἐνιαυτοὶ ἢ εἴκοσιν 
ἢ τριάχοντα, 0 δὲ ὅρον οὖκ ἐπέϑηκε τῷ τέλει τῆς προϑεσμίας, 
“Ἡρώδης καὶ τούτοις ἀρκεσϑείς, τόν τε Ἰαναῖμ ἀφῆκε δεξιωσά- 
μενος καὶ πάντας δι᾽ ἐκεῖνον ἐτέμα τοὺς Ἐσσηνούς. 
1 ἐξαυϑαδιξομένοσς A. 5 σαμέαν Α. συμφοιτητῶν A. 


11 διδασκάλου A. 12 προεῖπεν Α. 16 εἰς 9, mar, 
πρὸς Ov, A. 20 ἠρώτα post γενήσονται À. 22 καὶ] dà À. 


riclitantem. contumaces omnibus modis ulciscebatur: ἃ plebe postu- 

bat ut sacramento fidem sibi firmaret. ac plebecula postuletis eius 
annuebat, refragantes antem quavis ratione tollebat. petiit 8 Pollione 
Pharisaeo quoque et Samaea eorumque discipulis plerisque ut iurarent., 
sed hi neqne jurarunt neque puniti sunt, ob regis erga Pollionem reve- 
rentiam. sunt et Esseni ea necessitate liberati, gens Pythagorici insti- 
tuti in victu aemulatrix, quos ob Manaimum illius sectae hominem, 
cum caetera bonum tum futurorum praescium, honorabat. is Herodem 
adhuc puerum scholam frequentantem regem ludaeorum salutavit: qui 
cum se privatae condicionis esse diceret, Manaimus leniter arridens 
eumque sensim pereutiene "atqui et regnabis" inquit "et imperium feli- 
cissime geres: horum igitur verberum memento. eris antem optimus, 
si iustitiae et pietati erga deum et «p populum clementiae studueris. 
enimvero scio te talem non fore." Herodes regno potitus Manaimum 
arcessitum de imperii diuturnitate peroontatus, tacente ilo dixit an 


annis decem an viginti an triginta turus esset, atque illo termi- 
num non adiiciente, vel his contentus porrecta dextera dimisso 
ptopter illum Eessenos omnes honoravit. 


436 IOANNIS ZONARAE 


Ἤδη δὲ ὀχτωκαιδέκατον ἄνύων ἐνιαυτὸν τὸν γεὼν ἔγνω 
μετασκευάσαι καὶ πρὸς ὕψος ἄραι μεῖζον καὶ ἀξιοπρεπέστερον 
ἐχτελέσαι. τὸ δὲ πλῆϑος ὥχνει πρὸς τὴν ἐγχείρησιν. ὃ δὲ οὗ 

᾿ πρότερον ἔφη τὸν ναὸν χαϑαιρήσειν, πρὲὶν ἂν πάντα ὧν ἂν δέοιτο 
εἰς τὸ ἔργον παρασχευάσηται. ἤδη δὲ ἡτοιμασμένων αὐτῷ πάν- 5 
τῶν, καϑελὼν αὐτὸν xal ϑεμελίους ἄλλους καταβαλόμενος, τὸν 
D'»aóy ἤγειρε, μήκει πηχέων ἑκατόν, τὸ δ᾽ ὕψος ἐπέκεινα εἴχοσιν. 
ὠκοδομήϑη δὲ λίϑοις λευκοῖς τε καὶ κραταιοῖς, ὧν ἑκάστῳ περὶ 
πέντε καὶ εἴκοσι τὸ μῆκος πήχεις, τὸ δ᾽ ὕψος ὀκτώ, εὖρος δὲ 
περὶ δώδεκα. κατὰ δὲ τὴν βόρειον πλευρὰν ἀκρόπολις ἐγγώνιος 10 
εὐερκὴς ἐντετείχιστο, διάφορος ὀχυρότητι, ἣν oi ἐκ τοῦ γένους 
τῶν ᾿Ασαμωναίων γεγονότες βασιλεῖς ὁμοῦ καὶ ἀρχιερεῖς qxodó- 
μησὰν καὶ βᾶριν ἐκάλεσαν, ὥστε τὴν ἀρχιερατικὴν ἀποχεῖσϑαι 
στολὴν ἐν αὐτῇ. καὶ ταύτην οὖν τὴν βᾶριν .Ηρώδης ἐπισχευάσας 
ὀχυρωτέραν ἐπ᾿ ἀσφαλείᾳ τοῦ ἱεροῦ, εἰς μνήμην ᾿Αντωνίου 15 
P I 244 προσηγόρευσεν “Ἀντωνίαν. αὐτὸς δὲ ὃ ναὸς καὶ πάντα τὰ περὶ 
τὸν ναὸν ἐν ὀχτὼ δεδόμητο ἔτεσι. παραδέδοται δὲ κατ᾽ ἐκεῖνον 
τὸν καιρὸν ὅτε αὐτὸς 0 ναὸς ἀνηγείρετο (ἐν ἐνιαυτῷ γὰρ ἑνὶ καὶ 
᾿ μησὶν Ἐξ ὠκοδομήϑη) τὰς μὲν ἡμέρας μὴ ὕειν, γίνεσϑαι δὲ τοὺς 
ὄμβρους ἐν ταῖς νυξίν, ἵνα μὴ τὰ ἔργα κωλύωνται. 20 

Τὰς ἀδικίας δὲ ἀναστέλλειν πειρώμενος ὃ Ηρώδης τίϑησι 
νόμον τοὺς τοιχωρύχους ἐπ᾽ ἐξαγωγῇ τῆς χώρας πιπράσκεσθαι" 
ὃ καὶ πρὸς τιμωρίαν τῶν πασχόντων ἦν φορτικόν, οὐχ ἥκιστα δὲ 

1 ὀκτωδέκατον Α. 6 καταβαλλόμενος Α. 10 περὶ om A. 


16 προσηγόρευσεν À losephus, προσηγόρευεν PW. 18 ἀνηγεί- 
φετο À, ἀνεγεέρφετο PW... — 


Ánno autem regni 18 consilium templi mutandi idque altius et 
magnificentius exstruendi cepit. populo autem ab illo conatu abhor- 
rente, se non prius id diruturum esse dixit quam omaia ad opus neces- 
saria praeparasset. quae cum in promptu essent omnia, veteribus fun- 
damentis sublatis novisque iactis templum inchoavit longitudine 100 cubi- 
torum, altitudine 120. structurae adhibuit saxa candida et robusta, 
singula circiter 25 cubitos longa, alta 8, lata fere 12. ad septentrionale 
latus arx angularis firma et munitissima inaedificata erat, quam reges 
lidemque pontifices ex Ásamonaeorum familia exstruxerant Barin voca- 
tam, ut pontificia stola in ea reponeretur. eam igitur Barin Herodes 
instauratam et pro templi defensione munitiorem redditam in Antonii 
memoriam Ántoniam vocavit. ipsum porro templum et quae in circuitu 
eius sunt omnia 8 annis sunt absoluta, traditum autem est, eo tempore 
quo ipsum templum strueretur (id quod uno anno et mensibus sex per- 
fectum en) interdiu non pluisse, sed imbres noctu esse factos, ne 
opera impedirentur. 

Deinde Herodes ad facinora comprimenda legem tulit ut fures 
peregre venderentur: quae res et facinorosis gravis, ot legibus ever- 


ANNALIUM V 18. 437 


xal τῶν νόμων κατάλυσις. τὸ γὰρ ἀλλοφύλοις δουλεύειν xal 
βιάζεσθαι κατὰ τὰ ἐκείνων ἔϑη βιοῦν, τῆς ϑρησκείας ἦν, ὅσον. 
ἐπ᾿ ἐκεένοις, κατάλυσις. πιπράσκεσθαι μὲν γὰρ ol νόμρε τοὺς B- 
φῶρας ἐκέλευον εἶ μὴ ἔχοιεν κατὰ τὸ τετραπλοῦν ἐκτιννύειν τὰ 
δῳώρια, ἄλλ᾽ οὗ πρὸς ἀλλοφύλους, πρὸς δέ γε ὁμοεϑνεῖς,. ἵνα. 
μήτε τῆς ϑρησκείας ἐχπίπτοιεν μήτε παρ᾽ ὅλον τὸν βίον δου- 
λεύοιεν, ἀλλὰ τυγχάνοιεν μετὰ ἑξαετίαν ἀφέσεως. ταῦτα μέρος 
ἦν τῶν κατ᾽ ἐκείνου διαβολῶν καὶ τῆς δυσνοίας τοῦ πλήϑους τῆς 
ἐπ αὐτῷ. | 
10 ^ 18. Εἷς τὴν ᾿Ιταλίαν δὲ κατὰ τὸν καιρὸν ἐχεῖνον naga- 
γενόμενος "Hooónc , ἵνα Καίσαρί τε προσομιλήσῃ καὶ τοὺς παῖδας 
ἐν τῇ Ῥώμῃ διατρίβοντας ὄψηται, φιλοφρόνως τε ὑπεδέχϑη παρὰ 
τοῦ Καίσαρος καὶ τοὺς παῖδας ὡς ἤδη τελειωθϑέντας ἐν τοῖς μαϑή- C 
μασιν ἔλαβεν ἄγειν εἰς τὰ οἰκεῖα. ὡς δ᾽ ἐπανῆλθον, περίοπτοι 
15 γεγόνασι τῷ τε τῆς ψυχῆς παραστήματι καὶ τῇ κατὰ τὰς μορφὰς 
ὡραιότητι, ἐπίφϑονοί τε ἦσαν Σαλώμῃ τῇ τοῦ βασιλέως ὁμαί- 
pov. καὶ τοῖς τὴν αὐτῶν μητέρα κατεργασαμένοις διαβολαῖς. 
καὶ ἤδη καὶ κατ᾽ ἐκείνων τὰ ὅπλα ἡτοίμαζον δι᾽ ὧν καὶ τὴν αὖ- 
τοὺς γειναμένην χατηγιυνίσαντο, λογοποιοῦντες ἀηδῶς τῷ πατρὶ 
40 προσφέρεσϑαι τὰ μειράκια διὰ τὸν φόνον τῆς μητρός, κἀντεῦϑεν 
μῖσος φυῆναι τῷ πατρὶ πρὸς τοὺς παῖδας ὡς ἐνὸν κατεσκεύαζον. 
τέως μέντοι φιλοστόργως ἔτε πρὸς αὐτὰ ὃ πατὴρ διακείμενος καὶ 
τιμῆς μετεδίδου καὶ γυναῖκας ἐν ἡλικίᾳ γεγονόσιν ἐζεύγνυεν, D 
3 ἐκείνης Α. 7 ἑξαετίας A. 12 ὄψεται A. 17 post 
μητέρα À add τὴν μαριὰὼμ. 18 xal alterum om A. 20 τῆς] 
τὸν τῆς À. ᾿ | 
Fowrss, Cap. 18. losephi Aat. 16 1 $2—4 $6. 


tendis erat. nam exteris servire, eorumque ritu necessario vivere, 
quod ad illos quidem attinebat, religionis erat abrogatio. lex enim 
fures, ni quadruplum solvere possent, vendi iubebat, sed popularibus, 
ne et religione exciderent et per omnem aetatem servirent, sed post 
sexennium manuümitterentur. hoc in parte erat criminationum et adver- 
sus illum odii popularis. | 

. 18. Sub id tempus in Italiam profectus Herodes, ut cum Cae- 
sare colloqueretur et filios Romae degentes viseret, benigne a Caesare 
susceptus filios ut absolute iam in disciplinis institutos domum reduxit. 
qui in patriam reversi, cum animorum maguitudine tum formae ele- 
gantia vulgo conspicui, Salomae regis sorori et iis qui matrem eorum 
calumniis sustulerant invisi fuerunt, itaque iam contra ipsos etiam arma 
eadem expediverunt quibus genitricem eorum confecerant, rumore sparso, 
adolescentes abhorrere a patris consuetudine ob matris necem, et ita 
patre ad odium filiorum pro virili instigato. is vero eos et dilexit et 
Monoris participes aliquamdiu fecit et adultis uxores dedit, Aristobulo 


438 IOANNIS ZONARAE 


"MoicrofoUAq μὲν τὴν Σαλώμης ϑυγατέρα Βερνίχην, Ἀρχελάου 

δὲ τοῦ Καππαϑοχῶν βασιλέως τὴν παῖδα Γλαφύραν τῷ “4λε- 

W 1178 ξάνδρῳ. τῇ δὲ Σαλώμῃ ταῦτα τὴν κατὰ τῶν νεανίσχων δυσμε- 

τς ψειαν μᾶλλον ὑπέτρεφεν, οἰχειουμένῃ καὶ πάντας ὅσοιπερ αὐτῇ 
τὸν τῆς Magi φόνον συνεξειργάσαντο. διδόντων δέ τινας καὶ 5 


τῶν νεανίσχων λαβὰς μνήμῃ τε τῆς μητρὸς καὶ τῇ τοῦ κράτους 
ἐπιϑυμίᾳ, βλασφημίαι μὲν ἐκείγων εἰς τὴν Σαλώμην καὶ τὸν 
Φερώραν ἐγίνοντο, πρὸς ἐκείνους δ᾽ 4j τούτων ἐπηύξητο δύσνοια, 
καὶ διαβολαὶ κακοήϑεις κατ᾿ αὐτῶν προὔβαινον, παρ᾽ αὐτῶν 
P I 245 ἐκείνων τὰς αἰτίας λαμβάνουσαι. ^ κακῶς γὰρ τῆς μιαρᾶς Σαλώ- 10 


μης καὶ σφᾶς καὶ τὴν μητέρα λεγούσης καὶ πρὸς λόγους ἐκκαλου- 
μένης αὐτούς, ἐχεῖνοι ἐλεεινὴν ἀπέφαινον τὴν καταστροφὴν τῆς 
μητρός, ἀϑλίους δ᾽ ἑαυτοὺς ἐχάλουν τοῖς ἐκείνης φονεῦσιν 
ἀναγχαζομέγους συζῆν. ταῦτα ἦν ἀποδημοῦντος τοῦ βασιλέως. 
ἐπανελθόντι δ᾽ εὐθὺς παρά τε Φερώρα καὶ τῆς Σαλώμης οἱ 15 
λόγοι προσήγοντο, λεγόντων μέγαν αὐτοῖς ἐπηρτῆσϑαι τὸν κίν- 
δυνον, ἀναφανδὸν ἀπειλουμένων τῶν νεανίσχων τὸν φόνον τίσα- 
σϑαι τῆς μητρός. Ἡρώδης δὲ ταῦτα καὶ ἄλλων ἀπαγγελλόντων 
ἱετάρακτο. οὕτω δὲ διατεϑεὶς. ἔγνω ἐπὶ καϑαιρέσει τῶν νέων 
ἕτερον υἱὸν “Ἀντίπατρον ὄνομα, ἰδιωτεύοντε ἔτι αὐτῷ γεγονότα, 90 
προσοικειώσασϑαι" καὶ τοῦτον ἐδόκει τιμᾶν, ἵνα καταστείλῃ τὸ 
B ϑράσος τοῖς ix τῆς ἸΪαριάμ, γνοῦσιν ὡς οὐ μόνοις αὐτοῖς οὐδ᾽ 


4 καὶ] δὲ A. 5 συνεξεοιφγάσανεο } haec aliter apad Iosephum. 

dum fortasse ante βλασφημέαι, addio καὶ vel οὖν. 
xa) om À. 6 τῶν νεανίσχων À losephus, τοῖν νεανέσκοιν PW. 
8 δύσνοια] δυσμένεια A, 


Salomae filiam Bernicem, Archelai Cappadocum regis filiam Glaphyram 
Alexandro. quibus rebus Salomes inimicitiae contra adelescentes magis 
alebantur, omnes eos sibi adiungentis qui caedis Martammae adiutores 
fuerant. adolescentibus autem causas quoque nonnullas suppeditantibus 
tam recordatione matris quam imperii cupiditate, maledicta quidem ab 
his in Salomen et Pheroram conferebantur, illorum autem malevolentia 
augebatur, et subdolae calumniae, causa ab ipsis suppeditata, contra 
.eos adormabantur. nam cum nefaria Salome et matri et ipsis convi- 
ciaretur, ut eos δὰ respondend&m irritaret, illi et interitum matris et 
suas fortunas miserabantur, qui parrieidarum illius consuetudine uti 
cogerentur. haec absente rege acta, reverso Pheroras et Salome sta- 
tim ea verba insusurrant, se in magno versari periculo, adolescentibus 
se necem matris ulturos aperte minitantibus. Herodes his per alios 
quoque nuntiatis turbatus, alium filium Antipatrum, in privata vita 
susceptum, ad coercendos adolescentes sibi conciliare statuit, eique 
honorem habrit, ut Meariammao fillorum audaciam reprimeret, cum 


ANNALIUM V 18 - 439 


ἐξ ἀνάγχης ἢ διαδοχὴ τῆς. βασιλείας ὀφείλεται. 696» ὡς ἔφε- 
dgór τινα τὸν ᾿Αγγίπατρον ἐπεισήγαγεν. ὃ δὲ δεινὸς ὦν, ἐπεὶ 
παρρησίᾳς ἐλάβετο, μέαν ἔσχεν ὑπόϑεσιν, ἔχεσϑαι τοῦ πατρὸς 
καὶ τῶν ἀδελφῶν ἀλλοτριοῦν. ταῖς διαβολαῖς. κἀκεῖνοι δ᾽ ἔτι 
5 ἐδίδοσαν ἀφορμάς, καὶ δακρύοντες ὡς ἀτιμαζύμενοι καὶ τὴν μῃ- 
τέρα ἀναχαλούμενοε καὶ τὸν πατέρα φανερῶς οὐ δίκαιον λέγοντες. 
ἅπερ καχοήϑως οἷ περὶ τὸν «Αγτίπατρον Ηρώδῃ μετὰ προσϑήχης 
ἐξαγγέλλοντες μείζονα τὴν πρὸς “ἐκείνους ἐνεποίρυν ἀπέχϑειαν. 
βουλόμεκος δὲ ὃ πατὴρ. ταπεινῶσαι τοὺς ἐκ τῆς Ἰϊαριάμ, πλείο- C 
io voc ᾿νειπάτρῳ μετεδίδου τιμῆς" τέλος δὲ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ 
ἐπεισήγαγε. καὶ Καίσαρι συνίστη αὐτὸν γράφων ὑπὲρ αὐτοῦ, 
καὶ εἰς Ρώμην αὐτὸν μετὰ πολλῶν δώρων ἀπέστειλεν, ὥστε ἤδη 
ἐπ᾽ ἐκείνῳ δοκεῖν πάντα, παρεῶσϑαι δ᾽ ἐκ τῆς ἀρχῆς παντάπασι 
τὰ μειράκια. ᾿Αντίπατρος δὲ δεδοικὼς μὴ αὐτοῦ ἐχδημήσαντος 
16 ἐπιεικέστερος εἷς τοὺς ἐκ Ἰαριὰμ γένηται ὃ πατήρ, καὶ ἀποδη- 
μῶν οὐκ ἀγίξι συνεχῶς ἐπιστέλλων κατὰ τῶν ἀδελφῶν τῷ πατρὶ 
καὶ προσερεϑίζων πρὸς τὴν δυσμένειαν, ἕως εἷς τοῦτο προήγαγεν 
αὐτὸν. εἰς τὸ πλεῦσαι πρὸς Ῥώμην κἀκεῖ τῶν παίδων κατηγορεῖν 
παρὰ Καίσαρι. ἀπελθὼν δ᾽ εἰς Ῥώμην σὺν τοῖς παισί, παρε- D 
40στήσατο. μὲν αὐτοὺς τῷ Καίσαρι, ἠτιᾶτο δὲ τῆς ἀπονοίας, ὡς 
τὸν ἑαυτῶν πατέρα μισοῦντας καὶ διαχειρίσασϑαι μελετῶντας 
αὐτὸν καὶ οὕτω τὴν βασιλείαν λαβεῖν. τῶν δὲ κεαγίσκων xal 


9 ἐπεισῆγεν A. 8 ἐποίουν A. 1l συνίστη A Iose hus, συνί- 
στησιν PW. 18 πάντα ἐπ᾽ ἐχείνῳ δοκεῖν ἃ, | E αὐτὸν Α, 
αὐτῶν. ΡΎΥ. 


4 


intelligerent non sibi solis neque necessario regni successionem deberi. 
itaque Ántipatrum tanquam spectatorem certaminis ad dimicandum para- 
tum introduxit. qui, ut homo callidus, data occasione unum aibi nego- 
tium esse ratus est patri adhaerere, eumque per calumnias a fratribus 
alienare: quibus calumniis illi ansas dabant, sui contemptum deplorando 
et matrem invocando et patrem aperte iniustum vocitando. ea verba 
cum additamento renuntians Antipater patris erga illos simultatem mali- 
tiose augebat; ab eoque ut Mariammae filios premeret amplioribus 
honoribus auctus, denique matre ipsius etiam introducta cum multis 
muneribus Romam mittitur Caesarique commendatur, ut iam penes illum 
esse omnia, adolescentes vero spe imperii plane deiecti viderentur. 
caeterum Antipater veritus ne se absente pater Mariammae filiis aequior 
fieret, nec in itinere subinde &d eum scribere destitit et eius inimicitias 
contra fratres exacuere: donec perpulit ut ipse Romam navigaret, filios 
apud Caesarem accusatum. quos cum secum adduxisset, de eorum 
deplorata indole querebatur, qui patrem exosi, eiusque perimendi avidi, 
regnum Affectarent. adolescentes vero patre quoque adhuc dicente fle- 


440 J JOANNIS ZONARAE 


λέγοντος ἕτι τοῦ πατρὸς δάκρυα ἦν καὶ τέλος οἰμωγή, δεδοικότων 
ᾧς εἰ σιγῷεν δόξουσιν ἐκ τοῦ συνειδότος μὴ εὐπορεῖν ἀπολογίας. 
ὡς δ᾽ ἔγνων εὐμένειαν παρὰ Καίσαρος, τῶν δ᾽ ἄλλων τοὺς μὲν 
συνδαχρύοντας, συναλγοῦντας δὲ ἅπαντας, ὃ Ἡλέξανδρος ἐπε- 
P 1 946 χείρει διαλύειν τὰς αἰτίας, πρὸς τὸν πατέρα &óyovc ποιούμενος. 6 
xal διαλεχϑέντος πρὸς τὸ ἐπαγωγότερον ὃ Καῖσαρ, οὐδὲ πρό- 
τερον ταῖς κατ᾿ αὐτῶν πιστεύων διαβολαῖς, ἔτι μάλιστα ἐξηλ-- 
λάττετο, καὶ συνεχῶς εἷς τὸν ᾿Ηρώδην ἀπέβλεπεν, δρῶν κἀκεῖνον 
ὑποσυγκεχυμένον. καὶ ἠγωνία τὸ ϑέατρον" Καῖσαρ δὲ τοὺς μὲν 
γεανίσχους, εἰ καὶ τῶν διαβολῶν πόρρω δοκοῦσιν, αὐτὸ τοῦτο 10 
ἁμαρτεῖν ἔφη τὸ μὴ τοιούτους ἑαντοὺς τῷ πατρὶ παρασχεῖν ὡς 
μηδὲ γενέσϑαι τὸν ἐπ᾿ αἰτοῖς λόγον, ᾿Ηρώδην δὲ παρεκάλεε 
W I 176 διαλλάττεσθαι τοῖς παισὶν ἀφελόντα πᾶσαν ὑπόνοιαν" καὶ τὸ 
Β πιστὰ γὰρ ἡγεῖσϑαι ταῦτα κατὰ τῶν παίδων οὐ δίκαιον ἔκρινε. 
τοιαῦτα συμβουλεύων ἔνευσε τοῖς νεανίσκοις προσπεσεῖν τῷ πατρί. 15 
κἀκείνων ὡρμηκότων προλαβὼν αὐτοὺς 0 πατὴρ δαχρύοντας ἡσπά- 
ζετο ἀγκαλιζόμενος ἕκαστον. τότε μὲν οὖν εὐχαριστήσαντες Καί- 
cag. μετ᾽ ἀλλήλων ἀπήεσαν, καὶ Myrínarpog μετ᾽ αὐτῶν, ταῖς 
διαλλαγαῖς ὑποκρινόμενος ἤδεσϑαι" τῇ δ᾽ ὑστεραίᾳ περὶ τῆς 
βασιλείας τῷ ᾿Ηρώδῃ τὴν ἐξουσίαν ἀφῆκεν ὃ Καῖσαρ, ὃν ἂν30 
aipotto τῶν παίδων διάδοχον καϑιστᾶν, ἢ καὶ διανέμειν ἅπασε 
ταύτην, μετὰ ϑάνατον μέντοι. ζῶντι δὲ οὐχ ἐπέτρεπε τὴν δια- 
γομήν, ἀλλὰ xul τῶν παίδων ἤϑελεν αὐτὸν καὶ τῆς βασιλείας 


2 μὴ AW, μὴ δ᾽ P. 4 δακρύοντας Α. 


bant, et tandem suspirabant, veriti ne silentium suum confessio cri- 
minis et conscientiae argumentum haberetur, «ut autem et Caesaris 
benevolentiam et aliorum lacrimas et commiserationem omnium animad- 
verterunt, Alexander oratione ad patrem instituta crimina diluere ex- 
orsus cum probabiliter disseruisset, Caesar, qui ante quoque illorum 
criminationibus non credidisset, magis in ea sententia confirmatus, 
Herodem continenter intuetur: quem cum et ipsum subtristem cerneret, 
&c spectatoribus aestuantibus, adolescentibus ait, etsi sese criminis 
omnino expertes esse putarent, tamen id ipsum eos delinquere, quod 
patrem non ita colerent ne quis de ipsis rumor spargi posset. Herodem 
 &utem hortatus est ut omni suspicione abiecta filiis reconciliaretur: 
nam talia contra liberos credere iniquum esse, dum haec monet, innuit 
adolescentibus ut coram patre procumbant, quod cum alacritér facturi 
essent, pater prior eos lacrimantes salutavit et utrumque amplexus est. 
ac tum gratiis actis Caesari una discesserunt, Antipatro etiam comi- 
tante, qui se illorum reconciliatione gaudere simulabat. postridie 
Caesar Herodi liberum fecit quem vellet e filiis successorem designare, 
aut regnum inter eos dividere, sed post obitum demum: nam dum 
viveret, eum et regnum et imperium in filios tenere iussit, in reditu 


Li 


ANNALIUM V 19. | 441 
κρατεῖν. ἐπανιόντι δὲ περὶ Κιλικίαν Ἡρχέλαος ὃ πενθερὸς 242:- G 
ξάνδρου συναντῷ. τῷ ᾿Ηρώδῃ, συνηδόμενος ἐπὶ ταῖς τῶν παίδων 
διαλλαγαῖς. ἐντεῦϑεν ᾿Ηρώδης ἐπὶ τὴν Ἰουδαίαν ἐλϑών, καὶ 


, συναγαγὼν ἐκχλησίαν, τὰ κατὰ τὴν ἀποδημίαν αὐτῷ πεπραγμένα. 
6 διηγεῖτο, καὶ ink νουϑεσίᾳ τῶν παίδων τὸν λόγον κατέστρεψε, 


καὶ τοῖς υἱοῖς προεῖπε τὴν βασιλείαν καταλιμπάνειν, πρώτῳ μὲν 
“Ἀντιπάτρῳ, εἶτα καὶ τοῖς ἐκ ἸΪαριάμ. ταῦτα εἰπὼν τὸν σύλ- 
λογον διελύσατο. ; | 

19. “Ὑπῆρχε δὲ τὴν γνώμην πρὸς μὲν τοὺς ἄλλους φιλοτι- 


10 μότατός τε καὶ εὐεργετικώτατος, πρὸς δὲ τοὺς ὑπηκόους ἐπαχϑής 


τε χαὶ ἀδικώτατος, πρὸς δὲ τοὺς οἰκείους καὶ φίλους κολαστὴς Ὁ 
ἀπαραίτητοςς ἡ δὲ altía τούτων φιλοδοξία καὶ φιλαρχίας. ὑπὸ 
μιὲν γὰρ φιλοδοξίας, εἰ μνήμης ἔμελλε τυγχάνειν εἰσαῦϑις ἢ εὐφη- 
μίας κατὰ τὸ ἐνεστός, οὐχ ἐφείδετο δαπανῶν, πολυδάπανος δ᾽ 


15 ὧν βαρείαις εἰσπράξεσε τοὺς ὑποτεταγμένους ἐπέεζε καὶ χαλεπὸς 


ἦν αὐτοῖς" ὑπὸ δὲ φιλαρχίας, εἰ κατά τινος ὑπόνοιαν ἔσχεν ἐφίε- 
σϑαι τῆς ἀρχῆς ἤ τι περὶ αὐτὴν παρακινεῖν, ἴσα πολεμίοις αὐτῷ 
προσεφέρετο, κἀντεῦϑεν συγγενεῖς τε καὶ φίλους ἐτιμωρήσατο 


ἀφειδῶς, μόνος ϑέλων τετιμῆσϑαι. τεκμήριον δὲ τοῦ πάντοθεν P Y247 
40 χρηματίζεσθαι ϑέλειν διὰ τὸ πολυδάπανον, ὅτι ἀχηκοὼς ὡς Ὑρ- 


καγὸς ὃ πρὸ αὐτοῦ βασιλεύσας ἀνοίξας τὸν τάφον Ζαβὶδ dpyv- 


6 πρῶτα À. 7 καὶ om A. 10 οὐεργεεικώτατος ^. 


εὐεργετηκώτατος PW. 11 πρὸς δὲ] καὶ πρὸς À. 19 « 
δ᾽ αἰτῶν Α. 14 ἐφνεστῶς A. —* A. 15 ἐπι- 
ἙἘΑ. ᾿ 


FowTEs. Cap. 10. Josephi Ant. 16 5 $4—7 $3. 


Archelaus Alexandri socer ei circa Ciliciam occurrit, filiorum reconci- 
liationem gratulans. inde in Iudaeam reversus indicto concilio, ut in 
itinere secum esset actum, osuit, orationemque filiorum admonitione 
conclusit: quibos cum denuntiasset se regnum relinquere primum Anti- 
patro, deinde Mariammae quoque filiis, concilium dimisit. 

19. Fuit Herodes erga alios liberalissimus et beneficentissimus, 
subditis vero gravis et iniquissimus, cognatorum et amicorum punitor 
inexorabilis. in causa fuit gloriae imperlique cupiditas. nam gloriae 
gratia, si vel posteritatis memoriam vel in praesentia nominis celebri- 
tatem consecuturus esset, nnllis parcebat impensis: quas cum multas 
requireret, gravibus exactionibus subditos cum saevitia onerabat. 
imperii porro cupiditas in cansa erat nt, si quam contra aliquem suspi- 
cionem regni affectati aut studii novarum rerum concepisset, eum pro 
hoste ulcisceretur. itaque cum solus honorari vellet, cognatos et amicos 
inclementer suppliciis afficlebat, eius avaritiae ex profusionibus ortae 
ilud argumentum est, quod cum audisset Hyrcanum decessorem suum 


442 IQANNIS ZONARAE EM 


olov λάβοι τρισχίλια τάλαντα, νυκτὸς ἀνοίξας τὸν τάφον εἰσέρ-- 
gum, τοὺς πιστοτάτους τῶν φίλων παρειληφώς, ἵν᾽ ἀνέκφορον 
εἴη τὸ δρώμενον. καὶ χρήματα μὲν οὐχ εὗρεν ἀργύρια δηλαδή, 
κόσμον δὲ πολὺν χειμηλίων χρυσῶν, ὃν ἀνείλετο πάντα. ἔσπευδεν 
οὖν καὶ ἐνδοτέρω χῳρεῖν κατὰ τὰς ϑήκας ἐν αἷς τῶν βασιλέων 5 
Δαβὶδ xai. Σαλομῶντος τὰ σώματα τεϑησαύριστο. ὡς δ᾽ ἐβιά- 
ζετο εἰσιέναι, δύο. μὲν αὐτῷ τῶν δορυφόρων ἐφϑάρησαν φλογὸς 
B ἔνδοϑεν ἀπαντησάσης, ὡς λόγος, αὐτοῖς, αὐτὸς δὲ περεδεὴς ἔξήεε, 
καὶ διὰ τὴν ἐπιχείρησιν. χεῖρον. ἔχειν ἐδόχει τὰ κατὰ τὴν οἰχίαν 
αὐτῷ" ἐμφυλέῳ γὰρ ἐῴκει πολέμῳ τὰ κατὰ τὴν αὐλὴν τὴν βασι-10 
λικήν. ἐστρατήγει δὲ ἀεὶ κατὰ τῶν ἀδελφῶν ὁ ᾿Αντίπῳερος, δει-- 
νὸς ὦν, δι᾽ ἄλλων μὲν αὐτοὺς περιβάλλων αἰἷτίαις, αὐτὸς δὲ 
πολλάκις ὑπεραπολογούμενος, Vv δοκῶν εὔνους ἐχείνοις, ἀνό- 
ποπτος εἴη τῷ πατρὶ πρὸς τὰς ἐγχειρήσεις, καὶ μόνος τῆς ἐχείνου 
σωτηρίας φροντίζειν δοχῇ. καὶ ὃ μὲν τὰ πάντα ἦν τῷ πατρί,15 
οἱ δ᾽ ix τῆς Παριὰμ χαλεπώτερον ἀεὶ διετέϑεντο, xol τὴν ἀτε- 
μέαν οὐκ ἔφερον ὕπ᾽ εὐγενείας, παρεωσμένοι καὶ τάξιν ἀτιμο-- 
C zépuv ἔχοντες. αἵ τὲ χυναῖκες, ἢ μὲν ᾿““λεξάνδρῳ συνοικοῦσα 
c Γλαφύρα 5 ᾿ῤχελάου μῖσος εἶχεν slg τὴν Σαλώμην διά τε τὴν 
πρὸς τὸν ἄνδρα διάϑεσιν xà διὰ τὴν ἐκείνης ϑυγατέρα συνοι- 20 
κοῦσαν "Ἀριστοβούλῳ, ἧπερ ὑπερηφάνως προσεφέρετο 3j Γλα- 
φύρα, καὶ τὴν ἰσοτιμίαν αὐτῆς ἀνηξιοπάϑει. γέγονε δέ τις ὑπό- 
ϑεσις καὶ τὸν τοῦ βασιλέως ἀδελφὸν Φερώραν εἷς ὁποφίαν καὶ 
1. τρισχέμα τάλαντα Α losephus, τάλαντα sQuylu PW. 


2 ἀνέχκφωρον A. 6 Σολομῶντος supra. 15 δοκεῖ A. 
92 δέ om Α. 


aperto Davidis monimento tris milia talentum argenti abstulisse, noctu 
fidissimis amicorum adbibitis, ne res efferretur, idem monimentum 
aperit, ingreditur. et argentum quidem non reperit, sed multum aurei 
ernatus. quo omni sublato ad cellas interiores, quibus Davidis et Salo- 
monis regum cadavera condita erant, properat. quo dum penetrare 
contendit, duo eius satellites perierunt flamma, ut fertur, erumpente: 
ipse perterritus discessit. atque ob id facinus res eius domesticae labo- 
rare videbantur. nam quae ia regia gerebantur, belli civilis faciem 
prae se ferebant. Antipater enim homo callidus bellum instruebat contra 
fratres: quos cum per alios criminaretur , ipse aliquando defendebat, nt 
per benevolentiae speciem amota insidiarum suspicione patrem falleret, 
et solus salutem eius curare videretur. atque in eo patri erant omnia: 
Mariammse vero filii in dies magis exasperabantur, ignominiam, ut 
generosis erant animis, non ferentes, cum repulsi ac quasi in ordi 

coacti essent. eo .incitabantur ab uxoribus etiam, nam Alexandri cop- 
dux Glaphyra Salomen oderat ob eius in maritum suum malevolentiam, 
et ob filiam illius Aristobuli uxorem, quam superbe tractabat e£ sibi 
diguitate aequatam esse indignabatur. Pheroras quoque frater in regis 


ANNALIUM V 19. 443 


μῖσος τῷ ἀδελφῷ φέρουσα. κατηγγυήϑη μὲν γὰρ αὐτῷ 7] τοῦ W I171 
βασιλέως ϑυγάτηρ, ὃ δὲ δουλευούσης αὐτῷ γυναικὸς ἡττώμενος 
καὶ περιμανῶς τοῦ γυναίου ἐρῶν τῇ μὲν τοῦ ἀδελφοῦ ϑυγατρὶ οὗ 
προσεῖχε, τῇ δὲ δούλῃ προσέκειτο. ἤχϑετο δὲ διὰ τοῦτο ᾿Ηρώ- Ὁ 
ὅδης καὶ τὴν μὲν κόρην υἱῷ Φασαήλου ζεύγνυσι, χρόνου δὲ διελ.- 

ϑόντος περί τε τῶν πρώτων ἠτιᾶτο τὸν ἀδελφὸν καὶ τὴν δευτέραν. 
ἠξίου λαμβάνειν, παρηκμακέναι ἤδη αὐτῷ οἰόμενος τῆς δούλης 
τὸν ἔρωτα. ὃ δὲ τὴν μὲν δούλην καὶ παῖδα ἐξ αὐτῆς σχὼν áno- 
πέμπεται, τὴν δὲ τοῦ βασιλέως ϑυγατέρα. μετὰ τριακοστὴν ἡμέραν 

JOxarédero λήψεσθαι. διελθούσης δὲ τῆς προθεσμίας τοσοῦτον. 
πρὸς τὸν τῆς δούλης ἔρωτα ἐμεμήνει ὡς ἀϑετῆσαι τὰ ὡμολογη- 
μένα, τῇ δὲ προτέρᾳ συμφϑείρεσϑαι. ταῦτα τὸν “Εἰρώδην ἐξέ- 
μιαινε" καὶ ἀεὶ δέ τι καινὸν προσπῖπτον ἀτρεμεῖν αὐτὸν οὐκ εἴμ P I 248 
καὶ $ Σαλώμη δὲ χαλεπὴ τοῖς ix ἸΠαριὰμ οὖσα καὶ τὴν ἑαυτῆς 

16 ϑυγατέρα "Ἀριστοβούλῳ συνοικοῦσαν ἀνέπειϑε μὴ εὐνοϊκῶς πρὸς 
τὸν ἄνδρα διακεῖσϑαι, ἀπαγγέλλειν δὲ αὐτῇ εἴ τι. κατ᾽ ἰδίαν 
λαλήσειεν. ἡ δὲ μεμνῆσθαι τοὺς νεανίσχους ἔλεγε τῆς μητρός, 
τὸν δὲ πατέρα στυγεῖν, ἀπειλεῖν δὲ τῆς ἀρχῆς τυχόντες τοὺς uiv 
ἐκ τῶν ἄλλων γυναικῶν παῖδας Ηρώδου κωμογραμματεῖς κατα- “' 

“Ὁ στήσειν, τὰς δὲ γυναῖκας καϑείρξειν ὡς μηδὲ τὸν ἥλιον βλέπειν. 
ταῦτα διὰ τῆς κακίστης Σαλώμης τῷ βασιλεῖ ἀπηγγέλλετο. 
κἀκεῖνος ἤκουεν ἀλγεινῶς, ἐπειρᾶτο δὲ διορϑοῦν" τῶν δὲ παί- B 
δων ἀπολογησαμένων ῥάων ἐγίνετο. | ' 


5 συζξεύγνυσι A. 21 ἐπηγγέλλετο A. 22 δὲ prius ἃ Iose- 
phus, τὸ PW. 


suspicionem et odium venit, hoc modo. cum ei regis filia desponsa 
esset, mulierem ancillam insano amore deperibat, neglectaque coniuge 
servae amplexibus indulgebat. id Herodes aegre ferens puellam Phasaeli 
filio iungit: sed aliquanto post tum de priore delicto expostulat, tum ut 
alteram filiam ducat postulat, ancillae amorem iam deferbuisse ratus. 
ille ancilla et puero ex ea nato dimissis, se regis filiam ad diem trige- 
simum ducturum pollicetur. quo tempore elapso, tantus eius amoris 
ardor erga ancillam fuit, ut pactis conventis neglectis in adamatae 
mulierculae stupris volutaretur. id Herodis furorem accendit: ac sub- 
inde novi aliquid exortum est, quod eum quietum esse non pateretur. 
δὰ haec Salome filiis Mariammae 1nfesta, filiae quoque suae Aristobulo 
nuptae suasit ne marito bene cuperet, sed si quid arcani loqueretur, 
id sibi renuntiaret. ea vero dicebat, adolescentes meminisse matris, 
patrem odisse: minitari se regno potitos Herodis liberos ex aliis mulie- 
ribus natos, paganos scribas effecturos, ipsas mulieres ita.inclusuros ut 
ne solem quidem intuerentur. quae cum rex ex improbissimae Salomae 
indiclo cognosceret, dolenter ferebat; sed rém componere tentabat, 
auditaque filiorum defensione mitigabatur. 


444' IOANNIS ZONARAE 


90. Φερώρας δ᾽ αὖϑις τὰ πράγματα συνετάραξεν, εἰπὼν 
Mskávópo ἀκηκοέναι Σαλώμης λεγούσης ἐρᾶν τὸν “Ἡρώδην 
Γλαφύρας. ᾿Αλέξανδρος δὲ πρὸς τὸν λόγον ix ζηλοτυπίας τετά-- 
ρακτο, καὶ τὴν ὀδύνην οὐκ ἐνεγχὼν τὰ ὑπὸ τοῦ Φερώρα λεχϑέντα 
τῷ πατρὶ κατεμήνυσεν. ὃ δ᾽ “Ἡρώδης περιπαϑήσας καὶ τὸ τῆς 6 
διαβολῆς ἐψευσμένον οὐ φέρων ϑορυβηϑείς τε μεταπέμπεται τὸν 
Φερώραν, καί “χάκχιστε᾽" εἶπε, “τοιαῦτα xaJ ἡμῶν λαλήσας 
πότερον olt. λόγον εἷς τὴν ψυχὴν τοῦ παιδὸς ἢ ξίφος elg τὴν 

C δεξιὰν αὐτοῦ ἐμβαλεῖν; Φερώρας δὲ Σαλώμην ἔφη ταῦτα 
συμπείσειν, κἀκείνης εἶναε τοὺς λόγους. ἡ. δὲ ἀπηρνεῖτο καὶ 10 
τῶν τριχῶν ἐπεδράττετο καὶ ἐστερνοτυπεῖτο, διὰ δὲ τὴν τῶν τρό-- 
zy» οὐκ ἐπιστεύετο κακοήϑειαν. τέλος δὲ ὃ βασιλεὺς καὶ τὸν 
ἀδελφὸν καὶ τὴν ἀδελφὴν ἀπεπέμπετο, τὸν υἱὸν δὲ τῆς iyxga- 
τείας ἐπήνεσε καὶ τοῦ πρὸς αὐτὸν τοὺς λόγους ἀνενεγχεῖν. 

Ἕτερον δέ τε συνέπεσε ταραχὰς αὖϑις ἐγεῖραν κατὰ τὴν 15 
οἰχίαν τῷ βασιλεῖ. ἦσαν αὐτῷ εὐνοῦχοι διὰ κάλλος σπουδαζό- 
μένοι, ὧν ὃ μὲν οἰνοχοεῖν ὃ δὲ δεῖπνον προσφέρειν ὃ δὲ κατευνά- 
ζειν αὐτὸν ἐτέτακτο. τούτους ὑπ᾽ ᾿4λεξάνδρου χρήμασι διαφϑα-- 

D ρῆναι μηνύεται. καὶ βασάνοις ἐχδοϑέντες οἱ ἐκτομίαε μῖξιν μὲν. 
αὐτῶν γενέσϑαι πρὸς τὸν νεανίαν ἀνωμολύγουν, ἄλλο δὲ οὐδὲν Ὁ 


6 οὐ] μὴ Α. 10 συμπείσειν ABC. οἱ aliquot codices Iosephi 
Ant. 16 7 5, ubi nunc συνθῆσαι legitur. PW συνθεῖναι ex 
coniectura Wolfii. fortasse συμπείϑειν vel συμπεῖδαι, si emen- 
datione opus est. 11 τῶν ἐπιτρόπων A. 16 exovóa- 
ξόμενοι διὰ κάλλος A. 


FowTEs. Cap.20. losephi 4nt. 16 7 $4—8 $ 6. 


20. Pheroras deinde res denuo turbavit: dixit enith Alexandro 
se ex Salome audivisse Herodem Glaphyrae amore captum esse. qua 
orhtíone turbatus Alexander, ac zelotypiae dolorem non ferens, quod 
ex illo audierat patri indicavit. Herodes vero magno dolore affectus et 
ementitae calumniae impatiens ac turbatus arcessito Pherora "pessime" 
inquit, "istis contra nos dictis utrum te verba infigere animo filii, an 
dextram eius armare gladio censes?"  Pheroras respondit Salomen haec 
comprobaturam, et illius esse ea verba. cui quamvis negant et capil- 
lum vellicanüi et pectus plangenti ob insitam morum improbitatem fides 
non habebatur. tandem rex et fratrem et sororem ablegat, filio ob 
continentiam et relatos ad se sermones collaudato. 

Caeterum aliud quiddam accidit quo tumultus in aedibus regiis 
est renovatus. habebat Herodes eunuchos ob formae elegantiam caros, 
quorum uni pincernae, alteri dapiferi munus assignarat, tertius ipsi a 
somnis. erat, ii ab Alexandro pecunia corrupti esse dicebantur. et 
quaesüonibus adhibiti, rem secum habuisse adolescentem. confessi sunt, 


ANNALIUM V 20, | 445 


κατὰ τοῦ πατρὸς συνειδέναε TQ ““λεξάνδρῳ. ἐπιτεινόντων δὲ 
τῶν βασανιζόντων τὰς μάστιγας, ἔλεγον ὡς εἴη δυσμένεια καὶ 
μῖσος “Μλεξάνδρῳ πρὸς τὸν πατέρα, παραινοίη δὲ ᾿“Ηρώδην μὲν 
ἀπεγνωκέναι διὰ τὸ γῆρας, αὐτῷ δὲ προσέχειν, ὡς τῆς βασι- 
δλείας αὐτῷ περιελευσομένης κἂν μὴ βούληται ὃ πατήρ, καὶ διὰ 
τὸ γένος xal διὰ τὴν τῶν ἡγεμόνων καὶ τῶν φίλων διάϑεσιν. 
τούτων ἀχούσας ᾿Ηρώδης περίφοβος ἦν καὶ ngüg πάντας ὑπο- 
ψίας εἶχε καὶ μίση, πολλοῖς δὲ τῶν φίλων καὶ τὴν εἰς τὰ βασί- P Y 239 
λεία πρόσοδον ἀπηγόρευσε. πάντων δ᾽ αἴτιος ἐτύγχανεν ὃ “Αντί- 
lüzarpoc. πρῶτον μὲν οὖν ὅσους ᾧετο πιστοὺς “4λεξάνδρῳ βασά-- 
γοις ὃ Ηριόδης ἐξήταζεν εἴ τι xar! αὐτοῦ τολμηϑὲν εἰδείησαν" 
oí δὲ ἀπέϑγησχον οὐδὲν ἔχοντες λέγειν. εἷς δέ τις τὰς βασάνους. | 
μὴ φέρων εἶπε λέγειν ᾿Αλέξανδρον, ἐπαινούμενον διὰ τὸ τοῦ σώ- W I 178 
ματος μέγεϑος καὶ τὸ εὐστόχως βάλλειν ἐκ τόξου καὶ τάλλα, ὅτε 
15 εἴ τε παρὰ τῆς φίσεως αὐτῷ δέδοται καλὸν ἢ ἐξ ἀσκήσεως προσε- 
γένετο, εἷς δυστύχημα περιίσταται" ἄχϑεσθαι γὰρ ἐπὶ τοῖς καλοῖς B 
αὐτοῦ τὸν πατέρα. προσετίϑει δὲ ὡς καὶ βουλεύσαιτο σὺν 2dgi- 
στοβούλῳ ἐν κυνηγεσίῳ ἀνελεῖν τὸν πατέρα καὶ εἰς Ρώμην φυγεῖν 
τὴν βασιλείαν μετελευσύμενος. εὑρέϑη δὲ καὶ γράμματα "“4λε- 
40 ξάνδρου πρὸς τὸν ὁμαίμονα μὴ δίκαια λέγοντα ποιεῖν τὸν πατέρα 
προτιμῶντα τὸν “Αντίπατρον. ἐπὶ τούτοις συλλαβὼν ἔδησε τὸν 
"dMtardgor. ἔσπευδε δὲ καὶ μεῖζόν τι λαβεῖν τεκμήριον κατὰ 


14 ὅτι om A. 


sed de patre nullius consilii se conscios esse Alexandro affirmarunt. 
verum tortoribus flagra intendentibus adiecerunt, intercedere Alexandro 
inimicitias et odium cum patre, seque ab eo monitos ut Herode ob 
senectutem destituto sibi auscultarent, ad quem reguum vel invito patre 
venturum esset, tum ob genus tum propter ducum et amicorum erga se 
benevolentiam. his auditis Herodes in metu fuit, omnes suspectos atque 
invisos babuit, multis amicorum aditu regiae interdixit: quarum rerum 
omnium causa erat Antipater. primum jgitur, quos Alexandro fidos 
esse putabat, quaestionibus adhibitos examinabat numquid ei facinoris 
alicuius, quo ipse peteretur, conscii essent: illi vero cum quod dicerent 
non haberent, cruciatibus immoriebantur. quidam tamen tormentorum 
dolore victus dixit, Alexandrum, cum ob proceritatem corporis, sagit- 
tandi peritiam caeterasque dotes laudaretur, dixisse, si quid sibi prae- 
clari vel a natura tributum vel stadio comparatum esset, id sibi cala- 
mitati esse, quod pater suis bonis doleret. .adiecit, eum cum Aristo- 
bulo consilia agitasse de patre in venatione occidendo et vindicandi 
regni causa Romam confugiendo. sunt et litterae Alexandri inventae, 
quibus ad fratrem scribebat, patrem inique facere qui Antipatrum ipsis 
anteferret. ob haec Alexandrum in vincula coniecit. sed evidentius 


446 IOANNIS ZONARAE 


τοῦ υἱοῦ, ἵνα μὴ προπετῶς δόξῃ αὐτὸν δεδεκώς. πολλοὺς οὖν 
καὶ τῶν ἐν τέλει βασανίζων διέφϑειρε, μηδὲν εἰπόντας οἷον ἐκεῖ- 
C νος dieto. ὡς δέ τις τῶν νεωτέρων ἐν ταῖς ἀνάγκαις ἐγένετο, 
ἐπιστέλλειν ἔλεγε τὸν ᾿4λέξανδρον τοῖς ἐν Ῥώμῃ φίλοις, ἀξιοῦντα 
κληϑῆναι ὑπὸ τοῦ Καίσαρος, μηνύσοντα Ἰιϑριδάτην τὸν βασι- 5 
Ma Πάρϑων τῷ πατρὶ φιλιωϑέντα κατὰ Ῥωμαίων" εἶναε δὲ αὐτῷ 
καὶ φάρμακον καεεσχευασμένον ἐν "Ἰσκάλωνι. ταῦτα ᾿Ηρώδης 
τῆς προπετείας ἐλογίζετο παραμύϑιον. τὸ μέντοε φάρμαχον | 
εὐθὺς ζητηϑὲν oy εὐρέϑη. διὰ δὲ τὴν τῶν κακῶν ὑπερβολὴν 
ó "Mbavüpoc φιλονείκως διατεϑείς, καὶ βουληϑεὶς ἀμύνασϑαι 10 
D τοὺς ἐχϑροὺς ἵν᾽ αὐτῷ συναπόλωνται, γράμματα πέπομφε τῷ 
πατρὶ ὡς οὐδὲν δεῖ βασανίζειν" μελετηϑῆναι γὰρ τὴν ἐπιβουλήν, 
καὶ ταύτης μετέχειν τόν τε (Φερώραν καὶ τοὺς πιστοτάτους αὐτῷ 
τῶν φίλων" Σαλώμην δὲ καὶ νύχτωρ ἐπεισελϑοῦσαν αὐτῷ μιγῆ- 
va. καὶ ἄκοντι" ἀλλὰ καὶ πάντας εἷς ταὐτὸν ἥκειν, ἵν᾽ ix μέσου 15 
αὐτοῦ γεγονότος ἀπαλλαγεῖεν τοῦ ἀεὶ φϑαρήσεσϑαι προσδυχᾶν. 
“Ἀρχέλαος δὲ ὃ τῶν Καππαδοκῶν βασιλεὺς ταῦτα μαϑών, 
καὶ ἀγωνιῶν ὑπέρ τε τῆς ϑυγατρὸς καὶ τοῦ κηδεστοῦ, παρα- 
“γέγονε, καὶ εὐφυῶς μετήει τῶν λυπούντων τὴν ἐπανόρϑωσιν, 
τοῦ μὲν νεανίσκου χαταγινώσκων, ἐπιεικῆ δὲ τὸν ᾿Ηρώδην ἄπο- 90 
P 1350 χαλῶν" τόν τε γάμον διαλύειν ἔλεγε. τοιαῦτα δὲ λέγοντος τοῦ 


"alter e r gu δεϑυκώς, Colberteus δεδοικώς" Dvcamerus. 
μηνύσαντα PW. 7 κατεσκευασμένον A, 
γεγονότος 


: μηνύσοντα 
κατασκευασμένον ΕΥ̓͂ 9 εὐθὺς om A. 16 
αὐτοῦ Α. 21 ἔλεγε διαλύειν A. 


argumentum quaesivit, ne filium temere vinxisse videretur. ac multos 
insignes viros in quaestionibus occidit, nihil tale elocutos quale exspe- 
ctabat. sed quidam adolescens fidiculis contentis dixit Alexandrum ab 
amicis Romanis petiisse ut ἃ Caesare vocaretur, ad indicium faciendum 
de Mithridate Parthorum rege, qui cum patre amicitiam contra Romanos 
iniisset: eundem habere venenum Ascalone praeparatum. haec temeri- 
tatem Herodis consolata sunt. ac venenum statim quaesitum est, sed 
non inventum. Alexander autem malorum magnitudine exacerbatus , ut 
inimicos ulcisceretur et una secum in exitium traheret, ad patrem scri- 
psit, nihil opus esse quaestionibus: nam se insidias cogitasse, earum- 

ue socios esse Pheroram et intimos eius amicos: Salomen vero etiam 


noctu cubiculum in secum invito rem habuisse: enimvero 
omnes in eo consentire ut ipso e medio sublato perpetao exitii meta 
ntur. 


Caeterum Archelaus Cappadocum rex, iis cognitis, de filia et 
genero sollicitus Hierosolyma venit, artificiose molestias sedare conma- 
tus. nam adolescentem accusabat, et Herodem aequum vocabat, seque 

dirempturum esse coniugium profitebatur, illo ea dicente Herodes sae- 


1 


: ANNALIUM V' 51. 441 
Moxytháos ἐνεδίδου τῆς χαλεπότητος ὃ "Ἡρώδης xal κατήνεκτο 
πρὸς λύπην καὶ δάχρυα, ἐδεῖτό τε μὴ λύειν. τὸν γάμον ἀλλὰ 
χαλᾶν. τὴν δργὴν ἐφ᾽ οἷς ὃ νεανίσκος ἡμάρτηκεν. . “Αρχέλαος δὲ 
ἤδη μαλαχϑέντα τὸν ᾿Ηρώδην ϑεώμενος εἷς ἄλλους τὰς αἰτίας 
δμετέφερε, καὶ μᾶλλον εἷς τὸν Φερώραν. ὃ δὲ πρὸς “Ἀρχέλαον 
ἐτράπετο; ἵν᾽ ἔσοιτο πρὸς “Ηρώδην αὐτῷ διαλλακτής. . καὶ ὃς 
συνεβούλευεν αὐτῷ, βέλτιον εἶναι δι᾽ ἑαυτοῦ προσιέναι τῷ ἀδελφῷ 
καὶ δεῖσϑαι, πάντων ὁμολογοῦντα αἴτιον ἑαυτόν" μαλάξαι γὰρ 
οὕτω τὸ σχληρὸν τῆς ὀργῆς" καὶ αὐτὸς δὲ παρὼν συλλήψεσϑαι 
10 ἐπηγγέλλετο. πείϑεται ὃ Φερώρας. -- καὶ ᾿Αλέξανδρος μὲν τῶν B 
αἰτιῶν ἀπελύετο, ““ρχέλαος δὲ τῷ “Ἡρώδῃ τὸν Φερώραν διήλ- 
λαξε. | IE 
21. Μετὰ καιρὸν δὲ πολὺ χεῖρον ἔσχε và κατὰ τοὺς nai- 
dac καὶ τὴν oixíay ᾿Ηρώδῃ. Εὐρυκλῆς γὰρ ἀπὸ “«Τακεδαίμονος 
l5o)x ἄσημος τῶν ἐκεῖ, χάκισγος δὲ τὴν προαίρεσιν ἄνϑρωπος, 
ἐπιδημήσας πρὸς ᾿Ηρώδην δίδωσιν αὐτῷ δῶρα, καὶ πχείω λα- 
βὼν γέγονε φίλος ἐν τοῖς μάλιστα τοῦ βασιλέως. ἦν δὲ αὐτῷ 
καταγωγὴ ἐν τοῖς ᾿Ἀντιπάτρου" npoogt δὲ καὶ ᾿Αλεξάνδρῳ, γνω- 
στὸς εἶναι λέγων καὶ “Ἀρχελάῳ, ὅϑεν καὶ τὴν Γλαφύραν τιμᾶν 
20 ὑπεχρίνετο. τούτῳ συνήϑει γεγονότι “4λέδανδρος τὰ xa9^ ἑαυτὸν C 
ἐξετραγῴδει, καὶ τὰ κατὰ τὴν μητέρα ἐδίδασχε, καὶ ἔλεγε μὴ 
δοκεῖν ἀνεκτά. καὶ ὃ μὲν ἀλγῶν τοιούτους λόγους πεποίητο πρὸς 


1óadd A. 6 αὐτῷ πρὸς ἡρώδην διαλακτήρ A. — T sion 
add A losephus. 18 πολὺ A Iosephns, πολὺν PW. 
16 δῶρον A. 22 πεποίητο) ἐποίει A. 


Foxrme. Cap. 21. losephi Ant. 16 10 $1—11 $1. 


vitia remissa in maerorem et lacrimss erupit, eumque rogavit ne matri- 
monium dirimeret, sed omissa iracundia delictis adolescentis veniam 
daret. Archelans cum Herodem iam mitigatum videret, culpam in alios 
transferebat, Pheroram praesertim. cui roganti ut pro se apud Hero- 
dem intercederet, suasit ut ipse fratrem conveniret et oraret et culpam 
omnem agnosceret: sic euim iracundiae rigorem facilius mitigaturum: 
seque ílli affore est pollicitus. paret Pheroras, per Árchelaum Herodi 
reconciliatur, etiam Alexandro crimine liberato. 

21. Verum aliquo tempore post liberi et res demesticae Herodis 
longe peius habebant. nam Eurycles Lacedaemonius, homo apud suos 
non obscurus sed pessimi animi, Herodi muneribus oblatis, et pluribus 
acceptis, in regis intimam amicitiam est receptus. diversabatur autem 
apnd Antipatrum; sed et Alexandri aedes frequentabat, se Archelao 
quoque notum esse asserens, eaque de causa Glaphyram colere simu- 
labat. huic in familiaritatem recepto Alexander suas tragoedias et ma- 
tris interitum referebat, ae non ferenda esse illa dicebat, quae cum 


448 IOANNIS ZONARAE 


τὸν Εὐρυκλῆν, 0 δὲ πάντα τῷ "“ντιπάτρῳ ἀνέφερεν. Ἀντίπατρος 
. δὲ δώροις αὐτὸν ἐδεξιοῦτο καὶ ἠξίου πρὸς τὸν πατέρα τοὺς λόγους 
φράζειν. ὃ δὲ οὕτω τὸν βασιλέα διέϑηκεν ὡς ἀμετάγνωστον 
W 11790 ποιῆσαι τὸ μῖσος. καὶ ὃ μὲν͵ ἀπἥει χρηματισάμενος, “Ηρώδης 
δὲ τοσοῦτον πρὸς τοὺς παῖδας ἐξώργιστο ὡς μηκέτε δεῖσϑαε δια- 6 
D βολῶν, ἀλλ᾽ αὐτὸς περιεργάζεσϑωι τὰ ἐκείνων καὶ παρατηρεῖν 
ἕκαστα. 

Zio γοῦν τῶν σωματοφυλάχων τοῦ βασιλέως χατ᾽ ὀργὴν 
αὐτοῦ ἀπεωσμένοι τοῖς περὶ “λέξανδρον συνιππάζοντο καὶ δῶρα 
ἐξ ἐκείνου ἐλάμβανον. ὑποπτεύσας οὖν τούτους “Ηρώδης εὐθὺς 10 
ἐβασάνιζεν. οἵἱ δὲ τὸ μὲν πρῶτον διεκαρτέρουν, εἶτ᾽ ἀπήγγελλον 
ὡς πείϑοι αὐτοὺς κτεῖναι ϑηρῶντα τὸν ᾿Ηρώδην ᾿Αλέξανδρος. 
καὶ ὃ φρούραρχος δὲ τοῦ ᾿“λεξανδρίου ἠτάζετο ὡς ἐπαγγειλάμενος 
δέξασϑαι τοὺς νεανίσκους ἐν τῷ φρουρίῳ. κἀκεῖνος μὲν οὐδὲν 
ὡμολόγει, ὃ δὲ υἱὸς αὐτοῦ ταῦτα γενέσϑαι κατέϑετο, καὶ γράμμα 15 

P 1 251 ἐπέδωκε περὶ τούτων, ὡς εἰχάσαι τῆς τοῦ ᾿4λεξάνδρου "χειρός. 
6 μὲν οὖν ᾿Ηρώδης οὐκέτι ἐνδοιάσιμος ἦν περὶ τῆς τῶν παίδων 
ἐπιβουλῆς, ““λέξανδρος δὲ δι᾽ ᾿Αντιπάτρου τὸ γραμματίδιον 
κακουργηϑῆναι διισχυρίζετο. τότε μὲν οὖν φυλακὴ τῶν νεανί- 
σχὼν ἐγίγνετο, καὶ καταδίκων εἶχον ἀδοξίαν καὶ δέος. 6 δὲ50 
᾿Αριστόβουλος τὴν ἑαυτοῦ πενθερὰν Σαλώμην συναλγεῖν oló- 
μενος καὶ μισεῖν τὸν τὼ τοιαῦτα πειϑόμενον, “ταῦτα καὶ σοί" 


8 Δύω PW. 13 ὑτιάζοτο ? Iosephus αἰξέαν εἶχε. 15 γράκ- 
ματα A losephus. , 19 ἀπισχυρίζετο A. : n 


dolenter effaretur, Eurycles omnia narrabat Antipatro; ab eoque mune- 
ribus acceptis ut eadem patri referret, sic regem commovit, ut odio 
. implacabili arderet, hac ratione partis opibus discessit, Herodes vero 
tanta iracundia contra filios efferbuit, ut calumniatoribus lam nihil esset 
us, sed ipse dicta factaque eorum omnia curiose indagaret atque 
observaret. | 
Cum autem duo ex regis satellitibus per iracundiam expulsi cum 
Alexandri ministris equitarent, ab eoque munera accepissent, Herodea 
statim sinistri aliquid suspicatus, quaestiones de iis habuit. ii vero 
principio cruciatus tolerantes, deinde narrarunt Alexandrum a se petiisse 
ut Herodem in venatu occiderent. sunt et de Alexandrii castel! prae- 
fecto quaestiones habitae, quasi promisisset se adolescentes castello 
recepturum. illo autem nihil confitente, filius eius ita factum esse 
affirmavit et litteras ea de re obtulit quae Alexandri manu scriptae 
viderentur. tum vero Herodes non iam dubitabat de filiorum insidiis, 
licet Alexandro Ántipatri dolo id scriptum esse concinnatum affirmante. 
adolescentes igitur tum observabantur atque in ignominia et metu 
damnatorum erant,  Áristobulus autem socrum Salomen vicem suam 
dolere οἱ eum odisse qui talia crederet putans, "haec" inquit "tibi 


ANNALIUM V 21. 449 ' 


ἤρη “χίνδυνον προμηνύει, διαβεβλημένῃ. κατ᾽ ἐλπίδα γάμων 
Συλαίοι. τούτους ἐχείνη τοὺς λόγους εὐθὺς προσφέρει τῷ 
ἀδελφῷ. ὃ δὲ δεθῆναι χκελεύεε καὶ ἄμφω τοὺς υἱοὺς καὶ ἀπ᾿ B 
ἀλλήλων διαστῆναι, γράψαι τε ἕκαστον ὅσα κατὰ τοῦ πατρὸς 
6 ἐμελέτησαν, — oi δὲ γράφουσιν ἐπιβουλὴν μὲν οὔτ᾽ ἐννοῆσαι κατὰ 
τοῦ πατρὸς οὔτε μὴν συσχευάσασϑαι, δρασμὸν δὲ μελετῆσαι, 
καὶ τοῦτον δι᾽ ἀνάγκην, ὑπόπτου καὶ περιδεοῦς οὔσης αὐτοῖς 
τῆς ζωῆς. τότε τοίνυν ἥχοντος ἐξ "“«ρχελάου πρεσβευτοῦ ἐξῆγε 
τὸν ᾽“λέξανδρον δεσμώτην, καὶ περὶ τῆς φυγῆς ἐπυνθάνετο ἐπ᾿ 
10 ἀκροάσει τοῦ πρεσβευτοῦ, ὅπου xal πῶς ἐγνώκασιν ἀποχωρεῖν " 
ὃ δὲ πρὸς ᾿Αρχέλαον ἔφη, ἐκεῖθεν εἷς Ῥώμην συνθέμενον δια-- 
πέμψειν, ἄλλο δὲ οὐδὲν ἄτοπον ἢ δυσχερὲς λογίσασθαι χατὰ 
τοῦ πατρός. τούτων οὕτω ῥηϑέντων ὃ βασιλεὺς γράμματα πρὸς C 
Καίσαρα δοὺς δύο τῶν ὑπ᾽ αὐτὸν ἐχέλευσεν ἐν παράπλῳ τῇ 
15 Κιλικίᾳ προσσχόντας ἐντυχεῖν "“ρχελάῳ καὶ μέμψασϑαι ὅτι τῆς 
ἐπιβουλῆς τοῖς παισὶ συνεφάψαιτος ᾿Αρχέλαος μέντοι ἄπελο- 
γεῖτο, δέξασϑαι τοὺς νεανίας συνθέσθαι διὰ τὸ συμφέρον κἀκεί-- 
γοις καὶ τῷ πατρί, οὐ μὴν πρὸς Καίσαρα πέμψειν. εἷς “Ῥώμην 
δὲ ἀποχομισϑέντες οἱ τῶν ἐπιστολῶν κομισταὶ ταύτας δεδώκασε 
20 Καίσαρι. ὃ δὲ ἀντεπέστειλεν, ἄχϑεσθαι ἐπὶ τοῖς παισίν, ἐπ᾽ 
ἐχείνῳ δὲ τὴν πᾶσαν ἐξουσίαν ποιεῖν. καὶ εἰ μέν τε ἀνόσιον 
πεποιήχασιν, ἐπεξιέναι ὡς πατραλοίας, & δὲ δρασμὸν ἐνενόησαν, D 
ἄλλως νουϑετήσαντα μηδὲν ἀνήκεστον διαπράξασϑαι, συμβου- 


1 γάμου À. 4 Συλλαίου losephus. 15 προσχόντας PW. 


quoque periculum denuntiant, cui "pes nuptiarum Sylaei crimini datur." 
ea verba mulier statim ad fratrem defert. qui utrumque filium vinctum 
seorsim custodiri ac singulatim scribere iubet quae contra patrem medi- 
fatus esset. illi scribunt se insidias contra patrem neque animis agi- 
tasse neque comparasse, sed fugam spectasse necessario, quod vitam 
sollicitam et suspectam degerent. tum igitur Álexandrum vinctum edu- 
xit, praesente et audiente Árchelai legato , €t de fuga percontatus est, 

uo et quomodo discedere voluerint, ille vero, ad Archelaum, respon- 

it, qui pollicitus esset se eum inde Romam missurum; nihil autem 
aliud gravius in patrem cogitasse. his dictis rex duos e suis Romam 
δὰ Caesarem cum litteris misit, ac iussit navi ad Ciliciam appulsa cum 
Archelao expostulare quod insidiarum filiis suis adiutor fuisset, Arche- 
laus vero respondit se promisisse adolescentes suscepturum, propter et 
ipsorum et patris utilitatem, sed δὰ Caesarem missurum fuisse negavit. 
ili Romam profecti Caesari litteras reddiderunt, qui rescripsit, se do- 
lere propter eius filios, sed omnem ipsi auctoritatem dare: qui si faci- 
nus impium in se admiserint, puniendos pro parricidis; sin fugam dun- 
taxat cogitarint, in eos verbis castigatos nihil gravius consulendum. 

Zonarae Annales. 29 


450 IOANNIS ZONARÁE 


λεύειν δ᾽ αὐτῷ περὶ Βηρυτὸν συναγαγόντα συνέδριον, καὶ napa- 
λαβόντα τοὺς ἡγεμόνας καὶ τὸν τῶν Καππαδοκῶν βασιλέα 14oxyt- 
λαον xal ὅσους τῶν ἄλλων οἶδεν ἐπιφανεῖς ἀξιώμασι, μετ᾽ ἐκεί- 
γων τὸ δέον σκοπεῖν. 

22. Ταύτην δεξάμενος τὴν ἐπιστολὴν ὃ “Ηρώδης ἐχάλεεδ 
πρὸς τὸ συνέδριον οὗς ἐβούλετο, “Ἀρχέλαον δι᾽ ἔχϑραν παραιτη- 
σάμενος, ἢ καὶ ἐναντιωϑήσεσϑαι τῇ γνώμῃ νομίζων αὐτοῦ. ἤδη 
δὲ συνηγμένων τῶν τε ἡγεμόνων καὶ τῶν ἄλλων, κατηγόρει τῶν 

P I 252 παίδων ὃ βασιλεύς, καὶ τὰ δι᾽ αὐτῶν ἐκείνων γραφέντα ὑπανεγί- 
γωσκεν" ἕν οἷς οὐδὲν ἐγέγραπτο ἕτερον ἢ ὅτι φυγεῖν βουλεύοιντο, 10 
καὶ λοιδορίαε τινὲς εἷς αὐτὸν. ὀνείδη διὰ τὴν δύσνοιαν ἔχουσαι. 
καὶ τέλος εἰπὼν καὶ ἐκ τῆς φύσεως καὶ ἐκ τοῦ Καίσαρος αὐτῷ 
τὴν ἐξουσίαν δοϑῆναι, καὶ νόμον προσέϑηκε πάτριον, ὃς ix 
λευεν, εἴ του κατηγορήσαντες oi γονεῖς ἐπιϑοῖεν τὰς χεῖρας τῇ 
κεφαλῇ, τοὺς περιεστῶτας τοῦτον ὀφείλειν λιϑολευστεῖν καὶ οὕτως 15 

W I 180 ἀποχτείνειν. ὅπερ ἔλεγε δύνασθαι καὶ αὐτὸς ἐν τῇ πατρίδε καὶ 
τῇ βασιλείᾳ ποιεῖν, ἀναμεῖναι δὲ τὴν ἐκείνων κρίσιν. ταῦτα τοῦ 

ΒΗρώδου εϊπόντος οἱ συνεδριάζοντες τὴν ἐξουσίαν ἐχύρουν αὐτῷ, 
τῶν νεανίσκων μηδὲ παρηγμένων εἷς τὸ συνέδριον" καὶ τινὲς μὲν 
κατεψηφίζοντο τῶν τοῦ “Ηρώδου υἱῶν, ἀλλ᾽ οὐ μέντοι καὶ κτεέ- Ὁ 

 »t» , οἱ δέ γε πλείους καὶ ϑανάτῳ κολάζειν αὐτοὺς ἀπεφαίνοντο. 
'καὶ ἐπὶ τούτοις διελύετο τὸ συνέδριον. “Ἡρώδης δὲ ἧκεν εἰς 


7 νομίξων τῇ γνώμῃ αὕτοδ À. 10 ἕτερον om A. A. 
1l δυσγένειαν A. 7 20 τοῦ add A. | 22 διελύετο À, διελέ- 


Avro PW. 
Fowrzs. Cop. 92. Josephi 4nt. 16 11 $1—17 1 $3. 


consultum autem videri sibi ut convocato Beryti concilio, et ducibus 
atque Cappadocum rege Archelao et aliis viris dignitate illustribus adhi- 
bitis, quid statuendum esse videatur deliberet. 

" 22. Herodes hac pistola accepta ad concilium vocavit quos 
voluit, Árchelao, sive quod eum oderat sive quod voluntati suae refra- 
futuram putabat, praeterito. ducibus et caeteris iam con tis, rex 

jos accusat, recitatis ipsorum scriptis: quae nihil aliud continebant 
raeter fugae consilium et convitia quaedam patri malevolentiam expro- 
rantia. postremo dixit, et a natura et a Caesare potestatem sibi da- 
tam esse; legemque patriam adiecit, quae iuberet, si quem parentes 
manibus illius capiti impositis accusarent, eos qui circumstarent, neces- 
sario lapidibus reum occidere. quod cum ipse domi in patria facere 
potuisset, illorum tamen suffragia exspectasse. haec Herode locutoe, 
ui in consilio aderant, adolescentibus nec in medium productis, aucto- 
ritatem ei confirmarunt: ac nonnulli sane adolescentes condemnarunt, 
non tamen capitis; plerique capitis etiam eos condemnarunt, concilio 


ANNALIUM V 22. 491 


Τύρον, καὶ τοὺς παῖδας ἄγων. dg δὲ ἦλϑον elg Καισάρειαν, 
μετέωροι πάντες ἦσαν, ποῖ τὰ κατὰ τοὺς νεανίας χωρήσειεν 
ἐχδεχόμενοι" καὶ τοῖς μὲν γινομέγοις ἐδυσχέραινον, οὐκ ἦν δὲ 
ἀκίνδυνον οὔτε τι ὑπὲρ ἐκείνων εἰπεῖν οὔτ᾽ ἀκούειν ἑτέρου λέγον- 
δτος, ἀλλ᾽ ὀδυνηρῶς uiv ἀναύδως δὲ τοῦ πάϑους ἔφερον τὴν 
ὑπερβολήν. 

Στρατιώτης δέ τις ὀνόματι Τήρων, υἱοῦ αὐτοῦ καϑ᾽ ἦλι-Ο 
κίαν ὄντος “Αλεξάνδρῳ φίλου, πολλὰ καὶ πρὸς τὸ. πλῆϑος ἔλεγε, 
καὶ πρὸς τὸν βασιλέα δὲ παρρησιασάμενος μόνος μόνῳ ἐντυχεῖν 

10ἠξίον. καὶ ἐνδόντος “ποῖ ποτέ σοι" ἔφη “ὃ περιττὸς ἐκεῖνος 
νοῦς; τίς δὲ 7| τῶν φίλων καὶ συγγενῶν ἐρημία; εἶτα οὐ σχέψῃ 
τέ τὸ πραττόμενον, εἰ δύο νεανίας ἐκ βασιλέδος σοι. γυναικὸς 
γενομένους εἰς πᾶσαν ἀρετὴν ἄκρους ἀναιρήσεις, σεαυτὸν ἐν γήρᾳ 
καταλιπὼν ἐφ᾽ ἑνὶ παιδὶ καὶ συγγενέσιν ὧν αὐτὸς τοσαυτάκις 

15 κατέγνως ϑάνατον; οὐκ ἐννοήσεις ὅτε καὶ τῶν ὄχλων ἢ σιωπὴ 
διὰ μέγεϑος τοῦ πάϑους ἐστί, καὶ πᾶσα 9j στρατιὰ ἕλεον μὲν 
τῶν ἀτυχούντων, μῖσος δὲ τῶν ταῦτα ἐργαζοριένων ἐσχήκασιν;" D 
jxove ταῦτα ὃ βασιλεὺς ἐν ἀρχῇ οὐκ ἀγνωμόνως. ὃ δὲ Τήρων 
ἀμέτρῳ καὶ στρατιωτικῇ χρώμενος παρρησίᾳ τὸν ᾿Ηρώδην ἐτά-- 

Φ0 ραξε. καὶ πρὸς τὴν τῶν στρατιωτῶν χεκίνητο ἀγανάχτησιν, καὶ 
προστάττει τὸν Τήρωνα δήσαντας ἔχειν ἐν φυλακῇ. ἐπιτίϑεται 
δὲ τῷ καιρῷ καὶ Τρύφων τοῦ βασιλέως χουρεύς, εἰπὼν ὡς ἀνα- 


7 ὄνομα: Α. αὐτῷ À. B ὄντος om A. 9 δὲ om A. 
17 ἐξεργαξζομένων A. | | 


sic dimisso Herodes adductis filiis 'Tyrum venit, inde Caesaream. ubi 
omnes exspectatione suspensi erant quo tandem res illorum evasurae 
essent; quamvis autem ea graviter ferrent, non tutum tamen erat vel 
quicquam de illis loqui vel aliis dicentibus audire, itaque casum iilum 
maesto silentio dissimulabant. 

Verum miles quidam nomine 'Teron, qui filium Alexandro aequa- 
lem atque amicum habebat, multa in populi frequentia locutus, etiam a 
rege petere ausus est cum eo solo colloquendi facultatem. qua im 
trata "quo tandem" inquit "excellens ista prudentia abiit? quae est 
ista ab amicis et cognatis solitudo? non aliquando considerabis que 
res evasura sit si duobus adolescentibus ex matre regina susceptis, 
omni virtutum genere praestantibus, interfectis tua senectus uni filio 
innitetur, et cognatis quos ipse toties capitis condemnasti? non cogi- 
tabis silentii populi causam esse doloris magnitudinem, totumque exer- 
citum in calamitosos misericordiam, in calamitatis auctores odium ge- 
rere?" rex illa principio non iracunde audiebat: sed T'eronis immo- 
derata et militari libertate et militum indignatione commotus 'T'eronem 
in vinculis asservari iussit. qua.occasione arrepta Tryphon regis ton- 


452 IOANNIS ZONARAE 


πείϑοιτο πολλάκις ὑπὸ ioi Τήρωνος ξυρῷ τὸν λαιμὸν τοῦ βασι-- 
λέως τεμεῖν" ἔσεσθαι γὰρ ἐν τοῖς πρώτοις τῷ ““λεξάνδρῳ. ταῦτα 
εἰπὼν καὶ αὐτὸς συλλαμβάνεται. καὶ ἐν βασάνοις ἦσαν ὃ Τήρων 
P 1.253 τε καὶ 0 παῖς αὐτοῦ καὶ αὐτὸς ὁ κουρεύς. διακαρτεροῦντος δ᾽ ἐν 
ταῖς βασάνοις τοῦ Τήρωνος, δρῶν ὃ παῖς τὸν πατέρα χαλεπῶς ὅ 
διακείμενον, ἔφη μηνύσειν τῷ βασιλεῖ τὴν ἀλήϑειαν,. εἰ μέλλει 
᾿ ῥύσασϑαι τῶν βασάνων τὸν πατέρα καὶ ἑαυτόν. λαβὼν δὲ πί- 
στεις, ἔλεγεν εἶναι συνθήχην ἐπιϑέσϑαι τῷ βασιλεῖ δι᾽ αὐτο- 
χειρίας τὸν Τήρωνα. ταῦτα εἰπὼν ἐξαιρεῖταε τὸν πατέρα τῆς 
ἀνάγκης. ὃ δ᾽ “Ηρώδης οὐδὲν ἔτι ἐνδοιάσιμον τῇ ψυχῇ καταλε- 10 
λοιπὼς πέρὶ τὴν τεχνοχτονίαν, τέλος τῇ προαιρέσει ἐπέϑετο. . καὶ 
ἀχϑέντες εἰς Σεβαστὴν "Ἀλέξανδρός. τε καὶ “ἀρεστόβουλος ἐπιτά-- 
ξαντος τοῦ πατρὸς στραγγάλῃ ἀπηγχονήϑησιιν. προαγαγὼν δ᾽ εἷς 
B τὸ πλῆϑος τριαχοσίους τῶν ἡγεμόνων τοὺς ἐν αἰτίᾳ γενομένους xoi 
τὸν Τήρωνα σὺν τῷ παιδὶ καὶ τὸν κουρέα κατηγόρει αὐτῶν" οὖς 16 
oi τοῦ πλήϑους βάλλοντες τοῖς παρατυχοῦσιν ἀπέκτειναν. 
“Ἀντιπάτρῳ δὲ κατεργασαμένῳ τοὺς ἀδελφρὺς ἐργωδεστέρα 
ἦν ἡ τῆς βασιλείας ἐπιτυχία, μίσους τῷ ἔϑνει φυέντος πρὸς αὐτόν, 
καὶ μάλιστα TQ δπλιετικῷ. τέως δὲ συνῆρχε τῷ πατρὶ καὶ ἐπι- 
στεύετο παρ᾽ αὐτοῦ. τὴν δὲ ᾿Αλεξάνδρου γυναῖκα ᾿Ηρώδης 30 
πρὸς τὸν πατέρα ἀνέπεμψεν. ἔτρεφε δὲ τὰ τῶν ϑανόντων τέχνα 
πάνυ ἐπιμελῶς. ἦσαν δὲ ᾿Αλεξάνδρῳ μὲν ἐκ Γλαφύρας ἄρσενες 


2 τοῖς add A. 1l τεκνοκτονίαν A, τεκνογονέαν PW. 
14 γενομένους om A. . 21 ἀπέπεμψεν A. 


sor dixit se ἃ Terone saepius sollicitatum ut regis gulam novacula ab- 
scinderet, quo facto principem locum apud Alexandrum habiturus esset. 
his dictis et ipse comprehenditur: quaestiones de Terone, eius filio, et 
tonsore habentur. quam necessitatem patre fortiter tolerante, filius, 
qui quam is misere affectus esset cerneret, dixit se regi veritatem indi- 
caturum, si patrem οἱ se illis cruciatibus liberare vellet. fide accepta, 
convenisse ait ut Teron suis manibus regem occidat. his dictis patrem 
aerumna liberet. Herodes vero omni de filiis occidendis dubitatione 
sublata decretum suum exsequi statuit. itaque Alexander et Aristo- 
bulus Sebasten perducti, illius iussu laqueo praefocantur. sunt et tre- 
centi duces rei et Teron cum filio et tonsore producti atque accusati, 
quos populus telis obiter arreptis interfecit. 

Antipatro, cum fratres sustulisset, difficilior facta est regni 
adeptio, susceptis popularium odiis ac militum in primis: sed regni 
fuit interea cum patre particeps, qui ei fidem habebat, Alexandri uxo- 
rem ad patrem remisit Herodes. interfectorum liberos magno studio 
&lebat. susceperat enim Alexander ex Glaphyra duos mares, Aristo- 


ANNALIUM V 23. 458 


δύο, "“ριστοβούλῳ δὲ ἐκ Βερνίκης υἱοὶ τρεῖς καὶ δύο ϑυγάτρια. 
γέγονε δὲ τῷ βασιλεῖ καὶ àx τῆς ἀρχιερέως ϑυγατρὸς ' Ἡρώδης 
υἱός. ἐννέα γὰρ τῷ βασιλεῖ συνῴχουν γυναῖκες, πάτριοκ ὃν καὶ C 
πλείοσι κατὰ ταὐτὸν συνοικεῖν. ἦσαν δὲ 5 Tt τοῦ ᾿Αἀντιπάτρου 'W Y 181 
. δμήτηρ, καὶ ἢ τοῦ ἀρχιερέως ϑυγάτηρ, ἐξ ἧς, ὡς εἴρηται, παῖς 
αὐτῷ ἐγεννήϑη ὅμώνυμος. ἦν δὲ καὶ ἀδελφοῦ παῖς αὐτῷ pla 
γεγαμημένη, καὶ ἀνεψιὰ σὺν αὐτῇ, ἐξαδέλφη δηλαδή" τὰς γὰρ 
ἐξαδέλφας ἀνεψιὰς ἐκάλουν οἱ παλαιοί, ὡς ἔστιν εὑρεῖν πολλαχοῦ 
καὶ παρὰ τῷ “Πλουτάρχῳ καὶ παρὰ ταῖς βίβλοις ταῖς νομικαῖς: 
107» δ᾽ ἐν ταῖς γυναιξὶν “Ηρώδου κἀκ τοῦ ἔϑνους τῶν Σαμαρέων 
μία, ἧς ἦσαν παῖδες ᾿ΑἸντίπας τε καὶ ᾿Αρχέλαος καὶ ϑυγάτηρ 
Ὀλυμπιάς. καὶ Κλεοπάτρα δὲ [Ἱεροσολυμῖτις ταῖς τούτου γυναιξὶ 
συγηρίϑμητο" καὶ ταύτης παῖδες ᾿Ηρώδης καὶ Φίλιππος. καὶ 
Παλλὰς δὲ ἦν ἐν ταῖς αὐτοῦ γαμεταῖς, Φασάηλον πεποιημένη 
16 παῖδα αὐτῷ. καὶ ἐπὶ ταῖς λοιπαῖς Φαίδρα καὶ Ἐλπὶς συνῴκουν D 
αὐτῷ. ἦσαν δὲ "Ηρώδῃ καὶ δύο ϑυγάτρια ἐκ IMagidp , καὶ ἐκ 
Φαίδρας δὲ καὶ ᾿Ελπίδος ἔφυσαν αὐτῷ ϑυγατέρες Ῥωξάνη καὶ 
“Σαλώμη. 
23. Τοῦτο μὲν οὖν τὸ γένος ' Houdov* τὰ δὲ πράγματα 
δοπρὸς μόνον τὸν ᾽Αντίπατρον ἀφεώρων. καὶ ἦν ἅπασι φοβερός, 
οὗ τοσοῦτον τῇ δυναστείᾳ ὅσον τῇ τῶν τρόπων κακότητι" μάλιστα 
δὲ αὐτὸν Φερώρας ἐθεράπευε καὶ ἀντεϑεραπεύετος. ἠναντίωτο 


1 δύω prias P'W. 2 τῆς τοῦ ἄρχιερ. Iosephus. 6 iyes- 
ψήϑη αὐτῷ Α. 7 ἐξαδέλφη — 9 νομικαῖς additamentum 
Zonarae (cf. P 462 8); item quae infra de Salomes nomine. 
16 ϑυγατέρες À. 17 δὺ em A. 


Foxrss. Cap.23. losephi “πὲ. 17 1 $88—4 ς 3, 


bulus e Bernice tres filios et duas filiolas. natus est et regi e ponti- 
ficis filia Herodes. habebat enim novem mulieres in matrimonio; idque 
more gentis, apud quam receptum erat eodem tempore plures uxores 
alere, inter quas fuere Antipatri mater, et filia pontificis, e qua, ut 
dictum est, filium sibi cognominem procreavit. fuit ei et fratris filia 
nupta, et consobrina cum ea (ἀνεψιά: sic patruelem antiqui appella- 
bant, ut saepe apud Plutarchum et in iuris prudentum libris legere est ), 
praeterea Samaritana quaedam, cuius filii fuere Ántipas et Archelaus 
et Olympias filia, inter eius uxores etiam Cleopatra Hierosolymitana 
numerabatur, cuius filii fuerunt Herodes et Philippus. praeterea Pallas, 
e qua Phasaelum suscepit; ac Phaedra et Elpis; quae ei Roxanen et 
Salomen filias pepererunt. susceperat et e Mariamme duas filiolas. 

23. Atque haec familia Herodis fuit: sed summa rerum ad selum 
Antipatrum spectabat, omnibus formidabilem non tam potestate quam 
morum improbitate; quem Pheroras máxime colebat, et ab eo vicissim 


494 IOANNIS ZONARAE 


δὲ αὐτοῖς 7 Σαλώμη, ἐναντίως ἀεὶ πρὸς τὴν τῆς κλήσεως αὐτῆς 
σημασίαν διακειμένη" 4$ μὲν γὰρ εἰρήνης σημαντικὸν καὶ εἰρηνικὴν 
εἶναι τὴν οὕτω κεκλημένην ἐδήλου, 7; δὲ καὶ σφόδρα μάχιμος ἦν 
P I 254 καὶ ἑτέρους. πρὸς στάσεις καὶ μάχας καὶ συγγενείας ἀλλοτρίωσιν 
διεγείρουσα. αὕτη κατασχοποῦσα τὴν ᾿Αντιπάτρου καὶ Φερώρου ὁ 
οἰχείωσιν, ἔλεγε τῷ ᾿Ηρώδῃ ἐπὶ καχῷ τῷ αὐτοῦ τὴν τούτων 
γίνεσθαι εὔνοιαν. γνόντες οὖν ἐκεῖνοι τὴν τῆς Σαλώμης δια- 
βολήν, ἐν τῷ φανερῷ μὲν μῖσος κατ᾿ ἀλλήλων καὶ λοιδορίας 
ἦσαν ἐπιτηδεύοντες, κεκρυμμένως δὲ τὴν πρὸς ἀλλήλους ἐτή- 
gov» ὁμόνοιαν. τὴν Σαλώμην δ᾽ οὐκ ἐλάνθανον, πάντα τεῖθ 
ἀνιχνεύουσαν καὶ τῷ βασιλεῖ ἀπαγγέλλουσαν συνόδους λαϑραίας 
συμπόσιά τε καὶ ἀνέχφορα βουλευτήρια. ὃ δὲ καὶ αὐτὸς τὰ 
πολλὰ συνίει. Φαρισαῖοι δὲ τὴν γυναικωνίτιδα οἰκειούμενοι, 
B ἄνθρωποι μέγα φρονοῦντες ἐπ᾿ ἀχριβώσει τοῦ πατρίου νόμου 
καὶ βασιλεῖ ἀντιπράττοντες, οὗ πάντων ὀμωμοκότων Kalcagil 
εὐνοεῖν καὶ τῷ βασιλεῖ “Ηρώδῃ αὐτοὶ οὐκ ἐπείσθησαν, ὄντες 
ὑπερεξακισχίλιοι, τῇ δὲ γυναικὲ Φερώρου εὐνοοῦντες, προὔλεγον 
“Ἡρώδῃ τέλος τῆς ἀρχῆς κατεψηφίσϑαι παρὰ ϑεοῦ, νεμηϑῆναι 
δὲ αὐτὴν Φερώρᾳ τε καὶ τοῖς ἐξ αὐτοῦ. οὐδὲ ταῦτα τὴν τῆς 
Σαλώμης μοχϑηρίαν διέδρα, καὶ αὐτίκα τῷ βασιλεῖ ἀπηγγέλ- Ὁ 
Aovro. τῶν μὲν οὖν Φαρισαίων οἱ ἐπὶ τούτοις ἐληλεγμένοι 
ἀνήρηντο, καὶ ὁ εὐνοῦχος Βαγώας, Küpóc τέ τις ἐπὶ σώματος 
4 x) A. 4 ποὺς μάχας καὶ στάσεις À. S σχοποῦσα — 
6 αὐτοῦ om Α. T γίψεσθαι Α,, γενέσθαι PW. 19 συνέῃ A. 
15 βασιλεῖς A, βασιλεῦσι losephus. 16 τῷ om A. 11 - 


οὔντες A, εὐνοῦντεὶ PW. 18 κατεφηφίσασϑαι Α. 19 τε 
om Α. 922 ὁ om A. Χάρος PW. 


colebatur. Salome vero eis adversasbatur; quae rebus suo nomini con- 
trariis (id enim pacem significat) semper studebat, non pacifica sed 
pugnax admodum, et alios ad seditiones, ad pugnas, ad iura cognationis 
et necessitudinis dirimenda incitare solita. ea explorata Antipatri εἰ 
Pherorae coniunctione, Herodi ait eorum benevolentiam in ipsius frau- 
dem tendere, cuius illi calumnia intellecta, quamvis clam concordiam 
oolerent, publice autem mutuis odiis et convitiis certarent, Salomen 
tamen non fefellerant, indagantem omnia et regi nuntiantem , occnita 
conciliabula, compotationes et consilia arcana: quae ipse etiam pleraque 
intelligebat. Pharisaei vero gynaeconitide sibi conciliata, homines accu- 
rata patriae legis observatione tumidi, regi adversabantur, nam cum 
caeteri omnes in fidem Caesaris et regis Herodis iurassent, illi soli 
refragati sunt, plus quam sex milium numero. et quia Pherorae con- 
iugi bene cupiebant, praedixerunt regnum Herodi divinitus abrogatum 
Pherorae eiusque posteris attributum esse. ne haec quidem Salomes 
improbitatem latuerunt quin statim regi renuntiarentur. Pharisaei autem 
orationis illius convicti, eunuchus Bagoas, Carus quidam excellenti 


ANNALIUM V 23. 455 


κάλλει διαπρεπὴς xal "Houdov ὧν παιδικά, καὶ ἕτεροι τῶν περὶ C 
τὸν βασιλέα, ὡς συνίστορεςς. εἶτα συνέδριον καϑίσας ὃ βασι- 
λεὺς τῆς Φερώρου γυναικὸς κατηγόρει καὶ ἀπηρίϑμει πολλὰ αἰτιά- 
ματα, xol τέλος πρὸς τὸν Φερώραν τὸν λόγον τρέψας “δεῖν" 

δ ἔλεγε “καὶ. πρὶν αὐτοχέλευστόν σε διὰ ταῦτα τὸ γύναιον ἀποπέμ- 
ψασϑαι. νῦν γοῦν εἰ τῆς ἐμῆς συγγενείας ἀντιποιῇ, τὴν μετ᾽ 
αὐτῆς συμβίωσιν παραιτοῦ." 6 δὲ πρότερον ϑανεῖν αἱρεῖσθαι 
ἀνταπεκρίνατο ἢ ζῶν ἀπεστερῆσϑαι τῆς γυναικός. ἐντεῦϑεν 
“Ηρώδης ᾿ΑἈντιπάτρῳ καὶ τῇ ἐχείνου μητρὶ Φερώρᾳ συνομιλεῖν 

10 ἀπηγόρευσεν ἢ ταῖς γυναιξὶ συνιέναι. οἱ δὲ κατετίϑεντο, συνήε- 
σαν δὲ ἀλλήλοις καὶ συνεκώμαζον 7j καιρός. "ΑἸντίπατρος δὲ Ὁ 
τὴν ὀργὴν τοῦ πατρὸς ὑφορώμενος γράφει τοῖς ἐν “Ῥώμῃ φίλοις, 
ἐπιστέλλειν ᾿Ηρώδῃ στέλλειν πρὸς Καίσαρα τὸν "Ἀντίπατρον. 
πέμπεται γοῦν εἷς Ρώμην μετὰ δώρων "«Ἀντίπατρος, φέρων xal 

15 διαϑήχην ' Hoodov αὐτῷ τὴν ἀρχὴν διδοῦσαν, εἰ δὲ φϑάσεει 
ϑανών, Ἡρώδῃ τῷ ἐκ τῆς ἀρχιερέως γενομένῳ ϑυγατρός. W Y 182 
Φερώραν δέ, μὴ ἀφιέντα τὴν γυναῖκα, ἀναχωρεῖν ἐπέταττεν ὅ 
“Ἡρώδης. καὶ ὃς ἐπὶ τὴν τετραρχίαν ἀπῆρεν, ὀμόσας o) πρό- 
τερον ἥξειν ἢ πύϑοιτο τελευτῆσαι τὸν ἀδελφόν. ὥστε καὶ νοσή-- 

S0cavroc τοῦ βασιλέως χληϑεὶς οὐχ ὑπήκουσεν, ἵνα μὴ παραβαίη P I 255 
τὸν ὄρχον. ᾿Ηρώδης δ᾽ ὕστερον Φερώρα νοσήσαντος ἧκε πρὸς 
ἐχεῖνον αὐτόχλητος, καὶ ϑανόντα ἐτίμησεν. 


θ ἀνειποιῇ συγγενείας A. ὃ ἀπεκρίγατο Α. ἀποστερεῖ. 
σϑαι Α. 16 ϑυγατρὶ γενομένῳ" φερώρα δὲ A. 


forma Herodis amasius atque alii regii tanquam arcanorum conscii inter- : 
fecti sunt. deinde rex indicto concilio Pherorae coniugem multis crimi- 
nibus in medium adductis accusavit, ac denique oratione ad Pheroram 
conversa "his de causis" inquit "muliercula pridem ultro tibi repudianda 
fuit. at nunc saltem si frater meus perhiberi cupis, illius consuetu- 
dinem vitato." ille vero se mortem praeoptare potius respondit quam 
ut vivens uxorem deserat. ex eo Herodes Ántipatro et matri eius Phe. 
rorae consuetudinem, et mulieribus ne inter se converürent interdixit. 
pi etsi id pollicerentur, tamen per tempus comissatum conveniebant. 
ntipater vero patris iram metuens, ab amicis petit ut Herodi scribant 
ut se Romam mittat. ita pater eum cum muneribus in urbem mittit, 
testamentum ferentem quo ei regnum legabatur: sin ipsi aliquid acci- 
disset, Herodi ex filia pontificis genito. Pheroram, cum uxorem non 
repudiaret, discedere iussit. is vero cum in tetrarchiam suam abiret, 
iuravit se ante auditum fratris obitum reverti nolle. unde factum ut 
nec rege aegrotante arcessitus venerit, ne iusiurandum violaret. Hero- 
des aero postea Pheroram aegrotantem ultro invisit et mortuo honorem 
t. 


4566 IGANNIS ZONARAE 


*H δὲ Φερώρου τελευτὴ ἀρχὴ κακῶν τῷ ᾿«Ἀντιπάτρῳ ἐγέ- 
ψετο, τιννυμένου τοῦ ϑείου τῆς ἀδέλφοκτονίας αὐτόν. ἀπελεύ- 
ϑέροι γὰρ δύο τῶν Φερώρᾳ τιμίων ἠξίουν ᾿Ηρώδην μὴ ἐᾶσαι 
τὸν ἀδελφὸν ἀνεχδίχητον φαρμάκῳ διαφϑαρέντα. ταῦτα πιστὰ 
δοχοῦντα εἷς ἐξέτασιν τὸν βασιλέα ἐχίνησαν, καὶ ἐβασανίζοντο 5 
γυναῖκες δοῦλαί τε καὶ ἐλεύϑεραι. al μὲν οὖν ἄλλαι ἐνεκαρτέρουν 


B ἐχεμυϑοῦσαι, μία δέ τις ἄλλο μὲν ἔφη οὖδέν, θεὸν δ᾽ ἐπεχα- 


σ 


, Ὁ 


λεῖτο, τοιαύταις ἀνάγκαις τὴν "«Ἀντιπάτρου μητέρα περιπεσεῖν, 
ὥς καχῶν αἰτίαν. τοῦτο εἷς πλείονα τὸν ᾿Ηρώδην ἐκίνησεν 
ἔρευναν" καὶ πάντα σφοδροτέραις βασάνοις oi γυναῖχες περι- 10 
βληϑεῖσαι πεποιήκασιν ἔκπυστα, τοὺς κώμους καὶ τὰς κρυπτὰς 
συνόδους, καὶ λόγους “Ἀντιπάτρου πρὸς τὰς γυναῖκας γενομένους 
Φερώρου, μῖσος πρὸς τὸν πατέρα, ὀλοφύρσεις πρὸς τὴν μητέρα 
ὅτε ἐπιμήκιστον 4j ζωὴ παρατέταται τῷ πατρί, ὡς μηδ᾽ αἶσϑέ- 
σϑαι τῶν τῆς βασιλείας ἡδέων, εἴποτε αὐτῷ γένηται, διὰ γῆρας 5 
ἤδη αὐτῷ ἐπικείμενον" καὶ ἄλλα δὲ πλείω καὶ τοῦ πατρὸς καϑα- 
πτόμενα ai γυναῖχες ἔλεγον. τούτοις ἤδη καταγνοὺς ““ντιπάτρου 
ó βασιλεὺς ἀφαιρεῖται μὲν τὴν ἐχείνου μητέρα τὴν “ωρίδα τὸν 
περὶ αὐτὴν πάντα χόσμον ταλάντων ὄντα πολλῶν, αὐτὴν δὲ 
ἀποπέμπεται. μάλιστα δ᾽ ἐξώτρυνε κατὰ τοῦ υἱοῦ τὸν "Hoods ὮὋ 
ἐπίτροπος ἐκείνου " Αντίπατρος, ἄλλα τε κατειπὼν ἐν τῷ βασανί- 
ζεσϑαι, καὶ ὅτε φάρμακον δοίη Φερώρᾳ, ἐντειλάμενος δοῦναι 


1 τῷ om A. 8 ἡρώδη A. T ἐχεθυμοῦσαι, corr. ἔχεμο- 


ϑοῦσαι, À. 


Caeterum Pherorae exitium Antipatro malorum fuit inidum, mu- 
mine fratricidium eius ulciscente, nam duo honorati Pherorae liberti 
rogarunt Herodem ne fratris necem veneno sublati inultam esse pate- 
retur. quod cum probabile videretur, regem ad rem certius indagandam 
permovit: habitae sunt qua ditiones de mulieribus ingenuis et. ancillis. 
caeteris cum silentio cruciatus tolerantibus, una quaedam nihil aliud 
dixit nisi quod deum precata est ut Antipatri mater, malorum auctor, 
tali necessitate urgeretur. ea oratio regem ad diligentiorem inquisi- 
tionem perpulit: ac mulieres cruciatibus auctis arcana omnia detexerunt, 
comissationes, occultos congressus, sermones Antipatri cum Pherorae 
mulieribus habitos, odium patris, lamentationes apud matrem, quod 
pater diutissime viveret, itaque se suavitatis imperii sensu cariturum, 
si quando id adipisceretur, ob urgentem iam senectutem. haec atque 
alia plura, quae patrem quoque tangerent, mulieres referebant. ob 
quae rex Antipatro iam apud animum suum condemnato matrem eius 
Doridem repudiat, et omnem ei mundum eripit, pretii multorum talen- 
tum. in primis tamen Herodem contra filium inflammavit Antipater 
procurator illius, cum alia in quaestionibus confessus, tum illud, eum 


ANNALIUM V 24. 457 


αὐτὸ τῷ πατρὶ παρὰ τὴν ἀποδημίαν αὐτοῦ, ἵν᾽ εἴη ἀνύποπτος 


μὴ παρών, καὶ τοῦτο τὸν Φερώραν φυλάσσειν δοῦναι τῇ γυναικί, Ὁ 


καὶ 7j γυνὴ δὲ ὡμολόγει, καὶ ἀπιοῦσα κομίσαι τὸ φάρμακον, ἐκ 
τοῦ τέγους ἔρρεψεν ἑαυτήν, 09 μὴν ἐτελεύτησε. καὶ ἀνακτη- 
δϑεῖσαν πάλιν ἠρώτα ὃ βασιλεύς" 7 δὲ ὥμοσε πάντα ἐρεῖν ὡς 
ἐπέπρακτο. καὶ λαβεῖν ἔφη τὸ φάρμαχον παρὰ τοῦ ἀνδρός, 
ἡτοιμασμένον ἐπ᾿ αὐτὸν τὸν πατέρα ὑπ᾽ "«Ἀντιπάτρου. νοσή- 
σαντος δὲ Φερώρα, ἐπεὶ ἐλϑὼν αὐτὸς ἐϑεράπευε τὸν ἀδελφόν, 
δρῶν σου τὴν εὔνοιαν ἐχεῖνος “πρὸς ἐμέ" ἔφη “κόμισον ὦ γύναι 

Ἰοτὸ φάρμακον, καὶ κατάκαυσον ἐπ᾿ ὄψει ἐμῇ." κἀγὼ αὐτίχα 
ὡς ἐκεῖνος ἐνετέλλετο ἔπραττον, τὸ μὲν πλεῖστον πυρὶ παραδοῦσα, 
ἑαυτῇ δ᾽ ὑπολειπομένη ὀλίγον, ἵν᾽ αὐτῷ χρησαίμην εἰ μεταστάν- 
τος Φερώρου κακά μοι παρὰ σοῦ ἀπαντᾷ. παρῆγε δὲ εἰς τὸ 
μέσον τὴν πυξίδα τε καὶ τὸ φάρμακον. κατηγορεῖτο δὲ xal 1j 

1ότοῦ βασιλέως γυνή, 1$ τοῦ ἀρχιερέως ϑυγάτηρ, ὡς συνίστωρ 
ἁπάντων" ἣν αὐτίκα ἐξέβαλε, καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς ἀπήλειψε τῶν 
διαϑηχῶν, εἷς τὸ βασιλεῦσαι μεμνημέγων ἐκείνους. καὶ τὸν. 
πενθερὸν Σίμωνα τὸν τοῦ Βοηϑοῦ τὴν ἀρχιερωσύνην ἀφείλετο, 
ἕτερον δὲ καϑιστᾷ τὸν τοῦ Θεοφίλου Malo», 


P I 256 


90 24. Ἐν τούτῳ δὲ ἀπελεύϑερος "«Αἰντιπάτρου Βάϑυλος B 


ἀπὸ Ῥώμης παρῆν φάρμακον κομίζων τῇ τοῦ "᾿ΑἸντιπάτρου μητρὶ 
καὶ Φερώρᾳ" ὃς ἐξεταζόμενος ἔλεγε πεμφϑῆναι αὐτό, ἵν᾽ εἰ μὴ 


1 αὐτῷ τῷ Α. “δρὶ, corr. παρὰ, À. 8 καὶ prius om A. 
δ ἠρώτα πάλιν À. 13 φερώρα Α. 20 Βάθυλλος losephus. 
22 ἐξεταζόμενος A, ἑταξζόμενος PW. 


FoxrEBs. Cap.24. losephi 4nt. 17 4 $3—5 ς 7. 


Pherorae venenum dedisse, ac mandasse ut id patri per absentiam suam, 
quo minus suspectus esset, offerret: Pheroram autem id uxori asser- 
vandum dedisse, mulier id fatebatur, atque ad venenum afferendum 
egressa, de tecto se praecipitem dedit; nec tamen illo casu mortua est. 
recreata igitur et denuo ἃ rege interrogata iuravit se rem omnem ut 
gesta esset exposituram. dixit autem se venenum a marito accepisse ab 
Antipatro contra ipsum patrem praeparatum: sed cum aegrotante Phe- 
rora ipse rex fratrem coram coluisset, Pheroram eius benevolentia per- 
specta sibi dixisse ut venenum afferret atque in conspectu suo cremaret. 
26 statim dicto audientem, maxima parte in ignem coniecta, parum sibi 
reservasse, quo uteretur si post mariti obitum a rege male tractaretur, 
ipsam quoque pyxidem cum veneno in medium protulit. accusata est et 
regis uxor, pontificis filia, quam statim eiecit, eiusque filium ex testa- 
mento delevit, in quo ut regis eius mentio fiebat: et socero Simoni 
Boethi filio pontificata abrogato Matthiam 'l'heophili filium successo- 
rem dedit. ' 

24. Interea Bathylus Antipatri libertus Roma adest, patroni 
matri et Pherorae venenum ferens: qui in tormentis dixit, id missum 


458 IOANNIS ZONARAE 


τὸ πρότερον ἅπτοιτο τοῦ πατρός, τούτῳ γοῦν κατεργασϑ είη. 
ΥΡΙ 188 ἐπεφέρετο δὲ xol γράμματα παρὰ τῶν ἐν Ῥώμῃ τῷ “Ηρώδῃ 
φίλων, κατηγορίαν ποιούμενα ᾿“ἰρχελάου καὶ. Φιλίππου, ἐν 
“Ῥώμῃ διαγόντων ἐπὶ μαϑήμασιν, ὡς τάχα τὸν πάτέρα κατηγο-- 
ρούντων ἐπὶ τῷ φόνῳ τῶν ἀδελφῶν, καὶ δεδοικότων xoi περὶ 5 
ἑαυτοῖς. ταῦτα δὲ μεγάλων μισϑῶν τῷ ᾿«Ἀντιπάτρῳ ἐπράττετο. 
Ἡρώδης δ᾽ ἐπικρυψάμενος τὴν ὀργὴν ἐχέλευε μὴ βραδύνειν" 
καὶ τῇ μητρὶ αὐτοῦ μέμψεις ἐπάγων, ἐπηγγέλλετο ἀναϑήσεσϑαι 
C ταύτας αὐτῷ ὁπότε ἀφίχοιτο. τούτοις τοῖς γράμμασι περὶ Κιλι- 
κίαν ἐνέτυχεν. ἐν Τάραντι δὲ τὴν Φερώρου μαϑὼν τελευτὴν 10 
δεινῶς ἤνεγκεν, o9 δι᾽ εὔνοιαν, ἀλλ᾽ ὅτι μὴ φϑάσας, ὡς ὑπέ- 
σχετο, τὸν “Ηρώδην ἀναιρῆσαι, ἀπέϑανε. καταχϑεὶς δὲ εἷς τὸν 
Χεγόμενον Σεβαστὸν λιμένα, ἐπ᾽ ὀνόματι τοῦ Καίσαρος οὕτω 
καλούμενον, ἐν προὔῦπτοις ἦν ἤδη τοῖς κακοῖς, μή τινος αὐτῷ 
προσιόντος μήτε προσαγορεύοντος. παρῆν δ᾽. ἐν Ἱεροσολύμοις, 15 
Οὐάρου τοῦ τῆς Συρίας ἡγεμονεύοντος συνεδρεύοντος ᾿Ηρώδῃ, 
κληθέντος ἐπὶ συμβουλῇ περὶ τῶν ἐνεστηκότων. καὶ doge τὰ 
βασίλεια πορφυρίδα ἔτε φορῶν. οἷ γοῦν ἐπὶ ταῖς ϑύραις δέχονταε 
μὲν τὸν "Ἀντίπατρον, τοὺς δὲ φίλους ἀνείργουσιν. ἐϑορυβεῖτο 
D δὲ ἤδη κατανοῶν οὗ ἐληλύϑει, ἐπεὶ καὶ ὃ πατὴρ αὐτὸν ἀσπά- 50 
σασϑαι προσιόντα ἀπώσατο, ἀδελφοχτόνον τε χαλῶν καὶ ἐπί- 
βουλον αὐτοῦ τῇ ζωῇ, ἀκροατήν τε τούτων καὶ δικαστὴν ἔσεσθαι 


4 μάθησιν Α. ὅ περὶ] παρ᾽ A. 6 ἐπράττετο Α, ἐγένετο 


PW: Iosephus of φίλοι τῷ ᾿ἀντιπάτρῳ συνέπρασσον. 9 περὶ] 
παρὰ Α. 10 τὴν AW Iosephus, τοῦ P. 17 εἰσήει A, 


εἰσ εἰ PW. 20 ἤδη om A. . 22 αὐτῷ A. 


esse ut, si prius patrem non attigisset, vel hoc eum conficeret. affe- 
rebat etiam litteras Roma ab amicis Herodis, quibus Archejaus et 
Philippus, Romae studiorum gratia degentes, accusabantur quasi patrem 
fraternarum caedium reum agerent ac.sibi ipsis timerent, eae litterae 
magnis largitionibus Antipatro constiterunt. Herodes vero ira occultata 
eum maturare iussit, et de matre eius quaedam conquestus, eum se 
arbitrum sumpturum dixit, ubi redisset. eas litteras in Cilicia accepit: 
sed Pherorae obitum 'l'arenti cognitum aegerrime tulit, non ex benevo- 
lentia, sed quod ille Herodem non ut receperat, ante suum obitum 
sustulisset. cum in portu Augusto, cui id nomen ἃ Caesare est indi- 
tum, appulisset, mala sua in conspectu habuit, nemine obviam eunte, 
nemine alloquente. venit autem Hierosolyma, Varo Syriae praetore in 
concilio assidente, quem Herodes arcessierat ut de rebus praesentibus 
cum eo consultaret, regiam ingreditur purpuratus adhuc: a ianitoribus 
admittitur, amicis eius exclusis. et quo redactus esset cogitans tur- 
batur, praesertim cum a patre, ^&d quem salutandum accedebat, repel- 
leretur et fratricide atque insidiator vocaretur, quarum rerum audi- 


7 


ANNALIUM V 2&.—— 459 


τὴν αὔριον τὸν Οὔαρον ἔλεγε. καὶ ὃ μὲν ἐπὶ τοιούτοις κακοῖς 
ᾧχετο; ὑπαντῶσι δ᾽ αὐτῷ ἥτε μήτηρ καὶ 7 γυνή (αὕτη δὲ ἣν 
παῖς ᾿ΑἸντιγόνου τοῦ πρὸ ᾿Ηρώδου βασιλεύσαντος)" παρ᾽ ὧν 
ἅπαντα ἐκμαϑὼν πρὸς τὸν ἀγῶνα παρεσκευάζετο. τῇ δ᾽ ἑξῆς 
δ συνήδρευον “Ηρώδης καὶ Οὔαρος, συνῆλθον δὲ καὶ οἱ ἀμφοῖν 
φίλοι καὶ oi συγγενεῖς * Houdov καὶ οἱ μηνυταὶ τῶν "᾿ΑἸντιπάτρῳ 
μελετωμένων καὶ δοῦλοι μητρῷοι τοῦ «Ἀντιπάτρου, ἐπιστολὴν P I 257 
φέροντες αὐτῆς, μὴ ἐπανήκειν, ὡς πάντων τῷ πατρὶ πιστῶν 
ἡγουμένων, μόνην τε ἂν καταφυγὴν αὐτῷ λείπεσϑαι Καίσαρα 
10xal τὸ μὴ γενέσϑαι τῷ πατρὶ ὑποχείριον. "ΑἈντιπάτρου δὲ προσ- 
πεσόντος τῷ πατρὶ καὶ δεομένου ἀκροάσασϑαι αὐτοῦ καὶ οὕτω 
ψηφίσασθαι, τοῦτον μὲν εἷς μέσον ἀπάγειν ἐκέλευεν, αὐτὸς δὲ 
ὠλοφύρατο τὴν τῶν παίδων διάϑεσιν καὶ ὅτε τὸ γῆρας αὐτοῦ 
περιέστηκεν εἷς ᾿ΑἸντίπατρον, τεϑηπέναι τε ἔλεγεν ὅπως ᾿«Αντί- 
1όπατρος ἐπὶ τοιαῦτα χωρήσειε, διάδοχος μὲν τῆς ἀρχῆς γεγραρ- 
ο΄ μένος, ζῶντος δ᾽ αὐτοῦ τὰ πάντα δυνάμενος, καὶ ἀντὶ τούτων Β 
πρὸς τὸν αὐτοῦ φόνον ἐρεϑίζων τοὺς συγγενεῖς. ταῦϑ᾽ ἅμα 
λέγων εἰς δάκρυα τρέπεται. καὶ Νικόλαος ὃ Ζαμασκηνὸς τοῦ 
βασιλέως ἐπιτρέψαντος κατηγόρει τοῦ "ΑἈντιπάτρου, πάντα ἑξῆς 
80 διηγούμενος. πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι κατ᾽ "᾿«Ἀντιπάτρου αὐτεπάγ- 
γέλτοε ἔλεγον. Οὔαρος δὲ Νικολάου παυσαμένου τῶν λόγων 
ἐχέλευε τὸν ᾿«Ἀντίπατρον ἀπολογεῖσϑαι. ὃ δ᾽ ἐπὶ στόμα ἔκειτο 


8 ἡκόντων εἰς πύστιν Tosephus. ndum ἐχπύστων γενομένων 
Wourius. 9 αὐτῷ om ^. ta ἐκέλευσεν Α. 7 18 τρέ- 
vera, εἰς ϑάκρυα Δ. ) 


torem et iudicem postridie Varum fore. cum in tantis mwmlis abiret, 
occurrunt ei mater et uxor, filia Antigoni eius qui ante Herodem 
regnavit: e quibus toto negotio cognito 86. ad iudicium parabat. 
postridie Herodes et Varus consederunt, convenerunt utriusque amici 
et cognati Herodis et consiliorum Antipatri indices et materni ser 

Antipatri, epistolam mulieris ferentes, qua filium monebat ne rediret: 
patrem enim rescisse omnia, et unum ei confugium superesse Caesarem: 
caveret ne in patris manus incideret. cum autem Antipater supplex 
ante patrem procubuisset, obtestans ut se audito demum sententiam 
ferret, Herodes eum in medium produci iubet, ipse filiorum in se scelus 
et senectutem suam deplorat quae in AÁntipatrum impegisset, ac se mi- 
rari dicit quo consilio talia facinora suscepisset Antipater, qui et suc- 
cessor in testamento scriptus esset et se vivente posset omnia, ac tanta 
beneficia sic remuneraretur ut cognatos ad caedem suam instigaret, 
haec dicenti Jacrimae eruperunt. Nicolaus vero Damascenus iussu regis 
Ántipatrum accusavit, cunctis ordine commemoratis: sed et alii multi 
uliro in illum orationes habuerunt. "Varus, postquam Nicolaus perora- 
verat, Antipatrum se defendere iussit: ille vero pronus humá iacens 


460 IOANNIS ZONARAE 


ἀνατεεραμμένος, τὸν ϑεὸν ἐπικαλούμενος ἐπιμαρτυρῆσαι αὐτῷ 
μηδὲν ἀδικεῖν. ὡς δ᾽ οὐδὲν παρ᾽ ᾿«ΑἈντιπάτρου ἐλέγετο πλὴν τῆς 

C ἀνακλήσεως τοῦ ϑεοῦ, τὸ φάρμακον εἷς τὸ μέσον ἐνεχϑῆναι ἐχέ- 
λευσε. καὶ κομισϑέντος, τῶν ἐπὶ ϑανάτῳ τις ἑαλωκότων πίνειν 
κεχέλευστο, καὶ πιὼν εὐθὺς ἔϑανε. καὶ Οὔαρος ἐξαναστὰς ἀπήει δ 
τοῦ συνεδρίου, “Ηρώδης δὲ αὐτίκα ἔδησε τὸν "Αἀντίπατρον" xol — 
elc Ρώμην ὡς Καίσαρα γράμματα πέμπει περὶ αὐτοῦ. 

25. ᾿“Βάλω δὲ τότε καὶ ἐπιστόλιον ὑπ᾽ ᾿Αντιφίλου σταλὲν 
πρὸς ᾿Αντίπατρον, φράζον “ἔπεμψά σοι τὴν παρὰ "ἀκμῆς ἐπι- 
στολήν, μὴ φεισάμενος τῆς ἐμῆς ψυχῆς. οἶσϑα γὰρ ὅτι αὖϑις 10 
κινδυνεύω ὑπὸ δύο οἰκιῶν, εἰ γνωσθείην. 0) δ᾽ εὐτυχοίης περὶ 

W 118£ τὸ πρᾶγμα." ὃ δὲ βασιλεὺς καὶ τὴν ἑτέραν ἐζήτει ἐπιστολήν. 
D xal ὃ τοῦ ᾿ΑἈντιφίλου δοῦλος μὴ λαβεῖν ἑτέραν ἀπισχυρίζετο. 
ἰδὼν δέ τις τὸν ἐντὸς τοῦ δόύλου χιτῶνα ὑπερραμμένον, εἴκασεν 

ἐχεῖ κεχκρύφϑαι τὸ γραμμάτιον" καὶ εἶχεν οὕτως. λαμβάνουσιν 15 
οὖν τὴν ἐπιστολὴν δηλοῦσαν ὡς "Lx? ᾿βντιπάτρῳ. ἔγραψα 
τῷ πατρί σου οἵαν ἤϑελες ἐπιστολήν, καὶ ἀντίγραφον ποιήσασα 
τῆς πρὸς τὴν ἐμὴν χυρίαν ὡς παρὰ Σαλώμης ἐσταλμένης, 
ἔπεμψα, ὃ ἐπελϑὼν οἶδα ὡς τιμωρήσεται Σαλώμην." ἢ δὲ 

πρὸς Ηρώδην ἐπιστολὴ τοιάδε ἣν “ἔργον ἐγὼ ποιουμένη μηδέν oc20 
λανϑάνειν τῶν κατὰ σοῦ γινομένων, εὑροῦσα ἐπιστολὴν Σαλώμης 


5 ἀπέθανε Α. 10 οἶσϑα — γνωσθείην om Α et codex Col- 
bertens. 16 “ἀκμὴ ᾿ἀντιπάτρῳ om À et codex Colberteus. 
21 τῶν κατὰ σοῦ γινομένων Α losephus, κατὰ τῶν τοῦ γενομέ- 
vor» P, τῶν κατὰ τοῦ γενομένων W. 


FowrES Cap. 35. losephi dnt. 11 5 ς 7---6 $4. 


deum invoeabat ut suam innocentiam testaretur. cum autem nihil prae- 
ter dei obtestationem afferret, venenum in medium afferri et cnidam 
capitis condemnato dari iussit: qui eo epoto statim exanimis concidit. 
quo facto Varus surrexit et e concilio abiit, Herodes vero statim vin- 
xit Antipatrum: et Romam ad Caesarem de eo scripsit. 

25. Interceptum est eodem tempore epistolium ab Antiphilo ad 
Antipatrum missum in hanc sententiam "mis; tibi Acmes epistolam , nulla 
vitae meae ratione habita. nosti enim mihi, si deprehensus fuero, a 
duabus familiis imminere periculum. tibi, quod agis, velim bene vertat." 
rege alteram Antüphili epistolam requirente, servus illius negabat se 
alteram accepisse, sed quidam conspicatus servi tunicam subsutam, 
illic latere epistolium recte coniectavit. quod ita habebat "Acme Anti- 
patro, scripsi ps tuo litteras quales voluisti, et exemplum litterarum 
quas Salome ad dominam meam scripserit misi: qua lecta scio ei Salo- 
men poenas daturam." epistola vero ad Herodem huiusmodi fuit "cum 
in eo elaborem ne quid earum rerum quae contra te parantur ignores, 


A. 


ANNALIUM V 25. 461 


πρὸς τὴν ἐμὴν χυρίαν κατὰ σοῦ, τὸ ἀντίγραφόν aot αὑτῆς ἔστειλα, P I 258 
ἐπικινδύνως ἐμοί, ὠφελίμως δὲ σοί. ἦν δὲ ἡ ἀκμὴ Ἰουδαία τὸ 
γένος, ἐδούλευε δὲ Ἰουλίᾳ τῇ Καίσαρος γυναικί, καὶ ἔπρασσε 
ταῦτα χρήμασι πολλοῖς ὠνηϑεῖσα ὑπ᾽ ᾿Αντιπάτρον. Ἡρώδης δὲ 
5 ὥρμησε μὲν εὐθὺς ἀνελεῖν τὸν “Ἀντίπατρον ὡς κύχηϑρον μεγάλων 
πραγμάτων (ἐξώτρυνε δὲ αὐτὸν ἢ Σαλώμη στερνοτυπουμένη καὶ 
κτείνειν αὐτὴν ἀξιοῦσα εἶ εὕροι, πίστιν τινὰ ἐπὶ τοῖς κατ᾽ αὐτῆς 
ἀξιόχρεων), κατασχὼν δ᾽ ἑαυτὸν μετεπέμψατο τὸν. υἱόν, κελεύων 
ἀντειπεῖν μηδὲν ὑπειδόμενον. ὃ δὲ ᾿Αντιφίλῳ τὴν πάντων αἰτίαν 
10 ἀνετίϑει. Ἡρώδης δ᾽ αὖϑις γράμματα πρὸς Καίσαρα ἔστειλεν 
ἐπὶ κατηγορίᾳ τοῦ "Ἀντιπάτρου, δηλοῦντα καὶ ὅσα 7) ᾿ἀχμὴ συγ- B 
κακουργήσασα εὕρητο" ἔστειλε δὲ καὶ τῶν ἐχείνης ἐπιστολῶν τὰ 
ἀντίγραφα. ᾿ ᾿ | oí | 
Εἰς νόσον δὲ μεταξὺ ὃ βασιλεὺς ἐμπεσὼν. διαϑήκας γράφει, 
Ἰδτῷ νεωτάτῳ τῷν υἱῶν τὴν βασιλείαν διδούς, μίσεε τῷ πρὸς 
᾿Αρχέλαον καὶ Φίλιππον ἐκ τῶν “Αντιπάτρου διαβολῶν. ἀπεγνω- 
κὼς δὲ βιῶναι Fre περὶ ἔτος ὧν ἑβδομηχοστὸν ἐξηγρίωτο" αἴτιον 
δ᾽ f» ὅτι καταφρονεῖσθαι ἐδόκει καὶ ἥδεσθαι πάντας ἐπὶ τοῖς 
αὐτοῦ δυστυχήμασιν. εἷς τοῦτο δ᾽ ἐκ τοιοῦδε παρώρμητο. 
Ἕοπολλὰ παρὰ τὸν νόμον Ηρώδῃ πεποίηντο, ὧν ἕν ἦν καὶ ὃ παρὰ 
τὸν μέγαν τοῦ ναοῦ πυλῶνα ἀνᾳτεϑεὶς χρυσοῦς ἄετός. κωλύει 
δὲ ὃ νόμος εἰκόνων ἀναϑέσεις ἢ ζώων ἐπιτηδεύεσϑαι. τοῦτον C 


3 ἰουλίᾳ libri mss omnes cum Tosepho, Διβίᾳ PW ex coniectura 
Wolfii, ut p. 465 v. 2, 477 v. 8. 10 ὑπετέϑει A. 12 à 
om A. 14 διαϑήκην A. 20 πεποέητο Α. 


Salomes epistolas ad dominam meam contra te scriptae exemplum tibi 
misi cum periculo meo fructuque tuo." erat autem Acme Iudaea genere, 
Tuliae Caesaris uxoris serva; et illa agebat magna pecunia ab Antipatro 
conducta. Herodes etsi concitatus erat ad Ántipatrum statim tollendum 
ut magnarum rerum turbatorem, et a Salome irritabatur, quae pectus 
tunderet seque occidi iuberet si quod argumentum fide dignum contra se 
deprehenderetur, tamen se repressit, et filium arcessitum nihil metuen- 
tem respondere iussit. qui cum omnem culpam in Antiphilum conferret, 
ab Herode denuo per litteras apud Caesarem accusatur, etiam Ácmes 
fraudibus detectis, et exemplis litterarum illius adiectis. 

Interea rex morbo oppressus testamentum scribit, in quo filio 
natu minimo regnum reliquit, Archelao et Philippo ex Antipatri calumniis 
infensus. et longiore vita desperata, cum annum septuagesimum agere 
seque contemni ac sub» infortuniis laetari omnes putaret, efferatus es 
huiusmodi occasione. Herodes cum multa contra legem fecisset, inter 
alia in magno templi vestibulo auream aquilam dedicarat, lege imagines 
hominum aut animantium dedicari vetante. eam aquilam ludas et Mat- 


462 IOANNIS ZONARAE 


τὸν ἀετὸν Ἰούδας καὶ MuoxOlac Ἰουδαίων λογιώτατοι xal δήμῳ 
προσφιλεῖς διὰ παιδείαν τῶν νεωτέρων ἔχέλευον κατασπᾶν. κχἂν 
γάρ τινι κίνδυνος διὰ τοῦτο γένηται, ἔλεγον, μακάριός ἔστιν ἐχεῖ- 
γος ὑπὲρ τῶν νόμων ϑανούμενος. τοιούτοις οὖν λόγοις ἐπαλεει- 
φόντων τὴν νεότητα, γίνεται λόγος τεϑνάναι τὸν βασιλέα. καὶ δ 
αὐτίκα μεσούσης ἡμέρας κατέσπων τὸν ἀετὸν καὶ συνέχοπτον τοῖς 
πελέκεσι. συλλαμβάνονται τοίνυν xal τῶν νέων πολλοὶ καὶ Τού- 
δας καὶ Mar9 oc οἱ τοῦ τολμήματος εἰσηγηταὶ καὶ ἀλεΐπται τῶν 
D τοῦτο ἐργασαμένων, καὶ ἀνήχϑησαν πρὸς Ηρώδην. ὃ δὲ ἤρετο 
εἰ ἐτόλμησαν καϑελεῖν αὐτοῦ τὸ ἀνάϑημα. καὶ oi ἄνδρες 10 
“ πέπρακται" εἶπον, “καὶ ϑαυμάζειν o0 χρὴ εἰ τῶν σῶν δογμά-- 
vov τοὺς νόμους οὃς Ἰωυσῆς ἡμῖν καταλέλοιπεν ἐκ ϑεοῦ διδα-- 
χϑεὶς προτιμώμεϑα." τοὺς μὲν οὖν δεδεμένους ἔπεμψεν εἰς 
Ἱεριχώ, καλέσας δὲ τοὺς ἐν τέλει τῶν Ἰουδαίων, καταχεχλιμένος 
ἐν κχλινιδίῳ τῶν εἰς αὐτοὺς εὐποιιῶν ἀνεμίμνησκε καὶ τῆς δομή- 15 
σεως τοῦ ναοῦ, καὶ xartfóa ὅτι καὶ ἔτι ζῶντα ἐξυβρίζοιεν καϑαι- 
ροῦντες τὰ αὐτοῦ ἀναθήματα, ὡς δοκεῖν μὲν αὐτὸν ὑβρίζειν, 
P 1259 κατὰ δέ γε τὸ ἀληϑὲς ἱεροσυλεῖν. οἱ δὲ δεδιότες τὴν ἐχείνου 
ὠμότητα, τοὺς τοῦτο τολμήσαντας ἀξίους εἶναι κολάσεως ἔφα- 
σκον. καὶ ὃ βασιλεὺς τοῖς μὲν ἄλλοις πραότερον προσεφέρετο, 30 
W 1185 Μωατϑίαν δὲ τὸν ἀρχιερέα τὴν τιμὴν ἀφελόμενος, ἕτερον εἷς τὸ 
ἱερᾶσθαι κατέστησεν, Ἰώζαρον ἀδελφὸν τῆς αὐτοῦ γυναιχός " 
ἘΝ, μι 
. (edge Α, [deg alter codex Wolfii, Ιωὰς vel ἑώαρ codices Ducangii, 
ώξαρον losephus: cf. p. 472 v. 11, 474 v. 7, 476 v. 19. 


τῆς αὐτοῦ γυναικός] γυναικὸς ἰδίας À, γυναικὸς ἴδιον codex Da- 
cangi. Mariamne Herodis uxor, Simonis Boethi filia, Iozari soror. 


thias Iudaeorum doctissimi et plebi ob adolescentum institutionem caris- 
simi revelli iusserunt. nam etsi periculum ex eo alicui crearetur, tamen 
beatum eese qui pro defensione legum interiret. cum hulusmodi sermo- 
nes adolescentum auribus insusurrarent, rumor oritur de regis obitu: 
aquila sub meridiem revellitur, securibus conciditur. comprehenduntur 
multi adolescentes, et Iudas ac Matthias facinoris auctores et quasi 
Janistae, et ad Herodem perducti rogantur an ausi fuerint suum dona- 
rium revellere. illi respondent faetum esse: neque vero mirandum si 
Mosis leges divinitus edocti ipsius decretis anteferrent. eos igitur vin- 
ctos Hierichuntem misit: et primoribus Iudaeorum arcessitis, in lectulo 
recubans suorum beneficiorum et templi aedificati memoriam refricuit, 
exclamans sibi adhuc viventi contumeliam fieri detractis suis donariis, 
ac populum, dum sibi insultare studeat, sacrilegio se obstringere. illi 
crudelitatem eius veriti, eos qui id ausi essent supplicium esse meritos 
dixerunt. rex caeteris clementius tractatis pontificatum Matthiae adem- 


ANNALIUM V 20. 463 


ἸΜατϑίων. δὲ τὸν τὴν στάσιν ἐγείραντα xol τινας τῶν στασιαστῶν 


κατέχαυσε ζῶντας. | | 
26. Ἢ μέντοι νόσος ἐπὶ μᾶλλον ἐκείνῳ ἐνεπικραίνετο, 
δίχην ὧν παρηνόμησε τίνοντι. πῦρ γὰρ μαλϑακὸν τὰ ἐντὸς ἐκά- 
6xov αὐτοῦ, καὶ τῶν ἐντέρων ἦσαν ἑλχώσεις, καὶ μάλιστα τοῦ B 
κώλου ἀλγήματα, καὶ φλέγμα περὶ τοὺς πόδας ὕγρόκ τε καὶ 
διαυγές, τοῦ ἤτρου τε κάχωσις, καὶ τοῦ αἰδοίου σῆψις γεννῶσα 
σκώληκας, καὶ ἐπὶ τούτοις ὀρϑόπνοια τῇ τε ἀποφορᾷ ἀηδὴς καὶ 
τῷ τοῦ ἄσϑματος συνεχεῖ, καὶ σπασμοὶ περὶ πᾶν αὐτοῦ μέλος 
1Ἰ0ἐγίνοντο. ὃ δὲ καὶ οὕτω καχῶς διακείμενος ἐν ἐλπίδι ζωῆς ἦν; 
οὐδὲ ἀποτετραμμένοις κεχρῆσθαι ἀπαναινόμενοςς. περάσας δὲ 
καὶ τὸν Ἰορδάνην, τοῖς κατὰ Καλλιρρόην ἐχρῆτο ϑερμοῖς, & ov 
τῇ λοιπῇ ἀρετῇ τυγχάνεε καὶ πότιμα. ἔνϑα εἷς πύελον ἐλαίου 
πλέων παρὰ τῶν ἰατρῶν ἐμβληϑεὶς ἔδοξεν ἐχλιπεῖν. ἀνενεγχὼν 
15 δὲ εἰς Ἱεριχοῦντα κεκόμιστο, ἔνϑα μέλαινα αὐτὸν ἐπὶ πᾶσιν ἧρει 
χολή. | | 
Τελευτῶν δὲ ἀνοσίαν πρᾶξιν ἐπινοεῖ. προστάγματε yàg C 
αὐτοῦ ἐχ παντὸς τοῦ ἔϑνους τῶν ἐντιμοτέρων ἀφικομένων ἐκεῖ, 
συγκλείσας πάντας ἐν τῷ ἱπποδρόμῳ, τῇ ἀδελφῇ Σαλώμῃ καὶ τῷ 
. 90ávügl αὐτῆς Ad ἐνετέλλετο, ἐπὰν αὐτὸς ἀφῇ τὴν ψυχήν, 


1 στασιαστῶν À, στασιαζόντων PW. 9 μέλος αὐτοῦ Α. 
11 οὐδὲ — ἀπαναινόμενος] sic libri mss omnes ("etiam tres Regii 
et Colberteus" Ducaxeius). losephus ἑατρούρ τε μεταπέμπων xal 
ὁπόσα ἀρωγὰ ὑπαγορεύσειαν χρῇῆσϑαι μὴ ἀποτετραμμένος. sed ex 
Iosephi exemplo Busbequiano annotatum καὶ ἄποτεερ, μὴ ἀναινό- 
μενος... 1$ πλέον Α et Iosephus vulgo. 


FowTEs. Cap. 26. losephi 4nt. 11 6 $8 5—8 $3. 


ptum lozaro suae coniugis fratri dedit, Matthiam seditionis auctorem 
et quosdam ex seditiosis viventes cremavit. 

26. Enimvero morbus exasperabatur, ut poenas scelerum daret. 
ignis enim lentus eius viscera torrebat, intestina exulcerata erant, in 
primis coli doloribus cruciabatur, et pituita mollis ac pellucida pedes 
vexabat: accedebat imi ventris dolor et pudendorum putredo vermibus 
scatens nec non orthopnoea et foetor teter, et crebrum anhelitum con- 
vulsiones omnium membrorum comitabantur. etsi autem in tantis malis 
versabatur, tamen vitae spem alebat nec ab ullo medicamenti genere 
abhorrebat. itaque lordane traiecto calidis aquis Callirrhoes usus est, 
quae praeter caeteras virtutes etiam potui sunt. ibi a medicis in al- 
veum oleo plenum iniectus animam agere visus est. sed recepto spiritu 
Hierichuntem perlatum ad caetera mala atra bilis accesait. 

Moriturus nefarium consilium capit. nam cum totius gentis pri- 
mores edicto convocasset, omnes in hippodromo conclusit, et sorori 
Salomae eiusque marito Alexae mandavit, ubi animam exhalarit, ut eos 


464 IOANNIS ZONARAE 


τοὺς καϑειργμένους ἅπαντας ἀνελεῖν, “ἵνα μὴ ἐφήδοιστό pov? 
λέγων “οἵ δῆμοι τῇ τελευτῇ, μηδ᾽ ἐπικροτοῖεν, ἀλλ᾽ ἑκάστων 
ϑρηνούντων τοὺς ἑαυτῶν, ὀὕτως καὶ αὐτὸς δόξω ϑρηνεῖσϑαι, 
καὶ πολλοῖς 7 ἔξοδός μου τιμηϑείη τοῖς δάχρυσι." καὶ ὃ μὲν 
ἐπέσκηπτε ταῦτα δαχρύων καὶ ποτνιώμενος, oi δὲ μὴ παραβή- 5 
σεσϑαι τὴν ἐντολὴν ἐπηγγέλλοντο. 
Ἔν τούτοις γράμματα ὑπὸ τῶν ἐν “Ῥώμῃ ἀπεσταλμένα 
D κεχόμιστο, τήν τε " dx» ἀνῃρημένην δηλοῦντα καὶ τὰ περὶ 
τὸν ᾿«Αἀντίπατρον τῇ τοῦ πατρὸς γνώμῃ ἀνατιϑέμενα. τούτων 
ἀκούσας Ηρώδης ἤσϑη καὶ βραχύ τι ἀνήνεγκε. τῶν» δ᾽ ἀλγη-1ὸ 
δόνων εἷς μέγα ἡρμένων ἀπείχετο μὲν σιτίων, μῆλον δ᾽ αἰτήσας 
xài μάχαιραν, γνώμης 7» ἑαυτὸν ἀναιρήσων. καὶ πέπραχεν ἂν 
τὸ ἐνθύμημα, εἰ μή τις αὐτοῦ προγνοὺς κατέσχε τὴν δεξιάν. 
καὶ μέγα ἀνακραγόντος οἰμωγή τε ἦν καὶ ϑόρυβος μέγας ὡς olyo- 
μένου τοῦ βασιλέως. καὶ ὃ ᾿“Ἀντίπατρος ὡς ἤδη ϑανόντος ἀνε- 15 
ϑάρσησε, καὶ τῷ δεσμοφύλακι ἀφεῖναι αὐτὸν ἠξίου μεγάλα ὕπε- 
σχνούμενος. ὃ δὲ τῷ βασιλεῖ γνωρίζει τὴν ἐκείνου διάνοιαν. καὶ 
P I 260 ὃς ἀνεβόησέ τε καὶ πέμπει τινὰς τοὺς αὐτίχα κτενοῦντας αὐτόν. 
μεταποιεῖ δὲ αὖϑις τὰς διαϑήκας, "Αντίπᾳ μὲν τετραρχίαν διδοὺς 
Γαλιλαίαν τε καὶ Περαίαν, ᾿Αρχελάῳ δ᾽ ἀπονέμων τὴν βασιλείαν, 20 
τὴν δὲ Γαυλανῖτιν καὶ Τραχωνῖτιν καὶ Βαταναίαν καὶ Πανεάδα 
Φιλίππῳ παιδὶ μὲν αὐτοῦ ᾿“ρχελάου δὲ ἀδελφῷ γνησίῳ τετραρ-᾿ 
χίαν ἀποκληρῶν, Ἰάμνειαν δὲ xal ““ζωτον καὶ Φασαηλίδα Σα- 


3 δόξῃ codex Ducangii. — .11 μὲν, om A, 14 ἀνακραγότος A. 
22 γνησίῳ add A Iosephus. ^ en 


omnes tollerent, "ne" inquit "populi meam mortem sibi gratulentur neve 
applaudant, sed singulis suos deplorantibus ipse quoque deplorari vi- 
dear, et obitus meus multis lacrimis honoretur." quae cum flens et 
deum obtestans diceret, illi se mandatum non neglecturos pollicentur. 
Interea litterae Roma afferuntur quibus certior reddebatur Acmen 
esse interfectam, et negotium Antipatri patris arbitrio permitti. quibus 
Herodes laetatus est et nonnihil recreatus. sed doloribus in immensum 
auctis cibo abstinuit, ac malo et cultello petito, in animo habuit semet- 
ipsum occidere. ac fecisset, nisi quidam animadverso consilio dexteram 
elus inhibuisset, qui cum exclamasset, gemitus et tumultus magnus fuit 
quasi rege mortuo. eaque spe Antipater animis receptis ἃ carceris cu- 
stode magnis muneribus promissis petiit se dimitti quo indicato rex 
exclamavit: ac statim speculatores mittit qui illum interficerent. testa- 
mentum denuo mutavit, Antipae tetrarchia Galilaeae et Peraeae legata, 
Archelao regno assignato, Philippo filio Archelai fratri tetrarchia Gau- 
lanitidis, 'Trachonitidis, Batanaeae et Paneadis concessa: Iamniam vero, 


T5 


ANNALIUM VI 1. 485 


. λώμῃ τῇ ἀδελφῇ χαριζόμενος. ταῦτα πράξας, καὶ Καίσαρι καὶ 
τῇ ἐκείνου γαμετῇ ᾿ἸἸουλίᾳ δωρεὰς πολυταλάνηους καταλιπών, 
ἡμέρᾳ πέμπτῃ μεϑὺ ᾿“»τίπατρον κτείνειε τελευτᾷ , βασιλεύσας 
μεϑὸ μὲν ἀνεῖλεν "edyzlyoyoy. ἔτη τέσσαρα καὶ τριάκοντα » μεϑὸ 

50" ὑπὸ “Ῥωμαίων ἀποδέδεικτο βασιλεὺς ἑπτὰ καὶ τριάκοντα. Β 

Σαλώμη δὲ xol? dAsbüg, πρὶν ἔκπυστον γενέσϑαι τὸν αὖ- 
τοῦ ϑάνατον, τοὺς ἐν τῷ ἱπποδρόμῳ κατακεκλεισμένους ἐκπέμ- 
ποῦσι, λέγοντες τὸν βασιλέα κελεύειν ἀπιοῦσιν αὐτοῖς ἐπὶ τοὺς 
ἀγροὺς «νέμεσϑαι τὰ οἰκεῖα. καὶ μεγίστη αὕτη εὐεργεσία παρ᾽ 

10 αὐτῶν εἰς τὸ ἔϑνος ἐγένετο. εἶτα ὃ ϑάνατος τοῦ βασιλέως δεδη- 
μοσίευτο, xal αἷ διαϑῆκαι ἀνεγινώσκοντο, τὴν βασιλείαν ἀποκλη-- 
υοὔσαι τῷ υἱῷ "“ρχελάῳ. τολεμαῖος δὲ τὸν σημαντῆρα τοῦ 
βασιλέως πεπιστευμένος δακτύλιον οὐκ ἄλλως ἔλεγε κυροῦσϑαε 
τὰς διαϑήχας ἢ διὰ Καίσαρος. βοὴ δ᾽ εὐθὺς ἣν εὐφημούντων W I 186 

15 “ρχέλαον βασιλέα. καὶ ἐπὶ τούτοις ἥ τοῦ βασιλέως ἐκφορὰ C 
ἐτελεῖτο πολυτελῶς. 


-LIBER SEXTUS. 


1. Καὶ Ἡρώδης μὲν οὕτως ἀπέτισε τὸ χρεών, ᾿“«Ἀρχέλαος 
δὲ εἷς τὸ ἱερὸν ἀνελϑὼν καὶ εὐφημηϑεὶς ἐπὶ ϑρόνου τε καϑίσας 


9 ἰουλίᾳ libri mss omnes cum b osepho, Διβίᾳ PW ex coniectura 
Wolf. ut p. 461 v. ὃ, 477 3 κτείνει Iosephus, 


4 μεϑὸ δ᾽ — τριάκοντα om Α. 7 ἱπποδρομέῳ Α 12. ἄρχε- 
- λάου A. 14 δὴ ἦν εὐϑὺς A. 16 πολυτελῶς A, πολυ- 
τελής PW. 17 post Kc] PW add 0, om A Josephus. 


FoxrEs. Cop. 1. losephi Ant. 17 8 $4—10 $6. 


Azotum et Phasaelidem Salomae sorori donavit. his actis, ac Caesari et, 
uxori eius Iuliae muneribus multorum talentum relictis, quinto post occi- 
sum Antipatrum die obiit. regnavit post sublatam Antigonum annos 34, 
postquam a Romanis rex appellatus fuerat 37. 

Salome vero et Alexas, priusquam ejus mors vulgo innotesceret, 
eos qui in hippodromo conclusi erant emittunt, dicentes regem iubere 
ut in agros egressi rebus suis fruantur : idque summum eorum in gen- 
tem beneficium exstitit, deinde regis obitu publicato lectum est testa- 
mentum, quod Árchelao regnum assignabat. Ptolemaeus vero, cui sigil- 
lum regis erat creditum, negavit id nisi Caesaris auctoritate ratum fore. 
tum statim sublato clamore Archelaus rex est salutatus: post regi funus 
magnifice factum, 


l. Atque ita Herodes naturae debitum exsolvit, Archelaus vero 
cum laetis acclamationibus in templum adscendit et in silio aureo con- 


Zonarae: Annales, | 
— v . A 


e 2 


ἘΝ 


*. P 


466 IOANNIS ZONARAE 


χρυσοῦ ἐδεξιοῦτο τὸ πλῆϑος. τοῦ μέντοι στρατεύματος καὶ τὸ 

διάδημα περιτιϑέντος αὐτῷ, οὐκ ἐδέξατο εἰ μὴ πρότερον Καῖσαρ 

τὰς πατρικὰς διαϑήκας ἐπικυρώσειε" καὶ ϑύσας ἐπ᾿ εὐωχίαν 
Ὁ ἐτράπετο. 

Συνελθόντες οὖν τῶν Ἰουδαίων τινὲς Mor9Íay καὶ τοὺς ὁ 
σὺν αὐτῷ κολασϑέντας ὑπὸ "Houóov διὰ τὴν τοῦ χρυσοῦ ἀετοῦ 
κατάσπασιν ὠλοφύροντο, ἐπὶ μέγα τὴν οἰμωγὴν αἴροντες" συνό- 
δου vt αὐτοῖς γενομένης ἠξίουν τοὺς ὑφ᾽ “Ἡρώδου τιμωμένους 
κολάσαντα τὸν "“ρχέλαον ἐχδικῆσαι τοὺς τεϑνεῶτας, καὶ πρὸ 
τῶν ἄλλων τὸν ἀρχιερέα παῦσαι ἕτερόν τε χαταστήσασϑαι νομι- 10 
μώτερον. τούτοις "adoxéAaog καίπερ ἀχϑόμενος τὴν ὁρμὴν αὖ- 
τῶν ἐπέχων ἐπένευε" χαὶ τὸν στρατηγὸν τῷ πλήϑει διαλεξόμενον 

P I 261 ἔστειλεν, ὡς οὗ νῦν τούτων καιρός, ἀλλ᾽ ὅτε αὐτῷ ἡ ἀρχὴ βε- 
βαιωϑθϑῇ ἐπινεύσει τοῦ Καίσαρος. οἱ δὲ βοῶντες καὶ ϑορυβοῦντες 
οὐκ εἴων λέγειν τὸν στρατηγόν, οὐδέ του ἄλλου ἠνείχοντο ἐπὶ 1" 
σωφρονισμῷ καὶ ἀποτροπῇ τῶν στάσεων ὡρμημένον λέγειν αὐτοῖς. 
ἄρτι δὲ τῆς τῶν ἀζύμων ἑορτῆς ἐνεστηκυίας, καὶ πλήϑους πάν- 
τοϑὲν συρρεύσαντος εἷς τὸ ἱερόν, ἐπὶ μέγα τὴν στάσιν ἐξᾶραε 
προεϑυμοῦντο. ὃ δείσας ᾿“ρχέλαος χιλίαρχον μετὰ σπείρας ἐξέ- 
πεμψε τὴν δρμὴν καταστελοῦντα τοῦ δήμου τοῦ στασιάζοντος. 30 
καὶ οἱ στασιασταὶ παραχρῆμα ἐπὶ τοὺς στρατιώτας ὡρμήκασι καὶ 


9 παρατιϑέντος À. 10 ἕτερον δὲ A. 11 τούτοις Α Iose- 
phus, Τοιούτοις PW. , 12 ἐπένευσο À: losephus ἐπένενε. 

ιαλεξόμενος À. 13 ὅταν A. 18 τὸ ἱερὸν} τὴν τῶν 
ἐἀξύμων δορτὴν A. 


sidens populum humaniter est allocutus. sed coronam regiam a militibus 
accipere recusavit, ni Caesar prius testamentum patris confirmasset; 
factaque re divina convivium celebravit. 

Caeterum ludaei quidam congressi Matthiam et caeteros ob re- 
vulsam auream aquilam ab Herode suppliciis affectos lamentati sunt cum 
magno eiulatu; et conciliabulo indicto, ab Archelao postularunt ut pu- 
nitis iis qui apud Herodem auctoritate valuissent, necem illorum ulci- 
sceretur, et in primis pontifici sacerdotium abrogaret et alium secundum 
leges crearet eo honore digniorem. his Archelaus, quamvis impetum 
eorum moleste ferret, tamen tempori inserviens annuebat; ac per prae- 
fectum militum populo dici iussit, ea nunc intempestiva esse, ac tum 
rectius actum iri cum sibi regnum Caesaris auctoritate confirmatum 
esset. sed illi vociferantes et tumultuantes neque ducem neque alium 

uemquam dicere quidquam passi sunt quod ad castigationem et sedi- 
tionis repressionem pertineret. festo autem azymorum instante cum 
magna multitudo in templum confluxisset, seditionem amplificare stude- 
bant. quare territus Archelaus tribunum cum cohorte misit ad populi 
motun sedandum. verum seditiosi impetu in milites facto plerosque 


, 


ANNALIUM VI 1. 467 


κατέλευσαν τοὺς πλείστους αὐτῶν, ὀλίγοι δέ τινες καὶ ὃ χιλίαρχος 
τραυματίαι διέφυγον. "«Αρχέλαος δὲ συνιδὼν ὡς εἰ μὴ τὸ τῆς B 
πληϑύος ὅρμημα κωλυϑῇ, εἷς μέγα κακὸν τὰ τῆς στάσεως ἀπο- 
βήσεται, ἐκπέμπει πᾶν τὸ στρατόπεδον" καὶ εἷς μὲν τρισχιλίους 

ὃ ἀνῃρέϑησαν, οἷ δέ γε λοιποὶ ἐπὶ τὰ ὄρη διεσχεδάσϑησαν. καὶ 
κήρυγμα γέγονε πάντας ἀναχωρεῖν ἐπὶ τὰ οἰχεῖα" οἱ δὲ τὴν ἕορ- 
τὴν λιπόντες ἀπἥεσαν. 

᾿Αρχέλαος δὲ ἐπὶ Ῥώμην ἐξέπλει σὺν τῇ μητρί, Φιλίππῳ 
τῷ ἀδελφῷ πιστεύσας τὰ πράγματα" συνεξήει δὲ αὐτῷ καὶ Σα- 

1Ι0λώμη ἡ ἀδελφὴ Ηρώδου. καὶ "Ἀντίπας δὲ ὃ “Ἡρώδου υἱὸς ἑτέ- 
ρωϑὲεν ἐπὶ Ῥώμην ὥρμητο, καὶ αὐτὸς τῆς βασιλείας ἀντιληψό- 
μενος, ὡς ἐν προτέραις διαϑήκαις καταγεγραμμένης αὐτῷ" ἐπτέ- C 
ρου δὲ τοῦτον πρὸς τὰς ἐλπίδας Σαλώμη. ἐπεὶ δὲ εἷς Ρώμην 
ἀφίκοντο καὶ παρέστησαν Καίσαρι, οἱ μὲν ὑπὲρ ᾿«ἀρχελάου τοὺς 

15 λόγους πεποίηντο, oi δὲ ὑπὲρ "ΑἈντίπα, τοῦ ᾿«ρχελάου κατηγο- 
ροῦντες. Καῖσαρ δὲ μᾶλλον ὑπὲρ ᾿Αρχελάου ῥοπὴν ἐδείκνυ. 

Ἔν τούτοις δὲ ἀγγέλλεται Καίσαρι τὸ τῶν Ἰουδαίων ἔθνος 
στασιάσαν καὶ τοὺς ἐκεῖ Ρωμαίους πολιορκοῦν. κατὰ γὰρ τὴν 
τῆς πεντηκοστῆς ἑορτὴν μυριάδων πολλῶν συναϑροισϑεισῶν παν- 

δοταχόϑεν, ὑπ᾽ αὐτῶν oi “Ῥωμαῖοι συγκατεκλείσϑησαν καὶ αὐτὸς 
Σαβῖνος" στρατηγὸς δὲ ἦν οὗτος Ῥωμαίων. καὶ μάχη ἦν καρ- 
τερά, καὶ οἵ Ῥωμαῖοι ἐκράτουν. περιοδεύσαντες οὖν οἱ Ἰουδαῖοι 
ἐπὶ τὰς στοὰς ἀνῆλϑον τὰς ἔξω τοῦ ἱεροῦ, κἀντεῦϑεν ἐξ ὕπερ-- D 


« 3 , 


16 δοπὴν] losephus τροπὴν γνώμης τῆς αὐτοῦ οὐκ ἄλλα πράξειν 
ἀλλ᾽ ὁπόσα — ᾿Δρχελάφ συνέφερεν. 17 τῶν om A. 


lapidibus obruerunt: pauci admodum et tribunus vulnerati effugerunt, 
cuim igitur perspiceret, nisi populus concitatus reprimeretur, magnum e 
seditione malum oriturum, misit omnem exercitum: ἃ quo tribus circiter 
milibus caesis, caeteri dissipati in montes confugerunt. et ex regis 
edicto festivitate omissa ad sua quique redierunt. 

Archelaus vero cum matre et Herodis sorore Salome Romam 
abiit, summa rerum interea Philippi fratris fidei commissa. alia ex 
parte Ántipas Herodis filius eodem contendebat, regnum et ipse vindi- 
caturus, ut quod sibi ex priore testamento deberetur, eam spem eius 
Salome incitante, cum in urbem venissent, aliis Árchelao aliis Ántipae 
patrocinantibus, Caesar propensiorem se Archelao praebebat. 

Dum haec geruntur, ludaeorum seditio nuntiatur. nam in festo 
pentecostes multis milibus undique congregatis Romani cum praetore 
Sabino sunt obsessi: et acri pugna commissa vicerunt. ludaei vero 
porticibus, quae extra templum sunt, per circuitum conscensis, et inde 
telis ex superiore loco coniectis, multum Romanis nocuerunt. at illi 
ignem porticibus iniecerunt, eumque materia aluerunt quae flammam 


468 — IOANNIS ZONARAE 


δεξίων βάλλοντες μεγάλα ἔβλαπτον τοὺς Ῥωμαίους. οἱ δὲ πῦρ 
ταῖς στοαῖς ἐνιᾶσι καὶ τοῦτο ὑπέτρεφον ὕλαις ἐγείρειν φλόγα πε-- 
φυκυίαις" καὶ ταχὺ ἥπτετο τοῦ ὀρόφου, καὶ oi ἐπὶ τῶν στοῶν οἵ 
μὲν τῷ ὀρόφῳ καταρρηγνυμένῳ συγκατεφέροντο, τοὺς δὲ περι- 
^ ^ σταδὸν ἔβαλλον oí πολέμιοι, οἵ δὲ εἷς τὸ πῦρ ἐνίεσαν ἑαυτούς,5 " 
οἱ δὲ τοῖς ἑαυτῶν ἐκτείνοντο ξίφεσιν, ἐσώϑη τε τῶν ἐν ταῖς στοαῖς 
ἀνελϑόντων οὐδ᾽ ὑστισοῦν. καὶ οἱ Ρωμαῖοι ἐκράτουν τοῦ ἱεροῦ 
W 1187 ϑησαυροῦ, καὶ πολλὰ μὲν ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν διήρπαστο, Za- 
βῖνος δὲ slg τὸ φανερὸν τετρακόσια περιέσωσε τάλαντα. οἷ γε 
P I 962 μὴν περιλελειμμένοι τῶν μαχομένων τὸ βασίλειον περισχόντες πῦρ τὸ 
ἐμβαλεῖν αὐτῷ ἠπείλουν καὶ ἅπαντας κτεῖναι, εἰ δ᾽ ἀπίοιεν ἄδειαν 
τοῖς Ῥωμαίοις ἐπηγγέλλοντο καὶ Σαβίνῳ" καὶ πολλοὶ τῶν βασιλι- 
κῶν πρὸς αὐτοὺς ηὐτομόλησαν. “Ῥοῦφος δὲ καὶ Γράτος, τρισχι-- 
λίους τοῦ Ηρωώδου στρατεύματος ἔχοντες ἄνδρας ἐρρωμένους τοῖς 
σώμασι, Ῥωμαίοις προστίϑενται. Ἰουδαῖοι δὲ οὐ μεϑέεντο τῆς 15 
πολιορκίας, καὶ Σαβῖνος ἐκαρτέρει πολιορκούμενος. 
Ἐπὶ τούτοις καὶ ἕτεροι ϑόρυβοι τὴν Ἰουδαίαν χατέλαβον- 
Ἰούδας γὰρ Ἐζεκίου τοῦ ἀρχιλῃστοῦ υἱὸς τοῦ ὑφ᾽ “Ηρώδου μεγά-- 
λοις ληφϑέντος πόνοις, συστησάμενος πλῆϑος τῷ περὶ Σέπφωριν 
τῆς Γαλιλαίας ἐπέδραμε βασιλείῳ, καὶ τῶν ἐκεῖ κρατήσας ὅπλων 30 
Β ὥπλισε τοὺς περὶ αὐτόν, φοβερός τε ἅπασιν ἦν. ἀλλὰ καὶ Σίμων, 
δοῦλος μὲν “Ηρώδου τοῦ βασιλέως, ἀνὴρ δ᾽ εὐπρεπὴς καὶ μεγέϑεε 


9 τετρακόσια Α Tosephus, τριακόσια ΡΨ. 1] αὐτῷ ἐμβαλεῖν Α. 
13 in Γράτος, Πιλάτος et similibus libri sibi constant. 16 xal 
ὁ σαβῖνος A. 10 τῷ AW, τὸ P. 


excitare posset. ea celeriter in altum elata, alii una cum tectis cor- 
ruerunt, alios hostes circumfusi iaculis confecerunt, alii se in ignem 
coniecerunt, alii in suos enses incubuerunt: nemo denique ex iis qui in 
porticus conscenderant evasit. Romani autem sacro thesauro sunt potiti; 
et quanquam magna pecunia direpta a militibus, Sabinus tamen 400 ta- 
lenta conservata in apertum protulit. sed qui ex pugnantibus super- 
fuere, regiam circumdederunt, eam se crematuros esse minati atque 
omnes occisuros: sin abirent, impunitatem Romanis et Sabino pollice- 

. bantur. ac multi regii satellites ad illos defecerunt. Rufus autem et 
Gratus, qui tria milia ex Herodis exercitu virorum robustorum habe- 
bant, ad Romanos se contulere: nec tamen obsidionem Iudaei solverunt, 
quam Sabinus fortiter toleravit. 

Praeter haec alii quoque tumultus orti sunt. nam Iudas Ezechiae 
latronum ducis filius, quem Herodes aegre ceperat, collecta manu apud 
Sepphorim Galilaeae oppidàm regiam adortus, armis quae ibi erant snos 
instruxit, et omnibus fuit formidabilis. sed et Simon Herodis regis 


ANNALIUM VI 2. 469 


καὶ ῥώμῃ σώματος προὔχων, ἀρϑεὶς τῇ ταραχῇ τῶν πραγμάτων 
ἐτόλμησε περιϑέσϑαι διάδημα. xal πλήϑους συστάντος περὶ 
αὐτόν, βασιλεὺς καὶ αὐτὸς ἀναρρηϑεὶς τὸ ἐν Ἱεριχοῦντι βασᾶειον | 
πέμπρησι xol ἄλλους δὲ τῶν βασιλικῶν οἴκων, διαρπάσας τὰ ἐν 
ϑαύτοῖς. ἀλλὰ τούτῳ l'oárog μάχην συνάψας, τό τε πολὺ τοῦ 
μετ᾽ αὐτοῦ πλήϑους διέφϑειρε, καὶ αὐτοῦ τοῦ Σίμωνος τὴν χεφα- 
AZ» κρατήσας ἀπέτεμε. καὶ ἄλλοι δὲ στασιασταὶ κατὰ τὸν χκαι- 
ρὺν ἐκεῖνον ἐγένοντο, κακαῦντες καὶ “Ρωμαίους καὶ τοὺς βασι- 
λικούς. 

10 2, Οὔαρος δὲ ἐν Συρίᾳ μαϑὼν τὰ κατὰ τὸν Σαβῖνον, C 
ἠπείγετο τοῖς ἐν Ιουδαίᾳ πολιορκουμένοις ἀλέξασϑαι. ἀϑροι- 
σϑείσης δὲ ἐν Πτολεμαΐδι τῆς αὐτοῦ δυνάμεως πάσης, μέρος 14 
ταύτης τῷ υἱῷ παραδοὺς Γαλιλαίους ἐξέπεμψε πολεμεῖν" ὃς συμ-- 
βαλὼν ἐκείνοις ἐχράτησεν. Οὔαρος δὲ τῷ λοιπῷ τοῦ στρατεύ- 

Ἰόματος προσιὼν εἷς Ἱεροσόλυμα, εἰς δειλίαν τοὺς πολιορκοῦντας 
τῶν Ἰουδαίων ἐνέβαλε" καὶ λιπόντες τὴν πολιορκίαν ἡμίεργον 
ᾧχοντο. Οὐάρου δὲ τοῖς ᾿Ιεροσολυμίταις ἐγκαλοῦντος διὰ τὸν 
πόλεμον, ἐκεῖνοι τὴν τοῦ πλήϑους σύνοδον διὰ τὴν ἑορτὴν ἔλεγον 
γεγονέναι, τὸν δὲ πόλεμον παρὰ τῶν ἐπηλύδων. xal ὃ Οὔαρος 

Ὡ0πέμψας κατὰ τὴν χώραν ἐπεζήτει τοὺς αἰτίους τῆς στάσεως, καὶ D 
εὑρὼν ἐνίους ἐκόλασε" δισχίλιοι γὰρ ἐσταυρώϑησαν. καὶ ἕτεροι 
δὲ περὶ μυρίους Οὐάρῳ κατ᾽ αὐτῶν ὡρμηκότι παρέδωκαν éuv- 


1 καὶ δώμῃ σώματος A Iosephus, σώματος καὶ (og PW. 


4 


ἴ 18 γαλιλαίους À Iosephus, Γαλιλαίοις PW. 
FoxTEs. Cap. 2. losephi 4nt. 17 10 $9—13 $ 4. . 


servus, vir pulcher et magnitudine et robore corporis praecellens, rerum 
turbis impulsus diadema sumere audet, ac multitudinis concursu et ipse 
rex appellatus Hierichuntiam et alias multas domos regias incendit atque 
diripuit. verum Gratus praelio commisso plerosque cecidit, ipsiusque 
Simonis caput amputavit. atque alii quoque illo tempore seditionibus 
motis et regios et Romanos jnfestarunt. 
2. Varus autem cum in Syria audivisset quo loco res Sabini 
essent, opem obsessis in Tudaea ferre maturabat; et omnibus legionibus 
suis Ptolemaide coactis filium cum parte ad bellum Galilaeis inferendum 
ablegavit: quos ille adortus vicit. ipse cum reliquo exercitu Hieroso- 
lyma profectus Iudaeis terrorem incussit, ut omissa obsidione abirent. 
Hierosolymitani vero ἃ Varo ob bellum factum accusati responderunt, 
populi conventum ob festivitatem esse factum, bellum vero ab advenis 
esse excitatum, itaque Varus militibus in agros missis auctores sedi- 
tionis inquisivit; et nonnullis repertis ad duo milia in cruces egit. sed 
et ali circiter decies mile Varo contra eos ducenti se dediderunt. 


470 IOANNIS ZONARAE 


τούς" ὃ δὲ πρὸς Καίσαρα πέμπει τοὺς ἡγεμόνας αὐτῶν" Καῖσαρ 
δὲ μόνους ἐκόλασεν ὅσοι συγγενεῖς ὄντες Ηρώδον συνεστράτευον 
τοῖς στασιασταῖς. 

Εἰς δὲ Ῥώμην ἐξ Ἰουδαίας "igfofitig ἀφίκοντο, καὶ τοῦ 
Ἑαίσαρος συστησαμένου συνέδριον oi πρέσβεις συνισταμένους ὃ 
ἔχοντες τῶν ἐπὶ Ῥώμης Ἰουδαίων περὶ ὀκτακισχιλίους αὐτονομίαν 
ἤτουν. καὶ ἐπὶ κατηγορίαν τῶν ᾿Ηρώδου τρέπονται παρανομη- 

PI?963 μάτων" οὗ γὰρ βασιλέα, τύραννον δ᾽ ἐκεῖνον ἐκάλουν. πολλῶν 
γὰρ πολλάκις κακώσεων τῷ ἔϑνει ἔφησαν συμβεβηκυιῶν οὐδεμίαν 
ἐξισοῦσϑαι ταῖς αὐτῷ ἐπενηνεγμέναις παρ᾽ ἐκείνου κακχώσεσιν.10 
οἵόμενοι οὖν πάντα τῆς βασιλείας κρατήσοντα Ἡρώδου ἔσεσϑαι 
'μετριώτερον, ἀσμένως τὸν “Ἀρχέλαον προσειπεῖν βασιλέα. ὃ δὲ 
δείσας ὥσπερ μὴ οὐχ “Ηρώδου νομίζοιτο παῖς εἰ τοῖς Ἰουδαίοις 
ἠπιώτερος φαίνοιτο, τρισχιλίων ἀνδρῶν σφαγὴν κατὰ τὸ τέμενος 
ἐποιήσατο, καὶ ταῦτα μηδέπω σοῦ, Καῖσαρ, αὐτῷ τὴν ἀρχὴν 15 
βεβαιώσαντος. καὶ ταῦτα λέγοντες ἠξίουν βασιλείας καὶ τοιῶνδε 

B ἀρχῶν ἀπηλλάχϑαι, προσϑήκχην δὲ γεγονέναι Συρίας καὶ τοῖς ἐκεῖ 
στελλομένοις Ρωμαίων στρατηγοῖς ὑποκεῖσϑαι. | 

Οἱ μὲν οὖν ταῦτα ἠτοῦντο, oi δὲ περὶ τὸν “Ἀρχέλαον àno- 
λογούμενοι τούς τε βασιλεῖς, τὸν πατέρα λέγω καὶ τὸν υἱόν, τῶν Ὁ 
ἐγκλημάτων ἀπέλυον, καὶ Ἰουδαίοις ἐπενεκάλουν στάσεις καὶ νεω- 


4. συνεσερατεύοντο A. T ἡρώδου — παρανομημάτων À, 
Ἡρώδῃ — παρανομηθϑέντων PW, Ἡρώδου παρανομιῶν Iosephus. 
11 κραετήσοντα Α, κρατήσαντα PW: Iosephus τὸν ἐπὶ βασιλεέᾳ 
ἐσόμενον. 18 μὴ ὥσπερ A. 14 σφαγὴν post τόμενος A. 
16 τὴν ἀρχὴν αὐτῷ Α. . 


quorum princpibus Romam missis, Herodis duntaxat cognati qui cum 
seditiosis militarant a Caesare suppliciis affecti sunt. 

Post haec Iudaeorum legati Romam venerunt, et indicto a Cae- 
sare concilio, Iudaeorum circiter octo milibus qui Romae degebant 
suffragantibus, libertatem postularunt. ad iniquitatis Herodianae accu- 
sationem conversi eum non regem sed tyrannum vocabant. nam cum 
Judaica gens saepe graviter afflicta esset, nullas tamen aerumnas cum 
lis esse conferendas quas sub illo tolerassent, cum autem Archelaum, 
quem rerum potitum Herode moderatiorem fore putassent, cupide regem 
appellassent, eum veritum ne non germanus Herodis filius haberetur si 
mitiorem ludaeis se praeberet, trium milium virorum caedem in templo 
edidisse, idque regno ἃ Caesare nondum confirmato. his dictis petie- 
runt ut regno et id genus imperiis liberati, et Syriae attributi, Koma- 
norum praetoribus eo mitti solitis parere iuberentur, 

luae cum ludaei postularent, Archelai patroni defensione utrins- 
que np tam patris quam filii, suscepta, et obiectis criminibus refa- 
tatis, ludaeis seditiones novarumque rerum studium obiecerunt, 


ANNALIUM VI 2, 411 


τερισμούς. ὃ μέντοι Καῖσαρ βασιλέα μὲν οὐκ ἀποδείκνυσε τὸν 
“Ἀρχέλαον, τὸ δ᾽ ἥμισυ δίδωσι τῆς πατρικῆς ἀρχῆς, ἐπαγγελλό- W Y 188 
μενος ὀνομάσειν καὶ βασιλέα εἰ καλῶς ἄρχοι" ἦν δὲ ὃ τῆς αὐτῷ 
νεμηϑείσης χώρας ϑασμὸς ἐτήσιος ἑξακόσια τάλαντα. τὴν δ᾽ 

ὅ ἑτέραν ἡμίσειαν μοῖραν διχῆ διελὼν “Αντίπᾳ καὶ (Φιλίππῳ παισὶν 
ἑτέροις ᾿Ηρώδου διένειμε" καὶ τῷ μὲν ᾿Αντίπᾳ 7j νεμηϑεῖσα χώρα C 
εἰσφορὰν ἐποιεῖτο διαχόσια τάλαντα, (Φιλίππῳ δὲ 7j παραδοϑεῖσα 
μερὶς ἑχατὸν εἰσέφερε τάλαντα. τῇ δὲ Σαλώμῃ ἐφ᾽ οἷς ἃ Ηρώ- 
δης κατέλιπε καὶ τὸ ἐν ᾿Ασχκάλωνι βασίλειον δίδωσιν" ἐκ πάντων 

10 δ᾽ εἰσήγετο ταύτῃ δασμὸς ἑξήκοντα τάλαντα. 

Kol ταῦτα μὲν οὕτως διῴκητο" νεανίας δέ τις Ἰουδαῖος 
εἰσῴκισεν ἑαυτὸν εἷς τὴν ᾿Ηρώδου συγγένειαν, ἐπεὶ τὴν μορφὴν 
ὡμοίωτο ᾿“λεξάνδρῳ τῷ ἀνῃρημένῳ υἱῷ ᾿Ηρώδου. καί τινα 

. παραλαβὼν ὁμόφυλον ἄνδρα πονηρόν τε καὶ συγχέαι δυνάμενον 
16 πράγματα, ᾿Αλέξανδρον ὠνόμαζεν ἑαυτὸν τὸν ᾿Ηρώδου υἱόν, ὡς 
ὑπό τινων τῶν ἀνελεῖν ἄμφω τοὺς ἀδελφοὺς ἐσταλμένων ἄλλων D 
ἀνῃρημένων, αὐτῶν δὲ περισωϑέντων καὶ διακεκλεμμένων. καὶ 
λόγοις τοιούτοις ἠπάτα τοὺς ἐντυγχάνοντας, κἀντεῦϑεν πλεῖστα 
συναγαγὼν χρήματα εἷς Ῥώμην ἠπείγετο. Καῖσαρ δὲ ἠπίστει 

20 μὲν ῥᾳδίως ἀπατηϑῆναι “Ηρώδην, ἀγαγὼν δ᾽ εἰς ὄψιν αὐτῷ τὸν 
ψευδαλέξανδρον, οὐκ ἠπάτητο. τὸ μὲν γὰρ εἶδος εἶχεν ἐμφερὲς 
πρὸς τὸν ' Houov ᾿«“λέξανδρον, ὕπ᾽ αὐτουργίας δ᾽ ἐτετράχωτο, 


8 post βασιλέα A add αὐτὸν. |  δασμὸς ὃ ἕτήσιος A. 
11 διώκητο δέ τις ἑἰουδαῖος νεανίας Α. 13 ἡρώδου υἱῷ A. 
40 αὐτῷ} αὐτὸν A. 22 ἐτεερύχωτο A: idem Io. Cocceius 


ad Iosephum. 


autem Archelaum non declaravit regem; sed paterni principatus semisse 

concesso pollicitus est, si bene imperaret, se eum etiam regem appel- 

laturum esse. fuit autem proventus dicionis illi attributae 600 talentum. 

alterum semissem in duas partes divisum Antipae et Philippo, aliis He- 

rodis liberis, distribuit; unde hic 100, ille 200 talentum reditus perci- 
lebat. Salomae legata Herodis reliquit et Ascalonensem regiam attri- 
uit; ex quibus omnibus 60 talenta ad eam redibant. 

His ita ordinatis Iudaeus quidam adolescens, quia Alexandro 
Herodis interfecto filio facie similis erat, adscito quodam populari suo, 
viro improbo et turbulento, Alexandrum Herodis filium se professus est. 
nam cum quidam ad utrumque fratrem tollendum missi essent, alios esse 
interfectos, ipsos vero conservatos et clam subductos asserebat. qua 
oratione imponebat hominibus. et maxima pecunia sic coacta Romam 
properavit Caesar vero, qui non temere deceptum esse Herodem cre- 

eret, Alexandro ficticio in conspectum adducto nen deceptus est: nam 
facie quidem similis erat Herodis Alexandro, sed opere manuum factus 


ΡΤ 6 


412 e IOANNIS ZONARAR 


καὶ πρὸς τὸ σχληρότερον αὐτῷ ἐπεφύκει τὸ σῶμα, ἀλλ᾽ οὖχ ὡς 
τὸ ἐκείνου ὑπὸ τρυφῆς μεμαλάκιστος ἐξήταζεν οὖν ὃ Καῖσαρ 
περὶ ᾿“ριστοβούλου ποῖ ἂν εἴη" φαμένου δ᾽ ἐχείνου ἐν Κύπρῳ 
καταλελεῖφϑαι, ἵν᾽ εἴ τι περὶ ἐμὲ συμβαίη δεινόν, μὴ πάντη τὸ 
τῆς Μαριὰμ ἐπιλίπῃ γένος, κατὰ μόνας ὃ Καῖσαρ τὸν sytudaM- 5 
ξανδρον ἀπολαβών, τὸ ἀληϑὲς ἐρεῖν αὐτῷ προετρέπετο, ἐπὶ μισϑῷ 
τοῦ τυχεῖν σωτηρίας. ὃ δὲ ἐκφαίνει τῷ Καίσαρε τὸ σκαεώρημα. 
ὃ Καῖσαρ δὲ ἐρρωμένον αὐτὸν πρὸς αὐτουργίαν δρῶν, τοῖς ἐρέ- 
ταις συνέταξε" τὸν δ᾽ ἐπὶ τούτοις ἐκείνῳ συμπνέοντα ἔκτεινεν. 
᾿Αρχέλαος δὲ τὴν ἐϑναρχίαν παραλαβὼν ἀφαιρεῖται τὴν 10 
ἀρχιερωσύνην ἐξ ᾿Ιωαζάρονυ τοῦ Βοηϑοῦ, καὶ ἀντικαϑέστησιν 
Ἐλεάζαρ τὸν ἐκείνου ἀδελφόν. καὶ Γλαφύραν ἄγεται πρὸς γάμον 
τὴν ᾿“ρχελάου παῖδα, ᾿“λεξάνδρου δὲ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ γαμε- 
τήν, dg οὗ καὶ τέκνα ἦν αὐτῇ, ἀπειρημένου τῷ νόμῳ ἀδελφῶν 


B ἄγεσθαι γυναῖκας παῖδας ἐκ τῶν τεϑνεώτων ἐχούσας. καὶ τὸν 19, 


Ἐλεάζαρ δὲ μετὰ μιχρὸν ἐχβαλὼν Ἰησοῦν ἀντεισήγαγε τὸν παῖδα 
Σεέ. ἀνύων δ᾽ ἔτος ἐν τῇ ἀρχῇ δέτατον κατηγορήϑη παρὰ Καί- 
σαρι πρὸς τῶν ὑπηκόων ὡς ὠμῶς καὶ τὸ ὅλον τυραννιχῶς κεχρη- 
μένος τοῖς πράγμασιν. '6 τοίνυν Καῖσαρ μετακαλεῖται ταχέως 
αὐτόν, καὶ ἀκροασάμενος τῶν κατηγόρων κἀκείνου, ἐκείνου μὲν 30 
φυγαδείαν καταψηφίζεται, τὰ δὲ χρήματα ἀπηνέγκατο. 

Ὀνείρῳ δὲ τὸ μέλλον ἐδηλώϑη τῷ "adoysidq. ἐδόκει γὰρ 
ἀστάχυας δρᾶν δέκα ἀκμαίους καὶ πλήρεις σίτου βιβρωσκομέγους 


6 τἀληϑὲς Α. 9 ἐκεῖνον A, 11 ᾿ΙωαξάρουῚ]ὴ loag A. 
cf. p. 462 v. 22, 474 v. T, 416 v. 19. 15 παῖδας - ἐχούσας 
additamentum Zonarae. .17 Σεέ] ei W. ntrumque in losephi 
codicibus. 23 ἀστάχυας À Iosephus, στάχυας PW. 


asperior et corpore rigidiore, non, ut ille, delicato et molli. Caesare 
vero quaerente ubi Áristobulus esset, respondit in Cypro esse relictum, 
ut si quid sibi accidisset, Mariammae genus non penitus interiret. 
Caesar vero hominem seductum hortatus est ut veritatem sibi diceret, 
salute promissa, qui cum imposturam exposuisset, Caesar illum tole- 
rando labori aptum videns in remiges rettulit: eius vero socium occidit. 

Archelaus ethnarchia suscepta sacerdotium loazaro Boethi filio 
ereptum in fratrem eius Eleazarum transfert. Glaphyram matrimonio 
sibi iungit, Árchelai filiam, et Alexandri fratris, e quo liberos susce- 
perat, viduam. est autem lege interdictum ne mortuorum fratrum uro- 
res, e quibus illi susceperint liberos, fratribus nubant, Eleazaro quo- 
que paulo post eiecto Iesum Seis filium in eius locum substituit. decimo 
imperii anno accusatus est a subditis apud Caesarem quod crudelem ac 
plane tyrannum se praeberet; ab eoque celeriter arcessitus, causa dicta, 
opibus ademptis in exsilium missus est. 

Eum eventum Archelaus somnio ante cognoverat. visus enim sibi 
erat decem spicas robustas et frumento plenas videro, quae a bobus 


 ANNALHUM VI 2. - 478 


ὑπὸ βοῶν. ἄλλοι μὲν οὖν ἄλλως ξξηγοῦντο τὸν ὄνειρον, Σίμων 
δὲ τὸ γένος Ἐσσαῖος μεταβολὴν πραγμάτων ἔλεγε φέρειν ᾽“Ζίρχε- C 
λάῳ τὴν ὄψιν, ov μέντοι ἐπ᾿ ἀγαϑῷ. τοὺς μὲν γὰρ βόας κακο-- 
παϑείας σύμβολον εἶναι, ζῶα ἐπ᾽ ἔργοις ταλαιπωρούμενα xal 
6 δηλωτικὰ πραγμάτων μεταβολῆς ὅτε δι᾽ αὐτῶν ἀρουμένη 9 γῆ 
οὐκ ἐᾶται μένειν ἀκίνητος, τοὺς δὲ δέκα στάχυας σημαίνειν ἐτῶν 
ἀριϑμόν" περιόδῳ γὰρ ἐνιαυτοῦ πληροῦσϑαι τούτους καὶ ἀπαρ- 
τίζεσϑαι ϑέρος, καὶ τὸν τῆς ἡγεμονίας χρόνον ἐξήκειν τῷ "“4ρ- 
χελάῳ. | 
10 Καὶ τῇ γυναικὶ δὲ τοῦ ᾿“ρχελάου Γλαφύρᾳ ὄνειρος τεϑέα-- 
ται ἕτερος. αὕτη γάρ, ὡς ἱστόρηται, ᾿““λεξάνδρῳ πρότερον 
συνῴκει ᾿Αρχελάου δμαίμονι" ἀναιρεθέντος δ᾽ ἐχείνου ᾿Ιόβᾳ τῷ W I 189 
“«Τιβύων γεγάμητο βασιλεῖ" κἀκείνου δὲ τὴν ζωὴν μεταλλάξαντος D 
— λδρχελάῳ γίνεται τὴν συνοικοῦσαν αὐτῷ ἸΠαριὰμ ἀποπεμψαμένῳ, 
16 καὶ ταῦτα παῖδας ἐξ ᾿“λεξάνδρου ἔχουσα. ἐδόκει γοῦν ἡ γυνὴ 
τὸν ᾿“λέξανδρον αὐτῇ ἐπιστάντα μέμφεσϑαί τε αὐτῇ καὶ λέγειν 
“Γλαφύρω, ἀληϑεύειν ἄρα τὸν λόγον ἀπέδειξας ὃς ἀπίστους εἶναι 
τοῖς ἀνδράσι τὰς γυναῖχας φησί, παρϑένος γάρ μοε συνοική- 
σασα, καὶ παῖδας γεννήσασα ἐξ ἐμοῦ, λήϑῃ τῶν ἐμῶν ἐρώτων 
40 δευτέροις γάμοις συνωμίλησας" καὶ οὐδ᾽ οὕτως σοι κόρος τῆς 
εἷς ἡμᾶς ἐγένετο ὕβρεως, ἀλλὰ καὶ τρίτον σαυτῇ νυμφίον 
παρακατέκλινας, καὶ ταῦτα ἐμὸν ἀδελφόν. ἀλλ᾽ ἐγώ σε αὖϑις 
ἐμὴν ποιησάμενος τῆς ἐπὶ τούτῳ ἀπαλλάξω αἰσχύνης." ταῦτα 
2 τὸ μὲν γένος PW: μὲν om A Iosephus. 6 ἀστάχυας Iosephus. 
90 óui- 


13 éxeivov A. 18 τὰς γυναῖκας τοῖς ἀνδράσι À. 
λησας Α. ᾿ E 


comederentur. id somnium aliis aliter interpretantibus, Simon Essaeus 
visione illa mutationem ei portendi, eamque non felicem, dixit. boves 
enim aerumnarum esse symbolum, animal quod laboribus urgeatur, et 
rerum vicissitudinem designare propterea quod terra ab iis arando in- 
vertatur. decem vero spicas totidem annos significare, quibus tanto 
gpatio completis messis absolvatur, ac tum principatus Archelai finem 
ore, . 

Átque etiam Glaphyrae coniugi eius visum quoddam in somnis est 
oblatum. quae, ut antea dictum est, maritum habuit Alexandrum Ar- 
chelai fratrem, eo mortuo lIubae Libyae regi, et post huius mortem 
Archelao, qui uxorem Mariammen repudiarat, nupsit, idque cum liberos 
ex Alexandro suscepisset. visus igitur est Alexander adstare mulieri et 
cum ea expostulare his verbis "utique verum illud verbum esse demon- 
strasti Glaphyra, ukores infidas esse maritis. nam tu cum mihi virgo 
nupta fueris et liberos pepereris, mei amoris oblita secundas nuptias 
experta es; nec ea nostri contumelia contenta cum tertio sponso concu- 
buisti, eoque.fratre meo. sed ego te rursus mihi vindicatam isto dede- 


474 IOANNIS ZONARAE 


P I 265 διηγησαμένη πρὸς τὰς συνήϑεις τῶν γυναικῶν μετὰ μικρὸν τε- 
λευτᾷ. 

8. 'H δὲ ᾿Αρχελάῳ ὑπήκοος χώρα τῇ “Συρίᾳ προσενε- 
μήϑη. ἐπέμφϑη δὲ καὶ Κυρήνιος ἀπογραψόμενος τὴν “Συρίαν 
καὶ αὐτὴν Ἰουδαίαν προσϑήχην ἐχείνης γεγενημένην. Ἰουδαῖοι δέ, ὅ 
καίπερ πρότερον καὶ μέχρις ἀκοῆς τὴν ἀπογραφὴν δυσχεραένοντες, 
τότε τοῦ ἀρχιερέως Ἰωαζάρου πείσαντος αὐτοὺς ἐνέδοσαν. Γαυ- 
λανίτης δέ τις ἀνήρ, Σαδὼκ Φαρισαῖον προσεταιρισάμενος, πο- 
λέμων καὶ λῃστηρίων τὸ ἔϑνος ἐνέπλησαν, λέγοντες οὐδὲν ἕτερον 
εἶναι τὴν τῶν οὐσιῶν ἀποτίμησιν ἢ δουλείαν ἄντικρυς" καὶ ἐδό- 10 

B χουν μὲν ἐπὶ διορϑώσει τῶν κοινῶν κεκινῆσϑαι, τῇ δ᾽ ἀληϑείᾳ 
οἰκείων ἔσπευδον κερδῶν ἄφορμάς. ἐξ ὧν στάσεις ἐφύησαν καὶ 
φόνος πολλῶν καὶ αὐτῶν τῶν πρώτων ἀνδρῶν, ὃ μὲν ἐμφυλίοις 
σφαγαῖς, ὃ δὲ τῶν πολεμίων, λιμός τε καὶ πόλεων ἁλώσεις καὶ 
κατασχαφαὶ καὶ τοῦ ἱεροῦ ἐμπρησμός. 

Τριῶν γὰρ οὐσῶν ἐκ παλαιοῦ τοῖς Ἰουδαίοις φιλοσοφίας 
ὁδῶν, ὡς καὶ πρόσϑεν εἴρηται, τῆς τῶν ᾿Ἐσσηνῶν, τῆς τῶν 
Φαρισαίων, καὶ τῆς τῶν Σαδδουκαίων, τετάρτη αὕτη ἐπείσακτος 
παρὰ Σαδὼκ καὶ Ἰούδα κεκαίνισται. οὗ μὲν γὰρ Φαρισαῖοι εὖτε- 


15 


4 ἀπογραψόμενος ἃ, ἀπογραφόμενος PW. 7 "Ioefdoov] 
(odg A, ἑώας alter codex Wolfii (nisi forte uterque): "ita etiam 
cod. Reg. et Colbert." Docaweius, losephus Ἰωαξάρου. cf. 
p. 462 v. 22, 472 v. 11, 476 v. 19. 12 οἰκείων) δι᾽ οἷ- 
κείων À. ἔσπευδε Α. 11 πρόσϑεν] p. 390 v. 15. 
18 φαρισσαέων À, et sic passim. 19 κεχανόνισται À. 


Fomrms. Cap.3. losephi 4nt. 11 18 $85—18 2 $2. 


Sore liberabo." haec ubi mulieribus familiaribus exposuit, panlo post 
ecessit. 

8. Regio vero quae Archelao paruerat Syriae est attributa, ac 
Cyreniews (Quirinius) missus qui Syriam ipsamque Iudaeam, Syriae 
additamentum, describeret. ac ludaei, qui pridem ne nomen quidem 
deseriptionis audire voluerant, suasu loazari pontificis refragari desti- 
terunt. verum quidam Gaulanites, Sadoco Pharisaeo adscito, bellis et 
latrociniis Iudaeam implevit. dicebant enim facultatum aestimationem 
nihil esse aliud nisi manifestam servitutem: ac praetendebant illi qui- 
dem rei publicae curam, sed re vera privatorum emolumentorum occa- 
siones captabant, unde seditiones et multorum caedes, principum etiam 
virorum, exsüterunt, partim ex intestinis bellis, partim ab hostibus. 
accesserunt fames, urbium expugnationes, excidia et templi confla- 


gratio. 

Nam cum antiquitus tria essent apud Iudaeos philosophiae genera, 
Essenorum Pharisaeorum ét Sadducaeorum, quartum hoc et novum a 
Iuda et Sadoco introductum est. nam Pharisaei vili victu utentes ad 


ANNALIUM VI 3. 475 


Adg ϑιαιτῶνται, οὐδ᾽ ἐπικλίνονται πρὸς τὸ μαλακώτερον, περί τε 
τῶν νομίμων φυλακήν εἷσεν ἀκριβεῖς, καὶ τοῖς ἐν γήρᾳ παραχω- C 
ροῦσι τιμῆς, οὐδ᾽ ἀντιλέγουσι ϑρασέως τοῖς παρ᾽ ἐκείνων εἰση- 
γουμένοις. εἷμαρμένην τε δογματίζοντες, xal τοῖς ἀνθρώποις 

δδιδόασε μὴ εἴκειν ταῖς ταύτης δρμαῖς μετὰ σπουδῆς ἀντιπράτ- 
τουσιν. ἀϑανασίαν τε ταῖς ψυχαῖς ἀπονέμουσι, καὶ δικαιώσεις 
ὑποχϑονίους τῶν βεβιωμένων δοξάζουσι. δι᾽ ἃ τοῖς τε δήμοις 
εἰσὶ πιϑανώτατοι, καὶ ἐν εὐχαῖς καὶ ποιήσεσιν ἱερῶν ἐκείνοις 
χρῶνται ἐξηγηταῖς. 

10 Σαδδουκαῖοι δὲ ϑνητὰς δοξάζουσι τὰς ψυχάς, καὶ ταύτας 
τοῖς σώμασι συνδιαφϑείρεσθϑαι λέγουσι. καὶ ἣ τῶν νόμων αὐτοῖς 
οὗ παρατηρεῖταει παράβασις, καὶ τὸ πρὸς τοὺς γεραιτέρους καὶ D 
τοὺς διδασχάλους αὐτοὺς ἀντιλέγειν ἀρετὴν οἴονται. εἶ δέ τινες 
αὐτῶν εἷς ἀρχὰς ἔλθοιεν, προσχωροῦσι τοῖς τῶν (Φαρισαίων 

1δλόγοις καὶ ἄκοντες" οὗ γὰρ ἄλλως ἀνεκτοὶ δοκοῦσι τοῖς πλή- 

.. 9tou. 


"Ecogvol δὲ ἐπὶ ϑεῷ τὰ πάντα πεποίηνται" ἀϑανάτους 
ἥγηνται τὰς ψυχάς" τοῦ διχαίου ἀντέχονται. ἄἀναϑήματα μὲν 
elc τὸ ἱερὸν στέλλουσιν, οὗ μήν γε καὶ ϑύουσι, διαφερόμενοι τοῖς 

40 ἄλλοις περὶ ἅἁγνισμῶν" διὸ καὶ εἰργόμενοι τοῦ κοινοῦ τεμενίσμα- 
τος, ἐφ᾽ ἑαυτῶν ϑύουσι. καὶ ἐπὶ πόνους γεωργικοὺς τρέπονται. 


4 τῶν] τὴν τῶν Α. 8 πιϑανώτατοι Α codex Colberteus et 
Iosephus, πιϑανώτεροι PW. 11 καὶ ἡ τῶν vopov] legebat 
Zonaras apud Iosephum, quod nescio an illi ex libris mss resti- 
tuendum sit, φυλακῇ δὲ οὐδαμῶς μεταποίησις αὐτοῖς ἡ τῶν 
ψόμων, nequaquam curant ne quid in legibus mutetur, reficiatur. 
12 γεραιτέρους] πρεσβυτέρουρ codex Colberteus. 14 ἔλθοιεν) 
“«τεριπέσοιδν codex Colberteus. 


mollitiem se non deflectunt, observatores 1 et rituum accurati: 
senibus honorem praebent, neque confidenter illorum auctoritati adver- 
santur: fatum esse docent, hoc tamen hominibus tribuentes ut illius 
impulsus vincere possint si serio renitantur: animos immortales, et sub 
terra vitae actae rationes reddendas esse censent. qua de causa et apud 
populum plus auctoritate valent, et ad vota, ad sacra peragenda tan- 
quam interpretes adhibentur. | 

Sadducaei mortales esse animos arbitrantur atque una,cum cor- 
poribus interire. leges ut conserventur non anxie curant: senioribus ac 
magistris refragari in parte virtutis ponunt. si qui vero illorum ad 
magistratus adhibentur, vel inviti assentiuntur Pharisaeis: alioqui enim 
ἃ populo non tolerarentur. | 

Esseni deo adscribunt omnia: animorum immortalitatem credunt: 
iustitiam colunt. donaria in templum mittunt, sed in eo non immolant, 
de expiationibus a caeteris dissentientes: unde cum ἃ communi sacrario 
arceantur, privatim sacrificant, labores agriculturae capessunt: res 


* 


406 — IOANNIS ZONARAE 


P 1966 κοινὰ τὰ χρήματα ἔχουσιν" ὅϑεν οὐδέν τι πλέον ὃ πλούσιος τῶν 
οἰκείων ἀπολαύεε παρὰ τὸν πάνυ πενέστατον. καὶ οὔτε γαμετὰς 
εἰσάγονται οὔτε δούλους κτῶνται, τὸ μὲν ἀδικίαν οἰόμενοι, τὴν 
δὲ τῶν γυναικῶν ἐπεισαγωγὴν στάσεως ἀφορμήν" xaJ ἑαυτοὺς 
δὲ βιοῦντες ἀλλήλοις ὑπηρετοῦσι. καὶ ἀποδέκτας τῶν τῆς γῆςϑ 
καρπῶν καὶ τῶν ἄλλοϑεν κομιζομένων αὐτοῖς προχειρίζονται. 

Ἢ δὲ τετάρτη, ἧς ὃ Γαλιλαῖος Ἰούδας γέγονεν ἡγεμών, τὰ 

W 1190 μὲν ἄλλα τοῖς (Φαρισαίοις ὁμογνώμων ἐστί, τῆς δ᾽ ἐλευϑερίας 
αὐτῇ δριμὺς ἔρως ἐντέτηκεν, ἧς οἷ τρόφιμοι. μόνον ἡγεμόνα καὶ 
δεσπότην τὸν ϑεὸν ὀνομάζουσιν, ἀνθρώπῳ τῶν ὀνομάτων τούτων 10 

B μεταδιδόναι μὴ ἀνεχόμενοι, ἀλλὰ xoi ϑανάτους καὶ τιμωρίας 
ποικίλας τε καὶ δεινὰς ὑφίστασϑαι μὴ ἀπαναινόμενοι ἵνα μὴ τῆς 
σφετέρας ἐκσταῖεν ἐνστάσεως. 

Ἐντεῦϑεν οὖν ἤρξατο τὸ τῶν Ἰουδαίων ἔϑνος νοσεῖν ἐξ 
ἀνοίας ἀπόνοιαν, Γεσίου Φλώρου τοῦ ἡγεμόνος tlg ταύτην αὖὐ- 19 
τοὺς ἐρεϑίσαντος ὕβρεσιν. ὁ μέντοι Κυρήνιος, τῆς ἀπογραφῆς 
καὶ τῶν ἀποτιμήσεων περαιωϑεισῶν, o? ἐγένοντο ἐν ἔτει τρια- 
κοστῷ καὶ ἑβδόμῳ μετὰ τὴν ἐν ᾿Αχτίῳ ἧτταν τοῦ "Ἀντωνίου ὑπὸ 
τοῦ Καίσαρος, Ἰωάζαρον τὸν ἀρχιερέα καταστασιασϑέντα ὑπὸ 
τοῦ πλήϑους ἀφελόμενος τὴν τιμήν, “Ἄνναν τὸν “Σεϑὶ ἀρχιερέα 30 
καϑίστησι. ΑΚυρηνίου δὲ εἷς Ρώμην ἀπάραντος Κοπώνιος τὴν 
Ἰουδαίαν διεῖπε. τούτῳ δὲ διάδοχος γίνεται IMágxoc 1duffiflouroc. 


14 οὖν add Α. 15 Τεσσέου losephus. - 19 Ἰωάξαρον] 
ἑωὰν À, ut supra. 20 Ἄνναν secundum Evangelia, quem 
Iosephus Ἄνανον. σεϑὶ À cum codicibus Regiis et Colberteo, 
Σεϑεὶ PW. 21 Χωπώνιος losephus. 22 post Μάρκος 
Α add ὁ. ᾿Διβιούιος Iosephus. 


communes habent: quare dives omnium pauperrimo nihilo vivit lautius. 
neque uxores ducunt neque servos emunt, hoc iniquum esse rati, illod 
discordiae incitamentum. vitam agentes solitariam alii aliis ministrant: 
quaestores et terrae frugum et eorum quae aliunde afferuntur desi- 
gnant. 
Quarta secta, cuius princeps fuit Iudas Galilaeus, cum Phari- 
$aeis caetera consentit, sed libertatis alte infixum amorem gerit. cuius 
alumni solum principem et dominum deum appellant, ea nomina tribuere 
homini dedignantes, immo nec mortes nec supplicia varia et atrocia 
recusantes ne ab instituto suo recedant, 

Hinc populus Iudaicus ex amentiae morbo in desperationem est 
delapsus, Gessii Flori contumeliis irritatus. nam Cyrenius descriptione 
Ἐς censu peracto trigesimo septimo anno post Caesaris Áctiacam victo- 
riam ab Antonio relatam, loazaro pontifici factione populi oppresso 
&demptam dignitatem in Annam Sethi filium contulit. Cyrenio omam 
reverso Coponius Iudaeam administravit. ei successit Marcus Ambibu- 


ANNALIUM VI 4. 471 


καὶ τὸν IMágxoy Ῥοῦφος διαδέχεται Zdyyevoc. ἐφ᾽ οὗ δὴ τελευτῇ C 
Καῖσαρ αὐτοκράτωρ “Ῥωμαίων, ἄρξας ἔτη ἑπτὰ καὶ πεντήκοντα 
μῆνάς τε VE ἐφ᾽ ἡμέραιν δυοῖν, dg? ὧν τεσσαρεσκαίδεκα ἔτη 
αὐτῷ συνῆρξεν "Ἀντώνιος, ὡς εἶναι τὸν τῆς μοναρχίας αὐτοῦ 

6 χρόνον ἐνιαυτοὺς τεσσαράχοντα πρὸς τρισί, κατὰ δέ τινας τέσ-- 
σαρσιν. ἐβίω δὲ ἔτη ἑβδομήκοντα καὶ énrá. 

Ἢ δὲ μοναρχία μετήνεκτο εἷς Τιβέριον τῆς τοῦ Καίσαρος 
γυναικὸς Ἰουλίας υἱόν. ὕφ᾽ οὗ Γράτος Οὐαλλέριος εἷς Ἰουδαίαν 
ἔσταλτο ἡγεμών. ὃς παύσας τὸν “Ἄνναν τῆς ἀρχιερωσύνης Ἰσμαὴλ 

10 ἀποδείκνυσι τὸν τοῦ Φαβί, καὶ τοῦτον δὲ μεταστήσας μετ᾽ o 
πολὺ ᾿Ελεάζαρ τῷ τοῦ "Ἄννα υἱῷ ἀπονέμει τὴν τοῦ ἱερᾶσθαι τι- 
μήν, καὶ μετ᾽ ἐνιαυτὸν ἀντεισάγει Σίμωνα τὸν Καμίϑου. καὶ Ὁ 
τούτῳ τὸν ἴσον χρόνον ἱερασαμένῳ Ἰωσὴφ ὃ Καϊάφας διά. 
δοχος ἦν. 

15 4, Kal Γράτος ἐπὶ ἕνδεκα ἔτη τῆς Ἰουδαίας ἄρξας, καὶ 
ταῦτα πράξας, tic Ρώμην ὑπανεχώρησε" Πόντιος δ᾽ fjxe Πιλάτος 
τὴν ἡγεμονίαν ἀναδεξάμενος. ὃ δὲ τετράρχης Ἡρώδης φίλος τῷ 
Τιβερίῳ χρηματίζων πρὸ τῆς ἀρχῆς, οἰκοδομεῖ μετὰ τὴν μοναρ-- 
χίαν πόλιν αὐτῷ ἐπώνυμον ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ ἐπὶ τῇ λίμνῃ Γενη- 

20capér, Τιβεριάδα καλέσας αὐτήν. Πιλάτος δὲ στρατιὰν ix 


1 ἴάννιος Iosephus. 6 κατὰ δέ τινας τέσσαρσιν om codex 
Colberteus. addita videntur ex Dione 56 30. 8 ἑἰουλίας libri 
mss omnes cum Iosepho ; 4lfíug PW ex coniectura Wolfü, ut 
p. 461 v. 3, 465 v. 


FoxwTEs. Cap. 4. losephi 4nt. 18 2 $823 $3. liber de 
universkate rerum, cuius fragmentum edidit David Hoescheliua 
in motis ad Photis Biblidthecam 1601 p. 923 (Josephi Op. ed. 
Haverc. II 2 p. 146). 


εἶπα (Ambivius); Marco Annius Rufus. sub quo Romanorum imperator 
Caesar obiit, cum annos 57, menses 6, dies 2 regnasset. collegam 
Antonium habuit annis 14: solus imperavit annos 49 aut, ut quidam 
tradunt, 44: vixit annos 77. - 

Monarchia vero translata est in Tiberium, Caesaris ex Iulia pri- 
vignum. ἃ quo Valerius Gratus dux in Iudaeam missus est, qui pon- 
δολία Ánnae abrogato Ismaelem Phabi filium summum sacerdotem de- 
signavit: et hoc etiam non multo post in ordinem coacto, Eleazaro 
" Annae filio sacerdotii honorem largitus est: annoque elapso Simonem 
Camithi filium illi substituit. huic pari tempore sacris operato Iosephus 
Caiaphas successor fuit, — . 

4. Grato, cum Indaeae per annos undecim praefuisset, his actis 
Romam reverso Pontius Pilatus successit, Herodes tetrarcha 'Fiberii 
a adhuc usus amicitia, eo rerum potito urbem de illius nomine 

iberiadem ad Genesaretae lacum condidit, Pilatus exercitum Caesarea, 


t 


P I 261 


418 IOANNIS ZONARAE 


Keowapslag μεϑιδρύσας χειμαδιοῦσαν ἕν Ἱεροσολύμοις, σημαίας 
εἰς τὴν πόλιν ὑπὸ νύχτα εἰσήγαγεν εἰκόνας ἐχούσας Καίσαρος, 
ἀπαγορεύοντος Ἰουδαίοις τοῦ νόμου εἰκόνας ἔχειν. ἐπεὶ δ᾽ ἐγνώ- 
σϑη τὸ πεπραγμένον, πλῆϑος ὥρμησεν ec Καισάρειαν αἰτούμενον 
τὴν τῶν εἰκόνων μετάϑεσιν, καὶ πενϑημέρους ἱκετείας διὰ τοῦτο ὁ 
πεποίηντος, μὴ συγχωροῦντος δὲ Πιλάτου ὡς ἐντεῦϑεν δῆϑεν 
ὑβριζομένου τοῦ Καίσαρος, ἐπεὶ τὸ πλῆϑος οὐχ ἀνέει δεόμενον, 
κατὰ τὴν ἕἔχτην ἡμέραν περιστήσας στρατιώτας ἐνόπλους σφίσιν 
ἠπείλει ϑάνατον el μὴ παύσοιντο ϑορυβεῖν. οἱ δὲ πρηνεῖς κατα- 
βαλόντες ἑαυτοὺς σὺν ἡδονῇ δέξασθαι τὸν ϑάνατον ἔλεγον. καὶ 1 
ϑαυμάσας Πιλάτος τὸ γενναῖον αὐτῶν καὶ πρόϑυμον ἐπὶ τηρήσει 
τῶν νόμων, παραχρῆμα τὰς εἴχόνας ἐπανεκόμισεν εἷς Κωωισά- 
gua». 

“Ὑδάτων δ᾽ εἰσαγωγὴν ποιούμενος εἷς Ἱεροσόλυμα, τὰ ἱερὰ 
πρὸς ταύτην ἀνήλισχε χρήματα. συνελϑόντες οὖν πολλοὶ κατε- 15 
βόων Πιλάτου, παύσασθαι ἀξιοῦντες, τινὲς δὲ καὶ λοιδορίαις 
ἐχέχρηντο κατ᾽ αὐτοῦ. ὃ δὲ στολαῖς Ἰουδαϊκαῖς πλῆϑος στρα- 
τιωτῶν κεχρημένον σκυτάλας τε ὑπὸ ταῖς στολαῖς ἔχον περιελϑ εῖν 
κύχλῳ τῶν ϑορυβούντων ἐχέλευσε, καὶ οὕτως ἀναχωρεῖν τοῖς 
Ἰουδαίοις ἐπέταττεν. ὡς δ᾽ ἤρξαντο λοιδορεῖν, τοῖς στρατιώταις 0 
δίδωσι σύνϑημα" oi δὲ πληγαῖς τοὺς ϑορυβοῦντας ἐκόλαζον. 
ἐκεῖνοι δὲ ἄοπλοε ὄντες καὶ πληττόμενοι οὐδὲν ἐνδόσιμον ἐφρό- 
yovv, ἀλλὰ πολλοὶ μὲν ἔπιπτον, οὗ δ᾽ ἄλλοι τραυματίαι 
ἀπήεσαν. 

8 δ᾽ A, γ᾽ PW. 6 δῆθεν om A. 8 ἐπιστήσας A. 


ut Hierosolymis hibernaret, traduxit, ac noctu vexila cum Caesaris 
imaginibus in urbem intulit, quibus lege Iudaeis interdictum est. quo 
cognito mulütudo propere Caesaream accurrit, petentes ut.illa trans- 
ferrentur, supplicatione per dies quinque contnuata. cui cum Pilatus 
refragaretur, ea enim re laedi maiestatem Caesaris, nec populus orare 
desisteret, die sexto militibus armatis circumpositis mortem eis commi- 
natus est nisi tumultuandi finem facerent. at illi proni prostrati se 
mortem cum voluptate oppetituros dixerunt. Pilatus igitur fortitudinem 
eorum et alacritatem observandae legis admiratus, e vestigio Caesa- 
ream imagines rettulit. 

Ad aquae ductum vero Hierosolymis struendum sacram pecuniam . 
Pilatus insumpsit. ob eam rem multi convenere cum clamoribus atque ' 
etiam per convicia postulantes ut desineret. at ille cohortes militum 
sub stolis Tudaicis flagella gerentes circumire tumultuantes, atque ita 
ludaeos abire iussit. ut vero maledicere coeperunt, signo militibus 
dato verberibus eos castigare instituit. illi vero quamvis inermes cae- 
derentur, de pertinacia nihil remittebant, sed multi cadebant, mult 


. vulneribus affecti recedebant, 


ANNALIUM VI 4. 419 


Κατὰ τοῦτον τὸν καιρὸν καὶ ὃ κύριος ἡμῶν xol ϑεὸς W I 191 

Ἰησοῦς Χριστὸς d» Ἰουδαίᾳ ἐφάνη, περὶ οὗ ταῦτα κατὰ λέξιν C 
. φησὶν ὃ Ἰώσηπος dv τῷ ὀκτωκαιδεκάτῳ λόγῳ τῆς “Ἀρχαιολογίας. 
“γίνεται δὴ κατὰ τοῦτον τὸν χρόνον Ἰησοῦς, σοφὸς ἀνήρ (εἴγε 
δᾶνδρα αὐτὸν λέγειν χρή" ἦν γὰρ παραδόξων ἔργων ποιητής), 
διδάσκαλος ἀνθρώπων τῶν σὺν ἡδονῇ τἀληϑῆῇ δεχομένων" καὶ 
πολλοὺς μὲν Ἰουδαίους, πολλοὺς δὲ xal τοῦ “Ἑλληνικοῦ ἐπηγά- 
yero. ὃ Χριστὸς οὗτος ἦν. καὶ αὐτὸν ἐνδειξεε τῶν πρώτων 
ἀνδρῶν παρ᾽ ἡμῖν σταυρῷ ἐπιτετιμηκότος Πιλάτον, οὐχ ἐπαύ- 
l0cavro οἵ τὸ πρῶτον αὐτὸν ἀγαπήσαντες. ἐφάνη γὰρ αὑτοῖς τρί- 
τὴν ἔχων ἡμέραν πάλιν ζῶν, τῶν ϑείων προφητῶν ταῦτά τε καὶ 
ἄλλα μυρία περὶ αὐτοῦ ϑαυμάσια εἰρηκότων. εἰσέτι τε νῦν τῶν 

“Χριστιανῶν ἀπὸ τοῦδε ὠνομασμένων oix ἐπέλιπε τὸ φῦλον." D 
Καὶ ταῦτα μὲν ἀρχαιολογῶν ὃ ᾿Ιώσηπος ἔγραψε περὶ τοῦ 
15 Χριστοῦ" ἐν δὲ τῷ πρὸς Ἕλληνας αὐτοῦ λόγῳ ὃς κατὰ Πλά- 
τωνος ἐπιγέγραπται περὶ τῆς τοῦ παντὸς αἰτίας, οὗ καὶ ὃ ἅγιος 
Ἰωάννης ὃ Ζίαμασκηνὸς μνείαν πεποίηται ἐν τῇ πονηϑείσῃ αὐτῷ 
βίβλῳ τῇ καλουμένῃ Παράλληλα, ταῦτα φησί. “πάντες γὰρ 
δίκαιοί τε καὶ ἄδικοι ἐνώπιον τοῦ ϑεοῦ λόγου ἀχϑήσονται.- 
δοτούτῳ γὰρ 6 πατὴρ τὴν κρίσιν δέδωχε, καὶ αὐτὸς βουλὴν πα- 

5 αὐτὸν] τοῦτον Α. 6 τῶν om A. 13. τὸ om A. 


15 κατὰ Πλάτωνα apud Hoeschelium (H) et in Ioannis Damasceni 
(1) codicibus, ed. Lequien t. II P: 789. 17 ó add A. 
18 Παράλληλα] loco indicato. at fragmentum quod sequitur non 
Iosepho sed Meletio Antiochiae episcopo tributum legitur p. 755, 
nonnullis mutatis. γὰρ PH, à I, om AW. 20 xelcw] 


πρίσιν πᾶσαν H, πᾶσαν κρίσιν I. 


Hoc tempore dominus quoque noster et deus Iesus Christus in 
Iudaea visus est, de quo haec losephi verba in 18 libro Antiquitatum 
exstant. "nascitur hoc tempore lesus, vir sapiens (si modo vir dicen- 
dus est: fuit enim mirabilium operum effector), et magister hominum 

ui veritatem amplectebantur; ac multos ludaeos, multos ex gentibus 
sibi conciliavit. Christus ile fuit. quem cum a principibus apud nos 
viris delatum cruci Pilatus affixisset, eum ii, qui principio adamarant, ' 
colere non destiterunt. nam triduo post eis vivens iterum apparuit: : 
id quod, aliaque infinita et "admiranda, vates divini de eo praedixe- 
Pn ac natio Christianorum, nomine ex illo accepto, vel hodie non 
etecit. 

Haec in Antiquitatibus Iosephus de Christo scripsit: in oratione 
vero sua ad Graecos, quae et contra Platonem inscribitur, de causa 
universitatis, cuius etiam S. Ioannes Damascenus in Parallelis suis me- 
minit, haec dicit. "omnes enim iusti et iniusti ad dei verbum addu- 
centur. huic enim pater iudicium dedit, atque ipse patris voluntatem 


480 | JOANNIS ZONARAE 


τρὸς ἐπιτελῶν κριτὴς παραγίνεται, ὃν Χριστὸν προσαγορεύομεν. 
P I 268 οὐδὲ γὰρ Μίνως καὶ ῬΡαδάμανϑυς κριταί, xag? ὑμᾶς, Ἕλληνες, 
ἀλλ᾽ ὃν ὃ ϑεὸς καὶ πατὴρ ἐδόξασε" περὶ ov ἐν ἑτέρρις λεπτο-- 
; μΜιρέστερον διεληλύϑαμεν. πρὸς τοὺς ζητοῦντας τὴν ἀλήϑειαν. 
οὗτος τὴν πατρὸς ἑκάστῳ δικαιοχρισίαν ποιούμενος, πᾶσι κατὰ δ 
τὰ ἔργα παρασκευάσεε τὸ δίκαιον. οὗ κρίσει παραστάντες πάν- 
τὲς ἀνϑρωποί ve καὶ ἄγγελοι καὶ δαίμονες μέαν ἀποφϑ ἔγξονται 
φωνὴν οὕτω λέγοντες, δικαία σου 7) κρίσις. ἧς φωνῆς τὸ ἀντα- 
πόδομα ἐπ᾿ ἀμφοτέροις ἐπάγει τὸ δίκαιον, τοῖς μὲν εὖ πράξασι 
δικαίως τὴν ἀΐδιον ἀπόλαυσιν παρασχόντος, τοῖς δὲ τῶν φαύλων 10 
B ἐρασταῖς τὴν αἰώνιον κόλασιν ἀπονείμαντος. καὶ τούτοις μὲν τὸ 
πῦρ ἄσβεστον διαμένει καὶ ἀτελεύτητον, σχώληξ δέ τις ἔμπυρος 
μὴ τελευτῶν μηδὲ σῶμα διαφϑείρων, ἀπαύστῳ δ᾽ ὀδύνῃ ἐκ σώ- 
ματος ἐκβράσσων παραμένει." καὶ ἄλλα δ᾽ ἐπὶ τούτοις φησίν. 
Οὕτω μὲν οὖν περὶ Χριστοῦ γέγραφεν ὃ Ιώσηπος. (5) ἐνῚ15 
δὲ Ῥώμῃ τότε Παυλίνα τις ἦν καὶ γένους περιφανείᾳ καὶ τρόπων 
χρηστότητι διαφέῤουσα καὶ πλούτου περιττῶς ἔχουσα" οὖσα δὲ 
καὶ τὴν ὄψιν χαρέεσσα καὶ τῆς ἡλικίας ἐν 7j γυναῖκες ἀγάλλονταε, 
σωφροσύνῃ κεκόσμητο. συνῴχει δὲ Σατορνίνῳ, ἀνδρὶ μηδὲν 
αὐτῆς εἰς ἕκαστον τῶν καλῶν ἀποδέοντι. ταύτης ἑάλω τῷ ἔρωτι 


1 κριτὴρ H. 2 'Ραδάμανθος HI. post κριταὶ HI add οἵ 
vel oi. 4 ἐπιξητοῦντας HI. 6 ἑκαστῳ] εἰς πάντας HI. 
πᾶσι] ἑκάστῳ HI. 6 παρεσκεύασε HI, 8 οὕτως AH, om L. 
10 παρασχόντος] παρέχον et mox ἀπονέμον I. 13 £x στόματος IL. 


17 χρηστότητι διαφέρουσα } σεμνυνομένη χρηστότητι À. 18 τὴν 
ἡλικίαν Αἱ Iosephus τῆς ὥρας. 


FomwrTEs. Cap. 5. losephi 4nt. 18 3 αὶ 4—4 ς 5. 


exsequens iudex adventat, quem Christum appellamus. neque enim 
Minos aut Rhadamanthys, o Graeci, quemadmodum vestra fert opinio, 
sententiam ferent, sed is quem deus et pater gloria ornavit. de quo 
alibi subtilius disseruimus ad eos qui veritatem inquirunt. is de patris 
sententia iustum de unoquoque iudicium faciens, ius unicuique pro factis 
suis reddet. cuius iudicio omnes homines angeli et daemones adstantes 
una voce clamabunt, iustum tuum est iudicium. post quam vocem ita 
ut aequum est remunerabitur utrosque, eos qui virtutem rite coluerunt 
aeterna beatitate, improbitatis amatores aeterno supplicio. et hos ignis 
aeternus atque infinitus manet, et vermis quidam ignitus immortalis et 
corpus non perimens cum perpetuo cruciatu e corpore erumpens infe- 
stabit." his alia quoque subiungit. 

Ác de Christo ad hunc modum losephus scripsit. (5) Romae 
autem Paulina quaedam, et generis splendore et morum integritate prae- 
Stans et opibus abundans et vultu venusto et aetate integra et mode- 
stia ornata, nupta erat Saturnino, viro nullo bonorum genere ipsa in- 


V 


ANNALIUM VI 5. |. 481 


Alxioc ἸΠοῦνδος, ἣν ἀξιώματι dv μεγάλῳ τῶν τότε ἱππέων, καὶ C 
ἐπείρα δώροις" εἴχοσι γὰρ μυριάδας δραχμῶν "Ἀττικῶν εὐνῆς 
ἐδίδον μιᾶς. 7j δὲ οὐκ ἠνείχετο. κἀκεῖνος ἐξῆπτο nAÉoy εἷς 
ἔρωτα, ὥστε βρώσεως ἀποχῇ ἑαυτῷ μνηστεύεσϑαι ϑάνατον. ἦν 

δ δὲ τούτῳ ἀπελευϑέρα πατρῴα "Ióg καλουμένη, παντοίων ἴόρις 
κακῶν. αὕτη οὕτως ἔχοντα τὸν νεανίαν δρῶσα ἀναϑαρσύνει λό-- 
γοις καὶ ἀναζωπυρσέ ὑποσχέσισι, πέντε μυριάδων αὐτῇ δεήσειν 
λέγουσα μόνων ὥστε τὴν πρᾶξιν αὐτῷ χατεργάσασϑαι. καὶ λα- 
βοῦσα τὸ αἰτηϑὲν ἀργύριον, ἐπεὶ οὐχ ἁλωτὴν ἑώρα τὴν Παυλί- 

lOva» τοῖς χρήμασι, τῇ δὲ ϑεραπείᾳ τῆς Ἴσιδος (ϑεὸς δ᾽ αὕτη D 
τοῖς Ῥωμαίοις τότε νενόμιστο) ἤδει ταύτην προσχειμένην ϑερμό- 

. τατα, πρόσεισι τῶν τῆς ψευδοῦς ἐκείνης ϑεοῦ ἱερέων τισί, καὶ 
χρήμασιν ἀναπείϑεει τὴν Παυλίναν ἐξαπατῆσαι αἷς δύναιντο μη-« 
χαναῖς, καὶ τῷ Ἰούνδῳ σιγκατακλῖναι. οἱ δὲ ϑελχϑέντες τοῖς 

16 χρήμασι τῇ πράξει ἐπέβαλον. καὶ αὐτῶν ὃ γεραίτατος πρὸς τὴν 
Παυλίναν ἐλϑών, καὶ ἰδίᾳ αὐτῇ ἐντυχών, ἔλεγεν ἥκειν πεμπτὸς W Y 192 
ὑπὸ τοῦ “Αννούβιδος, κελεύοντος τοῦ ϑεοῦ πρὸς αὐτὸν ἥκειν αὖ- 
τῆς ἐρῶντα. τῇ δὲ ὃ λόγος ἔδοξεν εὐχταιότατος, εἶ ἐρῷτο ὑπὸ 
ϑεοῦ" καὶ τῷ ἀνδρὶ κοινοῦται τὸ ἀγγελϑέν,  xüxtivog συνεχώρει, P I 269 

δοτὴν σωφροσύνην γινώσκων τῆς γυναικός. ἀπῆλϑεν οὖν εἰς τὸ 
τέμενος" καὶ ὡς ὕπνου καιρὸς ἦν, ἔνδον ἐν τῷ ναῷ τῇ γυναικὶ 
καϑευδῆσαι ἡτοίμαστο, καὶ τὰ λύχνα κατέσβεστος. ὃ γοῦν 
ἸΜοῦνδος (προεκέχρυπτο γὰρ ἐκεῖ) παννύχιον ἐνεφορήϑη αὐτῆς, 
.18 alg] ὡς A. 18 εὐχλαιότατος A, εὐκτὸς losephus. 

93 ἐκέχρυπτο A. 


feriori. huius amore captus Decius Mundus, inter Soquites dignitate 
praestans, mulieris pudicitiam muneribus sollicitabat, milia drachma- 
rum Atticarum pro uno concubitu pollicens; eaque recusante amore ma- 
is inflammabatur, adeo ut abstinentia ciborum necem sibi consciscere 
nstitueret. habebat autem paternam libertam nomine Iden, omnis ge- 
neris malorum peritam. ea adolescentem sic affectum verbis confirmat 
et pollicitationibus refocillat, ac sibi duntaxat quinquagies mile drachmis 
opus esse dicit ad rem conticiendam. quibus acceptis, cum illam pecu- 
nia expugnari non posse cerneret, sed cultui Isidis (ea tum a Romanis 
pro diva colebatur) esse deditissimam, quosdam falsae illius deao sacer- 
dotes convenit, pecuniam offert, ut Paulinam quibus possint dolis cir- 
cumventam Mundo sui copiam facere cogant. illi pecunia deliniti faci- 
nus aggrediuntur: eorum natu maximus Paulinam seorsim convenit, se 
ab Anubide ipsius amore capto missum esse profitetur ut eam arcesseret, 
mulieri ea verba optatissima acciderunt, si a deo amaretur: δὲ nuntium 
ilum cum marito communicat. qui gnarus modestiae coniugis eam abire 
sinit." cum in templum venisset, sub somni tempus mulieri in ipsa aede 
lectus paratur, lucernao exstinguuntur. Mundus, iam antea ibi abditus, 
Zonarae Annales. | 81 


482 : IOANNIS ZONABAE 


ὡς ἬἌννουβις αὐτῇ προσφερόμενος. εἶτα ὃ μὲν ἀπῆλθεν, ἡ dà 
πρὸς τὸν ἄνδρα φοιτήσασα διηγεῖτο τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ yvov- 
βιδος, καὶ πρὸς τὰς συνήϑεις ἐνελαμπρύνετο ὡς opiMac ἀξιω- 
ϑεῖσα ϑεοῦ. τρίτῃ δὲ μετὰ τὴν πρᾶξιν ἡμέρᾳ συναντήσας ὃ 
ἸΠοῦνδος αὐτῇ “Παυλίνα" φησί, "xal τὰς εἴκοσε μυριάδας ἔχω, 5 
καὶ σύ μοι τούτων διηκονήσω χωρίς. ἃ δὲ πρὸς IMobvóor ἔξύ- 
B βριζες, τούτων οὐδέν μοι προσήπτετο, “Ἄννουβιν ὄνομα ϑεμένῳ 
αὑτῷ." — àx τούτων εἰς ἔννοιαν ἐλϑοῦσα τοῦ τολμήματος 7 γυνὴ 
περιρρήγνυται τὴν στολήν, καὶ τῷ ἀνδρὶ ἐδήλου τὸ ἐπιβούλευμα" 
ὃ δὲ τῷ Τιβερίῳ προσῆλθε. καὶ ὃ αὐτοκράτωρ ἐξετάσας τὸ 10 
γεγονός, τοὺς μὲν ἱερεῖς ἀνεσταύρωσε καὶ τὴν Ἴδην, τόν τε ναὺν 
καϑεῖλε, καὶ τὸ τῆς Ἴσιδος ἄγαλμα εἷς τὸν Θύβριν ποταμὸν 
κατεπόντισε, τὸν δὲ ἸΠοῦνδον φυγῇ ἐδικαίωσε, συγγνώμην νείμας 
αὐτῷ ὥστε μὴ μεῖζον κολασϑῆναι διὰ τὴν βίαν τοῦ ἔρωτος. 
| à ταῦτα μὲν ἐν τῇ Ρώμῃ ἐπέπρακτο, ἐν δὲ Σαμαρείᾳ 15 
᾿ συμβέβηκε ϑόρυβος. ἀνὴρ γάρ τις ἐκέλευε τοὺς Σαμαρεῖς ἐπὶ 
τὸ Γαριζίν ὅρος αὐτῷ συνελθεῖν (ἀγνότατον δὲ τοῦτο αὐτοῖς 
C ὑπείληπται τῶν ὀρῶν), καὶ ἀφικομένοις ἐπηγγέλλετο ἱερὰ σχεύη 
ἐμφανίσαι κατορωρυγμένα ἐκεῖ ὑπὸ ῳυσέως" οἱ δὲ ἡϑροίζοντο 
καὶ ἐν ὅπλοις ἦσαν. Πιλάτος δὲ στρατιώτας πέμψας τοὺς μὲν 30 
“ἔκτεινε, τοὺς δὲ ἐτρέψατο εἰς φυγήν, καὶ τῶν ζωγρηϑέντων τοὺς 
1 ἀννούβιος A. |. 3 post διηγεῖτο PW add αὐτῷ, om À 
femine s ἀννούβιορ᾽ δ᾽, deed los, aei 
libri mas οἱ Ww, — * P. : 16 Ἰἰκέλευσε À. ; 
σέος 


er totam noctem sub Anubidis nomine libidine sua expleta discedit. 

illa reversa Anubidis apparitionem marito narrat, apud familiares de 
congressu dei gloriatur. sed tertio post id facinus die Mundus ei ob- 
viam factus "Paulina" inquit, "et ducenta milia habeo, et tu mihi gratis 
essisti morem. tua vero erga Mundum iniuria me non atügit, qui 
f nubidis nomen ipse mihi fecerim." e quibus verbis mulier intellecte 
facinore, vestibus laceratis marito insidias indicat: is apud "Tiberium 
conqueritnr. imperator facinore comperto sacerdotes et Iden in cruces 
tollit, aedem diruit, Isidis simulacrum in Tiberim demergit, Mundum 
in exsilium agit, poenam graviorem ob amoris vim clementia mode- 
ratus. 

Haec Romae acta sunt: Samariae vero tumultus hac de causa 
exstitit, quidam Samaritanos Garizinium montem sanctitatis opinione 
celeberrimum secum conscendere iussit: nam ibi se eis sacra vasa a 
Mose defossa osténsurum esse. qui cum armati convenissent, Pilatus 

' exercitu misso alios occidit alios in fugam vertit, et captivorum prae- 


4 


ANNALIUM VI 5. 483 


xopvgalovc διέφϑειρεν. οἱ δὲ Σαμαρεῖς πρὸς Οὐιτέλλιον ἦλθον 
Συρίας ἡγεμονεύοντα, Πιλάτου κατηγοροῦντες ἐπὶ τῇ τῶν Óuo- 
φύλων σφαγῇ. καὶ Οὐιέλλιος Ἰάρκελλον πέμψας τῶν Ἶου- 
δαίων προνοησόμενον, ἐπὶ “Ῥώμην ἀπιέναι τὸν Πιλάτον ἐκέλευεν 
δ ἐπὶ τοῦ αὐτοκράτορος ἀπολογησόμενον ἐφ᾽ οἷς ἐγκαλεῖται. καὶ 
ὃ μὲν ἀπήει ἐπὶ δέκα ἔτεσιν ἡγεμονεύσας τῆς Ἰουδαίας, πρὶν δὲ 
τῇ Ῥώμῃ ἐγγίσαι αὐτόν, ἔφϑη Τιβέριος μεταστάς. 
Οὐιτέλλιος δὲ εἰς Ἱεροσόλυμα ἐλθὼν τῆς τοῦ πάσχα ἑορτῆς D 
τελουμένης ὑπεδέχϑη μεγαλοπρεπῶς, καὶ τὰ τέλη τῶν γεωργου- 
Ἰομένων καρπῶν τοῖς ᾿Ἰεροσολυμίταις ἀνίησε, καὶ τὴν στολὴν τοῦ 
ἀρχιερέως εἷς τὸ ἱερὸν συνεχώρησε κεῖσϑαι καὶ παρὰ τοῖς ἱερεῦσιν 
εἶναι καϑάπερ καὶ πρότερον" τότε δὲ ἐν τῇ ᾿Αντωνίᾳ ἀπέκειτο. 
τῶν γὰρ ἀρχιερέων Tig, ὃ πρῶτος δηλαδὴ Ὑρκανός, ἔγγιστα 
τοῦ ἱεροῦ βᾶριν ἐγείρας, καὶ ἐν αὐτῇ διαιτώμενος, ἐκεῖ xal τὴν 
Ἰδστολὴν τὴν ἀρχιερατικὴν εἶχεν, αὐτῷ ἀνήκουσαν ὡς ἀρχιερεῖ. ' 
τὰ αὐτὰ δὲ ἐκείνῳ καὶ τοῖς μετ᾽ ἐχεῖνον ἐπράσσετο. Ἡρώδης δὲ 
τὴν βᾶριν ἐκείνην ἐπικατασχευάσας ἐπὶ τὸ πολυτελέστερον, φίλος 
ὧν "Ἀντωνίου, ἐπὶ τῷ ἐκείνου ταύτην ὀνόματι μετωνόμασε" καὶ P I 270 
τὴν στολὴν ἐν αὐτῇ εὑρηκὼς κατεῖχεν ἐκεῖ, τοῦτο δὲ ἐποίει καὶ 
200 ᾿Αρχέλαος, καὶ μετ᾽ ἐκεῖνον οἱ Ῥωμαῖοι τὰ αὐτὰ ἐπὶ τῇ στολῇ 
ἔπραττον, ἀποχειμένῃ ἐχεῖ ὑπὸ σφραγῖσε τῶν ἱερέων καὶ τῶν 
γαζοφυλάκων. ἑορτῆς δ᾽ ἐφεστώσης ἀπεδίδοτο τοῖς ἀρχιερεῦσιν 
ὑπὸ τοῦ φρουράρχου, καὶ μετὰ μίαν τῆς ἑορτῆς ἡμέραν αὖϑις 


1 οὐιτέλιον À, et sic ubique. PW v.138 Δ, in sequentibus 22. 
14 xal τὴν ἀρχιερατικὴν στολὴν ἀὐτῷ ἀνήκονσαν εἶχεν ὡς dQ- 
quoti A. 22 ἀπεδίδοτο A losephus, ἐπεδίδοτο PW. 


cipuos interfecit. Samaritani vero Vitellium Syriae praetorem conve- 
niunt, Pilatum ob popularium suorum caedem accusantes. is Marcello 
Iudaeis praeposito, Romam ire Pilatum iubet ad causam apud Caesarem 
dicendam. abit ille cum decennium Iudaeis praefuisset: sed antequam 
Romae appropinquaret, "Tiberius iam óbierat. | 
Vitellius vero in festo paschatis Hierosolymis magnifice exceptus, 
vectigalia frugum Hierosolymitanis remisit, et stolam pontificis in templo : 
reponi ac penes sacerdotes esse, ut olim, Bassus est, cum ea tempe- 
state in Antonia servaretur. nam primus Hyrcanus pontifex proxime 
templum aedificavit turrim, in qua vitam egit, stolamque pontificiam, 
ut quae ad se ex officio pertineret, asservavit. idem etiam eius suc- 
cessores imitati sunt. Herodes turrim illam magnificentius adornatam 
de Antonii amici nomine appellavit, et stolam ibi repertam in ea deti- 
nuit. idem Archelaus fecit: idem Romani illum secuti de stola statue- 
runt, quae illic sub sigillis sacerdotum et gazae custodum reponebatur. 
eam ágitur, cum in festivitatibus pontifici restitueretur, et post unum 


484 IOANNIS ZONARAE 


but ἀπετίϑετος. Οὐιτέλλιος δὲ παραχωρεῖ τῆς στολῆς τῷ ἔϑνει. 
τὸν δὲ ἀρχιερέα Ἰωσὴφ τὸν καὶ Καϊάφαν ἀφῃρηχὼς τὴν ἱερω- 
σύνην, Ἰωνάϑῃ δίδωσι ταύτην τῷ "Αννα τοῦ ἀρχιερέως υἱῷ. 

1193  . Kor ἐντολὰς δὲ Τιβερίου σπένδεται Οὐιτέλλιος 2Moraflávo 

B τῷ Πάρϑων βασιλεῖ, πέμψαντι τὸν vióv Δαρεῖον μετὰ δώρωνϑ 

πολλῶν δμηρεύσοντα. παρὼν δ᾽ ἐν ταῖς σπονδαῖς καὶ ὃ τετράρ- 
χης Ἡρώδης ἐκπέμπει πρὸς Καίσαρα παραχρῆμα γράψας τὰ 

| γεγονότα. εἶτα τοῦ Οὐιτελλίου περὶ τούτων ἐπιστείλαντος Τι- 
βερίῳ, ἐκεῖνος ἀντέγραψε μαϑεῖν πάντα παρὰ ᾿Ηρώδου. τοῦτο 
εἷς ὀργὴν τὸν Οὐιτέλλιον κατὰ τοῦ Ηρώδου κεκίνηκεν" ἐβυσσο- 10 
δόμευε δὲ τὸν ϑυμόν, καὶ μετῆλθεν αὐτὸν Γαΐου κρατήσαντος. 
| 6. Ὑότε xol Φίλιππος Ἡρώδου τούτου ὧν ἀδελφὸς τετε- 
λεύτηκεν, εἰκοστῷ ἐνιαυτῷ τῆς Τιβερίου ἀρχῆς, ἄρξας ἑπτὰ καὶ 
τριάκοντα ἔτη. ἦν δὲ τὸν τρόπον ἀπράγμων καὶ μέτριος τοῖς 

C ἀρχομένοις, προόδους σὺν ὀλίγοις τῶν ἐπιλέχτων ποιούμενος "15 

xal εἴ τις προϊόντε προσήει δεόμενος βοηϑείας, εὐθὺς αὐτῷ 
κατὰ τὸν τόπον τοῦ ϑρόνου τιϑεμένου (ἕποντο γὰρ oi τοῦτον 
φέροντες) καϑήμενος ἠχροᾶτο καὶ ἐποινηλάτει τοὺς ἀδικοῦντας 
καὶ τοὺς ἀδίκως αἰτιωμένους ἀπέλυε. τὴν δὲ ἀρχὴν ὃ Τιβέριος 
(παῖδες γὰρ Φιλίππῳ οὐκ ἦσαν) τῇ τῶν Σύρων ἐπαρχίᾳ προσέ- Ὁ 
Sero. 


6 δμηρεύσαντα Α. 14 τοῖς ἀρχομένοις καὶ μέεριθῃ A. 
16 προϊόντι εἴ τις προσήει Α. 


KFomtBs. Cap.6. losephi 4nt. 18 4 ζ 6---ὅὁ $3. 


festi diem ibidem reponeretur, Vitellius populo concessit. Iosepho vero, 
qui pt Caiaphas, pontificatum ademptum lonathae dedit, pontificis Án- 
hae 


0. 

Iussu "Tiberii Vitellius cum Artabano Parthorum rege pacem fecit, 
qui Darium filium cum multis muneribus obsidem miserat. ei pacifica. 
tioni Herodes quoque tetrarcha interfuit, et ad Caesarem quae acta 
essent continuo scripsit, quae cum post Vitellias quoque per litteras 
exposuisset, Caesar ei rescripsit se ex Herode cognovisse omnia. 68 
re Vitelius contra Herodem irritatus clam iram aluit, eumque Gaio 
demum imperante ultus est. 

6. Tunc Philippus quoque huius Herodis frater diem suum obiit 
vi o imperii "Tiberii anno, cum annis 37 rerum potitus esset, vir 
quieti ingeni, moderatus erga subditos, cum paucis delectis in publi- 
cum prodire solitus: quod si quis inter eundum opem eius implorasset, 
statim eo ipso ia loco sella posita (nam qui eam ferrent sequebantur) 
andiebat, iniurios. poenis afficiebat, iniquis criminibus circumventos ale 
solvebat. dicionem eius, quia liberis orbus decesserat, "Tiberius pre- 

, vinciae Syriae adiecit, 


ANNALIUM VI 6. 48$ 


Ἡρώδης δὲ ὃ τετράρχης ἐπὶ Ῥώμην στελλόμενος κατέλυσεν 
ἂν Ἡρώδου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ὃν ἡ τοῦ Σίμωνος τοῦ ἄρχιε- 
ρέως ϑυγάτηρ τῷ βασιλεῖ “Ηρώδῃ ἐγείνατο. ἐρασϑεὶς δὲ Ἥρω- 
διάδος τῆς τοῦ ἀδελφοῦ γυναικός, ϑυγατρὸς ““ριστοβούλου τοῦ 

56 ἀδελφοῦ αὐτῶν, ἀδελφῆς δὲ τοῦ μεγάλου “Ἀγρίππα, λόγους περὶ D 
γάμων πρὸς αὐτὴν ἐποιήσατο. καὶ δεξαμένη συνέϑετο μετοικί- 
σασϑαι πρὸς αὐτόν, εἰ τὴν ““ρέτα ϑυγατέρα ἐκβάλοι. καὶ ὃ 
μὲν ἐπὶ “Ῥώμην ἔπλει ἐπὶ τοιαύταις συνϑήκαις" ὡς δ᾽ ἐπανῆλϑε, 
γνοῦσα 5j γυνὴ αὐτοῦ, τοῦ δὲ “ρέτα ϑυγάτηρ, τὰς πρὸς Ἢ ρω- 

10 διάδα συνθήχας, ἤτει πρὸς Ἰαχαιροῦντα πεμφϑῆναι τὸ φρού- 
οιον" μεϑόριον δὲ τοῦτο ἦν τῆς “Ἀρέτα καὶ τῆς Ἡρώδου ἀρχῆς. 
xal ὃ “Ηρώδης ἐξέπεμψε, μὴ γινώσκων 0 τι ἐστὶν αὐτῇ τὸ βου- 
λευόμενον" 7 δὲ ἐκεῖθεν πρὸς ““ραβίαν πρὸς τὸν πατέρα ἐξώρ- 
μῆσε, καὶ τὴν Ἡρώδου διηγεῖτο γνώμην περὶ αὐτήν. χἀκχεῖνος P I 571 

16 ἔσχε τοῦτο ἔχϑρας ὑπόϑεσιν" καὶ μάχη μέσον ἀμφοῖν συγχεχρό- 
τῆτο διὰ στρατηγῶν, καὶ oi Ἡρώδου ἡττήϑησαν καὶ ἅπαν τὸ 
ἐκείνου στράτευμα πέπτωκε. ταῦτα διὰ γραφῆς Ἡρώδης μηνύει 
τῷ Τιβερίῳ" ὃ δὲ γράφει πρὸς Οὐιτέλλιον, πόλεμον πρὸς “Ἀρέταν 
ποιήσασϑαι καὶ ἢ ζωγρηϑέντα δέσμιον ἀναπέμψαι εἷς Ρώμην ἢ 

90 ἀνῃρημένου στεῖλαι τὴν κεφαλήν. i 

Tio) δὲ ὑπὸ 9:69 τὴν Ἡρώδου στρατιὰν 0Alo9at ἐδόκεε, 
δίκας τιγννύντος διὰ τὸν φόνον τοῦ προφήτου καὶ βαπτιστοῦ 
"Iuévrov. ταῦτα γὰρ καὶ περὶ τούτου κατὰ λέξιν ὃ Ἰώσηπος 


1 ὁ add A Iosephus, 6 μοτοικίαασθαι Yosephus, μετοικήσασθαι 
PW. 23 Ἰώσηπος] Ant. 18 5 $ 2. pauca differunt, 


Herodes vero tetrarcha Romam proficiscens apud Herodem fra- 
trem ex Simonis pontificis filia Herodi regi natum divertit; atque amore 
captus Herodiadis quam frater in matrimonio habebat, Aristobulo fratre 
ipsorum natam et magni Agrippae sororem, de coniugio mulierem eppel- 
lavit. illa vero se ad illum transituram pollicita est, si Áretae filiam 
repudiasset. ea pactione. inita Romam ille proficiscitur: unde cum re- 
disset, uxor eius Aretae filia, re illa comperta, se Machaeruntem 
(id castellum fuit in confinio dicionis Herodis et Aretae) mitti petiit. 
annuit Herodes, ignarus quid consilii mulier cepisset. illa vero inde 
in Arabiam ad patrem properavit, eique quid Herodes de se animo 
agitaret exposuit. unde Aretas inimicitiarum occasiomem arripuit. 
pugna per utriusque duces commissa Herodiani victi sunt et omnis 
eius exercitus caesus. quae cum Herodes Tiberio per litteras signifi- 
casset, ile Vitellio scribit ut Aretae bellum inferat, et aut viventem 
in vincslis aut interfecti caput Romam mittat. 

Quidam credidere Herodis exercitum ira numinis interiisse ob 
caedem prophetae et baptistae loannis, de quo Iosephus his verbis 


, 486 IOANNIS ZONARAE 


B ἔγραψε. “χτεῖνεε γὰρ τοῦτον Ἡρώδης &ya3à» ἄνδρα καὶ τοὺς 
Ἰουδαίους κελεύυντα ἀρετὴν ἐπασχοῦντας καὶ τὰ πρὸς ἀλλήλους 
δικαιοσύνῃ καὶ τὰ πρὸς ϑεὸν εὐσεβείᾳ χρωμένους βαπτισμῷ 
συνιέναι" οὕτω γὰρ καὶ τὴν βάπτισιν αὐτῷ φανεῖσθαι ἀποδεχτήν. 
δείσας δὲ Ἡρώδης τὸ ἐπὶ τοσοῦτον πιϑανὸν αὐτοῦ τοῖς ἀνθρώ- 5 
ποῖς μὴ ἐπὶ στάσει φέροι τινί (πάντα yàg ἐῴκασι συμβουλῇ τῇ 
ἐχείνου πράξοντες) πολὺ κρεῖττον ἡγεῖται, πρίν τε νεώτερον ἔξ 
αὐτοῦ γενέσϑαι, προλαβὼν ἀνελεῖν, τοῦ μεταβολῆς γενομένης μὴ 
εἷς πράγματα ἐμπεσὼν μετανοεῖν. καὶ ὃ μὲν ὑποψίᾳ τοῦ “Ηρώ- 
δου δέσμιος εἷς Ἰ]αχαιροῦντα πεμφϑεὶς ταύτῃ κτίννυται, τοῖς δὲ10 

Ο Ἰουδαίοις δόξαν ἐπὶ τιμωρίᾳ τῇ ἐκείνου τὸν ὄλεθρον τοῦ στρατοῦ 
γεγέσϑαι, τοῦ ϑεοῦ κακῶσαι “Ἡρώδην ϑέλοντος." 

Οὐιτέλλιος δὲ πρὸς “Ἀρέταν πολεμήσων ἠπείγετο. ὡρμη- 
μένῳ δὲ διὰ τῆς Ἰουδαίων διέρχεσϑαι παρῃτοῦντο οἱ πρῶτοι αὖ- 
τῶν τὴν διὰ τῆς χώρας ὅδόν" οὐ γὰρ πάτριον εἶναι αὐτοῖς εἶχό- 15 
yug φέρεσθαι διὰ τῆς χώρας αὐτῶν, πολλὰς δ᾽ ἐπικεῖσθαι ταῖς 
σημαίαις εἰκόνας. πεισϑεὶς οὖν διὰ τοῦ μεγάλου πεδίου διεβί- 
βαζε τὸ στρατόπεδον, αὐτὸς δὲ μετὰ Ἡρώδου εἷς Ἱεροσόλυμα 

W 1194 ἀνήεε ϑύσων τῷ ϑεῷ. καὶ τρεῖς ἐπιμείνας ἡμέρας ἐκεῖ, Ἰωνά- 
ϑην μὲν τῆς ἀρχιερωσύνης μεϑίστησι, τὸν δὲ ἀδελφὸν αὐτοῦ Ὁ 
Θεόφιλον ἐγκαϑίστησιν εἰς αὐτήν. τῇ τετάρτῃ δὲ γραμμάτων 


2 τὰ] τῇ, omisso sequenti «d , Iosephus. 4 φανεῖσθαι) γενέ- 
σϑαι Α. 6 φέρον Α. : ξῴκασι] sic PW pro ἐῴκεσαν: 
ἐοίκασε Α εἰ aliquot Iosephi codices. πράξαντες Α. 
JO δέσμιος A Iosephus, δέσμοις PW. 11 δόξα A Iosephi 
codex Busbequianus. 18 εἰς «d Íte. A. 


scribit, "hunc Herodes interfecit, virum bonum, qui Iudaeos virtutem 
colere atque inter sese iustitiae et religioni erga deum dare operam 
fussit, ac sic ad baptismum accedere: tum demum futurum acceptum. 
Herodes autem veritus ne tanta eius in vulgus auctoritas ad seditionem 
epectaret, quod nihil non eo mandante facturum videretur, consultius 
esse duxit eum antequam res novas moliretur e medio tollere, ne sese 
mutatione facta negotiis et molestiis conflictantem tarditatis suae paeni- 
teret. sic ex Herodis suspicione Machaeruntem missus Ioannes occi- 
ditur: Iudaei vero credidere in ultionem necis eius exercitum periisse, 
deo in Herodem animadvertente. ἢ 

Caeterum Vitellius bellum Aretae illaturus cum Iudaeam per- 
transire vellet, à Iudaeorum proceribus, ne per eam iret, quod in ve- 
xilis multas haberet imagines, quas per suam regionem ferri patria lege 
nefas esset, exoratus, copias per magnam planitiem traduxit: ipse cum 
Herode Hierosolyma adscendit ut sacrificaret deo. ibi triduo exacto 
lonatham ponüficatu movet οἱ fratrem eius 'Theophilnm in eo collocat: 


' ANNALIUM VI 7. | 487 


αὐτῷ κομισθέντων περὶ τῆς Τιβερίου τελευτῆς, ὥρκισε τὸ πλῆ- D 
Joc εὐνοεῖν τῷ Γαΐῳ, ἀνεκάλει δὲ xal τὸ στράτευμα. λέγεται 
δὲ καὶ τὸν ““ρέταν οἱωνοσχοπησάμενόν φάναε ἀμήχανον εἶναι 
τῷ στρατῷ πολεμῆσαι" τεθνήξεσθαι γὰρ τῶν ἡγεμόνων ἢ τὸν 

διχελεύσαντα πολεμεῖν ἢ τὸν κελευσϑέντα ἢ καϑ᾽ οὗ τὸ κέλευσμα 
γέγονε. 

1. Kal Οὐιτέλλιος μὲν εἷς ᾿Αντιόχειαν ἀνεχώρησεν, 
"Ἀγρίππας δὲ ὃ “Ἀριστοβούλου υἱὸς ἐπὶ Ῥώμης ἔτυχεν ὧν τοῦ 
Τιβερίον ϑνήσκοντος. οὗτος γὰρ πρὸ μικροῦ τῆς Ἡρώδου τοῦ 

Io μεγάλου τοῦ πάππου αὐτοῦ τελευτῆς ἐν τῇ Ῥώμῃ τρεφόμενος, . 
συνήϑης ἐγένετο Ζρούσῳ τῷ Τιβερίου υἱῷ, καὶ ᾿Αντωνίᾳ τῇ P I 272 
Ζρούσου τοῦ μεγάλου γυναικὶ γνωστὸς γέγονε, Βερνίκης τῆς 
αὐτοῦ μητρὸς τιμωμέγνης παρ᾽ αὐτῆς. μεγαλοπρεπὴς δὲ ὧν 
Ayolnnucç καὶ δωρεῖσθαι πολυτελής, τῆς μητρὸς αὐτοῦ ϑανού- 

1δσης τὰ μὲν τῶν χρημάτων εἷς ἑαυτὸν ἀνάλωσε πολυτελῶς διαι- 
τώμενος, τὰ δὲ εἰς δωρεάς, τὰ πλείω δ᾽ εἷς τοὺς ἀπελευϑέρους 
τοῦ Καίσαρος. καὶ ταχὺ ἐν ἐνδείᾳ ἐγένετο. ϑανόντος δὲ τοῦ 
υἱοῦ Τιβερίου, ἀπείρηκεν εἷς ὄψιν αὐτοῦ φοιτᾶν τοὺς συνήϑεις 
τοὺς τοῦ παιδός, ἵνα μὴ δι᾽ αὐτῶν εἷς ἀνάμνησιν ἐχείγου ἰὼν εἷς 

40 λύπην ἀνερεϑίζηται. διά τε γοῦν τοῦτο καὶ ὅτε χρημάτων ἠπό- 
ρηθεν εἷς Ἰουδαίαν κακοπραγῶν ἐπανῆλθεν. ἀποτῖσαι δὲ καὶ 
τοῖς δανεισταῖς τὰς δφειλὰς βιαζόμενος πολλοῖς οὖσι, καὶ μὴ B 


8 ῥώμην A. 1} ἀντωνίνα Α. 18. post εἰς P add ἐκεῖνος, 
om AW. 921 ἐπανῆλθε κακοπραγῶν À. 


Fowrms, Cap. 7. losephi 4nt. 18. 5 $ 3—6 $6. 


quaro vero die litteris de obitu Tiberii aceeptis, populo lureiurando 
&adacto ut Gaio faveret, exercitum revooavit. ferunt Áretam quoque 
consuKis auguriis dixisse non posse exercitum illum bellum gerere: 
brevi enim moriturum esse ducem vel qui iussisset vel qui iussus esset 
vel eum contra quem iussa esset expeditio. 

7. Ac Vitelius Antiochiam recessit: Agrippa vero Aristobuli 
filius moriente Tiberio Romae vivebat, ubi eum paulo ante obitum 
magni Herodis avi sui educaretur, in familiaritatem Drusi, Tiberii filii, 
atque Antoniae Drusi maioris uxoris no&tiam pervenerat, ob honorem 
matris suae Bereniees. et quia magnifieus atque munificentissimus erat, 
defuncta matre, pecunia partim in semetipsum (nam sumptuose vivebat) 
partim in donationes, maiori tamen ex parte in Caesaris libertos in- 
sumpta, celeriter ad egestatem est redactus. mortuo vero filio "Tiberii, 
is edixit ne pueri familiares in conspectam suum venirent, ne per illos 
renovata defuncti memoria luctus suus redintegraretur. Agrippa igitur 
cum ea de causa tum ob pecuniae inopiam afflictus in Iudaeam rediit. 
et cum a multis creditoribus aes alienum repetentibus nummis omnino 


48 IOANNIS ZONARAR 


ἔχων, εἷς ἔννοιαν ἦλθεν αὐτοχειρίας. συνῆκε δὲ τὸ ἐννέημα 3 
γυνὴ αὐτοῦ Κύπρος, 7j ϑυγάτηρ ἤν Φασαήλου τοῦ ἀδελφόπαιδος 
τοῦ βασιλέως Ἡρώδου, ἐκ Σαλαμψιοῦς αὐτῷ γεννηϑεῖσα τῆς 
“Εἰρώδου ϑυγατρός, ἣν ἔσχεν ἐκ ἸΪαριὰμ τῆς ὕπ᾽ ἐκείνου ἀνῃρη- 
μένης, ὡς δεδιήγηται,. αὕτη γοῦν ἡ Κύπρος συνοικοῦσα τῷδ 
"Ayoínng, καὶ αἰσϑομένη τὸ βούλευμα, ἀπεῖργε τοῦτον αὐτοῦ, 
διαπέμπεται δὲ πρὸς Ηρωδιάδα τὴν τῷ τετράρχῃ συνοικοῦσαν 
Ἡρώδῃ, Ayolunu τυγχάνουσαν ἀδελφήν, δηλοῦσα τὴν ἔννοιαν 
τοῦ συγγόνου, καὶ βοηϑεῖν ἀξιοῦσα καὶ τὸν οἰκεῖον ἄνδρα πρὸς 
ἐπικουρίαν παρακαλεῖν. οἱ δὲ μετεπέμψαντό τε αὐτὸν καὶ οἴχη- 10. 
τήριον τὴν Τιβεριάδα δεδώκασι, καί τε καὶ ἀργύριον ἀπέταξαν 
C αὐτῷ εἷς τὴν δίαιταν. μετὰ καιρὸν δὲ διαφορᾶς γενομένης 
Ἡρώδῃ τε καὶ ᾿Αγρίππᾳ, πρὸς Φλάκκον Συρίας ἡγούμενον ὃ 
Myolnnag μεϑίσταται, φιλίως ἐκ Ῥώμης πρὸς αὐτὸν διακεῖ- 
μένον, κἀκεῖ διέτριβε δεξαμένου τοῦ Φλάχχου, ὧν δὲ ἐκεῖ καὶ 16 
ὃ Ayolnnou ἀδελφὸς “Αριστόβουλος, διαφερόμενός τε τῷ ἀδελφῷ, 
διαβολαῖς αὐτὸν πρὸς τὸν Φλάκκον ἐξεπολέμωσε" καὶ ἐξωϑεῖταε 
ἐχεῖϑεν ᾿4γρίππας. ὃ δὲ εἰς ἐσχάτην περιστὰς ἀπορίαν εἰς Ἰεα- 
λίαν ἐχπλεῖν ἐβούλετο, καὶ ἠξίου Ἰ]αρσύαν αὐτοῦ ἀπελεύϑερον 
χρήματά oi πορίσαι ποθὲν δανεισάμενον. ἐκεῖνος δὲ Πέτρῳ 20 
πρόσεισιν ἀπελευϑέρῳ Βερνίκης τῆς Ayolnnou μητρός, καὶ ὃ 
D Πέτρος συμβόλαιον ἔλεγε ποιησάμενον δύο μυριάδων “4τϑίδων 
λαβεῖν τὰς μυριάδας πεντακοσίαις καὶ δισχιλίαις ἐλασσουμένγας. — 
xal ὃ “Ἀγρίππας συνέϑετο, καὶ λαβὼν τὸ δάνεισμα ἀποπλεῖν 


2 Φασαήλου om A, 8 ᾿4γρίππᾳ PW. 16 ἐγρέππα À vt 
supra. 17 τὸν add A. 21 ἀγρέππα À. 22 δύω PW. 
93 χιλέαιρ À et codex Iosephi Busbequianus, 


destitutus urgeretur, de manibus sibi afferendis cogitavit. id elus con- 
silium uxor Cyprus animadvertit, Phasaeli filia, Herodis regis ex fratre 
nepotis, nata ex Salampsione Herodis filia, quam ex Mariamme ab ipso, 
ut expositum est, occisa susceperat. haec igitur Cyprus mariti conatu 
inhibito Herodiadi Herodi tetrarchae nuptae, Agrippae sorori, fratris 
institutum nuntiat, petens ut adiuvet maritumque ad opem ferendam 
exhortetur, ill vero ei Tiberiadem habitandam tradiderunt, assignata 
etiam pecunia unde viveret. aliquanto post Agrippa controversia inter 
ipsum et Herodem orta ad Flaccum Syriae praetorem migrat, ἃ quo ob 
familiaritatem Romae contractam amice est susceptus. ed per fratris 
Aristobuli, a quo dissidebat, calumnias Flacei inimicitiis susceptis, inde 
electus et ad extremam inopiam redactus in Italiam navigare atatuit, 
ac —— libertum alicunde mutuam sumere pecuniam iussit. is 
Petrum Berenices Agrippae matris libertum adit, à quo Agrippa syn- 
grapba data de 20 milibus Atticarum drachmarum, bis mile et 500 mi- 


ANNALIUM VI 7. 489 


ἔμελλεν. Ἔρρένιος δὲ Καπίτων Ἰαμνείας ἐπίτροπος τριάκοντα 
μυριάδας ἀργυρίου ὀφειλομένας τῷ Καίσαρι ἔπραττεν ἀπ᾽ αὐτοῦ, 
καὶ διὰ τοῦτο μένειν. ἐκέλευεν. “Ἀγρίππας δὲ προσποιησάμενος 
πείϑεσϑαι, νυχτὸς Qyero. καὶ καταπλεύσας εἷς “Αλεξάνδρειαν, 
δ᾽ Ἵλεξάνδρου δεῖται τοῦ ἀλαβάρχου μυριάδας εἴκοσι δάνειον αὐτῷ 
παρασχεῖν. ὃ Ó' ἐχείνῳ μὲν οὐκ ἂν ἔφη παρασχεῖν, Κύπρῳ δὲ 
τῇ αὐτοῦ γυναικὶ παρεῖχε διά τε τὴν φιλανδρίαν αὐτῆς καὶ τὴν ΄ 
λοιπὴν ἀρετήν. δεξαμένης δὲ τὸ δάνειον ἐκείνης ὃ μὲν Mypínnoc ῬῚ 518᾽ 
εἷς Ἰταλίαν ἀπέπλευσε, Κύπρος δὲ μετὰ τῶν τέχνων εἷς "ov- W 1 195 
10 δαίαν ἀνέζευξε. καὶ Καίσαρι Τιβερίῳ προσελϑὼν φιλανϑρώπως 
ἐδέχϑη. γραφῆς δὲ τοῦ Καπίτωνος Ἔ Ἤρρενίου κομισϑείσης τῷ 
Καίσαρι ὡς ἀπέδρα ᾿Αγρίππας τριάκοντα μυριάδας πραττόμενος 
δάνειον, ὠργίσϑη, καὶ μὴ συγχωρεῖσϑαι αὐτῷ τὴν πρὸς αὐτὸν 
ἐχέλευσεν εἴσοδον ἄχρι δὴ τὸ χρέος καταβαλεῖ, ὃ δὲ δανεισά- 
16 μενος ἀπέδοτο τὸ ὀφείλημα, καὶ αὖϑις εἰσήει πρὸς τὸν Τιβέριον. 
καὶ ὃ Καῖσαρ ἐκέλευεν αὐτὸν τῷ υἱωνῷ αὐτοῦ παρατυγχάνειν καὶ 
ϑεραπεύειν αὐτόν. ᾿Αγρίππας δὲ πρὸς Γάϊον μᾶλλον ἀπένευεν, B 
“Αγτωνίας τυγχάνοντα υἱωνὸν τῆς Γερμανικοῦ μητρὸς καὶ KAav- 
δίου τοῦ μετὰ Γάϊον μοναρχήσαντος. τοῦτον ϑεραπεύων πεφί- 
δύλητο ὑπ᾽ αὐτοῦ. καί nore συμπροϊοῦσιν ἀμφοῖν περὶ Τιβερίου 
λόγος ἐγένετος — xal ὃ Lypgimnag ϑεοκλυτῶν τάχος ὑπεκστῆναι 
Τιβέριον τῆς ἀρχῆς Γαΐῳ ἐπηύχετος. ἘΕὔτυχος δὲ ἀπελεύϑερος 


9 ἀπ᾽ AW, ἐπ᾽ P. δ μυριάδας Α, μυριάδα PW. ὃ δ᾽ 
τ 


ἐκείνης τὸ δάνειον A, οὔ om Α. 156 ὄφλημα Α. 
16 ἐκέλευε, omisso αὐτὸν, Α. 18 ἀντωνένας A. “τῆς 
Γερμαφικοῦ μητρὸς] Colb. I'*op. υἱοῦ" Ducaxeius, 21 ó 
om 


nus acceptis, navigaturus ab Herennio Capitone Iamneae procuratore 
manere iubetur, dum 300 milia argenti, quae Caesari deberet, solveret. 
ille se obtemperaturum simulans noctu solvit: et Alexandriam profectus 
eb Alexandro alabarcha 200 milia mutuo petit. qui illo repudiato eam. 
pecuniam Cypro eius uxori cum propter coniugalem amorem tum ob 
caeteras eius virtutes dedit. qua accepta Agrippa in Italiam profectus, 
Cypro cum suis liberis in Iudaeam reversa, a Caerare humaniter exci- 
itur. sed Capitonis Herennii litteris allatis ut fugam cepisset cum 
milia aeris alieni ab eo poscerentur, Caesar iratus non prius ei 
aditum ad se permitti iussit quam eam pecuniam numerasset. qua mu- 
tuo sumpta et dissoluta, rursus Tiberii aulam frequentavit. sed ἃ 
Caesare se δὰ suum nepotem conferre eumque colere iussus, magis erga 
Gaium propensus fuit Antoniae nepotem, Germanici et Claudii, qui post 
Gaium imperavit, matris: et observantia sua Gaii erga se amorem eme- 
ruit, cum autem aliquando inter prodeundum "Tiberii mentio incidisset, 
atque Agrippa deo invocato optasset ut Tiberins Gaio quam primum 


490 IOANNIS ZONARAE 


Ayolnnov τῶν λέγων ἀκροασάμενος Καίσαρι πρόσεισιν ὡς δή τι 
λέξων αὐτῷ σωτήριον. ὃ δὲ βραδὺς εἷς πάντα γενόμενος, xol 
τῶν ὑπὲρ αὐτοῦ τι προσαγγελλόντων κατεφρόνει. οὔτε γὰρ 
πρέσβεσι τάχιστα ἐχρημάτιζε, λέγων, ἵνα μὴ ἐπανιόντων συν- 

' C τόμως προσίοιεν' ἕτεροι, καὶ ὄχλος αὐτῷ γένοιτο, οὔτε μὴν ἤγε- 5 
μόσι καὶ ἐπιτρόποις παρ᾽ αὐτοῦ σταλεῖσι διαδόχους ἀντικαϑίστα, 
εἰ μὴ φϑάσαιεν τελευτήσαντες. τοῦτο δὲ ποιεῖν ἔφασκε προμη-- 
ϑείᾳ τῶν ὑπηκόων, ἵνα αὐτάρκως τῷ χρύνῳ σχόντες κερδῶν 
ἀμβλύτεροι πρὸς ἀδικήματα εἶεν. παράδειγμά τε τραυματίαν 
πεποίητο ᾧ μυῖαι περιεκάϑηντο τὰς πληγάς, καί τις οἰχτείρων 10 
αὐτὸν ἀποσοβεῖν αὐτὰς ἐπεχείρει, ἀποτρέψαντος δὲ ἐκείνου ἤρετο 
τὴν αἰτίαν ὃ διώκειν τὰς μυίας πειρώμενος, ὃ δέ γε τραυματίας 
“αὗται μέν ἀπεκρίνατο “τοῦ αἵματος ἐμπλησϑεῖσαι οὐ πάνυ μοι 
δι’ ὄχλου εἰσίν, εἰ δ᾽ ἀποσοβηϑεῖεν αὗται, ἥξουσι νεαλεῖς xoi 

D λιμώττουσαι μᾶλλόν με ὄδυνήσουσι." τῆς δὲ πρὸς ταῦτα βρα- 19 
δϑύτητος τοῦ Τιβερίου καὶ τόδε μαρτύριον, ὅτε δύο καὶ εἴκοσιν 
ἀνύσας ἐπὶ τῇ αὐταρχίᾳ ἐνιαυτούς, δύο τοῖς Ἰουδαίοις ἐξέπερεψεν 
ἄρξοντας τοῦ ἔϑνους αὐτῶν, ΙΓράτον τε καὶ Πιλάτον. τοιοῦτος 
οὖν τυγχάνων ἐν ἅπασιν, οὐδὲ τὸν Εὔτυχον ἠξίου ἀκροάσεως. 

8, Ayolnnuc δὲ τὴν Ἀντωνίαν ἱκέτευε παρασκευᾶσαι τὸν 20 
Καίσαρα ἀκροάσασθαι τοῦ Εὐτύχους. ἡ δ᾽ ᾿ΑἈντωνία διὰ τιμῆς 
ἦν Τιβερίῳ καὶ ὡς γαμετὴ γενομένη Ζρούσου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ 


1 τὸν λόγον A. 5 γίνοιτο À Iosephus, γόνοιτο PW. 
19 ἀποδιώκειν À. 17 ixi τῆς αὐταρχίας ἀνύσας A. δύω 
W. 20 ἐντωνέναν À. 


FoxTBS. Cap. 8. Josephi "nt. J8 6 $ 6 — 8 10. 


imperio cederet, Eutychus libertus iis Agrippae verbis auditis Caesarem 
adiit, ut nuntiaturus aliquid quod ad salutem eius pertineret. ille vero 
ut lentus erat in rebus omnibns, eos etiam despiciebat qui aliquid quod 
ipsius interesset nuntiabant. neque etiam legatis celeriter respondebat, 
ne eis cito digressis alii sibi negotium facesserent; neque ducibus et 
procuratoribus a se missis successores dabat, nisi illi decessissent, id- 
que se propter subditorum commodum facere dicebat, ut diuturnitate 
temporis expleta avaritia ad iniurias tardiores essent. ac vulnerati 
exemplo utebatur, qui, cum quidam misericordia motus ei muscas ictus 
circumsidentes abigere vellet, id prohibuerit, causamque rogatus dixerit, 
eas sanguine plenas non adeo sibi molestas esse: quae si abigantur, 
venturas recentes et famelicas, gravius afflicturas. ac tarditatis eios iu 
hoc genere illud argumentum est, quod annos 22 rerum potitus, in 
Iudaeam duos duntaxat praesides misit, Gratum et Pilatum. talem igi- 
tur in rebus omnibus se praebens nec Eutychum audire voluit. 

8. Agrippa vero Antoniam orayit ut efficeret ut Eutychus ἃ 
Caesare audiretur. Tiberius enim eam cum ut Drusi fratris coniugem 


ANNALIUM VI 8. 491 


xal διὰ τὸ σῶφρον ὧς μάλιστα. νέα yàg χηρεύσασα τῇ χηρείᾳ 
παρέμεινε καὶ γάμον ἀπείπατο δεύτερον, καίπερ τοῦ αὐτοχράτορος ῬΊ 374 
αὐτὸν ἐπιτρέποντος, καὶ οὕτω τὸν βίον διήνυσεν ὡς καὶ λοιδο-- 
ριῶν ἀνωτέρα γενέσϑαι. διὰ δὴ ταῦτα τῷ Τιβερίῳ τετίμητο καὶ 
δὅτι xal εὐεργέτις αὐτῷ γέγονεν, ἐπιβουλὴν παρὰ πολλῶν xal δυ-- 
νατῶν συστᾶσαν μηνύσασα. ὑπὸ ταύτης οὖν ἀξιούμενος ἐξετάσαι 
τὸν Εὔτυχον, ἔφη “ἴστωσαν οἱ ϑεοί, ᾿Ἀντωνία, ὅτι οὐ κατὰ γνώ- 
μὴν ἐμὴν τὰ πραχϑησόμενα ἔσονται, ἐκ δέ γε σῆς παρακλήσεως." 
καὶ τὸν Εὔτυχον ἀχϑῆναι κελεύει. καὶ παραστὰς ἔλεγεν ὡς 
10" Γάϊός τε καὶ Myolnnac, ὦ δέσποτα, συνωμίλουν, καὶ "Ἀγρίππας 
ἔφη, εἰ γὰρ ἀφίκοιτό ποτε ἡμέρα ἦ μεταστὰς οὗτος ὃ γέρων χει-- B 
ροτονοίη σε ἡγεμόνα τῆς οἰκουμένης" οὐδὲν γὰρ ἔσται ἡμῖν ἐμπο- 
δὼν Τιβέριος ὃ αὐτοῦ υἱωνός, ὑπὸ σοῦ τελευτῶν. καὶ ἥ τε οἷ- 
κουμένη γέγοιτ᾽ ἂν μακαρία, καὶ πρὸ ταύτης ἐγώ." Τιβερίῳ 
16 δὲ οἱ λόγοι ἥγηντο ἀληϑεῖς" ἅμα δὲ καὶ μῆνιν “Ἀγρίππᾳ τηρῶν 
ὅτε μὴ τὸν υἱωνὸν αὐτοῦ ϑεραπεύειν ἕλετο, ὅλος δὲ μετέπεσϑ 
πρὸς τὸν Γάϊον, ἑνὶ τῶν παρεστηκότων δῆσαι αὐτὸν ἐκέλευσε. 
καὶ ἤγετο δέσμιος ἐν πορφυρίσιν ὧν ἔτι, καὶ πρὸ τοῦ βασιλείου W 1 196 
εἱστήκει δένδρῳ ὑπ᾽ ἀϑυμίας ἐπικλιϑείς. ἦσαν δ᾽ ἐκεῖ καὶ ἕτεροι 
202» δεσμοῖς. καὶ δρνέου πρὸς τὸ δένδρον ἐκεῖνο καταπταμένου C 
(βουβῶνα τὸν ὄρνιν Ρωμαῖοι καλοῦσι) τῶν δεσμωτῶν τις ϑεα-- 
αάμενος ἤρετο τὸν αὐτὸν τηροῦντα στρατιώτην ὅστις εἴη ὃ ἐν τῇ 


9 ἀπείπατο A, ἀπώσατο PW: Iosephus γάμῳ ἀπεῖπε, 8 αὐτὴν A. 
4 ἀνωτέρω Α. δὴ A, δὲ PW. ὁ αὐτοῦάΑ. .7 ἀντωνίγα Α. 
11 εἰ A losephus, εἶϑε W, εἴτε P. 21 Βούβονα PW, quae 
p. 904 v. 1 βουβῶνα cum Iosepho. 


tum ob pudicitiam maxime honorabat. nam cum maritum adolescentula 
emisisset, vidua mansit, repudiatis secundis nuptiis, quanquam ad eas 
hortante Caesare; itaque vitam exegit ut omni probro superior esset. 
erat igitur in honore apud Tiberium tum ob haec, tum ob beneficium 
indicatae multorum potentum conspirationis. hac rogante ut Eutychum 
examinaret, "testor deos" inquit 'liberius, "Antonia, ea quae fient non 
ex animi mei sententia futura esse sed propter preces tuas." et Euty- 
chum addaci iubet. is dixit "Agrippa, o domine, in colloquio cum Gaio 
dixit, utinam tandem veniat dies qua senex iste decedens te principem - 
orbis terrarum designet. nam "Tiberius eius nepos impedimento nobis 
haud fuerit, si & te tollatar. tum et orbis terrarum floreret, atque ego 
in primis." ea verba Tiberio vera esse visa; simul etiam Agrippae 
succensebat quod nepotem ipsius colere noluisset et totus se ad Gaium 
contulisset: eumque ἃ quodam adstante vinciri iussit. sic ille purpu- 
ratus adhuc vinctus abducitur. et dum ante regiam adstat ad arborem, 
ubi etiam alii vincti erant, prae animi aegritudine inclinatus, bubo in 
eam devolat, quo captivorum quidam conspecto, militem Agrippae.cu- 


492 IOANNIS ZONARAE 


πορφυρίδι" xod μαϑὼν ἠξίωσε τὸν συνδεδεμένον αὐτῷ στρατιώτην 
πλησίον ἐλϑεῖν. καὶ τυχών “ὦ νεανία" φησίν, “ἀπαλλαγήν τέ 
σοι τῶν δεσμῶν ταχίστην εὐαγγελίζομαι καὶ προκοπὴν ἐπὶ μήκι- 
στον ἀξιώματος καὶ δυνάμεως, καὶ ὡς ζηλωτὸς ἔσῃ τοῖς ἄρτε 
οἰκτιζομένοις σε, καὶ ἐν εὐδαιμονίᾳ τελευτήσεις, παισὶ τὸν ὄλβον 5 
λιπών. ὅτε δ᾽ εἰσαῦϑις τὸν ὄρνιν τοῦτον ϑεάσαιο, σϑιε σου 
τηνικαῦτα μετὰ πέντε ἡμέρας ἐσομένην τὴν τελευτήν. εὐδαιμο- 

D νήσας μέντοι κατὰ τὴν ἡμετέραν πρόρρησιν, μνήμην ποιοῦ καὶ 
ἡμῶν, ὡς διαφευξώμεθα τὴν δυστυχίαν ἦ τανῦν σύνεσμεν." 
καὶ ὃ μὲν ταῦτα εἰπὼν τότε μὲν γέλωτα ὦφλεν, ὕστερον δ᾽ ἐφάνη 10 
ϑαύματος ἄξιος. 

ἮΝν οὖν ἐν τοῖς δεσμοῖς ὃ “Ἀγρίππας ἐπὶ μῆνας 9E. Τιβέ 
quc δὲ μαλακιζόμενος τῆς νόσου χραταιουμένης Εὔοδον κελεύει, 
ὃς τῶν ἀπελευϑέρων ἦν αὐτῷ τιμιώτατος, τὰ τέκνα προσαγαγεῖν 
αὐτῷ διαλεξομένῳ σφίσε πρὶν τελευτᾶν. οὐκ ἦσαν δὲ παῖδες 16 
αὐτῷ ᾿ ὃ γὰρ υἱὸς αὐτοῦ “Τροῦσος ἔτυχε τεϑνεώς" υἱωνὸς δ᾽ ἐξ 
ἐκείνου αὐτῷ ἦν Τιβέριος Γέμελλος, καὶ ἀδελφιδοῦς Γάϊος Γερ- 

P I 276 μανικοῦ παῖς συγγενὴς ὧν αὐτοῦ, νεανίας ἤδη καὶ παιδείᾳ ἐσχο-- 
λακὼς καὶ παρὰ τοῦ δήμου φιλούμενος καὶ τιμώμενος διὰ τὴν 
τοῦ πατρὸς ἀρετήν. κελεύσας οὖν ὃ Τιβέριος ἕωϑεν τοὺς παῖδας 30 
εἰσαγαγεῖν εἷς τὴν αὔριον (ἦν δ᾽ αὐτῷ τὸ βουλόμενον τῷ υἱωνῷ 
μάλιστα καταλιπεῖν τὴν ἀρχήν, τέως δ᾽ οὖν οἰώνισμα ἔϑετο εἰς 


8 καὶ om. Α. 15 τελευτῆς A. 16 ἐξ om A. 17 γέμελος Α. 
18 συγγενὴς ov] συγγόνου Α et codex Colberteus. 


stodem rogat quis ille purpuratus esset: eoque cognito, cum 8 con- 
captivo milite ut secum propius ad illum  &coederet impetrasset, 
"adolescens" inquit, "nuntio tibi celerem vinculorum liberationem et 
maximae dignitatis et potentiae adeptionem. felicem ii te praedicabunt 
qui nunc miserantur: in prosperitate obibis et opes tuis liberis relin- 
ques, sed cum istam volucrem denuo videris, te scito quinque diebus 
post esse moriturum. cum antem, ut nos tibi praedicimus, fortunatus 
fueris, nostri quoque rationem habeto, ut calamitatem cum qua nunc 
conflictamur effugiamus," haec ille locutus tum quidem deridebatar, 
post autem admiratione dignus est habitus. 

Agrippa in vinculis fuit ad menses sex. "Tiberius autem invale- 
scente morbo debilitatus Evodum libertum, quem maximi faciebat, libe- 
ros ad se adducere iussit, ut eos ante obitum alloqueretar. neque vero 
habebat liberos: nam filius eius Drusus obierat: sed nepotem ex eo 
habebat 'liberium Gemellum, et nepotem ex fratre Gaium Germanici 
fium, illius patruelem, qui iam adolescens et disciplinis eruditus & 
populo et amabatar et colebatur ob patris virtutem. cum autem Tibe- 
rius pueros postridie mane ad se adduci iussisset, atque in animo ha- 


TA 


ANNALIUM VI 9. 493 


ἐκεῖνον βούλεσθαι τὸ ϑεῖον περιελϑεῖν τὴν ἀρχὴν ὃς ἂν πρὸς 
αὐτὸν ἀφέχοιτο πρότερος) πέμπει κελεύων τῷ παιδαγωγῷ τοῦ 
υἱωνοῦ πρωϊαίτερον͵ ἄγειν τὸν παῖδα.. καὶ ἤδη γεγονυίας ἡμέρας . 
πέμπει τὸν Εὔοδον εἰσχαλεῖν τὸν παρόντα τῶν παίδων" ἐχεῖνος 
δ δὲ τὸν Γάϊον πρὸ τοῦ δωματίου καταλαβὼν εἰσήγαγε πρὸς Τιβέ- 
ριον. ὃ δὲ τῆς τοῦ ϑείου δυνάμεως εἷς ἔννοιαν ἐλϑὼν χατωλο-- B 
φύρατο ὡς ἐπ᾽ ἀπολωλότι τῷ υἱωνῷ. καίπερ δὲ διὰ. τοῦτο τετα- 
ραγμένας, φησὶ πρὸς τὸν Γάϊον “ὦ παῖ, εἰ καὶ Τιβέριος συγγε- 
ψέστερός μοί ἐστιν ἢ σύ, ἀλλ᾽ αὐτὸς xal χατὰ γνώμην ἐμὴν καὶ 
Ἰυκατὰ ψῆφον ϑεῶν σοὶ τὴν τῶν Ῥωμαίων ἐγχειρίζω ἀρχήν, καὶ 
ἀξιῶ μὴ ἀμγνημονῆσαι τῆς συγγενείας τῆς πρὸς Τιβέριον, κήδε- 
σθαι δὲ τούτου ὡς συγγενοῦς" οὐ γὰρ ἀτιμώρητα τῇ ϑείᾳ προ- 
vola 00a παρὰ δίκην πράσσοιτο.ἢ 
Τιβέριος μὲν οὖν τὸν Γάϊον ἀποδείξας τῆς ἡγεμονίας διά- 
16 δοχον, ὀλίγας ἐπιβιοὺς ἡμέρας ϑνήσχει, ἄρξας ἐπὶ ἐνιαυτοῖς 
εἴχοσι καὶ δυοῖν μῆνας ἑπτὰ καὶ ἡμέρας ἴσας, (9) Γάϊος δὲ CQ 
αὐτοχράτωρ πὲρῤιελέλειπτος ἠγγέλλετο δὲ Ῥωμαίοις τοῦ Τιβερίου 
ἡ ἀποβίωσις" oí δὲ ἠπίστουν τῷ λόγῳ ὑπὸ τοῦ πάνυ τὸ πρᾶγμα 
βούίλεσϑαι. πλεῖστα γὰρ ἐχεῖνος δεινὰ “Ρωμαίων τοὺς εὐπατρίδας 
80 εἰργάσατο, δύσοργος ὧν καὶ ϑανάτῳ καὶ τὰ κουφότατα τῶν 
πταισμάτων» τιμώμενος. 


4 πρότερος À: PW πρότερον. Kal. 16 δύο καὶ εἴκοσιν A. 
μῆνας ἑπτὰ καὶ ἡμέρας [sag] haec ex Dione 58 28: Iosephus 
ἡμέρας τρεῖρ καὶ πέντε μῆνας. 19 βουλεύεσθαι A, 


FonTEs, Cap. 9. losephi 4nt, 18 6 $ 10—8 $ 1. 


beret imperium nepoti relinquere, id augurium sibi finxit, deos impe- 
rium ei tradituros qui ad se prior accessisset. ac paedagogo nepotis 
mandavit ut puerum maturius ad se adduceret. cum autem iam dilu- 
xisset, Evodum mittit ut puerum qui adsit intro vocet. is Gaium ante 
conclave inventum ad Tiberium adducit, qui divina potentia considerata 
nepotem pro perdito deplorat; et quanquam ea re turbatus, tamen Gaio 
ait "fili, etsi mihi Tiberius genere propior est, ego tamen et meopte 
judicio et deorum suffragio Romanum imperium tibi trado: petoque ne 
eius necessitudinis, qua "Tiberio coniunctus es, obliviscaris, sed eius ut 
cognati rationem habeas. nam divina providentia non inulta ea esse 
patitur (une praeter ius et aequum fiunt." 


b 


iberius igitur Gaio principatus successore declarato paucis 
post diebus obiit, cum regnasset annos 22, menses 7 et dies totidem. 
(9) Romani prae cupiditate obitum 'Tiberii credere non potuerunt, qui 
patricios Romanos plurimis cladibus affecerat, homo iracundus et levis- 
sima quaeque delicta capitalibuá suppliciis vendicare solitus. 


494 IOANNIS ZONARAE 


ἹΜαρσύας δὲ τοῦ Myolnnov ἀπελεύϑερος, πυϑόμενος τοῦ 
Τιβερίου τὴν τελευτήν, ἔδραμε πρὸς αὐτὸν xal ἝἝβραϊδι φωνῇ 
“τέϑνηκεν ὃ λέων" φησίν. ὃ δὲ χάριτας ὡμολόγει αὐτῷ εἰ 

κατήγγειλεν ἀληϑῆ. καὶ ὃ ἑκατόνταρχος δρῶν τὸν Ldyginnav ἐν 
χάρματι, ὑπετόπησέ τι γεγονέναι καινόν, καὶ ἤρετο τί ἄν εἴη τὸ 

D ἀγγελϑέν" καὶ ὃ “Ἀγρίππας ἤδη συνήϑης γενόμενος τῷ ἀνδρὶ τὸ 

ἀπόρρητον ἀνεκάλυψεν" ὁ δὲ ἐχοινοῦτο τὴν ἡδονήν, καὶ προῦ- 

τίϑει δεῖπνον. εὐωχουμένων δὲ παρῆν τις περιεῖναι λέγων Tift- 

WI 191 ριον. καὶ ὃ ἑκατόνταρχος δείσας ὅτι συνδιῃτᾶτο δεσμώτῃ τοῦ 
αὐτοκράτορος, κελεύει δῆσαι αὐτόν, λελυκὼς ἤδη. τῇ δ᾽ ὕστε-10 

ραίᾳ λόγος τε ἦν πλατὺς περὶ τῆς τελευτῆς Τιβερίου, καὶ ἐπι- 

στολαὶ παρὰ Γαΐου ἐπέμφϑησαν, ἧ μὲν πρὸς τὴν σύγκλητον, 

τὸν Τιβερίου 9üvazov καταγγέλλουσα καὶ τὴν αὐτοῦ τῆς ἤγε- 

μονίας διαδοχήν, ἢ δὲ πρὸς Πείσωνα τὸν τῆς πόλεως φύλακα, 
ἐπιτρέπουσα τὸν “Ἀγρίππαν ἐκ τοῦ στρατοπέδου μεταγαγεῖν εἰς 16 

P I 276 τὴν οἰκίαν ἐν fj πρὸ τοῦ δεϑῆναι ἦν. [Γάϊος δὲ εἷς Ρώμην τὸν 

τοῦ Τιβερίου νεκρὸν ἀγαγὼν καὶ ϑάψας πολυτελῶς, αὐτίκα λῦ- 

σαι τὸν Ayolnnuv ἐβούλετο" 7) δ᾽ ᾿Αντωνίω κεκώλυκεν, οὐ μίσει 

τοῦ λυϑησομένου, φροντίδι δέ γε τοῦ λύσοντος, ἵνα μὴ δοκῇ τῇ 
μεταστάσει τοῦ αὐτοχράτορος ἐφηδόμενος ἐκ τοῦ λῦσαι τὸν ἐχεί- 30 

vov δέσμιον τάχιστα. ἡμερῶν δὲ μετρίων παρελϑουσῶν μετα- 

πέμπεται τὸν Ayoinnuv, κείρεε τε τὸ περιττὸν τῆς τριχὸς καὶ 


5 ὑπετόπασέ Α. 7 ἀπεκάλυψεν Α. 16 εἰς] εἰς τὴν Α. 
17 τοῦ om A. 18 ἠβούλετο A. 19 λύσοντος A, λύσαντος 

W. 21 μετρίων Α, τριῶν PW: losephus οὐ πολλῶν. 
DvcaNeivs “Ημερῶν δὲ τριῶν ms. μετρίων δὲ. 


Marsyas vero Agrippae libertus audita 'liberii morte ad patro- 
num accurrit et Hebraico sermone leonem esse mortuum dixit. ille vero 
cum gratiam ei se habere diceret si vera nuntiaret, centurio, qui Aprip- 
pam laetum videret, suspicatus aliquid accidisse novi, rogat quid nun- 
tiatum sit. is iam viro familiaris factus arcanum detepit: ille vero vo- 
luptate cum eo:communi fruens cenam ei apponit, dum convivantur, 
adest qui dicat Tiberium superstitem esse. itaque centurio territus 
quod captivi imperatorii consuetudine usus esset, hominem de integro 
vinciri iubet. postridie rumor de Tiberii obitu latius manavit, et epi- 
stolae 8 Gaio missae sunt; ad senatum una "Tiberii mortem et suam 
imperii successionem nuntians, altera ad Pisonem urbis praefectum qua 
iubebat Agrippam e castris in eas aedes transferri in quibus fuisset 
antequam vinciretur. Gaius vero Tiberii cadavere Romam perducto et 
sumptuose sepulto Agrippam statim solvere voluit: sed Antonia prohi- 
buit, non odio solvendi, sed cura soluturi, ne is imperatoris decessu 
laetari videretur, vincto illius celerrime soluto. sed paucis diebus 
elapsis Agrippam arcessit, promissiorem capillum tondet, alias vestes 


* 
M 


79 


ANNALIUM VI 9,. 496 


μεταμφιέγνυσιν, ela: καὶ τὸ διάδημα περιτίϑησε xal βασιλέα τῆς 
Φιλίππου τετραρχίας καϑίστησι, προσϑέμενος καὶ τὴν «αἸυσανίου 
τετραρχίαν εἰς αὔξησιν, καὶ χρύσεα χαλκείων ἀλλάττει, ἀγτὶ τῆς 
σιδηρᾶς ἁλύσεως ue" ἧς ἐδέδετο χουσῆν ἰσόρροπον αὐτῷ παρα- B 
δσχόμενος. | : : | 
Τῷ dà δευτέρῳ ἐνιαυτῷ τῆς μοναρχίας Γαΐου ἠξίου Ayoln- 
zac ἐχχωρηϑῆναι αὐτῷ ἀφικέσϑαι πρὸς τὰ οἰκεῖα, καὶ αὖϑις 
ἐπανελθεῖν κατετίϑετο, οἰχονομησάμενος εἷς δέον τὰ τῆς ἀρχῆς" 
καὶ ἐνδόντος Γαΐου ἐξέπλευσεν. Ἡρωδιὰς δὲ 5 αὐτοῦ ἀδελφὴ 
10 ἐφϑόνει τῆς εὐπραγίας τῷ ἀδελφῷ, καὶ μάλιστα ὁπότε μετὰ τῶν 
τῆς βασιλείας παρασήμων ἑώρα αὐτὸν τοῖς πλήϑεσε χρηματίζοντα, 
ἐξηρέτιζέ τε τὸν ἄγδρα ἐπὶ Ῥώμης πλεῖν καὶ ἴσην ἀρχὴν μνηστεύ-- 
σασϑαι ἑαυτῷ" ὃ δὲ ἡσυχάζειν ἐβούλετο. καὶ ἢ γυνὴ σφοδρό- 
τερον ἠνώχλει τἀνδρέ, πάντα πράσσειν ἐπὶ τῇ βασιλείᾳ κελεύουσα, 
16 καὶ οὐκ ἀνῆκεν ἕως καὶ ἄκοντα τὸν “Ἡρώδην ἑαυτῇ πεποίηκεν C - 
ὁμογνώμονα. ἀνήγετο οὖν σὺν τῇ γυναικὶ ἐπὶ Ρώμης. ᾿Αγρίππας 
δὲ xal αὐτὸς πρὸς τὴν Ρώμην παρεσκευάζετο, προὔπεμψε δὲ τῶν 
ἀπελευθέρων ἕνα δῶρα. τῷ αὐτοκράτορι κομίζοντα καὶ ἐπιστολὰς 
xarà τοῦ Ἡρώδου. καὶ καταλαμβάνουσι τὸν Γάϊον i» Βαΐαις 
40 πολιχνίῳ τῆς Καμπανίας. ἅμα τε τῷ Ἣρώδῃ εἰς ὄψιν ἧκεν ὃ 
Γάϊος, καὶ ἅμα τὰς ᾿Αγρίππον ἐπιστολὰς inju, κατηγορούσας 
ἐχείνου πρὸς Σηϊανὸν ὁμολογίαν κατὰ τῆς Τιβερίου ἀρχῆς, καὶ 


(9$ προσϑεμένου Α. 8 χαλκέων À. — 8 δέον τὰ δέοντα 
PW. 12 ῥώμην À. ^ 17 πρὸς] εἷς Α. 21 ἐπανήει A. 
22 σχιανὸν Α. 

ΝΣ 


induit: deinde imposito diademate Philippi tetrarchiae regem constituit, 
additamenti vice Lysaniae quoque tetrarchia adiecta; et aere in aurum 
commutato tanti ponderis aureum torquem ei dedit quanti ferrea catena 
fuerat quam vinctus gestarat. 

nno autem monarchiae Gaii secundo petiit Agrippa facultatem 
ad sua abeundi, seque rediturum promisit regno suo rite constituto, 
ea impetrata solvit,  Herodias vero soror eam felicitatem fratri invi- 
debat, praesertim quando eum regiis insignibus ornatum cum populo 
agere vidit; ac maritum exstimulavit ut Romam profectus parem hono- 
rem ambiret. qui cum quietus esse mallet, mulier vehementius instat, 
regni causa nihil non facere iubens: neque destitit prius quam Herodem 
etiam invitum in suam sententiam pertraxisset. Romam igitur cum uxore 
pergit. sed et Agrippa ad idem iter se parans unum ex libertis prae- 
misit, imperatori munera et litteras contra Herodem afferentem. Gaius 
vero tum Baiis in Campaniae oppidulo degens eodem tempore et Herodi 
in conspectum prodiit οἱ A ippae litteras legit, quibus ille accusabatur 
quod cum Seiano contra Tiberi imperium conspirasset, ac cum Artabano 


496 JOANNIS ZONARAE 


πρὸς Moráfavov αὖϑις τὸν Πάρϑον τότε κατὰ τῆς αὐτοῦ Γαΐου. 
Ὁ τεχμήριον δ᾽ ἐποιεῖτο τοῦ λόγου ὅπλων ἀπόϑεσιν ἐν ταῖς ὅπλο- 
ϑήκαις Ἣρωώδου, μυριάσιν ὁπλιτῶν ἀρχυύντων ἕπτά. ἐχινεῖτο 
δ᾽ ὑπὸ τῶν ἐπεσταλμένῳν ὃ Γάϊος, καὶ ἠρώτα τὸν Ηρώδην d 
ἀληϑὴς ὃ περὶ τῶν ὅπλων λόγος. τοῦ δὲ καταϑεμένου, πιστεύ- δ 
σας τῇ ἀποστάσει αὐτοῦ τὴν τετραρχίαν ἀφαιρεῖται καὶ τῇ βασι- 
λείᾳ τοῦ LÁyoinnov προστίϑησι, καὶ τὰ χρήματα ὁμοίως αὐτῷ 
δωρεῖται, τὸν δὲ 'Houóg» ἀειφυγίαν κατέχρινεν. ᾿Ηρωδιάδι δὲ 
ὡς ᾿Αγρίππου δμαίμονι τά τε χρήματα ὅσα ἐκείνῃ διέφερεν ἐδίδου, 
καὶ μηδὲ κοινωνεῖν ἐχέλευε τῆς φυγῆς τῷ ἀνδρί, διὰ τὸν 2ygín-10 
. πᾶν. ἡ δὲ χάριτας μὲν ὡμολόγει Γαΐῳ, οὐ δίκαιον δ᾽ ἔλεγεν 
P I277 εἶναι τῆς εὐδαιμονίας τῷ ἀνδρὶ χοινωνήσασαν ἐγχαταλισπεῖν ἐπὶ 
ταῖς δυσπραγίαις αὐτόν. 

ὋὉ μέντοι Γάϊος τὸν μὲν πρῶτον ἐνιαυτὸν καὶ τὸν ἐφεξῆς 
μετριώτερον ἐχρῆτο τοῖς πράγμασι, προϊὼν δὲ ἐξεϑεέαζεν ἑαυτὸν 15 
καὶ ϑεοῦν ἐπεχείρει. καὶ δὴ στάσεως γεγονυίας τοῖς ἐν ψλεξαν- 
δρείᾳ Ἰουδαίοις καὶ Ἕλλησι, τρεῖς ἀφ᾽ ἑκατέρου μέρους παρῆσαν 
πρὸς τὸν Γάϊον πρεσβευταί. (10) "Ἀπίων δὲ τῶν ““λεξανδρέων 
πρέσβεων εἷς ἄλλα ve κατηγόρει τῶν Ἰουδαίων καὶ ὡς πάντων 
τῶν ὑπὸ Ῥωμαίους βωμοὺς τῷ Γαΐῳ καὶ ναοὺς ἀνιστώντων καὶ30 
ὡς ϑεὸν τιμώντων οὗτοι μόνοι ἄδοξον ἥγηνται ἀνδριᾶσι τιμᾶν 


ἯΙ 198 αὐτὸν καὶ ὅρκιον αὐτοῦ ποιεῖσϑαι τὸ ὄνομα. ἐπὶ τούτοις Φίλων 


7 αὐτῷ ὁμοίως Α. 8 ἀειφυγέαν À, ἀειφυγίᾳ PW. 15 αὖ- 
τὸν À. 18 τὸν add Α Iosephus. ἀππίων W, 4xu$9 codex 
; Colberteus, 21 μόνοι om A, 


FoxTrEs. Cap. 10. Josephi 4nt. 18 8 $1—19 6 ς 1. 


Parthorum rege contra ipsum Gaium: argumento esse arma in armamen- 
tariis ab Herode reposita quibus 70 virorum milia armari possint. Gaius 
eo scripto motus Herodem rogat an vera essent quae de armis dicerentur. 
ilo affirmante, credito' defectionis crimine tetrarchiam et pecuniam eius 
Agrippae donat, ipsum perpetuo exsilio multat. Herodiadi vero pecu- 
niam quae ad ipsam pertineret concessit, neque exsilii mariti participem 
esse voluit, ob fratrem Agrippam. illa vero Gaio gratiis actis non ae- 

uum esse dixit maritum in rebus adversis deserere, cui rerum aocun- 

um socia et particeps fuisset. 

Caeterum Gaius anno primo et secundo moderatius se gessit, sed 
femporis progressu se ipsum pro deo et haberi et coli voluit. orta porro 
inter Alexandrinos Iudaeos et Graecos seditione, terni ab utraque fa- 
ctione legati ad Gaium iverunt. (10) Apio vero Alexandrinorum lega- 
torum unus cum alia Iudaeis obiecit, tum illud, cum omnes Romanae 
provinciae Gaio templa et aras aedificent divinosque honores decernant, 
eos solos ignominiosum ducere eum statuis honorare ac per eius nomen 


ANNALIUM VI 10; 497 


τῆς τῶν͵ Ἰουδαίων πρεσβείας προεστηκώς, ἄνὴρ ἔνδοξος καὶ 
φιλοσοφίας οὐκ ἄπειρος, ἕτοιμος ἦν ὑπεραπολογήσασϑαι τῶν 
ὁμοεϑνῶν. ὃ δὲ Γάϊος οὐκ ἠνέσχετο, κελεύσας ἐχποδὼν ἀπε- 
λεύσεσϑαι, δῆλός τε ἦν καχώσων αὐτούς. καὶ ὃ Φίλων ἐξελ- 
δϑὼν περιυβρισμένος φησὶ πρὸς τοὺς περὶ αὐτὸν Ἰουδαίους ὡς 
χοὴ ϑαρρεῖν" οὐ γὰρ εἰς αὐτοὺς ὃ Γάϊος πεπαρῴνηκεν, εἷς δὲ τὸ 
ϑεῖον αὐτό. | 
Ὃ δ᾽ αὐτοχράτωρ δεινὸν ἡγούμενος ὑπὸ Ἰουδαίων μὴ ὡς - 
ϑεὸς σεβασϑῆναι, Πετρώνιον ἐκπέμπει διάδοχον τῆς Οὐιτελλίου 
10 ἀρχῆς, κελεύσας χειρὶ πολλῇ ἐμβαλεῖν εἰς τὴν Ἰουδαίαν καὶ ἱστᾶν C 
αὐτοῦ ἀνδριάντα ἐν τῷ ναῷ τοῦ ϑεοῦ" εἰ δὲ μὴ ἑκόντες παρα- 
χωροῖεν, πολέμῳ χρατήσαντα τοῦτο ποιεῖν. καὶ ὃ Πετρώνιος 
τὴν τῆς Συρίας παρειληφὼς ἀρχὴν ἠπείγετο πληρώσων τὰς τοῦ 
Καίσαρος ἐντολάς.. xol εἰς Πτολεμαΐδα γενομένῳ προσῆλϑον 
156 Ἰουδαίων πολλαὶ μυριάδες δεόμεναε μὴ βιάζεσθαι σφᾶς ἐπὶ 
παραβάσει τῶν πατρίων, "& δ᾽ ἀπαραίτητος el^. ἔλεγον, “ἡμᾶς 
πρότερον διαχειρισάμενος 
δ᾽ ἀπεκρίνατο ὡς “εἰ μὲν ἀφ᾽ ἑαυτοῦ ταῦτ᾽ ἔπραττον, δίκαιος 
ἣν πρός με ὑμῖν ὃ λόγος, Καίσαρος δὲ κελεύσαντος πᾶσα ἀνάγκη D 
$0:à ἐχείνῳ δεδογμένα πληροῦν." ταῦτα εἰπὼν ἐπὶ Τιβεριάδα 
ἀφίκετο, κατανοήσων ὡς γνώμης ἔχουσιν Ἰουδαῖοι. καὶ πολλαὶ 
μυριάδες συνήντων αὐτῷ ἱκετεύουσαε μὴ εἷς ἀνάγχας αὐτοὺς 


15 μυριάδες πολλαὶ A. 16 ἡμᾶρ πρόξερσν» A cum Iosepho, 
* srgóreQoy ἡμᾶς PW. 19 πρός ps etiam loseplrus. 


iurare. Philonem vero ludaicae legationis principem, virum illustrem 
et philosophiae non expertem, populares suos defendere paratum Gaius 
verba facere non passus e medio excedere iussit; ac satis prae se tulft 
se cladem ludaeis illaturum. at Philo contumeliose habitus, ludaeos 
qui Foris adstabant bonis animis esse iussit: Gaium enim non ipsis sed 
ipsi deo insultesse. 

Verum imperator non ferendum ratus si ἃ ludaeis pro deo non 
coleretur, Petronium Vitellio successorem mittit, et cum magna manu 
in Iudaeam profectum suam imaginem in templo dei collocare iubet: 

uod si volentes concedere nolint, u$ per vim et armis id faciat. 
Petronius Syriae praetura suscepta imperatoris exsequi iussa properabat. 
sed-cum Ptolemaidem venisset, Iudaeorum multa milia eum adierunt 
orantium ne ad patria instituta violanda cogerentur: sin nullis precibus 
moveretur, ut se prius interfectis ita demum statuam collocaret. Petro- 
nius respondit, si suapte auctoritate illa ageret, iure secum agi posse; 
sed qui Caesar iussisset, decretis illius necessario acquiescendum esse. 
his dictis 'ÜTiberiadem venit, ludaeorum animos exploraturus. sed ibi 
quoque multa ludaeorum .milia ei occurrerunt itidem oranfium ne sibi 

Zonarae Annales. ᾿ 82 


P I 278 


i 


498 IOANNIS ZONARAE 


χαϑιστᾶν μηδὲ μιαίνειν ἀνδριάντε τὴν πόλιν. καὶ o Πετρώνιος 
ἔφη “πολεμήσετε ἄρα;" οἱ δ᾽ “οὗ - πολεμήσομεν" ἔφασαν, 
“χεϑνηξόμεθα δὲ πρότερον ἢ παραβῆναι τὰ πάτρια," καὶ παρεῖ- 
xov ἑαυτοὺς ἀποσφάττεσθαι. καὶ ταῦτα ἐφ᾽ ἡμέρας ἐπράττετο 
τεσσαράκοντα. “Ἀριστόβουλος δὲ ὃ ᾿Αγρίππου ἀδελφὸς καὶ ἄλλοιϑ 
τῶν ἐκκρίτων ἐδέοντο Πετρωνίου μηδὲν εἰς ἀπόνοιαν τοῦ πλήϑους 
παρακινεῖν, ἀλλὰ γράφειν πρὸς Γάϊον τὸ ἀνήχεστον αὐτῶν πρὸς 
τὴν τοῦ ἀνδριάντος ὑποδοχήν" ἴσως γὰρ μαλαχϑέντα αὐτὸν ἀπο- 
στῆναι τοῦ δόξαντος" εἰ δ᾽ ἐμμένοι καὶ αὖϑις τῇ ψήφῳ, τότε 
καὶ αὐτὸν τοῦ πράγματος ἅπτεσϑαι. Πετρώνιος δὲ πεισϑ εὶς 1ῦ 
ἐπέστειλε τῷ Γαΐῳ περὶ τῆς πράξεως. 

"Αγρίππας δὲ ὃ βασιλεὺς ἐν Ῥώμῃ διάγων προέχοπτε τῇ 
πρὸς Γάϊον οἰκειώσει. ϑαυμασϑείς τε ἐν τῷ δειπνίζειν τὸν αὐτο- 


'κράτορα τῆς πολυτελείας χάριν καὶ τοῦ μεγαλοπρεποῦς, αἰτήσα- 


σϑαι προετρέπετο ὃ ἂν αὐτῷ πρὸς βουλῆς. ὃ δέ “αἰτήσομαί cc" 15 
ἔφη “τῶν μὲν ὄλβον περιποιούντων οὐδέν, ὃ δ᾽ ἂν σοί τε πρὸς 
δόξαν εὐσεβείας κἀμοὶ πρὸς εὔκλειαν γένηται. ἀξιῶ σε γὰρ τὴν 
τοῦ ἀνδριάντος ἀνάϑεσιν, ἣν ποιήσασϑαι κελεύεις Πετρώνιον εἷς 
τὸ Ἰουδαίων ἱερόν, δι᾽ ἐμὲ καταλείψειν." — I'éiog δὲ αἰσχυνϑ εἰς 
ἐπὶ τοσῶνδε μαρτύρων δόξαι ψευδόμενος, συνεχώρει. καὶ γρά- Ὁ 
φει πρὸς τὸν Πετρώνιον, εἰ μὲν ἤδη τὸν ἀνδριάντα ἔφϑασε στῆ- 
σαι, μὴ καϑελεῖν, εἰ δὲ μήπω πεποίηται τὴν ἀνάϑεσιν, μηκέτι 


6 τοῦ πλήϑουρ] τὸ πλῆϑος A. 20 δόξαι A, μὴ δόξαι PW 
41 ἔφϑασας Α. 


vim afferret neve urbem simulacro pollueret. qui ἃ Petronio rogati 
num bellum gesturi essent, se bellum gesturos esse negarunt, sed sta- 
tim mortem oppetituros potius quam commissuros ut patria instituta 
violarent; ac iugulos porrexerunt. his per dies 40 actis Aristobulus 
Agrippae frater et alii delecti Petronium precati sunt ne rebus novandis 
populum ad desperationem impelleret, sed ad Gaium scriberet quemad- 
modum Iudaei nullis rationibus ad statuam recipiendam adduci possent: 
fortassis enim eum mitigatum iri et sententiam mutaturum esse: sin in 
proposito perseveraret, tum et ipse rem aggrederetur. his Petronius 
obsecutus ad Gaium ea de re scripsit. - 

Regis vero Agrippae Romae degentis cum Gaio familiaritas magis 
ac magis augebatur. qui convivio ab eo exceptus, et cenae sumptus 
ac magnificentiam admiratus, eum petere iussit quidquid vellet, ibi 
Agrippa "nihil" inquit "petam quo opes meae augeantur, sed id quod 
et tibi pietatis opinionem et mihi gloriam parabit. oro igitur ut sta- 
tuae dedicationem in templo Iudaico Petronio mandatam mea causa 
omittas." id Gaius coram tam multis mentiri veritus concessit, et ad 
Petronium scripsit, si statuam iam erexisset, ne tolleret, sin nondum 


ANNALIUM VI 10, 499 


πειρᾶσθαι ποιήσασθαι" “οὐ γὰρ ἔτι βούλομαι τοῦτον στῆναι, 
διὰ τὸν ““γρίππαν, ἄνδρα τιμώμενον παρ᾽ ἐμοί, Γάϊος μὲν 
οὖν ταῦτα πρὸς Πετρώνιον γράφει πρὶν ἐντυχεῖν ταῖς ἐκείνου éni- 
στολαῖς ἐμφαινούσαις πρὸς ἀποστασίαν τοὺς Ἰουδαίους διὰ τὸν C 
δ ἀνδριάντα ἐπείγεσθαι" περιαλγήσας δὲ διὰ ταῦτα γράφει αὖϑις 
τῷ Πετρωνίῳ “ἐπεί σοι τὰ τῶν Ἰουδαίων δῶρα ἐν μείζονι γεγό-- 
vac. λόγῳ τῶν ἐμῶν ἐντολῶν, σὺ περὶ τῶν σεαυτοῦ τὸ ποιητέον 
συλλόγισαι. παράδειγμα γάρ σε ποιήσομαι τοῖς τε νῦν καὶ τοῖς 
ἔπειτα, μὴ ἀκχυροῦν ἐντολὰς αὐτοχράτορος." ταύτην τὴν ἐπι- 
Ἰοστολὴν οὐκ ἔφϑη ζῶντος ΓΙ αἴου δεδεγμένος Πετρώνιος, ἀλλὰ 
πρότερον τὰ περὶ τῆς ἐκείνου τελευτῆς ἐδέξατο γράμματα, καὶ 
οὕτω τὰ πρὸς αὐτὸν τοῦ Γαΐου. 
Ὃ μὲν οὖν Γάϊος κάκιστος γεγονὼς dero ἐξ ἐπιβουλῆς 
ἀνῃρημένος" τὸν δὲ τρόπον τῆς κατ᾽ ἐκείνου ἐπιβουλῆς, καὶ παρὰ W I 199 
1δ τίνων ἀνήρηται, ὅτε τὰ περὶ τῶν αὐτοκρατόρων ὃ λόγος διέξεισι D 
διηγήσεται. ἤδη δὲ φϑαρέντος, Κλαύδιος κρυπτόμενος διὰ 
φόβον ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν ἐξάγεται καὶ αὐτοχράτωρ ἀνακηρύτ- 
τέται, πολλὰ πρὸς τὴν ἀνάρρησιν αὐτοῦ καὶ τοῦ “γρίππα σπου- 
δάσωντος. ἄρτι δὲ βεβαιωθείσης τῆς αὐταρχίας αὐτῷ, τήν τε 
90 ἀρχὴν ἐκύρωσε τῷ ᾿Αγρίππᾳ καὶ δ ἐγκωμέων ἐποιεῖτο αὐτόν, 
προσϑήκην τε αὐτῷ ἔϑετο πᾶσαν ἧς ἥρξεν ὃ βασιλεὺς καὶ πάππος 
αὐτοῦ "Ηρώδης. ὃ δὲ καὶ τῷ ἀδελφῷ “Ηρώδῃ τὴν βασιλείαν 


1 τοῦτον βούλομαι Α. 2 τὸν om A. 4 ἐμφανούσαις A. 
5 αὐϑις om À Iosephus. 7 περὶ τῶν À, τῶν περὶ PW: Iose- 
phus λογέσασϑαι περὶ τοῦ ποιητέου σοι. 12 τοῦ om A. 


17 φόβον Α, φόβου PW. 22 ἡρώδης ὃ βασιλεὺς καὶ πάππος 
αὐτοῦ Α. 


collocasset, ut eo conatu abstineret: neque enim se amplius eam erectu- 
rum, propter Agrippam, virum quem magni faceret. baec ad Petronium 
scripsit, litteris illius nondum lectis, quae significabant Iudaeos ob sta- 
tuam illam ad seditionem concitatos esse. quibus irritatus Petronio re- 
scripsit "quoniam Iudaeorum munera meis mandatis praetulisti, tu quid 
tibi agendum sit videto. exemplum enim in te edam, quo et praesentes 
et posteri moneantur, edicta imperatoris non esse negligenda." has 
litteras vivente Gaio Petronius non accepit, sed tum demum cum illius 
obitum ex aliis litteris cognovisset. 

Gaio viro pessimo per insidias interfecto, quarum modum et au- 
ctorem in rebus imperatorum exponemus, Claudius prae metu occultatus 
a militibus e latebris extractus est et imperator salutatus: quam ad rem 
Agrippa quoque non parvo adiumento fuit. is recens firmato imperio 
etiam Agrippae regnum confirmavit, eique collaudato omnem eam dicio- 


500 IOANNIS ZONARAE 


Χαλκίδος παρὰ Kàiavólov ἠτήσατο" καὶ ἐδόϑη ἐκείνῳ παρὰ τοῦ 
Καίσαρος. 
11. Kurè τοῦτον τὸν γρόγον στασιάζουσιν πρὸς τοὺς 
ΡῚ 210 ᾿Ἡλεξανδρεῖς oi ἐκεῖ Ἰουδαῖοι. ὃν γὰρ εἴρηταε τρόπον καχῶς 
Γαίου διατεϑέντος πρὸς αὐτούς, δχακοῦντο μοναρχοῦντος ἐχείνου δ 
παρὰ τῶν ἐν τῇ πόλει “Ἑλλήνων, Γαΐου δὲ τελευτήσαντος ἀνε- 
ϑάρσησαν καὶ ἦσαν ἐν ὅπλοις. Ἀλαύδιος δὲ τῷ ἱππαρχοῦντι 
κατὰ τὴν “ἴγυπτον ἐπέστειλε καταστεῖλαι τὴν στάσιν, ἔπεμψε 
δὲ καὶ διάταγμα ἐκ παραχλήσεως τοῖν βασιλέοιν “Αγρίππου τε καὶ 
“Ηρώδου εἷς Συρίαν καὶ εἷς ᾿Ἅ“λεξάνδρειαν xol dg τὴν ἄλλην! 
οἰχουμένην ὅση Ῥωμαίοις ὑπήκοος, φράζον ὅτι “τῶν Ἰουδαίων 
ἀνέκαϑεν ἴσης πολιτείας τοῖς ““λεξανδρεῦσι καὶ τοῖς τῶν λοιπῶν 
πόλεων πολίταις ἀξιωθέντων, ὃ Γάϊος ἐξ ἀπονοίας ὅτι μὴ 9ϑεὸν 
B προσαγορεύειν αὐτὸν τὸ Ἰουδαίων ἔϑνος ἠνέσχετο, αὐτοὺς ἔτα- 
πείνωσεν. ἐγὼ δὲ μηδενὸς διὰ τὴν ἐκείνου παραφροσύνην τῶν 15 
παλαιῶν δικαίων τὸ ἔϑνος ἐκπεσεῖν διατάσσομαι, συντηρεῖσϑαι 
δὲ σφίσι τὰ πρότερον δίκαια τοῖς Ἰουδαίων νομίμοις ἐμμένουσι, 
ταῦτά ut αἰτησαμένων τῶν βασιλέων ᾿Αγρίππα καὶ 'Hoodov τῶν 
φιλτάτων μοι." ἐξέπεμψε δὲ καὶ ᾿4γρίππαν ἐπὶ τὴν βασιλείαν 
αὐτοῦ, λαμπροτέραν γεγενημένην. καἀκχεῖνος ἐλϑὼν εἰς Tegooó- 30 
λυμα χαριστήρια ἔϑυσε, καὶ τὴν χρυσῆν ἅλυσιν τὴν ὑπὸ Γαΐου 
δοθεῖσαν αὐτῷ ὑπὲρ τὸ γαζοφυλάκιον ἀπηώρησε, δεῖγμα τῆς τοῦ 


5 πρὸς αὐτοὺς γαΐου διατεθέντορ A. 16 διατάεεομαι À. 
17 πρότερα Α. 18 ἀγρίππου A. 19 ἀγρέππα Α. 


FowTBS. Cap.1ll. losephi 4nt. 19 6 62—8 $2. 


nem quam rex Herodes avus eius tenuerat adiecit, eiusdemque rogata 
fratri Herodi Chalcidis regnum concessit. 

11. Hoc tempore orta est contra Alexandrinos ludaeorum ibi 
degentium seditio. nam cum Gaius ita ut dictum est erga eos affectus 
esset, illo imperante ἃ Graecis vexabantur, eo vero defuncto receptis 
mnimis arma sumpserunt. Claudius autem magistro equitam Aegyptio 
scripsit ut sediüonem comprimeret, edictumque rogatu Agrippae et 
Herodis regum in Syriam Alexandriam et alias orbis partes quae Ro- 
manis parent misit in hanc sententiam "cum olim Iudaei eodem iure quo 
Alexandrini et. aliarum urbium cives fruerentur, Gaius per summam 
temeritatem, quod ludaica gens eum pro deo colere detrectasset, eos 
depressit. ego vero ne ea ob illius vecordiam veteribus iuribus spo- 
lietur, sed pristina eis privilegia, Iudaeorum ritus observantibus, con- 
serventur constituo, regum Agrippae et Herodis amicissimorum meorum 
rogatu." Agrippam quoque in regnum suum splendidius factum dimisit. 
qui Hierosolyma profectus victimas pro gratiarum actione immolavit, et 
auream catenam ἃ Gaio sibi datam supra gazophylacium suspendit, di- 


ANNALIUM VI 11. 901 


ϑεοῦ δυναστείας xal τῆς τῶν πραγμάτων μεταβολῆς, xol ὅτι καὶ 


τὰ μεγάλα πίπτει ποτὲ xol ὑψοῦται τὰ ταπεινά, ϑύσας οὖν C 


πολυτελῶς, Θεόφιλον μὲν τὸν “ἄννα τῆς ἀρχιερωσύνης μεϑίστησι, 
τῷ δὲ Βοηϑοῦ Σίμωνι, ᾧ Κανϑηρᾶς ἡ ἐπίκλησις, ἀπένειμε τὴν 
δτιμήν. δύο δ᾽ ἦσαν τῷ Σίμωνι ἀδελφοί, καὶ πατὴρ ὃ Βοηϑός, 
οὗ τῇ ϑυγατρὶ ὃ βασιλεὺς “Ηρώδης συνῴκησεν, ὡς ἱστόρηται. 
τοὺς δὲ "Iepocolvulzag τῆς πρὸς αὐτὸν εὐνοίας ἠμείψατο, ἀς εὶς 
αὐτοῖς τὰ ὑπὲρ ἑκάστης οἰκίας. ἵππαρχον δὲ παντὸς τοῦ στρα- 
τεύματος τὸν Σίλαν ἀπέδειξεν, ἄνδρα πόνων αὐτῷ συμμετα- 
10 σχόντα πολλῶν. 

Necvloxoe μέντοε Ζωρῖται παράβολοε καὶ ϑρασεῖς Καί- 


σαρος ἀνδριάντα slg τὴν τῶν Ἰουδαίων συναγωγὴν χομίσαντες D 


ἔστησαν. τοῦτο τὸν Ldygínna» ἐτάραξε" καὶ αὐτίχα πρὸς τὸν 
τῆς Συρίας ἡγεμονεύοντα Πούπλιον Πετρώνιον παραγίνεται καὶ 
1δ κατηγορεῖ τῶν Ζωριτῶν. ὃ δ᾽ ἑκατόνταρχον στείλας, τοὺς μὲν 
τὸ τόλμημα πράξαντας ἐπ᾿ αὐτὸν ἀχϑῆναι προσέταξε, τοῖς δὲ 
τῶν Ζωριτῶν ἄρχουσιν ἐπιδεῖξαι τῷ ἑκατοντάρχῳ τοὺς αἰτίους 
ἐπέστειλεν, εἰ μὴ βούλοιντο δοχεῖν συνεργάται τῆς πράξεως. 
Ayolanuc δὲ ἀφελόμενος τὴν ἱερωσύνην τὸν Κανϑηρᾶν 
δοΣίμωνα, Ἰωνάϑην αὖϑις ἐπ᾽ αὐτὴν «ἦγε τὸν “Ἀνανίου. ὃ δὲ 
παρῃτεῖτο, ἀρκεῖσθαι λέγων ἅπαξ τὴν ἀρχιερωσύνην λαχών, 


τὸν δὲ ἀδελφὸν ἸΠατϑίων πρὸς ταύτην ἠξίου προάγεσθαι ὡς P I980 


8 ἄννα A, ἄνναν PW. 4 χαϑηρᾶς Α. — 5 δύω PW. 
18 ἀπέστειλεν A. 19 καϑηρᾶν À. 20 αὐεὴν A, 
αὐτὸν PW. “ἀνάνου Iosephus ut solet pro Arvce, sed codex 


Busbequianus 4sav(ov. p. 484 v. à Ἰωγνάϑῃ τῷ Avva υἱῷ. 


vinae potentiae specimen et vicissitudinis rerum, magna labefactantis et 
humilia erigentis. sacrificio magnifice peracto, '"Theophile Annae filio 
sacerdotium abrogavit, et Boethi filio Simoni cognomento Cantherae 
honorem illum tribuit. is Simon duos fratres habuit, et patrem Boe- 
thum, cuius filia Herodi regi, ut supra dictum est, nupta fuit. Hiero- 
solymitanorum erga se benevolentiam remuneratus est condonatione tri- 
buti quod pro singulis aedibus pendebatmr. toti exercitui praefecit 
Silam, qui multarum aerumnarum ei particeps fuerat, 

Cum autem Doritani adolescentes audaces et temerarii Caesaris 
statuam in Iudaeorum synagoga collocassent, Agrippa turbatus statim 
Syriae praetorem P. Petronium convenit, et Doritamos accusat. ἴδ 
misso centurione eos qui id facinus ausi essent ad se adduci iussit, et 
Doritanis magistratibus mandavit &t centurioni sontes demonstrarent, 
nisi in eodem crimine esse vellent. 

. Agrippa vero sacerdotium Simoni Cantherae ademptum rursus in 
Ionatham Ananiae (Annae) filium contulit. quo ille recusato satis sibi 
esse dixit quod semel pontificatu functus fuerit, fratremque Matthiam 


602 JOANNIS ZONARAE 


ἄξιον τῆς τιμῆς. πεισϑεὶς ob» ὃ βασιλεὺς τῷ ατϑίᾳ τὴν 
ἀρχιερωσύνην ἀπένειμε. 

Σίλας δὲ ὃ Ayolanov ἵππαρχος, πεποιϑὼς οἷς ὑπὲρ αὐτοῦ 
κεκινδύνευκεν, ἀκαίρου παρρησίας ἀντεποιεῖτο, καὶ ἣν φορτικός, 
τὰ στυγνὰ τῆς τύχης εἰς μνήμην ἄγων αὐτῷ καὶ ἑαυτὸν σεμνύγωνδ 


W I 300 ἐκ τῆς τότε σπουδῆς τε καὶ πίστεως. ἀηδῶς οὖν πρὸς τὴν ἄτα- 


μέευτον αὐτοῦ παρρησίαν ὃ ᾿Αγρίππας διέκειτο: τοῦ δὲ Σίλα μὴ 
ἐνδιδόντος εἷς ὀργὴν ὃ βασιλεὺς ἀνηρέϑιστο, καὶ οὗ μόνον τῆς 
ἱππαρχίας αὐτὸν μετέστησεν, ἀλλὰ μέντοι καὶ δέδεκε. χρόνῳ 


δὲ τὸν ϑυμὸν ἀμβλυνθείς, καὶ λογισάμενος ὅσους ὑπὲρ ἐκείνου Ὁ 


ἀνέτλη πόνους, ἡμέραν ἑορτάζων ἑαυτοῦ γενέϑλιον ἐχάλει τὸν 
Σίλαν αὐτῷ συνέστιον ἐσόμενον. ὃ δὲ οὐκ ἐπείϑετο "ini τίνα" 
λέγων “ὃ βασιλεὺς ἀνακαλεῖ ue τιμὴν τὴν ὅσον ἤδη ἀπολουμένην; 
ἢ πεπαῦσϑαί μὲ νομίζεε τῆς παρρησίας; νῦν βοήσομαι μᾶλλον 
ὅσων αὐτὸν ἐξερρυσάμην δεινῶν, ὅσους ἤνεγκα πόνους ἐκείνῳ 19 
πορίζων σωτηρίαν καὶ τιμήν" ὧν γέρας μοι δέσμα καὶ σχύτιος 
εἱρκτή, ὧν οὔποτε λήσομαι." ὃ δὲ βασιλεὺς ταῦτα μαϑών, 
καὶ ἀνιάτως συνιδὼν διακείμενον, αὖϑις εἴασεν ἐν φρουρᾷ. 

* Hy δὲ εὐεργετικὸς ὃ βασιλεὺς οὗτος ἐν δωρεαῖς οὐδὲν ἧττον 
*"Howuóov τοῦ πάππου" ἐκείνου μέντοι εἷς ἀλλοφύλους τὸ φιλότι- 30 
pov ἐπιδεικνυμένου, οὗ μὴν καὶ εἷς Ἰουδαίους, οὗτος πρὸς πάν- 


ὅ στυγνὰ Α Iosephus, φορτικὰ PW. 12 συνέστιον ἐσύ- 
μενον] συνεστιαϑησόμενον AW: Iosephus συνέστιον γενησόμενον. 
D. ἀνακαλεῖται Α. 14 πεπαῦσθαί Α Iosephus, πεπαῦϑαι 


PW. 19 οὗτος ὁ βασιλεὺς A. ἐν δωρεαῖς om Α. 
21 εἰς] εἰς τοὺς A. 


ad eum honorem, quo dignus esset, promoveri petiit; idque impetravit 
a rege. 

s Silas voro Draefectus militum Agrippae, fretus meritis suis, im- 
portunae dicendi libertati studuit, ac molestus fuit tristis fortunae me- 
moria renovanda, suoque illorum temporum studio et fide iactandis. 
eam effrenem licentiam cum Agrippa aegre ferret, neque Silas quidquam 
de ea remitteret, rex ira commotus eum non modo praefectura privavit, 
sed etiam vinxit, verum ira tempore mitigata, et consideratis eius sua 
causa exhaustis laboribus, cum natalem suum celebraret, hominem ad 
epulas invitavit, ille vero detrectavit: nam "ad quem" inquit "me ho- 
norem Agrippa vocat, e vestigio periturum? num libertatem meam de- 
siisse censet? ego vero nunc magis clamabo e quibus eum periculis 
eripuerim, quos labores, quae discrimina pro eius dignitate et salute 
adierim. pro quibus officiis me vinculis et obscuro carcere remuneratur, 
quorum nunquam obliviscar." quibus rex cognitis insanabili ingenio 
hominem in custodia reliquit. 

Beneficus fuit hic rex non minus avo Herode, qui quidem in ex- 
teros liberalitatem exercuit, non etiam in Iudaeos: hic promiscue de 


ANNALIUM VI 1L. $03 


τας ὑμοίως ἦν εὐεργετικὸς xol τὸν τρόπον πραῦΐς. ἡδεῖα γοῦν C 
αὐτῷ δίαιτα συνεχὴς ἐν τοῖς “Ἱεροσολύμοις ἦν, καὶ τὰ πάτρια 
καϑαρῶς ἐτήρει. καὶ δή τις Σίμων ἦν ἐν Ἱεροσολύμοις ἀκριβὴς 
δοκῶν τὰ νόμιμα" οὗτος 'πλῆϑος ἀϑροίσας ἐτόλμησε τοῦ βασι- 

δ λέως κατειπεῖν ἀποδημήσαντος εἰς Καισάρειαν. τοῦτο τὸν 2dyoín- 
παν οὐκ ἔλαϑε. μεταπέμπεται οὖν τὸν Σίμωνα καί φησιν “εἶπέ 
μοι τί τῶν γινομένων ἐστὶ παράνομον ;" ὃ δὲ μὴ ἔχων εἰπεῖν 
ἐδεῖτο συγγνώμης τυχεῖν. καὶ ὃ βασιλεὺς παρὰ προσδοκίαν αὐτῷ 
διηλλάττετο, καὶ ἐξέπεμψε δωρησάμενος. τὴν ἀρχιερωσύνην δὲ D 

1017} ατϑίαν ἀφελόμενος, ᾿Ἐλιωναίῳ τῷ τοῦ Κιϑαίρου παιδὶ παρέ- 
σχεν αὐτήν. 

Βασιλεύσας οὖν ἐπὶ τρεῖς ἐνιαυτοὺς τῆς ὅλης "lovdalag, 
εἷς πόλιν Καισάρειαν, ἢ πρότερον Στράτωνος ἐκαλεῖτο πύργος, 
ϑεωρίας ἐτέλει. δευτέρᾳ δὲ τῶν ϑεωριῶν ἡμέρᾳ στολὴν ἐνδὺς 

16 ἐξ ἀργύρου πεποιημένην παρῆλϑεν εἷς τὸ ϑέατρον ἀρχομένης 
ἡμέρας. καὶ ταῖς πρώταις τῶν ἡλιακῶν ἀκτίνων ἐπιτολαῖς ὃ 
ἄργυρος καταυγασϑεὶς ϑαυμασίως ἀπέστιλβε, μαρμαίρων τε qo- 
βερὸν τοῖς εἷς αὐτὸν ἀτενίζουσιν. εὐϑύς τε οὗ κόλακες ἄλλος, 
ἄλλοϑεν ἀνεβόων, ϑεὸν προσαγορεύοντες, εὐμενής τε εἴης, ἐπι- 

20 λέγοντες" εἶ γὰρ καὶ μέχρε νῦν ὡς ἄνϑρωπον ἐφοβήϑημεν, ἀλλὰ P I 281 
τοὐντεῦϑεν ὁμολογοῦμεν ϑνητῆς σε φύσεως χρείττονα. οὐκ ἐπέ- 
πληξὲ τούτοις ὃ βασιλεύς, οὐδὲ τὴν κολαχείαν ὡς ἀσεβοῦσαν 


1 γοῦν Α Iosephus, οὖν PW. 10 Χιθαίρου] Χανθηρᾶ, 
Κυϑαίου, Κιϑαίρας et similia Iosephi codices. 22 ὡς om A 
Iosephus. 


LU 


omnibus bene mereri studuit, omnibus se clementem praebuit, itaque 
libenter Hierosolymis perpetuo vixit, et patrias leges inviolatas obser- 
vavit. exstitit tamen Simon quidam legis peritia celebris, qui coetu 
ooacto regem Caesaream profectum deferre non dubitavit, quo cognito 
Agrippa illum arcessitum rogat in quo leges ἃ se violatae essent. quod 
ille cum dicere non haberet, veniam rogavit; eaque praeter exspecta- 
tionem impetrata donatus abiit. pontificatum Matthiae ademptum rex 
Klionseo Cithaeri filio contulit. 

Cum autem triennium toti Iudaeae dominatus esset, in urbe Cae- 
sarea, quae prius Stratonis turris appellata fuit, spectacula edidit. 
quorum die secundo veste argentea indutus sub auroram theatrum in- 
greditur; atque argentum primo solarium radiorum ortu illustratum mi- 
rabiliter resplenduit, cum horrore quodam intuentium. statim igitur 
adulatores alius aliunde exclamarunt, eumque deum appellarunt, utque 
propitius esset petiverunt. nam ut hactenus eum ut hominem timuis- 
sent, at in posterum se confessuros eum natura mortali praestantiorem 
esse. ea verba rex non castigavit, neque adulationem ut impiam reiecit. 


Lj 


$04 |.  WoANNIS ZONARAE 


ἀπετρίψατος. ἀνακύψας οὖν μετ᾿ ὀλίγον δρᾷ τὸν βουβῶνα τὸν 
ὄρνιν τῆς ἑαυτοῦ κεφαλῆς ὕπερϑεν, ἄγγελόν τε κακῶν τοῦτον 
ἐνενόησε τότε, ὡς ποτὲ τῶν ἀγαθῶν μηνυτήν. καὶ διαχάρδιον 
ἔσχεν ὀδύνην, καὶ τῆς κοιλίας ἀϑρόον ἐπιγέγονεν ἄλγημα. καὶ 
πρὸς τοὺς φίλους φησὲν “ὃ ϑεὸς ὑμῖν ἐγὼ ἤδη καταστρέφω τὸν 8 
βίον, καὶ ὃ κληϑεὶς ἀθάνατος παρ᾽ ὑμῶν ϑανεῖν ἐπείγομαι." 
ταῦτα λέγων τῆς ὀδύνης ἐπιξεινομένης κατεπονεῖτο, καὶ μετὰ 
Β σπουδῆς ἀνεκομίσϑη πρὸς τὸ βασίλειον. λόγου δὲ γενομένου 
ϑνήσκχειν αὐτόν, ἣ πληϑὺὸς αὐτίχα σὺν γυναιξὶ καὶ παισὶν ἐπὶ 
σάκκου καϑεσϑεῖσα τῷ πατρίῳ νόμῳ τὸν ϑεὸν ὑπὲρ τοῦ βασιλέως 1θ 
ἱκέτευε, καὶ πάγτες ἐϑρήνουν. ἐν ὑψηλῷ δὲ ὃ ᾿Αγρίππας κατα- 
κείμενος δωματίῳ, καὶ κάτω βλέπων αὐτοὺς πρηνεῖς προσπί- 
πτοντάς, οὐδὲ αὐτὸς ἄδακρυς ἦν. ἐφ᾽ ἡμέρας δὲ πέντε τῷ τῆς 
γαστρὸς ἀλγήματι κατεργασϑεὶς κατέστρεψε τὴν ζωήν, βιώσας 
ἔτη τέσσαρα καὶ περτήκογτα, βασιλεύσας δ᾽ ἑπτά, ἐπὶ Γαΐου μὲν 15 
τέσσαρᾳ, τρία δ᾽ ἐπὶ Κλαυδίου. (12) ἀγνοουμένης γε μὴν ἔτι 
τοῖς πλήϑεσι τῆς αὐτοῦ τελευτῆς, συμφρονήσαντες Ηρώδης ὃ 
C ἀδελφὸς αὐτοῦ ὃ τῆς Χαλκίδος ἄρχων καὶ “Ἑλκίας ὃ ἵππαρχος, 
W 1301 πέμψαντες τὸν Σίλαν ἐχϑρὸν αὐτοῖς ὄντα κατέσφαξαν, ὡς τάχα 
τοῦ βασιλέως κελεύσαντος. 90 
Οὕτω μὲν οὖν ὃ Ἀγρίππας ἀπεβίω, υἱὸν “Ἀγρίππαν κατα- 
λιπὼν ἐτῶν ἑπτακαίδεκα, τρεῖς δὲ ϑυγατέρας" ὧν ἣ μὲν Ηρώδῃ 
4 τῆς Α, τοῖς PW, ὅ ἤδη ἐγὼ A. 8 πρὸς τὰ βασᾶεια À. 


10 σάκκου A Iosephus, σάκκῳ PW. σκατρίῳ À Iosephus, 
πατρόῳ PW. IB ὅπαρχορ A: Iosephus ἔχπαρχορα. 4] ὁ οὗνᾳ, 


FowTEs. Cap. 13, losephi 4nt. 19 8 $3—20 1 $3. 


- 


Α 
natum 17, et tres filias, quarum una Herodi eius patruo nupta fuit 


πὰ. 


ANNALIUM VI 19." $05 
τοῦ πατρὸς ἀδελφῷ γεγάμητο, Βερνίχη δ᾽ ἐκέκλητο, παρϑένοι 
δ᾽ ἦσαν αἱ δύο Ἰαριὰμ καὶ Ζρουσίλλα. γνωσθέντος δὲ τοῦ 
ϑανάτου τοῦ βασιλέως, Καισαρεῖς καὶ Σεβαστηνοὶ ἐπιλελησμένοι 
τῶν αὐτοῦ εὐποιιῶν ἐβλασφήμουν τε εἰς αὐτὸν καὶ τὰ τῶν τοῦ 

5 βασιλέως ϑυγατέρων ἀγάλματα ἁρπάσαντες elg τὰ πορνεῖα ἐκό-- 
μισαν καὶ ἀφύβριζον εἰς αὐτά" καὶ πανδήμους ἑστιάσεις ἐποίουν 
στεφανούμενοι καὶ μυριζόμενοι xal σπένδοντες τῷ Χάροντι. ὃ δὲ Ὁ 
τοῦ τεϑνεῶτος υἱὸς “γρίππας ἐν Ῥώμῃ τότε διῆγε παρὰ Κλαυδίῳ 
τρεφόμενος Καίσαρι. ὃν αὐτίχα πέμπειν ὥρμητο τὴν βασιλείαν 

10 διαδεξόμενον" ἀπήγαγον δ᾽ αὐτὸν τοῦ σκοποῦ οἱ περὶ αὐτόν, 
σφαλερὸν εἶναι λέγοντες χομιδῇ νέῳ βασιλείας ἐπιτρέπειν μέγεϑος 
τόσον. ἀπέστειλεν οὖν Κούσπιον Φάδον τῆς Ἰουδαίας καὶ τῆς 
βασιλείας ἁπάσης ἐπιτροπεύσοντα, ἐντειλάμενος αὐτῷ Καισαρεῦσε 
καὶ “ΣΣεβαστηνὸῖς ἐπιπλῆξαι τῆς εἷς τὸν κατοιχόμενον ὕβρεως. 

15 ἀφικόμενος δὲ Φάδος εἷς τὴν "Iovóaíav, στάσιν τότε γενομένην 
κατέστειλε, καὶ λῃστηρίων τὴν χώραν ἐκάϑηρε, καὶ τὴν τοῦ P I 282 
ἀρχιερέως στολὴν εἷς τὴν “Ἀντωνίαν τὸ φρούριον ἀποτεϑῆναι 
προσέταξεν ὡς καὶ πρότερον. οἱ δ᾽ ἱερεῖς xal oí πρῶτοι τῶν ἐν 
“Ἱεροσολύμοις ἀντιλέγειν μὲν οὐκ ἐτόλμων, παρεκάλουν δὲ ὅμως 

90 ἐπιτρέψαι αὐτοῖς πρέσβεις πέμψαι πρὸς τὸν Καίσαρα τοὺς 
αἰτησομένους τὴν ἱερὰν στολὴν παρ᾽ αὐτοῖς εἶναι" καὶ ἐπετρά-- 
πησαν, παραγενομένων δὲ εἷς τὴν Ῥώμην τῶν πρέσβεων, καὶ 
ὃ τοῦ Ayolnnou παῖς ὃ νεώτερος ZAyo(nnag ἐκεῖ διάγων, ὡς εἴς- 


2 Δρουσίλα PW, quae p. 516 v. 10 et 15 “Ζρουσίλλαν: 4Δρούσιλλα 


Iosephus. 4 αὐτοῦ) ἐκείνου A. 13 ἐπιτροπεύσοντα AW, 
ἐπιτροπεύοντα P, ante Καισαρεῦσι PW add xol, om À. 
15 τότε] τὸ A. 16 τοῦ om A. 18 of alterum om A. 
4] αἰτησομέψους A, αἰτησαμένους PW. 22 καὶ om Α. 


(ea Berenice vocabatur), duae virgines fuerunt, Mariamme et Drusilla. 
caeterum regis obitu cognito Caesarienses et Sebasteni beneficiorum ob- 
liti eum maledictis insectati sunt, et filiarum eius statuas in lupanaria 
abreptas ludibrio habuerunt; publicaque convivia coronati et unguentis 
delibuti celebrantes Charonti libaverunt. cum autem Agrippae defuncti 
filium Romae apud se degentem Claudius Caesar statim ad regni suc- 
cessionem ablegare in animo haberet, propter familiarium sermones, 
periculose tantum regnum admodum adolescenti committi asserentium, 
consilio mutato, Cuspium Fadum ludaeae totiusque regni procuratorem 
misi, cum mandato ut Caesarienses et Sebastenos ob contumeliam de- 
functo factam obiurgaret. Fadus in Iudaeam profectus seditionem tum 
ortam compressit, latrociniis provinciam repurgavit, et pontificis stolam 
in Antonia castello, ut olim, reponi iussit. sacerdotes vero et proceres 
Hierosolymitani refragari non ausi, rogarunt ut sibi liceret eam rem ἃ 
Caesare petere. quo concesso legati Romam profecti, intercessione iu- 


906 IOANNIS ZONARAE 


ρηται, παρεκάλεσε τὸν Καίσαρα συγχωρηϑῆναι τοῖς ᾿Ἰουδαίοις 
ἔχειν τὴν ἱερὰν στολήν. καὶ ὃ Κλαύδιος συνεχώρησε, xal τῷ 
Φάδῳ περὶ τούτων ἐπέστειλε. καὶ “Ηρώδης δὲ ὃ τοῦ "4γρίππου 
." ἀδελφός, τῆς δὲ Χαλκίδος ἄρχων, ἤτήσατο παρὰ Καίσαρος τὴν 
B τοῦ νεὼ ἐξουσίαν καὶ τῶν ἱερῶν χρημάτων καὶ τὴν τῶν ἀρχιερέων 5 
᾿ χειροτονίαν. καὶ ἔτυχε τῆς αἰτήσεως, καὶ ἐξ ἐχείνου πᾶσι τοῖς 
ἀπογόνοις αὐτοῦ 7j ἐξουσία παρέμεινε μέχρι τῆς τῶν “Ιεροσολύμων 
ἁλώσεως. καὶ δὴ μεϑίστησι τῆς ἀρχιερωσύνης τὸν Κανϑηρᾶν, 
᾿Ιωσὴφ ἀντεισαγαγὼν τὸν τοῦ Καμεί, 

18, Ἔν τούτῳ τῷ χρόνῳ ἡ τῶν ᾿4διαβηνῶν βασιλὶς “Ἐλένη 10 
καὶ ὃ παῖς αὐτῆς ᾿Ιζάτης εἷς τὰ ᾿Ιουδαίων τὴν διαγωγὴν μετέ- 
βαλον νόμιμα. ἸΜονόβαζος γὰρ ὃ τῶν ᾿“διαβηνῶν βασιλεύς, ᾧ 
καὶ Βαζαῖος ἐπίκλησις ἦν, τῆς ἀδελφῆς “Ἑλένης ἁλοὺς ἔρωτι, 
ἄγεται ταύτην. καί nore συγκαϑεύδων αὐτῇ οὔσῃ ἐγκύμονε, τῇ 
ἐκείνης γαστρὶ τὴν χεῖρα ὑπερέϑετο. καὶ ὑπνώσας ἔδοξεν ἀχούειν 15 

.Ὁ φωνῆς ἄραι κελευούσης ἐκ τῆς νηδύος τὴν χεῖρα καὶ μὴ ϑλίθειν 
τὸ ἐν αὐτῇ βρέφος, ϑεοῦ προνοίᾳ καὶ ἄρξον καὶ τέλους τευξό- 
μένον εὐτυχοῦς. ταραχϑεὶς οὖν ὑπὸ τῆς φωνῆς ἔφραζε ταῦτα 
τῇ γυναικί, καὶ τὸν υἱὸν τεχϑέντα ᾿Ιζάτην ὠνόμασεν. ἦν δ᾽ 
ἕτερος τούτου πρεσβύτερος ἐκ τῆς “Ἑλένης αὐτῷ γεννηϑεὶς ἄλλοι 30 
τε παῖδες ἐκ γυναικῶν ἑτέρων, ἔστεργε δὲ τὸν ᾿Ιζάτην ὥσπερ 
povoyevij, ἐφϑόνουν τοίνυν οἱ ἀδελφοί, ὃ δὲ πατὴρ δεδοιχὼς 


4 δὲ om A. 8 καϑηρὰν À. 15 ὑπερέϑετο] ἐπέϑετο À. 
20 τούτου] τούτῳ Α. | 


FowTEs. Cap. 19. losephi 4nt. 20. 2—4. 


nioris Agrippae, quod voluere a Claudio datis ad Fadum litteris impe- 
trarunt. Herodes quoque Agrippae frater, Chalcidis princeps, a Cae- 
mare templi potestatem sacraeque pecuniae et creandi pontificis auctori- 
tatem obtinuit: atque ab illo omnibus eius posteris ea potestas usque 
ad urbis excidium mansit. igitur loco moto Canthera, Iosepho Cami 
filio pontificatum tribuit. 

18. Hoc tempore Adiabenorum regina Helena et filius eius Izates 
religionem ludaicam sunt amplexi. Monobazus enim Adiabenorum rex 
cognomento Bazaeus Helenam sororem amore captus uxorem ducit; et 
aliquando cum «ea praegnante cubans manum eius ventri imposuit, ac 
Sopitus audire vocem visus est quae manum a ventre tollere iuberet, 
me infantem qui eo gestaretur laederet, dei providentia et regnatarum 
et felicem finem consecuturum. ea voce turbatus uxori quid audisset 
narrat, natum filium Izaten vocat. quem prae aliis omnibus tum ex 
Helena tum ex aliis mulieribus ante eum susceptis liberis. tanquam unmi- 
cum dilexit, ac fratrum eius invidiam veritus adolescentem ad Abenne- 


ANNALIUM VI 13. 507 


περὶ τούτῳ, ἐχπέμπει πρὸς ᾿Αβεννήριγον τὸν Σπασίνου χάρακος 
βασιλέα. καὶ ὃς ἀσμένως τὸν ᾿Ιζάτην ἐδέξατο καὶ κηδεστὴν ἐπὶ 
ϑυγατρὶ ἐποιήσατο καὶ χώραν αὐτῷ παρέσχε. γεγηρακὼς δὲ ὃ 
ἸΜονόβαζος ἰδεῖν ἐπεθύμει τὸν ᾿Ιζάτην πρὸ τοῦ θανεῖν. μετα- 

δπεμψάμενος οὖν αὐτὸν φιλοφρόνως ἀσπάζεται, καὶ χώραν αὐτῷ 

᾿ ἀπεκλήρωσεν, ἐν 7j καὶ διέτριβε μέχρι τελευτῆς τοῦ πατρός. D 

᾿Ἐχλιπόντος δὲ ἸΠονοβάζου ἡ βασιλὶς “Ἑλένη μετεπέμψατο 

τοὺς μεγιστᾶνας καὶ τοὺς σατράπας" οἷς ἀφικομένοις “οὐ λέλη- 
So". εἶπεν “ὑμᾶς ὅτι ὃ ἀνὴρ ὃ ἐμὸς τὸν ᾿Ιζάτην ἤϑελε τῆς βασι- W I 202 

10λείας γενέσϑαε διάδοχον. εἰδυῖα δὲ μακάριον τὸν μὴ παρ᾽ ἑνὸς 
ἀλλὰ τῶν πλειόνων καὶ τούτων ἑκόντων τὴν βασιλείαν λαμβά- 
γοντα, καὶ ὑπὸ τὴν ὑμῶν τὸ πρᾶγμα κρίσιν πεποίημαι." — ot δ᾽ 

᾿ αὗτίκα καὶ τὴν τοῦ βασιλέως κρίσιν βεβαιοῦν ἔλεγον, καὶ ὑπεί- 
ξεῖν ἑκόντες ᾿Ιχάτῃ δικαίως προκεχριμένῳ τῶν ἀδελφῶν κατὰ τὰς 

16 ἁπάντων εὐχάς, καὶ δεῖν προαποκτεῖναι τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ xal ^ — 
τοὺς συγγενεῖς, ἵν᾽ ἀσφαλῶς ἐκεῖνος ἄρχοι. ἡ δὲ βασιλὶς τὴν P Y 288 
περὶ τῆς ἀναιρέσεως τῶν προσηκόντων τῷ ᾿Ιζάτῃ γνώμην ἐπισχεῖν 
συνεβούλευε μέχρις ἂν ἐκεῖνος συνδοκιμάσῃ παραγενόμενος. — ot 
δὲ δεσμεῖν τέως αὐτοὺς παρήνουν μέχρι τῆς ἐκείνου ἐπιδημίας. 

90 χαϑίστησι δὲ τὸν πρεσβύτατον υἱὸν ἢ βασίλισσα ἐπὶ τῶν πραγμά-- 
τῶν; ἕως ἂν ἐπανέλϑῃ ὃ ἀδελφός, δίδωσι δὲ καὶ τὸν τοῦ πατρὸς 


1 ἀβενήριχον A. -— 6 διέτριβε A cum Iosepho, διέτριψε PW. 
10 γενέσθαι om A. 11 ἀλλὰ τῶν πλειόνων) τῶν πλειόνων 

Α. 12 δὲ, omisso αὐτίκα, A. 13 βεβαιοῦν codex 
Colberteus et Iosephus, ὠσπασίαν ἡγεῖσϑαι PW. — 14 ante κατὰ 
PW add καὶ, om A. 11 γνώμην ante τῶν προσηκόντων À. 


91 ἐπανέλθοι Α. 


rigum Spasinae valli regem misit. ἃ quo amanter susceptus et gener 
adscitus est, assignata dicione. Monobazus autem cum senuisset, Izaten 
ante obitum suum videre desideravit, eique dicionem attribuit, in qua 
is usque ad patris obitum vitam egit. 
Quo defuncto Helena regina magnatibus et satrapis arcessitis 
"non vos latet" inquit "maritum meum lzaten regni successorem de- 
signasse, sed cum eum beatum esse sciam, non qui ab uno, sed qui & 
pluribus iisque volentibus regnum acceperit, negotium hoc vestro quo- 
ue iudicio permitto." illi statim se regis iudicium confirmare, et ultro 
zati, recte ex votis omnium fratribus praelato, parere velle, fratres 
autem ac cognatos elus, ut secure imperaret, in primis occidendos esse 
dixerunt. Helena vero sententiam de caede cognatorum differendam esse 
censuit donec ille venisset et eandem comprobasset. proceres vero illos 
interea in vinculis habendos esse monuerunt donec ille venisset. regina 


$08 IOANNIS ZONARAE 


σημαντῆρα δακτύλιον. ἧκεν οὖν ὃ "Ἰζάτῃς, xol ὃ ἀδελφὸς ὑπε- 
δέξατο καὶ ὑπεξέστη αὐτῷ τῆς ἀρχῆς. 
| Ὄντι δ᾽ αὐτῷ ἐν τῇ ἀποδημίᾳ ᾿]ουδαῖός τις “Ἀνανίας xa- 
B λούμενος γνωστὸς γεγονὼς ἐδίδασκεν αὐτὸν τὸν ϑεὸν καὶ τὰ τῶν 
"Ἰουδαίων νόμιμα. συνέβη δὲ «καὶ τὴν “Ἑλένην ὕφ᾽ ἑτέρου ᾽]ου- 8 
δαίου κατηχηϑεῖσαν slg τὰ ᾿Ιουδαϊκὰ ἔϑη μετατεθῆναι. ἐλϑὼν 
οὖν ὃ ᾿Ιζάτης καὶ δεδεμένους τοὺς συγγενεῖς εὑρηκὼς ἐδυσχέρανε, 
καὶ ἔλυσε μέν, ἔπεμψε δέ, ἵνα μὴ ὕποπτοι παρόντες εἶεν, τοὺς 
μὲν εἰς Ῥώμην δμηρεύσοντας, τοὺς δὲ πρὸς Πάρϑους. γνοὺς 
δὲ τὴν μητέρα τὰ ᾿Ιουδαίων ἀσπασαμένην, ἔσπευσε καὶ αὐτὸς 10 
εἷς ἐκεῖνα μετατεϑῆναι, καὶ περιτμηϑῆναι ἕτοιμος ἦν. ἢ δὲ 
μήτηρ ἐκώλυε, λέγουσα εἷς δυσμένειαν τοὺς ὑπηκόους διὰ τοῦτο 
ἐλθεῖν, οὐχ ἀνέξεσθαί τε ὑπὸ ἰουδαΐζοντος βασιλεύεσθαι. ὃ δὲ 
εἷς τὸν “Ἀνανίαν παρόντα τοὺς λόγους ἀνέφερε. τούτου δὲ τὰ 
C αὐτὰ συμβουλεύσαντος ἐπείσϑη μὲν τότε ὃ βασιλεύς" ἕτερος δ᾽ 15 
αὖϑις ἐκ Γαλιλαίας ᾿Ιουδαῖος Ἐλεάζαρ ἀφικόμενος, καὶ κατα- 
λαβὼν αὐτὸν τὸν Ἰωυσέως νόμον ἀναγινώσχοντα “οὐ λόγους 
μόνον ἀναγινώσκειν σὲ δεῖ βασιλεῦ" ἔφη, “ἀλλὰ καὶ τὰ ὑπ᾽ 
αὐτῶν διατεταγμένα ποιεῖν. μέχρε τίνος ἀπερίτμητος μένεις ; ἢ 
ὃ δὲ οὐχ ὑπερεβάλετο τὴν πρᾶξιν, ἀλλὰ περιειμήϑη" καὶ τῇ Ὁ 
μητρὶ καὶ τῷ “Ἀνανίᾳ πεπράχϑαι τὸ ἔργον ἐδήλου. οἱ ὃ ᾿ εἰς 


] ὑπεδέξατο καὶ om A. Iosephus καὶ διαδέχεται τὸν ἀδελφὸν 
ἹΜονόβαξον ὑπερεκστάντα τῆς ἀρχῆς αὐτῷ. 14 τούτου] τοῦ A. 
16 ἐουδαῖος ἐκ γαλιλαίας Α. 1T Μωσέως PW. 18 μόνους A. 
20 ὑπερεβάλλετο A. 


vero filium natu maximum summae rerum praefecit, paterni sigilli anulo 
dato: qui Izati reverso regno cessit. 

ed Iudaeus quidam nomine Ananias Izati peregre agenti fami- 
liaris factns doctrinam de deo et Iudaeorum legibus tradidit, accidit 
porro ut et Helena ab alio Iudaeo instituta Iudaicas cerimonias ample- 
cteretur. lIzates cum venisset ac cognatos in vinculis repperisset, id 
aegre tulit; ac solutos, ne suspecti essent, partim obsides Romam misit, 
partim ad Parthos. et quia matrem lIudaismo studere videbat, ipse quo- 
que eosdem ritus suscipere properabat, etiam circumcidi paratus. sed 
mater id prohibuit: subditorum enim odium suscepturum, neque laturos 
illos imperium regis iudaissantis. cumque eam orationem cum Anania, 
qui tum aderat, communicasset, isque idem suaderet, tum quidem pa- 
ruit: post cum alius ex Galilaea Iudaeus venisset Eleazarus, eumque 
legem Mosaioam legentem deprehendisset, "non verba tantum , rex" in- 
quit, legenda tibi sunt, sed mandata etiam, quae illis continentur, ex- 
sequenda, quamdiu tandem incircumcisus manebis?" rex igitur nulla 
interposita mora circumcisus est. quod cum matri et Ananiae siguifi- 


7" J 


ANNALIUM VI 13. 509 


' φόβον ἐνέπεσον μὴ καὶ ὃ βασιλεὺς xol αὐτοὶ κινδυνεύσωσιν. 
ὃ δὲ ϑεὸς τὸν φόβον ἐλϑεῖν εἷς τέλος o) συνεχώρησεν. 
“Ἐλένη δὲ ἐπιϑυμίαν ἔσχεν εἰς “Ἱεροσόλυμα ἀφικέσθαι καὶ 


προσκυνῆσαι τὸ τοῦ ϑεοῦ ἱερόν. — xal τοῦ υἱοῦ ἐπιτρέψαντος καὶ D 


δχρήματα πλεῖστα δόντος ἄπεισιν εἰς “Ἱεροσόλυμα. καὶ λιμῷ 
φϑειρομένους πολλοὺς εὑροῦσα ἐχεῖ, σῖτόν τε ἐξ “Αλεξανδρείας 
ἐκόμισε, καὶ ἰσχάδων φόρτον ἐκ Κύπρου πολλῶν χρημάτων 
πριαμένη τοῖς ἀπορουμέφοις διένεμε. καὶ ὃ παῖς δὲ αὐτῆς πολλὰ 
χρήματα τοῖς πρώτοις τῶν “Ἰεροσολυμιτῶν ἔπεμψεν, ἵν᾽ οἱ λι- 
10 μώττοντες διὰ τούτων ὡς ἐνὸν ἐπικουρηϑῶσι. 

Καὶ ταῦτα μὲν οὕτως" ᾿Αρταβάνης δὲ τῶν Πάρϑων ὃ βα- 
σιλεύς, ἐπιβουλὴν γνοὺς τοὺς σατράπας κατ᾽ αὐτοῦ μελετήσαν- 
τας, ἀφικνεῖται πρὸς ᾿Ιζάτην, συγγενῶν τε καὶ οἰκετῶν περὶ χι-- 
λίους ἐπαγόμενος. καὶ καϑ' δδὸν τῷ ᾿Ιζάτῃ ἐνέτυχε, καί φησι 


l5"u5 μὲ παρίδῃς, ὦ βασιλεῦ, ταπεινὸν ἐκ μεταβολῆς γεγονότα P I 284 


καὶ ἰδιώτην ἐκ βασιλέως, ἀλλ᾽ ἐπικούρησον." ταῦτα σὺν δά- 
κρυσιν ἔλεγεν. ὃ δὲ Ιζάτης ἀκούσας τὸ ὄνομα, κατεπήδησε τοῦ 
Tnnov καί “ϑάρσει" ἔφη “ὦ βασιλεῦ" ἢ γὰρ εἰς τὴν Πάρϑων 
βασιλείαν σε καταστήσω ἢ «τῆς ἐμῆς σοι ἐχκστήσομαι." ταῦτα 
40 εἶπε καὶ ἐπὶ τὸν ἵππον αὐτὸν ἀνεβίβασεν, αὐτὸς δὲ πεζὸς παρεί- 
zéro. καὶ ὃ ᾿Αρταβάνης ὦμοσεν, εἰ μὴ κἀκεῖνος ἀναβαίη τὸν 


ἵππον xal προηγοῖτο, ἀποβήσεσθαε καὶ αὐτός. πεισθεὶς δ᾽ 6 


8 διένειμε Α  Tosephus. M ᾿δρταβάνης] sic et Mord Bavog 
Iosephi codices. p. 484 v. 4 et in sequentibus ρταβάνῳ, 'Aord- 
βανος. ὃ τῶν πάρϑων βασ. W. 19 cs βασιλείαν A. 


casset, veriti sunt ne ex ea re et sibi et regi pericula crearentur: sed 
eum metum deus avertit. 

Helena porro visendi Hierosolyma et sancti dei templi adorandi 
cupida, permissu filii cum maxima pecunia in urbem proficiscitur. ubi 
cum multos fame pereuntes invenisset, frumentum Alexandria advectum 
et sarcinas ficuum in Cypro emptas inter egentes distribuit. filius quo- 
que eius principibus Hierosolymitanis multum pecuniae misit, quo pau- 
peres iuvarentur. 

Atque haec ita gesta sunt: Artabanus autem Parthorum rex, 
cognitis insidiis quas sibi pararent satrapae, ad Ixaten venit cum co- 

natis et, famulis circiter mile. atque in itinere illum adeptus "ne me" 
quit, "rex, mutata fortuna depressum et e regio fastigio ad privatam 
condicionem redactum neglexeris, sed opem ferto." quae illo cum lacri- 
mis dicente Izates, eius nomine audito, equo desiluit ac "bono" inquit 
animo esto, rex: aut enim in Parthorum regnum te reducam, aut meo 
tibi cedam," his dictis illum in equum sustulit, ipse pedes secutus est, 
Artabanns vero iuravit, nisi et ille equum conmscendisset atque anteiret, 


W I 203 


610 IOANNIS ZONARAE 


᾿Ιζάτης ἐπὶ τὸν ἵππον ἥλατο, καὶ πᾶσαν τιμὴν ἀπένειμε τῷ 

B Πάρϑῳ, εἷς τὰ βασίλεια ἀγαγών. γράφει τε πρὸς τοὺς Πάρ- 
ϑους 10» ᾿“Δρταβάνην δέξασϑαι. τῶν δὲ Πάρϑων δέξασϑαι μὲν 
συντιϑεμένων, μὴ δύνασθαι δὲ καὶ τὴν ἀρχὴν ἀπονεῖμαι ἤδη 
ἑτέρῳ πεπιστευμένην, ὃ Κινάμωμος (οὕτω γὰρ ὠνόμαστο ὃ τὴνϑ 
βασιλείαν παρειληφώς) γράφει τῷ ΑἈρταβάνῳ (ὑπ᾽ αὐτοῦ γὰρ 
ἐτέϑραπτο, καὶ ἦν ἀγαϑός) παρακαλῶν αὐτὸν ἀφικέσϑαι πιστεύ- 
σαντα καὶ τὴν ἀρχὴν παραλήψεσϑθαι, καὶ ὃ “Ἀρτάβανος πιστεύ- 
σας ἀπήει. ὑπήντα οὖν αὐτῷ ὃ Κινάμωμος" ὃς δὴ προσκυνήσας 
καὶ βασιλέα προσαγορεύσας περιτίϑησιν αὐτοῦ τῇ κεφαλῇ τὸ διά- 10 
δημα, τῆς ξαυτοῦ ἀφελόμενος. οὕτω δὲ χρόνῳ ἑξαετεῖ εἷς τὴν 
ἀρχὴν ἀποκαταστὰς ὃ Ἀρτάβανος οὐκ ἠμνημόνησε τῶν ᾿Ιζάτου 
καλῶν, ἀλλ᾽ ἀμείβεται τοῦτον. 

σ ἹΜετὰ δέ τινα χρόνον ᾿Αρταβάνου ϑανόντος Οὐαρδάνης ὃ 
παῖς ἐκείνου τὴν βασιλείαν περιεζώσατο. καὶ πρὸς ᾿Ιζάτην ἐλ-1δ 
ϑὼν συμμαχῆσαι αὐτῷ ἠξίου κατὰ Ρωμαίων" ὃ δὲ οὐκ ἐπείϑετο, 
ἀλλὰ καὶ συνεβούλευε παύσασϑαι τῆς ἐπ᾽ ἐκείνους στρατείας καὶ 
μὴ ἀδυνάτοις ἐπιχειρεῖν. ὃ δὲ πόλεμον τῷ ᾿Ιζάτῃ μὴ πειϑομένῳ 
κατήγγειλεν. ἀλλ᾽ οἱ Πάρϑοι μαϑόντες ὡς ἐπὶ Ρωμαίους στρα- 
τεύσειν βούλεται, αὐτὸν μὲν ἀναιροῦσι, τὴν δὲ βασιλείαν τῷ 30 
ἀδελφῷ ᾿Ικοτάρδῃ διδόασιν" ὃν ἐξ ἐπιβουλῆς τελευτήσαντα δια- 

᾿ δέχεται Οὐολογέσης ὃ ἀδελφός. 

Α συντιθεμένων A, συντεθεμένων PW. — 5et 9 Κινάμωνος ] sic 


et Kívvapog codices Iosephi. οὔτω] τοῦτο À. 9 ἀπήντα Α. 
11 χρόνῳ ἐξαξτεῖ) Iosephi codices aliquot δι᾽ ἑξαετοῦς χρόνου, 
reliqui δι’ Ἰζάτο. 14 μετά swa δὲ A. 21 Ἰκοεάρδῃ] qui 
'Tacito Annal. 11. 8 Gotarzes. 


se queque descensurum. Jzates igitur οἱ obsecutus in equum insiluit, 
et Partho in regiam perducto omnem honorem habuit. scripsit etiam 
δὰ Parthos ut .Artabanum recipiant.. qui cum se illum quidem receptu- 
ros, sed in regnum restituere non posse iam alteri creditum, respon- 
derent, Cinamomus (id enim ei nomen erat qui regnum susceperat ), 
vir bonus, Artabanum, a quo educatus fuerat, per litteras hortatus est 
ut sua fide veniat atque imperium recipiat. Artabano redeunti obviam 

rogreditur, eum adorat, regem appellat: diadema suo capiti dem 
Mlius capiti imponit. sic ab Ízate sex annis in regnum restitutus 
banus meritorum eius non fuit immemor, sed ea remuneratus est. 

Verum aliquanto post eo mortuo Bardanes eius filius regno poti- 

tus ad Izaten venit, ab eoque petiit ut secum belli societatem contra 
Romanos coiret. qui cum refragaretur, eumque hortaretur ut illam ex- 
peditionem omitteret neque res aggrederetur quae fieri non possent, 

ardanes bellum Izati indicit. sed Parthi eius consilio intellecto eum 
occidunt, et regnum íratri eius Icotardae deferunt, cui per insidias 
caeso Vologeses frater succedit. 


/ 
€ | 


ANNALIUM VI 13. 911 . 


Ὃ δὲ τοῦ ᾿Ιζάτου ἀδελφὸς Ἰονόβαζος xal oi συγγενεῖς 
ἰουδαΐσαι καὶ αὐτοὶ ἐπεθύμησαν, καὶ τὴν ἔφεσιν εἰς ἔργον ἐξή-- 
γεγχαν. γένεται δ᾽ ἡ πρᾶξις αὐτῶν τοῖς ὑπηκόοις κατάφωρος. 
καὶ γράφουσι πρὸς "βίαν τῶν "Αράβων βασιλέα, εἰ στρατεύ- D 

ὅσοιτο κατὰ τοῦ σφετέρον βασιλέως, χρήματα πολλὰ παρασχεῖν 
αὐτῷ, ἐπαγγελλόμενοι περὶ τὴν πρώτην συμβολὴν καὶ αὐτοὶ χα- 
ταλείψειν αὐτόν. πείϑεται τούτοις ὃ "guy, καὶ πολλὴν ἐπα-- 
γόμενος δύναμιν ἧκεν ἐπὶ τὸν ᾿Ιζάτην. καὶ συμβολῆς γενομένης 
καταλείπουσε τὸν ᾿Ιζάτην oi αὐτοῦ ἐκ συνθήματος καὶ νῶτα τρέ- 

Ἰόψαντες ἔφευγον. γνοὺς δὲ τὴν προδοσίαν ᾿Ιζάτης γενομένην ὑπὸ 
τῶν μεγιστάνων, εἷς τὸ στρατόπεδον ὑπεχώρησε, καὶ εὑρὼν τοὺς 
αἰτίους ἐκόλασε. τῇ δ᾽ ἐπιούσῃ συμβαλὼν νικᾷ, καὶ εἰς φυγὴν 
τοὺς “Δραβας ἔτρεψε, τὸν δὲ βασιλέα αὐτῶν εἰς φρούριόν τε P Y 985 
συνήλασε διωκόμενον. καὶ ὃ μὲν ἑαυτὸν ἀνεῖλεν ἁλισκόμενος 

15705, τὸ δὲ φρούριον ἑάλω καὶ τὰ ἐν αὐτῷ διηρπάγη. καὶ 
᾿Ιζάτης elg τὰ οἰχεῖα ὑπέστρεψεν. 

Οἱ δὲ τῶν ᾿“4διαβηνῶν μεγιστᾶνες Οὐολογέση τῷ Πάρϑων 
γράφουσι βασιλεῖ, ἀξιοῦντες ἀποκτεῖναι μὲν τὸν ᾿Ιζάτην, κατα- 
στῆσαι δὲ σφίσι δυνάστην ἐκ Πάρϑων" μισεῖν γὰρ τὸν ἑαυτῶν 

90 βασιλέα ξένῃ ϑρησκείᾳ προσηλυτεύσαντα. ὃ γοῦν Πάρϑος αὖ- - 
τίκα μετὰ πλείστης δυνάμεως ὥρμησε, καὶ ὃ ᾿Ιζάτης ἀντεστρα- 
τοπεδεύσατο. σταλεὶς δέ. τις ἐκ τοῦ Πάρϑου ἔλεγε τῷ ᾿Ιζάτῃ 
ὁπόση ἐστὶ τῶν Πάρϑων ἡ δύναμις, καὶ ὡς Οὐολογέσης ἀπειλεῖ 
δίχας εἰσπράξειν αὐτόν, ἀχάριστον περὶ δεσπότας γενόμενον" 


4 τὧν] τὸν Α. 18 ἀξιοῦντες Α, καὶ ἀξιοῦσιν PW, παρακα- 
λοῦντες losephus. 


At Izatis frater Monobazus et cognati, Iudaismi amore capti, 
cum desiderium suum explevissent, subditi re animadversa Ábiae Ara- 
bum regi per litteras magnam pecuniam promiserunt si regi bellum in- 
ferret, eum se quoque in primo congressu relicturos polliciti. paret 
Arabs et cum magnis copiis Izaten adoritur. qui in primo congressu a 
suis ex composito desertus tergis obversis fugientibus, magnatum pro- 
ditione cognita in castra recedit et sceleris auctores supplicio afficit. 
postridie Arabes vincit fügatque, et regem eorum in castellum quoddam 
compellit: qui ne in hostium manus veniret, ipse sibi necem conscivit. 
quo castello capto atque direpto Izates ad sua rediit. 

Caeterum cum Adiabenorum satrapae ἃ Vologese Parthorum rege 
per litteras petiissent ut Izate interfecto dynasten Parthicum sibi prae- 
ficeret (se enim odisse regem suum peregrinam superstitionem amplexum ), 
Parthus statim cum maximis copiis irruit: Izates ex adverso castra locat. 
ei quidam ἃ Partho missus narrat quantae sint Parthorum vires, et ut 
Vologeses minitetur se poenas ab eo exacturum ingrati animi erga do- 


ως 518 JOANNIS ZONARAE 


B ῥύσασθαι yàg αὐτὸν τῶν αὐτοῦ χειρῶν οὐδὲ τὸν ϑεὸν ὃν σέβει 
δυνήσεσθαι. πρὸς ταῦτα ὃ ᾿Ιζάτης τὴν μὲν δύναμιν τῶν Πάρ- 
Su» γινώσχειν ἀνταπεκρίνατο, εἰδέναι δ᾽ ἀνθρώπων τὸν ϑεὸν 
δυνατώτερον. ταῦτα εἶπε καὶ ἱκέτευε τὸν ϑεόν. κατ᾽ ἐχείνην 
οὖν τὴν νύκτα ἐπιστολὰς Οὐολογέσης δεξάμενος πολεμίους lufla-5 
λόντας τῇ Παρϑυηνῇ ταύτην πορϑεῖν, αὐτίκα σπεύδων ἀνέζευξεν 
ἄπρακτος. καὶ οὕτως ᾿Ιζάτης προμηϑείᾳ ϑεοῦ τὰς ἀπειλὰς τοῦ 
Flápg3ov διέφυγε. μετὰ δέ τινα χρόνον ϑνήσκχει, πεντήκοντα καὶ 
πέντε ζήσας ἐνιαυτούς, εἴκοσι δὲ xal τέσσαρας ἀνύσας ἐν τῇ 
ἀρχῇ" ϑνήσκει δ᾽ ἐπὶ παισὶν dxoci καὶ τέσσαρσιν ἄρρεσι καὶ 10 
τοσαύταις ϑηλείαις. τὴν δ᾽ ἀρχὴν τῷ ἀδελφῷ ἸΠονοβάζῳ κατέ- 
Atv. | 

WI a 14. Φάδου μέντοι τῆς "Ἰουδαίας ἐπιτροπεύοντος ἀνήρ τις 
γόης Θευδᾶς ὄνομα πείϑει τὸν πλεῖστον ὄχλον ἀναλαβόντα τὰς 
κτήσεις ἕπεσϑαι πρὸς τὸν ᾿Ιορδάνην αὐτῷ" προφήτης γὰρ ἔλεγεν 15 
εἶναε καὶ σχίσαε τὸν ποταμὸν προστάγματι δύνασθαι" καὶ πλεί- 
στους ἠπάτησε. πέμψας δ᾽ ἐπ᾽ αὐτοὺς ἴλην ἱππέων o Φάδος 
πολλοὺς μὲν ἀνεῖλεν, οὐ μείους δ᾽ ἐζώγρησε, καὶ αὐτὸν τὸν 
Θευδᾶν, οὗ τὴν κεφαλὴν ἐχτεμόντες ἐκόμισαν εἷς “]εροσόλυμα. 
Φάδον δὲ Τιβέριος ᾿Αλέξανδρος διεδέξατο, ᾿Αλεξάνδρου τοῦ ἀλα- 30 
βαρχήσαντος ἐν ““λεξανδρείᾳ vióg. καὶ οἱ παῖδες δὲ τοῦ Γαλι- 
λαίου "lovóa 'láxwflog καὶ Σίμων, τοῦ τὸν λαὸν ἀποστήσαντος 


5 ὃ οὐολογέσης A. 10 ἄρσεσι Α. 11 τὴν δ᾽ ἀρχὴν τ. ἄ, 
M. κατέλιπεν, omissa in AW, ex libris mss. supplevit Ducangius. 
21 ἀλεξανδρείᾳ A, Αλεξανδρίᾳ PW. 22 ἀποστήσαντος À lose- 
phus, ἀποστατήσαντος PW. 


FowTEs. Cap. 14. losephi 4nt. 90 6. 


minos, ac ne deum quidem, quem colat, eum e manibus Vologesis eri- 
pere posse. ad haec Izates se Parthorum nosse vires respondet, sed 

eum hominibus potentiorem esse scire. his dictis supplicavit deo. 
Vologeses autem ea nocte per litteras edoctus hostes Parthiam vastare, 
statim re infecta discessit. sic Izates dei providentia minis Parthi evi- 
tatis, aliquanto post moritur, anno aetatis 55, regni 24, relictis 2t 
filiis et totidem filiabus, regno vero fratri Monobazo relicto. 

14. Fado Iudaeam procurante quidam impostor 'Theudas max 
mae turbae persuasit ut possessionibus secum acceptis se, qui vates sit 
et suo jussu fluvium scindere possit, ad Iordanem sequantur: ac pluri- 
mos seduxit. Fadus vero turmis equitum in eos immissis multos occidit, 
plures cepit ipsumque T'heudam; cuius caput amputatum et Hierosolyma 
perlatum est. F'ado Tiberius Alexander successit, Alexandri alabarchae 
Alexandrini filius. Iacobus quoque et Simon, Iudae Galilaei filii, a quo 


"ANNALIUM VI 14. 513 


Κυρηνίου τιμητεύοντος, ἀνῃρέϑησαν, oüc ἀνεσταύρωσεν ὃ - D 
ξανδρος. ὃ δὲ τῆς Χαλκίδος βασιλεύων “Ηρώδης μεταστήσας 
τῆς ἀρχιερωσύνης ᾿Ιωσὴφ τὸν τοῦ Κεμεδῆ, “Ἀνανίᾳ τῷ τοῦ 
Νειδεβαίου παρέσχεν αὐτήν. Τιβερίῳ δὲ ᾿Αλεξάνδρῳ. Κούμανος 
δἦλθε διάδοχος. ἐν ὀγδόῳ δ᾽ ἔτει τῆς Κλαυδίου μοναρχίας 
Ἡρώδης ὃ τοῦ μεγάλου ᾿Αγρίππου ἀδελφὸς τελευτᾷ ἐφ᾽ υἱέσε 
τρισί" τὴν δ᾽ ἀρχὴν αὐτοῦ τῷ νεωτέρῳ “Αγρίππᾳ δέδωκε Κλαύ- 
διος. m | 
Kovjdvov δὲ τῆς ᾿Ιουδαίας ἐπιτροπεύοντος πλῆϑος xarà 
10 τὴν ἑορτὴν τοῦ πάσχα εἷς “Ἱεροσόλυμα ἤϑροιστο. ἵνα γοῦν μή τι 
γεωτερισϑείη παρὰ τοῦ πλήϑους ὄντος πολλοῦ, στρατιώτας ἐνό- 
nÀovg ἐπὶ τῶν τοῦ ἱεροῦ στοῶν 0. Κούμανος ἔστησε, καταστε- . 
λοῦντας τὸν θόρυβον ἐὰν γένηται" τοῦτα δὲ καὶ οἱ πρὸ αὐτοῦ, ῬΊ 286 
ἐποίουν. τετάρτῃ δ᾽ ἡμέρᾳ τῆς ἑορτῆς στρατιώτης τῶν ἐν ταῖς 
16 στοαῖς ἀνακαλυψάμενος τὴν αἰδῶ τοῖς πλήϑεσιν ἐπεδείκνυεν. οἱ 
δ᾽ ἐθυμοῦντο ὡς slg τὸν ϑεὸν τοῦ στρατιώτου ἠσεβηκότος, καὶ. 
οὗ ϑρασύτεροι τὸν Κούμανον ἐβλασφήμουν. καὶ ὃς πρὸς τὰς. 
βλασφημίας ἠρέϑιστο, καὶ κελεύει τὸ στράτευμα πᾶν ἥκειν εἷς 
τὴν ᾿Αντωνίαν τὸ φρούριον τῷ ἱερῷ ἐπικείμενον. τὸ πλῆϑος οὖν 
20ro)g ὁπλίτας ϑεασάμενον εἷς φυγὴν ὥρμησε, καὶ τῶν ἐξόδων. 
στενῶν οὐσῶν συνωθούμενοι κατὰ τὴν φυγὴν πολλοὶ ὕπ᾽ ἀλλήλων 
συνϑλιβύμεναι καὶ συμπατούμενοι διεφῳϑάρησαν, dg εἷς δύο μυ- 
ριάδας ἀριϑμηϑῆναι τοὺς τότε διαφϑαρέντας" καὶ πένϑος ἦν 
ἀντὶ πανηγύρεως. | | 
8 Keusó5] p. 506 v. 9 Χαμεέ, τοῦ alterum om Α. 4 νεδε- 
σαίου A, Νεβεδαίου codex Ducangii: Iosefhi codices Νεβεδαίου et 


Νεδεβαίου. 14 ταῖς om A. 19 τῷ) τὸ A. 22 καὶ] 
τὸ καὶ Α. εἷς om Α. 


populus ad defectionem impulsus fuerat Cyrenio censore, interfecti sunt, 
quos Alexander in cruces sustulit. Herodes Chalcidis rex Iosepho Ce- 
medi filio pontificatum ademptum Ananiae Nedebaei filio tribuit. "Tiberio 
Alexandro Cumanus successor datus est, "octavo monarchiae Claudii anno 
Herodes maioris Agrippae frater obit, tribus filiis relictis. eius princi- 
patum Claudius iuniori Agrippae dedit. | 
Cumanus Iudaeae procurator, multitudine paschatis in festo Hie- 
rosolymis congregata, ad res novas. cavendas tumultumque sedandum 
milites armatos in templi porticibus disposuit, id quod et decessores eius. 
fecerant. quarto autem festi die eorum militum quidam pudenda palam 
ostendit. eam ob rem populi ira, quasi in deum miles impius exsü- 
tisset, atque audaciorum conviciis Cumanus irritatus omnem exercitum 
in Antoniam castellum templo imminens convocavit. quibus conspectis 
populus in fugam se dedit: in qua propter exitus angustias ad 20 milia 
oppressa et conculcata sunt, festivitate in luctum conversa. 
Zonar ae Annales. 38 


514 IOANNIS ZONARAE 


B ἈἈΦΟὈὔπω τὸ πένϑος τοῦτο κατηύναστο, xal κακὸν προστίϑεται 
᾿ ἕτερον. τινὲς γὰρ τῶν ἐπὶ νεωτερισμοῖς ἡδομένων Στέφανόν τινα 
δοῦλον τοῦ Καίσαρος δδοιποροῦντα λῃστεύσαντες, ἅπασαν αὐτοῦ 
τὴν χτῆσιν. ἁρπάζουσι. διὸ πέμπει στρατιώτας ὃ Ἀούμανος, 
κελεύσας αὐτοῖς τὰς πλησίον χώρας ληΐσασϑαι καὶ τοὺς ἐπιφανε- 5 
στάτους ἀὐϊτῶν δεσμίους ἐπ᾽ αὐτὸν ἀγαγεῖν. τῆς δὲ τῶν χωρίων 
ἐκείνων πορϑήσειος γινομένης νεανίας τις τῶν στρατιωτῶν ϑρασὺς 
xal ἀτάσϑαλος τοῖς ἸΠωυσέως ἐντυχὼν νόμοις ἔν τινε κώμῃ σε- 
βασμίως κειμένοις ἐπ᾿ ὕψεσι πολλῶν διέρρηξεν αὐτοὺς βλασφη- 
ἐῶν καὶ κἀταχερτομῶν. προσίασιν οὖν τῷ Κουμάνῳ oi Ἰουδαῖοι, 10 
ἑκετεύοντες μὴ αὐτοὺς ἀλλὰ τὸν ϑεὸν οὗπερ oi νόμοι καϑυβοί- 
.C σϑῆσαν ἐκδικῆσαι. καὶ ὃ ούμανος δείσας μὴ τὸ πλῆϑος πάλιν 
( c ψεωτερίσειε, τὸν ἐνυβρίσαντα τοῖς νόμοις πελεκίσας τὴν στάσιν 
κατέπαυσεν. | | 
C415. Ἡλλὰ καὶ Σαμαρείταις ἔχϑρα πρὸς ᾿Ἰουδαίους ἐγέ-1δ 
ψετὸ" ἢ δ᾽ αἰτία ἦν αὕτη. Γαλιλαῖοι εἰς “Ἱεροσόλυμα πορευό- 
μενοι διά τινος κώμης ὥδευον τῶν Σαμαρειτῶν, καί τιγες αὐτοῖς 
ἐπιϑέμενοι πολλοὺς ἀνεῖλον. οἱ πρῶτοι τοίνυν τῶν Γαλιλαίων 
τῷ Κουμάνῳ προσίασι, παρακαλοῦντες τοὺς ἀνῃρημένους ixdi- 
κηϑῆναι. ὃ δὲ “δωροδοχηϑεὶς τῆς ἐχδικήσεως οὐκ ἐφρόντισεν. 30 
ἀγανακτήσαντες οὖν οἱ Γαλιλαῖοι πρὸς ὅπλα ἐχώρησαν, καὶ χώ- 
μας τινὰς τῶν Σαμαρέων ἐμπρήσαντες διαρπάζουσι. ΖΚούμανος 
3 ἡδομένων ἡγουμένων A. — 5 ἐπιφανεστέρους A. 8 ΜῈῺωσέως 


αὐτοὺς om codex Colberteus. 10 προσέασι, omisso 
οὖν, À. 12 πάλιν τὸ πλῆϑος À. - 


Fowrms. Cap. 15. Jowphi 4nt.20 6 S1—8 $3. 


|] Eo luctu nondum finito malum aliud accessit, nam cum quidam 
novis rebus gaudentes Stephano Caesaris servo in itinere insidiis ex- 
cepto omnia bona eripuissent, Cumanus milites e vicinis agris praedas 
agere et clarissimos quosque ἐπ vinculis ad se adducere iubet. quod 
xum fieret, miles quidam adolescens audax et temerarius leges Mosis in 
ago ' quodam venerabiliter repositas in conspectu multorum cum con- 
viciis et ludibriis discerpsit, quamobrem Iudaei Cumanum adiere, sup- 
plicantes ut. contumeliam non sibi sed deo factam vindicaret. is veritus 
me populus denuo concitaretur, milite illo securi percusso motum iilum 
, compressit, | | eu 
15. Sed et Samaritani cum Iodaeis inimicitias exercuerunt, tali 
de causa. cum Glhlilaei Hierosolyma iter habentes per quendam Sama- 
ritanorum pagum transirent, eorum complures quidam ex insidiis adorti 
occiderunt, principes vero Galilaeorum & Cumano petierunt ut necem 
illorum 'ulcisceretur: quod illo muneribus corrupte negligente indignati 
sumptis armis aliquot Samaritanorum pagos diripuerunt atque iacende- 


ANNALIUM VI 15. 918 


δὲ σὺν δυνάμει τοῖς Γαλιλαίοις ἐπῆλθε, xal πολλοὺς uiv αὐτῶν D 
ἀπέκτεινε, πλείους δὲ ζῶντας εἷλεν. οἷ πρῶτοι δέ ye τῶν " Itgo- 
σολύμων μεταμφιασάμενοι σάχκους καὶ τὰς κεφαλὰς σποδῷ κατα- 
πάσαντες παρεχάλουν τοὺς ἀφεστῶτας μεταϑέσϑαι τὸν λογισμὸν 
δ καὶ τὰ ὅπλα ῥίψαντας ἠρεμεῖν" καὶ ἔπεισαν. οἱ μὲν οὖν διελύ- 
ϑησαν, ἢ χώρα δ᾽ ἐξ ἐκείνου λῃστηρίων πεπλήρωτο. Σαμαρεῖς W I 905 
δὲ πρὸς Kovadgdrov τῆς Συρίας ἡγεμονεύοντα κατηγόρουν τῶν 
*Tovóaiev ὡς ἐμπρησάντων κώμας αὐτῶν. ᾿]ουδαῖοι δὲ Σαμαρεῖς 
ἡτιῶντο ὡς αἰτίους τῆς στάσεως, καὶ πρὸ αὐτῶν Ἰούμανον, 
10 δώροις διεφϑαρμέναν καὶ τοὺς ἀνῃρημένους μὴ ἐκδικήσαντα. 
Kovaógdroc δὲ ὑπερέϑετο τὴν κρίσιν, εἰπὼν ἥξειν dg τὴν ᾿1συ- P 1287 
δαίαν χἀχεῖ τὴν ἀλήϑειαν γνοὺς ἀποφήνασθαι. ἧκεν οὖν dg — 
Σαμάρειαν, καὶ ἐξετάσας τὰ πεπραγμένα, αἰτίους τῆς ταραχῆς 
διέγνω τοὺς Σαμαρεῖς" ᾿Ιουδαίους δὲ οὖς δεδεμένους εἶχεν 8 
15 Κούμανος, ἀνεσταύρωσεν ὥς νεωτερίσαντας. τοὺς δὲ περὶ 2dva- 
»lay τὸν ἀρχιερέα καὶ τὸν στρατηγὸν “Ἄνανον δήσας εἷς Ῥώμην 
ἀπέστειλε, λόγον περὶ τῶν πεπραγμένων Ἀλαυδίῳ ὑφέξοντας. 
κελεύεε δὲ καὶ τοῖς Σαμαρέων καὶ ᾿Ιουδαίων πρώτοις καὶ Kov- 
μάνῳ τῷ ἡγεμόνι καὶ τῷ χιλιάρχῳ Ἀέλερι ἀφικέσϑαι καὶ αὐτοὺς 
Φοπρὸς τὸν αὐτοχράτορα, κριϑησομένους περὶ τῶν πρὸς ἀλλήλους 
ζητήσεων. ἀπελθόντων δέ, δικαστὴς καϑίσας ὃ Κλαύδιος, καὶ B 
γνοὺς τοὺς Σαμαρεῖς τῶν κακῶν ἀρχηγούς, τοὺς ἀναβάντας πρὸς 


4 


2 ἀπέκτεινε À Iosephus, ἕκτεινε PW. “Ἱεροσολυμιτῶν Tose- 
hus. ὃ σκοδοῦ A. 5 διεληλύϑησαν Α. 16 '"4»«voy] 
yya» À. 18 καὶ primum om A. 


runt. eos Cumanus cum exercitu adortus multos occidit, plures cepit. 
Hierosolymitani vero principes saccos induti et capitibus cinere con- ' 
spersis, precibus a seditiosis impetrarunt ut mutatis consiliis abiectia- 

ue armis quiescerent. quibus dispersis regio latrociniis infestata est. 

amaritani porro Iudaeos apud Quadratum Syriae praetorem de incensis 
pagis accusarunt: quos ludaei contra ut seditionis auctores criminati 
sunt, ac Cumanum in primis, qui largitionibus delinitus necem interfe- 
ctorum non vindicasset, Quadratus iudicio dilato se in Iudaeam ven- 
turum et cognita veritate pronuntiaturum esse dixit, Samariam pro- 
fectus, rebus inquisitis Samaritanos turbarum auctores esse comperit: 
Judaeos, quos Cumanus in vinculis tenebat, nt novas res molitos in 
cruces egit: Ánaniam pontificem et Ananum ducem exercitus vinctos 
Romam misit ad actorum suorum rationem Claudio reddendam. Sama- 
ritanorum quoque et ludaeorum principes Cumanumqne praesidem et 
Celerem tribunum ad imperatorem ire iussit, ut ibi controversias suas 
disceptarent. Clandius cum pro tribunali sedens Samaritanos malorum 


; 
, 
E 


..J 


516 IOANNIS ZONARAE 


αὐτὸν ἀναιρεθῆναι προσέταξε, φυγὴν δὲ τοῦ Κουμάνου κατεψη- 
φίσατο, τὸν μέντοε Κέλερα τὸν χιλίαρχον εἰς “Ἱεροσόλυμα ἀπα-- 
χϑῆναι ἐκέλευσε καὶ συρέντα πάντων ὁρώντων διὰ τῆς πόλεως 
οὕτως ἀναιρεϑῆναι. 

Πίμπει δὲ ὃ Καῖσαρ Φήλικα τῶν ᾿Ιουδαίων ἐπεκροπεύ- 
σοντα" “Ἵγρύσεᾳ δὲ δωρεῖται τὴν (Φιλίππου τετραρχίαν καὶ Ba- 
ταναΐέαν καὶ τὴν Τραχωνῖτειν σὺν 48504 (αὗται δὲ -“Πυσανίου 
ἦσαν τεεραρχίαι) , τὴν δὲ Χαλκίδα ἀφαιρεῖται αὐτόν, ἔτη τέσ- 
capu ταύτης ἄρξαντα. ὃ δ᾽ “4γρίππας ἐκδίδωσι πρὸς γάμον 
"Ute τῷ ᾿Ἐμεσῶν βασιλεῖ, -περιτμηϑῆναι ϑελήσαντε, Ζίρου- 1 


C σίλλαν τὴν ἀδελφήν, τοῦ ἐπιφανοῦς “Ἀντιόχου παραιτησαμένου 
 φὸν γάμον ὅει μὴ ἰουδαΐσαε ἐβούλετο. καὶ ϊαρεὰμ κατῃγγύησεν 


“Ἀρχελάῳ τῷ Ἑλκίου παιδί, ὑπ᾽ "Ἀγρίππα τοῦ πατρὸς πρώην 
μνηστευθϑεῖσαν αὐτῷ. Φῆλιξ δὲ τῆς ᾿Ιουδαίας ἐπιτροπεύων, καὶ 
τὴν Δρουσίλλαν ἰδὼν κάλλους περιτεῶς ἔχουσαν, ἑάλω τῷ ταύ-]5 
τῆς ἔρωξε, καὶ πείϑεε καταλιποῦσαν τὸν ἄνδρα αὐτῷ γαμηϑῆναις 
τεκοῦσα δ᾽ ἐξ αὐτοῦ παῖδα ᾿Αγρίππαν αὐτὸν ὠνόμασε. λέγεται 
δὲ κατὰ τοὺς Τίτου χρόνους 7 γυνὴ σὺν τῷ παιδὶ »εανέᾳ yeyerq- 
μένῳ ἀφανισθῆναι κατὰ τὸ Βέσβιον ὅ ὅρος, πυρφόρον ὃν καὶ τότε 
᾿ μᾶλλον ἐκπυρωϑέν. Βερνίχη δὲ ἑτέρα ἀδελφὴ τοῦ ᾿“4γρίππου, 30 
συνοικοῦσα Ἡρώδῃ τῷ ϑείῳ, ϑανόντος ἐχείνου “Πολέμωνι συνῃρ- 


p D μόσϑη , περινμηϑῆραι ϑελήσαντι ᾽ διὰ τὴν φύμῃν τὴν λέγουσαν 


αὐτὴν τῷ ἀδελφῷ συνιέναε κατ᾽ ἔρωτα, ἵν᾽ οὕτω τὴν διαβολὴν 


Y προσέταξε] ἐκέλευσθ A losephus. τῷ κου Α. ΠῚ 
et sic ubiqnà ; À. 6 καὶ y βαταναίαν von 7 "Bélla 4 eam 
Kosephi codices; Hudsonus et Havercampus 4i. 


exstitisse auctores cognovisset, eos qui venerant occidi, Cumanum exsu- 
lare, Celerem tribunum Hierosolyma reduci et in conspectu omnium per 
ürbem tractum ita demum oecidl iussit. 
Felici Caesar procurationem Iudaeae mandavit« Agrippa 

vide quam annes quattuor tenuerat erepta, Philippi tetrar * Bat 
naeam et 'Trachonitidem cum Abella, quae Lysaniae tetrarchia fuerat, 
donavit. Ágrippa vero Drusilam sororem Ázizo Emesarum regi, cir- 
cumcisionem non recusanti, in matrimonium collocat, nuptiis eius ab 
Antiocho Epiphane ritus ludaici odie repudiatis. Mariammen Archelao 
Helciae filio despondit a patre Agrippa clim promissam. Felix Iudaeae 
procurator Drusillae excellenti pulchritudine captus, mulieri ——— 
ut marito relicto sibi nubat: qaae filium ex eo susceptum Aarip 
nominavit. fertur autem Titi temporibus cum eo adolescente in Vetavio 
monte ignifero ac tum magis inflammato periisse. Berenice altera 
Agrippae soror, Herode patruo et marito defuncto, Polemoni, cum cir- 


ANNALIUM VI 16. — 517 


ἀποφήνῃ ψευδῆ. οὗ μὴν ἔμεινεν ὃ γάμος ἐπὶ πολῦ, τῆς Βερνί- 
κης καταλιπούσης τὸν Πολέμωνα. 
Τιλευτᾷ δὲ Κλαύδιος Καῖσαρ βασιλεύσας ἔτη τρισκαίδεκα. 
xai μῆνας ὀχτὼ ἐφ᾽ ἡμέραις εἴμοσι. λόγος δὲ ἦν ὡς ὑπὸ τῆς 
δγυναικὸς "“Ιγριππίρης φαρμάκοις ἀνήρητο" ἧς πατὴρ ἦν Γερμα- 
γιχὸς ὁ Καίσαρος ἀδελφός, ἀνὴρ δὲ Ζομέτιος «Ἰϊνόβαρβος τῶν 
ἐπισήμων ἐν Ῥώμῃ, οὗ τελευτήσαντος χηρεύουσαν αὐτὴν ὃ Κλαύ- 
διος ἄγεται ἔχουσαν καὶ παῖδα “Ζομέτιον ὁμώνυμον τῷ πατρί, 
προανῃρήχεε γὰρ τὴν γυναῖκα ἸἩΪεσαλίναν διὰ ζηλοτυπίαν, ἐξ ἧς ῬῚ 388 
10παῖδας εἶχε Βρεττανικὸν καὶ ΟὈχτάβιον. καὶ ᾿Οκταβίαν δὰ πρεσβυ-- 
τάτην τῶν ἀδελφῶν ἐκ προτέρας ἑτέρας γυναικὸς εἶχεν, ἣν τῷ 
Νέρωνι ἥρμοσε" τοῦτο γὰρ τὸν τῆς “γριππίνης υἱὸν τὸν Ζομέ-᾽ . 
τιον μετωνόμασεν ὕστερον ὃ Καῖσαρ, εἰσποιησάμενος αὐτόν. ἵνα 
τοίνυν τούτῳ τὴν αὐταρχίαν περιποιήσηται 7] μήτηϑ ᾿“4γριππίνα, 
15 xvelvet φαρμάκῳ τὸν Κλαύδιον. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐν τοῖς οἰκείοις 
καιροῖς κἀὶ τόποις εἰρήσεται, ἃ δὲ λόγος τῆς ἀκχολουϑίας 
ἐχέσϑω. | 
16. Eye μὲν οὖν ὃ Νέρων μετὰ Κλαύδιον τὴν τῶν 'Pu- B 
καίων. ἄρχήν, τὰ δὲ κατὰ τὴν ᾿Ιουδαίαν ἐπεδίδου πρὸς τὸ χεῖρον W I 206 
Δδοδιηνεκώς, καὶ λῃστηρίων 7j χώρα ἐμπέπληστο καὶ γοήτων ἀπα- ——— 
τώντων τὸν ὄχλον, ὧν πολλοὺς ὃ Φῆλιξ συλλαμβάνων ἀνήρει. 


4 ἦν δὲ λόγος A. 6 Αἰνδβαρβυς) βάρβαρος Colbertens 
ὃ βάρβαρος Α. 10 —*— —28 Βροδεανιχὸν PW. 
12 τὸν alterum om A, 


FowTBa. Cap. 16. losephi 44. Ὁ 8 8$ 5— $ 9. 


cumcisus esset, nupsit, ad abolendam incestus cum fratre calumniam :- 
sed' diuturnum coniugium non fuit, Polemone a Borenice deserto. 
Claudius Caesar mortuus est anno imperii decimo tertio, mense 
octavo, die vigesimo, veneno, ut ferebatur, ab uxore Agrippina sub- 
latus: quae patrem habuit Germanicum Caesaris fratrem, maritum 
Domittim Aé&noBarbum, virum Romae illustrem; quo defuncto eamv vi- 
 duam Claudius duxit, cum filium haberet Domitium patri cognominem. 
nam Messalinam uxorem ex selotypia sustulerat, e «ua liberos habebat 
Britannicum et Octavium, et filiam Octaviam natu maximam ante. hos 
ex alia comiuge susceptam, quam Neroni (id enim: nomen Agrippinae 
filio Domitio Caesar pater adoptivus fecit) despondit. eui ut mater 
imperium acquireret, Claudium veneno sustulit. sed haec suo loco et 
tempore referentur: nunc institutam historiae seriem prosequemur. 
16. Post Claudii interitum Nerone imperium adepto res Iudaicae 
continenter in deterius sunt prolnpsae, provincia latrociniis et imposto- 
ribus populum seducentibus repleta: quorum meitos Felix sustolit, qui 


᾿ 


518 IOANNIS ZONARAE 


ἔχων δὲ ἀπεχϑῶς πρὸς ᾿Ιωνάϑην τὸν ἀρχιερέα ὃ Φῆλιξ, πολλάκις 
αὐτὸν νουϑετοῦντα περὶ τοῦ χρειττόνως προΐστασϑαι τῶν κατὰ 
τὴν ᾿Ιουδαίαν, πρόφασιν ἐζήτει δι᾽ ἣν τὸν ἐνοχλοῦντα συνεχῶς 
μεταστήσεται" καὶ διὰ τῶν λῃστῶν αὐτὸν ἀναιρεῖ, οὗ ἐν τῷ ναῷ 
παραγεγονότες ὡς προσκυνήσοντες, καὶ ξιφίδια φέροντες ὑπὸ τὰς 5 
ἐσθῆτας, ἀνεμίχϑησαν τῷ πλήϑει καὶ τὸν ᾿Ιωνάϑην ἀνεῖλον. 
C ἀνεκδικήτου δὲ τοῦ τολμήματος μείναντος, ἀδεῶς οἵ λῃσταὶ ἀνα- 
βαίνοντες οὗς μὲν οἰκείους ἐχϑροὺς ἀνήρουν, οὖς δ᾽ ἑτέρων ἐπὶ 
μισϑῷ. γόητες δὲ καὶ ἀπατεῶνες ἄνϑρωποι τὸν ὄχλον ἀνέπειϑον 
ἕπεσθαι σφίσιν dg τὴν ἐρημίαν, δείξουσιν ἐναργῆ σημεῖα καὶ 10 
τέρατα γινόμενα ἐκ ϑεοῦ" ὧν πολλοὺς ὃ Φῆλιξ ἐκόλαζεν. οἱ δέ γε 
λῃσταὶ τὸν δῆμον εἷς τὸν πρὸς Ρωμαίους ἠρέϑιζον πόλεμον, ϑέ- 
λοντες μὴ ὑπαχούειν αὐτῶν, καὶ τὰς τῶν μὴ πειϑομένων κώμας 
ἐμπιπρῶντες διέφϑειρον. 
Σύρων δὲ καὶ ᾿Ιουδαίων τὴν Καισάρειαν οἰχούντων oi μὲν 16 
Ὁ ᾿Ιουδαῖοι πρωτεύειν ἠξίουν ὡς Ηρώδου τοῦ σφῶν βασιλέως τὴν 
πόλιν ἐγείραντος, Σύροι δὲ τὰ μὲν περὶ τὸν ᾿Ηρώδην ὡμολόγουν, 
ἔφασαν δὲ καὶ πρώην πόλιν εἶναι Στράτωνος καλουμένην πύργον, 
καὶ μηδένα τότε τὴν πόλιν ᾿Ιουδαῖον οἰχεῖν. διὰ ταῦτα τοίνυν 
τῶν Καισαρέων στασιαζόντων, οἱ τῆς χώρας ἐπιμελούμενοι πλη- 90 
γαῖς τοὺς αἰτίους ἠκίσαντο, καὶ πρὸς ὀλίγον τὸν ϑόρυβον χατε- 
χκοίμισαν. πλούτῳ δὲ τῶν Σύρων οἱ ᾿Ιουδαῖοι προέχοντες, καὶ 
διὰ τοῦτο καταφρονοῦντες αὐτῶν, ἐβλασφήμουν αὐτούς. oi δὲ 


2 περὶ τοῦ κρειττόνωρ) καλῶς À. 19 διὰ add A. 421 αἰείους) 
«οιούτουρ Α. 


Ionathae pontifici ob crebras eius, ut Iudaeam melius gubernaret, ad- 
monitiones infensus, occasionem tam molesti interpellatoris tollendi quae- 
ritans, curat ut latrones per speciem adorandi turbae hominum in tem- 
plo immisti sicas sub vestibus gestantes Ilonatham occidant, quo faci- 
nore non vindicato sicerii citra metum urbem ingressi. tum suos tum 

iorum inimicos mercede peremerunt. δὰ haec praestigiatores et impo- 
atores turbae persuaserunt ut se in loca deserta sequerentur, evidentia 
signa et miraonla divinitus edita ostensuros: quorum multos F'elix sup- 
phis affecit. latrones vero plebem ad bellum Romanis, quibus parere 

etrectabant, inferendum concitabant; eorumque pagos, qui parere nol- 
lent, incendebant. 

Caesareae vero, quam ludaei et Syri incolebant, principatum 
Iudaei hac ratione sibi vindicabant, qüod eam urbem Herodes rex suus 
instaurasset, quod etsi conftebantur Syri, tamen prius quoque urbem 
fuisse Stratonis turrem asserebant, nemine tum ibi ludaeo degeute. 
hae de causa Caesariensibus tumultuantibus, provinciae praesides sonti- 
bus flagris caesis tumultum nonnihil represserunt, caeterom ludaei opi- 
bus superiores Syros oontemnebant et convioiis incessebant. illi vero 


-t 


m 


ANNALIUM VI 16, 519 


χρήμασι μὲν ἡττώμενοι, ϑαρροῦντες δὲ ὅτι. πλεῖστοι τῶν ὑπὸ 
“Ῥωμαίους στρατευομένων Καισαρεῖς ἦσαν, μέχρι μέν τινος καὶ 
αὐτοὶ λόγοις τοὺς ᾿Ιουδαίους ἀνϑύβριζον" εἶτα λίϑοις ἀλλήλους 
ἔβαλλον, ἕως πολλοὶ ἐτρώϑησάν τε xal ἔπεσον ἀμφοτέρωθεν" P Y 5! 

5 νικῶσι δὲ "Ιουδαῖοι. ὃ μέντοι Φῆλιξ παύσασϑαι τοὺς ᾿]Ιουδαίαηυς᾿ 
ἐχέλευε, καὶ μὴ πειϑομένοις τοὺς στρατιώτας ἐπαφίησι" καὶ πολ- 
λοὺς μὲν ἀνεῖλε, πλείους δὲ ζῶντας συνέσχε, καὶ οἰκίας διαρ- 
πάζειν τοῖς στρατιώταις ἐπέτρεψεν. οἱ δὲ. τῶν "Ιουδαίων ἔπιεν, . 
κέστεροε xol οἱ προὔχοντες παρεκάλουν τὸν (Φήλικα τοὺς στρα- 

Ἰθτιώτας ἀνακαλέσασθαι καὶ φείσασϑαι αὐτῶν, δοῦναί τε ἐπὶ τοῖς 
πεπραγμένοις μετάνοιαν. καὶ ὁ Φῆλιξ ἐπείσϑη. 

Ὅ δὲ βασιλεὺς ᾿“γρίππας δίδωσι τὴν ἀρχιερωσύνην ^ Ioa? 
υἱῷ τοῦ Φαβεί, ἔσχον δὲ πρὸς ἀλλήλους ἔχϑραν οἵ τὲ ἀρχιερεῖς 
καὶ ἱερεῖς σὺν τοῖς πρώτοις τῶν “]Ἰεροσολυμιτῶν, καὶ ἑκακολόγουν 

16 ἀλλήλους xal λίϑοις ἔβαλλον, xal ὃ ἐπιπλήξων καὶ τὴν στάσιν 
κωλύσων οὐκ ἦν. ἐς τοσοῦτον δὲ οἱ ἀρχιερεῖς ἠναιδεύσαντο, ὡς B 
καὶ πέμπειν ἐπὶ τὰς ἅλωνας καὶ βέᾳ λαμβάνειν τὰς τοῖς ἱερεῦσεν. 
ὀφειλομένας δεκάτας, ὅϑεν οἱ ἄπαροι τῶν ἱερέων ὑπ᾽ ἐνδείας, 
ἀπέϑνησκχον. | 

llogxíov δὲ Φήστου ὑπὸ Νέφωνος σταλέντος διαδόχου τῷ 
Φήλικι, οἱ Καισαρεῖς ᾿Ἰουδαῖοι κατηγόρησαν τοῦ Φήλικος παρὰ 
Νέρωνι" καὶ τάχα ἂν ἔτισε δίκας τῶν εἷς αὐτοὺς ἀδικημάτων, 
εἰ μὴ Πάλλας ὃ ἀδελφὸς αὐτοῦ μέγα δυνάμενός παρὰ Νέρωνι 
Souy] στάσιν A. 


8 εἶτα — 4 ἀμφοτέρωθεν om A. 18 ἕ 
of τε — 15 ἀλλήλους om À. 92 νέρωνος ζ 


ut minus pecuniosi, ita eo freti quod plurimi Caessrienses sub Romanis 
stipendia mererent, aliquamdiu verborum contumelias in Indaeos reges- 
serunt: inde ad lapides ventum, donec mtrinque multi vulnerati sunt, 
multi occubuerunt, victoria tamen penes Iudaeos fuit. quos cum Felix 
frustra monuisset ut desinerent, milttibus immissis multos occidit, plures 
vivos comprehendit, eorumque domos diripi jussit, sed qui moderatiores 
inter Iudaeos erant, ab illo precibus impetrarunt wt revocatis militibus 
populo eee , delictorem venia concessa. 
grippe rex pontificatum 1smaeli Phabi filie dedit. cum autem 
inter pontifices et sacerdotes atque primos civitatis Hierosolymitanae 
lnimicitiae intercederent, et conviciis et lapidibus es& certatnm, neque 
qui eos castigaret ant seditionem premezet quisquam fuit. ac pontifices 
eo impudentiae sunt progressi ut ministris suis in areas missis decimas 
sacerdotibus debitas raperent, unde sacerdotes tenuiores ad egestatem 
redacti fame perierunt. 
Porcio Festo a Nerone Felici successore dato Iudaei Caesarienses 


Felicem apud imperatorem accusarunt: ac dedisset ille forte poenas in- 
iuriarum, nisi frater eius Pallas, qui gratia multum valebat, Neronis 


*4 


520 IOANNIS ZONARAE 


τὴν αὐτοῦ δργὴν παρῃτήσατο. καὶ oi dy Καισαρείᾳ δὲ Σύροι 
Βήρυλλον τὸν Νέρωνος παιδαγωγὸν δεξιωσάμενοι χρήμασιν," ἐπε-- 
στολὴν κομίζονται Καίσαρος δι᾽ αὐτοῦ τὴν ᾿Ἰουδαίαν ἰσοπολιτείαν 
τοῖς ἐν Καισαρείᾳ Σύροις ἄκυρον ἀποφαίνουσαν. ἐξ ἧς τὰ μετὰ 

C ταῦτα κακὰ τῷ ἔϑνει ἐφύησαν" διὰ ταύτην γὰρ τὴν ἐπιστολὴνϑ 
᾿ΙἸουδαῖοι πρὸς τοὺς Σύρους μᾶλλον στάσεως εἴχοντο, μέχρις ἂν 
ἀνήφϑη ὃ πόλεμος. 

WI20 X 17. Φῆστος δὲ εἷς τὴν ᾿Ιαυδαίαν ἐλθὼν καχουμένην 
ταύτην εὗρεν ὑπὸ λῃστῶν. καὶ οἱ σικάριοι γὰρ καλούμενοε 
(λῃσταὶ δὲ καὶ οὗτοι ἦσαν) τότε μᾶλλον εἷς πλῆϑος συνέστησαν, 10 
χρώμενοι ξιφιδίοις ἐπικαμπέσε καὶ ὁμοίοις ταῖς ὑπὸ “Ῥωμαίων 
καλουμέναις σίκαις, ἀφ᾽ ὧν καὶ σικάριοι ὠνομάσϑησαν" o κατὰ 
τὰς ἑορτὰς τῷ πλήϑει ἀναμιγνύμενοι οὖς ἐβούλοντο ῥᾳδίως ἀπέ- 
σφαττον, καὶ τὰς κώμας δὲ διήρπαζόν τε καὶ ἐνεπίμπρασαν. 
πέμπει δὲ Φῆστος δύναμιν ἐπὶ τοὺς ἀπατηϑέντας ὑπό. τινος γόη- 15 
voc, σωτηρίαν ἐπαγγελλομένου τοῖς ἕπεσϑαι ϑέλουσι μέχρι τῆς 

Ὁ ἐρημίας αὐτῷ" κἀκεῖνόν τε τὸν ἀπατεῶνα καὶ τοὺς ἀχολουϑή- 
σαντας oi πεμφϑέντες διέφϑειραν. 

Ὃ μέντοι βασιλεὺς ᾿“γρίππας οἴκημά τι μέγα δομησάμενος 

ἐν τοῖς βασιλείοις, ἐκεῖϑεν ἐθεᾶτο τὰ ἐν τῷ ἱερῷ ἐνεργούμενα. 20 
πρὸς τοῦτο δ᾽ ἐχαλέπαινον οἱ τῆς πόλεως. τοῖχον οὖν ἐγείρουσιν, 
ὃς οὐ τῆς βασιλιζῆς olxlag μόνης τὴν ἄποψιν ὑπετέμνετο, ἀλλὰ 
καὶ τῆς πρὸς δύσιν στοᾶς, ἔνϑα τὰς φυλακὰς οἱ “Ῥωμαῖοι ταῖς 
2 Βήρυλλον etiam Iosephi codices: Βοῦρρον rescripsit Hudsonus. 


ὃ ᾿Ιουδαέων Josephus. 6 ἂν] δὴ Iosephus. 9 εὗρε ταύ- 
eq» Α. 11 ὁμοίς PW.  ὀἧἔ[ἐὼὧ ὑπετέμετο Α. 


ἘΘΝΊΕΘ. Cop. 17. losephi 4nt. 20 ὃ $10—11 $1. 


irem mitigasset. sed et Caesarienses Syri Beryllo Neronis paed 
pecunia conciliato litteras impetrarunt quibus Iudaeis aequale ius Cae- 
sariensis civitatis adimebatur. unde mala quae gentem post oppresse- 
runt ortum habuere: ob eas enim litteras Iudaei seditionem contra Syros 
magis urserunt, donec bellum exarsit. . 

17. Festus autem Indaeam latrociniis afflictam repperit. nam 
sicarii aucti numero, ensiculos curvos gestantes, in festivitatibus populo 
immisti facile quos libitum erat perimebant, pagosque et diripiebant et 
incendebant, porro cum praestgiator quidam salutem iis polliceretur 
qui se nsque ad desertum comitari vellent, Festus et ipsum et eos quos 
seduxerat copiis immissis interfecit. — 

Agrippam vero regem ex magno domicilio, quod in regia aedifi- 
carat, quidquid ín templo ageretur spectare cives aegre ferentes murum 
siruxerunt, quo non tantum regiae conspectus sed et occidentalis - 
cus, ubi Bomani propter templum in festivitatibus custodias t, 


P 


— — 


ANNALIUM VI 17. 921 
ἑορταῖς ἐποιοῦντο διὰ τὸ ἱερόν. ἐπὶ τούτοις ἠγανάκτησεν Αγρδι- 
zug, καὶ πλέον ὃ Φῆστος, καὶ καϑελεῖν τὸν τοῖχον ἐβούλετο. | 
οἱ δὲ παρεκάλεσαν ἐνδοϑῆναι αὐτοῖς δεηϑῆναι τοῦ Καίσαρος. 
καὶ συγχωρήσαντος Φήστου, πέμπουσι δέκα ἐκ τῶν πρώτων πρὸς P I 290 

διΝέρωνα, καὶ ᾿Ισμαὴλ τὸν ἀρχιερέα καὶ “Ἑλχίαν τὸν γαζοφύλαχκα. 
καὶ ὃ Νέρων τῇ γυναικὶ Ποππαίᾳ ὑπὲρ "Ιουδαίων ἀξιούσῃ χαρι-- 
ζόμενος ἐκέλευσεν ἐᾶν τὴν οἰχοδομήν. καὶ ἡ Ποππαία τοὺς 
μὲν ἄλλους ἀφῆκεν ἐπανελθεῖν, τὸν δὲ ᾿Ισμαὴλ καὶ τὸν “Ἑλκίαν 
κατέσχε παρ᾽ ἑαυτῇ ὁμηρεύσοντας. καὶ ὃ βασιλεὺς "““γρίππας 
ἸΟταῦτα πυϑόμενος δίδωσι τὴν ἀρχιερωσύνην ᾿Ιωσὴφ τῷ καλουμένῳ 
Δεκαβί, υἱῷ τοῦ ἀρχιερατεύσαντος Σίμωνος" εἶτα τῷ "Ἄννα 
υἱῷ τοῦ "Ἄννα ταύτην ἐξ ᾿Ιωσὴφ ἀφελόμενος προσεχλήρωσεν.. 
Οὗτος οὖν Ó νέος ᾿Δννας τὴν. ἀρχιερωσύνην παρειληφὼς 
τολμητίας ἦν καὶ ϑρασύς. Φήστον τοίνυν ϑανόντος, καὶ ᾽.4λ- B 
15 βίνου μήπω καταλαβόντος τὴν ᾿Ιουδαίαν, ὃς ἀντὶ Φήστου παρὰ 
Νέρωνος ἐστάλη τῆς ᾿Ιουδαίας ἐπίτροπος, καϑίσας συνέδριον 
(ἵν᾽ αὐτοῖς τοῖς ᾿Ιωσήπου χρήσωμαι ῥήμασι) παράγει τὸν ἀδελ-- 
φὸν 'Inco0 τοῦ λεγομένου Χριστοῦ (᾿Ιάχωβος ὄνομα αὐτῷ) 
καί τινας ἑτέρους, ὡς παρανομησάντων κατηγορῶν αὐτῶν, καὶ 
40 παρέδωκε λευσϑησομένους. ὅσοι δὲ τῶν κατὰ τὴν πόλιν ἐδόκουν 
ἐπιεικέστατοι καὶ περὶ τοὺς νόμους ἀκριβεῖς, βαρέως ἤνεγκαν ἐπὶ 
τούτῳ, καὶ κατεῖπον αὐτοῦ καὶ πρὸς ᾿«Αλβῖνον καὶ πρὸς ' Myoín- 


1 ὁ ἀγρίππας A. 77 ἐκέλευσεν --- 8 ἄλλους om Α. 11 δεκαβίᾳ, 
“εκαβίξῳ PW: Iosephus ᾿Ιωσήπῳ τῷ Σίμωνος παιδὶ ἀρχιερέως, 
ἐπικαλουμένῳ δὲ Kat. ἄνα υἱῷ τοῦ dva Α, Avdvo υἱῷ 
τοῦ ἄνα PW. 13 4»ag PW. 17 τοῖς τοῦ ἰωσήπου À. 
Antiq. 20 9 1. 21 ἐπιοικέστοροι A: Iosephus ἐπιεικέστατοι. 
22 xal πρὸς ἀγρίππαν καὶ πρὸς ἀλβῖνον A. 


intercipiebatur. id aegre Agrippa, Festus segrius tulit, ac murum di- 
ruere voluit. sed rogatu civinm permisit, ut decem principes viros una 
cum lsmaele pontifice et Helcia thesauri custode ad Neronem de ea re 
ablegarent. qui in gratiam Poppaeae uxoris pro ludaeis intercedentis 
aedificium id manere iussit. Peppaea porro caeteris dimissis Ismaelem 
et Helciam obsides retinuit. quo Agrippa rex audito Iosepho Decabi 
Bimonis viri pontificii filio, deinde eodem eiecto Annae filio Ánnae 
pontificatum confert. | 

Is iunior Ánnas pontificatu suscepto, homo confidens et temera- 
rius, Festo mortuo eiusque successore Albino nondum in Iudaeam pro- 
fecto, indicto concilio, ut Iosephi verbis utar, lacobum, Iesu qui. Chri- 
stus dicitur fratrem, et alios quosdam in medium productos violatarum 
legum reos facit et lapidandos curat. id factum modestissimi quique οὐ 
legum observantissimi cives aegre tulerunt, eumque et apud Albinum et 


522 IOANNIS ZONARAE 


παν. διὸ τὴν ἀρχιερωσύνῃν ἀφελόμενος ὃ βασιλεὺς ἐξ αὐτοῦ, 
C μῆνας ἄρξαντος τρεῖς, ᾿Ιησοῦν τὸν 109 νασέα κατέστησεν. 
᾿Αλβῖνος δ᾽ ἐλθὼν εἰς “Ἱεροσόλυμα, σπουδὴν εἰσήνεγκεν 
εἰρηνεύειν τὴν χώραν, καὶ πολλοὺς τῶν σικαρίων διέφϑειρεν. 
᾿Αγρίππας δὲ δίδωσι τὴν ἀρχιερωσύνην ᾿Ιησοῦ τῷ τοῦ Γαμαλιήλ, 5 
παύσας τὸν τοῦ lMraaía ᾿]Ἰησοῦν. στάσις οὖν τῶν ἀρχιερέων 
ἐγένετο, προσεταιρισαμένων τοὺς ϑρασυτάτους, καὶ μέχρε λίϑων 
ἢ στάσις ἐξ ὕβρεων τῶν πρὸς ἀλλήλους προὐχώρησεν. ὅϑεν ἐξ 
ἐχείνου τοῦ χρόνου μάλιστα καχῶς ἔχειν τὴν τῶν “]Ἰεροσολύμων 
πόλεν συμβέβηκε, καὶ πάντα ἐπὶ τὸ χεῖρον προέκοπτον. "«λβῖνος 10. 
δὲ Γίέσιον Φλῶρον μαϑὼν ἀφικνεῖσϑαί οἱ διάδοχον, προαγαγὼν 
τοὺς δεσμώτας ὅσοι ἦσαν αὐτῷ προδήλως ϑανεῖν ἄξιοι, τούτους 
μὲν ἀναιρεϑῆναι προσέταξε, τοὺς δ᾽ ἐκ μικρῶν αἰτιῶν καϑειργμέ- 
D νους χρήματα λαμβάνων ἀπέλυε. καὶ οὕτως 7) μὲν εἱρκτὴ τῶν 
δεσμωτῶν ἐκενώϑη, ἣ χώρα δὲ λῃστῶν ἐπληρώϑη. ὃ δ᾽ ᾿4γρίπ-15 
zac τὸν τοῦ Γαμαλιὴλ ᾿]ησοῦν τῆς ἀρχιερωσύνης ἐκβαλὼν Mar- 
ϑίᾳ τῷ Θεοφίλου προσένειμεν, ἐφ᾽ οὗ ὃ πρὸς Ρωμαίους ἤρξατο 
πόλεμος. | | 
Ἤρξατο μὲν οὖν 1j ἀρχιερωσύνη ἐξ, faguv, τελευτήσαντος 
δὲ ἐκείνου oi παῖδες αὐτοῦ αὐτὴν διεδέξαντο, καὶ ἐξ ἐχείνων τοῖς n 
W 1208 ἀπ᾽ αὐτῶν διέμεινεν ἡ τιμή. ὅϑεν πάτριον ἣν ᾿Ιουδαίοις μηδένα 
τὴν ἀρχιερωσύνην λαμβάνειν, κἂν βασιλεὺς ἦν αὐτῆς ἐφιέμενος, 


2 et 6 M»aaéa] “αμναίου Iosephus. 5 τὴν ἄρχ. δίδωσιν À. 
Γαμαλιήλ)] γαβριήλ Wolfiü codices. 8 ἐχώρησεν A. 11 yesé- 
σιον À. 17 ϑεοφίλον A Iosephus, Θεοφάψῳ PW. 


apud Ágrippam detulerunt, quamobrem rex ei pontificatum, tres menses 
eo functo, ereptum Mnaseae filio Iesu tradidit. . 

Albinus vero cum Hierosolyma venisset, operam dedit ut pro- 
vincia pacata esset, multis sicariis interfectis. Agrippa lesu pontifici 
Mnaseae filio successorem dat lesum Gamalielis filium. unde inter pon- 
tifices, quorum nterque audacissimos sibi homines adscivit, orta seditio 
& conviciis usque lapidationem est progressa. ab eo tempore Hieroso- 
inmitana urbs pessime habere atque omnia in peius ruere coeperunt, 

binus vero cum didicisset Gessium Florum sibi successorem datum, 
productis. vinctis, eos qui manifeste necem meruerant occidi iussit; qui 
vero ob parva crimina in carcerem compacti fuerant, eos accepta - 
nia dimisit. ita carcer maleficis factus est vacuus, regio latronibus 
referta. Atrippa ; lesu Gamalielis filio. eiecto, pontificatum Matthiae 
Theophili filio assignavit, sub quo bellum Romanum coepit. . 
Pontificatus initia sunt ab Aarene profecta, cui defuncto fili 
eorumque posteri in eo honore successerunt. unde receptum apud 
Iudaeos fuit ne cui vel regi pontificatus expetenti tribueretur, nisl iis 


ANNALIUM VI 18. 623 


εἰ μὴ τοὺς ἐξ αἵματος "Mago" εἰ xol οὐ μέχρι παντὸς τὸ ἔϑος 
τοῦτο τετήρητο. ἐγένοντο οὖν πάντες ἀπὸ ᾽“αρὼν μέχρε Φινεὲς 
τοῦ κατὰ τὸν πόλεμον ὑπὸ τῶν στασιασάντων ἀναδειχϑέντος 
ὀγδοήχοντα καὶ τρεῖς. — | P I 291 
5 Γίσιος δὲ Φλῶρος εἰς ᾿Ιουδαίαν ' 4ABivov διάδοχος ἀφικό-- 
μένος πολλῶν ἐνέπλησεν '"lovóalovg κακῶν, τοσοῦτον δὲ γέγονε 
χάχιστος, ὥστε διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς αὐτοῦ κακίας ἐπαινεῖσϑαε 
τὸν "adAfivov ὡς εὐεργέτην. ὃ μὲν γὰρ τὴν πονηρίαν ἐπέκρυπτε 
xal ἀδικῶν μὴ γίνεσϑαε χατάφωρος ἔσπευδε, Φλῶρος δὲ ἀπαρα- 
Ἰοχαλύπτως καὶ ἀναιδῶς τὰς εἰς τὸ ἔϑνος παρανομίας ἐποίει, 
ὥσπερ ἐπιδεικνύμενος. καὶ τί δεῖ τῶν ἐκείνου κακῶν ἀπαριϑμεῖν 
τὸ καϑ᾽ ἕκαστον; τοσοῦτον δ᾽ εἰπὼν δηλώσω τὸ πᾶν, ὅτι ὃ τοὺς 
᾿Ιουδαίους τὸν πρὸς ἹῬωμαίρυς ἄρασθαι πόλεμον βιασάμενος 
Φλῶρος ἦν. ἔλαβε δὲ τὴν ἀρχὴν ὃ πόλεμος δευτέρῳ μὲν 
lóftu τῆς Φλώρου ἐπιτροπῆς, δωδεκάτῳ δὲ τῆς μοναρχίας τοῦ B 
Νέρωνος. I 
18. Ἐντεῦϑεν oj» 5 τῶν ᾿Ιουδαίων ἀποστασία εἷς προῦ-- 
πτὸν ἀνερράγη καὶ ὃ πόλεμος ἤρξατο. διηγήσασϑαι δὲ τούτου 
ἕχαστα πλείονος ἂν γένοιτο πραγματείας ἢ κατὰ τὴν παροῦσαν 
40 ἐγχείρησιν. ἀλλὰ τὰ μὲν ἄλλα ἐᾶσαί μοι κέκριται, μόνα δ᾽ ἐπι- 
τεμεῖν τὰ περὶ τῆς ἁλώσεως τῶν “]εροσολύμων αὐτῶν. Οὐεσπα- 
σιανὸς γὰρ παρὰ Νέρωνος, μαϑόντος τὴν ᾿Ιουδαίων ἀποστασίαν, 


16 post Νέρωνος inscriptio 'Επιτομὴ τῆς ἁλώσεως τῆς Ἱερουσαλήμ. 
AW. 18 ἐρράγη A. ' 


FowmTEs. Cap. 18. losephi de bello Iudaico libri 3 et 4. 


qui essent ex sanguine Áaronio: etsi ea consuetudo non perpetue ob- 
servata est. pontifices, ab Aarone usque ad Phineem in bello a sedi- 
tiosis declaratum 83 fuere. 

Gessius autem Florus Albini successor Iudaeos plurimis oppressit 
malis, nam tantum improbitate excelluit, ut propter insignem eius male- 
ficentiam Albini beneficentia celebraretur. nam hic quidem malitiam suam 
occultare studuit ac sollicite cavit ne suae iniuriae deprehenderentur, 
Florus autem palam atque impudenter iniquitatem in populum et quasi 

: per ostentationem exercuit. sed quorsum attinet eius scelera singulatim 
recensere, cum res paucis expediri queat: qui Iudaeos bellum Romanis 
inferre coegerit, Florum fuisse. id vero bellum coepit secundo anno 
procurationis Flori, monarchiae Neronis duodecimo. 

18. Hinc igitar ludaeorum defectio palam erupit bellumque 
coepit: cuius singulos veluti actus referre maioris operae fuerit quam 
instituta brevitas patitur. quare caeteris omissis Hierosolymorum dun- 
taxat excidium compendio referre decrevi. nam coguita Iudaeorum de- 
fectione Vespasianus, cui Nero belli administrationem credjderat, non 


524 IOANNIS ZONARAE | 


τὴν τοῦ πολέμου διοίκησιν πιστευθϑείς, o) πρώτοις τοῖς Itooo- 
λύμοις προσέβαλεν, ἀλλὰ τὰς ὑπὸ τὴν μητρόπολεν ἔσπευσε πρό- 
τερον ἑλεῖν πόλεις, καὶ οὕτως αὐτὴν χειρώσασϑαι τὴν μητρό-- 
C πολιν. καταλαβὼν οὖν τὴν Πτολεμαΐδα, καὶ ἑνωϑεὶς ἐν αὐτῇ 
τῷ υἱῷ Τίτῳ ἔξ ᾿λεξανδρείας ἀφικομένῳ καὶ τὸ πεντεκαιδέκατονὁ 
τάγμα κομίζοντε, σταλέντι παρ᾽ αὐτοῦ ἐξ ᾿“ΑΙχαΐας, ὅπου τοῦ 
πολέμου στρατηγὸς χεχειροτόγητο παρὰ Νέρωνος (ἐν * Myuía γὰρ 
ἐτύγχανεν ὧν ἐκεῖνος ὅτε 4j ἐῶν ᾿Ιουδαίων ἀποστασία κατηγγέλϑη 
αὐτῷ), κατὰ τῆς Γαλιλαίας πρότερον ὥρμησε, καὶ τῇ πόλει τῶν 
᾿Ιωταπάτων πρώτῃ προσβαλών, καὶ ἐπὶ τεσσαράχοντα πολιορ- 0 
κήσας ἡμέρας, πορϑεῖ μὲν αὐτήν, αἱρεῖ δὲ καὶ τὸν ᾿Ιώσηπον 
στρατηγοῦντα τῆς Γαλιλαίας καὶ τῆς εἰρημένης ὑπερμαχοῦντα 
πόλεως. ἐκεῖϑεν δὲ xaO" ἑτέρων ἐχώρει φρουρίων καὶ πολισμά- 
D των, xel τὰ μὲν δμολογίᾳ, τὰ δὲ πολιορκίᾳ ὑπὸ Ῥωμαίους πε- 
ποίητο. καὶ ταῦτα ἤδη κατεργασάμενος ἡτοιμάζετο καὶ αὐτῇ 15 
προσμῖξαι τῇ μητροπόλει, διακειμένῃ κακῶς ἐκ τοῦ πρὸς ἀλλή- 
λους στασιάζειν τοὺς ἐν αὐτῇ, xal εἰς ἐμφυλίους ἐχκυλισϑῆναε 
μάχας καὶ ἀλλήλων σφαγάς, κἀντεῦϑεν τὸ μάχιμον διαφϑεέρε- 
σθαι. ἐπέσχε δὲ τῷ Οὐεσπασιανῷ τὴν ὁρμὴν ἀγγελϑεὶς ὃ Νέρων 
τῆς αὐταρχίας ἐκπεπτωκὼς καὶ τῆς Ρώμης λαϑραίως ἐχδρὰς καὶ 39 
ἑαυτὸν ἀνελών. εἶτα Γάλβαν μαϑὼν γενόμενον αὐτοχράτορα, 
. Τίτον πέμπει πρὸς αὐτόν, προσεροῦντά τε καὶ ὃ τι περὶ ᾽]ου- 
P I 299 δαίων κελεύει πευσόμενον. ἔτι δὲ καϑ᾽ ὁδὸν ὄντος Τίτου καὶ 0 


b τό το πέμπτον καὶ τὸ δέκατον τάγμα Iosephus male. 10 τεν- 


δαρακοστῇ μὲν ἡμέρᾳ καὶ ἑβδόμῃ losephus vulgo: καὶ ἑβδόμῃ om 
codex Florentinus. e 11 καὶ add AT ⸗ dits 


Hierosolyma invasit primum, sed urbibus metropoli subiectis prius ex- 
poenecis, tum demum ipsam quoque domare instituit. occupata igitur 

tolemaide, cum filio Tito, qui ab eo ex Achaia missus, ubi a Nerone 
belli dux designatus fuerat, legionem decimam quintam Alexandria ed- 
Quxerat, se coniunxit: Neroni enim in Achaia degenti Iudaeorum defe- 
ctio nuntiata fuit. ac Galilaeam primum aggressus, Iotapatis diebus 40 
expugnatis, losephum Galilaeae ducem, eius urbis defensorem cepit. 
inde alia castella atque oppidula partim deditione partim obsidione Re- 
manis parere coegit. iis lam confectis ad ipsam metropolim obsidendam 
se accingebat, seditionibus et factionibus adeo afflictam ut civili belle 
et mutuis caedibus inter sese grassantes homines bellicosi interirent. 
verum id eius consilium nuntius de 'Nerone, qui amisso imperio clam 
Roma profugisset atque ipse sibi manus attulisset, repressit, deinde 
cum Galbam imperio potitum esse cognovisset, 'litum misit ad eum 
salutandum , et.percontandum quid de Iudaea fieri vellet. sed "Titus ia 


U^ 


ANNALIUM VI 18. 52$ 


Τύλβας ἀνήρητο. ὅπερ ἀκούσας ὃ Τίτος πρὸς τὸν πατέρα παλι- 
γοστεῖ. καὶ διὰ τὸ περὶ τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς ἀμφίβολον οὐκ 
ἐπεχείρουν τῇ κατὰ τῆς “]ερσυσάλὴμ προσβολῇ, ἀλλ᾽ ἠρέμουν ἐν 
ΚαισαρείᾳἨᾳς Γάλβου δὲ ἀνῃρημένου Ὄϑων τὴν ἀρχὴν διεδέξατο. 

δτὰ δὲ ἐν Γερμανίᾳ τυγχάνοντα τάγματα Οὐιτέλλιον ἀνηγόρευσαν 
αὐτοκράτορα. στείλὰς οὖν Ὄϑων ἐπολέμει Οὐιτελλίφ. ἥττη- 
μένων δὲ τῶν ἀπεσταλμένων Ὄϑων δαντὸν διεχρήσατο. καὶ W I 209 
Οὐιτέλλιος εἷς Ρώμην ἀπήεε -σὺν τοῖς στρατεύμασιν" ἤδη yóQ 
αὐτῷ καὶ οἱ τοῦ Ὄϑωνος προσεχώρησαν. Οὐεσπασιανὸς δέ, εἴ 

l0rwa ἦσαν. περίλοιπα. τῶν ᾿Ιουδαίων παλίχνια μήπω ἑαλωχότα, B 
στείλας ἐπόρϑει καὶ ταῦτα, ὡς μόνην ἤδη τὴν τῶν “Ιεροσολύμων 
πόλιν σχοπὸν “Ῥωμαίοις περιλιμπάνεσϑαι. ἐνόσει δὲ δεινῶς, ὡς 
εἴρηται, τὰ τῆς πόλεως. ἔβδωθεν μὲν γὰρ Ó Σίμων καὶ οἱ περὲ 
αὐτὸν τοῖς ᾿Ιουδαίοις Ῥωμαίων ἐτύγχανον φοβερώτεροι, ἔνδον 

156 δ᾽ οἱ ζηλωταὶ καλούμενοι καὶ ὃ τούτων ἐξάρχων. "Ἰωάννης καὶ 
“Ῥωμαίων ἦσαν καὶ τοῦ Σίμωνος χαλεπώτεροι. σφοδρότατα δὲ 
βιαζομένων τοὺς ἐν τῇ πόλει τῶν ζηλωτῶν, ἠναγκάσϑησαν οἱ τοῦ 
δήμου τὸν Σίμωνα μετὰ τοῦ περὶ αὐτὸν πλήϑους εἷς τὴν πόλιν 
παρακαλοῦντες εἰσαγαγεῖν, ὡς τάχα τῆς τῶν ζηλωτῶν τυραννίδος 

20 αὐτοὺς ἀπαλλάξοντα" ἔλαϑον δὲ χείρονα xa9^ ἑαυτῶν εἰσδεξά- 
pievos τύραννον. τούτων δ᾽ ἐν "“ΪἸεροσολύμοις πραττομένων Οὖὐι- C 
τέλλιος τὴν Ρώμην κατέλαβεν αὐτοκράτωρ ἀναρρηϑείςς Οὐε- 
σπασιανῷ δὲ μαϑόντι ταῦτα οὐχ ἤρεσκε, καὶ ἀπηξίου δεσπότην 
ἔχειν τὸν Οὐιτέλλιον. οἱ δ᾽ ἡγεμόνες τῶν σὺν αὐτῷ ταγμάτων 


8 τοῖς om A. 20 ἑαυτὸν A. 24 σὺν] ὑπ᾽ Α. 


itinere Galbae quoque caede cognita ad patrem est reversus: neque 
Hierosolymorum obsidionem tentarunt, ob incertum Romani imperii sta- 
tum, sed Caesareae quieverunt. Galba sublato Otho factus imperator 
contra Vitellium , quem Germanicae legiones imperatorem salutarant, 
copias misit: quibus superatis sibi ipse manus intulit, Vitellius adiun- 
ctis. etiam Othoniis Romam cum legionibus abiit. Vespasianus vero, 
si qua Iudaica oppidula nondum expugnata supererant, ea quoque va- 
stavit, ut sola Hierosolyma Homanis expugnanda restarent, quae qui- 
dem, ut diximus, pessime se habebant: foris enim Simon cum sua fa- 
ctione Iudaeis formidabilior erat quam Romani, intus vero ii qui se 
zelotas ἃ studio religionis iactabant eorumque dux Ioannes et Romanis 
et Simone graviores erant. qui urbanos eo necessitatis adegere, ut 
populus Simonem cum sua turba in urbem arcesseret, spe ille quidem 
reprimendae zelotarum tyrannidis: 'sed non animadvertit se graviorem 
suis cervicibus tyrannum imposuisse. dum haec Hierosolymis geruntur, 
Vitellius Romam profectus imperator appellatur. quem cum Vespasianus 


(20 — IOANNIS ZONARAE 


ἀλλὰ μὴν καὶ οἱ στρατιῶται συνελϑόντες ἀναγορεύουσι τὸν Οὖε- 
σπασιανὸν αὐτοκράτορα. ᾿ 
19. Ὃ δὲ μέλλων ἤδη ἐχαλεῖν, τῷ υἱῷ Τίτῳ τὴν τῶν 
“Ἱεροσολύμων πολιορκίαν ἀνέϑετος. ὃς τὰς δυνάμεις συναγαγὼν 
ἀπήει πρὸς τὰ “Ἰεροσόλυμα, καὶ πρὸ τριάκοντα σταδίων ἐστρα- δ 
τοπεδευχώς, ἐκεῖθεν ἑξαχοσίους τῶν ἐπιλέχτων ἱππέων παραλα- 
βών, ἤει τὴν πόλιν κατασκεψόμενος καὶ τὰ φρονήματα τῶν ἐντός. 
D ἐπεχϑέουσι δὲ τῆς πόλεως ἄπειροε" καὶ οἱ μὲν πλεῖστοε τῶν μετὰ 
Τίτου μανιώδη τὴν δρμὴν τῶν ᾿Ιουδαίων δρῶντες ἀνελόπησαν 
τοῦ πρόσω χωρεῖν, ὃ Τίτος δὲ μετ᾽ ὀλίγων τῶν ἄλλων ἀποτμη- 10 
ϑεὶς elc μέσους τοὺς πολεμίους ἐμπεριείληπτο. ^ καὶ γνοὺς ἐν xm-.— 
᾿ δύνῳ τὰ κατ᾽ αὐτόν, ἐπιστρέφει τὸν ἵππον, καὶ τοῖς περὶ αὐτὸν 
ἐμβοήσας ἕπεσϑαι, ἐμβάλλει τοῖς "Ιουδαίοις, καὶ τῷ ξίφει τοὺς 
ἐπιόντας ἀναστέλλων ἐπὶ τὸ στρατόπεδον διασώζεται, δύο πεσόν- 
τῶν ἐχ τῶν ἑπομένων αὐτῷ. | 15 
JMe9? ἡμέραν οὖν ἐπὶ τὸν σκοπὸν ἐλϑών (τόπος δ᾽ ἐστὶν 
οὕτω καλοΐμενος διέχων τῆς πόλεως σταδίους ἑπτά, ὅϑεν ἢ τε 
πόλις καὶ ὃ ναὸς καταφαίνεται) περιβαλέσϑαι κελεύεε στρατό- 
P I 293 πεδον. τῶν δ᾽ ἐν τῇ πόλει συρρηγνυμένων ἀλλήλοις ἀεί, τότε 
πολὺς ἐπελϑὼν ὅ ἔξωθεν πόλεμος τὴν ἔριν ἀνέπαυσεν. ἐμάχοντο 30 
οὖν τοῖς βαλλομένοις στρατόπεδον οὗ ᾿Ιουδαῖοε τῆς πόλεως ἐχτρέ- 
χοντὲς καὶ ἐχάχουν τοὺς ἐναντίους, μᾶλλον δ᾽ ἐχαχοῦντο αὐτοί, 


21 ol om A. 
FoxTEs. Cap. 19. losephi de bello Iudaico 5 1—7 $4. 


eo nuntio minime delectatus dominum habere recusaret, ἃ suis ducibus 
et militum consensu imperator salutatur. 

19. Soluturus filio Tito Hierosolymorum obsidionem mandat. 
qui contractis in unum copiis Hierosolyma contendit, et triginta ab 
urbe stadiis castrametatus, 600 equitibus assumptis ad urbem spece- 
landam et animos hostium periclitandos abit. statim vero infiniti ex 

M urbe procurrunt. ac plurimi ex Titi equitibus furiosum Iudaeorum im- 
petum cernentes substiterunt, ipse vero cum paucis avulsus a caeteris 
undique ab hostibus circumventus , animadverso periculo convertit equum 
et sois sequi iussis in ludaeos irruit, atque obviis quibusque "Eladio 
propulsatis salvus in castra revertitur, duobus duntaxat comitum suo- 
rum caesis, 

Postridie conscenso loco qui speculator dicitur, 7 stadiis ab urbe 
distans, unde et urbs et templum spectatur, castra muniri iubet. 
Urbani vero subinde prius igter se dimicare soliti, ob ingentem externi 
belli precellam dirempta lite urbe excurrunt, cum iis qui vallum mu- 
niunt dimicant, et dum hostes cladibus afficiunt, pluribus ipsi aff- 


,7^ 


ANNALIUM VI 19. 527 


λωφήσαντος δὲ πρὸς βραχὺ τοῦ ϑύραϑεν πολέμου, πάλιν τοῖς 
ἔνδον $ στάσις ἠγείρετο. καὶ δόλῳ τὸ ἱερὸν ὃ ᾿Ιωάννης σὺν 
τοῖς ζηλωταῖς κατασχών, πολλῶν ἀναιρεϑέντων, κατεϑάρρει τοῦ 
Σίμωνος. - 

δ Ὁ δὲ Τίτος ἐξομαλίσαε προσέταξε τὸ ἀπὸ τοῦ σχοποῦ μέχρε 
τοῦ τείχους διάστημω. καὶ τὸ μὲν ἐγίνετο, ᾿]Ιουδαίοις δὲ κατὰ 
“Ῥωμαίων ἐνέδρα τις μεμηχάνητο. οἱ γὰρ τολμηρότεροι τῶν. 
στασιαστῶν προελϑόντες τῆς πόλεως, ὡς ἐχβεβλημένοι δῆϑεν 
ὑπὸ τῶν τὰ εἰρηνικὰ φρονούντων, περὶ τὸ τεῖχος ἦσαν εἰλού- Β 

ἸΟ μένοι" ἄλλοι δὲ στάντες ἐπὶ τοῦ τείχους, ὡς ix τοῦ δήμον 
τυγχάνοντες, εἰρήνην ἐβόων καὶ δεξεὰν ἠτοῦντο, καλοῦντες τοὺς 
“Ῥωμαίους ὡς τὰς πύλας ἀνοίξοντες.ς τοῖς μὲν οὖν στρατιώταις 
οὐδὲν ὑπωπτεύετο, καὶ ἐχώρουν ἐπὶ τὸ ἔργον, Τίτῳ δὲ δι᾽ vno- 
ψίας ἦν τῆς ἐπικλήσεως τὸ παράλογον. πρὸ μιᾶς γὰρ ἡμέρας 

16 διὰ τοῦ ᾿Ιωσήπου ἐπὶ συμβάσεις αὐτοὺς προκαλούμενος, οὐδὲν 
φρονοῦντας εὕρισκε μέτριον. μένειν οὖν κατὰ χώραν τοὺς στρα- 
τιώτας ἐκέλευε. φϑασάντων δέ τινων πρὸς τὰς πύλας δραμεῖν, 
τὸ μὲν πρῶτον οἱ ἐχβεβλῆσϑαι δοκοῦντες ὑπέφευγον, ὡς δὲ με- 
ταξὺ τῶν τῆς πόλεως ἐγένοντο πύργων, ἐξέϑεον καὶ ἐκύχλουν 

40 αὐτούς. καὶ oi ἐπὶ τοῦ τείχους βέλη κατ᾽ αὐτῶν ἠφίεσαν καὶ hl I 210 
λίϑους ἠχόντιζον xal ἀνεῖλον συχνοὺς καὶ πλείους κατέτρωσαν. 
καὶ oí μὲν ᾿Ιουδαῖοι ἐσχίρτων τοὺς ϑυρεοὺς ἀνασείοντες, τοῖς δὲ 


στρατιώταις ὃ Τίτος ἠπείλει καὶ οἱ ταξιάρχοι. ͵ 
1 τοῦ] τὸ Α. 9 τὰ om A. 16 συμβάσει A: Iosephus 
συμβάσεις. : 


cluntur, externo bello paulisper quiescente seditio rursus exoritur; et 
Ioannes cum zelotis templo multis caesis per dolum occupato Simoni se 
opponere ausus est. 

Dum autem intervallum, quod a speculatore ad moenia pertinet, 
"Tit iussu exaequatur, Iudaei Romanis insidias struunt, nam audaciores 
e seditiosis urbem egressi, quasi a pacis studiosis eiecti essent scilicet, 
iuxta moenia versabantur; alii in moenibus stantes quasi ex plebe ho- 
mines pacem clamabant et dexteram petebant, Romanosque vocabant, 
quasi portas aperturi essent. ac milites quidem nihil suspicati opus 
aggrediebantur, "Titus autem inexspectatam vocationem suspectam habe- 
bat: nam cum eos pridie per Josephum ad pactiones provocasset, nihil 
moderati responsi acceperat. milites igitur suo loco manere iussit. sed 
cum quidam ad portas iam procurrissent, ii qui se eiectos esse finge- 
bant refugiebant: ut vero intra urbis turres illi pervenerant, excurre- 
runt eosque circumvenerent qui vero in moenibus erent, tela et saxa 
contra eos iaculantes occiderunt multos, plures convulnerarunt. quo 
successu Judaei exsultabant et scuta concutiobant: Titus vero et centu- 
riones milites castigabant. 


628 IOANNIS: ZONARAE 


« ! 
"Ἤδη δὲ τοῦ πρὸ τῶν τειχῶν χώρου ἐξισωθέντος, ἐκεῖ usza- 
ϑεῖναι βουλόμενος τὸ στρατόπέδον, τὸ καρξερώτατον τῆς δυνά- 

* μεέεως ἀντιὸπαρεξέξειμε τῷ τείχει , καὶ οὕτω πεφραγμένων Ἰουδαίοις 
τῶν ἐκδρομῶν, ἐστρατοπεδεύσαντο οἵ Ῥωμαῖοι ἐκεῖ, τρισὶ δὲ 
τείχεσιν ἧ πόλις περιεβέβλητο" ὅπου δ᾽ ἢ φύσις τοῦ τόπου ταύ-δ 
«uv ὠχύρου, ἑνὶ περιβόλῳ διέζωστο. οὕτω δ᾽ ἐχούσης τῆς nó- 

D λεως ἄπορος ἐδόχει τῷ Τίτῳ 4 προσβολή. τέως δ᾽ οὖν ἔδοξε. 
κατὰ τὸ Ἰωάννου τοῦ ἀρχιερέως μνημεῖον προσβάλλειν. καὶ τοῖς 

' τάγμασι δῃοῦν τὰ πρὸ τῆς πόλεως ἐγκελεύεται, συμφορεῖν τε τὴν 
ὅλην, ἵν᾽ ἐγείροιεν χώματα. καὶ οἱ μὲν εἰς ἔργον ἦγον τὸ κέ- 9 
λευσμα, τῶν δὲ χωμάτων ἐγηγερμένων προσάγειν τοὺς κριοὺς 9 
Τίτος προσέταττε καὶ τύπτειν τὸ τεῖχορ. 

᾿ Ἤδη τῶν κριῶν ἠργμένων τριχόϑεν, ἐξαισίου τε χτύπου 
τὴν πόλιν περιηχήσαντος, κραυγὴ παρὰ τῶν ἔνδον ἤρϑη, καὶ οἱ 
στασιασταὶ δείσαντες ὡμονόησαν, κοινὴν τὴν ἄμυναν πρὸς τοὺς 15 
πολεμίους ποιεῖσϑαε συνθέμενοι. τῶν.γε μὴν κριῶν τυπτόντων 
P I 294 οὐχ ὑπεδίδου τὸ τεῖχος πληττόμενον, γωνία δέ τις μόνον ἑγὸς 
τῶν πύργων παρακεκίνητο, τὸ δὲ τεῖχος ἀκέραιον ἦν. ᾿Ιουδαῖοε 
δὲ τοὺς “Ρωμαίους ἐσκεδασμένους παρατηρήσαντες κατὰ τὸ στρα- 
᾿τόπεδον, ἐκϑέουσι πάντες, πῦρ ταῖς μηχαναῖς ἐπιφέροντες. δεινὴ Ὁ 
δὲ περὶ τὰς ἑλεπόλεις μάχη συνέπεσε, τῶν μὲν ὑποπιμπρᾶν, τῶν 
δὲ κωλύειν βιαζομένων" ᾿]ουδαῖοε δὲ ὑπερέϊχον ἐξ ἀπονοίας. | xal 
τὸ πῦρ τῶν ἑλεπόλεων ἥπτετο, καὶ εἶ μὴ ὃ Τίτος σὺν τοῖς ἱππεῦ- 
σιν ἐπεβοήϑησε, καὶ κατεφλέγησαν ἄν, νῦν δὲ τῶν προμάχων 


8 πεφραγμένων AW , πεπραγμένων P. 


Eo spatio quod ante moenia est, complanato Titus copiarum robar 
ad muros extendit, obstructisque ludaeorum excursionibus castra ibi 
osuit. urbs triplici muro circumdata fuit, ubi vero situ ipso munie- 
batur, simplici duntaxat. quod cum ita esset, oppugnatio difficillima 
Tito videbatur. sed tamen visum est iuxta loannis pontificis moni- 
mentum eam aderiri. ac legiones suburbana vastare iubet materiamque 
δὰ excitandos aggeres comportare. quo facto et aggeribus exstructis 
"Titus arietes admoveri ac muros pulsari iussit, 

. Iam cum arietes tribus ex partibus moenia ferire coepissent, εἰ 
inusitatus fragor urbem circumsonuisset, clamore ab obsessis sublato 
seditiosi territi se hostes communi ope propulsaturos esse pepigerunt 
murus tamen ictibus arietum non cessit, angulo duntaxat turris unius 
emoto, muro incolumi. ludaei vero cum Romanos in castris dissipatos 
ebservassent, excurrunt omnes et ignem machinis iniiciunt. ubi atrox 
pugna.exorta est, his eas incendere, illis incendium cohibere conantibus. 

Iudaei ex desperatione superiores fuerunt, et machinae iam arde- 
bant, ac nisi Titus cum equitibus subsidio yenisset, conflagrassent. 


ANNALIUM VI 20, 529 


τῶν ᾿Ιουδαίων πεσόντων ὥς δώδεκα, οἱ λοιποὶ ἐνέχλιναν xol 
συνηλάθησαν εἷς τὴν πόλιν. ζωγρηϑεὶς δὲ τῶν "lovdulwv εἷς 
πρὸ τοῦ τείχους ἀνεσταυρώϑῃ,, εἰ πρὸς τὴν ὄψιν οἱ λοιποὶ κατα- 
πλαγέντες ἐνδοῖεν. πύργους δὲ πεντήκοντα πηχέων ἕκαστον ἐκ 
' δξύλων τοῦ Τίτου κατασκευάσαντος καὶ τοῖς χώμασιν αὑτοὺς ἐπι- B 
στήσαντος οὐχέτι ἐκώλυον ᾿]Ιουδαῖοι τὰς ἐμβολὰς τῶν κριῶν, ἐκ 
τῶν πύργων βαλλόμενοι καὶ κακούμενοι. ἤδη δὲ τῷ Noni τοῦ 
τείχους ἐνδιδόντος (αὐτοὶ γὰρ Ἰουδαῖοι τὴν μεγίστην &Anolw τῶν 
“Ῥωμαίων οὕτως ἐκάλεσαν) μαλακισϑέντες ἀνεχώρουν oi πολλοί. 
10 καὶ τῶν Ρωμαίων ἐπιβάντων αὐτοῦ, πάντες εἰς τὸ δεύτερον ἀνα-- 
φεύγουσι τεῖχος. | 
Kai οὕτως oí Ῥωμαῖοι τοῦ πρώτου τείχους ἐν πεντεκαίδεκα 
ἡμέραις ἐκράτησαν. ἐντεῦϑεν αὐτοῖς κατὰ τοῦ δευτέρου τείχους 
ἐγένοντο. προσβολαί. καὶ προσάγεται ἡ ἑλέπολις" σαλευομένου 
45óà τοῦ πύργου xa9' οὗ τὰς ἐμβολὰς ἐποιεῖτο, οἱ μὲν ἄλλοι C 
πεφεύγασι, (20) Κάστωρ δέ τις ἀνὴρ γόης μεϑ᾽ ἑτέρων δέκα 
προτείνων τὰς χεῖρας ὡς ἱκετεύων ἐχάλει τὸν Τίτον. ὁ δὲ πι- 
στεύσας ἐπέχει τὴν ἐμβολὴν τοῦ χριοῦ. καὶ ὃ Κάστωρ κατα- 
βῆναι βούλεσθαι ἐπὶ δεξιῷ ἔλεγε, καὶ τῶν σὺν αὐτῷ δέκα oi μὲν 
3012)» ἱχεσίαν συνυπεχρίνοντο, οἱ δ᾽ οὐκ ἄν ποτε δουλεύσειν 'Ῥω- 
μαίοις ἐβόων. εριβομένης δ᾽ ἐν τούτοις τῆς ὥρας, ὃ Κάστωρ 
ἐδήλου τῷ Σίμωνι, περὶ τῶν ἐπειγόντων βουλεύεσθαι, ὡς ἐμπαί- 


1 συνένλιναν À. 16 γόης ἀνὴρ A. 
Forza. Cap. 20. losephi de bello Iudaico 5. Ἴ $4—10 $5. 


nunc vero propugnatoribus Iudaeorum circiter duodecim caesis, reliqui 
in urbem sunt compulsi. unus Iudaeus vivus captus ante moenia in 
crucem actus est, ut eo adspeetu perculsi caeteri se dederent. sed cum 
Titus ligneas turres singulas 50 cubitum in aggeribus collocasset , Iudaei 
arietum impetum non amplius prohibuerunt, cum ex illis ferirentur ac 
male tractarentur. iam vero muro etiam a Nicone (sic enim ipsi Iudaei 
Romanorum maximam vocabant machinam) labefactato, plerique debili- 
tatis animis recesserunt, eodemque a Romanis occupato in alterum mu- 
rum confugerunt. . 

Muro primo 15 diebus capto, secundus etiam adducta ma- 
china oppugnari coeptus. ac turri quadam labefacteta alii fugerunt, 
(20) Castor vero quidam, homo impostor, cum aliis decem suppli- 
citer extentis manibus Titum vocat: cui ille fide adhibita, machinae 
dictum inhibuit. Castor se descensurum professus est ad petendam dex- 
teram. illi vero decem partim supplicem cum eo gestum simulabant, 
partim se nunquam Romanis servituros clamitabant. quare dum tempus 
teritur, Castor Bimonem monet ut quid facto sit opus deliberet, dum 

Zonarae Annales. 94 . 


530 IOANNIS ZONARAE 


ζοντος Ῥωμαίοις αὐτοῦ καὶ τὸ σφῶν ἐπέχοντος ὅρμημα. τέλος 
δὲ γνωσθεὶς ἀπάτῃ τὸν καιρὸν παρέλχων, παρώξυνε τοὺς Ῥω- 
μαίους τὰς ἐμβολὰς τοῦ κριοῦ ποιεῖσϑαι δυνατωτέρας. ἑάλω 
D τοίνυν καὶ τὸ δεύτερον τεῖχος ἥμέρᾳ πέμπτῃ μετὰ τὸ πρῶτον. 
παρελϑὼν δ᾽ ἐντὸς ὃ Τίτος, κτείνειν τε τοὺς καταλαμβανομένους ὁ 
ἐκώλυσε, καὶ μηδὲ τὰς οἰκίας ὑποπιμπρᾶν τοῖς στρατιώταες ἐχέ- 
λευσεν. ἀλλ᾽ οὐδὲ τοῦ τείχους πολὺ μέρος καϑαιρεϑῆναι ἢϑέ- 
λησε" περὶ πλείονος γὰρ ἐποιεῖτο τὴν μὲν πόλιν ἑαυτῷ περισῶσαι, 
W 1.311 τῇ πόλει δὲ τὸν ναόν. ἐπιτίϑενται τοίνυν οἱ στασιασταὶ τοῖς 
ἐπελϑοῦσιν εἷς τὴν πόλιν Ῥωμαίοις, καὶ oi μὲν κατὰ τοὺς στενω- 10 
πούς, οἱ δ᾽ ἐκ τῶν οἰκιῶν, οἱ δ᾽ ἐκ τοῦ τείχους αὐτοὺς ἔβαλλον. 
καὶ οἱ τούτου φρουροὶ Ῥωμαῖοε καϑαλλόμενοι τῶν πύργων ἀνε- 
χώρουν εἰς τὸ στρατόπεδον. ᾿]Ἰουδαῖοι δὲ κατ᾽ ἐμπειρίαν τῶν 
P 1295 στενωπῶν ἐτίτρωσκόν τε πολλοὺς xal προσπίπτοντες ἐξώϑουν. 
“Ῥωμαῖοι μὲν οὖν κρατήσαντες καὶ τοῦ δευτέρου τείχους, αὖϑις 16 
ἐξώσθησαν, ἐπῆρτο δὲ τοῖς στασιασταῖς τὰ φρονήματα. ἤδη 
δὲ xal ὃ λιμὸς ὑφέρπων τὴν πόλιν πολλοὺς τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν 
ἐνδείᾳ τῶν ἐπιτηδείων διέφϑειρε. τοῦτο δὲ τοῖς στασιασταῖς 
καταϑύμιον ἦν, μόνους ἀξιοῦσι σώζεσθαι τοὺς τὴν εἰρήνην μὴ 
ϑέλοντας, τὴν δὲ τῶν ἄλλων φϑορὰν οἱομένοις κουφεσμὸν ἑαυ- 30 
τῶν. Ῥωμαῖοι δὲ αὖϑις ἀπεπειρῶντο κατασχεῖν τὸ τεῖχος τὸ 
δεύτερον, oí δὲ διεκώλυον" καὶ ἐπὶ τρισὶ μὲν ἡμέραις ἀντέσχον, 
B τῇ δὲ τετάρτῃ μὴ ἐνεγκόντες τὴν προσβολὴν εἰς τὸ ἐνδότερον 
μετεχώρησαν. ΝΣ | 
ὃ τὰ om A. 6 ἐκάλνε A. | ἀἁἀποπιμπρᾶν À. 19 ante σώζει- 
σθαι PW add τοῦ, om Α Iosephus. 22 τρισὶ μὲν) τρισὲν A. 


ipse Romanorum impetum inbiberet atque eluderet. dolo tandem anmi- 
madverso Romani concitati, maioreque vi machinis impulsis, etiam se- 
cundum murum quinto post primum die ceperunt. "litus ingressus ve- 
fuit ne comprehensi caederentur neve aedes incenderentur, neque etim 
magnam partem muri dirui voluit, malebat enim urbem sibi, templum 
urbi conservare.  seditiosi vero Romanos urbem ingressos adorti, alii 
in angiportis, alii ex aedibus, alii ex moenibus feriebant: itaque prae- 
sidiari e turribus desilientes in castra revertebantur. Iudaei vero cum 
ex notitia angiportuum multos vulnerassent, et Romanos post secundum 
quoque murum captum fortiter reppulissent, sustulerunt animos; ac fame 
lam per urbem serpente, multorum bonorum virorum'ex annonae penuria 
interitu seditiosi delectabantur, eos solos salvos esse cupientes qui pa- 
cem aversarentur, aliorumque perniciem suam salutem interpretabantur. 
Romanis vero secundum murum denuo occupare studentibus, triduum 
Yestiterunt: quarto die impetum eorum non ferentes in interiorem 
transierunt, ' 


ANNALIUM VI 920. 531 


Kol πάλιν ὃ Τίτος τοῦ τείχους χρατήσας αὐτίκα τούτου 
καϑήρησε τὸ προσάρχτιον" τῷ λοιπῷ δ᾽ ἐγκαταστήσας φρουράν, 
τῷ τρίτῳ προσβαλεῖν ἡτοιμάζετο. καὶ διχῇ τὰ τάγματα διελὼν 
ἐγείρειν ἤρχετο χώματα. τῶν δ᾽ ἐντὸς οἱ μὲν στασιασταὶ ἦσαν 

δἄτεγκτοι καὶ ἀνένδοτοι, ὃ δὲ δῆμος πρὸς αὐτομολίαν χεκένητο, 
καὶ πολλοὶ λανϑάνοντες ηὐτομόλουν. οὖς δὲ τοῦτο βουλομέγους 
oí στασιάζοντες ἔγνων, ἢ καὶ μόνην ἔσχον ὑπονοίας σχιών, εὖ- 
ϑέως ἀπέσφαττον" τοῖς δ᾽ εὐπόροις καὶ ψευδῆ τὴν τῆς αὐτο- 
μολίας κατηγορίαν προσάπτοντες τοὺς μὲν αὐτίκα διέφϑειρον, 
Ἰοτὰς δὲ ἐκείνων οὐσίας διήρπαζον. ὃ λιμὸς δ᾽ ἀχμάζων τὴν τῶν 


στᾳσιαστῶν ὠμότητα ηὔξανε. δι᾽ ἔνδειαν γὰρ τῶν τροφῶν cl- 


σπηδῶντες τὰς οἰκίας ἠρεύνων, καὶ τοὺς οἰκοῦντας ἀρνουμένους 
ἔχειν, εἶ μὲν εὕρισκον, ἤκιζον, εἰ δὲ οὐχ ἐδρισχον, ὡς κρύ- 
ψαντας ἐπιμελέστερον ἤταζον. ἐποιοῦντο μέντοι τοῦ ἔχειν τρο- 
16 φὰς ἢ μὴ τὰ σώματα τῶν ἀϑλίων τεκμήριον. οἷς μὲν γὰρ ἔτε 
μετῆν ἰσχύος, ἔχειν ἐδόκουν, οἷς δ᾽ ἐξετάχη τὰ σώματα, παρω- 
δεύοντο. εἰ δέ τις εὐπόρησε πυρῶν ἢ χριϑῆς, κατακλείσας τὴν 


σ 


οἰκίαν ἤσϑιε" τινὲς δ᾽ ὑπὸ βίας τῆς τοῦ λιμοῦ καὶ ἀνέργαστον D 


τὸν σῖτον προσίεντο" καὶ ἀφήρπαζον ἐξ αὐτοῦ τοῦ στόματος τὰς 
ἀρτροφὰς μητέρες βρεφῶν, παῖδες πατέρων, γυναῖκες ἀνδρῶν. 
xai: οὕτω δ᾽ ἐσθίοντες, ὅμως τοὺς στασιαστὰς οὐκ ἐλάνθανον. 
ὅπου δὲ κεκλεισμέγην οἰκίαν κατίδοιεν ἢ χαπνὸν ἀποϑρώσχοντα, 


7 ἔγνων] εὕρισκον Α. 18 τῆς om A. 


Titus iterum potitus moenibus quantum ad septentrionem spectat 
diruit, reliquis partibus praesidio imposito ad tertium oppugnandum se 
aravit. et legiones bifariam dispertitus aggeres excitare coepit. ex 
is qui intus erant seditiosi pertinaciter resistebant, populus vero trans- 
fugium spectabat, ac multi sane clam transfugiebant. quod qui in animo 
babere videbantur, aut umbram tantum suspicionis praebebant, iugula- 
bantur statim, eorumque bona diripiebantur. locupletes vero, etiam 
falso transfugii crimine conficto, statim caedebantur, ut res eorum fami- 
liaris praedae esset. eam seditiosorum crudelitatem fames augebat. 
nam ob cibariorum penuriam in aedes insiliebant, easque pervestigabant: 
quarum habitatores se habere negantes, si quid reperiebant, excrucia- 
bant; si nihil, torquebant, quasi accuratius occtltassent; et utrum mi- 
seri alimoniam haberent necne, e corporibus eorum coniecturam capie- 
bant. nam quibus adhuc aliquid virium supererat, habere putabantur; 
quorum vero corpora contabuerant, praeteribantur. si cüi vero triticum 
aut hordeum suppetebat, is eo clausis aedibus vescebatur. aliqui etiam 
ob famis violentiam rude triticum comedebant. cibosque ex ore infan- 
tium matres, liberi parentum, uxores maritorum rapiebant: et cum ita 
ederent, tamen itiosos latere non poterant. sicubi enim clausam 
domum aut fumum exsilientem conspexissent, id argumentum putabant 


932 IOANNIS ZONARAE 


σημεῖον ταῦτ᾽ ἐποιοῦντο τοῦ τοὺς ἐντὸς ᾿σϑίειν, καὶ δήσσοντες 
τὰς ϑύρας ἐκ τῶν φαρύγγων αὐτῶν ἀνέφερον τὰς τροφάς" οὐδέ 
τις ἦν οἶκτος ἢ πολιᾶς ἢ νεότητος. τοῖς δὲ φϑάσασι προβε- 
βοωκέναε τὸ ἐσϑιόμενον δεινὰς ἐπῆγον ὡς ἀδιχοῦσε καὶ ἀπηνεῖς 
P 1 396 τιμωρίας, ὀρόβοις τοὺς αἰδοίων πόρους ἐμφράττοντες καὶ τὰς 5 
ἕόρας ῥάβδοις ὀξείαις ὠμῶς ἀναπεέροντες. τὰ φρικτὰ δὲ καὶ 
ἀκοαῖς ἔπασχέ τις εἷς ἑνὸς ἄρτον ἐξομολόγησιν, ἢ ἵνα δράχα 
μίαν ἀλφίτων τοῖς λῃσταῖς καταπρόηται. καϑ᾽ ἕκαστον μὲν οὖν 
^ ἐπεξιέναι τὰ τότε γενόμενα δυσχερὲς ἢ καὶ ἀδύνατον, συνελόντα 
δ᾽ εἰπεῖν, μήτε πόλιν ἄλλην τοιαῦτα παϑεῖν, μήτε γένος ἕτερον 10 
ἐξ αἰῶνος γενέσϑαε κακίας γονειμώτερον. 
21. Τοιαῦτα μὲν οὖν ἔπασχον Ἰουδαῖοι, Τίτῳ δὲ τὰ 
χώματα προὔκχοπτε, καίτοε κακουμένων ἀπὸ τοῦ τείχους τῶν 
B στρατιωτῶν. οἷ δὲ πρὸς συλλογὴν ἐξιόντες τροφῆς ἐνηδρεύοντο 
(ἦσαν δὲ οὐ δημόται μόνον ἀλλὰ καὶ τῶν μαχίμων τινὲς οὐχέτι 15 
ταῖς ἁρπαγαῖς ἀρχούμενοι), καὶ συλλαμβανόμενοι ὑπὸ τῶν Ῥω- 
μαίων μετὰ πᾶσαν βάσανον πρὸ τοῦ τείχους ἀνεσταυροῦντο. 
W I 212 Τίτῳ μέντοι οἰκτρὸν τὸ πάϑος ἐδόχει, πενταχοσίων ἑκάστης ἡμέ- 
ρας ἢ καὶ πλειόνων ἁλισκομένων. οὔτε δὲ φυλάττειν αὐτοὺς 
οὔτ᾽ ἀφιέναι ἔκρινεν ἀσφαλές, καὶ ἅμα πρὸς τὴν ὄψιν ἐνδοῦναι 30 
τοὺς λοιποὺς ἤλπιζεν, οἱ στασιασταὶ δὲ τοὺς τῶν αὐτομόλων 


8 ἀλφίων A. 12 οὖν om Α. 


edentis familiae, perfractisque foribus cibos ex ipsis faucibus extrahe- 
bant, nulla ullius aetatis misericordia affecti. δ᾽ qui vero cibum iam 
deglutierant, eos acerbis dirisque suppliciis ut iniurios persequebantar, 
orobis pudendorum meatus obturantes, et sedes virgis acutis perforantes. 
eaque patiebatur aliquis, quae auditu quoque horrenda fuerint, ut se 
vel unum habere panem confiteretur, aut unum farinae pugillum prse- 
donibus daret. ac quae tum facta sunt, singulatim commemorari diff- 
culter ac potius nullo modo queant: sed illud compendio dici po 
neque aliam urbem talia perpessam esso, neque gentem ullam ab omni 
aevo sceleratiorem exstitisse. 
21. Dum ita cum Iudaeis agitur, Titi aggeres promovebantar, 
quamvis milites de muris affligerentur. qui vero ad conquirendum ci- 
, bum egrediebantur, non plebeii duntaxat sed etiam ex bellicosis aliquot, 
rapinis haud contenti, insidiis excepti a Romanis pot omnia cruciatuum 
genera pro moenibus in cruces tollebantur. ea calamitas etsi Tito mise- 
randa videbatur, cum in dies quingenti aut plures etiam caperentar, 
tamen nec custodiri eos nec dimitti tutum putabat: simul etiam caeteros 
fis conspectis facilius deditionem facturos opinabatur, verum seditiosi 


ANNALIUM VI 21. 533 


oixtlovc ἐπὶ τὸ τεῖχος ἕλχοντες, καὶ τῶν δημοτῶν τοὺς ἐπὶ πίστιν 
ὡρμημένους, οἷα πάσχουσιν οἱ Ῥωμαίοις προσφεύγοντες ἐπεδεί- 
κνυον, χαταψευδόμενοι καὶ τῶν πολεμίων καὶ τῶν οἰκείων. ΠΟ 
Ἤδη δὲ τῶν χωμάτων συντελεσθέντων αἱ ἑλεπόλεις προσή-- 
ὄγογτα. ὑπορύξαντες δ᾽ ἔνξοϑεν Ἰουδαῖοι τὸ κατὰ τὴν “Ἀντωνίαν 
péxot τῶν χωμάτων διάστημει, καὶ τοὺς ὑπονόμους ξύλοις ὑπο- 
στηρίξαντες, μετέωρα τὰ χώματα πεποιήκασιν. εἶτα ὕλης τὸ 
ὄρυγμα πλήσαντες, πῦρ τῇ ὕλῃ ἐνέβαλον, καὶ τῶν ὑποστηριζόν- 
τῶν ξύλων καυϑέντων ἡ διώρυξ ἀϑρόον ἐνέδωχε καὶ χατεσείσϑη — 
Ἰοτὰ χώματα" καὶ τοῖς Ῥωμαίοις ἔκπληξις καὶ ἀϑυμία πρὸς τὴν 
ἐπίνοιαν γίνεται. κατὰ δὲ τὰ λοιπὰ τὰς ἑλεπόλεις οἱ Ῥωμαῖοι 
προσάγοντες διέσειον τὸ τεῖχος. ἀλλά τινες παραβόλως δρμή- D 
σαντες κατ᾿ αὐτῶν πῦρ ἐνῆκαν καὶ πάντα κατέπρησαν. διεφϑαρ-- 
μένων δὲ τῶν χωμάτων Ῥωμαῖοι μὲν ἠθύμουν, Τίτος δὲ μετὰ 
Ἰδτῶν ἡγεμόνων ἐβουλεύετο. καὶ οἱ μὲν αὖϑις ἕτερα ἐγείρειν ἐχέ- ᾿ 
λευον, οἱ δὲ χωμάτων ἄνευ προσκαϑέζεσϑαι καὶ φυλάττειν τὰς 
ἐξόδους αὐτῶν καὶ τὰς τῶν ἐπιτηδείων εἰσαγωγάς, καὶ οὕτως 
ἔλεγον λιμῷ τὴν πόλιν ἔσεσϑαι ὁλωτήν, τοῖς δὲ πᾶσαν ἐϑόχει 
προσάγειν τὴν δύναμιν καὶ ἀποπειρᾶσθαι τοῦ τείχους" μηδὲ γὰρ 
$00iotv Ἰουδαίους τὴν ἔφοδον. τῷ γε μὴν Τίτῳ τούτων οὐδὲν 
ἤρεσκεν, ἐδόκεε δὲ περιβόλῳ τὴν πόλιν κυχλῶσαι, ἕν᾽ οὕτω P I 297 
πᾶσαν ἐμιφράξῃ τοῖς ἔνδον διέξοδον. καὶ τὸ ἔργον τῇ στρατιᾷ 
κατεμέρισε. τοῖς δέ τις ἔρις ἐμπίπτει ἐπὶ τὴν ἐργασίαν xal δρμή 


1 πύστιν Ἦ ut losephi Ant. 17 $ $ à. 


᾿ 8 «πληρώσαντες A. 18 πῦρ κατ᾽ αὐτῶν 


transfngarum neoessariis in muros pertraetis, iisque popularium qui se 
hostium fidei committere studebant, ut tractarentur ii qui ad Romanos 
confngerent, ostendebant, tam de hostibus quam de suis mentientes. 
geribus abselutis machinae producebantur. Iudaei vero eo 
atio quod inter Antoniam et aggeres interiacet suffosso, et cavernis 
lignis suffultis, aggeres pensiles reddiderunt, qui, fossa materia impleta, 
et iniecto igne fuleris combustis subito cedente, corruerunt. Romani 
ea sollertia obstupefacti et consternati machinis alibi adductis muros 
labefactarunt. sed quidam praecipiti audacia ess omnes cremarunt, 
aggeribus eollapsis Romani tristes fuerunt: ἘΠῚ vero cum ducibus 
deliberavit. quorum elii aggeres alios excitandos, alii sine his assiden- 
dum et ludaeormm eruptiones et commeatus importationes observandas 
tensebant: ita enim urbem fame expugnatum iri. erant etiam qui sua- 
derent ut omnibus copiis adductis moenia tentaret: Iudaeos enim impe- 
tum earum non laturos, 'Titus vero, qui nihil horum probaret, muro 
urbem circumdare statuit, ut obsessis omnem exitum obstrueret; eumque 
laborem inter milites distribuit, qui contentione quadam divinoque im- 


4 δὲ καὶ τῶν A. 
A. 


584 IOANNIS ZONARAE 


τις δαιμόϑιος, ταχύ τε τὸ ἔργον ἔξῳχοδόμητο. περικλείσας δὲ 
τῷ τείχει τὴν πόλιν, τὴν μὲν πρώτην φυλαχὴν τῆς νυχτὸς περιιὼν 
αὐτὸς ἐπεσκέπτετο, τὰς δὲ λοιπὰς ἑτέροις ἐπέτρεψε" διεκληροῦντο 
δὲ τὸν ὕπνον οἱ φύλακες. 

Ἰουδαίοις δὲ μετὰ τῶν ἐξόδων ἀπεκλείσϑη πᾶσα σωτηρίας 5 
ἐλπίς, καὶ ὃ λιμὸς κατ᾽ οἴκους καὶ γενεὰς τὸν δῆμον ἐβόσχετο, 
καὶ τὰ μὲν τέγη γυναικῶν καὶ βρεφῶν ἐχλελυμένων πεπλήρωτο, 
οὗ στενωποὶ δὲ γερόντων νεκρῶν παῖδες δὲ xal νεανέαε διῳδη- 
κότες ὡς εἴδωλα κατὰ τὰς ἀγορὰς περιήεσαν, καὶ κατέπιπτον 

B ὅπη ἕκαστος ἀτονήσας ἔτυχε. ϑάπτειν δὲ τοὺς προσήχοντας oilü 
ἔτι ζῶντες οὐκ ἴσχυον" πολλοὶ δὲ xai ϑάπτειν ὁρμήσαντες τοῖς 
ϑαπτομένοις ἐπαπέϑνησχον. οἷ δὲ στασιασταὶ καὶ τῶν ἐκ τοῦ 
λιμοῦ καχῶν ἐγίνοντο χαλεπώτεροι, τυμβωρυχοῦντες καὶ τὰς οἷ- 
κίας συλῶντες. καὶ τὸ μὲν πρῶτον ix τοῦ δημοσίου ϑησαυροῦ 
ϑάπτειν ἐχέλευον τοὺς νεχρούς, τὴν δυσωδίαν μὴ φέροντες, εἶτ᾽ 15 
ἐρρίπτουν αὐτοὺς ἐκ τῶν τειχῶν εἷς τὰς φάραγγας. περιὼν δ᾽ 
6 Τίτος καὶ ϑεασάμενος νεχρῶν πεπληρωμένας αὐτὰς καὶ βαϑὺν 
ἰχῶρα μυδώντων σωμάτων ἐχρέοντα, ἐστέναξε καὶ τὰς χεῖρας 
ἀνατείνας ἐμαρτύρετο τὸν ϑεὸν ὡς οὐχ εἴη τὸ ἔργον αὐτῷ πρὸς 

C βουλῆς. xal πάλιν ἥπτετο χωμάτων, χαλεπῶς αὐτῷ τῆς ὕλης 39 
ποριζομένης" πρὸ γὰρ σταδίων κεχόμιστο ἐνενήκοντα. 

Πολλοὶ δ᾽ ηὐτομόλουν τοῦ δήμου, οἱ μὲν ἐκ τῶν τειχῶν 
κρημνίζοντες ἑαυτούς, οἱ δὲ προϊόντες ὡς ἐπὶ μάχην μετὰ χερ- 


δ πᾶσι Α. 11 xal om A. 12 ix τῶν A. 21 πρὸ] 
ἀπ᾿ losephus. 


petu concitati celeriter opus absolverunt. ita clausa civitate primas 
noctis excubias 'Titus ipse obibat ac lustrabat, reliquas aliis mandabat, 
militibus sortito dormientibus. 

Iudaeis vero exitu intercluso spes etiam salutis una est intercluss, 
fame totas domos atque familias depascente. atque aedes quidem mulie- 
rum et puerorum viribus defectorum, angiportus senibus mortuis refer 
erant. pueri et adolescentes tumefacti simulacrorum instar in foris cir- 
cuibant, et quo quemque loco vires defecerant, occumbebant.  morinoes 
cognati sepelire non poterant, et multi inter sepeliendum emoriebantar. 
seditios| vero etiam famis cladibus saeviores sepulcra effodiebant et ae- 
des spoliabant. ac principio ex aerario mortuos sepeliri iubebant ob 
foetorem intolerabilem, deinde in valles ex muris praecipitabant. quas 
cum circuiret Titus, et cadaveribus plenas, e quibus putrescentibus 
copiosa manabat sanies, videret, ingemuit, sublatisque manibus deum 
testatus id sua voluntate non fieri, denuo aggeres instituit, etsi materia 
aegre 90 stadiis comportabatur. 

. Multi interim e populo transfugiebant, qui partim de muris se 
deiiciebant, partim saxa velnti ad pugnam parati manibus gestantes 


UA 


ANNALIUM VI 32. | $35 


δ 


μάδων πρὸς “Ῥωμαίους κατέφευγον. καὶ οὕτω , δ᾽ οἱ πλείους 


ἀπώλλυντο" λιμώττοντες γὰρ καὶ ἀφϑονίᾳ τροφῶν ἐντυγχάνοντες, 


᾿ἀπλήστως τε χκορεννύμενοι διερρήγνυντος. συνέβη δέ τι καὶ ἕτερον 
τοὺς αὐτομόλους φϑεῖρον. τενὲς yàg αὐτῶν κεκτημένοι χρυσοῦς, 
δὲν τῷ μέλλειν πρὸς Ῥωμαίους αὐτομολεῖν κατέπενον σφᾶς, ἵνα 


μὴ ἁλόντες ἀφαιρεϑῶσιν αὐτούς. παρὰ. δὲ τοῖς Ῥωμᾳίοις ytvó- w I213 


μένοι τοῖς τῆς γαστρὸς σχυβάλοις τοὺς χρυσοῦς συνεξέχρον, καὶ D 
ἐχλέγοντες αὐτοὺς ἐλάμβανον. φωρᾶται τοίνυν τῶν αὐτομόλων 


τις τοῦτο ποιῶν" xal φήμης γεγονυίας εἰς 10 στρατόπεδον ὡς 
10 ἀεστοὶ χρυσίου προσίασιν οὗ. αὐτόμολοι, ἀνετέμνοντο τὰς γα- 


στέρας oi ἄϑλιοι, ὡς ἐντεῦϑεν πολλὴν γενέσϑαι τῶν Ἰουδαίων 


φϑοράν" μιᾷ γὰρ νυκτὶ ὑπὲρ τρισχιλίους ἀνασχισϑῆναε συνέβη. 
ὃ γνοὺς ὃ Τίτος ἠπείλησε τῷ στρατεύματι" ἀλλὰ μικρὸν ἢ οὐδὲν 
τοῖς αὐτομόλοις ἐπήμυνεν 7; τοῦ Τίτου ὀργή. ἐν ὀλίγοις δ᾽ εὑρέ- 
1όσκετο τὰ ἀργύρια, τοὺς δὲ λοιποὺς ἐλπίδες. μόναι ἀπώλλυον. 
λέγεται δὲ τοὺς dx τῆς πόλεως διὰ τῶν πυλῶν ἐκχομισϑέντας καὶ 


Qigérrag νεχροὺς τῶν ἀπόρων γενέσϑαε μυριάδας ἑξήκοντα, τῶν P I 298 


δ᾽ ἄλλων ἀνεξεύρετον εἶναι τὸν ἀριϑμόν, τοῦ μέντοι σίτου τὸ 
μέδιμνον πραϑῆναι ταλάντου. | (22) περιτειχισϑείσης δὲ τῆς 
20 πόλεως παρὰ τῶν “Ῥωμαίων, ὡς ἄνω μοι εἴρηται, οὐδὲ ποηλογεῖν 
οἷόν τὲ ἦν" ὅϑεν τὰς τῶν ζώων κόπρους τὰς παλαιὰς ἀνερευ- 
νῶντες ἐποιοῦντο: τροφήν. EN 


12 πρὸς δισχιλέους Iosephus. 16 τῶν πολλῶν À. 18 ἄνε- 
ξερεύνητον Α et losephi codex optimus Parisiensis apud E. Card- 
wellum. 19 μέδιμνον] μέτρον Iosephus. 


FowTEs. Cap.22. losephi de bello Iudaico 5 13 $817—6 4 ς1, 


Romanorum fidei se committebant. et tamen sic etiam maiori ex parte 
interibant: nam famelici ciborum copiam insatiabiliter ingerentes rum- 
pebantur. accidit etiam aliud qnod exitium transfugis afferebat. nam 
eorum quidam ad Romanos confugituri aurum, quod habebant, deglu- 
. tiebant, ne capti eo spoliarentur, idque in castris cum excrementis eie- 
etum colligebant. in quo nno deprehenso, famaque ἰῷ castris sparsa 
transfügas auro plenos venire, miserorum ventres dissecabantur. qua 
de causa plurimi, unaque nocte tria milia et amplius perierunt, quod 
ne fieret. etsi "Titus interdicebat, tamen eius minae parum aut nihil 
miseris commodarunt: et cum in paucis nummi reperirentur, caeteros 
praedae spes perdebat. ferunt autem pauperum, qui mortui per portas 
civitatis elati et proiecti sint, 600 fuisse milia, aliorum numerum iner- 
plicabilem; frumentique medimnum talento venisse. (22) urbe autem, 
ut supra diximus, a Romanis muro circumdata cum non amplius herbas 
colligere liceret, animantium stercora vetera inquirentes comedebant. 


. 696 - IOANNIS ZONARAE 


“Ῥωμαίοις δὲ ἤδη ἠγέρϑη τὰ. χώματα, καὶ ταῖς ἐλεπόλεσι 
, τὸ τεῖχος τῆς ᾿Αντωνίας ἐτύπτετο, οὐ μὴν καϑῃρεῖτο τυπτόμενον». 
τινὲς δὲ τῶν στρατιωτῶν ὑπὲρ τῶν σωμάτων τοὺς ϑυρεοὺς ὃρο- 
φώσαντες, μοχλοῖς τοὺς ϑεμελίους ὑπώρυττον, καὶ τέσσαρας τῶν 
λίϑων ἐξέσεισαν. νὺξ δ᾽ ἐπελϑοῦσα τοὺς πολέμους ἑκατέρωθεν 5 
Β ἔπαυσε" καὶ τὸ τεῖχος ὑπὸ τῶν κριῶν σαλευϑὲν κατ᾽ αὐτὴν 
. αἰφνίδιον κατερέίπεται. ὥφϑη δ᾽ ἄλλο τεῖχος ἀνῳκοδομη μένον 
. üióg , ὃ τὴν ἐπὶ τῷ πεσόντι χαρὰν τοῖς “Ῥωμαίοις εἰς ἀϑυμίαν 
μετέβαλῃεν. " ὃ Τίτος δὲ τοῖς στρατιώταις διαλεχϑεὶς ἐπήγειρεν 
αὐτῶν τὰ φρονήματα. καί τις ἀπὸ Συρίας ἀνὴρ Σαβῖνος 1510 
ὄνομα, ὑπὲρ τῆς κεφαλῆς τῇ λαιᾷ τὸν ϑυρεὸν ἐπανατεινάμενος, 
τῇ δεξιᾷ δὲ τὸ ξίφος σπασάμενος, ἐπὶ τὸ τεῖχος ἐχώρησεν" 
ἕποντο δὲ αὑτῷ καὶ ἕτεροι ἕνδεκα, τὴν ἀνδρείαν ζηλώσαντες. 
οἱ δ᾽ ἐν τῷ τείχει κατηκόντιζόν τε αὐτοὺς καὶ βέλεσιν ἔβαλλον, 
καὶ λίϑους ὑπερμεγέϑεις ἐκύλιον, dU ὧν τῶν ἕνδεκα παρεσύ- 15 
ρησᾶν ἔνιοι. ὃ δὲ Σαβῖνος οὐ πρότερον ἐπέσχε τὴν δρμὴν ἣ 
. ἀνελϑεῖν εἷς τὸ τεῖχος καὶ τρέψασθαι τοὺς πολεμίους. ὅτε γοῦν 
ἐκράτησε τῆς ἐπιχειρήσεως, ἐσφάλη προσπταίσας πέτρᾳ τινί, 
καὶ πρηνὴς ἐν αὐτῇ μετὰ ψόφου τῶν ὅπλων κατέπεσε. πρὸὺς 
C γοῦν τὸν ψόφον ἐπιστραφέντες οἱ Ἰουδαῖοι, καὶ μόνον αὐτὸν" 
ἰδόντες καὶ κείμενον, ἔβαλλον πάντοϑεν. ὃ δ᾽ εἷς γόνυ διανα- 
στὰς ἠμύνετο, ὑπὸ δὲ πλήϑους τραυμάτων παρείϑη τὴν δεξιὰν 
καὶ κατεχώσϑη τοῖς βέλεσι. τῶν δὲ λοιπῶν τρεῖς μὲν ἤδη πρὸς 


8 ϑυρεοὺς] οὐρανοὺς A. 13 ἀνδοείαν AW cum Iosepho, 
ἀνδρίαν P. 15 τῶν AW, on P. e nd 


» jam & Romanis excitato cum Antoniae murus machinis 
feriretur ille quidem sed nullis ictibus everteretur, milites aliquot clipeis 
in humeros reiectis, actaque testudine fundamentis suffossis, quattuor 
saxa vectibus amoliti sunt, nox praelium utrinque diremit: eaque murus 
machinis quassatus subito corruit. sed alius murus post illum aedificatus 
Romanorum laetitiam e prostrato conceptam in moerorem convertit. 
"Titus autem habita concione militum animos excitavit. et quidam ex 
Syria Sabinus, scuto in caput elato dexteraque strictum ensem tenens, 
moenibus successit: cuius virtutem undecim alii sunt aemulati. propt- 
guatoribus vero iaculis et telis saxisque praegrandibus subeuntes pro- 
pulsantibus aliquot ex undecim illis deiecti sunt; Sabinus vero non de- 
atitit prius quam muro superato fugasset hostes. sed cum saxo impe- 
gisset et pronus in eo concidisset, ludaei ad sonitum armorum conversi 
eum solum iacentem undique petiverunt. is vero in genu consurrexit 
seque defendit, donec dextera vulnerum multitudine laxata telis est ob- 


Li 


- ANNALIUM VI 22, 597 ͵ 
τοῖς ἄχροις γενομένους. τοῖς λήβοις ἀπέκτειναν, ol δ΄ ὀκτὼ τραυ-" 
ματίαι πρὸς τὸ στρατόπεδον ἐκομίσϑησαν. ' 

ΜἩΙτὰ δὲ δύο ἡμέρας νυκτός τινες ἡσυχῆ διὰ τῶν ἐρειπίων 
εἷς τὴν “Ἀντωνίαν προσβαίνουσι, καὶ τοὺς ἐκεῖ φρουροῦντας ἀπο- 

δ σφάξαντες κοιμωμένους, ἐσάλπισαν. καὶ φυγὴ τῶν ἄλλων ρου- 
ρῶν ἦν, Τίτος δὲ μετὰ τῶν ἐπιλέκτων ἀνέβη,᾽ καὶ τὰ τάγματα D 
£nevo. τῶν Ἰουδαίων δὲ καταπεφευγότων εἷς τὸ ἃ ἱερόν , xal oi 
τοῦ Τίτου εἰσέπιπτον διὰ τῆς διώρυγος ἣν ὑπὸ τὰ χώματα Td, 
Ῥωμαίων ὑπώρυξαν. συρρήγνυται δὲ περὶ τὰς εἰσάῤους μάχη 

Ἰοχαρτερά, καὶ τὰ ξίφη σπασάμενοι συνεπλέχοντο, φόνος δὲ ἦν 
πολὺς ἑκατέρωθεν. κλινομένης δὲ ἤδη τῆς Ῥωμαδιῆς παρατά- 
ξεως, Ἰουλιανός τις ἑκατοντάρχης, ἄριστος ἀνήρ, προπηδᾷ καὶ 
νικῶντας τοὺς Ἰουδαίους τρέπεται μόνος. ἔφευγε δὲ τὸ πλῆϑος 
καὶ διεσκέδαστο. καταδιώκων οὖν τοὺς σκεδαννυμένους ὃ γεν- 

1δναῖος ἐκεῖνος ἀνὴρ κατολισθαίνεε κατὰ τοῦ λιϑοστρώτου, ἥλους 
πυχνοὺς ἐν τοῖς ὑποδήμασιν ἔχων, ὡς καὶ οἱ λοιποὶ στρατιῶται. ῬΊ 599 
καὶ Ἰουδαῖοι περιστάντες αὐτὸν ἐτέξρωσκον πάντοϑεν. ὃ δὲ καὶ 
κείμενος ἠμύνετο, μέχρι κατατρωϑεὶς ἐνέδωκε, καὶ τοῖς πολεμίοις 
αὐτοῖς θαυμαζόμενος. 

40 Ἰουδαῖοι μὲν οὖν τοὺς “Ῥωμαίους ὠσάμενοι κατακλείουσιν 
εἷς τὴν Ἀντωνίαν, ὃ Τίτος δὲ πολλὰ καὶ διὰ Ἰωσήπου παρακα- W I 214 
λέσας τοὺς στασιαστὰς καὶ δι᾽ ἑαυτοῦ, ὡς ἀμειλίκτους ἑώρα, 
πάλιν ἐχώρει καὶ ἄχων πρὸς πόλεμον. καὶ τοὺς ἀρίστους ἐπιλε- 


8 δύω PW. καταφευγόντων Αἱ utrumque in Iosephi 
codicibus. 8 ix] ἐπὶ Α et aliquot Iosephi codices. 


rutus. e caeteris tres, qui lam ad summum evaserant, lapidibus occisi, 
octo vulnerati in castra sunt relati. 

Biduo post quidam tacite per ruinas ad Antoniam progressi, 
custodibus qui obdormierant caesis tuba cecinerunt. caeteris autem 
defensoribus fugientibus 'l'itus cum delecta manu, sequentibus legioni- 
bus, adscendit. Iudaeis ad templum confugientibus, Titi milites per 
fossam quam hostes subter aggeres excavarant irruunt: ibique acris 
pugna strictis gladiis committitur: cadunt utrinque multi. sed Romana 
acie iam inclinata Iulianus centurio, vir fortissimus, assilit ac Iudaeos 
victores solus in fugam vertit. quos dum fugientes et palantes perse- 
quitur, in solo constrato pid ibus (in calceis enim crebros clavos, ut 
et caeteri milites, infixos habebat) prolapsus, et a Iudaeis circumventus, 
undique convulneratur ; sed et iacens se defendit, donec confossus in- 
teriit, etiam hostibus admirabilis. 

Iudaei Romanos propulsatos in Antoniam concluserunt. Titus 
vero seditiosos et ἀν losephum et per semetipsum cohortatus, ut nulla 
re mollri vidit, invitus bellum repetiit; deleotuque ex optimis habito, 


Ἁ 


538 IOANNIS. ZONARAE . 


Ἑάμενος περὶ ὥραν τεῆς νυκτὸς ἐννάτην ταῖς φυλακαῖς ἐπιϑέσθαι 
προσέταξεν. οὐ μὴν χοιμωμέγους εὗρον τοὺς φύλακας, ἀλλὰ 
γνόντες τὴν ἐπίϑεσιν συνεπλέχοντο, καὶ πρὸς τὴν βοὴν χαὶ οἱ 
B ἄλλοι συνήἥεσαν. ἐξ ἐννάτης δὲ τῆς νυχτὸς ὥρας εἰς πέμπτην 
τῆς ἡμέρας τοῦ πολέμου συνισταμένου ἀγχώμαλος ἣν ἢ μάχη, 5 
- μηδενὶ τῆς νίκης ἐπιβρισάσης.. καὶ οὕτως τότε διελύϑησαν οἱ 
μαχόμενοι. . τὸ δὲ λοιπὸν τῆς τῶν Ῥωμαίων δυνάμεως ἡμέραις 
ἑπτὰ τοὺς τῆς Ἀντωνίας ϑεμελέους. καταστρεψάμενον πλατεῖαν 
πρὸς τὸ ἱερὸν ηὐτρέπισαν ἄνοδον. καὶ πλησιάσαντα τῷ πρώτῳ 
πέριβόλῳ τὰ τάγματα χωμάτων κατήρχετο. καὶ ταῦτα μὲν ἡγεί- 10 
ocro σὺν μόχϑῳ πολλῷ" Ἰουδαῖοι δὲ τῆς βορείου καὶ κατὰ δύσιν 
στοᾶς τὸ συνεχὲς πρὸς τὴν “Ακτωνίαν ἐμπρήσαντες ἀπέρρηξακ ὅσον 
πήχεις εἴκοσε, ταῖς ἑαυτῶν χερσὶν ἀρξάμενοι χαέειν τὰ ἅγια. 
ὑποπιμπρᾶσι δὲ καὶ Ρωμαῖοι τὴν πλησίον στοάν" καὶ μέχρι πεντε- 
C χαέδεχα πηχέων προχόψαντος τοῦ πυρός, ἀποχόπτουσιν Ἰουδαῖοι} 
τὴν ὀροφήν. οἱ δ᾽ ἀνὰ τὸ ἱερὸν στασιασταὶ καὶ φανερῶς τοῖς 
ἐπὶ τῶν χωμάτων ἐπετίϑεντο στρατιώταις, καὶ μετὰ δόλων ἠμύ- 
ψοντο. ὑπὸ δὲ τοῦ λιμοῦ ἄπειρόν τε πλῆϑος ἦσαν oi ϑνήσχοντες. 
πάϑη δὲ τοῖς περιοῦσιν ἔτε συνέβαινε καὶ φρικτὰ διηγήσασθαι 
καὶ δύσπιστα τοῖς ἀκούουσιν" ὧν ἕν διηγήσομαι. * 
Γυνή τις ὑπὲρ τὸν Ἰορδάνην διὰ γένος καὶ πλοῦτον ova 
ἄσημος εἷς τὰ [Ἱεροσόλυμα καταφυγοῦσα συνεπομορκεῖτο. ταύτης 


εὗρον À Iosephus, εὑρὼν PW mutata verborum distinctione. 
4 συνέεσαν Α.. 8 καταστρεψόμενον Α. 11 et 16 ἰονϑαῖοι Α, 
Οἵ Ιουδαῖοι PW. 14 ἐπιπιμπρᾶσι A. 


sub noctis horam monam custodes aggredi iussit. qui cum vigilarent, 
animadversa aggressione clamoribus caeteros quoque advocarunt. ac prae- 
lium ἃ nona hora noctis usque ad quintam diei commissum. anceps fait, 
victoria in neutram partem inclinante: itaque tum direm est. reli- 
qua vero pars Romanorum septem diebus Antoniae fundamentis eversis 
latam ad. templum viam munivit, tum legiones muro primo appropin- 
quantes aggeres moliri coeperunt, qui magno cum labore erigebantur. 
ludaei porticum, quae a septentrione et occasu Antoniae coniungitur, 
incensam ad cubitos 20 interruperunt, suis manibus sacra adyta urere 
ressi, Romani quoque vicinam porticum incenderunt: flunma vero 
δὰ cubitos 15 progressa, ludaei tectum resecuerunt. seditiosi qui ia 
templo erant et aperte milites in aggere versantes sunt aggressi, εἰ 
dolis eos propulsarunt, sed fame infinita multitudo periit: superstites 
eae clades oppresserunt, quae et dictu sunt horrendae, et auditu im- 
credibiles: quarum unam recensebo. 0 
| Mulier quaedam trans Iordanem habitans, et genere et opibus 
haud obscura, Hierosolymis, quo confugerat, obejdionem tolerabat. 


ANNALIUM VI 9. 439 


πολλάχις ξαυτῇ τροφὰς ποριζομένης oi. λῃστεύοντες ἐν τῇ πόλει 
ταύτας διήρπαζον. ἡ δὲ πρὸς ταῦτα. ἀγανακτοῦσα, ϑυμῷ τε καὶ D 
λιμῷ στρατηγουμένη, ὃ ἦν αὐτῇ ὑπομάζιον τέκνον καταϑύσασᾳ 
xal ὑπτήσασα, τὸ μὲν ἔφαγε, τὸ δὲ λοιπὸν εἰς δευτέραν ἐτήρει 

δτροφήν. oi δὲ στασιασταί, τῆς κνίσσης προσβαλλούσης αὐτοῖς, 
παρῆσαν εὐϑύς, καὶ εἰ μὴ δοίη τὸ παρασχευασϑέν, ἀποσφάξειν 
ἠπείλουν αὐτήν. ἡ δὲ τὰ τοῦ παιδὸς ἀνεκάλυψε λείψανα" κἀκεῖνοι 
ἐξέστησάν τε πρὸς τὴν ϑέαν καὶ ἔφριξαν, xal τρέμηγτες ὑπε- 

. χώρησαν, μόλις ταύτης τέως τῆς τροφῆς παραχωρήσαντες τῇ 

10 μητρί. 

Ἤδη δὲ τῶν χωμάτων τετελεσμένων προσήγοντο οἷ κριοί" 
ἤνυον δ᾽ οὐδὲν διὰ τὴν τοῦ τείχους. στερρότητα. ἕτεροι δὲ τοὺς 
ϑεμελίους ὑπώρνττον'" καὶ οὐδ᾽ οὕτως τὸ τεῖχος κατασέσειστο. P I 300 
ἀπογνόντες οὖν τῶν ἄλλων, κλίμακας προσέφερον ταῖς στοαῖς. 

16 οἱ δὲ Ιουδαῖοι κωλῦσαι μὲν οὖχ ἔφϑασαν, τοῖς δ᾽ ἀναβᾶσι συμ- 
πεσόντες ἐμάχοντο" καὶ ἦν οὐκ ὀλίγος αὐτῶν φόνος. 

28, 'O δέ ye Τίτος ὡς ἑώρα τὴν ἐπὶ τῷ ἱερῷ φειδὼ πρὸς 
βλάβης γινομένην τοῖς στρατιώταις, τὰς πύλας ὑφάπτειν προσέ- 
ταξε. προσαχϑέντος δ᾽ αὐταῖς τοῦ πυρός, τηκόμενος 0 ἄργυρος 

40 ᾧ ἐνεδέδυντο παρεχώρει τῇ φλογὶ τῶν ξύλων ἐφάπτεσθαι, κἀν- 
τεῦϑεν ἐπελαμβάνετο τῶν στοῶν. τοῖς δὲ Ἰουδαίοις δρῶσε τὸ 


6 ἀποσφάξειν Α. 13 ἤνυον δ᾽ οὐδὲν τοῦ τείχουρ στερρότητι ΑἹ 
Josephus ἡ σετερροτάτη πασῶν ἐλέπολις τύπτουσα τὸν τοῖχον οὐδὲν 
ἤνυσεν. là κατέσειστο À. . 15 ἀναβαίνουσι Α. 18 βλάβην 
AW et aliquot Iosephi codices. ὑφάπτειν φράττειν W : Iose- 
phus ὑφάπτειν. 20 ἐνεδέδυντο A , ἐνεδέδευτο PW, 


FowxrBs. Cap. 23. losephi de bello Iudaico 6 4. 


ea sibi cibos paratos saepe ab urbanis latronibus eripi iniquo animo 
' ferens, iraque et fame percita, puerum lactantem mactatum atque assum 
partim voravit, partim in aliud tempus asservavit. seditiosi véro nido- 
rem odorati statim adsunt: nisi det quod pararit, mortem minitantur, 
illa pueri reliquias retegit: quibus latrones visis obstupefacti exhorrue- 
runt ac trementes recesserunt, vix eo cibo matri concesso. , 
geribus jam perfectis adducuntur arietes: sed ea erat muri 
firmitas ut nibil inde laederetur. alii fundamenta suffodiebant: sed ne 
sic quidem est deiectus. caeteris igitur desperatis scalas porticibus 
admoverunt. id ludaei non anteverterunt, sed cum iis qui adscenderant 
dimicarunt: neque parva caedes est edita. 
23. "Titus cum templi reverentiam militibus esse noxae cerneret, 
portis iussit admoveri ignem: unde argento liquefacto, quo obductae 
erant, flamma ligna corripnit atque inde ad porticus. evasit. ludaei 


540 IOANNIS ZONARAE 


πῦρ ἂν χύχλῳ μετὰ τῶν σωμάτων παρείϑησαν α ψυχαί, ἐκείνην 
Β μὲν οὖν τὴν ἡμέραν καὶ τὴν ἐπιοῦσαν νύκτα τὸ πῦρ ἐπεκράτει" 
παρὰ μέρος δέ, οὐχ ὁμοῦ πάντοθεν ἴσχυσαν ὕφάψαι τὰς στοάς" 
τῇ δ᾽ ἐπιούσῃ, μέρει τῆς δυνάμεως ὃ Τίτος σβεννόειν τὸ πῦρ 
κελεύσας, καὶ παρὰ τὰς πύλας δδοποιεῖν εἰς εὐμαρεστέραν τῶν 5 
ταγμάτων ἄνοδον, αὐτὸς ἕξ τοὺς χορυφαιοτάτους τῶν ἡγεμόνων 
προσχαλεσάμενος περὶ τοῦ ναοῦ ἐβουλεύετο. τοῖς μὲν οὖν ἐδόχει 
τῷ τοῦ πολέμου κεχρῆσϑαι νόμῳ καὶ μή τινος φείδεσθαι, τινὲς 
δὲ παρήνουν, εἰ μὲν πολεμῷεν ἐπιβάντες αὐτοῦ Ἰουδαῖοι, κατα- 
φλέγειν (φρούριον γὰρ καταφλεγήσεσϑαι καὶ οὐκέτε ναόν), εἰ 0210 
W 1215 μὴ τοῦτο, σώζειν. ὃ δὲ Τίτος οὐδ᾽ ἄν ἐπιβάντες ἐπ᾿ αὐτοῦ 
C πολεμῶσιν ᾿Ιουδαῖοε ἔφησεν ἀντὶ τῶν ἀνδρῶν τοῖς ἀψύχοις ἐπά- 
eo yt τὴν ἄμυναν, οὐδὲ καταφλέξειν τηλικοῦτον ἔργον " Ῥωμαίοις 
yàg ἔσεσϑωε πρὸς βλάβην φϑαρέν,. ὥσπερ καὶ κόσμον τῆς ἦγε- 
μονίας εἰ σώζοιτο. | 15 
Τῷ μὲν οὖν Τίτῳ σκοπὸς ἦν τῇ ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ μετὰ πάσης 
ἐμβαλεῖν τῆς δυνάμεως καὶ τὸν ναὸν περικατασχεῖν, τοῦ δὲ ἄρα 
πάλαι ὃ ϑεὸς φϑορὰν χατεψήφιστο. οἷ γὰρ στασιασταὶ ἐπιτί- 
ϑέενται τοῖς φύλαξι τοῦ ἔξω ἱεροῦ, oi δὲ πλήϑει τε τῶν ἐχτρε- 
χόντων καὶ ϑυμοῖς ἥττώμενοι ἐνεδίδοσαν. χαὶ ὁρῶν ταῦτα Τίτος 90 
ἄνωθεν ἐκ τῆς ᾿Αντωνίας, ἐπαμύνει μετὰ τῶν ἐπιλέκτων ἱππέων. 
D καὶ ᾿Ιουδαῖοι τὴν ἔφοδον οὐχ ὑπέμειναν, ἀλλ᾽ εἷς τὸ ἔνδον συνε- 
κλείσϑησαν ἱερόν. ὑποχωρήσωντος δὲ Τίτου πρὸς δλίγον λωφή- 


8 κατὰ μέρος ydo Iosephus. 4 τὸ πῦρ αβεννύειν A. 
10 καὶ om A. 


circumcirca igne conspecto et animis et corporibus defecerunt. aífque 
ilo die secutaque nocte ignis grassatus est, sed in partibus: nec enm 
omnes porticus simul incendere valuerunt: postridie Titus parte copia- 
rum restinguere incendium iussa, viamque ad portas parare ut legiones 
expeditins adscenderent, sex praecipuis ducibus advocatis de temple 
deliberavit. ibi alii censuerunt belli iure utendum nec ulli rei parcen- 
dum, alii monuerunt, si Iudaei eo consoenso bellarent, comburendum 
esse neque iam templum sed castellum habendum, sin minus, conser- 
vandum esse. "litus vero, etsi Iudaei eo oocupato repugnarent, tamen 
se loco virorum res inanimatas ultnrum esse negavit, aut tantum opus 
crematurum, cuius vastatio Romanis damno, conservatio ornamento 
futura esset. 
Titus igitar in animo habuit postridie cum omnibus copiis im- 
ressione facta templum occupare: sed deus iam olim eius excidium. 
ecreverat. nam cum "Titus ex Antonia vidisset templi exterioris cu- 
&todes multitndinl et furori excurrentium Iudaeorum cessisse, cum de- 
i uitibus opem illis tulit: cuius impetu Iudaej reformidato se ia 
templo interiori concluserunt.  regresso lito seditiosi cnm paulisper 


. ANNALIUM VI 328, 641 


σαντες αἱ στασιασταὶ πάλιν Ῥωμαίοις ἐπιτίϑενται. “καὶ τρεψά- 
μενοι αὐτοὺς οἱ Ῥωμαῖοι μέχρι τοῦ ναοῦ παρῆλϑον. καί τις τῶν 
στρατιωτῶν ἐκ τῆς φλεγομένης ὕλης μέρος ἁρπάσας, καὶ ὑφ᾽ 
ἑτέρου ἀναχουφισϑεὶς στρατιώτου, ἐνίησι τὸ πῦρ ϑυρίδι χρυσῇ. 

δ αἱρομένης δὲ τῆς φλογὸς ᾿Ιουδαίων μὲν ἐγείρεται κραυγή, xal 
συνέϑεον πρὸς τὴν. ἄμυναν, Τίτος δὲ γνοὺς ἔϑει πρὸς τὸν ναὸν 
κωλύσων τὸ πῦρ, καὶ τῇ φωνῇ καὶ τῇ δεξιᾷ διεσήμαινε τοῖς 
μαχομένοις τὸ πῦρ σβεννύειν. οὔτε δὲ βοῶντος ἤκουον οὔτε τῆς 
χειρὸς προσεῖχον τοῖς νεύμασι. τὰ δὲ τάγματα εἰσιόντα καὶ τῷ 

Ἰοναῷ πλησιάζοντα τῶν μὲν τοῦ Τίτου παραγγελμάτων προσε- P I 801 
ποιοῦντο μηδὲ ἀκούειν, τοῖς πρὸ αὐτῶν δὲ πῦρ ἐνιέναι παρεκε- 
Awovro. ἀμηχανία δ᾽ ἦν τοῖς στασιασταῖς, ἀπειρηκόσε πρὸς 
ἄμυναν, καὶ φόνος πανταχοῦ καὶ τροπή. Τίτος γε μὴν ὡς οὔτε 
τὰς δρμὰς τῶν στρατιωτῶν ἐνϑουσιώντων οἷός τε ἦν κατασχεῖν, 

156χαὶ τὸ πῦρ ἐπεκράτει, παρελϑὼν μετὰ τῶν ἡγεμόνων ἐϑεάσατο 
τοῦ ϑεοῦ τὸ ἅγιον καὶ τὰ ἐν αὐτῷ. τῆς δὲ φλογὸς οὐδέπω 
διικνουμένης εἴσω, τοὺς δὲ περὶ τὸν ναὸν νεμομένης οἴκους, €i 
δύνασϑαι τὸ ἔργον σωθῆναι οἰόμενος, αὐτός τε παρακαλεῖν ἐπει- . 
ρθᾶτο τοὺς στρατιώτας τὸ πῦρ σβεννύειν, καί τινα τῶν περὶ αὖ-- 

20:à» ξύλοις παίοντα τοὺς ἀπειϑοῦντας ἐχέλευσεν εἴργειν. οἱ δὲ Β 
γικώμενοι τῷ ϑυμῷ καὶ τῷ πρὸς ᾿Ιουδαίους μίσει, οὔτε τῇ πρὸς 
Τέτον αἰδοῖ ἀνεκόπτοντο οὔτε φόβῳ τῷ τοῦ κωλύοντος. τοὺς δὲ 


8 ἁρπάσαρ AW, διαρκάσαρ P: Iosephus ὡρπόζει, 11 πρὸ 
αὐτῶν) πρὸς αὐτὸν Α, 16 dà) οὖν Α. ὃ 18 σωϑῆνα» 
vo ἔργον,  ^— 


qulevissent, denuo Romanos invaserunt: quibus Romani pulsis e ad 
templum penetrarunt. et miles quidam torre correpto atque ab alio 
eublevatus ignem per fenestram auream iniicit. excitata flamma Iudaei 
exclamantes ad defensionem concurrunt. quo Titus cognito ad templum 

is prohibendi causa et ipse approperans pugnantibus et voce et manu 
significat ut incendium restinguant. sed illi nec vocem eius exaudiverunt 
nec manus signum observarunt. legiones quoque ingressae cum templo 
appropinquarent, Titi mandata se audire dissimulabant, et eos qui prae- 
cedebant hortabantur ut ignem iniicerent, itaque seditiosi propulsando 
hoste fatigati, consilii inopes, passim fugiebant et caedebantur. "Titus 
vero cum impetum militun furore quodam irruentium reprimere non 
posset, atque incendium augeretur, cum ducibus dei sanctuarium et 
quidquid in eo fuit spectavit. et cum flamma nondum introrsum pene- 
trasset, sed aedes quae in templi circuitu erant depasceret, opus illud 
adhuc conservari posse ratus, operam dedit ut milites ad restinguendum 
incendium exhortaretur. et quendam faste contnmaces cohercere iussit : 
at illi iracundia et odio Iudaeorum victi nec verecundia Titi nec eius 


qui prohibebat meta desistebant. multos etiam rapinae spes incitabat, 


uuu" 


543 IOANNIS ZONARAE 


πολλοὺς xal ἐλπὶς παρέϑηγεν ἁρπαγῆς, μεστὰ χρημάτων εἶναε τὰ 
ἔνδον δοξάζοντας. ἔφϑη δέ τις καὶ εἷς τοὺς στροφέας τῆς πύλης 
πῦρ ἐμβαλών" καὶ φλογὸς ἔνδοϑεν ἐκφανείσης ἐξάπινα, οἷ τε 
ἡγεμόνες ἀνεχώρουν. καὶ ὃ Τίτος αὐτός, καὶ τοὺς ὑφάπτοντας 
οὐδεὶς ἔτε ἐκώλυεν. | 5 
'O μὲν οὖν ναὸς οὕτως τὸ πῦρ- ἐδέξατο, τῶν ἐν αὐτῷ τελου- 
μένων ἐναγῶς καϑαρτήριον, ἢ τῶν τελούντων αὐτὰ κολαστήριον. 

Ο ϑαυμάσειε δ᾽ ἄν τις ὅτε καὶ μὴν ὃ αὐτὸς καὶ ἡμέρα συνέπεσε τῷ 
ἐμπρησμῷ τοῦ ναοῦ, καϑ᾽ ἣν καὶ ὃ πρότερος ὑπὸ Βαβυλωνίων 
κατεφλέγη ναός. καὶ ἀπὸ μὲν τῆς πρώτης οἰχοδομῆς ἣν 2010-10 
pu» ἐποιήσατο μέχρε τῆς ἱστορουμένης νῦν καϑαιρέσεως, ἣ γέ- 
γονεν ἔτει δευτέρῳ τῆς Οὐεσπασιανοῦ μοναρχίας, ἔτη γίνεται 
χίλια καὶ ἑκατὸν τριάκοντα καὶ μῆνες ἑπτὰ ἡμέραι τε πεντεκαί- 
δεκα" ἀπὸ δὲ τῆς ὕστερον, ἥτις ἔτει δευτέρῳ τῆς Κύρου βασι- 
λείας ἤρξατο γίνεσϑαι, μέχρι τῆς τελευταίας ἁλώσεως, ἔτη ἕξα- B 
κόσια καὶ τριάκοντα καὶ ἐννέα xal ἡμέραι πέντε καὶ τεσσαρά- 
κοντα. 

D 24. ΜΚαιομένου δὲ τοῦ ναοῦ τῶν μὲν προσπιπτόντων ἦν 
ἁρπαγή, τῶν δὲ καταλαμβανομένων σφαγή. οὐδαμοῦ δὲ ἣ γῆ 
ἐκ τῶν νεκρῶν διεφαίνετο, ἀλλὰ σωροῖς οἱ στρατιῶται σωμάτων 20 
ἐπεμβαίνοντες ἐπὶ τοὺς φεύγοντας ἔϑεον. τὸ μὲν οὖν λῃστρικὸν 
πλῆϑος ὠσάμενοι τοὺς Ῥωμαίους διεξέπεσον elg τὴν πόλιν, τοῦ 

W 1216 δημοτικοῦ δὲ τὸ περιλειφϑὲν εἰς τὴν ἔξω στοὰν κατέφυγε... τῶν 


13 χίλια ἑκατὸν καὶ τριάκοντα A. 15 τῆς om A. 
FowTEs. Cap.24. losephi de bello Iudaieo 6 5 $81 — $3. 


interiora pecuniis referta esse existimantes. ac iam quidam portae 
cardinibus ignem iniecerat: unde cum subito flamma emicuisset, et du- 
ces et Titus ipse recesserunt, neque quisquam amplius eos qui ignem 
iniiciebant prohibebat. 
| Sic flamma templum corripuit, sive nefariorum sacrorum lustratio, 
sive sacerdotum poena, in quo illud mirari possis, quod conflagratio in 
eundem et mensem et diem incidit, quo prius templum a Babyloniis 
exustum fuerat. a prima Salomonis substructione usque ad vastationem, 
uae secundo monarehiae Vespasiani anno accidit, intercesserunt anni 
1130, menses 7, dies 15; a posteriore, quae anno secundo Cyri coepit, 
usque ad extremüm excidium anni 639, dies 45, 
24. 'Templo ardente obvia quaeque rapta sunt, et qui depre- 
hendi potuerunt occisi; neque usquam solum prae cadaveribus videri 
otnit, sed milites per acervos caesorum fugientes persequebantur. 
atronum vero multitudo perruptis Romanorum agminibus in urbem eva- 
sit: reliquiae popularis turbae in exteriorem porticum confugerunt. ex 


L] 


ANNALIUM VI 34, 543 


δ᾽ ἱερέων τινὲς ἐπὶ τὸν τοῖχον ἀναχωρήσαγτες, ὄντα τὸ εὖρος 
ὀχτάπηχυν, ἔμενον. δύο γε μὴν τῶν ἐπισήμων ῥίψαντες éov- 
τοὺς εἰς τὸ πῦρ συγχατεφλέγησαν τῷ ναῷ. Ῥωμαῖοι δὲ ματαίαν, 
. τὴν ἐπὶ τοῖς πέριξ τοῦ ναοῦ φειδὼ χρίναντες, ἤδη αὐτοῦ. φλεγο-- 
δμένου, πᾶσιν ἐπῆγον τὸ πῦρ" τὸ δὲ καὶ τῶν γαζοφυλακίων ἐπι- P I 302 
λαμβάνεται, ἐν οἷς ἄπειρον μὲν πλῆϑος τεϑησαύριστο χρημάτων, 
ἄπειροε δ᾽ ἐσθῆτες πολυτελεῖς καὶ ἄλλα κειμήλια. ἅπας γὰρ ὃ 
?Jovóaloy» πλοῦτος πανταχόϑεν ἐκεῖ σεσώρευτο, τῶν κεκτημένων 
ἀποτιϑεμένων ταῦτα ἐκεῖ ὡς ἐπ᾽. ἀσφαλοῦς ταμιείου... 

10  ἀ ἄπειρον δέ τι πλῆϑος διεφϑάρη δημοτικόν, οἷς αἴτιος ἀπω- 
λείας ἐγένετό τις ψευδοπροφήτης, κηρύξας τοῖς ἐν τῇ πόλει ὡς 0 
ϑεὸς ἐπὶ τὸ ἱερὸν ἀναβῆναε κελεύει, δεξομένους τὰ σημεῖα τῆς 
σωτηρίας. πολλοὶ δὲ τοιοῦτοι παρὰ τῶν τυράννων ταῦτα λέγειν 
καϑέεντο, ἵν ἧττον αὐτομολοῖεν" δι᾽ ὧν ὃ δείλαιος ὄχλος παρα- B 

15 βουχολούμενος, τοῖς ἐναργέσι σημείοις ὡς ἐμιβρόντητοι οὐκ ἐπί- 
στευον. πολλὰ δὲ σημεῖα γεγόνασιν. ἔστη μὲν γὰρ ὑπὲρ τὴν 
πόλιν ἄστρον ῥομφαίᾳ παραπλήσιον, καὶ κομήτης φανεὶς παρε- 
τάϑη ἐπ᾽ ἐνιαυτόν»... καὶ φῶς πρὸ τοῦ πολέριου ποτὲ τὸν ναὸν 
καὶ τὸν βωμὸν περιέλαμψεν, ὡς δοκεῖν ἡμέραν εἶναι λαμπράν, 

90 παραμεῖναν ἐπὶ ἡμίσειαν ὥραν. καὶ βοῦς εἰς ϑυσίαν ἀναχϑεῖσα 
ἔτεκεν dgva. ἥ δὲ ἀνατολικὴ πύλη τοῦ ἐνδοτέρου ναοῦ χαλκῆ 
οὖσα καὶ στιβαρά, ὡς μόλις ὑπὸ ἀνδρῶν εἴκοσιν ἀνοίγνυσθαί τε 


2 doo PW. 6 xi59og À, τὸ πλῆϑος PW. — B8 .σεσώρευτο A, 
σεσώρευται PW. ^" 9 ἐκεῖ àdd A Iosephus. 12 δεξαμένους A. 
16 γὰρ add A, 20 ἐπὶ] καὶ A. 21 τοῦ ἐνδοτέρῳ ναῷ A. 
22 ἀνοίγεσθαι Α. 


sacerdotibus aliquot murum oeto cubitos latum conscenderunt, duo in- 
signes in ignem insiliernnt et una cum templo conflagrarunt. tum Ro- 
mani, vicinis. aedificiis frustra parci existimantes ipso templo ardente, 
omnibus ignem iniecerunt: qui etiam gazophylacia comprehendit, in 
quibus infinita pecuniae multitudo reposita fuit, infinitae pretiosae ve- 
stes et alia ornamenta. ibi enim omnis ludaeorum opulentia in unum 
veluti cumulum congesta erat tanquam in tutum aererium. 

Ibi etiam infinita multitudo plebís periit, pseudoprophetae seducta 
concionibus, qui praedicarat iubere deum eos in templum adscendere, 
signa salutis accepturos. subornabantur autem multi tales,a tyrannis, 
ut populus minus transfügeret: per quos deceptus, evidentibus portentis 
tanquam attonitus non movebatur, quorum multa acciderunt. nam supra 
urbem astrum stetit gladio simile: cometa per annum apparuit: et ali- 
quando lux ante bellum noctu aram tam clara per dimidiam horam cir- 
cumfulsit, nt dies esse videretur. bos ad sacrificium adducta agnum 
peperit. porta orientalis aerea, itaque robusta ut a viris viginti vix 


644 JOANNIS ZONARAE 
καὶ κλείεσθαι, καὶ μοχλοὺς καὶ καταπῆγας ἔχουσα fla9vrdrove, 
ὥφϑη νύκτωρ αὐτομάτως ἠνεῳγμένη. ἐδήλου δὲ λυομένην τὴν 
C τοῦ ναοῦ ἀσφάλειαν, καὶ τοῖς πολεμίοις ἐσομένην τὴν εἴσοδον 
εὐμαρῆ. καὶ φάσμα τι δαιμόνιον ἄλλοτε ὥφϑη πρὸ ἡλίου 
δυσμῶν, ἅρματα κατὰ πᾶσαν τὴν χώραν δμόντα μετέωρα, καὶδ 
φάλαγγες ἔνοπλοι διάττουσαι τῶν νεφῶν. κατὰ δὲ τὴν τῆς 
πεντηχοστῆς ἑορτὴν εἷς τὸ ἔνδον ἱερὸν οἱ ἱερεῖς παρελϑόντες 
κινήσεως ἤσϑοντο καὶ κτύπου" εἶτα φωνῆς ἤχουσαν λεγούσης 
“ μεταβαίνωμεν ἐντεῦϑεν." πρὸ δὲ τεσσάρων ἐνιαυτῶν τοῦ πο- 
λέμου, ἐν τῇ τῆς σκηνοπηγίας ἑορτῇ, ᾿Ἰησοῦς τις ἀγροῖκος ἀνὴρ 1 
ἐλθὼν εἷς τὴν ἑορτὴν βοᾶν ἤρξατο “φωνὴ ἀπὸ ἀνατολῆς, φωνὴ 
D ἀπὸ δύσεως, φωνὴ ἀπὸ τῶν τεσσάρων ἀνέμων, φωνὴ ἐπὶ “]ερο- 
σόλυμα καὶ τὸν ναόν, φωνὴ ἐπὶ νυμφίους xol νύμφας, φωνὴ 
ἐπὶ πάντα τὸν λαόν." καὶ περιΐει τὴν πόλιν ταῦτα κεκραγὼς 
μεϑ᾽ ἡμέραν καὶ νύκτωρ. παιόμενος δὲ διὰ τὸ κακόφημον, 615 
δὲ οὐδὲν ἕτερον ἢ τὰς αὐτὰς ἐβόα φωνάς. ἀναχϑεὶς δὲ καὶ πρὸς 
τὸν τῆς χώρας ἐπιτροπεύοντα τότε Ῥωμαῖον, καὶ καταξανϑ εἰς 
μάστιξιν, οὔϑ᾽ ἱκέτευσεν οὔτ᾽ ἐδάχρυσεν, ἀλλὰ τὴν φωνὴν ὄλο- 
φυρτικῶς παρακλίνων πρὸς ἑκάστην πληγήν "di di “Ἱεροσολύμοις 
ἐβόα, μέχοι καταγνοὺς μανίακ αὐτοῦ ὃ ᾿Αλβῖνος (οὗτος γὰρ ἐπε- Ὁ 
P I 808 τρόπευε τότε) ἀπέλυσεν αὐτόν. ὁ δ᾽ ἔκτοτε μέχρι τοῦ πολέμου 
“οὐ αἱ Ἱεροσολύμοις" ἐθρήνει. ἂν δὲ ταῖς ἑορταῖς μάλιστα τὴν 


4 ἄλλο Α. 132 τῶν om A. δπὶ τὰ ἴδροσ, A. 19 παρεκ- 
κλίνων À, παρεγκλένων Yosephus. 43 ante ἐθρήνει PW adi 
ἐβόα xal; om À Iosephus, 


elauderetur atque aperiretur, cum vectes et os profandissimes 
haberet, noctu ultro patuit: id quod securitatem templi sublatam esse 
declarabat, et facilem im id hostium ingressum, alio tempore visum est 
ante occasum solis spectrum mirabile, currus in sublimi omnem regio- 
nem peragrantes, et phalanges armatae huc atque illuc in nubibus sal. 
tantes. in festo pentecostes sacerdotes interius ingressi templum, me- 
tum et sonitum senserunt, deinde vocem audiverunt dicentem "mi 
hinc." quadriennio ante bellum in tabernaculorum festo Iesus quidam 
homo rusticus ad festivitatem profectus exclamavit " vox ab oriente, vox 
ab occidente, vox ἃ quattuor ventis, vox super Hierosolyma et tem- 
lum, vox super sponsos et sponsas, vox super omnem populum." 
aec vociferans noctu atque interdiu circnibat urbem; et quanquam eb 
voces mali ominis verberaretur, tamen eandem Ferpetue cantilenam 
canebat. adductus ad Romanum provinciae praesidem et flagris caesus 
neque supplicavit neque lacrimavit, sed voce lugubriter inflexa ad sim- 
plagas "vae vae Hierosolymis" clamavit: donec Albinus (is emim 
tum ludaeae procurator erat) hominem absolvit, insanire ratus. i 
vero ab eo tempore usque ad bellum "vae vae Hierosolymis" lamenta- 


"ANNALIUM VI 25. 545 


exv99un)» ἐκεκράγει χληδόνα. καὶ τοῦτ᾽ ἐποίει ἐπὶ ἔτη ἑπτὰ 
καὶ μῆνας πέντε, μέχρις οὗ κατὰ τὴν πολιορκίαν περιιὼν ἐπὶ τοῦ 
τείχους “αἵ ai^ πάλιν “τῇ πόλει καὶ τῷ ναῷ καὶ τῷ. λαῷ 
-διαπρυσίως ἐβόκ. ὡς δὲ τελευταῖον προσέϑηκεν "ot a? κἀμοί,» 
,& M9oc ἐκ τοῦ πετροβόλου πλήξας αὐτὸν ἔκτεινε. | 
. 95. . Ῥωμαῖοι δὲ τῶν μὲν στασιαστῶν καταπεφευγότων. εἷς. 
«τὴν πόλιν, καιομένου δὲ τοῦ ναοῦ καὶ τῶν πέριξ ἁπάντων, κομί- 
gavrec τὰς σημαίας εἷς. τὸ ἱερόν, μετὰ μεγίστων εὐφημιῶν τὸν B 
“Τίτον ἀπέφηναν αὐτοκράτορα. οὕτω δὲ ταῖς ἁρπαγαῖς οἱ στρα- 
,10 τιῶται πάντες ἐχρηματίσαντο, ὥστε κατὰ τὴν Συρίαν πρὸς ἥμισυ W 1 411 
τῆς πάλαι τιμῆς τὸν σταϑμὸν τοῦ. χρυσίον πιπράσκεσϑαι. s, 
Oi δὲ dyà τὸν τοῖχον τοῦ ναοῦ, ὡς εἴρηται, ἀνελϑόντες 
ἱερεῖς, ἐπὶ πέντε ἡμέραις προσχαρτερήσιρτες καὶ λιμώξαντες, 
φατέβησαν. ἱκετεύοντες τυχεῖν σωτηρίας. ὃ δὲ Τίτος καὶ τὸν τῆς 
Δδ αυγγνώμης καιρὸν. παρελϑεῖν ἔφησε, καὶ τοῦ ναοῦ οἰχομένου καὶ 
ποὺς ἱερεῖς συναπολέσϑαι αὐτῷ δεῖν εἰπὼν κολασϑήναι τοὺς ἄν- -. 
δρας ἐκέλευσεν. | 
Οἱ δὲ περὶ τοὺς τυράννους διαδράναι μὴ ἰσχύοντες προσκα- 
λοῦνται τὸν Τίτον elg λόγους. καὶ ὃς ἧκε, καὶ τὴν ἀπόνοιαν C 
20 αὐτοῖς ἐξωνείδισε, καὶ ῥέψασι τὰ ὅπλα καὶ παραδοῦσι τὰ σώματα 
χαρίζεσθαι τὴν ζωὴν ἐπηγγέλλετο. καὶ οἱ λῃσταὶ δεξιὰν μὲν μὴ 


6 περιβόλου A. 10 πάντα Α. 
— Foxmrms. Cap. 26. losephi de bello Iudaico 6 6 $1—8 $1. 


batur, sed in festivitatibus praecipue triste illud augurium proclamabat. 
idque fecit annos septem et quinque menses, donec in obsidione in 
moenibus obambulans rürsus "vae vae urbi et templo et populo" con- 
tenta voce clamavit. et ut postremo adiecit "vae etiam mihi," lapide 
fX balista excusso ictus occubuit. — — 

. 95. Romani, cum seditiosis in urbem compulsis templum et quae 
circum templum. sunt arderent omnia, signis in templum illatis 'Titum 
cum faustissimis acclamationibus imperatorem designarunt. milites tan- 
tum ex rapinis pecuniae coacervarunt, nt in Syria pondus auri dimidio 
minoris quam olim venderetur. 

Sacerdotes qui, ut dictum est, murum templi conscenderant, cum 
quinque dies ibi exegissent, fame coniecti descenderunt, utque sibi par- 
ceretur supplicarunt. quibus 'l'itus respondit, veniae tempore iam prae- 
terito sacerdotibus cum templo peteundum esse; et homines suppliciis 
affici iussit. 

Tyranni, qui effugere non poterant, Titum ad colloqnium evo- 
cant: qui cum venisset, eisque désperationem obiecisset, vita se ijlos 
donaturum promisit, si abiectis armis se dederent. latrones vero se 

Zonarae Annales. | 85 


t 


546 IOANNIS ZONARAE 


δύνασθαι παρ᾽ αὐτοῦ λαβεῖν ἔφησαν, ὁμωμοκότες μηδέποτε τοῦτο 
ποιήσειν, ἔξοδον δὲ ἠτοῦντο μετὰ γυναικῶν καὶ τέκνων, καὶ κατα- 
λείψειν τὴν πόλιν αὐτῷ. ἠγανάχτησε πρὸς ταῦτα ὃ Τίτος, καὶ 
μήτε αὐτομολεῖν ἔτε τινὰ σφῶν ἐκέλευσε μήτε δεξιᾶς ἐλπίζειν vv- 
χεῖν (φείσασϑαι γὰρ οὐδενός), μάχεσθαι δὲ καὶ σώζειν ὡς δύ-5 
D γαιντὸ ἑαυτούς. τοῖς δὲ στρατιώταις ἐμπιπρᾶν τὴν πόλιν καὶ 
διαρπάζειν ἐκέλευσεν" οἱ δὲ τὸ πῦρ ἐνίεσαν πανταχοῦ. οἷ στα- 
- σιασταὶ δὲ ἐπὶ τὴν βασιλικὴν οἰκίαν δρμήσαντες, εἷς ἣν de ὃχν- 
ρότητα πολλοὶ τὰς κτήσεις ἀπέϑεντο, τούς τε Ῥωμαίους ἀπ᾽ αὖ- 
" φῆς τρέπονται, “καὶ τὸ συνηθροισμένον αὐτόϑε τοῦ δήμου πᾶν Ὦ 
φονεύσαντες, εἷς ὀκτακισχιλίους καὶ τετρακοσίους ἂριϑμουμένους, 
τὼ χρήματα διήρπασαν. τῇ δ᾽ ἑξῆς Ῥωμαῖοι τρεψάμενοι τοὺς 
λῃστὰς éx τῆς κάτω πόλεως, τὰ μέχρι τοῦ Σιλωὰμ πάντα ἐνέ- 
ερησαν. καιομένην δὲ τὴν πόλιν δρῶντες oi στασιασταῖ, ἑἱλαροῖς 
τοῖς προσώποις εὔϑυμοι τὴν τελευτὴν προσδέχεσϑαε ἔχεγον. οὔτε B 


P I 304 δὲ παραδοῦναι ἑαυτοὺς ὑπέμενον, οὔτε πολεμεῖν Ρωμαίοις οἷοί τε 


ἦσαν" σκιδνάμενοι δὲ κατὰ τὰ ἔμπροσϑεν τῆς πόλεως, εἴ τινας 
αὐτομολεῖν ἐθέλοντας εὕρισκον, ἀπέσφαττον. καὶ οὐδεὶς ἐν τῇ 
πόλει τόπος γεγύμνωτο, ἀλλ᾽ ἅπας ἢ λιμοῦ νεχρὸν εἶχεν ἢ στά- 
σεως. ἔϑαλπε δὲ τούς τε τυράννους καὶ τὸ σὺν αὐτοῖς λῃστρικὸν Ὁ 
ἐλπὶς ἐσχάτη τῶν ὑπονόμων, εἷς og εἰ καταφύγοιεν, οὐ προσε- 
δόκων ἐρευνηϑήσεσθαι" ἀναζευξάντων δὲ τῶν Ρωμαίων ἐϑάρρουν 
προελϑεῖν τε καὶ ἀποδράναι. τὸ δὲ ἦν ἄρα ὄνειρος" οὔτε γὰρ 
τὸν ϑεὸν οὔτε Ρωμαίοις λήσειν ἔμελλον. ἦν δὲ καὶ πρὸς ἀλλέ- 
2 καὶ alterum add A. 


dexteram ab eo accipere posse negarunt: iurasse enim se id nunquam 
facturos: sed petiverunt ut cum uxoribus et liberis urbe excedere 
liceret. . quam ob rem 'Titüs iratus edixit ne quis eorum amplius trans- 
fugeret aut spem dexterae haberet: se enim pársurum esse nemimi: 
ugnarent igitur ac saluti suae pro vitibus consulerent. milites urbem 
ncendere ac dirlpere iussit. qui cum incendia ubique spargerent, 
latrones ad regiam decurrerunt, in quam ob loci munitionem multi suas 
opes contulerant: ac Romanis inde pulsis, et coetu plebis ibi congre- 
gatae ad 8400 omni interfecto, pecuniam diripnerunt. postridie Romani 
latronibus ex inferiore urbe profligatis usque ad Siloam omnia inces- 
derunt. seditiosi cum ardere urbem viderent, hilari vultu se alacres 
obituros. dixerunt, cum se neque Romanis dedere vellent neque rept- 
gnare possent: sed ante urbem dispersi, quos transfugere volentes 
eprehendebant, iugulabant: neque ullus urbis erat locus qui non fame 
aut seditione peremptos haberet. tyrannos una spea reliqua subterra- 
neorum meatuum fovebat: quo si confugissent, se non indagatum iri 
stulta opinione putabant, nam cum Romani casira moverent, progredi 
atqué aufugere ausi, neque deum Reque Romanos latere poterant, ei 


ANNALIUM VI 96. o 7541 


λους ἐν ταῖς ἁρπαγαῖς πόλεμος αὐτοῖς. Ἀαῖσαρ δέ, ὡς ἀμή- 
χανον ἦν τὴν ἄνω πόλιν ἑλεῖν χωμάτων ἄτερ, οὔσαν περίκρημνον, 
διανέμει τοῖς ἔργοις τὴν δύναμιν. | | B 
26. Κατὰ ταύτας ovv τὰς ἡμέρας ol τῶν Ἰδουμαίων Tyc- 
5 μόνες πέμψαντες ἄνδρας πέντε πρὸς Τίτον ἱκέτευον δοῦναι αὐτοῖς 
δεξιάν. ὃ δὲ καὶ τοὺς τυράννους ἐνδώσειν ἐλπίσας ἀποσπασϑ έν-- 
πὼν τῶν Ἰδουμαίων, κατανεύει τὴν σωτηρίαν. αὐτοῖς. καὶ ὃ 
Σίμων γνοὺς τὴν γνώμην αὐτῶν, τοὺς μὲν πέντε τοὺς ἐντυχόντας 
τῷ Τίτῳ αὐτίχα ἀναιρεῖ, τοὺς δ᾽ ἡγεμόνας συλλαβὼν ἑΐργνυσιν " 
10Ἰδουμαίους δὲ οὐκ ἀφυλάκτους εἶχε, καὶ τὸ τεῖχος φρουραῖς 
ἐπιμελεστέραις διελάμβανε διὰ τοὺς αὐτομολοῦντας. πολλῶν δὲ 
φονευομένων, πλείους ἦσαν οἱ διαφεύγοντες. ἐδέχοντο δὲ οὗ C 
“Ῥωμαῖοι πάντας κόρῳ τοῦ κτείγειν καὶ κέρδονς ἐλπίδι. τοὺς 
γὰρ δημοτικοὺς ἐῶντες μόνους, τοὺς ἄλλους ἐπώλουν σὺν γυναιξὶ 
16 καὶ τέχνοις, ἐλαχίστης τιμῆς ἕκαστον, διὰ πλῆϑος τῶν πωλου- 
μένων. καὶ ὀλιγότητα τῶν ὠνουμένων. καὶ τῶν μὲν ἀπεμπολη- 
ϑέντων ἄπειρόν τι πλῆϑος ἦν, oi δημοτικοὶ δὲ διεσώϑησαν ὑπὲρ 
τετρακισμυρίους. τῶν ἱερέων δέ τις ἄνομα ᾿ΪἸησοῦς, λαβὼν περὶ 
σωτηρίας ὅρκον ὥστε τινὰ παραδοῦναι τῶν κειμηλίων, ἔξεισι καὶ 
Φοπαραδίδωσι λυχνίας δύο τράπεζάν τε καὶ κρατῆρας καὶ φιάλας, 
πάντα ὁλόχρυσα, καὶ τὰ καταπετάσματα καὶ τὰ τῶν ἀρχιερέων W I 918 
ἐνδύματα καὶ πολλὰ τῶν σκευῶν ἕτερα. ὁ δέ γε γαζοφύλαξ τοῦ D 


16 καὶ alterum add A. 2: cd prius om A. 


*8 Cap. 26. losephi de bello Iudaico6 8$2—7 2 $2 
et 5 $ 6. 9 


inter se de rapinis bellum gerebant. Caesar vero cum urbs superior 
in praecipiti sita loco sine aggeribus capi non posset, copiis opus 
26. lis diebus Idumaeorum principes quinque legatis ad Titum 
missis supplices pacem petierunt: qui etiam tyrannos Idumaeis avulsis 
pertinaciam abiecturos sperans, incolumitatem illis promisit. at Simon 
eorum consilio cognito quinque legatos statim occidit, duces in carce- 
rem compingit, Idumaeos observari lubet, et moenia praesidiis accura- 
tioribus munit propter transfugas. sed quamvis multi occiderentur, 
lures erant qui diffugerent atque ἃ Romanis ob caedium satietatem et 
acri spem susciperentur. nam solis plebeiis retentis caeteros cum uxo- 
ribus et liberis minimo vendebant, ob mancipiorum multitudinem et 
emptorum paucitatem. «eorum qui venditi sunt multitudo infinita fuit: 
e plebeiis ultra 40 milia sunt conservati. quidam sacerdos nomine Iesus 
pacta incolumitate duo candelabra tradidit, mensam crateres et as, 
ex solido auro omniá, nec non aulaea, pontificins vestes et multa alia 


548 JOANNIS ZONARAE 


ἱεροῦ Φινεὲς συλληφϑεὶς τούς τε χιτῶνας καὶ τὰς ζώνας τῶν 
ἀρχιερέων ὑπέδειξε καὶ τῶν ἄλλων κειμηλίων πολλά. 
Συντετελεσμέγων δὲ ἤδη τῶν χωμάτων προσῆγον οἱ Ῥω- 
μαῖοι τῷ τείχει τὰς μηχανάς. τῶν δὲ στασιαστῶν οἱ μὲν ἄνε- 
χώρουν εἷς τὴν ἄκραν, οἱ δ᾽ ἐγκατεδύοντο τοῖς ὑπονόμοις, πολ-ὸ 
λοὶ δὲ καὶ ἠμύνοντο. ὡς δὲ περιερράγη μέρος τοῦ τείχους, δέος 
xal τοῖς τυρᾶννοις ἐμπίπτει, καὶ μετέωροι πρὸς φυγὴν ἦσαν. 
ἐπεὶ δὲ τοὺς μὲν πάλαι πεστοὺς οὐκ εἶχον (ἐσχεδάσϑησαν γάρ), 
oí δὲ πολέμιοε πλησίον εἶναι ἠγγέλλοντο, ἐπὶ στόμα πεσόντες 
ἀνῴμωξαν τὴν ἑαυτῶν φρενοβλάβειαν, κἀκ τῶν πύργων ἑκόντες 10 
ΡῚ 806 κατέβησαν, ἀφ᾽ ὧν βίᾳ μὲν οὐδέποτε ἁλῶναε ἠδύναντο, λιμῷ 
δὲ μύνῳ, καὶ εἷς τὴν Σιλωὰμ φάραγγα καταφεύγουσιν, εἶτα 
κατέδυσαν εἷς τοὺς ὑπονόμους. Ῥωμαῖοι δὲ τῶν τειχῶν κρατή- 
σαντες ἀναϊμωτί, τοὺς καταλαμβανομένους ἐφόνευον καὶ τὰς 
οἰκίας ὑφῆπτον. ἐπαύσαντο δὲ πρὸς ἑσπέραν. τῇ δ᾽ ἐπιούσῃ! 
παρελϑὼν ὃ Τίτος εἴσω,. τῆς τε ὀχυρότητος τὴν πόλεν καὶ τῶν 
πύργων ἐθαύμασε, καί “σὺν ϑεῷ ἐπολεμήσαμεν" ἔφη, “καὶ 
ϑεὸς ἦν ὃ τῶνδε τῶν ἐρυμάτων ᾿Ιουδαίους καϑελών." τὴν 
ἄλλην vt “πόλιν ἀφανίζων xal τὰ τείχη κατασκάπτων τούτους 
τοὺς πύργους κατέλιπε μνημεῖον εἶναι τῆς αὐτοῦ τύχης, jj ov-9 
στρατιώτιδι χρησάμενος ἐκράτησε τῶν ἁλῶναι μὴ δυναμένων. 
B Τῶν uiv οὖν αἰχμαλώτων πάντων, οὗ δι᾿ ὅλου τοῦ πολές 
μου ἐλήφϑησαν, ὃ ἀριϑμὸς εἰς ἐννέα μυριάδας καὶ ἑπτακισχι- 


8 δὲ om A. | 5 δὲ κατεδύοντο À. 11 ἐφ᾽ losephus. 


vasa. sacri thesauri custos Phinees comprehensus tunicas et cingula 
pontificia ac pare: alias res pretiosas demonstravit. 

Aggeribus iam confectis Romani machinas ad muros adduxerunt. 
at seditiosi parti in arcem recedébant, partim in subterraneis meatibus 
se abdebant, multi propügnabánt, sed muri parte abrupta etiam tyrannis 
metus incessit ut fugae consilia agitarent. cum enim eos quorum fideli 
opera pridem usi fuetant ton haberent (nam dispersi erant), et hostes 
in propinquo esse nuntiarentur, in faciem prolapsi vecordiam suam 
deplorarunt, atque ultro e turribus descenderunt, e quibus vi nunquam 
sed sola fame depelli potuissent, et in vallem Biloarn confugerunb 
deinde meatus .subierant. Romani moenibus citra sanguinem potiti de- 
prehensus trucidabant, atque áedes incendébant: sed ante vesperam 

esierunt. postridie Titus urbem ingressus et munitiones ac turres 
admiratus "deo" inquit "iuvante bellum gessimus: deus fuit qui Iudaeos 
munitionibus istis expulerit." cum autem urbem alibi deleret et moenia 
everteret, eas turres fortunae suae monimentum reliquit, qua adiutrice 
lis potitus esset quae expughari non possent. | 
. Totius belli tempore virorum capta sunt ad nonapinta septem 
milia: totius obsidionis tempore undecies centena hominum milia perie- 


. ANNALIUM V1 90. 549 


Movc συνήχϑη, τῶν δὲ ἀπολλυμένων κατὰ πᾶσαν τὴν πολιορχίαν 
μυριάδες ἑκατὸν καὶ δέκα. τούτων τὸ πλέον ὁμόφυλον μέν, 
ἀλλ᾽ osx ἐπιχώριον" ἀπὸ γὰρ τῆς χώρας ὅλης ἐπὶ τὴν τῶν ἀζύ- 
μων ἑορτὴν συνεληλυϑότες ἐξαπίνης τῷ. πολέμῳ περιεὀχέϑησαν, 
5 xal μεστὴν ὃ πόλεμος τὴν πόλιν ἀνἁὰρῶν ἐκυκλώσατο. I 
Ἐπεὶ δὲ τῶν φανερῶν otc μὲν ἀκεῖλον oc δ᾽ ἠχμαλώτισαν 
“Ῥωμαῖοι, τοὺς ἐν τοῖς ὑπονόμοις ἀνηρεύνων, καὶ ἀναρρηγνύντες ^ 
τὸ ἔδαφος, ὅσοις ἐνετύγχανον ἔχτεινον.. εὑρέϑησαν. δὲ κἀκεῖ 
μεκροὶ δισχιλίων ἐπέκεινα. δεινὴ δὲ ὑπήντα τοῖς ἐπικύπτουσι C 
lOvd» σωμάτων ὀδμή, ὡς πολλοὺς εὐθέως ἀναχωρεῖν. ἄλλοι δ᾽ 
ὑπὸ πλεονέξίας εἰσεδύοντο, σωρείαις ἐμπατοῦντες νεκριῦν" δῦᾳι- 
σχον. γὰρ πολλὰ τῶν κειμηλίων ἐν ταῖς, διώρυξιν. ἀνήγοντο δὲ 
καὶ πολλοὶ ὑπὸ τῶν τυράννων χατοχόμενοι δεσμῶται καὶ ἀπε- 
λύοντο. ' ΝΣ 
18 Τούτων δὲ τῶν ἀλαστόρων ὃ μιὲν » “Ἰωάννης ἐν τοῖς ὑπονά. 
μοις. μετὰ τῶν ἀδελφῶν λιμώτίων δεξιὰν παρὰ Ῥωμαίων λαβεῖν 
ἐκέτενε, Σίμων δὲ μετέπειτα. συνελάφϑη, τοῦ Τίτου διάγοντος 
εἷς τὴν (Φιλίππου λεγομένην Καισάῤειαν. πολιορχουμένων γὰρ 
“Ἱεροσολύμων ἐπὶ τῆς ἄνω πόλεως ὦν, τῶν “Ῥωμαίωχ ἐντὸς γενο-- 
φυμέγων τῇς πόλεως, ὃ Σίμων τοὺς πιστοτάτους παραλαβὼν τῶν D 
φίλων, καὶ σὺν αὐτοῖς λιϑοτόμους. xal te πρὸς τὴν ἐργασίαν 
ἐπενήδειον τούτοις αἰδηρον, εἰς. τινα τῶν. ὑπονόμων σὺν ἐκείνοις 
καϑίχσιν ἑαυτόν, καὶ τὸ παλαιὸν ὀρυγμά ὁ διελθὼν τὴν γῆν ὑπενό- 


4 φυνεσχέϑησαν A. GTI γοῦν τῶν. φανερῶν Iosephus. 
ἐπικρύπτουσι W. 17 [πέτευσε ΑἹ utrumque iu t Iosepbi 
codicibus. ᾿ 409} καὶ τοῦ A. ᾿. 


t. quorum pl plerique gentiles erant, sed. non indigenee: nam e tota 
provin festum .azymorum'ocngressos bellum subito oppresserat, 
et viris plenam urbem circumvallarat. 

Romani cum ex manifestis alios sustulissent alios. cepissent,, in 
cavernis delitescentes indagabant, perruptoque solo ebvios qupaque 
$rucidarunt, ibi. quoque ca averum wlira duo mila sunt reperta. ac 
subsuntibus teter occurrit foetor, ut multi reoederent. sed alii prae 
avaritia intrabant, mortuorum cumulos calcantes: nam in iis cavernis 
multa ornamenta peperiebantur. multi etium, edncebantur. et dimitte- 
bantur r quos t tyranni ceptives. tenuerant, 

n atriae pestibus Ioannes «um: fratribus in cavernis esu- 

acem a Romanis supplex petiit, Simon postea comprehensus est 

"fito aesareae Philippi degente. nam cum Hierosolyma obsiderentur 
atque urbem Romani Intrassent, ἴα in'superiore eius parte degens Simon 
assumptis amicorum intimis unaque lapicidis et ferramentis idoneis in 
quandam cavernam se demisit, et vetere fossa perambulata terram ex- 


550 IOANNIS ZONARAE 


μευεν, ἵνα πορρωτέρω προελθόντες ἐν ἀσφαλείᾳ ποιήσωνται τὴν 
ἀνάδυσιν. ὀλίγον μέντοι τῶν μεταλλευόντων προχωρησάντων $ 
τροφὴ αὐτοὺς ἐπιλέλοιπε. τότε δὴ λευκοὺς ἐνδύεται χιτωνίσχους, 
καὶ χλαμύδα πορφυρᾶν ἐμπερονησάμενος ἀνέδυ τῆς γῆς κατ᾽ ἐκεῖ- 
voy τὸν τύπον ἐν ᾧ πρόσϑεν τὸ ἱερὸν ἦν. πρῶτον μὲν οὖν ϑάμ-5 
P I 806 foc τοῖς ἰδοῦσι προσέπεσεν, εἶτα δ᾽ ἐγγυτέρω προσιόντες ὅστις 
εἴη ἠρώτων. Σίμων δὲ καλεῖν, τὸν ἄρχοντα σφῶν προσέταττε. 
Ὗ 1.319 xal] fixe κληϑεὶς Τερέντιος “Ῥοῦφος, ὃς ἄρχων τῆς στρατιᾶς 
᾿κατελέλειπτος ᾧ γνωρίσας ὅστις ἦν ὃ Σίμων συνελήφϑη καὶ 
δεϑεὶς ἐφυλάττετο. τῷ δέ γε Τίτῳ ἢ σύλληψις αὐτοῦ ἐδηλώϑη.Ἡ 
καὶ ὃ μὲν εἰς τὸν ϑρίαμβον ἐτηρεῖτο, καϑ᾽ ὃν καὶ ἀνῃρέϑη ἀγχόνῃ 
συρεὶς ἐν τῇ κατὰ τὴν “Ῥώμην ἀγορᾷ, ὅπου κτείνεεν “Ι!ωμαίοις 
εἴϑισται τοὺς ἐπὶ καχουργίᾳ ϑανατουμένους, 
Τοῦτο μὲν οὖν γέγονε τέλος τῷ τοῦ Γιώρα Σίμωνε" "Ιωά»» 
νῆς δέ, ἢ λοιπὴ τῶν ᾿Ιουδαίων ἐριννύς, δεσμὰ κατεκρέϑη διη- 1} 
B γνεκῆ. τὸ δὲ τῶν αἰχμαλώτων πλῆϑος τὸ μὲν εἷς τὰ κατ᾽ “ἢγ- 
πτον ἔργα ἐστάλη, τὸ δὲ ἐν ταῖς κατὰ πόλεις τελουμέναις ϑεω- 
οέαις ἐφϑείρετο ἢ ϑηριομαχίαις ἐχδιδόμενον ἢ ἀλληλοχτονούμενον. 
$ δὲ τοῦ Σίμωνος γῆϑεν ἀνάδυσις πολὺ καὶ τῶν ἄλλων στασια- 
στῶν πλῆϑος εὑρίσκεσϑαι κατὰ τοὺς ὑπονόμους ἐποίησεν, ὡς ἐν- Ἢ 
τεῦϑεν χαὶ τὰ τοῦ ναοῦ ἀνορυχϑῆναι ϑεμέλια. 
27. Οὐ μόνον δὲ τοῖς ἐν "Ἰεροσολύμοις ᾿Ἰουδαίοις ἐπήνεκτο 
κίνδυνος, ἀλλὰ καὶ τοῖς ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσι, πάντα δὲ διηγή» 


8 αὐτοῖς Α. 4 ἐνέδυ Α. 9 καταλέλειπτο Α. 10 ἐδη- 
λοῦτο Α. 22 éxito Α. 


Fomvms. Cap. 97. losephi do bello Judaico 1 8—5 $3. 


cavavit, ut cuniculis longe promotis tuto loco emergerent. sed paulsm 
progressis metallicis commeatu destitutus, candida indutus tunica αἱ 
ehlamyde purpurea infibulatus, eo in loco 6 terra emersit ubi templam 
dudum fuerat. quem qui viderunt, primum stupore correpti susti 
deinde propius accesserunt, interrogantes quis esset. Bimon cum ducem 
vocari iussisset, 'lTerentius Rufus (hunc enim Titus exercitui prae- 
fecerat) arcessiums Simonem audito eius sermone in vincula coniectam 
Titi iussu ad triumphum asservavit. in quo laqueo enectus est, per id 
forum tractus ubi de maleficis supplicium sumitur. 

Hic fuit exitus Simonís Giorae. Joannes vere, altera Iudaeorum 
furia, ad perpetuum carcerem est damnatus. captivorum i 
partim ad Aegyptia metalla missa est, partim in spectaculis urbiem 
interfecta, seu eum feris seu inter sese dimicando. Simonis ex term 
emersjo in causa fuit ut caeterorum etiam seditiosorum magna turbe is 
meatibus inveniretur: unde etiam templi fundamenta sunt suffossa. 

. 27. Neque vero Hierosolymitani duntaxat ludaei discrimina 
eubierunt, sed aliarum quoque urbium incolae: quae diffidle fuerit 


ANNALIUM VI 27. 901 


σασϑαι δύσεργον" τὰ δὲ ἐπ᾽ Ldyroydag τοῖς ἐκείνην οἰχοῦσιν 
᾿Ιουδαίοις συμβεβηκότα διηγητέον. πολὺ μὲν γὰρ ἀνὰ πᾶσαν C 
τὴν οἰκουμένην τὸ ᾿Ιουδωίων ἔϑνος κατέσπαρται, πολβάχες αἴχμα- 
λωτισϑέν, ὡς. ἤδη ἱστόρηται, καὶ σχεδασϑὲν πανταχοῦ" πλεῖστον. 
5 δὲ τῇ. Συρίᾳ ἐγκαταμέμιχται κατὰ τὴν γειτνίασιν, μᾶλλον δὲ τῶν. 
ἄλλων ταύτης πόλεων ᾿Αντιόχεια κατοίκους ᾿Ιουδαίους ἐχέκτητο, 
διά τε τὰ τῆς πόλεως μέγεϑος καὶ ὅτε ἀδεᾶ τὴν κακοίχησιν dy 
αὐτῇ παρέσχον αὐτοῖς οἱ μετ᾽ “Ἀντίοχον βασιλεῖς. ὃ. μὲν yàp 
, ἐπιφανὴς ᾿Αντίοχος τώ τε “Ἱεροσόλυμα ἐξεπόρϑησε καὶ τὸν ναὸν ᾿ 
10 ἐσύλησεν, οἱ δὲ μετ᾽ αὐτὸν βασιλεῖς ἐξίσου τοῖς "Ego: μετέχειν 
τῆς πόλεως αὐτοῖς συνεχώρησαν. διὸ καὶ slg πλῆϑος ἐπέδωκαν, D 
πολὺ πλῆϑος Ἑλλήνων προσαγόμενοι τῇ ϑρησκεί. 
- Καϑ᾽ ὃν δὲ καιρὸν ὃ τῶν “]Ἱεροσολύμων πόλεμος ἐξερράγη, 
καὶ εἷς τὴν Συρίαν κατέπλευσεν Οὐεσπασιανός, τὸ δὲ μῖσος κατὰ 
15 τοῦ ἔϑνους παρὰ πᾶσιν ἤκμαζε, τότε δή τις ^ ovdaiag “Ἀντίοχος, 
υἱὸς τῶν ἐπ᾽ “Ἀντιοχείας ᾿Ιουδαίων τοῦ πρώτου, εἷς τὸν δῆμον -— ,. 
τῶν ᾿Αντιοχέων παρελϑὼν κατηγόρει μὲν τοῦ πατρός, κατηχόρει ': 
δὲ καὶ τῶν λοιπῶν ᾿Ἰουδαίων, ὅτι χαταπρῆσαι τὴν πόλιν ἅπασαν 
ἐβουλεύσαντο, καὶ παρεδίδου ξένους '"lovóaíovg τινὰς ὡς τοῦ 
30 βουλεύματος κοινωνούς. τὸ δὲ τῶν "Ἀντιοχέων δημοτικὸν τοὺς 
μὲν παραδοϑέντας αὐτίκα κατέκαυσαν, κατὰ δὲ τῶν αὐϑιγενῶν ΡῚ 301 
᾿Ιουδαίων ὥρμηντο κἀκείνους τιμωρησόμενοι. ὃ δὲ τῶν δμοφύ- 


6 ἡ ἀντιόχεια À. 21 αὐτόθιγενῶν Α. 22 ὥρμητο Α. 
᾿ δὶ om A. 


recensere omnia, unum tamen exponendum est, quomodo cum Ántio- 
chenis ludaeis actum fuerit. nam multum Iudaicae gentis per totum 
orbem terrarum est dispersum: saepe capta est et ubique dissipata, uf 
iam exposuimus: maxima tamen pars Syriae propter vicinitatem est 
immista, et Antiochia, cum ob urbis amplitudinem tum propter liberam 
ibi habitandi facultatem ab Antiochi successoribus impetratam, plures 
Indaeos inquilinos habuit quam aliae civitates. nam Antiochus Epi- 
phanes Hierosolyma vastavit et templum spoliavit, qui autem secuti 
sunt reges eis concesserunt ut ex aequo cum Graecis participes urbis 
essent. itaque in magnam multitudinem excreverunt, multis .subinde 
Graecis ad suam religionem perductis. n J 

Caeterum quo tempore bellum Hierosolymitanum erupit et Vespa- 
sianus in Syria appulit, omnibus Iudaeorum odio flagrantibus, tunc 
Iudaeus quidam Antiochus, Iudaeorum Antiochenorum principis filius, 
in concionem Antiochenorum progressus et patrem et caeteros Iudaeos 
accusavit, eos de incendenda tota urbe deliberasse; et peregrinos quos- 
dam ludaeos ut eius consilii conscios tradidit, plebs Antiochena tra- 
ditos Iudaeos statim exussit, ad indigenas quoque ludaeos puniendos 


553 —— IOANNIS ZONARAE 


λων κατήγορος ᾿Αντίοχος, ἀποστῆναι τῆς πατρίου λέγων ϑρη- 

. ^gxelag, ἔϑυεν ὧς νόμος τοῖς “Ἕλλησι, παρήνει δὲ καὶ τοὺς ἄλλους 
ποιεῖν ὁμοίως βιάζεσθαι" ἔσεσϑαι γὰρ φανεροὺς τοὺς ἐπιβουλεύ-- 
σαντας τῷ μὴ τὴν σφετέραν ϑρησκείαν ἀπόμνυαϑαι χρωμένων 
δὲ τῇ πείρᾳ τῶν ᾿Αντιοχέων, ὀλίγοι μὲν ὑπέκυψαν, οὗ δὲ μὴδ 
ἑλληνίφαε ἀνασχόμενοι διεφϑάρησαν. ὃ δ᾽ εἰρημένος ᾿Αντίοχος 
καὶ στρατεώτας παρὰ τοῦ “Ῥωμαίων ἡγεμόνος λαβών, χαλεπὸς 
ἦν τοῖς ὁμοφύλοις, ἀργεῖν τὴν ἑβδόμην οὐκ ἐπιτρέπων" οὕτω τε 

B τὴν ἀνάγκην ἔϑετο ἰσχυράν, ὡς μὴ μόνον ἐπ᾿ ᾿ΑἈντιοχείας τὴν 
τοῦ. σαββάτου ἀργίαν καταλελῦσϑαι, ἀλλὰ xdv ταῖς ἄλλαις nó-10 

οἰ Mou ἐπί τινὰ χρόνον τοῦτο ἐπιχρατῆσαι. | 
Οὐ ταῦτα δὲ μόνα τοῖς ἐν “Ἀντιοχείᾳ συμβέβηκεν " Iovdalos, 
ἀλλὰ καὶ δευτέρα προσεγένετο συμφορά. συνέβη: μὲν γὰρ xasza- 
πρησϑῆναι τὴν τῆς πόλεως τετράγωνον ἀγοράν, ἀρχεῖά τε καὶ 
χαρτοφυλάχια. ὃ δ᾽ εἰρημένος ᾿Αντίοχος τοῖς ᾿Ιουδαίοις προσἥπτεϊδ 
W I 220 τὸν ἐμπρησμόν, καὶ τοὺς ᾿Ἀντιοχεῖς ὑπόπτους ἔχοντας ἤδη αὐτοὺς 

C ἠρέϑισε κατ᾽ αὐτῶν" καὶ ὥσπερ ἐμμανεῖς πρὸς τοὺς διαβεβλη- 
μένους ἅπαντες ὥρμηντο. μόλις δ᾽. αὐτοὺς κατέσχον τινές, ovu- 
βουλεύσαντες Τίτῳ τὴν ὑπόϑεσιν ἀναϑεῖναι. ἐν τῷ μέσῳ δέ τινες 
ποιούμενοι ἐπιμελῆ τοῦ πράγματος ζήτησιν, εὗρον τὸ μὲν τῶν Ὁ 

 "*fovóa(w» γένος ἀναίτιον, πονηροὺς δ᾽ ἀνθρώπους τὸ ἔργον τολ- 
“ήσαντας διὰ χρεῶν ἀνάγκας, οἰηϑέντας, εἰ τὴν ἀγορὰν καὶ τὰ 
δημόσια γραμματεῖα ἐμπρήσειαν, ἕξειν ἀπαλλαγὴν τῆς εἰσπράξεως. 


1 πατρώου Α. 3 ἔθυον Α, ἔθυσεν PW. 138 γὰρ om À. 


concitata. Antiochus popularium suorum accusator, se patriam religie- 
nem reliquisse professus, more Graeco immolavit, et populum hortatus 
est ut caeteros etiam idem facere cogeret: nam ita insidiatores depre- 
hensum iri, si relipionem suam eierare nollent. eius rei cum Antiocbesi 
ericulum fecissent, pauci cesserunt: qui Graecum ritum repudiarunt, 
terfecti sunt. . idem  Antiochns militibus etiam a Romano praeside 
acceptis saevum se popularibus suis praebuit, otium diei septimi eos 
&gere non passus; eoque necessitatis redegit, ut sabbati ignavia non 
Antiochiae duntaxat sed in aliis quoque urbibus ad tempus abrogaretar. 
Neque vero haec duntaxat Antiochenis ludaeis aociderunt, sed 
ét alia calamitas accessit. accidit ut quadratum urbis forum, praetoria 
et tablina cremarentur. cuius incendii idem Antiochus Iudaeos crimina- 
batur, et Antiochenos iam ante male suspicantes contra eos ooncitarit, 
ut furiosorum instar omnes contra acousatos ruerent, et aegre a quibus- 
dam reprimerentur, suadentibus ut causam eam Tito disceptandam reser- 
varent. interea quidam re diligenter inquisita gentem Iudaioam insontem 
reppererunt, et eius facinoris auctores esse homines improbos ob aeris 
eni necessitatem, ratos, si curias et publica tabliaa incendissent, 
fore neminem a quo appellarentrr. 


ANNALIUM VI 238. . δὅ8᾽ 


Ἐν τούτοις δὲ καὶ ὃ Τίτος ἀφιλνεῖτο᾽ ilg ἡἀντιὀχειαν. καὶ 

ὃ τῶν "Ἀντιοχέων δῆμὸς προῦπήντα αὐτῷ καὶ εὐφήμει, ταῖς δ᾽ : 
εὐφημίαις συνεῖρε καὶ δέησιν ἐκβαλεῖν ἀξιοῦσαν τοὺς ᾿Ιουδαίους 
τῆς πόλεως. ὃ δὲ τότε τῶν λεγομένων ἡσυχῆ κατακούωῤ παρῇήει,. 

δϑστερον δ᾽ αὖϑις σφόδρα λιπαρῶς ἐγκειμένων τῶν ἸΑντιοχέων- D 
ἐξελαϑῆναι τοὺς ᾿Ιουδαίους τῆς πόλεως, “ἀλλ᾽ ἣ γε πατῥὶς ad- 
τῶν" ἔφη, “εἷς ἣν ἀναχωῤεῖν αὐτοὺς ἐχρῆν, ἄνήρηται, καὶ 
δέξαιτ᾽ ἂν αὐτοὺς οὐδεὶς ἔτι τόπος. | ἀποτυχόντες οὖν τῆς 
αἰτήσεως ταύτης, ἐπὶ δευτέρων ἐτράποντο, xal τὰς χαλχᾶς 

10 ἠξίουν δέλτους ἀναιρεϑῆναι, αἷς τὰ δίκαια τῶν ᾿ἸΙουδαίων ᾿ἐγέ- 
γραπτο. ἀλλ᾽ οὐδὲ πρὸς τοῦτο Τίτος ἐπένευσεν, πάντα δὲ τοῖς 
ἐπ᾽ "Ἀντιοχείας ᾿Ιουδαίοις εἴασεν ὡς πρότερον εἶχον αὐτά, αὐτὸς 
δ᾽ εἰς ““λεξάνδρειαν ἀπιών, καὶ κατὰ τὴν πορείαν τὰ “Ἱεροσόλυμα 
ϑεασάμενος, ᾧκτειρε τὸν τῆς πόλεως ὄλεθρον, ἐπαρώμενος τοῖς ) 

16 αἰτίοις τῆς ἀποστάσεως, ὡς αἷἴτίοις τῆς τῆς πόλεως ἐρημώσεως; P Y 808 
πόλεως ἀρχαίας τε καὶ εὐδαίμονος. εὑρίσκοντο δ᾽ ἔτι κἀν τοῖς | 
ἐρειπίοις αὐτοῖς μέρη τοῦ βαϑυτάτου πλούτου αὐτῆς. πολλὰ μὲν 
γὰρ οἱ “Ῥωμαῖοι ἀνέσκαπτον, τὰ πλείω δὲ οἱ αἰχμάλωτοι ὑπεδεί- 
xvuov , ἅπερ οἱ κεκτημένοι πρὸς τὰς ἀδήλους τοῦ πολέμου ῥοπὰς 

40 κατὰ γῆς ἐϑησαύριζον. | | | 

28. Τίτος δ᾽ in^ fiyvmto» πορευϑεὶς xal καταντήσας 
elc IMAeEdvÓQeav ,. κἀκεῖθεν πλεῖν ἐπὶ τὴν ᾿Ιταλίαν μέλλων, τῶν 
αἰχμαλώτων. τοὺς ἡγεμόνας ᾿Ιωάννην καὶ Σίμωνα, καὶ ἄλλους ᾿ 

9 προσυπῆντα À. δ συνῆρε A. 8 τόπος ἔτι À. 15 dzo- 


! στασίας À. τῆς tertium om A. 17 αὐτοῖς} αὐτῆς À. 
FomrEs. Cap. 298. losephi de bello Iudaico 7 5 $ 3—6 $ 6. 


"Interea 'Titum Antiochiam proficiscentem populus Antiochenus ob- 
viam egressus laetis ominibus excipit, mistis precibus de Iudaeis urbe 
pellendis. is vero tum ea verba placide dissimulans praeteribat: deinde 
rursus Antiochenis idem acriter flagitantibus "at" inqnit "patria eorum, 
quo revertendum illis esset, eversa est, neque ullus locts est quo reci- 
piantur." hac postulatione frustrati ad aliam convertuntur, petentes ut 
aereae tabulae, quibus jura Tudaica inscripta erant, tollerentur. sed ne 
id quidem 'Titus concessit, Iudaeos Antiochenos omnià quae prius ha- 
buerant tenere passus. inde Alexandriam profecturus cum Hierosolyma 
praeteriret, miseratus est urbis excidium, et defectionis auctores. dete- 
status, ut excidii quoque urbis antiquae et felicis auctores. ih cuius 
ruinis etiam partes ingens opulentiae reperiebantur, Romanis multa 
effodientibus, captivis plura demonstrantibus qnae possessores ob in- 
certos belli casns terrae mandarant. | ' m 

28. Titos ex Aegypto et Alexandria in Italiam navigaturus 
captivorum duoes Ioannem et Simonem atque alios septingentos viros 


554 JOANNIS ZONARAE 
ἄνδρας ἑπταχοσίους μεγέϑει τε καὶ κάλλει σώματος διαπρέποντας 


B εἷς τὴν ᾿Ιταλίαν αὐτίκα μάλα ἐκέλευσεν ἄγεσθαι, ἵν᾽ ἐν τῷ 


ϑριάμβῳ πληρώσωσι τὴν πομπήν. 
ἹΜετὰ δὲ τὴν elc “Ρώμην τοῦ Τίτου ἄφιξιν πεμφϑεὶς στρα- 


nyc εἷς "lovón(av “«Ἰούκιος Βάσσος τὸ μὲν ἐν τῷ "Howóíp5 


φρούριόν μετὰ τῶν κατεχόντων αὐτὸ προσηγάγετο" εἶτα πᾶν ὅσον 
ἣν ἐκεῖ στρατιωτικὸν συναγαγὼν ἐπὶ ἸΠαχαιροῦντα στρατεύει, 
ἦν δὲ τὸ φρούριον τοῦτο λίαν δυσάλωτον, πετρώδης ὧν ὄχϑος 
τετειχισμένος" οὕτω δ᾽ ὑπὸ τῆς φύσεως κατεσκεύαστο ὡς μηδὲ 
προσιτὸς εἶναε" φάραγξι γὰρ πάντοϑεν βαϑείαις ἐτεεάφρευτο. 10 
οὕτω δ᾽ ὀχυρότητος ἔχον, καὶ βασίλειον εἶχεν ἐντὸς μεγέϑει τε 
xal χάλλει τῶν οἰκήσεων ϑαυμαστόν, πολλὰς δὲ καὶ δεξαμενὰς 
εἷς ὑποδοχὴν ὕδατος ἐν τοῖς ἐπιτηδειοτάτοις τῶν. τόπων ἐχέχτητο. 


C πρὸς δὲ τοῖς ἄλλοις ἐν τοῖς βασιλείοις καὶ πήγανον ἦν ἄξιον διὰ 


μέγεϑος θαύματος" συκῆς γὰρ οὐδεμιᾶς ὕψους καὶ πάχους ἐλεί- 15 
nero" λόγος δ᾽ ἦν ἀπὸ τῶν Ἡρώδου χρόνων αὐτὸ διαρκέσαι, 
καὶ ἐπὶ πλεῖστον ἴσως ἔμεινεν ἄν, εἰ μὴ ὑπὸ τῶν παραλαβόντων 
τὸν τόπον Ἰουδαίων ἐκκέχοπτο. ἐν δὲ τῇ κατὰ τὴν ἄρκτον τοῦ 
φρουρίου φάραγγι ὀνομάζεταί τις τόπος Βαάρ, καὶ φύει ῥίζαν 
ὁμωνύμως καλουμένην αὐτῷ. αὕτη φλογὶ μὲν ἔοικε τὴν χροιάν, 30 
περὶ δὲ τὰς ἑσπέρας σέλας ἀπαστράπτει" τοῖς δὲ βουλομένοις λα- 
βεῖν αὐτὴν οὐκ ἔστιν εὐχείρωτος, ἀλλ᾽ ὑποφεύγει καὶ o9 πρότερον 


D ἵσταται πρὶν ἄν τις οὖρον γυναικὸς ἢ τὸ ἔμμηνον αἷμα καταχέῃ 


Pm. 


5 Λούκιος] sic-et Μουκίλιος Iosephi codices. 14 διὰ τὸ p. A. 
18 τὸν τόπον om À. 40 uiv φλογὶ A. 23 τὸ ἔμμηνον 
. αἷμα A Iosephus, τὸ αἷμα «à ἔμμηνον PW. 


roceritate et elegantia corporum praestantes statim in. ItaMam dnd 
it ad explendam triumphi pompam. 

2 Tito Romam reverso Lucius Bassus praetor in Iudaeam missus 
castello Herodio deditione capte omnes eius provinciae copias contra 
Machaeruntem castellum munitssimum parat. est enim in petroso tumulo 
situm, moenibus obseptum, itaque a natura paratum ut nec accessus in 
id pateat, profundis vallibus tanquam fossis cinctum. neque vero muni- 
tione duntaxat sed et ob regiam magnitudine et elegantia conclavium 
insignem admirandum fuit, et multas cisternas idoneis locis ad pluviam 
aquam excipiendam habuit. in regia quoque ruta fuit mirae magnitu- 
dinis, nulla ficu vel altitudine vel crassitudine inferior, quae ab Herodis 
durasse temporibus ferebatur, et longissimo forsan tempore mansisset, 
nisi a Iudaeis, qu locum illum occuparant, excisa fuisset. im castelli 
valle septentrionali Baar locus est qui radicem gignit eiusdem nominis, 
colore flammeo, vesperi iubar quoddam eiaculantem, sed captu difficilli- 
mam. refugit enim neque prius consistit quam urinam mulieris aut san- 


ANNALIUM VI 28, 955. 


αὐτῆς. καὶ τότε ϑὲ τοῖς ἁψαμένοις ϑάνατός ἔστε προφανής, εἰ 'W I221 
μὴ τύχῃ τις αὐτὴν ἐκείνην ἀπενεγχάμενος τὴν ῥίζαν ἀπηρτημένην 
ἐκ τῆς χειρός. ἁλίσκεται δὲ καὶ καϑ΄ ἕτερον τρόπον ἀκενδύνως. 
κύχλῳ γὰρ αὐτὴν περιορύσσουσιν, ὡς εἶναε τὸ τῇ γῇ κρυπτόμενον 
δτῆς ῥΐζης βραχύτατον, εἶτ᾽ ἐξ αὐτῆς ἀποδοῦσι κύνα, κἀκείνου τῷ. 
δήσαντι συναχολουθϑεῖν δρμήσαντος, ἥ μὲν ἀνασπᾶται ῥαδίως, 
ϑνήσχεε δ᾽ εὐθὺς ὃ κύων" φόβος δ᾽ οὐδεὶς τοῖς μετὰ ταῦτα λαμ- 
βάνουσιν. ἔστι δὲ διὰ μίαν ἰσχὺν περισπούδαστος. τὰ γὰρ κα- 
λούμενα δαιμόνια καί τισιν εἰσδυόμενα αὕτη ταχέως ἐξελαύνει, ΄ 
10x&» μόνον τοῖς νοσοῦσι προσενεχϑῇ. | 
Τοῦτο τὸ φρούριον ὃ Βάσσος παραστήσασθαι ϑέλων, τὴν P 1309 
πρὸς ἀνατολὰς αὐτοῦ φάραγγα χῶσαι ἀπεπειρᾶτο. ol δ᾽ ἐναπει-. 
λημμένοε τῶν Ἰουδαίων ἔνδον ἀπὸ τῶν ξένων διαχριϑέντες ἐκεί- 
γους μὲν ἠνάγχασαν ἐν τῇ κάτω πόλει παραμένειν, τὸ δ᾽ ἄνω. 
16 φρούριον εἶχον αὐτοί, ἐποιοῦντο μέντοι τὰς ἐξόδους προϑύμως 
ἀνὰ πᾶσαν ἡμέραν, καὶ τοῖς τυχοῦσι συμπλεκόμενοι πολλοὶ μὲν 
ἔϑνησκον, πολλοὺς. δὲ τῶν Ῥωμαίων ἀνήρουν πονοῦντας ἐπὶ τοῖς 
χώμασ. 0 50 | 
"Ex δέ τινος συντυχίας ἢ τοῦ φρουρίου παράδοσις γέγονϑ 
40 χαὶ τῶν χωμάτων χωρίς. νεανίας τις ἦν ἐν τοῖς πολιορκουμένοις ᾿ 
τόλμῃ ϑρασὺς καὶ κατὰ χεῖρα δραστήριος Ἐλεάζαρ καλούμενος, 
ὃς ἐξιέναι καὶ κωλύειν τὴν χῶσιν παρακαλῶν τοὺς πολλούς, ἐν B 
ταῖς μάχαις ἐπιφανέστατος γέγονε, πολλὰ δεινὰ τοὺς “Ρωμαίους 


4 τὸ add A. 9 arg A, αὐτὴ ΡΥ. 23 δεινὰ add A Iose- 
phus. τοῖς Ῥωμαίοις À. 


guinem menstruum aíffuderis: ac tum eam attingentibus indubía mors 
imminet, nisi quis eam radicem de manu suspensam abstulerit. capitur 
etiam alia ratione citra pericalum, nam undique eam circumfodiunt, ut 
elus quam minimum terra tegatur; deinde canem ei alligant, qui, cum 
dominum suum comitari cupit, illa facilline evwulsa statim moritur. 
accipientibus vero eam post nihil est periculi, expetitur autem ob unam 
virtutem: nam quae daemonia vocantur et quosdam intrant, si modo 
aegrotantibus admoveatur, facile expellit. 

Id castellum Bassus subigere cupiens, vallem orientalem aggesta 
terra explere instituit. ludaei obsessi, a peregrinis separat, illos in 
urbe inferiore manere coegerunt, superius castellum ipsi tenuerunt. 
ac quotidianas eruptiones fecerunt et cum obviis congressi sunt: nec 
ipsorum duntaxat multi perierunt, sed et Romanos multos in aggeribus 
Jaborantes occiderunt. 

Casu tamen quodam factum est ut castellum sine aggeribus de- 
deretur, inter obsessos adolescens foit Kleazarus, animo confidens et 
manu strenuus, qui populum ad eruptiones et aggerem prohibendum 
hortari solitus in praelüs illustrissimus evaserat, BRomanisque multas 


996. IOANNIS ZONARAE 


εδιατιϑείς. . καί ποτὲ τῆς μάχης διαχριϑείσης αὐτὸς μείνας ἔξω 
τῶν πυλῶν τοῖς ἐπὶ τοῦ τείχους ὡμίλει.. Ῥοῦφος δέ τις τοῦ 
“Ῥωμαϊκοῦ στρατοπέδου, τὸ γένος «ΔἸγύπτιος, ἐξαίφνης ἐπιδρα- 
μών, σὺν ὅπλοις αὐτοῖς τὸν ᾿Ελεάζαρ. ἀράμενος φϑάνει μεταϑ εὶς 
εἷς τὸ Ῥωμαίων στρατόπεδον. .᾿ τοῦ δὲ στρατηγοῦ γυμνωθῆναι δ 
κελεύσαντος αὐτὸν καὶ μαστίζεσϑαι βλεπόντων τῶν ἐκ τῆς πόλεως, 
ἀϑρόον ἣ πόλις ἀνῴμωξε,. τοῦτο κατὰ τῶν πολεμίων ὃ Βάσσος 
στρατήγημα ἐποιήσατο, καὶ σταυρὸν προσέταξε καταπήγνυσϑαι, 
C ὡς αὐτίκα κρεμάσων τὸν Ἐλεάζαρον. οἱ δ᾽ ἀπὸ τοῦ φρουρίου 
δρῶντες ὠδυνῶντο μᾶλλον xal ἀνῴμωζον διωλύγιον. καὶ $10. 
, Ἐλεάζαρ ἱκέτευε σφᾶς, μήτ᾽ αὐτὸν περειδεῖν οὕτω ϑνήσκχοντα, 
καὶ ἑαυτοῖς τὴν σωτηρίαν προμηϑεύσασθαι, εἴξασι τῇ Ῥωμαίων 
, ᾿σχύϊ καὶ τύχῃ. ". οἱ δὲ καὶ πρὸς τοὺς ἐκείνου καταχλώμενοι λό- 
yovc, καὶ παλλῶν ἔνδον ὑπὲρ αὐτοῦ δεομένων (ἦν γὰρ ἐκ μεγά- 
λης καὶ σφόδρα πολυανϑρώπου συγγενείας), εἰς οἶκτον ἐνέδωχαν. 15 
καὶ στείλαντες τὴν τοῦ φρουρίου πάράδοσιν ἐπηγγέλλοντο, ἕνα. 
ἀδεεῖς ἀπαλλάττωνται, τὸν ᾿Ελεάζαρ λαβόντες. — 
Δεξαμένου δὲ τοῦ στρατηγοῦ ταῦτα; οἱ ἐν τῇ κάτω πόλει 
τὴν γινομένην ἰδέᾳ τοῖς. Ἰουδαίοις πυϑόμενοι σύμβασιν, ἀποδράναι 
D νυχτὸς αὐτοὶ ἐβουλεύσώντη. «καὶ τὰς πύλας αὐτῶν ἀνοιξάντων, 30 
παρὰ τῶν τὴν ὁμολογίαν πεποιημένων πρὸς τὸν Βάσσον ἧκε 
μήνυσις.. oí μὲν οὖν τῶν. ἐξιόντῳν ἐρρωμενέατατοε ἔφϑασαν 


6 αὐτὸν om A. Ἶἀϑρόα A. 9 ἐλεάζαφ Α. 11 [xéceva 
A cum Iosepho, ἱκέτευσε PW. ἐν | 


clades intuletat, aliquando autem:cum preelio dirempto extra 
cum iis qui in muro :erant celloqueretur,, Rufus quidam Redanus miles 
funere Aegyptiub. subito. accnrrit, et. Eleazarum cum ipsis armis sub- 
tum celeriter in castra Remánorum:transfert. quem cüm dux nudari 
et in conspectu civium flagris caedi lussisset, universa civitas ingemuit, 
ea re Bassus opportune contra hostes usus crucem defigi iussit, quasi 
Eleazarum statim in eam vellet tollere. quo conspecto ii qui in castello 
erant magis doluerunt, maximis suspiriis editis. — Eleazarus quoque eos. 
rogavit ne se ita mori sinerent, et.suae ipsorum salutis memores Roma- 
norum viribus et fortunae cederent, ili et Eleazari verbis fracti et 
multorum pro eo deprecantium precibus (erat enim ex magna et popu- 
losa familia) adducti ad commiserationem deflexerunt, wissisque legatis 
castelli deditionem promiserunt, si accepto Eleazaro salvis discedere 
. . Ham condicionem ubi dux acceperat, qui inferiorem urbem tene- 
bant, audita Iudaeorum privata pactione fügam noctu capessere staiue- 
runt: et oum portas aperuissent, ab iis qni cum Basso pepigerant pre- 
diti sunt. ac fortissimi quique evaserunt; intua vero deprehensi ad 


7 ! 


BEEN 1 


. ANNALIUM VI 98. «587 


διεχπεσεῖν, τῶν. δ᾽ ἔνδον. χκαταληφϑέντων ἄνδρες μὸν ἀνῃρέϑησαν 
ἐπὶ χιλίοις ἑπτακόσιοι, γύναια δὲ καὶ παῖδες ἠνδραποδίσϑησαν. 
τὰς δὲ πρὸς τοὺς -πᾳραδύντας τὸ φρούριον ὁμολογίας φυλάσσων 
6 Βάσσος, αὐτούς τε. ἀφῆκε. καὶ τὸν Ἐλεάζαρ ἀπέδῳκ.. 69ϑΘ:εὄὠ 

ιδ “Ταῦτα ᾿διάπραξόμενος ἠπείγετο. ἐπὶ τὸν λεγόμενον Ἰάρδην 
δρυμόν" πολλοὶ γὰρ πρὸς αὐτὸν ἦσαν τῶν κατὰ τὰς πολιρρκίὰς 
πρότερον. ἀποδράντων. . ἐλϑὼν οὖν. ἐπὶ. τὸν τόπον; κυκλοῦται P I 310 
αὐτὸν Tolg ἱππεῦσιν ἅπαντα, τοὺς δὲ; πεζοὺς. δεμδροτομεῖν τὴν 
ὅλην ἐκέλευδεν,. . οἱ ^ ἐκεῖ προσπεφευγότες: -Ἰόυδαῖοε' ἀϑρόδε 

ἼΟ μετὰ βοῆς. ἀΐξαντες ἐνέπιπτον τοῖς κυχλωσαμένοις αὐτοῦς; ὡς 
᾿δὲ καρτερῶς αὐτοὺς. ἐκεῖνοε ἐδέχοντο, χρόνος ut οὔ βραχὺς τῇ W Y 23x 
μάχῃ ἐτρίβη, τέλος δὲ αὐτῇ οὐχ ὅμοιον. τοῖς ἐγανείοις "ἀπέβη 
“μέρεσι. Ῥωμαίων μὲν γὰρ ἔπεσον δώδεκα ὀλέγοἑ δ᾽. ἐερώϑηδαν, 
τῶν δὲ Ἰουδαίων ἐκ τῆς μάχης παύτῃς οὐδεὶς διέφυγεν, . ἁλόντες 

15 δὲ καὶ τρισχιλίων οὐχ ἥττους πάντες. ἀπέθανον... «^ t 

Βάσσος μέντοι καὶ “Τιβέριος. Mábiwos ; ὃς Te ἡπίτροδος, 

πᾷσαν τὴν γῆν ἀποδόσϑαι τῶν Ιουδαίων πωρὰ «Καίσαρος ἐκελεύ-- 
σϑησαν. ὀκτακοσίοις δὲ μόνοις ἀπὸ τῆς. στρατείας διαφιεμένοις B 
χωρίον ἔδωκεν εἷς κατοίκησιν, ὃ. καλεῖται μὲν Ἐμαούς, ἀπέχει 

40 δὲ τῶν Ἱεροσολύμων σταδίους τριάχοντα. φὅρον dà τοῖς. ὅπου» 
δήποτε οὖσιν Ἰουδαίοις ἐπέταξε δύο δραχμὰς ἕχαστον ἐτησίως 
ἐϊσφέρειν εἷς τὸ Καπιτώμον», γ᾿ ὥσπερ πρότερον. εἰς. τὸν ἐν" Tego- 
σολύμοις ναὸν συνὲτέλουν. ᾿΄. t. 


*!- 


δ ἕαρδιν W.' ' 'B'voigom A. 18 γὰρ om A) 19 ὁμαοῦς A, 

Ἀμμαοῦς Tosephus. J ΝΣ ΞΕ 

mile septingentos sunt occisi: mulieres et pueri sub corona venie- 

fedi dediticiis vero Basses. fidem servavit , pale. dimissiá et Eleazaro 
to. * 

His confectis ad Iardium saltum properavit, quo mülti ex priori- 
bus obsidionibus elapsi.se contulerant. eum igitur locum equitibus undi- 
que circumdat, pedi tes arbores succidere iubet.. Iudaei vero qui illo 
confagerant conferti cum clamore in Romanos irruerunt: a quibus cum 
fortiter excepti essent, non parum temporis in pugna tractum est. sed 
eventus eius adversis partibus non ex aequo respondit: nam ex Romanis 
duodecim ceciderunt, rupes vulnerati sunt; ludaeorum nullus evasit, et 
cum non infra tria milia capta essent, omnes perierunt. 

Bessus et. Liberius Maximus procurator ἃ Caesare omnem: Iudaeo- 
rum terram vendere iussi sunt: octingentis duntaxat emeritis Emmauntem 
eastellom, triginta stadia. Hierosolymis dissitum, incolendum tradidit, 
et: Iudaeos ubicunque me degentes quotannis binas quemque drachmas ip 
Capitolium inferre ; quemadmodum prius in semplum Bierosolymi, 
tanum conferre coassevisgent, bc 


5658 JOANNIS ZONARAE 


4^ .799. Βάσσου δὲ τελευτήσαντος. Φλάβιος Zac διαδέχεται 
τὴν ἡγεμονίαν. ὅς. nl IMacadar τὸ φρούριον ἐσεράτευσε, μόνον 
ἔτι τῶν ἀφεστηκότων περιλειφϑέν. κατεῖχον δὲ τοῦτο σικάριοι, 
ὧν προειστήκεε δυνατὸς ἀνὴρ Ἐλεάζαρ, ἀπόγονος Ἰούδα τοῦ 
C πεέσαντος πολλοὺς Ἰουδαίων μὴ πείϑεσθαι ταῖς ἀπογραφαῖς ἐπὶδ 
Ἀυρηνίου. καὶ τῆς μὲν χώρας εὐθὺς ἐκράτει, τὸ δὲ φρούριον 
relxta περιεκύκλωσε, τὴν εἰς φυγὴν ἔξοδον τοῖς ἔνδον ἀποφρα- 
γνός. εἶτα πρὸς πολιορκίαν ἐτράπετο, καὶ χῶμα χώσας ἔνϑα 
δυνατὸν. ἦν (ἐπὶ πέτρας γὰρ ὑψηλῆς τὸ φρούριον φκοδόμητο, 
φάραγξι βάϑος. ἐχούσαις ἄπειραν ἐστεφανωμένης), ἐπήγαγε τὴν 10 
ἐλέπολεν καὶ. διέρρηξε. μέρος τοῦ τείχους. ᾧφϑη δ᾽ ἕτερον ἐντὸς 
$nuà «dx σεκαρίων ἀντοικοδὸμηϑὲν τοιοῦτον olov. μηδὲ ταῖς ἐμβο- 
λαῖς: εἴξειν, μέλλον τῶν ἑλεπόλεων. ἐκ ξύλων γὰρ ἦν δύο στίχους 
παραλλήλους ἐχάντων ; ὧν μέσα» συνεφόρουν τὸν χοῦν. ai γοῦν 
D τῶν μηχανημάτωκ ἐμβολαὶ οὐ μόνον οὐ διερρήγνυον τοῦτο, ἀλλὰ 15 
xal στερρόεερόν τῷ σάλῳ συνιζάνον εἰργάζοντο" διὸ τοῖς στρα- 
τιώταις ὃ Σίλβας λαμπάδας κωομένας ἀχοντίζειν ἀϑρόους παρε- 
; μελεύσαξο.. τὸ δὲ πεποιημένον ix ξύλων τοῦ πυρὸς ἀντελάβετο 
xal φλόγα . πολλὴν ἀνῆκε... τὸ μὲν οὖν πρῶτον πνέων βορρᾶς 
ἄνωθεν εἷς τοὺς “Ῥωμαίους: τὴν φλόγα ἐπήλαυνε , καὶ μικροῦ τῶν 30 


es 30 lesin —— ἃ, ὦ ἀτεφαναμόκαι PW. 12 ὑπὸ) παρὰ Α. 
18 elei» A, ἥξειν PW. σείουρ τοίχους Á. 18 dywra- . 
λαμβάνετο À. 20 ἀκήλαυννε 


| - MFomems. Cup. 29. losephi de bello Iudaico 7 8—11. de Iu- 
dacis sub Hadriano devictis Die 69 19. ἐπ extremo capite repc- 
titur pars Fraefationis p. 12 v. 10 sq. 


49.. Basso defancto. Flavius Silva provincia euscopta Masadam 
castellum 9, solum adbuc ex iis quae defecerant reliquum, obsidere im- 
stituit. tenebatur autem ἃ eicarüs, quibus vir potens praeerat Klea- 
zarus, ex Iudae illius posteritate qui sab Cyrenio multis persuaserat ne 
descriptionibus | parerent. ac regiene stam p itus ipsum castellum 
muro cireumdedit ad fugam intercludesdam, deinde ad oppugnationem 
conversus. οἱ. qua poterat aggere excitato (castellum enim n alto saxo 
erat exsiructum , vallibus infinitae —— — — coronato) machinis ad- 
Quctís . muri partem pertregit. "i alium sicarii intus exstruxerant qui 
ictibus arietum. cessurus mon esset: constabat enim ex lignis duplici 
serie inter se connexis, in medium terram ingerebant, quem 
cum machiaerum ictus.non modo non on perrumpere: ex coneussio 
ila desidente materia, firmiorem redderent, Bilva milites hortatus est 
ut crebras faces ardentes —— tum murus ligneus igne con- 

to magnam flammam edidit uam boreas spirans principio su 
Romanos devolvebat, adeo d machinas propemodum incendoret, 


ANNALIUM VI 99. ." £689 


μηχανημάτων ἥψατο ἄγ" ἔπειτα νότος ἂἀντιπνεύσας πολὺς τῷ 
τείχει ταύτην προσέβαλε, καὶ: ἅπαν ᾷδη κατέφλεκτο. ἐπὶ τού- 


τοῖς οἱ μὲν. Ῥωμαῖοι κατὰ τὴν ἐπιοῦσαν κοῖς πολεμίοις ἐπιχειρεῖν P I 311 


ἔμελλον, Ἐλεάζαρ δὲ τοῖς ὃν τῷ φρουρίῳ διαλεχϑεὶς ἔπεισε πάν»- 
ὅτας τάς τε γυναῖκας. ἑωυτῶν καὶ τὰ. τέχνα ἀνῃρηκότας ἐχείνοις 
ἐπατιελϑεῖν ἕκαστον. xal δὴ τούτου δόξαντος, ὁμοῦ τε τὰς 
yvvaixag ἡσπάζοντὸ καὶ τὰ τέχνα προσηγκαλίζοντο', τοῖς φιλή.- 
μασιν ἐμφυδριενοι καὶ δακρύοντες, "καὶ ϑιεχεὶιρίζοντο. τὰ φίλτατα 


ταῖς χερσίν.» ὡς μή τι σφίσε προσήχποντω. . εἶτα τὴν ντῆσιν ὅπω-"" 


Ἴοσαν συναϑροίσαντες πῦρ ἐνέβαλλον εἰς αὐτήν. now δ᾽ ἐλό- 


μενοι δέχα τοὺς ἐσομένους σφαγεῖς ἁπάντων ὑπ᾽ abc» ἕκαστὸς B 


ἐπὶ τοῖς φιλτάτοις ἐκτίννυτο. εἶτ᾽ αὖϑις ὃ κλήρῳ λαχὼν τοὺς 


ἐννέα διαχρησάμενος, καὶ κύκλῳ.  περιαϑρήσας μήπου τις ζωὸς 


πέριλέλειπται, ὡς ἔγνω πάντας ἀνῃρημένους; πδρ μὲν τοῖς βασε- 
16 λείοις ἐνίησιν; ὅλον δὲ τὸ ξίφος ἐλάσας Qi ἑαυτοῦ πλησίον τῶν 
οἰκείων "κατέπεσε. καὶ oi μὲν ἐτεθϑνήκεσαν ὑπειληφότες μή τινὰ 
* ζῶντα κχαταλειφϑῆναι, ἔλαθεν δὲ γυνὴ πρεσβῦτις καί τις ἑτέρα 
καὶ πέντε παιδέα τοῖς ὑπονόμοις κατακρυφϑέντα. ἦν δὲ τὸ τῶν 


σφαγέντων ᾿πλῆϑος σὺν γυναιξὶ καὶ παισὶ διακόσιοι πρὸς ἑξήκοντα." 
Ὁ 


ἀναπτόμενον, διηπόρουν. καὶ toc ἠλάλαξαν, εἴ τινα τῶν 
7 τὰ om Α. 8 ἐμφορούμενοι A. ᾿ 18 διαχειρισάμενος A. 


11 ἔλαϑον À, ἔλαθε Iosephus, ἑτέρα A, ἑταίρα PW. Ἰοεα-΄ 


phus καὶ συγγενὴς ἑτέρα τις ᾿Ελεαξάρου, φρονήσει καὶ safe 
σελείστων γυναικῶν διαφέρουσα. 19 διακόσιοι πρὸς ἑξήκοντα] 
.. ξξήκοντα πρὸς τοῖς ἐννακοσίοις (vel πεντακοσίοις) losephus. Ὁ 


deinde vehemens auster contra exortus eandem ad murwm reiecit, quo 
penitus consumpto cum Romani postridie hostes aggressuri essent, Elen- 
varus militibus suis persuasit ut quisque uxoribus et liberis suis inter- 
fectis ipsi qu sibi manus afferret. ' eo consilio probato simul uxores 
salutarunt et liberos amplexi sunt, esculis eorum cum fletu inhaerentes, 
simul carissimos suos suis manibus tanquam alieni peremerunt, deinde 
opes universas congestas in ignem coniecerunt, et decem viris sorte 
delectis & quibus omnes mactarentur, quisque saper carissimis suis 
occubuit. deinde unns, cui id sorte evenerat, novem sociis interfectis, 
lustratisque angulis omnibus ne quis forte vivos relictus esset, üt intel- 
lexit omnes occisos esse, regiam incendit, et adacto per totam corpus 
ense prope suos éccidi, οἱ illi quidem perierunt, neminem vivum reli- 
ctum esse credentes: sed una mulier senior et alia quaedam et quinque 
pueri'in cavernis abditi eos latuerant. interfecti eum mmlleribus et 
pueris fuere 260. 007 

: Romani cum mene inipetmm in castellum facerént nec ullum ho- 
etem cernerent, intus autem tranquilla essent oinüia et iguie arderet, 


Oi δὲ" Ῥωμαῖοι προσβολὴν ἕωϑεν ἐποιοῦντο" βλέποντες W 
δ᾽ οὐδένα: τῶν πολεμίων, πολλὴν δ᾽ ἔνδον ἠρεμίαν καὶ 6p C 


I 223 


(0 1 
à 


D 


560 IOANNIS ZONARAE 


ἐντὸς προσκαλέσαεντο. τῆς δὲ βοῆς αἴόϑησις τοῖς͵ γυναίοις ἐγέο, 
vero, κὰκ. τῶν ὑπονόμων, ἀναδῦσαι τὰ πραχϑέντα τοῖς Ῥωμαίοις ' 


: ^t μήνυον" οἱ δ᾽ ᾿ἠπίστονν.. ὧς δὲ τῶν βασιλείων παρῆλϑον ἔνδον 
.xGl τοῖς ἀνῃρημένοις ἐνέτυχον, ἐθαύμαζον τὴν γενναιότητα τῶν 


ἀνδρῶν καὶ τοῦ ϑανάτου τὴν καταφρόνησιν».. | 
"Τοιαύτη. μὲν οὖν ἡ τῆς Μασάδας ἐγένετο ἅλωσις" xal ^ 


κατὰ τὴν ἐν. Αἰγύπτῳ ᾿Αλεξάνδρειαν πολλοὺς ἀποθανεῖν "lov- 
'δαίους συμβέβηκεν... οἱ γὰρ ἐκ τῆς σεάσεως τῶν σικαρίων κατα- 


“φυγόντες ἐχεῖ πολλοὺς τῶν ὡποδεξαμένων ἔπειϑον τῆς ἐλευϑερίας 


᾿ ἀντιποιεῖσϑαι,. εἰ. δέ. τινες. αὐτοῖς τῶν. οὐκ ἀφανῶν Ἰουδαίων 10 


* 
ur 


ἀντέβαινοκ, τοὺς μὲν ἔκξεινον τοὺς. δ᾽ ἄλλους πρὸς ἀποστασίαν 
ἀρφεκάλοῦγτο.᾽. Q6 δὲ τῆς γερουσίας πρωτεύοντες elg ἐκκλησίαν 


“τοὺς Ἰουδαίους ἀϑροίσαντες ἤλεγχον τὴν τῶν σιχαρίων ἀπόνοιαν, 


καὶ φυλάξασθαι và πλῇϑος παρεκάλουν. τὸν ἐξ αὐτῶν ὄλεϑρον, 
παραδοῦναε δὲ “Ῥωμαίοις. αὐτούς: ἐπείηϑη τοίνυν τὸ πλῆϑος 15 
τοῖς λεγομένοις». 3a). πρὰς τοὺς σικαρίους, ἀΐξᾳντες συνήρπαζον 


αὐταύς. καὶ ἑάλωσαν μὲν -περὶ ἑξακοσίους » 6qm δὲ τότε διέ- .— 


4puyov οὐχ εἷς μαχρὰν συλληφθέντες ἐπανήχϑησαν. καὶ πάσης 


P 1312 αὐτοῖς ἐπενεχϑείσης. βασάνου ὅπως Καίσαρα δερπότην ὃμολογή- 
| " fuogux , οὐδεὶς ἐνέδωκεν, AAA, πάντες τὴν. γνώμην ὑπερτέραν τῆς 30 


ἀνάγκης ἐτήρησαν.. μάλιστα δ᾽ 3 τῶν παίδων ἡλικία τοὺς ϑεω- 
μένους ἐξέπλησσεν" 0908. γὰρ ἐκείνων. τις ἐξενικήϑη Καίσαρα 


“δεσπότην ἐξονομάσαι. ᾿ 
.- “. : Vor ἄς MEN : 


“11 δ' iios] δὲ A. 16 αὐτούς A cum Iosepho, ἑαυτοὺς PW. 
(s. 9E τῶν ϑεωμένῳων A. 32 ἐξέπληξεν A Iosepbus. οὐδὲ γὰρ οὐδ᾽ A, 


animi dubii tandem clamorem sustülerunt, ut aliquem elicerent. quo 
clamore. ;hulierculae e cavernis excitae Romanis quid actum esset expo- 
suerupt. neqhe vero illi crediderunt, donec regiam, ingressi visis inter- 
fecti generbsam virorum.indolem et mortis contemptum sunt admirati. 
εν  - Atqne. ad hanc medum. expugnata est. Masada: accidit antem ut 
Alexandriae .queque in; Aegypto mult Iudaei caederentur. nam factio 
sécariorum eo profuga multis hospitum. suorum: persuaserat ut se in liber- 
tatem assererent, «i T vero ex ludaeis haud ignobilibus refragarentur, 
Alis occisis caeteros .ad defectionem hortabantur. principes vero senatus, 
ludaeis ad .roncionem vocatis, aicariorum desperationem arguebant, et 
populum hortabantur ut exitium ab illis imminens caverent, eosque Ro- 
manis. dederent. paruit multitudo, et.in sicarios impetu facto ad 600 
eorum. comprehendit. qui. vero.tum effugerant, non multo post capa 
reductique sunt: et cum omnis generis tormentis excruciarentur, a nullo 
extorqueri potuit. αἱ Caesarem dominum agnoscerent, sed omnes animos 
necessitate superiores conservarunt. in primis tamen puerorum aetas 
spectatores obstupefecit: nam ne ab illorum quidem, ullo exprimi potait 
ut Caesarem domipum appellaret. οι 


UR 


ANNALIUM. VI 29. 561 


- "Haro δὲ xal τῶν περὶ Κυρήνην πόλεων 5j τῶν σιχαρίων 
ἀπόνοια. διεκπεσὼν γὰρ εἷς αὐτὴν Ἰῳνάϑης πονηρότατος ἄν- 
'ϑρωπὸος τὴν τέχνην ὑφάντης, τινὰς τῶν ἀπόρων ἀνέπεισε προσέ- 
xev αὐτῷ, καὶ. προήγαγεν εἷς τὴν ἔρημον, σημεῖα δείξειν καὶ 

διτέρατα ὑπισχνούμενος. οἱ δὲ τῶν ἐπὶ Κυρήνης Ἰουδαίων πρω- 

“τεύογτες Κατύλλῳ τῷ τῆς Κυρήνης ἡγεμόνι ταῦτα ἀγγέλλουσιν. B 
ὃ δὲ στρατιώτας ἀποστείλας συνέσχε τοὺς μετὰ Ἰωνάϑου. αὐτὸς 
δὲ ὃ Ἰωνάθης τότε μὲν διέφυγεν, ἐπιμελῶς δὲ ζητηϑεὶς ἥλω, 
καὶ ἀναχϑεὶς πρὸς τὸν ἡγεμόνα ἑαυτῷ μὲν ἐμηχανᾶτο τῆς 

Ἰθτιμωρίας ἐξάλυξιν, τῷ Ἰατύλλῳ δὲ ἀφορμὰς ἀδίχων κερδῶν 
περιεποιήσατο. τοὺς γὰρ πλουσιωτάτους τῶν Ἰουδαίων ἔλεγε, 
καταψευδόμενος αὐτῶν, διδασχάλους αὐτῷ τῶν δρωμέγων γενέ- 
σϑαι" xol ὃ ἡγεμὼν προϑύμως ἐδέχετο τὰς διαβολάς. πρὸς 
δὲ τῷ πιστεύειν ῥᾳδίως καὶ τὴν ψευδῆ κατηγαρίαν τοὺς σικα- 

1δ ρίους ἐδίδασκε" καὶ πολλῶν κατεῖπον ὕπ᾽ ἐκείνου ὑποβαλ- 
λόμενοι. 

Ἐνταῦϑα μὲν οὖν τότε τὰ τῶν Ιουδαίων ἐτελεύτησε πάϑη, C 
ὑπὸ “Ῥωμαίων τῆς Ἱερουσαλὴμ τὴν τελευταίαν ὑποστάσης ἅλωσιν. 
καὶ αὖϑις δὲ «Ἰἰϊλίου τῶν “Ῥωμαίων κρατοῦντος ᾿Αδριανοῦ ἐστω- 

40 σίασαν Ιουδαῖοι καὶ κατὰ ' Ρωμαίων ὡπλίσϑησαν. ἀλλὰ καὶ τότε 
ἠττήϑησάν τε καὶ ἐξετρίβησαν, πολλῶν φϑαρεισῶν μυριάδων, 
ὡς λίαν περιλειφϑῆναι βραχεῖς, περὶ ὧν ἐν τοῖς ἰδίοις τόποις 
ἱστορηϑήσεται. 


11. ἐποιήσατο A. 14 τῷ] τὸ Α. 17 ἐτελεύτησαν A, 
23 ἰστορηϑήσεται] lib, 11 c. 23 p. 589. | 


Sicariorum desperationis contagium etiam Cyrenen invasit. nam 
cum Ionathas vir improbissimus, arte textor, eo evasisset, aliquot 
psuperes sibi conciliatos in desertum eduxit, prodigia et signa edi- 
turum pollicitus, eam rem Cyrenensium Iudaeorum proceres Catullo 
raesidi nuntiarunt: qui militibus missis lonathae coniuratos compre- 
endit. ipse Ionathas tum quidem effugit, sed diligenti indagatione 
captus et ad praesidem perductus id confecit ut ipse supplicium effu- 
geret et Catullo iniquorum emolumentorum ansas praeberet. ditissimos 
enim Iudaeos eorum íacinorum sibi auctores exstitisse falso asserebat: 
quas calumnias praeses alacriter amplexus, roeter eam credulitatem 
sicarios eandem calumniam edocebat; qui ab illo subornati multos accu- 
sarunt. 

Ac ludaeorum calamitates tum bunc finem habuerunt, Hieroso- 
lymis a Romanis extremum eversis. post sub Aelio Hadriano impera- 
tore rursus per seditionem arma contra Romanos ceperunt, sed tum 
quoque victi attritique sunt, multis milibus interfectis, perpaucis super- 
Stitibus: id quod suo loco referetur. 

Zonarae Annales. 86 


562 — IOANNIS ZONARAE ANNALIUM VI 29. 


Ww I3 “Ρωμαίων δὲ μνησϑείσης τῆς ἱστορίας καὶ τούτοις κράτος 
ἀναϑεμένης ἀήττητον, ἀναγκαῖον πάντως εἰπεῖν καὶ διδάξαι ἢ 
D ἀναμνῆσαι τοὺς ἐντευξομένους τούτῳ δὴ τῷ συγγράμματι, τίνες 
τε οἱ “Ῥωμαῖοι καὶ ὅϑεν τὸ τούτων ἔϑνος συνέστη τὸ ἐξ ἀρχῆς, 
καὶ πόϑεν τὴν κλῆσιν ἔσχε, καὶ τίσε πολιτείαις ἐχρήσατο, καὶ δ 
οἵαις τύχαις ἐνέκυρσε, καὶ ὅπως προῦὔχοψεν. εἷς εὐδαιμονίας 
ἀκρότητα ὡς μικροῦ κυριεῦσαι τῆς οἰκουμένης ἁπάσης xol τὸ 
κράτος κατὰ πάντων σχεδὸν ἀναδήσασθαι, καὶ ὅπως βασιλευϑὲν 
ἐξ ἀρχῆς εἷς ἀριστοκρατίαν ἥτοε δικτατορίας καὶ ὑπατείας μετέ- 
πεσε, καὶ elg δημοχρατίαν αὖϑις μετήνεχτο, εἶτα εἷς μοναρχίαν 10 
ἐπανελήλυϑεν. ῥητέον μοι τοίνυν καὶ περὶ τούτων καὶ διηγητέον 
ὡς ἐνὸν ἐπιτέμνοντι τὸ πλάτος τῆς διηγήσεως καὶ τὴν μακρηγο- 
Οίαν συστέλλοντι, ἕν᾽ εἶεν εὐσύνοπτα τὰ τῆς ἱστορίας καὶ τὴν 
τῶν ἐπιόντων ταῦτα μνήμην μὴ διαφεύγοιεν. - 


1 ante '"Peuaío» inscriptio περὶ τῆς ἀρχαιογονίαρ Ῥωμαίων ΟὟ. 
4 τὸ prius add A. συγέστη τὸ ABCW, cvríorgro P. 
 μικρῶ A. 9 ἐρισεοκρατίαν À, ἐριδεοκρατείαν PW. 
10 δημοκρατίαν À, δημοκρατείαν PW. 11 ἐπανελήζυϑεν A, 
ἐνανελήλυϑε C, ἀπανελήλυϑε PW. 14 ταῦτα om A. 


μὴ om C. 


Iam cum Romanorum mentionem fecerit historia, eisque poten- 
tiam invictam tribuerit, omnino necessarium est dicere ac docere aut 
admonere lectores, qui sint Romani, quae gentis origo, unde nomen 
habeat, quibus rerum publicarum formis usa, quibus casibus iactata sit, 
quibus rationibus ad summam felicitatem adscenderit, ut toti fere terra- 
rum orbi imperarit suamque potestatem ad omnes paene propagarit, et 
ut principio regibus paruerit ac post ad optimatium potestatem sive 
dictaturam et consulatum reciderit, deinde rursus ad democratiam devo- 
luta mox ad monarchiam sit reversa. de his igitur etiam dicendum est, 
prolixitate narrationis quantum fieri potest in compendium contracta 
vitataque verborum multitudine, nt historia et facile intelligi et memoria 
teneri queat. 


'N O T A E. 


»» 


L ECT O'RL 


J 


Eiusmod: sunt qui generalem praesertim spectant historiam, 
quemadmodum sunt Zonarae quos modo recüdimus Annales, 
ut fusioribus illustrari commentariis minime debeant, cum qui 
id faciendum sibi proponeret, inutílibus potius ao supervacaneis 
lectorem fatigaret observationibus quam labore quovis suble- 
varet, ea quippe est scriptionis istius ratio, ut quae ex aucto- 
ribus decerpuntur, attingabtur duntaxat nec pleniori oratione 
conscribantur. continua gestorum series et secundum certiores 
temporum notas digesta in illis attenditur potissimum, adeo 
ut ipsas consulere origines necesse habeat qui prolixiores ex- 
petierit narrationes, cum eorum qui condunt Amnales praeci- 
puum sit consilium ut universali quadam rerum cognitione 
lectoris animum  informent. ita Zonarae illud in primis fuit, 
ut recte in Praefatione àit Wolfius, "certam quandam historiae 
quasi disciplinam constituendi, et dispersa in plurimis volu- 
minibus membra et partes eius in unum quoddam corpus redi- 
gendi. delegit enim sibi non omnium sed praecipuarum gen- 
tium ,historias, neque eas omnes, sed vel praecipuas duntaxat 
vel eas quae ad ecclesiae seriem perspiciendam facere vide- 
bantur." in hac igitur tot eventuum atque rerum expositione 
quam Annales complectuntur, qui mundi primordia Veterisque 
Foederis historias, quae ex sacris libris et ex losepho ac 
Georgio Syncello, aut res Graecanicas vel etiam Romanas, seu 
rei publicae seu imperii tempora spectentur, ex scriptoribus 
refert Zonaras, cum iis conferre vellet ac eorum auctoritate 
firmare qui singulas ex professo pertractarunt, vel quae ille 
de industria omisit afferre, duo pariter subiret inoommoda, 
ut et nimium .diceret nec tamen totum, ut Quintiliani verbis 
utar. fatendum tamen occurrere interdum in iis moulta quae 
critica indigeant manu, cum in ipsa videlicet narratione, aut 
in personarum vel locorum nomenclaturis, atque adeo in 
factis ipsis a suis discedunt authenticis, de quibus lectorem 
interest admonere. nonnulla sunt praeterea quae locis exo- 
ticis possunt adornari, cum lumen sibi invicem plerumque 


566 NOTAE. 


commodent scriptores: quod quidem in Notis, quas hic in 
praesens edimus, pro virili preestitimus, in iis maxime quae 
Byzantinae historiae illustrendae conducunt; quandoquidem 
hosce Annales publicamus caeteris rerum Byzantinarum sori- 
ptoribus typis Regiis hactenus expressis adiungendos. mam ut 
Theophanem aoc illius Continuatores, vel qui ut Zonaras An- 
nales ἃ mundi condita ad sua tempora, alia forte methodo, 
perduxerunt, Georgium Cedrenum, Georgium  Hamartolum, 
Symeonem Logothetam, loannem βου] σου, Constantinum 
Manessem, Michaelem Glyoam, loelem et alios istiusmodi 
cum ipso Zonara compararem, absonum prorsus visum esset, 
oum satis et abunde sit, si quae sunt extra usum communem 
vel a caeteris intacta, in Notas referantur, ex quibus soriptori 
lux uteunque affulgeat. iam vero cum in universam Byzan- 
tinam historigm perpetuos, ut ita dicam, seu qui singulis 
Allius acriptoribus aptari possint, commentarios antehac edi- 
derim, duobus publicatis voluminibus, quorum alterum Fami- 
Jias Augustas et Dalmaticas una cum urbis Opolitenae descri- 
pone, alterum mediae et infimae Graecitatis Glossarium com- 
plectatur, in quo non modo vocabula mixobarbara sed etiam 
dignitates palatinae militares ecclesiasticae et monasticae ex- 
plicantur, unum supererat ut sola duntaxat facta illustrari 
posse arbitrarer. quod quidem ita a me praestitum est ut, 
si quid in supra memoratis lucubrationibus excidisset, subinde 
Annotarem, idque saepe ex scriptoribus ineditis, ne vel ex 
incuria nostra vel ex memoriae lapsu dispendium lector pa- 
Jiatur. sed et varias interdum lectiones ex Zonarae manu 
descriptis codicibus, quos videre contigit, subinde inserimus, 
praetermissis interea synonymis tanquam nullius compendii, 
quod et se fecisse profitetur Wolfius interpres; cuius alioquin 
Notas priori editioni subditas cum nostris edi suis locis cura- 
vimus, littera nominis initiali W indicates, praetermissis qui- 
busdam inutilibus. atque hae quidem priorem Annalium par- 
tem et alteram usque ad Constantinum Magnum potissimum 
spectant, ubi paulo visus est accuratior quam in iis quae 
Byzeantinorum imperatorum historiae erant subiunctae, in qua 
minus acientem fuisse palam est, quod et ipsemet ingenue 
agnoscit; quemadmodum et Xylander in Notis ad Cedrenum 
singulis fere locis, qui res Byzantinas spectant, non modo 
haesitare cogitur, sed fatetur ultro vocum sibi insolentium, 
partim hybridarum ao μιξοβαρβάρων, partim prorsus et apud 
Latinos et apud Graecos peregrinarum, notiones ignotas nec 
alibi lectas: quod non omnino mirandum, siquidem hac tem- 
pestate nulli tum fere essent editi Byzantinae historiae scri- 
ptores, et in iis illustrandis nemo ex tot viris eruditis studia 
sua hactenus contulerat.. DucaNeius. | 


, 


NOTAE. 567 


Quinque codicibus in totius operis interpretatione sum usus, 
quorum tres liberalitate magnisque sumptibus magnifici et ge- 
nerosi vir d. Antonii Fupgeri, opera vero honesti et erudi- 
tionis amantissimi viri Ioannis Dernschwam Cpoli sunt allati; 


. quartum [D] Ioannis Jacobi Fuggeri, Maecenatis mei, biblio- 


theca suppeditavit; quintum ex Viennensi bibliotheca claris- 
simus vir d. Gaspar a Nydprug, sepator regius, ultro-libera- 
liter communicavit, eoque officio sane quam necessario mul- 
tum conatus nostros iuvit, nam absque eo si fuisset, multae 
lacunae in Zonara relinquendae fuissent, ex his duo duntaxet 
integri fuere, Cpolitanus ab Antonio Cantacuzeno Byzantii 
emptus [C], et Viennensis [B): reliqui tres historiam impera- 
torum duntaxat habuerunt, nec eam omnes integram. neque 
ullus ex his omnibus fuit in quo non multa et depravata 
et mutileta essent; quae ex caeteris parüm explevi partim 
correxi. etsi autem in integrum omnia restituere non licuit 
(alicubi enim omnes noti atque amici, ut ille queritur, me 
deseruerunt), tamen eam operam navasse videor, ut lectores 
aliquid meis laboribus debituri et praetermissa boni consulturi 
sint, nisi iniqui esse velint, nam quantae molestiae esse pntas 
(ut conversionis aerumnas taceam) cramben non bis sed quin- 
quies repetitam devorare? apparet hoo opus olim in magno 
fuisse pretio, ac saepissime descriptum ab iis qui sententias 
auctoris sequi contenti, verba eius non curiose observarint, 
ac potius oum illo certare voluerint paraphrasi quadam et 
copia elocutionis , in primo tomo praesertim ; quae omnia 
annotare et magni laboris et supervacaneum fuisset, quorsum 
enim attinet perscribere synonyma, ut pro ὁμοεϑνεῖς ὁμογενεῖς, 
ἀπέδρα pro διέδρα et id genus alia, in quibus vel nullum 
diacrimen est vel adeo tenue ut et plurimorum aenimadver- 
siogmem effugiat, et ab iis qui linguarum libertatem gremmati- 
corum angustis limitibus praeferunt negligatur? atque in hac 
diversitete vetustissimi codicis Cpolitani fidem secutus sum, 
nisi ubi manifesti errores ab ee reeedere coegerunt: caetera 


quae aliquid momenti habere videbantur, nec tamen apparebat : 


quid cui praeferendum esset, breviter annotavi, ut lectori suum 
judicium in legendo aeque esset integrum ut mihi in conver- 
tendo meum. in hoc primo tomo duo tantum codices, Cpoli- 
tanus et Viennensis, usui mihi fuerunt: nam reliqui tres histo- 
riam Iudaicam non habebant. Wourius. 

Initio codicis Perisiensis' Regii 1715 (A) eb alia manu 
negligenter scripta leguntur haec. Ὡς μέν, εἴπερ τις σὺν 


^ ἀκριβείᾳ σχθποῖτο; διδασκαλεῖον καθέστηκεν ἀρετῆς 1 παροῦσα 


βίβλος, αὐτόθεν καὶ ἀπ᾽ αὐτῶν ἐστι πρόδηλον τῶν ἐμφερο- 
μένων ταύτῃ διηγημάτων" ἃ 720 φιλοτίμως διέξεισι, τῶν ἐν 
βίῳ ταῦτα πραγμάτων ἀψευδῆς παιδεία καὶ ὁδηγὸς πρὸς td 


508 NOTAE. 


καλλιστα᾽ ἀαφοτέρων ydo εἰκόνας, τοῦ ἀγαθοῦ xal τοῦ ἐναντίου, 
καϑωσπερεὶ τοὺς τῶν ἀπ᾽ αἰῶνος βίους ἀνθρώπων ἐπέξεισιν" 
ὡς δὲ σπουδαῖος ὁ ταύτην συντεταχῶς ἦν καὶ ἔργων οὐχ ἥκιστα 
ἀρετῆς ἐπιμελούμενος, παριστᾷ μὲν καὶ τὸ ἐμφαινόμενον ἦϑος 
τῇ κατ᾽ αὐτὸν φιλοπονηθϑείσῃ συγγραφῇ, ἔστι δὲ καὶ ἐξ ὧν οὐκ 
ὀλίγων ὄντων ἑτέρων τῶν τοῦ ἀνδρὸς σπουδασμάτων οὐκ ἄδηλον, 
καὶ μάλισϑ᾽ ὅτι πρὸς τὸν ἀγγελικὸν τοὺς κοσμικοὺς ϑορύβους 
ἀποσεισάμενος καὶ μονήρη βίον ἀπέδραμε, προφανέστερον. καὶ 
γώρ, ἵν᾽ ἐν ἐπιτομῇ τὰ ἐκείνου διέλωμαι, ἦν μὲν τῶν εὐπα- 
τριδῶν, ἦν δ᾽ οὐκ ἀμάρτυρον τὴν τοῦ γένους ἔχων εὐδαιμονίαν 
ἀπὸ τῶν λόγων" τὴν γὰρ ἐκ τοῦ πλουτεῖν καὶ τὰ πρῶτα φέρειν 
iv βασιλείοις αὐλαῖς εὐδοξίαν σιγῶ. κράτιστος δὲ καὶ ἐπίδοξος 
εἰρετῇ καὶ λόγοις γενόμενος, καὶ δι᾽ ἑκάστου τούτων εὐδοκιμήσας, 
ὡς καὶ τιμῶν οὐ μετρίων πρὸς βασιλέως ἀξιωθῆναι καὶ παρρη- 
σίας οὐ μεῖον τῶν μέγιστα παρὰ βασιλεῖ δυναμένων προσαπο- 
λαῦσαι, ἐπειδὴ τὸ περιστατούμενον ἔγνω τοῦ βίου καὶ ἄστατον, 
ὥσπερ κύβαν ἀναρρίψας τὰ ἐν τῷ βίῳ πρὸς τὸ τῆς ἀρετῆς 
σιροσεχώρησε στάδιον, οὐδὲν ἢ μικρὸν ἢ μεῖζον τῶν ἐνοχλούντων 
ἐπιφερόμενος. διὸ καὶ διὰ πασῶν τῶν τῆς πρείττονος διοδεύσας 
μοέρας ὁδῶν, ἐξ ἁπάντων καλῶν τὰ βελτίω καὶ κράτιστα συνε- 
λέξατο. εἶτα καὶ τοῖς ἑξῆς καὶ μεϑ᾽ ξαυτὸν ἀνθρώποις κατα- 
λιπεῖν ἀρετῆς εἰκόνα καὶ τῶν ἐν βίῳ πραγμάτων διδασκαλεῖον, 
ἐξ οὗπερ τὰς μετακλίσεις τε καὶ ἀντικυλίσεις ἔμελλον ἐκμανθά- 
ψειν καὶ ὅπως ὅ περιάγων κύκλος τῷ ἀνηρέμῳ τῆς ἕλξεως καὶ 
περιφορᾶς ἐναλλάττειν οἷδε καὶ περιάγειν, βουλόμενος, ἐνεσπού- 
δασε πάντων τῇ ἱστορίᾳ, οὐκ ἄλλην ἢ ταύτην καλῶς ἐπικρίνας 
εἶναι τοῦ βίου διδάσκαλον καὶ ὑπόδειγμα τῶν dv πόσμῳ γίνε- 
σϑαι πεφυκότων. . 

'O μὲν οὖν, ἅτε πρὸς ἄκρον παιδείας καὶ ἀρετῆς ἀνελη- 
λακώς, διὰ τάδε τὰς ἐν τῇ βίβλῳ σπουδάσας ἐντέταχε τῇδε τῶν 
βίων ὑποτυπώσεις, ἑκάστης δ᾽ ἀξίας καὶ τάξεως ὡς dv πίνακε 
τὰς εἰκόνας αὐτῇ ἐνετάξατο" δεῖ δὲ τοὺς αὐτῇ ἐντυγχάνοντας 
τῆς τὸ ὅλης φιλανθρωπίας τὸν ἄνδρ᾽ ἐπαινεῖν καὶ dg ὁδηγὸν 
τῶν καλλίστων τρόπων καὶ παιδευτὴν ἐπιτηδευμάτων χρηστῶν 
τοῦ καϑήκοντος μὴ ἀποστηρεῖν ἐπαίνου. εἶ δὲ καὶ τῆς ἁπάσης 
αὐτὸν οἰκονομίας ϑαυμάζειν τῆς ἐν τοῖς λόγοις ἐϑέλει τις, 
οὐδ᾽ ἐν τούτῳ τοῦ κρείττονος ἁμαρτάνοι" λέγω δὲ πρὸς αὐτὰ 
vd τῇ ἰστορίᾳ καϑήκοντα ἀποβλέπων. σαφηνείας μὲν γάρ, 
ἐπειδὴ τὸ σαφὲς τοῖς ἱστορικοῖς ἀνεῖται καὶ μὴ ἐπίδειξιν ἅκαι- 
οον τῆς dv λύγοις δυνάμεως ποιουμένοις, τοσοῦτον πεφρόντεκεν 
ὅσον ὁ λόγος ἀπύτει τῆς προκειμένης αὐτῷ διηγήσεως. διαί 
ydQ ῥητορικῇ τοῦ ὑπτίου τε καὶ συντόνου μέσον βαδίσειε. διὸ 
καὶ ἐδέησε τούτῳ σεμνότητος καὶ δι᾿ ὧν κατορϑοῦται τὸ βέλει- 
στον εἶδος ἐν λόγοις καὶ ἱστορίαις, ἐδέησε δὲ συντομίας τὸ οἷον 
δυσκίνητον ἢ νωϑρὸν τῶν διηγημάτων διεγειρούσης καὶ olov 
εὐκίνητον τῇ διακοπῇ ποιούσης, κάλλους δὲ καὶ γλυκύτητος 


— 


NOTAE. $69. 


ὅσον ἔμελλε μὴ διακορεῖς τοὺς ἀχούοντας διαθεῖναι τῶ πάνυ 
τραχεῖ καὶ δυσήχῳ τῆς ἑρμηνείας καὶ οἷον σκληρῷ. ἀλλὰ. μὴν 
οὐδ᾽ ἐπιεικείας ὁπόσον ἀκίνδυνον ἦν διαπέφευγε. τὸ δ᾽ ἔσε- 
λάμπον ἐφ᾽ ἅπασι τοῖς’ σεμνοῖς τῶν διηγημάτων ἡδεῖαν τὴν 
ὁμιλίαν τῆς ἱστορίας ποιεῖ τῷ ἀνδρί. θαυμάσειε δ᾽ dv τις αὖ- 
τοῦ καὶ τὸ καϑαρὸν τῆς ἑρμηνείας καὶ οἷον ἀκμαῖον καὶ σύντο- 
μον κἀν τοῖς σχήμασι διαλλάττον. τὸ δὲ τῆς λέξέῳς ἀνθηρὸν 
«αἱ ποικίλως μεταποιούμενον οὐ μικρᾶς τινος ἄξιον εὐφημίας. 
εἰ δὲ μὴ χαίρει τραχείαις τε καὶ πεπονημέναις προστίϑεσϑαι 
λέξεσιν, ἐξ ὧν τὸ δυσεπιχείρητον καὶ πικρὸν καὶ στρυφνὸν dva- 
φαίνεται τῷ λόγῳ, οὐ θαυμάζειν εἰκός" οὐ γὰρ λόγων ἐπίδειξιν 
ἀλλὰ βίου προτύπωσιν ἐνεγκεῖν ἠρεῖτο. διὸ καὶ τοῖς μὲν ὅσοι 
μὴ βίον αἱροῦνται ῥυϑμίξειν τὸν ἑαυτῶν πρὸς τὸ βέλτιον, ἀλλὰ 
λόγων ἀσκεῖν τὴν ἐπίδειξιν, ἀτερπὴς εἷς ἀκρόασιν φαίνοιτ᾽ ἄν. 
κτῆμα δὲ τίμιον ὅσοι τὸν ὀρθὸν βίον τοῦ διεσεραμμένου λόγου 
«ροκρίνουσιν. 

᾿Αλλὰ τὴν μὲν ἰδέαν, ὡς iv βραχεῖ παρεθέμην, τοῦ λόγου 
τοιοῦτος ἐκεῖνος ἦν, ἱστορεῖ δὲ τόπους ἅμα καὶ πράγματα προσώ- 
zov τὸ καὶ ἡϑὼν διαϑίσεις αἷς ὁ ἑκάστου τῶν ἀναγεγραμμένων 
ὑποβάλλει τρόπος" ἀλλ᾽ οὐδὲ ποταμῶν οὐδὲ πελαγῶν παρεῖται 
τὰς ἐξηγήσεις, νήσους τὸ καὶ ἀκτίους ἀφηγεῖται πόλεις" πολέμων 
δὲ καὶ ἐμπλοκὼς καὶ ναυμαχιῶν, οἷς ἀξιόλογόν τι καὶ πρέπον 
παραδοθῆναι γραφῇ διεγένετο, κάλλιστα μέτεισιν, οὐ τὰς τάξεις 
μόνον οἷς ἑκατέρωθεν παρετάξαντο μετιών, ἀλλὰ καὶ ὁπόσα πρὸ 
τῆς συγχρούσεως καὶ τοῦ ἔργον συμβέβηκε. διαιρεῖ δὲ τὴν τῆς 
ὅλης αὐτοῦ μεταχείρησιν πραγματείας εἴς τὸ τὰ Ἰουδαϊκά, τὼ τῆς 
Περσικῆς καὶ τῶν ήδων ἡγεμονίας, καὶ ὥς γε προεχώρησε τὰ 
τοῦ ᾿Αλεξάνδρου καὶ Μακεδόνων καὶ εἶλε τὴν τῶν Περσῶν ἀρχήν, 
καὶ αἷς ἡ Ῥωμαίων Pucracía τὸ τελευταῖον εἰς μοναρχίαν ave- 
ληλάκει. ἧς ἄρχεται μὲν ἐξ ᾿Αδὰμ καὶ τῆς πρώτης τοῦ γένους 
ἡμῶν διαρτίας τε καὶ συμπήξεως, κάτεισε δὲ διὰ τῶν ἐν μέσῳ, 
καὶ ἐς ᾿Αλέξιον καταλήγει τὸν Κομνηνὸν τὸ καϑ᾽ ὅὕκαστα διερχό-- 
μενος. οὐ βασιλέων δὲ μόνον οὐδὲ τῶν ἄλλως τυραννικὰς ἔλο- 
μένων *) πράξεις ἐκτίθησιν, ἀλλὰ καὶ ἀρχιθυτῶν ἱστορεῖ τοὺς 
καϑ᾽ ἕκαστα καὶ κατὰ καιροὺς ἐπὶ τῶν οἷάκων τῆς ἱερᾶς ἀνα- 
βῆναι καϑέδρας ἀξιωθέντα" ὧν καὶ εἴ τί που παρὰ τὴν τῶν 
νόμων ἀξίωσιν ἐξεδιαιτήθη, καλῶς ποιῶν οὐδὲ τοῦτο παρίησι. 

Πάντα οὖν ταῦτα τῇ προκειμένῃ βίβλῳ σπουδάσας ἐντέταχε, 
soe τῶν κατὰ μέρος συγγραψαμένων ἀπολεξάμενος ὅκαστα. 
ix μὲν γὰρ Μωυσέως καὶ Ἰωσήπου τὼ τῶν Ἰουδαίων, ἐξ Ἣρο- 
δότου δὲ τὰ τῶν Περσῶν, καὶ ἐξ ἄλλων ἄλλα συνεφορεῖτο, καὶ 
μίαν ἐκ διαφόρων συντέταχεν ἱστορίας βίβλον, τὰ κράτιστα ἤρη- 
μένος. καϑάπερ οὖν οἵ ζωγράφοι καὶ οὗτος τῶν ἀναγεγραβ- 
μένων ἀπολαβὼν τὰ τῷ βίῳ λυσιτελῆ συνεκέρασεν ἄριστα καὶ 


4) adde ἀρχὰς: αἰεὶ ευραννέϑας legendum. 


570 ^ NOTAE. 


εἰκόνα παντοδαποῦ τὸ ἕώου καὶ πολυμύρφου καϑαπερεὶ συνε 
σατο τοῦ ἐν κόσμῳ βίου, ὡς ἂν ἔχοιεν ἕκαστος ἀφορῶν εἷς av- 
τὴν ἀπευθύνεσθαι, καὶ τὸ μὲν ὁπουδαῖον αἰρεῖσϑαι φιλεῖν καὶ 
διὸ μιμήσεως κατορϑοῦν σπουδάζειν τὰ ἐπαινούμενα, τὸ δὲ 
φαῦλον μισεῖν καὶ ἐκτροπιάξεσϑαι. 

Τοιοῦτος μὲν ó τῆς ἱστορίας σκοπός, καὶ διὰ τάδε συγ- 
γράφειν xol ἱστορεῖν τὰ “γεγενημένα προείλετο. οὐ γὰρ οἶμαί τινα 
δι᾿ ἑτέραν αἰτίαν ἢ τὴν οὐχὶ ῥᾳδίως οὐρισκομένην αἵρεσιν τοῦ 
συμφύρου ταῦτα συνενοχϑῆναι. διὸ καὶ προσήκει τὸ χρήσιμον 
κατειδότας τῆς ἱστορίας ἐπισπουδάζειν αὐτῇ καὶ τῶν πράξεων 
ἡγεμόνα ποιεῖσθαι τῶν ἡμετέρων, ὁμοίοις συμβάλλοντας ὅ ὅμοιαι 
τοῖς προγεγονόσιν ἔργα, καὶ. ὥσπερ of τὰς μορφὰς καὶ vd χρώ- 
ματα μετιόντες πρὸς τὰ ἀρχέτῦπα τῶν πραγμάτων ὁφῶντας ἐπὶ 
τὰς ἐμφερεῖς ἐργασίας τὸ καὶ μεταχειρίσεις ὁρμῶν. οὐ γὰρ ἔστιν 
ἄλλως κατευστοχῆσαι τοῦ λυσιτελοῦς, οὐδὲ ο στοχαζόμεϑα πρατ- 
rovres τοῦ βελτίστου τέλους, μὴ πρὸς ἐκεῖνα ὁρῶντες καὶ ὡς τῶν 
σράξεων ἀπευϑύνεσθαι τούτοις τῶν ἐσομένων εἶκό σε σπουδα-- 
fovreg. ἴδοι δὲ ἄν τις τὸ χρήσιμον οὗ φημι, εἰ τὴν εὐβουλίαν 
ὁπόσα eig κατορϑώσεις πραγμάτων συντείνει μὴ παραιτήσαιτο 
διαγνῶναι. si γὰρ αἰτίαν ταύτην τῶν πράξεων οὖσαν οὐκ 
ἀγνοήσει, οὐκ ἂν ἀντιλέγοι μὴ τῆς τῶν ἄνωϑεν γενομένων 
πείρας τὴν εὐβουλίαν συνίστασθαι. οὐκοῦν χρήσιμον » μᾶλλον 
δὲ ἀναγκαῖον, ei μέλλοι τις μὴ τοῦ κρδίττονος λόγου ἁμαρτή-- 
σεσϑαι, μετιέναι τὸς ἱστορίας. ἐντεῦϑεν γὰρ καὶ πολυπειρίαν 
Fer, καὶ διαφόρων γνοίη πραγμάτων ἐπιχειρήαειρ, καὶ γνῶναι 
μὲν τὰ παρῳχημόνα τῶν ἔργων δυνήσεται, στοχάσασϑαι δὲ τὰ 
ἐσόμενα" ϑηρεύεται yde ἐκ τῶν παρελϑόντων τὰ μέλλοντα. ἴδοι 
δὲ τὸ διάφορον ἀρετῆς. sal κακίας αὐταῖς, sal εἷς ἔχουσι «οὺς 
ἀλλήλας, καὶ ἃ μὲν ἢ πρὸς βασιλικὰς ἀναχθέντες ἀξίας καὶ 
ἐξουσίας. ἢ πρὸς σερατηγικὰρ δυναστείας κατώρϑωσαν ol μετ᾽ 
ἀρετῆς, ἐπαινούμενα, ὅσα δὲ τῇ κακίᾳ προσκείμενοι, die ov- 
μενα xol μισούμενα. τὸ ydo ὅλον εἰπεῖν, ἀρετῆς καὶ κακίας ἡ 
βίβλος ἥδε διδασκαλεῖον, μᾶλλον δὲ στήλη τὰ ἑκατέρᾳ προσόντα 
παραδεικνῦσα. εἰ δὲ καὶ πραπτικῆς ἐπιστήμην δυνάμεως ϑεωρίᾳ 
συνοῦσαν ἀποκαλοίη τις, οὐ τοῦ δέοντος λίων διαπεσεῖται. 
γὰρ ἔστε ταύτῃ μαϑεῖν ϑεωρίων τῇ πράξει συγκεχραμένην καὶ 
μεμιγμένην, εἰς ἃ πᾶς ὁ βίος ἡμῶν ἀνατείνεται καὶ δι᾽ ὧν 
κατορθοῦται τὰ κράτιστα. οὔτε δὲ ϑεωρίας ἡ πρᾶξις διαζευχϑεῖσα 
τῶν καϑηκόντων τι διαπράξαιτ᾽ ἄν, οὔθ᾽ ἡ ov σύξυγος ϑεωρία 
τῆς πραξεωρ. ἑκατέρας οὖν ἐντανϑοῖ τὸ κέρδος οὐκ ἄδηλον. 
say: “δ βίῳ καὶ ἀξίᾳ πάσῃ πρὸς πᾶν ἐπιτήδευμα χρήσιμον τὸ 
εἰδέναι τὰ ἐν αὐτῇ... ἰδιώτῃ μὲν γὰρ εἰσηγεῖται zd ———— 

(Org, καὶ στρατηγῷ τὰ τῆς στρατηγίας, παραινεῖ δὲ μὴ πρὸς 
sjdovdg irilvus τοὺς βασιλέας μηδὲ τῶν νόμων, ἔχειν ὑπεροψίαν, 
σάντα δὲ κατὰ τὴν ἐκείνων εἰσήγησιν ἐνεργεῖν, τῶν κοινῶν μὲν 
ὥς γε βέλτιστα ξξουσι πρόνοιαν ποιουμένους, τῶν δὲ οἰκείων 


NOTAE. 971 


ὑπερορᾶν τὴν μετὰ ῥαστώνης γίνεσθαι sleOviav ὑπεροψίαν, 


εὐμενεῖς τε εἶναι καὶ ὑπηκόοις ἡδέως προσφερομένους, πονῶν t8. 


μὴ ὀλιγωρεῖν μηδὲ ἡδοναῖς δουλεύειν, εἰλλὲ πονεῖν καὶ διαγρυ- 
πνεῖν ταῖς ἀρίσταις τῶν πράξεων ἐνεργείαις, καὶ βουλεύεσθαι 
μὲν ὑπὲρ ὧν χρεία, πράττειν δὲ τὰ βεβουλευμένα (ἑστῶτα γάρ, 
ἔφη τις τῶν ἀρίστων εἷς βασιλέας, προσήκει θνήσκειν τὸν ἤγε- 
μόνα καὶ βασιλέα, διδάσκων ὡς χρὴ διὰ βίου πονεῖν καὶ ταῖς 
τῶν κοινῶν διοικήσεων ἐργασίαις τὸν βίον συγκαταλήγειν), εἶναι 
δὲ καὶ χρήματων ὑπερόπτας καὶ αρύνειν ταῖς ἀπαιτήσεσε 
τὸ ὑπήκοον μηδ᾽ ὠνίους τίϑεσθαι τὰς ἀρχὰς μηδὲ τὰ κοινὰ 


πιστεύειν οἷς οὐχ Ó τρόπος χρηστὸς καὶ ὅσοις οὐκ ἄμεμπτος, 


πάντα δὲ πράττειν ὁρῶντας ἐπὶ τὸ κοινῇ συμφέρον. dila κρα- 
τοῦσι μὲν ταῦτα, ἀρχιερεῦσι δὲ τῶν ὀρθῶν περὶ πίστεως ὅρων 
ἀντέχεσθαι καὶ τοῦ χριστωνύμου περιποιεῖσθαι λαοῦ, πᾶσί τὸ 
καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ τὰ βέλτιστα καὶ νενομισμένα ποιεῖν ὑποτί- 
ϑεται, ἃν αὶ ἀρίστη γίνεται πολιτεία καὶ κατορθοῦται τὼ ἐν 
ταῖς πόλεσι διοικούμενα. 

Τοιαύτη μὲν τῶν πρακτέων ἡ βίβλος διδάσκαλος, ἔστι δὲ 
καὶ πρὸς ἐμπειρίαν πραγμάτων ἐπιτηδεία. οὐκοῦν, ὃ καὶ τοῦ 
λόγου εἶπον ἀρχομένου καὶ ἐν μέσῳ τούτου γενόμενος ἐξεθέμην, 
διδασκαλεῖον καϑέστηκεν ἡ παροῦσα βίβλος τῆς κρείττονος ἔξεῶξ. 
φιλοπονώτερον οὖν μετειτέον ταύτην. εἰ γάρ τινος ἐπὶ πεῖραν 
ἐόντος ἀνδρὸς ἀγαθοῦ καὶ διηγουμένου sd κατ᾽ ἐκεῖνον ἄχουειν 
καλὸν xal ὀνήσιμον τοῖς ἀκούουσι, πῶς οὐ τῶν πάνυ λυσιτελέ- 
στερον ἐντυγχάνειν τῇ παρούσῃ βίβλῳ, μὴ περιέργως μηδ᾽ ἀνεν- 
μένως ἀνδρῶν ἀγαθῶν, Gua δὲ καὶ τῶν φαύλων τοὺς βίους 
δωξιούσῃ. δεῖ γὰρ καὶ τῶν φαύλων ἔχειν τὴν ἱστορίαν, ἵνα τῇ 
παραϑέσει τῶν βελτιόνων τὸ βλαβερὸν αὐτῶν διδασκόμενοι ἀκρι- 
βέστερον ἀποκρούοιμεν. οὕτω γὰρ καὶ οὗ πάλαι τοὺς ἑαυτῶν 
πρὸς td κρείττω παῖδας σπουδάζοντες προβιβάζειν ἐτύγχανον, 
εἷς Gv ἐκ τῶν ἐναντίων φαύλων τὰ κρείττω καὶ κάλλιστα ἐκδι- 
δάσκοιντο. ἀλλ᾽ ἡ μὲν βίβλος τοιαύτη καὶ οὕτως ὀνήσιμος, 
ἄξιος δ᾽ ὁ μισθὸς τῷ συντεταχύτε ταύτην τοῦ ἔργου ϑεῦϑεν 
ἀπομετρηϑείη, καὶ ὃς τοῖς περὶ τὰ κάλλιστα σπεύδουσιν 
ἐποφείλεται. | 

p. ά v. 7. οὐκ οἴκοϑεν ὠρμήϑην πρὸς τὸ ἐγχείρημα] 
similiter in oommentarils quos in canones apostolorum et con- 
ciliorum composuit p. 2 ed. Paris. 1618 μή τις δέ μον κατα- 
γνοίη προπέτειαν᾽ οὐ γὰρ ἀφ᾽ ἕαυτοῦ τῷ πονήματι ἐγχειρῶ, 
ἀλλὰ παρακληθεὶς ὑπέκυψα καὶ τῷ πόνῳ δίδωκα ἐμαυτόν, ἵνα 
μὴ δι’ ἀνηκοῖαν κατακριϑῶ. 

p. ὅ v. 19. γνωμολογεῖν τε καὶ ἠθικεύεσθαι) moralizare, 
verbo Latino-barbaro, scriptores aevi inferioris aliquot utun- 
tur. Doc. 

p. 7 v. 90, ἠρεμοῦντι ydg τῷ vol] &nonymus monachus 
Ratisponensis de suis tentationibus, nuper editus a viro doctis- 


b 


P5 


972 NOTAE. 


simo 1. Mabillonio t. IV Analectorum "ideoque in tanta mole- 
stia tentationis, quae eo magis imminebat, quo 1naior sospitas 
corporalis inerat, omnimodo tractare coepi, quali studio quali- 
que labore corpus spiritui subiicerem, nam ea quae commu- 
niter cum caeteris fratribus in coenobio agere docebar, sed et 
illa quae speciali devotione scribendo aut legendo seu etiam 
ieiunando sponte subii, non satis affligere corpus videbantur. 
cumque diu trectarem, quo potissimum studio memet in tantis 
periculis constitutum aptissime iugiterque constringerem , occurrit 
animo ut in dictamine me occuparem aliquo: quod et saepe 
expertus sum mentem lascivam cuiuslibet scholastici instructi 
in nullo posse magis constringi quam studio dictandi? Duc. 

p. 18 v. 5. εἰ xol μὴ πάντα, ἐνδείᾳ βίβλων progressus 
enim usque ad Carthaginis et Corinthi excidium, abrupta hi- 
storia, Gn. Pompeii Magni res gestas statim orditur, historia 
annorum circiter 60 praetermissa, 

p. 14 v. 13. Κωνστάντιος ó Χλωρὸς hune Κώνσταντα 
alibi appellat, quomodo etiam scriptores aliquot, ut suo loco 
observamus. Doc. 

p. 16 v. 10. ταξιάώρχας] centuriones vertit interpres, quae 
vis est vocis ταξιάρχης apud T'acticos: melius caelestis mitiae 
principes seu duces: nam ἀρχιστρατηγοὶ passim indigitantur 
SS Michael et Gabriel apud Graeoos. vide Gloss. med, Graeci. 
in ταξίαρχος. Duc. 

p. 18 v. Á. “επτῇ Γενέσει] quam unica voce “επτο- 
γένεσιν alii vocant; de qua pluribus egit vir doctissimus 
I. B. Cotelerius ad lib. 6 Constit. Apostol, c. 16. Doc. 

P6 p. 19 v. 14, τῇ πέμπτῃ δ᾽ αὖϑις τῶν ἡμερῶν) Cpolitanus 
codex [C] mutilus est hoo loco: sio enim in eo legitur κατὰ 
δὲ τὴν πέμπτην ἡμέραν τὰ μὲν ὕδατα πᾶν γένος πτηνῶν προή- 
γαγον, ἡ γῆ ψυχὴν ζῶσαν, τετράποδα [ma τὸ ϑεῖον ἑξῆκτο 
σύμπαντα πρόσταγμα. W. 

p. 21 v. 14. 4j παρϑένος γῆ] pro ἡ καϑαρὰ xal ἀμιγὴς 
dictam putat Wolfius: malim quod nondum aratro proscissa 
esset. Duc. 

p. 24 v. 14. ἐπενόησε καὶ πρῶτος ὄρους ἐπήξατο) alter 
oodex hoc loco mutilus haec duntaxat habet ἐπενόησε. τούτῳ 
γεννᾶται παῖς ἐνώς. ἐξ οὗ γαϊδάδ, ἀφ᾽ οὗ μαλελεήλ. τῷ δὲ 
μωϑουσάλα τίκτεται ᾿αμὲχ υἱός. οὗτος eto, W. 

p. 80 v. 6. ἀλλ᾽ ὁ ϑεὸς. τὰς τούτων βουλὰς [sic enim 
legebatur]] οὕτω δὲ μεμηνότας αὐτοὺς ὁρῶν ὁ ϑεὸρ, ἕτερο- 
γλώσσους εἰργάσατο. δὲ paulo post ὁ δὲ τόπος ἐν ᾧ τὸν πύργον 
exodouovy. W. 

p. 40 v. 8. ϑεύκριτον εἴποιεν] haec latine satis commode 
reddi non possunt, sive divinum, iudicium aut iudicem , sive 
divinitus iudicatum dioas. εὐμηχάνητος passivae significationis 


NOTAE. 513 


esse potius videtur: quare arte quaesitum vertere inealui quam 
astutum ut artificiosum. ita etiam μακαριστὴς beatorem, si 
dicere liceat, quam beatum potius significat: prosperum, ego 
verti, W. 
| p. 47 v. 99. Ψονθομφάνηχον reposuimus ex fosepho 

. lib. 1 c. 19, Wolfius perperam ediderat τοϑομφάνηχον. duo 
codd. Regii et Colberteus ψοθομφάνηχον praeferunt, sed ut 
Yosephus, ita et Philo fudaeus in lib. de Mutat. nomin. hano 
vocem &ic effert, cuius significationem ita declaret in lib. de 
losepho μετονομάξει δὲ αὐτὸν ἀπὸ τῆς ὀνειροκριτικῆς ἐγχωρίῳ 
γλωττῃ προσαγορεύσας. paulo aliter hanc effert auctor Chronici 
Alexandrini, quo loco scribit Mosem, haud secus ao Iosephum, 
eodem nomine fuisse ab Aegyptiis eppellatum, uod futura 
praedixerit, τὸν Μωυσῆν μετὰ τὸ ἐπαγαγεῖν αὐτὸν τὰς πληγὲς οὗ 
Αἰγύπτιοι ψομϑομφαχὴ [Ῥυμ- Θομ- Φαν- Χϑὴ ed. Bonn. p. 141] 
προσηγόρευσαν, ὃ ἑρμηνεύεται, à ἀπεκαλύφϑη τὸ μέλλον. Duc. 
P. 88 v. 12. βασίλισσα]. ita Thermuthim, regis filiam, 
reginam vocat Iosephus lib. 2 c. 5 (c. 9 $8 5], uhde sua hausit P 7 
, Zonaras. scribit Suidas ex Aristotele, apud Cyprios regum . 
filios ἄνακτας, ut filias ἀνάσσας appellatas. ᾿ vide Gloss, med. 
Lat. in Hgina. Dvc. 

p. 5? v. 93. παρ "Ἕλλησιν ᾿ΔπρίλλιοςἿ immo apud Latinos, 
seu ut habet S. Maximus in Computo Ecclesiastico parte 1 o. 13 
κατὰ Ῥωμαΐους. sed hie ut et' alibi non semel^Eà[gvag vocat 
Zonaras ques alii Romanos , Oontra quam Eunapius in Chry- 
santhio p. 189. Doc. 

p. 68 v. 11. Ἐρνϑικοῦ πέμπτῃ καὶ δεκάτῃ κατὰ σελήνην] 
Xandbici seu priis decimo quinto secundum Innam.  ambi- 
guum est utrum sub ortum lunae an mense lunari, inquit 
Wolfius. Duc. illud ineptum. latina cotrigere oportebat, 

p. 65 v. 14. ἐν τῷ τῆς σκηνῆς αἰϑρίῳ]} in ea tabernaculi 
parte quae patet , vel sub dio iuxta tabernaculum, WW... 

p. 66 v. 15. ποιότητα] ita Reg. et Colbertens. Dvc. 

p. 82 v. 6. 1] ἀριστοκρατία] ὁ τριετοπράτης [its enim 
codex €] magistratus ad triennium praeesse solitus. ἡ ἄριστο-- 
φρατία rectius in Viennensi codice (et in Reg. et Colb. Dvc.) 
legitur. W. 

p. 87 v. 11. εἷς v0] ita Colberteus: elter πρὸς τὸ. Dvc. 

p. 114 v. 5. ᾿Αβιμέλε] Biblia 4ytpfAcey legunt. W. 

p. 114 v. 14. ᾿Δγχούς) hic im Biblis Aohis dicitur, 'W. 

p. 115 v. 7. “παρεστηκοςς τότε αὐτῷ] embiguum utrum 
sacerdoti an Davidi an Seuli, W. 

p. 138 v. 9. τοῦ ῦ Ἰεβοσϑὲ [PW Μεμφιβοσθὲ] φεισάμενος] 
legendum  ῆεμφιβοσθὰὴ, auctoritate Bibliorum, W. 

|. P: 189 v. 20. πεντακοσίων χιλιάδων ἀνδρῶν] Biblia ha- 
bent πεντήκοντα; pro 500 tantum 50. W. 


574 | NOTAE. 


p. 142 v. 9. τὸν "Auscíay] ita mss Reg. et Colb. Duc. 

p. 142 v. 90. καὶ εἴ τινε δὲ λίϑος ἦν τῶν τιμίων, dxó- 
μισεν ἕκαστος καὶ παρέδωκεν εἰς τοὺς ϑησαυροῦύς} baec eius- 
modi [] notis interclusi, ait Wolfius, cum ad institutum mi- 
nime pertineant, quod etsi verum sit, habentur tamen in mss 
Reg. et Colberteo. Duc. ex losephi Antiquit, 7 14 10. 

p. 145 v. 299. xal ταύτην τὴν ϑεραπείαν)] quae quidem 
ex losephi lib. 8 c. 2 hic narrat Zonaras de Salomonis excan- 
tationibus daemonum, occasionem praebuit quibusdam recen- 
tioribus Graeculis libellum nugicanoricrepum, uti appellatur a 
Gaulmino in notis ad Psellum de Operatione daemon. p. 113, 
confingendi hoo titulo Ζ“ιωϑήκη Σολομῶντος υἱοῦ Δαβίδ, ὃς 
ἐβασίλευσεν ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐκράτησεν καὶ ὑπέταξε πάντων 
ἀερίων xol καταχϑονίων πνευμάτων, δε ὧν καὶ πάντα τὰ ἔργα 
τοῦ ναοῦ τὰ ὑπερβάλλοντα πεποίηκεν" καὶ τίνες αἷ ἐξουσίαι 
αὐτῶν κατὰ ἀνθρώπων, καὶ παρὰ ποίων ἀγγέλων εἴτοι οἱ δαί- 
μονες καταρχοῦνται. legimus apographum ex Bibl Thnanea, 
Duc. cf, 1. A, Fabricü Cod. pseudepigr. Vet. Test. E 1047 
ed. 9. 

p. 150 v. 23. Βασιλειῶν] ita libros Zegnorum, quos alii 
Hegum, hio et alibi non semel vocat Zonaras, quomodo etiam 
plerosque ex Patribus Latinis appellasse notavimus in Gloss. 
med. Lat. Duc. ! 

p. 154 v. 17, εἰ δὲ τὸ τὴν ἀνίερον carpit hoc, 1ooo Zo- 
naras Simoniacos suae aetatis apud Graecos mores, cuiusmodi 
fuisse ea ipsamet tempestate apud Latinos obserramus in nova 
appendice ad Glossarium med. Lat. in v, Praebenda. Duc. 

p. 174 v. 18. ἀλλασσομένας στολὰς] vetus, Bibliorum 
translatio decem mutatoria vestimentorum, — Castalio Jautiores 
vestes convertit: quem ego auctorem secutus sum, vide Gloss, 
med, Lat, in Mutatorium, et Gloss, med, Graecit, in ἀλλάσ- 
σειν. Duvc. | 

p. 186 v. 14, σωτηρίαν εὕρατο xol ἀνακωχὴν τῶν δεινῶν] 
ἐξηγητικῶς τὰ ἀνακωχὴν adicitur, salutem consecutus est et 

rum inducias, id est periculum ín praesentia evitavit, 
quanquam quod differebatur, non auferebetur. W. 

p. 187 v. 2. καὶ ἔτυχε ταφῆς} illius corpus translatum 
Alexandriam Leone M. imperante, et in eoclesia S. Pauli Le- 
prosi depositum, chronicon ms Georgii Hamartoli in Leone M. 
καὶ τὸ τοῦ προφήτου Ἑλισσαίου σῶμα μετετέϑη dv ᾿Δλεξανδρείᾳ 
dv τῇ μονῇ τοῦ Παύλου τοῦ Δεπροῦ" λεπρὸν γὰρ ἰάσατο, λε- 
σρὸν ἐποίησε, καὶ εἷς τὰ τοῦ Δεπροῦ ἐτέϑη. Duc. 

p. 206 v. 6. τῷ δὲ προφήτῃ ... προετρέπετο] malim τὸν 
δὲ προφήτην. οἱεῖ enim «aliquot insolentiores constructiomes et 
phrases in hoo auctore reperiuntur, eae tamen haud scio an 
librariis sint imputandae, W. 


| NOTAE. 575 


p. 222 v. 19. τὸ ἴσην τοῖς ὑπηκόοις γενήσεσθαι] verte- P 9 
ram principio aequitatis erga subditos observationem: nam τὸ 
ἴσον saepe τὸ δίκαιον καὶ ἐπιεικὲς καὶ ἀδέκαστον significat. 
sed quia de eversione regni agitur, reposui id subditis par fore, 
nullam potestatis praerogativam Aabiturum. W. 

p. 228 v. 12. σκάφευσις Persis usitatum | supplicium, 
illudque prae caeteris acerbissimum aoc atrocissimum, ut testa- 
tur Éunepius in Maximo p. 105 μικρὰ ydo (ἡ συμφορὰ) xol 
aj Περσῶν λεγομένη σκάφευσις, nam. scaphismus ,. supplicium 
Persis. usitatum , prae tormentis huic allatis parvum fuerit. 
hinc σκαφεύειν apud Ctesiam in Persicis p. 11, ubi de Aspa- 
mitra qui Xerxem et Dariaeum interfecerat, et apud Plutar- 
chum in Artexerxe, ἃ quo hausit Zoneras quae habet de 
huiusce supplicii Persici descriptione, tametsi verbis aliquan- 
tum immutatis, ubi de Mithridate qui Cyrum se interfecisse 
gloriabatur. vide praeterea Baron. ad Martyrol. 28 Iulii, et 
Antonium Gallonium de Cruciatibus Martyrum p. 12. Doc. 

p. 225 v. 8. τὸ δ᾽ dv μέρει στῆναι ἢ iv μέρει alias per 
vices , vicissim , alternis significat; sed hic aliter esse verten- 
dum sententia docet. W. 

p. 226 v. 28. xal ἐξουσίαν λέγεε δοθῆναι αὐτῷ] λέγει, 
scilicet ὅ προφήτης" αὐτῷ, τῷ θηρίῳ. nec enim intelligendum 
ὅτε τὸ ϑηρίον λέγει ξαυτῷ δοθῆναι ἐξουσίαν, potestatem sibi 
esse datam: nam in Daniele hoo tantum legitur, eique datum 
est imperium. 'W. 

p. 297 v. 15. τὰς βίβλους τοῦ "Poualov Δίωνος] Dionem - 
Cassium Nicseeum intelligit, qui Romanorum historiam con- 
scripsit, et quem Zonaras integrum, non ut hodie exstat ma- 
xima sui parte mutilum, vidit et saepe exscribit, Duc. 

p. 229 v. 8. ποταμὸς πυρὸς slàxev ixzxogevóutvog ἔμ- 
προσϑὲν αὐτοῦ} εἷλκεν poni videtur ὠντὶ τοῦ εἰλεῖτο vel ἐκύ- 
ucuvs, volvebatur vel undabat, . 

p. 230 v. 21. τὸ ὑψηλότερον ἀνέβαινεν ἐπ᾽ ἐσχάτου] 
alius surgebat posterius. propter coactam Zonarae interpre- 
tationem visionis istius coactus sum vertere τὸ ἐπ᾽ ἔσχατον 
ad extremum. ὝΝ͵ ) 

p. 240 v. 7. τοῦ ἀποκριϑῆναι xol τοῦ οἰκοδομῆσαι sic 
in LXX interpretibus legitur. sed vetus translatio habet tantum 
ab exitu sermonis ut iterum aedificetur Hierusalem. — Castalio 
convertit ab edito mandato de reditu et de instauranda Hiero- 
solyma. sed si ἀποκριθῆναι recte legitur, poni videtur pro 
χωρηϑῆναι τοὺς Ἰουδαίους τῶν ἀλλοφύλων, dum Iudaci a bar- 
baris separentur. quanquam nihil vetat quo minus accipiatur 
de responso ἃ regibus Persarum dando. W. 

p. 261 v. 10. ἦν αὐτοῖς dyood] ex Xenophonte lib, 1. P 10 
vide Brissonium de Regno Perser, lib. 2 p. 240. . Duc, | 


4 


576 NOTAE, 


p. 288 v. T. καὶ παριὼν τὰς τάξεις malim περιὸν vel 
ἐπιών. W. 

p. 298 v. 18. προπομπὴν) supra [p. 996 v. 10] εἶτα 
τοὺς μάγους καλέδας, ὡς δορυαλώτου τῆς πόλεως οὔσης dxgo- 
ϑίνια τοῖς Θεοῖς ἐκέλευσεν ἐξελεῖν. locus paulo intricatior est. 
ποιήσασϑαι προπομπὴν εἰς τὰ τεμένη est ire supplicatum ad 
pulvinaria deorum, sed τὰ τοῖς ϑεοῖς ἐξῃρημένα τεμένη viden- 
tur esse fana de manubiis constructa: nisi forte non aedificia 
sed luci diis oonsecrati intelligantur; W. | 


p. 998 v. 32. οὔτε ὀρφνίνων οὔτε καρυκκίνων [sicenim W] 
ἑματίων) ms ood. xagux[vov, atque ita reposuimus. ὄρφνινον 
esse colorem nigricantem , qualis sit combustae purpurae, Ioach. 
Camerarius: ex Platone in Timaeo annotat, Philelphus in Xeno- 
phonte ferrugineum vertit. Pollux zd μέλανα ἱμάτια dicta fuisse 
ὄρφνινα tradit: unde Hesychio ὀρφνίον et ὀρφνίς, μέλαν ἱμάτιον 
exponitur, de ocarycino colore agimus in Gloss. med, Graecit. 
Dve. | 
p. 919 v. 418. μυριάδες τετρακόσιαε] ita cod. ms, Doc. 

quater milies mille, sexcenties mille, vicies octies mille, 

immensus .hic est numerus et fortasse falsus, ex imperitia 
scriptoris atque oscitentia, qui pro μ 40 posuit υ 400, et pro 

χιλιάδες μυριάδες. apud Iosephum quidem lib. Antiquit. 11 
P 11 tantundem legitur: sed Esdrae lib 3 c. 5 ex conversione 

Castalionis numerantur 40000 Israelitarum: quibus cum servi 

ancillae cantores psaltriae adduntur, fiunt 49952. vetus trans- 

latio numerat Israelitas 42340, servos et ancillas 7337, oan- 

tores et cantatrices 265: qui faciunt 49942, W. 

p. 319 v. 18. κεχρισμένοι]) ita cod. ms. Doc, 

p. 816 v. 11. ἱππαρχους] ita cod. ms. Duc, 

p. 917^ v. ὅ. ὠνομασμένος τῷ 9:9] nominatum deo pro 
dedicatum , ἀφιερωμένος, καϑωσιωμένος. W. 

p. 924 v. 19. τῶν ἰδίων πράξεων τὰ ὑπομνήματα) vide 
Gloss. med. Graecit. in ἀναμνήσεις. Duc. 

p. 931 v. 8. Βουκεφάλα] βουκεφάλον ΝΥ. quem alii 
Βουκέφαλον vocant. Constantinus Manasses p. 170 (versu 1786] 
ex codd. Allatiano et Reg. p. 146 et 170 | 

καϑάπερ τὸν ᾿Δλέξανδρον ἵππος ó Βουκεφάλας. 

ita etiam appellatur ab Eustathio Iliad. 8 p. 309 et aliis, 

Duc, 
p. 931 v. 12. παρακαλπάσας] vide Gloss, med, Graecit. 
in κάλπη. Doc. | 

p. 333 v. 14. elc τὴν dv τῇ ᾿Ασίᾳ στρατείαν) ita habent 
mss: et Wolfius legendum putabat ἐπὶ τὴν '4cí(av, haecque 
subdit "auctor noster non adeo barbarus est, sed est multis in 
locis depravatus, ut me collatio codicum docuit. Duc. 


NOTAE. 971 


p. 337 v. 1. τὸν "Oygoov] vide Eustathium in lliad. f 
p. 2989. Dvc. 

p. 997 v. 19. “Ἕλληνι φωνῇ] ita mss cod. Wolfius λλη- 
νίδι mavult, ut infra legitur lib. 4 n. 16, ubi etiam Ἔλλαδα 
διάλεκτον dixit. observat Eustathius Iliad. ὦ Atticos et Do- 
rienses τοῖς κυριωτέροις uti solitos ἀντὶ κτητικῶν , ὥς φασιν of 
παλαιοί, οἷον ἕλληνα στρατὸν τὸν ξλληνικόν, ἄνθρωπον ἦϑος 
ἀντὶ τοῦ ἀνθρώπινον, ἑλλαάδα διάλεκτον, δοῦλον γένος etc. Duc. 

p. 388 v. 9. ἐχτὸς Εὐφράτου [sic enim codex €]] Vien- 
nensis habet ἐντὸς, ut referatur ad Macedoniae situm et ad 
Alexandrum. sequitur non ita multo post τὴν ἐντὸς Εὐφράτου 
χώραν παραλαβὼν ὁ ᾿Αλέξανδρος... si ἐκτὸς legitur, referatur ad 
Darium et Persiae situm, W. Regii et Colberteus ἐντὸς ha- 
bent. Doc. 

«p. 946 v. 14. τριάκοντα πρὸς δυσί) Arrianus in lib. rer. 
Indicar. scribit patere Gangem, qua maxime angustus est, ad 
centum stadia, Duc. 

p. 346 v. 15. mQóiroc] ita mss codices Reg. et Colb. Duc. 

p. 947 v. 19. ἐλπίζεσθϑαι] vide Gloss. med. Graecit, in 
bao voce. Duc. 

p. 855 v. 17. Θανόντος δὲ ᾿Αλεξάνδρου] hanc post Ale- 
xandri obitum provinciarum direptionem ex Satyro , veteri 
scriptore, ut et Ptolemaeorum genealogiam, attigit prae cae- 
teris Eudocia Augusta , Diogenis Romani imp, uxor, in Ioniis ; 
ex quibus, quia inedita, haud ingratum forte lectori videbitur, 
si qualiacunque sunt hoo loco describantur, [non nihil diffe- 
runt ab editis, Villoisoni Anecd. gr. t. I p. 366 — 868. “Ἴαλον 
et similia facile lector corriget.] ἐπειδη δὲ εἰς τὴν τῶν llro- 
λεμαίων προσηγορίαν κατηντήσαμεν, φέρε καὶ τὴν ἐξ ἀρχῆς τοῦ 

γένους αὐτῶν παταγωγήν τε καὶ διαδοχὴν παρεκβατικώτερόν πως 
διεξέλθωμεν" ᾿Ηρακλεῖδαι γὰρ καὶ αὐτοί. Σάτυρος τοὺς τῶν 
᾿Αλεξανδρέων δήμους ἱστορῶν, ἀρξάμενος ἀπὸ τοῦ Φιλοπάτορος | 
τοῦ καὶ Πτολεμαίου προσαγορευϑέντος, τούτου μηνύει Διόνυσον 
ἀρχηγέτην γεγονέναι. λέγει οὖν ὁ Σάτυρος οὕτως Διονύσου 
xal ᾿Αλϑαίας τῆς Θεστίου γεγενῇσϑαι Δηϊάνειραν, τῆς δὲ καὶ 
Ἡρακλέους τοῦ Διὸς ὝΤαλον, τοῦ δὲ ᾿Αφιστόμαχον, τοῦ δὲ Τή- 
μενον, τοῦ δὲ Κεῖστον, τοῦ δὲ Μάρωνα, τοῦ δὲ Θέστιον, τοῦ 
δὲ ᾿Ακοόν, τοῦ δὲ ᾿Αριστομήδαν, τοῦ δὲ Καρανόν, τοῦ δὲ Κοινόν, 
τοῦ δὲ Τυρίμμαν, τοῦ δὲ Περδίκκαν, τοῦ δὲ Φίλιππον, τοῦ δὲ P 12 
᾿Δέροπον, τοῦ δὲ Alxesdy , τοῦ δὲ ᾿Δμύνταν, τοῦ δὲ Βόκρον, 
τοῦ δὲ Μελέαγρον, τοῦ δὲ ᾿Δλσινόην, τῆς δὲ καὶ “Μάγου Ilro- 
λεμαῖον καὶ Σωτῆρα, τοῦ δὲ καὶ Βερονίκης Πτολεμαῖον τὸν 
Φιλάδελφον, τοῦ δὲ καὶ ᾿Δοσινόης “Πτολεμαῖον τὸν Ἐνεργέτην, 

. τοῦ δὲ καὶ Βερονίκης τῆς Μέγα τοῦ iv Κυρήνῃ βασιλεύσαντος 
Ττολεμαῖον τὸν Φιλαδελφον. ἡ μὲν οὖν πρὸς Διόνυσον τοῖς ὧν 
᾿Δλεξανδρείᾳ βασιλεύσασι συγγένεια οὕτω περιέχει» ἡ δὲ τῆς 

Zonarae Annales. 


578 NOTAE. 


Πτολεμαίου βασιλείας ἀρχὴ τοιουτοτρόπως τὴν πρόφασιν ἔσχε. 
μετὰ Δαρεῖον ἐβασίλευσεν ᾿ΑΔρταβάνης μῆνας ἔπτά, μετὰ δὲ 
᾿Αρταβάνην ἐβασίλευσεν ᾿Αρταξέρξης ὁ Moxooyeio ἕτος τεσσαρα- 
ποστὸν πρῶτον, ἐφ᾽ οὗ Σοφοκλῆς καὶ Ἡράπλειτος καὶ ᾿άναξα- 
γύρας καὶ Πυϑαγόρας καὶ Θουκυδίδης καὶ Εὐριπίδης καὶ Ἧρό- 
δοτος καὶ Ἐμπεδοκλῆς καὶ Διογένης καὶ Ζήνων καὶ Φερεκύδης 
καὶ ᾿Δρίσταρχος καὶ Ἱπποκράτης καὶ Παρμενίδης καὶ Πλάτων 
καὶ ᾿Αριστοτέλης καὶ 4ημοσϑένης κατά τινας ἐγνωρίζοντο, καὶ 
Σωπράτης, ὃς φαυλίσας τοὺς νόμους τῶν Ἑλλήνων ϑανατοῦται 
τὸ κώνειον πιὼν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ. μετὰ δὲ ᾿Δρταξέρξην ἐβα- 
σίλευσεν ἄλλος ᾿Αρταξέρξης καὶ οὗ καϑεξῆς ἕως Δαρείου ᾽Δλσά- 
μου, ὃν ᾿Αλέξανδρος ὁ τῶν Μακεδόνων βασιλεὺς Exrov ἄγων 
ἔτος τῆς βασιλείας χειρωσάμενος καϑεῖλε τὴν Περσῶν βασιλείαν 
διαρκέσασαν. ἀπὸ Κύρου μέχρι Δαρείου ἔτη σλ΄. τῆς δὲ τῶν 
Μακεδόνων βασιλείας κατασχούσης ἀπὸ Κραναοῦ ἕως ᾿᾽Δλεξαν- 
ὅρου ἔτη gum, καὶ τούτου τελευτήσαντος ἐν Βαβυλῶνι, διαι- 
ροῦνται τὴν βασιλείαν οἵ παῖδες αὐτοῦ καὶ μεγιστᾶνες. τῆς μὲν 
ἹΜακεδονίας Φίλιππος ἐβασίλευσε, τῆς δὲ ᾿Ασίας πάσης ᾿Αντίγονος 
ἐκράτησε, τῆς δὲ Συρίας καὶ Βαβυλωνίας καὶ Παλαιστίνης Σέ- 
λευκος ἐβασίλευσεν ὁ Νικάνωρ. ὃς καὶ πόλεις κτίσας δύο εἰς τὰ 
μέρη Κιλικίας καὶ ᾿ ἄλλην ἐν Συρίᾳ, τὴν uiv Σελεύκιαν ovo- 
to ασε, τὴν δὲ ᾿Αντιόχειαν, τὴν δὲ “αοδίκειαν, εἰς τὸ ξαυτοῦ - 
ὄνομα καὶ τοῦ αὐτοῦ υἱοῦ ᾿φΔντιύχον καὶ τῆς ϑυγατρὸς “Δαοδι- 
κίας. καὶ οὗ μὲν τῆς Συρίας βασιλεύσαντες μετὰ ᾿Αλέξανδρον 
οὗτοί εἰσι μετὰ Σέλευκον τὸν Νικάνορα ᾿Αντίοχος ὁ υἱὸς αὐτοῦ 
ὁ ἐπικληϑεὶς Σωτήρ, ᾿Αντίοχος ὃ νόϑος, Σέλευκος ὁ Καλλίνικος, 
᾿Αλέξανδρος, ᾿Αντίοχος, Σέλευκος ὁ Φιλοπάτωρ, ᾿Αντίοχος ὁ Ἐπε-. 
φανής, ᾿Αντίοχος ὁ Εὐπάτωρ, “ημήτριος, Σέλευκος, ᾿Δλέξαν- 
ὅρος ὁ τοῦ Βαλά, Δημήτριος ὁ Νικάνωρ, ᾿Αντίοχος, Τρύφων, 
Πτολεμαῖος, ᾿Αντίοχος ὃ Σιδήτης, Ζημήτριος, ᾿Αντίοχος ὁ Γρυ- 
σούς, ᾿Αντίοχος ὁ Κυξικηνός, Σέλευκος ὁ τοῦ Γρυποῦ, ἐφ᾽ οὗ ἡ 
᾿Αντιόχεια ὑπὸ Ῥωμαίων ἥλω καὶ ἡ τῆς Συρίας ἀρχὴ κατελύθη 
διαρκέσασα ἔτη cv τῆς δὲ «Αἰγύπτου Πτολεμαῖος ἐβασίλευσεν ὁ 
“Μάγον καὶ οἱ καϑεξῆς Πτολεμαῖοε ἕως Κλεοπάτρας ϑυγατρὸς 
Διονύσου. οἱ δὲ τῆς Αἰγύπτου βασιλεύσαντες μετὰ ᾿Αλέξανδρον 
εἰσὶν οἵδε. Πτολεμαῖος ὁ Λάγου, ἐφ᾽ οὗ Μένανδρος ὁ κωμῳ- 
δοποιὸς ἐγνωρίζετο καὶ Θεόφραστος ὃ φιλόσοφος Πτολεμαῖος ὁ 
Φιλάδελφος, ἐφ᾽ ᾧ οἵ ἑβδομήκοντα Ἑβραίων σοφοὶ τὸν νόμον 
ἡρμήνευσαν" Πτολεμαῖος ὁ Evtgyézgg, Πτολεμαῖος ὁ Φιλάδελφος 
ὁ υἱὸς αὐτοῦ, Πτολεμαῖος ὁ Φιλοπάτωρ, Πτολεμαῖος ὁ Ἐπι- 
φανής, Πτολεμαῖος ὁ Φιλομήτωρ, Πτολεμαῖος ὁ Ἐυεργέτης, 
Πτολεμαῖος ὁ Σωτήρ, Ὠτολεμαῖος ὁ ᾿Δλέξανδρος, Πτολεμαῖος ó 
ἀδελφὸς αὐτοῦ, Πτολεμαῖος ὃ Διόνυσος, Κλεοπάτρα ἡ τούτου 
ϑυγάτηρ, ἣν «Αὔγουστος ἀνελὼν ἂν ἔτει κδ΄ τῆς ξαυτοῦ βασιλείας 
ἐκράτησε τῆς Αἰγύπτου, καϑελὼν τὴν βασιλείαν τῶν Πτολεμαίων 
διαρκέσασαν ἔτη c. Duc. 


χα, 


LÀ 


NOTAE. 579 


p. 955 v. 18. τῶν δὲ λοιπῶν of προγεγραμμένοι] scilicet 
Seleucus, Ptolemaeus, Antigonus, Antipater, ÁAridaeus, Per- 
diccas, de quibus supra [p. 226 v. 7]. W. 

p. 956 v. 18. ὃς τάς τὰ γραφὰς rdg Ἑβραϊκὰς ἴῃ his 
sacris libris ἃ LXX conversis Danielis librum Visionum ex- 
stitisse fingunt Graeci, de quo sequentia ex codice ms biblio- 
thecae Regiae exscripsimus, Πτολεμαῖος ὁ Φιλάδελφος ὁ βασι- 
λεὺς Αἰγύπτου ὑπῆρχε βασιλεύσας ἔτη Aq. ἐν τῇ αὐτοῦ βασι- 
λείᾳ οὗτος Ἑβραίους καταδουλωσάμενος elg τὴν Ἑλληνίδα μετα- 
βαλεῖν ἠναγκαζε φωνὴν ἐκ τῆς Ἔβραΐτιδος πάσας τὰς ϑείας 
γραφάς. καὶ ποιοῦντες τὴν ἑρμηνείαν ἄνδρες ο΄ ἐν σοφίᾳ παρὰ 
τοῖς Ἑβραίοις ἐπαιρούμενοι. ἐν τούτοις ἅπασιν ἦν καὶ ἡ βίβλος 
ἥδε Δανιὴλ τοῦ προφήτου ὑπτασιῶν, ὑπάρχουσα βίβλος ϑαυ- 
μαστὴ καὶ ἔγκριτος, τὰ ἐπερχόμενα ἀναγγέλλουσα μέχρι τῆς συν- 
τελείας τοῦ κόσμου κατὰ τύχην τῶν συμβαινόντων αἰϑερίων 
τεράτων. ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις Κώνστα τοῦ βασιλέως Κωνσταν- 
τινουπόλεως, ἐγγόνου δὲ Ἡρακλείου, Μααβίας ὁ τῶν Aoafov P 13 
ἀρχηγὸς μετὰ δυνάμεως πλείστης ἐξελϑὼν κατῆλϑε μέχρι καὶ τῆς 

δου τὴν γῆν τῶν Ῥωμαίων ληΐζων. ὃς καὶ τῳύτην κατέστρεψε 
καὶ πᾶσαν τὴν παραλίαν ταύτης ἐλεηλάτει. ὁ δὲ βασιλεὺς ταῦτα 
ἀκούσας λαὸν συναϑροίσας ἦλθεν εἰς Φοίνικα καὶ τοῦτον τὸν 
“Μαβίαν ἀντιπαρατάξασϑαι. καὶ πόλεμον συνάψας ἡττῶνται 
Ῥωμαῖοι ; 9 δὲ αὐτὸς Κώνστας μόλις διασωϑεὶς ὑπέστρεψεν iv 
τῇ πόλει μετ᾽ αἰσχύνης. ὁ δὲ Mafíag ἐπαρϑεὶς τῇ νίκῃ ἐπήρϑη, 
κατεδαφίσας τὴν περίχωρον μέχρι καὶ αὐτῆς τῆς Κωνσταντινου- 
πόλεως. ὃς καὶ τὴν βίβλον ταύτην ἐντυχών, καὶ τὰ γεγραμμένα 
ϑαυμάσας, δοὺς τοῖς "gai μετέφρασεν τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ, 

μείνας ἐν τούτοις μέχρι καὶ τὴν σήμερον. ν δὲ τῷ  ey»y 
ἕξει ( Chr. 1145) ἐντυχὼν τήνδε AMEBc uc ἀπὸ Βυζαντίων 
δοῦλος αἴχμητὸς “ὑπάρχων βασιλεῦσιν "Mea fov , τὰς γραφὰς καὶ 
τὴν διάλεκτον ἄμφω γινώσκων, καὶ τὴν διήγησιν ἀναγνούς, 
- ἐπόϑησε τοῦ φράσαι ταύτην Ῥωμαίαν, καϑὼς ὑπόκειται, συμ- 
μαρτυροῦντα καὶ συμφωνοῦντα * αἴγλων τὴν τῶν ᾿Αράβων πεΐι- 
κὴν γλώτταν. ὃς καὶ εὔχησε τοῦ διοῤηϑῆναι αὐτῷ παρὰ ϑεοῦ 
προϑυμίας τοῦ εἰς τέλος ταύτην ἐξάγειν etc, Duc. οἔ, 1. A. Fa- 
bricii Cod, pseudepigr, Vet. Test. 1 1136 ed. 2. 

P. 959 v. 20. Avriòoxou τοῦ μεγάλου cuius res gestas et 
pugnam cum Galatis ab eo commissam, cum eius equitatum 
cum elephantis profligarunt, ut est in loniis mss Eudociae 
Augustae et apud Suidam, Duc. sic. 

p. 363 v. 17. δυσκόμιστος] phrasis nostris usitata, qui 
n'estoit pas portatif. , Duc. 

p. 407 v. 19. ρέϑη δ᾽ ἂν ὑπὸ Κασσίου 6 Μάλιχος] 
losephus lib. 14 zd "n Moo κακοήϑως πρὸς αὐτὸν διακει- 
μένῳ, τὰ δ᾽ ἄλλοις προσέταξεν εἰσπράττεσθαι, pecuniam partim 
Malicho, a quo insidiae ei struebantur, partim aliis exigendam 


080 NOTAE. 


mandavit. noster euctor (si nihil deest) ex abrupto hanc clau- 
sulam nescio quo pacto inseruit, ut non intelligatur cur Mali- 
cho iretus fuerit Cassius. sed ex Iosepho apparet pecuniam 
segnius exactam causam fuisse iracundiae. W. 

p. 408 v. 4ά. Μάρκος δ᾽ ἐν vj Συρίᾳ στρατηγῶν) quis 
Marous? Antonius an Brutus en alius? Iosephus etiam tantum 
praenomen hoc ponit, W. 

p. 409 v. 17. τῶν ἄκρων ἐπιβάντι τῆς Ἰουδαίων γῆς ἄκρα 
sive montana sive extremos fines et limites significant. W. 

p. 411 v. 14. ὁ δὲ τῶν Πάρθων βασιλεὺς [στρατηγὸς] } 
Josephus eque obscurus est in hac Parthica expeditione, ut 
videatur χυχεῶνα potius miscuisse quam rem explicasse. W. 

p. 414 v. 21. m:ugpO:rlg ix Συρίας Πάρϑους ἀνείργειν) 
ambiguum utrum τὸ ἐκ Συρίας ad τὸ πεμφϑεὶς an ad τὸ ἀνείρ- 
je» referatur, W. 

p. 418 v. 18. μήτε τῆς τότε τύχης μήτε τῆς πάλαι μεμνη- 
μένος losephus pro μεμνημένος ponit ἔννοιαν λαβὼν, quod 
tantundem est. sed videtur Antigonus praesentis fortunae ra- 
tionem habuisse. quid enim victo relinquitur nisi ut deditio- 
nem faciat aut (idque fortassis eum decuisse Iosephus censet) 
necem sibi consciscet? W. 

p. 480 v. 18. τὰς ἐντολὲς ἐξεφαύλισεν ] fortessis ἐξεφάνισεν. 
Iosephus οὐκ ἂν καταπροδοῦναι τὰς ἐντολάς. W. 

P 14 p. 449 v. 14. dv παράπλῳ τῇ Κιλικίᾳ προσχόντας [7:006- 
σχόντας]} losephus ἐν παράπλῳ μὲν 'Elovogg τῆς Κιλικίας 
προσσχόντας. ubi τὸ μὲν Ἐλουσης depravatum esse apparet. 
Gelenius vertit, ut inter navigandum appellerent ad Eleusam 
oppidum Ciliciae, W. —Hudsonus et Havercampus Ἐλεούσῃ. 

p. 468 v. 11. οὐδὲ ἀποτετραμμένοις κεχρῆσϑαε dxavosyo- 
μενος} losephus habet ὁπόσα ἀρωγὰ ὑπαγορεύσειαν χρῆσϑαι 
ἀποτετραμμένος, quae medici profutura dicerent , ab eorum usu 
non abhorrebat. Zonarae verba mendosa videntur. ὄποτε- 
τραμμένος et ἀπαναινόμενος idem fere significant: sed si lectio 
non fellit, ἠἀποτετραμμένοις posuit pro ἀπειρημένοις, remedüs 
interdictis.  W. 

p. 471 v. 14. συγχέαι δυνάμενον ] turbulentum verti. quod 
si quis τὸ συγχέαι pro ἀπατῆσαι intelligere mavult, reponat 
vafrum vel callidum. . 

p. 474 v. 7. τοῦ ἀρχιερέως ἰώας [Ioo(aQov]] postremus 
Archelai pontifex Ἰησοῦς τοῦ Σίε supra dicitur. W. 

p. 475 v. 11. καὶ ἡ τῶν νόμων αὐτοῖς oU παρατηρεῖται 
παράβασις } fortasse νομίμων παράδοσις, rituum traditiones non 
observant, Yosephus habet φυλακῆς δὲ οὐδαμῶν τινων μετα- 
ποίησις αὐτοῖς ἢ τῶν νόμων. W. 

p. 476 v. 99, "Aufifovqog] haud soio an recte ita lega- 
tur. W. 


NOTAE. - 981 


p. 479 v. 15. ὃς κατὰ Πλάτωνος ἐπιγέγραπται] quid si 
κατὰ Πλάτωνα, more Platonis? W. 
p. 480 v. ὅ, οὗτος τὴν πατρὸς ἑκάστῳ δικαιοχρισίαν ποιού- 
μενος] mendosus videtur hic locus. ὙΥ. 
p. 482 v. 12. Θύβριν] sic mss omnes cum ὃ. Tiberim 
efferunt. Claudignus lib. 2 in Eutropium 
ni memor imperii Stlico morumque priorum 
turpe relegzasset defenso α TÀybride nomen, 
servatamque novo servasset crimine Romam. E 
Paeanius in metaphresi Eutropii lib. 1 πρὸς ταῖς τοῦ Θυμβριδος 
ἐμβολαῖς. Duc. | 
p. 488 v. 6. αὕτη γοῦν ἡ Κύπρος] vide observata ἃ Sca- 
ligero ad Eusebium p. 162 II edit, Doc. ! 


“΄ 


LIPSIAE, 
IMPRESSIT B. G. TEUBNER. 


5 


".* 


 UORRIGENDA.. 

J 
p. 42, 20 lege cog. 51, 16. βιώσας. 65, 13 διικνεῖσθαι. 
71, 18 φωνήν. 79, 9 Βαλαάμ. 81, 7 δύο (sic ubique 
eodex €). H7, 3 οἵα. 159, 18 ἰδοὺ. 400, 17 Ἰωάχαζ. 
355 ima urbes pro rebus. 357, 19 γράφει γοῦν: 373, 20 
Νικάνωρ. — A15, 30 Γαλιλαίαν. 527, 2$ ταξέαρχοι. 
531, 11 εἰς — πηδῶπᾷες et simi - ' 568, 35 ἀποστερεῖν. 
569, 31 κάτεισι. 571, 9 γρημάτων. * caeterum cam a nobis 
wbique milia scriptum sit, non millia, operae temere aliquoties mille 
etiam mutaveruht in mile. s A - 


2 ὦν .» rl 
v X 
b . 
e v7 gw. |  .... - D04 
τι 007 τ΄ :1 
04 -! 


ΟΝ 
"2 
* 


14 DAY USE 
RETURN TO DESK FROM WHICH BORROWED 


LOAN DEPT. 


This book is due on the last date stamped below, or 
on the date to which renewed. 
Renewed books are subject to immediate recall. 


n oc M 
ΗΝ "4... e a ub i DE 


JUL 1 0 1964 


ΓΕΒ 2 1989 


^UIO. DISC 


SENT ON ILL 


—— FEB---1-B95 
—— —B9.C-BERKELEY—— —————————— — 


LD 21A—60m-4,'64 General Library 
(E4555810)476B University of ζαἰϊέογαία 


0. 0794 


U.C. BERKELEY LIBRARIES 


 C0057b 7180